info
02
relacja z wbudowania kamienia węgielnego pod nowy budynek ASP str. 3
Drogi Czytelniku! Agnieszka Piotrowska Proces rysowania _ KOŁO NAUKOWE MALARSTWA Pozdrowienia z Kato Galeria AYA Joanna Wiater Ławka
oczekiwaniach, „Tuba wyrywana” jest dosłowSukces, wielki sukces, pochlebnym recenzjom nie chem na kolejny numer, ostatni przed wakacjami. ganiach dziejących się pod osłoną poprzemysłowego nieba. „Tuba”, choć wyjeżdża nad morze,
Artystyczna Podróż Hestii Michał Minor Rex Invidia Monumentum
str. 17
Paweł Mendrek, Małgorzata Szandała, Ewa Zasada STRANGER Biuro podróży
nerowana, to jednak przyglądać się będzie, co
str. 16
Serdecznie pozdrawiamy wszystkich czytelników,
str. 13
kich okolicznościach do złamania. /Redakcja/
str. 12
Antoni Kowalski Drzewo żywota
Szymon Kobylarz Sztuka dla sztuki str. 14
str. 12
TEREN PRYWATNY Miłosza Szatkowskiego str. 19
Andrzej S. Kowalski wspomnienie i wystawa w katowickim BWA
Katowice Street Art Festiwal 2013 relacja z festiwalu
str. 4–5
Kazimierz Cieślik wykład Akademia Dzisiaj
str. 6–9
Street Art Festiwal 2013: Magda Drobczyk str. 9
str. 18–19
Dyplomy 2013 Harmonogram obron dyplomów licencjackich i magiosterskich na katowickiej ASP
Ireneusz Walczak Historie
str. 10–11
str. 12
Arte Siempre. Grafika kubańska wystawa w bielskim BWA str. 16
Wydawca:
Pismo artystyczne / nr 03 / 2013
ISSN 2299-9337
h
gazetatuba@gmail.co m www.asp.katowice.pl www.inok.us.edu.pl www.facebook.com/#!/MALARSTWO.W.KATOWICACH www.facebook.com/Kolo-Naukowe-Malarstwa www.facebook.com/Grafika-Warsztatowa-ASP-Katowice
Magdalena Drobczyk
Maciej Linttner / Redaktor Naczelny /
Katarzyna Wolny
Violetta Sajkiewicz
_ _
Dominika Kowynia
W
Joanna Zdzienicka
K K ASP w Katowicach
Pawe
Fragment scenografii do filmu Tomasza Rudzika pt.: „Agnieszka”. T Naukowe (2013) _ _
03
prosto z
Kamień węgielny wbudowany! FOTO: Krzysztof Szewczyk / Piotr Muszalik 17 maja 2013 odbyło się uroczyste podpisanie aktu erekcyjnego go budynku Akademii Sztuk Pięknych zebrali się zaproszeni
Rektor –prof. dr hab. Antoni Cygan wygłosił uroczyste przemówienie, następnie Ania Cichoń odczytała treść aktu erekcyjnego. Później podpisy pod tym historycznym dokumentem złożyli przedstawiciele władz samorządowych: Mariusz Kleszczewski – wicemarszałek Województwa Śląskiego, Piotr Uszok – prezydent Miasta Katowice; ministerialnych: profesor Wiktor Jędrzejec – dyrektor Deśrodowiska akademickiego: profesor Michał Kliś – rektor
sytetu Ekonomicznego dr hab. Robert Tomanek – prorektor
Konrad Odziomek – koordynator projektu, członek zarządu
ekonomicznych Przedsiębiorstwa budowlanego
Zdjęcia studentów i pedagogów wszystkich wydziałów ASP, od góry: ul. Koszarowa – Wydział Artystyczny i Projektowy: grafika warsztatowa i projektowanie graficzne, ul. Dąbrówki – Wydział Artystyczny: studenci Katedry Malarstwa, ul. Raciborska – Wydział Projektowy: studenci wzornictwa przemysłowego,
Następnie duszpasterz akademicki, dr Damian Bednarski umieszczony pod fundamentami nowego budynku.
Rektor prof. Antoni Cygan
04
A.S. Kowalski z kolekcji prywatnej / zdjęcie dzieki uprzejmości Katowice /
Andrzej S. Kowalski 1930 —2004 malarstwo, grafika… 05.04–05.05.2013 r. BWA w Katowicach Kurator wystawy: Jan Trzupek
ANDRZEJ S. KOWALSKI TEKST / Jacek Rykała / tekst do katalogu towarzyszącego wystawie w
w Katowicach
ANDRZEJ S. KOWALSKI Lubił się ubierać elegancko. Szara marynarka, biała koszunieodłączny atrybut. Jeszcze ręce bardzo często ułożone
wywoływały dyskusje tak niezwykłe, że do dziś nie mogę sobie darować , iż ich nie nagrywałem. Nie rzadko kończyły się awanturą.
drogi krzyżowej, zawisły na ścianach kościoła nastąpił bunt wiernych , dla których ikonografia współczesności ,
widziałem nie tylko na wystawach Grupy, ale także miałem okazję zaobserwować to niejako nieoficjalnie, bowiem tego malarza Zygfryda Dudzika, pomysłodawcy powstarzyć, to było niemal niemożliwe, wszak palił sześćdziesiąt
ARTYSTA
mów poznawać tajemnice stowarzyszenia. Widziałem, że
stym wieku zamontowano na stałe obrazy będące de facto współczesną wypowiedzią artystyczną. Andrzeja już nie ma dziewiąty rok, jego obrazów nie oglądałem od lat. Parę dni temu poszedłem na wernisaż wystawy „Andrzej S. Kowalski” do katowickiej Galerii BWA.
gdy konflikty pomiędzy artystami doprowadziły do rozpadu
malarstwa nie dotknął czas. To nadal są świetne prace, żywe
Na początku lat sześćdziesiątych Andrzej otrzymał trzymie-
dostrzegałem, warsztat. Żaden obraz nie sczerniał, żaden Wiedział, że nie może wysiąść, bo stypendium mu przepad-
obserwatorem życia artystycznego, Andrzej porzucił abstych sprawiają wrażenie namalowanych wczoraj. PROFESOR
Jerzego Giedrojcia – szefa Paryskiej Kultury, Augusta Za-
Drugą, poza malarstwem, pasją Andrzeja S. Kowalskiewinny zostać wydane) Jana Lebensteina, świeżego uciekiniera okresu swoich działań artystycznych, lat sześćdziesiątych, stein oprowadzał Andrzeja po Paryżu. Pamiętam historię jak pewnej nocy około drugiej znaleźli się obaj, nagle, na wielkiej wystawie retrospektywnej Georgesa Braguea
skiej Lambert na której sprzedał połowę prac. Ja słuchałem
zdumiewał nie tylko nową strukturą czy sposobem myślenia właściwym sztuce pop ale, także dowcipem. Często Był typem intelektualisty, kochał matematykę, często przypominał, że nim poszedł na Akademię studiował Matematykę na Uniwersytecie, ale przede wszystkim wciąż czytał. Dziś myślę, że miał tak mocno ukształtowaną świa-
Byłem studentem Andrzeja, potem jego asystentem. Andrzej S. Kowalski był członkiem Grupy Krakowskiej,
kutować, prowadził ciągle prowokacyjną grę intelektualną zadawać „proste” pytania. Ta gra stawała się spektaklem
nych książek był „Wilk stepowy” Hermanna Hesse. Wielkim wyzwaniem dla Andrzeja były zamówienia
demdziesiątym roku otworzył Eksperymentalną Pracownię Malarstwa, tak została nazwana bowiem były to czasy dosyć
sor – Mistrz, który wie wszystko, student – uczeń, który cowniach, na wystawach końcowo rocznych dominowały prace robione „pod Mistrza”. Andrzej myślał współcześnie, stawiał na różnorodność, ale musiał użyć fortelu, by móc
nieniu od pedagogów starszego pokolenia, którzy często ograniczali się do kilku słów, dokonywał wnikliwej analizy powstającego obrazu, rozważał możliwości rozwiązywania
skim”, na ulicy Dąbrówki. To od kilkudziesięciu lat dni zajęć dużym pokoiku, przy długim stole spotykali się wszyscy, Eksperymentalnej przez rok prowadził Pracownię pierw-
05
szego roku, miąłem to szczęście, że właśnie wówczas rozpocząłem edukację na Akademii. Rok później znalazłem
że wychwyci on jakikolwiek fałsz gdyby się taki pojawił dzieli mu, że tylko jego zgoda na ich propozycję pozwo-
drzeja było poważne traktowanie każdego studenta, tego
Myślę, że dzięki temu nie popełniłem pewnych błędów. To świetnie, że mogłem go spotkać.
stawić się na komendzie za dwa dni. Nie muszę mówić Sosnowiec, 15 kwietnia 2013 radę. Profesor poradził mu, by kupił butelkę wódki, wypił Gdy byłem już asystentem Andrzeja często podczas korekt miałem inne zdanie, Profesor pozwalał na dys-
ANDRZEJ SEWERYN KOWALSKI (1930—2004) tem Andrzeja jak na to wpadł, odpowiedział krótko „To nie ja, to Dostojewski”.
ewenementem. postawa polityczna . Zdeklarowany opozycjonista wobec PRL-u, artykułował swoje krytyczne uwagi nie licząc się
samodzielnym bytem, prężnie rozwijającą się Uczelnią
kwaśnym minom establishmentu szkoły Rada Wydziału
ale tamten Zamiejscowy Wydział Grafiki Akademii Sztuk
lat siedemdziesiątych. Była jakaś rocznica czy jubileusz
mii, której mury poza grafikami opuszczali także malarze
ści Andrzej, który dostał jakiś krzyż wychodził przede mną
dziele znaczący udział.
delka. „Pani Marysiu chce pani krzyż, proszę” powiedział Andrzej wręczając go zachwyconej kobiecie.
