పరిశుద్ధ గ్రంథము నిజముగా దేవుని వాక్యమా?

Page 1

పశుద గ ంధము జము క? ప శ: పశుద గ ంధము జము క? జబు: ఈ ప శకు మన సనము మనము పశుద గ ం చూ నమును మయు మన తముల కున ముఖతను శంచడ క, మన న తన ప వమును అ చూతుం ఒకళ పశుద గ ంధము జము క, అడు మనము ం, చద, బ, మయు న. ఒకళ పశుద గ ంధము క, అడు యడమం యడం డు పశుద గ ం మనకు ఇడ స వము మన ఆయనకు గల మను ఉహసు ం “ప తత” అ పదమునకు అర ము డు ఎ ఉం మయు మనము సన సంబం ఎ క ఉండగల అ షలను డు మనకు యసు డ ఇ ఎటువం షయములం ఒకళ పశుద గ ంధము డు మనకు బయలుపరచకుం ఉం మనము లుసునకళం. పశుద గ ంధం క ప తత మనకు షురు 1500 సంవతరముల లము క మక మము ఇయుండ, నడు సన సంబంధమును కయుండుటకును వలన ప షయమును అ కయుం. ఒకళ పశుద గ ంధము జము క, అ స షయములను, మతసంబంధన ఆరములను, మయుక షయములను అ ఆఖరున అరం. మనలను మనము అడుగునవలన ప శ ఏమం పశుద గ ంధము జము కమ ఒక మం సకము త ద ఎ లుసుగలము? ఇప వరకు యబయున అ మతసంబంత సకముల నుం పశుద గ ం ప కం ఉం ఆ షన సంగ ఏ? పశుద గ ంధము జము కన ఏమ ఆరములు ఉ? పశుద గ ంధము జము కమయు, కన రణ వలన కనదయు, ప ధమున స మయు ఆరవవర సంబంత షయములకు నదయు ఖల ఎంతవరకు జమున లుసునుటకు న న ప శలను ముఖము పం. పశుద గ ంధము కము పగసు ంద ఎ అనునము దు లు ఇన షయం ఇ సషతుం: “ రు రూయ న వవలన రుం ఆసంగ , యందు లుకడ ఉండుము. వజనుడు సనదు ప సరమునకు రము ద పయుండునటు శమువలన కన ప ఖనము ఉపంచుటకును, ఖంంచుటకును, తదుటకును, యందు యుటకును ప జనకరయున” (2 3:15-17) పశుద గ ంధము జము కన లుటకు అంతర త మయు హ ఆరములు ఉ అంతర త ఆరములు ఏవన పశుద గ ంధం ఉం క మూ గూ షలు. పశుద గ ంధము జము కన లుటకు గల అంతర త ఆరముల ద క ఐకత. స వము అర ఆరు సకములు రు ఉనను, మూడు ఖండముల యబయునను, మూడు ధ షల యబయునను, షురు 1500 సంవతరముల వవ యబయునను, ధ వన నములకు ం 40 మం కం ఎకువమం రచతల యబయునను, పశుద గ ంధము ఆ నుం అంతము వరకు ఎటువం ధములు కుం సక సకము ఉంటుం ఈ ఐకత ఇతర అ సకములకం పశుద గ ంధము షనద మయు నదు యుటకు డు నలను ం ంన టలకు క మూలమునద అన ఋ.
పశుద గ ంధము జము క అ అన ఇంక అంతర త ఆరం ప తుల ందుపరచబయున ప వచనములు వగత శమున ఇలు, పట ణములు మయు న క భషతును గూ వందల ల స త ప వచనములను పశుద గ ంధము క ఉం. ఇతర ప వచనములు య ఉండుటకు గుం, తనను నన కంద రకు ఉం గూ లుతు. ఇతర మత సకముల ఉన ప వచనములవ డమ ం వకులు ప వచనములవ కుం, పశుద గ ంధ ప వచనములు స తన సు సు ను గూ త బంధన ద మూడు వందల ప వచనములు ఉన. ఆయన ఎకడ డ ఆయన వంవ ఏ అ షయములు త క ఆయన ఎ మర ఎ అ షలు కూ అకడ ముందు పబన పశుద గ ంధము రరబన ప వచనములను క మూలం త ఏ తుద ధం అ వంచ లుదు. పశుద గ ంధం ఉనంత రపకత ప వచనముల రకము అంత పరంతము ఏ ఇతర మతగ ంల కూ దు పశుద గ ంధము క క మూలమునకు గల మూడవ అంతర త ఆరము షన అరము మయు శ . ద ండు ఆరముల కం ఇ ంత వరకు వగత అనుభవమునకు సంబంంననప, పశుద గ ంధము క క మూలమునకు ఇ ఒక శ వంతన ము పశుద గ ంధము క అరము యబన అ సకముల వం అరము దు. కము క అం యన శ రుంన క తముల నము ఈ అరము మయు శ చూడగలం. మదన సలు గరు, సంగ సంపరులు ంపబ రు, డువబనరు మయు మరణమునకు నగురు రబరు, గడు రసు లు నరుదంచబ రు, లుగంపబ రు, మయు షము మ రబం. పశుద గ ంధము లకన మయు రగల శ కయుం మయు అ స వము కము గనుక ఇ ధం పశుద గ ంధము జము కము అన హన ఆరములు కూ ఉ ఒక పశుద గ ంధము క త కత. పశుద గ ంధము త క సంఘటనలను వరుసు ం గనుక, స కత మయు ఖతతము ఏ ఇతర త క ద వ ధృకంచబడుతుం వసుఖ ఆరములు మయు ఇతర రచనల పశుద గ ంధం ఉన త క షలు మర మర ఖతన మయు స వన ఋ యబ స పశుద గ ంధముకు మద వసుఖల మయు ఇతర నప తుల ఆరములు న ప పంచం నుం మనకున అ షము నదు యబన సకము సు ం పశుద గ ంధము ఖతము మయు స వము త కం ధుకంచబన సంఘటనలను నదు సు ంద షయము మతసంబంధన షలను మయు ంతములను గుం అ ప సూ క న కం కు టను రూంచుటకు సయపడుతుంద అన ప సూచన పశుద గ ంధము జము కము అ టకు ఇంక హన ఆరము రంన నవ రచతల క యర త. ముందు నటు, తన టలను నదు యుటకు డు అక వృతులకు ంన మనుషులను డుకుడు ఈ మనుషుల తముల అధయనం, రు యర ం మయు ఉర మనం చూడగలం. రు నన బ రు రు తన మరణమును కూ ందుటకు ద ప రన షయం ఈ రణన యర న మనుషులు డు తపక డ నర సుం. త బంధన న రు మయు అకన వందలల సులు (1 ం 15:6) సంశము క సతమును ఎనరు ఎందుకన సు సు మరణమును జం న తరుత ఆయనను చూరు మయు ఆయన రు సమయమును గరు. న సు ను చూడడం వ న ప చూం. భయము గువడం ను డు బయలుపరన సంశం త ము వ కూ ద ప రు.
