ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ 58α

1

2

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα, όπου ολοκλήρωσε τις μαθητικές του σπουδές στο Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων το 1973. Σπούδασε στη Μεγάλη Βρετανία, όπου το 1978 αποφοίτησε από τη Σχολή Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ. Ακολούθησε ερευνητική εργασία στον τομέα της ρευστομηχανικής και απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1982. Υπήρξε καθηγητής του Τ.Ε.Ι. Πειραιά, όπου δίδαξε Μηχανική Ρευστών και Ήπιες Μορφές Ενέργειας. Το 1985 προσελήφθη στη Δ.Ε.Η., όπου εργάστηκε ως μελετητής μηχανικός σε θέματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και περιβάλλοντος. Σήμερα είναι Διευθυντής στη Δ.Ε.Η.–Ανανεώσιμες Α.Ε. Το βιβλίο του με θέμα την αιολική ενέργεια εκδόθηκε το 2008 από τον Εκδοτικό Όμιλο ΙΩΝ. Το παραμύθι του «Ο Κανελής γνωρίζει την Αθήνα» εκδόθηκε το 2013 από τις Εκδόσεις Σαΐτα. Αγαπά τη φωτογραφία και δεν χάνει ευκαιρία να αποτυπώνει ηλεκτρονικά τον κόσμο στο φωτογραφικό του blog. Στοιχεία επικοινωνίας: dkholargos@gmail.com Photoblog: dimitrios.aminus3.com/portfolio/

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ 58α

3

4 Δημήτριος Κανελλόπουλος, Ακαδημίας 58α ISBN: 978-618-5147-40-2 Μάιος 2015 Επιμέλεια, διορθώσεις:

Αντωνία Αριστοδήμου antonia.aristodi@gmail.com

Εικονογράφηση:

Δημήτριος Κανελλόπουλος dkholargos@gmail.com

Σελιδοποίηση:

Ηρακλής Λαμπαδαρίου www.lampadariou.eu

Εκδόσεις Σαΐτα Αθανασίου Διάκου 42, 652 01, Καβάλα Τ.: 2510 831856 Κ.: 6977 070729 e-mail: info@saitapublications.gr website: www.saitapublications.gr

Άδεια Creative Commons Αναφορά δημιουργού – Μη εμπορική χρήση Όχι παράγωγα έργα 3.0 Ελλάδα Με τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα και του εκδότη επιτρέπεται σε οποιονδήποτε αναγνώστη η αναπαραγωγή του έργου (ολική, μερική ή περιληπτική, με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο), η διανομή και η παρουσίαση στο κοινό υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις: αναφορά της πηγής προέλευσης, μη εμπορική χρήση του έργου. Επίσης, δεν μπορείτε να αλλοιώσετε, να τροποποιήσετε ή να δημιουργήσετε πάνω στο έργο αυτό. Αναλυτικές πληροφορίες για τη συγκεκριμένη άδεια cc, διαβάστε στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/

5

6

7

Αφιερωμένο με αγάπη στον γιo μου Βασίλη και τον φίλο μου Γιάννη

8

9

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Ωραία μέρα για βόλτα με τον μπαμπά........................................................... 10 Η είσοδος στον αριθμό 58α ............................................................................ 12 Η πλατεία Ε. Τσίλερ........................................................................................ 14 Το ανεξάρτητο ενεργειακά σπίτι................................................................... 17 Επιστρέφοντας................................................................................................ 24 Επίλογος.......................................................................................................... 27

10

Ωραία μέρα για βόλτα με τον μπαμπά

— Κοραλία, θα πάω μέχρι τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών να παραλάβω την ταυτότητά μου, είπε στη γυναίκα του ο κύριος Μίμης, δικηγόρος Αθηνών με γραφείο στην οδό Καλλιδρομίου.

— Α, πολύ ωραία, Μίμη μου. Θα μπορέσεις, σε παρακαλώ, να κάνεις και μερικά ψώνια για το σπίτι; Να, εδώ έχω τη λίστα.

— Μπαμπά, μπαμπά, μπορούμε να έρθουμε και εμείς για παρέα; φώναξαν τα δύο αγοράκια που έπαιζαν με τα lego τους στο σαλόνι.

