DE LU XE MAGAZINE
HET GROTE V E R K I E Z I NG S NU M M E R I NC L U S I EF B I ND E ND E S T E M A D V I EZ EN NU M E T 12 5 % B E ZE T T I NG S GRAAD
DE J A C HT O P DE NATU U RWET Z O NDER F U NC TI O NEEL NA A K T (HELA A S )
2015 G O FA I RFA S HI O N
Museum
Boris Abramov, Philip Akkerman, Mari Andriessen, Woody van Amen, Richard Arschwager, Maarten Baas, Raymond Barrion, Hans Bellmer, Tim Benjamin, Mike von Bibikov, Rob Birza, Paul Blanca, Christian Boltanski, Frank Borst, Eugene Brands, John Breed, Koos Breukel, Daniël Buren, Guillaume Bijl, Marc Bijl, Pieter Bijwaard, Arte Colder, Jan Cremer, René Daniëls, Sandra Derks, Edzard Dideric, Georg Jiri Dokoupil, Bart Domburg, Albrecht Dürer, Piet Hein Eek, Jan Fabre, Fortuyn/O’Brien, Naum Gabo, Rodney Graham, Gregor Espen Hagen, Niek Hendrix, Lieven Hendriks, J.C.J. van der Heijden, Volker Hildebrandt, Hiroshige, Erik Hobijn, Hokusai, Jenny Holzer, Germ de Jong, Hugo Kaagman, Gerald van der Kaap, Peter Kantelberg, Niek Kemps, Gijs Kerkhoven, Jan Klapwijk, Peter Klashorst, Micha Klein, Imi Knoebel, Rob van Koningsbruggen, Jeff Koons, Evert Koopman, Barbara Kruger, Emilio Kruithof, Milan Kunc, Lucebert, Aldert Mantje, Bernard Martin, Philip Mechanicus, Han van Meegeren, Carlijn Mens, Ron Moret, Tom Otterness, Juan Pedro, Anton Pieck, Tom Phillips, Jan van der Ploeg, Maarten Ploeg, Politie-technische Verzameling J.H.W. Eldermans, Quik, John Raedecker, Mel Ramos, Peter Paul Rubens, Salvo, Henk Schiffmacher, Rob Scholte, Jan Schoonhoven Jr., Sr., Jan Sluijters, Jan Starken, Alice Stepanek/Steve Maslin, Jan Toorop, Veron Urdarianu, Bram van Velde, Aat Veldhoen, Peer Veneman, Jan Verburg, Emo Verkerk, Job Versteeg, Harald Vlugt, Andy Warhol, Lawrence Weiner, Angelica Weygand, Ron Weijers, Ronald Westerhuis, Erich Wichman e.a.
Rob Scholte Museum Middenweg 172-174 1782 BL Den Helder
de Luxe
t.o. NS-Station Den Helder robscholte@mac.com 31 / 6 - 30427250
Openingstijden van 14.00 - 17.00 uur vrijdag, zaterdag en zondag de Luxe
Colofon
Groen drukken
met 5 kleuren
Redactie : Marianne Mengerink, Erik Ros, Rolf van Olst, Marianne Antuma, Afke Jansen, Chiel te Bokkel, Mari Maris Vormgeving : AfOntwerp, Ijgenweis, Georgina Lira, Artnic
Modellen : Anne Crijns Koffervrouw : Froukje Jansen (lees ook haar nieuwe boek)
Tekst : Erik Ros, Lammie Oostenbrink, Rob Koops, Sheila Sitalsing, Els Staneke Huurman, Sermin Bahar, Marjolein Scherphuis, Mari Maris, Peter Veen
Illustraties : AvierKoeriers, Steef Wildenbeest, Chiel te Bokkel, Jesse Strikwerda, Folkert Nijholt, Michiel van de Pol, Henrieke Schuiling
website : Ijgenweis
Dank aan : Paula Boguslu, Sheila Sitalsing, Derk Moor, Saskia Paulissen, Siegfried Woldhek, Evert de Rooij, Ellen Willink, Ilona de Rijke, Rob Scholte, VeldhuisMedia RA
F I ME
D
I
A
E
C
ER
D
SCGM ISO 12647 T I FI C EE
R
T. 0572 - 34 97 00 F. 0572 - 34 97 99 info@veldhuis.nl www.veldhuis.nl
G
Veldhuis Media Design : b.v. Arjan Pronk/Grotzooi Kanaaldijk OZ 3 8102 HL Raalte Postbus 2 8100 AA Raalte
G
Fotografie : Marianne Antuma, PinPointFactory, Willemijn Grootegast, Arjan Pronk, Saskia Boelsums, Karuh.com
Mua : Jill Dik Welter Styling en kapsels : Hair en Der Zwolle
de Luxe
Voorwoord
Kiezen De Provinciale Staten verkiezingen van 18 maart gaan natuurlijk over aardbevingen, PGB, de afbraak van de verzorgingsstaat, de bureaucratie, de euro