పశుద గ ంధము జము కమ తములు మయు మరణములు సు. పశుద గ ంధము జము క అనుటకు ఆఖరు హన ఆరము పశుద గ ంధము క అయత ( శతం) నతను బ మయు న కము అ కు ష బ , చత ఏ ఇతర సకముల కం కూ పశుద గ ంధము రన డులను మయు శతకన ప యలను చచూం డయ వం ఆమ చక వ దలు, కమూ రంకుశుల నుం ల కులు మయు ఆ యులు (డు ఇంతరన శ ద నరు) వరకు పశుద గ ంధము అ తటు న నంద టు కూ ప పంచం అతంత ప చుతన సకము ఈ పశుద గ ంధము ఉం. సమనుభవం అంత, సంశయదులు పశుద గ ం ఒక కటు కథ పగంరు వసుఖ త కన ంం వకులు ననద మయు తబనద రు, క క మయు య సంబంత వనలు మయు ధలు ప పంచమందంతట గల సజములన మయు సంసతులన అనుకూల ప చూం ఇ ఇంకను -స ముల ను, నక స ముల ను, మయు జయ ఉదల ను యబడుతూ ఉం, అ యబనడు ఎంత సతన మయు సందరమునకు తన ఉం అం సతన మయు సంబంంన ఈడు కూ ఉం. గన 2000 సంవతరములు కనంత మం లను మయు సంసతులను న సకము ఇ వకులు ఎంత , శనం , తరు యకు, పశుద గ ంధము అ ఉంటుం; స కత మయు తముల గల ప వం రటు రుటకు, యుటకు, శనంయుటకు న అ ప యతములను అ ఖతతము భదపరచబన నం ఈ పశుద గ ంధము జము కమయు మయు అ ఆయన నతన శ డబడుతుంద స గల ం ఉం పశుద గ ంధము ఎంత యబనను అర మయు ంద బయటకు వసు ంద షయం మనలను ఆశరపరచకూడదు. టు కు సు డు, “ఆశమును భూయును గంచును టలు గంప” అ(రు13:31) ఈ ఆరములను చూన మట సంహం ఎవ చు, అను, పశుద గ ంధము జము కము అ
లణములు ఏ? డు ఎ ఉండు? ప శ: లణములు ఏ? డు ఎ ఉండు? జబు: కన మనకు డు ఎ ఉండు మయు డు ఎ ఉండడు అ షలను ం అరము కుం, లణములు వంచుటకు ఎ ప యతనను ఒక అయము కం ఎకు దు, ప కం అర ం సుకు షయం (బు 42:7) ఇ అయములు పడం అ సన దు డు ఎగు ఉం మనం అర ం సునుటకు ప యంల పడం అ ద అతుం. అ యుటకు మనం ఫల త మునకు రుద ము వరవతలను సు, అనుసం, ఆంచుటకు సు ం (ర మ 20:3-5) డు ఆయనను గుం ఏ బయలుపరలనుకుం మనం లుసునగలుగుం. గుణముల లణముల ఒక “లుగు, ” అం ఆయనను గూన సరం ఆయన యపతత ఇడు (ష 60:19; బు 1:17). డు తనను గూన నమును బయలుపరడు అ స వం ర పరచబడకూడదు ( 4:1) సృ , ఖనములు, మయు శరన కము (సు సు ) డు ఎగు ఉం లుసునుటకు మనకు సయపడ. డు మన సృకర అయు మనము ఆయన సృ గములయు (ఆండము 1:1; ర న 24:1) మయు ఆయన క మనము యబ ము అ నము మనము రంము నడు సృ అంతద ఉం ద అరము ఇవబడు (ఆ. 1:26-28). పతనము సృన, అనను అ రములకు సంగ హ అవకనములను ఇసుం (ఆ 3:17-18; 1:1920). సృక , సం షతను, అం, మయు క పగ క ఔనతం క వం మనకు కలుగుతుం ఇయబన రుల అధయనము డు ఎగు ఉం అ మన పలన ంత సయపడుతుం. అ ఈ ంద నబ: ఎం – బలన డు, కన డు (ఆ. 1:1) అ – ప భు, ఇ యజ-వకు బం సూసు ం (ర మ. 4:10, 13) ఎ ఎ – సనతుడు, అతంత బల (ఆ. 14:20) ఎ – చూచుచున బలన డు (ఆ 16:13) ఎ ష – సరశగల డు (ఆ 17:1) ఎ ఒ – తున డు (ష 40:28) – , “ను, ” ఐనడు, అన తున సయంచత డు (ర మ 3:13, 14) డు తుడు, అం ఆయనకు ఆరంభం దు మయు ఆయన మనుగడ ఎనడు ండదు. ఆయన మరణము డు మయు అనంతుడు (య 33:27; ర న 90:2; 1 1:17) డు రుడు, అం ఆయన రడు; ఇం అర ం ఆయన శయం ఆరపడదనడు మయు నమకనడు (మ 3:6; సంఖ 23:19; ర న 102: 26, 27) డు లడు; ఆయన యల తతం ఆయన వంరు ఎవరు రు. ఆయన అసనుడు మయు
పరుడు(2సమూ. 7:22; ర న 86:8; ష 40:25; మత 5:48). డు అషవశండు, అర ం డు,పధవశండు, మయు ఆయనను పరం అర ం సు షయం అ అగంనడు (ష 40:28; ర న. 145:3; . 11:33, 34). డు యవంతుడు; ఆయన పతం చూ షయం వకులను చూ రండు దు (య. 32:4; ర న 18:30) ఆయన సరశగల డు; ఆయన సమస -శ కన డు మయు ఆయనకు ఇషం ఏ యగలడు, ఆయన పనులు ఆయ ఇతర గుణములను అనుసం ఉం (ప కటన 19:6; 32:17,27) డు సంత, అం ఆయన అ ఉనడు, అం అర ం ఆయన సమస ము అ దు (ర న 139:7-13; 23:23). ఆయన సర , అం ఆయనకు భూత, వర న మయు భషతులములు మయు ఏ సమయము మనము ఏ ఆసు ఆయనకు లుసు. ఆయనకు సమస ము లుసు గనుక, ఆయన రుఎలడూ కూ యవంతం ఉంటుం (ర న 139:1-5; తలు 5:21) డు ఒక; ఆయన తప ఎవరు కవడం త దు, మన హృదయముల క ఆశలను మయు న అవసరతలు రగ వ ఆయన ధం. ఆయన త మన ఆధనకు మయు భ అరు డు (య 6:4) ఆయన మంతుడు, అం డు తదములను వదట డం యదు, యడు. మన పములు ంచబడుటకు మయు యము వలన మన ప రములు సు పబనడు ఆయన ఉగ తను అనుభంచవల వం (ర మ 9:27; మత 27:4546; . 3:21-26). డు రముడు, అం ఆయ ఉనతనడు. ఆయన సృంం అంతయు క కూ ఆయన ప కలను రము య (ర న. 93:1; 95:3; 23:20). డు ఆత, అం ఆయన అదృశుడు (ను 1:18; 4:24). ఆయన కుడు. అయన ఒక ముగు రు ఉనను ఒ మూలము కలరు, మర ంను మయు మమను సనతగలరు డు సతనడు, ఆయన నంచ ఉం అబద డుడు దు (ర న 117:2; 1 సమూ. 15:29). డు పశుదు డు, సమస క అపత త మయు షమునకు అతుడు డు సమస డును చూ డు మయు అ ఆయనకు కసు ం. ఆయన దంచు అ పబడు (ష 6:3; హబకుకు 1:13; ర మ 3:2, 4-5; 12:29) డు కృపగలడు, ఆయన కృప తన మంతనమును, దయను, కరుణను మయు మను కయుంటుం. ఆయన కృప కుం, ఆయన క పశుద త మనలను ఆయన ప సనత నుం దూరం మం ఇ నందుకు, ఎందుకం ఆయన మన ఒక వగతం లుసులనుకుంటుడు (ర మ. 34:6; ర న. 31:19; 1 తురు 1:3; ను 3:16, 17:3). డు పతులు డు గనుక, అంత ద ఉన ఈ ప శకు ఏ నడు సనం ఇవడు, కము , డు ఎవ ఆయన ఎ ఉం అ గూ మనము ఎకువ లుసునగలము. మనము అందరమూ హృదయరకం ఆయనను దుకుట నంచుదుము క ( 29:13)
డు ఉ? ఉ ఆరములు ఉ? ప శ: డు ఉ? ఉ ఆరములు ఉ? జబు: క ఉ రూంచనుము ఒపక ఉండనూము పశుద గ ంధము ం డు ఉడ సము మనము నల: “సముకుండ ఇషుయుండుట అధము; ద కు వచుడు ఆయన యుడయు, తనుదకు ఫలము దయయుడయు నమవను గ” ( . 11:6). డు అ గనుక అనుకు ఉం, ఆయన ఉడ అంద ప త ప పంచమంత రూండు ఆయన అ యుం, సము క అవసరత ఉం దు “సు ననుచూ న, చూడక ననరు ధనుల అత ను” (ను 20:29). అనప, అర ం ఉ ఆరం దు అ దు. పశుద గ ంధం ం, “ఆశములు మమను వంచుచున అంతము ఆయన ప ప చురపరచుచున పగ పగలు ధయుచున. నము లుచున. షదు టలు సరము నబడదు. లనూలు భూయందంతట ం యునకగంతములవరకు ప కటనలు బయలుళ చున” (ర న. 19:1-4). నతములను చూనడు, శము క ర తను అర ం సునడు, ప కృ క ంతలను పంనడు, సూసమయము క అందమును చూనడు– ఇవయు సృకర న మనలను చూసు న. ఇవయు లవనటు మన హృదయముల కూ గుం ఒక ఆరం ఉం ప సం 3:11 ం, “ ఆయన శతల నమును నరుల హృదయమందుం యుడు. ” మన అంతరంగము మనకు ఈ తము తరుత మయు ఈ ప పంచము తరుత ఏ ఉనదన ఒక గ ం ఉం ఈ రసంచవచును , మన మయు మన చుటూ ఉన ప సనత సషం ఇంకను ఉం. అ కూ, ందరు ఉ సర పశుద గ ంధము ం: “డు డ బు నులు తమ హృదయముల అనుందురు” (ర న 14:1) చత అంత, అ సంసతుల, అ గకతల, మయు అ ఖంల అక సంఖక ప జలు ఎ ఒక రకన క ఉ నమురు గనుక, ఈ నమకమును కం ఒక ( ఒకరు) ఉం ఉంరు ఉ గల పశుద గ ంధ దనల టు తుబద దనలు కూ ఉ ద మనకు అ త దన ఉం. ఈ అ త దన ప ద న రూపము డు అ వనను ఉ ఋ య డుతుం అ “తన కం ఉనతనరు ఎవ ఊంచము” అ రసూ దతుం. ఆ తరుత అ ఉ కుం ఉండటం కం ఉ క ఉండటం పద సు ం, మయు ఈ రన ఊంచగ ప వతపక ఉం డు ఒకళ క, అడు డు ఊంచగ ప వదు, బ ఇ అసలు కున ముఖ రచ రుధపరుసుం. ండవ దన ఉ శతత దన ( ల అంరు) ఈ ఉ శతత దన ం ఈ శం అకన ఆశరకర రూపకలనలు కయునందున న ఒక కన కలరుడు ఉం.