— Φυσικά, καμάρια μου, είπε εκείνος. Σήμερα που δεν έχετε και σχολείο μπορούμε να πάμε για μια ζεστή σοκολάτα στο αγαπημένο σας ζαχαροπλαστείο.

— Είσαι μεγάλος, ρε πατέρα, αναφώνησαν μαζί σαν χορωδία ο οκτάχρονος Βασίλης και ο εννιάχρονος Γιάννης.

— Οκέι, λοιπόν, βάλτε παπούτσια, μπουφάν και πάμε. Ετοιμάστηκαν σε χρόνο μηδέν, φίλησαν την κυρία Κοραλία, πήραν και τη λίστα και κατέβηκαν. Ήταν μόλις λίγα λεπτά με τα πόδια η απόσταση που χώριζε το σπίτι-γραφείο του κύριου Μίμη από την οδό Ακαδημίας 60, όπου βρίσκονται τα γραφεία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Βγήκαν στην οδό Χαριλάου Τρικούπη και κατηφόρισαν προς το κέντρο. Όταν έφτασαν στην είσοδο του κτηρίου που στεγάζει τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, ο κύριος Μίμης τους ζήτησε να περιμένουν λίγα λεπτά και ανέβηκε να παραλάβει την ταυτότητά του.

— Δεν θα αργήσω παιδιά, σε τέσσερα πέντε λεπτά επιστρέφω αμέσως.

11

— Οκέι, νταντ, σε περιμένουμε. Ο κύριος με το μακρύ καφέ παλτό, που έφτανε μέχρι τους αστραγάλους του, και το ψηλό καπέλο σαν αυτά που φορούσαν οι αριστοκράτες του παρελθόντος κέντρισε την προσοχή των δύο παιδιών.

— Ρε συ Γιάννη, για δες τον κύριο, λες και βγήκε από κινηματογραφική ταινία του 1930!

— Κομψότατος, όμως, φίλε μου. Και το μπαστούνι του έχει ασημένια λαβή σαν αυτά που έχουμε δει σε λαογραφικά μουσεία, είπε ο Γιάννης.

— Μα, τι κάνει εκεί; Αυτή η πόρτα δεν οδηγεί πουθενά!

12

Η είσοδος στον αριθμό 58α Ο κύριος με το μακρύ παλτό στάθηκε για μια στιγμή μπροστά από τη σιδερένια πόρτα στον αριθμό 58α που βρισκόταν δίπλα από την είσοδο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Σήκωσε το χέρι του και άγγιξε ένα από τα μεταλλικά καρφιά που διακοσμούσαν την επιφάνεια της πόρτας.

— Εξαφανίστηκε, Γιάννη μου! Έγινε καπνός! Μα πού πήγε; Έφτασαν και οι δύο μπροστά στην πόρτα. Το κτήριο ήταν κλειστό εδώ και δεκαετίες. Το έκτισε ο αρχιτέκτων Έρνεστ Τσίλερ τη δεκαετία του 1870 και ήταν κατοικία του μέχρι τον θάνατό του το 1923. Το είχαν συζητήσει με τον μπαμπά τους, διότι τους εντυπωσίαζε η πρόσοψη με τη μεγάλη σιδερένια πόρτα, καθώς και το τοξωτό παράθυρο ακριβώς από επάνω. Ήταν η είσοδος ενός πυργόσπιτου στην καρδιά της σύγχρονης Αθήνας.

— Είναι δυνατόν να το φανταστήκαμε και οι δυο μας; — Όχι φυσικά, ο τύπος έκανε τα μαγικά του και μπήκε μέσα. Το πώς παραμένει μυστήριο, αγαπητέ Σέρλοκ, είπε ο Βασίλης γελώντας.

— Για να σε δω, κύριε Γουάτσον! Μπορείς να βρεις το πώς; απάντησε πειραγμένος ο Γιάννης. Για να δούμε την τέχνη σου! Ο Βασίλης άρχισε να πατάει ένα ένα τα καρφιά, δηλαδή λόγω ύψους όσα μπορούσε και έφτανε! Στο πέμπτο άγγιγμα ακούστηκε κάτι σαν κουδούνισμα, κάτι σαν φωνή που έλεγε «Καλωσορίσατε». Αμέσως βρέθηκαν και οι δυο τους πίσω από την πόρτα.

