PulpdeLuxeMagazine 26

Nu met Peter R. de Vries en 2500 euro MERCURIUS FOREVER! BOORDEVOL ONVERSNEDEN KUNST JANICE DEUL EN SANDRA SPROTT EN BLACK HAIR

2015

illustratie: steef wildenbeest

COLOFON PULP DELUXE MAGAZINE NR.26 REDACTIE: WILLEM ALKEMA, MARIANNE MENGERINK, ERIK ROS, ROLF VAN OLST, MARIANNE ANTUMA, AFKE JANSEN, CHIEL TE BOKKEL, MARI MARIS, NICO JOOSTING BUNK VORMGEVING: AFONTWERP, IJGENWEIS, GEORGINA LIRA, ARTNIC CREATIEF IN COMMUNICATIE, FOTOGRAFIE: PINPOINTFACTORY, MARIANNE ANTUMA, WILLEMIJN GROOTEGAST, ARJAN PRONK, SASKIA BOELSUMS, STUART DE JONG, MICHEL ZOETER, SANNE GRASDIJK, DANIEL DOUGLAS, MARTIKA DE SANDERS TEKST: ERIK ROS, LAMMIE OOSTENBRINK, ROB KOOPS, SHEILA SITALSING, SERMIN ERDEN BAHAR, MARJOLEIN SCHERPHUIS, MARI MARIS, PETER VEEN, MARCEL SLAGMAN, ERIK DE VLIEGER, ALEXANDRA BEEKER, JANICE DEUL, MARIA GENOVA, WIJNANDA KOBLENKO, SANDRA SPROTT, STUART DE JONG, HENRIET DE NIE, MALOU VAN HINTUM, DANIEL DOUGLAS WEBSITE: IJGENWEIS DESIGN: ARJAN PRONK

MODELLEN: TINOTENDA MUSHORE, SIPPORA JACKSON, SHERRY DYANNE, SOPHIA ARMANINI COVERMODEL: JANICE DEUL STYLING EN KAPSELS: FOHN ZWOLLE, TESHURA STYLING, CARMEN GONZALEZ ILLUSTRATIES: AVIERKOERIERS, STEEF WILDENBEEST, CHIEL TE BOKKEL, JESSE STRIKWERDA, FOLKERT NIJHOLT, MICHIEL VAN DE POL, HENRIEKE SCHUILING

DANK AAN: PAULA BOGUSLU, SHEILA SITALSING, SASKIA PAULISSEN, SIEGFRIED WOLDHEK, EVERT DE ROOIJ, ELLEN WILLINK, ILONA DE RIJKE, ROB SCHOLTE, VELDHUISMEDIA, MADAME POMPADOUR UTRECHT, MARIANA DAVELAAR VOOR MIX MODELS AMSTERDAM, MONIQUE, GEORGE EN MARGRIET EN ROBIN, STEFAN EN CLAUDIA, BERCO REKENINGNUMMER: NL 07RABO 0105166553 WWW.PULPDELUXE.COM

Voorwoord

PulpdeLuxeMagazine verscheen onlangs in druk vanwege het 5 jarig jublileum van PulpdeLuxe en omdat we PdLM25 maakten en omdat we inmiddels ook al weer 5 keer genomineerd waren voor het Gouden Konijn.

VeldhuisMedia maakte alles mogelijk en de lancering vond plaats bij Athenaeum in Amsterdam. Maar dat wisten jullie al.

Rob Scholte doneerde een prachtig kunstwerk voor de eerste 100 magazines; een heerlijke limited edition.

Enkele nummers hebben we via internet verkocht maar de eigenlijke verkoop vond plaats vanuit een guitig oranje koffertje waarmee we het land introkken om bij wijze van overval mensen een PdLM25 aan te smeren. Als middeleeuwse marskramers togen we door Utrecht, Groningen, Deventer, Amsterdam en zelfs Ootmarsum.

Wat veel argeloze door ons aangesproken mensen niet wisten was dat de verkoop zich steeds meer ontwikkelde tot een sociologisch onderzoek waarbij diep in

de ziele-roerselen van de onderhavige gesprekspartner werd gezien.

Verreweg de meeste mensen waren verrast en lichtelijk verbluft over onze back to basics aanpak van marketing en communicatie. Verwondering, verbazing, achterdocht, angst, blijdschap en opluchting waren in de poppetjes van de ogen veler respondenten te lezen na een vrij in hun optiek onsamenhangend verhaal van onze kant. 90% van de mensen bleken echte Ja-mensen en zagen hun kans schoon

door schielijk een magazine + kunstwerk te kopen.

We hebben prachtige ontmoetingen met onze lezers gehad en jullie zijn echt fantastisch!!!!!!!!

WE HOUDEN VAN JULLIE! De limited edition is schoon op en we beraden ons nu op de toekomst. Voorlopig blijven we gezellig online en de wereld gezellig verbeteren middels opgeheven vinger en ontspannen kwinkslag.

MERCURIUS 2.

“We’re not go

onna take it!�

En van de meest recente kunstprojecten waar Rob Scholte zich mee bezig houdt is het nu al ongenaakbare “Mercurius�.

De aftrap vond plaats in de limited edition van PdLM25.

Terwijl de gemeente Den Helder de kunstenaar het werken schier onmogelijk maakt en daarmee de kunstminnaar beroofd van

KUNST kiest Scholte zijn weg en slaat keihard toe met Mercurius.

Toch gaan we binnenkort aangifte doen van diefstal van kunst door de gemeente Den Helder. We pikken het niet langer dat de overheid zich zo opzichtig als crimineel gedraagt.

design de luxe

GROTZOOI Butzelaarsstraat 1 8005 AP Luttenberg

Door: Maria Genova

‘Wat denken die vrouwen dan dat we met teerd. Als ze niet wil dat ze op school of op die naaktfoto’s gaan doen ná de relatie? het internet verspreid worden, dan moet Domme dozen.’ ze nieuwe plaatjes laten zien. Bij buitenlandse meisjes is het helemaal snel raak: Dit is een van de vele commentaren op vaak hoeven ze alleen maar hun hoofdhet internet op uitgelekte naaktfoto’s. Het doek voor de camera af te doen. Zo’n foto aantal mannen die over vrouwen als ‘dom- maakt ze al chantabel, want in hun cultuur me dozen’ denkt is hopelijk niet zo groot. is dat schande en de familie heeft er vaak Het aantal mannen die naaktfoto’s van hun geen enkel begrip voor dat het meisje dat ex-vriendinnen verspreidt is wel enorm. gedaan heeft.

Maar ook de vrouwen zijn niet helemaal onschuldig, want soms zijn juist jongens Wat voor keus heeft een meisje als ieen mannen het slachtoffer. Ik heb de afge- mand dreigt haar naaktfoto’s overal te verlopen tijd met veel van hen gesproken en spreiden als ze niet met nieuwe plaatjes dat leverde onthullende chats op. Sommi- over de brug komt? Als volwassene ga je ge chats heb ik letterlijk overgetypt, ande- bij zo’n dilemma al behoorlijk zweten, laat re samengevat. staan als een onervaren kind. Wat doe je?

