Purechild april 2015

PURE CHILD DIGITAAL MAGAZINE VOOR DE KINDEREN VAN NU JAARGANG NR. 2 APRIL 2015

5 stappen om met een zeurend kind om te gaan Teveel prikkels leiden tot uitputting Kinderen en hun kracht De boom daagt je uit Onze kinderen verdienen een holistische opvoeding Hoe help je je kind bij faalangst?

Mijn kind blijkt niet schoolrijp te zijn ...wat nu ?

Opstelling als hulpmiddel bij mijn studiekeuze ...

Met voorleesverhaal van Hein Van Elteren

De bomen die aan elkaar groeiden.

1

voel ik deze tendens. Onze politiekers laten zich jammer genoeg leiden door machtige multinationals. Deze bedrijven houden zich alleen bezig met winsten ten koste van de gezondheid van de bevolking en de leefbaarheid van deze planeet. Het gevolg daarvan is dat onze waardevolle natuur zo vervuild en uit evenwicht is, onze voeding vol synthetische rommel en suiker zit . Hierdoor wordt natuurlijke voeding, de kruidenleer en alternatieve, natuurlijke geneeskunde steeds meer de kop ingedrukt.

Lieve mensen, Wat hebben we reeds kunnen genieten van de vele mooie lentedagen! Ik hoop dat jullie reeds tijd hebben gemaakt om met jullie kinderen naar buiten te trekken.

“Kom je buiten spelen?”

In mijn jeugd werd vaak gevraagd : “Kom je buiten spelen ?” door de vrienden uit de buurt. Of mijn vader liep na zijn werk de tuin in en riep mij toe: "Kom eens kijken naar mijn groetentuin! Zie je die jonge blaadjes hun kopje al uit de aarde steken?"

Dat was telkens zo'n magische moment!

Het is tegenwoordig jammer genoeg geen evidentie om je kinderen buiten te laten spelen. Veel gezinnen wonen in de stad, in een appartement of in een huis zonder tuin.

En ofwel is de tuin te klein, ofwel ligt er hondenpoep in het park, ofwel is het bos te ver weg. Luister ik naar de media, dan krijg ik soms het gevoel dat ze ons bang probeert te maken, want je kan allergisch zijn voor boompollen, huidkanker krijgen van de zon of gebeten worden door teken, wespen, bijen. Dus krijg je de boodschap: "Blijf maar binnen!"

Er wordt veel geld uitgegeven aan technologie om robotten te ontwikkelen, voeding te printen, chemische medicatie te maken, zaden te patenteren, ervoor te zorgen dat meer mensen naar de stad trekken om er in hoge blokken te gaan wonen, enz. Kortom, het creëren van een leven waarin de mens volledig afhankelijk wordt gemaakt van een kunstmatige, onnatuurlijke omgeving.

Misschien stel ik het wel erg cru, maar toch

Het belang van de natuur Gelukkig zijn veel mensen zich hiervan bewust en is het de ouder zelf die zijn verantwoordelijkheid kan nemen en kan zorgen voor de juiste keuzes voor zijn kind.

Onlangs verscheen het verontrustende boek "Het laatste Kind in het Bos" van Richard Louv. Daarin wordt vastgesteld dat kinderen in toenemende mate aan allerlei schermen gekluisterd zitten in plaats van buiten op verkenning en avontuur te gaan.

In dit boek vertelt Richard dat het gebrek aan contact met de natuur verband lijkt te houden met heel wat gedragsstoornissen, overgewicht, stress en depressies bij kinderen.

Omgekeerd vertelt hij dat een gezonde portie natuur tot gevolg heeft dat kinderen creatiever zijn en het veel beter doen op school. Zonder de natuur kan het kind zich niet volwaardig ontplooien.

Maar ook voor volwassenen is contact met de natuur van vitaal belang voor een goede lichamelijke en geestelijke gezondheid. De natuur is de plaats bij uitstek om onze geest tot rust te brengen, onze aandacht te herstellen en ons deel te voelen van het grotere geheel.

Natuurorganisaties In Nederland en hier in Vlaanderen zijn prachtige organisaties die kinderen en ouders laten zien hoe belangrijk de natuur is.

Wat we kunnen doen om op een natuurlijke manier de aarde te bemesten. Hoe we onze eigen groenten kunnen kweken. Wat kruiden kunnen betekenen in ons alledaagse leven.

2

Welke bloemen we kunnen zaaien om de bijenpopulatie te helpen. Hoe we water kunnen zuiveren. Hoe belangrijk het is om te kiezen voor verse, natuurlijke, onbewerkte voeding van de lokale en biologische boeren.

Hoe belangrijk het is opnieuw prioriteit te maken van met de kinderen de natuur in te trekken en verse maaltijden te bereiden.

Scholen Ook scholen hebben hierin een heel belangrijke rol. Zij mogen hun taak als overbrenger van het belang van de natuur niet verwaarlozen en dienen kinderen te stimuleren hiervoor zelf zorg te dragen.

De natuur kan in de klas gebracht worden. Er kan een groentetuin aangelegd worden rondom de school. Trek met de kids naar buiten: bezoek een bio-boerderij, een voedselbos, een speelbos. Ga elk seizoen de natuur in en ontdek samen de magische verschillen. Kinderen kunnen kunstfoto’s maken met gevonden voorwerpen uit de natuur , enz.

Ons immuunsysteem Maar wisten jullie ook dat het immuunsysteem van kinderen erop vooruit gaat wanneer je hen verse, natuurlijke voeding geeft en ze veel meer buiten laat spelen? Hun immuunsysteem wordt dagelijks aangevallen door pesticiden, additieven en suikers in de levensmiddelen, straling en stress. Ik las onlangs dat suikers het immuunsysteem binnen de 20 minuten verzwakken en dat extreme stress het immuunsysteem voor 20 minuten kan uitschakelen. Redenen genoeg dus om met onze kinderen, die zo gevoelig zijn, te gaan wandelen, te lopen, te fietsen, in het gras te rollebollen, te zaaien, op zoektocht te gaan naar insecten of het gezang van de vogels na te bootsen. et is verder belangrijk om hen enthousiast te maken om zoveel mogelijk verse, biologische groenten en fruit te eten.

Natuurlijk mag je bij deze niet vergeten dat je als volwassene zelf het goede voorbeeld moet geven!

Ik wens jullie weerom veel leesgenot en deze keer ook kijkplezier !

Klik op de linken om ideeĂŤn op te doen ! ww.hetvoedselbos.be www.scharrelkids.be www.seafirst.be/nl/educatie/onzevisie ecohuis.antwerpen.be/Ecohuis/ Ecohuis-Hoofdnavigatie/ Startpagina-EcohuisHoofdnavigatie-Scholen/Natuur-opschool/ www.staatsbosbeheer.nl/ www.bionext.nl/content/lekkernaar-de-boer- 0 http://www.bosland.be/voorkinderen/spelen-in-het-groen/10/ http://www.vilt.be/inagro-wilscholen-helpen-bij-lokaalvoedingsbeleid https://www.youtube.com/watch? v=fDTRbnremnA https://www.youtube.com/watch? v=GvBL88AWctE

Magdalena Troch Hoofdredactrice info@purechild.be

Disclaimer: indien je na het lezen van artikels besluit iets te veranderen aan je dieet of andere gezondheidsbehandelingen wilt aanwenden, raadt de redactie van Pure Child je steeds aan eerst een arts of expert te raadplegen.

Pure Child en aanverwanten kunnen niet aansprakelijk worden gesteld voor eventuele gevolgen van het in de praktijk brengen van adviezen en inhoud van onze artikels.

De redactie is het niet noodzakelijk eens met de inhoud van artikels die is geschreven door derden.

3

PURE CHILD APRIL 2015

5 STAPPEN OM MET EEN ZEUREND KIND OM TE GAAN door Nadine Schartz

Expres vervelend?

Een van de rollen die ik als vrouw heb is moeder zijn.

Hier ben ik intens dankbaar voor. Maar als moeder van twee kinderen van 7 en 9 jaar ken ik natuurlijk ook de uitdagingen. En zeurende kinderen zijn uitdagend!

Ik geloof niet dat een kind expres vervelend doet. Een kind dóet gewoon. Het is onze perceptie die er het label ‘vervelend’ of ‘lastig’ op plakt.

Ik vroeg een aantal moeders: wat is zeuren eigenlijk? Zij vertelden over drammende kinderen die hun zin niet krijgen. Die doorgaan met vragen ondanks dat ze nee hebben gehoord. De moeders vinden de grenzen nodig en voelen dat ze worden uitgetest. En sommige moeders vinden het lastig hun kind teleur te stellen. En als het kind dan ook nog boos wordt, weten ze zich even geen raad meer.

Herken je dit?

Waarom voelt het voor ons als zeuren? Omdat het kind aanhoudt, doorzet, niet loslaat en wij ons genoodzaakt voelen om nog duidelijker onze grens aan te geven. Het is gemakkelijker als hij ‘braaf’ luistert naar wat wij vragen en onze nee accepteert.

Anders kijken Maar je kunt er ook anders naar kijken. Wat ligt er onder het zeuren? Iets wat een kind nu (!) heel graag wil. Een verlangen. Hoe mooi is dat? Het kind weet heel goed wat het wil en is goed in contact met zijn verlangen. Het heeft iets waar het volmondig ja tegen zegt. Een prachtige kwaliteit, die heel essentieel is om gelukkig te worden in je leven. En uiteindelijk wil je als ouder dat je kind dát doet waar hij gelukkig van wordt.

Toch?

Dus hoe kun je je kind de ruimte geven om in contact te blijven met zijn verlangen, zonder dat jij overal maar ja tegen moeten zeggen?

4

PURE CHILD APRIL 2015

Probeer eens het volgende: 1) Kijk eens verder dan het zeuren om het onderliggende verlangen te ontdekken.

Erken het verlangen 2) Zeg eerst ja in plaats van nee. En dan bedoel ik niet ja zeggen tegen datgene wat het kind wil.

Het gaat om ja zeggen tegen het verlangen.

Bijvoorbeeld: ‘Ja, ik snap dat jij lekker naar de speeltuin wil. Jij houdt van naar buiten gaan en schommelen en in de zandbak spelen…’

3) Dan pas kun je bij jezelf voelen of je datgene nu wilt doen wat je kind wil. Wil je dat niet, lukt het nu niet, kan het nu niet? Dan kan je nadat je ja hebt gezegd tegen het verlangen, je kind iets geven om naar uit te kijken. Bijvoorbeeld ‘Ja, ik snap dat… We gaan eerst samen boodschappen doen voor het eten van vanavond en daarna ga ik met jou naar de speeltuin!’. Of ‘Het wordt zo al donker dus we blijven nu binnen maar morgen ga ik met jou naar de speeltuin!’.

(Het voorbeeld wat ik geef geldt voor een peuter/ kleuter, maar het gaat om de strekking. Voor oudere kinderen en tieners geldt hetzelfde principe natuurlijk.)

Nog een stapje verder 4) Je kunt ook nog een stapje verder kijken. Gaat het echt over naar de speeltuin gaan of zit er nog een diepere behoefte verborgen daaronder? En zijn er dus ook nog andere vormen om die

behoefte aandacht te geven? In bovenstaand voorbeeld kun je je afvragen of het echt over die speeltuin gaat, of dat het kind zich verveelt. En er ook andere vormen zijn om die verveling serieus te nemen. Bijvoorbeeld samen binnen een spelletje doen.

Emoties willen stromen 5) Tot slot, als je kind dan toch nog gaat huilen of boos wordt, is dat helemaal oke. Hij is teleurgesteld en uit dat. Dat mag! Ook hier geldt gewoon weer: erken de emotie en geef je kind de ruimte om deze te uiten. Hoe fijn is dat als het er even mag zijn. Emoties zijn energy in motion en willen dus bewegen, stromen, geuit worden.

Ook hier kun je weer ja tegen zeggen: ‘Ja, ik snap dat je teleurgesteld bent en dat dit je boos maakt.’

Bron: www.vrouwenpassie.nl

Erken de emotie en geef je kind de ruimte om deze te uiten. Hoe fijn is dat als het er even mag zijn. Emoties zijn energy in motion en willen dus bewegen, stromen, geuit worden.

5

PURE CHILD APRIL 2015

Waarom je lieveling dragen?

9 maanden lang zat je lieveling veilig geborgen in je buik. Eens geboren, komen ze in een totaal nieuwe en (voor hen) vaak vreemde of angstaanjagende wereld terecht. Door te dragen, ontdekt je lieveling de wereld vanuit een veilige plek, dicht bij mama of papa. Je stelt je baby gerust door je ademhaling en stem. Op die manier voelt hij zich ontspannen en kan hij in vertrouwen de wereld leren kennen. Bij het dragen wordt je kind als het ware omarmd in plaats van het (zoals in een buggy) van je weg te duwen.

6

PURE CHILD APRIL 2015

Dragen bevordert de interactie en dus ook de hechting tussen ouder en kind. Door de nabijheid leren de ouders de signalen van hun baby-kind beter kennen en makkelijker interpreteren.

Kindjes slapen beter Doordat kindjes die vaak gedragen worden, rustiger zijn en al heel veel contact hadden met de ouder gedurende de dag, verlopen de nachten ook stukken rustiger.

Erg praktisch Een draagdoek is gewoon erg praktisch. Je kunt je bezig houden met huishoudelijke taken of het beantwoorden van e-mails en er toch ten allen tijde zijn voor je kleine wondertje.

E Kindjes huilen minder Uit onderzoek blijkt dat dragen het huilen vermindert, ook in onze cultuur. Kindjes die heel vaak gedragen worden, huilen minder dan leeftijdgenootjes die enkel gedragen worden om de dagelijkse Verzorging en dergelijke te doen.

Knus en gezellig Het is ook gewoon erg leuk om samen met je baby/kind allerlei dingen te ervaren. Zowel voor ouder als kind is het genieten van begin tot einde. De baby-, peuter- en kleutertijd is zo vervlogen, dus kunnen we er maar beter ten volle van genieten, nietwaar?

Hoe? Kies voor een ergonomische draagzak of een draagdoek.

Je baby wordt gedragen in de M-houding of kikkerhouding (knietjes hoger dan poepje), de draagzak of 窶電oek loopt van knieholte tot knieholte en bij een draagzak moet het rugpand ook uit zachte stof bestaan, zodat het ruggetje de natuurlijke bolling kan maken bij het dragen.

Kim Vercoutere, draagconsulente Natuurlijk Dichtbij KIJK OP: http://natuurlijkdichtbij.weebly.com/ Facebook: Natuurlijk Dichtbij https://www.facebook.com/Natuurlijkdichtbij.be? fref=ts

Kindjes ontwikkelen beter Kindjes die gedragen worden, pikken enorm veel op van allerlei situaties die ze hun ouders zien aanpakken van dichtbij. Ze horen en zien alles veel beter en voelen ook hoe de ouder reageert op verschillende zaken. Dat maakt dat zij die situaties zelf ook sneller goed kunnen inschatten en weten wat er op hen afkomt.

