Redemption #8 by Redonair Official

Editor’s Letter

The Redemption Magazine

r e k oc

EDItORIAL

R y B

Λευκή πετσέτα... ΠΟΤΕ! Υπ. Εκδοσης Γεώργιος Γερακανάκης

Διορθώσεις

Ιωάννα Ελευθερίου

Συντακτική ομάδα Λάμπρος Μπαλάφας Ηρακλής Αντύπας Κώστας Εξαρχος PESETERO Λ. Ελευθερίου Μ. Βελτσίστας Στρ. Ζαλούμης RED BULL Καθηγητής ΑΧΟΝ EDDIE7 REDblackSheep Γ. Δεμενεόπουλος Αιχμηρή El Norte

By Redonair 2

πορεί να έχουν συμβεί διάφορα τις τελευταίες μέρες στην ομάδα και το κλίμα να θυμίζει περισσότερο εμπόλεμη ζώνη παρά αθλητισμό και προς τα έξω βγαίνει πως στην ερυθρόλευκη οικογένεια, όλοι τρώγονται με όλους. Αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν οι «εκτός» όμως, είναι πως αυτή είναι μια από τις διαφορές μας σαν Σύλλογος και σαν οπαδικός κόσμος με όλους τους άλλους. Αυτή η κόντρα, αυτή η φαγωμάρα, μας ξεχωρίζει και μας έχει κάνει τον μεγαλύτερο αθλητικό οργανισμό στην Ελλάδα. Πολύ απλά, ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει μέσα στο DNA του διαχρονικά και από δημιουργίας του, ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ γι’ αυτή την ομάδα, δεν βολεύεται, δεν χαλαρώνει, δεν ευησυχάζει ΠΟΤΕ! Δεν σταματά να ζητά το καλύτερο, δεν σταματά να διεκδικεί, δεν σταματά να κρίνει και να κριτικάρει όποιον και να έχει στην «κεφαλή», είτε λέγεται ΚΟΚΚΑΛΗΣ, είτε λέγεται ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ, μεγέθη που ΟΛΟΙ οι άλλοι βάζουν κάθε βράδυ στα όνειρά τους, εκεί που φτιάχνουν τα ιδανικά σενάρια ομάδας και διοίκησης για να κοιμηθούν ήσυχοι. Ο κόσμος του Ολυμπιακού, «έπαιζε» και «παίζει» ΠΑΝΤΑ μπάλα και δεν ονομάστηκε τυχαία 12ος παίκτης, γιατί πολύ απλά είναι αυτός που ό,τι τον προβληματίζει θα το πει δημόσια, θα τον

«ακούσουν» όλοι. Έτσι και τώρα, λάθη που έγιναν από την διοίκηση Μαρινάκη, θα βγει να τα τονίσει, θα βγει να τα φωνάξει, ΟΧΙ για να δημιουργήσει πρόβληματα, αλλά για να λυθούν και να πάμε ακόμα παραπέρα, ώστε σαν ζωντανός οργανισμός να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, να συνεχίσουμε να ζούμε. Μόνο ό,τι λιμνιάζει και παραμένει ίδιο και σταθερό χωρίς εξέλιξη κάποια στιγμή δεν έχει λόγο ύπαρξης και πεθαίνει. Από την ίδρυση του λοιπόν μέχρι και ΤΩΡΑ, αυτός ο κόσμος κι αυτός ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ, λευκή πετσέτα δεν πέταξε ΠΟΤΕ και θα είναι ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ απέναντι στους ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ ΤΟΥ και στις χαμένες ΨΥΧΕΣ ΤΟΥ να το κάνει, καθώς η αγάπη, το πάθος, η τρέλα και η λέξη ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ είναι συνώνυμα της λέξης ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και ΓΑΥΡΟΣ. Κρατάμε λοιπόν τη δέσμευση, πως δεν θα πέσει ούτε ΤΩΡΑ λευκή πετσέτα και πως τα λάθη θα γίνουν παρελθόν, ώστε ΟΛΟΙ μαζί να συνεχίσουμε την «εξέλιξη», το «ΟΡΑΜΑ», το «ταξίδι» και τα «ΟΝΕΙΡΑ» όλων αυτών που μας έβαλαν και μας όρισαν «φρουρούς» της ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ.

Μονο

ολυμπιακος

The Redemption Magazine

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΖΑΛΟΥΜΗΣ

ΜΗ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΖΑΛΟΥΜΗΣ

αι, η ομάδα έχει... θέματα. Ναι, υπάρχουν διαφόρων ειδών προβλήματα. Ναι, όλοι έχουν ευθύνες. Διοίκηση, προπονητές, παίκτες. ΟΛΟΙ. Ναι, έχουν γίνει λάθη. Ναι, το ρόστερ δείχνει να χρειάζεται ενίσχυση. Κανείς δεν λέει το αντίθετο για τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό. Από αυτό, όμως, μέχρι το να βρεθεί ο... φταίχτης και να... απομακρυνθεί από την ομάδα, έχει πολύ μεγάλη απόσταση. Δεν υπάρχει ομάδα που να μην γίνονται λάθη στον προγραμματισμό, αλλά η ομάδα αυτή τη στιγμή χρειάζεται ηρεμία και καλή ψυχολογία, προκειμένου να κλείσει τις υποχρεώσεις της με τέσσερις νίκες (κατά σειρά με Μάλμε, Λεβαδειακό, Πανιώνιο, Καλλονή), που θα φτιάξουν κάπως τα πράγματα. Διακρίνω μία τάση να βρούμε τους... υπαίτιους και να τους στείλουμε στο... εκτελεστικό απόσπασμα. Το να πούμε ότι φταίει ο πρόεδρος, ο προπονητής,

ο Αμπιντάλ, ο Μποτία, ο Μήτρογλου, είναι το μόνο εύκολο. Το... δύσκολο, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι να κρατηθούμε ψύχραιμοι και να στηρίξουμε. Σε κανέναν δεν αρέσει αυτό που βλέπουμε, σε κανέναν δεν αρέσει η εικόνα της ομάδας, σε κανέναν δεν αρέσει ότι οι παίκτες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν βγάζουν ψυχή, πάθος και διάθεση, αλλά δε νομίζω πως είναι λύση να τα ισοπεδώσουμε όλα. Επαναλαμβάνω, ναι, έχουν γίνει σοβαρά λάθη απ’ όλους, αλλά στην τελική, η ομάδα δεν «κερδίζει» κάτι με την ισοπεδωτική κριτική. Βλέπετε και στην πράξη, πως δεν θέλει και πολύ για να «στραβώσει» ο προγραμματισμός σου. 2-3 λάθος κινήσεις να κάνεις και το πλάνο τινάσσεται στον αέρα. Ο Αμπιντάλ είναι, αποδεδειγμένα, η πρώτη λάθος κίνηση, προσθέστε τον τραυματισμό του Σιόβα, το γεγονός πως ο Μήτρογλου είναι αλλού, τον Ντουρμάζ

που δεν έχει πιάσει ακόμα, ή ακόμα και την λειψή (ελέω του τουρνουά της Αμερικής) προετοιμασία, και έχουμε μία εικόνα της ομάδας, συν τα όποια «θέματα» υπάρχουν. Είμαι από εκείνους που γενικότερα δεν μου αρέσουν κάποια πράγματα, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, τη δεδομένη χρονική στιγμή πρέπει να στηρίξουμε την ομάδα και να περιμένουμε λίγες εβδομάδες να δούμε τι διορθωτικές κινήσεις θα γίνουν τον Γενάρη. Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να... βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Η ομάδα είναι καλύτερη απ’ όλους, αλλά δεν το έχει δείξει ακόμα. Άλλωστε, κανένα πρωτάθλημα δεν τελείωσε Δεκέμβρη. Το ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται πίσω στη βαθμολογία, είναι κάτι που διορθώνεται, αρχής γενομένης με τρεις νίκες στο πρωτάθλημα μέχρι τις γιορτές και ακολούθως με κάποιες (τουλάχιστον 2-3) ποιοτικές προσθήκες. 3

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ROCKER -7-

ΝΕΡΙ ΚΑΣΤΙΓΙΟ “ΕΜΠΑΙΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΔΙΝΑ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ“ “Δεν ένιωσα πουθενά το ίδιο, ούτε καν κοντά σε σχέση με αυτό που ένιωσα στον Ολυμπιακό”.

Από τους λίγους ποδοσφαιριστές που έχουν βγει από τα... σπλάχνα του Ολυμπιακού και κατάφεραν να γίνουν σύνθημα στα χείλη των οπαδών. Ο Νέρι Καστίγιο έμπαινε μέσα στο γήπεδο και τιμούσε τη φανέλα. Επαιζε με ψυχή για τον δαφνοστεφανωμένο. Αυτό που λείπει από πολλούς εν ενεργεία ποδοσφαιριστές του Θρύλου. Ο 30χρονος πλεον Μεξικανός μίλησε στον Ρόκερ για τα χρόνια που πέρασε στο Λιμάνι, για τον κόσμο της ομάδας και παρέδωσε μαθήματα Ολυμπιακής ψυχής. Οταν πρωτοήρθες στην ομάδα, τι ένιωσες; Ήρθα πολύ μικρός, 15–16 χρονών κι από την αρχή αγάπησα την ομάδα, τον κόσμο, όλα κι αυτό φαινόταν κάθε φορά που έμπαινα στο γήπεδο. Μετάνιωσες ποτέ που δεν πήγες στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Όχι, γιατί από τη στιγμή που φόρεσα τη φανέλα του Ολυμπιακού κι άρχισα να παίζω, κατάλαβα ότι έκανα το καλύτερο που ήρθα στην Ελλάδα. Τι γούσταρες στον Ολυμπιακό όλα αυτά τα χρόνια που ήσουν στην ομάδα; Όλα, τους συμπαίκτες μου που πάντα με έκαναν να αισθάνομαι καλά, γιατί ήμουν ο πιο μικρός, τον κόσμο που σε κάθε παιχνίδι γέμιζε τα γήπεδα και φώναζε ασταμάτητα, αυτό είναι κάτι που μου λείπει πολύ από όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό, δεν υπάρχει ομάδα σαν τον Ολυμπιακό, είναι μοναδική. Πώς ένιωθες για την αγάπη που σου έδειχνε ο κόσμος της ομάδας; Έμπαινα στο γήπεδο κι έκανα τα πάντα για να τους επιστρέψω την αγάπη που μου έδειχναν κι αυτό το έκανα σε κάθε αγώνα, σε κάθε φάση του αγώνα, γιατί έβλεπα ότι μου έδιναν πολλή δύναμη. Πώς νιώθει κάποιος παίκτης όταν έχει συμπαίκτες Τζιοβάνι και «Ρίμπο»; Ο «Τζιο» για μένα ήταν πολλά, ήταν ο καλύτερος παίκτης και ο καλύτερος άνθρωπος, έμαθα πολλά δίπλα του. Ο Ριβάλντο ήταν πολύ καλός παίκτης, αλλά σαν τον Τζιοβάνι στον Ολυμπιακό, δεν πέρασε ούτε θα περάσει παίκτης. Η εμπειρία να παίζεις πάσες με τον Μαραντόνα στην φιέ-

στα; Είναι κάτι που δεν το ξεχνάω, μπήκα μέσα στο γήπεδο με Τζιοβάνι, Ριβάλντο και Μαραντόνα κι ήταν σαν να βρισκόμουν σε όνειρο. Πώς ένιωθες εκείνη την ώρα; Είχα πιο πολύ άγχος όταν ήμουν στο γήπεδο μαζί τους, παρά όταν έπαιζα σε αγώνα. Τι σου έχει μείνει από προπονήσεις ή αποδυτήρια; Κάτι που το θυμάσαι και γελάς… Μία από τις πρώτες μέρες όταν έφτασα στον Ολυμπιακό, δεν ήξερα ελληνικά και οι συμπαίκτες μου, μου έκαναν πλάκα, μου είπαν να βάλω παπούτσια με εξάταπα για να πάμε να φάμε γιατί μετά είχαμε προπόνηση. Εγώ τους πίστεψα και κατέβηκα με τα ποδοσφαιρικά παπούτσια, μόλις έφτασα άκουγαν τις τάπες που περπατούσα και γελούσαν μαζί μου. Πώς ένιωθες όταν έμπαινες να παίξεις με τον Παναθηναϊκό; Γενικά μπορούσα να παίξω καλά ή όχι και τόσο καλά, αλλά σε αυτό το παιχνίδι τα έδινα όλα, ήταν από τους αγώνες που έμπαινες μέσα και τα έδινες όλα για την ομάδα και τον κόσμο. Πώς ένιωθες όταν έμπαινες να παίξεις με τον Πάοκ; Το ίδιο, αυτά τα παιχνίδια ήταν ίδια. Για μένα υπάρχει πάντα μία λέξη, νίκη. Δεν ξέρω να χάνω, δεν μου αρέσει. Μια νίκη που σου έχει μείνει; Είναι πάρα πολλές γιατί πάντα κερδίζαμε (γέλια). Με Πάοκ στην Τούμπα, Νομίζω είχε λήξει 1-3. Η χειρότερη βραδιά; Τη χρονιά που χάσαμε το πρωτάθλημα. Τι σου λείπει από την ομάδα; Όλα μου λείπουν και πάντα ήθελα να γυρίσω και να τελειώσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό, είναι ένα όνειρο που περίμενα να βγει πολύ καιρό. Από όταν έφυγες σου έγινε ξανά πρόταση να γυρίσεις; Μια φορά ήμασταν κοντά να γυρίσω, αλλά δεν συμφωνήσαμε με Σαχτάρ. Τι νιώθει ένας παίκτης όταν φοράει τη φανέλα του Ολυμπιακού και τι μήνυμα στέλνεις στον κόσμο της ομάδας; Δεν ένιωσα πουθενά το ίδιο, ούτε καν κοντά σε σχέση με αυτό που ένιωσα στον Ολυμπιακό. Στον κόσμο θέλω να πω ότι τους αγαπάω πολύ, τους έχω στην καρδιά μου και δεν θα τους ξεχάσω ποτέ κι ευχαριστώ για όλα! 5

ΛΑΜΠΡΟΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

The Redemption Magazine

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ “ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ” ΓΡΑΦΕΙ Ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

ι εναλλαγές γίνονται με ρυθμούς ταχύτατους. Κάτι που φαίνεται ελεγχόμενο, σε… χαιρετάει και πάει αλλού, κάτι που δείχνει δικό σου, την επόμενη στιγμή ψάχνεις να το βρεις. Κάπως έτσι είναι αυτή τη στιγμή η κατάσταση στον Ολυμπιακό. Έχουν μαζευτεί… σύννεφα στον ουρανό του Πειραιά, τα οποία πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα για να ξαναβρεί το χρώμα του. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ίσως, ότι δεν μπορεί να μετρηθεί το μέγεθος του ίδιου του προβλήματος, ή το ακόμη χειρότερο, να εντοπιστεί το επίκεντρο. Κοινώς να γίνει γνωστό, τι είναι αυτό που φταίει. Το κλίμα του «ποιος, που, γιατί, και πως» έχει σοκάρει την ομάδα, όλους όσους την απαρτίζουν. Σε διοικητικό επίπεδο, ήταν έτοιμοι να προχωρήσουν τον μεταγραφικό σχεδιασμό του Ιανουαρίου, είχαν πάρει μάλιστα και σχετικές αποφάσεις. Όλα αυτά πριν 15 μέρες, πριν το… τσουνάμι! Η αγωνιστική κατάρρευση άλλαξε άρδην τα δεδομένα και η επόμενη μέρα μπορεί να μην έχει καμία σχέση με το σήμερα. Και μπαίνουμε στην ουσία του θέματος… Ο Βαγγέλης Μαρινάκης και οι άμεσοι συνεργάτες του, είχαν ήσυχο το κεφάλι τους με τη λειτουργία της ομάδας. Ο Μίτσελ είχε πάρει τα… κλειδιά και όλα έδειχναν καλώς καμωμένα. Ήρθαν όμως οι… σφα-

λιάρες από Ατλέτικο, ΠΑΟΚ και ΠΑΣ σε συνδυασμό με την εικόνα διάλυσης της ομάδας, να κλονίσουν τη σχέση εμπιστοσύνης με τον Ισπανό. Το βράδυ μετά την ισοπαλία με τους Γιαννιώτες τα τηλέφωνα πήραν φωτιά, τελικά η νύχτα δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο άφησαν να εννοηθεί οι εμπλεκόμενοι. Αυτό δεν σημαίνει κάτι, μπορώ να διαβεβαιώσω ότι αν δεν υπήρχε τόσο κοντά το ματς με τη Μάλμε, η κουβέντα μας τώρα θα ήταν πολύ διαφορετική… Και τώρα τι; «Αυτή η νύχτα μένει» που λέει το άσμα και… αντίο; Κι αν πάνε όλα καλά με τους Σουηδούς επιστρέφουμε στην προ ανησυχίας κατάσταση; Ούτε αυτό ισχύει. Οι ισορροπίες είναι λεπτές, οι σχέσεις έχουν διαταραχθεί. Και κάπου εδώ μπαίνει στο… κάδρο το εσωτερικό της ομάδας. Κι εκεί έχει διαμορφωθεί ένα κλίμα… περίεργο. Οι αμφισβητήσεις αρχίζουν και γίνονται πιο έντονες, βγαίνουν προς τα έξω πλέον. Αφήνουμε τον πάγκο, προχωράμε στα υπόλοιπα πρόσωπα. Ο Αμπιντάλ παίζει με τη Μάλμε και φεύγει. Ο Γάλλος είναι ήδη αλλού. Δεν μπόρεσε να δώσει αυτά που ήθελε και μπορούσε, έχει αποφασίσει εδώ και καιρό να επιστρέψει στη Βαρκελώνη. Αυτή η παγκόσμια μορφή του ποδοσφαίρου, που έχει περάσει τόσο δύσκολα σε προσωπικό επίπεδο, δεν κατάφερε να γίνει ένα με την ομάδα. Απόλυτα σεβαστή η απόφασή του. Πλησιάζουν οι «κρίσεις» και για τους υπόλοιπους. Το Γενάρη δεν μπορείς να αλλάξεις πολλά, μπορείς όμως να κλείσεις τις πιο μεγάλες… τρύπες. Πέραν του Αμπιντάλ ο Ολυμπιακός έχει τε-

ράστιο πρόβλημα στην άμυνα. Ο Μποτία δεν πείθει, ο Σιόβας είναι καλά αλλά θέλει χρόνο, ο Αυλωνίτης επίσης, ο Μιλιβόγεβιτς με τον τραυματισμό του θα αποτελέσει ένα ακόμα πρόβλημα. Η ενίσχυση είναι επιβεβλημένη, με τους υπάρχοντες δεν βγαίνει ούτε η Ελλάδα, αν βάλεις και την Ευρώπη... Θα είναι ο Μπρούνο Άλβες που «έπαιξε» τις προηγούμενες μέρες, το νέο κομμάτι του… παζλ; Θα είναι ένας ή δύο; Ας περιμένουμε να δούμε ποιος θα είναι ο… εισηγητής. Και στο κέντρο μια προσθήκη θα γίνει, το όνομα του Αμερικανού Κλιεστάν δεν είναι φήμη, είναι πραγματικότητα. Θα δούμε αν θα προχωρήσει. Μην ξεχνάμε ότι αρχές Ιανουαρίου θα φύγει για το Κόπα Άφρικα και ο Εντιγκά. Στην επίθεση ο Μήτρογλου έχει στηριχθεί όσο δεν πάει από τον Μίτσελ, ο Έλληνας φορ δεν έχει ανταποδώσει στον Ισπανό αυτή τη στήριξη. Ο Μπενίτες προσπαθεί να αρπάξει την ευκαιρία, για να καταλάβουμε όμως πόσο μπορεί να βοηθήσει, πρέπει να παίξει έναν λογικό αριθμό αγώνων. Ο Αφελάι με την εθνική Ολλανδίας πετάει, με την ερυθρόλευκη «φυλάγεται». Αν σκέφτεται από τώρα τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, ο Ολυμπιακός «χρησιμοποιείται». Ο Ντουρμάζ δεν έχει βρει ρόλο στην ομάδα, την ώρα που κι αυτός με την εθνική Σουηδίας είναι εξαιρετικός. Όλα οι παραπάνω συνθέτουν την ερυθρόλευκη αλυσίδα. Ο ένας «δένει» με τον άλλο. Για να βρούμε τη σειρά, πρέπει να αποσαφηνιστεί ποιος θα είναι ο πρώτος κρίκος.

ΛΑΜΠΡΟΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

The Redemption Magazine

ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΕΛΤΣΙΣΤΑΣ

The Redemption Magazine

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΕΛΤΣΙΣΤΑΣ Μου ανατέθηκε από το περιοδικό να γράψω για την αδελφοποίηση των οργανωμένων οπαδών Ολυμπιακού και Ερυθρού Αστέρα. Δεν θέλω να αναλωθούμε στα… κλασικά, ένα κείμενο με ημερομηνίες δεξιά κι αριστερά, πότε έγινε αυτό, πότε τ’ άλλο και τέτοια. Θέλω να το δούμε το όλο θέμα σε μια μεγαλύτερη διάστασή του. Όχι μόνο στην «ερυθρόλευκη»… Una faccia, una razza Η παραπάνω φράση είναι ιταλική και χαρακτηρίζει ως ίδιους Έλληνες και Ιταλούς. Στο δικό μας θέμα όμως ταιριάζει… γάντι για τους οπαδούς του Ολυμπιακού και του Ερυθρού Αστέρα και κατ’ επέκταση για τους Έλληνες και τους Σέρβους. Δύο λαοί γεμάτοι πάθος, φανατισμό, βαθιά θρησκευόμενοι, τόσο ίδιοι αλλά φυσικά και τόσο διαφορετικοί. Κλασικό κλισέ και αυτό… Τα δικά μας καλά τα ξέρω, όπως γνωρίζω και τα στραβά μας. Οι Έλληνες από τη μία δε «χωνεύουμε ούτε τα συκώτια μας» και από την άλλη γινόμαστε… χαλί να μας πατήσει ο οποιοσδήποτε, ακόμα και κάποιος που δεν τον ξέρουμε. Κλασικό παράδειγμα στο παραπάνω είναι ο αθλητισμός. Στο μπάσκετ όποτε βρισκόμαστε με τους Σέρβους στο παρκέ, δεν θέλει και πολύ για να ξεκινήσει σούσουρο. Θυμάστε τις καρεκλιές και το ξύλο στο ΟΑΚΑ πριν κάποια χρόνια. Από την άλλη, η σχέση Θύρας 7 και Delije είναι κάτι μαγικό, πραγματικά! Τους Σέρβους δεν τους γνωρίζω, δεν έχω πάει ποτέ στη χώρα τους οπότε δεν μπορώ να έχω άποψη. Μπορώ όμως να πω με σιγουριά ότι αυτό που συμβαίνει στις κερκίδες όποτε παίζουν αυτές οι δύο ομάδες είναι μοναδικό! Δεν συμβαίνει πουθενά αλλού να αγωνίζεσαι εκτός έδρας, σε μια ξένη χώρα και να ακούς από ΟΛΟ το γήπεδο να τραγουδάει στα ελληνικά! Να κάνει προσπάθεια ο παίκτης της ομάδας σου και να χειροκροτείται από όλο το γήπεδο.

Τρομερό συναίσθημα, ανατριχίλα και υπερηφάνεια μαζί, μοναδικό και… ειδικό για τους δύο «ερυθρόλευκους». Τα ίδια που νιώθω εγώ όταν παίζει Ολυμπιακός και Αστέρας, νιώθει και ένας Σέρβος οπαδός του Ερυθρού. Εδώ γίνονται εκδρομές από τους μεν και τους δε σε ντέρμπι με Παρτιζάν ή με Παναθηναϊκό ή ΠΑΟΚ και στη μία και στην άλλη χώρα. Τρομερό δέσιμο που επαναλαμβάνω, όμοιό του δεν υπάρχει. Ούτε εμείς οι Ολυμπιακοί δεν είμαστε έτσι μεταξύ μας –δυστυχώς-… Αγνό κι αληθινό Δεν μπορώ να πω ότι νιώθω τους Σέρβους αδέρφια μου κι αν έγραφα οτιδήποτε τέτοιο θα ήταν ψέμα. Το ίδιο και για τους Ολυμπιακούς θα σας πω, δεν αλλάζει κάτι επειδή υποστηρίζουμε την ίδια ομάδα. Αλλά όταν βρισκόμαστε μαζί στον ίδιο χώρο, γινόμαστε αυτομάτως «ένα», είτε στο γήπεδο είτε σε μια καφετέρια, παντού! Και όταν παρακολουθώ παιχνίδι του Ερυθρού Αστέρα, πάντα αισθάνομαι μια οικειότητα απέναντι στους Σέρβους, αυτό το συναίσθημα έρχεται από μόνο του δεν είναι… υποχρεωτικό. Έτσι έχει μπολιαστεί μέσα μας τόσα χρόνια συνύπαρξης και αλληλοϋποστήριξης με τον Ερυθρό Αστέρα, χωρίς να κρύβονται από πίσω επιχειρηματίες, πρόεδροι ή άλλοι παραγοντίσκοι. Είναι κάτι απολύτως αγνό κι αληθινό, κάτι που ήρθε μέσα από πολύ πόνο και μεγάλη ανάγκη κάποτε και έχει εξελιχθεί στην πιο όμορφη και συγκλονιστική οπαδική ιστορία. Τι πιο ωραίο από το να είναι ενωμένοι δύο λαοί; Χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς συμφωνίες, χωρίς τίποτα… Όταν είμαστε «ένα» τότε δεν υπάρχει δεύτερος, δεν υπάρχει… ανταγωνισμός για την πρωτιά, δεν υπάρχουν ζήλιες και ρουφιανιές. Υπάρχει μόνο η αγάπη για την ίδια ιδέα, τον Ολυμπιακό και τον Ερυθρό Αστέρα, τη λεβεντιά και τη δόξα…

The Redemption Redemption Magazine Magazine The

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣαγώνων Ημερολόγιο

Υ Ο Ι Ρ Β Μ Ε 9 ΔΕΚ Ο Ρ Ι Α Φ Σ Ο ΠΟΔ Ε, Μ Λ Α Μ Σ Ο Κ Α Ι Π 5 Μ 4 : 1 2 ΟΛΥ Σ Ι ΣΤ Η Κ Α Κ Σ Ι ΣΤΟ ΚΑΡΑ

Υ Ο Ι Ρ Β Μ +1 ΔΕΚΕ

ΑΙΡΟ ΠΟΔΟΣΦ ΚΟΣ, ΣΤΙΣ 19:30 ΥΜΠΙΑ Λ Ο – Σ Ο ΑΚ ΛΕΒΑΔΕΙ ΒΟΛΕΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΙΣ 18:00 ΟΥ ΡΕΝΤΗ Τ Σ , Κ Ε Α ΚΟΣ – ΔΡΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑ ΠΟΛΟ ΑΝ ΥΜΠΙΑΚΟΣ Σ – ΟΛ Α Ι Μ Α Λ Σ ΝΗΡΕΑ ΔΡΩΝ ΒΟΛΕΙ ΑΝ , ΣΤΟΥ ΡΕΝΤΗ ΚΗΦΙΣΙΑ – Σ Ο Κ Α Ι ΟΛΥΜΠ

Υ Ο Ι Ρ Β Μ 15 Δ Ε Κ Ε

ΜΠΑΣΚΕΤ ΑΚΟΣ ΥΜΠΙ Λ Ο – Σ Ο Ι ΠΑΝΙΩΝ ΡΝΗΣ Υ Μ Σ . Ν ΓΗΠΕΔΟ 0 Σ Τ Ι Σ 17 : 0

Υ Ο Ι Ρ Β Μ Ε 12 ΔΕΚ

ΜΠΑΣΚΕΤ ΘΡΟΣ Σ – ΕΡΥ Ο Κ Α Ι Π Μ 21:30 ΟΛΥ Σ Ι Τ Σ Φ Ε , ΣΤΟ Σ ΑΣΤΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΟΛΟ ΕΝΗ, Μ Γ Α Ι Λ Υ ΟΣ – ΒΟ Κ Α Ι Π Μ Υ ΤΕΙΟ ΟΛ Α Ρ Τ Σ Α Π ΣΤΟ ΠΑ

