Λουλουδοπερίπατος by Εκδόσεις Σαΐτα

Λουλουδοπερίπατος

________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΛΟΥΛΟΥΔΟΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

Δημήτριος Κανελλόπουλος

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα, όπου ολοκλήρωσε τις μαθητικές του σπουδές στο Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων το 1973. Σπούδασε στη Μεγάλη Βρετανία, όπου το 1978 αποφοίτησε από τη Σχολή Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ. Ακολούθησε ερευνητική εργασία στον τομέα της ρευστομηχανικής και απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1982. Υπήρξε καθηγητής του Τ.Ε.Ι. Πειραιά, όπου δίδαξε Μηχανική Ρευστών και Ήπιες Μορφές Ενέργειας. Το 1985 προσελήφθη στη ΔΕΗ, όπου εργάστηκε ως μελετητής μηχανικός σε θέματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και περιβάλλοντος. Σήμερα είναι Διευθυντής στη ΔΕΗ Ανανεώσιμες Α.Ε. Το βιβλίο του με θέμα την αιολική ενέργεια εκδόθηκε το 2008 από τον Εκδοτικό Όμιλο ΙΩΝ. Τα παραμύθια του «Ο Κανελής γνωρίζει την Αθήνα» και «Ακαδημίας 58α» εκδόθηκαν το 2013 και το 2015 αντίστοιχα από τις Εκδόσεις Σαΐτα. Αγαπά τη φωτογραφία και δεν χάνει ευκαιρία να αποτυπώνει ηλεκτρονικά τον κόσμο στο φωτογραφικό του blog. Ευχή του ένας ειρηνικός και δίκαιος κόσμος.

Στοιχεία επικοινωνίας: dkholargos@gmail.com Photoblog: dimitrios.aminus3.com/portfolio/

Λουλουδοπερίπατος

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΛΟΥΛΟΥΔΟΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

Δημήτριος Κανελλόπουλος

Δημήτριος Κανελλόπουλος, Λουλουδοπερίπατος ISBN: 978-618-5147-77-8 Απρίλιος 2016

Επιμέλεια, διορθώσεις:

Αντωνία Αριστοδήμου antonia.aristodi@gmail.com

Εικονογράφηση:

Δημήτριος Κανελλόπουλος dkholargos@gmail.com

Σελιδοποίηση:

Ηρακλής Λαμπαδαρίου www.lampadariou.eu

Εκδόσεις Σαΐτα Αθανασίου Διάκου 42, 652 01, Καβάλα Τ.: 2510 831856 Κ.: 6977 070729 e-mail: info@saitapublications.gr website: www.saitapublications.gr

Άδεια Creative Commons Αναφορά δημιουργού – Μη εμπορική χρήση Όχι παράγωγα έργα 3.0 Ελλάδα Με τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα και του εκδότη επιτρέπεται σε οποιονδήποτε αναγνώστη η αναπαραγωγή του έργου (ολική, μερική ή περιληπτική, με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο), η διανομή και η παρουσίαση στο κοινό υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις: αναφορά της πηγής προέλευσης, μη εμπορική χρήση του έργου. Επίσης, δεν μπορείτε να αλλοιώσετε, να τροποποιήσετε ή να δημιουργήσετε πάνω στο έργο αυτό. Αναλυτικές πληροφορίες για τη συγκεκριμένη άδεια cc, διαβάστε στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/

Λουλουδοπερίπατος

Δημήτριος Κανελλόπουλος

Λουλουδοπερίπατος

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους απολαμβάνουν τη φύση

Δημήτριος Κανελλόπουλος

Λουλουδοπερίπατος

Εισαγωγή

Η επιστημονική ορολογία πάντα με δυσκόλευε. Πού να συγκρατήσει κανείς τόσα ονόματα. Να όμως που οι περιγραφές γίνονται πιο κατανοητές όταν τα γνωρίζεις. Γι’ αυτό, φίλοι μου, δείτε την εικόνα που δείχνει τα μέρη από τα οποία απαρτίζεται ένα άνθος. Πριν ταξιδέψουμε με αυτό το παραμύθι, ας τα έχουμε υπόψη μας. Καλή σας ανάγνωση.

Δημήτριος Κανελλόπουλος

ταν μια υπέροχη ανοιξιάτικη μέρα. Τα δύο αδέλφια έπαιζαν χαρούμενα στο δάσος. — Κλεάνθη, τι λες, πάμε να βρούμε τα βατόμουρα που λέει η μαμά ότι είναι δίπλα στην πηγή; — Και δεν πάμε, Φλώρα. Έχουμε όλη τη μέρα στη διάθεσή μας.