7

PURE CHILD APRIL 2015

Teveel prikkels leiden tot uitputting Meer dan 10 procent van de Nederlandse kinderen is langer dan twee maanden uitgeput.

Deskundigen zien een verband met de overvloed aan prikkels om hen heen. Maar we leven nu eenmaal in een wereld vol tv, computers en mobiele telefoons. Dus hoe kun je ze daartegen beschermen? En welke kinderen zijn extra gevoelig voor al deze prikkels?

Hoogleraar kindergeneeskunde Wietse Kuis ziet ze wekelijks op zijn spreekuur in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht.

Gezonde kinderen die zo moe zijn dat ze niet meer naar school kunnen en onverklaarbare

pijnen hebben. De pijnen zijn soms zo erg dat ouders en artsen kanker of kinderreuma vermoeden. Maar de kinderen die bij Kuis komen, zijn allemaal uitgebreid onderzocht en hebben geen van deze ziektes en ook geen pfeiffer. Ze zijn om andere redenen uitgeput.

Kuis: ‘De grootste groep van mijn vermoeide patiĂŤnten heeft een enorm druk leven. Veel kinderen vinden het moeilijk om keuzes te maken en doen daarom maar alles naast elkaar. Het onderzoek naar het eventuele verband tussen deze drukke leefstijl en vermoeidheid loopt nog, maar als ik alleen naar mijn praktijkervaringen kijk, zie ik in die leefstijl wel degelijk een oorzaak van langdurige vermoeidheid bij kinderen.

Natuurlijk zijn er kinderen die een druk leven prima aankunnen, maar er is zeker ook een groep die dat niet kan. En juist in een wereld die steeds drukker wordt en qua 8

PURE CHILD APRIL 2015

informatieverwerking meer van ons vraagt, dreigt een steeds grotere groep kinderen de boot te missen.’

Kuis doet al jaren onderzoek naar het Chronisch Vermoeidheids Syndroom bij kinderen. Om de klachten van chronisch vermoeide patiëntjes te onderzoeken, vergeleek hij ze met een gezonde controlegroep van driehonderdvijftig kinderen. Toen bleek dat 10 procent van de gezonde kinderen tussen 12 en 16 jaar langer dan twee maanden ernstig vermoeid is. Dit gold ook voor 5 procent van de kinderen onder de 12. De kinderen waren niet lichamelijk ziek, maar lagen soms maanden op de bank omdat ze zo moe waren.

Drukke wereld Deskundigen zien verschillende oorzaken voor het feit dat steeds meer kinderen moe en overprikkeld raken. Eén factor is de buitenwereld, die steeds drukker is geworden en steeds meer informatie op ons afvuurt.

Kinderen staan aan veel meer invloeden bloot dan tien jaar geleden, terwijl hersenen er eeuwen over doen om zich aan te passen.

Niet alle hersenen kunnen die veelheid aan prikkels dus aan. En niet alleen de kwantiteit van de informatie is veranderd en groter geworden, ook de kwaliteit is veranderd.

Vroeger moest je over een behoorlijke woordenschat beschikken om informatie te krijgen over volwassen onderwerpen. Met de komst van internet heeft ieder kind dat met een muis kan klikken toegang tot informatie die het vaak nog niet kan plaatsen. Natuurlijk geldt dit ook voor volwassenen, maar die zijn meestal beter opgewassen tegen de informatiestroom van de moderne maatschappij.

Vooral sociaal vaardige, geïnteresseerde en slimme kinderen kunnen last hebben van alle prikkels die ze moeten verwerken, zo blijkt.

Zij kunnen zich moeilijk afsluiten en zuigen het liefst de hele wereld in zich op. Ze vinden het vaak fijn om andere mensen van dienst te

zijn en kunnen moeilijk nee zeggen. Ook tegen de leuke dingen in het leven zeggen ze meestal geen nee. Vaak zijn het kinderen die, net als in de Sire-campagne, op twee sporten zitten, muziek maken, aan schooltoneel doen en een druk sociaal leven hebben. Ze dóen het niet alleen, ze willen er ook nog goed in zijn. Waarschijnlijk omdat ze zo duidelijk aanvoelen wat er van ze verwacht wordt en ook omdat ze voor zichzelf de lat hoog leggen. Het zijn vaak kinderen die op school alleen maar tevreden zijn met een 9 of een 10 en willen dat iedereen ze lief en aardig vindt.

Dat gaat vaak jaren goed, tot ze bijvoorbeeld griep krijgen en thuis moeten blijven. De griep gaat over maar ze blijven moe en hebben vaak hoofdpijn en buikpijn. De vermoeidheid is zo ernstig, dat ze al hun hobby’s en ook hun school tijdelijk op moeten geven. Als ze, vaak via een huisarts en een kinderarts bij een specialist komen, duurt het meestal even voordat ze zelf zien dat de vermoeidheid onder meer met hun manier van leven te maken heeft.

Kinderen staan aan veel meer invloeden bloot dan tien jaar geleden, terwijl hersenen er eeuwen over doen om zich aan te passen.

Niet alle hersenen kunnen die veelheid aan prikkels dus aan.

Hoogleraar kindergeneeskunde Kuis: ‘Een meisje dat in de brugkas van het vwo zit, maar dat eigenlijk niet aankan, wil niet van mij horen dat ze boven haar niveau werkt.

Dat geldt meestal ook voor de ouders. De wensen van ouders kunnen erg drukken op de kinderen. Zo’n meisje hangt vaak veel van haar eigenwaarde op aan het feit dat ze op het vwo zit. Dan is het een hard gelag als ik zeg dat ze misschien naar de havo moet gaan. Aan de andere kant kan het ook fijn zijn voor kinderen als de dokter tegen ze zegt dat ze de dingen anders aan moeten pakken. Zo 9

PURE CHILD APRIL 2015

kwam er bijvoorbeeld eens een jongetje bij mij dat op heel hoog niveau voetbalde. Hij was al tijden ontzettend moe, onder anderen omdat het voetbalniveau gewoon te hoog was voor hem. Op zijn club heeft hij toen gezegd dat hij moest stoppen van de dokter.

Dat was een stuk makkelijker dan zelf toegeven dat hij het niet aankon.’

Nu even niet De meeste kinderen die oververmoeid zijn en onder druk staan, zijn gebaat bij cognitieve gedragstherapie. Vaak begin zo’n therapie met het bijhouden van een dagboek. In het dagboek moeten de kinderen samen met hun ouders bijhouden wat ze allemaal doen en wanneer ze moe worden of pijn krijgen. Door zo’n dagboek zien de kinderen ook eerder het verband tussen hun activiteiten en hun klachten. Ze merken ook dat als ze langere tijd minder doen, hun klachten afnemen.

Maar dat moeten ze dus wel volhouden. Bij kinderen die gevoelig zijn voor prikkels en daar vermoeid door raken, helpt het meestal maar tijdelijk als ze bijvoorbeeld gedurende de vakantie goed uitrusten. Als ze na de vakantie weer al hun activiteiten oppakken, raken ze meestal binnen de kortste keren weer oververmoeid. Gewoon omdat hun gestel zoveel indrukken niet aankan.

Gerben Sinnema, hoofd medische psychologie in het Utrechtse Wilhelmina Kinderziekenhuis, leert oververmoeide kinderen hoe ze anders met dingen om kunnen gaan. Sinnema: ‘Kinderen zijn soms bang dat ze een heel ander mens moeten worden van mij, dat ze het leefpatroon van een bejaarde krijgen. Maar ik leer ze vooral om anders over de dingen te gaan denken zodat ze zich ook anders zullen gedragen. Kinderen met een druk leven moeten met minder hobby’s toe kunnen. En de sport of activiteit die ze willen doen, hoeven ze helemaal niet tot in de perfectie beoefenen. Vooral meisjes hebben nogal eens de neiging om op school

pas tevreden te zijn met een 9 of een 10.

Maar ook in vriendschappen willen ze het allerbeste. Ze hebben vaak alles voor hun vrienden en familie over en lijden verschrikkelijk onder ruzie. Ze willen het iedereen naar de zin maken waardoor ze hun eigen behoeftes helemaal wegcijferen. Soms leven ze zich zo in, dat ze erg lijden onder de problemen van anderen en daardoor zelfs slaapproblemen krijgen. Ik leer ze dan dat ze, net als in de reclame, ook wel eens ‘nu even niet’ mogen zeggen. Dat het gezond is om van je af te bijten en dat ze niet alle problemen van de wereld op hun schouders kunnen nemen. Voor veel van deze meisjes is het heel eng om dit lieve en sociale gedrag te veranderen. Hun gevoel van eigenwaarde is voornamelijk gebaseerd op het voor anderen klaarstaan en ze zijn vaak bang dat andere mensen hen laten vallen als ze meer aan zichzelf denken.’ Sinnema vertelt dat hij juist hele kleine stapjes met zijn patiënten neemt.

‘Ze krijgen bijvoorbeeld het huiswerk om die week een keer ‘Nee’ te zeggen op een verzoek. Meestal proberen ze dat als eerste bij familieleden en ontdekken dan dat de wereld niet instort als zij een keer zichzelf op de eerste plaats zetten.’

Duim in de mond en niksen In de reguliere gezondheidszorg wordt pas de laatste jaren onderzoek gedaan naar het verband tussen vermoeide kinderen en een druk leven. In de antroposofie, de leer- en geneeswijze van Rudolf Steiner, is al langer aandacht voor dit probleem. Antroposofisch

10

PURE CHILD APRIL 2015

kinderarts Edmond Schoorel denkt dat kinderen al langer overprikkeld raken, maar dat er nu pas een klimaat is ontstaan waarin we het daar over kunnen hebben. ‘In de antroposofie kijken we altijd uitgebreid naar hoe een kind in elkaar zit. Door middel van gesprekken, massage, muziek en oefeningen vormen we een multidisciplinair beeld van een kind. Ik herken inderdaad het beeld van het lieve, sociale, open en geïnteresseerde kind met een onvermogen om te selecteren waar het zich mee bezig wil houden. Alles komt heel direct binnen bij deze kinderen. Ze willen alles weten en meemaken en trekken zich niet op tijd terug. Een gezonde kleuter gaat, als de dingen hem te veel worden, bijvoorbeeld met de duim in zijn mond in een hoekje zitten. Hij trekt zich dan terug in zijn eigen wereldje en verwerkt zo wat hij heeft meegemaakt. Maar in deze maatschappij waarin er altijd iets gebeurt en er weinig momenten van rust zijn, lukt het sommige kinderen niet om zich af te sluiten. Vaak hebben ze ook problemen met slapen omdat ze bijvoorbeeld niet kunnen stoppen met denken. Deze kinderen worden dus letterlijk ziek van alle informatie die ze binnenkrijgen.

In zo’n geval raad ik de ouders aan om het leven van het kind beter te ordenen en het te helpen met het maken van beslissingen. Ook vind ik dat ouders samen met hun kinderen moeten beslissen waarnaar ze kijken op tv.

Zelfs in zogenaamd leuke kinderprogramma’s zit veel informatie die allemaal weer verwerkt moet worden en deze kinderen zuigen alle informatie zo in zich op, dat televisiekijken voornamelijk vermoeiend is. Natuurlijk is het een enorme klus om je zo intensief met het leven van je kind bezig te houden. Toch is mijn ervaring dat dat wel mogelijk is en dat het ook echt werkt. Ouders van kinderen die ziek worden, hebben ook weinig keus denk ik. Die zijn meestal blij als ze merken dat deze actieve gezinscultuur kinderen enorm goed doet.’

Monique Duslault

Tips voor ouders Planning De antroposofische kinderarts Edmond Schoorel raadt ouders van oververmoeide kinderen aan een weekplanning te maken. In het plan staat bijvoorbeeld wie wanneer ergens gaat spelen, en daar moet iedereen zich ook aan houden. Voor de rust van deze kinderen is het belangrijk om keuzes te leren maken en niet alles zomaar op zich af te laten komen. Een zelfde soort plan kan, eventueel per dag, ook voor de televisie gemaakt worden.

Nee-zeggen Leer het kind dat het niet op alle verzoeken ja hoeft te zeggen en dat het nog even lief en aardig wordt gevonden als het af en toe voor zichzelf kiest. Vooral voor meisjes kan het vaak geen kwaad dat extra te benadrukken omdat veel van hen graag lief gevonden willen worden.

Grenzen stellen Veel ouders voeden op in een overlegcultuur. Vooral voor jonge kinderen is het vermoeiend om de hele dag mee of zelf te beslissen over wat er gaat gebeuren, ze zijn dan namelijk ook verantwoordelijk voor de genomen beslissing. Voor sommige kinderen werken door de ouders vastgelegde regels daarom heel rustgevend.

Bon: www.Love-4-life.nl

11

PURE CHILD APRIL 2015

DE BOOM DAAGT JE UIT !

12

PURE CHILD APRIL 2015

Ooit de behoefte gehad om een gesprek op hoog niveau te voeren? Nee, dan bedoel ik niet één of ander intellectueel gesprek, maar ik bedoel praten terwijl je de hoogte opzoekt. De top van een boom in dit geval.

Het antwoord zal waarschijnlijk nee zijn. Toch gebeurt het steeds vaker dat de hoogte wordt opgezocht om de moderne wereld, die vol herrie, bewegingen en andere prikkels zit, te ontvluchten. Terug naar de natuur, terug naar de rust.

Natuurlijk Buiten maakt het mogelijk!

Ron van de Werff, de oprichter van Natuurlijk Buiten, een natuurman bij uitstek, ervaart zelf al enige jaren de rust die het hem brengt als hij in bomen aan het klimmen is. Ron heeft jaren lang gewerkt in het groen en het begeleiden van mensen(GGZ en REC4) ook heeft veel kennis van bomen en de veiligheid daarvan.

Tijdens de opleiding ETW dat staat voor European Tree worker, leer je alles op het gebied van bomen. Daarnaast ben ik ook gecertificeerd boomveiligheidscontroleur, wat met name inhoud dat je vanaf de grond de juiste conclusies kan trekken over de gezondheid/vitaliteit van desbetreffende boom, wat natuurlijk van onschatbare waarde is voor dit werk. In overleg met Staatsbosbeheer mag ik tegen betaling gebruikmaken van het gehele mastbos en ulvenhoutse bos om mijn klimacties uit te voeren. Zo kunnen mijn leerlingen/klanten zelf kiezen in welke boom hij/zij wilt gaan klimmen.