ఉహరణకు, ఒకళ భూ సూరు నుం ఇం దగ ర క ఇంంత దూరం ఉం, అ ప సు తం సు నటు వ ంచగ దు మన వరణం ఉన మూకలు ఎంంత తకువ తం ఉం ఉం, ద ఈ భూ ద ఉన సమస వ మరసు ం. ఒక షకపరఅను నంతట అ ఏరడుటకు గల అవశం10243 (అం 10 తరుత 243 సులు) వలం 1 త ఉంటుం. ఉ గల మూడవ తుబద దన దవ దన. ప ప తపక ఒక తు ఉండక తపదు ఈ శము మయు ఉన సమస ము ఒక ప వం సమస మును ఉ న ఒక తపక ఉంటుం. ఆఖరుకు ప మనుగడ న తు ఉనదం తపకుం “అతు” అన ఒక ఉం ఆ “అతున” తు డు ల వ దనను క దన అంరు. చత అంత ప సంస ఒక ధన చట మును కయుం. ప ఒక త ఒ అ నం ఉం నరహత, అబద ం, ంగతనం మయు అకత అ శపం రసంచబన. పశుదున నుం క త ఒలను గూన ఈ ఎకడ నుం వ ఉంటుం? ఇవ ఉనప, పశుద గ ంధం లసు ం సషన మయు సంచ రసం ఒక అబ నముర. 1:25, “అ రు సతమును అసతమునకు , సృకర కు ప సృషమును ం ం యుగముల వరకు ఆయన రు యుడు, ఆ” అ చదుం నమకయుంన డల ప జలు రుత రు యురు అ పశుద గ ంధము ం: “ఆయన అదృశ లణములు, అన ఆయన తశయు వతమును, జగదుతదలు సృంపబన వసులను ఆంచుటవలన టపడుచున గనుక రు రుత రు యురు” (. 1:20). ఉ ప జలు రసమ అంటుంరు, ఎందుకం అ ఒక “ యన” దు “ఎందుకం ఆరము ఏయు దు” అ అంరు. అసన రణము ఏమం ఒక రు డు ఉడ ఒకునట, రు పట ధులు ఉర మయు ఆయన నుం పణ రవలన ఉర రు గ ం గనుక ఒరు (. 3:23, 6:23). డు ఉనట, మన యలను బ మనము ఆయనకు జబురులము డు క, డు మనకు రురుడ భయం కుం మనకు ఇషన యవచు. ఈ రణము తన ఉ రసం మం సహజద సృఅ ం గ పటు డుతుంరు – ఈ ంతం సృకర న నముటకు ఒక ప తయ ఇసుం. డు ఉడు మయు ప ఒక ఖతం ఆయన ఉడ లుసు ందరు ఆయన డ రూంచ దూకుడు ప యరు అ షయ ఆయన ఉడు అన ఋ ఉం. డు ఉడ మనకు ఎ లుసు ం? సలము, మనము ప నము ఆయన డము
గనుక ఆయన ఉడ మనము ఎరుగుము. ఆయన మన డడం నదటు ఉండదు, ఆయన ప సనతను స ం, ఆయన నంను అనుభ ం, ఆయన మను లుసుకుంం, ఆయన కృప రకు కడం. డు తప ఎవరు మనకు వంచ సంగతులు మన తముల జ. డు ఎం అదుత మనలను రం మన లను డు కనుక ఆయన ఉ గు ం ఆయనను సు ంచకుం ఉండము. ముందు నుం సషం కం సం న లుపబన దనలు ఏ కూ ఒంచ ఆఖరు, ఉ సము అంకంచబ ( 11:6). సం అం క మనం గు అడుగు దు; ంచబన గ సురతన అడుగు, అకడ అక సంకులు ఇప యురు
డు స వన? డు స వనడ ను ఎ లుసుగలను? ప శ: డు స వన? డు స వనడ ను ఎ లుసుగలను? జబు: డు స వన డ మనకు లుసు ఎందుకం ఆయన మూడు లు మనకు బయలుపరచుకుడు: సృ, తన కము , మయు తన కురున సు సు . ఉ గల మూలు ఆరము ఆయన న అ ఉం. “ఆయన అదృశ లణములు, అన ఆయన తశయు వతమును, జగదుతదలు సృంపబన వసులను ఆంచుటవలన టపడుచున గనుక రు రుత రు యురు” (. 1:20). “ఆశములు మమను వంచుచున అంతము ఆయన ప ప చురపరచుచున” (ర న 19:1) ఒకళ ఏ ఒక లము మధ ఒక గ రు కనుం, అ శూనం నుం అ “ప తం” అ అ అక ఎడు నుం ఉనద రు అనురు ఆ గరం క రూ బ ఒక రూపకర ఉడ రు అనుకుంరు. మన చుటూ కూ పన రూపము మయు ఖతతము ఉ మనము సమయమును మన గరముల ద ఆరప దు, పన భూ క తకృతన భమణమును (మయు యం 133 అ అణు క క లణములను) ఆరము ఈ శము ప రూ చూతుం, మయు ఇ ఒక ప రూపకర ఉడ సు ం. ఒకళ రు ఏ సంత ష ఉన సం కనుం, ఆ సంలను టకు ప యరు. ఈ సంశమును పంన న పంపకుడు ఒకడు ఉడ, ఆ సంలను సృంనడు ఉడ రు అనుకుంరు. మన శరముల ప కణము మనము DNA “సంతము” ఎంత సంషన? ఈ DNA క సంష త మయు ఉ శము ఆ సంతమును న ఒక న రచతను సూంచుట ? డు జలన మయు గు శృ యబన క ప పంచమును సృంచడ దు; ప ఒక హృదయము తతమును గూన ఒక ఆచనను కూ డు (ప సం 3:11) మన కం కనబ కం తమునకు ఎకున ఎ ఉంద, ఈ భూ జ నచర కం ఉనతన మనుగడ ఎ ఉంద న ఒక అంతర త ఆచన ఉం తతమును గూన మన వన ండు లు టపడుతుం: చట ముల ణం మయు ఆధన. చత అంత గల అక గకతలు క చట ములను గణము రు, ఇ ఆశరకరం ఒక సంస నుం ఇంక సంస ఒ ధం ఉనటువం ఉహరణకు, మ అ ఆదరము
శపం గణము యబన, అబద ం అ రం శపం ఖంంచబన. ఈ నన కత –త ఒలు గూన ఈ శ నం – మనకు ఇఆచనలను ఇన ఒక ఉనతన క వ సూసు ం. అ ధం, సంసతులకు అతం ప పంచప ప జలు ఒక ధన ఆధన అలవరుకురు. ఆ ఆధన క వసు రవచు, న ఉండుటకు “ఉనత శ ” ఒక ఉం అ ఆచన రసంచ గము. ఆంచుటకు గల మన ంఛ డు మనలను “తన క” డు అను అనునసు ం (ఆ 1:27) డు తన కన పశుద గ ంధము కూ తనను మనకు ప తపరచుకుడు. ఖనముల అంత క ఉ అనున సయం-ఆత స వము ఉం (ఆ 1:1; ర మ 3:14) మ యచత ను టడు, తన ంత ఉ రూంచునుట సమ వృయడు. అ, డు తన సకము ఆయన ఉ రూంచుకుంటూ లపన యడు పశుద గ ంధము క తములను గుణం, యర త, మయు యుట క వన అకన సూచక యలు ఒక న దృఉత రు ఉ డు తనను మనకు ప తపరచుకున మూడవ నం సు సు అ తన కురు (ను 14:6-11). “ఆయందు కముంను, కము దఉంను, కము యుంను. ఆ కము శర, కృసతసంరుడు మనమధ వంను; తం వలన కన అయకురు మమవ మనము ఆయన మమను కనుం” (ను 1:1, 14; ల. 2:9 కూ చూడం) ఆశరకరన సు తం ఆయన త బంధన ధరసమును పరం అనుసండు మయు యను గూన ప వచనములను కూ రడు (మత 5:17). తన సంశమును అకృతం తన వతమునకు ము దయగల అక రములను మయు బరంగ సూచనలను జండు (ను 21:24-25). అడు, తన లువ మరణమునకు మూడు నములు తరుత, మృతుల నుం ఆయన డు, ఈ స వం అకమం ప తుల రూంచబం (1 ం 15:6) సు ఎవరు అ షయం త క కథలు “ఋల” ం ఉ. అస లున లు నటు, “ఇ క మూలను జన రము దు” (అ 26:26) గుం ంత ఆచనలు కయుం ఆరములను అనుగుణం చ సంశయదులు ఎడు ఉంర మనం గ ంము. మయు ంత మం ఉంరు ఎ ఋలు కూ ఒటటు య (ర న 14:1) ఇ అంతయు సము జరుగుతుం ( 11:6)
సు సు ఎవరు? ప శ: సు సు ఎవరు? జబు: “డు ఉ?” అను ప శకు నం సు సు ఉ అ తకువ మం అడుగురు సు సు జన నడ 2000 సంవతల తం ఇలు భూ ద నన నం అందరు అంక రు సు సు క గు ంను గూ చంనడు చర ఆరంభమతుం సు సు ఒక ప వక అ క మం ధకుడ క మం వఅ ఇంచుంచు అ మతములు అ సు ఒక ప వక కం, మం ధకు కం, క ఒక మం న కం ఎం పడ సుం మయు అ సమస. య అ సకం .ఎ. లూ ఇ సు డు: “ఆయనను [సు సు ] గూ ప జలు తరచు మూర టను ఎవరు పకుం ంచుటకు ను ఇకడ ప యసును. ‘ సును ప క ధకు అంకంచుటకు ద ం ఉను, డు అ ఆయన ను త ం ను అంకంచను ’ ఈ ఒక షయం మనం పకూడదు. ఒక మయుం సు న టలు ం అతడు ప క ధకుడు అయుండు దు. అతడు ఒక అయుండు-అతడు ంంచబన గుడు అ న -క అతడు నరకము అప అయుండు. రు ర యం సు. ఈ నడు కురు అయుం, క ఒక డు క అంతకం ననడు. ఆయనను మురు డను రుమూంచవచు, ఆయన ఉ దయమను చంపవచు; క ఆయన దముల ద ప ఆయనను ప భు మయు డు అ లువవచు. ఆయన ప నవ ధకుడ శదపరచు అర ం ఆచనలు త ం సు వదు ఆయన మన రకు ఆ కలమును ట దు ఆయన అ ఆంచదు. ” అ, సు ఎవర డు? ఆయన ఎవర బుతుం? ద, ను 10:30 సు టలను చూడం, “నును తం యును ఏకయుము. ” ద చూ, ఇ డ యు వ అంచదు అ, ఆయన వరణకు యూదుల ప సందన చూడం, “అందుకు యూదులు మనుషుడ యుం డన నుచు గనుక వదూషణ నందు నుళ టు దుము మం య నందుకు ద ఆయన ను” (ను 10:33) సు కథనం డ యు యూదులు అర ం సుకురు. “ను డ యదు” అ సు తరుత వచల యూదులను సవంచదు “నును తం యును ఏకయుము” అ ంచుట సు ను జము డ బుతునటు అ సూసు ం. ను 8:58 మక ఉహరణ: “సు అ ము టకమును ను ఉన శయము చునను!” మర, సును ళ ల యూదులు ళ (ను 8:59). “ను” అ సు తన గు ంను ప కంచుట త బంధన క రుకు సూన అనువర న ఉం (ర మ 3:14) సు వదూషణ, అన డ డ యూదులు తలంచ డల రు మర సును ళ ఎందుకు ల రు? “కము యుంను” అ ను 1:1 బుతుం. “కము శర ఆను” అ ను 1:14 బుతుం “ ప భు ” అ షున సును లను (ను 20:28) సు ఆయనను
