Redemption #12

Editor’s Letter

The Redemption Magazine

r e k oc

EDItORIAL

R y B

Αδέρφια, ζείτε.... Υπ. Εκδοσης Γεώργιος Γερακανάκης

Διορθώσεις

Ιωάννα Ελευθερίου

Συντακτική ομάδα Λάμπρος Μπαλάφας Ηρακλής Αντύπας Κώστας Εξαρχος PESETERO Λ. Ελευθερίου Μ. Βελτσίστας Στρ. Ζαλούμης RED BULL Καθηγητής ΑΧΟΝ EDDIE7 REDblackSheep Γ. Δεμενεόπουλος Αιχμηρή El Norte

By Redonair 2

Δ

εν χρειάζεται να πούμε πολλά, ειδικά και μετα τα γεγονότα τις Κυριακής που έγιναν στην Μηχανιώνα εις βάρος 8χρονων παιδιών που φορούσαν την ερυθρόλευκη. Η ομάδα μας παίζει με την ομάδα του Παοκ στην Τούμπα σε μια ημερομηνία που είναι η πιο θλιβερή και στενάχωρη στην καρδιά του κάθε φιλάθλου της ομάδας μας. Μια ημερομηνία που συμβολίζει την πιο μαύρη μέρα στην ιστορία του Ελληνικού αθλητισμού. Μια μέρα που χάθηκαν 21 ψυχές ανθρώπων που στηριζαν και αγαπούσαν τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ και έκλεισαν σπίτια και διαλύθηκαν οικογένειες. Η ομάδα μας λοιπόν παίζει με την ομάδα που οι οπαδοί τους ηταν αυτοί που έβριζαν τόσα χρόνια τους νεκρούς μας και έπρεπε να πεθάνουν δικοί τους για να καταλάβουν την αξία τις ανθρώπινης ζωής, να κατα-

λάβουν την αξία της μνήμης και το σεβασμό απέναντι στο νεκρό που δεν εχει χρώματα και οπαδισμό. Δεν ξέρουμε ΠΟΙΟΙ θα βρίσκονται στην αποστολή της ομάδας! Δεν μας ενδιαφέρει ΠΟΙΟΙ θα παίξουν στον αγώνα! Δεν μας απασχολεί ΠΟΙΟΙ θα συνοδεψουν την ομάδα στην Τούμπα! Αν δεν φύγει η ομάδα μας με ΝΙΚΗ απο την ΤΟΥΜΠΑ , οι ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ υπεύθυνοι θα είναι ο Μαρινάκης και ο Θεοδωρίδης. Δώστε στους παίχτες να καταλάβουν τι σημαίνει 8/2 για τον κόσμο και την Ιστορία του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ. ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΕΒΑΨΑΝ ΜΕ ΑΙΜΑ ΤΗΝ -7ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ!

Μονο

ολυμπιακος

The Redemption Magazine

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΝΙΚΟΣ ΓΙΟΥΤΣΟΣ «Σωστή η επιλογή Περέιρα» ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΑΡΒΑΝΙΤΗ «Εμπαινε Γιούτσο!». Αυτό το σύνθημα φώναζαν οι φίλοι του Ολυμπιακού κάθε φορά που έπαιρνε τη μπάλα στα πόδια του ο Νίκος Γιούτσος όταν επιχειρούσε μια επιθετική εξόρμηση στα «καρέ» της αντίπαλης άμυνας. Πρόκειται για μια ακόμη θρυλική ποδοσφαιρική μορφή που φόρεσε τη φανέλα με τον «δαφνοστεφανωμένο έφηβο» και κατάφερε να πανηγυρίσει τέσσερα πρωταθλήματα Ελλάδος (1966, 1967, 1973, 1974) και τέσσερα Κύπελλα (1964,1968,1971,1973). Ο Νίκος Γιούτσος παραμένει πιστός στην αγαπημένη του ομάδα μέχρι και σήμερα, παρακολουθώντας συνέχεια τους αγώνες της στο γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης» και μιλώντας στο Redemption, αναφέρθηκε στις εντυπώσεις που έχει σχηματίσει μέχρι τώρα από την πορεία της ομάδας. «Ο Ολυμπιακός έχει κάνει μια αρκε-

τά καλή πορεία μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα, αν εξαιρέσουμε ορισμένα παιχνίδια όπου δεν έπαιξε καλό ποδόσφαιρο και έχασε βαθμούς αλλά έχει καταφέρει να αποκτήσει, πλέον, μια διαφορά από τον ΠΑΟΚ που θα τον βοηθήσει πολύ στη συνέχεια. Ειδικά, εν όψει των αγώνων που θα κληθεί να δώσει σύντομα στην Ευρώπη, εκεί όπου είχε μια ευνοϊκή κλήρωση και έχει όλες τις δυνατότητες να προχωρήσει στη διοργάνωση». Ο Νίκος Γιούτσος ρωτήθηκε ακόμη για την αλλαγή προπονητή που υπήρξε στον Ολυμπιακό, με την αποχώρηση του Μίτσελ και την αντικατάσταση του από τον Βίτορ Περέιρα. «Θεωρώ ότι ήταν απαραίτητη η αλλαγή προπονητή. Δίχως να γνωρίζω κάτι συγκεκριμένο, ο Μίτσελ φάνηκε ότι είχε χάσει τον έλεγχο στα αποδυτήρια. Και φαίνεται ότι η επιλογή του Προέδρου με

τον Περέιρα ήταν σωστή. Πρόκειται για ένα προπονητή που είναι δουλευταράς και η ομάδα έχει δείξει μέχρι τώρα μεγάλη βελτίωση. Το σημαντικό είναι ότι ο Περέιρα κατάφερε να ξεχωρίσουν ορισμένοι παίκτες που δεν βοηθούσαν μέχρι τώρα, γεγονός που του δίνει λύσεις για να κάνει αλλαγές ανάλογα με τις υποχρεώσεις που θα έχει η ομάδα». Καταλήγοντας, δήλωσε ικανοποιημένος από τις μεταγραφικές κινήσεις που έγιναν. «Πιστεύω ότι έγιναν πολύ καλές κινήσεις αν κρίνουμε ότι δεν είναι εύκολο να βρεις καλούς παίκτες την περίοδο του Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου. Ειδικά, ο Σαντάνα πιστεύω ότι θα βοηθήσει πάρα πολύ την ομάδα. Τον έχω παρακολουθήσει με τη φανέλα της Σάλκε και μου άρεσε παρά πολύ. Είναι Βραζιλιάνος, ξέρει μπάλα και θα δώσει λύσεις στην άμυνα».

3

Η Ψ Υ Λ Α Κ Ο Π Α ΛΑΜΠΡΟΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

Ερχεται η νέα

φανέλα του

Θρύλου!

H δύναμη του brand name Olympiacos…

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

Ε

χουν ενδιαφέρον οι… καφενειακές συζητήσεις των φιλάθλων. Ο καθένας υποστηρίζει με θέρμη την ομάδα του και προσπαθεί να πείσει τους υπόλοιπους συνομιλητές, τι είναι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει… Συνήθως αναφέρονται οι τίτλοι, οι μεγάλες νίκες, τα πρόσωπα… μύθοι, ή κάποιες ιδιαίτερες στιγμές. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού η προσέγγιση είναι εύκολη, μπορείς να αρχίσεις με τους τίτλους και πιθανότατα θα αρκεστείς σε αυτούς, καθώς κάποια στιγμή θα κουραστείς να αφηγείσαι… Οι ερυθρόλευκοι είναι μακράν ο πιο ισχυρός αθλητικός οργανισμός της χώρας. Η απόστασή τους από τον δεύτερο τη δεδομένη στιγμή είναι χαώδης. Και αυτό δεν είναι διόλου υποκειμενικό. Υπάρχουν τρανταχτές αποδείξεις, μία εξ αυτών (που είναι άγνωστη στο κοινό) θα σας διηγηθούμε στις παρακάτω αράδες. Το προσεχές καλοκαίρι ολοκληρώνεται το δεκαετές συμβόλαιο του Ολυμπιακού με την αθλητική εταιρεία PUMA, η οποία όπως είναι γνωστό ντύνει τους πρωταθλητές. Τη συμφωνία είχε συνάψει ο Σωκράτης Κόκκαλης τη χρονιά που η ομάδα μπήκε στο νέο Καραϊσκάκη. Οι ερυθρόλευκοι έχουν βγει στην αγορά εδώ και μήνες, ώστε να είναι έτοιμοι ενόψει της επόμενης αγωνιστικής περιόδου. Δεν χρειάστηκε να ψάξουν ιδιαίτερα ή να διαπραγματευτούν το παραμικρό. Μετά από ελάχιστες επαφές υπήρξε νέο deal με την ADIDAS. Τα πάντα έχουν τελειώσει με υπογραφές! Οι άνθρωποι της Γερμανικής αθλητικής εταιρείας ήθελαν να πρωταγωνιστήσουν στην ελληνική αγορά και φυσικά δεν υπήρχε καλύτερη ευκαιρία από τον Ολυμπιακό. Είπαν ναι σε όλα με το… καλημέρα. Η συμφωνία δεν έχει προηγούμενο

για τη χώρα μας, καθώς οι ερυθρόλευκοι εκτός από το αθλητικό υλικό θα βάζουν στα ταμεία τους, περισσότερα από 3 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο! Το ποσό είναι μυθικό, ανεπανάληπτο, καθώς δεν μιλάμε για βασικό χορηγό (διαφήμιση στη φανέλα) ή έστω κάποιον μεγάλο υποστηρικτή. Μιλάμε για την εταιρεία που ντύνει το σύλλογο. Στις τάξεις της αγοράς η είδηση έκανε τεράστια εντύπωση, οι ανταγωνιστικές εταιρείες δεν μπορούσαν καν να πλησιάσουν… Το πιο… ζουμερό της υπόθεσης όμως είναι άλλο. Η Adidas ντύνει φέτος τον Παναθηναϊκό, με πολύ χαμηλότερους οικονομικούς όρους. Αυτή ήταν η μοναδική ένσταση των ανθρώπων του Ολυμπιακού, ήθελαν να διαφοροποιηθούν. Το θέμα έλυσε με συνοπτικές διαδικασίες η αθλητική εταιρεία, καθώς προέβη σε λήξη της συνεργασίας της με τους πράσινους με το πέρας της τωρινής αγωνιστικής σεζόν! Άμεσα, λιτά, περιεκτικά… Έτσι έχουν τα γεγονότα, σε μια ξεκάθαρη ένδειξη του πόσο μεγάλη δύναμη έχει το brand name Olympiacos. Μιλάμε για άλλο επίπεδο, η μέρα με τη νύχτα. Καλά τα λόγια του αέρα και οι… φανφάρες του πεζοδρομίου, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με τους νόμους της αγοράς. Τα επικοινωνιακά τρικ καταρρέουν, μετράει η δυναμική, τα νούμερα είναι αμείλικτα! Το ρεπορτάζ μας αναφέρει ότι η νέα ερυθρόλευκη φανέλα από την Adidas είναι ήδη έτοιμη! Άνθρωπος που την είδε έμεινε με το στόμα ανοιχτό, τόσο από πλευράς σχεδίασης όσο και ποιότητας. Το πότε θα γίνει η παρουσίαση και το πότε θα κυκλοφορήσει δεν το έχουμε μάθει. Αυτό το ξέρουν οι υπεύθυνοι, όταν αυτοί κρίνουν ότι πρέπει ή μπορούν προφανώς θα το κοινοποιήσουν…

ΥΘΡΟΛΕΥΚ ΕΡΑΧΟΝ

ΕΣ

ΡΕΤΡΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

The Redemption Magazine

El Norte

ΟΙ ΛΕΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΣΑΡΔΗΝΙΑΣ!

Το ρολόι του χρόνου σήμερα θα ‘’σταματήσει’’ στη σεζόν 19721973.Το Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ μας έμελε να σημειώσει μία από τις μεγαλύτερες προκρίσεις της ιστορίας του απέναντι στη μεγάλη Κάλιαρι της εποχής εκείνης! Αξίζει να σημειωθεί πως ήτανε η πρώτη πρόκριση ελληνικής ομάδας επί ιταλικής. Ποια ήτανε όμως η Κάλιαρι της εποχής εκείνης ?Μιλάμε για μια πανίσχυρη ομάδα που είχε κατορθώσει να μπει ‘’σφήνα’’ στις παραδοσιακές δυνάμεις του ‘’ καμπιονάτο ’’ με αποτέλεσμα να βγει δεύτερη το 1969 και φιναλίστ του κυπέλλου ενώ το 1970 είχε κατακτήσει το ‘’σκουντέτο’’. Στις τάξεις της υπήρχανε παίκτες παγκοσμίου κλάσεως όπως ο περίφημος φόρ Λου’’ι’τζι Ρίβα που βοήθησε τα μέγιστα την Ιταλία να αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1968 και αναδεικνυόμενος πρώτος σκόρερ της στο Μουντιάλ του Μεξικού το 1970 την βοήθησε να φτάσει μέχρι τον τελικό όπου και ηττήθηκε από τη μεγάλη Βραζιλία. Αξίζει αν σημειωθεί πως αναδείχθηκε δύο σερί χρονιές πρώτος σκόρερ στο ιταλικό πρωτάθλημα τις σεζόν 1969-1970. ‘Αλλα μεγάλα αστέρια της Κάλιαρι ήτανε ο Αλμπερτόζι, ο Τσέρα, ο Γκόρι ,ο Ντομενγκίνι κ.α. Μόνο η παράθεση των ονομάτων δίνουνε το μέτρο της αξίας της πρόκρισης του ΘΡΥΛΟΥ ειδικά αν αναλογιστούμε πως κλήθηκε να υπερασπιστεί το ‘’φτωχό’ 2-1 του σταδίου Καρα’ι’σκάκη μέσα στην ‘’καυτή’’ έδρα της Κάλιαρι το στάδιο ‘’Σαν ντ Ελία’’ . Σε αυτή του όμως την προσπάθεια ο ΘΡΥΛΟΣ δεν ήτανε μόνος του!