13

— Πανικός! Όχι όχι, ψυχραιμία, αδερφέ μου, Βασίλη! Ψυχραιμία! Προσπάθησαν να βρουν τρόπο να ανοίξουν την πόρτα, μα στάθηκε αδύνατον.

— Και τώρα τι κάνουμε; Πώς θα ειδοποιήσουμε τον πατέρα που θα τον φάει η μαύρη ανησυχία και θα τρέχει στην αστυνομία να δηλώσει την απώλεια των μονάκριβων αγοριών του; Ε, πώς; Βρίσκονταν στη αρχή μιας σκάλας στο τέλος της οποίας υπήρχε μια πελώρια βελούδινη κουρτίνα.

— Να πάμε να βρούμε τον κύριο με το καπέλο, να του ζητήσουμε βοήθεια, είπε ο Γιάννης. Ανέβηκαν γρήγορα και παραμέρισαν την κουρτίνα. Το στόμα και των δυο άνοιξε διάπλατα, ενώ κοίταζαν αποσβολωμένοι προς το εσωτερικό του σπιτιού.

— Τσίμπα με, αδερφέ μου, τσίμπα με. Μάλλον ονειρευόμαστε και οι δυο, φώναξε ο Βασίλης.

— Τι λες, βρε χαζέ! Ό,τι βλέπεις βλέπω!

14

Η πλατεία Ε. Τσίλερ

15

Βρέθηκαν να κοιτάζουν μια υπέροχη στρογγυλή πλατεία. Στη μέση υπήρχε ένα σιντριβάνι, όπου το νερό ανάβλυζε μέσα από ένα μεγάλο πέτρινο τριαντάφυλλο. Περιμετρικά υπήρχαν κομψά ξύλινα παγκάκια, όπου κάθονταν άνθρωποι που κουβέντιαζαν ήρεμα, άλλοι διάβαζαν βιβλία και εφημερίδες. Παιδιά έπαιζαν με τις μπάλες τους, άλλα έπαιζαν κυνηγητό, άλλα έκαναν ποδήλατο. Το καταπληκτικό, όμως, στη σκηνή αυτή δεν ήταν η πλατεία που έσφυζε από ζωή, αλλά τα κτήρια που την περιέβαλλαν. Ήταν όλα, μα όλα, νεοκλασικά διώροφα με κεραμοσκεπές και μπαλκόνια. Η απλότητα στον σχεδιασμό τους είχε εντυπωσιάσει τους μικρούς μας φίλους.

— Κοίτα, Βασίλη, πόσο συμμετρικές είναι οι προσόψεις, με απλές, καθαρές γραμμές.

— Δίκιο έχεις, είναι όλα τόσο κομψά. Εμένα μου αρέσουν πολύ οι κεραμιδωτές στέγες με τα ανθεμωτά ακροκέραμα.

— Πωπώ! Για δες εδώ πώς στολίζονται οι όψεις τους, διακοσμητικές ταινίες, περίτεχνα διακοσμημένες σιδεριές, χρώματα παντού!

— Και αυλές, όπως στο σπίτι του παππού στο χωριό, ε; Λεμονιές, πορτοκαλιές και κληματαριές. Αλλά, για πες μου, πού πήγαν οι πολυκατοικίες της Αθήνας, είπε ψελλίζοντας ο Βασίλης.

— Πού θέλεις να ξέρω; Έχω και εγώ την ίδια απορία μ’ εσένα, απάντησε ο Γιάννης. Αλλά να, δες! Ο κύριος με το καπέλο έχει πάει στο περίπτερο. Πάμε αμέσως να του ζητήσουμε βοήθεια για να μάθουμε πού βρισκόμαστε και πώς θα βγούμε από εδώ.