Τα δύο αρκουδάκια πήραν το μονοπάτι που οδηγούσε προς την πηγή με τα κρυστάλλινα νερά. Το δάσος ήταν γεμάτο υπέροχα λουλούδια αυτήν την εποχή. Όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου υπήρχαν σε μορφή λουλουδιών. Η φύση είχε απλώσει έναν τεράστιο χρωματικό καμβά παντού. — Πωπώ, Κλεάνθη, δεν χορταίνω να τα βλέπω. Για δες αυτό. — Ναι, λες αυτό το υπέροχο μοβ που μοιάζει με… — Καμπανούλα με λένε, απάντησε το λουλούδι με καμάρι που έβλεπε τον θαυμασμό στα μάτια των δύο αδελφών. — Εσύ έχεις αδελφάκια; — Αν εννοείτε εάν υπάρχουν άλλα σαν κι εμένα, ναι. Φυτρώνουμε κυρίως στη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου. Να φανταστείτε στην Ελλάδα υπάρχουν εβδομήντα είδη καμπανούλας. — Πωπώ, τι μεγάλη οικογένεια που έχεις, καμπανούλα. Γεια σου!

Λουλουδοπερίπατος

Δεν πρόλαβαν να προχωρήσουν μόλις λίγα μέτρα και βρέθηκαν σε ένα μικρό ξέφωτο του δάσους όπου υπήρχαν εκατοντάδες πολύχρωμες παπαρούνες. — Τώρα γιατί εγώ νόμιζα ότι αυτές βγαίνουν μόνο σε κόκκινο, θα σε γελάσω, Κλεάνθη μου. — Έλα να ρωτήσουμε, να μάθουμε, είπε εκείνος. — Γεια σου, κίτρινη παπαρούνα. Τι κάνεις; — Ω, τι ευχάριστη έκπληξη, μικρά μου αρκουδάκια! Πώς και από τα μέρη μας; — Πηγαίνουμε να φάμε βατόμουρα, αλλά σταματήσαμε γιατί εντυπωσιαστήκαμε από τον πλούτο των χρωμάτων σας.

Δημήτριος Κανελλόπουλος

— Χαίρομαι που σας αρέσουμε. Είμαστε παιδιά της άνοιξης. Θα μας βρείτε παντού. — Η καμπανούλα μάς είπε ότι υπάρχουν εβδομήντα είδη της. Εσείς πόσα είστε; — Α, εμείς είμαστε σχεδόν εκατό. Έχω χάσει το μέτρημα, είπε η κίτρινη παπαρούνα γελώντας. — Μωρέ μπράβο! Είστε όλες υπέροχες! Σας θαυμάζουμε, είπε η Φλώρα. — Να έρχεστε όποτε θέλετε και να μας βλέπετε. Γεια σας! Συνεχίζοντας τον δρόμο τους τράβηξε την προσοχή τους το μικρό αγριολούλουδο με το εκπληκτικό τριγωνικό σχήμα που σχημάτιζαν τα έξι λογχοειδή του φύλλα. Μικρές σταγόνες νερού κάλυπταν τα φύλλα του που λαμπύριζαν σαν μικρά διαμαντάκια. — Ντροπαλό λουλουδάκι μού φαίνεται αυτό, Φλώρα! — Είμαι λίγο, το ομολογώ, απάντησε εκείνο. Με λένε κρόκο, αλλά πολλοί με γνωρίζουν και ως ζαφορά ή σαφράνι.

Λουλουδοπερίπατος

— Μπράβο! Τρία ονόματα! Θα πρέπει να είσαι πολύ σπουδαίο για να σου δώσουν τόσα πολλά! — Έ, όχι για να το παινευτώ, αλλά από μένα παράγεται ένα από τα πιο ακριβά μπαχαρικά στον κόσμο! Ονομάζεται σαφράν. — Σαφράν; Πολύ ανατολίτικο το όνομα του μπαχαρικού σου. — Ναι, είναι. Το σαφράν προέρχεται από τον ύπερο του άνθους μου. Συλλέγεται με πολλή προσοχή. Στην Ελλάδα με καλλιεργούν συστηματικά στην Κοζάνη εδώ και πολλά χρόνια και με λένε κρόκος ο ήμερος. — Χαιρόμαστε πολύ που σε γνωρίσαμε, κρόκε. Γεια σου! — Κοίτα, Φλώρα. Δες αυτό το απλό, υπέροχα συμμετρικό λουλούδι που αναρριχάται σε αυτόν τον βράχο. — Για να το δούμε και από κοντά. Έλα, Κλεάνθη. — Γεια σας, παιδιά. Καλωσορίσατε στο σπιτικό μου. Είμαι η καλυστέγη η φρακτώδης. — Τι έκανε λέει; Όνομα είναι αυτό; — Ναι, ναι, το επιστημονικό μου, αλλά με έχουν βαφτίσει και περικοκλάδα. — Πάλι καλά που δεν σε είπαν και πορτοκαλάδα, είπε σκασμένος στα γέλια ο Κλεάνθης. — Μμμ, φταίω εγώ που μιλάω με αρκούδες, είπε η περικοκλάδα φανερά ενοχλημένη. — Έλα, έλα! Μην του δίνεις σημασία, είπε η Φλώρα, είναι γνωστό πειραχτήρι ο αδελφός μου. — Να μάθει τρόπους, να μην αστειεύεται έτσι εύκολα. Υπάρχουν λουλούδια με ευαισθησίες παρακαλώ. — Έχεις απόλυτα δίκιο, απάντησε ο Κλεάνθης, σου ζητώ συγγνώμη. — Δεκτή και καλό δρόμο, είπε εκείνη σκαρφαλώνοντας λίγο πιο πάνω.