సయదు. “ ...మన ప భును రకుడును” అ అస లున తురు అ బుతుడు (2 తురు 1:1). తం న డు కూడ సు క రగు ంకు ఉడు, “ కురు గూ ఆయన బుతుడు, ‘, ంసనము రంతరము లుచున; జదండము రమన. ’” సును గూన త బంధన ప వచలు ఆయన వతమును ంచుచు, “ఏలయన మనకు శు ను మనకు కురుడు అనుగ ంపబను ఆయన భుజముద జ రముండును. ఆశరకరుడు ఆచనకర బలవంతున డు తుడగు తం సనకరయగు అప అ అత రు ట బడును” (ష 9:6). బ , .ఎ. లూ ంనటు, సు సు వలం ఒక మం ధకుడ నముట త సదు. సు సషము ఎం వకత కుం డ డు ఆయన డు డల, ఆయన ఒక అబ కుడు, మయు ఒక ప వక , మం ధకుడు, క మం నడు కూడ దు. సు క టలను వంల ప యతం, “జన త క సు” ఆయనను గూ అక టలను పద ఆధుక “పంతులు” రు. సు ఏ డు క ఏ పదు అనుటను గూ కం ఏ బుతుం అ ంచుటకు మనం ఎవరు? సు లం ఆయన ం, ఆయన ం, సు సయం ంచబన కం సును గూ ఎకువ నం ండు ల సంవతల తరుత సు న “పంతు” ఎ ఉంటుం (ను 14:26)? సు క జన గు ంను గూన ప శ ఎందుకు ముఖన? సు అను షయం ఎందుకు అవసరం? సు యుండుటకు ముఖన రణం ఏటం ఒకళ ఆయన డు డల, సర కము క పముల రకు యత ం ంచుటకు ఆన మరణం స దు (1 ను 2:2). వలం డు త అ ల ంచగలడు (. 5:8; 2 ం. 5:21). మన అను ంచుటకు సు యుండవల ఉం ఆయన మరంచుటకు నయుండవల ఉం సు సు నందు సం త రణ ధం. సు వం బ రణకు అయన ఏక ర ం. “సు ర మును, సతమును, వమును; తప వడును తం ద కు డు” అ సు డు బ ప కంను (ను 14:6).
సు కురుడు అం అర ం ఏ? ప శ: సు కురుడు అం అర ం ఏ? జబు: ఒక నవ తం కురుల వ సు కురుడు దు డు హం సు కురు కనదు. డు మయ కూడు, ఆ కల, కురు కనదు. ఆయన నవ రూపం వన రూపం సు కురుడు (ను 1:1, 14) పశు త మయ గరము ధంన సు కురుడు. “దూత పశు త వచును; సనతు శ నుకమునును గనుక ట శు పశుదు కురుడనబడును” అ లూ 1:35 ప కసు ం యూ యకుల ఎదుట రు సు లువబనడు, ప న జకుడు సును అడు, “ కురుడన సు ఆ ట మ వముగల డ కు ఆనటు చునను” (మత 26:63) “అందుకు సు-వనఇ దలు మనుషకురుడు సర శకు కురమున కూరుండుటయు, ఆశ రూఢు వచుటయు రు చూతుర ను” (మత 26:64). సు వదూషణ సు డ ంసూ యూ యకులు సంంరు (మత 26:65-66) తరుత, ంతు తు ఎదుట, “అందుకు యూదులు క యమము కలదు; ను కురుడన ఇతడు ను గనుక ఆ యమము న ఇతడు వవన అత ’” (ను 19:7) ఆయన కురుడ యుట వదూషణ ఎందుకు పగంచబం మయు మరణ కు ఎందుకు అర ం? “ కురుడు” అను ట సు క అర మును యూ యకులు అర ం సుకురు. కురుయుండుట అం సవం ఉండుట. కురుడు “ డు ” సవం ఉన యుట-స యుండుట-యూ యకులకు వదూషణ; బ , రు . 24:15 ఆరం సు మరణమును రు. 1:3 సషము వకపరుసు ం, “ఆయన మమ క జసును, ఆయన తతముక మూ మంతముయుడు. ” యూ “శన తు” వ ంచబన ను 17:12 మక ఉహరణ ఉం. యూ ను కురుడ ను 6:71 మనకు బుతుం యూను “శన తు” వంచుట వలన ను 17:12 క అర ం ఏ? శనం అను పదమునకు అర ం “శనం, వర ం, పతనం. ” యూ అరం “శనం, వర ం, మయు పతన” తుడు దు, అ యూ తము క గు ం యూ శనమునకు సరూపము. అ ధం, సు కురుడు. సు సరూపము (ను 1:1, 14)
సు జము ం? సు సు కు ఏ త క రు ఉం? ప శ: సు జము ం? సు సు కు ఏ త క రు ఉం? జబు: రణం, ఈ ప శ అనడు, ఈ ప శ అ వ “ లుపల” సనమును రుచుడు. సు క ఉ రు ను పగంచకూడద ఆచన దు. త బంధన సుకు వందల సూచనలు ఉ సుర రచనలను సు మరణమునకు 100 సంవతరముల తరుత .శ. ండవ శబ మునకు సంంచురు ందరు ఉరు. ఒకళ ఇ జ ( ము బలము ము), తన రుల షయం, సంఘటనలు జన తరుత 200 సంవతల యబన రచనలను ఆర గ రచనలు పగ రు. అంక, లు క ఖలు (కసం ), శ ఒకటవ శబ మధ గం, అన సు మరణమునకు 40 సంవతల కం తకువ వవ, యబన ఎకువ మం పంతులు (సలు మయు అనులు) అంక రు తన ప తుల రు షయం, శ ద శబ ఆరంభం ఇలు సు అను రు గల వంను అనుటకు ఇ బలన రు ఉం. .శ. 70 యులు రూషము ద దండత మయు ఇలు వరకు ధంసం , ప జలను వంరు పట ణముల అల అ ల కూ బ , సును గూన అక రులు అడు శనం యబన అనుట మనం ఆశరపడకూడదు. సుకు ప త ులు అకులు చంపబయుంరు సు క ప ుల మును సునుటను ఈ షయములు కుంయుండవచు. సు క పచర వరకు జం ముఖత ఒక రుమూల ంతమునకు పతన షయమును దృ టు , సును గూ ఆశరము కం త ము సరమును అన త క ధుల మనం ందవచు. సును గూన ముఖన త క రుల ంద ఇవబను: ద శబ కు ంన ట, తన ప పంచము ఖతన చత రుల ఒక పగంచబన వ , య పలన ంతు తు ఆనం శ మంన మూఢనమకసున “సలను” ( సు అను అర ం కన ష “ ష ”) గూ ప ండు. ద శబ ము ష (క సు ) అను రు గల రుషుడు ండ హ య చక వ ముఖ క ట అన సూయ డు (Annals 15.44). య ఫ అతంత ప ంన యూ చత రుడు. తన Antiquities అను రచన అతడు బును, “ సు అ లువబడు సు క దరుడు” అ సంండు ఒక వతక వచనం ఉం

of John, The Gospel of Thomas, The Treatise on Resurrection,

(18:3), మయు అ ఇ బుతుం, “అడు ఆ సమయం అన సు ఉంను, అత నడు అ లుచుట చట బద న డల ఎందుకం ఆయన ఆశరయలు డు ఆయ సు ...ఆయనను గూ క ప వక లు నటు మయు ఇం ప ల అదుత షయములు నటు, మూడవ సవం ప తమడు ” ఒక ర ఇ ఉం, “ఆ లమందు న సు ఉంను. ఆయన ప వర న మం మయు [ఆయన] మం వ పగంచబను. మయు యూదుల నుం ఇం ఇతర శముల నుం ఆయనకు అక మం షులరు ఆయనకు లువ ల మయు అతడు మరంల తు ఆండు. అ ఆయనకు షునరు షకమును ట దు లువ యబన మూడు ల తరుత ఆయన ప తమడ, మయు ఆయన సడ రు రు; ఆ ధం ప వక లు అదుల న య ఆయ వచు. ” సు మరణం తరుత కన క గూ చసూయ ఆన అను వచత రున ల క ఉ రమును డు (Extant Writings, 18) యంగ, Letters 10:96, సలు సును ఆంను అ మయు రు క లువలు గలర బుతూ, ఆమ స వ ఆధ అసములను మయు మ ందులను, బధనను అతడు ండు. ప పండుగ నమున సు క లువయబడుటను సూ , అయన ర అభం యూ వదూషణను తండ య లు (సం 43a) బుతుం సు సల ఆంచబన, త ధలను పచయం న, మయు రకు లువయబన ండవ శబ కు రచతన లూయ సట ఒను. సు ధల సుల క సదరతము, రుమనసుక ముఖత, మయు ఇతర వతలను స ంచవలన అవసరత ఉయ ఆయన ను. సలు సు యలను అనుసం ంర, రు అమరుల నర, మరణము పట ధ వం కయుర, సచంద సయం-భకలర, మయు ఇహక వసులను స ంర ఆయన డు. సు మయు మం వ పగంచబన, అక మం ఆయన ఇలుకు అడ ంర, యూదుల చంపబన, మయు తన అనుచరుల క ధల ంన మర య ండు మయు మన ద సును ప ంచు అక రచనలు (The Gospel of Truth, The Apocryphon
etc.) ఉ.