Σχεδόν 2.000 οπαδοί του ταξίδεψαν στο Κάλιαρι και όπως μπορούμε να δούμε στα δημοσιεύματα της εποχής έκαναν τους Ιταλούς να αναρωτιούνται εκείνο το βράδυ της 27ης Σεπτεμβρίου ποιος είναι ο γηπεδούχος! Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ με προπονητή το Λάκη Πετρόπουλο παρατάχθηκε με τους Κελεσίδη,Γκαιτατζή ,Αγγελή Γκλέζο, Σιώκο, Συνετόπουλο, Γιούτσο, Παπαδημητρίου, Βιέρα, Τριαντάφυλλο και Δεληκάρη. Η θεά-τύχη ήτανε μαζί με την ομάδα μας που ευτύχισε να προηγηθεί μόλις στο 8ο λεπτό με το Γιούτσο. Οι ιταλοί μοιάζουν να τα έχουνε χαμένα και η δεύτερη ήττα τους μετά το 2-1 του Φαλήρου έρχεται σχεδόν φυσιολογικά. Με τη λήξη του αγώνα τα πανηγύρια ξεκινάνε από τους εκδρομείς του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ στο Κάλιαρι ενώ Αθήνα-Πειραιάς αλλά και πολλά μέρη σε όλη τη χώρα μένουνε ξάγρυπνα από τους πανηγυρισμούς! Αυτό όμως που ακολούθησε την επόμενη μέρα στην υποδοχή της ομάδας στο αεροδρόμιο [τότε] του Ελληνικού δεν είχε προηγούμενο!Ο ι εφημερίδες της εποχής κάνουνε λόγο για 5000 και πλεόν κόσμο στο αεροδρόμιο που δημιούργησε πανδαιμόνιο κατά την άφιξη της αποστολής .Η δε πομπή των αυτοκινήτων έφτανε από τα νότια προάστια μέχρι την Αθήνα και τον Πειραιά. Ίσως όμως δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερος επίλογος σε αυτό το άρθρο από την παραδοχή του προπονητή της Κάλιαρι Ετμόντο Φάμπρι ‘’Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι ομάδα που μπορεί να φτάσει μέχρι και την κατάκτηση του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ’’

5

Συμπερασματα ΛΑΜΠΡΟΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Τ

ον Ολυμπιακό χωρίζουν πολλά από τις υπόλοιπες ομάδες της Σούπερ Λίγκας. Και αυτό δεν εστιά Μπήκαμε πλέον στον Φεβρουάριο, τον μήνα της αγάπης, των έντονων χιονοπτώσεων στην Αττική-όταν συμβαίνουν - αλλά και του τελικού ξεκαθαρίσματος, όσων αφορά στην ανάδειξη του πρωταθλητή Ελλάδας στο ποδόσφαιρο. Παραδοσιακά, ο μήνας με τις λιγότερες ημέρες του χρόνου, είναι αυτός που αναδεικνύει, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, τον… «αφέντη» στον εγχώριο ποδοσφαιρικό μαραθώνιο. Τα συμπεράσματα σχετικά με τον Ολυμπιακό μας, αλλά και το πρωτάθλημα, αρκετά. Προσωπικά, μέσα από αυτό το κείμενο θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποια εξ αυτών. Καταρχήν, με πέντε βαθμούς προβάδισμα από τον δεύτερο, οι πρωταθλητές Ελλάδας, αν φύγουν σε λίγες ημέρες με θετικό αποτέλεσμα από την κολασμένη Τούμπα (αμφισβητεί κανείς ότι θα ξαναγίνουν ομορφιές όπως πέρσι;), όπου για μένα τον «φιλόσοφο», θετικό αποτέλεσμα θα είναι και ισοπαλία, κατακτούν το πρωτάθλημα ! Μπορεί όχι μαθηματικά, αλλά ας μην κοροϊδευόσαστε, ο μόνος αγώνας που υπάρχει περίπτωση να χαθούν βαθμοί, είναι το παιχνίδι με τον ΠΑΟ. Πουθενά αλλού. Μόνομε ομαδική αυτοκτονία και χωρίς κώνειο παρακαλώ, μπορεί να συμβεί ένα τέτοιο τραγικό συμβάν. Η ομάδα πλέον πάει τρένο, παίζει δεν παίζει καλά. Άρα όπως έχει διαμορφωθεί το σκηνικό, ο «νυν υπέρ πάντων αγών» της χρονιάς είναι με τον ΠΑΟΚ. Κερδίζεις; Τελειώνεις, εύκολα. Παίρνεις ισοπαλία ; Κανένα πρόβλημα, απλά κατακτάς την κούπα με μικρότερη διαφορά. Χάνεις ; Θα τρώμε τα νύχια μας μέχρι τέλους. Απλά και ξάστερα. Στη διαιτησία τώρα. Δυστυχώς παρατηρώ, σε ορισμένα παιχνίδια η αλήθεια είναι, μια αναίτια εύνοια της διαιτησίας, η οποία δεν χρειάζεται, αλλά αρκεί για να δώσει άλλοθι στους «Αλαφουζοσαββίδομελισσανίδες»! Φιλοσοφία μου είναι, καλύτερα να αδικηθείς, παρά να αδικήσεις ! Στη Βέροια, ο Ολυμπιακός παρά το κακό αγωνιστικό πρόσωπο που παρουσίασε για πολλοστή φορά φέτος, θα έφτανε στη νίκη. Είτε εύκολα, είτε δύσκολα. Δεν χρειαζόταν τα σφυρίγματα. Και για να μην αρχίσετε τα … «γαλλικά», δεν αναφέρομαι στην πρώτη αποβολή. Αν ο Μπαλάφας έβρισε τον διαιτητή (που προσωπικά πιστεύω ότι το έκανε) ,τότε καλά του έκανε. Απλά θεωρώ ότι κάποια μαρκαρίσματα δικά μας θα μπορούσαν – και έπρεπε – να δοθούν στους γηπεδούχους, ενώ και η δεύτερη αποβολή, τη στιγμή που δίνεται, είναι εκτό0ς λογικής αγώνα και θεωρώ τελείως άδικη. Δεν χρειαζόμαστε τέτοια σφυρίγματα. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι αυτό γίνεται βάση σχεδίου, προκειμένου να ξεσηκωθούν οι «ουδέτεροι» ποδοσφαιρόφιλοι κατά του «κακού» Ολυμπιακού. Στις μεταγραφές τώρα. Εδώ θα γίνω «κακός».

The TheRedemption RedemptionMagazine Magazine

Βλέπω να πηγαίνω για επανεκτέλεση με κώνειο, όπως το 399 π.χ. ! Τέλος πάντων. Η μεταγραφική πολιτική του Ολυμπιακού είναι …. ανύπαρκτη ! Δεν υπάρχει. Οι μετεγγραφές έγιναν για να γίνουν, να μας χαϊδέψουν τα αυτιά και να μας κρατήσουν ήρεμους μέχρι το καλοκαίρι. Γιατί, διαφωνείτε ; Πάμε να τα δούμε. Τι πραγματικά χρειαζόταν η ομάδα; Έναν επιτελικό μέσο. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού δεν είναι στο εκτελεστικό κομμάτι, αλλά στο δημιουργικό. Πλην του Τσόρι,που δεν είναι και επιτελικός μέσος, καθώς και του Μιλιβόγεβιτς (λίγο), ουδείς άλλος μπορεί να δημιουργήσει φάσεις από το κέντρο.Να απλώσει το παιχνίδι και να δημιουργεί καταστάσεις στην αντίπαλη άμυνα με απώτερο σκοπό το «τάισμα» των επιθετικών . Ουδέποτε αναζητήθηκε, ουδέποτε αποκτήθηκε, αρκετές μετεγγραφικές περιόδους τώρα. Τι άλλο ήθελε η ομάδα ; Έναν καλό ακραίο, έναν «winger». Πιο συγκεκριμένα τον Κάμπελ ! Αυτός κατέληξε στην Βιγιαρεάλ, δανεικός μέχρι το τέλος της χρονιάς, με αντάλλαγμα ένα εκατομμυριάκι ευρώ στην Άρσεναλ. Τελικά δεν πήραμε παίκτη σε αυτή τη θέση ,κρατήσαμε Ντουρμάζ και Ντοσεβί, ενώ ο Γκαζαριάν που ήταν μια από τις πολλές καλοκαιρινές αποτυχημένες επιλογές δόθηκε με ελεύθερη μετεγγραφή στη Κέρκυρα ! Αντί αυτού αποκτήθηκε ο Χάρα που παρουσιάστηκε ως τεράστια επιτυχία και παίκτης της Μπενφίκα. Ναι, μόνο που ο Χάρα( υπέγραψε συμβόλαιο μέχρι το 2018 και η αξία του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο είναι 1.25 εκ. ευρώ), θα έκανε χαρούλες αν έπαιζε στην ομάδα του Σάμαρη και δεν δινόταν συνέχεια δανεικός, παρακολουθώντας την καριέρα του να έχει φθίνουσα πορεία. Α, το σημαντικότερο, ο άνθρωπος είναι σέντερ ! Παίζει την ίδια θέση με Μήτρογλου, με Μπενίτεθ, με Διαμαντάκο (αλήθεια γιατί τέτοιο θάψιμο) και τον Μπέν που σύμφωνα με τον τεχνικό της Βέροιας δεν αγωνίστηκε γιατί πήρε μετεγγραφή στον Ολυμπιακό !!! Ωραίο τάιμινγκ βρε παιδιά, τόσα χρόνια στην Ελλάδα το παλικάρι και εμείς τον αγοράσαμε παραμονές του αγώνα με την Βέροια; Εντάξει, λίγο τακτ δεν βλάπτει. Σοβαρά τώρα, τι θα τα κάνουμε τα πέντεφορ για τέσσερις μήνες ; Για το τέλος άφησα το καλύτερο. Ο σύλλογος χρειάζεται έναν βαρβάτο κεντρικόαμυντικό. Τι να κάνουμε, δεν έχουμε. Καλός ο Σιόβας,ο Αυλωνίτης και ο τραυματίας Μποτία, αλλά topclass, δεν είναι κανένας τους. Ψάξαμε από εδώ, ψάξαμε από εκεί ,ο Μίτσελ τον ήθελε στις 28 Δεκεμβρίου το αργότερο(ένας από τους λόγους που τον έφυγαν), ψάξαμε κοντούς ,ψάξαμε ψηλούς, ψάξαμε αριστεροπόδαρους , μετά δεξιοπόδαρους, έπειτα γρήγορους, μετά αργούς και εν τέλει καταλήξαμε στον Σαντάνα, Όχι στον Κάρλος, αλλά στον Φελίπε. Δανεικός μέχρι το καλοκαίρι, χωρίς ρήτρα και χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα στη Σάλκε. Ψηλός(1.94cm το παλικάρι), ευθυτενής, δυνατός, δεξιοπόδαρος Βραζιλιάνος κεντρικός

αμυντικός. Το ότι έπαιξε 4 παιχνίδια πρωταθλήματος και ότι τραυματίστηκε μόλις την δεύτερη αγωνιστική της Bundesliga, απλά αποτελεί μια λεπτομέρεια. Πέρσι έχασε μόλις εννέα αγώνες λόγο τραυματισμού και την χρονιά πριν, το 201213 δηλαδή ήταν παγκίτης στην Ντόρτμουντ, όπου ακόμη κάνουν πάτι που βρέθηκεομάδα να τον αγοράσει ! Στα θετικά του, δεν παίρνει κάρτες ! Θα δούμε, μπορεί να αναστηθεί στο λιμάνι και να εξελιχθεί σε σούπερ μετεγγραφή, αλλιώς τι είχαμε, τι χάσαμε. Από όλα τα παραπάνω συμπεράσματα αντιλαμβάνεται κανείς, σχετικά εύκολα, αρκεί να μην φορά παρωπίδες, ότι η διοίκηση ενδιαφέρεται να πάρει το Πρωτάθλημα, άντε και το Κύπελλο. Δεν την απασχολεί το ΓιουρόπαΛίγκ. Τις εγχώριες διοργανώσεις κυνηγά να κλειδώσει. Το ΤσάμπιονςΛίγκ, καθώς τα λεφτά είναι πολλά αδέλφια. Έτσι και αλλιώς ακόμα και στους οκτώ να φτάσεις στην Ευρώπη, δεν θα το θυμάται κανείς. Και για να λέμε την αλήθεια, με το υλικό που έχει η ομάδα μπορεί και μάλιστα εύκολα να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Ο Μαρινάκης δεν έλεγε όλη την αλήθεια όταν δήλωνε: «Χρειαζόμαστε μεταγραφές για νίκες επί παικτών με συμβόλαιο 750 ευρώ ή επί του σημερινού ΠΑΟΚ»; Εννοούσε ότι με αυτούς που έχει στο ρόστερ, οι εγχώριες διοργανώσεις είναι στόχος εφικτός και σχετικά εύκολος ! Όλα στην τελικήείναι θέμα αλήθειας. Μόνο που για να φτάσει κανείς στην αλήθεια, όπως λέω χιλιάδες χρόνια τώρα, πρέπει να την προσεγγίσει «χωρίς προκαταλήψεις», να την αντιμετωπίσει σαν να μην ξέρει τίποτε γι’ αυτή. Δυστυχώς οι άνθρωποι δε βλέπουν έτσι τα πράγματα και γι’ αυτό, πέφτουν θύματα των γνώσεών τους, που «νομίζουν» πως είναι ακριβείς. ζεται στο αγωνιστικό, το οποίο συνήθως αποτυπώνεται και βαθμολογικά, αλλά σε άλλους τομείς. Οι ερυθρόλευκοι τα τελευταία χρόνια έχουν επενδύσει στην… εξωτερική πολιτική τους, έχουν «χτίσει» ένα δυνατό brand, το οποίο τους δίνει την ευκαιρία να κοιτάζουν κατάματα μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους και να διαπραγματεύονται παίκτες, που άλλη ομάδα εντός συνόρων, δεν μπορεί ούτε να σκεφτεί. Σε αυτή τη λογική έχουν ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με κορυφαίους μάνατζερ, που έχουν στο πελατολόγιό τους την… αφρόκρεμα του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού χάρτη. Ατζέντηδες υπάρχουν πολλοί, λίγοι είναι αυτοί που κάνουν τα «χρυσά» deals. Σε αρκετές περιπτώσεις τον χειρισμό κάνει ο ίδιος ο Βαγγέλης Μαρινάκης… Ο μάνατζερ που έχει κάνει τις περισσότερες αγοραπωλησίες με τον Ολυμπιακό είναι ο Μίνο Ραϊόλα. Το πελατολόγιό του προκαλεί… ζάλη! Ιμπραΐμοβιτς, Πογκμπά, Λουκάκου, Μικιταριάν, Μπαλοτέλι, Ματουιντί είναι απλά μερικά από τα «καυτά» ονόματα. Η πρώτη του δουλειά με τους πρωταθλητές ήταν ο Βλάντιμiρ Βάις. Οι δύο πλευρές έμειναν απόλυτα ικανοποιημένες από την εξέλιξη της υπόθεσης για να ακολουθήσουν

κι αλήθειες

The Redemption Magazine

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

by ΣΩΚΡΑΤΗΣ

πριν λίγους μήνες, οι Κασάμι, Αφελάι και Γκαζαριάν. Το σίγουρο είναι ότι θα υπάρξει και συνέχεια, ο Ραϊόλα έχει ήδη προτείνει τον Εμπαγιέ Νιανγκ της Μίλαν. Ο 20χρονος Γάλλος (γεννημένος στη Σενεγάλη) επιθετικός που παίζει και στα άκρα μπορεί να κάνει το ταξίδι Μιλάνο-Αθήνα αν όχι τώρα, στο προσεχές μέλλον. Πέρυσι τέτοια εποχή ο Ολυμπιακός προχώρησε σε μία από τις μεγαλύτερες μεταγραφές της ιστορίας του. Απέκτησε τον φύλακα-άγγελο της εστίας του, τον Ρομπέρτο. Τον Ισπανό πορτιέρο εκπροσωπεί ο Πορτογάλος Ζόρζε Μέντες, μάνατζερ των Μουρίνιο, Κριστιάνο Ρονάλντο, Ντι Μαρία, Φαλκάο, Ντιέγκο Κόστα, Τιάγκο Σίλβα και άλλων σούπερ σταρ. Η μεταγραφή ξεπέρασε τα 6 εκατομμύρια, ποσό τεράστιο για την Ελλάδα, νορμάλ για τον… Μίδα, Ζόρζε Μέντες. Δικός του είναι και ο Πελέ (που αποκτήθηκε από τον Εργοτέλη), μια κίνηση που

δεν βγήκε, ουδείς όμως ασχολήθηκε, καθώς ο μεγάλος στόχος ήταν ο Ρομπέρτο… Από την εποχή που στο… τιμόνι βρισκόταν ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο Ολυμπιακός άνοιξε… παρτίδες με τον Κριστόφ Ενροτό. Ο Βέλγος μάνατζερ είχε φέρει τότε στην Ελλάδα τον Κέβιν Μιραλάς, ο οποίος στη συνέχεια πωλήθηκε στην Έβερτον με ένα ποσό κοντά στα 7 εκατομμύρια. Ο Ενροτό εκπροσωπεί και τον Ζόναθαν Λεζεάρ για τον οποίο ειπώθηκε ότι τον απέκτησαν οι ερυθρόλευκοι πέρυσι από την Τέρεκ Γκρόζνι, στη συνέχεια πήγε στη Μαλίν και τώρα στην Αγγλική, Μπλάκπουλ. Κι αν αυτή η κίνηση ουδόλως απασχόλησε ουσιαστικά τον Ολυμπιακό, το νέο… πουλέν ακούει στο όνομα Αρτούρ Μαζουακού, του οποίου οι μετοχές συναγωνίζονται αυτές της Microsoft, και του Facebook! Ο Ενροτό χτύπησε… διάνα και σύντομα θα πέσουν πολλά εκατομμύρια στα…

πόδια του ταχύτατου αριστερού μπακ. Ο Μίτσελ εκπροσωπείται από τον Μαριάνο Αγκιλάρ. Ο 43χρονος ατζέντης που είναι προσωπικός φίλος του Ισπανού προπονητή των πρωταθλητών και έρχεται πολύ συχνά στη χώρα μας και παρακολουθεί τους αγώνες του Ολυμπιακού, έχει στη λίστα του μεγάλα ονόματα από την Ιβηρική. Κι αν το καλοκαίρι δεν προχώρησαν οι περιπτώσεις των Πέδρο Λεόν και Αντόνιο Ρέγιες, τώρα βρίσκεται πολύ κοντά στο να φέρει στην Ελλάδα τον Πορτογάλο στόπερ, Ρικάρντο Κόστα. *Πέραν των «σεσημασμένων» οι πόρτες είναι ανοιχτές και για άλλους ατζέντηδες, αλλά είναι λογικό όταν έχεις δουλέψει επιτυχημένα με κάποιους να τους εμπιστεύεσαι ευκολότερα. *Στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός δεν ακολουθεί την ίδια τακτική. Εδώ τις περισσότερες φορές η διοίκηση μιλάει απευθείας με ομάδες και παίκτες.

