Γιούς Κάμπος - «Πρότυπο Πάρκο αναψυχής»

Page 1

16

www.rethemnosnews.gr

αφιέρωμα

ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Γιούς Κάμπος

«Πρότυπο Πάρκο αναψυχής» Γεώργιος Πολ. Κοκονάς

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΗΛΙΑΚΑΚΗΣ Ήθελε να δημιουργήσει ένα «ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΑΡΚΟ ΑΝΑΨΥΧΗΣ», το ελατοδάσος, όπως έλεγε, πιστεύοντας ότι θα αποτελούσε και ιστορικό ορόσημο διδασκαλίας στις νεώτερες γενιές για να αγαπήσουν το φυσικό περιβάλλον.

Ήθελε να δημιουργήσει το τελευταίο περιβαλλοντικό έργο της ζωής του, ο Γεώργιος Πολύδωρου Κοκονάς, ο επονομαζόμενος και «Ρομπέν των δασών», που όχι τυχαία κατά την γνώμη μου, το προγραμμάτισε στον τόπο καταγωγής του, στο Γερακάρι Αμαρίου, στην περιοχή Γιους (Ηιους) Κάμπος.

1998. Αυτό το λόφο ήθελε να μετατρέψει σε πάρκο αναψυχής

Ήθελε να προλάβει να το ολοκληρώσει όπως το φανταζόταν. Η μεγάλη του στεναχώρια ήταν ότι δεν μπορούσε να βρει συνεχιστή του έργου του όταν θα πέθαινε και τι θα γίνουν όλα αυτά; Πράγματι, για όλα αυτά και πολλά περισσότερα που πραγματοποίησε, πέρασε πολλές δυσκολίες. Ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα, κινδύνεψε η ίδια του η ζωή, μέχρι και στο Νοσοκομείο μπήκε, όμως συνέχισε να δουλεύει ασταμάτητα, να σκάβει, να φυτεύει, να ποτίζει… όταν του έφερναν νερό και να ξεχερσώνει, από το πρώτο φως της ημέρας μέχρι αργά το βράδυ, διότι ήθελε να…προλάβει. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει, όπως το φανταζόταν. Όμως πρόλαβε να αφήσει ένα δείγμα ανθρώπινης συμπεριφοράς και ανιδιοτελούς προσφοράς στον τόπο του και στον συνάνθρωπό του. Ένα δείγμα του μεγέθους της ανιδιοτελούς προσφοράς του, αποτελεί και η πρόταση του Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ.κ. Ειρηναίου προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, για την βράβευση του και την δημιουργία χώρου διαφύλαξης και αξιοποίησης του αρχείου του, σε χώρο του Ευρωμεσογειακού Κέντρου Νεότητας στα Χανιά, για τον παραδειγματισμό

1999. Ένα χρόνο μετά

και την εκπαίδευση των νέων. (Κ.Ε. 17/4/97 και 22/9/05) Για το ακατάστατο αρχείο του δεν γνωρίζω, όμως το έλατο κατάφερε να το φυτέψει μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στη Χρυσοπηγή Χανίων τον Νοέμβριο του 1992 “Πενήντα χρόνια φύτευε, ο μοναχικός οικολόγος, Ρομπέν των Δασών, Γεώργιος Πολύδωρου Κοκονάς”, έγραφε το Έθνος Αθηνών (02/12/93), αλλά και πληθώρα από εύσημα, βραβεία και ευχαριστίες μέσω του ελληνικού τύπου, από Δημάρχους, οργανισμούς, Εκκλησίες και ιδρύματα, που είχαν αναγνωρίσει την προσφορά του στην δενδροφύτευση, όπου και αν τον καλούσαν σε όλη την Ελλάδα, ΠΡΙΝ ακόμα και από την δημιουργία του «ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ». «Δεν πάσχω από βραβεία και επαίνους, μου επαναλάμβανε, έχω γεμάτους τους τοίχους του σπιτιού μου, δεν λέω, καλά κι’αυτά για ηθική συμπαράσταση, όμως θα ήθελα ουσιαστικότερη και σταθερή υλική στήριξη από τον τόπο μου, που δεν βρήκα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, για την ολοκλήρωση του Πάρκου, προ πάντων όταν οι καιρικές συνθήκες το απαιτούσαν.» Είχα αναφερθεί στο παρελθόν λεπτομερέστερα μέσω του Ρεθεμνιώτικου Τύπου, σχετικά με την Πανελλήνια αναγνώριση του Περιβαλλοντικού έργου του (23-12-2002 και 20-05-2017).

