PulpdeLuxeMagazine 16

de Luxe

MAGAZINE

De lux e manier van overleven KRIM I N E E L VL A D I M I R P. DE S M AAK VAN ZO E T HET V E R D R I E T VA N B R A B A NT HEAT WAV E OVER D E TOP

Nr.16 2

0

1

4

Museum

Boris Abramov, Philip Akkerman, Mari Andriessen, Woody van Amen, Richard Arschwager, Maarten Baas, Raymond Barrion, Hans Bellmer, Tim Benjamin, Mike von Bibikov, Rob Birza, Paul Blanca, Christian Boltanski, Frank Borst, Eugene Brands, John Breed, Koos Breukel, Daniël Buren, Guillaume Bijl, Marc Bijl, Pieter Bijwaard, Arte Colder, Jan Cremer, René Daniëls, Sandra Derks, Edzard Dideric, Georg Jiri Dokoupil, Bart Domburg, Albrecht Dürer, Piet Hein Eek, Jan Fabre, Fortuyn/O’Brien, Naum Gabo, Rodney Graham, Gregor Espen Hagen, Niek Hendrix, Lieven Hendriks, J.C.J. van der Heijden, Volker Hildebrandt, Hiroshige, Erik Hobijn, Hokusai, Jenny Holzer, Germ de Jong, Hugo Kaagman, Gerald van der Kaap, Peter Kantelberg, Niek Kemps, Gijs Kerkhoven, Jan Klapwijk, Peter Klashorst, Micha Klein, Imi Knoebel, Rob van Koningsbruggen, Jeff Koons, Evert Koopman, Barbara Kruger, Emilio Kruithof, Milan Kunc, Lucebert, Aldert Mantje, Bernard Martin, Philip Mechanicus, Han van Meegeren, Carlijn Mens, Ron Moret, Tom Otterness, Juan Pedro, Anton Pieck, Tom Phillips, Jan van der Ploeg, Maarten Ploeg, Politie-technische Verzameling J.H.W. Eldermans, Quik, John Raedecker, Mel Ramos, Peter Paul Rubens, Salvo, Henk Schiffmacher, Rob Scholte, Jan Schoonhoven Jr., Sr., Jan Sluijters, Jan Starken, Alice Stepanek/Steve Maslin, Jan Toorop, Veron Urdarianu, Bram van Velde, Aat Veldhoen, Peer Veneman, Jan Verburg, Emo Verkerk, Job Versteeg, Harald Vlugt, Andy Warhol, Lawrence Weiner, Angelica Weygand, Ron Weijers, Ronald Westerhuis, Erich Wichman e.a.

Rob Scholte Museum Middenweg 172-174 1782 BL Den Helder

de Luxe

t.o. NS-Station Den Helder robscholte@mac.com 31 / 6 - 30427250

Openingstijden van 14.00 - 17.00 uur vrijdag, zaterdag en zondag de Luxe

Colofon PulpdeLuxeMagazine Nr. 16

Groen drukken

Redactie :

Willem Alkema, Marianne Mengerink, Erik Ros,

Vels, Rolf van Olst, Marianne Antuma, Afke Jansen, Sien

Alicia Kok, Chiel te Bokkel

Vormgeving :

Afontwerp

Fotografie :

Job Boersma, PinPointFactory, Marianne Antuma,

website: Ijgenweis

Design : Arjan Pronk/Grotzooi

Modellen :

Julia Basten

Styling en kapsels :

Hair en Der Zwolle, Diana Zelle, Jeroen Beuving

met 5 kleuren

Willemijn Grootegast, Marjolein Scherphuis, Arjan Pronk

Tekst :

Illustraties:

AvierKoerier, Steef Wildenbeest,

Chiel te Bokkel, Jesse Strikwerda,

Erik Ros, Alicia Kok, Sheila Sitalsing, Els Staneke Huurman,

Folkert Nijholt, Siegfried Woldhek, Michiel van de Pol

Sermin Bahar, Marcel Slagman, Willem Alkema, Evert de Rooij,

Marjolein Scherphuis

Dank aan :

Paula Boguslu, Sheila Sitalsing, Willem Alkema,

Covergirl PdLM15 :

Derk Moor, Saskia Paulissen, Siegfried Woldhek,

Claudi Groot “splash” Koerkamp

Evert de Rooij, Ellen Willink, Ilona de Rijke, Rob Scholte

RA

F I ME

D

I

ILLUSTRATIE: JESSE STRIKBERDA

A

E

C

ER

D

SCGM ISO 12647 T I FI C EE

R

T. 0572 - 34 97 00 F. 0572 - 34 97 99 info@veldhuis.nl www.veldhuis.nl

G

Veldhuis Media b.v.

