“เป็นหนังสือที่มีท้ังความแปลกและรุ่มรวย การพรรณาพฤติกรรม ของผึง้ และรวงรัง โน้มน้าวให้เราเชือ่ ได้อย่างไม่มขี อ้ กังขา นีค่ อื สิง่ ทีท่ ำ� ให้ มนุษย์อย่างเราแตกต่างจากสัตว์ประเภทอืน่ ...นัน่ คือจินตนาการสามารถ เปิดทางให้เราสร้างสรรค์โลกทีน่ า่ เชือ่ ถือได้อย่างสมบูรณ์แบบ...ซึง่ แตกต่าง จากโลกของพวกเราเองอย่างมาก” - เทรซี่ เชวาลิเย่ “มีนวนิยายเพียงไม่กี่เล่มที่สร้างสรรค์ประสบการณ์ในการอ่านได้อย่าง เฉพาะตัว เสียงหึ่งๆ ที่คุณจะได้ยินอยู่รอบๆ หนังสือเล่มนี้และนักเขียนที่ น่าทึ่งผู้นี้ ...คือสิ่งที่คุณคู่ควรอย่างที่สุด” - New York Times “ร้อยแก้วของพอลล์ห่อหุ้มอารมณ์ความรู้สึก...ราวกับเสียงและกลิ่นของ รังที่สะกดฝูงผึ้ง ...ท�ำให้ผู้อ่านเปียกชุ่มด้วยน�้ำหวานและน�้ำผึ้ง” - Daily Telegraph “ซินเดอเรลล่าผู้น่าหลงใหล...ต�ำนานเยี่ยงกษัตริย์อาร์เธอร์พร้อมองค์ ประกอบฟู่ฟ่าแบบแนวการเขียนของจอห์น คีต” - มาร์กาเร็ต แอตวู้ด (จากทวิตเตอร์) “น่าประหลาดใจ...นี่คือทุกเรื่องที่คุณเคยอยากรู้เกี่ยวกับผึ้ง ...และเรื่อง อื่นๆ ...สถานีต่อไป...ฮอลลีวู้ด” - เซบาสเตียน เชคสเปียร์, Talter “นวนิยายในแนวนี้ที่ดีที่สุด นับตั้งแต่ Watership Down...เป็นความ ส�ำเร็จอันน่าทึ่ง" - มาร์ติน ครูซ สมิธ-
“เป็นความแปลกอันน่าดึงดูด...มองผ่านการรับรู้ของคนนอก โลก ของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ช่างมีความประหลาดที่ครอบง�ำอยู่ และค่อนข้างน่า หวาดหวั่น...มีความเป็นไปได้ที่จะเผชิญหน้ากับเรื่องที่คาดไม่ถึง” - โจนาธาน บรานส์, literary Review “นวนิยายที่ท้าทายและทรงคุณค่า...นักอ่านทั้งหลายจงพึงระวัง หลังจาก อ่าน THE BEES แล้ว เสียงหึ่งๆ แผ่วๆ นั้น จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป” - บ๊อบ มินเซสไฮเมอร์, USA TODAY “ นิทานคติสอนใจที่เป็นงานศิลปะอันพิถีพิถัน ...เป็นหนี้ต่อนวนิยายเรื่อง Animal Farm ของ จอร์จ ออร์เวลล์ มากเสียกว่าการ์ตูนที่เปลี่ยนสัตว์ ให้รูปร่างเป็นคนของค่ายดิสนีย์ เรื่องราวถูกท�ำให้เคร่งขรึมด้วยความรู้ ละเอี ย ดยิ บ เกี่ ย วกั บ อาณาจั ก รผึ้ ง ทว่ า สนั บ สนุ น ด้ ว ยค� ำ ถามในเชิ ง สังคมวิทยาทีห่ นักแน่น เป็นหนังสือทีย่ อดเยีย่ มจากนักเขียนใหม่ทมี่ คี วาม พิถีพิถัน” - คริสตินา แอพเพิลยาร์ด, Daily Mail “นี่คือหนังสือที่เขียนได้อย่างงดงามและไม่เหมือนใครอย่างไม่ต้องสงสัย และแน่นอนว่าต้องดึงดูดความสนใจมากมาย...ที่ส�ำคัญก็คือตัวละคร...ใช่ แล้ว...ทั้งหมดคือผึ้งอย่างแท้จริง มุมมองจากสายตาผึ้งสามารถท�ำให้เรา หลงใหลได้ . ..นี่ คื อ ความกล้ า หาญและเป็ น เรื่ อ งใหม่ ที่ เ น้ น เกี่ ย วกั บ อาชญากรรมด้านสิง่ แวดล้อมในยุคของเรา และแสดงให้เห็นการมองด้วย ความหลงใหลเข้าไปในโลกอันสลับซับซ้อนของผึง้ ตอนอ่านสองสามหน้า สุดท้ายในสวน ฉันพบว่าตัวเองก�ำลังมองดูผึ้งจริงๆ ด้วยความรู้สึกผสม ผสาน ทัง้ ย�ำเกรง ใคร่รู้ และสงสาร...หนังสือเล่มใดก็ตามทีเ่ ปลีย่ นทัศนคติ ในการมองโลกของเรา ควรค่าแก่ความส�ำเร็จอย่างแน่นอน” - ลูซี่ แอตกิ้นส์, Sunday Times -
“The Bees คือหนังสือที่น่าตื่นเต้นเล่มหนึ่ง มหากาพย์ขนาดย่อ ที่กระตุ้นความรู้สึกและสัญชาตญาณเกี่ยวกับพิธีกรรมอันเป็นนิรันดร์ และหายนะของสิ่งแวดล้อมในยุคปัจจุบัน นวนิยายที่กระแทกใจของ... กระชากเราออกไปสู่โลกใบใหม่” - เอ็มม่า โดโนฮิว, ผู้เขียน Room “ข้อเท็จจริงสุดพิสดารที่บรรจุอยู่ในนวนิยายแฟนตาซีเรื่องนี้ ท�ำให้เรา ตระหนักได้อย่างน่าประหลาดใจยิ่ง ... ภาวะวิกฤตที่ THE BEES อ้างถึง นั้นเป็นเรื่องจริง น่าหวาดหวั่น และเลวร้ายลงเรื่อยๆ” - กวินเน็ธ โจนส์, Guardian “นวนิยายทริลเลอร์ที่เปี่ยมจินตนาการเรื่องนี้ทั้งไม่ธรรมดาและมีชั้นเชิง กระแทกใส่เราผ่านชีวิตที่แปลกประหลาดและการผจญภัยของ ฟลอร่า 717 ...กระตุ้นความคิดได้อย่างน่าทึ่ง รังผึ้งอาจเป็นสังคมเผด็จการที่ไร้ ความปราณี แต่ก็เป็นบริบทชั้นดีส�ำหรับนักเขียนที่จะสร้างวีรสตรีขึ้นมา ...ฉะนั้น ในท้ายที่สุดแล้ว นี่คือสิ่งที่ ฟลอร่า 717 เป็น” - แองกัส คลาร์ก, The Times “ยากมากที่จะบังเอิญเจอหนังสือที่เปี่ยมด้วยจินตนาการอันน่าทึ่งเช่น เดียวกับ THE BEES ของลาลีน พอลล์ และยิ่งยากขึ้นไปอีกที่จะมีหนังสือ ที่ ทั้ ง ประสบความส�ำเร็จ เขียนได้ดี และเล่าเรื่องราวอันน่าดึงดูดใจ นวนิยายของพอลล์...มีความแปลก เรือ่ งเล่าทีม่ คี วามสุนทรีย์ ว่าด้วยเรือ่ ง ราวของผึ้งสุขาภิบาลขี้ริ้วขี้เหร่และสถานะในรังของนาง...ที่มีทั้งลักษณะ เฉพาะและดีเลิศ THE BEES เป็นนวนิยายที่มีความแปลกอันโดดเด่น อย่างที่สุด ...คุณต้องลองและอ่านหนังสือเล่มนี้ด้วยตัวเอง” - เธีย เจมส์, Kirkus -
“นวนิยายเล่มแรกของลาลีน พอลล์ ท�ำให้เราตะลึงงัน...กระตุ้นให้ เรากังขาเกีย่ วกับความซับซ้อนและความเหนือธรรมชาติทไี่ ม่ธรรมดาของ แมลงเหล่านี้ และท�ำให้เราใส่ใจชะตาชีวิตของพวกมัน... ในข้อเท็จจริง พื้นฐานนั้น นวนิยายเรื่องนี้อิงกับชีววิทยาและพฤติกรรมของผึ้งในความ เป็นจริง นั่นก็น่าหลงใหลพอแล้ว แต่พอลล์ยังใช้ข้อมูลเหล่านี้ด้วยความ เชี่ยวชาญ ในการสร้างเรื่องราวการแบ่งชนชั้นในเชิงวัฒนธรรมของผึ้งตัว เมียได้อย่างละเอียดละออยิ่งขึ้นไปอีก นวนิยายเรื่องนี้งดงาม...เปี่ยม ศรัทธา...กระตุ้นความรู้สึกและสะเทือนอารมณ์...ทั้งยังโหดร้ายอีกด้วย” - ซาร่า สกลารอฟฟ์, Washington Post “ความส�ำเร็จของพอลล์ในที่นี้มากมายมหาศาลและน่าประทับใจอย่าง แท้จริง...เธอเดินอยู่บนเส้นบางๆ ระหว่างสัตว์และมนุษย์ได้อย่างสมบูรณ์ แบบ ในขณะทีผ่ งึ้ ของเธอเป็นสิง่ มีชวี ติ เช่นทีพ่ วกมันเป็นโดยแท้จริง พวก มันก็ยังเปี่ยมไปด้วยความคล้ายคลึงกับอารมณ์และความสามารถของ มนุษย์...ร้อยแก้วของพอลล์ช่างมหัศจรรย์ทั้งด้านความชัดเจนและงดงาม และยังมีความเป็นกวีด้วย และทั้งหมดที่ว่ามานั้น...กระตุ้นความรู้สึก... เรื่องราวในนวนิยายเรื่องนี้มีบรรยากาศของเชคสเปียร์...การพรรณาเกี่ยว กับธรรมชาติของพอลล์เจิดจ้าและเดินตามรอยเดวิด ธอโร งานเขียนชิ้น นี้ของพอลล์ประสบความส�ำเร็จในหลายแง่มุม...ท�ำให้เราใคร่ครวญเกี่ยว กับธรรมชาติ ฉายภาพการดิน้ รนระหว่างความเป็นปัจเจกกับบรรทัดฐาน ของสังคม...และบรรยายให้เห็นว่ามนุษย์เราจะจัดการกับตัวเราเองควบ ไปกับเส้นทางที่แตกต่างหลากหลายได้อย่างไร ท้ายนี้ ผมขอบอกว่า... THE BEES ดีที่สุดในหมู่นวนิยายวิทยาศาสตร์ด้วยกัน” - พอล ดี ฟิลิปโป, Locus -
ฟลอร่า 717 THE BEES ลาลีน พอลล์ เขียน ฉัตรนคร เขมาสารี แปล Copyright for The Bees © 2014 by Laline Paull Copyright Arranged with Madam forager Ltd. c/o William Morris Endeavor Entertainment, LLC 11325 Avenue of the Americas, New York, NY. 10019, USA First published in Thailand: 2015 by Legend Books Publishing Co.,Ltd Thai Translation Copyright © 2015 by Chatnakorn Khemasari
พิมพ์ครั้งที่หนึ่ง ธันวาคม 2558 ราคา 380 บาท หมวด วรรณกรรมแปล ข้อมูลทางบรรณานุกรมของสำ�นักหอสมุดแห่งชาติ National Library of Thailand Cataloging in Publication Data พอลล์, ลาลีน ฟลอร่า 717 = The Bees -- ขอนแก่น : เลเจ้นด์ บุ๊คส์, 2558 432 หน้า. 1. นวนิยายอังกฤษ. I. ฉัตรนคร เขมาสารี, ผู้เแปล. II. ชื่อเรื่อง. 823. ISBN 978-616-92052-4-1 บรรณาธิการบริหาร: เทพพิคฑูนญ์ เลิศฤทธิ์ธนะกุล, วิมล เลิศฤทธิ์ธนะกุล, บุญ หลวงจันทร์ ที่ปรึกษาสำ�นักพิมพ์: ฉัตรนคร เขมาสารี บรรณาธิการและที่ปรึกษากฏหมาย: ศุภฤกษ์ เทิงสูงเนิน บรรณาธิการฝ่ายผลิต: ศิริธาดา กองภา จัดรูปเล่ม: วารยา ศุภศิริ พิสูจน์อักษร: ฤกษ์ ศุภศิริ ออกแบบปก: N.Paksanavin | Atelier EN จัดพิมพ์โดย สำ�นักพิมพ์ เลเจ้นด์ บุ๊คส์ สำ�นักงาน: 103 หมู่ 3 ตำ�บลนาหว้า อำ�เภอภูเวียง จังหวัดขอนแก่น 40150 สถานที่ติดต่อ: 3/29 คอนโด เดอะคิทท์ พลัส ซอยนวมินทร์ 163 แขวงนวลจันทร์ เขตบึงกุ่ม กรุงเทพฯ 10230 โทรศัพท์ 08 - 1051 - 9137, 09 - 0595 - 3027 Email : legendbooks.publishing@gmail.com Facebook : www.facebook.com/legendbookspublishing พิมพ์ที่ ห้างหุ้นส่วนจำ�กัด เรือนแก้วการพิมพ์ 947 ถนนอรุณอมรินทร์ แขวงศิริราช แขตบางกอกน้อย กรุงเทพฯ 10700 โทรศัพท์ 0 - 2411 - 1523 โทรสาร 0 - 2866 - 3248 จัดจำ�หน่ายทั่วประเทศโดย บริษัท อมรินทร์ บุ๊คส์ เซ็นเตอร์ จำ�กัด 108 หมู่ 2 ถนนบางกรวย-จงถนอม ตำ�บลมหาสวัสดิ์ อำ�เภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี 11130 โทรศัพท์ 0 - 2423 - 9999 โทรสาร 0 - 2449 - 9560