Zeg je: ‘Verspreid de foto’s op mijn school ‘Ik ben niet dom, maar iedereen vindt en zet ze op een pornosite’ of ga je toch me nu dom,’ zei een van van de meisjes op commando nieuw filmmateriaal provan wie naaktfoto’s uitgelekt zijn. ‘Ik heb duceren? En hoe ver ga je daarin? Wat alleen iets heel doms gedaan.’ als je wilt stoppen, maar de dreigementen gewoon doorgaan? Ik ken een slachtoffer Via het internet is het heel gemakkelijk dat op die manier zelfs in de prostitutie is om iemand onder druk te zetten om haar beland. Ze was gedrogeerd en verkracht grenzen te verleggen. Er zijn al duizenden door twee mannen tijdens een date met gevallen van webcamsex-misbruik. Een iemand die ze via social media had ontveel gebruikte tactiek is op de gevoelens moet. De verkrachting werd gefilmd en vervan het slachtoffer inspelen: ‘Als je dat niet volgens lieten ze haar de beelden zien. Ze eens voor mij over hebt, dan is onze vriend- was zo gedrogeerd dat ze heel gelukzalig schap blijkbaar niet zoveel waard voor je.’ keek. ‘Wil je dat iedereen ziet dat je een En dan gaat zo’n meisje serieus nadenken slet bent?’ vroeg haar date. ‘Nee? Dan ga of ze misschien niet te preuts is. Vervol- je voor ons drie maanden in de prostitutie gens wordt ze met de naaktfoto’s gechan- werken, want we moeten wat schulden af-

SEXY SELFIES

betalen. Na die drie maanden krijg je al het filmmateriaal en laten we je met rust. Als je het niet doet, verspreiden we het morgen nog op je school en we zetten je op wat pornosites om mannen op te geilen.’

Wat kies je?

De eerste paar keer dat ik die vraag tijdens lezingen op middelbare scholen stelde, schrok ik me rot. Vrijwel alle meisjes staken hun hand op dat ze liever drie maanden als prostituee werken dan dat ze het risico lopen dat die beelden op school worden verspreid, want dan zouden ze helemaal geen leven meer hebben. Niemand opperde om naar de politie te gaan, niemand vertelde het aan haar ouders en niemand dacht aan de vertrouwenspersoon op school of aan een andere volwassene die misschien een slim plan zou bedenken. Ik liet de leerlingen zelf bedenken hoe ze aan hun afperser zouden kunnen ontkomen. Vaak kwamen ze met wilde plannen, tot moorden aan toe. Gelukkig waren er ook slimmere oplossingen zoals toezeggen dat je in de prostitutie gaat werken, met de loverboy afspreken wat en hoe, al die gegevens aan de politie laten zien en als het goed is kunnen ze hem op heterdaad betrappen. Sowieso is grooming, het proberen om een meisje in de prostitutie te lokken, een strafbaar feit, dus de loverboy kan daarvoor opgepakt worden.

Toch denken veel jongeren bij chantage met naaktfoto’s of filmpjes totaal niet aan de politie. Een van de meest schrijnende gevallen die ik ken is een meisje van dertien, laten we haar Lisa noemen. Ze ontmoette een jongen en ze vonden elkaar aardig. Ze chatten veel vanachter de computer. Dat ging over alledaagse dingen tot hij op een gegeven moment zijn geslacht liet zien. Lisa was goed geschrokken, maar ze schrok nog meer toen haar vriend zei dat hij niet van preutse trutten hield. Ze werd bang om hem kwijt te raken, want ze had een luisterend oor nodig en hij was altijd heel geïnteresseerd in haar problemen. Om hem te plezieren stuurde ze hem de gevraagde sexy selfies.

Dat ging een tijdje goed tot ze een keer weigerde omdat ze er totaal geen zin in had. Toen werd hij boos en begon hij te dreigen dat hij alles opgeslagen had en ging verspreiden. De volgende stap was dat ze voor andere mannen, vrienden van hem, hetzelfde moest doen. ‘Wat schat?

Wil je dat echt niet? Prima, dan gaan we al die pornoplaatjes vooralsnog verspreiden.’

Lisa durfde niet te weigeren. Nachtenlang geilde ze allerlei vreemde mannen op.

Op een gegeven moment gaf haar vriend haar weer een sprankje hoop dat er aan die hel een einde zou komen. Het enige wat hij wou was echte seks en dan zou hij

haar met rust laten. Lisa trapte erin. De echte seks bleek hij ook stiekem gefilmd te hebben. Als ze dat op haar school zouden zien, zou iedereen erachter komen dat ze een hoer was. ‘Aan wie moet ik het als eerste sturen, Lisa?’ vroeg hij. Omdat ze als de dood was dat hij dat werkelijk zou doen, stemde ze in om vrienden van hem te bevredigen. Na school moest ze direct ‘aan het werk’. Haar ouders hadden niets door, omdat ze elke keer een smoesje verzon. Ze controleerden toch niet of ze huiswerk bij een vriendin aan het maken was.

Maar alleen paniek zaaien heeft geen nut, net als bij de waarschuwingen dat roken dodelijk is: dat gaat de meeste mensen niet weerhouden om het te doen. Wat wel helpt is om te vertellen hoe je het wel op een veilige manier kunt doen. Sexting is fun en het kan een ideaal alternatief zijn voor tieners die hun seksualiteit aan het ontdekken zijn, maar nog niet aan echte seks willen beginnen. Geen ongewenste zwangerschappen, geen geslachtsziektes, geen levenslange gevolgen… behalve als je naaktfoto’s uitlekken.

Sexting, het verzenden en ontvangen van seksueel getinte foto’s, video’s en berichten, begint meestal niet onder dwang.

Voor veel mensen is het niet meer dan een spannend experiment. In de media wordt vooral gewaarschuwd voor de gevaren van sexting. Op zich begrijpelijk, want zoiets kan heel erg uit de hand lopen. Niet zelden eindigt het met pesten, chantage, schooluitval, schaamte, problemen bij het vinden van een baan, angst, onzekerheid en in sommige gevallen zelfs een zelfmoordpoging. Zo sprong een meisje uit Rotterdam uit een flat toen haar naaktfoto op Twitter werd verspreid. Zij kon het aanhoudende gepest op school niet meer aan. Het ergste bij sexting is dat de verspreide beelden heel moeilijk, zo niet onmogelijk te verwijderen zijn. Soms duiken ze jaren later weer op.

Wat me tijdens mijn research voor het boek verbaasde, was hoeveel ellende een enkele naaktfoto kan aanrichten en hoe gemakkelijk dat gaat. Wat me nog meer verbaasde was dat al die volwassenen die zelf verstandige adviezen aan hun kinderen gaven, zelf ook sexy selfies bleken te versturen, en dat op de meest onveilige manier.

Maria Genova www.mariagenova.nl ‘Sexy selfies’ verschijnt eind november.

Voor meer info http://bit.ly/1LE3flb

Over afrO’s en aanverwante zaken ‘LittLe BLack Hair Book is ook een manier om mooie zwarte vrouwen voor Het voetLicHt te Brengen’

O

oit gehoord van een ‘big chop’, ‘TWA’ of de ‘natural hair movement’? Wij ook niet, tot voor kort. Dus namen we belangstellend kennis van een prachtige titel die onlangs verscheen: Little Black Hair Book, een ode aan kroes en krul. We hadden een tête-à-tête met de auteurs.

tekst WiJnanDa KoblenKo fOtOgrafie MartiKa De SanDerS

Sandra Sprott is kroeshaarblogger en freelance creative producer. Janice Deul is lifestyle journalist en maakt zich sterk voor meer diversiteit in mode en magazines. Samen schreven zij het 184 pagina’s tellende stijlvolle boekwerk, dat bestaat uit 44 interviews met black hair personalities en black hair-insiders die hun haarverhaal en -geheimen delen; achterin is een woordenlijst opgenomen waarin de meest gebruikte black hairbegrippen worden verklaard. De fraaie platen van modefotografe Martika de Sanders maken deze uitgave ook visueel de moeite meer dan waard.

WiTTe WereLD Waar komt het idee voor dit boek vandaan?