స , ఆమ అన-ధుల మనం సుర ను నంచవచు: సు సు అ లువబను (ఫ), “అదులు” ను, ఇలును నూతన ధల నంను, మయు రకు ప నమున లువయబను (య లు)యూద (ట), అ డ మర వ న ను (ఎజ), ఆయనను ఆసూతన అనుచరులు నను ( యంగ) సు సు క ఉ గూ అన మయు చత ప రులు ఉ. .శ. ద శబ ం, పండు మం షుల స ల మం సలు సు సు రకు హతులు రుటకు ద పడుట అకం ప రు వచు. రు జమ నము ర ప జలు మర రు, రు అబద మ నము రకు ప జలు మరంచరు
సు సు క నరునం జ? ప శ: సు సు క నరునం జ? జబు: సు సు మరణము నుం జము న ఖనము త రులను ఇసుం సు సు క నరునం మత 28:1-20; రు16:1-20; లూ 24:1-53; మయు ను 20:1–21:25 యబన నరునున సు అస లుల రములు సకము కూ క డు (అ. 1:1-11). ఈ ఖన గముల సు క నరునమునకు రు అక “రులు” ఇవవచు ద షుల ఒక టయ రు రు బయప గున ఒక రుషుల గుం నుం కము సుర ను ప కంచు బలన ులు రు. నరునున సు కంచుట తప ఆ టయ రును ఏ వంచగలదు? ండవ అస లున లు క తం అత సంఘమును ంంచు నుం సంఘము క అస లు ఏ ం? దమసు ర ం నరునున సు తనకు ప తమగుట (అ. 9:1-6). స మూడవ త రు సు వడల, తన శరం ఏ? ఆయన ఉంచబన స షులు మయు ఇతరులు చూరు. రు వనడు, ఆయన శరం అకడ దు. ఆయన నము నటు మరణము నుం డ దూతలు ప కం (మత 28:5-7) ల వ, ఆయన కంన అకమం ప జలు ఆయన నరునమునకు మ రులు (మత 28:5, 9, 16-17; రు16:9; లూ 24:13-35; ను 20:19, 24, 26-29, 21:1-14; అ 1:6-8; 1 ం 15:5-7) సు నరునమునకు షులు ప లువరు అనుట సు క నరునమునకు మక రు ఉం. 1 ం. 15 సునరునమునకు ఒక ముఖన ఖన గము. సునరునమును న అర ం సునుట ఎంత ముఖ అస లున లు ఈ అయము వసు డు ఈ ంద రల వలన నరునము ముఖన: 1) సు మరణము నుం వ డల, సులు కూ వరు (1 ం 15:12-15) 2) సు మరణము నుం వడల, పము రకు ఆయన బ సదు (1 ం. 15:16-19). మన పముల యత ం రకు ఆయన మరణమును డు అంకండ సు క నరునము రు సు ం ఆయన మరం మృతుడు ఉనడల, ఆయన అరణ సద అ సూసు ం. అందువలన, పముల రకు సులు ంచబడరు, మయు మరణం తరుత రు మృతులు ఉంరు (1 ం 15:16-19) తవము అ షయ ఉండదు (ను 3:16). “ఇ ంన ప థమఫలము సు మృతుల నుం పబయుడు” (1 ం 15:20) వ, సు సు న ఆయనయందు సముంచురు కూ తవము ర ఖనము సషము బుతుం (1 ం. 15:20-23). సు క నరునము పము జయమును రుసుంద మయు మనకు పము జయముక ంచుటకు శ ఇసుంద 1 ం 15 వసు ం (1 ం. 15:24-34). మనం ందచున నరున శరముల క మమగల సవమును అ వ సు ం (1 ం 15:35-49) సునరునము మూలము, ఆయనయందు సముంచు ప రు మరణము అంమ జయమును ందురు అ అ ప కసు ం (1 ం. 15:50 -58) సు క నరునము ఎంత మమగల సతం! “ య సదరు, ప సము ప భునందు వరముద , రులును, కదలరును, ప భు వృయందు ఎప
ఆసకు లు యుండు” (1 ం. 15:58). ప రం, సు సు క నరునము శయము సతము సునరునమును సుం, 400 మం కం ఎకువ మం ఆయనను చూర అ సుం, మయు అ సు నరునము క త క సతము ఒక ముఖన స వ ంతమును సుం
కనగరము జననం ఎందుకు అంత ముఖన? ప శ: కనగరము జననం ఎందుకు అంత ముఖన? జబు: కనగర జననం అను ంతం ముఖన (ష 7:14; మత 1:23; లూ 1:27, 34) ద, ఖనము ఈ సంఘటనలను ఎ వసు ం చూ ం మయ క ప శ “గు జరుగును” (లూ 1:34) అను ప శకు సందన లు అంటుడు, “పశు త వచును; సనతు శ నుకమునును” (లూ 1:35) మయను హం సునుటకు భయపడవద వదూత ను తసుం: “ఆ గరము ధంన పశు తవలన కన” (మత 1:20). కనక “పశు తవలన గరవ ఉంను” అ మత బుతుడు (మత 1:18) గల 4:4 కూ కనగర జననమును గూ సుం: “డు తన కురు పంను; ఆయన యందు ను. ” ఈ ఖనముల , సు క జననము మయ శరము పశు తరము క పమము అ సషమతుం. శరము (ఆత) మయు శరన (మయ గరం) ఉ. మయ, సయం గరంధంచదు, మయు ఆ ధం ఆ ఒక “త ” త వలం డు త శర అ అదుతమును యగలడు. అ, మయ మయు సు మధ క అనుబంధం క సు జము నడు డు. సు మన వ క శరం కన సంరనడ ఖనము సుం ఇ అయన మయ నుం ండు అ సమయం, త, పము సవము సు సంరం డు (ను 1:14; 1 3:16; 2:14-17 ) సు పం జంచదు; అన, ఆయన ప సవము దు ( 7:26) ప సవము తరతరములకు తం అంంచబం అ అసు ం (. 5:12, 17, 19). కనగరమున జననం ప సవం క ప వమును త డు పరనడగుటకు అవశం ఇం
సు ? సు ను డన ఎ అ? ప శ: సు ? సు ను డన ఎ అ? జబు: “ను డను” అను ఖతన టలను సు నటు పశుద గ ంధం ఎక నదు యబడదు. అగం, ఆయన డను న నటు దు. ఉహరణకు ను 10:30 సు పన టలను సుం, “నును తం యును ఏకయుము ” ఆయన న ఈ టకు ఆయన సందనను సుకుం ఆయన డన నటు ఉం. ఈ రణము త అకరు ఆయనను ళ టు టకు ద మరు “ మనుషుడ యుం డన నుచు” అరు (ను 10:33). సు ఏ యూదులు ఖతం అర ం సుకురు – తను డన. ఆయన నుటను ఆయన సంచదు “నును తం యును ఏకయుము” అ ఆయన నడు ఆయన మయు తం ఇద రు ఒ సవము మయు మూలమును కయుర ఆయన అర ము. ను 8:58 ఇంక ఉహరణ ఉం. సు డు “అ ము ట క మును ను ఉన శయము చునను!” ఈ కమును న యూదుల క సందన ఏమం వదూషణ యుచుడ, ధరసము ంనటు ఆయనను చంటకు (య. 24:15) ళ సునరు సు క వతమును ను నరుసుడు: “క యుంను” మయు “కము శర ను” (ను 1:1, 14). సు శరము ఉన డ ఈ వచనములు సషం సూసు . అస లుల రములు 20:28 “డు తన సరక సంంన తన సంఘమును యుటకు ... గ త ఉండు” అ చదుం. సంఘమును – సంఘమును – తన సరక న ఎవరు? సు సు అస లుల రములు 20:28 డు సంఘమును న ంత రక ము ఇ డ ం. బ సు ! షున సును గూ డు, “ ప భు మయు ” అ (ను 20:28) సు ఆయనను సయదు. తుకు 2:13 మన డును రకున సు సు కడ రకు కట మ తసుం (2 తురు 1:1 కూ చూడం) ప క 1:8 సును గూ తం డుతూ, “తన కురు గూ , ంసనము రంతరము లుచున; జదండము రమన” అ అడు తం సును “” అ సంంచడం సు జము న సూసు ం ప కటన గ ంధం దూత అస లున నును త ఆంచమ ఉపంం (ప కటన 19:10). ఖనముల పలురు సు ఆధనను అందుకుడు (మత 2:11, 14:33, 28:9, లూ 24:52; ను 9:38) ఆయనను ఆంనందుకు ఎడు ప జలను ఆయన గ ంచదు సు ఒకళ డు క, ఆయనను ఆంచవద ప జలకు, అం ప కటన గ ంధం ఆ దూత నటు, డు. సు వతమును గూ ం అక ఇతర వచనములు కగములు ఖ ఉ సు తపకుం అ ఉండవలన ముఖన రణం ఏమం ఒకళ ఆయన డు క, ఈ క పములను పహంచుటకు ఆయన ంన క యధనము స దు (1 ను 2:2). సృంచబన వ , అం సు ఒకళ డు కుం ఇ అ ఉండు, అనంతన పమును బ ంచవలన అనంతన క యధనమును ంచడు. డు త క పములను నగలడు (2 ం 5:21), మరం, నరును , పము మయు మరణము తన జ రూండు.