en andere regionale aangelegenheden. Geen betrokken burger zal stemmen op waterstanden, busconsessies en strooigoed op de provinciale wegen.
Natuurlijk is het uiterst goed dat er provincies zijn; ergo we zijn als land uit provincies ontstaan maar we hebben nu wel wat anders aan ons hoofd dan
gerommel in de marge. We willen een punt maken, beslissingen zien en een andere weg. Gaan we kantelen of blijven we netjes op de vertrouwde paden modderen?
Ond e r wi j s de Luxe
s
Een aantal weken geleden stonden in alle kranten artikelen over bezuinigingen bij het onderwijzend personeel. Terwijl er aan alle kanten wordt geroepen dat de klassen overvol zijn en dat de kwaliteit van het onderwijs achteruit gaat, blijft de regering bezuinigen binnen het onderwijs. Waarom worden uren eerst uitbereid om het vervolgens te laten terugdraaien? Waarom worden er beslissingen genomen terwijl het onderwijssysteem de gevolgen kunnen voorspellen? Managers, directeuren en teamleiders lijken tegenwoordig alleen maar cijfers te zien i.p.v. mensen. Leraren/docenten worden geacht steeds meer rollen te spelen/op zich te nemen, zoals die van opleider, ouder, psycholoog, politieagent, BHV’er, EHBO’er. Staat 24 uur per dag klaar om e-mails en telefoontjes te beantwoorden van: leerlingen, ouders, collega’s, teamleiders. En je mag absoluut geen privéleven hebben. Wanneer je andere mensen mag geloven hebben docenten genoeg vakantie ter compensatie van hun werkbelasting. Vooral voor werknemers in het bedrijfsleven lijkt het gras in het onderwijs altijd groener. Maar zien deze mensen ook in dat het werk van docenten niet klaar is om vijf uur? De e-mails en telefoontjes stoppen niet na vijven. Leraren hebben na de reguliere schooldag nog oudergesprekken, rapportvergaderingen, lesvoorbereiding, toetsen maken, voorstellingen, kamp, excursies en natuurlijk doorlopend nakijkwerk. Mensen in het bedrijfsleven zien excursies ook vaak als “vakantie’’. Ze zien niet in dat docenten dan juist lange dagen maken en vervolgens nachtenlang wakker liggen om alle leerlingen in de gaten te
houden. Want pubers gaan nu eenmaal niet keurig om tien uur slapen, ze blijven nachtenlang wakker. Begrijp mij niet verkeerd, docenten doen hun werk met plezier, maar in hun uren snijden is onterecht, want ze werken keihard. Ook het onderwijsondersteunend personeel moet inleveren binnen het onderwijs. Docenten handarbeid, beeldende vorming
en techniek die altijd een onderwijsassistent in de klas hadden als extra paar ogen zitten nu zonder assistentie met 30 tot 35 leerlingen in de klas. Kinderen kunnen heel gevaarlijk zijn wanneer ze met scharen, kwasten, schroevendraaiers, hamers etc. aan het werk zijn. Wat kan de leraar in z’n eentje dan doen? Docenten biologie, ANW, natuuren scheikunde die de afgelopen
jaren de wetenschap promootten, kunnen geen practica meer geven omdat er wordt bezuinigd op de technisch onderwijsassistenten. Alles wat leerlingen stimuleert, motiveert en helpt zich te ontplooien wordt zonder pardon van ze afgenomen. Hebben ouders en leerlingen dat wel in de gaten? Tijdens de “open dagen” halen scholen alles uit de kast om nieuwe leerlingen binnen te halen. Opeens is er geld genoeg
en doen alle vakken extra hun best. Je wilt ten slotte blijven bestaan als school. Maar hoe realistisch is het eigenlijk om daarna, tijdens het ‘gewone’ schooljaar, van een docent te verwachten dat hij zijn leerlingen kan motiveren als er veel te weinig uren beschikbaar zijn?
