N°
34
e n i z Maga
Colofon Pulp de Luxe Magazine Issue Nยบ34 Redactie
Job Boersma, Willem Alkema, Marianne Antuma, Wilma Groot, Nico Joosting Bunk, Map Renes, Richard Vermijs
Vormgeving
IJGENWEIS Visuele Vormgeving, Georgina Lira, Artnic creatief in communicatie
Fotografie
PinPointFactory, Job Boersma, Willemijn Grootegast, Saskia Boelsums, Peter Veen, Jaap Groen
Tekst
Sheila Sitalsing, Marjolein Scherphuis, Mari Maris, Janita Tabak, Janice Deul, Maria Genova, Sermin Bahar, Marije Keizer, Wilma Groot, Malou van Hintum, Nelle Boer
Covermodel
SOULDOT 03
Styling en kapsels
Fohn Zwolle, Teshura styling, Carmen Gonzalez
Website IJgenweis Visuele Vormgeving DESIGN Styling56 Dank aan
Paula Boguslu, Sheila Sitalsing, Evert de Rooij, Ellen Willink, Rob Scholte, VeldhuisMedia, Madame Pompadour Utrecht, Monique, George en Margriet en Robin, Stefan en Claudia
www.pulpdeluxe.com 06 22498775
Voor woord Al weer uw 34e Luxe Manier van Overleven. Gelukkig zijn wij er om u een comfortabel divan aan te bieden waarop u zichzelf kunt fileren.Opdat u daarna weer verkwikt uw eenzame weg in een zich steeds verder polariserende wereld kunt vervolgen. U weet het niet, uw leiders weten het niet en juist daar verschijnen wij ten tonele. In dit nummer staan enkele artikelen waarin we de brein bezien. Marianne Antuma en Malou van Hintum wijzen u de weg. Verder brengen we het onvermijdelijke zomerfestival en gaan we in op de stad van de toekomst. Gelukkig is er ook nog ruimte voor gewoon even niets; helemaal niets. En voor ruimte, vrijheid en en democratie. Afijn, voor elk wat wils. Snel aan de slag en vergeet de letters niet te lezen.
Midden in hartje A arhus, Denemarken liepen we onlangs een oud spoorwegemplacement op wa ar we tot onze verrassing terecht kwamen in een echte culturele broedpla ats. We keken onze ogen zat a an kunst, architectuur, fantasie en reidans. Ons stond een keur a an la agdrempelige restaurantjes ter beschikking om de inwendige mens te laven. We spraken de bewoners en creatiesten die hier doodgemoedereerd werkten a an de stad van de toekomst. Allema al leuke a ardige mensen die ons meenamen na ar de jaren 70 van de vorige eeuw. Wat een verademing.Anderma al wijst Denemarken ons de weg. En the best is yet to come_______
M A R C E L V E R R E C K P U B L I C E E RT
DEVENTERSE
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
H eer li j ke r o m a n v oo r op r e i s !
Deventersestraat, de nieuwe spannende
Voor Elisabeth uit Bathmen duurt de weg naar
roman van Marcel Verreck, is onlangs
haar school in Deventer elke dag te lang. Er
gepresenteerd. Het boek heeft zich heeft
is immers zoveel te zien. Zinnen waaien haar
ontwikkeld uit de serie De zeven Deventer
aan, de wereld ligt voor haar open. Het kan
Moordzaken en ook deze keer moet Martin
niet anders dan dat zij reizend en schrijvend
Taal, de Haagse recherche-inspecteur in
haar grenzen zal verleggen.
Deventer dienst, weer in actie komen.
En dan Ulli Krijger, politieke held uit Deventer
Zowel Deventer als Den Haag vormen het
met Molukse roots. De nieuwe sensatie van
decor van dit nieuwe verhaal, vandaar dat
het Binnenhof. Het land redden, de wereld
Deventersestraat in beide steden ten doop
veroveren, het ligt binnen handbereik. Wie zou
is gehouden. Eerst in boekhandel Praam-
hém iets misgunnen?
stra te Deventer waarna het Haagse café
Ondertussen zit Martin Taal, de recherche-
‘De Poort’ aan de Klimopstraat.
inspecteur uit ‘De zeven Deventer moordzaken’, met zijn vertrouwde team in de IJsselstad op een misdrijf te wachten. Tot er op zeker moment een dringende aanleiding is om het tableau de la troupe naar het bekende maar ook mysterieuze Den Haag te verplaatsen.
