Kracht putten uit de littekens van ons bestaan

Op de tocht door het leven komen we steile hellingen tegen…

Voor sommigen onder ons is het leven zacht en vriendelijk, gevuld met leuke ervaringen en warme contacten. Voor anderen is er een hobbelig pad, dat getekend wordt door verlies, verdriet en een neergeslagen gevoel. Dagelijks worden er mensen geconfronteerd met ervaringen die hun toekomstplannen overhoop gooien. Soms gaat het om een diagnose van een zware fysieke aandoening, een letsel door een ongeval of een psychisch trauma door bijvoorbeeld fysiek geweld of het verlies van een dierbare. Een trauma staat meestal plots voor je deur, onaangekondigd inslaand als een bom. Voor we het beseffen, zitten we op een ander spoor met een nieuwe realiteit en geen weg terug.

Het gevecht in je hoofd

Van een trauma weten we dat het je eerst uit de baan gooit en zich dan nestelt in je hoofd. Als het stil wordt, gaat het malen en maakt het herinneringen actief. We krijgen het signaal om achterom te kijken. Naar die schaduw die ons zo’n angst inboezemt. We beleven alles opnieuw en missen de controle over die beel

den die opduiken tijdens onze nachtmerries en flashbacks. Het is allemaal zo overweldigend. We lijken vast te lopen op de vraag, hoe geraak ik hieruit? Hoe kan ik ontsnappen uit deze put waar het lot mij achterliet? . Elke ingrijpende gebeurtenis tekent je… vormt je…. verandert je….

Wanneer je leven op zijn kop gezet wordt, moet je daar iets mee. Je wordt gedwongen keuzes te maken. Sommigen kiezen ervoor om niets te doen en hopen dat de tijd alle wonden heelt. Anderen ondergaan het en slepen het noodgedwongen met zich mee voor de rest van hun leven. Nog anderen steken het weg achter een masker van een perfect leven of bouwen er een muurtje omheen zodat het veilig verstopt zit. En dan heb je zij die ervoor gaan. Zij laten het gebeuren actief deel uitmaken van hun toekomst. Ze gaan met groeiende energie aan de slag om een nieuw pad te bouwen gesterkt door hun ervaring. Al deze keuzes behoren tot de mogelijkheden en welke we ook kiezen, het is onze keuze gebaseerd op wie wij zijn en wat wij voelen dat voor ons haalbaar is op dat bepaald moment.

Een helpende poot…..

Het verwerken van ingrijpende gebeurtenissen gaat niet van vandaag op morgen maar in stappen. Een eerste stap is vaak het toelaten van het verdriet en het besef van het onomkeerbare. Het is een fase van stilstaan en rust vinden. Juist hier ervaren velen dat de aanwezigheid van dieren helpt. Dieren communiceren zelf meestal non-verbaal en wanneer wij mensen dan in een fase terecht komen waarin woorden tekort schieten, een fase waarin we gevangen zitten in een web van emoties, merken we sterker dan ooit dat dieren op onze lichaamstaal reageren door onze nabijheid op te zoeken en ons warmte te bieden. We hebben het gevoel dat ze anders reageren op onze aanwezigheid en onze woelige gedachte kunnen lezen.

Verwerken is verbondenheid ervaren

Omgaan met dieren is kijken naar buiten, naar hun natuurlijke biotoop en op die manier je hoofd leren leegmaken. Dieren kunnen ons als geen ander het gevoel geven dat we er niet alleen voor staan. Door hun unieke gedrag zijn ze in staat om de stilte te doorbreken en onze gevoelens te beïnvloeden. Ze kunnen als geen ander een glimlach op ons gezicht toveren door hun verrassende gedrag, ons overtuigen dat het de moeite waard is terug in beweging te komen. Een dier maakt het vaak gemakkelijker om terug op pad te gaan, omdat we samenhorigheid ervaren en merken dat we er niet alleen voor staan. Met een dier naast ons voelen we ons beter en dat geeft kracht en moed om door te gaan. De kracht om vanuit de brokstukken van het verleden de toekomst terug op te bouwen

Een toekomstperspectief

Dieren leren ons in “het hier en nu” te leven. Ze laten ons eventjes het verleden en het vreselijke gebeuren, vergeten. Dat parkeren van gedachten zorgt ervoor dat ons lichaam en onze geest de mogelijkheid krijgen om te ontsnappen aan de stress die met het trauma gepaard gaat. We moeten niet denken aan de toekomst en hoe het nu verder gaat. Dankzij die mentale rust die de dieren ons bieden, schenken ze ons energie en kracht om terug aan de toekomst te werken. Aan de andere kant kunnen dieren, door hun eigen heengaan, wel eens voor een nieuw trauma zorgen. Het gaat dan weer om een verlies en afscheid nemen en soms zelfs om een oud trauma dat terug naar boven komt. Vaak wil dit dan zeggen dat het vorige trauma nog niet helemaal geheeld of verwerkt is. Maar voor die healing doen de andere beestjes dan weer hun best. Of we het nu willen of niet, of we er klaar voor zijn of niet; dieren kunnen ons verwerkingsproces in een versnelling brengen. Ze willen onze volledige aandacht en leren ons terug te vertrouwen in het heden en in de toekomst. 

Met dank aan Liesbeth, Silke en Cynthia (en 2siasst.be) voor hun input en de mooie foto’s)

L. Meers (psychologe bij BIAAT) en M. Mercier (ergotherapeut bij ErgoEzel), BIAAT (Belgisch instituut voor animal assisted therapy) en ErgoEzel

www.therapiemetdieren.be www.ergoezel.be info@therapiemetdieren.be info@ergoezel.be