16

Έτρεξαν προς το μέρος του. Τώρα που τον έβλεπαν καλύτερα είδαν ότι είχε μια όμορφη γενειάδα, γελαστό πρόσωπο και φορούσε μια πολύχρωμη γραβάτα με φιγούρες ανθρώπων από διαφορετικά επαγγέλματα. Γύρισε ατάραχος προς το μέρος τους, τους χαμογέλασε και τους είπε: — Βλέπω ότι ανακαλύψατε την είσοδο για την Ανθούπολη. Βρισκόσαστε στην πλατεία Τσίλερ. Επιτρέψτε μου να σας συστηθώ. Ονομάζομαι Ευγένιος Ευπατρίδης και είμαι μηχανολόγος μηχανικός. Τι μπορώ να κάνω για σας; — Ξέρετε, κύριε, εμείς δεν το κάναμε επίτηδες, αλλά η εξαφάνισή σας πίσω από τη σιδερένια πόρτα μάς κέντρισε την περιέργεια. Δεν πιστεύουμε σε μαγικά τρικ και έτσι φτάσαμε ως εδώ, είπε ο Γιάννης.

— Δεν πιστεύετε σε μαγικά τρικ, είπε γελώντας εκείνος. Χα χα χα! Ούτε κι εγώ, παιδιά! Χα χα χα! Ούτε κι εγώ. Πιστεύω, όμως, στην έμπνευση και στη φαντασία, συστατικά χρησιμότατα σε μια κοινωνία.

— Δεν θέλουμε να σας βάλουμε σε κόπο, κύριε Ευπατρίδη, αλλά θα θέλαμε να επιστρέψουμε. Ο μπαμπάς μας περιμένει και θα ανησυχεί. Μπορείτε να μας ανοίξετε εσείς την πόρτα; είπε ο Βασίλης.

17

Το ανεξάρτητο ενεργειακά σπίτι — Φυσικά και μπορώ, δεν θέλουμε να μείνει κάποιος στην Ανθούπολη χωρίς τη θέλησή του. Αλλά έχω έρθει εδώ για δουλειά. Πρέπει πρώτα να κάνω μερικούς ελέγχους στα ενεργειακά συστήματα ενός σπιτιού.

— Και τώρα εμείς τι κάνουμε; αναφώνησαν και τα δυο παιδιά.

— Έχετε δύο επιλογές. Ή με περιμένετε εδώ στην πλατεία ή έρχεστε κι εσείς επίσκεψη.

— Μπααα! Προτιμάμε τις επισκέψεις, ε, Γιάννη; είπε ο Βασίλης που ήθελε κι αυτός μια μέρα να γίνει μηχανικός.

— Το σπίτι βρίσκεται 100 μέτρα από εδώ, είπε ο κύριος Ευγένιος, στην οδό Ρόδων 13. Σε τρία λεπτά ήταν εκεί.

— Περίεργο χρώμα έχουν τα κεραμίδια του, είπε ο Γιάννης, μοιάζουν με τα κλασικά, αλλά είναι πιο μεγάλα και κάπως σαν να γυαλίζουν λίγο, μου φαίνεται.

— Μμμ, είσαι παρατηρητικός. Καλά κατάλαβες. Είναι φωτοβολταϊκά και όχι μόνο παρέχουν προστασία από βροχές και χιόνια, αλλά παράγουν και ηλεκτρικό ρεύμα κατά τη διάρκεια της ημέρας που καταναλώνεται ή αποθηκεύεται.

— Τι έκανε λέει; Είναι δυνατόν τα κεραμίδια της σκεπής να είναι ένα μικρό ηλεκτρικό εργοστάσιο; αναφώνησε με θαυμασμό ο Βασίλης.

18

19

— Ναι, και φυσικά είναι. Όλα τα σπίτια έχουν σκεπές με αυτήν την τεχνολογία. Το ρεύμα χρησιμοποιείται όπου απαιτείται ηλεκτρική ενέργεια, όπως ο φωτισμός και το μαγείρεμα. Ό,τι περισσεύει αποθηκεύεται σε συσσωρευτές, μπαταρίες δηλαδή, στο υπόγειο του σπιτιού. Το σπίτι είναι ηλεκτρικά αυτόνομο, είπε ο κύριος Ευγένιος.

— Και πώς δουλεύουν αυτά τα ηλιακά κεραμίδια; ρώτησε ο Γιάννης.