Kanaaldijk OZ 3 8102 HL Raalte Postbus 2 8100 AA Raalte

G

de Luxe

e Luxe

Forward PdLM16

Forward.

Zoals jullie weten wordt een voorwoord altijd achteraf geschreven. Als alle stof van de productie is neergedaald en de nieuwste inzichten zijn opgezogen en verwerkt dan wordt het punt gezet achter in dit geval onderhavig magazine. Daarna is het oogkleppen op en snel lanceren want voor je het weet ben je ingehaald door je eigen schaduw.

Daarom kijken we in dit nummer weer flink vooruit maar schuwen het retrospectief niet.

Let ook nu weer op de ritmische afwisseling tussen zwaarder en lichter, vrolijk en venijnig en toch altijd fijn.

Blader en verwonder en ontdek en kom terug en doe mee.

de Luxe

5

de

de Luxe

de Luxe

Spring steak

de Luxe

de Luxe

de Luxe

ZE

mode “Wie durft?”

de Luxe

ZE

mode

de Luxe

de Luxe

“Wie

durft?” de Luxe

de Luxe

de Luxe

de Luxe

In de Nucleaire

V

eel mensen hoefden laatst niet naar hun werk want de weg was dicht. Obama mocht daar wel rijden want die heeft een auto die heet “Beast”, hij heeft ook een

vliegtuig en Obama had allemaal mensen meegenomen. Toen hij in Nederland was haalde Frans Timmermans hem op en ging heel hard lachen om een grapje van Obama (denk ik). Daarna ging Frans twitteren en Obama ging naar een museum met de Nachtwacht en maakte hij een grapje daar moest Mark Rutte altijd om lachen. Obama zei dat Nederland heel goed is.

Iedereen van de radio en tv was in een appartement in den Haag gaan zitten om te vertellen wat ze zagen en om te vertellen dat Nederland heel goed is. Er waren ook andere wereldleiders zoals Banki Moen maar dat interesseert niemand iets. Frans Timmermans ging weer twitteren. toen botste er een stadsbus tegen de Indiase delegatie aan. Er werden ook afspraken gemaakt.

UPDATE 16:27 ‘s Avonds kwam er een grappig filmpje om te lachen van Lucky tv met gekke stemmetjes, dat gingen ook andere programma’s doen om te kijken wie er eerstes was met een grapje.

Klaar.

de Luxe

de Luxe

top

de Luxe

Designd

de Luxe

de Luxe

deLuxe GROTZOOI

Butzelaarsstraat 1 8005 AP Luttenberg de Luxe

de Luxe

de Luxe

de Luxe

de Luxe

de Luxe

de Luxe

7 r e v o 1 n a Trein v

de Luxe

de Luxe

7

de Luxe

“De voor de komende

4 maanden

de Luxe

“

Weersverwachting

de Luxe

Warm en zonnig ozonweer Komende maanden hebben we te maken met en lage druk gebied vanuit de Azoren die smog en hitte onze kant uit drijven. De zon laat zich daarbij geregeld zien. Regen van betekenis blijft vooralsnog uit. De wind waait voornamelijk vanuit rechterhoek en zal grote invloed houden op het politieke klimaat. Ferme windstoten zijn niet uit te sluiten. Ook onbestendigheid speelt een rol met een hoge drukgebied wat zich nu opbouwt boven de Krim. Met een plaatselijk onweersbuitje en paddestoelwolken moet dan wel rekening gehouden worden. Temperaturen kunnen oplopen tot 36 graden in het binnenland terwijl het aan zee iets minder warm zal aanvoelen.

Denkt u bij het overvloedig laten zien van uw tatoeages aan het insmeren van de huid?

de Luxe

de Luxe

de Luxe

de Luxe

de Luxe

de Luxe

de Luxe

de Luxe

de Luxe

de Luxe

ILLUSTRATIE: JESSE STRIKBERDA

Relatie de Luxe Wanneer we in een lange relatie zitten, zijn we dan eerlijk tegen ons zelf? Vooral wanneer we in een relatie zitten waar we begin 20 in zijn gegaan. Onze eerste lange relatie.