The Redemption Magazine

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

Ο ΚΥΝΙΣΜΟ

Η ΑΠΑΝΤ

Ο

Ολυμπιακός μας αποδεδειγμένα πια έχει μπλέξει με ηλίθιους. Όχι όσον αφορά το εσωτερικό του αλλά όσον αφορά αυτό το σαθρό απόστημα που έχει δημιουργηθεί απέναντί του. Το θέμα έχει ξεφύγει πια από τη σφαίρα της αθλητικής ή και της οπαδικής -αν θέλετε- αντιπαράθεσης κι αντιπαλότητας. Το θέμα έχει αρχίσει να υπεισέρχεται στη σφαίρα του απάνθρωπου, του ανήθικου και του σκάρτου, χώρος στον οποίον ουδέποτε έπλευσε ο Ολυμπιακός. Πάει λίγος καιρός απ’ την εν ψυχρώ δολοφονία του οπαδού του Ερυθρού Αστέρα Μάρκο Ίβκοβιτς. Ο Ολυμπιακός θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη του νεκρού Σέρβου και ένεκα της αδελφοποίησης με τον Αστέρα (ιδέα με την οποία προσωπικά διαφωνώ κάθετα) στον αγώνα μπάσκετ με τον ΠΑΟΚ στο ΣΕΦ έθεσε επί τάπητος την τήρηση ενός λεπτού σιγής εις μνήμην του Ίβκοβιτς. Ο ΠΑΟΚ μέσω επίσημων χειλιών αρνήθηκε να συμμετάσχει και απείλησε να αποχωρήσει απ’ τον αγώνα. Απαράδεκτη ενέργεια από έναν Σύλλογο με τον οποίον μπορεί τέλοσπάντων να αντιπαρατιθέμεθα αθλητικά κι οπαδικά, όμως μας ενώνει ένας κοινός θλιβερός παρονομαστής. Οι νεκροί μας. Πολλοί ήταν αυτοί που εξοργίστηκαν με τον ΠΑΟΚ γι’ αυτή του τη στάση. Ακόμα περισσότεροι ήταν αυτοί που απόρησαν για το πως γίνεται ένας Σύλλογος που «έχει» νεκρούς να μην τιμά τους νεκρούς ενός άλλου Συλλόγου. Όταν είσαι ηλίθιος, γίνεται. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ο αγώνας του Ολυμπιακού μας στη

Τούμπα φέτος να συμπίπτει με την θλιβερή επέτειο του δυστυχήματος της ΘΥΡΑΣ 7, γεγονός που όχι άδικα έχει χαρακτηριστεί ως η μοναδική μαύρη σελίδα στην μεγαλειώδη κατά τα άλλα ιστορία του Ολυμπιακού. Ήρθαν λοιπόν έτσι τα πράγματα ώστε η ομάδα να κληθεί να δώσει έναν πολυ σημαντικό αγώνα (για πολλούς και διάφορους λόγους) σε ένα απάνθρωπα εχθρικό γήπεδο, απέναντι σε έναν ασεβή και προκλητικό αντίπαλο, ενώπιον ενός θλιβερού, ηλίθιου και απολίτιστου «κοινού» και όλα αυτά την 8η φεβρουαρίου. Μια συναισθηματικά φορτισμένη ημέρα για όλη την οικογένεια του Ολυμπιακού μας. Παραδοσιακά ο Ολυμπιακός τυγχάνει άσχημης «φιλοξενίας» εκεί μέσα. Κάθε φορά που επισκεπτόμαστε το άντρο της αλητείας, του τραμπουκισμού και της τρομοκρατίας που λέγεται Τούμπα, δεν απειλούνται μόνο οι αθλητικές διαδικασίες ενός ποδοσφαιρικού αγώνα αλλά απειλούνται ζωές. Οι άνθρωποι αυτοί μη έχοντας κάτι ώστε να θρέψουν την οπαδική τους προσήλωση απέναντι σε μια ομάδα κι έναν Σύλλογο που δεν τους δίνει πλέον καμμία χαρά, έχουν αρχίσει και τρέφονται απ’ την τρομοκρατία, τον τραμπουκισμό και τους κουτσαβακισμούς στον αντίπαλο. Και πόσω μάλλον όταν ο αντίπαλός του είναι η ομάδα που έχει κυριολεκτικά βιάσει τα όνειρά τους. Ο Ολυμπιακός Πειραιώς. Να είστε προετοιμασμένοι σύγγαυροι. Αυτή τη φορά θα δεχθούμε περισσότερες προκλήσεις από κάθε άλλη φορά. Είναι και η ιδιαιτερότητα της ημέρας που διεξάγεται ο φετινός αγώνας. Θα δούμε

The Redemption Magazine

ΟΣ ΕΙΝΑΙ

ΤΗΣΗ και θα ακούσουμε πολλά. Ήδη οι ιθύνοντες του ΠΑΟΚ αρνήθηκαν να τιμήσουν τη μνήμη των νεκρών αδελφών μας για δεύτερη φορά μέσα σε έναν χρόνο. Να είστε προετοιμασμένοι λοιπόν διότι προβλέπω φέτος οτι η κατάσταση θα ξεφύγει κατά πολύ ακόμα κι από πέρυσι. Οι παροικούντες την Τούμπα μην μπορώντας να συγκριθούν αθλητικά, οπαδικά και ποδοσφαιρικά -αν θέλετε- με τον Ολυμπιακό, θα επιλέξουν τον δρόμο της πρόκλησης, της τρομοκρατίας, της προσβολής, της φθοράς και της ύβρεως. Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας αλλά πρωτίστως η αποστολή του Ολυμπιακού που θα πάει στην Τούμπα είναι να οπλιστούμε με κουράγιο, με θάρρος, με σοβαρότητα, με ωτοασπίδες αλλά πρωτίστως με κυνισμό. Ξέρω οτι η ημέρα δεν προσφέρεται για τέτοια συναισθήματα αλλά θέλει κυνισμό η περίσταση. Μπαίνεις μέςα στο γήπεδο, δεν δίνεις σημασία σε τίποτα, κερδίζεις αέρας και αποχωρείς χαμογελώντας. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός παραδοσιακά, αυτός πρέπει να είναι και φέτος. Κυνισμός λοιπόν σύγγαυροι. Κυνισμός από εμάς σαν οπαδούς. Κυνισμός κι απ’ την ομάδα μέσα

καθηγητησ

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

στο γήπεδο. Ελπίζω οι υπεύθυνοι της ομάδας να ενημερώσουν τους νέους παίκτες για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσουν εκεί μέσα και η ομάδα να παρουσιαστεί όπως πρέπει. Σοβαρή, στιβαρή, δυνατή, με πάθος, με ψυχή, με πνεύμα νικητή και προπαντός σαν ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.

ΥΓ1 - Στις 7 φεβρουαρίου πρόκειται να λάβει χώρα το ετήσιο μνημόσυνο για τα θύματα της ΘΥΡΑΣ 7. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία εκτός απ’ τον φόρο τιμής προς τα αδικοχαμένα αδέρφια να ενώσουμε τις φωνές μας και για άλλο ένα θέμα. Τον εντοπισμό και την παραδειγματική τιμωρία των ανθρωπόμορφων κτηνών που βεβήλωσαν το μνημείο των νεκρών αδελφών μας. Δεν ξεχνάμε...

ΥΓ2 - η ομάδα έστω και την ύστατη στιγμή της μεταγραφικής περιόδου, ενισχύθηκε μεταγραφικά σε θέσεις που πονούσε. Αποκτήθηκαν ο Αργεντίνος μεσοεπιθετικός Χάρα και ο Βραζιλιάνος αμυντικός Σαντάνα. Καλωσορίζουμε τους νέους παίκτες στην ομάδα και επτους ευχόμαστε καλή και γρήγορη προσαρμογή διότι το δύσκολο πρόγραμμα που έχουμε το επιτάσσει. Πάμε δυνατά !!!

9

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 7

The Redemption Magazine

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΕΒΗΛΟΥΣ; 28 Νοεμβρη 2013. Τρεις υπάνθρωποι περίπου στις τέσσερις τα ξημερώματα βεβηλώνουν το μνημείο της Θυρας 7 στο Καραϊσκάκη, η ασφάλεια του γηπέδου τούς συλλαμβάνει και τους παραδίδει στην αστυνομία. Ο Κωστας Καραπαπάς την ίδια μέρα μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό επιβεβαιώνει την βεβήλωση με την παρακάτω δήλωση: «Πράγματι, επειδή έχουμε ξεφύγει, γύρω στις 4:00 τρία τέσσερα άτομα πήγαν και έσπασαν διάφορα πράγματα στο Καραϊσκάκη και στη συνέχεια έκαναν και ό,τι χειρότερο. Πήγαν στο μνημείο της Θύρας 7 και έσκισαν σημαίες, προσπάθησαν να σπάσουν το μάρμαρο με τα ονομάτων θυμάτων. Προκαλεί μια πικρία και μια

ενόχληση γιατί δεν είναι καθόλου στα πλαίσια του λογικού, ούτε καν του οπαδικού και πάει σε άλλα επίπεδα. Επειδή το Καραϊσκάκη δεν είναι χώρος αφρούρητος, ούτε χώρος που ο καθένας νομίζει ότι θα κάνει ότι νομίζει αυτοί οι κύριοι έχουν ήδη συλληφθεί, οπότε θα μάθουμε και πως βρέθηκαν εκεί και ποιος τους έστειλε και τι ήταν αυτό ακριβώς που ήθελαν να κάνουν στο γήπεδο». Δεκατέσσερις μήνες μετά κανένας μας δεν γνωρίζει αν η ελληνική δικαιοσύνη έχει προχωρήσει σε δίωξη, αν έχει οριστεί δικάσιμος για την συγκεκριμένη υπόθεση. Από τον επίσημο Ολυμπιακό αλλά και από το οργανωμένο κομμάτι του κόσμου μας

δεν υπάρχει καμιά ενημέρωση. Έχω προσπαθήσει αρκετές φορές να ρωτήσω τον Κώστα Καραπαπα για το αν ο επίσημος Ολυμπιακός γνωρίζει τις ενέργειες τις δικαιοσύνης και ποτέ θα γίνει η αν έγινε δικαστήριο χωρίς ποτέ να λάβω οποιαδήποτε απάντηση! Προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω για πιο λόγο η βεβήλωση του μνημείου και η παραδειγματική τιμωρία των βέβηλων δεν αποτελεί το υπό αριθμόν ΕΝΑ θέμα για τον επίσημο Ολυμπιακό και τον κόσμο του. Είναι μήπως αλήθεια ότι αρχηγός των βέβηλων υπανθρώπων είναι γιος γνωστότατου πολιτικού και ο επίσημος Ολυμπιακός έχει δεχτεί και δέχεται πίεση από κομματικά κέντρα για να ξεχαστεί η υπόθεση;

EDDIE -7-

The Redemption Magazine

EDDIE -7by

Μια εικόνα, χίλιες λέξεις...

The Redemption Magazine

Η ΓΙΟΡΤΗ ΜΑΣ, ΚΗΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ... ΑΧΟΝ -7-

AXON by

Κ

αλησπέρα αδέρφια, επιτέλους το RedEmption είναι πάλι εδώ και ευχόμαστε όλοι μας να είναι για πολλά χρόνια ακόμα!!! Σε αυτό το τεύχος θέλω να ασχοληθώ με τα παιχνίδια του κυπέλλου με τους «ερχόμαστε». Είναι γνωστό ότι η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων είναι χαοτική, εδώ όμως υπάρχουν παγίδες που αν δε τις προσέξουμε ίσως να βρεθούμε σε άσχημη κατάσταση. Είναι γεγονός, και μάλιστα φαίνεται αυτό, ότι με την έλευση του Πορτογάλου η ομάδα για κάποιο λόγο έχει γίνει ποιο γρήγορη, πιέζει πολύ ψηλά και δε σταματάει να προσπαθεί να σκοράρει χωρίς να κάθεται σε ένα σκόρ ασφαλείας. Η αλήθεια είναι ότι τη συγκεκριμένη κλήρωση λίγο πολύ την είχα μαντέψει και μάλιστα είχα πει σε κάποιον ότι θα παίξουμε μαζί σε αυτή τη φάση, πείτε το διαίσθηση, μαντεψιά, μπορεί και προσμονή για την υποδοχή τους στο ναό για μας και στο κολαστήριο γι’αυτούς. Για να γίνουν όμως όλα αυτά και να κάνουμε μια ακόμα βραδιά τους κόλαση πρέπει να γίνουν τα αυτονόητα. Πάμε λοιπόν να επισημάνουμε κάποια πράγματα ή καλύτερα να αφυπνίσουμε κάποιους που το βλέπουν ΓΙΟΡΤΗ το συγκεκριμένο παιχνίδι. Για μένα λοιπόν δεν είναι γιορτή, είναι πόλεμος και μάλιστα κλεφτοπόλεμος στη χειρότερη του μορφή και θα εξηγήσω τι εννοώ. Η ΑΕΚ έρχεται στο Φάληρο χωρίς άγχος για να ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ τις προσπάθειες του Ολυμπιακού έχοντας στο μυαλό της τη μια πιθανότητα να σημειώσει ένα τέρμα που μπορεί να αποβεί μοιραίο για την ομάδα μας, φυσικά μιλάμε για ένα τραγικό σενάριο το οποίο δύσκολα θα βγει αλλά καλό είναι να αφυπνίζουμε τους παίχτες μας και τον κόσμο γιατί η γιορτή και το πάρτι άνετα γίνεται μαυροφορεμένη νύχτα που δε θα τη ξεχάσουμε ποτέ. Συνήθως λέμε ότι όλες οι ομάδες αξίζουν το σεβασμό μας και έτσι πρέπει να συμπεριφερόμαστε, αλλά όταν μιλάμε για τη συγκεκριμένη ομάδα ο σεβασμός και το ποδοσφαιρικό Fair Play πηγαίνει περίπατο και το εννοώ. Δυστηχώς το πρώτο παιχνίδι

γίνεται στην έδρα μας κάτι που δε μου άρεσε καθόλου, ήθελα να ήταν αντίθετα τα παιχνίδια για να ήταν πραγματικά μία γιορτή στο Φάληρο ο επαναληπτικός διότι στο ΟΑΚΑ δε θα μπορούσαν να βάλουν το πούλμαν στην εστία τους ενώ στην έδρα μας…..; Για τους αντιπάλους είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία αυτά τα παιχνίδια να αποδείξουν ότι αξίζουν να παίζουν στη Super League, εκεί είναι λοιπόν που ο Ολυμπιακός, ο Ολυμπιακός που βλέπουμε στα τελευταία παιχνίδια, πρέπει να τους δώσει μια μεγαλοπρεπέστατη ποδοσφαιρική φάπα που θα τη θυμούνται μια ζωή. Δε μας ενδιαφέρει που είναι στη Football League, λίγο μας νοιάζει που δεν έχουν μεγάλης αξίας παίχτες όπως εμείς, λίγο μας ενδιαφέρει που έχουν πιτσιρικάδες εμείς ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε το καθήκον μας, εμείς ΠΡΕΠΕΙ να είμαστε έτοιμοι, εμείς ΠΡΕΠΕΙ να τους τελειώσουμε με πολλά γκόλ ώστε στο ΟΑΚΑ να γελάμε με τα χάλια τους και να ξαναδούμε τα γνωστά απορημένα και σκυθροπά πρόσωπα τους στον ομολογουμένως καλύτερο τελικό στην Ελλάδα. Γι’ αυτό προσέξτε καλά, τα αδέρφια μας που θα είναι στην εξέδρα θα έρθουν να πανηγυρίσουν ένα διασυρμό, να φωνάξουν και να θυμήσουν σε αυτούς τι πάει να πει έδρα του Ολυμπιακού, γι’ αυτό οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα και ένας τυχόν αποκλεισμός από δαύτους δε θα είναι τόσο χαλαρός. Και δε μιλάω για επεισόδια και τέτοια είμαι σίγουρος ότι το γήπεδο μας το αγαπάμε σαν δεύτερο σπίτι μας, αλλά δε θα είναι κάτι που θα το καταπιεί ο κόσμος ότι και να γράψουν οι δημοσιογράφοι, ότι και να δηλώσουν κάποιοι άλλοι. Ο Ολυμπιακός έχει 3 στόχους, Πρωτάθλημα, Κύπελλο και μια υπέρβαση στο Europa League. Ο πρώτος στόχος θα επιτευχθεί άσχετα με κάποιους που κρατάνε ζωντανούς του δύο πεθαμένους. Ο τρίτος στόχος είναι ένα όνειρο που ευχόμαστε να επιτευχθεί σύντομα και γιατί όχι και φέτος. Αλλά ο δεύτερος στόχος ειδικά μετά τη κλήρωση αυτή τον θέλουμε περισσότερο τώρα πιά, όχι λόγο του αντιπάλου αλλά γιατί θέλουμε να είμαστε παντού ΠΡΩΤΟΙ και αυτό σημαίνει ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ.