จากใจส�ำนักพิมพ์
ฟลอร่า 717 เป็นนวนิยายล�ำดับทีห่ า้ ของเลเจ้นด์ บุค๊ ส์ และเป็น เล่มที่ขึ้นชื่อว่าโหดหินอย่างยิ่งทั้งส�ำหรับนักแปลและบรรณาธิการ เพราะ เรือ่ งราวในนวนิยายเล่มนีอ้ ยูใ่ นอาณาจักรผึง้ ทีผ่ เู้ ขียนสร้างขึน้ แต่แมลงตัว น้อยเหล่านีก้ ม็ พี ฤติกรรมหรืออารมณ์ความรูส้ กึ หลายอย่างเยีย่ งมนุษย์ ดัง นั้นการถ่ายทอดออกมาให้ผู้อ่านรู้สึกว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านี้คือผึ้งจริงๆ แต่ใน ขณะเดียวกัน ก็ต้องกระแทกใจคนอ่านให้รู้สึกถึงสารที่สะท้อนความเป็น มนุษย์ที่ผู้เขียนต้องการสื่อออกมา จึงเป็นภารกิจหนักหนาสาหัสทีเดียว เบื้องหน้า ฟลอร่า 717 คือความสนุกแบบนิทานปรัมปรา ท�ำให้ สารถอ่านได้ทุกเพศทุกวัย ทว่าลึกลงไปคือการการพยายามสะท้อนสังคม มนุษย์ด้วยภาพของผึ้งที่มีการแบ่งชนชั้น การครอบง�ำด้วยความศรัทธา ฯลฯ ทั้งยังสอดแทรกภาวะวิกฤติในปัจจุบันเอาไว้ได้อย่างกลมกลืน แม้จะเป็นนวนิยายเรือ่ งแรกของลาลีน พอลล์ แต่ฝไี ม้ลายมือของ เธอก็ไม่ธรรมดา การันตีได้จากการเข้ารอบสุดท้ายรางวัล The Baileys Women’s Prize for Fiction ประจ�ำปี 2015 รางวัลทีม่ อบให้กบั นักเขียน หญิงที่มีผลงานเขียนเป็นภาษาอังกฤษอันโดดเด่น ซึ่งพอลล์เป็นนักเขียน
หน้าใหม่เพียงคนเดียวท่ามกลางนักเขียนแถวหน้าของวงการทีม่ ผี ลงานมา แล้วหลายเล่ม นักวิจารณ์หลายส�ำนักบอกว่านวนิยายเล่มนีค้ อื Animal Farm แห่งศตวรรษที่ 21 บ้างก็บอกว่า นี่คือ The Hunger Games เวอร์ชั่น ผึ้ง และบางรายก็เห็นแตกไปว่า นี่คือนวนิยายไซไฟที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่ง ... ไม่ว่า ฟลอร่า 717 จะจัดอยู่ในหนังสือประเภทใดก็ตาม สิ่งที่ชัดเจนอย่าง หนึ่งก็คือ ...หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้จบลง เราจะเหลียวมองรอบตัวด้วย ความรู้สึกพินิจพิเคราะห์มากขึ้น และมุมมองต่อโลกของเราจะไม่เหมือน เดิมอีกต่อไป หนังสือแต่ละเล่มมีต�ำนานเฉพาะของตัวเอง ฟลอร่า 717 ก็รอ สร้างต�ำนานร่วมกับผู้อ่านเช่นกัน ส�ำนักพิมพ์เลเจ้นด์ บุ๊คส์
จากใจผู้แปล
นี่เป็นเรื่องหนึ่งที่แปลยากเอาการ แต่บอกได้เลยว่า ‘รักมาก’ จ�ำได้วา่ หลายปีมาแล้วเคยภูมใิ จมาก ทีพ่ บว่าพ่อแม่ผปู้ กครองจูง ลูกหลานมาเพือ่ ซือ้ การ์ตนู ชุด เก็น เจ้าหนูสชู้ วี ติ ที่ มติชน จัดพิมพ์จำ� หน่าย ในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ และบอกผู้แปลว่า “อยากให้ลูกอ่าน จะ ได้รู้จักประวัติศาสตร์ รู้จักความเลวร้ายของสงคราม และได้เรียนรู้ชีวิตที่ ยากล�ำบากของคนญี่ปุ่นยุคนั้น” ค�ำพูดเหล่านั้นหวนกลับมาตลอดเวลาขณะแปล ฟลอร่า 717 ผู้ แปลเล่มนีอ้ ยากให้เด็กๆ...เยาวชน...หรือจะว่าไปแล้ว... อยากให้ ‘ทุกคน’ ได้อ่าน... เพราะเรื่องราวมันช่างจรรโลงใจ ให้ความรู้ เต็มไปด้วยข้อเท็จ จริง แต่พร้อมกันก็แต่งแต้มเติมฝันเสียจนบรรเจิด นักวิจารณ์บอกว่า นีค่ อื เรือ่ งราวของ รัฐสัตว์ (Animal Farm) แห่งศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด มิใช่นวนิยายเพ้อฝันฟุ้งซ่านปราศจากข้อเท็จจริง เพราะ ลาลีน พอลล์ ใช้ข้อมูลที่เก็บสะสมนานหลายปีจากงานวิจัยเรื่องผึ้ง ที่กระท�ำกัน
ฟลอร่า 717
ในระดับมหาวิทยาลัยมาประกอบเข้ากับโครงเรื่องที่เธอสร้างขึ้นได้อย่าง สนุกสนานน่าตื่นเต้น ชีวิตและสังคมของผึ้งตามรวงรังต่างๆ ก็เป็นเช่นที่ด�ำเนินไปใน เรื่องราวนี้จริงๆ มีการกดขี่แบ่งชนชั้น แบ่งหน้าที่การงานชัดเจน แม้แต่ การจัดการกับพวก ‘ท่านชาย’ ยามความจ�ำเป็นมาเยือน ก็เป็นจริง! ฟลอร่า 717 นางผึ้งจากวงศ์ต�่ำต้อยที่สุด...คือวงศ์สุขาภิบาล มีหน้าที่เพียงขัดถูท�ำความสะอาดและขนศพไปทิ้ง ผู้กลายมาเป็นฮีโร่ตัว ส�ำคัญในโครงเรือ่ งของ ลาลีน พอลล์ นี.้ ..มีตวั ตนอยูจ่ ริงๆ ในสังคม ‘คนกิน คน’ อย่างของเราๆ ท่านๆ นางผู้นั้นฝ่าฟันชีวิตอย่างไร ต้องไปติดตามกัน อ่านเล่มนี้ คุณไม่ผิดหวังแน่ค่ะ... ฉัตรนคร เขมาสารี กรุงเทพฯ / ตุลาคม 2558
11
จากใจผู้เขียน
ถึงผู้อ่านชาวไทย ในปี 2013 ฉันเขียนนวนิยายเรื่องนี้อยู่ท่ามกลางแสงที่สาดลง มายังท้ายสวน และเท่าที่จ�ำได้ ฝนเทลงมาอย่างหนัก เมฆลอยต�่ำและ ท้องฟ้าเป็นสีเทา ส�ำหรับฉัน ช่างยอดเยี่ยมเหลือเกิน ที่ THE BEES ก�ำลัง จะตีพิมพ์ในเมืองไทย …ประเทศที่มีสถานที่พิเศษตราตรึงใจ ในขณะที่สถานการณ์อันเลวร้ายของประชากรผึ้ง (และแมลงที่ เป็นพาหะถ่ายเรณูชนิดอืน่ ๆ) ยังคงเป็นประเด็นทีท่ วั่ โลกวิตกกังวล แต่เรา ก็รู้สึกได้ว่ามีผู้คนจ�ำนวนมากยิ่งขึ้นก�ำลังเป็นปากเป็นเสียงสนับสนุนการ ปกป้องสิ่งแวดล้อม...และนับเป็นการกระท�ำที่หาญกล้าอย่างยิ่ง ตอนท�ำวิจัยและหาข้อมูลเกี่ยวกับผึ้งและปรากฏการณ์รังผึ้งล่ม * สลาย รวมถึ ง ปั ญ หาเกี่ ย วกั บ ยาฆ่ า แมลงและการเลี้ ย งผึ้ ง ในเชิ ง * colony collapse disorder คือปรากฏการณ์การหายไปของผึ้งตัวเต็มวัยเกือบทั้งรัง ทิ้ง ผึ้งราชินีและผึ้งที่ยังไม่โตเต็มวัยที่ต้องการอาหารและการดูแลไว้เพียงล�ำพัง ความผิดปกตินี้ ถูกพบครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 2006 ในสหรัฐอเมริกา
ฟลอร่า 717
อุตสาหกรรม...ฉันตระหนกกับข้อเท็จจริงเหล่านัน้ การเขียนนวนิยายเรือ่ ง นีเ้ ปิดหูเปิดตาฉัน ท�ำให้รวู้ า่ ธรรมชาติตอ้ งการการปกป้องจากเรามากเพียง ใด และฉันใส่ใจเรื่องนี้มากมายแค่ไหน...ในฐานะที่บุตรของโลกใบนี้...ฉัน ยังอยู่ตรงนั้นเช่นเคย หวังว่าคุณจะสนุกกับเรื่องเล่านี้ ด้วยความปรารถนาดี ลาลีน พอลล์ 18 กันยายน 2558
13
แด่...เอเดรียน
บทน�ำ
สวนผลไม้เก่าแก่แห่งนัน้ ยังโอบอยูร่ อบพืน้ ที่ ด้านหนึง่ เป็นสวน
โล่งๆ มีพชื จ�ำพวกข้าวโพดและถัว่ ปลูกอยูเ่ ป็นแปลงๆ จนมองดูเหมือนผืน ผ้านวมที่ปะเป็นรูปสี่เหลี่ยมเล็กๆ ไว้ตรงโน้นตรงนี้อยู่ทั่วไป สวนนั้นยาว ไปจนจรดแนวป่าสีเข้มที่อยู่ติดเนินเขา ดูราวพื้นที่อุตสาหกรรมขนาดเล็ก ที่ยืดขยายเข้าหาตัวเมือง ยังคงมีแนวทางเดินให้เห็นอยูใ่ ต้กงิ่ ทีห่ อ้ ยย้อยลงมาระหว่างหมูไ่ ม้ ชายซึง่ เริม่ เข้าสูว่ ยั กลางคนแตะแหวกลงตรงพงไม้เลือ้ ยทีไ่ ต่สงู เพือ่ เปิดทาง เดินให้กว้างขึน้ หญิงสาวซึง่ อยูใ่ นชุดสูทสีนำ�้ เงินเข้มอันประณีตเดินตามเขา ไป เธอหยุดเดินเป็นบางช่วงแล้วใช้โทรศัพท์มือถือในมือถ่ายรูป “คุณคงไม่ว่าอะไรนะคะ ถ้าฉันจะบอกว่าเราได้เริ่มติดต่อกับบาง รายแล้ว และก็เริม่ มองเห็นลูท่ างมากแล้วด้วย เพราะทีน่ มี่ ชี ยั ภูมอิ ย่างเขต เมืองซึ่งเป็นพื้นที่เจริญมาก่อน” ชายคนนั้นจ้องมองผ่านแนวต้นไม้ไป... ไม่ได้ฟังสิ่งที่เธอพูด “นั่นไง...นึกว่าไม่อยู่แล้วเสียอีก”
ฉัตรนคร เขมาสารี แปล
ถอยกลับ
รังผึง้ เก่าท�ำด้วยไม้ซอ่ นอยูต่ ดิ กับแนวต้นไม้ตรงนัน้ หญิงสาวก้าว
