16
www.rethemnosnews.gr
αφιέρωμα
ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020
Ιστορικές περιηγήσεις 36
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΑΡΗΣ ΣΤΡΑΤΙΔΑΚΗΣ
Δρ Παιδαγωγικής-Ιστορικός Ερευνητής - Συγγραφέας strharis@yahoo.gr
ΠΑΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Το ζην στους γονείς και το ευ ζην στους δασκάλους Η πρώτη που μου προσέφερε πολλά, δεν ήταν δασκάλα αλλά νηπιαγωγός κι ήταν η Μαρία Αλεφαντινού. Η κυρία Μαρία ποτέ δεν με δίδαξε άμεσα. Με δίδαξε όμως έμμεσα ως γειτόνισσα πολλά με το παράδειγμά της, ακόμα κι με τον μακρόσυρτο κι επώδυνο θάνατό της, που τον έζησε με χαρακτηριστική αξιοπρέπεια.
Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών η περασμένη Δευτέρα 5 Οκτωβρίου και ως εκπαιδευτικός, έστω και ανενεργός, σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να ξαναθυμηθώ τους δασκάλους που μου άφησαν κάτι τους στο πέρασμά μου από τα μαθητικά θρανία και από τα φοιτητικά έδρανα, εκείνους δηλαδή που θα χαρακτήριζα «αξιομνημόνευτους».
Θυμήθηκα εκείνους κι εκείνες που μου προσέφεραν το «ευ ζην», όπως έγραφα το 1967 στην 13η έκθεσή μου, στις εξετάσεις της τέταρτης τάξης του δημοτικού σχολείου. Με την ευκαιρία ελπίζω να τους ξαναθυμηθούν και κάποιοι από τους αναγνώστες, προχωρημένης οπωσδήποτε ηλικίας σαν εμένα αλλά συνεπούς μνήμης.
Η δεύτερη δασκάλα μου ήταν η Καλλιόπη Παττακού-Σαριδάκη στο 2ο Δημοτικό Σχολείο. Με δίδαξε για τέσσερα ολόκληρα χρόνια και σ’ αυτήν χρωστώ τον επαγγελματικό μου προσανατολισμό. Η κυρία Καλλιόπη δεν είχε μόνο 25 παιδαρέλια να διδάξει, όπως παραπονιόμαστε σήμερα οι εκπαιδευτικοί, αλλά 64, να τα μάθει να κάθονται στο θρανίο, να διαβάζουν, να γράφουν και να αριθμούν.
Η δασκάλα μου ζει και βασιλεύει, διατηρώντας όλο το χιούμορ και την αισιοδοξία που τη χαρακτήριζε από την εποχή που -κοπελούδα τότεμας οδηγούσε στον κόσμο της γνώσης. Πριν μάλιστα από τέσσερα χρόνια είχα τη χαρά να μου παρουσιάσει το βιβλίο μου «Εκτός σχολικής αιθούσης», μαζί με δυο μαθητές μου. Εύχομαι σε κάθε εκπαιδευτικό να έχει κάποτε μια ανάλογη χαρά, να κάθεται δηλαδή στο τραπέζι μαζί με τις προσωποποιήσεις του παρελθόντος του αλλά και της συνέχειάς του.
Και τις δύο παραπάνω δασκάλες μας αλλά και την Αρτεμισία Δραμιτινού-Αλεξανδράκη τις τιμήσαμε πριν από κάμποσα χρόνια οι παλιοί μαθητές τους στο Καμαράκι, σε μια συγκινητική για όλους τελετή. Θυμηθήκαμε ακόμη δυο ακόμα δασκάλους μας, τον Σταμάτη Ρολόγη και τον Κώστα Απανωμεριτάκη, με τους οποίους όμως δεν συνδεθήκαμε ιδιαίτερα, αφού χαρακτηρίζονταν από το πρότυπο της αυστηρότητας της εποχής εκείνης.
Μια άλλη κυρία που μου προσέφερε πολλά, αν και δεν μου έκανε άμεσα μάθημα, ήταν η αξέχαστη Χαρά Περάκη-Ζαχαράκη. Είχε αναλάβει το διπλανό τμήμα, όταν χωριστήκαμε στα δύο, έχοντας φτάσει πια τους εβδομήντα μαθητές. Όλοι την θυμόμαστε με αισθήματα απέραντης αγάπης και συγκινούμαστε όταν τη βλέπουμε στην άκρη αριστερά της φωτογραφίας από μια εκδρομή μας στο Αρκάδι. Μια άλλη δασκάλα που με επηρέασε βαθιά, χωρίς κι εκείνη να με έχει διδάξει, ήταν η Ευγενία Ζαμπετάκη-Σπαντιδάκη. Μου προσέφερε πολλά με τα βιβλία της αλλά και με το παράδειγμά της, έχοντας εισάγει στο Ρέθυμνο τη μέθοδο Decroly και χρησιμοποιώντας ως κατεξοχήν παιδαγωγικό εργαλείο την αγάπη της για τα παιδιά.