ANDRZEJ
Aktywny uczestnik opozycji antykomunistycznej. Interno-
końca lat 50. przenikają się organiczne, swobodne formy
został wybrany Dziekanem, pilotował zmiany, które następowały. 13 grudnia 1981 roku został internowany, tak zresztą jak Prodziekan Tadeusz Czober. Po tygodniu wypuszczono ich ale przestali pełnić funkcje. Taka historia. Podczas stanu wojennego gdy przeszuka-
Gdy byłem asystentem Andrzeja bardzo lubiłem doroczny wyjazd na plener ze studentami. Praktycznie rozmawiali-
rozstrzygnięcia malarza dopełniane są wyraźnym pierzaczął wprowadzać motywy geometryczne bądź figuralne.
Siłą rzeczy mieliśmy wspólne tematy bo pochodziliśmy
Pisał: „Człowiek skazany jest na przemierzanie nocy, która jest na miarę jego epoki. Być może ta noc zanurzona jest
Andrzej był dla mnie punktem odniesienia, wiedziałem,
ciemności jeszcze bardziej nieprzeniknionej. Artysta musi towarzyszyć ludzkości na tej drodze”.
czyli klasycznie, milicja znalazła pistolet. Za coś takiego
OPRAWIONA HISTORIA ŚWIATA TEKST / Marta Rusek-Cabaj
Andrzej S. Kowalski, malarz, grafik, pisarz, eseista, puSztuki Współczesnej przybliża twórczość artysty, prezentując dzieła różnorodne: rysunek, grafikę warsztatową,
chaos poznawczy – nic bardziej mylnego. Zgromadzone
Przekrój przez twórczość Kowalskiego zdaje się przypominać przekroje ziemskiej gleby: poszczególne warstwy, zmiany materiału, faktury, opowiadają historię życia. Wzo-
przekreślić przeszłości: świadomość przebytej drogi może sprawniej doprowadzić człowieka do celu. Śmierć konia Śmierć konia I prezentują podobny zamysł twórczy:
cia. Po raz kolejny intryguje faktura: zamaszyste, grube pociągnięcia czerwonej farby zdają się przypominać zaschniętą krew, jednocześnie stanowią estetyczny kontur końskiej sylwetki.
skamieniałości, wyczytujemy nasze prapoczątki. Powoli, przechodzimy do, odwzorowanych techniką mieszaną, brył kojarzących się ze Stonehenge. Matematycznie uporządkowane kompozycje zdają się oddawać platońskie rozumienie świata idealnego: dającego się zmierzyć, zamknąć jednak zmianie, na scenę wkracza nieprzewidywalna postać ludzka. Kolejne prace artysty naznaczone są plamami
nym wizjom; oraz Metafizyczna architektura góralska grupy Pink Floyd – nabrzmiałymi od metaforyki, mającymi, za nimi utworów. Ucieczka od dotychczas poruszanej tematyki była chwilowa, na kolejnych płótnach Kowalski na
zamyśleni, filozoficzni. Świat się zmienia. Doprowadzony przez człowieka do skrajności zaczyna niepokoić, wcześniej sugerowana przemoc uzyskuje nowy wymiar. Obrazy Transatlantyk, Strażnik Rycerz III zdają się opisywać ludzkie doświadczenie wyobcowania: na pierwszym emigrację, tułaczkę, brak zakotwiczenia, na dwóch kolejnych okrucieństwo wojny,
Piety preludzkim grymasem konającego Chrystusa, druga mniejsza, „wietnamska”, odwołująca się do bliższych współczesnemu człowiekowi doświadczeń, obnażająca nieprzemijalność pewnych wydarzeń. Kolejne obrazy – Oczekiwanie Zmęczona Nike przybliżają doświadczenie starości, oczekiwania na koniec, nadziei na przymknięcie Kurator Jan Trzupek przypomniał słowa artysty: „Człowiek skazany jest na przemierzanie nocy, która jest na strzeni światła. Ale ta droga nie może być porzucona,
plamy przypominające ludzki płód, pociągnięcie pędzla na wzór jasnej linii przecinającej ciemne niebo, ponowPo krótkim, metafizycznym odpoczynku, znów ruszamy
ności jeszcze bardziej nieprzeniknionej. Artysta musi towarzyszyć ludzkości na tej drodze.” Andrzej S. Kowalski poprowadził nas wręcz mistrzowsko.
06
streetartowa
mural Eltono, ul. Bednorza 43, Katowice następna strona: SpY, ul. Krakowska 148, Katowice STEN LEX, ul. Jana Pawła II 32, Piekary Śląskie
Festiwal dla miasta?
Katowice po trzeciej edycji KATOWICE STREET ART FESTIVALU TEKST / Martyna Fołta
Mamy już za sobą trzy edycje Katowice Street Art Festivalu. Bez wątpienia zmienia on miasto. Czy zmienia też nas?
fascynacji. Takie festiwale to zawsze swoiste spektakle, wymagając przy tym od odbiorcy ogromnych kompetencji. jesteśmy przede wszystkim widzami, ale także możemy dołączyć do grona aktorów.
potrzebujemy? Street art jest
Street art dziś
Znaczenie dla miasta
Rozważania na temat street artu rozpoczyna się bardzo dla miasta. Pierwsza edycja Katowice Street Art Festiwalu, wówczas pod nazwą poprzedzoną skrótem SK 2011, estetyzacje nie tylko przestrzeni miejskiej, wraz ze wszystkimi kontekstami komercyjnymi¹. ramach, co działania tzw. artystów sztuk wizualnych? Wydaje się, że wiele za tym przemawia, choć znajdziemy wiele stanowisk, które podkreślają jego przede wszystkim
Współczesne festiwale Uważam, że podobne cechy możemy przypisać wszel-
obchodów. Katowice konkursu nie wygrały, ale festiwal pozostał. Już pierwsza bowiem edycja pokazała, że takie
tkankę miasta. Ale czym są poza tym? Niegdyś uchodziły nego rozumienia sztuki, ale także wykorzystywania street artu do działań reklamowych. Niemniej chyba nie najważ-
nie tylko wyczekiwanym czasem rozrywki, ale także spo-
kulturalnych. Umożliwiają nam poznawanie kultury, doświadczanie interesujących zjawisk, poszerzenie wiedzy
dami sztuki współczesnej oraz pod różnymi względami uważana jest za nieciekawą, monotonną przestrzeń. Nie-
przyczyniają się do zmiany powszechnego postrzegania
znaczeniu. Katowice Street Art Festiwal co roku zapełnia
zarządca danego budynku, terenu nie wyraziłby zgody na tego typu działanie. Pojawiające się od kilku lat coraz to nowsze festiwale, czy też inne wydarzenia związane ze street artem pokazują,
odkrywania. Wpływa na codzienne życie mieszkańców
trwałym elementem współczesnego miasta. Należy do wielu języków, jakimi owe miasto do nas przemawia. Wytwarza
Katowice Street Art Festival kowane danemu miastu, bo właśnie jego kontekst jest dla nich najważniejszym punktem odniesienia, przedmiotem
Co ważne nie powstał na „pustyni”, pozbawionej lokalnych streetartowców. Ale także nie był wynikiem ich inicjatywy.
07
streetartowa
kolektywu vlep [v] net), Beatę Jaszczak (kuratorka sztuki, Kowzana (artysta, współzałożyciel galerii/sieci wsparcia Bardzo), Szymona Pietrasiewicza (animator kultury, kulturoznawca, realizator projektów kulturalno-społecznych,
publicznej. Nie bez powodu, ponieważ od kilku lat odczunie tyle jej definicji teoretycznej, co praktycznej. Stanowiska debatujących ukazały, że jej znaczenie wyznaczają sposoby za miejsce, gdzie wyrażanie siebie, swoich emocji, pogląJeśli tak jest, to społeczna rola przestrzeni publicznej jest
rozumiemy rolę społeczną. Dla Szymona Pietrasiewicza obok niej zawsze znajduje się zaangażowanie społeczne, krytyczność wobec rzeczywistości. Beata Jaszczak pod-
” na tle czarnych męskich postaci
na tylko „upiększać”, ale zawsze posiadać „coś więcej”, skłaniać do myślenia. Społeczna rola to moim zdaniem
sposób możemy go uznać za wytwór samego miasta.
Gold (przewodnika subiektywnego po Katowicach) stwogle nowych narracji, fascynacji, doceniających uroki życia szym społeczeństwie nowych mieszczan². Włączono się
Modernizmu, niejako przywracając przestrzeni miasta takie utracone realizacje jak Kino Kosmos. Powstały także Stawów Truth umieścił obiekt, łudząco podobny do grilla węglowego. Zaś Szymon Kobylarz wzbogacił plac zabaw
miotem swojego zainteresowania uczyniło miasto, przestrzeń publiczną, ich estetykę. Zagadnienia te są istotne dzięki nim widać dość znaczną różnicę między tegoroczną na ich temat, ale także przebudowy ścisłego centrum stolicy Górnego Śląska. Festiwal nigdy nie posiada tematu przewodniego. Celem jego autorów rokrocznie jest prezentacja najnowszych
uatrakcyjniającą estetykę miasta. Zdecydowanie oczekują
Czy potrzebny nam festiwal? Katowice Street Art Festiwal bez wątpienia zwiększa zainkiedy Katowice poszukiwały nowych marek kulturalnych do zaprezentowania na arenie europejskiej. Wydaje się, że właśnie dlatego przy tworzeniu dwóch pierwszych edycji położono tak duży nacisk na „efektowność” prac artystów. refleksji nad miastem, jego treściami oraz realizacji wymagających głębszego zastanowienia. Obok wydarzeń artystycznych zorganizowano także warsztaty. Wśród nich na największą uwagę zasługuje projekt Domu Kultury v9 „Usługi dla ludzi”, który jest działaniem długofalowym
wyciągania wniosków. ▶ s.6
Działaniom stricte artystycznym towarzyszą warsztaty, specjalistyczny, ponieważ właśnie zjawisko street atru jest powstało prawie trzydzieści murali, rozsianych głównie
aktywizacji widza. Jakich ma ona odbiorców? Wydaje się, że
Zawodzie, Brynów, Bogucice, Wełnowiec, Dąb, Koszutka, Szopienice, Ligota, osiedle Tysiąclecia. Tworzono także mniej (Goro, Plac Andrzeja, 2011) lub bardziej trwałe instalacje (Mark Jenkins, Hotel Śląski, ul. Mariacka, 2012). Dość charakterystyczną tendencją katowickiego festiwalu jest też brak obszernych tekstów programowych, dzięki którym jego odbiorca mógłby się dowiedzieć wię-
przemysłowych miast. Dlatego intencja artysty być może powinna być prosta do odczytania. Kluczowe jest także otoczenie, bo przecież realizacja nawet jak nie chce to się
edycja wedle informacji od kuratorów – Michała Kubieńca
nych artystów zawiera się przegląd „dzisiejszych postaw
ciągle ewoluuje. Drugim jest samo wydarzenie, intencje organizatorów, mające odziaływanie raczej tymczasowe.