సు శుక రమున లువయబ? ప శ: సు శుక రమున లువయబ? అనడల, ఆయన ఆరము ఆయన మూడు లు స ఎ గడు? జబు: సు రం ఏ లువయబ సషము పదు. శుక రం మయు బుధరం ఎకువ అంకంచు ఆచనలు అ, శుక రం మయు బుధరం తరముల ందరు ఉపం, గురురం ఆ జ బురు. “ మూడు ంబగళ ుంలము కడు ఏగుం ఆగు మనుష కురుడు మూడు ంబగళభూగరము ఉండును” అ సు మత 12:40 ను శుక రము లువయబడుటను నమురు, సు మూడు లు స ఉండుటకు గన ర ము ఉంద రు. ద శబ ము క యూ ఆచన, ఒక గమును కూ ఒక రు సు శుక రం ంత గం, శరమం, మయు ఆరము ంత సమయం స ఉడు బ ఆయన స మూడు లు ఉడ పగంచవచు శుక రమునకు ముఖ తరము రు 15:42 ఉం, మయు సు “ ం నమునకు ముందు ” లువయబన బుతుం. అ ర ం నము, అన శరం, అనడల అ శుక ర లువయబడుటకు సు ం మత 16:21 మయు లూ 9:22 వం వచల సు మూడవ న డ య శుక ర తరము బుతుం; బ , ఆయన మూడు లు స ఉండవలన ప దు ఈ వచలకు అనులు “మూడవ న” అను టను ఉపంనప, అ ఇ అనువంచ, మయు ఈ వచనములను అనువంచుటకు “మూడవ న” అ అనుదం ఉత మనద అందరు అంకంచరు అంక, సు మూడు ల “తరుత” డ రు8:31 బుతుం. గురుర దము శుక ర ఆచనను సూ , శుక రము యంత ం మయు ఆరం ఉదయము మధ జరుగుటకు లున అక సంఘటనలు (సురు ఇర అ ందరు కడరు) సు స మయు ఆరం ఉదయం మధ జయ సు ం శుక రం మయు ఆరమునకు మధ యూదుల ం నన శరం త ఉందనుట సమస ఉంద గురుర దము రు రు. ఒక క ండు లు ఎకువ ఉం ఆ సమస లతుం బ గురుర దులు ఈ ధం తరు: రు ఒక తు మరం యంత ం నుం కలవదు అనుం. రు అత గురురం ఉదయం కలు రు మయు అంరు, “ను నుమూడు లు చూడదు” అ అంరు, స 60 గంటలు త అం (2.5 లు). సు గురురం లువయబనడల, అ మూడు లు ఎ పగంచబడగలదు అ ఈ ఉహరణ బుతుం ఆ రం ండు ం నములు ఉయ బుధర దులు బురు ద తరుత (లువయబన యంత ం సంభం [రు15:42; లూ 23:52-54]), లు సుగంధ ద లను
రు (రు16:1). ఆ “ ం నము” ప పండుగ అ బుధర దులు అంరు (. 16:29-31, 23:24-32, 39 చూడం, రమునకు ఏడవ క పశుద నములను ం నము సంంరు). ఆ రము ండవ ం నము రణ ర ం నము. లూ 23:56, ద ం నము తరుత సుగంధ ద లను న లు వ ద పర ం నమున, “శ ంర” గమంచం. ండు ం నములు డల, రు ంనము తరుత సుగంధ ద లను , ం నమునకు ముందు ద పరచు అవశం ద రు రు ండు ం నముల ఆచన ఆరం, సు గురురం లువయబనడల, ఆ పశుద ం నము (ప) గురురం సూసమయం తరుత ఆరంభ శుక రం సూసమయం తరుత ముగుయుంటుం-ర ం నము క శరం క ఆరంభము. ద ం నము (ప) తరుత రు సుగంధ ద వములను నుట అన రు శరం ం నమును ఉల ంంరు బ , బుధర ఆచన ప రం, లు మయు సుగంధ ద లను గూ ఖన ధను ఉల ంంచకుం మత 12:40 క అరఅరమును పటు ఉం, సు బుధరం లువయబను అ ఆచన త ప పశుద నమున (ప) సంభంన ం నం గురురం వం, లు ( తరుత) శుక రమున సుగంధ ద లు రు, ర ం నన శరం ం సుకురు, తరుత ఆరం ఉదన సుగంధ ద లను స ద కు రు సు బుధరం సూసమయమున స యబను, అ యూ ండరు గురురమునకు ఆరంభము. యూదుల ండరును ఉపం, గురురం (ద ), గురురం పగలు (ద పగలు), శుక రం (ండవ ), శుక రం పగలు (ండవ పగలు), శరం (మూడవ ), శరం పగలు (మూడవ పగలు) ఉ. ఆయన ఖతము ఏ సమయం మనకు యదు, అ ఆరం సూదయమునకు ముందు అ మనకు లుసు. స సూదయమున (రు16:2), అన లుగు కమును కనురు (ను 20:1) బుధర దము ఉన సమస ఏటం, ఎ ర మున సు నడన షులు నరునము జన “” నరు (లూ 24:13) సును గు ంచ షులు, ఆయనకు సు క లువయబడుటను (24:21) గూ బుతూ “ సంఘటనలు జ మూడు నమును” అ ఆయన అరు (24:22) బుధరం నుం ఆరం లుగు లు రు సు స యబన బుధరం యంత ం నుం అన యూ గురురం నుం కడర మక దన, మయు గురురం నుం ఆరమును మూడు లు ంచవచు అ అ షలను దృ టు , సు రము ఏ న లువయబను అను షయమును లుసునుట అంత ముఖ షయము దు. అ అంత ముఖన షయన డల, కము ఆ ను సమయమును సషము యుం అ ఆయన జము మరండు మయు మరణము నుం రకము డు అనున ముఖన షయం. మయు ఆయన మరంచుటకు రణం కూ అం ముఖన-లంద ను తన సునుట ఆయనను నముట తవముసుంద ను 3:16 మయు 3:36 బుతు! ఆయన బుధరం, గురురం క శుక రం ఏ లువయబ ఇ అం ముఖన
ఆయన మరణం మయు నరునమునకు మధ సు నరకమునకు ? ప శ: ఆయన మరణం మయు నరునమునకు మధ సు నరకమునకు ? జబు: ఈ ప శకు సంబంం ప సంగ త ఉం లువ మరణము తరుత సు నరకమునకు ను అను ఆచన అస లుల స సంగ హము నుం లువను, “ఆయన నరకము ను” అ అ బుతుం అనుల ఆరం సు “నరకమునకు” న ఖనములు కూ బు. ఈ షయమును గూ చటడు, మృతుల నమును గూ ఏ సుం గ ంచుట ముఖం ఖనముల, మృతుల స లమును వంచుటకు ఉపంచబన పదము sheol (ళము) “మృతుల స లము” క “ న ణములు/ఆతల స లము” అ అర ము. sheolకు త బంధన కు పదము hades (ళము), మయు ఇ “మృతుల స లమును” సంసుం ళము అ ఆతలు అంమ నరునము మయు రురకు ఎదురుచూచు క స లమ ఇతర త బంధన ఖనములు బుతు ళము మయు అగుండము మధ ప కటన 20:11–15 సషన ధమును చూతుం. అగుండము నంన శతన వ రుసలము. బ , ళము క స లము మం అగుండమును మయు ళమును “నరకం” అ సంరు, మయు ఇ సంహమును కసు ం. సు తన మరణం తరుత శ మల స లము ళ దు ళమునకు డు ళము ండు గములు ఉం-ఆద స లము మయు రుసలము (మత 11:23; 16:18; లూ 10:15; 16:23; అ. 2:27–31). రణ ంనరు మయు నంన క ండు నములను “ళము” అ అరు రంచబన స లమును “అ ము ఒ” క “అ ము ప క” అ లూ 16:22 మయు “పరశు” అ లూ 23:43 సంంరు. రణంద స లమును “నరకం” క “ళం” అ లూ 16:23 అరు రణ ంనరు మయు నంనరు వంచు స లమునకు మధ ఒక “ప అధము” ఉం (లూ 16:26). సు మరంనడు, ఆయన ళం ఆద స లమునకు ందరు సులను పరకమునకు సు డు (ఎ 4:8–10) ళం రుసలము ఎం రుకుం ఉం. శంచ మృతులు అంమ రురకు అకడ ఎదురుచూసు రు సు ళమునకు ? అను డు, ఎ 4:8–10 మయు 1 తురు 3:18–20 ప రం. ర నలు 16:10–11 వం వచలు ం ర అనువంచబన నం ంత సంగ తను కంం: “ఎందుకన ఆతను ళము డట పశుదు కుళ పట య వర మును కు యద స సంరసంషము కలదు కు తము సుఖములు కల. ” ఈ వచనం “నరకం” సన అనుదం దు. “స” క “ళం” అ సన