We veranderen en ontwikkelen zoveel in onze twintiger jaren dat we plots vastzitten en bang zijn voor verandering. Eigenlijk snakken we naar verandering, maar we weten dat de ander niet zal meegaan in onze ontwikkeling. Dus blijven we maar bij elkaar in een sleur zitten. Vooral wanneer er kinderen zijn of geld een grote rol speelt. Maar wat mij deed verbazen waren alle mannen op datingsites die aangaven niet uitelkaar te kunnen door de crisis. ‘Het is te duur om uitelkaar te gaan of te scheiden.’

de Luxe

de Luxe

Dus gaan we maa Als ik nu terug kijk We hadden duur was de m

ar massaal vreemd? Ik trouwde op mijn 22ste en was 7 jaar getrouwd. We waren in totaal 9 jaar samen. k pasten we helemaal niet bij elkaar. Maar ik was verliefd en verliefdheid maakt....... jarenlang gehuurd en besloten een huis te kopen (zo heerlijk midden in de crisis dat alles nog heerlijk s). Onbewust wist ik toen al dat het niet goed zat. Ik deed alles zelf. Ik was getrouwd met een naam, man die erbij hoorde zat achter zijn computer en hij was daarmee getrouwd. Ik was de man en de vrouw in de relatie. Hij stond op, ging naar zijn werk, kwam thuis en zat achter zijn pc. En wat deed ik?

Ontbijt klaarmaken, werken, koken, schoonmaken, sporten, belastingaangifte, alle rekeningen, boodschappen, speelde chauffeur voor meneer, verzorgde mijn opa, regelde etentjes en partijen, boekte alle vakanties, kocht alle cadeautjes (kreeg zelf nooit iets),hmmmmmm...... mis ik nog iets? Natuurlijk, mijn aanschaf van allerlei seksspeeltjes omdat ik mijn eigen seksleven (met mezelf) moest opkrikken! We kochten onze ‘droomhuis’ en richten het in met alles wat we nog hadden op de spaarrekening.

Op een avond dat ik voor mijn geweldig dure tv zat (naar flutprogrammas te kijken en mijn leven aan het ‘uitzingen’ was) werd ik wakker.

‘Is dit het voor de rest van mijn leven? Een voorspelbaar leven? Ik heb alles wat ik wilde, een huwelijk, een huis, mooie spullen, een goede baan. Maar ben ik gelukkig? Ik ben niet ongelukkig, maar waarom voel ik me niet gelukkig?’

Ondertussen, zonder dat ik het doorhad was er een man (een collega) die mij de aandacht gaf wat ik nodig had. Onze diepzinnige gesprekken veranderden in passievolle fantasieën....................

Sermin Bahar

de Luxe

THEY DON’T SHOOT de Luxe

de Luxe

“OR DO ICEBEARS THEY” de Luxe

Wie blaft er tegen De Hond?

Na alle schaamteloze reclame in De Wereld Draait Door en het Algemeen Dagblad voor de zelfingenomen Maurice de Hond en zijn verwerpelijke Steve Jobsscholen - waar meneer de opiniepeiler veel geld aan verdient, maar dat vertelt ie er nooit bij -, volgde begin april in de column van Iris Koppe in die Rotterdamse krant eens een kritisch geluid.

De Steve Jobsschool heeft geen enkele pedagogische basis, zegt Iris. ‘’Het neigt naar kindermishandeling om een kind steeds achter een iPad te zetten. Ze hebben zo weinig interactie met andere kinderen en weten straks nauwelijks wat samenwerken is.’’

En als ‘lekker handig en makkelijk’ een argument is om onderwijs te veranderen zijn we de verkeerde weg ingeslagen, vind ik. Omdat opdrachten ook thuis gemaakt kunnen worden, vraagt Iris zich af waar de school en de docenten straks nog voor nodig zijn. ‘’De eenzaamheid wordt er al op jonge leeftijd ingeslagen. Het ondersteunt ook het hyper-individualisme.’’

Het is al geen zeldzaamheid meer dat kinderen op verjaardagsfeestje naast elkaar op een bank zitten met alleen nog maar aandacht voor de iPad, in plaats van te praten, te lachen, ruzie te maken of samen te spelen.

Waar De Hond volledig aan voorbij gaat - en waarschijnlijk helemaal niet in geïnteresseerd is, omdat hij uit commercieel oogpunt inspeelt op de technohype -, is dat het schrijfonderwijs belangrijk is voor de ontwikkeling van het kind. Dit vanwege motorische argumenten als coördinatie, neurologische aspecten als ontwikkeling, activiteit en functie van de hersenen én het aanleren van woorden, het ontwikkelen van ruimtelijke oriëntatie en psychologische argumenten als concentratie en zelfvertrouwen.

Meer hierover vind je op www.handschriftontwikkeling.nl De conclusie op die website luidt: de ontwikkeling van de techniek kan voor kinderen een goed hulpmiddel zijn, maar mag nooit vervanging worden voor het schrijfbewegen.

de Luxe

de Luxe

ILLUSTRATIE: JESSE STRIKBERDA

Als we De Hond zijn gang laten gaan zijn kinderen straks volledig in zich gekeerde asociale zombies met vierkante ogen die de motoriek hebben van een robot in de herhaalstand.