S T R A AT
Deventersestraat is een spannende roman
het water. Vanzelfsprekend ontbreken de
over zuiverheid, idealisme, verbeelding
inventiviteit, daadkracht en humor van
en liefde, maar evenzeer over de donkere
Martin Taal niet.
kanten van het bestaan. Met intrigerende
Deventersestraat | ArtNik Uitgaven
personages en een fijne schildering van
ISBN 978-94-90548-28-5
twee iconische Nederlandse steden aan
Boekhandelsprijs 1 19,95. Over eerdere titels:
columnist en schrijver. Hij won in 1987 samen
De laatste minuut: “Kortom: een rijk boek,
met Paul Pleijsier het Leids Cabaret Festival. Als
geschreven in een uiterst plezierige stijl.
Verreck & Pleijsier maakten zij vier succesvolle
Hopelijk heeft de schrijver nog meer voor ons in
theaterprogramma’s en de liedjes-cd Ja. Zes
petto.”
soloprogramma’s volgden. Daarnaast werkt(e)
VN Detective en Thrillergids, waardering:
hij veel voor tv, radio en geschreven media.
★★★★
Hij schreef eerder vier verhalenbundels en de
Over Toegift: “Een goed geplotte, meerlagige
literaire thrillers Moordopera, Aan lager wal, De
politieroman.” VN Detective en Thrillergids,
laatste minuut en Toegift, alle behorend tot de
waardering: ★★★★
serie De zeven Deventer moordzaken.
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
Marcel Verreck (Den Haag, 1960) is cabaretier,
Illustraties: Anestasia Cistakova
Het volgende interview maakt onderdeel uit van het hoofdstuk ‘Tuig van de richel: breinpech of eigen keuze?’, uit het recent verschenen boek ‘Brein onder druk’. In dit boek staat onderzoek centraal dat is gedaan voor het programma ‘Hersenen en Cognitie: Maatschappelijke Innovatie’. Doel van dit onderzoeksprogramma was universitair neurowetenschappelijk onderzoek in te zetten voor vragen en behoeften uit de dagelijkse prakrijk van therapeuten, reclasseringswerkers en hun cliënten/patiënten. Het boek bevat 6 hoofdstukken waarin steeds een of meer onderzoekers, een hulpverlener en een cliënt/patiënt aan het woord komen om te vertellen hoe zij hun voordeel doen met voortschrijdend wetenschappelijk inzicht in de neurobiologische, neurpsychologische en psychofysiologische mechanismen die een rol spelen bij (ernstig) onaangepast, antisociaal en gewelddadig gedrag. Het gesprek met Nino Hensen, het ‘rotjoch’ dat inmiddels zelf hulpverlener is, verwijst indirect naar de waarde van deze kennis. Erik Jongman, de therapeut over wie hij het heeft, legt in zijn deel van dit hoofdstuk uit hoe deze neurobiologische kennis hem helpt bij de manier waarop hij jongens zoals Nino moet benaderen. Zo vertelt Jongman (ingekort citaat): ‘Ik zie nu een jongen die in de gesloten jeugdzorg zit, een antisociale jongen met psychopathische trekken. Als ik bij hem ben, denk ik steeds: hoe is hij zo goed geworden in het manipuleren van anderen? Was er vanaf de geboorte op hersenniveau al wat aan de hand waardoor hij weinig angst kent en weinig emotie ervaart? Is hij hartstikke getraumatiseerd in de eerste periode van zijn leven? Is hij gepest? Is hij zijn eigen gevoel gaan inkapselen waardoor hij zo kil en berekenend overkomt, en heeft hij ergens ver weg toch wél een gevoel en een geweten? Vroeger dacht ik: “Het zal wel een slechte opvoeding zijn geweest”. Nu ben ik de hele tijd alert op informatie – via ouders, school of groepsleiding – die niet klopt met het beeld dat ik aan het vormen ben, zodat ik het op tijd kan bijstellen.’ Malou van Hintum
‘Ik kreeg eindelijk aandacht voor mijn eigen shit’ Hij is 29 jaar en was een van die heel erg lastige jongens die Erik Jongman langs kreeg. Nou ja, langs kreeg: hij moest. En zin had hij er niet in. Alweer zo’n hulpverlener die alles van hem wilde weten, hem zou verlinken als-ie iets vertelde wat niet door de beugel kon, maar hem intussen wel wijsmaakte dat-ie hem helemaal kon vertrouwen. Hoe vaak had hij dat al niet meegemaakt? Zijn hele leven, eigenlijk. Voor zover er in dat leven hulpverleners aan te pas waren gekomen. Nino Hensen was 1 jaar oud toen zijn vader en moeder uit elkaar gingen. De reden: huiselijk geweld. ‘Bruut geweld, dat hou je niet voor mogelijk. Tot en met ziekenhuisopnames aan toe.’ Daarna kwam zijn stiefvader in huis, een kooivechter van 2 meter lang die anabolen gebruikte, veel sliep en er een enorme hekel aan had als die slaap werd verstoord. De stiefvader sloeg zijn moeder, hem en zijn zeven jaar oudere broer, en die broer sloeg Nino ook. ‘Mijn broer kreeg de volle laag, daar heb ik tot op de dag van vandaag nog dromen over. En ik kreeg de tikken dus dubbelop, maar voornamelijk van mijn broer. En wat doe je dan als klein kind? Incasseren.’ Mijn broer wilde me harden, zegt hij. ‘Zoals ik later als 10-jarige een klasgenoot sloeg. Ik dacht dat ik dat jochie een dienst bewees omdat ik hem leerde hoe de wereld echt in elkaar zat.’ Nino, een jongen uit de Bijlmer, werd van drie basisscholen af gestuurd, kwam toch nog in de brugklas van het vwo terecht, maar was daar zo vervelend dat hij moest vertrekken. Er staat één woord centraal in zijn verhaal: angst. Angst om thuis te zijn. ‘Dus ga je lekker veel naar buiten om niet thuis te hoeven zijn. Angst is er altijd, je bent continu alert. Overalert.’ De angst is je grootste vijand, zegt hij. ‘Als je dan in de puberteit komt, en je wordt een man, groot en sterk, dan kun je die angst de baas worden. Dan hoef jij niet meer bang te zijn voor de anderen, maar worden de anderen
dat voor jou. Je ziet dat je niet langer meer in gevaar bent, maar zelf een gevaar bent geworden.’ En dat is veel beter. Vergelijk het met iemand die arm was en heel rijk is geworden, legt hij uit. ‘Die wil ook nooit meer terug naar de armoede. Want dat is verschrikkelijk.’ Op zijn tiende stopte Nino met huilen – ‘want elke keer als ik huilde, deed dat pijn en leek het alsof ik iets verloor’. Hij ging drinken en roken. Harddrugs gebruiken kwam pas later – ‘mijn broer is behalve zwakbegaafd en psychotisch ook drugsverslaafd, dus daar had ik wat tegen’. Nino zat niet op school, hij hing rond op straat, hij wilde dat de mensen bang voor hem waren – ‘niet bewust he, geen moment. Niet bewust in de zin dat ik geweten heb wat ik deed, waarom ik het wilde, welk effect het had, dat ik wist waar het vandaan kwam en dat ik wist wat de gevolgen waren’ – en een vriendje zei: Ik heb gezien dat die gozer vijftig euro heeft. Kom, we pakken het af. ‘Ik wilde iets spannends doen. Niet machteloos zijn, maar macht ervaren. Alle gedachten om het niet te doen, die waren er niet.’ Zo’n eerste straatroof is ontzettend spannend, zegt hij. ‘Je hart gaat tekeer! Ik was altijd bang geweest, en om die angst te overwinnen, ging ik als een dolle stier op alles af waar ik bang voor was, want ik wilde die angst niet ervaren. Een straatroof vond ik eng, maar ik weigerde er bang voor te zijn.’ In de jaren daarna volgden veel vechtpartijen met andere jongens. ‘Ik won altijd.’ Hij ging in drugs handelen voor de kick, hij werd opgepakt vanwege mishandeling, hij kwam er in de gevangenis achter bij welke wereld hij hoorde: die van de criminelen. Die leerden hem hoe het systeem in elkaar zit, gaven tips en adviezen, en: ‘Ze gaven me een kans om te laten zien wat ik kon. Een kans! Ik kreeg een zak pillen mee om te verkopen, ik kon mijn eigen successen gaan
behalen. Dat kon in de gewone maatschappij niet. Maar daar wel.’ Als kind verkocht hij wiet, als puber XTC-pillen, en als adolescent cocaïne en crack. ‘Het was een goede business en iedereen vond me tof.’ Hij was altijd al anders geweest, hij hoorde er toch al nooit bij. Niet bij de normale mensen, niet bij zijn klasgenoten, niet bij de jongens met de dure schoenen en de iPods – ‘ik had een gat in mijn schoenen en zij hadden rijke ouders, wat maakte het uit? De volgende dag hadden ze alles weer nieuw. Dat vond ik geen slachtoffers, dat vond ik verwende jochies. Als ik keek wat ik te lijden had, dan cancelde dat mijn schuldgevoel.’ Op zijn 18e had hij een Honda Civic, een BMW en geen rijbewijs. ‘Verlossing! Ik stond bovenaan de sociale ladder in plaats van op de onderste sport. Ik deed het niet voor het geld. Ik wás nu iemand. Als ik thuiskwam, schold mijn broer mijn moeder de huid vol en perste hij haar af. Maar buiten de deur kon ik kicken in die auto.’ Hij kwam verschillende keren in de gevangenis terecht voor mishandeling. ‘Ik ben altijd voor mishandeling gepakt, nooit voor drugs.’ Over de hulpverleners die bij hem langs kwamen, kan hij uren vertellen. De kern van het verhaal: ze waren niet eerlijk, ze hielden te veel afstand, als je de waarheid sprak, kwam je alleen maar verder in de problemen, en dus leerden ze je liegen en dat kon hij heel goed. ‘Allemaal goed opgeleide mensen die niks in hun leven hebben meegemaakt maar daarover uit boekjes hebben geleerd en protocollen toepassen. Je zag – en ziet – het aan de manier waarop ze kijken, lopen, zich kleden, welke schoenen ze aan hebben.’ Sportschoenen moeten het zijn, geen puntschoenen. Hij was 17 jaar, had inmiddels twee keer in de gevangenis gezeten en toen kwam Erik Jongman, op sportschoenen. Erik vond hij geweldig, want ‘ik kreeg eindelijk aandacht voor mijn shit. Niet voor de shit die ik produceerde, maar voor de shit die ik over me