“ฉันไม่เข้าไปดีกว่าค่ะ” เธอว่า “ฉันแพ้พวกแมลง” “ก็เหมือนคุณพ่อของผม ท่านเรียกพวกนี้ว่าสาวๆ ของท่าน” ชายคนนั้นเงยขึ้นมองท้องฟ้าสีเทาที่คล้อยต�่ำ “ฝนก�ำลังจะตกอีกรึ? นี่ฤดู ร้อนเป็นอะไรไปแล้ว?” หญิงคนนั้นเงยขึ้นจากจอโทรศัพท์ “จริงสิ! ฉันน่ะลืมไปแล้วว่าท้องฟ้าสีฟา้ เป็นยังไง โดยเฉพาะเวลา เด็กๆ ไม่ได้ออกไปโรงเรียน” “พวกนั้นแทบไม่เคยสังเกตหรอก เพราะมัวแต่จะออนไลน์อยู่ ตลอด” เขาก้าวไปข้างหน้า ตาจ้องอยู่ที่รังผึ้ง ผึง้ สามสีต่ วั ไต่ขนึ้ มาจากรูเล็กๆ ตรงก้นรัง พวกมันไต่ไปตามแนว ไม้แคบๆ แล้วกรีดปีกเสียงหึ่งๆ เขามองพวกมันนิ่งๆ อยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นหันกลับมาหาหล่อน “ขอโทษทีนะ แต่ว่าวันนี้โอกาสไม่เหมาะเสียแล้ว” “คะ!” เธอร้องพลางลดโทรศัพท์ลงจากหู “คุณเปลี่ยนใจหรือ คะ?” เขาส่ายหน้า “ไม่หรอก.. .ผมก็จะขายแหละ” เขากระแอม “เพียงแต่ยังไม่ใช่ ตอนนี้ รู้สึกเหมือนมันยังไม่ถึงเวลา” “ก็ได้คะ่ ” เธอท�ำท่าลังเล “ถ้างัน้ ก็ยงั กะเวลาแน่นอนไม่ได้ใช่ไหม คะ?” “อาจจะหลายเดือน หรืออาจจะเปลี่ยนเป็นพรุ่งนี้เลยก็ได้” หญิงคนนั้นนิ่งฟังด้วยท่าทีเรียบร้อย “ถ้าอย่างนั้น ก็ขอให้แน่ใจนะคะ ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่คุณพร้อม ที่นี่ก็ถือเป็นที่ที่น่าสนใจทีเดียว” 18
ฟลอร่า 717
หล่อนออกเดินกลับไปตามทางเดินเล็กๆ เส้นนั้น ส่วนเขายังคงยืนอยูต่ ามล�ำพังตรงรังผึง้ ความรูส้ กึ ในใจบางอย่าง ท�ำให้วางฝ่ามือลงไปบนไม้นั้น ราวจะรับความรู้สึก จากนั้นหันกลับและ ก้าวตามหญิงคนนั้นออกมา เหล่าผึ้งที่อยู่ด้านหลังบินสูงขึ้นสู่ท้องฟ้าอันสดใส
19
1
ผนังห้องบีบรัดและอากาศก็ทงั้ ร้อนทัง้ เหม็น ทุกข้อต่อเหมือน จะลุกเป็นไฟ อันเป็นเพราะนางดิน้ รนบิดตัวจนร่างกระแทกเข้ากับผนังทุก ด้านอย่างรุนแรง หัวของนางกดงอซุกแน่นอยู่กับหน้าอก ขาทุกข้างตึงจน เป็นตะคริว แต่การดิ้นรนอย่างรุนแรงนั้นก็ช่วยได้ เพราะในที่สุดผนังด้าน หนึ่งก็อ่อนยวบ นางออกแรงเตะสุดก�ำลังกระทั่งรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่าง หลุดผลัวะออก จากนั้นทั้งดัน ทั้งฉีก ทั้งกัด จนในที่สุดก็เกิดรูแหว่ง ๆ ขึ้น รูหนึ่งให้อากาศที่บริสุทธิ์สดชื่นจากภายนอกลอดเข้ามา นางตะกายพาร่างออกจากห้องอันอึดอัดนัน้ กระทัง่ หลุดออกมา อยู่บนพื้นโลกใบใหม่ที่ไม่เคยรู้จัก มีเสียงกระหึ่มสนั่นดังขึ้นในหัว มีการ สั่นเขย่าอย่างรุนแรงราวฟ้าค�ำรามที่ท�ำให้พื้นสั่นไหว มีกลิ่นนับพันๆ กลิ่น ทีท่ ำ� ให้ถงึ กับมึนไป เท่าทีท่ ำ� ได้คอื ค่อยๆ หายใจ กระทัง่ ความรูส้ กึ ถึงอาการ สั่นเขย่าเหล่านั้นเบาบางลง ส่วนกลิ่นก็ค่อยๆ จางไปในที่สุด ร่างกายที่ ถูกบีบไว้ตึงแน่นค่อยผ่อนคลาย ส่วนจิตใจก็ค่อยสงบเมื่อความรับรู้ต่างๆ หลั่งไหลเข้ามา
ฟลอร่า 717
ที่นี่คือ ‘โถงแรกรับ’ และตัวนางคือผึ้งงาน นางสังกัดตระกูลฟลอร่า หมายเลขประจ�ำตัวคือ 717 และเพราะรู้หน้าที่ของตัวเองเป็นอย่างดี นางจึงเริ่มท�ำความ สะอาดหลอดรวงเล็กๆ ของตัวเอง เป็นเพราะได้ตะกุยตะกายอย่างรุนแรง เพื่อออกจากหลอดรวง นางถึงกับท�ำให้ผนังด้านหน้าพังลงทั้งด้าน ซึ่งไม่ เหมือนกันเลยกับเพือ่ นห้องข้างเคียงอืน่ ๆ ทีอ่ อกมาได้อย่างเรียบร้อย นาง มองดูพวกนัน้ จากนัน้ เริม่ ท�ำตามด้วยการเก็บเศษซากทีห่ กั พัง เอาไปกอง ไว้ให้เรียบร้อยตรงพื้นที่ส�ำหรับกองของเสีย การท�ำงานท�ำให้ความรู้สึก อื่นๆ เลือนไป นางรับรู้ว่าโถงแรกรับใหญ่โตกว้างขวางมาก และรู้ว่า ลักษณะของความสั่นสะเทือนในอากาศเปลี่ยนไปเมื่อเปลี่ยนพื้นที่ หลอดรวงเล็กๆ เช่นเดียวกับของนางเรียงกันแถวแล้วแถวเล่าไป เป็นทางยาว เป็นแถวหลอดรวงที่เงียบสงบ แต่มีเสียงสะท้อนออกมาที่ฟัง ดูเหมือนว่าเจ้าของหลอดรวงเหล่านั้นยังหลับอยู่ แล้วทันทีนั้นพื้นที่รอบๆ ตัวนางก็เต็มไปด้วยสภาพที่ผนังของหลอดรวงต่างๆ ถูกดันให้หลุดเปิด มี หลายผนังทีเดียวที่หลุดทะลุจนทลายลงเมื่อผึ้งเกิดใหม่หลุดออกมา นาง รับรูถ้ งึ กลิน่ ทีแ่ ตกต่างของเพือ่ นบ้านเกิดใหม่ บ้างก็เป็นกลิน่ อันหอมหวาน บ้างก็เป็นกลิ่นที่หอมแรงกว่า แต่ทั้งหมดล้วนเป็นกลิ่นน่าสูดดม มีแรงกระแทกแบบไม่เป็นจังหวะเกิดขึน้ บนพืน้ นางผึง้ วัยละอ่อน ตัวหนึ่งวิ่งเตลิดมาตามทางเดินระหว่างหลอดรวงด้วยสีหน้าที่แตกตื่น “หยุด!” มีเสียงตวาดสัง่ อย่างเกรีย้ วกราดดังสะท้อนก้องออกมา จากสุดปลายทางเดินทัง้ สองด้านของแถวหลอดรวง จากนัน้ มีกลิน่ ชนิดหนัก แน่นรุนแรงทีท่ ำ� ให้ตอ้ งย่นระย่อลอยตามมา ผึง้ ทุกตัวหยุดการเคลื่อนไหว นางผึ้งวัยเยาว์ตัวนั้นไปสะดุดล้มคว�่ำอยู่ตรงกองเศษขยะของฟลอร่า แล้ว คลานเข้าไปซุกอยู่ในหลอดรวงส่วนที่ยังเหลือ เบียดตัวแนบอยู่กับมุมหนึ่ง สองมือเล็กๆ ของนางชูสูง ร่างสองร่างซึง่ ห่มคลุมและปกปิดใบหน้าไว้ดว้ ยกลิน่ แบบขมๆ ซึง่ ท�ำให้ทงั้ คูด่ เู หมือนกันก้าวเดินมาตามทาง ตรงมาทางฟลอร่า พวกเขาผลัก 21
ฉัตรนคร เขมาสารี แปล
นางไปข้างหนึง่ จากนัน้ ลากนางผึง้ วัยเยาว์ทกี่ ำ� ลังร�ำ่ ไห้ออกมา เมือ่ มองเห็น เดือยแหลมๆ ที่ข้อมือทั้งสองข้าง ความรับรู้ที่เกิดขึ้นอย่างหวาดกลัวใน สมองก็บอกฟลอร่าว่าพวกนี้คือเจ้าหน้าที่ต�ำรวจ “เจ้าหลบหนีการตรวจสอบ” หนึง่ ในสองดึงทีป่ กี ทัง้ สองข้างของ นางตัวน้อย ในขณะอีกร่างตรวจเยื่อหุ้มขาทั้งสี่ข้างที่ยังเปียกชื้น “ได้โปรด... ไว้ชวี ติ ” นางร�ำ่ ไห้ “ข้าจะไม่บนิ ข้าจะรับใช้ในเรือ่ ง อื่นๆ ทุกด้าน...” “ความพิกลพิการเป็นเรื่องชั่วร้าย ยอมให้เกิดขึ้นไม่ได้” ก่อนที่นางตัวน้อยจะทันได้เอ่ยอะไรต่อไป ต�ำรวจสองนายนั้นก็ กดหัวของนางลงกระทัง่ ได้ยนิ เสียงหักดังกร๊อบ ร่างของนางทรุดห้อยอยูใ่ น มือของทั้งคู่ จากนั้นพวกเขาทิ้งร่างนั้นลงบนทางเดิน “เจ้า!” เสียงแหบห้าวอันเป็นลักษณะเฉพาะตัวพูดกับฟลอร่าแต่ นางไม่รวู้ า่ เสียงนัน้ มาจากร่างไหน จึงได้แต่จบั จ้องอยูท่ เี่ ดือยแหลมสีดำ� ซึง่ อยู่ตรงด้านหลังของมือของพวกเขา “อยู่นิ่งๆ!” อุปกรณ์ส�ำหรับวัด สีด�ำ ยาวถูกดึงออกมาจากถุงมือ จากนัน้ พวกเขาวัดความสูงของนาง “มีความ แตกต่างมากเกินกว่าจะยอมรับได้! ผิดปกติ!” “เอาละ แค่นั้นพอแล้ว...ผู้ตรวจการ” เจ้าหน้าที่ปล่อยมือจาก ฟลอร่าเมื่อได้ยินเสียงอันมีเมตตาทั้งยังส่งกลิ่นอันหอมหวานนั้น ทั้งคู่ก้ม หัวคารวะร่างสูงที่แต่งตัวสะอาดสะอ้านเรียบร้อยของผึ้งผู้เป็นเจ้าของ ใบหน้างดงาม “แต่...ซิสเตอร์เสจ...นางตัวนี้มันอัปลักษณ์น่ารังเกียจที่สุด” “และยังใหญ่เกินขนาดมากด้วย” “ก็ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น แต่เอาละ...ขอบใจนะ พวกท่านไป ได้แล้ว” ซิสเตอร์เสจคอยกระทั่งทั้งคู่ก้าวจากไป นางส่งยิ้มให้ฟลอร่า “กลัวพวกเขาไว้ก็ดีแล้ว ทีนี้อยู่นิ่งๆ ให้ข้าอ่านวงศ์ของเจ้าก่อน...” “ข้าคือฟลอร่า 717” 22
ฟลอร่า 717
ซิสเตอร์เสจกระดกเสารับสัญญาณขึ้นสูง “พนักงานท�ำความ สะอาดที่พูดได้...จริงหรือนี่..!” ฟลอร่าจับจ้องอยูท่ ใี่ บหน้าอันเป็นสีนำ�้ ตาลอ่อนอมทองกับดวงตา คู่โตสีด�ำนั้น “แล้วข้าจะต้องถูกฆ่าไหม?” “อย่าตัง้ ค�ำถามกับนักบวช” ซิสเตอร์เสจใช้สองมือลูบใบหน้าของ ฟลอร่าลงมาทั้งสองข้าง “ไหนอ้าปากซิ” นางมองเข้าไปข้างใน “บางที” จากนัน้ นางค้อมศีรษะลงมาเหนือริมฝีปากของฟลอร่าแล้วป้อนน�ำ้ ผึง้ สีทอง หยดหนึ่งให้ ผลทีเ่ กิดนัน้ ฉับพลันและน่าทึง่ ในใจของฟลอร่าสว่างกระจ่างขึน้ ทันที ส่วนร่างกายก็รสู้ กึ มีพลัง นางรับรูไ้ ด้เองว่าซิสเตอร์เสจต้องการให้นาง ตามท่านไปอย่างเงียบๆ และนางจะต้องท�ำอะไรก็ตามที่ท่านต้องการ ขณะเดินตามท่านไปตามทางเดิน นางสังเกตเห็นว่าผึง้ ทุกตัวหลบ สายตาและท�ำตัวให้ดเู หมือนว่ายุง่ อีกทัง้ ยังเห็นด้วยว่าร่างไร้ลมหายใจของ นางผึ้งงานตัวน้อย ถูกผึ้งหลังค่อมสีด�ำตัวหนึ่งคาบเดินไปตามแนวร่องน�้ำ ทิ้ง น�ำไปข้างหน้าจนไกลจากนางและท่านนักบวชแล้ว ยังมีผึ้งประเภท เดียวกันนี้อีกหลายตัวซึ่งล้วนแต่เดินอยู่ในร่องริมทางเดิน บ้างก็ขนขี้ผึ้ง สกปรกทีป่ น่ั รวมไว้เป็นก้อนๆ แล้วออกไป บ้างก็ขดั ถูทำ� ความสะอาดหลอด รวงที่หักพัง ไม่มีสักรายที่จะเงยขึ้นมอง “พวกนี้เป็นพี่น้องวงศ์เดียวกับเจ้า” ซิสเตอร์เสจเอ่ยขณะมอง ตามสายตาของฟลอร่าไป “แต่ทงั้ หมดเป็นใบ้ เดีย๋ วเจ้าก็จะต้องไปท�ำงาน กับพวกเขาในส่วนสุขาภิบาลเพื่อให้บริการที่มีคุณค่าแก่รังของเรา แต่ ก่อนอื่น...เจ้าจะต้องมารับการทดสอบเป็นการส่วนตัวเสียก่อน” ว่าแล้ว นางยิ้มให้ฟลอร่า “มาสิ” ฟลอร่าเดินตามไปอย่างยินดี ความทรงจ�ำทั้งหมดเกี่ยวกับ ความเป็นความตายล้วนมลายหายเพราะมันถูกแทนที่ด้วยความอยาก ได้ลิ้มรสน�้ำผึ้งนั้นอีกครั้ง