Sprott: “Uit persoonlijke frustratie, althans wat mij betreft. ik ben geboren en opgegroeid in oslo, als dochter van een antilliaanse vader en een blonde, Hollandse moeder. informatie over hoe om te gaan met mijn haar was nergens te vinden en mijn moeder wist het zelf natuurlijk niet. Dus deed ik maar wat, op afstand geholpen door mijn vaders familie die in amerika woonde. ik heb feitelijk een hele zoektocht ondergaan om er uiteindelijk achter te komen wat het best werkt voor mijn haar. omdat ik anderen die pijn en moeite wilde besparen ben ik in 2008 begonnen met mijn blog Sprottje.com. Door het bloggen heb ik veel kennis van kroeshaar opgedaan en daaruit is het idee voor een boek ontstaan.”

“Mijn motivatie is een heel andere,” aldus Deul: “ik ben al een jaar of zeventien werkzaam in de glossybladenjournalistiek. een heel witte wereld, en dat is het eigenlijk nog steeds. Het feit dat je zo weinig gekleurde covermodellen zag beschouwde ik min of meer als een gegeven. Dat veranderde toen ik een aantal jaar geleden via de sociale media contact kreeg met beeldige zwarte meisjes, die graag het modellenwereldje in wilden. Ze kregen echter steeds te horen: ‘Jammer, maar we hebben al een zwart meisje.’ op dat moment realiseerde ik me pas echt hoe absurd en stuitend het is dat we in modebladen doorgaans zo’n 1-dimensionaal beeld van schoonheid zien: jong, blank en slank. als antwoord daarop heb ik een online inspiratieplatform gestart, Diversity rules, om aan te geven dat beauty in vele vormen, kleuren, leeftijden en genders komt. Dit boek gaat over haar, maar het is ook een manier om mooie en succesvolle zwarte vrouwen voor het voetlicht te brengen. iets dat we in mode en media nog steeds te weinig zien.”

FAscinATie Voor wie is het boek bedoeld? “Feitelijk voor iedereen die iets heeft met mode, haar en lifestyle,” aldus Sandra. “Dus het is zeker niet alleen voor zwarte mensen, maar ook voor witte, die willen weten wat er in de black community speelt.”

“Haar is altijd een ding voor vrouwen,” vult Janice aan. “en voor zwarte vrouwen geldt dat in het kwadraat. Men denkt dat je een statement maakt als je met een afro loopt. of men vindt dat je een statement zou moeten maken door bijvoorbeeld niet voor fake haar te gaan. Wat we willen met dit boek is inspireren en informeren. Het is voor mensen buiten de black community goed te zien wat daarbinnen leeft. Dat hebben we op deze manier willen documenteren.”

Sandra: “Daar komt bij dat witte mensen altijd mateloos gefascineerd zijn door kroes en krul. Je wilt niet weten hoe vaak de gemiddelde zwarte vrouw vragen krijgt over haar haar. en ja, mensen willen het ook vaak aanraken. ik vind dat oké, mits het eerst wordt gevraagd.” Janice: “Voor mij is het een no-go. never touch a black woman’s hair.”

Het begrip ‘natural hair movement’ komt veelvuldig naar voren. Wat wordt hier precies onder verstaan?

“Dit is de benaming voor een wereldwijde beweging, ontstaan in de VS, die zwarte vrouwen wil stimuleren hun natuurlijke haar met trots te dragen. black hair, de internationaal gangbare naam voor kroes, is heel lang gestigmatiseerd en geproblematiseerd. nu wordt het, voor het eerst sinds de jaren zeventig, gevierd en als stylish, fashionable en representatief ervaren. Vrouwen omarmen hun etniciteit, hun individualiteit en hun authenticiteit door hun natuurlijke haar te rocken en stimuleren anderen om dat vooral ook te doen. Dat gebeurt middels haarfora op de sociale media, black hair blogs, tutorials op Youtube en tijdens black hair-events die ook in ons land aan de lopende band worden georganiseerd. Wij juichen het toe dat ‘kroes en krul’ steeds meer als gelijkwaardig aan ‘slag en steil’ wordt gezien. Maar we willen niemand opleggen om ‘natural te gaan’ zoals dat wordt genoemd. black hair is veelzijdig en je kunt er heel veel kanten mee op. Je moet doen wat goed voelt. en wat goed staat. Het gaat ons er juist om om die diversiteit te laten zien.”

Little Black Hair Book, ode aan kroes en krul Door: Sandra Sprott & Janice Deul Fotografie: Martika de Sanders | Te koop via www.deboekfabriek.nl, prijs 22,95

Triptiek. Door: Saskia Boelsums

E M R CHA

M

assa’s mensen gruwen van psychopaten. En tegelijkertijd hangen ze aan hun lippen. Ze bewonderen mannen – het zijn vrijwel altijd mannen – met stalen zenuwen en een oppervlakkige, maar overrompelende charme. Mannen die volledig gefocust zijn op één doel, zich door niets of niemand laten weerhouden om dat doel te halen, en precies krijgen wat ze willen. Mannen die een onweerstaanbare aantrekkingskracht hebben op vrouwen en een inspirerend rolmodel zijn voor andere mannen. Mannen die een spijkerharde onderlaag verbergen achter een vriendelijke façade waarvoor iedereen smelt. ‘Wat een boef’, zeggen we bewonderend. Mannen als James Bond.

Een psychopaat, volgens Kevin Dutton, psycholoog aan de Universiteit van Oxford en auteur van ‘The wisdom of psychopaths’.

We vallen niet alleen op psychopaten, we creëren ook een klimaat waarin hun aantal in rap tempo toeneemt. Onze samenleving zet een premie op allerlei kwaliteiten die psychopaten kenmerken. Focussen op één doel, manipuleren van anderen, keihard opkomen voor jezelf.

In de maatschappelijke rat race is het ‘erop of eronder’. Jij of ik.

Daarin past geen mededogen.

De economische crisis versterkt die ontwikkeling: het is de ideale voedingsbodem voor de homo psychopaticus.

Psychopathie kun je meten met de ‘Hare Psychopathy Checklist’, ontwikkeld door de Canadese psychopathie-expert en experimenteel psycholoog Robert Hare. Zo’n beetje alles wat fout en slecht is, komt erin voor: pathologisch liegen, manipulatief gedrag, geen schuldgevoel, geen spijt, een parasitaire levensstijl, impulsiviteit, oppervlakkige charme, een overdreven gevoel van

eigenwaarde en geen moreel besef. Opvallend: gewelddadigheid staat niet in het rijtje. De meeste psychopaten gebruiken geen fysiek geweld. Maar ook als ze dat wel doen, kunnen ze profiteren van psychologische inzichten. Tony Soprano, de maffiabaas wiens vertolker James Gandolfini deze week overleed, was een gewelddadige moordenaar met een ‘kwetsbare kant’ waarvoor hij bij psychiater Jennifer Melfi liep.

Naar haar adviezen – zoals ‘geef anderen de illusie van controle’, in een gesprek over problemen met zijn moeder – luisterde hij met een psychopathisch oor. Tony werd daardoor een effectievere crimineel.

PsychoPathische trekken Sociale vaardigheden en emotionele intelligentie kun je gebruiken voor positieve doelen, maar ook om mensen en situaties naar je hand te zetten. En dat is wat psychopaten doen, op een nietsontziende manier. De zakenman met psychopathische trekken heeft geen probleem met de combinatie van harde saneringen (die anderen treffen) en fikse bo-

l A A MoR nussen (die voor hemzelf zijn).

Hij begrijpt niet dat hij in tijden van crisis en werkloosheid verontwaardiging oproept met zijn riante salaris. Integendeel, hij verdedigt zijn inkomen met het argument dat het ‘marktconform’ moet zijn, en dat de hele boel in elkaar dondert als een veel lagere beloning hem zou ‘dwingen’ elders emplooi te zoeken.