heen kreeg.’ Tot dan toe was iedereen – hulpverleners, politie, school – daarvoor totaal onverschillig geweest, want ja, hij was een rotjoch dat steelt en slaat, vervelend is en mishandelt. Tot dan toe werd hij door iedereen vies aangekeken, zo’n snelle, wegkijkende blik – jij hoort niet bij ons. ‘Zoals mensen nu naar Marokkanen kijken. Denk je dat ze dat niet voelen? En denk je dat zij zich dan schuldig voelen als ze jouw tasje afpakken? Echt niet, hoor.’ Hij was niet onmiddellijk weg van Erik. Het was voor Nino behandelen of de bajes in, en hij wantrouwde ‘de hulpverlening’. Behandelen betekende Functional Family Therapy, en dus: betrokkenheid van zijn moeder. En die zou weleens meer aan de therapeut kunnen vertellen dan hem lief was. ‘Vertel ‘em niks!’ zei hij daarom tegen haar op weg naar Erik toe. ‘Maar zij was meteen verkocht, want het ging over het gezin, over hoe zij en ik samen sterk konden zijn.’ En dat vond Nino al snel ook ‘helemaal geweldig’. Want: ‘Je kunt als hulpverlener zeggen “dat kind moet kind kunnen zijn” maar dat was bij ons niet aan de orde, dus deal met de kaarten die je hebt, en dat deed hij. Mijn moeder en ik waren samen sterk, daar haalden we kracht uit, dat begreep hij. En hij bleef contact met me houden, ook na de therapie.’ Hij was 17 jaar en hij moest van de rechter ook naar school, en dat vond hij geweldig. ‘In de jeugdgevangenis had ik een keer een discussie met de groepsleider en ik zei: wacht maar, ik ga groepsleider worden en ik word de beste!’ Hij deed mbo – ‘een makkie – en daarna hbo, en daar gingen zijn ogen open. ‘Op het mbo zitten ook schooiers, daar is het “soort zoekt soort” en ik zat bij mijn eigen soort. Maar op het hbo zat ik met mensen in de klas zonder strafblad, die nog nooit drugs hadden verkocht. Mijn leven was helemaal out of their world. En ik kwam erachter dat ik bevooroordeeld was, dat mijn wereldbeeld niet klopte. Mijn horizon, mijn sociaal besef en mijn bewustzijn werden immens verbreed. Mijn wereld ging open. Normale mensen, die had ik nog nooit meegemaakt,
en dat ik dingen met ze deelde. Ik had als jongen uit de Bijlmer dingen gemeen met gasten uit Zeeland. Zeeland! En het niveau, he. Allemaal interessante stof, ik werd enorm uitgedaagd.’ Nino het rotjoch werkt nu als groepsleider in De Koppeling, een gesloten jeugdzorginrichting in Amsterdam.* Daar doen ze het naar zijn zeggen heel goed. Veel beter dan andere instellingen in Nederland – hij zag het zelf op een eerdere werkplek. ‘Wij proberen hier heel erg te de-escaleren. Kinderen die boos zijn of zich vervelend gedragen, sturen we niet weg naar hun kamer, maar proberen we tot rust te brengen door met hen te praten.’ Hij vindt dat de huidige aanpak op de meeste plekken de kinderen ‘emotioneel vernietigt’. ‘Vastpakken van kinderen, kinderen naar hun kamer sturen, verlof intrekken. Al die sancties en straffen worden gegeven met de volle overtuiging dat ze goed zijn voor een kind. En wie hebben die overtuiging? De hoogopgeleide mensen uit keurige gezinnen. Wie heeft die overtuiging niet? Ik. Sommige mbo’ers. Maar waar staan die mbo’ers? Onderaan. Wat moeten ze doen? Luisteren.’ Hij legt uit: ‘Kinderen in de jeugdzorg zijn strijders. Door hun strijden gaan ze tegen dingen in, daardoor komen er sancties, door de sancties komt er weerstand en wordt de lust om te strijden gevoed. En dat houdt dus nooit op. Tot een kind op gegeven moment 18 jaar is – hij knipt hard in zijn vingers – en dan gaan de deuren open. Dan hebben we dus drie jaar lang die jongens zitten onderdrukken en dan sturen we ze de maatschappij in. Dat loopt niet goed af, en daar hebben ze nu een heel goede oplossing voor bedacht: we houden ze voortaan tot hun 23ste vast.’ Hij lacht cynisch. ‘Straks is zo’n jongen vijf jaar sterker en bozer – hij knipt weer hard in zijn vingers – en ga maar.’ Nee, in de hulpverlening moet het heel anders. ‘Daar ga ik nog een boek over schrijven,’ belooft hij. Maar wel de groeten aan Erik. Een wereldgozer. * Inmiddels is Nino Hensen zelfstandig hulpverlener in de ggz en bij justitie. Hij begeleidt onder meer jongeren met een taakstraf. Na de zomer begint hij een universitaire studie.