— Τα κεραμίδια που βλέπετε είναι φωτοβολταϊκά στοιχεία. Το υλικό από το οποίο κατασκευάζονται είναι το πυρίτιο. Εσείς το γνωρίζετε από τα παιχνίδια σας στη θάλασσα, ε; — Παιχνίδια; Έχει πυρίτιο η θάλασσα; — Χα χα! Όχι φυσικά. Η άμμος το περιέχει. Όπως καταλαβαίνετε, είναι άφθονο παντού. Το επεξεργαζόμαστε σε υψηλές θερμοκρασίες και το φτιάχνουμε σε στοιχεία.

— Και πώς γίνεται το ρεύμα; ρώτησε ο Βασίλης.

— Το ηλιακό φως ή καλύτερα να πούμε η ηλιακή ακτινοβολία περιέχει φωτόνια. Αυτά να φανταστείτε είναι μικροσκοπικά ενεργειακά σωματίδια που κάνουν τα ηλεκτρόνια που βρίσκονται μέσα στο στοιχείο να κινηθούν. Το κινούμενα ηλεκτρόνια μέσα από τα σύρματα είναι ο ηλεκτρισμός!

— Τέλειο, αναφώνησαν οι μικροί μας φίλοι. Ο κύριος Ευγένιος χτύπησε το κουδούνι. Σχεδόν αμέσως μια εξίσου με εκείνον γελαστή κυρία άνοιξε.

— Ω, καλημέρα σας! Σήμερα, βλέπω, έχουμε και εκπαιδευτική επίσκεψη, κύριε Ευπατρίδη. Παρακαλώ, περάστε. Περάστε, παιδιά.

— Ευχαριστούμε, κυρία Δάφνη. Ελάτε, παιδιά.

20

Το ισόγειο ήταν φωτεινό, τα έπιπλα λιτά και άνετα στον χώρο. Μια μεγάλη βιβλιοθήκη δέσποζε στο σαλόνι, ενώ τους τοίχους κάλυπταν πολλές φωτογραφίες από τοπία του κόσμου. Η οικογένεια που έμενε εδώ ήταν σίγουρα φιλόμουση. Ένα ηλεκτρικό αρμόνιο και μια κλασική κιθάρα έκαναν παρέα πλάι πλάι.

— Βλέπω ότι αγαπάτε τη μουσική, κυρία Δάφνη, είπε ο Γιάννης. Και ο μπαμπάς μας παίζει κιθάρα, ξέρετε. Λέει ότι του κάνει καλό, τον ηρεμεί.

— Η μουσική είναι μέρος και της δικής μας ζωής, παιδιά. Κιθάρα παίζει και η κόρη μου Αριάδνη, αρμόνιο ο σύζυγός μου Χαρίλαος κι εγώ τραγουδάω.

— Ξέρετε τι όμορφες βραδιές έχω περάσει εδώ, είπε ο κύριος Ευγένιος, η φιλοξενία τους είναι υπέροχη.

— Συγγνώμη που αλλάζω τη συζήτηση περί μουσικής, είπε ο Βασίλης, αλλά κοιτάζω τους χώρους και δεν βλέπω ούτε καλοριφέρ, ούτε θερμοσυσσωρευτές, ούτε air condition, τίποτε! Πώς ζεσταίνεστε εδώ, παρακαλώ; — Να, ο μηχανικός φαίνεται, είπε ο κύριος Ευγένιος. Εδώ, αγαπητά μου παιδιά, λειτουργεί η αβαθής γεωθερμία.

— Γεωθερμία! Τι είναι πάλι αυτό το φρούτο; είπε ο Γιάννης.

— Η αβαθής γεωθερμία εκμεταλλεύεται τη σταθερή θερμοκρασία που έχει το έδαφος και παρέχει θέρμανση, ψύξη και ζεστό νερό στο σπίτι με τη χρήση γεωθερμικών αντλιών θερμότητας. Το ζεστό νερό κυκλοφορεί κάτω από το δάπεδο των δωματίων και έτσι το σπίτι ζεσταίνεται ομοιόμορφα. Να γιατί δεν χρειάζονται σώματα στους τοίχους.