Onder topbestuurders zijn mannen met psychopathische trekken oververtegenwoordigd. Dutton, die de ‘Great British Psychopath Survey’ opzette, testte zijn deelnemers niet alleen op psychopatische trekken, maar vroeg hen ook naar hun beroep. Bestuursvoorzitters staan op nummer 1, gevolgd door advocaten, mediapersoonlijkheden, verkopers en chirurgen. Journalisten vallen met een zesde plek net buiten de top 5 van ‘psychopathische beroepen’.

Volgens Hare en psycholoog Paul Babiak horen de inmiddels overleden mediatycoon Robert Maxwell en Steve Jobs, baas van Apple tot de ‘corporate psychopaths’. Maar ook dichterbij huis vinden we zakenlui met (blijkbaar) veel charis-

ma. De Volkskrant meldde vorig weekend dat bij dertig bedrijven het inkomen van de baas meer dan twintig keer hoger is dan op de werkvloer. En gemiddeld verdienen de topmannen van de 134 onderzochte grote bedrijven 19 keer meer dan de doorsneewerknemer.

scenario kunnen bedenken. Zulke mannen, schrijven Babiak en Hare, maken sneller promotie dan ze afgerekend kunnen worden op hun prestaties, juist omdat ze werken in een chaotische omgeving waarin weinig vragen worden gesteld en korte termijn actie nodig is.

snakes in suits Juist bedrijven in crisis trekken mensen met een killersmentaliteit aan. Als die crisis permanent wordt, is de leider met psychopathische trekken in zijn element.

Hij verschijnt als ‘de ridder op het witte paard: koel, kalm en zelfverzekerd’ zoals Babiak en Hare in ‘Snakes in suits. When psychopaths go to work’ schrijven.

De leider die neigt naar psychopathie is de man die in de chaos van reorganisaties, overnames en fusies noodzakelijke beslissingen durft te nemen omdat hij niet bang is voor weerstand en verzet. Hij ontpopt zich als een overtuigende, energieke visionair, en kan zonder problemen mensen om hem heen bedriegen en beledigen – omdat zij zijn lamgeslagen en geen alternatief

Babiak en Hare schatten dat ongeveer 1 procent van de mensen een zuivere psychopaat is. Zo’n tien procent zou zich in een ‘grijs gebied’ bevinden, wat betekent dat ze dusdanig veel psychopathische trekken hebben dat anderen er hinder van ondervinden.

Op die manier dreigt de psychopathische methode langzaam maar zeker onze levens in te sluipen. Dat komt door de permanent veranderende omgeving waarin we ons staande moeten houden.

Een omgeving waarin niet alleen steeds meer eenpitters elkaars concurrenten zijn, maar ook mensen met vaste contracten op hun hoede moeten zijn. Want bij de volgende reorganisatie zijn zij misschien de klos.

Psychopaten voelen zich als een vis in het water in omgevingen die instabiel zijn en continu ver-

anderen, omdat die steeds opnieuw kansen bieden om mensen op een zijspoor te zetten, tegen elkaar uit te spelen en eronder te houden. In zulke omgevingen krijgen ze volop de kans om hogerop te komen; dat geldt niet alleen voor de top van de piramide, maar ook voor alle lagen daaronder. Zo dreigen we langzaamaan allemáál geïnfecteerd te raken met het psychopathische virus, waardoor ook collegiale, vriendelijke en vergevingsgezinde mensen overwegen dezelfde wapens te gebruiken. Omdat ze niet het onderspit willen delven. eigenbelang ‘What’s in it for me?’, vragen we ons steeds vaker af. Voortdurenveranderende omgevingen waarin arbeidskrachten gemakkelijk voor elkaar worden ingewisseld, dwingen je om meer aan je eigenbelang te denken dan aan het bedrijfs- of algemeen belang.

Hoe sneller veranderingen elkaar opvolgen en hoe losser de structuur is waarin ze plaatsvinden, hoe vruchtbaarder de omgeving is voor het psychopathische virus. Het lijkt alsof we geen keus hebben: als ik mezelf niet voorop zet, wie dan wel?

Zo worden andere mensen ofwel instrumenten, ofwel hinderpalen op weg naar eigen glorie.

De homo psychopaticus bekijkt menselijke relaties op de eerste plaats instrumenteel: wat leveren ze mij op?

Cursussen sociale en communicatieve vaardigheden en ‘personal marketing’ helpen ons om onszelf als brand goed in de markt te zetten en agressief te verkopen. Workshops leren ons het gedrag van anderen te analyseren en hun gevoelens te peilen, zodat we weten hoe en wanneer we het beste kunnen toeslaan.

Daarbij komt gevoeligheid voor iemands angst, zwakte of

verdriet, goed van pas. We noemen zulke gevoeligheid empathie of inlevingsvermogen, en waarderen dat positief: het duidt op het vermogen mee te leven met anderen. Bij psychopaten is deze ‘kwetsbaarheidsradar’ goed ontwikkeld. Zij gebruiken die niet om met iemand mee te leven, maar om zichzelf vooruit te helpen.

Zo kun je ook vaardigheden die onderdeel uitmaken van een cursus mindfulness of meditatie – focussen op één doel, je niet laten afleiden en je hoofd koel houden – op een psychopathische manier inzetten. Helden, heiligen en boeddhistische monniken delen met psychopaten de totale concentratie op het nu, ontdekte psycholoog Dutton. Wat ze van hen onderscheidt, is hun moreel besef. En dat maakt alles anders.

Voor topsporters geldt iets vergelijkbaars. Zij kunnen vertellen hoe je dat doet: zeker weten dat jij gaat winnen, en je niet uit

balans laten brengen door tegenslag. Achterblijvers zijn gewoon niet goed genoeg, concurrenten moeten verslagen worden. Ook dat kun je volgens de psychopathische methode doen. Neem wielrenner Lance Armstrong. Wat zei hij over een van de mensen die hij intimideerde in de tijd dat hij doping gebruikt? ‘Betsy Andreu was een slachtoffer van de periode waarin ik absoluut mijn eer en die van het team wilde vrijwaren.’

Armstrong verdedigde zijn en andermans ‘eer’. Hoe gehaaid wil je het hebben? De Amerikaan richtte ook Livestrong op, een organisatie die zich inzet voor de ‘strijd’ tegen kanker. Iemand die zo veel geld stopt in een goed doel, moet toch wel deugen? een nieuw uiterlijk Journalist Jon Ronson beschrijft in ‘The psychopath test’ de Werdegang van televisieproducer Charlotte Scott, die mensen uitzocht voor ABC’s Extreme Makeover. De bepaald onaantrekkelijke Deleese McGee meldde zich aan. Haar familieleden, die altijd diplomatiek waren geweest over haar uiterlijk, moesten in de studio opgejut worden om te vertellen hoe ze lelijk ze in feite was. Ze zeiden allerlei nare dingen over Deleese om de goede zaak te dienen: een nieuw uiterlijk. Vlak voordat de eerste operatie zou plaatsvinden, werd Deleese verteld dat het feest niet doorging omdat haar operaties de deadline van het programma niet zouden halen.

De familie kon naar huis. Deleese kwam in een depressie terecht en haar zus voelde zich zo schuldig over de hele gang van zaken dat ze zelfmoord pleegde.

Een extreem voorbeeld? Zeker, maar hoe vaak hebben we de afgelopen jaren in Nederland niet gezien dat mensen op televisie werden uitgescholden, afgezeken en vernederd? En dat gaat natuurlijk het beste als je op kwetsbare kandidaten en klungels selecteert. Zanger Gordon wenste ooit een van de deelnemers van Idols een nekschot toe. Grapje!

Leedvermaak verkoopt. En joh,

die mensen gaan daar zélf staan, hoor. Niemand dwingt ze toch?

Zelfs de liefde is niet immuun voor het psychopathische virus.

Een doorsnee-single vraagt zich af: ’Wat draagt een nieuwe partner bij aan mijn ontplooiing? Wat voegt hij of zij aan mijn leven toe?