T
E J EM
BREIN Een vol hoofd wie kent het niet? Je kleine hersenen zitten dagelijks aan een infuus van allerlei informatiebronnen. Stel je voor, je hebt een ultieme nachtrust gehad en wordt fit en fris wakker. Je pakt je
telefoon van je nachtkastje leest gretig de nieuwste facebook posts, je beantwoordt een dosis whats-app berichten en kijkt me een schuin oog naar kritieke toestanden op tv als je je boterham naar binnen werkt. Je brein wordt instant gevuld met sociale hulpvragen, terroristische aanslagen en de nachtelijke escapades van je social media vrienden. Voor je het weet zit je harde schijf alweer ramvol met allemaal informatie en je productieve werkdag moet nog starten?! Hier lees je hoe je simpel je focus kan beĂŻnvloeden.
Reguleer je informatiebronnen
Richt je informatiekanalen in; tv, facebook, twitter, instagram. Jij bepaalt welke informatie je wilt ontvangen en wanneer. Zijn er posts in je lijsten die alleen maar irriteren? Volg ze dan niet langer. Alle informatie die je opneemt nestelt zich ergens in je brein en beïnvloedt je mentale focus. Zoek groepen en personen op die je positief, inspirerend en motiverend vindt!
Creatie
Bezig zijn met creatie helpt om je af te leiden van de stormbaan in je hoofd. Het is niet voor niets dat Google haar werknemers op de woensdag een ‘creatie’ dag geeft. Creatie maakt ruimte in je brein om linken te leggen en kansen te ontdekken. Dus ga lekker die taart bakken, prutsen in de schuur, ga iets ontwerpen op papier, je tuin mooi maken, klusjes in je huis of appartement doen. Reset your brain!
Actie
Of je nu gaat cross fitten, yoga beoefent, gaat hardlopen, een powerjungle doet, naar de stad wandelt of rondje fietst, het heeft allemaal invloed! Je lichamelijk inspannen zorgt ervoor lucht in je gedachten te krijgt zodat je focus actief wordt.
Pomodoro
Een gouden tip van inspirator Joeri Pechler, de Pomodoro app. Je geeft tijd aan je actie. Dat zorgt ervoor dat je minder snel afgeleid wordt en je aandacht bij je taak houdt. Het is een soort
tekst Marianne Antuma @Lifestyle Consultancy Illustratie Jesse Strikwerda pagina opmaak IJgenweis
eierwekker op je telefoon, bereid je dus voor. Voor mij werkt het perfect.
Nu
Laat je gedachten niet afdwalen naar morgen, overmorgen of volgende week. Richt je op wat je nu doet. Deze sluierbewolking ontstaat in je hoofd omdat je denkt aan straks. Maar, waarom zou je je daar druk om maken? In de tussentijd kan er nog zo veel veranderen. Beperk daarom je gedachten en taken tot dit moment, je zal merken dat je hierdoor scherper bent.
Me- Time
Leg jezelf eens aan de oplader. Ga iets doen waar je relaxed van wordt en weer energie van krijgt. Ga bij jezelf na wat voor jou een energieleverancier is en integreer deze in je leefstijl. Bijvoorbeeld een dagje spa, middag mountainbiken, niks doen, potje tennissen, lezen, naar een mooie film, bezoek een kunstgalerie. Als je eigen batterij 100% is opgeladen dan ben je alerter, positiever en productiever! Go for it, tem je brein!