Tekst Illustratie
Sermin Bahar Henrieke Schuiling
Tekst en foto Marjolein Scherphuis
Zijn naam is is Hier spelen wij een afscheid, de achterkant van het Centraal, met als decor de pont over het IJ. ‘Gedag.’ ‘Gedag.’ En dan die weergaloze grijns. Het openen van de kofferbak, de zachtheid van zijn wang. (Ik bespiedde hem tijdens het scheren, de vastberaden veeg van zijn hand over de bewasemde spiegel, de zorgvuldige weg die hij het mes liet afleggen.) ‘Het wordt hier steeds drukker.’ Voorovergebogen, twee handen om het stuur, rijdt hij het beeld uit, vóór ik in het station verdwijn. Hier zijn de hoeren en de junks. Hij heeft dat nooit gezien, niet zoals ik. Dit is de laatste keer dat onze wangen raken. Mijn trein, het ratelend geluid van staal op staal, de overkapping - dan het felle licht. Hierboven oogt alles bestemd. Ik keer mijn blik af, neem een voorschot op gemis. Het had anders kunnen gaan. Lopend tussen de hoeren en de junks kijk ik om. Had ik het gedaan, dan was mij zeker de veerman opgevallen, starend naar de stad, - waarin alles lijkt te bewegen zijn boot al halverwege het water. Ik volg zijn blik en zie het stadsverkeer in zichzelf oplossen. (‘Het wordt hier steeds drukker.’ Zulke dingen zegt hij graag.) Ik laat mijn koffer vallen en ren hem achterna. Met mijn armen zwaaiend boven mijn hoofd, schreeuw ik zijn naam. Hoor hoe mijn stem het aflegt tegen het rumoer van de stad. Hij kijkt niet in de spiegel. Zijn naam is vader.
Paradise Lost “Want spelen met Lego is fijn”. De slogan van Lego in Nederland in de jaren 70 geloof ik en zo was en is het ook. De ideale duurzame transitiesamenleving uit Denemarken die reeds in de jonge kinderjaren van de jaren 60 mijn PeterPanfuitcomplex aanwakkerde. Uren bouwen en dromen bij de ideale wereld waarin iedereen blij was. Gelukkig ontdekte later milieufreaks dat Lego samenwerkte met Shell. Toen moest je opeens weer anders naar de lieve bouwsteentjes gaan kijken. Het milieu was immers in het geding. Shell in de Legowereld; spelen met Lego was niet meer fijn. Nu is Lego het sterkste merk van de hele wereld, ze hebben onlangs Ferrari ingehaald. Ik lach stiekem in m’n vuistje.
ZIE DE
MENS
GoFairFashion 2015 Tekst: Krijn Waasdorp
Foto: SmartDeco
O
nlangs vond in de Kromhouthal in Amsterdam de GoFairFashion 2015 plaats. Wij doken eens te meer in de wereld van duurzaam, groen, fairtrade, streekeigen en origineel. Wie anno 2015 nog denkt dat onderhavige subcultuur een saaie en grauwe wauwelcultuur is slaat de spreekwoordelijke plank keihard mis.