23
2
ท่านนักบวชเดินอย่างรวดเร็วผ่านทางเดินสีซดี ของโถงแรกรับ
ฟลอร่าตามไปติดๆ สมองของนางจดจ�ำเสียงและกลิน่ ทัง้ หมดทีไ่ ด้รบั รูเ้ มือ่ ผึ้ ง จากวงศ์ ที่แตกต่างโผล่ออกจากหลอดรวงเป็นครั้งแรก มีผึ้งงาน สุขาภิบาลร่างด�ำอีกจ�ำนวนมากเคลือ่ นไหวขนย้ายขีผ้ งึ้ สกปรกซึง่ ก็มจี ำ� นวน มากเช่นกันไปตามแนวร่องน�้ำทิ้ง ฟลอร่ารับรู้ได้ถึงกลิ่นที่มีลักษณะพิเศษ ของพวกนี้ รวมถึงการที่ผึ้งอื่นๆ หลีกเลี่ยงการเสวนากับพวกนาง ฟลอร่า ขยับเข้าใกล้ซิสเตอร์เสจและกลิ่นอันหอมหวานของท่านให้มากยิ่งขึ้น ท่านนักบวชหยุดเดินพร้อมขยับยกเสารับสัญญาณขึ้นสูง ขณะ นั้นทั้งคู่เดินมาถึงสุดปลายด้านหนึ่งของโถงแรกรับแล้ว หลอดรวงซึ่งมี จ�ำนวนมากและเรียงรายต่อเชื่อมกันมาชนิดนับไม่ถ้วนนั้นสิ้นสุดลงตรง บริเวณนี้ และประตูบานใหญ่รปู หกเหลีย่ มทีเ่ ห็นอยูเ่ ปิดเข้าสูห่ อ้ งซึง่ มีพนื้ ที่ เล็กกว่า เสียงปรบมือแสดงความชืน่ ชมกระหึม่ จากภายในส่งกลิน่ ทีน่ า่ ตืน่ เต้นชนิดใหม่ออกมาด้วย ฟลอร่าเงยมองซิสเตอร์เสจ “ผิดเวลาไปหน่อย” ท่านนักบวชกล่าว “เพราะว่าข้าจะต้องเข้า
ฟลอร่า 717
ร่วมพิธคี ารวะต้อนรับ” พอก้าวเข้าไปในนัน้ ได้ ท่านก็สงั่ ให้ฟลอร่าไปคอย ที่ผนังห้องด้านหนึ่ง ส่วนตัวท่านเองก้าวออกไปยืนหน้าฝูงผึ้ง ฟลอร่าเฝ้า มองขณะพวกนั้นปรบมือกระหึ่มอีกครั้งพลางรวมตัวกันตรงหน้าปากทาง ของหลอดรวงหนึ่งซึ่งยังปิดอยู่ ฟลอร่าเหลียวมองไปรอบๆ ห้องอันสวยงาม เห็นได้ชัดว่าที่นี่ก็ คือโถงแรกรับ แต่สำ� หรับผึง้ ระดับทีส่ งู กว่า นัน่ ก็เพราะพืน้ ทีน่ กี้ ว้างขวาง มี การจัดเรียงให้มีเพียงสองแถวล้อมรอบหลอดรวงซึ่งอยู่ตรงกลาง แต่ละ ส่วนประกอบไปด้วยส่วนสัดทีไ่ ด้รบั การแกะสลักตกแต่งไว้อย่างงดงามและ เฉพาะตัว ซิสเตอร์เสจหยุดยืนตรงหน้าหนึ่งในคณะกรรมการต้อนรับ มี ผึง้ หลายตัวถือจานก้นตืน้ ขนาดใหญ่ใส่ขนมอบและเหยือกน�ำ้ ชนิดสองหูซงึ่ ใส่น�้ำหวานจากเกสรดอกไม้ กลิ่นอันหอมหวนชวนกินท�ำให้ฟลอร่าทั้งหิว และกระหายยิ่งขึ้น จากนัน้ มีเสียงอุทานก่นด่าพร้อมเสียงตุบ้ ตับ้ ดังอย่างทึบๆ ออกมา จากพืน้ ทีด่ า้ นในซึง่ ได้รบั การสลักเสลาไว้อย่างสวยงาม ฟังคล้ายผูท้ อี่ ยูใ่ นนัน้ ก�ำลังพุ่งกระโจน พอได้ยินเสียงผนังขี้ผึ้งพังทลายเปิด คณะกรรมการก็ยิ่ง ปรบมือส่งเสียงแสดงความชื่นชมมากขึ้นเป็นสองเท่า กลิ่นของดอกไม้ที่ แสดงถึ ง วงศ์ ข องแต่ ล ะตั ว หอมแรงยิ่ ง ขึ้ น อั น เป็ น เพราะความตื่ น เต้ น ฟลอร่าจับอณูของกลิน่ ทีแ่ ตกต่างเหล่านัน้ ได้ สมองของนางรับรูว้ า่ กลิน่ นัน้ ส่งสัญญาณบางอย่าง – ท่านชาย...ท่านชายถือก�ำเนิดแล้ว! “ขอคารวะท่านชาย!” เป็นเสียงแซ่ซอ้ งของเหล่านางผึง้ ขณะผนัง รวงอันสลักเสลาด้านหนึง่ หลุดเปิด จากนัน้ เป็นเสียงกรีดร้องอย่างยินดีเมือ่ พวกนางได้เห็นส่วนหัวขนาดใหญ่อุดมขนของ ผึ้งแรกเกิดตัวผู้โผล่พ้นออก มา “คารวะท่านชาย!” เหล่านางผึ้งส่งเสียงแซ่ซ้องอึงมี่พลางรีบ เข้าไปช่วยประคอง ดึงขีผ้ งึ้ ออกให้ และเรียงร่างของพวกตนให้ตอ่ กันแทน บันได “ค่อนข้างสูงนะ” เขาว่าขณะเดินเหยียบลงมาบนร่างของพวก 25
ฉัตรนคร เขมาสารี แปล
นาง “และก็ค่อนข้างเหนื่อยทีเดียว” เขาปล่อยกลิ่นแห่งความเป็นชายออกมาอีก อันยิ่งเป็นการปลุก เร้าให้เกิดเสียงเรียกร้องคร�่ำครวญและชื่นชมยิ่งขึ้นไปอีก “ขอต้อนรับและคารวะท่านชาย!” ซิสเตอร์เสจถอนสายบัวอย่าง ต�่ำ นางผึ้งอื่นๆ ก็ท�ำเช่นนั้นด้วยท่าทีที่งดงามเช่นกัน ฟลอร่าตะลึงมอง อย่างเลือ่ มใสแล้วพยายามท�ำตามบ้าง “นับเป็นเกียรติแก่รงั ของเรา” ซิสเตอร์เสจเอ่ยขณะยืดตัวขึ้นดังเดิม “ไม่ตอ้ งเกรงใจไปหรอก” แต่รอยยิม้ ของเขาช่างมีมนต์ศกั ดิส์ ทิ ธิ์ นางผึ้งทั้งหมดต่างยิ้มตอบ สายตาที่จ้องมองเขาเต็มไปด้วยความสนใจ อย่างยิ่ง เนื้อตัวเขายังดูรุงรังแต่สง่างาม และดูเขาให้ความสนใจกับแผง รอบคอของตัวเองเป็นอย่างยิง่ หลังจัดการปรับแต่งแผงนัน้ จนเป็นทีพ่ อใจ แล้ว เขาก็ค้อมศีรษะรับด้วยท่าทีอันผึ่งผายโอ่อ่า และในขณะเหล่านาง ผึ้งยังคงส่งเสียงชื่นชมอย่างเร่าร้อนรุนแรง เขาก็หมุนโชว์ตัวไปรอบๆ เหยียดแขนออกทีละคู่ กระจายกลิน่ ออกจากแผงขน ท�ำเสียงกระหึม่ ออก จากล�ำตัวให้พวกนางได้ตนื่ หูตนื่ ตา อันท�ำให้พวกนางยิง่ กรีดร้องอย่างยินดี พลางกรีดปีกออกใส่กัน มีบางตัวพยายามแหวกทางออกไปเพื่อยื่นขนม และน�้ำให้เขา ฟลอร่าเฝ้ามองเขารับประทาน ริมฝีปากของนางแห้งผากและ ความหิวก็เพิ่มทวี “ความโลภเป็นบาปนะ...717” ซิสเตอร์เสจถอยมายืนอยู่ข้าง นางอีกครั้ง “ระวังตัวด้วย” นางออกเดิน และไม่ทนั ทีฟ่ ลอร่าจะได้หนั กลับไปมองท่านชายผู้ นั้นอีกครั้ง เสารับสัญญาณของนางก็ถูกดึงอย่างแรงจากเส้นกลิ่นที่ท่าน นักบวชเอามาคล้องไว้ตงั้ แต่เมือ่ ไหร่กไ็ ม่รู้ นัน่ ท�ำให้ฟลอร่าต้องออกวิง่ ตาม ไปให้ทัน ขณะเดินตาม ฟลอร่ารับรูถ้ งึ แรงสัน่ สะเทือนทีพ่ นื้ รังซึง่ เปลีย่ นเป็น แบบหนักแน่น รุนแรงและมีพลังราวกับว่ามีสิ่งมีชีวิตอยู่ใต้พื้นนั้น มี 26
ฟลอร่า 717
พลังงานแผ่กระจายออกมาจากทุกทิศทุกทาง เช่นเดียวกับที่มีความรู้สึก หึ่งๆ ผ่านขึ้นมาให้รับรู้ได้ที่เท้าทั้งหก กระแสข้อมูลไหลบ่าเชี่ยวกรากขึ้น มาตามล�ำตัวนาง ขึ้นมาสู่การรับรู้ของสมอง ฟลอร่ามึนงงไปหมดกระทั่ง ต้องหยุดยืนนิ่งอยู่ที่กลางโถงใหญ่ ตรงที่นางเหยียบอยู่นั้นคือพื้นที่ปูด้วย แผ่นปูพื้นรูปหกเหลี่ยมระยิบระยับ แผ่นปูพื้นทรงนั้นเหยียดยาวต่อเนื่อง ไปตามพื้นโถง ยาวไปตามแนวทางเดินต่างๆ ผึ้งที่เดินเป็นแถวเป็นแนว จนนับจ�ำนวนแถวไม่ถ้วนนั้นข้ามไปข้ามมาอยู่บนเส้นทางที่นางเห็นตรง หน้า กลิ่นของการบอกข่าวตลบอยู่ในอากาศ ซิสเตอร์เสจกลับมาที่นาง “นี่..! ดูเหมือนเจ้าจะเข้าถึงรหัสของทุกพื้นที่ได้ในทันทีเลยนะ ยืนนิ่งๆ ซิ” จากนั้นนางใช้เสารับสัญญาณของตัวเองสัมผัสกับของฟลอร่า เบาๆ มีกลิ่นหอมชนิดใหม่เข้าห่อหุ้มทั้งคู่ไว้ ฟลอร่าสูดหายใจเข้าลึกๆ กระทัง่ ความสับสนทีพ่ รัง่ พรูขนึ้ มาในสมองค่อยจางหาย ร่างกายรูส้ กึ ผ่อน คลายส่วนหัวใจเต็มไปด้วยความอิ่มเอม เพราะกลิ่นหอมนั้นบอกให้รู้ได้ อย่างแน่นอนว่านาง...ฟลอร่า 717 นี้...เป็นที่รัก “ท่านแม่!” ฟลอร่าอุทานออกมาพร้อมๆ กับที่ทรุดกายฮวบลง “ท่านแม่ผู้ศักดิ์สิทธิ์” “ไม่ถึงขนาดนั้น” ท่านนักบวชดูปลื้มเปรม “แม้ว่าข้าจะมาจาก วงศ์อันสูงส่งเช่นเดียวกับองค์นางพญา ขอให้บุตรทั้งมวลของพระนาง จงเจริญ... และพระนางก็ชา่ งกรุณานักทีอ่ นุญาตให้ขา้ เข้าเฝ้าได้ในวันนี้ ข้า ได้รับพรอันใหญ่ยิ่งจากกลิ่นกายของพระนาง 717 เอย...กลิ่นที่เจ้าได้รับ นั้นมิใช่ใดอื่น ทว่าคือเศษเสี้ยวแห่งความรักอันแผ่จากพระนางนั่นเอง” เสียงของซิสเตอร์เสจเหมือนดังมาจากที่แสนไกล และฟลอร่าก็ น้อมรับ ขณะความรักจากองค์นางพญาหลั่งไหลผ่านร่างกายและสมอง ของนาง ทัง้ คลืน่ ความถีแ่ ละรหัสทัง้ หมดจากแผ่นปูพนื้ หลัง่ ไหลช้าลงกระทัง่ ประมวลออกมาเป็นแผนทีข่ องรังซึง่ หลัง่ รินออกมาเป็นข้อมูลอย่างต่อเนือ่ ง 27
ฉัตรนคร เขมาสารี แปล