Waar doe ik mijn voordeel mee?’

Speeddaten (snel achter elkaar potentiële partners ontmoeten) en casual dating (met verschillende mensen tegelijk daten) beloven een efficiënte ‘liefdesmarkt’. Ze vergroten de kans dat je een geschikt iemand ontmoet, aldus datingbureaus. Met afvinklijstjes in de achterzak/handtas en een serie smoezen waarmee je iemand aan het lijntje kunt houden. Totdat je weet of die nog net iets idealere kandidaat voor jou kiest. Zo valt ook de liefde ten prooi aan kwaliteiten die goed gedijen in een chaotische, snelle tijd: egoïsme, manipulatie, bedrog en instrumentele charme.

En al die gekwetste gevoelens en gebroken harten die zulke sociale roofdieren achterlaten dan? Ach, daar zit James Bond toch ook niet mee?

ongEvEER 1 pRoCEnt vAn dE MEnsEn is EEn zuivERE psyCHopAAt.

Voor Vonk/Volkskrant 22 juni 2013 www.malouvanhintum.nl

Tekst Malou van Hintum Illustratie Jesse Strikwerda

Onze superkok en tevens schrijver van de Groentebijbel zwaait in Frankrijk de pollepel over haar eigenste restaurant annex groentetuin.

Deze doe normaal man uitspatting waar menig sterrenkok een puntje aan kan zuigen bevind zich ergens op de ďŹ etsroute Eindhoven – Parijs.

Waar het precies is zoek je zelf maar uit want het moet natuurlijk wel exclusief en een ontdekking blijven.

Ko Mari, Kook

In Frankrijk

staat een restaurant Van Mari Maris

S Soms vinden er bijzondere gebeurtenissen plaats in onze levens, Gebeurtenissen die we niet kunnen verklaren, gebeurtenissen die we niet te zwaar nemen omdat we te nuchter zijn. Ik heb veel gereisd na mijn scheiding en wat mij afgelopen maand is overkomen is wat we ons allemaal wel eens hebben afgevraagd: hebben we meerdere levens?

Soms komen we mensen tegen in onze levens die we meteen mogen of juist niet kunnen uitstaan. Een gevoel wat we niet kunnen verklaren. Mijn tweede dag in Colombia wilde ik een tour boeken en liep tegen een man aan, waarschijnlijk 15 jaar ouder is dan dat ik ben. Hij heeft lang blond haar met prachtige krullen en zijn ogen keken dwars door mij heen net als mijn ogen dat bij hem deden. Mijn

O eerste reactie zou zijn geweest,”Wij kennen elkaar al heel lang!!!” In minder dan een seconde waren we met elkaar verbonden, helaas kun je dat niet zeggen tegen de ander want wat nou als de ander dat niet zo ervaart, misschien leven we in een wereld waar mensen te sceptisch zijn waardoor we minder contact leggen met anderen uit angst dat ze je voor gek verklaren.

Hij legde uit wat de tour inhield en ik luisterde met een half oor aangezien ik in gedachte een verklaring zocht naar waarom ik me zo veilig en thuis voelde bij deze man. Ik kocht mijn tour en liep verward verder. ‘Ik moet hem spreken en ik wil weten wat hij heeft gedaan in zijn leven. Waarom hij hier is en...... En......en’ er spookte van alles door mijn hoofd. In de ochtend

M volgde ik Spaanse lessen en in de middag gaf ik Engels op een school.

In de 4 weken dat ik daar was ben ik niemand tegengekomen van beide scholen. Ik zag de mensen alleen op school, maar mijn mysterieuze man kwam ik elke dag overal tegen alsof we met elkaar moesten praten. Het werd een ritueel om elkaar tegen te komen en een kop koffie te drinken op straat. We deelden elkaars ervaringen en genoten van elkaars uitzicht. Er is niks gebeurd tussen ons aangezien ik een vriend heb en hij een vrouw en kind heeft. We waren daar heel duidelijk over. De laatste week lieten we wat los over wat we voelden en het was precies hetzelfde. We waren zo onverklaarbaar verbonden met elkaar dat terwijl ik nu schrijf zelfs twijfel, maar toch zeker weet hoe het voelde.

S Hij gaf aan dat hij expres de afstand hield en er niet over begon omdat hij bang was voor wat er zou kunnen gebeuren tussen ons. Uiteindelijk brak mijn laatste avond aan en hij organiseerde een feest op een boot voor de school waar ik Spaanse lessen volgde. Onze chemie was niet meer te weerhouden en als twee magneten stonden we ineens recht tegenover elkaar met 2 cm ruimte tussen ons.

Ik wilde hem aanraken maar voordat ik ook maar iets kon doen gaf hij mij een kus. Het was maar een simpele kus op de mond maar het voelde alsof we samensmolten. Hij vroeg of ik met hem meewilde na het feest. Ik keek hem aan en gaf aan Dat het moeilijker maken dan dat het al is.’ Hij knikte en zei dat ik gelijk had. Pas na vier weken spraken we over onze gevoelens

voor elkaar. Vanaf dag 1 voelden we hetzelfde en als we onze relaties niet hadden gehad dan kan ik met zekerheid zeggen dat ik was gebleven en nooit meer teruggevlogen.

Ik begrijp nog steeds niet hoe ik zo zeker kan zijn van het wat we voelden dat ik bereid was om alles achter te laten. Na het feest liep ik met mijn medestudenten richting het centrum.

De volgende dag zou hij me bellen voor een laatste kop koffie. Voor het eerst zou hij me bellen aangezien we elkaar altijd overal tegenkwamen.

Aan de ene kant wilde ik hem niet zien omdat het moeilijk zou zijn, maar aan

de andere kant wilde ik een knuffel.

Hij belde niet. Ik heb rondgelopen want misschien liep ik gewoon tegen hem aan zoals altijd. Uiteindelijk heb ik hem een berichtje gestuurd dat ik zou vertrekken binnen 30 minuten. Hij wenste mij een fijne reis en misschien was het beter zo. Ik kwam aan op het vliegveld om te horen dat mijn ticket was gecanceld. Ik stuurde hem een berichtje en hij zei waar hij zat en dat ik terug moest komen. Uiteindelijk kocht ik een nieuw ticket voor een belachelijk duur bedrag en terwijl ik op het vliegtuig wachtte stuurden we elkaar voiceberichten.

Tranen rolden over mijn wangen, tranen die naar hem verlangden. Nog steeds onverklaarbaar waarom ik me zo voelde. Hij zei,’ we hebben allebei verdriet maar ik ga zo naar huis en zie de glimlach van mijn dochter, jij gaat naar je vriend en wanneer jij zijn glimlach ziet dan zal de pijn verdwijnen. Ik kon je niet bellen en ik kan je niet zien omdat ik bang ben dat ik je niet zal loslaten. Ik kan de pijn niet aan. Net zoals je zei gisteravond op de boot, misschien in een volgend leven.’

Terwijl ik daar zat wist ik dat hij gelijk had, maar het gevoel van binnen is

en blijft magisch. De tranen bleven stromen, Het voelde alsof ik hem voor een tweede keer achterliet.

Zijn laatste bericht was,’ ik zal altijd hier zijn en op je wachten.............ik weet dat je bij mij hoort........’