się zatem, jakie jest to podsumowanie.
jest dość uniwersalna, co nie oznacza, że oderwana od
(2012) czy Swanskiego (2012). Zamiast tego powstały
Organizatorzy tegorocznej edycji festiwalu również poni miasta, organizując debatę pt. „Rola społeczna sztuki
napis „ tle „
, na Załężu
biały napis na czarnym Adama
Jastrzębskiego (artysta wizualny, członek
08
streetartowa
ul. Szczecińska 8, Katowice
mieszkańcy tej dzielnicy podejmują się nowego odczytywania otaczającej ich przestrzeni. Po raz pierwszy przy festiwalu pojawiło się działanie-proces, wymagające od uczestnika większego zaangażowania. Bez wątpienia jest to duży wszyscy mieszkańcy Katowic są gotowi na zmierzenie się Stawów. Kluczowe jest bowiem zrozumienie roli społecznej
Czy można to jednak uzyskać podczas kilku/kilkunastu dni potrzebujemy szumu medialnego? Odpowiedzi nie są takie oczywiste. Skondensowane wydarzenie uwypukla takie
publicznej, żeby nie było to dla nas święto, ale codzienny element naszego życia. 1
2
M. Duchowski, E.A. Sekuła, „Zamiast wstępu”, [w: ] Street art. Mię, Warszawa 2011, s. 8. http: //ibpp.pl/i/file/streetart_miedzy_wolnoscia_a_anarchia.pdf [18.05.2013]. Zob. P. Kubicki, , Warszawa 2011. http: //www.instytutobywatelski.pl/wp-content/uploads/2011/05/ Ksie%CC%A8ga_mieszcz.pdf [17.05.2013].
Piekary Śląskie
, tunel – ul. Lwowska,Katowice
IDEA
Katowice Street Art Festiwal 2013 Tegoroczny festiwal był kontynuacją dwóch poprzednich edycji, a także próbą podsumowania naszych dotychczasowych doświadczeń. Po latach fascynacji zjawiskiem przyszedł czas na zmianę optyki. Chcieliśmy, aby ta edycja skupiła się na obserwacji dzisiejszych postaw ideowych i formalnych na polu street artu. Naturalnym efektem jest bezkompromisowa i krytyczna analiza zmian zachodzących na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat, które wyniosły sztukę uliczną z niszowego zjawiska do jednego z najszerzej dyskutowanych tematów w sztuce współczesnej. Nie zakładając żadnej diagnozy, ani nie zajmując określonego stanowiska chcemy, żeby sam festiwal i zaproszeni na niego artyści zmusili nas do wyciągnięcia wniosków. Stąd też świadomy i celowy wybór gości, którzy działają na przeciwnych biegunach, ale łączy ich pogłębiona refleksja nad rzeczywistością, w której funkcjonują jako twórcy.
Pojawił się zarówno konceptualizm, oscylujący na marginesie działań ulicznych (Truth, Szymon Kobylarz), jak i bardziej radykalny przekaz artystyczny (Brems, Peter Fuss). Część artystów skupi się (na krytycznym i analitycznym spojrzeniu na zjawisko streetartu (Pikaso, Fundacja Vlepvnet, Paweł Kowzan). Ostatnią grupę stanowić będą ci, dla których miasto i kontekst, w którym tworzą są głównym źródłem inspiracji (ZBK Czajkowski, Eltono, Mudwig, Mobstr). Podobnie jak w poprzednich latach, nie ograniczaliśmy się tylko do działań streetartowych. Pojawiły się również interwencje dźwiękowe, eksperymentalne koncerty, wycieczki, warsztaty i wystawy, które mimo swej różnorodności wyrastają z tego samego korzenia fascynacji miejskością. Festiwal objął nie tylko centrum miasta, ale również obszary dotąd uważane za peryferyjne, zwracając uwagę na potencjał miejsc zapomnianych i ignorowanych z przyczyn ekonomicznych czy społecznych.
Murale, instalacje, billboardy r.
Public Painting
ZBK Czajkowski
Machine, Niklas Roy, Kati Hyypp ä
ZBK Czajkowski
Matylda Sałajewska
ZBK Czajkowski MiszMasz
Szymon Kobylarz Pikaso Truth Ekipa Pekin / Eltono
Przemysław Jeżmirski
Roberto Ciredz
Ekipa Pekin / Przemysław Jeżmirski
Daniel Sparkes Adbusting Mobstr Clemens Behr SpY Sten Lex
www.facebook.com/KatowiceStreetArtFestival ww.facebook.com/KatowiceStreetA www.katowicestreetartfestival.pl ww.katowicestreetartfestival.pl www.miasto-ogrodow.eu
09
streetartowa
Magdalena Drobczyk TEKST / Adrian Chorębała
Magda Drobczyk wyczuwa puls miasta. Wsłuchuje się zachodzące na ulicach. Wnikliwie analizuje elementy przestrzeni publicznej. Ma swoje zdanie na temat polskiej
MAGDALENA DROBCZYK
wady, śmiesznostki, ale też pokazują emocje schowane street artowego dyplomu
/ nagroda publicz-
uwagę na drugim człowieku. Stara się go wnikliwie obsernaszych czasów. Portrety ludzi ociosanych grubą kreską, wszystkim ciepłe spojrzenie na tych bezimiennych bohaterów codzienności. Drobczyk fascynuje się brzydotą
poznawać, rozwijać się, analizować tą osobę, którą jest, Drobczyk zajmuje się: obserwowaniem ludzi, uważnym
www.drobczykopaniszyn.com www.behance.net/drobczyk
isty surrealistyczny patchwork. Kreska Drobczyk plasuje
gatą wyobraźnią autorki powoduje, że mamy do czynienia
wiele znaczeń. Ludzie są dziwni. Drobczyk udowadnia swoimi pracami, że zwyczajność można pokazać jako fascynujący ewenement. Katalog przypadków szczególnych ludzkich indywiduów to nie tylko behawioralny opis, ale bohaterów, którzy ożywają pod ręką Drobczyk. Artystka
Fragment scenografii do filmu Tomasza Rudzika pt.: „Agnieszka”, Techniczne Zakłady Naukowe, Dąbrowa Górnicza, 2013
TO taka luźna myśl TEKST: Filip Rutkowski Krystyna, 53 lata smaczny element tego dnia. Podali zbyt łagodny sos, rzymowskiej na pierwszy rzut oka przypomniał mi klatkę nie słyszałam przez lata. Poczułam wolność oraz bunt. . Jako . Jessika, 18 lat
Kreuzberger Community Festival – Hof Fest Spiel PIOTR KOSSAKOWSKI MICHAŁ MINOR Kreuzberger Community Festival – Hof Fest Spiel to impreza organizowana przez Stowarzyszenie Expedition
chodziłam po muzeach. Dostałam ataku kaszlu – dopadł mnie kurz oraz ekspozycja stała. Vincent van Chrom
cy Kreuzberg . Festiwal ma na celu integrację środowisk
. Paweł, 35 lat
wiązujący do miejsca aktualnej siedziby stowarzyszenia,
Młodszy płacze, żeby Martyna Gaszczyk-Nowok zrobiła mu na podłodze taki sam mural. Krzyczał na jego widok wciągająca do nosa kabel telefoniczny
Martyna Gaszczyk-Nowok Vincent van Chom Miszmasz 18.05.2013, Noc Muzeów Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, budynek „Ul”, ul. W. Korfantego 34
Johanna, 24 lata Je suis venue à Bytom depuis Paris. Pas particulièrement, c’est arrivé par accident. Mon avion pour Abu Dhabi avait juste besoin d’attérir dans les environs, à cause de quelques . J’aimais beaucoup les peintures. Elles ressemblent un peu à quelque chose entre Herve di Rosa et François Dufrêne.
prosto z
10
foto: Marcin Białas
obrony dyplomów magisterskich, Rondo Sztuki 2012
Dyplomy 2013 TEKST: Adrian Urbanek
T -
WYDZIAŁ ARTYSTYCZNY
to pierwsza możliwość zaprezentowania swojej twórczości szerokiemu audytorium.