De GoFairFashion biedt de bezoeker een breed palet aan uitgelezen producten. Dat veel van deze waar wordt aangeprezen, gemaakt of verhandeld door prachtige vrouwen is een extra fijne bijkomstigheid. Maar daar ging het natuurlijk niet om. In ieder geval zien we geen grauwe geitenwollensokken tiepjes maar juist de andere kant van de medaille.
Hier vinden we de finefleur van het transitiedenken en –doen; de avantgarde die toch wel een beetje voor de muziek uitloopt. De GoFairFashion is een oase van “Fijn”. Wij portretteerden een dwarsdoorsnee van de standhou-ders met hun eigengereide producten.
Als extra bonus lopen we in de coulissen Froukje Jansen tegen het lijf. We besluiten onmiddellijk haar te coveren als ambassadeur van groen, duurzaam en fairtrade.
Bezoek deze sites: www.artdecodesign.typepad.com www.antithesis.co www.elementsoffreedom.nl www.projectog.es www.blei-ji.com www.bastetnoir.com
www.bufandy.com www.thegreenfashionstylist.com www.the reversibleskirt.nl www.fairandfair.nl www.andsunsorganicclothing.com www.embawo.com
Hollandsch Land
dschap
EEN
Tekst: Sheila Sitalsing
Illustratie: Henrieke Schuiling
VERKIEZINGSSTRIJD IS
ALS
EEN
CARNAVAL VAN
Voor Halbe Zijlstra heb ik altijd
een onberedeneerd zwak gehad, dus toen hij gisteren op televisie opdraafde voor zijn korte scène in het grote Griekenlanddrama, moest het stil zijn in huis. Zijlstra stelde niet teleur: het was hilarisch. Hij speelde met overgave, declameerde zijn tekst zonder haperen. Griekenland ‘moet aan zijn financiële verplichtingen voldoen’, doen de Grieken dat niet ‘dan zijn de consequenties voor hen’ en als dat een Grexit betekent ‘dan zij dat zo’.
BELOFTEN
In zijn ogen smeulde een vleugje Clint Eastwood. Iemand floot het motief uit The Good, the Bad and the Ugly. Thuis dweilden we de lachtranen op. En toen een journaalverslaggever Jeroen Dijsselbloem vroeg wat hij ervan vond dat de fractieleider van de VVD een heuse bom onder zijn eurogroep had geworpen, kon je het aan Dijsselbloems mondhoeken zien: daar trilde een haastig weggeveegde schaterlach nog na. Je bent niet
serieus aan het onderhandelen als je de strijd op voorhand uitsluit. We waren haast vergeten hoe geestig verkiezingstijd kan zijn. Een carnaval van beloften die even uitzinnig als onuitvoerbaar zijn, aandoenlijke luchtfietserij, spierballenvertoon dat ná de verkiezingen gevaarloos gekef blijkt te zijn, en afgestofte beginselen waar ook de politici zelf met verwondering naar kijken: hè is dat er eentje van ons? In de rest van Europa werd Halbe Zijlstra niet uitgezonden, want als elke bijrolacteur die voor binnenlandse consumptie ‘Weg met de Grieken’ roept Europabreed zendtijd wordt gegund, wordt het erg druk op tv. Op andere podia gingen nieuwe, belangrijkere bedrijven van start, met mensen die er meer toe doen. Wolfgang Schaüble na afloop van de G20 in Istanbul, in de rol van
de boze oude Duitser die ons geld bewaakt: als Griekenland de lopende arrangementen afwijst, en van het huidige noodplan af wil, zoals Alexis Tsipras zich heeft voorgenomen, dan ‘is het voorbij’. Yanis Varoufakis ten overstaan van de volksvertegenwoordiging in Athene, in de rol van de underdog die niets te verliezen heeft : ‘Als je een frontale botsing niet eens wilt overwegen, ben je
