LA VIE EST BELLE

COMFORTABEL BOUTIQUEHOTEL IN DE HEUVELS VAN DE ALPILLES

FLORIS EN ANA VERTELLEN OVER HUN DROOMPLEK IN DE PROVENCE

Vier jaar geleden verruilden Floris en Ana van de Werf de files in de bruisende miljoenenstad São Paulo voor de ‘files’ van schapen op de plattelandsweg naar hun domein. Het stel vertelt hoe ze Domaine La Pierre Blanche in Eygalières hebben weten te maken tot het uiterst comfortabele boutiquehotel dat het nu is.

TEKST: KIRSTEN ZIJDERVELD – BEELD: FLORIS & ANA

Ik kan de sterren zien en m’n hart horen kloppen, zo stil is het hier

Floris: ‘Ana en ik wonen met ons dochtertje van zes maanden in MaussanelesAlpilles, op twintig minuten rijden van ons boutiquehotel Domaine La Pierre Blanche. De route naar het domein is er een met veel bochten, dwars door de heuvels. Onderweg zie je olijfbomen, wijnvelden, de witte toppen van Les Alpilles en veel fietsers die om de zoveel meter stoppen om een foto te maken.’ Dat is niet voor niets, want volgens Floris en Ana wonen ze op de allermooiste plek van de

Provence. Hoe zijn een Belg en een Braziliaanse daar samen terechtgekomen?

Ana blikt terug op de ontmoeting met Floris’ broertje: ‘Ik ontmoette Hans toen hij op reis was in Brazilië. “Jij moet mijn broer Floris ontmoeten, ik denk dat je perfect voor hem bent”, zei hij tegen me.’ Twee jaar later, als ze in Europa rondreist en

België aandoet, stuurt Hans zijn broer op Ana af, omdat hij zelf niet kan komen. En jawel: de vonk slaat over en een paar maanden later gaat Floris verliefd naar Brazilië. Na anderhalf jaar heen en weer reizen vraagt hij Ana ten huwelijk in Rome en ze trouwen in Brazilië. Het stel woont en werkt een aantal jaar vanuit Ana’s geboortestad São Paulo, maar dan gebeurt er iets waardoor ze een levensveranderende keuze maken. Ana:

‘We vierden in Mexico de veertigste verjaardag van een vriend.

En daar, nippend aan de mimosa’s in een all-inclusive hotel, vertelde hij ons over een bekende van hem, een Franse investeerder, die mensen zocht om een domein te beheren.’ Floris en Ana zien dat wel zitten, en bij thuiskomst in Brazilië maken ze er écht werk van. En snel ook, want een paar maanden later reist Floris al naar Frankrijk en tekent hij het contract.

EEN RUWE DIAMANT

Ana: ‘Floris ontmoette de investeerder en bezocht het domein. Hij belde me op mijn werk en zei: “Het is een ruwe diamant. Er moet veel gerenoveerd worden, maar ik ben ervoor in. Wil je komen? Of zal ik tekenen?” “Teken maar”, zei ik.’ Ana heeft het domein op dat moment nog niet met eigen ogen gezien – slechts op een paar snel gemaakte video’s – maar vertrouwt blind op de woorden van haar man. ‘Tien minuten na het telefoongesprek riep ik mijn partners bij elkaar en nam ik ontslag.’

Ana, die in haar jeugd vaak in het buitenland woonde, is niet bang voor een avontuur op een ander continent. Ook herinnert ze zich nog goed wat Floris tegen haar zei toen hij voor het eerst ’s avonds op het domein was: ‘“Ana, ik kan de sterren zien. Ik kan m’n hart horen kloppen omdat het zo stil is.” Ana vervolgt: ‘En dat is zo anders dan in de grote stad, waar ik stressvolle dagen had en regelmatig twee uur in de file naar huis stond.’

Floris gaat al snel aan de slag met de belangrijkste dingen om het hotel en restaurant te kunnen openen voor het seizoen, terwijl Ana in São Paulo de laatste dingen afrondt. En dan begint de uitdaging pas echt. Floris: ‘Ik had gedacht dat ik minder zou werken dan in São Paulo, dat we meer relaxtijd hadden, maar het was – en is – echt hard werken.’ Een van