Godz. 14:00 AGNIESZKA PIOTROWSKA Pracownia działań interdyscyplinarnych / dr L. Tetla Plamy łóżkowe
artystom projektantom, rozpoczynającym zawodowe życie. przed komisją oraz publicznością Sztuki odbędą się obrony studentów Wydziału Projektowego. Studenci pokażą swoje
Prace dyplomowe studentów
-
książki czy instalacji. Studenci nawiązują do tradycji malarstwa realistycznego, ale też śmiało posługują się językiem sztuki abstrakcyjnej. -
-
Wśród tematów dyplomów studentów Projektowania Graficznego znajdują się zana przykład ta przeznaczona do przychodni dziecięcej autorstwa Hanny Stano, zaangażowany społecznie projekt kampanii na rzecz osób chorych na depresję Małgorzaty niezwykłe, wykraczające poza granice sztuki użytkowej projekty wizualizacji dźwięku, Anny Krawiec, czy wreszcie projekt kroju pisma ułatwiający osobom cierpiącym na dysleksję odczytanie informacji, który po przeprowadzonych badaniach zaprojektował Marcin Kasperek. Tradycyjnie publicznym obronom towarzyszy konkurs na najlepszy dyplom, organi, która co roku funduje nagrody Po zakończeniu obron prace dyplomowe absolwentów katowickiej ASP będzie można
-
Godz. 10:00
BARBARA WESOŁOWSKA Pracownia Malarstwa / dr hab A. Tobis, prof. Siostry. Przestrzenie intymne
Godz. 10:00 MONIKA PANEK Pracownia Malarstwa / prof. Z. Blukacz Nie do powiedzenia
Godz. 12:00
Godz. 11:00 KATARZYNA PIOTROWICZ Pracownia Malarstwa / prof. I. Walczak RE_jestracja
, JOANNA CZARNOJAN Pracownia Interpretacji literatury / dr hab. G. Hańderek, prof. Interpretacja Końcówki Samuela Becketta.
Godz. 9:00 HANNA SITARZ-PIETRZAK Pracownia Malarstwa / prof. J. Rykała ICHIGIO
Godz. 13:00 ADAM LASKA Pracownia Malarstwa / dr hab A. Tobis, prof. Transitory human – człowiek przejściowy
Godz. 10:00 MARTA BACIA Pracownia Malarstwa / prof. J. Rykała ANONYMOUS X Godz. 11:00 ALEKSANDRA IGNASIAK Pracownia Malarstwa / prof. J. Rykała Masa oporu Godz. 12:00 IRENA SKALIK Pracownia Malarstwa / prof. J. Rykała Sosnowiec, Zagórze- 2013
wystawa Dyplomy 2013 28.06– 17.04.2013 Galeria Rondo Sztuki, Katowice – Wydział Projektowy Galeria , Katowice – Wydział Artystyczny
Godz. 12:00 EWA SKOWRON Pracownia Malarstwa / dr hab A. Tobis, prof. Rozpoznanie
Godz. 13:00 MAGDALENA JUSZCZAK Pracownia Malarstwa / prof. I. Walczak Biologiczne maszyny czy świadome istoty
Godz. 9:00 PATRYCJA ZIĘTEK – SAŁĘGA Pracownia grafiki cyfrowej / prof. A. Romaniuk perturbatio personalitatis Godz. 10:00 ALEKSANDRA KLIMAS Pracownia grafiki cyfrowej / prof. A. Romaniuk osiąganie kreatywnej ekspresji poprzez kolor
Godz. 11:00 ANNA KRZTOŃ Pracownia druku wklęsłego / prof. J. Szmatloch Monstruarium
11
prosto z
Godz. 12:00 BIANKA SZLACHTA Pracownia druku płaskiego / prof. J. Budka Kozy
Godz. 17:00 NATALIA WYSOCKA Pracownia Sitodruku / prof. W. Węgrzyn FIZJOPORTRET
Godz. 13:00 JAKUB ZDEJSZY Pracownia sitodruku / prof. W. Węgrzyn Sadyzm – Erotyzm ciała
Godz. 18:00 NATALIA HUĆ Pracownia druku wypukłego / kwal. II st. M. Pałka, prof. Mieć czy być?
Godz. 14:00 ANITA SZCZUROWSKA Pracownia Intermediów i technik cyfrowych / dr D. Gajewski Masz imię, że żyjesz, a jesteś umarły
WYDZIAŁ PROJEKTOWY
Godz. 15:00 ANNA KRZEMIEŃ Pracownia druku płaskiego / prof. J. Budka Bestiarium Godz. 16:00 IZABELA ŁĘSKA Pracownia druku wypukłego / kwal. II st. M. Pałka, prof. wy/twory Godz. 17:00 ZUZANNA MARCZYŃSKA – MALISZEWSKA Pracownia interpretacji literatury / dr hab. G. Hańderek, prof. Ameryka Godz. 18:00 PAULINA CZAK Pracownia Grafiki Książki / dr B. Otto-Węgrzyn Klucze Henochiańskie
Godz. 9:00 ANNA KALETA / dr hab. Tomasz Bierkowski Projekt systemu identyfikacji wizualnej Politechniki Śląskiej Godz. 9:30 GRZEGORZ OWCZAREK Pracownia Projektowania Informacji Wizualnej / dr Jacek Mrowczyk Wybrane elementy historii międzyplanetarnych misji naukowych – projektowanie publikacji Godz. 10:00 JAN SĘTOWSKI Pracownia Projektowania Informacji Wizualnej / dr Jacek Mrowczyk
Godz. 9:30 MAJA LULEK Pracownia Ilustracji / dr Anna Machwic-Adamkiewicz
Godz. 12:30 ALEKSANDRA OLEKSY Godz. 10:00 ANITA TOMALA Pracownia Ilustracji / dr Anna Machwic-Adamkiewicz
Godz. 10:30 KAMIL CZAPIGA Pracownia Ilustracji / dr Anna Machwic-Adamkiewicz Album autorski prezentujący serię ilustracji
Godz. 11:30 DANUTA SALAMON Pracownia Działań Multimedialnych / prof. Marian Oslislo
Godz. 12:00 MAŁGORZATA MITELSKA Pracownia Plakatu / dr Monika Starowicz Równoległe rzeczywistości – kampania społeczna na rzecz chorych na depresję Godz. 12:30 BARTŁOMIEJ SKRZYCZEK Pracownia Fotografii / dr Anna Sielska Wystawa multimedialna poświęcona nieczynnemu obiektowi sportowemu Gwardii Katowice
Godz. 10:00 IGA WILCZYŃSKA Pracownia druku płaskiego / prof. J. Budka Mit jako cząstka istoty ludzkiej Godz. 11:00 ZOFIA ROGULA Pracownia grafiki książki / dr B. Otto-Węgrzyn LEKSYKON Godz. 12:00 DOMINIK RITSZEL Pracownia interpretacji literatury / dr hab. G. Hańderek, prof. Zbrodnia i występek – rozważania o niewinności Godz. 13:00 JUSTYNA JĘDRZEJOWSKA Pracownia sitodruku / prof. W. Węgrzyn Obrazy pod powiekami Godz. 14:00 KAROLINA SMĘDZIK Pracownia druku wypukłego / kwal. II st. M. Pałka, prof. Zabawa Godz. 15:00 REMIGIUSZ POLAŃSKI Pracownia grafiki cyfrowej / dr D. Nowak-Rodzińska Cisza bezruchem krzyku
Godz. 10:30 HANNA STANO Pracownia Projektowania Informacji Wizualnej / dr Jacek Mrowczyk Informacja wizualna przychodni dziecięcej Godz. 11:00 MARTYNA BARGIEL / dr hab. Tomasz Bierkowski Afery korupcyjne Godz. 12:30 MICHAŁ KASPRZYK Pracownia Projektowania Informacji Wizualnej / dr Jacek Mrowczyk Piwny starter – pomoc początkującego piwowara Godz. 13:30 JUSTYNA BRZĄKALIK Pracownia Nowe Media / prof. Marian Oslislo Graficzny obraz dźwięku. Godz. 14:30 PIOTR SZENCEL Pracownia Projektowania Informacji Wizualnej / dr Jacek Mrowczyk „24 Guide app” – aplikacja na urządzenia mobilne
Godz. 9:00 IZABELA JACKOWSKA / dr hab. Tomasz Bierkowski Projekt graficzny systemu tras po modernistycznej Gdyni
/ kw. II st. Bogdan Król, prof. użytkownika oraz identyfikacji wizualnej oprogramowania firmy Insert Godz. 13:00 KAMIL PAKUŁA Pracownia Projektowania dla Marketingu / kw. I st. Marian Słowicki Identyfikacja wizualna Miejskiego Ośrodka
Godz. 9:00 MARCIN KASPEREK Pracownia Projektowania Informacji Wizualnej / dr hab. Ewa Satalecka Narzędzie ułatwiające odbiór informacji osobom dyslektycznym Godz. 10:00 SONIA ŚWIEŻAWSKA Pracownia Fotografii / dr Anna Sielska Mimesis. Cykl fotografii mody. Godz. 11:00 GRZEGORZ KOWAL / dr Dawid Korzekwa Wybrane, multimedialne elementy identyfikacji wizualnej Stowarzyszenia „Civitas”
symboli
Godz. 9:00 DAGNA KRZYSTANEK Pracownia grafiki książki / dr B. Otto-Węgrzyn Cienka czerwona linia
/ kw. I. st. Marian Słowicki Identyfikacja wizualna marki rowerów miejskich White Snake
Godz. 9:00 MAREK BROL Pracownia Działań Multimedialnych / prof. Marian Oslislo Wizualizacja Dźwięku Godz. 9:30 ANNA KRAWIEC / kw. II st. Bogdan Król, prof. „Regis” – projekt gry komputerowej typu
Godz. 10:00 ADAM JANICKI / kw. II st. Bogdan Król, prof. Identyfikacja Wizualna festiwalu art+bits Godz. 10:30 MATEUSZ KOSMA / dr Dawid Korzekwa Projekt graficzny serwisu internetowego Decybele Dizajnu zrealizowany według zasad Responsive Web Design Godz. 11:30 DOMINIKA LEDWOŃ Pracownia Projektowania dla Marketingu / kw. I. st. Marian Słowicki Identyfikacja wizualna miasta Radzionków – Dla przyjaciół Cidry Godz. 12:00 ADAM CHROBAK Pracownia Projektowania dla Marketingu
Godz. 11:30 DOROTA GAJEWSKA Pracownia Projektowania dla Marketingu / kw. I st. Marian Słowicki wybranymi Tytusa Czyżewskiego Godz. 12:30 RENATA HAEGENBARTH Pracownia Projektowania dla Marketingu / kw. I st. Marian Słowicki System Identyfikacji Wizualnej dla firmy ATMOTERM
NINA GREGIER Pracownia Projektowania dla Marketingu / kw. I st. Marian Słowicki System identyfikacji wizualnej dla Krakowskich Szkół Artystycznych Godz. 13:30 SEBASTIAN SIKORA Pracownia Projektowania dla Marketingu / kw. I st. Marian Słowicki Projekt wybranych elementów identyfikacji wizualnej firmy Cyganek Godz. 14:00 ANNA TARKOWSKA / kw. II st. Bogdan Król, prof. Autumn dream Godz. 14:30 ALEKSANDER CABAN / kw. II st. Bogdan Król, prof. Cabanopolis – Kreacja wirtualnego świata
12
zobaczone
ANTONI KOWALSKI
Drzewo żywota Słowo od autora
Antoni Kowalski, malarstwo, grafika, instalacja Drzewo żywota 10.05– 25.05.2013 Kielce Galeria Sztuki współczesnej 01.06– 20.06.2013 Galeria Sztuki współczesnej Busko Zdrój
do symbolu „drzewa żywota”, gdzie każdy element od
Biblijne „drzewo żywota”, symbol ludzkiej egzystencji rę Wszechświata. Niezwykłe Boskie dzieło jest dla mnie
„Drzewo Żywota – Hadle II” / 2012
opisu naszego istnienia. Wielowarstwowość wszechświata Człowiek umieszczony na szczycie stworzenia jednocześnie otrzymał wielki ciężar odpowiedzialności, jaki daje mu wolność wyboru. Może kochać lub nienawidzić, tworzyć lub niszczyć. Natura opiera się na tym samym cyklu
Sztuka jest tym co potrafi łączyć, pod warunkiem, że jej ści nie sposób określić prostym językiem, czy jakąkolwiek syntezą. Intuicyjna penetracja pewnych aspektów, które zostały pobudzone doświadczeniem zawsze są podstawą moich twórczych poszukiwań.