Ik zou graag meer kritische geluiden willen horen in de media Ên dus ook in het populaire (en niet zelden populistische) tv-programma DWDD. Het liefst met gefundeerde argumenten van pedagogen en docenten. En laat meneer De Hond met zijn digitale geblaf eens lekker thuis in zijn hok‌ Marcel Slagman

de Luxe

de Luxe

de Luxe

OORLOG OP DE TOP Op een top wordt niet altijd vrede gesticht. Bergtoppen zijn er bijvoorbeeld om oorlog te maken.

Wielrenners weten daar alles van. Vooral de lichtgewichten en de klassementsrenners kijken er naar uit om op de toppen het verschil te maken. En vaak is een aankomst op een top aanleiding voor een levenslang gekoesterde vete. Neem het bloedstollende duel dat de Franse aartsrivalen Raymond Poulidor en Jacques Anquetil in de Tour de France van 1964 op de Puy-de-Dôme uitvochten.

Het was een van de laatste krachtmetingen in die Grande Boucle en Anquetil klampte zich met het laatste restje energie dat hij nog in zijn graatmagere lijf had vast aan zijn gele trui. Raymond Poulidor, zijn frère-ennemie, was die dag de betere van de twee, maar hij liet zich vangen in een fameuze coude à coude met Anquetil, die hem intellectueel altijd de baas is geweest. Slechts 56 tellen scheidden de nummers één en twee in het klassement van elkaar bij het begin van de slotklim in de Auvergne.

Omdat Poulidor de beste klimmer van het stel was, leek Poupou eindelijk op weg om zijn kwelduivel te onttronen. Maar Anquetil blufte zich zij aan zij naast Poulidor naar de top. Pas op één kilometer van de streep plooide hij. Anquetil verloor één meter, twee meter, vijf meter en uiteindelijk danste Poulidor 42 seconden weg bij Anquetil, veertien tellen te weinig om zijn eerste gele trui te veroveren.

Anquetil won 48 uur later zijn vijfde en laatste Tour. Poulidor zou er in veertien Tours de France niet één keer in slagen om de gele trui te veroveren.

In 2000 was de Mont Ventoux het toneel van een duel dat op zich minder bloedstollend was dan die in 1964, maar dat wel langer nadreunde. Op weg naar de top van de kale berg in de Provence eisten de Tourwinnaars van 1998 en 1999, respectievelijk Marco Pantani en Lance Armstrong, de hoofdrollen op in wat pas achteraf uitdraaide op een tragedie. Die vond zijn wortels in 1999, toen de van kanker teruggekeerde Amerikaan aan zijn achteraf discutabele triomftocht in de Tour begon.

Een maand voor die Tour begon werd Marco Pantani op de ochtend van de voorlaatste dag van de Ronde van Italië in de roze leiderstrui uit koers gehaald. Een te hoge hematocrietwaarde in zijn bloed duidde op EPO-gebruik en dat kostte Il Pirata de kop. Toen hij een jaar later zijn heroptreden in de Tour maakte, wilde Armstrong hem op gepaste wijze eer betonen door hem de zege op de Ventoux te gunnen.

Het duo had zich van de rest los weten te maken, waardoor Armstrong een gebaar kon maken.

Maar Pantani wilde achteraf niet van een gebaar weten en beschuldigde de gulle gever van hypocrisie: ‘Ik was op de Ventoux de sterkste en niet Armstrong!’ Later zei de Amerikaan dat hij zich in Pantani vergist had: ‘Ik dacht dat hij een gentleman was, maar dat was hij niet.’

Het bleek het begin van een vete die duurde zolang Pantani aan de Tour deelnam.

m

Tekst: Evert de Rooij

de Luxe

de Luxe

de Luxe

ILLUSTRATIE: SIEGFRIED WOLDHEK

de Luxe

Hoe het avontuur verdween uit Berg

de Luxe

de Luxe

gen op zoom

de Luxe

Er zijn begrippen die je kunt oppakken, nauwgezet kunt bestuderen, bekloppen en besnuffelen - om moedeloos te concluderen dat je er niet uit komt. Neem: symbool.

Dat is, zo heeft Diederik Samsom een jaar lang uitgelegd, iets waarvan de principiële zwaarte en de praktische gevolgen sterk worden overdreven. Een vlag om mee te zwaaien, zonder dat iemand terugzwaait of ‘ik geef me over’ zegt.

Zijn voorbeeld van een symbool: het voornemen uit het regeerakkoord om het aanwezig zijn in Nederland zonder geldige papieren te bestraffen met boetes en gevangenisstraffen. Want, zo legde hij loeiende zaal na loeiende zaal uit, ‘onrechtmatig verblijf leidt al vijftien jaar tot consequenties’. Niks nieuws, dus waarom zo boos?