met Tsipras geweest. Intriges zijn er te over: berichten uit het fluistercircuit dat de Amerikanen zich ermee bemoeien, zich achter de Grieken scharen, dit gezanik over geld niet willen hebben, gezanik dat een Navopartner in de armen van de Rus kan drijven. Gevolgd door woedend gesis uit andere kampen, over deze flagrante leugens die verspreid worden om de onderhandelingen onder druk te zetten, typisch Grieks gekonkel. Vanavond en morgen kan men inschakelen voor de volgende, mogelijk cruciale bedrijven. Ondertussen wordt verder geschreven aan een mogelijk scenario voor het eindspel. Dat zou zo kunnen gaan: na een
niet aan het onderhandelen. We zijn niet uit op strijd, we zullen alles doen om die te voorkomen, maar je bent niet serieus aan het onderhandelen als je de strijd op voorhand uitsluit.’ Jean-Claude Juncker, in de rol van de herder die al zijn schaapjes binnen moet zien te houden, ook het rebelse, zwarte exemplaar: er is een ‘positief’ telefoongesprek
doorwaakte nacht geeft Alexis Tsipras zijn assistent een knikje. Laat onze winnende troef maar binnen. Uit de coulissen stapt Vladimir Poetin het toneel op. Met zijn blote handen vilt hij een kat. Langzaam verscheurt Angela Merkel een stapel schuldbekentenissen. De snippers dwarrelen over het toneel. Doek.
Design de Luxe
Design
deLuxe
GROTZOOI Butzelaarsstraat 1
8005 AP
Luttenberg
Kiezen Tekst Mari Maris
Foto Mari Maris
Ik houd niet van kiezen. Zet mij scheel van de honger voor een schap met 40 soorten koekjes, nootjes, broden, kazen en de kans dat ik met lege maag en dito handen de winkel verlaat is groot. Ook als het niet over eten gaat vind ik kiezen lastig. Ooit was ik op zoek naar een nieuw bed en ging daarvoor naar een winkel met een groot aanbod. Dolend tussen de bedden werd ik steeds minder slagvaardig; elzen-, eiken- of nephout, een stalen spijlenbed, of liever een boxspring (dat woord maakt me sowieso onrustig dus daarop slapen leek me niets). Omdat ik toch iets moest heb ik de methode ‘welke muziek zal ik opzetten?
De derde van rechts’ toegepast. Het werd geloof ik een spijlenbed. Maar toen begon het pas echt, het uitgezochte artikel moest opgehaald worden uit het magazijn. De gigantische stellingen reikten tot in de wolken en deden mij verbleken. Terwijl ik met verbazing keek naar de kordate mensen die zich, met woonideeën en al, doelbewust een baan door het doolhof werkten besloot ik dat mijn heerlijke nieuwe matras op de grond ook heel goed tot zijn recht zou komen. Ik verfrommelde de afhaalbon en zei Ikea voor altijd vaarwel. Mij teveel keus. Maar soms móet je wel kiezen. Democratie
mag dan verre van ideaal zijn, maar bij gebrek aan beter doen we het ermee. Dat betekent dus je stemrecht gebruiken (ik ben van het simpele motto dat je alleen mag zeiken als je ook echt gestemd hebt. En wat is er nou leuker dan een beetje zeiken, ergo . . .). Stemmen is voor iemand als ik het kwadraat van kiezen: een duivelse opgave. De stemwijzer biedt soms enig houvast. Recent duwde iemand me een app onder de neus waarbij je zonder te weten van welke partij ze zijn kandidaten kiest op basis van hun foto. Je denkt ze er meteen uit te kunnen halen, de Vvd-koppen, D66-types
en Groenlinksers. Maar kiest dus alleen op uiterlijk en krijgt daaruit een stemadvies. Een grappig idee maar het leek me te kort door de bocht voor iets zo serieus als politiek. Maar hoe langer ik erover nadenk hoe minder gek ik het vind; als je wel weet van welke partij ze zijn kies je uiteindelijk toch ook voor de betrouwbaarste uitstraling. Dan is het eigenlijk geen kiezen meer maar vertrouwen op je mensenkennis. Enfin, ik wens u veel wijsheid en geef een betrouwbaar gerecht mee. Kies niet, en gebruik alles soorten bladgroenten die u lekker vindt.