Το μικρό θαύ

PESETERO

Ε

χουμε μπεί πλέον για τα καλά στο 2015, ο πρώτος μήνας του έφυγε ήδη, ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος τελείωσε και ως είθισται, βρήκε τον Ολυμπιακό στην κορυφή της βαθμολογίας, να κοιτάζει τον δεύτερο ΠΑΟΚ να τρώει τις σάρκες του προσπαθώντας να βρεί ισορροπία και να εξηγήσει με τη λογική πως από το +5 των αρχών Δεκεμβρίου, εξανεμίστηκε μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες.

το να νιώθουν οτι κάποιος τους αδίκησε και τους έκλεψε το πρωτάθλημα, είναι σαν να έχουν κερδίσει 3 Champions League σερί. Έτσι, επειδή οπαδοί, παίκτες, προπονητές και διοικούντες δεν συμφέρει να εστιάσουν στο πρόβλημα, προτιμούν να τα αποδώσουν όλα στο σιγουράκι «φταίει η διαιτησία και ο Ολυμπιακός» και στο τέλος της σεζόν θα’ναι όλα ζάχαρη πάλι στην Τούμπα. Και το πρωτάθλημα θα’ναι αλλού φυσικά.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πω οτι γεννάνε και τα κοκκόρια των διοικούντων την ΠΑΕ. Ακριβώς σε μια περίοδο που οι επιλογές τους είχαν τεθεί εν αμφιβόλω, ακριβώς τότε που ο κόσμος είχε διχαστεί με την απόφαση απόλυσης του Μίτσελ (με τον κόσμο να χωρίζεται - κατά την προσφιλή μας συνήθεια - σε στρατόπεδα, τους μισούς να λένε οτι φταίει η διοίκηση με τις επιλογές της και τους άλλους μισούς να κατηγορούν αποκλειστικά τον Μίτσελ για την κακή εικόνα της ομάδας), ακριβώς τότε, έγινε ένα μικρό θαύμα: Ο ΠΑΟΚ του 1-2 στο Καραϊσκάκη, με ένα +5 λίγο πριν το τέλος του πρώτου γύρου, άρχισε να ρετάρει. Σαν το αυτοκίνητο που είχε ο Θανάσης Βέγγος στον ιστορικό «Θου-Βου», το οποίο στη διάρκεια της άσκησης «το κυνήγι του Δόκτωρος Τσι», άρχισε να φτύνει εξαρτήματα στο δρόμο. Σαν το αυτοκίνητο του Θου-Βου λοιπόν ο ΠΑΟΚ, άρχισε να τρώει την μια κατραπακιά μετά την άλλη και να διαλύεται κομμάτι κομμάτι, αποδεικνύοντας οτι το «κάνω πρωταθλητισμό» απέχει έτη φωτός από τη θεωρία στην πράξη.

Κάπως έτσι, η έλευση Περέιρα στον πάγκο της ομάδας συνοδεύτηκε από μια σειρά θετικών αποτελεσμάτων τα οποία σε συνδυασμό με τις γκέλες του ΠΑΟΚ αλλά και την αστάθεια των Παναθηναϊκού και Αστέρα Τρίπολης (ευχάριστη έκπληξη ο Παναιτωλικός), έφεραν ηρεμία ξανά στο λιμάνι με τον κόσμο να έχει ηρεμήσει και να τηρεί στάση αναμονής. Ενίοτε και να διασκεδάζει με τις αρθρογραφίες στα ΜΜΕ, που πασχίζουν να δείξουν πόσο είχε αδικήσει κάποιους ποδοσφαιριστές ο Μίτσελ (έχει τρομερό γέλιο π.χ. η προσπάθεια θεοποίησης του Ντουρμάζ - ο Σουηδός είναι καλός παίκτης, αλλά διάολε... χατ τρικ με τον Τύρναβο έκανε, δεν είναι και ο Ριμπερί: κάντε και λίγο κράτει!). Στο δια ταύτα, ο Ολυμπιακός παίρνει τα αποτελέσματα, έχει επιστρέψει η ηρεμία στην ομάδα όπως προείπα, μια ηρεμία απαραίτητη για το δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθεί... Με Τούμπα, Europa League, αλλά και ΑΕΚ...

Η κατάρρευση του ΠΑΟΚ οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Πρώτα απ’όλα στο γεγονός οτι ο Ιβάν «άπλας» Σαββίδης αποφάσισε οτι ρίχνοντας χρήμα και φέρνοντας παίκτες δεν κάνεις ομάδα, οπότε έφερε τον Άγγελο Αναστασιάδη που δουλεύει με ότι του δώσουν και το εκμεταλλεύεται όσο μπορεί και κάπως έτσι σε κάθε αγώνα ο Άγγελος προσεύχεται να γίνει στόπερ ο Τζιόλης ή να κάνει μια σωστή πάσα ο Μαντούρο. Κομμάτι του προβλήματος είναι ο ίδιος ο Αναστασιάδης: Ο προπονητής του ΠΑΟΚ έδειξε ένα πιο ήπιο, πιο «στυλάτο» πρόσωπο με σωστές τοποθετήσεις και σωστές θέσεις για το πως πρέπει να αντιμετωπίζει η ομάδα του τα παιχνίδια, δείχνοντας για παράδειγμα σε κατ’ευφημισμόν ποδοσφαιριστές όπως ο Τζαβέλλας οτι για να παίξεις στην 11άδα πρέπει να ξέρεις και λίγη μπαλίτσα, όχι μόνο να κάνεις μανούρες στους διαιτητές. Με την πάροδο του χρόνου όμως, όταν άρχισαν να έρχονται τα ανάποδα αποτελέσματα, ο Άγγελος άρχισε να χάνει την ψυχραιμία του να κατηγορεί διαιτητές, αντιπάλους, αόρατους εχθρούς και να αποδίδει τα καλά ή τα κακά αποτελέσματα στην Παναγιά. Και τέλος, είναι η κλασική νοοτροπία των οπαδών του ΠΑΟΚ που προτιμούν να τελειώνουν μια χρονιά νιώθοντας αδικημένοι από όλους και όλα: Γι’αυτούς

Υ.Γ. 1 : Η κλήρωση του κυπέλλου Ελλάδος που μας φέρνει αντιμέτωπους με την ΑΕΚ, ήταν πιστεύω μια μικρή ονείρωξη για κάθε οπαδό της ομάδας. Με Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ εκτός κυπέλλου, το μόνο που απέμενε ήταν μια κλήρωση με τα δικέφαλα Βοκτάς. Με την ελπίδα, η ομάδα να περιποιηθεί όπως ακριβώς χρειάζεται τους «ερχόμαστε» και όχι με μια τυπική πρόκριση απλά στην επόμενη φάση. Εμπρός της ΑΕΚ παλικάρια, ξαπλώστε στο χορτάρι σα μοσχάρια... Υ.Γ. 2 : Οι μεταγραφικές επιλογές της ομάδας δεν έχουν λογική. Προσέξτε: Δεν λέω οτι δεν είναι καλοί οι ποδοσφαιριστές που αποκτήθηκαν, αλλά οτι δεν έχουν λογική. Περισσότερα θα πούμε προσεχώς... Υ.Γ. 3 : Τα φετινά θα πρέπει να γίνουν μάθημα τόσο στην Superleague, όσο και στην ΕΠΟ. Κακά τα ψέμματα, ωραίο είναι να υπάρχουν πολλές ομάδες από πολλά μέρη της Ελλάδας στη μεγάλη κατηγορία, αλλά το φετινό με τις ομάδες να τρώνε αφαιρέσεις βαθμών ή να αποσύρονται από το πρωτάθλημα για οικονομικούς λόγους, είναι κατάντια. Η πρώτη κατηγορία πρέπει να οργανωθεί στα πρότυπα της Σκωτσέζικης λίγκας, με 10-12 ομάδες το πολύ και 3 γύρους. Αν κάποτε θέλουμε να δούμε καλύτερη μπαλίτσα δηλαδή...

PESETERO

ύμα του +5

Αν έχεις ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΕΛΤΣΙΣΤΑΣ

The Redemption Magazine

ήθος

διάβαινε… ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΕΛΤΣΙΣΤΑΣ

Ε

χουμε διαβάσει και ακούσει ένα σωρό ιστορίες σχετικά με την ηθική, έχουμε δει τόσα αστυνομικά σίριαλ και ταινίες που αναφέρονται σε ηθικούς αυτουργούς και τις ποινές που επιβάλλονται σε αυτούς, γενικότερα ο καθένας μέσα στο μυαλό και την ψυχή του έχει ξεκαθαρίσει(;) τι είναι ηθικό και τι όχι. Προφανώς, άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικούς κόσμους δεν αντιλαμβάνονται το ίδιο την έννοια της ηθικής καθώς πολλοί είναι αυτοί που μπερδεύουν το ήθος με το συμφέρον. Καμία επαφή το ένα με το άλλο… Διαφορετικοί κόσμοι Τι εννοούμε όταν αναφέρουμε «διαφορετικούς κόσμους»; Τα περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν σε γειτονιές, αυτά της επαρχίας μένουν σε μονοκατοικίες, τα παιδιά των πόλεων σε πολυκατοικίες, πηγαίνουν σε δημόσια σχολεία ή σε ιδιωτικά με μικρό ετήσιο κόστος. Λιγότερα παιδιά, «προνομιούχα» τα λένε, μεγαλώνουν σε επαύλεις με υπηρέτες ή πιο ευγενικά με «μπάτλερ», πηγαίνουν αποκλειστικά και μόνο σε ιδιωτικά ακριβά σχολεία και σε κολέγια, τα πηγαίνει και τα παίρνει από το σχολείο οδηγός με το ακριβό αμάξι του μπαμπά και γενικότερα ζουν μια διαφορετική ζωή. Προς Θεού, το ότι η ζωή τα έφερε έτσι και μερικοί άνθρωποι ζουν με περισσές ανέσεις δεν σημαίνει ότι είναι άπαντες για την… κρεμάλα ούτε φυσικά όσοι ζουν μια κάπως πιο φυσιολογική ζωή για τα μέτρα και τα σταθμά του «συστήματος» που μας διοικεί τις ζωές , είναι αυτομάτως και «καλά παιδιά». Απλά μεγαλώνουν σε διαφορετικούς κόσμους.

Οι «γεσεράκιδες» Κάποια στιγμή το παιδί μεγαλώνει, γίνεται επιχειρηματίας μεγάλος και τρανός μαθημένος όπως προαναφέραμε σε μια ζωή τελείως διαφορετική από την πλειοψηφία των γύρω του ακόμα και από τους «υποτακτικούς» του. Με τον όρο «υποτακτικός» αναφέρομαι σε όσους περιβάλλουν τον φοβερό και τρομερό επιχειρηματία, είτε είναι υπάλληλοι είτε όχι. Άπαντες οι υποτακτικοί λένε σε όλα «ναι», σε όσα τους λέει το αφεντικό, για να διατηρήσουν ένα καλό προφίλ, αρεστό στον εργοδότη ώστε αυτός από την μεριά του να συνεχίζει να τους δίνει ψωμί. Λένε σε όλα «ναι» ακόμα κι αν αυτά στα οποία συμφωνούν είναι παράλογα και απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα. Αυτοί, λοιπόν, είναι οι «γεσεράκιδες»(από το αγγλικό «yes sir»), είναι οι… άνθρωποι του βασιλιά, τα παιδιά για όλες τις δουλειές με μόνο στόχο την εύνοια του «άρχοντα». Μέσα από όλες αυτές τις καταστάσεις δημιουργείται ένας διαφορετικός κώδικας ηθικής, εκεί που η αλήθεια είναι απαγορευμένη λέξη. Όταν έχεις μάθει να σου λένε σε όλα «ναι» τότε θεωρείς κάποια πράγματα δεδομένα. Όπως για παράδειγμα το να σου κάνουν χάρες οι άλλοι ΑΛΛΑ με τον δικό σου τρόπο. Γνώρισμα του Έλληνα Η αλήθεια είναι τι επιλέγεις να θαυμάζεις και να υπερηφανεύεσαι γι’ αυτό. Για να μην σας κουράζουμε περισσότερο πάμε γρήγορα σε παραδείγματα. Συνεχώς μιλάμε με θαυμασμό για τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Λεωνίδα με τους 300 και ξεχνάμε να αναφέρουμε τον Περικλή, τον Αριστοτέλη ή τον Σωκράτη. Προς Θεού δεν

ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΕΛΤΣΙΣΤΑΣ

προσβάλλω τη μνήμη του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Σπαρτιάτη βασιλιά ή του παμμέγιστου Μακεδόνα αλλά τονίζω το που έχουμε μάθει να δίνουμε περισσότερη σημασία. Σε κάθε περίπτωση έχουμε επιλέξει συνειδητά να θαυμάζουμε τα λάθος πρόσωπα δίχως να σκεφτούμε την ουσία. Και η ουσία είναι να ζήσεις τη ζωή σου παράγοντας έργο για την υπόλοιπη κοινωνία χωρίς να χρειαστεί να αφαιρέσεις κάποια ζωή ή να αδικήσεις. Όπως για παράδειγμα έκανε ο Περικλής, ο οποίος αν και άρχοντας δεν κοίταξε ποτέ την πάρτη του αλλά έψαξε να βρει έναν τρόπο ώστε όλοι οι συμπολίτες του να είναι ίσοι και έφτιαξε τη «δημοκρατία». Σύμφωνα με τους περισσότερους ιστορικούς μάλιστα, η Αθήνα του Περικλή αποτελεί την πιο «τέλεια» πόλη που γνώρισε ποτέ αυτός ο πλανήτης. Άλλο παράδειγμα ο Αριστοτέλης. Ο μέντορας της ψυχής του Μεγάλου Αλέξανδρου έχει κρυφτεί στη… σκιά του Μακεδόνα βασιλιά και των έργων του τελευταίου. Ο Αλέξανδρος έγινε αυτός που έγινε μέσα από μάχες, πρώτα στην Ελλάδα και μετά απέναντι στους Πέρσες και τέλος απέναντι στον Πόρο στη μάχη του Υδάσπη. Αλλά η προσωπικότητά του σε μεγάλο βαθμό είχε διαμορφωθεί ως προς τη μόρφωση του πνεύματός του από τον Αριστοτέλη που ήταν ο δάσκαλός του όταν ήταν ακόμα παιδί. Τέλος ο Σωκράτης. Ο άνθρωπός αυτός αποφάσισε να αυτοκτονήσει παρά να προδώσει την ηθική του. Τι πιο λαμπρό από αυτό άραγε; Κι όμως, αν βγεις τώρα στο δρόμο εσύ που διαβάζεις το κείμενο