Tekst: Sermin Bahar Illustratie: Henrieke Schuiling

HIPSTERHEL

Door: Sheila Sitalsing Illustratie: Steef Wildenbeest

Zelf kom ik er alleen wanneer het strikt noodzakelijk is en alle smoezen op zijn, maar wonen in Amsterdam schijnt de hel te zijn. Vorige week vulde de Volkskrant een hele bijlage met verhalen over de hoofdstad die hopeloos gegentrificeerd schijnt te zijn met alle baardentrimsalons, suikervrije soja lattes en aanverwante aanstellerij die met opknapbeurten gepaard gaan. Er werd in de krant geklaagd over de verhipping van voorheen groezelige buurten, omdat mensen met normale inkomens en alle ‘authenticiteit’ de stad uit zouden worden gejaagd. Authenticiteit, dat zijn kroegen met slecht licht en Perzische kleedjes vol erwtensoepvlekken op tafel, al schijnt dát nu juist weer ironisch -retro te zijn- het is amper bij te houden vanuit de provincie.

Herengracht voor 6,7 miljoen gekocht door een Turkse miljardair. En 1 Chinees kocht voor 10 miljoen euro 1 huis in Vinkeveen -dat ligt in groot- Amsterdam.

Dat is twéé.

Voorts verkocht de overheid (diezelfde overheid waarvan de bezorgde Amsterdamse gemeenteraad mede deel uitmaakt) het voormalige Paleis van Justitie aan de Prinsengracht aan een Chinese investeerder die er een luxehotel in gaat vestigen.

Ik vroeg me nog steeds af wat het verschil precies is tussen proleten van eigen bodem en rijke Chinezen die 10 miljoen neerleggen voor een woning.

Concrete maatregelen tegen de invasie der buitenlandse rijken die om onbegrijpelijke redenen in die hipsterhel willen wonen, noemde Van der Laan niet. Die zijn er natuurlijk ook niet, naast angst zaaien voor elke Chinees die zich buiten de folklore van China Town waagt.

Het geklaag komt van mensen die kennelijk diep heimwee hebben naar de tijd waarin de parkeergarage van Kikkenstein nog gewoon een onherbergzaam hol was waarin je auto authentiek werd leeggeroofd en ontdaan van zijn banden. Want voorheen-de-Bijlmer werd al onherstelbaar gegentrificeerd toen het begrip in de rest van Of nou ja: langdurige leegstand van prima bewoonbare panden werd altijd adehet land nog ingang moest vinden. quaat bestreden door krakers, maar dat Dat de Grote Problemen van Amsterdam mag tegenwoordig niet meer. En prijsopverder strekken dan samenscholingen van drijving tegenhouden kan door vermohipsters, bleek afgelopen zaterdag toen de gende mensen (of rijke buitenlanders, of burgemeester van die stad, Eberhard van Chinezen, of Arabieren of andere ongeder Laan, in het Financieele Dagblad een wensten) met behulp van verboden of exkrachtige waarschuwing liet horen: pan- treme belastingmaatregelen van de markt den in de binnenstad dreigen massaal te te weren, of door van hogerhand prijsplaworden opgekocht ‘door Chinezen en Rus- fonds in te stellen, of door als gemeente sen’. De hele gemeenteraad vindt dat ‘een alles op te kopen wat voor het vaderland van de grootste risico’s voor Amsterdam’, behouden moet blijven, of door andere aldus Van der Laan. Angstbeeld is Londen methoden toe te passen waar ze in totali‘waar vermogende Russen en Arabieren de taire regimes goede ervaringen hebben. mooiste panden kopen, om er maar enkele Een niet-bestaande invasie verantwoormaanden per jaar te wonen’. delijk stellen voor het feit dat de stad te Met rode oortjes bladerde ik door, benieuwd duur en te hip is geworden voor gewone naar de cijfers rond deze massale opkoop. mensen: dat zouden ze in Rotterdam nooit Die zijn als volgt: 1 historisch pand aan de doen.

Nieuw Licht.

Tekst en beeld: Daniel Douglas Op het eerste gezicht

Hoe kwam je op het

lijken het oude mees-

idee om mensen op

ters, maar voor wie

deze manier te schilde-

even blijft staan kij-

ren?

ken word al snel duidelijk dat het licht uit

Ik had een vriendin die

een hoek komt die in

vaak model voor me zat,

de traditionele schil-

maar ze was ook constant

derkunst onmogelijk was. Sommige

op haar telefoon aan het kijken. Ik

mensen vragen zich eerst af of er

paste in die tijd op het huis van de

een spotje op de gezichten staan

kunstschilder Cornelis le Mair. Hij was

maar voor de meeste toeschouwers

in zijn atelier in Bali aan het werk

is het meteen duidelijk: “ze worden

en had me gevraagd op zijn huis te

verlicht door hun “smartphone”

passen. Een heel bijzonder en inspirerend huis. We hadden vlak voor hij

We waren een middagje op bezoek in

weg ging een heel gesprek over licht

het Gallery-Atelier van Daniel Doug-

gehad en hoe de oude meesters daar

las. Een toegankelijke winkel in een

mee om gingen en hoe dat ons kon

mooi oud steegje tegenover museum

inspireren. Op een avond toen het

de FUNDATIE in Zwolle. Voorin han-

wat schemerig was geworden hadden

gen de schilderijen en achterin wordt

wat kaarsen aan gestoken. de kamer

geschilderd.

was warm verlicht en ze keek weer op haar net nieuwe apple telefoon.

Plotseling zag ik het. Dit is blauw-

raam op Maria en het kindje Jezus

paarsachtig heel intiem licht omdat

aan de borst.

ze het in haar hand heeft en tegelijkertijd koud qua kleur. Gek genoeg

Ben jij de eerste die hiermee is

ben ik pas anderhalf jaar later be-

begonnen of zijn er meer kun-

gonnen aan mijn eerste “nieuw licht”

stenaars die werken met dit con-

schilderij, maar het moment dat ik

cept?

het voor het eerst zag herinner ik me goed.

Ik had toen ik hiermee begon het nog niemand zien doen. Later wel.

Wat kan je vertellen over de te-

In september 2013 had ik een grote

genstelling of gelijkenis tussen

New Light tentoonstelling in The

het licht van de oude meesters

Grand Bradley Gallery in Bristol.

en dit nieuwe licht?

Bristol is ook de stad waar straat kunstenaar Banksey vandaan komt.

Wat mij hier zo in aanspreekt is dat

Ik exposeerde daar toen acht “nieuw

de telefoon automatisch het gezicht

licht” schilderijen. Ik was in die tijd

en de handen van degene die de

veel in Engeland en onderhand ook al

telefoon vasthoudt verlicht. Onze

in contact gekomen met deze be-

medemens staat het dichtst bij ons

roemde straatkunstenaar. Ik liet hem

en het belangrijkste waar we naar

de expositie zien en hij vond het heel

kijken en mee praten is het gezicht.

goed. Een half jaar later zag ik een

Daarna zijn de handen heel belang-

foto van een muurschildering van

rijk in ons communiceren. Als je kijkt

hem waarin twee mensen elkaar om-

bijvoorbeeld naar het schilderij van

helzen maar kijken op hun telefoon.

Rembrandt’s “De heilige timmer-

Natuurlijk is het leuk als mensen je

mansfamilie” zie je de meester het

erkennen om orginaliteit maar ik vind

zelfde doen maar dan met zonlicht.

het het belangrijkste om de ideeën

Het zonlicht schijnt precies door een

zo mooi mogelijk uit te voeren.

Toen een van je schilderijen in

telefoon kijkt in bijvoorbeeld een

het gemeente museum in Den

restaurant is het licht heel koud en

Haag werd geexposeerd zei de

blauw omdat alle horeca en over het

conservator Hans Janssen op

algemeen interieur verlichting warm

Kunstuur dat het wel een beetje

is van kleur. Maar zodra je iemand

kitsch is, wat vind je daarvan?

op zijn telefoon ziet kijken op het moment van de dag dat de zon net

Dat vind ik een groot compliment.

onder is gegaan is de atmosfeer zo

Ik vind dat echt goede kunst altijd

blauw dat het licht van de telefoon

een element van bewuste kitsch in

juist warm word. Onze ogen passen

zich heeft. Mijn voordeel is wel dat,

het aan, onze ogen geven een kleur

omdat ik iets heel moderns in mijn

contrast om het verschil waar te kun-

schilderijen terug laat komen zoals

nen nemen. Dit is als schilder bijzon-

het licht van een mobiele telefoon,

der fascinerend om mee te spelen.

het publiek mij mijn kitsch gehalte makkelijk vergeeft. Kitsch is een van de taboe’s in de kunst waar nog niet veel mee gedaan is en daarom is het heerlijk verfrissend.