NACHTCLUB VOOR OVERDAG KUNST VOORSTELLINGEN VAN PRODUCTIEHUIS
PLEZANT
ONTDEK HET IMPOSANTE ZENDGEBOUW
CINEMAHUIS & LABORATORIUM BUREAU MEIJERMAN THEBEELDENDE FAMOUS GRAUS, RAMSES BIBLIOTHEEK VAN KUNST EXPOSITIE
CULTUUR DE NIEUWE KERK VERLANGEN
SABBATVIERING MET GEERT KIMPEN
DE DICHTER, DE DROMER EN DE DRUMMER
CULINAIRE VERWENNERIJEN OPEL MEZZO
NATUUR
PERSOONLIJKE SERENADES VAN JORIS LINSSEN & CARAMBA
CONCERT@HEI: ODE AAN MUZIKALE HELDEN
HET WETENSCHAPSHUIS; MET O.A. DR. AUKJE NAUTA EN PROF. MATTHIJS SCHOUTEN DIVERSE KORTE THEATERVOORSTELLINGEN
WETENSCHAP HET MENSENRIJK
JULIKA MARIJN OVER HELENE KRÖLLER MÜLLER
HET VERWONDERHUIS DUIZEND VRAGEN WAND YORA
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
KING LEAR OP DE HEI
RIENSTRA
MUZIKAAL COLLEGE DIALOOG IN HET DONKER
T I C K E TS VIA : WWW.T HE AT E R LO O DS F E ST I VA L . N L DTL-Festival-2017-flyer_A5(def4).indd 1
26-06-17 16:21
V E RW E N J E Z E L F, J E PA RT N E R OF JE HELE TEAM!
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
souldot 01
solo expositie van grafisch kunstena ar
Richard Vermijs
E: richard@ijgenweis.nu W: instagram/richardvermijs
Doodle14onefour
Richard Vermijs (1971) Grafisch Ontwerper / DJ / Graffiti docent / Autodidact Kunstenaar Richard Vermijs is een autodidact kunstenaar uit Zwolle, Nederland. Naast zijn werk als professionele grafisch ontwerper onder de naam IJgenweis Visual Vormgeving heeft Vermijs zich gespecialiseerd in tekeningen, digitale prints, schilderkunst en muurschilderingen. Hij is geïnteresseerd in de architectuur, typografie, graffiti en muziek. Zijn kunstwerken kenmerken zich door grafische vormen, bewegingen, constructies, patronen, veelvoudige lagen en het gebruik van graffiti-elementen. Het geeft een extra dimensie aan het werk. Vermijs speelt met de perceptie van de kijkers door gebruik van grafische elementen zoals onjuiste hoeken en perspectiefvervorming. Dit is duidelijk te zien in
de doodle-serie.
In deze expositie zullen de Doodle-serie en Souldots-serie worden tentoongesteld. Doodle-serie Deze serie bestaat uit het spelen met ruimtelijke beweging, constructies, vormen, diverse gelaagdheden en het gebruik van graffiti elementen zoals pijlen, 3D. Als kijker kun je er op-, in-, langs-, tussen- en door kijken.
Souldots - serie Een bewerkte fotoserie van “Soul Woman” is op canvasdoek geprint. Basis materiaal is
Doodle15onefive
afkomstig uit tijdschriften, op internet of door een fotoshoot. Door gebruik van diverse lagen zoals kleur, vormen, bewegingen en scans krijgen de foto’s een geheel andere look & feeling. Geïnspireerd vanuit zijn werk; het vormgeven van de grafisch ontwerpen voor Soulclap* posters, is deze serie souldots ontstaan. *Soulclap is een Dj collectief dat muziek met ziel draait. Een mix uit het heden, verleden en toekomst, elektronisch of analoog en elk continent. Ome Funk, Lourens LefreAk, Rogerio Del Stereo en broeder Leroy Rey draaien de beste (future) classics, hits en obscure juweeltjes uit de funk, soul, jazz, samba, latin, hiphop, afro, boogie, disco, house en techno.
De expositie is te bezichtigen vanaf 15 juli - 15 september 2017 in galerie #JOMIXSY! adres galerie Jomixsy Bilderdijkstraat 179 1053 KR Amsterdam
Doodle02two
souldot 04
souldot 03
Living viLLage In het woud van festivals is Living Village nog een relatieve nieuwe eend in de spreekwoordelijke bijt.
Het thema is zo’n beetje terug naar de natuur en daar horen veel workshops en marktkraampjes bij. Een leuk festival waar je heerlijk jezelf kunt zijn met een joint en een biertje en streekeigen plassen in het stro.
Op blote voeten en een beetje lekker gek gekleed ga je te dure biologische frites eten en sluit je aan bij een workshop
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
waarbij je elkaar in je kracht zet.
Gelukkig is er ook speciale festival kleding te koop mocht je per ongeluk verkeerd gekleed aanwaaien. Of je gaat ritueel bomen planten.
Maar verder; allemaal lieve mensen. Waarom doen we alleen zo tegen elkaar op festivals? Peace!