The Redemption Magazine

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

AU REVOIR MONSIE Η

ταν πολλές οι φορές κατά το παρελθόν που η εκάστοτε Διοίκηση του Ολυμπιακού έντυσε στα ερυθρόλευκα κάποιον ιδιαίτερο παίκτη. Κάποιον ποδοσφαιριστή πέρα από τα καθιερωμένα, με ισχυρή προσωπικότητα, με ανώτερη κλάση, με τεράστιο βιογραφικό και μεγάλο παλμαρέ επιτυχιών. Ποιον να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τον Μαγυάρο μαέστρο Λάγιος Ντέταρι; Τον Βραζιλιάνο μάγο Ζιοβάνι; Τον έτερο Καππαδόκη Ριβάλντο; Τον Σλοβένο παικταρά Ζλάτκο Ζάχοβιτς; Το γαλλικό μπουλντόγκ Κριστιάν Καρεμπέ; Τον Σουηδό Βίκινγκ Όλοφ Μέλμπεργκ; Τους Αργεντίνους χορευτές τανγκό Αριέλ Ιμπαγάσα, Χαβιέ Σαβιόλα και Αλεχάντρο Ντομίνγκεζ; Σίγουρα ξεχνάω πολλούς, αλλά όπως και να το κάνουμε οι «ιδιαίτεροι» ποδοσφαιριστές που φόρεσαν κατά καιρούς τη φανέλα του Θρύλου μας, γεμίζουν άνετα ένα μεγάλο λεωφορείο. Το κοινό «θείο» συστατικό. Σχεδόν όλοι οι προαναφερθέντες αλλά και γενικότερα όσοι μεγάλοι ποδοσφαιριστές πέρασαν από τον Ολυμπιακό, είχαν ένα κοινό στοιχείο, μια κοινή συνισταμένη. Λες κι ο ίδιος ο Θεός τους έχρισε με την ιδιαιτερότητα αυτή. Είχαν όλοι τους ηγετική φυσιογνωμία και με τον τρόπο τους καθοδηγούσαν την ομάδα στα δύσκολα λαμβάνοντας καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις. Έφθανε μια ενέργεια του Ντέταρι για να ξελασπώσει ο Ολυμπιακός, έφθανε μια σκέψη του Ζιοβάνι για να ξεκλειδώσει το παιχνίδι, ένα στημένο του Ρίμπο για να σηκωθούμε όρθιοι, μια μπαλιά του Κάνιο για να ξεκλειδώσει ακόμα και η πιο σκληρή άμυνα, ένα καθοριστικό τάκλιν του Καρεμπέ για να ανακοπεί η πιο επικίνδυνη αντεπίθεση του αντιπάλου. Όλοι τους λοιπόν είχαν αυτό το «κάτι». Αυτό το ιδιαίτερο που κάνει και την διαφορά. Μια κοινή σφραγίδα στο κούτελο. Αυτή του... Δημιουργού ! Οι εμπειρίες αποκτούν αξία μόνον όταν τις μοιράζεσαι. Πέραν όμως της αδιαπραγμάτευτης ποδοσφαιρικής τους αξίας, πέραν της αναμφισβήτητης τακτικής τους προσφοράς, πέραν αν θέλετε κι από της γενικότερης λάμψης του αυτόφωτου των προαναφερθέντων ποδοσφαιριστών, το σημαντικότερο στοιχείο που είχαν όλοι ήταν το ότι εκτός από παίκτες και συμπαίκτες, εκτός από κρίκοι μιας αλυσίδας που λέγεται ομάδα, αποτέλεσαν και αποτελούν «κινητό σχολείο» για τους συμπαίκτες τους. Προσέδωσαν λάμψη στους νεότερους, τους δίδαξαν, τους καθοδήγησαν, μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους, τις παραστάσεις τους με αποτέλεσμα η προσφορά τους στην ομάδα του Ολυμπιακού να υπερβαίνει τα αμιγώς αγωνιστικά που εσωκλείονται εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Άλλος ένας «επιβάτης» στο... λεωφορείο !!! Το καλοκαίρι που μας πέρασε άλλος ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής ντύθηκε στα ερυθρόλευκα. Ο λόγος για τον Ερίκ Αμπιντάλ. Ο διάσημος Γάλλος αμυντικός, με την εμβληματική του φυσιογνωμία αλλά και το πέρασμά του από εκείνη την απίστευτη Μπαρσελόνα, βασικό στέλεχος της κατ’ εμέ καλύτερης ομάδας που αγωνίστηκε ποτέ στο Παγκόσμιο Ποδόσφαιρο, αλλά κι ένας αγωνιστής της ζωής μιας και νίκησε ακόμα και την επάρατη νόσο, ένας γεννημένος μαχητής και νικητής, ο Ερίκ Αμπιντάλ κλήθηκε να φορέσει την τιμημένη ερυθρόλευκη φανέλα. Μεγάλη μεταγραφή, σπουδαία κίνηση. Τιμή του και τιμή μας που τον φέραμε κοντά μας. Ο προβληματισμός... Οι αρχικές σκέψεις; Οι... κλασσικές. Θα προσδώσει κύρος στην ομάδα, θα προσφέρει εμπειρία στην άμυνα, θα αποτελέσει «σχολείο» για τους νεαρούς παίκτες του Ολυμπιακού, θα αποτελέσει «κράχτη» για να έρθουν ακόμα μεγαλύτεροι παίκτες στην ομάδα κτλ. Με το ξεκίνημα όμως της σεζόν και με την εμφάνισή του ως βασικός κεντρικός αμυντικός

στην ομάδα, ήρθε και ο προβληματισμός. Μια πρωτοφανής και αδικαιολόγητη βάσει της εμπειρίας και των παραστάσεών του αστάθεια. Μια αδικαιολόγητη βάσει του αγωνιστικού πνεύματος που όλοι ξέρουμε ότι έχει, νωθρότητα και απάθεια και γενικότερα ένας έντονος προβληματισμός όσον αφορά το κατά πόσο πρόκειται για τον γνωστό Αμπιντάλ και όχι για κάποιο κακό... φωτοαντίγραφο αυτού. Αποκαθήλωση ή αδικία; Δεν μπορώ να ξέρω εάν φταίει η ταλαιπωρημένη φύση του Ερίκ ή η ηλικία του. Δεν μπορώ να γνωρίζω εάν παίζει ρόλο το γενικότερο κλίμα στην ομάδα. Δεν γνωρίζω εάν ξαφνικά χάθηκε το κίνητρο που υποτίθεται πως είχε ερχόμενος το καλοκαίρι στην ομάδα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ενώ και ο ίδιος θα περίμενε ερχόμενος στον Ολυμπιακό να έχει έναν χρόνο συμμετοχής ανάλογο των ικανοτήτων του πια, ενώ όπως περιμέναμε όλοι να είχε έναν ρόλο βοηθητικό και περισσότερο καθοδηγητικό στην ομάδα, ξαφνικά επιφορτίστηκε με το βάρος του βασικού σέντερ μπακ του Ολυμπιακού, του στυλοβάτη της άμυνας με ο,τι αυτό συνεπάγεται από άποψη κριτικής, ευθυνών και δημόσιας φθοράς. Να αποδείξουμε τα αυτονόητα; Μεγάλο το βάρος για έναν ποδοσφαιριστή του βεληνεκούς του Αμπιντάλ. Κλήθηκε τώρα στα γεροντάματα, μετά από τόσες επιτυχίες, τόσες μάχες απέναντι σε κάθε λογής «αντιπάλους» να αποδείξει κάτι δεδομένο. Την αδιαπραγμάτευτη αγωνιστική και πνευματική του αξία. Ετέθη προς δημόσια κριτική η ικανότητά του. Ξέρετε, το παν στη ζωή είναι το μέτρο. Να γνωρίζουμε δηλαδή μέχρι που φθάνει ο καθένας και το κάθε τι και να πορευόμαστε αναλόγως. Μεγάλο λάθος λοιπόν το ότι στηρίχθηκε ο Ολυμπιακός του CL σ’ αυτόν τον Ερίκ Αμπιντάλ. Μεγάλο λάθος λοιπόν το ότι ο Ολυμπιακός είδε στο πρόσωπο του Γάλλου το βασικό του σέντερμπακ. Μεγάλο σφάλμα το ότι οι ιθύνοντες της ομάδας ανάγκασαν τον παίκτη αυτόν τώρα στα χασομέρια της καριέρας του να προσπαθεί να αποδείξει πως δεν του αξίζει να τρώει τη λέζα επειδή απλώς ο χρόνος είναι αμείλικτος. Τον αδίκησαν τον Γάλλο. Κάπου το ‘χασε κι αυτός όμως... Προς θεού δεν λέω ότι και ο ίδιος δεν φέρει κάποια ευθύνη. Δεν υπονοώ ότι ενώ αυτός προσπαθούσε, απλώς δεν μπορούσε να δικαιολογήσει την εμπιστοσύνη που του έδειξε η ομάδα. Απλώς λέω το αυτονόητο. Ότι όσο ένδοξο κι αν είναι ένα «άλογο» στο παρελθόν, όταν έρθει η ώρα της απόσυρσής του, δεν ποντάρεις πάνω του. Και θα χάσεις το... μπαγιόκο και θα αδικήσεις και το περήφανο άλογο που τόσα χρόνια σου τα... έφερνε. Παν μέτρον άριστον λοιπόν. Όπως και να έχει όμως, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι ο Αμπιντάλ μόνο σωματικώς βρίσκεται πλέον στην ομάδα. Πνευματικώς έχει φύγει εδώ και καιρό. Ίσως και να μην ήρθε και ποτέ. Όμως για μένα έχει μεγάλη σημασία ότι ο Ερίκ Αμπιντάλ φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα και η ιστορία πλέον θα γράφει ότι η προσωποποίηση της μαχητικότητας και του πνεύματος νικητή, είχε τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος της έστω για μισή σεζόν.

Καλή συνέχεια φίλε !!!

Θα κρατήσω σαν όμορφη ανάμνηση την ηγεμονική εμφάνιση του Αμπιντάλ μέσα στο Τορίνο που μπορεί κανείς να πει πως ήταν και το κύκνειο άσμα της καριέρας του και θα τον αποχαιρετίσω αφιερώνοντάς του μια φράση από τον Γλάρο του Ιωνάθαν Λίβινγκστον του Ρίτσαρντ Μπαχ: «Δεν θέλω τιμές. Δεν επιθυμώ να γίνω αρχηγός. Θέλω μόνο να μοιραστώ ό,τι ανακάλυψα, να δείξω τους ορίζοντες που απλώνονται μπροστά μας. Για να πετάξεις με τη δύναμη της σκέψης φθάνοντας το απόλυτο μιας και η φύση σου είναι να πετάς, πρέπει να αρχίσεις γνωρίζοντας πως έχεις φθάσει». Κι εσύ Ερίκ έχεις φθάσει. Au revoir monsieur Gagnant...

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

The Redemption Magazine

καθηγητησ

EUR GAGNANT

EDDIE -7-

The Redemption Magazine

ας φάγατε τα αφτιά όλο το καλοκαίρι για αλλαγή επιπέδου, για μεταγραφάρες, για για για.... Δεν θα πω το κλασικό «σας τα λέγαμε», γιατί είναι εγωιστικό και αλαζονικό, θα πω όμως ότι στου Ρέντη για άλλη μια χρονιά έγινε bazaar και οι μανατζαρέοι κάνανε χρυσές δουλειές. Για άλλη μια χρονιά, έχουμε την απαίτηση από τον Μίτσελ να κάνει ομάδα με 17 καινούργιους παίκτες σε σύντομο χρονικό διάστημα, λες και κάθε χρόνο θα πατάμε στην ανυπαρξία των άλλων για να δουλεύει το προπονητικό team με υπομονή και χωρίς άγχος. Βεβαίως και έχει κάνει λάθη στο στήσιμο και έχει τις ευθύνες που του αναλογούν, αλλά

δεν νομίζω να υπάρχει προπονητής στον κόσμο που να θέλει κάθε χρόνο 15-20 νέους παίκτες για να κάνει ομάδα, έτσι δεν είναι; Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε, σε 12 αγώνες 12 χαμένοι βαθμοί και οι 5 μάλιστα μες στο Καραϊσκάκη. Με 1 ήττα μάλιστα από τον βασικό ανταγωνιστή για τον τίτλο, πάνω που ήλπιζες να περάσεις στην κορυφή και να τους κόψεις τον αέρα, διπλό κακό δηλαδή, συν το πλήγμα στο πρεστίζ του συλλόγου μιας και αυτό το παιχνίδι ήταν ειδικών συνθηκών κι όχι μόνο χάσαμε μες στο σπίτι μας, αλλά και το Καραϊσκάκη ΔΕΝ γέμισε. ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ !!!!! Το πάθημα ας γίνει μάθημα κι ας σοβαρευτούν ΑΠΑΝΤΕΣ, γιατί είμαστε ικανοί να δώσουμε τη κούπα σε ομάδα που έχει να την πάρει 30 χρόνια !!!!

