de Luxe
MAGAZINE
BACK IN THE D.D.R.
E Back
in
Tussen 1990 en 1993 bezocht ik 3 keer de DDR. ik ging foto’s maken van de eenwording van de BRD en de DDR. ik fotografeerde nog niet zo lang en eigenlijk deed ik niet veel meer dan me verbazen over de wereld waarin ik nu weer terecht was gekomen. De tijd die ik doorbracht in de DDR benam me de adem omdat alles zo totaal anders was dan ik tot dan toe was gewend; niet veel kennelijk. ik struikelde van verbazing in verwondering en tussendoor moest ik ook nog een foto maken. ik koos voor de echte onversneden OrWO-film omdat ik vond dat ik zo de sfeer het beste kon vangen. En wellicht ook om als de foto niet zou lukken het uiteraard aan de inferieure film lag. Wat het meest in oog sprong naast de vervallen staat van alles, de vanzelfsprekendheid van niets, de gastvrijheid van de DDR-ers en de reuk van bruinkool was het snel oprukkende de Luxe
the DDR F imperialistische kapitalisme. Overal verschenen billboards met reclame voor van alles en nog wat; de DDR kreeg kleur. Tot dan was de DDR een prachtig monochrome wereldje met volledige werkgelegenheid voor alle arbeiders en stasi. Iedereen keek naar elkaar, niemand was helemaal te vertrouwen en de staat regelde alles. Naarmate de Wessies oprukten voelden de Ossies zich weggezet als 2e rangs onnozelen die van lieverlee de tijd van voor de val van de muur gingen romantiseren. De BRD nam de DDR over en dit betekende feitelijk het einde van de 2e Wereldoorlog. Deze uitgave is slechts een flintertje geschiedenis; een kleine stap in mijn carriere en een grote stap voor de wereld. Dat wij in Nederland inmiddels een flink aantal DDR-methoden hebben ingezet om het volk te kneden heeft verder niets met de titel te maken.
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
de Luxe
advertentie
Maria Genova komt opnieuw met een actueel thema: Dansen op de Muur is een verfrissend boek over de verhouding tussen Oost- en West-Europa. De Bulgaarse Maria Genova behoort tot de generatie jongeren die zowel de tijd voor als na de val van het communistische regime meemaakte. In haar nieuwe boek beschrijft ze van binnenuit het soms tragikomische leven van gewone mensen in het Oostblok. Genova maakt hierbij treffende vergelijkingen tussen Oost en West. Zo had je in het Oostblok geen tweedeling, werkloosheid en junks. Maar er waren wel lege winkels en verboden reisdoelen. Ook kon je elk moment afgeluisterd worden. Westerse landen vonden dat toen verwerpelijk, maar ondertussen bespioneren ze hun eigen burgers meer dan ooit. Westerlingen vonden het ook onbegrijpelijk waar de Ossies gelukkig van werden: servetten ruilen, een pakje boter scoren of een door het regime verboden mop vertellen. De schrijfster vertelt over de bijna klunzige manier waarop in 1989 de Muur viel. Ze legt ook helder uit waarom veel Ossies het leven in een communistische dictatuur beter vonden dan de vrijheid van het kapitalisme.
Dansen op de Muur is een boek voor mensen die de recente geschiedenis door een minder zwart-witte bril willen zien. Het geeft ook antwoord op bijzondere vragen, zoals waarom de Trabant de langste auto ter wereld is. Ook beschrijft ze met veel humor hoe haar inburgering in Nederland verliep. (Lezersreactie)‘Ik ben grootgebracht met het vijandbeeld van de Russen en een dreigende invasie. Die houding is nooit veranderd. Dit boek heeft mijn ogen geopend met betrekking tot alles wat er achter de Muur is gebeurd. Ik lees nu hoe de mensen daar leefden’. Journaliste Maria Genova (1973) woont al ruim 20 jaar in Nederland. Ze schreef o.a. columns voor Trouw en opiniestukken voor de VARA-site. Haar boeken zijn bestsellers. Ze handelen over grote maatschappelijke problemen en oogsten veel bijval. Zo gaat Het Duivelskind over foute ouders en falende jeugdzorg. Info ISBN Prijs
www.mariagenova.nl 97890 8975 610 7 € 16,95