17
www.rethemnosnews.gr
αφιέρωμα
ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020
Μάθημα δεν μου έκανε επίσης κανένας από το ζεύγος δασκάλων Γιώργη και Κατίνας Παπαδάκη. Ως δάσκαλοι όμως του σχολείου μας μας δίδαξαν αξίες, με δυο τρόπους. Πρώτα πρώτα με το γεγονός ότι ο κύριος Γιώργος είχε φυλακιστεί και επιζήσει σε γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, χωρίς ποτέ να «εξαργυρώσει» το παρελθόν του αυτό. Κι ακόμα με την αξιοπρέπεια με την οποία είχαν δεχτεί τον θάνατο του αγοριού τους.
Όμοιοί του στον χώρο των εκπαιδευτικών δεν ήταν πολλοί, ως προς την αγάπη προς την τέχνη, δηλαδή ο εξής ένας, ο Δημήτρης Δαφέρμος. Ήταν πρωτοπόρος σε όλα, όντας φιλόλογος καθηγητής, στο βιολί, στην προστασία των αρχαιοτήτων, στη συγγραφή λογοτεχνικών βιβλίων, στους οραματισμούς του για τη γενέθλια πόλη κ.λπ.
Ο εκπαιδευτικός κλάδος δεν φημιζόταν για τη στάση που είχε κρατήσει απέναντι στους «εθνοσωτήρες» και οι εκπρόσωποί του που είχαν σταθεί με αξιοπρέπεια απέναντί τους δεν ήταν πολλοί. Ένας από τους συνεπέστερους στην ιδεολογία του και σ’ αυτά που δίδασκε ήταν ο αείμνηστος Χρίστος Μακρής, ο οποίος στα ώριμά του χρόνια με τίμησε με τη φιλία του.
Από τους καθηγητές μου στη συνέχεια λίγους θα μπορούσα να αναφέρω. Ξεκινώ από τον Ανδρέα Ακτουδιανάκη, ο οποίος και είχε στεφανώσει τους γονείς μου κι είχε συνυπηρετήσει με τον πατέρα μου σε πολλά γυμνάσια, μεταξύ των οποίων και στον Βάμο. Ο κύριος Ανδρέας στη σύντομη ζωή του είχε προσφέρει πολλά στην εκπαίδευση των νέων γενιών.
Άξιος θαυμασμού ήταν κι ένας άλλος καθηγητής, ο Κωστής Ξεξάκης. Παρά το ότι ακολουθούσε το παιδαγωγικό ρεύμα της αυστηρότητας, έχοντας μάλιστα επιζήσει από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μελκ, όμως ήταν εξαιρετικός στη διδασκαλία των φυσιογνωστικών επιστημών, φροντίζοντας το κάθε μάθημά του να είναι εποπτικότερο από το προηγούμενο.
Με την αδελφή του, επίσης καθηγήτρια μαθηματικό, Ευαγγελία Βιστάκη ήμασταν γείτονες και μετέπειτα φίλοι. Μη σκαμπάζοντας πολλά από τα μαθηματικά, βρισκόμουν συχνά στο σπίτι της για να μου λύνει ασκήσεις και να μου εξηγεί θεωρήματα. Ανήκε στην πρώτη δεκάδα γυναικών που σπούδασαν τον τομέα αυτό των θετικών επιστημών.
Απέναντι στο σπίτι μας κατοικούσε ένας ακόμα καθηγητής, ο οποίος μάλιστα είχε διατελέσει και γυμνασιάρχης στο Γυμνάσιο Θηλέων, ο Μανόλης Βογιατζάκης. Ήταν ένας εκπαιδευτικός που διέφερε απ’ όλους σχεδόν της εποχής του, εξαιτίας της αγάπης του για την τέχνη, ιδιαίτερα για τη μουσική και το θέατρο. Διέφερε επίσης γιατί ήταν ερωτευμένος με τη φύση αλλά και με τη σύζυγό του Ελενίτσα Πρεβελάκη, χωρίς να το κρύβει.