Ron is ook als praktijk groeninstructeur werkzaam op een school voor leerlingen met gedragsproblematiek. Hij ziet als geen ander wat prikkels met kinderen kunnen doen. Hij ziet daarentegen ook wat de natuur met kinderen doet. “Zorg in combinatie met natuur is wat mij betreft ideaal te noemen,” vertel Ron. “Door een boom te beklimmen kun je ervaren om op meters hoogte de wind te voelen, de vogels te horen zingen en de natuur te ervaren op een unieke manier. De natuur neemt de overdaad aan prikkels weg en laat kinderen rust in de puurste vorm ervaren.”

Richard Louv Ron heeft zich laten inspireren door het boek ‘Het laatste kind in het bos’ door Richard Louv. “In dit boek gaat Louv in over hoe we kinderen weer in contact kunnen brengen met de natuur.” In het boek spreekt Louv zijn zorg uit over de zogenaamde online-generatie. Hij legt het verband tussen overgewicht, concentratiestoornissen en depressie bij kinderen en het gebrek aan contact met de natuur. “Met dit doortimmerde maar toch praktische boek geeft Louv oplossingen voor een gezondere, groenere morgen,” aldus een recensie van de Washington Post.

Bewustwording “Buiten het feit dat boomklimmen gewoon leuk is, werk je tijden het klimmen aan zowel de grove als de fijne motoriek. Hierdoor word je je onbewust bewust van je lichaam,”

13

PURE CHILD APRIL 2015

aldus Ron. “Bij het boomklimmen is vertrouwen hebben in jezelf belangrijk. Maar om hogerop te komen moeten ook grenzen worden verlegd, waardoor je uit de veiligheidszone moet komen. Door te ervaren dat je zelf in staat bent uit deze zone te komen, neemt het zelfvertrouwen alleen maar toe.” Boomklimmen is daarom voor kinderen bij uitstek geschikt om uit de comfortzone te komen.

Leren Van boomklimmen wordt je niet alleen fysiek sterker. Tijdens het klimmen is een kind ook bezig met zowel verbaleals non-verbale communicatie.

Als Ron met kinderen gaat klimmen dan leert hij de kinderen op een gewenste manier grenzen aangeven. “Ik vind het belangrijk dat kinderen zelf aangeven wanneer de grens is bereikt. Hierdoor leren zij luisteren naar hun lichaam.” Klimmen is niet helemaal zonder gevaar. Daarom is het van belang dat de kinderen leren omgaan met autoriteit. “Ze leren dus niet alleen te luisteren naar zichzelf maar ook naar de trainer.” Als laatste, maar daarmee niet het minst belangrijke, leren de kinderen stil te staan bij de natuur. Even stil staan bij het moment van de dag. Even ontspannen.

Even niets moeten. “Het leren van deze laatste vaardigheid is voor ieder kind van wezenlijk belang.” Voor (zonodig)het opstellen van een individueel behandelplan

of extra begeleiding van het klimtrajekt werkt Ron samen met een kinder- en jeugdpsycholoog. “Ik ben geen therapeut, maar een groot liefhebber van de natuur. Uit eigen ervaring weet ik wat de natuur met je kan doen. Daarom ben ik blij met de samenwerking met de kinder- en jeugdpsycholoog die het behandelplan opstelt waarvan uit ik kan werken.”

Achter boomklimmen gaat dus meer schuil dan alleen de top bereiken.

Het verbetert de motorische vaardigheden, het vergroot het zelfvertrouwen, het versterkt de (non)verbale communicatie en het leert je grenzen aan te geven. Eindig ik met mijn eerste vraag: “Ooit de behoefte gehad om een gesprek op hoog niveau te voeren?”

Scan onderstaande code om op de website te komen of SURF NAAR: www.natuurlijk-buiten.nl.

U kunt ons ook vinden op Facebook !

14

PURE CHILD APRIL 2015

www.primrose.be Tel BelgiĂŤ : +32 (0)50 230 230 Tel Nederland: +31 (0)30 265 77 20

15

PURE CHILD APRIL 2015

KINDEREN EN HUN KRACHT Tweede sleutel: Ruimte en vertrouwen geven zodat het kind zijn dromen kan dansen - door M. Nauwelaers In de vorige editie van ‘Pure Child’ gaf ik jullie, als ouder of begeleider van het kind, een eerste ‘sleutel’ of tool om kinderen aan te moedigen hun kracht te leven… .

Bovenop het feit dat het kind uitgedaagd dient te worden, houdt het begeleiden van kinderen naar hun kracht ook voor ons als volwassenen een heuse uitdaging in …

16

PURE CHILD APRIL 2015

De eerste sleutel: anders kijken, aandacht voor dromen Anders kijken naar het kind, verwachtingen loslaten en de tijd nemen om in te voelen wie het kind in essentie is en waar het van droomt, zijn daarbij basis. Door anders te kijken, kan het kind zich dan openen voor zijn volledige zielspotentie en zijn dromen.

Dit kijken hield echter ook in dat je bij jezelf te rade diende te gaan of JIJ jezelf wel voldoende ruimte geeft om volledig en altijd jezelf te zijn, of JIJ je dromen wel leeft… Je voorbeeldfunctie is enorm belangrijk en vormt de krachtigste motivator voor het kind.

De eerste sleutel was en is dus ‘het zien van het kind in zijn ‘al’ door aanvaarding van jezelf, met al jouw unieke kwaliteiten en dromen’.

De tweede sleutel: ruimte en vertrouwen geven zodat het kind zichzelf kan zijn Je hebt het kind reeds aangemoedigd om te dromen, om in zichzelf en zijn dromen te geloven. Maar uiteraard stopt het verhaal hier niet. Het kind beschikt immers niet altijd over de mogelijkheden om zijn dromen waar te maken en rekent dus ook op jouw hulp en onvoorwaardelijke aanmoediging en steun.

Je dient het te stimuleren om zijn dromen om te zetten in de ‘materie’, om zijn droom te ‘aarden’, om deze werkelijk ‘op aarde te zetten’.

Jouw stimulans en ondersteuning, je nabijheid in het proces, maar vooral ook jouw geloof in de kwaliteiten van het kind, vormen een erg grote positieve uitnodiging voor het kind die de kiem vormt om hem het vertrouwen te geven om zich tot zijn volledige mogelijkheden te ontplooien…

Op die manier geef je het kind de mogelijkheid om zijn ‘al’ te ontdekken en zich te ontwikkelen tot een multidimensionale persoonlijkheid met oneindig veel talenten en mogelijkheden.

Een kind dat geen of nauwelijks voeling meer heeft met zijn dromen, weet niet waar het van houdt, is vaak ook reeds te veel vergroeid met het oordeel van anderen. Dit oordeel zet zich vast in zijn lichaam, in zijn cellen, waardoor het onmogelijk wordt om zijn persoonlijke ruimte in te nemen.

Daardoor kan het ook niet groeien naar het leven van zijn volledige kracht. Deze kinderen weten niet meer wat ze écht fijn vinden, hebben geen voeling meer met hun zachtheid, hun innerlijke kracht. Ze hebben vaak een lage eigenwaarde, durven geen ‘nee’ zeggen. Hun begrenzing en unieke identiteit verwateren.

Zij slaan volkomen ‘los’ van hun zieleessentie en leven een leven dat voornamelijk door anderen, hun omgeving, de maatschappij, gedicteerd wordt. Ze zijn niet verbonden met zichzelf. Zij zijn en voelen zich als marionetten, aangestuurd door anderen, ‘levenloos’ omdat de levenskracht in hen niet meer vrij kan stromen.

Het is essentieel dat dit kind/jongere opnieuw begeleid wordt naar éénheid, naar geloof en liefdevol zijn voor zichzelf… Naar geloof in zijn eigen dromen en kwaliteiten.

Dit geldt ook voor jou… Neem even de tijd om te reflecteren of jij nog wel geconnecteerd bent met je dromen, je innerlijke kracht, je ziel… Voel jij je ‘levenskrachtig, stralend en blij’ ? Durf je gaan voor je dromen ? Of leef jij als een marionnet, vanuit angst ?

Ook hier in deze fase is jouw voorbeeldfunctie heel erg belangrijk, het is een uiterst belangrijke sleutel, aanvullend op de andere sleutels.

Het is essentieel dat het kind of de jongere opnieuw begeleid wordt naar éénheid, naar geloof en liefdevol zijn voor zichzelf … naar geloof in zijn eigen dromen en kwaliteiten.

17

PURE CHILD APRIL 2015

Hoe kan je het kind aanmoedigen om zijn dromen te leven, te dansen ?

Let er vooral op dat je het kind voldoende ‘ruimte’ geeft om zijn droom op ZIJN manier te creëren en uit te werken.

Niet op jouw manier, niet volgens jouw normen of waarden…!

Droomt het kind erg groot, dan kan je aangeven hoe het deze droom in kleine stapjes in de wereld kan zetten.. Stel dat je als ouder of begeleider financieel beperkt bent om de droom uit te voeren, deel je bezorgdheid en jouw redenen dan zeker met het kind en zoek samen naar oplossingen die een eerste of volgende stap wél mogelijk maken. Je zal verbaasd zijn hoe ‘open’ kinderen kijken en denken…

Moedig het kind aan om reeds een kleine eerste stap te zetten naar het leven van zijn droom. Wàt het kind uiteindelijk doet is niet belangrijk, wel dàt hij een eerste stap zet en er blij mee is.

In een latere fase kunnen dan de daaropvolgende stappen genomen worden.

Let er daarbij ook op dat je het kind niet beperkt door jouw sceptische bril.

Een kind dat droomt, denkt onbevangen, zonder oordeel. Het is belangrijk om die open kijk te behouden. Een open houding van jou als antwoord op zijn dromen zorgt er voor dat het kind zich veilig voelt om volledig zichzelf te zijn en je nodigt hem op die manier zelfs nog meer uit om te gaan voor zijn dromen. Het kind voelt zich in zijn waarde ‘gezien’ en gewaardeerd. Het voelt zich ‘gelijkwaardig’ aan jou.

Een kind dat in zijn dromen negatief beoordeeld (afgebroken) wordt, ervaart geen ruimte noch steun. Daardoor zal het zijn essentie uiteindelijk prijsgeven, wat vermoedelijk ook gespiegeld zal worden in alle relaties met anderen die hij gedurende zijn verdere leven zal opbouwen en ervaren.

Aangezien het kind zijn eigen innerlijke kracht hier niet erkent en zelfs weggeeft, zal

het dit negatieve leerproces verankeren in zijn hele zijn en deze weg blijven bewandelen….

Als resultaat zullen we een kind zien dat groeit naar jongvolwassene en volwassene zonder dromen, zonder eigenwaarde, zonder ‘zijnskracht’. In zijn leven zal dan vooral chaos en disharmonie te vinden zijn, gebaseerd op de maskerade van onechtheid die gevormd werd in zijn kindertijd.

Zet als ouder of begeleider van het kind dus een ‘roze’ bril op en kijk samen met het kind, vanuit een ander perspectief, ‘from another point of view’.

Hoe meer je zelf in contact bent met je eigen dromen en waarheden en hoe meer je jezelf ruimte geeft en je dromen ook echt leeft, hoe meer je jouw kind of de kinderen die je begeleidt kan uitnodigen om helemaal zichzelf te zijn, om hun al te leven. Je zal hen maw inspireren en ruimte geven om ook hun ‘dromen te gaan dansen’.

Dit is tevens de basisvisie van al mijn werk en dansbegeleiding van kinderen en jongeren in scholen (gewoon onderwijs, buso, bijzondere jeugdzorg), persoonlijke begeleiding of van mijn dansbegeleiding van volwassenen : Het ‘zien’, aanmoedigen en bekrachtigen van de unieke dans die in elk kind en in elk van ons reeds aanwezig is. © Maggie Nauwelaers Dans, Feng Shui en Transformatie-coach voor kinderen, jongeren en volwassenen Mede oprichtster WCU-Dance vzw Coördinatrice scholenwerking en verantwoordelijke opleiding kinderdanscoach Dansbegeleiding voor volwassenen met CVS, Burn-out, Depressie, of andere.

KIJK OP: www.wcud.be

18

Wat wordt er eigenlijk bedoeld met 'de nieuwe tijd'?

Het gaat hier over een overgang, een transformatie, of een verandering. Iedereen kan hier met zijn eigen gevoel hier een beschrijving aan geven.

Onze kinderen, van deze nieuwe tijd, vertellen ons dat we van ego-gericht, vanuit het hoofd, naar hart-gericht vanuit ons gevoel overgaan oftewel 'transformeren'.

ONZE KINDEREN VERDIENEN EEN HOLISTISCHE OPVOEDING IN DEZE NIEUWE TIJD

Kinderen van 'deze tijd' zijn gevoeliger, hebben een hoger bewustzijn, wijzer, empathisch, emotioneler, ontzettend intelligent, hoog sensitief en begaafd. En elk kind is dat op zijn eigen vlak.

Kinderen van deze tijd vragen om herkenning en erkenning, zij willen gezien worden zoals ze zijn. Maar juist doordat zij dit helaas in de huidige maatschappij niet altijd ontvangen, raakt een kind de verbinding met zichzelf kwijt. Hij of zij gaat twijfelen aan zichzelf omdat er vaak gekeken wordt naar de problematiek ipv naar de onderliggende kwaliteiten.

Kinderen van deze tijd, en dan met name de uitgesproken spirituele (nieuwetijds) kinderen, nemen een hoger bewustzijn met zich mee. Dat wil zeggen dat zij een bepaalde energie meenemen en deze willen neerzetten op aarde. De boodschap hierachter is; je mag jezelf zijn.

Deze energie laten zij op hun ouders/ opvoeders uitwerken waardoor zij in een onontkoombaar ontwikkelingsproces komen. En kinderen willen vanuit deze energie met hun gedrag blijvend een

19

PURE CHILD APRIL 2015

boodschap over brengen totdat dit opgepakt wordt.

Los daarvan heeft een kind ook altijd zijn eigen stuk wat hij meeneemt. Kinderen kunnen al tijdens de zwangerschap of tijdens geboorte een voor hen traumatische ervaring opdoen, hechtingsstoornis of het ervaren van onveiligheid, energie meenemen uit een vorig leven of doorgegeneralisreerde energie bij zich dragen van andere familieleden.

Dit kan ook een grote rol spelen bij hun ontwikkeling en gedrag. Wanneer kinderen hierin niet gehoord of begrepen worden gaan zij zich uiteindelijk afsluiten, en zich anders gedragen. Juist daarom is het dus erg belangrijk dat een kind hierin gehoord en begeleid kan worden.

Daarom is een mooie aanvulling dat niet alleen kinderen maar iedereen eigenlijk in dat hartje gezet mag worden. Het is niet alleen het kind wat geholpen mag worden, de ouder of opvoeder die in een groeiproces terecht komt.

Ieder mens loopt op een gegeven moment tegen dingen aan in zijn leven waar bepaalde gebeurtenissen invloed op hebben gehad. In balans ben je altijd met plus en min, mooi en mindere mooie dingen, donker of lichte tijden.