Samsom legde uit zoals je dat doet aan iemand die dommer is dan jij en die weinig ambitie toont slimmer te worden: veel herhalen, veel klemtoon leggen. En terwijl stemmen in je hoofd dingen zeggen als ‘door je neus blijven ademen’ en ‘niet gaan slaan’, voel je je hoofd rood aanlopen, zie je dat je met consumptie aan het spreken bent en ben jij het die daar zo schreeuwt?

Molensteen Nu blijkt het symbool een molensteen te

de Luxe

zijn geweest, en een steen op de maag. Een molensteen is geen vlag, maar misschien zijn wij te dom om de overeenkomsten op metaniveau te zien. Nu heeft Diederik Samsom een half miljard euro betaald om die molensteen/vlag op te bergen. Best veel voor iets waarvan ons zo lang is voorgehouden dat de principiële zwaarte en de praktische gevolgen sterk worden overdreven.

Teeven bleek gisteren alweer vergeten te zijn waarom hij voor de strafbaarstelling van de persoon in de illegaal was.

Nog zo’n begrip dat steeds van betekenis verandert, meestal net wanneer je denkt het te doorgronden: het zoet. Eerst zat het zoet ‘m in nivelleren, de rijken zouden armer worden en de armen rijker. Dat bleek een vergissing. Vervolgens ging Fred Teeven uitleggen dat het zoet bestond uit het feit dat je als je ergens in het wild een illegaal tegenkwam, 112 mocht bellen teneinde hem onverwijld in het gevang te laten werpen.

Nu is het zoet zoek. ‘Het zoet zit ergens anders’, zei Fred Teeven gisteren. Teeven is een woordkunstenaar die alles weet van complexe, kantelbare begrippen. Bij de dood van een gedetineerde asielzoeker, als gevolg van een verkeerd gezet vinkje in een computersysteem, sprak hij de woorden: ‘We moeten in het beleid zorgvuldig zijn op de persoon in de mens.’

Teeven bleek gisteren alweer vergeten te zijn waarom hij voor de strafbaarstelling van de persoon in de illegaal was. Zijn zoet heeft hij

de Luxe

fluks in iets behapbaarders gestopt: in een belastingkorting.

Hij keek er vrolijk bij.

Door sociaal-democraten wordt boete gedaan, ze nemen elkaar de maat, wrijven vol overgave in vlekken en na afloop hebben de kindjes in Afrika gewoon nog steeds honger.

Nog steeds honger Sowieso staan de liberalen wat makkelijker in het leven. Bij de sociaal-democraten zijn ze meer van het zelfonderzoek en de zelfkritiek en de zelfflagellatie. Er wordt boete gedaan, elkaar de maat genomen, vol overgave in vlekken gewreven en na

ILLUSTRATIE: GHIEL TE BOKKEL

afloop hebben de kindjes in Afrika gewoon nog steeds honger.

De ongedocumenteerde vreemdeling heeft ondertussen heel wat opgestoken van dit Hollands drama: eens in de zoveel jaar maakt iemand de wildste berekeningen over de economische waarde van een allochtoon - waar vervolgens steevast ruzie over uitbreekt - maar de waarde van een illegaal is per coalitie-akkoord vastgesteld. Op tot wel 300 euro belastingvoordeel per jaar voor de beter gesitueerden. Dat is tot nader order het nieuwe zoet.

Sheila Sitalsing is columniste van de Volkskrant.

de Luxe

www.upcyclink.nl

de Luxe

de Luxe

Grote Kerkplein 13, Zwolle www.zwolse-balletjes.nl

de Luxe

over d de Luxe

de Luxe

de top ILLUSTRATIE: FOLKERT NIJHOLT

de Luxe

Het huis van Picasso Een kort verhaal door Marjolein Scherphuis

Hard rijden. Plastic Bertrand galmt uit de opengeklapte raampjes van de lelijke eend. Hella heeft al een paar keer met haar voet op de rem getrapt, maar de auto reageert niet. Dat gebeurt wel vaker, alleen is ze nu net begonnen aan de afdaling van de westflank van de Sainte Victoire, de berg die iedere ochtend tussen haar huis en de telefooncel gaat staan.

Vauvenargues. Het staat op een scheefgezakt bordje langs de weg. Ze voelt de auto vaart meerderen en terwijl haar voet het rempedaal ritmisch indrukt, zoekt haar vrije rechterhand naar de schuifknop van de radio. De auto rijdt door een gat in de weg en haar hand schiet uit. Nu staat de muziek zo hard dat de tonen vervormen, juist op het moment dat Plastic Bertrand wie-hoe-wie-hoe zingt.