EDDIE -7-

ΚΑΜΙΑ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ

AXON -7-

The Redemption Magazine

αλησπέρα αδέρφια, το κείμενο γράφεται μετά το παιχνίδι της Τετάρτης για το παρών τεύχος της Τρίτης 9 Δεκεμβρίου. Σκέφτηκα να το γράψω σήμερα προτού καταλαγιάσει η οργή – για να μη πω κάτι άλλο -. Θέλω να ρωτήσω όλους αυτούς που «αντιπροσωπεύουν» την ομάδα, την ιδέα, τη τρέλα, τη καύλα, την αρρώστια που λέγεται ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, με ποιο δικαίωμα αναγκάζουν έναν ολόκληρο λαό, που στο σύνολό του μπορεί να ιδρύσει ένα ολόκληρο κράτος, να φεύγει από το γήπεδο ή να κοντεύει να σπάσει τη τηλεόραση ΟΧΙ από μία ήττα, ΟΧΙ από μία κακή ποδοσφαιρική στιγμή, ΟΧΙ από ένα φάλτσο σφύριγμα, αλλά από μια ΝΩΧΕΛΙΚΗ, ΑΦΙΛΟΤΙΜΗ, ΧΩΡΙΣ ΜΑΓΚΙΑ εμφάνιση που θα απαντούσε στη νύχτα της Μ. Τετάρτης κάποιων ταλιμπάν που μας υποδέχτηκαν στη Τούμπα και με το έτσι θέλω μας απέκλεισαν από το κύπελλο χωρίς να έχουν καμία ποδοσφαιρική αξία, χωρίς να αξίζουν τίποτα τα τελευταία χρόνια. Ποιοι είστε εσείς που οι τραπεζικοί σας λογαριασμοί είναι πάντα γεμάτοι, που τα λεφτά σας δε πρόκειται να τα δει κανείς υπάλληλος ακόμα και αν δουλεύει δύο ζωές? Ποιοι είστε εσείς που παίζετε με τη δικιά μας τρέλα? Ποιοι είστε εσείς που φοράτε την ερυθρόλευκη φανέλα που για εσάς είναι ένα σκαλοπάτι για μεγάλη μεταγραφή και για εμάς είναι ένα με το δέρμα μας? Για να τα βάλουμε στη θέση τους λίγο τα πράγματα, δε με ενδιαφέρει τι θα γίνει το Σάββατο με τον ΠΑΣ, δε με ενδιαφέρει τι θα γίνει με τη Μάλμε και επειδή το Ελληνικό πρωτάθλημα και το κύπελλο είναι αυτό που μένει και ΟΧΙ μία πρόκριση στην Ευρώπη,

όποιος έχει δει ή βλέπει τον Ολυμπιακό μόνο για μεταγραφή θα πρέπει να αναθεωρήσει τις απόψεις του για να συνεχίσει να φοράει τη φανέλα της καρδιάς μας. Δε θα κάτσω να ρίξω ευθύνες σε κανέναν Μίτσελ, σε κανέναν ποδοσφαιριστή, σε καμία διοίκηση. Το έχουμε πει πολλές φορές, όταν κερδίζεις κερδίζουν όλοι, όταν χάνεις επίσης χάνουν όλοι, δε ξέρω αν οι ξένοι ξέρουν τι σημαίνει ΦΙΛΟΤΙΜΟ, σίγουρα όμως και οι Έλληνες της ομάδας δε πρόκειται να κάτσουν να το εξηγήσουν, γιατί δε το έχουν. Έβλεπα ανθρώπους στο γήπεδο με σκυμμένο το κεφάλι όχι από την ήττα, αλλά από την ακόμα μία εμφάνιση που αντί να κλείσει τα στόματα κάποιων, τα έχει ανοίξει και τους επιτρέπουν να βγάζουν όση χολή έχουν 1.000.000 άνθρωποι μαζί για την ομάδα τη δικιά μας, για τη ζωή μας, για την ιδέα που λέγεται Ολυμπιακός, που κοιμόμαστε με το όνομά του στο μυαλό μας και ξυπνάμε με το ίδιο όνομα. Βέβαια θα μου πει κάποιος «νομίζεις ότι καταλαβαίνουν τι γράφεις…?». Ειλικρινά δε με ενδιαφέρει και στο φινάλε εγώ ΔΕΝ ΖΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΛΛΑ ΖΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ. Συγκεντρωθείτε, ελάτε στα συγκαλά σας γιατί ο κόσμος δε θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια και δεν εννοώ ότι θα κάνει κακό σε κάποιους, απλά το άδειασμα του γηπέδου θα φαίνεται ολοένα και περισσότερο και στο φινάλε όποιος δε μπορεί, από τον φροντιστή μέχρι τη διοίκηση, ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα!!! ΥΓ 1. ΟΡΓΗ ΥΓ 2. ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ΥΓ 3. Συναισθήματα που εμείς τα έχουμε και τα βγάζουμε, εσείς μπορείτε;;;

AXON -7-

ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Ο ΡΟΜΒΟΣ, Ο ΜΑΡ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

πό τους τρεις Ούγγρους προπονητές που ανακάλυψαν το σύστημα 4-2-4 τη δεκαετία του ’50, ένα σύστημα στο οποίο βασίστηκε η Βραζιλία του 1962 για να κατακτήσει το δεύτερο διαδοχικό Παγκόσμιο Κύπελλο, οι δύο βρέθηκαν σε ελληνικό πάγκο.

Μάλιστα, ο ένας από τους δύο, δηλαδή ο Αυστροούγγρος Μπέλα Γκούτμαν, είχε κατακτήσει δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών με την Μπενφίκα, τη δύναμη που διαδέχθηκε τη Ρεάλ Μαδρίτης, λόγω Κουμπάλα και Εουσέμπιο, το 1961 και το 1962. Αν έχετε δει κάποιον από τους δύο τελευταίους τελικούς του Europa League, πρέπει να θυμάστε την ιστορία των σχολιαστών, οι οποίοι (ανίκανοι να πουν οτιδήποτε άλλο ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού της Μπενφίκα με τη Σεβίλλη) ανέφεραν τουλάχιστον 15 φορές ότι το 1962, όταν ο Γκούτμαν- Εβραίος επιζών από στρατόπεδο του Άουσβιτς, που δεν τα βρήκε στο οικονομικό κομμάτι με τους Πορτογάλους, άφησε την κατάρα του σαν απρόσκλητη μάγισσα στη βάφτιση της Τίνκερμπελ, ευχόμενος να μην πάρει ευρωπαϊκό τρόπαιο για 100 χρόνια. Ήδη η κατάρα έχει περάσει τα μισά της και, όπως μπορεί να αντιληφθεί κάποιος με ένα απλό googling, δεν είναι ότι η Μπενφίκα δεν έχει φθάσει κοντά στην κατάκτηση ενός τροπαίου. Ο Γκούτμαν πήγε στον Παναθηναϊκό το 1967, δηλαδή στα 67 του. Και ουσιαστικά ρεζιλεύτηκε, αφού κοιμήθηκε στον πάγκο κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού, για να φύγει από τους «πράσινους» ως πλήρως αποτυχημένος. Ο τρίτος του 4-2-4 ήταν ο Γκούσταβ Σέμπες, ο οποίος ήταν ο προπονητής της ομάδας η οποία οδήγησε στον όρο «βασίλισσα χωρίς στέμμα». Από το 1950 έως το 1956 η εθνική Ουγγαρίας έχασε μόνο μία φορά, αλλά αυτή ήταν στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1954. Οι Ούγγροι τρόμαζαν τους αντιπάλους τους και φυσικά έγιναν η πρώτη ομάδα πέρα από το Νησί που νίκησε την εθνική Αγγλίας στο Γουέμπλεϊ. Στις 25 Νοεμβρίου του 1953, μία ημερομηνία που απασχολεί πολύ περισσότερο τώρα τα Μέσα επειδή απεβίωσε ο Τζορτζ Μπεστ, οι Μαγυάροι έκαναν πλάκα στους Άγγλους του Μπίλι Ράιτ (του πρώτου ποδοσφαιριστή που έφθασε τις 100 συμμετοχές στην εθνική ομάδα της χώρας του), συντρίβοντάς τους 3-6 και ρίχνοντας μία φάπα στον αλαζονικό σβέρκο τους. Εκείνη η Ουγγαρία ήταν ασύγκριτη. Οι δημοσιογράφοι της χώρας, της έδωσαν το παρατσούκλι «aranycsapat», που μεταφράζεται «χρυσή ομάδα» στα ελληνικά και δεν είναι σοβινιστικό: αυτό το παρατσούκλι που προφέρεται «αραντσιπάτ» έμεινε για να οδηγεί εκείνη την απίστευτη ομάδα στο διηνεκές.

ΣΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Το τελευταίο, στην αναφορά, αλλά όχι έσχατο μέλος της συνομοταξίας των «Ρομβιστών» (σικ), ήταν ο Μάρτον Μπούκοβι. Μάλιστα, την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου του 2014, συμπληρώθηκαν 111 χρόνια από τη γέννησή του. Δεν είναι να γιορτάζει κανείς, αλλά ουσιαστικά στον πάγκο του Ολυμπιακού κάθισε ένας άνθρωπος που η έρευνα και το όραμά του έφεραν κάτι νέο στο ποδόσφαιρο. Ήταν Δεκέμβρης όταν γεννήθηκε, Δεκέμβρης όταν δεν κατάφερε να οδηγήσει την εθνική Ουγγαρίας στο ολυμπιακό τουρνουά της Μελβούρνης (και να πάει σε μία τετ α τετ αναμέτρηση με τη Σοβιετική Ένωση, που εκείνη τη χρονιά θα αποτελούσε μία από τις πλέον έντονες, δραματικές, και συγκλονιστικές αναμετρήσεις όλων των εποχών), Δεκέμβρης όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό. Μάλιστα, ο Μπούκοβι θέλησε να φύγει από τον Ολυμπιακό για πρώτη φορά ακριβώς τη μέρα των 63ων γενεθλίων του, παρόλα αυτά δεν έγινε. Ωστόσο, επ ειδή πέτρα που θέλει να κυλά ποτέ δεν χορταριάζει, ο σπουδαίος Μαγυάρος, που ήταν ένα κόσμημα ποδοσφαιρικού πολιτισμού, έφυγε δύο εβδομάδες αργότερα. Η φυγή του ήταν αποτέλεσμα της αγωνιστικής εικόνας του Ολυμπιακού στην αρχή του πρωταθλή-

ματος, αλλά και του γεγονότος ότι η δικτατορία είχε βάλει ήδη χέρι στο ποδόσφαιρο και ο ίδιος ήταν κομουνιστής. Στις 21 Δεκεμβρίου του 1967 ο Μπούκοβι έφυγε από την Ελλάδα και η ποιητική αδεία επέτρεψε στον Διονύση Χαριτόπουλο να γράψει τη σύντομη νουβέλα «Η νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι», δημιουργώντας, κυρίως, ένα σημείο αναφοράς στους ποδοσφαιρικούς τίτλους. Είναι τόσο σπουδαίος ο τίτλος του συγκεκριμένου βιβλίου, που αν κάτσεις να σκεφτείς κάποιον άλλο, νιώθεις ξαφνικά βλάσφημος. Ήταν ποιητική η αδεία που επικαλέστηκε ο Χαριτόπουλος, αλλά όχι μακριά από την αλήθεια. Όταν παραιτήθηκε ο Μπούκοβι, μετά την ισοπαλία με τον Ολυμπιακό Βόλου εκτός έδρας, στις 12 Δεκεμβρίου του 1967, οι φίλοι του Ολυμπιακού στάθηκαν κάτω από τ ο ξενοδοχείο που διέμενε στην Καστέλα, εξ ου και οι σκηνές που επικαλείται το συγκεκριμένο βιβλίο, με το απλό «πατέρα μη φεύγεις» να είναι το πιο συγκλονιστικό σημείο του. Ο Μπούκοβι είχε ήδη γίνει προφήτης κακών, κυρίως επειδή είχε το ποδοσφαιρικό όραμα, το οποίο έπρεπε να χαρακτηρίζει έναν αθλητάνθρωπο της κλάσης του, κάποιον δηλαδή που σχεδίασε επί χάρτου το ποδοσφαιρικό μέλλον. Είχε πει στον βοηθό του, Μιχάλη Λάντος (ο οποίος ήταν επίσης μέλος της «Αραντσιπάτ»), αλλά και στον Δημήτρη Δρόσο, ότι «πολλά στραπάτσα θα πάθουμε. Βλέπω πράγματα που εσείς δεν βλέπετε», όταν του είχαν τονίσει ότι ο Ολυμπιακός θα κατακτούσε ευκολότερα από τα δύο προηγούμενα χρόνια το πρωτάθλημα της σεζόν 1967-68. Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε όταν ο ίδιος «κόπηκε» από το ταξίδι του Ολυμπιακού στον Καναδά, για την προετοιμασία της ομάδας. Από τότε ήξερε ότι οι μέρες της ευφορίας (του) στον Ολυμπιακό ήταν μετρημένες. Η δικτατορία δεν άφηνε εύκολα έναν κομουνιστή να φύγει από την Ελλάδα. Μάλιστα, αυτό με κάποιον τρόπο αποδεικνύεται από την πρόσληψη, μέσω του γενικού γραμματέα της χούντας, Κώστα Ασλανίδη, του Παναγιώτη Ηλιόπουλου ως κυβερνητικού επιτρόπου του Ολυμπιακού, Το γεγο-