We worden bewust of onbewust geleefd door programmeringen vanuit onze jeugd, wat ook wel het innerlijk kind genoemd wordt. Ons innerlijk kind zit in ons onderbewustzijn, waar enorm veel in verstopt zit en dat voor 90% ons denken en handelen bepaalt.

Je zou dus kunnen stellen dat het innerlijk kind de basis is van je ‘zijn’.

Holistisch opvoeden en therapie wat houdt dat in?

Een mens is meer dan alleen een lichaam.

Het lichaam staat in directe verbinding met de geest en met de ziel. Deze kunnen niet zonder elkaar functioneren. Vandaar dat je deze aspecten ook niet los van elkaar kunt benaderen.

Iedereen is uniek en heeft zijn eigenheid. In deze maatschappij zijn we druk bezig met vooral het kind aan het gemiddelde te laten voldoen. We zijn er zo van overtuigd dat dit goed is dat we alles wat niet gemiddeld is als afwijkend of slecht gedrag zien. We zien dan niet meer het mooie van het kind. Want waar het werkelijk om gaat is de individualiteit van het kind. Door niet de oordelen of dit goed, slecht of gemiddeld is.

Ik kijk in mijn praktijk niet alleen naar het kind, of beter gezegd ieder mens, zoals deze in de psychologie en wetenschap wordt omschreven. Holistische opvoeden en holistische therapie gaat uit van de oorsprong van ieder mens (De bron). En gaat uit van een balans van lichaam en geest en ziel.

Mijn ervaring in de praktijk leert dat pas wanneer je zelf contact hebt vanuit je hart en liefdevol naar je innerlijk kind bent ontdek je wie werkelijk bent.

En ook de mogelijkheid creeert om oude patronen los te kunnen laten om weer bij je innerlijke kracht te komen.

Sanne Blom www.dekrachtwijzer.nl Ik ben moeder van 2 kinderen, en holistisch therapeute bij De Krachtwijzer.

Ik werk met volwassenen en kinderen met uiteenlopende klachten die uit hun kracht zijn. Door een bijzonder werkmethode maken de mensen het uiteindelijk zelf weer mogelijk om hun eigen kracht weer te ontdekken. Vind je het interessant om meer van mij te lezen? Je kunt me volgen op facebook / Dekrachtwijzer en Nieuwetijdsklavertjekind

20

PURE CHILD APRIL 2015

RUBRIEK:

BIODIVERSITEIT

Het leven van vlinders en bijen helpen Wanneer je een tuin hebt, kan je samen met je kinderen zorgen dat een deel van je tuin een bloemenweide wordt.

Ook een moestuin en een kruidentuin zijn een leuke habitat voor vlinders. Klimplanten en takken hopen zijn goed om te overwinteren.

Heb je enkel een balkon, verwelkom de vlinders dan met nectarrijke bloemen : lavendel, tijm, salie, slangenkruid.

Ze hebben bloemen nodig op een zonnige plek waarbij ze zonder problemen aan de nectar of stuifmeel geraken.

Ziehier reeds enkele voorbeelden: wilde magriet, vlinderstruik, kamille, boskamperfoelie.

Enkele tips : - Gebruik geen chemische bestrijdingsmiddelen in de tuin - Neem enkelvoudige bloemen - Kies voor bloemen waar insecten gemakkelijk bij kunnen - Planten met bloemschermen zijn steeds in trek - Kies planten met een overvloedige nectar- en stuifmeelproductie.

KLIK OP : http://www.vlinderambassade.nl/eeneigenvlindertuin.php

21

PURE CHILD APRIL 2015

MIJN KIND BLIJKT NIET SCHOOLRIJP ... WAT NU?

door Yves Boone

Jouw leven is jouw levensschool...

Kinderen maken is iets wonderbaarlijks.

De daad op zich is gemakkelijk. Een zaadcel en een eicel, je kan ze niet eens met het blote oog zien. Twee componenten versmelten tot een eenheid. Via deze wonderlijke ‘big bang’ kwam je op de wereld en groeide je uit tot een wezen dat tastbaar, zichtbaar en voelbaar voor jezelf en anderen is. Zo ging het met elk wezen hier op aarde… Deze levensenergie is zeer krachtig. Je vindt ze in alles terug.

Laat een glas water maar eens een maandje staan. Er komt altijd ‘leven’ in het water. Maar wat weten we nu eigenlijk over energie? Deze levensenergie draagt liefde in zich.

Want alles is LIEFDE. Het zit door je hele levensschool verweven. Je leert, in jouw leven, over de liefde en je gaat er groeiend of belemmerend mee om. De keuze hierin ligt altijd in eigen handen ook al heb je daar helemaal geen weet van. Zo wordt je van de ene les de andere ingeloodst. Pas als je volwassen bent ontdek je misschien of die lessen die je hebt geleerd je ook hebben geholpen in je groei of je eerder nog kleiner hebben gemaakt in jezelf. Vaak hebben we vanuit onze ervaringen het laatste gekozen. Want iedereen rondom jou had het ook al gedaan. We gebruiken allemaal zeer weinig van ons echte potentieel. Het leven is je ‘levensschool’, zoveel is zeker.

22

PURE CHILD APRIL 2015

Een kind kan probleemloos contact maken met de 'innerlijke IK' van iedereen.

Wat als je als kind naar school gaat en je kreeg les van leerkrachten die zich boven jou hebben gezet? Ze deden dat vaak onbewust en ook omdat ze dat zelf zo hebben geleerd.

Ze gingen er van uit dat jij nog alles te leren had. Ze hebben het beroep ‘leerkracht’ geleerd. M.a.w. is er een kracht in hen die ze hebben geleerd en ze gaan die kracht vaak onbewust gebruiken, meestal in een belemmerende vorm. Toen ze het diploma in handen hadden werden ze geacht het nu ook perfect te kunnen. Veel leerkrachten gedragen zich ‘wijzer’ dan het kind. De antwoorden van het kind kunnen nooit beter zijn dan de oplossingen van de leerkracht.

Je kan bijvoorbeeld nooit meer halen dan 10 op 10 of meer dan 100%. Veel leerkrachten en ouders zijn vergeten hoe ze het leven met HART en ZIEL kunnen leven. In hun groeiproces zijn ze het contact met zichzelf geleidelijk aan kwijtgeraakt. Als ouder en als leerkracht verkeren we vaak onbewust in deze ‘contact-loze vorm’ met onszelf.

Kinderen kunnen dit, in ons, probleemloos detecteren. Kinderen doorprikken ons en tonen liefdevol hoe het met ‘het contact met onszelf’ is gesteld. Ze maken een band met de volwassene. Van zodra wij, als volwassene, ons zorgen gaan maken of ons ergeren, door wat er met het kind gebeurt, wordt er iets in onszelf aangeraakt. Iets waar we geen contact meer mee hebben diep in onszelf. Als volwassene zijn we vergeten, of beter gezegd, als kind hebben we niet geleerd hoe we naar onszelf kunnen luisteren en van onszelf kunnen houden.

Kunnen de volwassenen zelf nog naar zichzelf luisteren? Velen eisten van jou dat je naar de volwassene moest luisteren of die moest gaan volgen. 'Wie je bent' kreeg steeds meer het signaal 'niet goed genoeg te zijn'. Wat hier wordt verteld kon jij als kind ook. De kinderen van deze tijd gaan er nog een stukje verder in om ons de spiegel voor te houden. Maar begrijp me juist!

Verstandelijk zijn kinderen hier niet mee

bezig om je bij je eigen pijnen te brengen. Dit gebeurt liefdevol en op het onderbewuste niveau...

Elke baby houdt van zichzelf...

Als baby was je groots, volmaakt en goed zoals je was. Je hoefde daar niets voor te doen, je was het al. Baby’s weten dat ze het centrum van het universum zijn. Ze vragen gewoon wat ze nodig hebben, ze uiten hun emoties vrij. Wanneer een baby boos is, dan weet de hele buurt het. De vreugde en de lach van een baby kan een volwassene betoveren. Ze lichten de hele kamer op want ze zijn vol liefde. We worden zelf een stuk zachter als we contact hebben met een baby, niet? Baby’s kwijnen weg als ze geen liefde ontvangen. Stilletjes aan leren we als kind om steeds minder in ‘pure liefde’ te leven. Later gaan we naarstig op zoek naar bronnen die ons deze liefde van buitenaf kunnen geven. Een manier om de honger naar eigenliefde toe te dekken. Het innerlijk contact met onszelf raken we steeds meer kwijt. Baby’s houden van zichzelf, letterlijk van alles van zichzelf. Schaamte of schuldgevoelens nemen ze van de volwassene over. Gaandeweg leer je, hier op aarde, veel op deze levensschool. Ook neem je vaak klakkeloos de waarheden over van de opvoeders om hun heen. Grenzeloos ga je om met iedereen om je heen.

23

PURE CHILD APRIL 2015

Hoogsensitief zijn in een grenzeloze wereld...

In onze opvoeding hebben we heel veel grenzen gekend of gekregen. Overal waar je kwam waren er wetten, regels en afspraken waar je geacht werd je aan te houden. Je werd beloond of gestraft naargelang je de regels volgde of niet. Zo leerde je jezelf te beperken om jezelf te uiten of te tonen wie je bent. ‘Jezelf zijn’ werd al vlug omgedraaid in ‘zijn wat je denkt dat een ander van je verlangd’. In het rijtje lopen, zoals de rest, zorgde ervoor dat je minder opmerkingen en kritiek kreeg, dat je minder gestraft of meer beloond werd. Ook de ervaring die je zag bij broers of zussen maakte een indruk op je.

Werden ze gestraft, dan ging jij vaak een andere keuze maken, of andersom als je zag dat ze beloond werden. Bij velen leek deze aanpak te lukken, anderen bleven daar tegen ingaan. Het resultaat was bijna altijd hetzelfde: je speelde steeds meer het contact met jezelf kwijt en groeide steeds meer naar het contact dat je voelde met anderen. Heel veel mensen verschuilen hun kinderen of zichzelf achter het label “HSP”.

Ik ben ervan overtuigd dat elke mens in het begin hoogsensitief was en dat eigenlijk nog steeds is. We gingen grenzeloos met onszelf om en konden zonder enig probleem contact maken met iedereen om ons heen. Contact maken met dat deel waar die persoon zelf geen contact meer mee had. We konden het allemaal! Probleemloos konden we leven inblazen in het onbewuste of on-geleefde stuk van de volwassenen om ons heen. Op dit vlak voelden we alles grenzeloos aan want niemand leerde ons hoe we daar grenzen konden in trekken. Wat is van mij en wat is van een ander? Dit is je hele levensschool lang al zo geweest...

Waarschijnlijk is deze puzzel, ook voor jou, nog onduidelijk. Uit overleven heb je bepaalde eigenschappen letterlijk afgesloten of net gaan uitvergroten. Het is allemaal nodig om terug wakker te worden. Je verschuilen achter een label is je opnieuw wegstoppen…

We zijn troepdragers...

Via ziekte, gedragsproblemen, zindelijkheidsproblemen, eetproblemen, agressie, woede, verdriet, slaapproblemen, leerproblemen zoals, lezen, schrijven, rekenen en nog zoveel meer, ‘leeft’ het kind onze onverwerkte troep. Hoe heb jij het zelf ooit geleerd? Was je als kind verdrietig, of toonde je verdriet, dan zeiden ze vaak: "Doe niet zo flauw! Komaan, sterk zijn hé! Vooruit, droog je krokodillentranen maar!”, enz. Of je kreeg lichamelijke aandacht. Maar durf je nu nog te wenen? Je tranen te tonen? Of

verlang je naar twee armen om je heen als je verdrietig bent? Misschien kan je geen traan meer laten omdat ze boos werden toen je aan het huilen was? Er werd steeds gereageerd of commentaar gegeven op de manier waarop we als kind onze emoties toonden. We missen meestal de boodschap die verscholen zat in wat zich voor onze neus afspeelt. Wat het kind dus op de voorgrond brengt en onder de schijnwerpers plaatst, zou dit wel eens onze onverwerkte troep kunnen zijn? Kinderen zijn daar erg goed in! Het is ongelofelijk hoe diep ze in onze systemen duiken om onze onverwerkte zaken helder te maken. Zij, onze kinderen, gaan er 'leven' in blazen, omdat deze lastige zaken ons belemmeren om helemaal gelukkig te zijn met wie we zijn. Kinderen doen dat thuis en op de school, ongeacht hun leeftijd. Eigenlijk overal, waar ze ook maar een beetje een band met iemand

24

PURE CHILD APRIL 2015

maken. Ze willen dat wij gelukkig zijn want dat komt hen maar ook de hele wereld ten goede …

Een kleuter tekent kopvoeters...

kopvoeters tekenen kan daar een signaal in verborgen zitten. Ik heb ervaren dat als ik 'de diepere IK' van het kind kon (h)erkenning geven en eveneens veiligheid kon brengen dat die kinderen plots in hun tekenen kunnen evolueren. Ik kon toen ook leren wanneer ik het kind, dat voor me stond, erkenning kon geven dat ik dat ook met mezelf deed. Een kindtekening van een kleuter wordt vaak gebruikt om hun schoolrijpheid te bepalen.

De overstap naar het eerste leerjaar. Maar misschien wil het kind iets tonen aan ons.

Welke overstap hebben wij nog niet kunnen maken. Waar zijn we in onze eigen groei blijven steken. Zitten we teveel in onze kop?

Telkens een peuter 'ik' zegt, spreekt hij dan wel echt over zichzelf?

Als een kind gaandeweg meer landt op de wereld, zo zeggen we dat vaak, dan beginnen kinderen bewust te worden van hun eigen lichaam. Van krabbels evolueren ze naar het tekenen van kopvoeters. Of zouden ze ook hier een boodschap voor ons hebben? Zouden ze ons tonen waar al onze aandacht eigenlijk letterlijk naartoe gaat? Je kan immers overal naartoe stappen, alles vastpakken en verstandelijk benaderen met je 5 zintuigen (horen, zien, voelen, proeven en ruiken). Wat we niet zien, is hoe hard het kind in een tekening weergeeft waar wij echt het meest mee bezig zijn. We leven in ons hoofd en het contact met ons eigen buikgevoel is moeilijk, soms zijn we het zelfs helemaal vergeten. Aan (k)opvoeding is zeer veel aandacht gegeven. Zouden wij een beetje als kopvoeters rondlopen? Als je kind dan blijft hangen in het al dan niet

Een kind spiegelt ons veel van onze onverwerkte troep, dingen die we diep in onszelf hebben opgeborgen. Hier contact mee maken doet een kind dus automatisch.

Ze zijn vindingrijk en creatief om ons deze boodschappen in metaforen te brengen.