ทุกสิ่งช่างน่าลุ่มหลงและสวยงาม นางหันไปจับจ้องอยู่ที่ท่านนักบวช “ใช่...รับรู้ได้ดีมาก” ซิสเตอร์เสจมองมาที่นาง จากนั้นชี้ให้นาง ไปยืนบนพื้นลายใหม่อีกลายหนึ่ง “ทีนี้ไปยืนตรงนั้น” ฟลอร่าท�ำตามอย่างว่าง่าย รับรูถ้ งึ การทีร่ วงผึง้ ถ่ายทอดสัญญาณ คลื่นและความถี่ที่แตกต่างอย่างเบาบาง นางขยับขาเพื่อให้สามารถรับ สัญญาณที่แรงที่สุด ส่วนท่านนักบวชก็เฝ้ามองตามอย่างสนใจ “เจ้ารับรู้ถึงบางสิ่ง...แต่ว่าเจ้าเข้าใจมันด้วยหรือไม่?” ฟลอร่าอยากจะตอบว่าเข้าใจ แต่ความสุขอันล้นพ้นที่บ่าไหล ท�ำให้พดู ไม่ออกและท�ำได้แต่เพียงจ้องมองอยูอ่ ย่างนัน้ ซิสเตอร์เสจมีทา่ ที ผ่อนคลายที่เห็นนางเงียบ “ดีแล้ว เพราะความรู้มีแต่จะน�ำทุกข์มาสู่วงศ์ของเจ้า ขณะออกเดินต่อ ความรูส้ กึ ตืน่ เต้น เป็นสุขอย่างทีส่ ดุ ของฟลอร่า มาหยุดนิง่ จนกลายเป็นความรูส้ กึ ทีร่ า่ งกายผ่อนคลายอย่างดิง่ ลึก และการ ตระหนักรูท้ เี่ พิม่ พูน เมือ่ มาถึงบัดนีน้ างจึงได้เห็นความล�ำ้ ค่าของรูปทรงอัน ผึง่ ผายของซิสเตอร์เสจอย่างแท้จริง ได้เห็นว่าขนของท่านเป็นสีทองระยิบ ระยับราวแพรไหมอยูบ่ นแถบคาดทีเ่ งาวาว และแถบคาดเหล่านัน้ ก็เข้าชุด อย่างพอดิบพอดีกบั สีทขี่ าทัง้ หกของท่าน ปีกโปร่งยาวของท่านถูกพับเก็บ ไว้ทางด้านหลัง ส่วนเสารับสัญญาณของท่านนั้นก็ค่อยๆ เรียวลงอย่าง งดงามไปจนถึงส่วนปลาย ทั้งคู่ก้าวลึกเข้าไปในรัง ฟลอร่ารู้สึกตื่นเต้นลุ่มหลงที่ได้เห็น ลวดลายแกะสลักและจิตรกรรมฝาผนังอันเป็นของเก่ารวมถึงการอยู่ร่วม กันได้อย่างงดงามของเหล่าพี่น้องร่วมรัง นางไม่ทันรับรู้ว่าแผ่นพื้นสีทอง ใต้เท้าเปลี่ยนไป และได้กลายเป็นขี้ผึ้งสีซีดๆ แต่เพียงอย่างเดียว รวมถึง การทีท่ า่ นนักบวชแผ่กลิน่ อันเป็นประหนึง่ เสือ้ คลุมมาครอบคลุมทัง้ ร่างของ ท่านเองและของนางไว้ในขณะที่ทั้งคู่ก้าวเข้าสู่ทางเดินว่างเปล่าซึ่งไม่ส่ง สัญญาณใดๆ ขึ้นมาเลย กระทั่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูบานเล็กเรียบๆ บานหนึ่งนั่น 28
ฟลอร่า 717
แหละ นางจึงรู้สึกได้ว่าเดินกันมาไกลเท่าใด ทั้งยังรู้สึกหิวอย่างยิ่งอยู่ เหมือนเดิม “จวนแล้ว” ซิสเตอร์เสจเอ่ยออกมาราวได้ยินสิ่งที่นางนึกอยู่ ในใจ ท่านเอื้อมมือออกไปแตะแผ่นสี่เหลี่ยมบนผนัง ประตูบานนั้น เปิดออก
29
3
ห้องเล็กๆ ห้องนั้นโล่งและสงบเงียบ มีกลิ่นหอมอ่อนๆ แทรก
ผ่านผนังเข้ามา แผ่นปูพนื้ หกเหลีย่ มสีซดี มีรอ่ งรอยตรงกลางห้องทีแ่ สดงให้ เห็นว่าถูกใช้งานมายาวนาน ฟลอร่าขยับสองขาให้กว้างออกจากกันเผื่อ ว่าอาจจะจับข้อมูลใดได้บ้าง “มันหมดไปนานแล้ว” ซิสเตอร์เสจยืนหันหลังให้แท้ๆ แต่ยัง ทราบว่าฟลอร่าท�ำอะไร “ส่วนเจ้าก็ต้องเงียบไว้” มีเสียงฝีเท้าวิ่ง จากนั้นมีผึ้งอีกตัวพรวดเข้าประตูมาแล้วหยุด อย่างตกตะลึงเมื่อพบร่างของนักบวชยืนอยู่ตรงหน้า “ซิสเตอร์เสจ! ไม่ทราบเลยว่าท่านจะมาที่นี่” แถบคาดที่ส่ง ประกายเข้มบอกให้รู้ว่านางเป็นผู้มีอาวุโส แต่ขนของนางเป็นสีเหลือง ใบหน้าก็ดูหยาบๆ อย่างธรรมดาๆ ส่วนเสาสัญญาณก็ดูทื่อๆ นางค้อม ค�ำนับอย่างต�่ำ ซิสเตอร์เสจก้มศีรษะรับ “ซิสเตอร์ทีเซล ท่านสบายดีไหม?” “ไม่มปี ญ ั หาเลยค่ะ ทีเซลทุกตัวล้วนแข็งแรงและเปีย่ มพลังตลอด
ฟลอร่า 717
เวลา ท่านจะไม่มวี นั พบว่าตัวไหนในวงศ์นปี้ ว่ ยไข้! ท่านถามท�ำไมหรือคะ? หรือพบว่ามีใครไม่สบายรึ?” “ไม่...ไม่มหี รอก” ซิสเตอร์เสจมองไปทีผ่ นังด้านสุดห้องอยูค่ รูห่ นึง่ ฟลอร่าเองก็มองตามไปตรงจุดสุดแนวแผ่นปูผนังทีเ่ ห็นเป็นโครงของประตู บานที่สามอยู่รางๆ ซิสเตอร์ทีเซลบีบมือสองข้างของตัวเองไว้แน่น “นับเป็นเกียรติเสมอทีท่ า่ นนักบวชแห่งเมลิซเซมาเยี่ยมเยียนเรา แต่ท่านเองมิใช่หรือ ที่เป็นผู้สั่งไม่ให้ใครเข้ามาในหอเลี้ยงแห่งนี้ มิฉะนั้นก็ แน่นอนว่าจะต้องมีใครสักคนมาคอยต้อนรับท่านล่วงหน้าแน่ๆ...” “ข้าไม่ต้องการให้ใครรู้” ซิสเตอร์เสจมองไปยังทางเดินสลัวราง ซึ่งซิสเตอร์ทีเซลเพิ่งผ่านออกมา และซิสเตอร์ทีเซลก็ใช้โอกาสนั้นส�ำรวจ ตรวจตราฟลอร่า ด้วยความกลัวกับรูปร่างที่เห็นได้ชัดๆ ว่าไม่เป็นไปตาม กฎระเบียบของตัวเอง ฟลอร่าจึงพยายามถอนสายบัวให้อย่างเก้งก้าง ซิสเตอร์ทีเซลเคาะอย่างแรงลงบนหัวเข่าที่อยู่ใกล้มือที่สุด “ต้องยื่นขามาข้างหน้า ไม่ใช่แยกออกยังงั้น!” นางหันไปทาง ซิสเตอร์เสจ “ช่างกล้าเสียเหลือเกิน! แต่ขนที่ยังเปียกๆ นี่แสดงว่าเพิ่งจะ เจาะหลอดรวงออกมา...นี่ข้าไม่เข้าใจเลย” “เราจ�ำเป็นต้องคอยระหว่างที่ท่านชายรายใหม่ถือก�ำเนิด นาง เลยได้เห็นพิธีกรรมอันแสนจะโอ้อวดที่นั่น” “โอ... เจ้าชายองค์ใหม่! นับเป็นเกียรติแก่รงั ของเรา เขาหล่อมาก ตั้งแต่ออกมาเลยรึเปล่า? หรือว่าต้องคอยให้ขนฟูดีเสียก่อน? โอ...ข้า ช่าง...” “ซิสเตอร์ทีเซล...ท่านเสียพยาบาลไปกี่คน?” “ตั้งแต่การตรวจสอบคราวที่แล้วหรือคะ?” ซิสเตอร์ทีเซลจ้อง มองมาอย่างเกรงกลัว “ถ้าเทียบกับแผนกอื่นๆ ก็ถือว่าแทบจะไม่มีเลย เพราะพวกเราไม่เหมือนพวกหาเสบียง เราไม่ออกไปเสีย่ งกับเรือ่ งอันตราย ที่โลกภายนอก แต่ถึงแม้อย่างนั้นวงศ์ของเราก็ยังประสบปัญหาในบาง 31
ฉัตรนคร เขมาสารี แปล
ครั้ง...” นางกระแอม “นับแต่การตรวจสอบครั้งล่าสุด ก็มีอยู่หกด้วยกัน ค่ะซิสเตอร์ ข้าสั่งย้ายพวกนั้นออกไปทันทีที่เห็นร่องรอยอะไรที่ผิดปกติ หรือท่าทีวา่ จะเจ็บป่วยแม้เพียงน้อยนิด เราไม่ยอมเสีย่ งเด็ดขาด ซึง่ ก็ทำ� ให้ ทีน่ เี่ รามีแต่วงศ์ทบี่ ริสทุ ธิท์ สี่ ดุ เท่านัน้ และยังเป็นพวกทีเ่ ชือ่ ฟังทีส่ ดุ อีกด้วย” นางไอออกมา “ทั้งหมดก็หกค่ะซิสเตอร์” ซิสเตอร์เสจพยักหน้ารับ “แล้วได้ข่าวเกี่ยวกับแผนกอื่นๆ มาว่า ยังไง?” “โอ! ก็แค่เรือ่ งซุบซิบกันตามโรงอาหารเท่านัน้ เองค่ะ เรือ่ งนินทา ว่าร้ายไม่มีสาระอะไรที่สมควรแก่การเอามาเล่าหรอกค่ะ...” “เล่าเถอะ” ซิสเตอร์เสจเพ่งความสนใจไปที่ซิสเตอร์ทีเซล กลิ่น ของนางลอยสูงขึ้นในอากาศ ฟลอร่าทอดตามองต�่ำไว้แต่ที่แผ่นขี้ผึ้งปูพื้น และไม่ยอมขยับเขยื้อน ซิสเตอร์ทีเซลบิดมือสองข้างอยู่ไปมา “ซิสเตอร์เสจคะ พวกเราที่โรงเลี้ยงเด็กนี่โชคดีมาก มีอาหาร มากมาย มีการจัดหาทุกสิ่งทุกอย่างมาให้ เราไม่เคยขาดแคลนอะไรเลย ไม่ต้องเผชิญหน้ากับอันตรายใดๆ ด้วย” นางกล่าวอย่างละล�่ำละลัก “มาสิ...ซิสเตอร์ ท�ำใจให้สบายๆ เถอะ” ซิสเตอร์เสจมีท่าทีที่ เมตตาและสงบนิ่ง อันท�ำให้ซิสเตอร์ทีเซลกล้าเงยหน้าขึ้นมอง “ว่ า กั น ว่ า ฝนท� ำ ให้ ฤ ดู ก าลผั น แปร ท� ำ ให้ ม วลหมู ่ ไ ม้ ไ ม่ ย อม ออกดอก หน่วยเสบียงตกร่วงลงจากอากาศโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเพราะ อะไร” นางกระตุกปอยขนของตัวเอง “ว่ากันว่าพวกเราทั้งหมดจะต้อง หิวโหย และเด็กๆ จะพากันตายทัง้ หมด พวกนางพีเ่ ลีย้ งสาวๆ ของข้าเป็น กังวลกันมากเสียจนข้ากลัวว่าพวกนางจะพากันลืม...” นางส่ายหน้า “แต่ พวกนางก็ยังไม่ได้ท�ำอย่างนั้นหรอกนะคะ และก็ไม่มีทางจะท�ำ เพราะ พวกนางได้รับการอบรมดูแลอย่างเข้มงวด และสิ่งต่างๆ ที่ต้องท�ำก็มีการ ควบคุมดูแลเป็นอย่างดี ถึงแม้ว่าพวกนางจะนับเลขได้ก็ตาม...ท่านจะสั่ง ประหารข้าเสียก็ได้หากว่ามันไม่ใช่อย่างที่ข้าพูด” “เจ้าไม่จ�ำเป็นต้องอนุญาตหรอก” 32
ฟลอร่า 717
ซิสเตอร์ทเี ซลหัวเราะออกมาพลางก็เอือ้ มออกมาคว้ามือข้างหนึง่ ของซิสเตอร์เสจ “โอ...ซิสเตอร์เสจคะ ข้ารู้สึกดีเหลือเกินที่ได้พูดจาสัพยอกเช่นนี้ กับท่าน ทีนี้ข้าก็ได้แบ่งปันทุกข์ร้อนไปแล้ว ข้าไม่รู้สึกกลัวอีกต่อไป!” “เป็นภารกิจของเมลิซเซ ที่จะรับเอาความกลัวมาไว้ เพื่อที่รัง ของเราจะได้ปลอดภัยและเสรี” กลิ่นอันให้อารมณ์ที่สงบนิ่งหลั่งไหลออก มาจากซิสเตอร์เสจกระทั่งครอบคลุมไปทั่วห้องนั้น “เอเมน” ซิสเตอร์ทีเซลกล่าว “ส�ำหรับความกล้าหาญของวงศ์ ทิศเทล “ท�ำไมเหรอคะ? พวกเขาท�ำอะไรหรือ?” สายเสียแล้ว! ฟลอร่า เองก็เพิ่งจะรู้สึกตัว ซิสเตอร์ทีเซลตะลึงแล้วมองมาอย่างโกรธเกรี้ยว ลืมเรื่องยุ่งยาก กังวลใจของตัวเองเสียสิ้น “นางพูดได้รึ? ช่างหยาบคายไม่รู้ที่ต�่ำที่สูง! ซิสเตอร์เสจคะ... ได้ โปรดยกโทษให้กับความอยากรู้ของข้าด้วยเถิด แต่ว่าท�ำไมนางถึงมาอยู่ที่ นี?่ หากว่ามาเพือ่ ท�ำความสะอาด ข้าก็จะได้สง่ นางไปสูพ่ นื้ ทีท่ คี่ วรไป เพียง แต่ขา้ หวังว่า ตอนนีพ้ นักงานสุขาภิบาลจะไม่พากันพูดได้เสียแล้วหรอกนะ เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นละก็ คงจะมีแต่เรื่องเอะอะอึกทึกอย่างแน่นอนเลย!” นางว่าแล้วมองมาที่ฟลอร่า “นางทาสสกปรกที่โหวกเหวกโวยวาย” “ซิสเตอร์ทีเซล ท่านเป็นผู้ตัดสินความต้องการของเรารึ?” “ปละ...เปล่าค่ะ...เปล่า ข้าต้องขออภัยด้วย” “ถ้าอย่างนั้นก็ได้โปรดระลึกไว้ด้วยว่า ความหลากหลายไม่ใช่ เรื่องเดียวกันกับความพิกลพิการ” “ท่านนักบวชเมตตาช่วยข้าด้วยปัญญาอันเหนือกว่าของนาง แม้วา่ ในความไม่รเู้ รือ่ งรูร้ าวของข้านัน้ ทัง้ สองสิง่ ทีท่ า่ นพูดจะฟังดูเป็นเรือ่ ง เดียวกัน” ซิสเตอร์ทเี ซลก้าวถอยหลังไปเพือ่ มองดูฟลอร่า “ช่างตัวโตอย่าง น่าเกลียดน่ากลัวอะไรเช่นนี้ แล้วขนนั่น...เดี๋ยวพอมันแห้ง คงจะหนา 33