21

— Θέλετε να πείτε, κύριε Ευγένιε, πως κάθε σπίτι της Ανθούπολης εξασφαλίζει τις ανάγκες του σε θέρμανση και ψύξη από μια φυσική ανανεώσιμη πηγή ενέργειας, όπως η γη μας; — Ακριβώς, Βασίλη! Έτσι είναι, όπως τα λες.

— Δηλαδή ούτε καμινάδες ούτε ρύπανση στην ατμόσφαιρα; — Πωωω! Και πώς θα κατέβει ο Άγιος Βασίλης από την καμινάδα τα Χριστούγεννα αν τις έχετε καταργήσει, είπε πειράζοντάς τους ο Γιάννης.

— Τα αφήνει στην μπαλκονόπορτα του πρώτου ορόφου, υπάρχει ειδική συμφωνία, είπε η κυρία Δάφνη στο ίδιο ύφος με τον Γιάννη.

— Η γη, παιδιά, είναι ο μεγαλύτερος ηλιακός συλλέκτης που υπάρχει. Αποθηκεύει τη ζέστη την οποία μας χαρίζει απλόχερα. Στα σπίτια κατά τη φάση κατασκευής τους προβλέπονται γεωτρήσεις που φτάνουν σε βάθος 100 περίπου μέτρων. Σε αυτές τοποθετούνται σωλήνες με νερό που φέρνουν την ανανεώσιμη ενέργεια στον εναλλάκτη που με τη σειρά του κλιματίζει τον χώρο.

— Και καλά, δεν είναι επικίνδυνα όλα αυτά τα μηχανήματα; ρώτησε ο Γιάννης.

— Χα χα χα! Όχι φυσικά, απάντησε γελώντας ο κύριος Ευγένιος. Είναι απλά στη χρήση τους, ασφαλή και προπαντός αθόρυβα. Εδώ, επίσης, δεν τίθεται θέμα ανεφοδιασμού και αποθήκευσης καυσίμων. Η φύση έχει μεριμνήσει γι’ αυτό. Όσο γινόταν η συζήτηση, η κυρία Δάφνη είχε πάει στην κουζίνα και έφερε σε όλους από έναν χυμό πορτοκάλι. Οι μικροί μας φίλοι το ήπιαν μονορούφι.

— Τι νόστιμος χυμός, κυρία Δάφνη! Από πού αγοράζετε τα πορτοκάλια σας;

22

— Α, αυτά τα παίρνουμε από τον δημόσιο κήπο που είναι στη γειτονιά μας, Γιάννη. Βοηθάμε όλοι στη συγκομιδή και η αμοιβή μας είναι σε πορτοκάλια.

— Μου αρέσει πολύ αυτό το πορτοκαλένιο νόμισμα, είπε γελαστά ο Βασίλης σκουπίζοντας τα μουστάκια του από τον χυμό.

— Παιδιά, εγώ κατεβαίνω στο λεβητοστάσιο για να δω και να πάρω κάποιες μετρήσεις που αφορούν την απόδοση των συστημάτων και επιστρέφω.

— Είναι πολύ όμορφο το σπίτι σας, κυρία Δάφνη, και χαίρομαι που είναι και ενεργειακά αυτόνομο, είπε ο Γιάννης.

— Παιδιά, όταν οι κάτοικοι της Ανθούπολης αποφάσιζαν τι σύστημα να χρησιμοποιήσουν, η επιλογή ήταν προφανής. Η μεγάλη ηλιοφάνεια της περιοχής, η αβαθής γεωθερμία κάτω από τα πόδια μας κυριολεκτικά ήταν για εμάς μονόδρομος.

— Μα, όλα αυτά δεν είναι πιο δαπανηρά από τα συστήματα ενός συμβατικού σπιτιού; ρώτησε ο Βασίλης.

— Το αρχικό υψηλό κόστος δεν μας απέτρεψε από την εφαρμογή τους. Τα πλεονεκτήματα είναι τόσα πολλά που αξίζει τον κόπο.

— Μακάρι και στην Αθήνα να ακολουθούσαν το παράδειγμά σας, κυρία Δάφνη! Μακάρι! είπε με πικρία ο Βασίλης.