Ze vloekt hartgrondig maar haar stem komt niet boven de muziek uit. De auto rijdt nu gevaarlijk hard. Haar haar waait uit het openstaande dak en bij het nemen van de eerste bocht voelt ze dat beide linkerwielen de grond loslaten. Ça plane pour moi - Ça plane pour moi - Ça plane pour moi. Wat een kutlied!

Ze geeft opnieuw een trap op het rempedaal en vloekt nogmaals. De rem reageert en de auto begint met piepende banden te slingeren. Ze ziet de toppen van de loofbomen in het dal en geeft een ruk aan het stuur. De bergwand doemt op. Een nieuwe ruk aan het stuur geeft haar het zicht op de kronkelende weg terug. Johnny moet iets aan die auto doen, dit is verdomme geen doen zo.

Een opgewonden Franse stem leest het nieuws en ze zet de radio op een andere zender. De stem van France Gall slaat in hoog tempo schel over. Die kutfransen geven alleen airplay aan muziek in hun eigen taal. Ze trapt het gaspedaal weer in. De motor van de eend reageert trouw. Ze houdt van het rauwe geluid ervan, ze houdt van het schakelen met de pook in het dashboard, ze houdt van dingen die ze kan begrijpen. Poupee de cire, poupee de son. Johnny lag nu te rukken, wedden? De klootzak.

Het is nog vroeg, maar de berm staat al vol met schots en scheef geparkeerde auto’s. Ze herkent de Renault 4 van Stella. Johnny noemt haar Stella by starlight, Hella weet dat hij het met haar heeft gedaan.

de Luxe

de Luxe

Jullie rijmen op elkaar, zei hij. Het was in de nacht van het feest. Ze is niet jaloers. Oké, ze is wel jaloers.

Ze wil niet jaloers zijn, dat is iets anders. Johnny heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij met andere vrouwen neukt. Maak je geen zorgen, zegt hij, zolang ik alleen met ze neuk is er niets aan de hand.

Er zit een gat in de bodem van haar eend. Weggeroest. Straks, als de kou komt, legt ze er een matje op. In Nederland zijn ze bezig met een nieuwe regeling. Daar moet je voortaan je auto jaarlijks laten keuren. Dat had Anton gezegd in zijn laatste brief. Haar vrienden in Nederland noemen hem plankton.

‘Hoe is het met plankton?’

Ze haat het dat haar broer altijd alles weet. Johnny weet nooit iets.

Uitstappen. Stilstaan naast de auto. Uitrekken. Achter zich de berg, voor zich de rij.

Naast de blauwe Renault van Stella by starlight staat de knalroze deux chevaux van Eline. Ze heeft de auto met de hand geschilderd, je ziet de tranen lopen. Het linnen dakje is beschimmeld, het staat al de hele zomer open en de riempjes waarmee het opgerolde doek is vastgezet zijn half vergaan. Op de voorstoel ligt een zwerfkat te slapen. Zijn mottige vacht vangt de ochtendzon. Hella loopt langs de auto en sist. De oortjes van de kat bewegen maar hij houdt zijn ogen gesloten. Koppig dier.

De laatste zuidenwind van het seizoen, de lucht heeft al dat bijterige. Op afstand vormen de loofbomen op de helling een tapijt dat is geweven met dikke rode, groene en bruine draden. Zacht licht. Ze haalt haar vingers door haar haren en schudt ze naar achteren, over haar schouders. Johnny houdt ervan om aan haar haar te trekken als hij komt. Dat doet pijn, maar als ze samen komen is het fijn. Ze voelt een plakkerige warmte in haar oksels en kruis.

Lopen. Van sommige auto’s begrijpt ze niet dat ze nog rijden. De lichtblauwe kever die als voorlaatste staat geparkeerd doet dat ook niet meer. Die staat er al de hele zomer en nu de wielen zijn gestolen staat-ie er ook de komende zomer nog wel.

Ze telt de mensen in de rij. Vandaag zijn het er zestien. Jezus Christus, zo vroeg al zoveel mensen. Vijf belminuten per persoon, reken maar uit. Sommigen langer, aso’s heb je immers overal.

De meeste wachtenden staan tegen het smeedijzeren hek geleund. Het is geïnstalleerd op een muurtje en vormt de scheiding tussen de doorgaande weg en de parkeerplaats. Hella vraagt zich af achter welk art deco bureau is besloten dat hier een telefooncel moet staan. De verantwoordelijke ambtenaar heeft zich naar goed Frans gebruik slechts half om de zaak bekommerd.