Αξιοθαύμαστη ήταν και η φιλόλογος Βιργινία Παναρετάκη - Τζουλάκη, που είχε διατελέσει η πρώτη γυναίκα γυμνασιάρχης στο Ρέθυμνο. Το πρώτο σχολείο που είχε διευθύνει ήταν το Γυμνάσιο Θηλέων, το δεύτερο του Σπηλίου, το τρίτο των Ανωγείων και το τέταρτο το Γυμνάσιο Αρρένων. Είχε επίσης παράλληλη κοινωνική δραστηριότητα, στο Σώμα Ελληνίδων Οδηγών και στην Πνευματική Εστία.
Από τα φοιτητικά μου χρόνια λίγους καθηγητές έχω να θυμηθώ. Την εξαίρεση του κανόνα αποτελεί πρώτος ο καθηγητής και διευθυντής στη συνέχεια της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου Μιχάλης Κυριακάκης, ο οποίος με έκανε να αγαπήσω τις φυσικές επιστήμες και να προσπαθώ να τις διδάσκω με την πειραματική μέθοδο στο σχολείο. Δεν έχω πρόχειρη κάποια φωτογραφία του πέραν της παρατιθέμενης, στην οποία εμφανίζεται με τους υπόλοιπους καθηγητές και σπουδαστές το έτος 1971.
Προσωπικά θαύμαζα και τον φιλόλογο Μιχάλη Κουτρουμπά, παρ’ ότι η αδυναμία της ακοής του δεν τον βοηθούσε στη διδασκαλία του. Τον θαύμαζα εξαιτίας του θάρρους με το οποίο επέμενε στις πολιτικές του πεποιθήσεις και για την αξιοπρεπή στάση που είχε κρατήσει κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Οπωσδήποτε ο ιστορικός που με συνάρπασε, μη διστάζοντας να γίνεται δυσάρεστος υπηρετώντας την επιστήμη του, ήταν ο Απόστολος Παπαϊωάννου. Ήταν εκείνος που με παρώθησε να ξεκινήσω την περιπέτεια της διδακτορικής διατριβής, που διήρκεσε επτά χρόνια. Όμως δεν μου επέτρεψε ποτέ να σκεφτώ να τα παρατήσω στη μέση, αποτελώντας ο ίδιος ζωντανό παράδειγμα εργατικότητας.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛ. 18
18
www.rethemnosnews.gr
κοινωνία
ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ 2020
Τιμήθηκαν οι άνθρωποι της υγείας και οι επαναλαμβανόμενοι επισκέπτες Την Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2020 ολοκληρώθηκε ο φετινός εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Τουρισμού που, λόγω της πανδημίας covid19 ,διήρκησε αρκετές ημέρες . Ξεκίνησε με μια λιτή τελετή, διαφορετική από τις προηγούμενες χρονιές, στο Δημοτικό Μέγαρο Ρεθύμνης , στη διάρκεια της οποίας τιμήθηκαν οι γιατροί, οι νοσηλευτές και το προσωπικό του Γενικού Νοσοκομείου Ρεθύμνης, ο Ιατρικός Σύλλογος, καθώς και οι υπάλληλοι των Τμημάτων Δημόσιας Υγείας και Εμπορίου της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνης. Πρόκειται για τους ανθρώπους, οι οποίοι συνέβαλαν τα μέγιστα στην αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας του Covid-19 και κατάφεραν να διατηρήσουν το Ρέθυμνο έναν ασφαλή προορισμό στις πρωτόγνωρες συνθήκες που διανύουμε. Παρουσία της Αντιπεριφερειάρχη, κας Μαίρης Λιονή, του Δημάρχου Ρεθύμνης, κ. Γιώργη Μαρινάκη, της Αντιδημάρχου Τουρισμού, Επιχειρηματικότητας και Εθελοντισμού, κας Πέπης Μπιρλιράκη, μελών της Επιτροπής Τουριστικής Ανάπτυξης και Επιχειρηματικότητας, τιμητική διάκριση για την προσφορά τους έλαβαν: Ο κ. Γιώργος Στεφανάκης, Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ρεθύμνης. Ο κ Στεφανάκης, συγκινημένος, μίλησε για την παγκόσμια υγειονομική κρίση και την προσπάθεια που γίνεται ώστε να μπορέσουμε όλοι να επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Τόνισε ότι, παρόλο που βρισκόμαστε στην αρχή, ούτε καν στην μέση της πανδημίας, ο ιατρικός κόσμος συνεχίζει τη μελέτη και την αντιμετώπιση του ιού Covid-19, χωρίς να καταθέτει τα όπλα. Ο κ. Αντώνης Φουρναράκης, Υποδιευθυντής της Διοικητικής Υπηρεσίας του Γενικού Νοσοκομείου Ρεθύμνης. Ο κ.