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
GENIET VERDRIET Je gaat genieten of je dat nu wilt of niet Je moet genieten ook als je er totaal geen heil in ziet Genietmomentje hier, genietmomentje daar‌. Oh, wat genieten we toch verschrikkelijk met elkaar! De verkoopster zegt steevast: ‘geniet er van! of het nu gaat om een pak wattenstaafjes of een snelkookpan Genieten is minder exclusief dan voorheen Daardoor komt het waarschijnlijk dat mijn genietbare humeur allengs verdween Het is absoluut niet mijn bedoeling de opperbeste stemming te verkloten Maar ik vermoed zomaar dat ik niet de enige ben die van dat opgelegde genieten nooit zo heeft genoten.
Tekst+ illu: Wilma Groot
Illustraties: Anestasia Cistakova
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
SCHOOL
Illustratie Nelle Boer
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
Jumbo Vandaag zag ik mijn dode vader Hij stond voor me in de rij bij Jumbo Zijn gebogen schouders, de plooiing van zijn jas Verraadden hem in onvoltooid verleden tijd Mijn lichaam boog zich naar het zijne (Dat eeuwige verlangen naar geborgenheid Laat zich niet temmen, nooit Al jaren glijdt hij bij mij vandaan Toch is hij dichterbij dan ooit) Het was zijn beurt, zijn boodschappen bewogen op de band De cassière keek op en glimlachte Hij had dat vroeger al, die charme Die welgemeende aandacht Voor wie hem zag zoals hij werkelijk was Ik vlijde mij nagenoeg tegen zijn rug Duizelig door het verlangen Naar zijn noestige lijf, zijn warmte Toen hij zich omdraaide Bleek hij iemand anders te zijn Met gesloten ogen viel ik terug in de tijd Ik ben een kind en zie mijn vader, zittend in de kamer Temidden van kakelend bezoek Zijn oorschelpen bewegen in een magische slow motion (De verjaardag om ons heen verveelt hem, hij voelt ook die leegte) Mijn vader kan iets wat niemand kan, ik ben de enige die het ziet Tussen de mensen door kijkt hij mij aan en grijnst Ik grijns terug, zolang ik leef Marjolein Scherphuis
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
Jaap Groen
Ik voel een drang in mij om beelden te maken. Niet voor mijzelf maar voor u om te zien, te ervaren. Die drang is er omdat ik zoveel mensen zie leven in hun eigen hokje, volgens hun eigen normen. Daarbij neemt men alles voor vanzelfsprekend aan en voert iedereen elke dag weer
heb ik een grote behoefte om u wakker te schudden. Daarbij spreek ik niet de taal van muziek of woorden maar die van scènes, momenten en handelingen.
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
gedachteloos zijn handelingen en rituelen uit. Hierdoor
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
Illustraties: Anestasia Cistakova
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
Er is niEts niEuws aan nEpniEuws
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
S
inds de Amerikaanse verkiezingscampagne staan nepnieuws, alternative facts en mediacratisering volop in de aandacht. Een onvermijdelijk neveneffect van het internet, zo is de gedachte. Maar het is niets nieuws. Ook in de
jaren 80 was Nederland al in de ban van nepnieuws. In het najaar van 1987 wilde een jonge theaterregisseur in Frascati het toneelstuk Het vuil, de stad en de dood van Fassbinder opvoeren. Rainer Werner Fassbinder schreef Het vuil, de stad en de dood in de jaren 70 en liet zich daarbij inspireren door de stad Frankfurt. Het stuk gaat over desolate mensen in armoedige woonomstandigheden die leven aan de rafelranden van de samenleving. Fassbinder schuwt de stereotyperingenen niet, een hoer, een ex-nazi, een travestiet, alle personages zijn uitvergroot tot karikaturen. De kritiek concentreerde zich op het personage van de rijke Jood, A., de huisjesmelker die goed garen spon bij de uitzichtloze omstandigheden van kwetsbare mensen. Volgens critici zouden Joden in het stuk op negatieve wijze worden neergezet en het woord antisemitisme viel al snel. Kranten en actualiteitenprogramma’s waren er wekenlang druk mee. Zelfs minister
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
Korthals Altes voelde zich geroepen om zich te mengen in het debat. De mediahype
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
