Als muziekliefhebber luister ik de hele dag door liedjes. Veel van deze liedjes worden door anderen "Guilty Pleasures" genoemd. Maar waar slaat die term eigenlijk op? Waarom zouden wij ons schamen voor iets dat we leuk vinden? Op dit blog zal ik, Aart Steekelenburg, mijn schaamliedjes verdedigen en zal ik er zorg voor dragen dat zoveel mogelijk anderen dat ook doen. Opdat we ons ooit niet meer hoeven te schamen voor ons eigen muzikale genot. Follow @schaamliedjes Facebook Schaamliedjes Spotify Schaamliedjes Playlist Scott Fitzgerald & Yvonne Keeley - If I had words
Scott Fitzgerald & Yvonne Keeley - If I had words Of het nu iets van vroeger is of dat het heden ten dage nog steeds geldt, mijn muzikale smaak is mede gevormd door recensenten. In de pre-download tijd waren fanzines, magazines en kranten namelijk de manier om nieuwe bands te ontdekken. Zo kocht ik bijvoorbeeld altijd de 'Aardschok'. Naast de helaas veel te vroeg overleden Onno Cro-Mag waren daar altijd de recensies van René Vanes. Zonder hem waren legio bands compleet aan mij voorbij gegaan. Zijn aanstekelijke enthousiasme zorgde namelijk vanaf ongeveer 2001 voor de volgende regel in huize Steekelenburg: "Hoger dan een 9 van René Vanes is een blinde aanschaf". Ik voelde me dus vereerd toen René aanbood om ook een stuk te schrijven voor mijn schaamliedjes blog. Zou zijn enthousiasme ook werken als het gaat om liedjes die vallen in de categorie schaamliedjes? Oordeel zelf zou ik zeggen. Bij mij staat "If I had words" in ieder geval al enige tijd in de vaste roulatie.