— Δεν είναι ποτέ αργά, Βασίλη! Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τα νέα αυτά συστήματα λόγω απουσίας πληροφόρησης. Να φανταστείς ότι στο σχολείο τα παιδιά μαθαίνουν γι’ αυτά από την πρώτη δημοτικού. Τα παιδιά που το ζουν κιόλας και στο σπίτι τους έχουν σχηματίσει θετική γνώμη από πολύ νωρίς. Ζουν και απολαμβάνουν τις εφαρμογές των ανανεώσιμων πηγών

ενέργειας. Εξυπακούεται πως και σε όλα τα δημόσια ή ιδιωτικά κτήρια γραφείων χρησιμοποιούνται τα ίδια συστήματα.

23

24

Επιστρέφοντας Ο κύριος Ευγένιος εμφανίστηκε. Ενημέρωσε την κυρία Δάφνη ότι όλα λειτουργούν ομαλά, υποσχέθηκε ότι θα στείλει και την τεχνική του έκθεση με email σύντομα και την αποχαιρέτησαν με ευχαριστίες.

— Κύριε Ευγένιε, είμαστε τόση ώρα εδώ και έχουμε δει ελάχιστα αυτοκίνητα στον δρόμο. Επίσης, δεν υπάρχουν σταθμευμένα αυτοκίνητα στους δρόμους. Πού τα κρύβετε; ρώτησε ο Γιάννης.

— Ε, λοιπόν, εσείς έχετε πολύ γούστο και με κάνετε συνεχώς να γελάω. Δεν τα κρύβουμε. Όλα τα σπίτια διαθέτουν υπόγεια γκαράζ με χώρους για τουλάχιστον τέσσερα μικρά αυτοκίνητα. Θα προσέξατε, επίσης, ότι όσα είδατε δεν κάνουν θόρυβο, ε; — Ναι, τώρα που το λέτε, έτσι είναι. Μήπως έχουν ηλεκτροκινητήρα; — Ακριβώς. Μέσα στην πόλη κυκλοφορούν αποκλειστικά και μόνο ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Το βράδυ φορτίζονται στα σπίτια από την αποθηκευμένη ενέργεια των μπαταριών.

— Καλά, ε, ο μπαμπάς μας που αγαπάει τα γκάζια δεν θα ήταν καθόλου μα καθόλου ευχαριστημένος με ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, είπε γελώντας ο Βασίλης.

— Καλά τα λες, συμπλήρωσε ο Γιάννης. Θα του έλειπε ο σαματάς, αλλά θα είχε ένα καθαρότερο περιβάλλον για το οποίο νοιάζεται.

25

26

— Και όμως, έχουμε λύση και γι’ αυτό, είπε ο κύριος Ευγένιος. Και σε εμένα αρέσει πού και πού να τρέχω με γκάζια. Υπάρχουν εταιρείες που έχουν υβριδικά αυτοκίνητα έξω από την πόλη. Το νοικιάζεις και κάνεις το κέφι σου. Τα μεγάλα ταξίδια γίνονται με άνεση και, όταν βρίσκεσαι μέσα σε άλλη πόλη, δουλεύει μόνο ο ηλεκτροκινητήρας. Άσε που με τον τρόπο αυτόν οδηγείς διαφορετικούς τύπους αυτοκινήτων και το χαίρεσαι.

— Πωπώ! Μου δίνετε ιδέες για μελλοντικές δουλειές, κύριε Ευγένιε, είπε ο Βασίλης. Διέσχισαν την πλατεία Τσίλερ. Ο κύριος Ευγένιος σταμάτησε μπροστά από την βελούδινη κουρτίνα.

— Λοιπόν, παιδιά, ελπίζω να αποκομίσατε πολλά για τον τρόπο ζωής στην Ανθούπολη. Εγώ σας αφήνω εδώ, με περιμένει ο φίλος μου Αλέξανδρος στο σκακιστικό καφενείο για μια παρτίδα. Απλά κατεβείτε και χτυπήστε την πόρτα ρυθμικά τρεις φορές, ταπ ταπ ταπ. Χάρηκα πολύ που σας γνώρισα και εύχομαι να ζήσετε και εσείς σε μια πόλη όπως την ονειρεύεστε.