Geen enkel kind is hier bewust mee bezig, laat dit duidelijk zijn! Het gebeurt allemaal op het niveau van het onderbewustzijn, zowel bij het kind als bij de volwassene. Maar begrijpen we deze boodschappen wel? Als we niet bewust zijn dat kinderen daar mee bezig zijn is de kans dat we het doorhebben of het begrijpen zeer klein. Nu zijn er kindertolken die je helpen de boodschappen achter de metaforen te ontluiken of te ontmantelen. Het kan super boeiend maar ook zeer confronterend zijn. Maar één ding is belangrijk om te weten: 'Er zit een pijn opgesloten in onszelf en dat belemmert ons om gelukkig te zijn met onszelf.' Ook in de taal dat het kind spreek zitten veel boodschappen verscholen. We vinden het logisch dat een kind over zichzelf spreekt als het “ik” zegt. We hebben geleerd dat de peuter dan in zijn/haar egocentrische fase zit. Dit wordt ook wel eens de koppigheidsfase of de peuterpubertijd genoemd. Maar klopt dit wel? Vaak is het kind dan een boodschap aan het geven.

25

PURE CHILD APRIL 2015

Maar wie leert ons die boodschappen te begrijpen? Zou het kunnen dat wij soms zelf door een fase van koppigheid gaan? Zouden wij dan koppig het kind een opvoeding geven waarin wij denken dat het altijd juist en goed is wat we doen met het kind?

Kunnen wij al dieper zien dan dat? We willen toch allemaal de perfecte ouder of opvoeder zijn, niet?

Op de kleuterschool, een plaats om jezelf spelend te ontdekken.

In België ga je al naar de kleuterschool van je 2,5 jaar. Voor veel ouders is dit een moeilijke overgangsfase. Velen moeten dan de band met het kind wat gaan lossen.

Peuters hebben dan vaak veel verdriet bij het afscheid nemen van de ouders. Soms heeft een leerkracht of de ouder hier nog wat uit te leren. Van zodra de ouder echt weg is kunnen de meeste kinderen de draad van de klas opnemen. Indien het kind blijft wenen kan dat een spiegel zijn voor ons. In de kleuterschool ligt nog veel accent op 'spelen' en het ontwikkelen van al hun zintuigen. Als leerkracht staan we stil bij de 5 klassiekers, u wel gekend. Maar als wij als leer-kracht onwetend zijn over het 'kunnen' van een kleuter... In hoe verre zijn de

problemen die ze ons dan 'tonen' dat van hen? Zou het kunnen dat wij daar soms ook mee verweven zitten als leerkracht? Ik ben in elk geval overtuigd dat de kans zeer groot is.

Mijn ervaringen met kleuters heeft me dit bijgebracht. Ik heb de klas verlaten om mijn grotere missie nu uit te dragen. Mijn 'rake tong' heb ik nodig om de lastige boodschappen over te brengen. Ik draag het uit met HART en ZIEL. Uiteraard is een kind het product van wat het tot dan toe heeft geleerd. De opvoeding die het kreeg van de

ouder heeft al een zeer grote invloed gehad.

Maar de invloed als kleuterleerkracht is enorm groot! Kinderen aanbidden die leerkracht. Kleuters vertellen thuis vaak veel over wat de juf of meester doet of zegt in de klas. Plots is die leerkracht hun ‘god’. Ik begreep dat het interessanter was voor een kind dat ik van mezelf wist wie ik ben. Dat ik mijn eigen troep best aanpakte wilde ik rust en sfeer in de klas krijgen. De dag dat ik dit echt bereikt had kreeg ik door dat er iets nieuws kwam voor mij. Ik had mijn les begrepen…

26

PURE CHILD APRIL 2015

zichtbaars te maken op je blad papier. Wat willen kinderen dan zichtbaar maken voor ons? Hier is zoveel boeiends over te leren…

Les geven met HART en ZIEL.

Overstap naar de lagere school. De doelen worden je opgelegd.

Als kind van de lagere school moet je steeds meer en meer voldoen aan een programma dat door anderen wordt opgelegd. Anderen, leerkrachten, beslissen wat je moet leren. Of jij daar nu belangstelling voor hebt of niet.

“We moeten een opgelegd programma volgen.” Dat is ook een slagzin waar heel wat leerkrachten zich achter verschuilen.

Ook hier hebben we een keuze. Maar zijn we ons daarvan bewust? Elke kind dat zich goed voelt met zichzelf zal groeien in wie hij of zij is. Waar het gevoel van veiligheid en erkenning ontbreekt zal groei echter stagneren of een averechtse wending nemen. De truc is nu net om veiligheid en erkenning te geven aan elk kind, zodat de groeimogelijkheden optimaal zijn voor zowel het kind als de leerkracht. Kinderen hebben vaak moeite met lezen en schrijven. Maar ze kunnen met gemak lezen wat wij van problemen in ons hebben weggeschreven.

Kinderen hebben problemen met rekenen.

Rekenen wij nog op iemand of kunnen we eigenlijk nog op onszelf rekenen? Kinderen kunnen niet stilzitten in de klas. Welke onrust kan er niet stilzitten in de leer-kracht?

Kinderen geven haarfijn onze blinde vlekken aan maar zelfs in de achteruitkijk spiegel kan je je blinde vlek niet zien. Je zal anders naar iets moeten leren kijken. Kinderen zijn ‘toners’. Je hebt een toner nodig in je kopieerapparaat of je printer om iets

Van wie kreeg jij graag les? Wanneer vond je wat je leerde boeiend? Als een leerkracht met HART en ZIEL les gaf? Bezielde leerkrachten zijn een meerwaarde in de levensschool van elk kind. Ze blijven je bij je hele leven lang. Als u dit artikel leest, hoop ik dat u er één hebt gehad, er één bent of op zoek bent hoe u dat kunt worden. Hoe zalig is het als kinderen je zeggen dat ze je graag zien, graag in je klas zitten, of graag je lessen volgen? Ouders vertellen het je of geven het je terug. Als je als leerkracht een kind kan doen stralen, een kind met plezier naar school kan laten komen, enthousiast van de school terug naar huis kan laten gaan om daar te vertellen over zijn/haar ervaring in de klas... Dan is het voor de ouders toch ook heerlijk om dit te kunnen ervaren? Nu zien we ook vaak het tegenovergestelde.

Kinderen gaan met tegenzin naar school, ze hebben geen “klik” met de leerkracht. De leerkracht geeft les vanuit het hoofd en niet vanuit HART en ZIEL. Wat dan? Wat als de leerkracht alleen maar problemen ziet in je zoon of dochter? Of echt niet weet hoe het nog verder moet? Dan kijken we vaak maar in één richting. Het kind heeft een probleem.

Ik geloof dat een kind meestal een probleem ‘toont’. Wij beslissen zelf hoe we naar de problemen kijken.

27

PURE CHILD APRIL 2015

Toetertest Heel veel kleuterscholen gebruiken nog steeds de toetertest als barometer om te zien of een kleuter klaar is om over te stappen naar de lagere school. Deze testen zijn gebaseerd op verstandelijke vaardigheden. Op logisch denken of probleemoplossend denken. De aandacht gaat naar motoriek, het kunnen detecteren van details en verschillen maar ook naar concentratie, aandacht, zithouding en denkvermogen. De scores bepalen het niveau van het kind. Welkom in de wereld van prestatie en quotering. Soms wordt dan al met ‘toeters en bellen’ aan de alarm bel getrokken. De vraag komt naar boven. Is deze kleuter wel klaar om de overstap te maken van naar basisschool? Is de kleuter in ons klaar om verder te gaan? Hebben we als ouder of leerkracht geleerd om alleen nog in ons hoofd te vertoeven, of hebben we nog contact met ons hele zijn? Wij maken ons zorgen over het kind, maar zou het kind zich ook zorgen maken over hoe het met ons gesteld is? Wat denk jij?

Durf dieper kijken en ga niet over één nachtje ijs. Als je niet gelooft in het kind voor je waarom zou het je dan iets anders tonen?

Als een kind niet schoolrijp blijkt te zijn, zijn wij dan al rijp voor onze volgende levensles?

Yves Boone Kleuterleider, Coach, Therapeut en Eerste en enige mannelijke KINDERTOLK van België

KIJK OP : www.b-one-coaching.be B-One-Coaching Staat voor Bewustwording: Onderbewust Naar Eenheidsbewustzijn.

Begeleiding van ouders, leerkrachten en volwassenen. KINDeren hebben bewuste liefdevolle begeleiding nodig waardoor OPvoeden kan evolueren naar liefdevol VOEDEN. Kom een lezing of workshop volgen en dompel jezelf onder in een andere kijk op OPvoeding en professionele kinderbegeleiding...

Tot 31/05/15 mag je 5 Euro korting rekenen bij elke lezing van B-One-Coaching. Bij je inschrijving vermeld je de KORTINGCODE "PureChild".

28

PURE CHILD APRIL 2015

DE WANDELENDE BOOM: voor alle kinderen en ouders waarbij aandacht, stevig staan, goed geaard zijn en loslaten centraal

Lied en uitvoering: ik ben een wandelende boom, (wijs naar jezelf)

jij bent een wandelende boom! (wijs en maak oogcontact met de ander)

Voeten op de grond (zet je voeten stevig neer op de grond (aarden)

Handen in de lucht (zwaai met je armen als de takken van de boom)

Maak een regenboog (draai een rondje, handen in de lucht)

Met een diepe zucht (uitstrekken lichaam en met een zucht loslaten in buiging)

Bron: http://www.spelenderwijs.com/? menuid=60 Klik en kijk hoe het gaat: https://www.youtube.com/watch? v=3iIIm5OVAlk https://www.youtube.com/watch? v=MQwG1vfM4lw

PURE CHILD APRIL 2015

Een lijstje van beschrijvingen op de voedseletiketten en wat ze in werkelijk betekenen:

Geef je kind onbewerkte, verse en natuurlijke voeding want ... wisten jullie dit?

Joanna Blythman, de bekende Britse schrijfster en beroepsfoody, wist binnen te komen in de besloten vakbeurs van de ingrediëntenmakers voor de voedselindustrie. De chemie in de voeding, die het zo lekker en zo lang houdbaar maakt.

Wat te denken van gebak dat volledig wordt gemaakt zonder eieren, zonder boter en zonder room, dankzij de toevoeging van aardappel proteïne-isolaat, maar met de smaak, textuur, volume en stabiliteit van 'gewoon' gebak, volgens de marketingpraat. En een stuk goedkoper, natuurlijk.

Fruit kan meer dan drie weken vers lijken door het simpel te dompelen in een goedje dat NatureSeal heet en dat bestaat uit wat citroenzuur en een stuk of eenentwintig andere niet nader benoemde stofjes.

De industrie achter de meer dan 6000 verschillende toevoegingen, smaak en kleurversterkers en andere mooimakers blijft zelf het liefst buiten beeld voor het publiek, en verbergt zich achter geheimhouding uit concurrentieoverwegingen.

Lees verder ...

Bron: http://www.duurzaamnieuws.nl/wat-je-werkelijkeet-de-toevoegingen-in-je-voedsel

*Toegevoegde vitaminen: een-dimensionele versies van natuurlijke vitaminen in 'natuurlijke' voedingsmiddelen: zoals ascorbinezuur, kunstmatig vitamine C dat wordt gemaakt uit GMO maïs, of kunstmatig vitamine E uit benzine. *Oplosbare vezels (Soluble fibre) is een gezonder klinkende benaming voor gemodificeerd zetmeel ter vervanging van gezondere en duurdere ingrediënten. *Natuurlijke kleurstoffen: Het enige verschil met chemische kleurtjes is dat de oorsprong van de pigmenten uit de natuur komt, de overige behandeling is net zo chemisch als de rest. *Kunstmatige zoetstoffen zorgen net zo goed voor risico op overgewicht en type 2 diabetes als de gewone suikers *Enzymen zorgen er voor dat brood langer vers blijft en worden bij vee ingespoten voor de slacht om vlees malser te maken. In fruitsappen geven ze een 'natuurlijk' vlokkerig effect. *Verpakt onder beschermende atmosfeer: lucht met toegevoegde gasjes voorkomt smaakveroudering. *Proteïnen van vlees of kip is collageen uit beenderen om (met toegevoegd water) het vlees zwaarder te maken. *Gewassen salades zijn gesopt in water met chloor en fruitzuren om de groei van bacteriën af te remmen. *"Puur" plantaardige olie is industrieel geraffineerd, gebleekt en gedeodoriseerd, en vaak voorzien van toevoegingen. *'Natuurlijke' smaakstoffen verschillen nauwelijks van hun chemische broertje en zusjes, volgens de makers.

PURE CHILD APRIL 2015

Eenvoudige veggieburger Wat heb je nodig?

400g kikkererwten (uitgelekt) 150g maïs (uitgelekt) 1 lente-uitje (fijngesneden) 1/2rode paprika (fijngesneden) 1 tl komijnpoeder + tl kerriepoeder 100 g havermout 4 el kokosolie naar wens peper en Keltisch zeezout

Bereidingswijze: 1.Maal de havermout door de blender tot meel.

2.Pureer de kikkererwten en de maïs met de staafmixer of in de keukenmachine. Maal het niet te fijn.

3.Meng de lente-ui, paprika, komijn en het kerriepoeder erdoor.

4.Breng op smaak met peper en zout en meng er 4 el havermoutmeel door.

5.Laat 10 min staan. Hierdoor wordt het mengsel steviger.

6.Maak van het mengsel 4 tot 5 burgers.

7.Strooi de rest van het paneermeel op een bord en druk de burgers aan beide kanten in het paneermeel.

8.Verhit de kokosolie in een koekenpan en bak de burgers 4 minuten op middelhoog vuur. Keer ze halverwege (dus 2 x 2 min).

Kids doen 10 dagen zonder suiker op school

Het was een super experiment. Wij hebben het als gezin ook heel positief ervaren. Onze zoon (10 jaar) ging zelfs het weekend door. 10 dagen zonder suikers.

En nog steeds maakt hij bewuster keuzes.” Moeder van 10-jarige Daan.

30 klassen van basisscholen (ca. 750 kinderen) verspreid over Nederland, hebben in januari dit jaar deelgenomen aan Kids doen Mijn Eet Experiment. Een week lang ervaren de kinderen (op school en thuis) wat voeding met ze doet.

Kijk op: https://www.youtube.com/watch? v=vxaVBSuXeto

PURE CHILD APRIL 2015

HOE HELP JE JE KIND BIJ FAALANGST ?

Veel kinderen en jongeren lopen “constant” op hun tenen om tegemoet te komen aan de vraag van ouders en leerkrachten. Je “moet” goed je best doen en hoge cijfers halen.

De maatschappij, de omgeving is gebaseerd op diploma’s.