ΡΤΟΝ ΚΑΙ Ο ΥΠΝΟΣ νός ότι ο Μπούκοβι «κόβεται» από την αποστολή, αν και ήταν ο προπονητής της ομάδας, είναι ένα μήνυμα της δικτατορίας ότι δεν θέλει να έχει για επικεφαλής της «ομάδας της πατριωτικής επανάστασης» έναν κομουνιστή. Έπειτα, ήταν επιφυλακτικός παρά το εξαιρετικό ξεκίνημα της ομάδας και όταν ο Γιώργος Σιδέρης ζήτησε χρήματα από τη διοίκηση, τα οποία και δεν πήρε, εκείνο το βάρος στην ατμόσφαιρα που μετουσιώθηκε σε άγαρμπες πράξεις. Το 1- 4 της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη οδήγησε στην πρώτη παραίτηση, στις 3 Δεκεμβρίου του 1967, η οποία δεν έγινε δεκτή. Μετά το ματς με τον Ολυμπιακό στον Βόλο, παρ’ όλα αυτά, είναι απίθανο να μείνει. Ο Ασλανίδης διαλύει τη διοίκηση του συλλόγου και διώχνει τον Πατριάρχη Γιώργο Ανδριανόπουλο, ένα από τα πολλά και τεράστια εγκλήματα που έχουν γίνει σε σπουδαίες φυσιογνωμίες σε όλες τις διαστάσεις της ελληνικής κοινωνίας. Ο Μπούκοβι φεύγει. Δηλώνει ότι δεν έχει πρόβλημα με τη νέα διοίκηση (που έχει για επικεφαλής τον ΠΑΟΚτζή διευθυντή της ΔΕΗ Κωνσταντίνο Μπουζάκη), αλλά οι δύο από τους τρεις λόγους που επικαλείται για την παραίτησή του έχουν να κάνουν με κινήσεις της δικτατορίας. Ο πρώτος είναι η μεταγραφή του Γιώργου Κούδα, που επιστρέφει πραξικοπηματικά στον ΠΑΟΚ και ο δεύτερος η καρατόμησή του από το ταξίδι στον Καναδά. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1967 ισχύει η απαγόρευση κυκλοφορίας στους δρόμους και έτσι οι φίλοι του Ολυμπιακού δεν μπορούν να βρεθούν ξανά κάτω από το ξενοδοχείο του Μπούκοβι, ο οποίος αποχαιρετά τους παίκτες με δάκρυα στα μάτια, ανταποδίδοντας την ενέργεια των υδρογόνων αδένων τους και αποκαλεί τους δημοσιογράφους πρώτα φίλους του και έπειτα δημοσιογράφους. Τι κομψός και κλασάτος! Ο ίδιος άνθρωπος που φθάνει στον Πειραιά το 1965 για να πανηγυρίσει με τον Ολυμπιακό ένα Κύπελλο και δύο πρωταθλήματα, ο ίδιος που βλέπει την ευρωπαϊκή προοπτική εκεί που δεν υπήρχε και για αυτό πληγώνεται από τη μη επικύρωση της μεταγραφής του Κούδα (μία μεταγραφή που δεν έγινε και που, παρ’ όλα αυτά, ανοίγει την πόρτα στο μίσος του ΠΑΟΚ προς τον Ολυμπιακό, ένα ευπρόσδεκτο ποδοσφαιρικό μένος και μία απαράδεκτη κοινωνική διαστρέβλωση), είναι εκείνος που πάει στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και ξεναγείται στα ενδότερα από τον προπονητή του Παναθηναϊκού, Λάκη Πετρόπουλο, ο οποίος είναι ο κορυφαίος Έλληνας και δεν έχει πρόβλημα ο Γουλανδρής να τον φέρει στον Ολυμπιακό, όταν ξεκινά η «χρυσή» τριετία. Αποτελεί έναν από τους κορυφαίους προπονητές όλων των εποχών του Ολυμπιακού, μαζί με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς και τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Ίσως να έπρεπε και η δική του ομάδα, χωρίς κάποια ευρωπαϊκή διάκριση, να διεκδικεί την πίτα της στα «ευρωπαϊκά αν» του προηγούμενου έτους. Ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός δεν είχε την τύχη της ομάδας πόλο, παραδείγματος χάριν, όταν έφυγε ο Νίκολα Στάμενιτς τον Οκτώβρη του 2000, διότι σε εκείνη την περίπτωση οι συνθήκες ήταν πιο ομαλές. Αλλά σε αυτήν την περίπτωση, η διάλυση επήλθε κατευθείαν και ο Ολυμπιακός δεν θα ορθοποδούσε παρά μόνο όταν μπήκε στο κόλπο ο Γουλανδρής. Διότι ήταν από τις σπάνιες περιπτώσεις προπονητών που καθ’ όλη τη θητεία του, οι παίκτες τον κοίταζαν στα μάτια, καταλάβαιναν ότι τα λόγια του έκρυβαν νοήματα, τα οποία θα έβρισκαν μπροστά τους μετά από χρόνια. Ο Μπούκοβι κέρδισε τη θέση του στην «ερυθρόλευκη» αθανασία και ο κοινός παρονομαστής με τον Στάμενιτς ήταν ότι δεν το επιδίωξε, για αυτό και ήρθε. Έμεινε το τραγούδι για του «Μπούκοβι την ομαδάρα», οι μνήμες των Πειραιωτών, που διανοούμενοι και μη ήταν μία φάρα από μόνοι τους, και οι 11 διαδοχικές νίκες στην έναρξη του πρωταθλήματος της σεζόν 1966-67, ένα ρεκόρ που ακόμα παραμένει.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΝΚΣ Στις 6 Δεκεμβρίου συμπληρώθηκαν 58 χρόνια από το «αίμα στο νερό». Τον ημιτελικό του ολυμπιακού τουρνουά πόλο της Μελβούρνης, μεταξύ Ουγγαρίας και Σοβιετικής Ένωσης. Ένα ματς που διακυβεύονταν πολλά και που δεν είχαν περάσει παρά μόνο δύο μήνες από τότε που μπήκαν τα σοβιετικά τανκς στη Βουδαπέστη. Είναι ο περίφημος αγώνας που οι Ούγγροι διαλύουν τα νεύρα των Σοβιετικών, μέχρι που ο Βαλεντίν Προκόποφ γρονθοκοπεί τον Έρβιν Ζάντορ, για να διαπομπευθεί από τον κόσμο. Για τον ουγγρικό αθλητισμό ήταν μία μεγάλη μέρα, αφού ο Λάζλο Παπ κατέκτησε το τρίτο διαδοχικό χρυσό μετάλλιό του στην Ουγγαρία.

The Redemption Magazine

Η ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΤΥΧΕΡΗ Ο Γκούσταβ Σέμπες δεν φεύγει από την Εθνική, αλλά μένει στο τεχνικό επιτελείο της, μόνο που ομοσπονδιακός προπονητής είναι άλλος. Ο Μάρτον Μπούκοβι, βεβαίως, δεν έχει διαφορές με τον Σέμπες, παρ’ όλα αυτά εκείνος είναι που οδηγεί την ομάδα του σε μία από τις πιο σπουδαίες νίκες στην ιστορία της, στην οποία δεν δίνεται πολλή σημασία: το 0-1 στο «Λένιν Στάντιον» στις 23 Σεπτεμβρίου του 1956, την πρώτη ήττα της Σοβιετικής Ένωσης στην έδρα της από οποιαδήποτε ομάδα. Οι Μαγυάροι ρίχνουν στα… αφτιά στους ομοϊδεάτες τους, με το γκολ του Ζόλταν Τσίμπορ από το 16’. Ο Ιωσήφ Στάλιν έχει πεθάνει το 1953 και έχει αναλάβει ο Νικίτα Χρουστσόφ, ο οποίος υπόσχεται αποσταλινοποίηση, αλλά αυτή η υπόσχεση αποδεικνύεται φληνάφημα. Οι μέθοδοί του είναι εντελώς σταλινικές. Ακριβώς ένα μήνα μετά, στις 23 Οκτωβρίου του 1956, γίνεται μαθητική διαμαρτυρία για να πέσει το κομουνιστικό καθεστώς και στις 4 Νοεμβρίου τα τανκς μπαίνουν στη Βουδαπέ-

στη. Μέχρι τις 10 Νοεμβρίου έχουν σκοτωθεί 2.500 Ούγγροι και 700 Σοβιετικοί στρατιώτες. Η ποδοσφαιρική ομάδα είναι τυχερή, διότι βρίσκεται στο Μπιλμπάο για ποδοσφαιρικό τουρνουά. Δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω. Με επικεφαλής τον «Καλπάζοντα Ταγματάρχη», Φέρεντς Πούσκας (τον οποίο, μαζί με τον Τσίμπορ, ήθελε να φέρει ο Δημήτρης Καρέλας ένα χρόνο μετά στον Εθνικό, στην πρώτη καταγεγραμμένη συμφωνία του ΠΟΚ, η οποία θα οδηγήσει στη ματαίωση της μεταγραφής και στον μηδενισμό του σφετεριστή του τίτλου Εθνικού), θα ζητήσουν άσυλο στη βάσκικη πρωτεύουσα και η «Αραντσιπάτ» δεν θα ταξιδέψει στη Μελβούρνη για το ολυμπιακό τουρνουά (το οποίο μετρούσε σαν Μουντιάλ) που θα έφερνε την αντάμωση με τη Σοβιετική Ένωση και ένα δεύτερο διαδοχικό χρυσό μετάλλιο. Η Ινδία θα περάσει μπάι στον δεύτερο γύρο και ο Μπούκοβι δεν θα τρυγήσει ποτέ τους καρπούς της ονειρεμένης και πολυλάλητης ολυμπιακής δόξας.

09/12/2009 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΑΡΣΕΝΑΛ 6η Αγωνιστική Ομίλου 32 Champions League1-0 47’ ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ

10/12/1989 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΑΡΗΣ 13η Αγωνιστική Πρωτάθλημα Α’ Εθνικής 2-0 18’ - 78’ ΝΤΕΤΑΡΙ

10/12/2013 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΑΝΤΕΡΛΕΧΤ Φάση Ομίλων Champions League, 6ος Αγώνας Champions League 3-1 33’ - 58’ ΣΑΒΙΟΛΑ, 39’ Κλιέσταν, 90’+4 ΝΤΟΜΙΝΓΚΕΖ

11/12/1996 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΠΑΟΚ Προκριματική Φάση 16, 2ος Αγώνας Κύπελλο Ελλάδος 2-1 40’ - 58’ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ, 41’ Τασσιόπουλος

12/12/1965 ΑΕΚ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 2η Αγωνιστική Πρωτάθλημα Α’ Εθνικής 0-2 63’ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, 71’ ΑΓΑΝΙΑΝ 13/12/1992 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 13η Αγωνιστική Πρωτάθλημα Α’ Εθνικής 1-0 23’ ΠΡΟΤΑΣΟΦ

11/12/2007 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΒΕΡΝΤΕΡ ΒΡΕΜΗΣ 6η Αγωνιστική Ομίλου 32 Champions League 3-0 12’ - 74’ ΣΤΟΛΤΙΔΗΣ, 70’ ΚΟΒΑΣΕΒΙΤΣ 14/12/2003 ΑΡΗΣ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 14η Αγωνιστική Πρωτάθλημα Α’ Εθνικής 0-3 26’ - 65’ ΤΖΙΟΒΑΝΙ, 29’ ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ

15/12/1968 ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΠΑΟΚ 11η Αγωνιστική Πρωτάθλημα Α’ Εθνικής 3-0 64’ ΜΙΧΑΣ, 72’ ΜΠΟΤΙΝΟΣ, 84’ ΣΙΔΕΡΗΣ

15/12/2013 ΑΡΗΣ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 15η Αγωνιστική Superleague 0-2 6’ ΝΤΟΜΙΝΓΚΕΖ, 27’ ΒΑΪΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΕΞΑΡΧΟΣ

The Redemption Magazine

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ Δ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΕΞΑΡΧΟΣ

μέσως μετά την νίκη του Ολυμπιακού επί της Ατλέτικο Μαδρίτης, είχα πει ότι ο Ολυμπιακός δεν πατάει καλά στον αγωνιστικό χώρο. Ότι δεν με πείθει αγωνιστικά, παρά την τεράστια επιτυχία κόντρα στην πρωταθλήτρια Ισπανίας! Τι το ήθελα; Φίλοι, γνωστοί, μα πάνω απ όλα, τα γνωστά εχθρικά και «οργανωμενοκατευθυνόμενα» παπαγαλάκια, βάλθηκαν να με φάνε. Είσαι γκρινιάρης, μίζερος και αντιολυμπιακός!!! Ναι, για μένα όλα αυτά. Και αυτό επειδή τολμώ να πω την άποψη μου πριν και όχι μετά, όπως κάνουν αυτοί που με το ζόρι, ή με το γάντι, προσπαθούν να επιβάλλουν τη γνώμη τους και πολλές φορές τον νόμο της σιωπής. Με αυτό το κείμενο, δεν επιζητώ καμία αναγνώριση ως ειδικού ή ποδοσφαιρικής αυθεντίας. Δεν είμαι και ουδέποτε θα γίνω. Ούτε το αλάθητο διεκδικώ, ούτε επιδιώκω να τα χώσω σε ομάδα, παίκτες και διοίκηση. Να εκφράσω τον προβληματισμό μου προσπαθώ, για το τι φταίει για το χειρότερο αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας την τελευταία 20ετία. Μόνο που η μαγκιά είναι, να έχεις προβλέψει αυτά που γίνονται πριν γίνουν και όχι να προσπαθείς να βυθίσεις ακόμη πιο βαθιά αυτόν που πνίγεται. Έχουν γραφτεί πολλά τα τελευταία 24ωρα - και ειδικά μετά την ήττα από τα δεύτερα του ΠΑΣ - για το τι φταίει για το συνεχόμενο αγωνιστικό ναυάγιο του Ολυμπιακού. Άλλα σωστά κι άλλα τελείως λάθος. Εκτός τόπου και χρόνου. Δυστυχώς, στην περίπτωση των «ερυθρό18

λευκων», δεν ισχύει αυτό που έχει πει ο Κλίντ Ίστγουντ, ότι δηλαδή «η άποψη είναι σαν την κωλοτρυπίδα, όλοι έχουν από μια»! Όχι, αυτό δεν ισχύει στον Ολυμπιακό. Δεν ισχύει για την Ελλάδα, διότι εμείς είμαστε Ελληνάρες και δεν βολευόμαστε με μια άποψη. Πρέπει να έχουμε πολλές και πάντα σωστές. Δεν ξέρω και σίγουρα δεν επιδιώκω να επιβάλλω άποψη, όπως κάνουν οι «γνωστοί - άγνωστοι» που περιφέρονται στα πέταλα με I-Phone και Tablet!!! θέλω όμως να εκφραστώ ελεύθερα και χωρίς να φοβάμαι μην μου την πέσουν επειδή έχω διαφορετική γνώμη από την επικρατούσα, χαλώντας τους τη πιάτσα. Και επανέρχομαι στον αγώνα του Ολυμπιακού με την Ατλέτικο. Αυτή η αναμέτρηση, όπως και αυτή της Γιουβέντους εντός έδρας, απλά λειτούργησε ως «καμουφλάζ» των προβλημάτων της ομάδας. Απλά τα κάλυψαν για λίγο, αποπροσανατολίζοντας αρκετούς από το γεγονός ότι η ομάδα μέχρι τώρα δεν πείθει κανέναν με το αγωνιστικό της πρόσωπο. Επίσης δεν θα σας φάω πάλι τον χρόνο αναλύοντας τις μέτριες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων μεταγραφές, πολλές εκ των οποίων έγιναν υπό την πίεση του χρόνου. Όλα αυτά, είναι απλά το αποτέλεσμα του πραγματικού προβλήματος της λαοφιλέστερης ελληνικής ομάδας. Πρόβλημα που πολλοί απλά δεν τολμούν να θίξουν, ή απλά τους έχει απαγορευθεί! Εδώ στον Red-on-air και στο Redemption τέτοια προβλήματα δεν έχουμε, διότι ούτε τα παίρνουμε από κανέναν, ούτε συνδεόμαστε

οικονομικά με κανέναν! Απ πειραιώτικα. Το πρόβλημα του Ολυμπια ζουν όλα τα υπόλοιπα, είνα συλλόγου! Ο «δαφνοστεφα να λειτουργεί με το συναίσ ψε να λειτουργεί με τη μαγκ Έπαψε να αντιπροσωπεύει ροι - και μεγαλύτεροι βεβα Πλέον εν έτη 2014 ο Ολυμπ λεύει, πορεύεται αν προτιμ ΓΑΖΙ και από εκεί, κατά την ξεκινούν όλα τα αρνητικά, τα προηγούμενα χρόνια κα για να βγουν στην επιφάνει Προσοχή, δεν κάνω τον λο υπέρ του ενός ή του άλλου δεν μπαίνουν χρήματα. Ξε οι κινήσεις στην ερυθρόλε βάση το οικονομικό μέρος και το νόημα που περικλείε κός. Παράδειγμα, η πώληση μεταγραφικής περιόδου το και Σάμαρη. Ναι, τα λεφτά λά για να τα αγνοήσεις απ ακός, μερικές φορές στο β μεγαλείου σου, πρέπει να τ σε εχθρούς ή φίλους, το π

ΚΩΣΤΑΣ ΕΞΑΡΧΟΣ

ΔΟΝΤΙΑ….