అనుదం. తన ప కన ఉన ంగ సు ఇ అడు, “డు కూ పరశు ఉందు” (లూ 23:43); “మనం నరకం కలు ం” అ సు పదు సు శరం స ఉంను; ఆయన ఆత/ ణం ళం ఉన పశుదు ల కలవ ం. దురదృషవతు , అక అనుల, “ళము” మయు “నరకమునకు” మయు కు పదములను అనువంచుట అనుదకులు రతమును మయు ఖతతమును చూపదు. మన పముల త ం మంత శ మను అనుభంచుటకు సు ళము శ మందు ముకు క “నరకమునకు” డ ంద ఆచన ఇ కు అనుసంనన ఆచన దు లువ సు మరణం మన చన రకు సంరం సను. ఆయన ంన రక ం మన పములను కను (1 ను 1:7–9) ఆయన లువ డుచుండ, సమస న క పరమును ఆయన తన ద ను. ఆయన మన రకు ను: “ఎందుకన మనయనయందు అగునటు పరుగ ఆయనను మనసము పమును” (2 ం 5:21) ఇప ఆపణ లువ తన కుమంచబడు ప తమ ట సు క సంఘరణను అర ం సునుట మనకు సయం సు ం సు మరణమునకు రువతు, “సమప ను” అ ను (ను 19:30) మన నం ఆయన శ మపడుట సమప ను. ఆయన ఆత/ ణము ళమునకు ను (మృతుల స లము) సు “నరకమునకు” క ళము శ మందు నకు ళ దు; ఆయన “అ ము నకు” క ళం ఆరంచబన నకు ను. ఆయన మరంన మరుణం సు క శ మలు ముంచబను. పమునకు ల ంచబను తరుత ఆయన తన నరునం రకు మయు తన మమగల ఆహణ రకు ఎదురుచూను. సు నరకమునకు ? దు. సు ళమునకు ? అను డు.
తన మరణం మయు నరునమునకు మధ మూడు లు సు ఎకడ ఉడు? ప శ: తన మరణం మయు నరునమునకు మధ మూడు లు సు ఎకడ ఉడు? జబు: ఏలయన మనలను ద కు చుటకు, అమంతులరకు మంతు న సు శర షయము చంపబయు, ఆతషయము బ ంపబ, పముల షయము ఒక శ మపను” అ 1 తురు 3:18–19 బుతుం ఇకడ ఆతఅను పదము సు ఆతను సూసు ం ఇకడ ధం ఆయన శరం మయు ఆతమధ, సు శరం మయు పశు తమధ దు. సు శరం మరంం, ఆయన ఆతంయుం 1 తురు 3:18–22 సు శ మ (వ 18) మయు అయన మమపరచబడుట (వ 22) మధ ఉన సంబంధమును వసు ం. ఈ ండు సంఘటనల మధ జన గూ వలం తురు త ంత సరమును ఇచుచుడు ర ఉన ఆతలకు సు “ప కంను” అ KJV బుతుం (వ 19) అ, ఇకడ ఉపంన కు పదము సుర రకు త బంధన ఉపంన రణ పదం దు. “సంశం ప కంచుట” అ త అర ం; “ప కటన ను” అ NIV అనువసు ం సు శ మం లువ మరంను, మయు ఆయన శరం మరణముంను. ఆయన ఆతంయుం, మయు ఆయన తం అపంను (లూ 23:46) తురు ప రం, సు మరణం మయు నరునము మధ “ర ఉన ఆతలకు” షన ప కటన ను. త బంధన, ఆతలు అ పదము వదూతలను క దయములను వ ంచుటకు ఉపంచబను, నల రకు దు. 1 తురు 3:20, తురు ప జలను “ఆతలు (souls)” (KJV) అ సంసుడు. ఆయన ళమునకు న అ 2:31 బుతుం, ళం నరకం దు ళం మరంనరు ఉం స లమును సంసుం, మయు అ మరంనరు నరునం రకు యుండు క స లము ప కటన 20:11–15 NASB మయు NIV ళము మయు అగుండము మధ సషన ధమును చూసు ం. అగుండము అ నంనరు రంతరము ఉం అంత రుసలము. ళం అ త బంధన పశుదు లకు మయు నంన యుండు క స లము మన ప భు తన ఆతను తం అపం, రకం మరం, పరశుకు డు (లూ 23:43) ఆయన మరణం మయు నరునమునకు మధ, ఆతలకు సంశం అంంచు ంతమును కూ సు దండు (పన దూతలు వచు; చూడం యూ 1:6); ఈ ఆతలు వహ లం వన జలప ళయం ముందు ఉన లం అనుబంధం కయునరు (1 తురు 3:20). ర ఉన ఆతలకు సు ఏ ం తురు పదు, ఆతలు రంపబడ బ అ శయం చన సంశం దు ( . 2:16). ను మయు నము అ ఒక జయ షణ వచు (1 తురు 3:22; . 2:15) ఎ 4:8–10 కూ మరణం మయు నరునమునకు మధ సు న యలను గూ ంత అవహన ఇసునటు ఉం. ర నలు 68:18 ఉ రము బుతూ, లు సు ను గూ ఇ బుతుడు,
“ఆయన ఆహణనడు, రను ర పటు మనుషులకు ఈలను ఇను” (ఎ. 4:8). సు “రపట బన సమూహమును నంను” అ ESV బుతుం పరశు సు అకడ ఉన ంచబన సమకూ ర సన పరకమునకు సు న ఇకడ క గము బుతునటు ఉం ఇవ ప కన, ఆయన మరణం మయు నరునం మధ ఉన మూడు ల సు ఏ డు అ సషము టదు. మనకు నంత వరకు, మరంన పశుదు లను ఆయన ఓ తమ త సమునకు , ర ఉన పన ఆతల జయమును ండు సు ఖతం ఎవ రణ ందుటకు ండవ అవశం ఇవద త ం మనకు సషం లుసు; మరణం తరుత మనం రుందుము ( 9:27), ండవ అవశం దు మయు, ఆయన నరకం శ మందుట దు; ఆయన చన రం లువ ముంచబం (ను 19:30).
పశు తఎవరు? ప శ: పశు తఎవరు? జబు: పశు తక గు ంను గూ అక అ లు ఉ. ందరు పశు తను రహస శ అ అంరు పశు త సు తన అనుచరులకు ఇచు వగతం శ అ మందరు అర ం సుకుంరు పశు తక గు ంను గూ ఏ బుతుం? సులున టల, పశు తడు అ సుం పశు తక వఅ, మనసు, ఆచన, లు కయునద కూడ బుతుం. పశు తక సతము అ 5:3-4 స అక ఖన గముల సషము చూడవచు ఈ వచనం తురు అనయను గ సూ అతడు పశు త ఎందుకు అబద పమ అతడు “మనుషుల క అబద న” ను. పశు త అబద డుట అబద డుట సనం అ ఇ ఒక సషన షణ పశు త క గుణములు కయుడు బ ఆయన డ మనం లుసువచు. ఉహరణకు, ఆయన సంత గుణము ర నలు 139:7-8 చూడవచు, “ ఆతదనుం క దును? సనుం క దును? ను ఆశముననను అకడను ఉ ను ళమందు పండునను అకడను ఉ ” మర 1 ం 2:10-11, పశు తక సరనం మనం చూ ము “మన డు తన ఆతవలన బయలుపర యుడు; ఆ ఆతఅ, మరములను కూడ పంచుచుడు. ఒక మనుషు సంగతులు అతనున మనుత మనుషుల మ ఎవ యును? ఆ సంగతులు ఆత మ ఎవ య. ” పశు తుడు మనసు, త ము మయు లు కయుడు బ ఆయన జము వమ మనం లుసునవచు పశు తఆడు మయు యుడు (1 ం 2:10) పశు తదుడు (ఎ. 4:30). ఆతమన రకు పన డు (. 8:26-27). ఆయన త ప రం ఆయన ర లు సుకుండు (1 ం 12:7-11) పశు తడు, తము మూడవ వ వ, సు నము నటు పశు తసయకు సల పయగలడు (ను 14:16, 26, 15:26).