Wat kan je verder zeggen over het licht van deze moderne technologie?

We denken vaak dat het nieuwe Led licht blauw is, maar dat is niet helemaal waar. Als iemand op zijn

WERELDWIJVEN in Dordrecht Dordrecht, een plek die waardering verdient. Met de charme van een echte Hollandse stad, maar zonder “grachtengordelcapsones”. Je treft er de open no nonsense mentaliteit van een stad met werkers, maar ook de ouderwetse sfeer van kunst en ambacht.

Door zijn ligging aan het water is Dordrecht van oorsprong een handelsstad en een overslagplaats met invloeden van allerlei buitengebieden.

In dit Dordrecht past het initiatief “WERELDWIJVEN” van Jolanda Branderhorst naadloos.

“WERELDWIJVEN” valt onder de Stichting Intermezzo, in 1984 opgericht als galerie/winkel voor hedendaagse vormgeving en sindsdien initiator en inspirator van uiteenlopende projecten.

In 9 jaar is het project “WERELDWIJVEN HANDWERKLAB” uitgegroeid tot een professioneel bedrijf dat een groot deel van de galerie in beslag neemt.

HaNDWERk LaB Als je op een doordeweekse dag (behalve woensdag)

binnenloopt bij het monumentale pand aan de Voorstraat 178 dan tref je daar, achter de winkel, het handwerklab waar in totaal zo’n 40 vrouwen, hoog en laag opgeleid, jong en oud en vanuit verschillende culturen op vrijwillige basis werken aan een serie hoogwaardige producten onder het eigen Wereldwijvenlabel. De (grond)stoffen die worden gebruikt: wol, zijde en katoen van zeer goede kwaliteit, zijn leftovers van modehuizen zoals b.v. Dries van Noten en Yves St. Laurent.

De individueel gemaakte en bewerkte onderdelen worden uiteindelijk samengevoegd tot eigentijdse kussens.

Naast het vervaardigen van kussens worden er op kleine schaal produkten voor andere ontwerpers uitgevoerd, zoals shawls, knuffels en leren kleden. uItEENLopENDE tEcHNIEkEN Bij mijn bezoek zijn er 18 vrouwen: twee pensionado´s, vrouwen uit Somalie, Marokko, Algerije en Burundi, een jonge illustratrice, de administratrice en drie stagaires van verschillende kunstopleidingen. Als je over de schouder van de handwerkers meekijkt zie je uiteenlopende technieken als borduren, breien, smokken en haken. Er wordt hard gewerkt, maar als er met elkaar gesproken wordt, dan is dat in het Nederlands, voor de meesten een manier om onze taal te leren. Daarnaast is er een aparte toegepaste cursus Nederlands, gegeven door Hanke van der Mast, een van de medewerkers binnen de organisatie.

Jolanda Branderhorst, de drijvende kracht achter Stichting Intermezzo en het label “WERELDWIJVEN”, leidt me rond en vertelt over de historie van het lab. “Waarom ver weg laten produceren wat dichtbij, door mensen uit de hele wereld die hier wonen, gemaakt kan worden”.

Bijkomende voordelen: “samen werken aan mooie dingen, elkaar inspireren, contacten leggen, Nederlands leren”. Als bij een echt bedrijf ook zeker een keer per jaar een feest om het succes te vieren.

Naast het netwerk van het lab, heeft Jolanda contacten met gemeente-instellingen, ontwerpers als Rianne de Witte, Connie Groenewegen, Mirjam Zwolsman e.a. en profileert ze haar bedrijf op uiteelopende beurzen als de Ara Art Fair en de Miljonair Fair.

Het is niet eenvoudig om dit veelzijdige bedrijf te typeren en in de markt te zetten.

•

Kwaliteitsprodukten van hoogwaardig afval

•

Eigenzinnig sociaal project

•

Professionals met houtje touwtje kwaliteiten

•

Eigentijds design in traditionele technieken

•

Stoer, speels en verfijnd handwerk

Met DuuRZaaM, SocIaaL, tEGENDRaaDS, GRoEN en SpEELS in ieder geval een hoog puLpDELuXE-gehalte.

DE MoEItE WaaRD oM tE GaaN BEkIJkEN! En als je dan toch in Dordrecht bent, ga dan zeker ook naar het Energiehuis en Villa Augustus en ontdek de vele goede boek-, wijn- en andere winkels met specialiteiten.

StIcHtING INtERMEZZo www.stichtingintermezzo.nl FLIckR WERELDWIJVEN www.flickr.com/photos/wereldwijven/

Who pays the

Fotografie en tekst:Stuart de Jong

e Ferryman?

Tussen het vasteland van British Columbia, aan de westkust van Canada, en Vancouver Island liggen de Gulf Islands. Het grootste van de Gulf Islands heeft 10.000 inwoners, sommige van de kleinere eilanden hooguit een paar honderd. Al die eilanden zijn met elkaar, en met het vasteland, verbonden door een netwerk van ferrys.

’s Zomers zijn de Gulf Islands een populaire trekpleister voor toeristen, die zich vanaf de ferrys vergapen aan het spektakulaire natuurschoon dat voorbijglijdt en aan de zeehonden, zeeleeuwen, adelaars en walvissen die er te zien zijn. De bevolking van de eilanden verdubbelt in aantal.

Buiten het hoogseizoen wordt het plotseling stil op de ferrys: de plaatselijke bevolking reist naar de winkels in de grote stad, naar doktersafspraken, naar het vliegveld op weg naar Mexico of Hawaii om aan de regenachtige winter te ontsnappen. Niemand zit meer aan dek, het cafetaria is vol. Het landschap glijdt nog steeds voorbij, maar nu zonder bewonderaars‌

Stuart de Jong verliet na de middelbare school Holland om in London film en fotografie te studeren. Jarenlang werkte hij in de filmmontage, eerst in London, daarna in Vancouver,waarbij de fotografie in het gedrang raakte. Nu is hij weer druk bezig met fotografie, woont op Saltspring, het grootste van de Gulf Islands, en vindt de ferrys nog steeds spannend.

http://www.stuartdejongphotography.com

Hora est Nu de dagen vol zijn van vervuld verlangen - zachte voeten op de trap en aan het ontbijt dat fijne zwijgen gaat er geen uur voorbij, niet echt, want het is almaar nu - en nu en nu.

Wiegen, zacht ruisen.

De tijd niet meer in de hand.

Marjolein Scherphuis

Don’t just think about what you can

win today

Be aware of what you can

lose tomorrow

Watch out for organ exploitation!

Read all about it on

facebook.com/EcpatYouth

Je zou denken: kinderen die zijn gevlucht voor oorlog of armoede hebben hun portie ellende al gehad. Voor veel van hen begint echter de grootste narigheid pas na aankomst in Europa. Door het ontbreken van familie en vrienden zoeken zij aandacht en veiligheid bij anderen. Sommige mensen maken daarvan gretig misbruik, waardoor deze kinderen terecht kunnen komen in circuits van seksuele uitbuiting, arbeidsuitbuiting en criminaliteit.