over het stuk escaleerde aan het eind van de jaren 80. Kenmerkend voor die tijd was de opkomst van het neofascisme. Deze ontwikkeling baarde veel mensen en niet in de laatste plaats de overlevenden van de Holocaust, veel onrust. De opkomst van neofascisme leidde ook tot intensievere aandacht voor de verschrikkingen van de Holocaust. Ten tijde van de discussie zond de VPRO bijvoorbeeld de negen uur durende documentaire Shoah uit. Door de aandacht voor het neofascisme en de holocaust raakte het conflict rondom het toneelstuk gepolariseerd. In zo’n gepolariseerde kwestie gaat het niet langer om de inhoud maar is het de beeldvorming die de boventoon voert. Je ziet dit ook in het huidige debat over moslimextremisme. Neem bijvoorbeeld het gedrag van Wilders. In plaats van inhoudelijk te disussieren twittert hij liever gephotoshopte plaatjes. Met een nepfoto van Pechtold probeerde Wilders zijn aanhang wijs te maken dat de D66-lijsttrekker aanwezig zou zijn geweest bij een pro-sharia demonstratie. En het werkt, de Wilders aanhang deert het gebrek aan nuance en factchecking niet en blijft haar leider steunen. Bij de discussie over Het vuil, de stad en de dood werd ook niet gekeken naar de inhoud
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
van het stuk. Vrij Nederland columniste Renate Rubinstein was tegen de opvoering
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
maar bekende het stuk niet te willen lezen. Later vroeg ze zich openlijk af waarom de voorstanders het stuk zo slecht verdedigd hadden. Maar het is niet geheel onbegrijpelijk dat de voorstanders zich amper lieten horen. Een ieder die het stuk verdedigd zou hebben zou aan de kant van de antisemieten zijn geplaatst. Het beeld daar tegenover, dat van de verschrikkingen van de Holocaust, is zo krachtig dat geen weldenkend mens geassocieerd wil worden met antisemitisme. Daarom vond elke inhoudelijke argumentatie voor de opvoering geen gehoor. Iets soortgelijks zie je wanneer na een terreuraanslag wordt verwacht van moslims dat zij openlijk distantieren van extremisten. Door je religie word je in het kamp geplaatst waar de extremisten zich bevinden en als je niet openlijk kiest dan zal je ze wel steunen is de suggestie. De mediahype rondom Het vuil, de stad en de dood kwam tot een hoogtepunt toen artiesten vlak voor de try-out dreigementen ontvingen en het theater te maken kreeg met een bommelding. De schuldigen zouden neonazi’s zijn. Als klap op de vuurpijl werd acteur Jules Croiset ontvoerd. De ontvoering leidde tot maatschappelijke onrust en er kwam zelfs een solidariteitsmanifestatie. Croiset dook even later weer op in BelgiÍ met
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
een ingekerfd hakenkruis op zijn borst. De emoties liepen zo hoog op dat de voorstel-
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
lingen uiteindelijk werden afgelast. Maar niets was wat het leek. De vermeende strijd tussen de antisemieten en tegenstanders van het stuk bestond slechts in een fantasie, namelijk de fantasie van Croiset. Al snel bekende de acteur dat hij de dreigbrieven had geschreven en ook zelf de ontvoering had geĂŤnsceneerd. Later lieten meer tegenstanders weten dat ze het stuk van Fassbinder niet eens kenden. Ze hadden klakkeloos aangenomen dat het antisemitisch zou zijn. De media keek ook niet naar de inhoud van het stuk en deed volop mee aan de beeldvorming. Fassbinder zelf, zo schreef hij in zijn testament, vond dat uit zijn repertoire overduidelijk bleek dat hij geen enkele negatieve houding had jegens minderheden of Joden. Volgens de links progressieve toneelschrijver heerste er na de oorlog in Duitsland een taboe op Joden. En juist dit taboe wilde hij doorbreken. Zij opvatting was dat iedere groep slechte en goede mensen bevat en als je niet mag benoemen dat er ook slechte Joden kunnen zijn creĂŤer je een taboe rondom een bevolkingsgroep. En volgens Fassbinder leiden taboes tot angst en angst kan weer leiden tot haat en geweld. De ophef over zijn stuk zag hij
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
dan ook als bevestiging voor zijn theorie.
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
DÙVELSE SPANNING IN OUDE BRIEVEN Van Deventer auteur Gerben Graddesz Hellinga
Oude Brieven is een spannend boek, met veel humor en met vaart geschreven. KOOP IN DE BOEKHANDEL OF BESTEL OP: WWW.ARTNIK.NL ISBN:
9789490548278
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
De gepensioneerde archeoloog Mark Verkerk krijgt een negental brieven in handen die werden geschreven rond het jaar 30 van onze jaartelling. De inhoud is dermate explosief dat hij binnen enkele dagen achterna wordt gezeten door Amerikaanse extremisten, een Iraanse terrorist, de Israëlische geheime dienst, de Italiaanse Camorra en de politie van Napels. Hij overleeft het allemaal ondanks zijn slechte rug en zijn hoge leeftijd, gedeeltelijk doordat zijn vele vijanden het ook met elkaar aan de stok krijgen, maar voornamelijk door gebruik te maken van zijn slimheid.
DEZE OPMAAK IS U AANGEBODEN DOOR ARTNIC
°N
43
eniz aga
M