odmienności, szczególnie odmiennych światopoglądów. Pragnienie dialogu poprzez sztukę odkryłem nie tak daw-
przekaz, kiedy odwołamy się do natury, która była zaindywidualna wystawa jest jak przystanek po dłuższej poOstatni cykl prac Drzewo żywota cechuje ta sama zasada
bagaż doświadczeń. Na głównych drogach dzisiejszego
powróci. Świat podziałów na grupy etniczne, językowe Mistrzów, aby nie iść na zatracenie.
„Drzewo Żywota – Mama Waleria” / 2012
STRANGER | biuro podróży PAWEŁ MENDREK MAŁGORZATA SZANDAŁA EWA ZASADA TEKST / Adrian Chorębała 25.05– 16.06.2013 Rondo Sztuki, Galeria+ Katowice
K
wy: „Emigracja to nie tylko stan rzeczy ale stan umysłu.”
postrzegania rzeczywistości? Druga odsłona projektu
artystów. Emigrant bowiem to obcy na nieznanym terenie.
Szandała, Ewa Zasada) to zestaw pytań na które każdy
by stała się ona rozpoznawalna, czyli bezpieczna. OpoPółprawdy, która pokazuje,
zek na ścianie. Oswajanie świata odbywa się bardziej za
Sampling Space
sposób podsuwają nam podpowiedzi. ratywnego. To tylko przykłady niektórych prac, które po-
element obcy jakim jest Tumbleweed czyli preriowy krzak, to jedyny wspólny element, który służy projektowi. Był znajduje się także Stranger ki. Obiekt ten niesie ze sobą symbolikę ciągłego ruchu,
Język jest tym co zostaje umowne nazwane. Wyjeżdżając za granicę podczas spotkania lepszy kontakt mają osoby,
znaczenia, zostawiając odbiorcy pole do interpretacji. Projekt Biuro Podróży oraz także zapraszanie nowych artystów do uczestnictwa.
ści, którego umowne ramy naznacza za pomocą pine-
wać tajniki autorskiej sztuki współczesnej.
13
zobaczone
MICHAŁ MINOR
Rex Invidia Monumentum TEKST / Kazimierz Cieślik
Od marca do maja mieliśmy okazję zobaczyć nowe prace
Michał Minor jest zresztą świadomy nieuniknionych
Za Maxem Schelerem: „Mściwe uczucie, zazdrość, za-
Michała Minora na dwóch różnych wystawach: Próba siły
Niż obywatelski wickiej galerii Ateneum, gdzie zaprezentował 11 obrazów
tywności jest bardzo rozległa: malarstwo, grafika warszta-
zemsty – szczere przebaczenie), ani jakieś działanie lub choćby jakiś adekwatny przejaw wzburzenia wyrażającego było po to, żeby niczego nie powtarzać. Mnie to nie interesuje, być może ktoś już poruszał takie same tematy,
itd. (...) ”.
jak ja”. Iwona Kargol-Dębicka we wstępie do katalogu tej wystawy wytłuszczonym drukiem podkreślała „Skupia się on na obnażaniu stereotypów, ksenofobii, braku tolerancji,
padku Michała Minora wybór metody twórczej zakorze-
wań, ale tropienie sytuacji nie statystycznych, niezwykłych
nieoczekiwane – przestępcy, bo nie tłumią oni swej nienawiści, zemsty, zazdrości, chciwości lecz pozwalają im
jest spektakularnym skandalistą, więc na pozór nie szoku-
skiej codzienności. Michał Minor porusza się ciągle na styku potoczno-
gólnym uwzględnieniem tych określonych wykładnią katechizmową. Jako praktykujący katolik prowokuje (bynajmniej nie szyderczymi) odniesieniami do katolickiego kodeksu godziwego życia. Stąd tytuły: Eks-komunikacja Re-kolekcja pracy doktorskiej.
bo kuratorka wystawy wskazała na bardzo istotną cechę twórczości Michała Minora – jej surrealności. Właśnie za sprawą „surrealnego wymiaru” jego artystycznej produkcji mogłem kiedyś jako promotor doktoratu Michała Minora zaakceptować dziwny zabieg redakcyjny wobec towarzyszącego wystawie tekstu. Otóż po obiektyw-
sentyment zagraża najbardziej (powody stają się niemal oczywiste) kapłanowi.
wać, czy wprost przeciwnie: szlachetna misja naprawiania nadwątlonej tkanki społecznego bytowania spowodowała powstanie cyklu Niż obywatelski podwójną okazję obcowania ze współczesną sztuką naj-
dach dopuścić nas do pełnej konfidencji, ujawnić przed nami intymne – najgłębsze pokłady inspiracji, prawdziwy
Galerii Ateneum: Niż obywatelski pisze, że jest to: „Stan Za Maxem Schelerem: „ (...) to duchowe zatrucie, któdarności środowiskowej, korporacyjnej, społecznościowej. nastawienie psychiczne, które rodzi się, kiedy określone niehonorowych, aroganckich, ryzykantów – pozorantów.” piętnowaniem faryzeizmu. pociągając za sobą pewne trwałe skłonności do określoich zawartość znajdziemy się niebezpiecznie blisko dajmy na to Francisco Goyi, Honore Daumiera, Williama Hogharta czy Jerzego Dudy Gracza. Kategoryczna krytyka, szyder-
rekolekcji dotyczących naszych społecznych zachowań. P.S.: By nie być gołosłownym co do „najwyższej próby” przypomnę Brązowy Medal 8th International Poster Triennial – Toyama 2006, nagrodę wystawy Grand Prix Młodej Grafiki Polskiej – Kraków 2006, nagrodę na 5th International Triennial of Stage Poster – Sofia 2007, Nagrodę Marszałka Województwa Śląskiego dla Młodych Twórców – Katowice 2007, Nagrodę Jury XII Festiwalu Polskiego 2008 Nagrodę Specjalną na 2012,
widualne ekspozycje jego prac. zmienili się bohaterowie; to już nie hiszpańscy bigoci wieku, dziwiętnastowieczni parlamentarzyści, czy angielskie mieszczaństwo. Nie -owscy nieudaczni „fachowcy”, czy domorosły establishment są bohaterami obrazów Minora. Ich bohaterami jesteśmy
zazdrość, szyderstwo.” Świadom tego Michał Minor pisze więc tę drugą część
Niż obywatelski 17.05–30.06.2013 Galeria teatru Ateneum, Katowice Witold Berus, Michał Minor – Twórczość. Próba siły 7.03–14.04,2013 Galeria Art Cafe Silesia, Muzeum Miejskie w Zabrzu
14
zobaczone
IRENEUSZ WALCZAK
ZUPEŁNIE INNY OBRAZ Śląska TEKST / Krystian Hadasz
Ta ze wszech miar wyjątkowa ekspozycja, którą mogliśmy
Ja (jak pięknie nazwał to Frank O’Hara „Moją pojedynczo-
urzeka, zadziwia bogactwem pomysłów, tematów, motywów,
nadczasowym Teraz. Wystawa My Mouse is my Language jest mądrym, pozbawionym apodyktyczności, dyskursem intelektualnym, osobistym autorskim przewodnikiem po
Niektórzy twierdzą, że treść dzieła sztuki zawiera się
Dziwny jest ten
bieżącej publicystyki nie znajdują tu uzasadnienia – wolno przecież artyście komentować to, co działo się in illo tempore hic et nunc To właśnie dzięki publicystycznym obrazom Jerzego DudyGracza czy Edwarda Dwurnika jest dane nie tylko nam, ale
pozaestetyczna, którą wnikliwie badają historycy sztuki, jak ale oddychać za sprawą ich dzieł tamtą atmosferą, wniknąć
świat Imagine postaci Henryka Sławika – śląskiego bohatera, który podobnie jak Oskar Schindler, Raoul Wallenberg, Irena Sendler
niejszych rodzimych twórców; był wielokrotnie nagradzany
na wybór najpiękniejszego śląskiego słowa wybierając określenie „maszketny” („lubiący słodycze”, „wybredny” ) ².