Voor Defence for Children en Beyond Borders was dat meer dan reden genoeg voor een project om alleenstaande minderjarige asielzoekers (AMA’s) te waarschuwen voor uitbuiting. In juni 2014 verzorgden deze organisaties een aantal workshops voor tien AMA’s uit Noord- en West-Afrika tussen de 14 en 18 jaar oud. In de workshops werden de kinderen niet alleen zelf bewustgemaakt van de gevaren van uitbuiting, maar kregen zij ook de opdracht om een communicatiemiddel te ontwikkelen om andere kinderen te waarschuwen.

Na een les in communicatie bedachten de

St rip s te ge n ui tb ui tin g St rip s te ge n ui tb ui tin g St rip s te ge n ui tb ui tin g St rip s te ge n ui tb ui tin g St rip s te ge n ui tb ui tin g St rip s te ge n ui tb ui tin g St rip s te ge n ui tb ui tin g St rip s te ge n ui tb ui tin g St rip s te ge n ui tb ui tin g St rip s te ge n ui tb ui tin g St rip s te ge n ui tb ui tin g St rip s te ge n ui tb ui tin g St rip s te ge n ui tb ui tin g

deelnemers de boodschap die zij wilden overbrengen - ‘Denk goed na voordat je met iemand in zee gaat’ - en welk middel volgens hen het meest geschikt is om hun leeftijdsgenoten te bereiken - een strip.

Onder begeleiding van striptekenaar Chiel te Bokkel brachten de kinderen vervolgens hun ideeën tot uiting in tekeningen. Aan Chiel was daarna de taak om de ideeën om te vormen tot een product.

Zie hier het resultaat. De strips worden als kaart en poster verspreid op de opvanglocaties voor AMA’s. De vier meest voorkomende vormen van uitbuiting komen aan de orde: seksuele uitbuiting, arbeidsuitbuiting, criminele uitbuiting en orgaanhandel.

Tim Looten Communicatieadviseur van Beyond Borders, een stichting die zich inzet voor een beter toekomstperspectief voor AMA’s en exAMA’s (zie voor meer informatie: www. beyondborders.nu).

Don’t just think about what you can

win today

Be aware of what you can

lose tomorrow

Watch out for labour exploitation!

Read all about it on

facebook.com/EcpatYouth

Don’t just think about what you can

win today

Be aware of what you can

lose tomorrow

Watch out for sexual exploitation!

Read all about it on

facebook.com/EcpatYouth

Don’t just think about what you can

win today

Be aware of what you can

lose tomorrow

Watch out for criminal exploitation!

Read all about it on

facebook.com/EcpatYouth

Wat is uitbuiting?

Iemand slecht behandelen, misbruik van iemand maken, gebruik van iemand maken uit eigenbelang.

Bijvoorbeeld: een kind voor heel weinig of geen geld laten werken of een kind gevaarlijk en illegaal werken laten doen met als doel dat iemand anders daar beter van wordt. Andere voorbeelden van uitbuiting zijn het dwingen van een kind of jongere om tegen betaling seks te hebben en het dwingen van een kind of jongeren om te stelen, drugs te dealen of om hun organen te verkopen.

Zijn mijn vrienden of ben ikzelf misschien uitgebuit of lopen wij een risico daarop?

Als je denkt dat je zelf bent uitgebuit of een risico loopt om uitgebuit te worden, doe dan de test!

Wanneer je denkt dat een vriend is uitgebuit of een risico loopt om uitgebuit te worden, geef deze kaart dan aan je vriend.

TEST Als je de meeste vragen met ‘ja’ hebt beantwoord of wanneer je vragen hebt, neem dan contact op met je voogd of met je mentor.

Ja

Nee

Ik heb geen eigen paspoort Ik ben bang om zwanger te worden/ik ben zwanger/iemand is zwanger van mij Ik ga (nog steeds) niet naar school Ik heb aldoor trek in eten en voel mij moe Ik heb een geheim dat ik aan niemand kan vertellen Ik heb een (of meerdere) gloednieuwe telefoon(s) Ik ben achtergelaten in een opvangcentrum Ik heb lange tijd niet geweten in welke stad of in welk land ik was Ik werk soms voor iemand anders zonder dat diegene mij betaalt Niemand weet wanneer ik het opvangcentrum verlaat Ik ben een slecht meisje/Ik ben een slechte jongen Mensen houden zich niet aan hun beloftes Ik heb dingen gedaan die ik eigenlijk niet wilde Mijn familie kan mij niet beschermen Ik ben geen slachtoffer maar een vechter Je kunt volwassenen niet vertrouwen

Wanneer je graag wilt praten over deze test, over uitbuiting, je leven, je problemen of over dingen die je hebt meegemaakt, neem dan contact op met je voogd van Nidos of met je mentor in het centrum van COA. Als je met hen praat, kunnen zij je helpen. Het laten zien van deze flyer zou je kunnen helpen om het gesprek te beginnen.

Let op: deze test is samengesteld door jongeren afkomstig van over de hele wereld die in opvangcentra verbleven.

De test is gebaseerd op hun ervaringen en aanbevelingen.

With the financial support of the Prevention of and Fight against Crime Programme European Commission - Directorate-General Home Affairs

NL

Ondertussen in

n de economie

Ondertussen in

n de economie

Mellow Yellow VW

IS

PeterRdeVries

USA

Smeets

Moord

Mag ik wat

Maffia

Zeggen?

Zeitgeist

Hilfe

Crisis

Holocaust

Mathijs

Auschwitz

Dansen met Nazi’s

Shell

Nederland kakt

Ford

Groen

GGZ

Grauw

JFK

Grau

AZC

Blauw

CIA

Bonen

DWDD

Rauw

Fristi Coca – ine

Yellow.

Dijkdoorbraak!

Han Dijk presenteert Op de grens tussen werelden, niet zomaar een verhalenbundel.

valt en aan het denken zet of een glimlach op je gezicht tovert.

De bijbel en linkse politieke cultuur drijven hem voort en doen hem steeds nieuwe

Een nieuw boek van een

perspectieven zien die hij graag aan ande-

voor velen onbekende

ren doorgeeft of toetst aan andere denk-

schrijver. Een boek voor

wijzen die het goede in samen leven op

jou. Een verhalenboek met

het oog hebben. Hij schrijft, zoals hij in

vensters op de flarden van

het leven staat en leeft, zoals hij schrijft:

het leven. Vaak verzuchten

op de grens tussen werelden. ‘We moeten

mensen ‘je zou er een boek

geen grenzen en muren oprichten waar-

over kunnen schrijven’. De

achter we ons verschansen. Wij moeten ze

meesten doen dat dan ver-

afbreken, zodat er verbindingen tussen de

volgens niet. Hij deed dat

werelden blijven bestaan, zoals er bruggen

door de jaren heen wel.

bij Deventer over de IJssel liggen’.

Han Dijk schrijft over samen

Han Dijk (Leeuwarden, 5 februari 1953)

leven. Individuele mensen bestaan niet los

Woonde in Terkaple, Vierhuizen, Wesepe,

van de samenleving, hoe uniek ze ieder

Groningen, Oslo, Hoogezand-Sappemeer,

voor zich ook zijn. Hij doet onderzoek naar

Amsterdam/Deventer. Hij is Free Lance

wat dat samen leven in een buurt voor een

journalist/tekstschrijver en predikant.

deel onleefbaar maakt: bezuinigingen en marktwerking. En ook wat voor soms on-

Op de grens tussen werelden | Han Dijk | ArtNik

gekende rijkdom er te vinden is in het sa-

uitgaven. In de boekhandel verkrijgbaar onder

men leven van mensen die uit een andere

isbn-nummer 978-94-90548-25-4

cultuur of religie afkomstig zijn, wanneer

200 pagina’s garenloos (ota-bind) gebonden,

ze samenwerken. In zijn verhalen heeft hij

Prijs € 14,95.

oog voor wat in het oog

Door: Chiel te Bokkel