ฉัตรนคร เขมาสารี แปล
เหมือนขนของพวกผู้ชายเลย แล้วยังปีกนั่นอีก...สีด�ำยังกับอีกา แม้ว่าข้า จะไม่เคยเห็นตัวมันจริงๆ ก็ตาม โอ...ต้องขอบพระทัยพระบารมีของ พระแม่” ซิสเตอร์เสจยืนสงบนิ่งอย่างยิ่ง “ท่านคงจะเหนื่อยมาก งานหนักละกระมัง? แม้ว่าดวงใจอัน จงรักของท่านจะอยากถวายงานให้มากยิ่งขึ้นไปอีก แต่จิตใจของท่านก็ เหนื่อยล้าเสียแล้วกระมัง?” ซิสเตอร์ทีเซลรีบส่ายหน้าอย่างตกใจ ส่วนซิสเตอร์เสจหันมาหา ฟลอร่า “อ้าปากซิ...717 ให้ซิสเตอร์ทีเซลได้ดูหน่อย” ฟลอร่าท�ำตาม ซึ่งซิสเตอร์ทีเซลก็เพ่งมองเข้าไปข้างในในทันที นางมองไปที่ซิสเตอร์เสจอย่างแปลกใจ จากนั้นคว้าเข้าที่ลิ้นของฟลอร่า แล้วดึงออกมาจนสุดความยาว ก่อนจะปล่อยมือให้มนั ม้วนวาบกลับคืนเข้า ปาก “อ้อ! เป็นไปได้จริงๆ แต่ว่า...ลิ้นนั่น...” “นางจะเลิกใช้มนั เมือ่ ถึงเวลาทีต่ อ้ งกลับไปเข้าพวกของนาง และ หากว่ายังมีความทรงจ�ำใดเหลืออยู่ ข้านี่แหละที่จะเป็นคนจัดการลบการ รับรูใ้ ดๆ ก็ตามออกจากความทรงจ�ำของนางเสียด้วยตัวของข้าเอง ทดสอบ ดูสิ และหากว่านางไม่มีประโยชน์ใดๆ ก็ขับนางออกไปได้ทันทีเลย” ซิสเตอร์เสจมองฟลอร่าอย่างเมตตา “การทดสอบนีน้ บั เป็นสิทธิพ์ เิ ศษอย่าง ยิ่ง เจ้าจะว่ายังไง?” “น้อมรับ...เชื่อฟัง...และรับใช้” ฟลอร่าโพล่งออกมาอย่างชนิด ไม่ได้ตระเตรียม ซิสเตอร์ทีเซลตัวสั่น “ก็หวังว่าจะท�ำเช่นนั้น นังน่าเกลียด!” ฟลอร่ารู้สึกอับอายจึงหันกลับไปหาซิสเตอร์เสจอย่างจะยึดนาง เป็นโล่ แต่ปรากฏว่าร่างของท่านนักบวชหายไปเสียแล้ว “เป็นอย่างนั้นแหละ” ซิสเตอร์ทีเซลซึ่งจ้องอยู่บอก “เวลา 34
ฟลอร่า 717
อยู่กับพวกนาง เจ้าไม่มีทางรู้หรอกว่าตัวเองก�ำลังถูกพาไปที่ไหน จะมี เรื่องให้แปลกใจได้ตลอด ตามมาสิ!” นางเปิดประตู จากนั้นฟลอร่าได้ กลิน่ หอมอันหวานบริสทุ ธิจ์ ากในนัน้ “นีถ่ า้ หากว่าซิสเตอร์เสจไม่ได้เป็น คนสั่งเองว่าให้ท�ำอย่างนี้นะ ข้าจะถือว่านี่เป็นการลบหลู่เลยทีเดียว” นางใช้เท้าดันฟลอร่าให้ผ่านเข้าประตูนั้น “เอาละ...มาจัดการให้มัน เสร็จๆ ไปเสียที”
35
4
โถงเลี้ยงเด็กใหญ่มหึมาแห่งนั้นเต็มไปด้วยคอกนอนซึ่งมีแสง
สว่างเรืองรองแถวแล้วแถวเล่า บางคอกมีลำ� แสงเล็กๆ กระเพือ่ มเป็นคลืน่ อยูด่ า้ นบน ฟลอร่าเดินตามซิสเตอร์ทเี ซลลึกเข้าไปด้านใน และให้นกึ แปลก ใจที่พบว่าแสงที่เห็นนั้นความจริงแล้วคือของเหลวที่เปล่งประกายได้ ของเหลวนัน้ หยาดเป็นหยดเล็กๆ ลงจากปากของเหล่าพยาบาลสาวทีโ่ น้ม ตัวอยู่เหนือคอกนอน นอกจากนั้นยังมีพยาบาลอีกจ�ำนวนมากที่เคลื่อนที่ ไปมาอยู่ในแผนกนั้นอย่างเงียบๆ นางเหล่านั้นทั้งอายุน้อย ทั้งสวยงาม และมีปลายคางที่ส่งประกายเรืองรอง “สวยเหลือเกิน!” แม้จะขุน่ เคืองไม่พอใจ แต่ซสิ เตอร์ทเี ซลก็มที ที า่ ผ่อนคลายพร้อม พยักรับ นางชี้ไปที่คอกหนึ่งซึ่งไม่มีพยาบาลประจ�ำ “หญิงหรือชาย?” ฟลอร่าก้มลงมอง ตัวอ่อนตัวนัน้ เพิง่ ออกจากไข่มาหมาดๆ เยือ่ หุม้ เปลือกทีอ่ อ่ นนุม่ เงาวาวสีไข่มกุ ยังติดอยูก่ บั ผิวสีขาวทีโ่ ปร่งบาง ดวงหน้าเล็ก
ฟลอร่า 717
กระจ้อยนัน้ ยังหลับ มีกลิน่ น�ำ้ นมหอมหวานลอยอยูเ่ หนือใบหน้านัน้ “ผู้หญิง ช่างสมบูรณ์แบบเหลือเกิน!” “ก็แค่นางผึ้งงานอีกตัว ทีนี้ลองหาผู้ชายซิ” ซิสเตอร์ทีเซลพยัก หน้าไปยังโถงเลี้ยงอันกว้างใหญ่ทั้งโถงนั้น “ได้ค่ะซิสเตอร์” ฟลอร่าขยับเสารับสัญญาณของตัวเองขึ้นสูง จากนั้นสูดดมเอากลิ่นของทารกเพศหญิงจากแต่ละแถวเข้าไปแรงๆ อย่าง ต่อเนื่อง “หาจากตรงนี้ไม่ได้ นังโง่” ฟลอร่าไม่ได้ตอบอะไร นางได้กลิ่นที่แสดงถึงวงศ์ที่แตกต่างของ เหล่าพยาบาลสาว ได้กลิ่นเด็กๆ เพศหญิงนับพัน แต่ไม่มีกลิ่นผู้ชาย “ตรวจดูแล้วค่ะ ไม่มีผู้ชายเลย ท�ำไมถึงเป็นอย่างนั้น?” ซิสเตอร์ทีเซลจ้องหน้านางเขม็ง “ปลายฤดูแล้ว ท่านนางพญาไม่ให้ก�ำเนิดพวกเขาแล้ว” ว่าแล้ว นางสะบัดตัว “แต่ไอ้การจับกลิน่ ได้ดนี มี่ นั ยังไม่เพียงพอทีจ่ ะให้แกพ้นจาก ฝ่ายสุขาภิบาลมาได้หรอกนะ ทีนี้ก็หุบๆ ปากเข้าไว้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ ของเราที่จะสรุปเรื่องการประเมินผลครั้งนี้เอง” ซิสเตอร์ทีเซลผลักฟลอร่าเข้าไปตรงคอกที่นางชี้ให้ดูตั้งแต่ทีแรก จากนั้นตบๆ ลงตรงข้างคอกเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นตื่น พอเจ้าตัวเล็กตื่นขึ้น แล้วอ้าปากพร้อมส่งเสียงร้อง นางก็ยกมือกอดอกด้วยท่าทีพออกพอใจ ตามองมาที่ฟลอร่า “ยังไงล่ะทีนี้?” ฟลอร่าก้มลงมอง ตัวอ่อนแรกเกิดในนัน้ งอตัวขึน้ มาหานาง กลิน่ กุหลาบอันอบอุ่นลอยขึ้นมาแรง เหมือนถักร้อยด้วยกลิ่นหอมอันประณีต น่าบูชาขององค์นางพญา แล้วทันทีนั้นก็มีอาการเต้นเป็นจังหวะเริ่มขึ้นใน กระพุ้งแก้มทั้งสองข้างของฟลอร่า กระทั่งในปากของนางเต็มไปด้วย ของเหลวแสนหวาน นางหันไปหาซิสเตอร์ทีเซลอย่างตกใจ “ปล่อยมันออกมา!” นางร้อง “อย่ากลืนลงไป ปล่อยมันออกมา!” จากนัน้ นางดึงฟลอร่าให้ไปอยูต่ รงจุดทีถ่ กู ต้องในขณะทีข่ องเหลว 37
ฉัตรนคร เขมาสารี แปล
เรืองแสงนั้นเอ่อล้นออกจากปาก เมื่อของเหลวนั้นตกลงไปต้องที่ตัวอ่อน เจ้าตัวเล็กก็หยุดร้องและบิดตัวขึ้นมาเลียกิน ของเหลวหลายหยดนั้นรวม ตัวกันเหนียวข้นขึ้นกระทั่งกลายเป็นสายเล็กๆ ที่ลงไปขดวงล้อมอยู่รอบ ร่างของทารกและหนูน้อยได้กินจนอิ่ม ของเหลวนั้นไหลออกมาน้อยลง กระพุ้งแก้มของฟลอร่าหยุด กระเพื่อม และนางอยู่ในอาการหมดเรี่ยวหมดแรงสิ้นเชิง จึงยึดพยุงตัวไว้ กับด้านข้างของคอก และได้เห็นว่าทารกน้อยตัวโตขึน้ ส่วนทีฐ่ านของคอก นอนนั้นก็เรืองแสง พยาบาลอื่นๆ ต่างหันมามอง “โอ้โห!” ซิสเตอร์ทีเซลร้อง “นี่ถ้าไม่ได้เห็นเรื่องนี้ด้วยตัวเอง... ไม่ได้เห็นว่านางฟลอร่าจากแผนกสุขาภิบาล สามารถสร้างรอยัลเจลลี่... ไม่ใช่สิ...ธารทิพย์...” นางแก้ไขสิ่งที่ตัวเองพูดเสียใหม่ “แกจะต้องเรียก สิ่งนี้ว่าธารทิพย์เท่านั้น” “ท�ำไมหรือคะ...ซิสเตอร์?” ฟลอร่ารู้สึกว่าร่างกายอบอุ่นจนง่วง นอน ซิสเตอร์ทีเซลท�ำเสียงไม่พอใจ “เลิกถามได้แล้ว เท่าที่ต้องจ�ำเอาไว้ก็คือให้อาหารทารกเท่าที่ หัวหน้าของแกสัง่ ห้ามให้มากกว่าทีส่ งั่ ไม่วา่ ทารกจะร้องขออย่างไรก็ตาม ซึ่งพวกแกจะขอแน่ เอาละ...ทีนี้ข้าต้องหาที่ให้แกนอนเสียก่อน ทั้งๆ ที่ ข้าก็ยงั ไม่รหู้ รอกนะว่าสาวๆ อืน่ จะว่ายังไงกันมัง่ ส่วนแกก็ไม่ตอ้ งคาดหวัง ไปหรอกนะ ว่าพวกนางจะมาแตะต้องหรือช่วยท�ำความสะอาดเนือ้ ตัวให้” ซิสเตอร์ทีเซลน�ำฟลอร่าไปยังบริเวณที่พักซึ่งมีผึ้งสาวๆ นอนคุย กันอยู่เงียบๆ หรือไม่ก็ก�ำลังหลับ ตามบริเวณขอบปากของหญิงเหล่านี้ยัง มีร่องรอยสะท้อนแสงให้เห็น ฟลอร่าทรุดตัวลงนอนทันที “ฟลอร่า 717 มาอยูร่ วมกับพวกเจ้าทีน่ ตี่ ามความต้องการของ ซิ สเตอร์เสจ” น�้ำเสียงของซิสเตอร์ทีเซลท้าทายทุกตัวที่อยู่ตรงนั้นให้ลุกขึ้น คัดค้าน “แน่นอนว่านางตัวนี้มีธารทิพย์ด้วย ซึ่งก็แน่นอนอีกว่านี่เป็นเรื่อง ไม่ปกติอย่างยิง่ ส�ำหรับวงศ์ของนาง แต่เราก็กำ� ลังอยูใ่ นฤดูกาลอันผิดเพีย้ น 38
ฟลอร่า 717
ไม่ว่าจะเรื่องฝนหรืออากาศที่หนาวเย็นหรือการขาดแคลนอาหาร ดังนั้น เราทั้งหมดก็ต้องช่วยกัน...ชัดมั้ย?” เหล่าพยาบาลอุบอิบพึมพ�ำเป็นทียอมรับแล้วน�ำอาหารและน�ำ้ มา วางให้ในรัศมีทฟี่ ลอร่าจะเอือ้ มถึง แต่ตอนนัน้ นางเหน็ดเหนือ่ ยจนเกินกว่า จะเคลื่อนไหว เสียงของซิสเตอร์ทีเซลยังดังอยู่เหนือหัวและนางก็รู้ว่าเมื่อ ใดก็ตามทีร่ วงผึง้ สัน่ สะเทือน กลิน่ หอมอันศักดิส์ ทิ ธิท์ ลี่ อยขึน้ มาจากการสัน่ สะเทือนนั้นเป็นกลิ่น ‘รักจากพระนาง’ ทั้งยังเป็นพิธีสวดมนตร์อัน ศักดิ์สิทธิ์ด้วย ฟลอร่ารู้สึกอยากมีส่วนร่วมในบทสวดอันสอดประสานและ อ่อนหวานทีเ่ หล่าพยาบาลก�ำลังขับร้องร่วมกัน แต่หอ้ งนีก้ ช็ า่ งมืดสลัวและ อบอุ่น ส่วนที่นอนนั้นเล่าก็อ่อนนุ่ม...