Δημήτριος Κανελλόπουλος

Λίγα μέτρα πιο κάτω και μέσα από τους θάμνους ξεπρόβαλαν πέντε μικρές λουλουδένιες κολόνες γεμάτες λευκά ανθάκια με μοβ φύλλα. — Μα τι επιβλητικό φυτό που είσαι εσύ! — Πωπώ, παιδιά, με κάνετε να ντρέπομαι, είπε εκείνη. Με λένε άκανθα.

Λουλουδοπερίπατος

— Εγώ δεν βλέπω πάντως αγκάθια γύρω σου να σε προστατεύουν ή κάνω λάθος; είπε η Φλώρα. — Ναι, το είδος μου δεν έχει και γι’ αυτό με ονομάζουν επίσης άκανθος η απαλή. Με χρησιμοποιούν και ως καλλωπιστικό φυτό σε κήπους. — Εμένα μου αρέσει πολύ το καμπύλο σχήμα που έχουν τα πέταλά σου, είπε ο Κλεάνθης. — Πράγματι, είμαι πολύ υπερήφανη γι’ αυτό. Το είδος μου λένε ότι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το κορινθιακό κιονόκρανο που κοσμούσε τους αρχαίους ναούς. Δεν είναι τυχαίο ότι θα μας βρείτε σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους. — Ε, εμείς είμαστε ζώα του δάσους και όπως καταλαβαίνεις δεν έχουμε πάει, αλλά χαιρόμαστε που σε γνωρίσαμε άκανθα. Γεια σου. Πέντε μοβ πέταλα με έντονες ραβδώσεις, που ξεκινούσαν από το κέντρο του λουλουδιού και έσβηναν προς τις άκρες τους, ήταν το επόμενο αγριολούλουδο στον δρόμο τους.

Δημήτριος Κανελλόπουλος

— Μμμ, ενδιαφέρον σχήμα, μμμ! — Χαίρομαι που μαντέψατε το πρώτο γράμμα του ονόματός μου, είπε εκείνη. Με λένε μολόχα. — Εσένα από πού κρατάει η σκούφια σου; — Είμαι παιδί της Μεσογείου. Μου αρέσουν τόσο οι παράκτιες περιοχές όσο και το βουνό που βρίσκομαι. Εσείς πώς και από δω; Τα παιδιά τής είπαν για τη βόλτα τους προς την πηγή, χαιρέτησαν και συνέχισαν. Το έντονο κίτρινο που ακτινοβολούσε τράβηξε αμέσως το βλέμμα τους. Ο ήλιος έπεφτε γενναιόδωρα επάνω στα χρυσά της φύλλα. Χωρίς δισταγμό μίλησε πρώτη και συστήθηκε.

Λουλουδοπερίπατος

— Γεια σας, παιδιά. Είμαι η καλέντουλα. Αρέσω πολύ στους ανθρώπους και με χρησιμοποιούν ως καλλωπιστικό και φαρμακευτικό φυτό. — Ναι, όντως είσαι πολύ όμορφη, η αλήθεια να λέγεται. Εξάλλου στους Έλληνες αρέσουν τα ξανθά λουλουδάκια! Ο ειρωνικός τόνος της Φλώρας δεν πέρασε απαρατήρητος. — Μπα, ζηλεύουμε, μικρή μου αρκουδίτσα, ζηλεύουμε; — Α, όχι, όχι. Απλά μια διαπίστωση έκανα. Γεια σου.