πλά πράγματα, μάγκικα και

ακού, από το οποίο πηγάαι ο τρόπος λειτουργίας του ανομένος έφηβος», έπαψε σθημα, με την καρδιά. Έπακιά του, τον τσαμπουκά του. αυτό που εμείς οι παλιότεαίως - αντιλαμβανόμασταν. πιακός μας, λειτουργεί, δουμάτε ΩΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, ΩΣ ΜΑν δική μου ταπεινή γνώμη, τα οποία συσσωρεύτηκαν αι τώρα βρήκαν τον δρόμο ια. ογιστή, ούτε παίρνω θέση υ προέδρου. Ούτε λέω ότι εκάθαρα πράγματα. Όμως ευκη σκακιέρα γίνονται με ς και όχι με το συναίσθημα ει μέσα της η λέξη Ολυμπιαη την τελευταία στιγμή της ου Ιανουαρίου των Μανωλά ήταν πολλά, μα πάρα πολπλά, όμως αν είσαι Ολυμπιβωμό της επιτυχίας και του τα αγνοείς, υπενθυμίζοντας ποιος είσαι και τι σε διαφο-

ροποιεί από τους άλλους. Δεν μπορούν να φεύγουν αυτοί και να έρχονται στη θέση τους οι Μποτία και Αμπιντάλ και να προσπαθείς με το ζόρι να με πείσεις ότι είναι και καλύτεροι! Σε παλιότερες εποχές, ο σύλλογος δεν θα πούλαγε τα καλύτερα περιουσιακά του στοιχεία, εάν πρώτα δεν είχε εξασφαλίσει την αναπλήρωσή τους, τουλάχιστον με ισάξια, δεν λέω καλύτερα. Δηλαδή όταν ήρθε ο Τζιοβάνι στον Ολυμπιακό, σκέφτηκε έστω ένας μέσα στην ομάδα, την μεταπωλητική αξία του στην αγορά; Όχι βέβαια. Η ομάδα λειτούργησε στην περίπτωση την δική του, όπως πολλών άλλων, με την καρδιά, την μαγκιά, με την τρέλα της βρε αδερφέ. Τη δική της και των οπαδών της. Αυτό είναι το σημαντικότερο, κατ εμέ, στοιχείο που έχει χαθεί πλέον από την ομάδα μας. Ναι ο πρόεδρος βάζει λεφτά, αλλά πρώτα θα έχει κάνει τους υπολογισμούς μαζί με το επιτελείο του. Πλέον η αγορά ποδοσφαιριστή, γίνεται με βάση την οικονομική ανάλυση και όχι την αγωνιστική. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να έχουμε στο ρόστερ 6-7 εξτρέμ, τα οποία όλα μαζί δεν κάνουν έναν Κάμπελ, ο οποίος ειρήσθω εν παρωδώ, ήταν και ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της ομάδας πέρσι. Γι αυτό τον λόγο δεν μπορούμε να αποκτήσουμε έναν κορμό για 3-4 χρόνια, προκειμένου να φτάσουμε τον σύλλογο στο αγωνιστικό του απόγειο, κάνοντας ίσως και μια ευρωπαϊκή υπέρβαση. Δεν γίνεται να κάνουμε κάθε καλοκαίρι 25 προσθαφαιρέσεις και να περιμένουμε το επιθυμητό

The Redemption Magazine

αποτέλεσμα και ωραία μπάλα. Αν ήταν, όλοι οι σύλλογοι αυτό θα έκαναν, αντί να προσπαθούν να χτίσουν πάνω σε υγιείς και στέρεες βάσεις. Κάποιος θα μου πει, ότι έχουν αλλάξει οι καιροί, υπάρχει πλέον και το FFP της UEFA, ο Ολυμπιακός θέλει να γίνει Πόρτο ή Μπενφίκα και ότι το παγκόσμιο ποδόσφαιρο έχει μεταλλαχτεί. Αυτό εμένα τον φίλαθλο ή οπαδό, δεν με αφορά. Δεν είναι δικό μου πρόβλημα, είναι δικό τους πρόβλημα, της διοίκησης. Μεγάλα βαπόρια, μεγάλες φουρτούνες δεν λέει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός; Στο κάτω κάτω, αν θέλεις να το παίζεις Μπενφίκα και Πόρτο, γίνε πρώτα και μετά το συζητάμε. Πάρε καμία ευρωπαϊκή κούπα, γέμιζε γήπεδο των 65 χιλιάδων θέσεων με αντίπαλο τον Ατρόμητο και μετά μου χρησιμοποιείς ξανά ως παράδειγμα τους Πορτογάλους, άντε γιατί έχουμε ξεφύγει εντελώς. Α και κάτι τελευταίο, επειδή κάποιοι μας απειλούν, θυμίζοντας μας τα πέτρινα χρόνια. Δεν τα φοβόμαστε. Τα ζήσαμε, τα σεβόμαστε και μπορώ μετά βεβαιότητας να πω, πως και αυτά είχαν τη χάρη τους, συνεισφέροντας παράλληλα στη διαμόρφωση χαρακτήρα. Αλήθεια, ποιος ξεχνά το Ολυμπιακό Στάδιο γεμάτο επί εποχής Ντέταρι, με την ομάδα κάτω από την δεκάδα και τον Ούγγρο βιρτουόζο της μπάλας να σημειώνει 37 γκολ σε 67 εμφανίσεις στα δυο χρόνια της παραμονής του στο λιμάνι. Μα το σημαντικότερο απ όλα είναι να μην ξεχνά κανείς, ότι Ολυμπιακός είσαι στα εύκολα και θρύλος στα δύσκολα! 19

El Norte

The Redemption Magazine

ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΕΣ ΡΕ El Norte

El Norte

The Redemption Magazine

ΕΤΡΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΝΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΤΗΣ ΣΤΑ ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΕΙΑ!

Το Ο.Α.Κ.Α έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη νεότερη ιστορία του ΘΡΥΛΟΥ. Έχει χρησιμοποιηθεί επί σειρά ετών ως έδρα κι εκεί έχουμε πανηγυρίσει μεγάλες νίκες, εγχώριες και ευρωπαϊκές. Ποια όμως ήταν η πρώτη νίκη του ΘΡΥΛΟΥ σε ευρωπαϊκό ματς στο Ο.Α.Κ.Α; Αν ψάξουμε λίγο, θα διαπιστώσουμε ότι το ξεκίνημα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις με έδρα το Ο.Α.Κ.Α, στέφθηκε με επιτυχία, αφού το πρώτο του ματς ήταν νικηφόρο. Επίσης αυτός ο αγώνας έχει και μία άλλη ιδιαιτερότητα: ήταν ο πρώτος αγώνας ποδοσφαίρου που έγινε ποτέ στο Ο.Α.Κ.Α! Η μηχανή του χρόνου γυρίζει 32 χρόνια πίσω και συγκεκριμένα την Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 1982. Το βράδυ εκείνης της ημέρας (και συγκεκριμένα στις 21.00) ο ΘΡΥΛΟΣ στα πλαίσια του πρώτου γύρου του τότε κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης (το «σεντόνι» του C.L ήλθε αρκετά χρόνια αργότερα) υποδέχτηκε τη σουηδική Εστέρ (πρωταθλήτρια Σουηδίας) στο νεότευκτο τότε Ολυμπιακό Στάδιο. Οι σχεδόν 80.000 οπαδοί του ΘΡΥΛΟΥ που το κατέκλυσαν, τον βοήθησαν να φτάσει στη νίκη με 2-0 και να θέσει τις βάσεις για την πρόκριση στον επόμενο γύρο. Τα γκολ για την ομάδα μας σημείωσαν οι Αναστόπουλος στο 10’ και Κοκολάκης στο 47ο λεπτό. Ο τότε προπονητής της ομάδας, ο αείμνηστος Αλκέτας Παναγούλιας, παρέταξε τους: Σαργκάνη, Μίχο, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο Σταύρο, Αναστόπουλο, Κοκολάκη (Γκαβασιάδης 76’) Γούναρης, Πάλλα (Ξανθόπουλος46’), Κουσουλάκη, Λεμονή, Εσταβίλιο. Η ομάδα μας όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και από τις φωτογραφίες αγωνίστηκε με λευκές εμφανίσεις, γεγονός όχι και τόσο συνηθισμένο για την εποχή εκείνη. Η νίκη με 2-0 αποδείχτηκε αρκετή για την πρόκριση, αφού παρά την ήττα του με 1-0 στον επαναληπτικό, ο ΘΡΥΛΟΣ μας προκρίθηκε στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, όπου κληρώθηκε να αντιμετωπίσει την πρωταθλήτρια της Δυτικής (τότε) Γερμανίας και μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης εκείνης της χρονιάς ομάδα του Αμβούργου. Αξίζει να σημειωθεί πως και ο τελικός της διοργάνωσης έγινε στο Ο.Α.Κ.Α. όπου η γερμανική ομάδα επικράτησε της Γιουβέντους με 1-0.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΜΕΝΕΟΠΟΥΛΟΣ

The Redemption Magazine

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Απεχθάνομαι τα πολιτικά κλισέ. Είναι ο χαρακτήρας μου τέτοιος που και μόνο που ακούω τη φράση «επαγγελματίας πολιτικός», σηκώνω τεταρταίο πυρετό. Εν τούτοις, η πολυφορεμένη ατάκα των «λατρεμένων» μας πολιτικάντηδων, σε αναγωγή με τα εσχάτως πεπραγμένα του Θρύλου μας, βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή της. Νομίζω ότι η σφαλιάρα από τον κούλη και η γκέλα με τα Γιάννενα, υπερθεματίζουν εύκολα την παραπάνω μου άποψη... Οπως το είπε ο «Σώκρατες»! Ο μεγαλύτερος πρόεδρός μας όλων των εποχών, ο πελώριος Σωκράτης Κόκκαλης, είχε αποδώσει εύγλωττα την πλήρη αλήθεια περί του διλήμματος (;;;) που πιθανόν τριβελίζει το μυαλουδάκι πολλών συνοπαδών μας. Στο ερώτημα λοιπόν «Ελλάδα ή Ευρωπαϊκή πορεία», είχε δώσει την απάντηση ότι η Ευρώπη είναι το κερασάκι στην τούρτα, μια γιορτή που και μόνο η αξιοπρεπής συμμετοχή, αποτελεί το επιστέγασμα της εντός των συνόρων παντοκρατορίας μας. Κι έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, αδέρφια μου! Ελάτε τώρα, βάσει της χαώδους οικονομικής διαφοράς μας με την πρώτη εικοσάδα των ομάδων της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, την πατροπαράδοτη γκίνια μας και βεβαίως την ΜΑΦΙΑ της UEFA και τον κάθε λογής σφαγέα Παλοτάι, Μέρκ, Κρούγκ και δε συμμαζεύεται, ελπίζετε βάσιμα ότι μπορούμε να φτάσουμε έστω στα ημιτελικά του Champions League; Η για να το θέσω κι αλλιώς, αξίζει μια -έστω ακόμα- πρόκριση στους 16, μπροστά στην απώλεια του τίτλου από ΑΥΤΟΥΣ τους αντιπάλους ΠΑΟΚ και ΠΑΟ; Σοβαροί να είμαστε, παιδιά... Αφύπνιση και σκλήρυνση Σε αυτό το πλαίσιο, γίνεται ακόμα πιο επώδυνη η διαπίστωση ότι ακόμα και για την Ελλάδα - που πρώτη η διοίκηση Μαρινάκη φρόντισε να υποτιμήσει από το καλοκαίρι με τις εξωθεσμικές δηλώσεις και τις παραλείψεις της - είναι απαραίτητη η ενίσχυση με το λιγότερο 22

3 εντεκαδάτους παίκτες. Ένα στόπερ ολκής σ Σιόβας - Αυλωνίτης δεν φτάνουν μόνοι τους, έ και ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ τέτοιο παίκτη να διεμβολίσε επιθετικό να σκοράρει κατά ριπάς, διότι ο Μπε σκέτος Μήτρος. Και σίγουρα, οφείλουμε σαν μάχιμα, με την παρουσία μας στο γήπεδό μας, Καραπαπάς, αλλά επειδή έτσι προστάζει το ερ μας στον δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Περαιτ μπιακό να μασάει σίδερα, διότι κοιμηθήκαμε κάνει κούρσα 50 μέτρων το αριστερό μπακ το τον σηκώσουμε στον αέρα ή να τον γιουχάρο δεν βλέπει ότι η ομάδα σε αυτόν τον τομέα έχ στικά του Τσελεμεντέ... Το σίδερο, η βράση και το... ζεμάτισμα Θεωρώ λοιπόν εκ των ουκ άνευ, ότι η αντεπίθε ματα έγιναν εμφανή ακόμα και στον αδαέστερ με στην... τύχη, τα πράγματα θα γίνουν ζοφερ οι μεταγραφές που πρέπει, ώστε στο Β’ γύρο το come back. Ειδάλλως θα ζεματιστούμε σε π και η πιθανότητα απώλειας του μποναμά των κατάκτηση του πρωταθλήματος, και που χωρί επιτρέπει ούτε χαραμαδούλα αισιοδοξίας για

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΜΕΝΕΟΠΟΥΛΟΣ

The Redemption Magazine

Α, ΑΛΛΑΓΕΣ!!!