Men denkt

nog steeds op de oude manier nl. dat een diploma het niveau van inkomsten bepaalt. Talloze mensen hebben al bewezen, dat dit niet zo hoeft te zijn. Een voorbeeld hiervan is Mark Zuckerberg, de 30-jarige Facebook-oprichter én de jongste miljardair of Richard Branson, (met dyslexie). Hij verliet de school aan zijn 16de en rijfde later toch ettelijke miljoenen binnen. Zou hij faalangst gehad hebben? Of had hij meer lef en durfde hij meer risico’s nemen dan anderen?

Door Eva Storm.

PURE CHILD APRIL 2015

Wat is faalangst?

Faalangst is de angst voor iets wat je “moet” gaan doen in de “toekomst”.

Vaak valt dit samen met de angst voor kritiek. Je weet immers niet hoe een ander op je gaat reageren.

Daarbij moet je ook zeer perfectionistisch zijn. Het moet perfect zijn! Kinderen leggen de lat zo hoog soms zelfs nog hoger dan de leerkracht die de taak gegeven heeft.

In taalgebruik hoort men veel “moetens”.

“Ik moet dat doet.” “Het werkstuk moet voor dinsdag klaar zijn.” Wanneer je zou vragen: “Van wie moet dat?” Dan hoor je vaak bij 8 op de 10 kinderen dat het moet van de juf of van de ouders. Wanneer zij volwassen zijn en je zou de vraag opnieuw stellen, dan vertelt 8 op de 10 volwassen dat het moet van “zichzelf”. Ze zijn ondertussen zo geconditioneerd door hun omgeving dat ze denken dat zij dit écht zelf willen.

Kinderen kunnen 3 soorten van faalangst ervaren…

1.Faalangst voor cognitieve taken: angst voor testen, proefwerken, eindwerk. Het heeft alles te maken met hersenwerk.

2.Faalangst voor sociale taken: angst bij het houden van een spreekbeurt of een presentatie, zingen of dansen op een podium, je mening uiten tegen een autoritaire persoon zoals bv. een leerkracht.

3.Faalangst voor motorische taken : angst bij het deelnemen aan een sportwedstrijd (wanneer je iets moet presteren met je lijf), of het maken van een tekening.

Meestal gaat het om een combinatie van deze drie soorten faalangsten. Bijvoorbeeld bij een theaterstuk waarbij je ook moet dansen en memoriseren of bij het houden

van een spreekbeurt waarbij je voor de voorbereiding opzoekwerk hebt en je hersenen moet gebruiken.

De gevolgen van faalangst Bij faalangst ontstaat ofwel uitstelgedrag ofwel gebeurt er niets meer en stopt alles.

Het eerste valt minder op en van de tweede manier kun je depressief worden op lange termijn.

In de opleidingen Lazuli Coach leer ik de cursisten: Als je weet hoe iets werkt, dan kan je dat veranderen. Als je weet hoe faalangst werkt, kan je dit ook veranderen naar… VERTROUWEN toe.

Hoe creëer je faalangst?

Om te falen, moet je heel goed kunnen plannen! Want falen vergt voorbereiding! Je moet dus regelmatig (lees: elke keer) tegen jezelf zeggen : “Ik kan het niet!”

Dit doe je best op het moment dat je denkt aan de taak die je moet gaan doen. De voorbereiding om te falen gebeurt in het bewustzijn. Je gaat visuele beelden maken van de mislukking of je hoort kritiek op je taak en dan ontstaat een enorm gevoel van angst. Meestal krijg je pijn in de buik of in de keel. Nu kan je de taak gaan uitstellen of je vat de koe bij de horens.

Wat kan jij doen als ouder om je kind te begeleiden bij faalangst?

Leer kinderen zich voor te bereiden op SUCCES! Enerzijds bedoel ik hiermee letterlijk voorbereid zijn op de leerstof. Het kind/ de jongere heeft voor de examens alle nodige samenvattingen gemaakt. Hij heeft de leerstof al minstens 3 maal doorgelezen.

Anderzijds laat je kinderen zich voorbereiden

PURE CHILD APRIL 2015

op succes door voordien te visualiseren dat ze hun testen/examens goed zullen doen.

Laat ze beelden creëren en laat ze zelf luidop zeggen dat ze het goed gedaan hebben!

Laat kinderen hun eigen manier van leren ontdekken!

We worden niet geboren met een gebruiksaanwijzing waarop vermeld staat hoe onze hersenen werken. Hoe kan een kind weten hoe zijn brein werkt als het dit niet kan leren met vallen en opstaan. Wij leren via onze zintuigen. Wanneer leerstof op een manier gegeven wordt die niet werkt voor de jongere, denkt deze vaak dat hij dom is. Daarom is het belangrijk dat kinderen zelf mogen experimenteren om zo te zien wat voor hen het beste is. Sommige kinderen hebben muziek nodig om te leren, anderen juist niet. Sommigen moeten bewegen om te kunnen nadenken, zoals bijvoorbeeld kinderen met adhd. Het heen en weer lopen in de gang kan hen helpen om zich de leerstof te herinneren. De Lazuli Kindercoaches zijn opgeleid om te bepalen of een kind meer visueel, auditief of met het gevoel bezig is. Zo kunnen zij kinderen en ouders begeleiden om de juiste leermethode te vinden die past bij hun kind!

Leer je kind doorzetten.

Omgaan met falen bepaalt het karakter van het kind. Het probleem is niet het falen maar hoe je ermee omgaat! Geeft het kind op of zet het juist door. Ben je een “quitter” of een “doorzetter”? Toen ik in mijn laatste jaar marketing zat, was ik naar de dokter geweest omdat ik chronische sinusitus had.

Ik moest geopereerd worden maar er werd besloten om te wachten tot na de examens.

Half verdoofd van de medicatie besloot ik om toch door te zetten en te studeren. Ik zou wel zien welke vakken ik in tweede zit zou moeten doen. Bij de proclamatie kon ik mijn oren niet geloven dat ik er door was. Ik ben zelfs nog eens naar het secretariaat

gegaan om te checken of dat wel inderdaad zo was. Ik was super fier op mezelf omdat ik, ondanks alle pijn doorgezet had. Wellicht had de verdoving ook mijn angst om te falen verdoofd ;-) Leer je kinderen om door te zetten. Opgeven kan alleen als je beseft dat je op het verkeerde pad zit. Je zou tot de conclusie kunnen komen dat je in de verkeerde studierichting zit. Veranderen mag altijd, opgeven en niets meer doen, kan niet.

GELOOF IN de capaciteiten van je kind.

Je kind kan meer dan jij denkt! Maar waar is je focus. Zie je alleen wat het niet kan of zie je ook waar het goed in is? Moet je kind evengoed zijn in alle vakken?

Geloof je dat ze hun eigen manier van studeren te vinden? Sommige kinderen nemen eerst rust en gaan dan studeren.

Anderen beginnen direct en wanneer ze gedaan hebben, doen ze een activiteit waarbij ze zich kunnen ontspannen. Beide manieren zijn goed!

Laat de controle los wanneer je kind studeert.

Hou je nog de touwtjes stevig in handen als het gaat over je kind dat studeert?

Je weet dat je dit eigenlijk niet zou moeten doen, maar toch hou je de controle vast want je denkt onbewust dat dit je rust geeft.

Ja, op korte termijn geeft dit je rust, maar op lange termijn creëer je een kind met héél weinig zelfvertrouwen. Sommige ouders

PURE CHILD APRIL 2015

nemen verlof om bij hun kind te zijn tijdens de examens. Dat is geen blijk van vertrouwen. Controle is de vijand van “vertrouwen” en “VERTROUWEN” is de hoogste vorm van liefde die je kunt geven!

Stop met je kind te vergelijken met anderen, (broer, zus of gebuur).

De eik is de eik en de bamboe is de bamboe! Beiden hebben andere functies en hebben andere manieren om te groeien.

Het zijn juist de verschillen tussen kinderen die ervoor zorgen dat zij UNIEK zijn. Zie www.youniek.org. Youniek staat voor “jij bent uniek!”. Dit is de vzw waar we activiteiten en kampen aanbieden voor hooggevoelige kinderen en jongeren.

Wees positief en creëer een ontspannen sfeer tijdens de examens.

Ik bedoel daarmee niet alleen dat je een zacht muziekje op de achtergrond moet hebben, maar dat je ZELF “innerlijke rust” hebt. Als jij rustig bent, kan je kind zich veel beter concentreren. Jij bent niet je kind en jij doet ook niet de examens. Concentreer je op jezelf en zorg dat je steeds positieve gedachten hebt. Ga mediteren en wees stabiel in je emoties. Blijf vertrouwen op elk moment!

Laat je kind écht gek doen en zorg voor beweging.

Het beste toestel om stress te kanaliseren is springen op de trampoline. Het zorgt ervoor dat je organen op hun plaats vallen, dat de buikpijn kan wegdijen, dat de serieusheid van de concentratie kan vervagen en plezier opnieuw een lach kan toveren op het gezicht van je kind. Dit is van toepassing voor alle kinderen van 4 tot 99 jaar.

Kinderen hebben nood aan gezonde voeding tijdens de examens (en liefst het hele jaar door!!!).

Maak vooral gezonde bereidingen boordevol vitaminen en gebruik vooral rauwe groenten

en allerlei slaatjes. Vermijd koolhydraten zoals brood, pizza, spaghetti en lasagna’s en dergelijke. Creëer gezonde tussendoortjes en laat de chemische suikers weg! Leuke tussendoortjes zijn bijvoorbeeld sneetjes komkommer met een olijfje, natuurlijke nootjes, alle soorten bessen (inca, goji…)

Van koolhydraten en suikers word je moe en valt de concentratie weg.

Perfectionisme bestaat niet.

Kinderen mogen minder presteren. In feite mogen ze ook eens helemaal niet presteren.

Misschien komen ze er dan achter, waar hun motivatie ligt. Leer je kinderen dat “gewoon goed” beter is dan “perfect”. We zijn geen machines, maar mensen. We hebben dagen met veel energie maar evenzeer dagen waar we minder energie hebben. Dat is normaal want er zijn momenten van naar buiten komen, maar ook momenten om energetisch naar binnen te keren.

Maak zelf fouten en lach erom!

Als je jezelf niet toelaat om fouten te maken, kun je ook nooit leren. Kinderen mogen fouten maken, in feite moeten kinderen de kans krijgen er te maken. De nummer 1 reden waarom wij kinderen niet toelaten om fouten te maken is de gedachte: “ik weet hoe het moet en ik wil hen het falen besparen”. Wel beste lezer, dit is een staaltje ego. Je kan en mag je kind niet sparen van de lessen die het moet leren. Als

je dat doet, creëer je karma. Je kind moet zelf DOOR DE ERVARING gaan om de lessen te leren die nodig zijn. Je mag wel vertellen wat jij zelf meegemaakt hebt en daaruit geleerd hebt, maar verder zul je het moeten loslaten… De nummer 2 gedachte is: “we hebben geen tijd, het moet snel gaan”. Dat zei ook het wit konijn van Alice in Wonderland toen het naar zijn horloge keek. “O jee, ik kom te laat.” Wellicht heeft dat konijn ondertussen wel een burn out, CVS of een hartinfarct opgelopen. ;-) Neem risico’s… waarbij je beide hersenhelften gebruikt.

Je mentaal brein, doet de voorbereiding en de planning. Je rechterbrein geeft ondanks de felle angst het signaal om er toch voor te gaan!

Vraag op tijd om hulp!

De kinderen hebben gezonde slaagkansen wanneer ze op tijd om hulp vragen aan de leerkracht of hun kindercoach. Wat heeft het kind nodig?

Zorg ervoor dat je kind kleine stapjes neemt.

Wanneer je te grote brokken aan informatie moet verwerken in een korte tijd dan mis je heel wat details.

Wees het voorbeeld en werk aan je eigen faalangst.

Wees een ouder met vertrouwen IN JEZELF. Wanneer je zelf nog faalangst hebt als ouder, dan zit je in je spirituele groei nog in de kleuterklas. Je bent nog teveel bezig met wat de maatschappij van je verlangt. Je hebt te veel “moetens” en een tekort aan zelfvertrouwen. Je bent nog steeds geprogrammeerd op resultaten en durft niet te leven vanuit je kern, je eigenheid. Het verlangen dat je kind gaat presteren en tegelijk zelf niet durven opkomen voor jezelf, geeft geen blijk van integriteit. Je leert je kind falen. In plaats van het te leren dat je door fouten te maken, succes kan bereiken.

Als je niets verwacht, kan je ook niet ontgoocheld zijn.

Verlangen creëert verwachtingen. Hou je onvoorwaardelijk van je kind, los van prestaties? Geef dan ook geen cadeau’s bij goede resultaten. Geef liever onverwachts een cadeau tijdens het schooljaar, gewoon uit liefde.

Laat kinderen hun verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen leven.

Mijn kinderen zijn niet verplicht om naar school te gaan. Een kind is niet schoolplichtig, wel leerplichtig. Het is hun eigen verantwoordelijkheid waar en hoe ze gaan leren. Ze “kiezen” dus zelf! En ze kiezen om naar school te gaan. Dat zorgt voor een heel andere innerlijke houding en dit zorgt ervoor dat de motivatie uit hen zelf komt. Als zij klagen over de school, dan zeg ik: zoek een andere school of blijf thuis.

En meteen krijg ik het antwoord: “nee, ik wil verder doen. Ik ga zelf een manier zoeken om mijn probleem op te lossen“. naar… VERTROUWEN toe.

PURE CHILD APRIL 2015

Oordeel niet en geef onvoorwaardelijke liefde.

Als mijn kinderen thuis komen met hun rapport, krijgen ze van mij overal hetzelfde te horen.

Goed gedaan! 8 op 10.

Goed gedaan! 3 op 10.

Super! 9 op 20.

Super! 80%

Wat doe ik wel wanneer zijzelf een probleem hebben met bijvoorbeeld een vak?

Ik stel vragen zoals:

Kinderen met faalangst zijn niet snel tevreden! Zelfs met 70 of 80% is het nooit genoeg. Het had beter gekund! Daarnaast geven zij zichzelf al veel kritiek vòòr het thuiskomen. Ze zijn niet tevreden met de resultaten. Er is een spreekwoord: “Wanneer de ouder wegvalt, wordt het kind vanzelf de kritische ouder.”

• Wat ga je eraan doen of wat wil je eraan doen?

Ben jij een ouder die druk legt en resultaat gericht is, of ben je een ouder die geluk promoot? Stel dat ik ook kritiek geef, dan maak ik de druk alleen maar erger en creëer ik faalangst.

Daar doe ik niet aan mee! Omdat ik dit juist niet doe, kunnen ze mij alles vertellen en kan ik er zijn voor hen, indien nodig.

• Kan jij je wel concentreren?

• Heb je hulp nodig zoals bijlessen?

• Welke studiemethode gebruik je?