Δημήτριος Κανελλόπουλος

Το έντονο κόκκινο μαζί με τα πολλά πέταλα που σφιχταγκάλιαζαν το ένα το άλλο θύμιζε φούστα χορεύτριας του φλαμέγκο! — Ε, αυτό το λουλούδι είναι τόσο διαφορετικό από τα προηγούμενα, Κλεάνθη. — Ναι, μου αρέσει κι εμένα αυτό το μπέρδεμα των πετάλων του. — Γεια σας, είμαι η παιώνια. — Εσύ έχεις αδελφάκια; — Ναι, υπάρχουν πέντε είδη παιώνιας. Έχω αδελφές σε βουνά και νησιά. Στην Κάρπαθο και στην Κρήτη με φωνάζουν πηγουνιά. — Ωραιότατα ονόματα έχεις, αλλά μας αρέσει το παιώνια, μας θυμίζει τη λέξη «αιώνια» που σου ταιριάζει. — Είστε πολύ γλυκά αρκουδάκια. Να προσέχετε. Γεια σας!

Λουλουδοπερίπατος

— Φλώρα, για δες αυτό. Είναι υπέροχο! Ένα κομψοτέχνημα της φύσης. — Μεγάλα λευκά πέταλα, λευκοί στήμονες με χρυσαφένιους ανθήρες, εντυπωσιακός στύλος που καταλήγει σε τριγωνικό στίγμα! — Μα τι ωραία περιγραφή που κάνατε, βρε παιδιά. Και τόσο ακριβής. Μπράβο σας! — Είσαι ένα από τα ομορφότερα λουλούδια του δάσους μας, είπε ο Κλεάνθης. Πώς σε λένε; — Είμαι το κρίνο. Το είδος μας έχει πέντε τύπους κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα. Είμαι επίσης γνωστό και ως λείριον το πάλλευκο. Οι πιστοί με αποκαλούν και κρινάκι της Παναγίας. — Εμείς, κρινάκι μας, δεν βρίσκουμε λόγια να σου εκφράσουμε τον θαυμασμό μας. Είσαι περίτεχνο, εντυπωσιακό, ένα στολίδι της φύσης ζηλευτό! — Τα καλά σας λόγια με γεμίζουν χαρά. Σας εύχομαι να μεγαλώσετε με αγάπη για τη φύση, παιδιά. Με αγάπη και σεβασμό! Γεια σας.

Δημήτριος Κανελλόπουλος

— Τώρα αυτό έχει πάνω και κάτω; — Τι εννοείς, Κλεάνθη; — Να, έχει στραμμένο το κεφαλάκι του προς τα κάτω, ενώ τα πέταλα μοιάζουν με προπέλες στραμμένες προς τα επάνω. Είναι έτοιμο να απογειωθεί! Τα κυκλάμινα που άκουγαν τον διάλογο έβαλαν αμέσως τα γέλια. Ήταν σκαρφαλωμένα σε μια πτυχή ενός βράχου όπου παρά το λιγοστό χώμα είχαν βρει το τέλειο σπιτικό. — Καλώς τα αρκουδάκια! Καλωσορίσατε στον βράχο των κυκλάμινων! — Τι όμορφα που είστε έτσι όλα μαζί! Τι απίθανο σχήμα έχει το λουλούδι σας! — Χαιρόμαστε πολύ, παιδιά, που σας κάναμε τέτοια εντύπωση. Είμαστε τα κυκλάμινα. Ένα από τα πολλά αγριολούλουδα της ευρωπαϊκής υπαίθρου. Στην Ελλάδα υπάρχουν πέντε είδη κυκλάμινου. Είμαστε πολυετή φυτά με μοβ άνθη ή σπανιότερα λευκά και χαρακτηριστικά καρδιοειδή φύλλα με εντυπωσιακούς χρωματισμούς. Μας βρίσκει κανείς τόσο σε παραθαλάσσιες περιοχές όσο και σε υψόμετρα άνω των χιλίων μέτρων. — Και ποιο είναι το πιο διαδεδομένο είδος σας; ρώτησε η Φλώρα.

Λουλουδοπερίπατος

— Το πιο κοινό είδος κυκλάμινου στην Ελλάδα είναι το κυκλάμινο το γραικό. Αυτό έχει πυκνά μοβ άνθη. Αναπτύσσεται σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο και είναι ιδιαίτερα διασπαρμένο σε χέρσες περιοχές. — Κάθε πότε ανθίζετε; ήταν τώρα η σειρά του Κλεάνθη να ρωτήσει. — Η ανθοφορία μας αρχίζει από τον Σεπτέμβριο και διαρκεί περίπου μέχρι τον Δεκέμβριο. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες ποικιλίες, όπως εμείς, που ανθίζουμε από την άνοιξη έως τις αρχές του καλοκαιριού. — Εσάς σας έχουν δώσει μήπως αστεία ονόματα; — Χα χα! Πολλά. Ορισμένοι λόγου του σχήματος των πετάλων μας μας λένε και σκυλάκι, λαγόψωμο ή λαγουδάκι. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας μάς φωνάζουν και χοιρόψωμο. — Λαγόψωμο, χοιρόψωμο! Γιατί παρακαλώ; — Να, επειδή τις ρίζες μας τις τρώνε οι λαγοί και οι χοίροι. Στην Κέρκυρα μας βάφτισαν αυτιά του λαγού και στην Κάσο λουλλάδες. Υπάρχει όμως κάτι τελευταίο για το οποίο καμαρώνουμε πολύ. — Τι είναι, τι; — Να, ακούσαμε ότι πρόσφατες ιατρικές έρευνες και μελέτες έδειξαν ότι εμείς τα κυκλάμινα έχουμε και θεραπευτικές ιδιότητες, ενώ ήδη μας χρησιμοποιούν στη φαρμακευτική. — Μα τι σπουδαία λουλούδια είστε εσείς. Γεια! Θα σας δούμε στον γυρισμό! — Γεια σας, παιδιά!