The Redemption Magazine

και ρωτήσεις τους συμπολίτες σου για μεγάλους Έλληνες της αρχαίας ιστορίας θα σου πουν πρώτα πρώτα τον Μέγα Αλέξανδρο. Δεν είναι κακό, αλλά είναι άδικο κατά την άποψή μου. Αντί επιλόγου Η αφορμή για το παραπάνω κείμενο είναι η ιστορία που θα σας διηγηθώ παρακάτω. Είναι αληθινή και συνέβη πριν από τρία χρόνια. Αλλά επειδή δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω ονόματα -για ευνόητους λόγους- θέλω να ανοίξετε τα μάτια σας και το μυαλό σας… Την σεζόν 2011-12, πρόεδρος κορυφαίας ομάδας της Σούπερ Λίγκας είχε τηλεφωνική επικοινωνία με έναν προπονητή πριν από αγώνα της ομάδας του πρώτου με του δεύτερου. Ο παράγοντας ζήτησε από τον κόουτς να τον «βοηθήσει» και να δώσει οδηγία στους παίκτες του να παίξουν πιο χαλαρά ώστε να πάρει η ομάδα του τη νίκη. Ο προπονητής, προς τιμήν του, είπε ότι μια τόσο μεγάλη ομάδα όπως αυτή του παράγοντα δεν έχει ανάγκη από χάρες για να κερδίσει έναν τόσο υποδεέστερο αντίπαλο και φυσικά δεν συμφώνησε. Το αποτέλεσμα; Ο συγκεκριμένος προπονητής δεν έχει ξαναδουλέψει σε ελληνική ομάδα. Ο πρόεδρος είναι φυσικά επιχειρηματίας, έχει τον δικό του στόλο από ΜΜΕ και γενικά κάνει κουμάντο στον χώρο. Ο προπονητής είναι ο αγαπημένος Έλληνας κόουτς των φιλάθλων του Ολυμπιακού. Μαθήματα ηθικής από ένα «δικό» μας παιδί κόντρα στις εποχές, που αποφάσισε να ρισκάρει την επαγγελματική του πορεία παρά να γίνει τσάτσος του καρεκλοκένταυρου, τοσοδούλη «γίγαντα»…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΜΕΝΕΟΠΟΥΛΟΣ

The Redemption Magazine

ΠΙΑΣΑΜΕ ΠΑΤΟ, ΔΕ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΜΕΝΕΟΠΟΥΛΟΣ

Ν

α ξεκαθαρίσω ότι δηλώνω και είμαι οπαδός. Οπαδός γνήσιος όμως, παλαιάς κοπής. Σαν αυτή που είχαν τα Ουφάκια, ο Υποβρύχιος, ο Οικοδόμος, ο Λάκτας. ΟΧΙ σαν τις νεόκοπες πούστρες με τα μαχαίρια και τα γκάνια. Μεγάλωσα στην θύρα 7 της μπέσας, της τρέλας με τον Θρύλο, της ντομπροσύνης που θεωρούσε αυτονόητο το ένας εναντίον ενός. Που δεν συζητούσε την αδερφίστικη εκ του μακρόθεν επίθεσης στον αντίπαλο οπαδό. Παράγινε το κακό, αδέρφια και ορισμένα πράγματα πρέπει να μπούν στη θέση τους, με το καλό ή με το κακό... Στο πρόσφατο ματς εντός ΣΕΦ για την Ευρωλίγκα, τη στιγμή που ο Θρύλος είχε γυρίσει το ματς από το -11, βρέθηκε ένα τσογλάνι του κερατά να σημαδεύσει με λέιζερ τα μάτια ενός αντιπάλου. Σε αγώνα του υψηλότερου επιπέδου με κανέναν αντίπαλο οπαδό στην κερκίδα, θα μπορούσε αυτό το απολειφάδι που ΚΑΜΜΙΑ σχέση με γαύρο δεν έχει, να απειλήσει με πρόστιμο , διακοπή του αγώνα και απειλή της σωματικής ακεραιότητας έναν παίκτη. Αυτό το υποκείμενο, σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα του κόσμου, δεν θα ξαναπατούσε κάποιο από τα 4 ποδάρια του σε αγωνιστικό χώρο ανά την επικράτεια. Και απορώ πόσο πολύ έχουμε χαλάσει σαν οπαδοί, φίλοι μου. Στην παλιά Θύρα 7, θα

τον είχε μαγκώσει ένας διπλανός σύγγαυρος και θα του είχε βάλει το στυλό στον κώλο, να κάνει την πυγολαμπίδα... Οι γύφτοι που βαράνε παιδάκια... Την Κυριακή, κάποια πρωτόζωα γύφτικης καταγωγής, προπηλάκισαν τα 8χρονα παιδάκια της Ακαδημίας ποδοσφαίρου του Θρύλου στη Θεσσαλονίκη. Έτσι έχουν μάθει, θα μου πείτε? ΝΑ ΞΕΜΑΘΟΥΝ ΡΕ!!! Έχουν βρίσει νεκρούς μας, έχουν κάνει όλα τα ματς στην Τούμπα μεταξύ μας πόλεμο, πήγαν να βγάλουν το μάτι του Μιραλλάς σε κεκλεισμένων ματς και το έκαναν σύνθημα, ΑΡΚΕΤΑ πιά! Έχουν σηκώσει στα ύψη το πολεμικό κλίμα ενόψει του μεταξύ μας παιχνιδιού στην Τούμπα όπου πάλι σίγουρα θα έχουμε 10 λεπτά αγώνα και άλλα 95 πετροπόλεμο και διακοπές... ...και τα κουνέλια που δεν πάνε πίσω Υποτίθεται ότι οι διοικήσεις τους είναι συμφιλιωμένες σε ύποπτο βαθμό, αλλά στο περσινό ματς ΠΟΑ-ΠΟΑΚ στο εξοχικό μας, είχαμε αιματηρά επεισόδια που εμένα προσωπικά με έκαναν να φρίξω. Κουβάδες αίματος στην κερκίδα που κάθονταν οι φιλοξενούμενοι, αδέρφια. Φρικαλέα πράγματα που αμαυρώνουν την αισθητική μου και χαλάνε το ομορφότερο άθλημα στον κόσμο, το ποδόσφαιρο...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΜΕΝΕΟΠΟΥΛΟΣ

The Redemption Magazine

ΕΝ ΠΑΕΙ ΠΙΟ ΚΑΤΩ!

Βαθιές τομές, εδώ και ΤΩΡΑ!!! Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Πρέπει να παρθούν ρηξικέλευθες και αναγκαίες αποφάσεις για να μπορούμε να απολαμβάνουμε την μπαλίτσα με μετακίνηση οπαδών ΟΛΩΝ των ομάδων, παντού. Εν αρχή, όλες οι ομάδες να προσλάβουν ιδιωτικές εταιρείες σεκιούριτυ με αυξημένες αρμοδιότητες στο γήπεδο που φυλάσσουν. Να τσεκάρουν φάτσες ΧΩΡΙΣ κουκούλες και μαλακίες στις εισόδους ώστε οι μπαχαλάκηδες σαν την κωλοφωτιά που ανέφερα στον πρόλογο να απομακρυνθούν δια παντός από τους αγωνιστικούς χώρους. Να έχουν το δικαίωμα να συλλαμβάνουν σε συνεργασία με την Αστυνομία όσους απειλούν πρόδηλα την διεξαγωγή του αγώνα. Και επιτέλους, να μπούν κάμερες σε ΟΛΑ τα γήπεδα. ΚΑΜΜΙΑ ιδιωτικότητα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ σε ένα χώρο με 15 χιλιάδες ΨΥΧΕΣ, και αν σας αρέσει!!! Περαιτέρω, οι ίδιες οι ομάδες περιφρούρησης μέσα από τις ομάδες, να λογοδοτούν πρίν και μετά τον αγώνα στις Αρχές, με ονοματεπώνυμα. Σίγουρα στο Καραϊσκάκη τα εν λόγω παιδιά είναι έτη φωτός μπροστά σε συμπεριφορά από τους αντίστοιχους ‘’αλλόθρησκους’’ αλλά κι εκεί ακόμα, έχω φρικτά παράπονα. Ήθελα να διαπομπευτεί η πουτάνα που πέταξε το ποτήρι

στον Αναστασίου στο περσινό 0-3 και στέρησε από τον Θρύλο ΜΟΥ την άμεση μείωση του σκόρ σε 1-2 ώστε να ανατρέψει την κατάσταση! Όλα τα άλλα του στύλ ‘’τιμωρήθηκε σιωπηρά’’ τα ακούω βερεσέ... ΕΥΘΕΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ: ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΛΙ;;; Απευθύνομαι κυρίως στους άνω των 18 γαύρων. Σας αρέσει να σας στερούν οι μειοψηφίες το γήπεδο; Γουστάρετε που δεν μπορούμε να μετακινούμε κάθε εκτός έδρας ματς τον Πειραιά δίπλα στον Ολυμπιακό μας; Νομίζετε ότι είναι φυσιολογικό να έχουμε ντέρμπι χωρίς τους αντίπαλους οπαδούς απέναντί μας; Σκεφτείτε και αποδείξτε μου ότι είστε άνθρωποι με σκέψη και όχι άβουλα πρόβατα στον κάθε έμμισθο οπαδίσκο της πορδής και του πληκτρολογίου. Την επόμενη φορά που ένας διπλανός σας ρίξει με λέιζερ/πιστόλι ή πετάξει αντικείμενο, ή σβερκώστε τον και κλωτσηδόν πετάξτε τον έξω ή αναφέρετέ τον στον πλησιέστερο αστυνομικό ή αρμόδιο ασφαλείας. ΔΕΝ είναι ρουφιανιά, για να προλάβω τους ηλίθιους. Είναι προστασία του ΘΡΥΛΟΥ μας και των σπόρ που αγαπάμε παθολογικά. Και ένα πρώτο, θεμελιώδες βήμα από τον μεγαλύτερο λαό στον κόσμο για να μπορούν όλοι οι οπαδοί να ξαναπολαύσουν τον αθλητισμό σε όλο του το μεγαλείο...

ΛΑΜΠΡΟΣ ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΛΑΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

The TheRedemption RedemptionMagazine Magazine

Στην Αγάπη Ρισκά ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΛΑΣ

Σ

τη συγκεκριμένη γωνιά δεν θα αναλύουμε αγώνες, ούτε θα μιλάμε διεξοδικά για μπάσκετ. Έχετε πολλές επιλογές ανάγνωσης για αυτά τα κομμάτια και ελπίζω το μπλογκ μου στο Eurohoops. net να σας καλύπτει. Εδώ, θα δίνουμε ερεθίσματα σε θέματα αθλητικής και οπαδικής κουλτούρας και νοοτροπίας. Αν ένα πράγμα με στενοχωρεί και με προβληματίζει, όταν θυμάμαι τα αθώα παιδικά οπαδικά μου χρόνια ως Ολυμπιακός, είναι πως έχει διαφοροποιηθεί σε μεγάλο κομμάτι του κόσμου η αντίληψη και η προσέγγιση «στήριξης» προς την ομάδα του. Πολλές φορές από τις φορτισμένες αντιδράσεις υπό το πρίσμα του αποτελέσματος, με παραπέμπει σε ιδιοτελή ταύτιση περισσότερο με το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ και τις ΝΙΚΕΣ, παρά με τον σύλλογο και τις ιδέες που – πρέπει να – πρεσβεύει. Θυμάμαι την θλίψη μου σε εκείνο το επεισοδιακό παιχνίδι με τον Αθηναϊκό στο παλιό «Καραϊσκάκης» στα λεγόμενα πέτρινα χρόνια και το σοκ που είχα υποστεί στο ματς κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό και το χαμέλο πέναλτι του Αλεξανδρή. Θυμάμαι την ατόφια χαρά μου στο πρωτάθλημα του 1987 στη μπάλα. Θυμάμαι την ανείπωτη πίκρα στο Τελ – Αβίβ το 1994, την τεράστια χαρά στον ημιτελικό της Σαραγόσα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το συναίσθημα στο καλάθι του Πρίντεζη στην Κωνσταντινούπολη. Που θέλω να καταλήξω; Οι στιγμές και τα έντονα συναισθήματα (θετικά ή αρνητικά) που μας διαπερνάνε σε ένταση και μας συνδέουν με την αγαπημένη μας ομάδα, μοιάζουν με εκείνα που βιώνουμε στη προσωπική μας ζωή. Στην Real Life. Που ποτέ δεν είναι όλα τέλεια και συνήθως έχει περισσότερες στενοχώριες από ότι χαρές. Αυτό δεν είναι και η ομάδα; Η «αθλητική οικογένεια» που την νιώθεις σαν το σπίτι σου; Πρόκειται για μια ατέρμονη διαδρομή στην οποία ταυτίζεσαι με μια ομάδα και ζεις όλου του κόσμου τα συναισθήματα. Σαν μια ερωτική σχέση, που εξελίσσεται σε βαθιά αγάπη. Με την κοπέλα σου, ακόμα και με την γυναίκα σου και τα παιδιά σου ΑΓΑΠΑΣ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ, αλλά δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις τι σου επιφυλάσ-

σει η επόμενη μέρα, δεν γνωρίζεις ποια θα είναι η κατάληξη και το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουν και να διαχειρίζονται οι οπαδοί την σχέση τους με την αγαπημένη τους ομάδα. ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ την ομάδα σου μόνο για τις νίκες και τους τίτλους (τα χαρούμενα κεφάλαια στο «βιβλίο» της αθλητικής – οπαδικής σου ζωής). Την λατρεύεις γιατί πάντα έχεις να προσμένεις κάτι από αυτή, γιατί αδημονείς για τις επόμενες μάχες της σε όλα τα αθλήματα, γιατί η αποτυχία, η στενοχώρια, η ήττα σε ένα ντέρμπι θα αυξήσει κατακόρυφα την «γλύκα» της νίκης την επόμενη φορά και θα την εκτιμήσεις πολύ περισσότερο. Αλήθεια, τι αξία έχει η ζωή ενός ανθρώπου στην οποία όλα είναι τέλεια, όλα είναι λυμένα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και καμία απολύτως υπέρβαση και νίκη για να κατακτηθεί; Πιστέψτε με, έχω γνωρίσει πολλούς δυστυχισμένους ανθρώπους, προσωπικότητες που δεν μπορούν να απολαύσουν τίποτα και κατά διαβολική σύμπτωση πρόκειται για αυτούς που τα έχουν – φαινομενικά – όλα στη ζωή τους. Το ίδιο «άδεια» και μίζερη μπορεί να γίνει η οπαδική ζωή ενός ανθρώπου που είναι απόλυτα εξαρτημένος από τις νίκες και τους τίτλους. Τα έντονα συναισθήματα μετατρέπονται σε μια ευθεία γραμμή, η ουσία χάνεται στην διαδρομή και πηγαίνει πιο πίσω σε ιεραρχία από την «μαγεία» που προσφέρει το ταξίδι, η διαδρομή, η άγνοια στο «που θα κάτσει η μπίλια» κάθε φορά. Η αληθινή αγάπη για την ομάδα υπάρχει μόνο όταν διέπεται από τους πραγματικούς νόμους της ζωής για τους αγαπημένους ανθρώπους, τους συγγενείς, τα παιδιά μας. Εσύ είσαι εκεί για να δίνεις και αυτό που προσφέρεις δεν εξαρτάται από αυτό που θα εισπράττεις... Όπως και στην ζωή σου, έτσι και με την ομάδα σου, η μαγειά κατακτιέται και δεν ξεθωριάζει ποτέ όταν αγαπάς άνευ όρων και ρισκάρεις. Αν για να αγαπήσεις και να «στηρίξεις» απαιτείς πάντα και παντού το αποτέλεσμα, την νίκη, τον τίτλο, τότε δεν είναι αγάπη. Είναι μια (όχι και τόσο συναισθηματική στην τελική) πράξη συναλλαγής.

EUROHOOPS.NET

άρεις...