σαν τον Μέλμπεργκ ή τον Μανωλά, μιας και οι έναν ακραίο μεσοεπιθετικό στυλ Γκαλέτι, μιας ει τις σφιχτές άμυνες και βέβαια έναν βαρβάτο ενίτεζ δεν είναι τέτοιος και ο Μητρογκόλ έμεινε λαός να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ τα προαναφερθέντα , τώρα στα ζόρια, όχι βέβαια επειδή το είπε ο... ρυθρόλευκο υποσυνείδητό μας και η «πίστη» τέρω, είναι ώρα να δούμε ρε παιδιά έναν Ολυε και μας πιάσανε τον κώλο. Είναι δυνατόν να ου ΠΑΣ ανενόχλητος και να.. ντρεπόμαστε να ουμε; Η απάντηση είναι προφανής και όποιος χει γίνει σαν το Βιτάμ, να ασχοληθεί με τα μυ-

εση πρέπει να ξεκινήσει ΤΩΡΑ, που τα προβλήρο ποδοσφαιρικά οπαδό μας, διότι αν αφεθούρά όσο δεν φαντάζεται κανείς μας. Να γίνουν της Super League να είμαστε πανέτοιμοι για πολλαπλά επίπεδα. Πέρα από το γόητρο, είναι ν 25 εκατομμυρίων ευρώ που συνεπάγεται η ίς τα χρήματα αυτά η διοίκηση Μαρινάκη δεν ενίσχυση το… καλοκαίρι του 2015. Η σφιχτο-

χεριά της εξάλλου, βάφτισε πριν 4 μήνες το καθρεφτάκι για ιθαγενείς Αμπιντάλ «στόπερ» στα 35 του και μετά από ένα σοβαρότατο χειρουργείο που παραλίγο να του κοστίσει την ζωή. Ο άνθρωπος ολοφάνερα ΔΕΝ την βρίσκει με τον Θρύλο μας. Ανωμαλία του, να πάει στη ευχή και να μην μας γράφει. Το μοναστήρι να είναι καλά, Ερίκ μου... ΔΕΝ είναι στραβός ο γιαλός Εν κατακλείδι, το να κλείνουμε τα μάτια στα έκδηλα αγωνιστικά χάλια της ομάδας, δεν της προσφέρουν την παραμικρή βοήθεια. Η κάθετη αγωνιστική πτώση του Μήτρογλου, η μονότονη «ανάπτυξη» με τις ατέρμονες γιόμες, η ραθυμία του Τσόρι, οι ανύπαρκτοι ακραίοι χαφ, τα επικίνδυνα στόπερ Μποτία - Αμπιντάλ και βέβαια ο μαλθακός έως αδιάφορος εαυτός μας στα εγχώρια παιχνίδια μας, ΔΕΝ κρύβονται με τίποτα. Οχι, όταν είσαι ο Ολυμπιακός των 7 εκατομμυρίων πιστών σε όλο τον πλανήτη. Αντίθετα, η διοίκηση - που τα έβλεπε όλα ρόδινα το καλοκαίρι και εγκαλούσε στην τάξη εμάς που βλέπαμε το κακό να ζυγώνει - οφείλει να αφουγκραστεί την κραυγή του κόσμου μας και να πράξει τα δέοντα, αρχής γενομένης από το μεταγραφικό παζάρι του Δεκεμβρίου με άμεση ενίσχυση του Θρύλου σε όλα τα επίπεδα. Εκτός εάν έχει αυτοκτονικές τάσεις και έχουν ξεχάσει τι σχήμα έχουν οι κορνέδες... ΥΓ: Οσοι περιμένετε να διαβάσετε διθυράμβους ή έστω και καζούρα που τον έφαγε ο κούλης στα Πηγάδια, είστε σε λάθος περιοδικό. Εχω μάθει να απαυτώνω με ιδία μέσα και ουχί με αλλότρια. Αλίμονο αν στα 34 μου και με τους Ολυμπιακούς που έχω βιώσει, επέτρεπα στην πάρτη μου να κάνει χαβαλέ, ενώ είμαι στο -10 του… εαυτού μου από πέρυσι και -4 από τον πουθενά κούλη φέτος. Εκτός αν κατά τη γνώμη σας, αρμόζει κάτι τέτοιο όταν μιλάμε για μια ομάδα - τον κούλη - με το 1/5ο του μπάτζετ και του λαού μας και το 1/20ό των τίτλων μας. Οπότε να πάω πάσο, μιας και πλησιάζουν τα - πάντα τζογαδόρικα - Χριστούγεννα. 23

ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ Σ

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ... ΓΡΑΦΕΙ Η ΙΩΑΝΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ Από τη στιγμή που ο Θρύλος εδραιώθηκε επισήμως και σαν σωματείο, η αγωνία και η προσπάθεια των ιδρυτών για ένα γήπεδο αντάξιο του Ολυμπιακού, ήταν μεγάλη. Στα παρακάτω αποσπάσματα από το βιβλίο του Γιώργου Ανδριανόπουλου, μας μεταφέρεται η ιστορία για το πώς τελικά το Ποδηλατοδρόμιο απέκτησε μεγαλύτερη χωρητικότητα. Γιατί όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος....

ΣΟΥ

ΤΟ ΠΡΩΤΟ... ΦΙΛΙΚΟ ΝΤΕΡΜΠΙ ΤΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ Η πρώτη φορά που αναμετρήθηκε ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό ήταν στις 28 Ιουνίου 1925, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Το παιχνίδι υποτίθεται ότι ήταν φιλικό, αλλά τα γεγονότα έδειξαν από την πρώτη στιγμή ότι αυτή θα ήταν μόνο η αρχή της αιώνιας αντιπαλότητας και έχθρας των δύο ομάδων. Ο Ολυμπιακός τότε σαν σωματείο, είχε ζωή λίγων μηνών και είχε ήδη κατακτήσει το πρώτο Πρωτάθλημα Πειραιά. Αντιθέτως ο Παναθηναϊκός, μετρούσε ήδη 17 χρόνια στο ποδόσφαιρο και είχε κατακτήσει 6 πρωταθλήματα Ελλάδας, τα οποία όμως δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ από την ΕΠΟ. Το γήπεδο (το οποίο τότε δεν είχε εξέδρες) είχε γεμίσει από νωρίς με οπαδούς και των δύο ομάδων. Διαιτητής του αγώνα ήταν ο Α. Καμπουρόπουλος, και οι ομάδες κατέβηκαν με τις ακόλουθες συνθέσεις: Παναθηναϊκός: Καλογερόπουλος, Απόστολος Νικολαΐδης (παίκτης - προπονητής), Περαντάκος, Λουκάς Πανουργιάς, Ανδρεάδης, Θεοφανίδης, Ανδρίτσος, Σωτήρης Ασπρογέρακας, Παντερμαλής, Σιδηρόπουλος, Γεωργιάδης. Ολυμπιακός: Κλειδουχάκης, Αλεκάκης, Βασιλείου, Πεζώνης, Μ. Λεκός, Βλάσσης, Τάκης Λεκός, Κ. Ανδριανόπουλος, Γ. Ανδριανόπουλος, Ι. Ανδριανόπουλος (παίκτης - προπονητής), Β. Ανδριανόπουλος. Ο αγώνας άρχισε στις 18:15 και σχεδόν αμέσως ο Ολυμπιακός έχασε την πρώτη του μεγάλη ευκαιρία να ανοίξει το σκορ, με ένα πολύ δυνατό σουτ του Ι. Ανδριανόπουλου που κατάφερε να αποκρούσει δύσκολα ο Καλογερόπουλος. Στη συνέχεια ακολούθησαν πολλά σκληρά φάουλ και από τις δύο πλευρές, με αποτέλεσμα το παιχνίδι να πάρει φωτιά, και εντός αγωνιστικού χώρου και στις «εξέδρες». Οι εφημερίδες της εποχής αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι «ο αγώνας διεξήχθη χωρίς τάξιν και συνοχήν». Ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε πρώτος στο σκορ με απευθείας φάουλ

του Νικολαΐδη στο 9ο λεπτό, και στο αμέσως επόμενο λεπτό ο Ολυμπιακός ισοφάρισε με πέναλτυ, αλλά ο σκόρερ δεν αναφέρεται. Στο 13ο λεπτό ο Νικολαΐδης σκόραρε και πάλι, βάζοντας μπροστά τον Παναθηναϊκό. Από κει και πέρα το «φιλικό» απέκτησε χροιά ντέρμπυ. Στο 25ο λεπτό ένας παίκτης του Ολυμπιακού διαμαρτυρήθηκε έντονα στον διαιτητή, με αποτέλεσμα αυτός να αποχωρήσει από τον αγωνιστικό χώρο…!!! Οι εφημερίδες της εποχής δεν ξεκαθαρίζουν αν τελικά ο διαιτητής έφυγε με δική του πρωτοβουλία, ή αν αποχώρησε μετά από γενική απαίτηση των παικτών του Ολυμπιακού. Αυτό που αναφέρουν όμως χαρακτηριστικά, είναι το εξής: «Ας σημειωθεί ότι δεν διεξήγοντο μόνο ποδοσφαιρικοί αγώνες, αλλά και αθλητικοί, μποξ, πάλης κλπ έξω του στίβου εις τας τάξεις των φιλάθλων. Οι Πειραιείς και οι Αθηναίοι είχον πιασθή εις τα χέρια εν τη υπερβολική συμπαθεία δια τας αγωνιζομένας ομάδας. Ως εκ τούτου πολύ δικαίως εχαρακτηρίσθη όχι αγών μεταξύ δύο ομάδων, αλλά των δύο πόλεων». Ο αγώνας διακόπηκε για 20 λεπτά, μέχρι η ΕΠΣΑ να ορίσει νέο διαιτητή τον Δ. Χοντζόπουλο και να ξαναρχίσει η αναμέτρηση. Με την επανέναρξη του αγώνα ο Ολυμπιακός κάνει το 2-2, με σκόρερ έναν από τους Ανδριανόπουλους, και οι ομάδες πήγαν στ’ αποδυτήρια με αυτό το σκορ. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε ξανά, με αμφισβητούμενο πέναλτυ, αλλά ο Θρύλος και οι Ανδριανόπουλοι δεν είχαν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη… Λίγα λεπτά πριν τη λήξη, ένας από τ’ αδέρφια έκανε το 3-3 και οι ομάδες έφυγαν από τη Λεωφόρο ισόπαλες. Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν ότι θα γίνει επαναληπτικός αγώνας για την ανάδειξη του άτυπου πρωταθλητή Ελλάδας, ωστόσο αυτός ο αγώνας, λόγω διαφωνιών δεν έγινε ποτέ.

Αυτή την φορά το... λιμάνι μπορεί να μην ήταν βαθύ, αλλά το....πηγάδι πάλι ήταν!

Το να βρούμε εξιλαστήριο θύμα, δεν θα βοηθήσει πουθενά γιατί στην ομάδα το κλίμα... διακοπών καλά κρατεί! Δεν εξηγείται αλλιώς το... κάστρο να έχει γίνει... παιδική χαρά! Άπαντες φταίνε, αλλά ένας... συγκεκριμένος βγάζει μάτι με την αδιαφορία του.... ΑδερΦούλαμ...

By RedBlackSheep 20

ΓΡΑΦΕΙ Ο REDBULL

The Redemption Magazine

REDBULL

ΒΓΑΖΕΙ ΣΗΜΑΔΙΑ ΚΟΥΡΑΣΗΣ

Ολυμπιακός επικράτησε με 79-73 του Κόροιβου Αμαλιάδας, το μεσημέρι της Κυριακής στο ΣΕΦ. Η ομάδα είχε ελάχιστες ώρες στη διάθεσή της για ξεκούραση και προετοιμασία, μιας και το βράδυ της Παρασκευής προηγήθηκε η αναμέτρηση κόντρα στη Νεπτούνας. Η ύπαρξη πολλών τραυματισμών, οδηγεί αναγκαστικά τον κόουτς Σφαιρόπουλο στον περιορισμό του ροτέισον και κατ’επέκταση κάποιοι παίκτες παίρνουν σταθερά μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Ζητούμενο για τους Πειραιώτες αποτελεί η επανένταξη καταρχήν του Λοτζέσκι, ο οποίος αναμένεται να επιστρέψει απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα. Η επάνοδός του θα δώσει μεγάλες λύσεις, ειδικά στο επιθετικό κομμάτι, ενώ θα αποφορτιστούν σε ένα βαθμό και τα υπόλοιπα γκαρντ της ομάδας. Από εκεί κι έπειτα, ανησυχία επικρατεί για την περίπτωση του Γιώργου Πρίντεζη. Ο 29χρονος φόργουορντ, έχει μείνει πίσω λόγω του οστεϊκού οιδήματος που εμφάνισε και σύμφωνα με τις ιατρικές εκτιμήσεις, θα χρειαστεί περίπου δέκα ημέρες ακόμη μέχρι να επιστρέψει στις προπονήσεις. Έπειτα από απουσία σχεδόν δύο μηνών, είναι κατανοητό ότι θα απαιτηθεί ένα διάστημα επανένταξης σε κανονικούς ρυθμούς προπονήσεων, οπότε δεν αποκλείεται το σενάριο να επιστρέψει ο διεθνής άσος στις αγωνιστικές υποχρεώσεις, με το νέο έτος. Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιες ελπίδες, να προλάβει τις τελευταίες αναμετρήσεις του 2014, απέναντι δηλαδή στον Παναθηναϊκό (27 Δεκεμβρίου), αλλά και την έναρξη του τοπ 16 στην Ευρωλίγκα που θα γίνει τρεις-τέσσερις ημέρες αργότερα.

