Nieuw bij het orkest
Tekst: Jolanda van der Ploeg Foto: Marie Cécile Thijs
even voorstellen Naam: Emanuele Silvestri Instrument: cello Geboren: Milaan, 1973 Opleiding: Conservatorio di Musica Giuseppe Verdi in Milaan en Musik Akademie in Bazel Loopbaan: Milano Giuseppe Verdi Symphony Orchestra, Teatro alla Scala Orchestra in Milaan, Santa Cecilia Orchestra in Rome, La Fenice Orchestra in Venetië, Israel Philharmonic Orchestra in Tel Aviv Bij het Rotterdams Philharmonisch: sinds augustus 2021 Privé: getrouwd, 2 kinderen (5 en 7 jaar)
‘ Ik herken mezelf in de cello’ De Italiaanse cellist Emanuele Silvestri won al in 2018 de auditie bij het RPhO, maar bleef wegens arbeidsverplichtingen en daarna de coronapandemie nog een paar jaar in Tel Aviv. Nu speelt hij hier, in het land waar zijn vrouw is opgegroeid.
» Jong geleerd
‘Ik begon met cello toen ik drie, vier jaar oud was. Mijn grootvader was cellist bij de Scala in Milaan en hij gaf mij dagelijks les. Ik kan niet zeggen dat ik er destijds voor koos om cello te spelen, maar nu (en als ik terugkijk) kan ik me een leven zonder cello gewoon niet voorstellen.’
» Het mooie van de cello
‘De cello heeft een prachtig geluid en kan een geweldige hoofdrolspeler zijn, als de stem van een tenor in een Italiaanse opera, maar hij vormt ook de solide basis in een muzikale architectuur. Ik herken mezelf in zijn persoonlijkheid: ik vind het heerlijk om solo naar voren te treden en tegelijkertijd vind ik het altijd leuk om dirigenten en collega’s betrouwbare ondersteuning en verbinding te bieden. Uiteindelijk is de cello een zeer sociaal instrument: karaktervol, maar betrokken en betrouwbaar.’
» RPhO
‘Roman Spitzer, met wie ik vele jaren had gespeeld bij het IPO en bevriend was geraakt, zat hier al en tipte me in 2018 over de vacature. Ik was goed ingeburgerd in Israël en dacht er nog lang niet aan dat orkest te verlaten, maar ik was toch nieuwsgierig. Een paar maanden voor mijn auditie ging ik als gastaanvoerder mee met het orkest onder leiding van Yannick. Het orkest was fantastisch en sprankelend en ik werd warm welkom geheten. Dat bracht mijn stap naar Rotterdam op gang. Om maar te zwijgen over de sterke band met Nederland, die ik kreeg toen ik mijn Nederlandse vrouw leerde kennen.’
» Eerste indruk
‘Thuisgevoel. Leuke warme en vriendelijke mensen, geïnteresseerd en respectvol. Extra bonus: een paar Italianen in het orkest en twee oude vrienden,
‘Dat experimentele
van het orkest’ Roman van het IPO en Daniel Petrovitsch van Santa Cecilia in Rome.’
» De auditie
‘Altijd een zenuwslopende situatie, ook al heb je jarenlange ervaring. Ik werd uitgenodigd om auditie te doen. Dat had me gerust moeten stellen, maar ik voelde me nog meer verantwoordelijk. Te meer omdat ik me tussen veel jongere cellisten bevond die gewend waren te oefenen voor audities, terwijl mijn laatste auditie een decennium achter mij lag. Ik zag het als een echte uitdaging.’
» Zenuwen te lijf
‘Er is geen andere manier alles onder controle te houden dan een goede voorbereiding. Iedereen is gespannen in een uitvoerende situatie. Ik beeld me van tevoren in wat er allemaal kan gebeuren, zodat ik niet voor verrassingen kom te staan. Dat is wel het laatste wat je wilt tijdens een auditie. Dus met die mindset zit ik op het podium. Ik speel alsof het een concert is. Niet om beoordeeld te worden.’
» Sfeer in het orkest
‘Wat ik meteen voelde was dat iedere musicus zichzelf ziet als onderdeel van een organisch geheel, vol respect en toewijding. In Israël is de band meer gebaseerd op vriendschap en samenwerking. Er is hier veel discipline, maar ik was ook verbaasd hoe creatief het orkest, en ook het management, de pandemiecrisis heeft aangepakt. Het zoeken naar nieuwe aansprekende formats, zoals het 11
samenwerken met andere kunstvormen als dans en film. Dat experimentele tekent het karakter van het orkest.’
» Nederland-Israel-Italië
‘Nederland staat in mijn Italiaanse ogen voor een mooie combinatie van creativiteit en organisatie, mindfulness en vrijheid. En dat is waar ik naar op zoek ben in deze periode van mijn leven. Maar ik voel me bevoorrecht dat ik de mogelijkheid had om in een land als Israël te wonen. Hoe intensief mensen daar leven, letterlijk nooit wetend wat er de volgende dag gaat gebeuren, dat is uniek en laat je de waarde van je bestaan ten volle inzien.’
» Favoriet
‘Ik luister naar alle soorten muziek. Te veel favorieten. In het klassieke repertoire Beethoven, Mahler, Schumann en Schubert raken mij diep in mijn ziel. Maar als ik er maar één mag noemen: Bach, communicatief en logisch, perfect.’
» Buiten de muziek-bubble
‘Fotograferen. Ik denk omdat het een andere manier is om mezelf uit te drukken of hoe ik de wereld zie. In feite is de camera ook een prachtinstrument. Fietsen, skateboarden. Soms hebben musici de neiging om zich te veel te concentreren op wat ze doen. Dat is begrijpelijk, want je geluid of die microbewegingen van je vingers zijn zo belangrijk voor je. Maar je moet perspectief houden. Persoonlijk wil ik open zijn en ook op andere manieren verbinding maken.’ ◆