***** งานของฟลอร่าเป็นเรื่องเรียบง่ายตรงไปตรงมาเช่นเดียวกับงาน ของพยาบาลอื่นๆ นั่นก็คือมีหน้าที่ให้ธารทิพย์แก่ทารกตามที่ได้รับค�ำสั่ง จากนั้นหยุดพักเมื่อธารทิพย์หยุดไหล แล้วท�ำอย่างนั้นซ�้ำอีก เรื่องราว ด�ำเนินไปเช่นที่ซิสเตอร์ทีเซลได้กล่าวเน้นถึงความส�ำคัญไว้กับซิสเตอร์เสจ คือช่วงเวลาการให้อาหารจะถูกตรวจตราอย่างเข้มงวด และถูกก�ำหนด ด้วยเสียงระฆังที่แตกต่าง ซึ่งจะเป็นการส่งสัญญาณไปยังพื้นที่โถงเลี้ยง ว่าจุดใดที่ต้องปฏิบัติการ หรือจะต้องหยุดการให้อาหาร เสียงระฆังที่ดัง อยู่ตลอดเวลาเหล่านี้ รวมทั้งพลังที่เปล่งประกายแวววาวของตัวอ่อนที่ ได้รับอาหาร ได้สร้างให้เกิดบรรยากาศของรัศมีที่เข้มข้นและเหมือนฝัน ขึ้นภายในโถงเลี้ยง แต่ก็มีอยู่เสียงหนึ่งที่ท�ำให้ฟลอร่ารู้สึกตื่นตัวได้ทุกครั้ง นั่นก็คือเสียงอันกังวานของ ‘ระฆังประกาศอรุณ’ เสียงที่ดังมาเป็นการ เฉพาะนี้บอกให้เหล่าผึ้งรับรู้ว่า พระอาทิตย์ได้มาเยือนฟากฟ้าที่ด้านนอก รังอันปลอดภัยของพวกนางอีกครั้งหนึ่งแล้ว ฟลอร่าชอบแรงสั่นสะเทือนนี้เป็นพิเศษและเฝ้าคอยฟังส�ำเนียง แห่งความรื่นรมย์อันล�้ำค่านี้ ทุกๆ รอบหลังระฆังดังสามครั้ง นางผึ้งพี่เลี้ยง 39
ฉัตรนคร เขมาสารี แปล
จะมาคัดพยาบาลทั้งหมดที่ขนตั้งแข็งขึ้นแล้วและธารทิพย์ก็เริ่มแห้ง จาก นัน้ น�ำพยาบาลซึง่ ขนยังอ่อนนุม่ และชุม่ ชืน้ เพราะเพิง่ มาใหม่จากโถงแรกรับ เข้าแทนที่ แต่ขนของฟลอร่าไม่เปลี่ยน ดังนั้นนางจึงได้อยู่ต่อ เมื่อระฆัง ประกาศอรุณเวียนมาถึงรอบทีห่ ก พยาบาลรอบตัวนางก็ถกู เปลีย่ นไปแล้ว ทัง้ หมด ทว่าธารทิพย์ของนางยังคงเอ่อออกมาอย่างเข้มข้นไม่มเี ปลีย่ นแปลง แม้แต่พวกพีเ่ ลีย้ งทีเ่ ข้ามาควบคุมดูแลก็ยงั ถูกเปลีย่ น และนางพบว่าต้องมี พีเ่ ลีย้ งจากวงศ์ทเี ซลมาคราวละหลายๆ ตัวอยูเ่ สมอ และขณะเฝ้ามองพวก นางปฏิบตั หิ น้าทีก่ นั ฟลอร่าก็เริม่ เข้าใจในภารกิจของโถงเลีย้ ง คอกนอนจะถูกหมุนเวียนตลอดเวลา ในแต่ละวันพยาบาลที่ใกล้ หมดวาระประจ�ำการจากห้องนีจ้ ะจัดการเก็บกวาดคอกนับพันๆ จนเกลีย้ ง จากนั้นกองทัพขนาดย่อมๆ ของเหล่าพนักงานสุขาภิบาลก็จะเข้ามาเพื่อ ขนขยะออกไปทิ้งแล้วขัดถูท�ำความสะอาดพื้น ฟลอร่าแอบสังเกตการ ท�ำงานของพวกนาง และแม้ว่าจะไม่เคยได้สบตาหรือพูดคุยกันแม้แต่ค�ำ เดียว แต่ก็เห็นได้ชัดว่าพวกนางท�ำงานอย่างกระฉับกระเฉงคล่องแคล่ว พยาบาลทั้งหมดต่างโล่งใจเมื่อพวกสุขาภิบาลเสร็จสิ้นภารกิจออกไป แต่ ไม่มีใครโล่งใจไปกว่าฟลอร่าซึ่งอับอายกับวงศ์ของตัวเอง จากนั้นเหล่า พยาบาลก็จะตระเตรียมคอกว่างๆ ในพื้นที่ใหม่ที่ถูกท�ำความสะอาดไว้ เรียบร้อย ส่วนเหล่าพีเ่ ลีย้ งทีท่ ำ� หน้าทีค่ วบคุมก็จะสวดมนต์เพือ่ ขอพรแห่ง ความสะอาดบริ สุ ท ธิ์ ก ่ อ นจะคลุ ม ทั้ ง พื้ น ที่ นั้ น ไว้ ด ้ ว ยกลิ่ น อายอั น ส่ อ ง ประกายระยิบระยับของความสุขุมสงบขรึม เป็นพื้นที่ที่จะรองรับภารกิจ ยิ่งใหญ่เมื่อองค์นางพญาพร้อมวางไข่ เมือ่ เสียงระฆังประกาศอรุณดังครัง้ ถัดมา โถงเลีย้ งแห่งนัน้ ก็เรือง รองเปล่งปลั่งกรุ่นก�ำจายไปด้วยชีวิตใหม่ๆ ที่เกิดขึ้นที่นั่น ไข่ใหม่นับพันๆ ฟองนอนเรียงรายสวยงามสมบูรณ์แบบอยู่ในแต่ละคอก ผึ้งทุกตัวในโถง เลี้ยงร่วมร้องสรรเสริญความอุดมของพระนางผู้เป็นอมตะชั่วนิรันดร์ จาก นัน้ ต้องให้เสียงระฆังประกาศอรุณดังอีกสามครัง้ ตัวอ่อนจึงจะเจาะออกมา 40
ฟลอร่า 717
จากไข่ แล้วจึงจะถึงเวลาป้อนธารทิพย์ให้เด็กๆ ภายใต้การควบคุมเวลาอย่างเข้มงวดของผึ้งอาวุโสนางหนึ่ง ฟลอร่าและพยาบาลอื่นๆ ผู้มีหน้าที่ป้อนธารทิพย์ เฝ้ามองเด็กๆ เติบโต ขึน้ ต่อหน้าต่อตาอย่างตืน่ ใจ กลิน่ อันหอมหวานกระเพือ่ มเปลีย่ นไปพร้อมๆ กับความเปลี่ยนแปลงของร่างกาย จากนั้นก็จะถึงช่วงเวลาอันแข็งขึงเข้ม งวด เมือ่ พวกทีเ่ ป็นหัวหน้างานส่งเสียงเหมือนเป่านกหวีดหวือออกมาเพือ่ เป็นการบอกให้หยุดการป้อน ไม่วา่ ทารกจะหิวเพียงใด ก็หา้ มให้อาหารเพิม่ อีกแม้แต่หยดเดียว นัน่ ก็เพราะถึงเวลาแล้วทีจ่ ะส่งพวกเขาต่อไปกินอาหาร อย่างอืน่ ใน ‘โถงทีส่ อง’ ฟลอร่ารู้สึกว่าที่นั่นคือสถานที่น่าท�ำงานอย่างยิ่ง ระหว่างประตู ใหญ่บานคู่ที่กั้นระหว่างโถงเลี้ยงสองโถงนั้น นางเคยมองออกไปบ่อยครั้ง ได้เห็นพวกพยาบาลทีอ่ ายุมากกว่าร้องเพลงบ้าง เล่นกับเด็กๆ ทีโ่ ตกว่าบ้าง ในโถงนั้น บางตัวก็กอดเด็กๆ เหล่านั้นไว้อย่างรักใคร่สนิทสนม ทุกสิ่งที่เกี่ยวกับ ‘พิธีกรรมการเปลี่ยนผ่าน’ ล้วนเป็นเรื่องน่าตื่น เต้นส�ำหรับฟลอร่า นับแต่การได้เห็นเหล่าทารกบิดตัวกระดิกดิ้นแล้ว หัวเราะร่าอย่างตื่นเต้นดีใจเมื่อได้กลิ่นอาหารอันโอชะลอยผ่านประตูบาน ใหญ่คู่นั้นเข้ามาจากอีกฟากโถง ไปกระทั่งถึงการที่เหล่าพยาบาลที่เข้ามา ดูแลเด็กๆ ร่วมกันร้องเพลงด้วยท่าทีสุขสดชื่น ขณะจะก้มลงควักร่างอัน ก�ำลังเริงร่าของทารกขึ้นจากคอก พวกนางจะถอนสายบัวให้ผึ้งทั้งหมดที่ อยู่ในโถงเลี้ยงหนึ่งอย่างนิ่มนวล อ่อนช้อย แม้แต่ฟลอร่าเองก็ได้รับสิ่งนั้น ด้วย จากนั้นประตูบานใหญ่ก็จะปิดตามหลังลงอย่างนุ่มนวล เมื่อขนเริ่มขึ้นเต็มตามตัว แข้งขายืดกางอย่างสง่าพร้อมท่วงท่า ถอนสายบัวอันกรีดกราย เด็กๆ ในโถงที่สองซึ่งมาจากวงศ์อารยะอย่าง ไวโอเล็ต พริมโรส และเวทช์ ก็ท�ำให้ฟลอร่าชื่นชมได้มากเป็นพิเศษ และ ในท่ามกลางบรรยากาศอันมืดสลัวทว่าศักดิ์สิทธิ์ของโถงเลี้ยงหนึ่งนั้น ฟลอร่าแอบฝึกฝนท่าถอนสายบัว เพื่อจะได้ไม่ต้องอับอายกับร่างกายอัน ใหญ่โตเทอะทะของตัวเอง เผือ่ ว่า...ซิสเตอร์เสจอาจจะกลับมาสัง่ ย้ายนาง 41
ฉัตรนคร เขมาสารี แปล
ไปท�ำงานที่โถงสอง นี่เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมและฟลอร่าเริ่มเพิ่มสิ่งนี้ลงไปเมื่อเข้า ร่วมในพิธีสาธยายมนต์ แต่เมื่อใดที่กลิ่นอันน่าหลงใหลของ ‘รักแห่ง พระนาง’ ลอยผ่านเข้ามาในรวง นางก็ลืมเรื่องนี้เสียสิ้น แต่แล้วเมื่อมีการ เปลีย่ นคณะนางพยาบาลอีกครัง้ ทว่าขนของนางเองก็ยงั คงไม่ตงั้ แข็ง นาง ก็รวบรวมความกล้าแล้วออกตามหาซิสเตอร์ทีเซล “อยากย้ายแผนกรึ?” ซิสเตอร์ทีเซลจ้องนางอย่างประหลาดใจ “ย้ายจากโถงเลีย้ งหนึง่ ซึง่ เป็นสถานทีศ่ กั ดิส์ ทิ ธิท์ ส่ี ดุ ในรัง ทัง้ ยังเป็นทีท่ ใ่ี กล้ ที่สุดเท่าที่จะมีโอกาสใกล้ชิดพระนางได้ เพราะพระนางผ่านมาทางนี้ทุก วันนี่น่ะรึ!” “แต่ข้าไม่เคยได้เห็น...” ซิสเตอร์ทเี ซลกางเล็บฟาดอย่างแรงเข้าทีเ่ สาสัญญาณของฟลอร่า “ทะลึ่ ง ! ไม่ รู ้ จั ก ที่ ต�่ ำ ที่ สู ง ! นี่ แ กคิ ด ว่ า นั ง ฟลอร่ า นั ง ผึ้ ง งาน สุขาภิบาลหยั่งแกน่ะ จะมีโอกาสได้เข้าเฝ้าองค์นางพญาจริงๆ เรอะ? ข้า นึกแล้วเชียวว่ามันจะต้องเป็นอย่างนี้! ข้าค้านตั้งแต่แรกแล้ว พระเจ้าช่วย ด้วยเถอะ! ไหนบอกหน่อยซิ ว่าท�ำไมตอนนี้แกถึงได้อยากจะย้ายไปที่โถง สองนัก?” “ก็ที่นั่นสว่างสดใสแล้วก็ดูมีความสุข พวกพยาบาลได้เล่นกับ เด็กๆ ด้วย” “นั่นแหละ...แล้วผลเป็นยังไง? พวกนั้นก็เลยมัวแต่เล่นเกมทาย ปริศนาไร้สาระ แล้วก็ยดึ ติดกับเด็กๆ อยูอ่ ย่างนัน้ ข้าไม่อยากจะเชือ่ เลย... ขอย้าย...ห่างออกไป...จากพระนางรึ? ไหน...ช่วยบอกหน่อยซิ นี่แกเพ้อ ไป คิดว่าว่าตัวเองเป็นพลเสบียงรึ? คิดว่าจะอยู่ได้โดยไม่ต้องอาศัยกลิ่น อันศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ท่านงั้นรึ? เพราะว่าแกน่ะ...แค่จะเป็นพยาบาล ก็ยังไม่ได้เลย!” “เอ่อ...ค่ะ...ซิสเตอร์...ขออภัยด้วยที่ข้าถาม...” แต่สายเสียแล้ว อารมณ์ของซิสเตอร์ทีเซลระเบิดกระจายความ 42