• Hoe is je motivatie?

• Ben je wel gemotiveerd?

• Hoe ga je dit probleem aanpakken?

Op die manier worden zij gestimuleerd en leren ze zelfstandig omgaan met hun problemen. Ik hou ervan om een creatieve omgeving te scheppen met een hoog bewustzijn en een groot vertrouwen. Geen zelfvertrouwen hebben in je kind creëert angst en vice versa.

Wat kinderen en jongeren NU studeren geeft geen enkele garantie op een beroep later. Vernieuwing en techniek gaan immers razendsnel vooruit.

PURE CHILD APRIL 2015 Zou het niet interessanter zijn om kinderen te leren hoe hun doel te bereiken en hen te laten inzien hoe hun brein en bewustzijn functioneert?

Zouden kinderen gelukkiger zijn als ze meer inspraak hadden in wat ze “willen� leren? Motivatie gegarandeerd!

Wat als we kinderen in hun totaliteit bekijken in plaats van enkel hun cognitieve vaardigheden te beoordelen?

Wellicht zou het beter zijn om kinderen te leren zichzelf te vertrouwen!

KIJK OP: www.lazulicoaching.com www.youniek.org

Zou het helpen om leerkrachten op een andere manier op te leiden? Indien zij meer creatief mogen zijn en vanuit een coach houding werken met kinderen, ontstaat een autodidactische leeromgeving.

Het zou in elk geval grotendeels de oorzaken van faalangst weghalen bij de bron!

Zo kunnen kinderen groeien tot wakkere, zelfstandige volwassenen die ervoor kiezen om een positieve bijdrage te leveren aan de maatschappij, toch?

Vanuit het hart, Eva Storm

www.lazuli-coaching.com

PURE CHILD APRIL 2015

OPSTELLINGEN ALS HULPMIDDEL BIJ STUDIEKEUZE Binnenkort is het weer zover. Vele kinderen en jongeren kiezen een nieuwe school of een nieuwe studierichting. Maar hoe maak je de juiste keuze? Niet zo eenvoudig. Of toch?

Ze kwam al een aantal keren op individueel consult. Een negentien jaar jongedame met een bedeesde uitstraling en een afwachtende houding. Ze bekeek me vragend. ‘Wat vertelt ze allemaal? Dat is nieuw voor mij. Kan dat wel? Werkt dat wel?’ Ze hield haar kaarten veilig

opgeborgen en gunde me geen blik op haar troeven. Ze liep rond met een diep gebrek aan vertrouwen in het leven. Haar vader was zwaar ziek geweest. Kanker. De ouders waren het contact met elkaar een beetje kwijt. Ze zag het als haar opdracht om een verzachtende rol voor hen op zich te nemen.

Het ging niet goed met haar. Al een paar jaren niet. Ze was altijd moe en had weinig energie. Haar lichaam deed pijn. De diagnose die was gesteld, was nogal vaag.

Je kon er alle kanten mee uit, maar ook nergens. Haar toekomstbeeld zag er in haar gedachten niet rooskleurig uit.

PURE CHILD APRIL 2015

Ze volgde een studierichting met muziek in het zevende jaar. Ik kon me haar nauwelijks voorstellen met een muziekinstrument, maar dat is uiteraard slechts mijn denkbeeld. Een beetje hopeloos en met zichzelf in een emotionele knoop keek ze me aan alsof ik een verborgen toverstokje had dat elk moment in werking kon treden. Persoonlijk vond ik dat we weinig vooruitgang boekten.

Ministapjes. Toch kwam ze elke keer terug.

Ze twijfelde nooit of ze een nieuwe afspraak zou maken. Op één of andere manier boezemde ik toch vertrouwen in.

Ze had wel een megagrote droom. Ze wou sport volgen op hoog en intensief niveau.

Sport was haar droom, haar verlangen, datgene waar ze blij van werd. Als ze sportte, voelde ze minder pijn en kon ze haar jongensachtig gedrag op een aanvaardbare manier kwijt. Tegelijkertijd vormde haar verlangen een groot dilemma. Iedereen zei haar dat ze het niet zou aankunnen. Sport op dat niveau zou te belastend zijn voor haar lichaam. De kans was groot dat ze zou moeten ophouden nog voor ze goed en wel was opgestart. De dokter raadde het haar af, net zoals haar ouders die haar de laatste jaren hadden zien lijden onder een niet erg duidelijke kwaal. Het leek erop dat ze hoopte dat ik haar in haar verlangen zou bevestigen.

Nu ben ik geen voorstander om naar adviezen van anderen te luisteren, maar ik moest haar ook teleurstellen. Zo ver ik het kon inschatten, zag ik dat een

sportloopbaan op heel hoog niveau niet iets was wat in haar troevenkaarten lag, ook omdat ik merkte dat er maar een kleine portie doorzettingsvermogen aanwezig was.

Iets wat onontbeerlijk was voor die studierichting. Ze bleef er elke sessie op terugkomen. Ik had gesuggereerd dat ze iets met sport zou kunnen doen op een ander niveau waarmee ze een zinvolle bijdrage aan de maatschappij zou kunnen leveren. Ze zou er eveneens gelukkig mee aan de slag kunnen gaan.

Mijn voorstel beviel haar niet. Ze wou absoluut het hoogste sportniveau volgen. Ik besloot een onbevooroordeelde waarnemer in te schakelen. De taal van het lichaam.

Haar lichaam. We zouden een opstelling doen met de mogelijkheden die ze voor ogen had. Er waren twee scholen waar ze die richting zou kunnen volgen. Eén in Brussel en één aan de kust. Een derde keuze was om verder te gaan met muziek. Ik stelde voor om er nog een vierde aan toe te voegen. Eén voor een studierichting waar we nog niet aan dachten. Ze was akkoord. Toch bekeek ze me twijfelend met haar onderzoekende ogen, niet goed begrijpend wat we met een opstelling zouden kunnen bijdragen aan haar vraag. Bovendien had ze nog nooit aan een opstelling deelgenomen en wist ze niet goed wat het inhield.

Aangezien we maar met ons tweetjes waren en ik haar bij voorkeur de verschillende keuzes zelf wou laten invoelen, besloot ik om met bladen te werken. Ik nam er vier, één voor elke mogelijkheid en schreef ze op de bladen. Ik draaide ze om zodat ze geen idee had welke keuze op welk blad stond. De bladen legde ik op enige afstand van elkaar op de grond. Ik vroeg haar op het eerste blad te gaan staan. Ze gooide me nog eens een dit-gaat-toch-niet-werken-blik toe. Met een knikje bemoedigde ik haar. Ze stond op het eerste blad. Ik vroeg haar in haar lichaam waar te nemen wat ze voelde als ze op die plaats stond. Ze voelde zich niet goed. Ze wankelde, kon niet goed ademen en vond

PURE CHILD APRIL 2015

het helemaal niet prettig op die plaats. Haar blik was geld waard. Kon je dit allemaal waarnemen door op een blaadje papier te gaan staan? Het leek haar onmogelijk, maar het gebeurde wel. Ik vroeg haar om eens goed met armen, benen en lijf te schudden zodat de energie van de eerste optie van haar afgeschud werd. Ze stond nu op het tweede blad en wist niet wat er op de achterzijde stond. Ze voelde zich fris, helder en blij en kon de wijde wereld in zien. Zelfde procedure bij blad nummer drie. Ze voelde zich redelijk goed, maar niet zo vrij en blij als bij blad twee. Tenslotte het laatste blad. Heel haar gezichtsuitdrukking vertelde me dat ze het daar maar niks vond. Ze voelde zich niet goed, onstabiel en had geen enkele zin om ter plaatse te blijven staan. Ze duidde blad twee aan als de mogelijkheid waarbij ze zich het beste voelde en de energie helemaal stroomde. Ik had haar niet verteld welke de beste mogelijkheden waren. We wisten geen van beide de studierichting die onderaan stond. Ze had haar eigen lichaam gebruikt om waar te nemen wat de beste optie zou zijn. We waren erg benieuwd. Het moment van de waarheid was aangebroken. Ze draaide de bladen om. Blad één en vier, met

de namen van de school waar ze de sportrichting wou gaan volgen hadden het slechtst gescoord. Ik zag haar gezicht grauw worden. Blad drie ging over het verder zetten van de muzikale richting. En het blad waarbij ze zich vrolijk en blij voelde, was de studierichting die ze nog niet kende. Een nieuwe optie nog verborgen voor haar blik.

Haar teleurstelling was immens. De tranen deden hun best om onopgemerkt te blijven, maar glinsterden toch in haar ogen. Ze was nog stiller dan anders. Ze was geshockeerd.

Aangedaan. Haar dromen aan diggelen. Dat anderen de richting hadden afgeraden was één ding, maar dat haar lichaam eveneens had gevoeld dat die keuze niet voor haar bestemd was, was een ander ding. Uit ervaring wist ik, dat haar studiekeuzeveld nu in beweging zou komen. Dat er binnen aanzienbare tijd inzichten of opties naar boven zouden komen. Ze zag het zelf niet.

Nadat ze toch een nieuwe afspraak had geboekt, verliet ze teleurgesteld mijn praktijkruimte. Ik zie dat niet zo graag gebeuren, maar wist dat het wel goed zou komen.

PURE CHILD APRIL 2015

kunnen ondersteunen. Wat er gebeurde bleef een onverklaarbaar wonder voor haar.

Ze besloot om zich in te schrijven voor een dagje familieopstellingen en was geboeid door de emotionele knopen die zichtbaar worden en personen afhouden van wat ze werkelijk willen leven. Toen ze zelf gevraagd werd als representant en ze met haar lichaam kon waarnemen wat er speelde, zag ik haar zelfvertrouwen stijgen net zoals het kwik in een thermometer die door de zon beschenen wordt. Toen wist ik dat het helemaal goed zou komen met haar.

Ook al is ze negentien. Het Pure Child in haar, zocht naar meer levenszin. Die heeft ze nu gevonden.

Hilde Van Bulck Twee weken later had ze een nieuwe afspraak bij mij. Ik voelde dat ze ongedurig was en vroeg haar of ze me iets had te vertellen. Ze struikelde bijna over haar woorden van blijdschap. Vorige week hadden vrienden van haar ouders haar opgebeld. Ze hadden vernomen dat er een nieuwe studierichting werd opgericht om mensen te begeleiden die opnieuw wilden leren bewegen, na bijvoorbeeld een lange ziekte, of om een groot gewichtsverlies te begeleiden. De opleiding kon worden afgestemd op de persoonlijke mogelijkheden van de student. Wat een luxe. Ze kon zelf het aantal uren sport kiezen in functie van wat haar lichaam op dat moment aankon. Ze straalde. Ineens was er opnieuw perspectief.

Ze kon haar grote droom realiseren, met sport werken. Bovendien had een medisch onderzoek bij een andere dokter een zachte maar effectieve behandelingswijze naar boven gehaald. Het stroomde op verschillende fronten. Het motiveerde haar om dit schooljaar toch nog goed af te werken. Die sessie werkte ze veel actiever mee en ging met grote overgave aan de slag met de ademhalingsoefeningen die haar doorzetting en concentratievermogen

Expert in The New Teaching Systemisch opsteller Auteur van “De eigenwijze kikker” & “De nacht van ons leven”.

KLIK OP : www.the-new-teaching.com

Bekijk het interview met Hilde https://www.youtube.com/watch? v=Dyrrw6dDre4

PURE CHILD APRIL 2015

De bomen die aan elkaar groeiden Pure Child publiceert in elke editie een

voorleesverhaal uit het boek

“Kleuren in de Lucht”

Hein Van Elteren

PURE CHILD APRIL 2015

Na dat fijne Indianenfeest waren Ralf en Jenny weer onafscheidelijk. Nou ja, ze zaten wel op verschillende scholen en ze aten en sliepen meestal ook apart. Maar na school speelden ze altijd samen. Ze gingen naar het zwembad, ze deden 'dingen vinden' en plastrappertje in de regen, ze verzonnen zonderlinge verhalen in hun hoofd die ze dan naspeelden en nog veel meer. Ze werden haast nooit moe, en als het eens gebeurde lagen ze samen een tijdje te dromen van de grote tuin.

Soms gingen ze bij elkaar logeren. Dan sliepen ze wel weer eens in één bed. Ze trokken zich er niks van aan dat Colin en Maikel hen uitlachten. Samen waren ze zo sterk!

Ze keken ook nog wel eens kleuren in de lucht, maar niet meer zo vaak. Jenny leerde Ralf alles over het blauwe gordijn en de glazen bol om je hoofd. Hij vond het wel leuk dat hij nu zelf kon kiezen of hij kleuren wilde zien en stemmen wilde horen of niet. Maar verder wilde hij liever 'echt' zijn. Niet te veel dromen en in je hoofd praten, maar gewoon in het bos spelen, slootje springen of zwemmen.

De lente werd één groot feest. Jenny voelde zich nooit meer alleen. Iedere avond rolde ze zich moe maar tevreden op onder haar dekbed. Dan vertelde ze Arne nog even in haar hoofd wat er allemaal gebeurd was en daarna sliep ze als een roos.

Elke dag voelde ze zich sterker en blijer. Ze lette nu zo goed op in de klas dat de andere kinderen haar nooit meer uitlachten. Nee, die waren stiknieuwsgierig naar Ralf! Maar Jenny vertelde niets!

En ze kreeg steeds meer vriendjes. Niet alleen in de groep, maar vooral in haar hoofd. Eerst praatte ze 's avonds alleen met Arne, maar al gauw ook met Birgit, dat leuke zwarte meisje van het Indianenfeest. En toen hoorde ze nog wel drie of vier andere stemmen praten. Zo werd ze vriendjes in haar hoofd met Francien, Jonas, Natalie en Koert. Die woonden allemaal ver weg, net als Arne en Birgit, en ze hadden ook stuk voor stuk een keer een Winddraak of een Waterfee of zo gezien, dus wisten ze ook al van het grote plan.

Jenny vond het spannend om met zoveel kinderen te praten die ze nog nooit echt

gezien had. Hoe zou dat verder gaan?

Op een avond vertelde Arne: 'Ik droomde weer dat ik een boom was, met heel lange takken, en aan elke tak groeide weer een andere boom... Snap jij dat nou?'

'O ja!' dacht Jenny terug. 'Nou snap ik het! Jij bent een boom, maar ik ook, en Ralf en Birgit en Koert ook. Wij groeien allemaal aan elkaar in ons hoofd, en zo zijn we samen één reuzeboom die altijd maar doorgroeit.'

'Tjee, ja zeg. Wat knap van je,’ dacht Arne bewonderend. Jenny glom van trots. Dat had ze toch maar mooi bedacht!

Een paar dagen later kwam Ralf fluitend aangereden op een vuurrode crossfiets. Hij had zijn badtas over zijn schouder, want ze zouden naar het zwembad gaan. Jenny rende naar buiten. 'Wauw, hoe kom je aan die fiets?' vroeg ze jaloers.