Δημήτριος Κανελλόπουλος

Δεκάδες χαρούμενα προσωπάκια πρόβαλαν μέσα από έναν βαθυπράσινο θάμνο που ήταν το σπίτι τους. — Πανέμορφος θάμνος και λαμπρά στολισμένος, αναφώνησε η Φλώρα. — Καλώς τα παιδιά. Είμαι η μαργαρίτα, είπε το μεγαλύτερο σε μέγεθος από τα χρυσόλευκα αγριολούλουδα. Παρά την εμφάνισή μου δεν είμαι ένα λουλούδι. Αν με παρατηρήσετε προσεκτικά, θα δείτε ότι σ’ εμένα

Λουλουδοπερίπατος

περιλαμβάνονται δύο είδη λουλουδιών. Τα ακτινωτά μου ανθύλλια που θυμίζουν πέταλα και τα ανθύλλια του κίτρινου δίσκου μου. Μαζί φτιάχνουν εμένα! — Τώρα που το λες, το βλέπουμε. Το όνομά σου είναι ελληνικό; — Όχι, η λέξη μαργαρίτα έχει λατινογενή προέλευση. Το ελληνικό μου όνομα είναι ανθέμιδα. — Μωρέ, το όνομά σου είναι πολύ γνωστό. Στη μαμά που αρέσουν πολύ τα τραγούδια, το σιγομουρμουρίζει πολύ συχνά!. Μμμ, να δεις πώς το λένε, πώς; — Εννοείς το τραγούδι «Η Μαργαρίτα, η Μαργαρώ»; — Ναι, μπράβο, του πολύ σπουδαίου έλληνα μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη. Το τραγούδησε ο αλησμόνητος λαϊκός τραγουδιστής Γρηγόρης Μπιθικώτσης, απάντησε όλο καμάρι ο Κλεάνθης. — Μωρέ, για αρκουδάκι σε βλέπω πολύ καλά πληροφορημένο! Μπράβο σου! Είναι αλήθεια πως το άνθος μου συμβολίζει την αγνότητα, την αθωότητα και το νέο ξεκίνημα. Επίσης, χαρακτηρίζει την πιστή αγάπη. — Ναι, γι’ αυτό και το τραγούδι είναι ένας ύμνος στην αγάπη, είπε η Φλώρα. Έσκυψε και έδωσε ένα φιλί στην υπέροχη μαργαρίτα.

Δημήτριος Κανελλόπουλος

Η επόμενη στροφή έφερε τους μικρούς μας φίλους πρόσωπο με πρόσωπο με ένα άλλο αριστουργηματικό αγριολούλουδο. — Κοίτα, Κλεάνθη! Υπέροχα μπλε-μοβ άνθη που περιέχουν λευκά και κίτρινα σχέδια. — Καταπληκτικό! Πώς σε λένε λουλουδάκι; — Είμαι η ίριδα. Πήρα το όνομά μου από την αρχαία θεά Ίριδα, τη θεά του ουράνιου τόξου. — Του ουράνιου τόξου! Να γιατί έχεις τόσο εντυπωσιακά χρώματα! — Η Ίρις, παιδιά, ήταν επίσης και αγγελιοφόρος των θεών, κυρίως του Δία και της Ήρας. Μετέφερε μηνύματα από τον Όλυμπο, που θεωρούνταν κατοικία των θεών, στη γη με την καμπύλη του ουράνιου τόξου. Το όνομα «Ίρις» σημαίνει στα αρχαία ελληνικά προφορικός λόγος και λόγος γενικά. Η

Λουλουδοπερίπατος

λέξη σημαίνει επίσης και μάτι του ουρανού. Αυτό λοιπόν ήταν το όνομα πού δόθηκε στη θεά, στο λουλούδι και στην κόρη των ματιών μας. — Άρα αυτό σημαίνει ότι καθένας από μας κουβαλάει μαζί του ένα κομμάτι ουρανού, είπε εντυπωσιασμένη η Φλώρα. — Ναι, καλή μου. Πολύ όμορφο αυτό που σκέφτηκες. Το είδος μας επίσης έχει διάφορα χρώματα. Η κίτρινη ίριδα είναι το σύμβολο του πάθους, η λευκή ίριδα είναι το σύμβολο της αγνότητας, ενώ το δικό μου μοβ υποδηλώνει σοφία. — Μωρέ, με όσα μάθαμε από σένα σίγουρα είσαι ένα σοφό αγριολούλουδο, πρόσθεσε ο Κλεάνθης.