The Redemption Magazine

Κάθε ματς ΝΙΚΟΣ ΜΥΓΔΑΛΗΣ

The Redemption Magazine

ξεχωριστό ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΜΥΓΔΑΛΗΣ

Ο

μαραθώνιος του τοπ16 στην Ευρωλίγκα βρίσκεται σε εξέλιξη, με τις ομάδες να έχουν διανύσει τα πρώτα 5, από τα 14 βήματα που θα γίνουν. Ο Ολυμπιακός, έχοντας ρεκόρ 4-1, εστιάζει την προσοχή του στην αναμέτρηση του ΣΕΦ με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, μιας και η κάθε μάχη σε αυτή τη φάση της διοργάνωσης, αποτελεί και ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Ένα κεφάλαιο, που πρέπει να ανοίγει κατά την προετοιμασία για την εκάστοτε επερχόμενη αναμέτρηση και να κλείνει με το φινάλε αυτής. Αναμφίβολα, μέσα από κάθε ματς προκύπτουν χρήσιμα συμπεράσματα, τα οποία είναι σκόπιμο να αξιοποιούνται προς όφελος της ομάδας. Ωστόσο, αυτά περιορίζονται στα αμιγώς αγωνιστικά στοιχεία, τα οποία συλλέγει το προπονητικό επιτελείο και πάνω σε αυτά, δουλεύει με την υπόλοιπη ομάδα. Περιθώρια για μεγάλους συναισθηματισμούς δεν υπάρχουν, ή για να είμαστε πιο σωστοί, δεν πρέπει να υπάρχουν, μιας και σε αυτή τη φάση της διοργάνωσης, το πιο σημαντικό παιχνίδι είναι πάντοτε αυτό που ακολουθεί. Όπως έρχονται οι νίκες, είναι φυσικό να επέλθουν και κάποιες ήττες. Αυτά που πρέπει να μείνουν μακριά από την ομάδα (ειδικά) και τον κόσμο (όσο γίνεται), είναι ο υπέρμετρος ενθουσιασμός στα θετικά αποτελέσματα, από τη μία και η πλήρης απογοήτευση και καταστροφολογία, από την άλλη. Σκέψεις για τη συνέχεια του ομίλου Είναι δεδομένο, πως ο Ολυμπιακός οφείλει να κοιτάζει το κάθε ματς ξεχωριστά. Οποιεσδήποτε σκέψεις αφορούν τη συνέχεια και την εξέλιξη του ομίλου, μπορούν να αποτελούν αντικείμενο συζήτησης των φιλάθλων, ειδικών ή μη. Λίγο πριν την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου στο τοπ 16, ο Ολυμπιακός βρίσκεται μπροστά σε μια διαφαινόμενη ξεκάθαρη κατάσταση. Η ομάδα βρίσκεται στο 4-1 και ακολουθούν τα δύο ματς με τις ρώσικες ΤΣΣΚΑ (εντός) και Νίζνι (στο μακρινό Νόβγκοροντ).

Σενάριο 1 (το ιδανικό): Με δύο νίκες ο Ολυμπιακός γίνεται το απόλυτο φαβορί για την κατάληψη της έτερης θέσης (μαζί με την ΤΣΣΚΑ) που δίνει το πολυπόθητο «πλεονέκτημα έδρας» στα πλέι οφ. Έχοντας κερδίσει μέσα στην Κωνσταντινούπολη τη Φενέρ, επικρατώντας της ΤΣΣΚΑ στο ΣΕΦ (η οποία κέρδισε στην Τουρκία τους τόσο τη Φενέρ όσο και την Εφές) και έχοντας να υποδεχτεί στο β’γύρο Ντούντα και Ζοτς στο Φάληρο, οι βάσεις που θα έχει βάλει για το «πλεονέκτημα της έδρας» θα είναι πάρα πολύ ισχυρές. Σενάριο 2 (το καλό): Με μία νίκη στα προσεχή δύο ματς, οι Πειραιώτες θα εξακολουθούν να κρατάνε την κατάσταση στα χέρια τους. Κλείνοντας το πρώτο μισό με ρεκόρ 5-2 και με το πρόγραμμα που ακολουθεί, θα έχουν σαφέστατα καλύτερη τύχη για την κατάληψη μιας εκ των δύο πρώτων θέσεων. Προσωπική εκτίμηση, αν είναι να πετύχει μία νίκη η ομάδα, θα είναι πιο χρήσιμη αυτή στο ΣΕΦ απέναντι στην ΤΣΣΚΑ. Ο λόγος? Ότι Εφές και Φενέρ στο αντίστοιχο δικό τους ματς στην Τουρκία, δεν τα κατάφεραν. Σενάριο 3 (το επικίνδυνο): Να κλείσει ο Ολυμπιακός τον πρώτο γύρο με 2 κολλητές ήττες (οι οποίες θα είναι 3 μαζί και με την πρώτη ήττα από την Εφές στο «Αμπντί Ιπεκτσί»). Εκεί η ομάδα θα έχει απωλέσει το πλεονέκτημα που έχει έως τώρα εις βάρος των δύο τουρκικών και θα ξεκινήσει το β’ γύρο (λογικά, αν και αυτό εξαρτάται και από τα αποτελέσματα των άλλων ομάδων), από το ίδιο, σε γενικές γραμμές, σημείο με αυτές. Υποσημείωση: Η Νίζνι έχει κερδίσει με το σπαθί της έως τώρα το σεβασμό της μπασκετικής Ευρώπης με την εξαιρετική πορεία που πραγματοποιεί. Όσο συνεχίζει και πετυχαίνει νίκες, κανείς δε δικαιούται να της στερήσει το δικαίωμα να πιστεύει ότι μπορεί να διεκδικήσει στα ίσια και να πετύχει την πρόκριση στα πλέι οφ.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ “ΡΩΣΙΚΗ ΑΡΚΟΥΔΑ” REDBULL

The Redemption Magazine

redbull

Ο

ι «ερυθρόλευκοι» προετοιμάζονται να υποδεχτούν την μοναδική αήττητη ομάδα της φετινής διοργάνωσης. Το σύνολο του κόουτς Ιτούδη, έχει διανύσει έως τώρα με εξαιρετικό τρόπο τη διαδρομή της τόσο στη VTB League (μόλις μία ήττα, στην αρχή της σεζόν από τη Λοκομοτίβ Κούμπαν), όσο και στην Ευρωλίγκα. Το ρόστερ της είναι πλήρες και διακρίνεται για την ποιοτική αλλά και την ποσοτική πληθώρα λύσεων που υπάρχει. Λύσεις, οι οποίες έχουν αξιοποιηθεί με ιδανικό, έως τώρα, τρόπο, από τον Έλληνα τεχνικό και αναζητείται ακόμη ο αντίπαλος που θα βάλει φρένο σε αυτήν την πορεία που διανύει το ρώσικο τραίνο, ή, αν προτιμάτε, η ρώσικη «αρκούδα». Ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τα δικά του όπλα και, παράλληλα, να βρει και να χτυπήσει τις όποιες αδυναμίες της ΤΣΣΚΑ. Βασικό μέλημα είναι να παρουσιάσει την γνωστή του, πλέον, στην εποχή Σφαιρόπουλου, αμυντική σκληράδα και να κρατήσει τον αντίπαλο αρκετά χαμηλότερα από τον επιθετικό του μέσο όρο (90π.-η πιο παραγωγική ομάδα της διοργάνωσης). Να περιορίσει Τεόντοσιτς και Ντε Κολό Για να το πετύχει αυτό, μεγάλο βάρος θα πέσει στον περιορισμό του εκρηκτικού δίδυμου-φωτιά στην περιφέρεια των Ρώσων, Μίλος Τεόντοσιτς και Νάντο Ντε Κολό. Ο Σέρβος πλέι μέικερ πραγματοποιεί εξαιρετική σεζόν και αποτελεί τον ιθύνοντα νου της ομάδας του. Το μεγαλύτερο μέρος των επιθέσεων περνάει από τα χέρια του, επωμίζεται τόσο οργανωτικά όσο και εκτελεστικά καθήκοντα, ενώ η ικανότητά του στις πικ εν ρολ καταστάσεις είναι δεδομένη. Ο Ντε Κολό, εκμεταλλευόμενος και την απουσία του Σόνι Γουίμς λόγω τραυματισμού (αμφίβολος για την Πέμπτη), είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του στο τοπ16 (18π.) και διάγει περίοδο μεγάλου φορμαρίσματος. Οι μάχες της ρακέτας

Σημαντικό στοιχείο της αναμέτρησης θα αποτελέσουν και οι μάχες μέσα στο ζωγραφιστό. Ο Κάουν με τον Χάινς μοιράζονται το χρόνο συμμετοχής στη θέση του σέντερ, με τον Ρώσο ψηλό να έχει παιχνίδι με πλάτη στο λόου ποστ και ικανότητα να τελειώνει αποτελεσματικά φάσεις με πρόσωπο στο καλάθι. Τα πλεονεκτήματα του Χάινς τα γνωρίζουν πολύ καλά στον Ολυμπιακόκαι οι Ντάνστον-Χάντερ θα προσπαθήσουν να ελέγξουν την κατάσταση μέσα στη ρακέτα. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να υπάρχει και στον Βορόντσεβιτς, ο οποίος βοηθάει σημαντικό σε σκορ-άμυνα και ριμπάουντ, ενώ αρέσκεται να απειλεί τόσο κοντά όσο και μακριά από το καλάθι. Τα ματς απ του Ρώσου διεθνή με τους Πρίντεζη και Πέτγουεϊ, είναι επίσης σημαντικά για την έκβαση της αναμέτρησης. Η επιστροφή του Χάινς Την αποθέωση αναμένεται να ζήσει το βράδυ της Πέμπτης ο Κάιλ Χάινς από τους φίλους του Ολυμπιακού μιας και αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους παίκτες που φόρεσαν και τίμησαν τη φανέλα της ομάδας. Ο Χάινς δέθηκε όσο λίγοι με τους Πειραιώτες, η προσφορά του τη διετία που έμεινε στην Ελλάδα ήταν τεράστια και αξέχαστα θα μας μείνουν το πάθος και η αυταπάρνηση που έβγαζε παίζοντας για τον Ολυμπιακό. Η μεγάλη συνεισφορά του στην κατάκτηση των δύο Ευρωπαικών τροπαίων και του ενός ελληνικού πρωταθλήματος ήταν τεράστια και, δικαιολογημένα, θα υπάρξουν στιγμές συγκινησιακής φόρτισης, λίγη ώρα πριν από το ματς στο ΣΕΦ. Το πρώτο sold out Μεγάλη είναι η δίψα του κόσμου να βρεθεί στο φαληρικό γήπεδο για το σπουδαίο ματς απέναντι στην ΤΣΣΚΑ. Ο κόσμος της ομάδας θα βρεθεί στο πλευρό της και αναμένεται να γεμίσει το γήπεδο για πρώτη φορά φέτος σε παιχνίδι για την Ευρωλίγκα.

Η γυναικάρα με τα κόκκινα!

ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΙΧΜΗΡΗ

Π

ροσοχή: Το παρακάτω απόσπασμα κειμένου δεν αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία αντρικού περιοδικού «πικάντικου» περιεχομένου! Τι να κρύβεται. άραγε πίσω από αυτόν τον αινιγματικό πρόλογο που δίνει τροφή για σκέψη, στον αναγνώστη; Τίποτα περισσότερο από το ονοματεπώνυμο μιας κοινής θνητής, η οποία προσγειώθηκε όμως στα ήρεμα ύδατα του Πειραιά μας, για να προκαλέσει ουκ ολίγες αναταράξεις με το παρουσιαστικό της. Ιβάνα Νέσοβιτς λοιπόν, η λύση του γρίφου. Είμαι πεπεισμένη ότι αν επιχειρούσα μια μίνι δημοσκόπηση στο σύνολο των άρρενων οπαδών μας, για το αν γνωρίζουν με «χαρτί και καλαμάρι» παίκτριες που ανήκουν στο γυναικείο τμήμα του βόλει, ζήτημα ένα ποσοστό της τάξεως του 10% -αισιόδοξη πρόβλεψη-να ήξερε πράγματι αθλήτριες που ανήκουν στο οπλοστάσιο του ρόστερ μας. Από τον κανόνα αυτόν, ενστερνιζόμενη τον πανικό, το ντελίριο και τον καταιγισμό διθυραμβικών και πιο.ακραίων ακόμη σχολίων που κατέκλυσε τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης άμα της ανακοίνωσης της μεταγραφής της, θα «ξεγλυστρούσε» οπωσδήποτε η Νέσοβιτς. Κάπου εκεί βέβαια υπέβαλα τον εαυτό μου υπό σκέψη: «Άραγε ο γαύρος, χρειάζεται Ιβάνες, για να στηρίξει πιο έμπρακτα και τα ερασιτεχνικά τμήματα;». Διότι καλές οι άναρθρες κραυγές ενθουσιασμού για την ομορφιά της Σέρβας αλλά κάπου μου αναδύει γραφικότητα το να αποτελεί κριτήριο για τον οπαδό η καθοδός του στο γήπεδο, από το αν το αγωνιζόμενο «προϊόν» διαθέτει.ψαχνό. Μην μου θυμίζουν μερικοί κάτι τύπισσες που ασχολούνται με τα αθλητικά δρώμενα επειδή ο Πρίντεζης είναι «μανάρι» και ο Μποτία, πρωτοξάδελφος του Μπράντ Πιτ. Η πίστη στο «ερυθρόλευκο», έχει πολύ βαθύτερες ρίζες. Ποιά είναι λοιπόν η εκπάγλου καλλονής Σέρβα που αντι32

κατέστησε την Αργεντίνα, Μποσκάτσι; Είναι διεθνής με τα εθνικά χρώματα της χώρας της, αγωνίζεται στην θέση της διαγώνιας και ατενίζει τον κόσμο από τα διόλου ευκαταφρόνητο ανάστημα, του 1,90!!!! Γεννηθείς στις 23-7-1988, τέκνο των ομοαίματων αδερφών μας, του Ερυθρού Αστέρα, στον οποίο ανήκε από το 2003-2010. Ακολούθησε πέρασμα της, από τα ιταλικά τάραφλεξ και τα τελευταία έτη περιπλανήθηκε στα έγκατα της αχανούς, Ασίας. Κορέα-Ιαπωνία και εν τέλει Κίνα ο τελευταίος τερματικός της καριέρας της. Πλέον, με το νούμερο 17, θα ιδρώνει για να προσθέσει και άλλες κούπες στο βιογραφικό της (2 πρωταθλήματα-1 κύπελλο Σερβίας). Στο σκέλος πάντως το επικοινωνιακό ήδη έδειξε πλήρως ενήμερη για το που έρχεται, δηλώνοντας: «Ο Ολυμπιακός, είναι ο Ερυθρός Αστέρας εδώ στη Σερβία. Χαίρομαι που θα παίξω στον ελληνικό Ερυθρό Αστέρα!». Εμείς λοιπόν να ευχηθούμε η πανέμορφη Ιβάνα να καταπλήξει στον ίδιο βαθμό τον κόσμο του Θρύλου και με τις αθλητικές της επιδόσεις στο φιλέ. Ήδη το ντεμπούτο της, πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονική στην επικράτηση του Θρύλου με 3-0, απέναντι στον Ηρακλή. Ιεραρχική αναβάθμιση Σε μια κίνηση που συνάδει με αναγνώριση της προσφοράς του οικονομικού χορηγού των ερασιτεχνικών μας τμημάτων κ.Φλάμπουρα, προέβη προ ημερών ο πρόεδρος μας, Μ.Κουντούρης, αναθέτοντας του το χρίσμα αντιπροέδρου του Τ.Α.Α. Ως γνωστό ο κ.Φλάμπουρας εδώ και μια τριετία στηρίζει αγόγγυστα με οικονομικές «ενέσεις», το αντρικό βόλει έχοντας καλύψει συμβόλαια ξένων του παικτών (ΓιούρισιτςΚαλντέιρα) και δίνοντας σημαντικές ανάσες ειδικά την περίοδο που τα οικονομικά του τμήματος, ήταν στα χειροτερά τους.