Ze wordt begroet. Eline geeft haar een zoen, één zoen, geen drie zoals in Holland. Anderen steken hun hand op, of raken haar even aan. Stella by starlight staart vakkundig naar de vierkante villa in het dal. Het huis van Picasso. Er wordt gezegd dat hij er heeft gewoond. Hij zou in de achtertuin begraven liggen en het huis is nog steeds in bezit van zijn familie. Erg gezellig ziet het er niet uit, het zal er wel steenkoud zijn in de winter. Johnny beweert dat de vrouw van Picasso, Jacqueline, nog leeft. Hij zegt dat-ie haar wel eens heeft gezien in de E.Leclerc. Ze is heel mager, zegt hij. Maigre. Hella denkt dan aan breekbaar en broos. En aan honger. Het kan, Picasso is nu tien jaar dood, het kan. Maar het kan ook heel goed zijn dat ze er samen begraven liggen. Johnny zegt wel vaker wat.

Ze gaat op het muurtje zitten nadat ze heeft gevraagd wie de laatste in rij is. Een rossige jongen met een paardenstaart steekt zijn hand op en grijnst naar haar. Hij mist een voortand. Ze kent hem uit de rij.

de Luxe

Hij komt uit Ierland en is naar Frankrijk gekomen om tomaten te plukken. Ze hebben bij dezelfde boer geplukt, alleen niet in hetzelfde seizoen. Hij is ook blijven hangen, net als zij. Er is niet veel om naar terug te gaan. Als zij straks haar broer heeft gesproken is ze er wel weer een poosje klaar mee. Daarna zal ze Margot bellen, in Connecticut. Ze woont in een plaatsje dat Mystic heet. Mystic, je bedenkt het niet.

Broer in Nederland, zus in Amerika en zij in Frankrijk. Ze mist haar zus, maar de reis is duur, die krijgt ze nooit bij elkaar geplukt. Straks begint ze in de druiven en de opbrengst daarvan hebben ze nodig om de winter door te komen. Johnny maakt sieraden. Hij smeedt in de winter de voorraad waar hij zomers mee op de markt staat. Zo hebben ze elkaar twee jaar geleden leren kennen. Ze had gedraald bij zijn kraam, één voor één zijn ringen gepast en ze langzaam weer teruggelegd. Lentement. Zijn aandacht voor haar lange glanzende haren, haar borsten in het witte hemdje en haar heupen in de gebloemde wikkelrok was haar niet ontgaan. Hij was vanachter zijn kraam gestapt, had de ring die ze het langst om had gehouden gepakt en om haar vinger gedaan.

‘With this ring I thee wed.’

Hij sprak de woorden uit met een Franse tongval. Ze had zijn aanbod niet aangenomen, maar ‘s avonds, toen ze thuiskwam in haar kleine kamer boven de bakkerij, hing de ring in een donkerrood velours zakje aan haar deurknop. De bakkersvrouw was naar buiten gelopen en keek ongegeneerd nieuwsgierig naar haar. Ze had verontschuldigend naar het mens gelachen, terwijl de vingers van haar hand zich vastberaden om het fluwelen zakje vouwden.

Het kaartje zei: From Johnny, with love. Vanaf dat moment had hij haar iedere dag opgezocht en ze hadden gepraat en wijn gedronken en zittend op haar kleine bed had hij zijn rechterhand op haar linkerborst gelegd, ze had zich gegeven, en dat was dat. Ze vraagt zich af met wie Johnny op dit moment achterover zakt op wat nu hun gezamenlijke bed is, in wiens slipje zijn hand verdwijnt. De zak.

Er komt een jongen aansloffen. Hij draagt een bruine corduroy broek en een verfomfaaid T-shirt.

Ze heeft hem hier niet eerder gezien. Hij vraagt wie de laatste in rij is en als Hella naar hem knikt komt hij naast haar op het muurtje zitten. Hij haalt muntgeld uit de zak van zijn bruine broek en vraagt: ‘Welke munten heb ik nodig om hier te kunnen bellen?’

Hij spreekt Nederlands met een Amsterdamse tongval. Hella glimlacht. Het is verdomd lang geleden dat ze haar eigen taal heeft gesproken.

‘Weet je het dan niet,’ vraagt ze en ze trekt haar wenkbrauwen hoog op. De jongen kijkt naar haar ogen. Nu ziet hij waarschijnlijk de kleine bruine spikkeltjes in het groen van haar pupil. Hij haalt zijn schouders op; het onzekere gebaar ontroert haar.

‘Het is gratis’, zegt ze en even raakt ze de munten in zijn uitgestrekte hand aan.

‘Deze cel is gratis, daarom is het hier zo druk.’