Δημήτριος Κανελλόπουλος

— Κοίτα αυτά τα λουλούδια, Κλεάνθη. Είναι σαν να παίζουν κρυφτό. Έχουν τυλιγμένα τα πέταλά τους σφιχτά μεταξύ τους. — Ναι, τα βλέπω. Έχουν φύλλα μακριά και σαρκώδη, αυλακωτά με σχήμα λογχοειδές. Τι ψηλό βλαστό που έχουν! — Ναι, πράγματι. Και το άνθος στην κορυφή μοιάζει με κύπελλο! Καλά, τα χρώματά τους είναι μοναδικά∙ κίτρινα, κόκκινα, λευκά, πορφυρά και ροζ! Η ίριδα πολύ θα τα ζήλευε. — Γεια σας, παιδιά, είμαι η τουλίπα. Καλώς ήλθατε και στη δική μας γειτονιά. — Γεια σου, υπέροχη τουλίπα! Πες μας κάτι για σένα. — Στην Ελλάδα φυτρώνουμε σε βραχώδεις περιοχές, ορεινές και ημιορεινές. Βέβαια, μερικές φορές ορισμένες από τις αδελφές μας έχουν σχέση με καλλιεργούμενες περιοχές, ιδιαίτερα αυτές όπου φύονται και σιτηρά. — Η μαμά μάς είπε ότι υπάρχει μια χώρα στην Ευρώπη που σας καλλιεργεί μαζικά. Είναι αλήθεια; — Ναι, έτσι είναι. Μεγάλες οργανωμένες καλλιέργειες βρίσκονται στην Ολλανδία και καλύπτουν τεράστιες εκτάσεις. Γι' αυτό η Ολλανδία ονομάζεται και χώρα της τουλίπας. — Έχουμε ακούσει ότι το είδος σας συμβολίζει την αγάπη. Γιατί; — Υπάρχουν πολλοί μύθοι σχετικά με τη γέννησή μας. Ένας από αυτούς αναφέρεται στον πέρση πρίγκιπα Φαράχ. Αυτός ήταν πολύ ερωτευμένος με τη Σχιρίν. Μια μέρα η αγαπημένη του σκοτώθηκε. Ο Φαράχ τότε έπεσε με το άλογό του σε έναν γκρεμό θέλοντας να αυτοκτονήσει. Το αίμα του απλώθηκε στο έδαφος και κάθε σταγόνα του έγινε τουλίπα. Από εκείνη τη στιγμή η τουλίπα έγινε το έμβλημα της απόλυτης αγάπης. — Πωπώ! Τραγικό! Αλλά δημιούργησε εσένα που σε χαίρονται τώρα όλοι οι ερωτευμένοι στη γη, είπε η Φλώρα με έναν αναστεναγμό. — Ναι, καμαρώνουμε όλες για αυτόν τον συμβολισμό με το συναίσθημα της αγάπης. Είναι υπέροχο να αγαπάς και να σε αγαπάνε. Να είστε και εσείς αγαπημένοι πάντα! — Σε ευχαριστούμε. Γεια σου τώρα!

Λουλουδοπερίπατος

Στο επόμενο ξέφωτο του δάσους τα δύο μικρά αρκουδάκια αντίκρισαν ίσως το ψηλότερο λουλούδι που είχαν δει ποτέ στη ζωή τους. — Για δες το! Λες και θέλει να φτάσει τον ουρανό. Είναι πιο ψηλό και από τη μαμά όταν στέκεται όρθια! — Σας έχω δει εδώ και αρκετή ώρα που μιλάτε με τα άλλα αγριολούλουδα, παιδιά. Είμαι η αλκέα, είπε ένα από τα άνθη.