Jest wiele pomysłów, którymi Ireneusz Walczak zachwyca
zaskakujące są ożywione, ongiś bezduszne tablice informa-
Zależało mi na tym, by nie był to obraz turysty, wpadającego na chwilę na Śląsk albo nowego mieszkańca oczarowanego egzotyką ginącego plemienia. Obrazy są przeciwko infantylizacji etniczności, degradacji wiedzy historycznej Poprzednie wystawy Ireneusza Walczaka przebogate pione były głównie wobec tematu poszukiwania własnego
SZYMON KOBYLARZ
Sztuka dla sztuki Wystawa Sztuka dla sztuki Szymona Kobylarza składa się malował hipotetyczne, wymyślone przez niego wystawy (utopijne, niemożliwe, prawdopodobne, niemające sensu), które
nowane na najbliższe półtora roku, dzięki którym malarska fantazja poczeka na swoje realne odbicie lub przekreślenie rodzaj postawienia zadania: „sprawdzam” wyobraźnię. latach dał się poznać głównie jako autor paranaukowych
wernisażu. rolę dekoracyjną na stricte funkcjonalną, ale zarazem taką, Sztuce dla sztuki obrazy artysty posłużą wystawom innych artystów, kuratorów, galerii.
Muzeum, nie licząc wystaw zbiorowych – często jako laureat znanego dorocznego konkursu Praca Roku organizowanego przez . Ostatnia prezentacja Jego twórczości wraz ze
Chłopaki, nie , gdzie na najniższym pokładzie równie schematycznie przedstawiono wybuch metanu
1
Obrazy „lingwistyczne” pt. Godać = Mówić, Taki grzyb, Sztuka porozumiewania wykorzystują fakturę gęsto zapisanych na całej powierzchni słów: śląskich, polskich, angielCzerwony kapturek przytoczone
Ireneusz Walczak, Historie studenci pracowni malarstwa dr P. Kossakowskiego 16.04– 15.06.2013 Muzeum Miejskie w Siemianowicach Śląskich
27.04– 22.06.2013 CSW Kronika, Bytom kutator wystawy: Stach Ruksza
2
Ireneusz Walczak, My House is My Langauage 2007–2012, ASP Katowice 2012. Najpiękniejsze śląskie słowa. Antologia Biblioteka „Gazety Wyborczej”, Katowice 2010.
„Biblioteka” / akwarela / 2012
15
zobaczone
Ala gRYpSOWAŁA TEKST / Asia Zdzienicka & Łukasz Obałek
P rzyną Gorzkowską, kierowniczką Działu Penitencjarnego
których powtarzalność znaków spowodowała, że każdy
wadziła wykład dla gimnazjalistów dotyczący następstw
przestrodze młodych ludzi, pokazać im możliwe skutki wejścia na drogę przestępczą.” Sobotę przeznaczyliśmy na malowanie. Penitencjarny Areszt Śledczy w Zabrzu, ul. Sądowa 1 wykład: 26.04.2013 malowanie na terenie spacerniaka: 27.04.2013
inspirowane_LUTOSŁAWSKIM Wystawa prac studentów Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach w setną rocznicę urodzin kompozytora Witolda Lutosławskiego
O ogłoszenie roku 2013 Rokiem Witolda Lutosławskiego wystąpił do sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu minister kultury i dziedzictwa narodowego, Bogdan Zdrojewski. Uznał on, że przygotowane w związku z rocznicą urodzin Witolda Lutosławskiego projekty przyczynią się do upowszechnienia wiedzy na temat kompozytora. uznał rok 2013 rokiem Lutosławskiego. Również wydział artystyczny naszej uczelni celebrował obchody stulecia urodzin mistrza wspólnie z Filharmonią Śląską im. Henryka Góreckiego. Zaproszono nas do współpracy, w której głównym zadaniem studentów było przygotowanie prac odnoszących się do poznanych utworów kompozytora. Studenci z pracowni druku cyfrowego oraz wszelkich pracowni katedry malarstwa mieli szansę uczestnictwa w tym przedsięwzięciu, a miłym ułatwieniem zadania były darmowe bilety na koncerty styczniowe. W to nieobowiązkowe zadanie zaangażowało się 24 studentów, którzy wystawiają niespełna trzydzieści prac. Przekrój technik jest obszernyod gwaszu, poprzez rysunek, litografię, malarstwo, druk cyfrowy, po collage. Od 22 maja do szóstego czerwca wystawę powstałych prac można zobaczyć w galerii Koszarowa 19, a od 7 czerwca 2013 roku w przestrzeniach Akademii Muzycznej. : Julia Biegańska, Dagmara Cieślica, Maciej Cholewa, Bożena Chlebicka, Michał Cygan, Marta Galisz, Monika Juroszek, Kamil Kocurek, Anna Puszczewicz, Michalina Rutkowska, Dominika Staniaszek, Danuta Tojka, Patrycja Wąsowska. Jeżmirski, Mateusz Rafalski, Hanna Rozpara, Kasia Harciarek, Natalia Woźniak, Monika Janus, Karolina Chorąży, Agnieszka Piotrowska, Monika Krasoń, Louise Leniez.
Marta Pogorzelec
Prix Canson 2013 4.06 – 18.06.2013 Petit Palais avenue Winston Churchill 75008 Paris Nagroda „Prix Canson” przynawana jest przez funcelem jest promocja artystów, uważających papier za cach we współczesne, żyjące medium. Fundacja dąży talentów poprzez wspieranie niezwykłych artystyczMaciej Cholewa roku cyklicznej nagrody „Prix Canson”. Nagroda ta przyznawana jest przez jury dla artysty, którego prace 22.05 – 06.06.2013 Galeria Koszarowa 19, ASP Katowice wchodzą wielcy światowi artyści, stanął Yan Pei-Ming. 7.06 –20.06.2013 Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach ul. Zacisze 3
świata artystów znalazła się również Polka – Marta Sarkofagi.
prosto z
16
MONIKA MYSIAK i JUSTYNA RESPONDEK zakwalifikowane do 11. Konkursu Gepperta. BWA Wrocław. / Uwaga! Malarstwo monikamysiak.blogspot.com justynarespondek.blogspot.com
DOMINIK RITSZEL wśród finalistów „Talentów Trójki”. Konkurs Talenty Trójki, organizowany przez Trójkę, stanowi realną pomoc dla debiutantów na początku ich drogi artystycznej. Biorą w nim udział młodzi, najbardziej obiecujący twórcy – studenci oraz absolwenci uczelni artystycznych do 30. roku życia. Kandydatów zgłaszają uczelnie artystyczne, instytucje kultury i fundacje. Nagrody (w wysokości 10 000 zł) przyznawane są w trzech kategoriach: Teatr, Film i Sztuki wizualne. ritszeldominik.blogspot.com IZABELA ŁĘSKA tkań Sztuki rym nagrodą główną jest wystawa indywidualna Cieszynie. Podczas Spotkań szyńskiej przyznano dwie równorzędne nagrody które otrzymały panie Izabela lzabelaleska.blogspot.com
GWIEZDNE WOJNY Karolina Hałatek, Marcin Kosakowski, Magdalena Lazar, Fabien Lede Mateusz Hajman, KatarzynaLamik OBJECTYFIED Maja Maciejko, Anna Bielecka II Targi Sztuki Młodych 18.05.2013, Noc Muzeów Wozownia przy Zamku, Muzeum Górnośląskie ul. W. Korfantego 34, Bytom IZABELA ŁĘSKA Ważność róży Galeria Pojedyncza, Centrum Kultury Katowice wernisaż 29. maja
PIOTR KOSSAKOWSKI wystawa malarstwa Po całości! 7 .08–4.09.3013 Centrum Kultury Katowice, pl. Sejmu Śląskiego 2 wernisaż 6 sierpnia, godz. 18.00 BWA Rzeszów, ul. Jana III Sobieskiego 18, wernisaż 12 września, godz.18.00 wystawa plakatu Piotr Kossakowski – Plakaty Galeria Plakatu Polskiego „Pigasus” w Berlinie Danziger Straße 52, 10435 Berlin – Prenzlauer Berg, wernisaż 5 października
Artystyczna Podróż Hestii Iga Słupska, Izabela Łęska, Mateusz Ząbek, studenci V roku Wydzaiłu Artystycznego wśród finalistów 12. edycji Konkursu Artystyczna Podróż Hestii. Artystyczna Podróż Hestii to konkurs powołany do życia w 2002 roku zgodnie z ideą Piotra Śliwickiego, prezesa Grupy Ergo Hestia, mecenasa sztuki. Rokrocznie jury składające się z artystów, dziennikarzy, profesorów akademickich, wyłania najzdolniejszego studenta ASP, który w nagrodę wyjeżdża na miesięczne stypendium do Nowego Jorku. Przez sześć lat wyłącznym partnerem w projekcie była Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku. W roku 2008 do współpracy dołączyła Hiszpania – firma ubezpieczeniowa DKV Seguros zainaugurowała bliźniaczy konkurs, Grand Tour DKV, na Uniwersytecie w Walencji. Zaowocowało to poszerzeniem puli nagród o stypendia w Gdańsku i Walencji oraz wspólnymi wystawami w obu krajach. W roku 2009 Artystyczna Podróż Hestii swoim zasięgiem objęła wszystkie Akademie Sztuk Pięknych działające na terenie Polski. W listopadzie tego samego roku Ergo Hestia otrzymała za projekt „Artystyczna Podróż Hestii” statuetkę w konkursie „Sztuka cenniejsza niż złoto”, organizowanym przez Fundację Commitment to Europe arts & business oraz Narodowy Bank Polski. NORDART 2013 INTERNATIONALE KUNST IN SCHLESWIG-HOLSTEIN Na festiwalu zaprezentowane zostaną projekty 2458 artystów z 93 krajów. Obrazy, rzeźby, fotografie i instalacje wyeksponowane będą na terenie dawnej odlewni Carlshütte w Szlezwiku-Holsztynie. Można je ogladać od 8 czerwca do 6 października. NordArt w tym roku przykłada szczególną uwagę do sztuki krajach bałtyckich. Prace 33 artystów będą stanowiły odrębny pawilon prezentujący Sztukę Współczesną Estonii, Litwy i Łotwy . W ramach NordArt 2013 realizowana jest kolejna odsłona projektu Blogosfera.