Het huis van Picasso – Een kort verhaal door Marjolein Scherphuis

de Luxe

de Luxe

Wikipedia:

“Woodkid is de artiestennaam van Yoann Lemoine (16 maart 1983, Lyon), een Franse zanger, videoclipregisseur en grafisch ontwerper.

Hij regisseerde videoclips voor onder anderen Katy Perry, Taylor Swift en Lana Del Rey. In maart 2011 verscheen Iron, de eerste EP van Woodkid. Zijn debuutalbum The Golden Age kwam uit op 18 maart 2013”.

De vriendin van mijn vriendin heeft een zoon en die heet Jonathan en die vriendin van mijn vriendin vertelde mij dat hij veel naar een Franse regisseur luisterde en daarom zij ook. Ze wilde het mij met alle geweld laten zien en horen en omdat ik niet onbeleefd wilde zijn dacht ik “oke, wat moet dat moet”.

Ik ging in de geveinsde luistervink modus en zag hoe zij – de vriendin van mijn vriendin dus - een clipje op YouTube tevoorschijn haalde.

Mooi gemaakt maar niet echt mindblowing.

“Nee, om de brille van deze artiest echt te ervaren moet je ‘m live zien” zei de vriendin van mijn vriendin en daarvan de zoon - Jonathan – ook.

En inderdaad 5 minuten later was ik verkocht. Een prachtig zwart-wit filmpje op YouTube later.

Sindsdien doe ik of ik Woodkid heb uitgevonden en dring ik iedereen dit Franse genie door de strot.

Hij is namelijk geniaal en maakt geweldige muziek. En dan heeft ie ook nog een capje en sneakers aan als ie zingt.

Het beste wat ik in lange tijd heb gehoord.

4 sterren voor Woodkid !!!!!

Bedankt Johan en Geerlien.

de Luxe

Guitar’s player guitar player Als sinds 1973 de beste gitarist in de wereld en toch zo relatief onbekend zijn. Nils Lofgren speelt het klaar. Vreemd en apart maar aan de andere kant ook weer niet want veel diamant is onontdekt. In een wereld waar mensen ondersteboven zijn van het stoppen van Acda en de Munnik is het logisch dat goed en beter niet opvalt. We hebben een lijstje van beste gitaristen van de wereld gemaakt om de zaak overzichtelijk te maken voor de argeloze leek.

de Luxe

de Luxe

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

Nils Lofgren Steve Lukather Ronnie Wood Jeff – Skunk – Baxter Elliot Randall Pete Townshend Lowell George Tom Johnston Dries Bijlsma Pat Simmons Craig Chaquico Keith Richards Mike Campbell John Mcfee

o andere gitaristen toe te voegen Het staat jullie vrij om te schuiven in de rangschikking de Luxe

a keep on

in the

de Luxe

de Luxe

a

rockin’ free world de Luxe

ILLUSTRATIE: MICHIEL VAN DE POL

de Luxe

de Luxe

Eenvoud

Op mijn ontbijtbord restjes brood Hagelslag en rode jam

Terwijl de hemel huilt zich geeft zodat de bloemen bloeien

tekst: illustratie:

De insecten schuilen de vogels hun jongen voeden

Zie ik mensen in zwarte pakken en tassen zoeken naar oplossingen

Els Staneke Steef Wildenbeest

de Luxe

Een echte CULTUREFABRIC

dragen en

50 euro verdienen?

Op 24 april is het Fashion Revolution Day! In meer dan 50 landen dragen mensen hun kleding dan binnenstebuiten om te laten zien waar het gemaakt is.

Doe mee met CultureFabric! Onze jurkjes van gerecyclede zijde worden namelijk met de hand gemaakt in Nederland.

Koop na 1 april een zijden jurkje van CultureFabric Draag het op 24 april binnenstebuiten Krijg 50 euro kado door je foto te facebooken naar CultureFabric! www.culturefabric.nl

de Luxe

de Luxe

Groen drukken

RA

F I ME

D

I

A

E

C

ER

D

SCGM ISO 12647 T I FI C EE

R

T. 0572 - 34 97 00 F. 0572 - 34 97 99 info@veldhuis.nl www.veldhuis.nl

G

Veldhuis Media b.v.

Kanaaldijk OZ 3 8102 HL Raalte Postbus 2 8100 AA Raalte

G

met 5 kleuren

de Luxe

exuL ed

ENIZAGAM

D e l exu

m a n i e r v na o v e r l e v e n .P R I M I D A L V L E E N I M I R K T E O Z N AV K A A M S E D T N A B A R B N AV T E I R D R E V T E H

61.rN 4

1

0

2

E V A W TA E H POT ED REVO