Δημήτριος Κανελλόπουλος

— Έ βέβαια, έχεις το πλεονέκτημα του ύψους. Μας βλέπεις αφ’ υψηλού! — Η φύση μάς έδωσε αυτό το χάρισμα. Ορισμένες από εμάς φτάνουμε και τα δυόμισι μέτρα. — Έτσι και ήσασταν άνθρωποι, θα παίζατε μπάσκετ, είπε χαριτολογώντας ο Κλεάνθης. — Ναι, γιατί όχι! Χμ, έχεις χιούμορ εσύ. — Είμαστε όλο αυτιά! Για πες μας για σένα. — Ωραία, ας αρχίσουμε με το όνομά μου. Είμαι γνωστή και ως αλθαία, αλλά πολλοί με γνωρίζουν ως δενδρομολόχα. Τα φύλλα μου, όπως βλέπετε, είναι σε σχήμα παλάμης, χνουδωτά, με οδοντωτά ή πριονωτά χείλη. Είμαι πολυετές φυτό με πολύ ψηλό όρθιο βλαστό, ο οποίος καλύπτεται από μεγάλα άνθη κατά μήκος μου. Τα άνθη μας είναι συνήθως κόκκινα, ροζ ή ιώδη και έχουν σχήμα χωνιού και διάμετρο μέχρι δέκα εκατοστά. Το είδος μας ευδοκιμεί σε περιοχές μέσου και χαμηλού υψόμετρου. Η περίοδος ανθοφορίας μας είναι από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο. Η καταγωγή μου είναι από την Κασπία και τη Μαύρη Θάλασσα, αλλά έχω συγγενείς και στην ανατολική Μεσόγειο. — Πολυταξιδεμένη είσαι. Σημαίνει κάτι το όνομά σου; — Ναι, το όνομα προέρχεται από την ελληνική λέξη «άλθω» που σημαίνει θεραπεύω. — Πολύ ενδιαφέρον ακούγεται. Για πες μας περισσότερα. — Είμαι γνωστή από τους αρχαίους Έλληνες. Ο έλληνας φιλόσοφος Θεόφραστος είχε πει πως το μείγμα δενδρομολόχας και κρασιού θεωρούνταν στην αρχαιότητα δοκιμασμένο μέσο κατά του βήχα. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι πρακτικοί γιατροί με χρησιμοποίησαν για τις παθήσεις των πνευμόνων, αλλά και τις εντερικές φλεγμονές. Τον Μεσαίωνα με καλλιεργούσαν σε κήπους μοναστηριών. Μου αρέσει να φυτρώνω σε υγρά, αλμυρά μέρη, όπως κοντά στη θάλασσα. — Καλά τα λες, αλλά ωραία είναι και εδώ στο βουνό μας, ε; — Ναι, δεν παραπονιέμαι. Όμορφα περνάμε και εδώ. Άσε που με λατρεύουν και οι μέλισσες και με επισκέπτονται καθημερινά. Αλλά και η δική σας παρέα μου άρεσε. Να περνάτε να μας βλέπετε, παιδιά. — Ευχαριστούμε, αλλά το ταξίδι μας συνεχίζεται. Γεια σου, αλκεαλθαιοδενδρομολόχα!

Λουλουδοπερίπατος

Τα αρκουδάκια μας πλησίαζαν στην πηγή και ήταν έτοιμα να αρχίσουν την έρευνά τους για τα γευστικά βατόμουρα, όταν εκεί, στις παρυφές του μονοπατιού, ένα μικρό ανθάκι τους χαμογέλασε. — Εμένα δεν θα μου μιλήσετε; είπε διστακτικά. Τα παιδιά κοίταξαν χαμηλά και αντίκρισαν ένα λεπτό ανθάκι με έξι πέταλα, απόλυτα συμμετρικό. Είχε σκληρά, μάλλον δύσκαμπτα φύλλα, που έμοιαζαν