Arte Siempre Grafika kubańska 10.05–16.06.2013 Galeria Bielska Kurator wystawy: Małgosia Rozenau Arte Siempre. Grafika kubańska to wystawa prac 20 artystów, skupionych wokół Eksperymentalnego Warsztatu ka jest obszarem prawdziwej wolności. Pokaz przybliża latynoamerykańska. /wystawa zorganizowana dzięki pomocy Ambasady RP na Kubie/
Adaptery Wystawa prac studentów Pracowni Interpretacji Literatury ASP Katowice.
przypadku Domu Oświatowego Biblioteki Śląskiej. Tytułowe „adaptery” to również proces odtwarzania, pozapomniane już znaczenie słowa „adapter” jako element przejściowy, łączący ze sobą odmienne systemy, mechanizmy działania. 12.06–11.07.2013 Dom Oświatowy Biblioteki Śląskiej ul. Francuska 12 wernisaż 12 czerwca o godz. 17.00
17
Koło Naukowe Malarstwa
AGNIESZKA PIOTROWSKA
Proces rysowania
18.05.2013, Noc Muzeów Muzeum w Sosnowcu, Pałac Schöna
TEKST / Wacław Misiewicz TEKST / Irma Kozina Przebywając wiosną tego roku w Katowicach grecki reżyser filmowy Yorgos Gkikapeppas powiedział, że miasto to fascynuje i zaskakuje przybyszów wielością swoich twarzy. Jedna z nich jest jednak szczególnie zauważalna już nawet przy pobieżnym oglądzie: ! Tezę Gkikapeppasa potwierdza kolejna inicjatywa grafików z katowickiej Akademii Sztuk Pięknych, którzy wystosowali do odbiorców ich dzieł utworzoną z wykorzystaniem zarówno tych tradycyjnych, jak też tych bardziej współczesnych technik artystycznych „pocztówkę” o tytule Pozdrowienia z Kato. Wystawa ich prac przekonuje, że atmosferę Katowic budują przede wszystkim kreatywni ludzie, przetwarzając w ciekawy sposób wszelkie możliwe impulsy zaczerpnięte z historii i teraźniejszości miejsc składających się na multisensoryczną tkankę postindustrialnej śląskiej metropolii. Agnieszka Piotrowska, Aleksandra Ignasiak, Anna Krztoń, Dobrosława Rurańska, Dominik Ritszel, Ewa Kucharska, Ewa Skowron, Hanna Rozpara, Justyna Hajduga, Kamil Kocurek, Kamila Strzeszewska, Katarzyna Wolny, Krzysztof Hain, Małgorzata Kulik, Martyna Wawrowska, Michał Bernad, Witold Modrzejewski, Natalia Bażowska, Paulina Stargała, Paulina Walczak
SZYFROGRAM CZŁOWIECZEŃSTWA Uczyńmy człowieka na nasz obraz, podobnego nam. wistnienia to przekrój relacji pomiędzy planem, ideałem,
nie zawsze dostrzegalnym transformacjom. Ma to miej-
dem medycznym – gdyż oba te stany przenikają się, niebowiem zdrowie po części warunkuje objawy przyszłej choroby, przebyta choroba nie pozostaje bez wpływu stycznym – zniekształcone członki, dotknięte patologią jest ludzka tożsamość. Biologia ciała do pewnego stopnia ją warunkuje, ale przede wszystkim najbardziej człowie-
6.o3–15.o6.2013 ernisaż 7 czerwca, godz. 18:00. Galeria Rondo Sztuki, Katowice
ŁAWKA
Tak, jak wysublimowane rysunkową metaforą Agnieszki Piotrowskiej kontury ciał osób cierpiących zdają się
Ideał własny karleje, staje się przekształcony, uplastyczniony przez zniekształconą chorobowo formę, jaką jest ciało. Ewidentny staje się fakt cielesności psychiki, samoświazem fakt „duchowości” ciała, gdyż poprzez tę skarlałą, traumatycznie przeżywa się własną cielesność. Znacznie słabiej odbierana jest owa dwuwymiarowość
tychże cech.
Joanna Wiater
Wydział Prawa i Administracji UŚ Bankowa 11b, Katowice Ławka jest projektem zainspirowanym ulicznymi dewastankach, szybach autobusowych docierają do niemal każdego mieszkańca miasta. Przekornie podjęłam próbę propagowania treści przeciwnych do tych, którymi rządzi się „ulica”. Tekst Maxa Ehrmanna Desiderata talnej, miejskiej rzeczywistości. Joanna Wiater – absolwentka kulturoznawstwa, studentka III roku Malarstwa ASP Katowice.
wielowymiarowość istoty człowieczeństwa: widząc tylko ciało czy jego fragmenty nie dostrzeżemy Osoby; nato-
nie został zniweczony. opozycji ducha względem ciała.
GALERIA AYA Katowice, Kolejowa 54 23.05–14.06.2013 Aleksandra Ignasiak Lekkostrawna wystawa 20.06–22.07.2013 Joanna Wiater
Aleksandra Ignasiak „10976 kcal” / 2013
18
ton
Kazimierz Cieślik „Mądrość ludzka i mądrość boska jak je rozróżniał Cezary Ripa” /180x300cm
KAZIMIERZ CIEŚLIK
Akademia dzisiaj hciałbym się skupić na wzajemnej relacji Akademia – sztuka nowośmy umieszczać te dwa bieguny artystycznej aktywności na antypodach kulturowego uniwersum. Do początku wieku – nie licząc kilku epizodów, które uznajemy dziś za wyjątki rozsławiające regułę, wszystko przebiegało harmonijnie. Do wieku rolę artystycznej wszechnicy wypełniały mistrzowskie warsztaty, gdzie czeladnik przejmował umiejętność od mistrza. Zaraz potem następuje pół tysiąclecia trwający okres panowania Akademii – od Academia de Belle Arti del Disegno
jej przestrzegania. Na przełomie wieku pojawiają się pierwsze rysy na dotąd nietkniętej fasadzie Akademii: za sprawą impresjonistów
Następująca po postmodernizmie dekada (pierwsze dziesięciolecie wieku) sztuki krytycznej zakwestionowała nie tylko estetykę norma-
że sam artysta (ten uprawiający sztukę krytyczną) wyzbywa się nawet swojej tożsamości deponując ją kuratorom problemowych projektów.
Drżące ciała: „Czy można uczyć sztuki? ” prof. Grzegorz Kowalski odpowiada: „Można kształcić artystów. Od mojego mistrza Jerzego Jarnuszkiewicza
pierwszym. Przejście na poziom estetyczny niczego nie ratuje, wręcz przeciwnie: to mierność podniesiona do drugiej potęgi”. Wobec takiej diagnozy abdykacja nauczyciela sztuki współczesnej byłaby ze wszech miar usprawiedliwiona, bo jak uczyć studentów sztuki, której jedynym zadaniem jest: „ (...) zmuszanie nas wszystkich, byśmy nadawali temu
się przecież za tym kryć. Sztuka współczesna posługuje się tego rodzaju niepewnością, niemożliwością wydania jakiegokolwiek uzasadnionego sądu estetycznego, licząc na winę tych, którzy nie pojęli, że nie ma tu tej tak przez siebie postponowanej sztuki uczestniczy (jako ceniony
czyli to, co jest istotą kształcenia. Oni są tworzywem, na które trzeba
osiemdziesiątych głównym alibi dla twórców nowej sztuki) – nie mam więc pewności, czy jego tekst to efektowne epitafium na nagrobku sztu-
że uczysz? ” Grzegorz Kowalski odpowiada: „Mogę się twórczo zacho-
-
myślenia, czasem trzeba reagować natychmiast, aby chwytać in statu nascendi rozwój świadomości studenta. Bywają studenci rozpalający mnie do białości swoimi pomysłami. Ale były też pomysły, które mnie przerażały, np. koncepcja »piramidy zwierząt«. Nie miałem argumentów,
jakiego dzisiaj doszła sztuka. Wszystkie już możliwe chwyty formalne zostały wykorzystane, trudno kogoś zadziwić.”
etc. wymknąć się zupełnie spod kontroli instytucji, której normy tym
również twórcy skażeni tym „nowym” ale, że skażeni też przekonaniem racjonalizować, szukać stosownej do „nowego” dydaktyki, mocować
ariergardy można jednak nadal normy kreować. Obok tej niejako wyprzecież tradycji: klasy mistrzowskie, gdzie sposób twórczy czy choćby Ale dziś to już raczej folklor dla moich obecnych rozważań marginalny, choć ciągle obecny. Tak to wyglądało, gdy będąc studentem dokonywałem wyborów. Każda ewentualność (abstrakcja, ekspresja, surrealność, zbiorem lektur obowiązkowych. Nie wyważa się otwartych drzwi, więc zanim podejmie się twórczy trud, należy znać precedensy, móc odwołać
wydają mi się sielanką, spacerem po mądrze zaprojektowanym ogro-
element ryzyka. Czasem pojawiał się nawet wstyd wobec pomysłu, który przychodził mi do głowy, ale go nie realizowałem”. Rodzi się tu pewna nia twórczości cudzymi rękami. Wątpliwość tym bardziej uprawniona, -
pop-arcie, po konceptualizmie, które podważyły takie wartości jak
my wszyscy przegrywamy, wiąże nas świadomość wspólnej klęski.