DE LEUKSTE TIPS VOOR EYGALIÈRES EN OMGEVING

Chapelle Sixte

Floris en Ana zijn druk bezig met een gids over de omgeving, Into Alpilles, maar gelukkig willen ze met ons ook alvast wat tips delen. Wie naar het domein rijdt, passeert het plaatsje Eygalières dat je volgens de twee echt niet mag overslaan. Ana: ‘Eygalières ligt op de top van een heuvel. Loop naar die top en je hebt een prachtig uitzicht op de zonsondergang. Toen we zelf een keer op die mooie heuvel naar het landschap zaten te kijken, wisten we: dit moeten we onze klanten ook aanbieden. Wanneer heb je in je normale leven tijd voor een drie uur durende picknick? Wij zorgen dat alles klaarstaat, je hoeft niks mee te nemen. Je komt aan op het perfecte moment voor de zonsondergang en de rosé staat al koud.’ Voor liefhebbers van wat meer beweging hebben de twee een kaart ontwikkeld met unieke wandelingen in de buurt. Daarop kun je plekken vinden waar je mooi kunt picknicken of waar, zo grapt Floris, je de beste bessen kunt stelen van de buren. Ana: ‘In Les Baux-de-Provence kun je een geweldige wandeling maken door de bijzondere Val d’Enfer. Van deze vallei wordt namelijk gezegd dat het Dante inspireerde voor zijn boek La Divina Comedia. Het uitzicht op de vallei en de rotspartijen is prachtig, en aan het einde kun je altijd stoppen bij Le Comptoir des Carrières voor een glas wijn om jezelf te bedanken voor de wandeling die je zojuist gemaakt hebt.’ Op culinair gebied is Chez Tata Simone in Mouriès hun nieuwste favoriet. Floris: ‘Het is een klein restaurant met een kleine kaart en wordt gerund door een broer en zus. In de keuken staat slechts één chef met iemand die hem helpt. Een hele leuke ontdekking, want het is en blijft erg lokaal.’ Nog een ontdekking die ze recent deden is Château de Fonscolombe in Le Puy-Sainte-Réparade. Floris: ‘Als je aankomt, loop je door het kasteel heen naar de tuin. In die tuin staat een gigantische boom, ooit een cadeau van prinses Victoria van Engeland. En ja, onder die waanzinnig mooie boom kun je dus lunchen.’

Les Baux-de-Provence – foto Paul Smit

Ik denk dat we altijd hongerig zijn, op verschillende manieren

de redenen daarvoor is dat het stel met het aangaan van het partnerschap ook meteen het verleden van het domein ‘cadeau’ krijgt. Floris: ‘Het bleek de erfenis van de vorige Belgische eigenaar, die in twee decennia niet alleen een monument van een hôtelrestaurant had opgebouwd, maar ook een reputatie.’

‘KOM ZOALS JE BENT’

Floris en Ana kunnen het domein hierdoor niet vanaf nul op hun eigen manier opbouwen, maar hebben juist een slechte reputatie op te krikken. Ana: ‘Het hotel kreeg een 6,7 op Booking.com op het moment dat wij aankwamen. Je weet wat dat betekent: rennen! In een paar maanden tijd kregen we het gelukkig op een 8,0 en nu zitten we op 9,3.’ Hoe ze dat voor elkaar kregen? Allereerst werken de twee keihard aan het team, waarbij Floris’ ervaring in hotel management goed van pas komt. Daarnaast steken ze onophoudelijk de handen uit de mouwen om het domein stukje bij beetje te renoveren. En Domaine La Pierre Blanche is niet zomaar een domein. In het restaurant geniet je van haute bistronomie, de vijftien suites zijn met zorg ingericht door Ana en vergeet het zwembad van 26 meter, de Sunset Lounge én het tweede restaurant dat in de maak is niet. Floris: ‘De hotels hier in de omgeving die hetzelfde comfort bieden, zijn vele malen groter. Ze hebben dertig tot wel zeventig kamers. Doordat wij niet zo groot zijn, behouden we de intimiteit. Er is veel ruimte. Ook de tafels in het restaurant staan niet dicht op elkaar – we hoefden ze niet eens uit elkaar te schuiven toen de coronaregels kwamen.’ Ana: ‘En niemand hoeft hier te vechten voor een plekje in de zon bij het zwembad.’ En het leukste aan een hotel runnen in de Alpilles? Floris: ‘Het team zien lachen – zelfs met mondkapjes op omdat ze zo’n plezier hebben in wat ze doen. En daarnaast natuurlijk de clientèle die blij vertrekt na een comfortabel verblijf. Comfortabel, ik houd van dat woord. Als je hotels zoekt in ons straatje hebben ze meestal óf een michelinrestaurant óf vier à vijf sterren. Wij zijn laagdrempeliger. Kom zoals je bent, we willen dat je je op je gemak voelt.’

DROMEN

Momenteel is het stel bezig met enkele uitbreidingen: een bar met uitzicht op de bergen – de Sunset Lounge – en de bouw van een tweede restaurant. Ana: ‘Ik denk dat we altijd hongerig zijn, op verschillende manieren. Wij vragen ons altijd af hoe we het zouden vinden als wij de klant zouden zijn. Wat ontbreekt er nog?’ Het is dan ook niet verrassend dat ze nog veel plannen en toekomstdromen hebben. Floris: ‘Misschien openen we wel een keer een tweede hotel. Toen we in Brazilië waren en de stad ontvluchtten naar mooie stranden speelden we wel eens met het idee om een bedrijf te starten dat kleine hotels een boost geeft.’ Ana: ‘Want soms bezoeken we een plek en zeggen we: “Dit is perfect. Maar wat zouden we hier nog kunnen veranderen?” Misschien is dit iets wat we voor anderen kunnen doen. We hebben zelfs al een naam voor dit bedrijf. Wellicht als we een tweede kindje hebben?’ l

DOMAINE LA PIERRE BLANCHE

2950 ROUTE D’ORGON, EYGALIÈRES DOMAINELAPIERREBLANCHE.COM