Δημήτριος Κανελλόπουλος

με γρασίδι, και αποτελούσε μέρος μιας συστάδας από άσπρα αστεροειδή άνθη τα οποία στιγματίζονταν με πράσινο χρώμα στο πίσω μέρος τους. — Μα εσύ μοιάζεις με αστέρι, είπε η Φλώρα. — Ναι, με λένε και αστέρι της Βηθλεέμ λόγω του σχήματος που κάνουν τα πέταλά μου. Το κανονικό μου όνομα όμως είναι ορνιθόγαλο. — Ορνιθόγαλο! Είσαι δηλαδή το γάλα της κότας; άλλο που δεν ήθελε ο Κλεάνθης να αρχίσει τα πειράγματά του. — Δεν με ενόχλησε το αστείο σου, μικρέ! Ξέρεις πως το όνομά μου έχει αρχαιοελληνική καταγωγή και σημαίνει του πουλιού το γάλα, εννοώντας κάτι το σπάνιο, κάτι το εκλεκτό; — Μμμ, όχι, δεν μπορώ να πω πως το γνώριζα, είπε συμμαζεμένος ο χνουδωτός φίλος μας. — Είμαι συγγενής με το κρίνο που σίγουρα συναντήσατε στον δρόμο σας. — Ναι, πραγματικά το γνωρίσαμε. Ήταν υπέροχο, όπως και εσύ, ήταν τώρα η σειρά της Φλώρας να απαντήσει διορθώνοντας και την αταξία του αδελφού της. — Μόνο στην Ελλάδα είμαστε περισσότερα από είκοσι είδη. — Τώρα που το σκέφτομαι, η μαμά μάς μίλησε για σένα. — Και τι σας είπε, παρακαλώ; Τι; — Να, ότι είσαι τοξικό! Γι’ αυτό σε αποφεύγουν όλα τα ζώα. — Δεν φταίω εγώ. Είναι η προστασία που μου χάρισε η φύση για να μη με τρώτε εσείς! Αλλά, για να ξέρετε, οι βολβοί μου είναι εδώδιμοι αν είναι καλά μαγειρεμένοι ή αποξηραμένοι και κονιορτοποιημένοι. Το απόσταγμά μου χρησιμοποιείται από τους βοτανοθεραπευτές ως θεραπευτική αγωγή για την αντιμετώπιση της θλίψης. Η ουσία που περιέχει είναι ένα ανανεωτικό ίαμα που προσφέρει ηρεμία σε όποιον έχει υποστεί νευρικό κλονισμό ή ψυχικό τραύμα. — Ε, αυτό είναι σπουδαίο. Θα σε αφήσουμε όμως, αστεράκι, γιατί έχουμε να πάμε κάπου; — Μα όλο το δάσος το γνωρίζει. Στην πηγή για βατόμουρα! Γεια σας, παιδιά. Χάρηκα που σας γνώρισα. Τα δύο αδέλφια έπεσαν με τα μούτρα στους θάμνους με τα βατόμουρα. Ήταν και στην ανάπτυξη, βλέπετε. Ήπιαν και νεράκι από την πηγή και ευχαριστημένα πήραν τον δρόμο της επιστροφής προς τη σπηλιά τους όπου θα τους περίμενε και η μαμά τους.

Λουλουδοπερίπατος

— Φλώρα, έχω μια ιδέα! — Για να την ακούσω. — Να, τι θα έλεγες τώρα που γυρίζουμε να κόψουμε διάφορα αγριολούλουδα και να τα προσφέρουμε στη μαμά; — Καλά, δεν ντρέπεσαι! Θα ήθελες εσύ να έρθει κάποιος και να σου κόψει λίγο από τη μύτη σου, λίγο από το αυτί σου, λίγο από τη γούνα σου και να το πάει στη μαμά του; — Εεε; Όχι, φυσικά, είπε εκείνος. Θα με πλήγωνε. — Ακριβώς. Τα αγριολούλουδα που γνωρίσαμε είναι μοναδικά και πρέπει να τα χαιρόμαστε εκεί που φυτρώνουν, εκεί που είναι το σπίτι τους. Στη μαμά θα πούμε τις ωραίες ιστορίες που μας είπαν. — Λοιπόν, Φλώρα, από δω και πέρα θα σε φωνάζω χαϊδευτικά και φυσιολάτρισσα! — Δεκτόν!

Δημήτριος Κανελλόπουλος

Λουλουδοπερίπατος

Η ιδέα για τις Εκδόσεις Σαΐτα ξεπήδησε τον Ιούλιο του 2012 με πρωταρχικό σκοπό τη δημιουργία ενός χώρου όπου τα έργα συγγραφέων θα συνομιλούν άμεσα, δωρεάν και ελεύθερα με το αναγνωστικό κοινό. Μακριά από το κέρδος, την εκμετάλλευση και την εμπορευματοποίηση της πνευματικής

ιδιοκτησίας,

επαναπροσδιορίσουν

τις

οι

Εκδόσεις

σχέσεις

Σαΐτα

επιδιώκουν

να

Εκδότη-Συγγραφέα-Αναγνώστη,

καλλιεργώντας τον πραγματικό διάλογο, την αλληλεπίδραση και την ουσιαστική επικοινωνία του έργου με τον αναγνώστη δίχως προϋποθέσεις και περιορισμούς. Ο ισχυρός άνεμος της αγάπης για το βιβλίο, το γλυκό αεράκι της δημιουργικότητας, ο ζέφυρος της καινοτομίας, ο σιρόκος της φαντασίας, ο λεβάντες της επιμονής, ο γραίγος του οράματος, καθοδηγούν τη σαΐτα των Εκδόσεών μας. Σας καλούμε λοιπόν να αφήσετε τα βιβλία να πετάξουν ελεύθερα!

Δημήτριος Κανελλόπουλος

Ένας ξεχωριστός περίπατος μέσα στην ελληνική φύση δίνει την ευκαιρία σε δύο αρκουδάκια να γνωρίσουν τη χλωρίδα του τόπου τους. Τα σχήματα και τα χρώματα τους μαγεύουν. Ακούν ιστορίες και παραδόσεις αιώνων. Μαθαίνουν να χαίρονται και να εκτιμούν το φυσικό περιβάλλον.

ISBN: 978-618-5147-77-8