nich takie nazwiska jak: Katarzyna Kozyra, Paweł Althamer, Katarzyna Górna, Jacek Markiewicz, Roman Stańczak, Monika Zielińska czy Artur Żmijewski. Ten ostatni nagabywany przez Sebastiana Cichockiego we wstępie do Drżących ciał ryzykuje definicję, czy może raczej próbuje zakreślić obszar nowej sztuki krytycznej: „Zaułki sztuki oczywiści nie są ślepe – to meandry ciała społecznego inwigilowane przez wyposażonych porównać do aparatu poznawczego chiromanty – wizja jest wiedzą, sen
Nawet człowiek wyłącznie na to nastawiony wreszcie czuje wyczerpanie.” Jak więc wobec głosów zwątpienia płynących ze strony wyznawców sztuki ostatniej dekady ma się zachować Akademia? Może pojawia ? Być może nie musi już ono być – jak chciał Breton – „konwulsyjne” ? Pierwszym
dyskursów: emocje, błąd, przerażenie, sprzeczność tu jest narzędziem artystycznej wywołało to autentyczny popłoch, bo nikt już nie będzie -
Instytutu Sztuki cieszyńskiej Filii Uniwersytetu Śląskiego Treści kształcenia artystycznego wobec sztuki współczesnej wynotowałem sobie kasandryczną wypowiedź Anny Keyhy: „Trzy płaszczyzny życia społecznego współczesnego człowieka –
potencjalnie więcej rozmaitych wolności, ponieważ np. nie wyrzeka się głupoty, błędu, absurdu, lęku, sprzeczności, zdominowania przez nację sztywnych procedur poznawczych, jakie nieuchronnie produkuje ortodoksyjnie pojmowana racjonalność.” Powstaje więc pytanie: jak takiej sztuki uczyć na lektur obowiązkowych umieścić Sławka Sierakowskiego, którego Artur
domenie wartości wyższych, bądź duchowych całkowitym wchłonięciem, co oznacza zmianę jej wpływu, odbioru języka znaczeń. Zmianę jej rozrywka, psychologia (stosowana). Czynią one ze sztuki użytkowe narzędzie potocznego bytowania”.
„Sztuka posługująca się zarówno własnym zniknięciem jak zanikiem swego przedmiotu była jeszcze czymś wielkim – dziełem. Czy jest nim jednak również sztuka zabawiająca się nieustannym recyklingiem dokonująca równocześnie grabieży rzeczywistości? Przytłaczająca większość sztuki współczesnej temu się właśnie oddaje – zajmuje się przywłasz-
promieniowania, nasycania sobą otoczenia, zamiast przyznawania mu zywanego artystą. Sądzę, że to dobry moment, skoro współczesny aka. -
kreowanych skandali). Przypomina to do złudzenia dowartościowywanie przez ówczesną krytykę swoistej symbiozy charakterystycznej dla ostatniej dekady – dekady kuratorów, którzydo realizacji swoich projektów posłusznych im – za-
których misją jest pokazywanie polskiej publiczności tego, co waż-
zwykle wyprzedzą Akademię.
osiągnęliśmy już dno. Wkrótce okazało się, że od spodu ktoś jeszcze może zapukać.
nionymi formami historii sztuki. Świadectwo dziwaczności, banału szy estetycznej. Oczywiście mierność ta pragnęłaby uwznioślić siebie wznosząc się na drugi ironiczny poziom sztuki. Na drugim poziomie
. Sądzę, że szansą dla niej jest powrót do pojedynczości dzieła wobec wszechobecnej globalnej produkcji, powrót do normalnej rozmowy
▶ s.19
19
literacka
się model wzajemnych stosunków: nauczyciel – student, kiedy to nie -
wieku oprócz bieżącej modnej produkcji każdy świadomy odbiorca znajdzie wiele artefaktów wymykających się opisanym wyżej schematom. Znaj-
zazwyczaj postrzegane jako główny cel kształcenia studenta na – doskonalenia aparatu artykulacji plastycznej. Uznałem, że dziś nie tędy
łego dzieła, ale wiem też, że spora część współczesnych odbiorców
tem twórczym. Ten warsztat, to już oczywiście niekoniecznie „rysunek
aforyzmowi Picassa, że artysta powinien tworzyć tak jak ptak śpiewa, artystę. Na taki opór trafiają zarówno malarze, rzeźbiarze czy graficy wowym narzędziem jest komputer, pracowici wykonawcy instalacji czy Nauczyciel, który niezależnie od wyboru narzędzia potrafi stymulować -
właśnie model akademii wydaje mi się ciągle potrzebny wobec ekspansji sztuki unikającej jakiegokolwiek wysiłku: intelektualnego czy choćby tyl-
powołam się na Dorotę Jarecką – zabrakło chemii.
Opowieści z kuchni Jacka Rykały TEKST / Marta Rusek-Cabaj
Foyer Teatru Śląskiego wystawia Teatrzyk Paniczny: kilkunastoaktową sztukę autorstwa Jacka Rykały: malarza, poety, dramaturga. Sztukę wyjątkową: historie pozamykane w geometrycznych kształtach płócien, gablot, ram, sztukę łączącą różnorodne techniki wyrazu: od malarstwa, po kolaże. Sztukę po części również teatralną, nie tylko z uwagi na otoczenie wystawy. Tytuł: Teatrzyk paniczny czyli opowieści z kuchni implikuje skojarzenia z teatrem panicznym, którego zadaniem jest zaszokować widza na zasadzie rytuału: przekraczania przez postaci tabu z jednoczesnym redefiniowaniem przez nie własnej tożsamości. Użyte w nazwie zdrobnienie może sugerować swoiste pomniejszenie wagi owego szoku, przekroczenia granicy. Jak rozegrana została sztuka Rykały? Artysta zaprasza nas do swojej metaforycznej kuchni, w której – przy kromce chleba, wódeczce – snuje opowieści o szarych ludziach i ich kolorowych życiorysach. Wchodzimy od strony podwórka, bocznym lub tylnym wejściem: traktowani bez ceregieli, naturalnie, jak gdyby nasza obecność była czymś zupełnie zwyczajnym ( „Ach, to ty! Wejdź, proszę. Wybacz bałagan, już parzę herbatę…”). Naszym plotkom nie ma końca: ci mieli wypadek samochodowy, tamten rozwalił swojego Fiata, ciekawe, czy wtedy, gdy wracali (chyba z wakacji?) napojeni Stołową
Wszędzie, gdzie można postawić granicę, oddzielić jedną rzecz od drugiej, można mówić o problemie terenu prywatnego. Tematyka krzyżówki jest o tyle interesująca, że ta gra- nica przebiega między sposobem dostarczania a odbierania informacji. Najczęściej krzyżówki składają się z pytań, jedynym wysiłkiem jaki należy wykonać jest odpowiednie wypełnienie rubryczki. Mój pomysł polega na odwróceniu sposobu czytania krzyżówki oraz skupieniu się na goto- wych odpowiedziach, które przestają mieć oczywisty charakter, kiedy zachodzi pomiędzy nimi interakcja. Teksty te potraktowane w ten sposób, przeciwnie do zwykle losowo dobieranych odpo- wiedzi w tego typu łamigłówkach, dają wrażenie przebywania w prywatnej, osobistej, pełnej emocji przestrzeni.Kolejność czytania słów zależy wyłą- cznie od odbiorcy, może on dzięki temu wejść w świat poezji prawie całkowicie nielinearnej, samemu kreując znaczenie.
Miłosz Szatkowski
TEREN PRYWATNY
ukrywaną w brązowym papierze. Z poszlak wyciągamy wnioski: jak na jednej z instalacji, której poszczególne fragmenty opatrzono numerami, jak na filmach ze zbrodnią w tle. Czasem, tuż przy rozświetlonym słońcem wejściu, ostrzeże nas tabliczka: „Baczność! Wysokie napięcie! Nie dotykać!” Każda z opowieści skrywa bowiem drugie dno, historię rodzinną, prywatną, której dotknięcie – na wzór prądu – może wstrząsnąć. Niektóre fotografie spowił metaliczny kurz, pokawałkowane przypominają puzzle, którym brak pewnych elementów. Namalowane przez artystę obrazy przypominają z bliska impresjonistyczną „wykrapiankę”: drobne punkciki łączą się w całość, kojarzą się z haftem krzyżykowym, misternym rękodziełem na potrzeby codzienności. Czarno-białe postaci ze starych zdjęć, zderzone z równie starymi przedmiotami, uderzają melancholią: młoda para tuż nad kromką suchego chleba, lustrzane odbicie dwójki dzieci stojących nad kryształową figurką śpiącego psa. Sentymentalne artefakty, w których zatopiono przeszłość, czy może pamiątki po rytuałach przejścia? Nic to, jesteśmy w kuchni, bawimy się w teatrzyk. Choć upozorowane na naturalne, zwyczajne, wszystko jest na pokaz. Bawimy się w skojarzenia, gramy z wyobraźnią. Jesteśmy aktorami, Goffmanowskimi aktorami życia.
MIŁOSZ SZATKOWSKI Student II roku malarstwa, zafascynowy poezją i jej korenspodencją ze sztukami wizualnymi. miloszatkowski.blogspot.com mrmdszatkowski@gmail.com http://miloszatkowski.blogspot.com/2012/02/teren-prywatny-krzyzowki.html
you