Groen
stamp 400 g (kruimige) aardappelen
2 Ă 3 dl melk of half melk, half room 1 Ă 2 tenen knoflook, fijngehakt klont boter 1 ei 1 totaal ca 250 g gemengde groene blaadjes, bijvoorbeeld boerenkool, cavolo nero, raapsteel, veldsla&winterpostelein. eventueel: 100 g paddenstoelen, gehalveerd of in plakken
ne
pot
Snijd de bladgroenten niet al te fijn en houd van alle soorten een beetje apart om straks om de stamp heen te strooien. Kook de aardappelen en laat ze uitdampen in een vergiet. Giet ondertussen de melk in de pan, voeg knoflook en boter toe en maak op smaak met peper & zout. Als de melk warm is, de uitgedampte aardappelen erdoor stampen (of ze er met een pureeknijper in knijpen). Draai het vuur uit, meng er een ei en, in gedeeltes, al het groen doorheen. Meng de groenten erdoor en proef nogmaals of het geheel op smaak is. Als u paddenstoelen toevoegt, of op het laatst over de stamp verdeelt, bakt u ze op hoog vuur een paar minuten in een ruime pan met wat (olijf)olie. Eventueel met een beetje knoflook en/of een sjalotje in halve ringen.
DE MOEDER ALLER VERKIEZINGEN Productie: Rob Koops
Maar liefst nul keer kwam het woord ‘geluk’ voor in de afgelopen Troonrede. Nul keer dus. Nada. Noppes. Nihil. Geen geluk. En de fraaie verkiezingsprogramma’s voor de Provinciale Statenverkiezingen scoren niet beter. Tenminste volgens een snelle check met dank aan Google. Ik heb natuurlijk niet echt al deze boeiende verkiezingsliteratuur door geplozen op zoek naar het woord geluk. Vergeefse moeite.
S
owieso wordt het iedere vier jaar steeds onduidelijker waarom deze verkiezingen überhaupt nog worden gehouden. Zekers, vroeger leerden we braaf dat de grote Napoleon ons land verrijkte met deze toen innovatieve bestuurslaag. Maar dat is al weer ruim tweehonderd geleden. En normale innovaties duren over het algemeen niet zo lang. Ik durf best een weddenschap aan te gaan dat we over pak ‘m beet twintig jaar jaar niet meer bellen met een iPhone. Of een Samsung for that matter. En ik
weet vrijwel zeker dat onze kleine Corsicaan over de grond zou rollen van het lachen, als hij hoorde dat wij nog steeds braaf onze provincies hebben. Twaalf nog wel! Of eigenlijk elf. In Limburg is er iets ingewikkelds met een gouverneur of zo. Enfin, genoeg over Limburg.