ฟลอร่า 717
ปั่นป่วนไปทั่วทั้งโถง ทารกเริ่มหงุดหงิดงอแง พวกพยาบาลที่ก�ำลังให้ อาหารแต่ตอ้ งเสียสมาธิเพราะเงยหน้าขึน้ มามองจึงท�ำให้ธารทิพย์กระเด็น กระจายเปื้อนไปตามคอก ซิสเตอร์ทีเซลโบกมือใส่พวกนาง “ท�ำงานไป!” จากนั้นหันกลับมาหาฟลอร่า “เอาละ! ทีนี้ฟังให้ ดีๆ นะ ที่นี่เราท�ำงานกันอย่างนี้แบบเดียว – เราดูแลลูกอ่อนด้วยพี่เลี้ยง ทีม่ าจากตระกูลเดียวกัน ไม่มกี ารท�ำอะไรแบบกะทันหันหรือไม่เตรียมการ ไม่มีการเรียกร้องขอย้าย และไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ในเรื่องการรับพยาบาล ซึง่ จะต้องมาจากวงศ์ทบี่ ริสทุ ธิห์ มดจดเท่านัน้ เพิง่ จะมามีกต็ อนทีถ่ กู บังคับ ให้รับแกเข้ามานี่แหละ!” “ข้าทราบค่ะซิสเตอร์...และข้าก็รู้สึกส�ำนึกในบุญคุณอย่างยิ่ง เพียงแต่ข้าเห็นว่าพยาบาลถูกเปลี่ยนไปแล้วตั้งหลายชุด...” “แล้วนั่นมันเรื่องอะไรของแก? หรือว่าแกคอยนับอยู่?” คราวนี้ ซิสเตอร์ทีเซลก้าวเข้ามาชิด “717...นี่แกพยายามศึกษาระบบงานของเรา หรือว่าไง? สารภาพมาเดีย๋ วนีเ้ ลยนะ เพราะนีม่ นั เป็นเรือ่ งเกีย่ วกับการรักษา ความปลอดภัยของรัง แกเรียนรู้เรื่องอะไรไปบ้าง?” กลิ่นของนางระเหย ออกมาเป็นความกังวล เด็กๆ เริ่มร้องไห้อีก “ไม่มีอะไรค่ะซิสเตอร์! ข้าเพียงแต่อยากจะถาม...” “นั่นไง...นั่นละ...ที่มาของมัน...แกอยาก!” ซิสเตอร์ทีเซลขยับ ปรับเสาสัญญาณของตัวเองที่สั่นระริกอยู่เมื่อก่อนหน้าให้กลับเข้าที่เข้า ทางแล้วจ้องมองฟลอร่าอีก “717...ความอยากเป็นสิ่งชั่วร้าย ความโอหัง ก็ชั่วร้าย มันมีแต่จะขยายใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้น แล้วก็อย่านึกว่าข้าไม่เห็น นะ ที่แกแอบซ้อมท่าถอนสายบัวทุเรศๆ นั่น...” ฟลอร่ารูส้ กึ ขายหน้าทีถ่ กู เปิดโปง จึงหมกมุน่ อยูก่ บั การท่องหลัก การต่างๆ “ความเกียจคร้านเป็นเรือ่ งชัว่ ร้าย ความขัดแย้งเป็นเรือ่ งชัว่ ร้าย ความละโมบเป็นเรื่องชั่วร้าย...” “และส�ำหรับความต้องการของแก... ซึง่ ชัว่ ร้ายพอๆ กับของพวก ผู้ชาย ไม่ว่าแม่นักบวชเสจนั่นจะคิดยังไงก็ตาม” พอพูดถึงตรงนี้ซิสเตอร์ 43
ฉัตรนคร เขมาสารี แปล
ทีเซลรีบกวาดตาไปรอบห้องโถง “แต่ก็เห็นอยู่ชัดๆ ว่าแกน่ะเป็นแบบวงศ์ ของแกเองชัดๆ...ทัง้ เห็นแก่ตวั น่าเกลียด เป็นอีตวั หัวแข็ง! นี.่ ..สาวๆ...กฎ ข้อแรกของเราคืออะไรนะ?” “น้อมรับ...เชื่อฟัง...และรับใช้” เหล่านางพยาบาลผู้แอบฟังบท สนทนาอยู่เจื้อยแจ้วขึ้นมาพร้อมกัน ส่วนตาก็จ้องเป๋งมาที่ฟลอร่า “น้อมรับ...เชื่อฟัง...และรับใช้” ฟลอร่าคุกเข่าลงตรงหน้าซิส เตอร์ทเี ซล “นางฟลอร่าจะต้องไม่สร้างขีผ้ งึ้ เพราะนางไม่บริสทุ ธิ์ ไม่ทำ� ชัน ผึ้งเพราะนางซุ่มซ่าม ไม่ออกหาอาหารเพราะนางไร้รสนิยม นางควรต้อง ท�ำความสะอาดเท่านั้นและผึ้งทุกตัวสามารถใช้งานนางได้” “ถูกต้อง” เสาสัญญาณของซิสเตอร์ทีเซลกระตุกถี่ๆ “แต่แกก็ ยังมาอยู่ที่นี่ มาให้อาหารแก่ทารกใหม่ของพระนาง ฤดูร้อนกลายเป็น อากาศเย็นและนังฟลอร่ากลายเป็นพูดได้ โลกมันกลับตาลปัตรเสียแล้ว! จงเร่งดีใจเข้าไว้เถอะที่ได้รับเกียรตินี้ เพราะอีกไม่นานมันก็จะจบสิ้นแล้ว ซึ่งข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเวลานั้นมันจะมาถึงเมื่อไหร่ เพราะข้าเองก็ไม่ เคยเห็นใครสร้างธารทิพย์ได้นานอย่างแกเลย” “แล้วมันจะเป็นยังไงคะ ข้าจะถูกลบความทรงจ�ำหรือ?” ท่าทีของซิสเตอร์ทีเซลอ่อนลง นางผ่อนลมหายใจ “อีกไม่นานแกก็จะรู้เอง แต่ส�ำหรับเวลานี้ ขอให้เราทั้งคู่ได้พัก ด้วยการหยุดถามอะไรๆ เสียทีเถิด”
***** ฟลอร่ากลับไปที่โถงหลัก ความหวังถูกแทนที่ด้วยอาการกังวล หวาดกลัว นางเข้าไปร่วมกลุ่มกับพยาบาลที่ยืนคอยฟังค�ำสั่งว่าพื้นที่ไหน จะต้องการธารทิพย์เป็นส่วนต่อไป ในปากของพวกนางต่างมีของเหลวอัน มีสีสันสว่างไสวขึ้นมาปริ่มรออยู่เรียบร้อยแล้ว มีเสียงระฆังดังขึ้น ที่ด้าน หน้ามีผ้ึงงานสุขาภิบาลสีด�ำตัวเล็กก�ำลังวิ่งเพื่อออกไปให้พ้นจากทางของ นางพวกนั้น ฟลอร่าซึ่งเดินอยู่สุดด้านหลังของกลุ่มเห็นนางตัวนั้นชัดเจน 44
ฟลอร่า 717
นางอยูใ่ นอาการตัวงอ ในมือมีทตี่ กั ผงพร้อมแปรง นางหุบปีกทัง้ สองแนบ ตัวเพื่อไม่ให้มันไปโดนเนื้อตัวของผู้อยู่ในวงศ์สูงกว่าเข้าโดยไม่ตั้งใจ ทั้งคู่ สบตากันนิดหนึง่ นางผึง้ งานตัวเล็กท�ำท่าแสยะทีด่ คู ล้ายทัง้ รอยยิม้ และรอย เยาะ ฟลอร่าเมินไปทางอื่นและรีบเดินจากมา ทารกที่ได้เจอในรอบนี้ตัวโตและหิวโหย นางมองลงไปที่ปากซึ่ง อ้ารออยู่ ซึ่งเคยเป็นเครื่องกระตุ้นให้เกิดอาการเต้นเป็นจังหวะขึ้นใน กระพุ้งแก้มเพื่อเริ่มต้นการให้อาหารได้ทุกครั้ง แต่ปรากฏว่าไม่มีอะไร ออกมา รอยยิ้มที่เหมือนจะเยื้อนเหมือนจะเยาะของนางผึ้งงานสุขาภิบาล ยังติดตา ฟลอร่าสะบัดหน้า ปรับท่ายืนของตัวเองแล้วตั้งสมาธิ ทารกน้อยยืดตัวขึ้นมา ปากอ้ากว้างแต่ในกระพุ้งแก้มของนางมี อาการเต้นเพียงแผ่วๆ มีธารทิพย์รินออกมาเพียงเล็กน้อย ฟลอร่าถึงกับ ต้องสะบัดหน้าเพื่อให้อาหารนั้นหยดลงไปโดนทารกซึ่งก็เลียกินอย่าง หิวโหย จากนั้นเด็กน้อยมองขึ้นมาพร้อมอ้าปากขออีก ฟลอร่าพยายาม ขับเคลื่อนบีบบังคับกระทั่งสองข้างแก้มของนางเต้นตุบๆ ด้วยแรงเครียด แต่ก็ยังไม่มีอะไรออกมา ทารกเริ่มร้อง พยาบาลรายใหม่เข้ามายืนข้างๆ ทัง้ ริมฝีปากและใบหน้าของนาง เรืองรองไปด้วยธารทิพย์ใหม่ๆ นางยังอายุน้อยมาก และยังดิ่งลึกเหมือน ต้องมนต์อยู่ในสภาวะพร้อมให้อาหาร นางก้มร่างลงแล้วสายธารอันเปล่ง ประกายสว่างไสวก็ไหลหยดลงไปทันที ทารกน้อยเงียบเสียงไปเพราะความ อิ่ม ส่วนฟลอร่าก้าวถอยหลังออกมาอย่างงุนงง “ความมหัศจรรย์เหนืออืน่ ใดของเรือ่ งนี”้ เสียงอันเมตตาทีฟ่ ลอร่า คุ้นเคยดังขึ้นข้างๆ “ก็คือการที่เจ้าสามารถให้อาหารได้” ซิสเตอร์เสจมายืนอยู่ข้างๆ ทั้งสง่างามและน่าเกรงขาม ท่านส่ง ยิ้มมาให้ “717 ...ถ้าเจ้าเบือ่ งานนีแ้ ล้ว ข้าก็จะให้เจ้าได้ไปท�ำสิง่ อืน่ ทีน่ า่ ตื่นเต้นยิ่งกว่า ถือเป็นการทดสอบอีกชิ้น”
45