'Van Ger gekregen,' zei hij vrolijk, 'omdat ik van de winter zo sloom was.'

'Echt?' Jenny snapte er niks van.

'Ja hoor. Ger heeft een beetje spijt dat-ie zo streng geweest is. Nou wilde hij het goedmaken.'

Ralf grijnsde van oor tot oor.

Jenny vroeg verbaasd: 'Dus... nou ben je tóch vriendjes met Ger geworden?'

'Een beetje,’ zei hij, opeens wat verlegen.

'Te gek, joh!' Ze gaf hem zomaar een kus. Hij wist niet waar hij kijken moest.

'Ik krijg ook een nieuwe fiets van mama,’ vertelde Jenny, ‘als ik een goed rapport heb.'

'Echt?' vroeg Ralf. 'O, dat lukt vast wel!'

'Natuurlijk!' zei Jenny. Ze lette nu zo goed op dat het niet meer kon mislukken.

'O, ik moet je nog wat vertellen!’ zei Ralf. ‘Wij gaan in de grote vakantie drie weken naar Frankrijk. Wil jij ook mee?'

'Naar Frankrijk? Dat is wel ver weg, hè?'

Hij knikte. 'Wel een dag en een nacht met de trein.'

'Goh!' Jenny was nog nooit in een ander land geweest. O ja, toch wel; ze waren een keer vlak voor Kerstmis naar Duitsland gereden om winkels te kijken, maar toen waren ze 's avonds weer thuisgekomen.

'Ja joh!' zei Ralf opgewonden. 'We gaan naar een camping in een bos, met bergen eromheen en een meer om te zwemmen!'

Jenny's hart begon te kloppen. Dát klonk leuk! Als het nou maar mocht van papa en mama...

PURE CHILD APRIL 2015

Ze ging het meteen vragen. Mama zei verbaasd: 'Wat is dat nu weer? Daar wil ik eerst eens wat meer over weten. Gaan jullie maar lekker zwemmen, dan bel ik Karolien wel op.'

'Goed hoor,’ zei Jenny braaf. Ze fietste met Ralf naar het zwembad. Ze kon hem haast niet bijhouden op haar oude fietsje. Wacht maar tot ik mijn rapport krijg, dacht ze.

Samen doken ze van de hoge duikplank. Ze moesten wel uitkijken, want het zwembad was vol en klein. Toch hadden de kinderen plezier. Opeens zagen ze weer overal lichteieren in het water. Ze begonnen meteen druk in hun hoofd te praten. 'Zie je die rooie daar? Wat een dikke buik, hè?'

'Ja, en die mevrouw met dat kapotte ei? Oei!' 'Hee, daar piest er eentje in het water!'

'O ja, dat rare wolkje!'

Zo kregen ze de slappe lach. Niemand begreep waarom, want ze zeiden geen woord tegen elkaar. Tenminste, dat dachten de mensen...

Toen ze tegen etenstijd thuiskwamen zei mama: 'Nou jongens, ik heb wel een uur met Karolien zitten bellen. Veel langer dan ik van plan was, maar dat hindert niet, want nu snap ik haar een stuk beter. Ze heeft me ook van alles over Frankrijk verteld. Ralf, jullie gaan dus naar een nieuwe-tijds-camping, hè?'

Hij knikte. Jenny vroeg nieuwsgierig: 'Hè, een nieuwe-tijds-camping? Wat is dat, mam?'

'Tja, dat moet je mij niet vragen. Als ik het goed begrijp gaan daar mensen naar toe om allerlei dingen te leren; dansen en masseren en pijn genezen met je handen en zo. Klopt dat, Ralf?'

'Zoiets,’ zei hij met een vies gezicht. Jenny vroeg bezorgd: 'Denk je dan echt dat die camping wel leuk is?

Ralf schoot in de lach. 'Natuurlijk, joh! Wíj hoeven al die rare dingen toch niet te doen?

Wij kunnen de hele dag buiten spelen in het bos en zwemmen en zonnen...'

'O, zo.' Jenny snapte er nog niet veel van, maar ze vond het allang best. Dat van die 'nieuwe tijd' klonk trouwens wel interessant.

'En mam, mag ik mee?' vroeg ze met glimmende ogen.

'Ik weet het niet, Jenny. Zo ver weg, en dan drie weken... Ben je niet bang dat je heimwee krijgt?'

'Nee hoor! Ralf is er toch bij?'

'Ja, dat is waar,’ glimlachte mama. 'Nou goed, ik zal er eerst maar eens met papa over praten en dan zien we wel.'

Die avond voor het slapengaan praatte Jenny natuurlijk weer met Arne en met Birgit, Koert, Natalie, Jonas en Francien, de andere boomkinderen. Ze vertelde dat ze misschien met Ralf naar een nieuwe-tijds-camping in Frankrijk zou gaan.

Arne zei meteen: 'Dat zou ik ook wel willen.'

Toen zei Birgit: 'Hé, wat leuk! Ik ga óók naar een nieuwe-tijds-camping!'

'Echt waar?' dacht Jenny terug. 'Dan zie ik jou echt!'

'Misschien wel,’ zei Birgit voorzichtig. 'Er zijn geloof ik een heleboel van die campings.'

Maar Jenny zei: 'Ja hoor! Zeker weten! Wij zijn toch samen één boom?'

'Ja, dat is waar ook,’ dacht Birgit terug. 'Nou, ik ben benieuwd!'

Heb jij ook weleens in je hoofd gepraat met een ander kind? Of met een dier, of een boomgeest of...?

Praat jij soms liever in je hart? Dat kan ook.

En snap jij wat voor lichteieren Jenny en Ralf in het zwembad zagen?

Lees het hele boek, als je wilt, en kijk eens op www.kial.nl.

Kleuren in de lucht is te bestellen: # voor Nederland: via www.boekenroute.nl # voor België: via een mailtje aan hein@kial.nl Hein van Elteren, Uit “Kleuren in de lucht”

PURE CHILD APRIL 2015

Boek

in de kijker!

GEZOND GROEIEN! Een nieuwe kijk op voeding voor kinderen Auteur: MAGDALENA TROCH Voor wie is dit boek?

Dit boek is voor iedereen die van kinderen houdt: ouders, oma's en opa's, broertjes en zusjes, juffen en meesters, kinderverzorgers, verplegers, dokters, … De lijst is eindeloos. Eigenlijk is het gewoon voor iedereen met een groot hart voor kinderen!

Is ons voedsel dan helemaal om zeep?

Ons milieu, onze leefomgeving, maar ook ons voedsel is niet meer wat ISBN: 978-90-81685-36-8 het was en dat is er aan te zien. Veel kinderen hebben tegenwoordig te maken met overgewicht, ADHD, hyperactiviteit, depressies en zelfs kanker. Men schat bovendien dat leer- en gedragsproblemen bij 70% van de kinderen worden veroorzaakt door hun voeding.

Hoe erg is het eigenlijk gesteld met hormonen, suikers, kleurstoffen en conserveringsmiddelen in ons voedsel? En weet je hoeveel vitamines er nog in een appel zitten? Wat zijn additieven, zijn ze echt wel zo gevaarlijk als men beweert, welke zijn er precies en wat betekenen hun E nummers? Wat kunnen zoetstoffen en smaakversterkers veroorzaken en hoe zit het met melk? De auteur stelt al deze vragen (en nog veel meer) én geeft er antwoord op.

Het welzijn van je kind Maar hoe bescherm je je kind tegen de nefaste invloeden van deze tijd? Hoe vervang je geraffineerde producten? Wat zou je in je keuken moeten bannen en is kraantjeswater onschuldig? Welke voeding is wél nog gezond voor je kind, waar vind je natuurlijke voeding en hoe hou je het betaalbaar?

Doorblader dit boek en vind de antwoorden!

Praktische aanpak De auteur geeft een belangrijk 9-stappenplan om je kinderen een gezonde start te geven in dit leven, ook je ongeboren kindje. Voorts staat haar boek vol praktische voedingstips, dagmenu's en recepten voor lekker eten (zelfs voor tussendoortjes!) en het geeft je uitstekende ideeën voor de meest verrassende smoothies en wat je mee kunt geven naar school.

Wat biedt dit boek nog meer?

Dit prachtig geïllustreerd boek is een erg overzichtelijke gids die boordevol nuttige informatie zit. Het sluit af met een lijst links, aangeraden literatuur en tijdschriften, zodat je zelf verder op zoek kan gaan.

Wie is de auteur?

Magdalena Troch is reeds 30 jaar kleuterjuf en geeft "haar" kindjes onder andere mindfulness op school. Ze doet ook sinds jaren intens onderzoek op het gebied van onder andere gezonde voeding voor kinderen en heeft regelmatig contact met deskundigen uit verschillende landen. Ze spreekt dus uit haar eigen, lange ervaring én gebaseerd op uitgebreid wetenschappelijk onderzoek.

Boekbespreking door: Triene-Mie Le Compte www.trienelecompte.com

GEZOND GROEIEN! Klik om het promofilmpje te openen.

Bestellen:

lokale boekhandel of via de website van Les Îles

PURE CHILD APRIL 2015

Boek

andere aanraders!

IK SNAP HET WEL, MAAR NIET ZO SNEL Auteurs: Ellen Braaten en Brian Willoughby Kost het jouw kind meer tijd en moeite dan andere kinderen om zich ’s morgens aan te kleden? Is jouw kind vaak te laat? Lukt het hem maar niet om zijn huiswerk op tijd af te hebben? Of om snel op een eenvoudige vraag te reageren?

Het gevaar bestaat dan dat mensen denken dat jouw kind lui of onvoldoende gemotiveerd is. Vaak blijkt het tegendeel echter waar.

Sommige kinderen verwerken informatie namelijk langzamer dan andere kinderen. Kinderen met langzame informatieverwerking willen wel heel graag, maar op de een of ander lukt het hen niet.

Ellen Braaten en Brian Willoughby hebben jarenlang onderzoek gedaan naar de verschillen in snelheid van informatieverwerking bij kinderen. In Ik snap het wel, maar niet zo snel laten zij zien wat dit voor deze kinderen en hun omgeving betekent. Daarnaast beschrijven zij wat je van hulpverleners kunt verwachten en hoe je hulp voor je kind op school kunt organiseren. Aan de hand van levendige voorbeelden laten zij zien hoe je deze kinderen kunt helpen.

Ik snap het wel, maar niet zo snel helpt je om de informatieverwerkingssnelheid van je kind te herkennen, te accepteren en ermee om te gaan. Dit is het eerste Nederlandstalige boek dat zich richt op alle aspecten van langzame informatieverwerking: zowel thuis, als op school.

LUISTERKIND Auteur: Diana van Beaumont Als je het kind aan het woord laat, hoor je de mooiste dingen. Je hoort hartenwensen, je hoort wat het kind wil veranderen, zodat het weer geluk uit het leven kan halen. Het is een kwestie van luisteren.

Diana van Beaumont luistert, via haar Luisterkind Methode, op zielsniveau naar de kinderen in de wereld. Ze heeft de tijd, stelt vragen en kijkt samen met het kind naar oplossingen.

Met 'Luisterkind', nodigt Diana je uit om te lezen over haar Luisterkind Methode. Ze heeft tweeĂŤnvijftig Luisterkind afstemmingen in het boek verwerkt, zodat je kunt zien hoe haar methode werkt en hoe de kinderen geholpen worden. Ze vertelt over het ontstaan van deze bijzondere methode en over haar visie op de leefwereld van de kinderen.

PURE CHILD APRIL 2015

Boek

andere aanraders!

IK ZIE IK ZIE WAT JIJ NIET ZIET Auteur: Jacqueline Verhaegh Het boek 'Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet', gaat over hoogsensitiviteit, paranormale begaafdheid en hoe je daar je voordeel mee kan doen.

Het is een positief geschreven boek voor kinderen van 9 tot 16 jaar.

Voor ouders, begeleiders, hulpverleners en leerkrachten is het een verhelderend boek. Volwassenen leren het kind beter te begrijpen.

Het boek geeft herkenning. Het is geen boek dat van het begin tot het einde gelezen hoeft te worden. Het kan zijn, dat je even iets wilt opzoeken over een bepaald onderwerp, of je zoekt een oefening om je energie in balans te brengen.

Elk kind beschikt over innerlijke kracht. Als je in contact kan komen met die innerlijke kracht word je sterker. Hoogsensitief en paranormaal begaafd zijn is een cadeautje. Het is iets extra's. Als je ermee leert omgaan, haal je meer uit het leven en uit jezelf. Je laat als het ware de diamant, die in je zit, schitteren. Het boek zit boordevol informatie, tips, gedichten en praktijkvoorbeelden van kinderen en jongeren. Ook staan er veel (yoga)oefeningen in het boek, die je kunnen helpen de diamant te laten schitteren.

ONRUST IN HET KINDERHART Auteur: W. Leufgen en M. van Lier Hoe zien succesvolle, uitdagende speelplekken eruit? Uit wat voor leerplekken met zinnenprikkelende natuur zijn kinderen niet weg te slaan?

Dit boek is een ontdekkingsreis naar allerlei fantastische voorbeelden in het binnen- en buitenland, een kleurrijk palet van ideeĂŤn voor een geslaagde praktijk. Het geeft bovendien pedagogische argumenten, een stappenplan, tips en heel veel adressen en websites.

PURE CHILD Abonneer u kosteloos op de digitale versie via onze website:

www.purechild.be Mensen die graag meewerken aan ons gedachtengoed kunnen zich richten aan: info@purechild.be

is een digitaal

magazine

dat een integrale opvoedkundige visie op het kind promoot. is eveneens een netwerk van mensen die op een holistische manier met kinderen werken. hanteert een filosofie die kinderen benadert met een open geest. biedt ouders handvaten om deze visie in de praktijk om te zetten.

Nu verkrijgbaar in uw boekhandel Gezond groeien! Een nieuwe kijk op voeding voor kinderen.

224 pagina’s - full colour - 17 x 21 cm ISBN 978-90-81685-36-8 Uitgeverij Les Iles * € 24,50

COLOFON

Bestel nu aan

19,50 €

PURE CHILD Recente info vind je op onze Facebookpagina.

Verschijnt tweemaandelijks. Kosteloos.

Vrijwillige bijdragen zijn welkom.

Contact: info@purechild.be

Neem ook een kijkje op PURE FOOD FOR CHILDREN voor alle informatie omtrent gezonde voeding voor kinderen.

REDACTIE: Rudy Van Damme Magdalena Troch Mieke Hublin BIJDRAGEN AAN DIT NUMMER van:

HILDE VAN BULCK, EVA STORM, HEIN VAN ELTEREN, YVES BOONE, TRIENE-MIE LE COMPTE

www.purefoodforchildrenfoundation.com