— Ε, δεν θέλει και ρώτημα. Σαν την Ανθούπολη, θέλετε να πείτε, είπε ο Γιάννης.

— Είναι στο χέρι σας το πώς θα τη φτιάξετε, παιδιά. Είναι στο χέρι σας! Γεια σας!

Επίλογος

27

— Ταπ ταπ ταπ.

— Μεγάλε, τα καταφέραμε! είπε ο Βασίλης, καθώς βρέθηκαν ως δια μαγείας στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον αριθμό 58α.

— Ωραιότατα, αδερφέ μου, αλλά τώρα πρέπει να ψάξουμε εμείς για τον πατέρα ή καλύτερα να γυρίσουμε σπίτι και να ακούσουμε τον εξάψαλμο. Δίκιο θα έχει ό,τι και να μας πει. Δεν θέλω να το σκέφτομαι. Ντρέπομαι που τον εγκαταλείψαμε. Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του και να, είδαν τον κύριο Μίμη χαμογελαστό να βγαίνει από τον αριθμό 60 κουνώντας το χέρι του.

— Τι κάνουν τα παιδιά μου; Ελπίζω να μη βαρεθήκατε να με περιμένετε; Είμαι Εγγλέζος στον χρόνο μου, ε; Είπα τέσσερα πέντε λεπτά και να ’μαι! Έτοιμοι; — Συγγνώμη, βρε μπαμπά, θέλεις να πεις ότι ήσουν μέσα στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών μόνο για πέντε λεπτά; — Ναι. Γιατί ρωτάτε; Εσείς εδώ έξω μείνατε για περισσότερο; είπε γελώντας.

— Μπαμπά μας καλέ! τον έσφιξαν και οι δυο τους. Πόσο μας έλειψες!

— Παιδιά, αφήστε το δούλεμα! Κι εγώ σας λατρεύω, αλλά πέντε λεπτά δεν είναι και σημαντικός χρόνος αποχωρισμού!

— Πάμε πάμε για τη σοκολάτα μας και θα σου πούμε μια όμορφη ιστορία, μπαμπά. Ο κύριος Μίμης έπιασε τον καθένα από το χέρι και έβαλαν πλώρη για το μεγάλο αγαπημένο τους ζαχαροπλαστείο στην οδό Σταδίου. Οι τρεις τους είχαν πολλά να πουν.

28

29

Η ιδέα για τις Εκδόσεις Σαΐτα ξεπήδησε τον Ιούλιο του 2012 με πρωταρχικό σκοπό τη δημιουργία ενός χώρου όπου τα έργα συγγραφέων θα συνομιλούν άμεσα, δωρεάν και ελεύθερα με το αναγνωστικό κοινό. Μακριά από το κέρδος, την εκμετάλλευση και την εμπορευματοποίηση της πνευματικής ιδιοκτησίας, οι Εκδόσεις Σαΐτα επιδιώκουν να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις Εκδότη-Συγγραφέα-Αναγνώστη, καλλιεργώντας τον πραγματικό διάλογο, την αλληλεπίδραση και την ουσιαστική επικοινωνία του έργου με τον αναγνώστη δίχως προϋποθέσεις και περιορισμούς. Ο ισχυρός άνεμος της αγάπης για το βιβλίο, το γλυκό αεράκι της δημιουργικότητας, ο ζέφυρος της καινοτομίας, ο σιρόκος της φαντασίας, ο λεβάντες της επιμονής, ο γραίγος του οράματος, καθοδηγούν τη σαΐτα των Εκδόσεών μας. Σας καλούμε λοιπόν να αφήσετε τα βιβλία να πετάξουν ελεύθερα!

30

Τι να κρύβεται άραγε πίσω από την πόρτα του πυργόσπιτου στην οδό Ακαδημίας αριθμός 58α; Ελάτε να ακολουθήσουμε τα δύο αδέλφια, που ανακαλύπτουν τα ενεργειακά μυστικά μιας πόλης όπου οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται αλλά και εφαρμόζουν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Το αποτέλεσμα είναι ένα καλύτερο περιβάλλον και μια ανθρώπινη πόλη.

ISBN: 978-618-5147-40-2