Να επιστρέψει ο κόσμος στο ΣΕΦ Στο παιχνίδι απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα αναμένεται να υπάρξει η μεγαλύτερη φετινή προσέλευση του κόσμου στο γήπεδο. Οι λόγοι είναι προφανείς και έχουν αναφερθεί. Ωστόσο, η συγκεκριμένη αναμέτρηση αποτελεί μια πολύ καλή ευκαιρία, ώστε να γίνει η απαρχή για ένα σερί αναμετρήσων, στις οποίες ο κόσμος του Ολυμπιακού θα δίνει μαζικά το παρών στο φαληρικό γήπεδο. Ο κόσμος ανυπομονεί για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και άπαντες θέλουν να μπει η ομάδα με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία στη μεγάλη μάχη του τοπ 16. Μέχρι στιγμής, στα εντός έδρας παιχνίδια υπάρχει αρκετά «φτωχή» παρουσία κόσμου και η εικόνα, ιδιαίτερα στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, είναι άσχημη. Ωστόσο, οι αναμετρήσεις της επόμενης φάσης θα είναι πάρα πολύ αναταγωνιστικές και η ομάδα χρειάζεται τη στήριξη. Οι αντίπαλοι θα είναι πιο εμπορικοί (αν και αυτό δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία), ενώ όλοι έχουν καταλάβει ότι το τοπ 16 αποτελεί ένα από τα κρισιμότερα κομμάτια της χρονιάς. Αναλόγως με την πορεία του Ολυμπιακού εκεί, θα καθοριστεί σε ένα αρκετά σημαντικό ποσοστό το μέλλον της ομάδας στη διοργάνωση. Εφόσον, λοιπόν, εμφανιστεί ο Ολυμπιακός πλήρης, ή τουλάχιστον με τους περισσότερους παίκτες διαθέσιμους και ο κόσμος βρεθεί ξανά μαζικά στο πλευρό της ομάδας, θα υπάρξουν πολύ καλύτερες προϋποθέσεις ώστε να σταθεί η ομάδα δυνατά στα πόδια της και να δώσει μια πολύ μεγάλη μάχη για τη συνέχεια της σεζόν. 27

Γράφει ο Redbull

The Redemption Magazine

CRVENA Z

Η ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ Η ανταπόδοση της φιλοξενίας Στην πρώτη αναμέτρηση, η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου, κέρδισε στην «Κόμπανκ Μπεογκράτσκα Αρένα» με 57-62 της ομάδας του Ντέγιαν Ράντονιτς, στο παιχνίδι κατά το οποίο πραγματοποίησε το ευρωπαϊκό του ντεμπούτο ο Έλληνας τεχνικός. Σε εκείνο το ματς, ξεχώρισε η εντυπωσιακή ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε από 22.000 φίλους του Ερυθρού Αστέρα, μεταξύ των οποίων βρέθηκαν και περίπου 200 Έλληνες φίλοι του Ολυμπιακού. Όσα έγιναν εκείνο το βράδυ, θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη των φιλάθλων. Οι εξαιρετικές σχέσεις και η αδελφοποίηση που υπάρχει ανάμεσα στους δύο συλλόγους και στους οπαδούς των δύο ομάδων, ήταν η αφορμή για τα όσα έγιναν στο Βελιγράδι, το βράδυ της 7ης Νοεμβρίου. Συν τοις άλλοις, αυτό ήταν και το πρώτο παιχνίδι στο οποίο οι δύο ομάδες βρέθηκαν αντιμέτωπες σε επίσημη αναμέτρη-

ση. Πλέον, είναι σειρά του Ολυμπιακού να ανταποδώσει την φιλοξενία, ο κόσμος να γεμίσει το φαληρικό γήπεδο και να δημιουργηθεί μια εξαιρετική ατμόσφαιρα. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, σαφώς και οι δύο ομάδες θα διεκδικήσουν τη νίκη, ωστόσο, αναμφισβήτητα, το κλίμα θα είναι πανηγυρικό. Να τιμήσουν τη μνήμη του Μάρκο Ίβκοβιτς Δε χωράει αμφιβολία, ότι το βράδυ της Παρασκευής θα τιμηθεί για ακόμη μία φορά η μνήμη του αδικοχαμένου, Μάρκο Ίβκοβιτς. Ο 25χρονος οπαδός του Ερυθρού Αστέρα, έχασε τη ζωή του σε επεισόδια που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη στις 21 Νοεμβρίου. Τόσο σε αναμετρήσεις στην Ευρωλίγκα όσο και σε αυτές του Γιούροκαπ, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή, ωστόσο είναι δεδομένου πως στο ΣΕΦ θα υπάρξουν εκ νέου στιγμές έντονης συγκινησιακής φόρτισης.

Ο προπονητής της Βαλένθια, Περάσοβιτς. 28

Ο Μπόμπαν Μαριάνοβιτς εί ομάδας του Ερυθρού Αστέρ ντερ (2,21μ.), διανύει την καλ του και έχει βοηθήσει τα μέ ομάδα του μέχρι στιγμής. Με περίπου 29’ συμμετοχής κατά νιστικές, αποτελεί τον κυρίαρ αναμέτρηση. Εκτός από την ση, ο Μαριάνοβιτς δίνει μεγά κό κομμάτι, καθώς αναλαμβά μέσα στο ζωγραφιστό και απ από το να κάνουν πολλές διει

Αντίπαλος του Ολυμπιακού

ZVEZDA ΠΙΕΣΗ ΣΤΟΝ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ Ο βασικός δημιουργός για την ομάδα του Βελιγραδίου, είναι ο Μάρκους Γουίλιαμς. Ο 29χρονος πόιντ γκαρντ συνεισφέρει με 12,5π. και 7,1ασ. ανά ματς και μεγάλο μέρος του παιχνιδιού περνάει από τα χέρια του. Οι Πειραιώτες στην πρώτη αναμέτρηση κατάφεραν να οδηγήσουν τον αριστερόχειρα πλέι μέικερ στη χειρότερή του φετινή εμφάνιση και κάτι ανάλογο θα επιχειρήσουν και στο παιχνίδι της Παρασκευής. Η πίεση από τα γκαρντ του Ολυμπιακού αναμένεται να είναι μεγάλη, ιδιαίτερα με τους Μάντζαρη και Λαφαγέτ και το να μην βρει ρυθμό μέσα στο ματς ο Γουίλιαμς θα αποτελέσει βασικό κλειδί για τη νίκη.

ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΜΑΡΙΑΝΟΒΙΤΣ

ίναι η κυριότερη απειλή της ρα. Ο 26χρονος θηριώδης σέλύτερη περίοδο της καριέρας έγιστα σε όσα έχει πετύχει η ετρώντας 17,4π. και 10,3ρ., σε ά μ.ό., στις πρώτες οχτώ αγωρχο μέσα στη ρακέτα σε κάθε συνεισφορά του στην επίθεάλες βοήθειες και στο αμυντιάνει το ρόλο του «σκιάχτρου» ποτρέπει τα αντίπαλα γκαρντ ιδύσεις.

Ξεκάθαρος στόχος του Γιάννη Σφαιρόπουλου, θα είναι να υπάρξει φθορά του Σέρβου σέντερ κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης. Η επιβολή από πλευράς Ολυμπιακού ενός γρήγορου ρυθμού στο παιχνίδι, ενδεχομένως να επιφέρει κούραση για τον 26χρονο «γίγαντα», ενώ το γεγονός ότι οι Πειραιώτες διαθέτουν πιο κοντά και αθλητικά πεντάρια (Ντάνστον-Χάντερ), μπορεί να λειτουργήσει υπέρ τους. Χρησιμοποιώντας την ταχύτητα και τη δύναμή τους, θα προσπαθήσουν να υπερκεράσουν το ύψος του Μαριάνοβιτς, ενώ από την άλλη, ο Βασίλης Σπανούλης έχει την ικανότητα να δημιουργήσει φθορά, κυρίως με τις διεισδύσεις του. 29

«Θρύλε για πάρτη σου...» 20

The Redemption Magazine

ΑΙΧΜΗΡΗ

Ο... ΓΗΤΕΥΤΗΣ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ

α ήθελα στο ελάχιστο να ιντριγκάρω το αναγνωστικό μας κοινό. Να τεστάρω τις σφαιρικές σας γνώσεις γύρω από την λατρεία μας, που περιλαμβάνει το «σήμα στην καρδιά», σε λιγότερο «αναγνωρίσιμα εδάφη». Έχω κατά νου λοιπόν να υποβάλω το εξής ερώτημα-κουίζ: Ποιο είναι αυτό το εμβληματικό πρόσωπο-αθλητή που έχει κατορθώσει στην πολύχρονη πορεία του υπό την σκέπη του Ολυμπιακού, να ξεπεράσει σε μάζωξη και συνεχή συγκέντρωση τίτλων ακόμη και το υπέρμέγεθος του ποδοσφαιρικού μας τμήματος; Βοήθεια κοινού, μήπως; Το άθλημα που υπηρετεί από την κολυμπήθρα του σχεδόν -10 ετών- έχει συνάφεια με το υγρό στοιχείο και δη το αλμυρό, αυτό που «αναβλύζει» Μεσόγειο. Έχει δηλώσει επανειλημμένως και κατά συρροή, «ερωτευμένος» με τον σύλλογο του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, τον οποίο υπηρετεί πλέον από το πόστο του επικεφαλούς στο δοξασμένο τμήμα ιστιοπλοΐας του. Εξακολουθεί σαφώς να αποτελεί εν ενεργεία στέλεχός του, μιας και βραχυπρόθεσμος στόχος του πολυπρωταθλητή μας, είναι η συμμετοχή του στους επικείμενους Ολυμπιακούς του Ρίο, στη Βραζιλία (2016). Η «μαρκίζα» λοιπόν περιλαμβάνει το όνομα του Αιμίλιου Παπαθανασίου (8/5/1973). Της μακράν πιο επιτυχημένης αθλητικής οντότητας στον χώρο του sailing. Αυτός ο «θαλασσόλυκος», τον Δεκέμβριο του 2013 στο Μικρολίμανο, κατάφερε να πετύχει ένα ρεκόρ που προκαλεί ζάλη, μιας και στέφθηκε πρωταθλητής Ελλάδας για 18η συνεχή φορά στην καριέρα του. Οι 5 πρωτιές του, ανήκουν στην κατηγορία Finn και οι υπόλοιπες αφορούν, αυτή των Star οπού αποτελεί διθέσιο σκάφος. Απώτερος σκοπός του, είναι να φτάσει στο ιλλιγιώδες νούμερο των 20 σερί τίτλων, συ-

νεχίζοντας να προσθέτει χρυσές σελίδες στην ιστορία του ερασιτέχνη Ο.Σ.Φ.Π. Είναι λάτρης των προκλήσεων μιας και έχει δοκιμαστεί σε διάφορες κατηγορίες σκαφών (Optimist-Laser οι άλλες), χωρίς όμως αυτή η εναλλαγή να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στο «σάρωμά» του. Ας ξετυλίξουμε λίγο πιο καταδυτικά το παλμαρέ των επιτυχιών του, σε διεθνές επίπεδο. Το 2004 στην Αθήνα, χρίστηκε για πρώτη φορά Ολυμπιονίκης τερματίζοντας στην 5η θέση. Σε παγκόσμια πρωταθλήματα έχει αποκομίσει 5 μετάλλια: 3 χάλκινα σε Αγγλία - Η.Π.Α - Ελλάδα. Ακολούθως δύο ασημένια στην Μόσχα και στο Σπλίτ. Από την συλλογή του δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν και οι επιτυχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο κορυφαίων διοργανώσεων. Αρχικά κατέχει δύο χρυσά μετάλλια από Τουρκία μεριά και Ιταλία και κατόπιν ένα αργυρό, εκ νέου στους «γείτονες» Ιταλούς και δύο χάλκινα στην Κροατία και την Ουγγαρία. Ιδιαίτερη διάκριση για την καριέρα αυτού του μύθου του αθλήματος, αποτελεί το βραβείο «Ευ αγωνίζεσθαι» που του απονεμήθηκε στις 29/11/2003 στην έδρα της ΔΟΕ στη Λωζάνη, όταν σε μια άκρατη ένδειξη αλτρουισμού και ολυμπιακού ιδεώδους εκχώρησε το αναπληρωματικό του τιμόνι, στον Τούρκο αντίπαλό του Αντακάν. Αυτή την περίοδο, ο Αιμίλιος βρίσκεται στις Μπαχάμες μετά του συναθλητή του, Αντώνη Τσότρα, αγωνιζόμενοι στο STAR SAILOR LEAQUE. Τοποθετώντας το μέγεθος αυτού του αθλητή εντός της σκέψεώς μου, θα μπορούσα να τον εντάξω σε μια σύγχρονη εκδοχή του πασίγνωστου μυθιστορήματος του Χέμινγουει, «Ο γέρος και η θάλασσα». Μόνο και μόνο για το χρόνιο σθένος του και την αυταπάρνησή του στο να καθυποτάζει αυτό το άγριο στοιχείο της φύσης, με θαυμαστή ικανότητα.

REDonAIR by

Η ΣΙΩΠΗ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ! ΚΑΚΟ ΚΑΝΕΤΕ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ... Η ΜΑΓΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣ! ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟ ΔΕΝ ΕΚΡΑΤΕΙΣ... ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΟΙΚΟ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ; ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΕ ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΕ ΠΟΣΟΥΣ ΨΗΦΟΥΣ... ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΠΑΟΚ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ;;