ΜΕΡΟΣ Α’

90 Χρόνια Ο Η

απόσταση που χωρίζει το πρώτο τεύχος του περιοδικού για το 2015 με τα 90ά γενέθλια του Ολυμπιακού είναι μόλις 35 μέρες. Αυτό σημαίνει, πρακτικά, 6 τεύχη, αρχής γενομένης από το παρόν και με σημάδι τέλους την Τρίτη 10 Μαρτίου, ανήμερα, δηλαδή, μιας υπέροχης επετείου. Ο Ολυμπιακός δεν είναι προφανώς ένας απλός σύλλογος, και τα 90ά γενέθλιά του με τα συμπαρομαρτούντα του κάνουν υπερήφανους εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, από εκείνους που μονολογώντας θα αναφωνήσουν «χρόνια πολλά Θρύλε μου», ως αυτούς, τους πιο... σεμνούς, που θα σκάσουν ένα χαμόγελο. Ο Θρύλος των γηπέδων θα σβήσει τα 90 κεράκια του στις 10 Μαρτίου και ήδη από το 2014 η ΠΑΕ Ολυμπιακός και ο Ερασιτέχνης έχουν ήδη βγάλει συλλεκτικές εκδόσεις, υπό τη μορφή βιβλίου και μπλούζας. Το πιθανότερο είναι ότι θα ακολουθήσουν ακόμα περισσότερες εκπλήξεις, καθώς απ’ τον Έβρο μέχρι και την Κρήτη θα εορταστούν, με απλή σημείωση ή και πιο έντονα, τα 90 χρόνια του μόνου ελληνικού συλλόγου που έχει ευρωπαϊκά τρόπαια σε τέσσερα διαφορετικά αθλήματα και που είναι ο λαοφιλέστερος. Ο χαρακτηρισμός δεν προδίδει λαϊκισμό, τουναντίον ισχύει και ανάγεται σε εποχές που μόνο με τη φαντασία μπορεί κάποιος να τις ψηλαφίσει. Στα 6 τεύχη που απομένουν θα γίνει η φιλότιμη προσπάθεια να χωρέσουν 90 σπουδαίες στιγμές από την περίφημη ιστορία του συλλόγου. Επειδή τα παιδιά του δικτύου (με ιστοσελίδα, ραδιόφωνο και περιοδικό μόνο δίκτυο γίνεται να αποκαλείται, έστω κι αν είναι δίκτυο των φτωχών, διάολε, αριστερή κυβέρνηση έχουμε) σίγουρα θα ετοιμάσουν την τροπαιακή (σικ) Βίβλο των 90 χρόνων, με όλα τα τρόπαια που η ομάδα έχει κατακτήσει σε όλα τα σπορ, το παρόν αφιέρωμα φιλοδοξεί να εστιάσει σε στιγμές και σπουδαίες νύχτες, ανεξαρτήτως αν έφεραν γύρους του θριάμβου. Χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, το πρώτο μέρος για τα επικείμενα 90ά γενέθλια του Ολυμπιακού.

ΝΟΥΜΕΡΟ 14 Τ

ο 6-1 επί του Παναθηναϊκού στις 16 Φλεβάρη του 1936, στο Ποδηλατοδρόμιο. Όχι μόνο επειδή είναι η ευρύτερη νίκη των «ερυθρόλευκων» σε ντέρμπι- μαζί με το 1-6 για τον δεύτερο προημιτελικό του Κυπέλλου το 1932- αλλά και για το καταπληκτικό ποιηματάκι που παρέθεσε ο Θανάσης Σκρουμπέλος στο βιβλίο «Κόκκινοι Βαρκάρηδες»: «Ο Βάζος δυο και δυο ο Αναματερός και ένα ο Δεπούντης και ένα ο Μαλεύρης μας κάνουν όλα έξι η τρύπα σας να φέξει». Οι «Βαρκάρηδες» ή «κόκκινη πρόγκα» ήταν, προπολεμικά, οι φανατικοί οπαδοί του Ολυμπιακού.

ΝΟΥΜΕΡΟ 87 Τ

ο venga του Ερνέστο Βαλβέρδε στον Βασίλη Τοροσίδη στην Ξάνθη. Μόνον ο Μάρκο Μπούκοβι αγαπήθηκε περισσότερο από τον Ερνέστο Βαλβέρδε από τους φίλους του Ολυμπιακού. Ο Ισπανός κέρδισε την καρδιά του κόσμου με την απλότητα και τη σεμνότητά του και ένα σκηνικό στο γήπεδο της Ξάνθης, στις 22 Ιανουαρίου του 2012, αξίζει ιδιαίτερη μνεία. Ο Ολυμπιακός χάνει 1-0 από το γκολ του Παναγιώτη Βλαχοδήμου και δεν βλέπεται, αλλά ο Βασίλης Τοροσίδης είναι για κάποιον λόγο εξοργισμένος με τον διαιτητή. Στρέφεται πριν μπει στη φυσούνα προς το μέρος του, αλλά πίσω του είναι ο Ερνέστο Βαλβέρδε, ο οποίος τον ωθεί ελαφρά και λέγοντάς του venga, που σημαίνει «πάμε», τον οδηγεί προς τα αποδυτήρια. Αυτό το venga, πέραν του ότι θα μπορούσε να είναι το έμβλημα της πολιτιστικής κομψότητας του Ισπανού τεχνικού, ήταν το σύμβολο μίας οργιώδους αντεπίθεσης του Ολυμπιακού, που είχε 10 συνεχόμενα ματς με μηδενικό παθητικό, αρχής γενομένης από το παιχνίδι της 25ης Γενάρη με τον Πανιώνιο στο Κύπελλο και με τέλος το καταραμένο ματς με τη Μέταλιστ στο Καραϊσκάκη, στις 16 Μαρτίου.

ΝΟΥΜΕΡΟ 70 Η

πρώτη ευρωπαϊκή νίκη. Τέσσερα χρόνια από την πρώτη παρουσία του σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού πετυχαίνει την πρώτη νίκη του ελληνικού ποδοσφαίρου στα Κύπελλα Ευρώπης. Άλλη ελληνική ομάδα δεν τα είχε καταφέρει ως τότε, και στις 25 Σεπτεμβρίου του 1963 το ποδόσφαιρο της χώρας μπαίνει στον χάρτη, αφού το 2-1 επί της Ζαγκλέμπιε Σοσνόβιετς είναι το πρώτο… ροζ φύλλο. Έρχεται, μάλιστα, με ισάριθμα γκολ του σπουδαίου Γιώργου Σιδέρη. Αυτή η νίκη συνδυάζεται με την πρόκριση, αφού μπορεί ο Ολυμπιακός να χάνει στο Σόσνοβιετς με σκορ 2-1, αλλά εκείνους τους πρώιμους καιρούς δεν μετρούσαν τα εκτός έδρας γκολ. Στο τρίτο παιχνίδι, στις 23 Οκτωβρίου του 1963, ο Ολυμπιακός νίκησε 2-0 και προσυπέγραψε την πρώτη πρόκριση ελληνικής ομάδας σε δεύτερο γύρο ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

λυμπιακος... ΝΟΥΜΕΡΟ 69 Η

γραμμή που πάτησε ο Ζάρκο στο «Μπομπλάν». Ήταν ο τρίτος προημιτελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1993 και η πρώτη φορά που έφθασε σε τέτοια διπλά παιχνίδια ο Ολυμπιακός. Το… μέλλον περίμενε, αφού το Final 4 της διοργάνωσης είχε αποφασιστεί να γίνει στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και ο Ολυμπιακός είχε αντεπεξέλθει νικώντας τον πρώτο προημιτελικό που είχε γίνει στην Πάτρα χάρη στο τρίποντο του Πάσπαλι 7’’ πριν τη λήξη, ενώ στο δεύτερο ματς του «Μπομπλάν» είχε χάσει δύσκολα, 5953. Στο τρίτο, ωστόσο, είχε βάλει τη Λιμόζ στα σκοινιά και προσπαθούσε για το νοκ άουτ: ένα τζαμπ σουτ του Μάικλ Γιανγκ έκανε το σκορ 58-55, αλλά στα 48’’ για τη λήξη του ματς ο Ντράγκαν Τάρλατς ισοφάρισε με τρίποντο παιχνίδι, αφού κάρφωσε και έβαλε τη βολή από το λάθος του Μπιτέρ. Οι «Λιμουζό» έκαναν γρήγορη επίθεση και ο Φεντερίκ Φορτέ αστόχησε σε μακρινό τρίποντο. Ο Τάρλατς μάζεψε με δεύτερη προσπάθεια το ριμπάουντ και έδωσε στον Τόμιτς, ο οποίος δεν έκανε ντρίμπλα. Πάσαρε απευθείας στον Πάσπαλι, ο

οποίος βρισκόταν στο όριο: το μισό αριστερό πόδι του ήταν εκτός αγωνιστικού χώρου και αυτό ίσχυσε, κατά πάσα πιθανότητα- αφού μέχρι και τις μέρες μας δεν βρέθηκε διαφωτιστικό ριπλέι, κάνοντας τη συγκεκριμένη στιγμή να μοιάζει με μυστηρίου- όταν ήρθε σε επαφή με την μπάλα. Με 2,8’’ για τη λήξη ο Γιούρι Ζντοβτς σκόραρε και η Λιμόζ πήρε την πρόκριση για το Final 4. Η συνέχεια είναι γνωστή: η γαλλική ομάδα του επιστήμονα Μπόζα Μάλκοβιτς έγινε η πιο αντιπαθητική πρωταθλήτρια Ευρώπης όλων των εποχών και ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να περιμένει 4 χρόνια μέχρι να κατακτήσει το τρόπαιο. Μετά από εκείνο το ματς του Λιμόζ οι «ερυθρόλευκοι» έχασαν από τον Ηρακλή στο «Ιβανώφειο» και έμειναν στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας της Α1, αλλά δεν είχαν πει την τελευταία λέξη τους: τύλιξαν τον απελπισμένο (από την ήττα του από τη Μπενετόν Τρεβίζο στο Final 4) ΠΑΟΚ και πήραν το πρωτάθλημα με νέο μπρέικ επί του Παναθηναϊκού στη Γλυφάδα, στον περίφημο τελικό της ζαρτιέρας.

ΝΟΥΜΕΡΟ 02 ΝΟΥΜΕΡΟ 82 Ε

νεκα των ημερών, η τραγωδία της Θύρας 7 στις 8 Φεβρουαρίου του 1981. Η πιο μαύρη στιγμή στην ιστορία του Ολυμπιακού, η οποία μπήκε στην αλυσίδα των ιστοριών του θανάτου που έπληξε συλλόγους και τους ξεκλήρισε, δίνοντάς τους μυθικές διαστάσεις, όπως στην περίπτωση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οι 19 νεκροί από ασφυξία δεν μπόρεσαν να πανηγυρίσουν το 6-0 επί της ΑΕΚ, ένα αποτέλεσμα που βρήκε τους φίλους του Ολυμπιακού σε έκσταση. Και ενώ προσπαθούσαν να μεταφερθούν στη Θύρα 1 για να αποθεώσουν τους νικητές, οι πόρτες δεν άνοιξαν, ένας φίλαθλος του Ολυμπιακού γλίστρησε και ακολούθησε ντόμινο, με τους επερχόμενους να ποδοπατούν τους μπροστινούς, αφού δεν είχαν επίγνωση του τι γίνεται. Οι φωτογραφίες με τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού στο Τζάνειο δεν απάλυναν τον πόνο και τη φρίκη. Η μέρα μνήμης είναι πάντα ένα χρονικό πεδίο πελώριας τιμής και γνώσης, που σε κάνει να αισθάνεσαι πόσο ξεχωριστός είναι ο σύλλογος.

Τ

ο match ball της Χατζηνικολάου στον τέταρτο τελικό του 2008. Η ομάδα βόλεϊ Γυναικών του Ολυμπιακού κάνει το μπρέικ επί του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο και έχει την ευκαιρία να σηκώσει το πρώτο πρωτάθλημα στο Ρέντη, μην αφήνοντας τις «πράσινες» να πάρουν το δικό τους τέταρτο διαδοχικό. Ο Ολυμπιακός δεν ξεμπερδεύει εύκολα, αλλά προηγείται 2-1 σετ και στο τέταρτο βρίσκεται μπροστά 24-23. Έχει την ευκαιρία να πάρει τον τίτλο και βγάζει την άμυνα βγαίνοντας σε κόντρα επίθεση. Η κεντρική Μαρία Χατζηνικολάου βρίσκει καρφί στην ευθεία, αλλά καρφώνει άουτ. Ο Παναθηναϊκός παίρνει το σετ 24-26, νικάει στο πέμπτο και κατακτά άνετα το πρωτάθλημα στον πέμπτο τελικό. Ο Ολυμπιακός πρέπει να περιμένει τρία χρόνια για να πάρει τον πρώτο τίτλο του στο τμήμα, δηλαδή το Κύπελλο Ελλάδος, και πέντε για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, το τμήμα των Γυναικών θα βρίσκεται σε διαρκή αμφισβήτηση.

90 αξέχαστ Η

ΝΟΥΜΕΡΟ 44

μεταγραφή του Νίκου Βενετόπουλου στον Ολυμπιακό. Το 1988 ο Γιώργος Κοσκωτάς έδινε αφειδώς χρήματα παντού (που ναι, δεν ήταν ακριβώς δικά του, αλλά πολλοί είναι φειδωλοί με ξένα χρήματα) και στο πόλο υπήρχε ένας ταλαντούχος φουνταριστός από τη Θεσσαλονίκη, ο Νίκος Βενετόπουλος. Ο πιτσιρικάς ήρθε στον Πειραιά για να διαπραγματευθεί τη μεταγραφή του και βρέθηκε με τον πατέρα του στα γραφεία της εφημερίδας «24 Ώρες», που είχε εκδότη του Κοσκωτά (και που, είναι μεγάλο δυστύχημα ότι, δεν άλλαξε την ιστορία του ελληνικού Τύπου). Ο Βενετόπουλος δεν τρελαινόταν να φύγει από τη Θεσσαλονίκη για να έρθει στον Ολυμπιακό και έτσι, όταν ρωτήθηκαν από τον ισχυρό άνδρα του Ολυμπιακού

τότε με πόσα χρήματα θα μετοικούσε ο γιος, ο πατέρας του απάντησε, «με 5 εκατομμύρια δραχμές». Η ανταπάντηση του Κοσκωτά ήταν λογική, ότι, δηλαδή, «αυτό είναι τεράστιο ποσό για το πόλο και δεν μπορώ να το δώσω». Η συμφωνία φαινόταν ότι δεν θα επέλθει, όταν ο πατέρας Βενετόπουλος συνάντησε έναν υπάλληλο του κτιρίου ο οποίος καθάριζε κάποιες μαρμάρινες σκάλες. «Δε μου λες, πόσο κάνουν αυτές οι σκάλες;», τον ρώτησε. «Πέντε εκατομμύρια», απάντησε. «Με αυτό το ποσό πουλάω τον γιο μου», σχολίασε ο Βενετόπουλος ο πρεσβύτερος, αλλά πάνω που έκανε να φύγει, άκουσε μία φωνή πίσω του. «Κύριε Βενετόπουλε», και μόλις γύρισε είδε τον Κοσκωτά. «Ελάτε αύριο να υπογράψουμε».

ΝΟΥΜΕΡΟ 89 ΝΟΥΜΕΡΟ 79 Η

πρώτη ξιφομάχος στην ιστορία του Ολυμπιακού, Βάσω Βουγιούκα. Στα τέλη Σεπτέμβρη έμεινε ελεύθερη από τη Γλυφάδα και στις 7 Οκτώβρη ανακοινώθηκε μαζί με τον Γιώργο Τσουρούτα, ως οι πρώτοι αθλητές του νεότευκτου τμήματος ξιφομαχίας στην ιστορία του Ολυμπιακού. Μόλις 4 μέρες μετά, στις 11 Οκτωβρίου, κατέκτησαν το Κύπελλο στην κατηγορία της σπάθης και έφεραν τους πρώτους τίτλους του συλλόγου σε αυτό το επίπεδο. Είναι ιστορία, δηλαδή, η οποία γράφτηκε τώρα. Η Βουγιούκα ήταν κορυφαία αθλήτρια στην Ελλάδα το 2012 και μπορεί να φέρει ολυμπιακό μετάλλιο στο Ρίο το 2016.

Ο

ταν ο Ούγγρος κολυμβητής υπερμαραθώνιας κολύμβησης, Ατίλα Μανιόκι, έγινε ο 13ος κολυμβητής στην ιστορία που κολύμπησε και τερμάτισε τον αγώνα στο κανάλι Τσουγκαρού της Ιαπωνίας, φόρεσε την μπλούζα του Ολυμπιακού, κάτι που κάνει μετά από κάθε αγώνα του. Ο Μανιόκι, τεχνικά, λογίζεται ως κολυμβητής των «ερυθρόλευκων», αφού προπονητής του είναι ο Νίκος Γέμελος. Το δικό του πρόγραμμα ακολουθεί, ενώ έρχεται για ένα διάστημα στην Αθήνα ώστε να κάνει προπονήσεις με το γκρουπ του αρχιπροπονητή της ομάδας κολύμβησης του Ολυμπιακού και στα 41 του κολύμπησε το πιο δύσκολο κανάλι του κόσμου, αφού είχε ήδη καταφέρει και τη Μάγχη, γιορτάζοντάς τη επιτυχία του με την μπλούζα με σήμα τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο.