«Όταν το τελευταίο δέντρο καεί, όταν ο τελευταίος ποταμός ρυπανθεί και πεθάνει το τελευταίο ψάρι, τότε ο άνθρωπος θα διαπιστώσει πως δεν μπορεί να τραφεί με χρήματα» 2000. Με την τσάπα και το χορτοκοπτικό, ο ακούραστος 83χρονος προχωράει στην ολοκλήρωση του ονείρου του

2000. Στον αγιασμό από τον Μητροπολίτη Λάμπης και Σφακίων Ειρηναίο

2001. Οι εργασίες προχωρούν

Τα πρώτα χιόνια πριν την ολοκλήρωση


17

www.rethemnosnews.gr

αφιέρωμα

ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Είχε και πληθώρα επισκεπτών, όπως ο π. Πρωθυπουργός Κων/νος Μητσοτάκης

Με εμπιστευόταν και με συμβουλευόταν πολλές φορές στις δύσκολες στιγμές του, θεωρώντας με πραγματικό του φίλο. Με ευχαριστούσε η αναγνώριση αυτή από τέτοιους ανθρώπους «Κουζουλούς», (ένα από τα “εύσημα” που του είχαν προσάψει), δυσεύρετους στη σημερινή εποχή, ταγμένους στο να προσφέρουν στο σύνολο χωρίς προσωπικά ανταλλάγματα. “Είμαι καταδικασμένος να ζω εδώ στην ερημιά, που επέλεξα να δημιουργήσω τον πράσινο επίγειο παράδεισο στο Ν. Ρεθύμνης, τον φτωχότερο σε πράσινο Νομό της Κρήτης. Δεν με υποχρέωσε κανείς, το ήθελα γιατί το πίστευα, γιατί το αγαπούσα και θα συνεχίσω να αγαπώ το πράσινο” έγραφε σε επιστολή του προς τον τότε Νομάρχη Ρεθύμνης Παπαδάκη Γ. (29/03/2004). Είθισται να γιορτάζεται η ημέρα του περιβάλλοντος στις 5 Ιουνίου κάθε χρόνο παγκοσμίως, πλην του Ρομπέν των Δασών, διότι αυτός τη γιορτάζει 365 ημέρες κάθε χρόνο. Να θυμηθώ και την δενδροφύτευση στον Αγιοβασιλειότικο δρόμο (όσα έμειναν ), ως επίσης και στο φράγμα ποταμών, που όμως εκεί έμειναν μόνο οι πι-

Διδασκαλία στα παιδιά για να μάθουν να αγαπούν το πράσινο περιβάλλον

Καμαρώνει ευχαριστημένος για την πρόοδο των εργασιών

ζοντας το μισοτελειωμένο Πρότυπο Πάρκο Αναψυχής, μου δημιουργήθηκαν ανάμεικτα συναισθήματα και αναμνήσεις δέκα χρόνων ειλικρινούς φιλίας, και αλληλοεκτίμησης με τον δημιουργό του. Παράλληλα όμως και μια απογοήτευση για την φθορά, αλλά και την στασιμότητα συντήρησης και ολοκλήρωσής του και γιατί όχι, την αξιοποίηση του από αρμόδιους φορείς ή και εθελοντές της περιοχής, όχι μόνο σε αναγνώριση της προσφοράς του, αλλά προς όφελος της ιδίας της περιοχής και του κοινωνικού συνόλου γενικότερα. ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ;; κροδάφνες που δεν ήταν της αρεσκείας των... αιγοπροβάτων, ως επίσης παλαιότερα την πλατεία στο Γερακάρι κ.λ.π. Τέτοιες σπάνιες συμπεριφορές και όχι μόνο για το πράσινο περιβάλλον, με πείθουν να επαναλάβω το σκεπτικό μου ότι: “Kάθε χώρα, αντάξια του ΛΑΟΥ της, σύμφωνα πάντα με τις συμπεριφορές και τις επιλογές του”. Τρία χρόνια μετά την τελευταία μου επίσκεψη στην περιοχή και αντικρί-

Είχε φροντίσει και για τη δημιουργία χώρου αναψυχής για τους περαστικούς

Υ.Γ. Δεν θα διαφωνήσω με τυχόν σκεπτικά, θεμιτά στην σημερινή παγκόσμια συγκυρία που ζούμε, για το ότι: “Εδώ καράβια χάνονται , βαρκούλες αρμενίζουν….” Όμως, επειδή καράβια χανόταν, χάνονται και θα χάνονται και στην Ελλάδα, μέχρις ότου, ως ΛΑΟΣ συνειδητοποιήσουμε τις θεμελιώδεις έννοιες της Ατομικής Ευθύνης και του Δημόσιου Συμφέροντος, στις οποίες στηρίζεται κάθε οργανωμένη κοινωνία και κάθε σοβαρό κράτος, γι’ αυτό πιστεύω ότι και οι

2008. Χωμένος ανάμεσα στα «παιδιά» του, όπως ονόμαζε τα δένδρα του, Ίσως η τελευταία του φωτογραφία

ανέξοδες ¨βαρκούλες¨, όποια μεταφορική έννοια και αν τους προσδώσουμε, αποτελούν βασικό αποδεικτικό στοιχείο πολιτισμού μιας κοινωνίας, αλλά και συγχρόνως συντελούν και στην βελτίωση της ποιότητας ζωής του ανθρώπου.

2001. Έτσι το παρέδωσε αναγκαστικά, έστω και όχι όπως το ονειρευόταν τελειωμένο

2022: Δεκατρία χρόνια από τον θάνατό του, τα δέντρα άντεξαν έστω και μόνα τους

2022: Με την καλύβα του για ώρες ξεκούρασης και την μισοτελειωμένη εκκλησία στην κορυφή


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.