Φουρναράκης, εκπροσωπώντας τον Διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Ρεθύμνης, κ. Λευτέρη Μαρκάκη, εξέφρασε την πίστη του ότι το αποτέλεσμα θα είναι θετικό και ευχήθηκε το καλοκαίρι του 2021 να είναι σαν εκείνο του 2019. Παρέλαβε επίσης και το βραβείο για το Ιατρικό προσωπικό του Γ.Ν. Ο κ. Δημήτριος Αθανασιάδης, Δ/ντής της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας. Ο κ. Αθανασιάδης αναφέρθηκε στην προθυμία των νοσηλευτών να συμβάλουν με όλες τους τις δυνάμεις, ώστε να παραμείνει το Ρέθυμνο μια ασφαλής πόλη για τους κατοίκους και ένας ασφαλής προορισμός για τους επισκέπτες. Ο κ. Γιώργος Γεωργακάκης, Εκπρόσωπος των Εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου Ρεθύμνης. Ο κ. Γεωργακάκης ευχαρίστησε θερμά για την τιμητική διάκριση και ζήτησε την ένταξη των εργαζομένων στα βαρέα και ανθυγιεινά. Ο κ. Νίκος Βουμβουράκης και η κα Ευσταθία Τζημοπούλου, Εκπρόσωποι της Διεύθυνσης Υγείας της ΠΕΡ. Ο κ. Βουμβουράκης αναφέρθηκε στη συντονισμένη προσπάθεια για τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας και στην επιτακτική ανάγκη για συνεργασία όλων μας, προκειμένου να είμαστε και να παραμείνουμε υγιείς. Η κα Ελευθερία Περαντωνάκη, Εκπρόσωπος του Τμήματος Εμπορίου της ΠΕΡ. Η κα Περαντωνάκη μίλησε για την άριστη συνεργασία με τις επιχειρήσεις και σημείωσε ότι τα μέτρα πρόληψης δεν αποτελούν τιμωρία, αλλά τον μοναδικό τρόπο διαφύλαξης του πολύτιμου αγαθού της υγείας μας. Στη διάρκεια της τελετής, η Αντιπεριφερειάρχης, κα Μαίρη Λιονή, αναφέρθηκε στις πρωτόγνωρες καταστάσεις που ζούμε, τις οποίες πρέπει να αντιμετωπίσουμε με υπομονή και υπακούοντας στους ειδικούς. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛ. 19
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛ. 17 Θα τελειώσω με τους δασκάλους που με διαμόρφωσαν ως εκπαιδευτικό και άνθρωπο με τον -και φίλο- Τάσο Κόλλια. Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μας ήρθε στο σχολείο που υπηρετούσα, αυτό ήταν κατεξοχήν παραδοσιακό, αν όχι οπισθοδρομικό. Μαζί του έφερε την άνοιξη, με το παιδαγωγικό του χιούμορ, με το ακορντεόν και με την αγάπη του για την άθληση.
Εκείνος πάντως που θα ήθελα να ξαναπαρακολουθήσω στη διδασκαλία του είναι ο καθηγητής Ερατοσθένης Καψωμένος. Θα τον θυμάμαι πάντα για το πάθος με το οποίο διδάσκει, για την μεθοδικότητά του καθώς και για την εργατικότητα που τον χαρακτήριζε σε κάθε περίοδο της ζωής του. Καθώς βέβαια και για τη στάση του στη δικτατορία, για την οποία και είχε εκδιωχθεί από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Στην κυρία Καλλιόπη Παττακού, στον Τάσο Κόλλια, στον Απόστολο Παπαϊωάννου και στον Ερατοσθένη Καψωμένο εύχομαι να είναι καλά στην υγεία τους και δημιουργικοί για πολλές ακόμα δεκαετίες.
Για τους υπόλοιπους, που μας έχουν αφήσει από χρόνια για το επέκεινα, εύχομαι η μνήμη τους να είναι μακαρία και διαρκής σε όλους και όλες που τους γνώρισαν και διδάχτηκαν απ’ αυτούς. Θέλω να πιστεύω ότι δεν μόχθησαν ματαίως.