τες στιγμές! ΝΟΥΜΕΡΟ 26 Ο

Ράιμον Βίλντε τραυματίζεται στο ζέσταμα της ομάδας του πριν τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του βόλεϊ με τη Μεσατζέρο Ραβένα, στη δίσεκτη μέρα του 1992, μέσα στο κατάμεστο ΣΕΦ. Ο Ολυμπιακός γίνεται η δεύτερη ομάδα στην Ελλάδα που φθάνει σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών αλλά ο τραυματισμός του Λετονού κεντρικού μειώνει τις ήδη μικρές πιθανότητες απέναντι στον ιταλικό κολοσσό, ο οποίος διαθέτει στις τάξεις του τους Αμερικανούς Στιβ Τίμονς και Καρτς Κίραλι. Ο δεύτερος, μάλιστα, είναι ο μόνος βολεϊμπολίστας που έχει κατακτήσει χρυσό μετάλλιο στη σάλα και στο μπιτς βόλεϊ. Η Μεσατζέρο επιβάλλει τον ρυθμό της και ο κόσμος που έχει γεμίσει το ΣΕΦ φωνάζει το όνομα του Λετονού, που δίκην Ελ Σιντ μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο για να βοηθήσει όσο μπορεί και να αφήσει το όνομά του στην «ερυθρόλευκη» μυθιστορία.

ΝΟΥΜΕΡΟ 33 Π

ριν τον πέμπτο τελικό πρωταθλήματος του Λαιμού, στις 3 Ιουνίου του 2012, 30 φίλαθλοι του Ολυμπιακού βρέθηκαν στο κολυμβητήριο από θαλάσσης. Δηλαδή κολυμπώντας και φωνάζοντας συνθήματα μέσα στη θάλασσα! Μία από τις στιγμές που δημιουργούν ανατριχίλα και η οποία ολοκληρώθηκε μέσα σε χειροκροτήματα, αφού, μετά από μεσολάβηση του προέδρου του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, Μιχάλη Κουντούρη, επετράπη η είσοδός τους στις κερκίδες του κολυμβητηρίου. Οι φίλαθλοι που ήδη βρίσκονταν στο κολυμβητήριο τους χειροκρότησαν θερμά και, αν και δεν ολοκληρώθηκε με την επιτυχία που θα πρόσμεναν για την ομάδα τους ένα από τα σημαίνοντα ματς στην ιστορία του ελληνικού πόλο, έδωσαν με αυτόν τον εκπληκτικό τρόπο το στίγμα του συλλόγου, μέσα από την παθολογική αγάπη.

Η Βάσω Βου

γιούκα

The Redemption Magazine

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Η μισή απόδειξη του Δεληγιάννη ΓΡΑΦΕΙ Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Ό

ταν είσαι 38 ετών και κάνεις φουλ πρωταθλητισμό, το ρίσκο είναι προφανώς μεγαλύτερο από κάθε άλλη περίπτωση της καριέρας σου που δεν έχει να κάνει με την εφηβική ηλικία σου. Γίνεσαι, αυτομάτως, περίεργη περίπτωση αθλητή, διότι ο πιο επικίνδυνος εχθρός σου είναι ο εαυτός σου. Για να είσαι 38 και να περιπλανιέσαι ακόμα στα σκοτάδια του νου, σημαίνει ότι είσαι εμμονικός με αυτό που σχετίζεσαι. Η περίπτωση Νικόλα Δεληγιάννη στον Ολυμπιακό υπάγεται σε αυτό το πεδίο. Και αξίζει να ασχοληθεί κάποιος μαζί της μετά τα 17 γκολ που δέχθηκε στο Ρέκο και τα 10 που έφαγε στα τρία πρώτα οκτάλεπτα του παιχνιδιού με την Έγκερ. Αν δραπέτευαν με ενεργητικό βαθμών οι «ερυθρόλευκοι» από την πισίνα «Μπίτσκι Αλαντάρ» η αισιοδοξία θα ήταν μεγαλύτερη και τα όποια προβλήματα της ομάδας (το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Βλαχόπουλου, ο προβληματισμός του Μυλωνάκη, η ξαφνικά δύσκολη επικοινωνία του Μάλιαρακ με τους συμπαίκτες του, ο συγκεχυμένος ρόλος του Ράτζεν), θα λύνονταν εκ των έσω. Τώρα, χωρίς να έχει έρθει το τέλος του κόσμου, η κλήση είναι υπερεπείγουσα: πρέπει να τεθεί το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων και πρέπει να υπάρξει διαχείριση του επερχόμενου άγχους και του σφιξίματος, διότι κάθε ματς στον πρώτο όμιλο του Champions League για την ομάδα πόλο Ανδρών θα είναι πιο σημαντικό από το προηγούμενο, εφόσον δεν δημιουργεί εμφανείς προϋποθέσεις πρόκρισης και δεν βάζει το κεφάλι των ενδιαφερόμενων στον ντορβά με τα κομπιουτεράκια. Ο τερματοφύλακας είναι εύθραυστο πλάσμα. Διότι διασπάται, δεν συμμετέχει στο επιθετικό μέρος του παιχνιδιού, βρίσκεται μόνος και έρημος πίσω και έχει ώρα για να σκεφτεί. Η σκέψη ανάμεσα στη δράση βοηθάει στην προετοιμασία, αλλά αν τα πράγματα δεν βαίνουν καλώς, μπορεί να είναι καταστροφική και να σε κάνει να λιώνεις σαν βούτυρο. Οι πολύ καλοί τερματοφύλακες πρέπει να είναι σαν τους «αναίσθητους» σουτέρ: να μην τους νοιάζει η προηγούμενη φάση και να παίρνουν δύναμη για την επόμενη. Ο Δεληγιάννης το έχει κάνει αρκετές φορές και το έκανε στο Έγκερ. Στη ζώνη 2-3-4 (με τρεις αμυντικούς να στήνονται στην ευθεία των ντεμί των επιτιθέμενων), που ο Ολυμπιακός χρησιμοποιεί συχνά πυκνά, ο τερματοφύλακας έχει να ασχολείται με συγκεκριμένους χώρους: τους υπόλοιπους καλύπτουν τα μπλοκ. Αυτό δεν σημαίνει ότι αν τα μπλοκ στήνονται για ένα σουτ στα αριστερά δεν πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για τον αριστερό χώρο σου. Απλώς, εφόσον λειτουργήσουν όλα ομαλά, έχεις να ασχολείσαι με ένα συγκεκριμένο πεδίο στην αριστερή πλευρά σου, στο οποίο μπορείς να επέμβεις. Μία άμυνα στον ανάμεσα (M-Zone ή W-Zone, εξαρτάται από την οπτική γωνία) μπορεί να προτιμηθεί επειδή δίνει περισσότερες επιλογές στην κόντρα και επειδή δεν είναι τόσο στατική όσο η ζώνη 2-3-4. Ουσιαστικά, τόσο παθητική. Ο ανάμεσά σου εξαρτά-

ται από την πλευρά που βρίσκεται η μπάλα, σε συνδυασμό με το πού θέλεις να τη στείλεις. Μπορεί το πόλο να μοιάζει με ένα σπορ αγροίκων, που τα τσουβαλιάζει όλα και που εξαρτάται από το πόσο δυνατό σουτ έχεις, παρ’ όλα αυτά δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα του. Οι προφήτες του ανά τις εποχές το αναβάθμισαν σαν την Apple επί εποχής Στιβ Τζομπς, και αυτό είναι λιγότερο υπερβολικό από όσο φαίνεται. Αν νομίζεις ότι ξέρεις το παιχνίδι οποιαδήποτε στιγμή, τότε μαθαίνεις στου Κασίδη το κεφάλι. Η αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού στο Champions League δεν είναι τέλεια, αλλά μπορεί να γίνει μέσα από την κινητοποίηση. Κανονικά, οι «ερυθρόλευκοι» έπρεπε ήδη να είναι ένα αμυντικό κτήνος, με τις ικανότητες και τη θέληση των παικτών της ομάδας στο δεύτερο μισό της, αλλά τόσο η ίδια η άμυνα όσο και ο Δεληγιάννης δεν βρίσκονται σε καλή περίοδο. Σε μερικές περιπτώσεις στα δύο τελευταία ματς, που τελείωσαν με το συνολικό ενεργητικό 27-21, ο αρχηγός της ομάδας μοιάζει να μην έχει σχέση με τα σουτ που γίνονται, βρίσκεται εκτός θέσης σε κάποιες περιπτώσεις. Ισχύει ό,τι και στην περίπτωση του Ρότζερ Φέντερερ στο τένις: όταν είσαι πολύ καλός, μπορείς να γίνεις και πολύ κακός. Η ήττα στο Έγκερ δημιούργησε, με τον τρόπο της, ελπίδα ότι η ομάδα πόλο Ανδρών του Ολυμπιακού θα βρει τα αμυντικά πατήματά της όσο ο α’ όμιλος της Ευρωλίγκας βρίσκεται εν εξελίξει και όχι αργότερα, όταν άλλωστε δεν θα έχει σημασία. Αυτή η ελπίδα απορρέει από την εμφάνιση της ομάδας στο δ’ οκτάλεπτο, με το ρολόι να μετράει αντιστρόφως. Με τον ίδιο τον Δεληγιάννη να αποδεικνύει ότι μπορεί να αντιστρέψει τη ροή της κακής βραδιάς του μέσα στο παιχνίδι. Αν ο Ολυμπιακός έπαιρνε κάτι στην «Μπίτσκι Αλαντάρ», θα το έκανε και εξαιτίας του τερματοφύλακά του αλλά και του προπονητή του, Θοδωρή Βλάχου, που σιγά σιγά γίνεται σοφότερος από όλες τις παραστάσεις. Όταν η Σερβία αντιμετώπισε το Μαυροβούνιο στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Βουδαπέστης το 2014, ο ομοσπονδιακός εκλέκτορας Ντέγιαν Σάβιτς προβληματίστηκε, πιθανότατα, από το πρώτο ημίχρονο που έκανε ο Γκόικο Πιέτλοβιτς. Με όλα αυτά τα αδιαπέραστα κορμιά μπροστά τους, και οι Μαυροβούνιοι (μερικοί εκ των οποίων φυσικά είναι οι ικανότεροι επιθετικοί του πλανήτη, «φονιάδες» τω όντι») κατάφεραν να βάλουν 7 γκολ στο πρώτο ημίχρονο. Τώρα, ο Πιέτλοβιτς έφυγε για τη Ραντνίτσκι Κραγκούγεβατς όταν ο Ντένις Σέφικ έφθασε στο Βελιγράδι για να υπερασπιστεί την εστία του Ερυθρού Αστέρα- στον οποίο προπονητής ήταν ο Ντέγιαν Σάβιτς- το 2012. Και πάλι, ο τεχνικός της εθνικής Σερβίας επέμεινε να μην τον αλλάξει στο δεύτερο ημίχρονο με τον Μπράνισλαβ Μίτροβιτς. Αυτό που πήρε από τον Γκόικο Πιέτλο-

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

βιτς ήταν δύο γκολ στο δεύτερο ημίχρονο εκείνου του ημιτελικού (άπαντα στο τρίτο οκτάλεπτο), μαζί με τη συνολική άμυνα της ομάδας που ήταν το αποτέλεσμα της παρτούζας του Σαρδανάπαλου με την Έριδα και τη Μέι Γουέστ, και άλλα δύο στο πρώτο ημίχρονο του τελικού με την Ουγγαρία. Όταν τελείωσε το έργο του ο κλώνος του Στέφανου Γαλανόπουλου (ή το αντίθετο), η Σερβία προηγούνταν 2-7 και είχε ήδη πάρει το χρυσό μετάλλιο. Ο Δεληγιάννης έζησε το συγκεκριμένο έργο- με την εμπιστοσύνη του Θοδωρή Βλάχου- από την καλή στο ματς του Έγκερ: δέχθηκε 7 γκολ στο ημίχρονο και 10 στο τρίτο οκτάλεπτο, αλλά κανένα στο τέταρτο. Η Έγκερ είχε την ευκαιρία να κάνει το 11-7 στην κόντρα αλλά ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού έβγαλε το τετ α τετ και αμέσως οι «ερυθρόλευκοι» μείωσαν σε 10-8. Έπειτα είχε άλλες δύο σημαντικές επεμβάσεις, και μόλις ο Μουρίκης έκανε το 10-9, ο Ολυμπιακός έφερε το ματς στα μέτρα του. Η ισοπαλία δεν ήρθε, αλλά ο Δεληγιάννης είχε στα χέρια του τη μισή απόδειξη μίας αξίας που περισσότερο από όλους αμφισβητεί ο ίδιος (για αυτό και δεν έχει νόημα να τον νουθετήσεις) και πρέπει να υποθέσουμε ότι θα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ως αντιβίωση για το ματς με την Μπαρτσελονέτα στις 11 Φλεβάρη στο «Πέτρος Καπαγέρωφ». Εδώ πρέπει να δοθεί πόντος στον Θοδωρή Βλάχο. Στο ματς με την

The Redemption Magazine

Πριμόριε στις 18 Δεκέμβρη 2013, έβγαλε τον Δεληγιάννη στο ημίχρονο με το σκορ στο 7-7, για να περάσει στο ματς τον Γαλανίδη. Οι «ερυθρόλευκοι» άλλαξαν και την άμυνά τους, από ανάμεσα σε ζώνη, και το 8-12 έβγαλε στον αφρό τον νεαρό τερματοφύλακα. Στις 8 Γενάρη, ο Δεληγιάννης θα μπορούσε να παίξει στο ματς με την Έγκερ. Ο Βλάχος είχε ήδη αποφασίσει να πάει με τον Γαλανίδη, αλλά λίγα κλικ πριν την έναρξη εκείνου του ματς είχε ρωτήσει τον βασικό τερματοφύλακα της ομάδας του αν μπορεί να παίξει. Το ψυκτικό που είχε στα χέρια του δεν του το επέτρεψε, ο Γαλανίδης έκανε ένα κακό παιχνίδι και βρέθηκε εκτός ρυθμού για το υπόλοιπο της χρονιάς. Φέτος έχει αναλάβει σχεδόν αποκλειστικά το πρωτάθλημα και είναι σε καλή ρότα, αφού εργάζεται με συνέπεια: το λειτούργημα του γκολκίπερ είναι μία δύσκολη κατάσταση. Δεν είναι αποδεκτό, με την επένδυση που έχει κάνει ο Ολυμπιακός φέτος (η οποία πάντως είναι μικρότερη από εκείνη 4 τουλάχιστον ομάδων που βρίσκονται στους ομίλους του Champions League) να εξετάζεις το μέλλον- διότι οι απόλυτες εξετάσεις είναι τώρα- πάντως η λεπτή πρόοδος του Γαλανίδη και ο Δερβίσης είναι λόγος για να χαίρονται στο Λιμάνι. Όταν αποχωρήσει ο Δεληγιάννης- η πρόβλεψη του υπογράφοντος κάνει λόγο για το καλοκαίρι του 2016- τα χέρια που θα υπερασπίζονται την εστία της απολύτως κυριαρχικής ελληνικής ομάδας στα εγχώρια ύδατα, θα είναι αρκετά σίγουρα.

REDonAIR by

Πολύ σύντομα οι ανακοινώσεις για την νέα εμφάνιση που μπορεί να εμφανιστεί και σε ημερομηνία ορόσημο. Το νομοσχέδιο ανδριανού θα συνεχιστεί άραγε; Ολα καλα με την νεα κυβέρνηση αλλα μην κοροϊδευομαστε οτι θα τα βάλει και με τους βαρώνους... γελάνε κι οι πέτρες. Ατιμες εκλογές ...χαμπάρι δεν πήραμε πως «πάλι» τσάμπα την έβγαλε η Μέρκελ