“ieder
mens wil geluk”
Maar goed, zolang er nog provincies zijn, zullen er
provinciale verkiezingen zijn. En om de stemming er in te houden zal Diederik Samsom ook de aanstaande Statenverkiezingen weer uitroepen als de allerbelangrijkste verkiezingen ooit. De Moeder aller Verkiezingen. Dit keer doet jouw stem er echt toe. Nee, echt! Anyhow, geluk is dus ver te zoeken in de politiek. Ook in de provinciepolitiek. En dat is verrekte jammer. Ieder mens wil namelijk gelukkig zijn. Zo simpel is dat. Maar de politiek houdt niet van simpele
dingen. Jip en Janneke zijn niet voor niets nog steeds personae non gratae op Het Binnenhof. Terwijl het streven naar geluk zo universeel is als het maar kan. Ieder mens wil geluk. Gelukkig zijn, zoveel en zo lang mogelijk. Geluk is onze oerdrijfveer na wat eten en een golfplaat boven ons hoofd. Geluk daar draait het allemaal om. Of beter daar zou het om moeten draaien, ook in de politiek. Juist in de politiek. Ik kijk dan ook vol verwachting uit naar het allereerste Geluksdebat. Het debat dat geluk once and for all op de politieke agenda zet. Een debat dat meteen gevoerd wordt op internationaal, of anders Europees, eventueel landelijk, of gemeentelijk niveau. Okay, en als het echt niet anders kan mag het voorlopig ook nog wel op provinciaal niveau. Leve Napoleon!
Rob Koops is dagvoorzitter, filmer en auteur van het Geluksboek Ulftingenwest.
antwoord Tekst Peter Veen
Foto Saskia Boelsums
‘al veel te vaak vroeg ik waarom, of hoe er is geen mens meer die nog antwoord geeft’
Illustratie: Folkert Nijholt
Illustratie: Chiel te Bokkel
Ontketenen
GIDSLAND
DENEMARKEN; to be or not to be
Onlangs frequenteerden wij het land van de crime noir, Lego, Tuborg, B&O en verse vis. Aanleiding was het Foodfestival in Kopenhagen wat daar elk jaar plaatsvindt. We stuurden onze snelste reporters in den vreemde en gingen aan het werk. Hieronder een beknopt verslag van hun bevindingen.
Kopenhagen is een van de mooiste hoofdsteden van de wereld. Dat het ook nog een van de hipste places to be is houden we voor ons. De stad is schoon, fris, relaxed, ruim, zilt en vooral deens.
Overal praten mensen dat leuke deense taaltje wat je kent van al die prachtige deense TV-series zoals Borgen, the Killing, the Bridge en Unit 1. Ideaal om naar te luisteren. Tegelijk is Kopenhagen natuurlijk 1 grote filmset; je waant je overal op locatie en bent voortdurend op je hoede want boeven en detectives kunnen overal opduiken. Of er kan elk moment een like uit de kast vallen.
Denen vinden hun superieure TV-series vanzelfsprekend. Net als het hebben van een vrouwelijke premier a la Borgen.
De Denen zijn een van de weinige landen die niet afhankelijk zijn van gas uit Rusland en zijn zelfvoorziend qua energievoorziening.
Denen betalen graag iets extra belasting voor groen, onafhankelijk en duurzaam. Voorop lopen in modern doen is hier de normaalste zaak van de wereld.
Denemarken is gewoon het beste land van de wereld. Of zou het toch allemaal toneel zijn? O ja, het foodfestival hebben we niet gevonden.
Naschrift: inmiddels hebben in Kopenhagen 2 aanslagen plaatsgevonden die bovenstaande tekst natuurlijk in een totaal ander daglicht zetten. Maar we buigen niet voor geweld en plaatsen gewoon zonder grote aanpassingen.
Natuurlijk hebben we wel alles eruit gehaald waar mensen aanstoot aan kunnen nemen. We willen vooral niemand tekort doen. Dan maar geen vrijheid van meningsuiting.
Denm
mark
The B
Bridge
Swe
eden
de Luxe
de Luxe
Groen drukken
RA
F I ME
D
I
A
E
C
ER
D
SCGM ISO 12647 T I FI C EE
R
T. 0572 - 34 97 00 F. 0572 - 34 97 99 info@veldhuis.nl www.veldhuis.nl
G
Veldhuis Media b.v. Kanaaldijk OZ 3 8102 HL Raalte Postbus 2 8100 AA Raalte
G
met 5 kleuren
de Luxe
www.upcyclink.nl
www.zwolse-balletjes.nl