పరకమునకు సు ఏక ర ? ప శ: పరకమునకు సు ఏక ర ? జబు: అను, పరకమునకు సు ఏక ర ము. ఇషకథనము అధుతన ఆటంకం అంచవచు, ఇ సతము సు సు క రణకు మక ర ము ద సుం “ ర మును, సతమును, వమును; తప వడును తం ద కు డు” అ ను 14:6 సు సయం చుడు అక మం ఒక, ఆయన ఒక ర ము దు; ఏక మయు ఒఒక, ఆయ ర ము. సు తప కున , ధకము, ష నము, క వగత పత త వలన ఎవరు తం ద కు రు సు త పర ఏక ర మనుటకు అక రణములు. సు రకు “ ఎంక యబను” (1 తురు 2:4) పరకము నుం వ మర న ఏక వసు త (ను 3:13). సంరనవ తము ంన ఏక వఆయ ( . 4:15). ఆయ ఏక పపర బ (1 ను 2:2; 10:26) అయన త ధరసమును మయు ప వక లను రను (మత . 5:17). అంతము వరకు మరణమును జంన నడు ఆయన త ( . 2:1425) న మధ ఆయ ఏక మధవ(1 2:5) డు “అకము ంన” వఆయ (. 2:9). పరకమునకు ఏక ర మ ను 14:6 త క అక పయములు సు సయం ను మత 7:21-27 ను శంచదనడ సు సయం ను ఆయన టలు వమ ఆయన ను (ను 6:63). ఆయనను నమురు తవము ందుదుర ఆయన నము ను (ను 3:14-15) ఆయ లు రము (ను 10:7); వ (ను 6:35); మయు నరునము (ను 11:25). మవరు కూడ జము ఈ రుదులను యరు. అస లుల క ధ ప భున సు క మరణము మయు నరునము ద దృను. తురు, యూదుల సభ డుతూ, సు త పర ఏక ర మ ప కంను: “మ ఎవవలనను రణ కలుగదు; ఈ మమున మనము రణ ందవను , ఆశము ంద మనుషుల ఇయబన మ ఏ మమున రణ ందము అను” (అ 4:12) లు, అంకయ సజ మంరము డుతూ, సు రకుడ ను: “ ...కు ఈయన పపణ ప చురమగుచునదయు, శంచు ప డును ఈయనవలన మంతుడు రబడునయు కు యు క” (అ. 13:38-39). ను, సంఘమునకు సూ , సు మము మన పణకు ఆరమ ప కము ను: “న ల, ఆయన మముబ పములు ంపబన గనుక కు యుచును” (1 ను 2:12). సు తప ఎవరు పమును ంచరు. పరకము తవము సు ధము. “అయ సతడన నును, పంన సు సు ను ఎరుగుట త వము” అ సు ంను (ను 17:3) క రణ అను ఉత బహనమును ందుటకు, మనం సు , సు త చూడవను. మన పమునకు పరము సు లువ మరణమును మయు ఆయన నరునమును మనం నమవను “అ సు సు నంద సమూలన, నమురంద కలుగు యున” (. 3:22). సు పచర ఒక తరుణం, జనసమూహము ఆయనకు చూ, మక రకు కనుల ఆశ ఆయనను డుచుచుంను “రు కూడ వన యు?” అ సు పండు మం అను (ను 6:67). తురు క జబు సన: “ప భు, వ
ద కు ళదుము? తవ టలు గలడ; పశుదు డవ ము శం యుమ ఆయన ను” (ను 6:68-69) త వము సు సు ఉనదను తురు క సం మనమం పంచుందుము క.
సడు అం ఎవరు? ప శ: సడు అం ఎవరు? జబు: “స క ఘంటు రచనం ఈ ధం ఉండవచు, “సు స క సు ధల ఆరప ఉన మతము నకను ఒను వ ” ఇ మం ఆరంభ ందు అనప, అక ఘంటు రచల వ, స ఉండుటకు క జన సతమును ట ఫలమతుం త బంధన “సడు” అ పదం మూడు రు ఉపంచబను (అ 11:26; 26:28; 1 తురు 4:16). సు సు అనుచరులు “సల” దట అంకయ లువబ (అ. 11:26), ఎందుకం సవం, రకలు, మయు టలు సు వ ఉ బ “సడు” అ పదమునకు అర ం, “ సు గుంకు ంనడు, ” క “ సు అనుచరుడు. ” దురదృషవతూ లక మం, “సడు” అ పదం ముఖతను ఒక వసు సు క జన అనుచరుడు నప మతపరన వక ప క లువలు కల ఈ పదం ఉపంచబను. సు సు నందు సముంచ మం, రు సంఘమునకు రు బ క “స వ” శమునకు ంనరు బ తమను ము సల ఊంచుకుంరు సంఘమునకు ళట, కం తకువ గం కల వ యుట, క మం వ ఉండుట మును స యదు ఒక కు ళట మును రు ఎ య వలం చ ళట మును స యదు. సంఘము సభు ఉంటూ, సంఘ రకల తరచు లుపంచువడం, మయు సంఘ ప ఇచుట మును స యదు మనం యు మం పనుల వలన అంరగం మ మనకు సుం. “మనము అనుసం న యలమూలము క, తన కకరమున నరనసంబంధన నము ను, పశు తమనకు నూతన సవము కలుగయుట ను మనలను రంను, ” అ తు 3:5 బుతుం బ , సడు జంనడు (ను 3:3; ను 3:7; 1 తురు 1:23) మయు సు సు నందు సం మయు భ ఉంనడు “రు సము కృపత రంపబయురు; ఇ వలన కన దు, వర” అ ఎ. 2:8 మనకు బుతుం. సు సు క వతం మయు రము ద, మన పములకు ల ంచుటకు ఆయన లువ మరణం మయు మూడవ నమున ఆయన నరునం ద సం మయు భ ఉంచు జన సడు. “తనుఎందరంకం కంద , అన తన మమునందు సముంన, లలగుటకు ఆయన అరము అనుగ ంను” అ ను 1:12 బుతుం జన స క గురుఇతరుల పట మ మయు కమునకు యత (1 ను 2:4, 10). జన సడు జము డ , జన కుటుంబము గం, మయు సు సు నూతన తము ఇవబనడు. రు ఇకడ చరు బ రు సు రకు ఒక ర వ? అ అ, ంద " సు ను డు అంకం" అను బట యం.
తము క అర ము ఏ? ప శ: తము క అర ము ఏ? జబు: తము క అర ము ఏ? తము ఉ శము, రరు, మయు సంతృ ఎ కనునగలం? సుర ల నత క ఒక ఎ సంంచగలం? ఈ ముఖన ప శలను ఆంచడం మం ఎడు ఆపదు. సంవతరముల తరుత నుకకు సంబంధములు ఎందుకు ప, రు ంలనుకున ంనప రు ఎందుకు సు అ ఆశరపడుతుంరు. తన ఆట ఉనత ఖ అంన ఒక ఆట ఆ ఆటను ట ద ఆడుటకు ముందు ఎవ వ ఆయన ఏ లనుకుడు, అ అరు ఒకరు బదులు, “ను ఆ ఖ అంనడు ఎవ దగ రకు వ ఆ ఎ న ఖన ఏ దు అ కు లనుకును” అ అడు గమనములు ంబంచుట ఏళ తరబ గన తరుత శూ బయలుపరు . మన నయన సంస, ప జలు ంబసూ ఉంరు, ంత అ రు కనునవచున ఆచన. ఈ యతముల రం జయం, ధనం, మం బంలు, ర ప య, దం మయు ఇతరులకు మం యడం ం ఉం ధరనను గూన, బంలను గూన మయు ఉసములను గూన తమ గమనములను ప జలు ంనడు కూ అంతరంగము ఎ ఒక శూనం, ఏ కూ ంప అంత అం వనలు ఉయ రు. పశుద గ ంధం ఒక స క రచత అన ప సం తన అనుభూతులను ఈ ధం డు, “వరము వరము... సమస ము వర ” (ప సం 1:2). ప సం గ ంధకరన జగు నుకు లత ఐశరము, ఆయన లము మన లము కూ ఏ ఒక వ నము, వందల ల లు, జభవనములు మయు జములకు అసూయను కం అక ఉనవనములు, షన ఆరము మయు నము, మయు లభతున ప ధమున దములు కల. ఒక దశ ఆయన అడు తన హృదయము నద ఆయన రడు అనను “సూరు ంద తము”ను – అం తము ఉనదంతయు మన కళ చూ మయు మన ం యముల అనుభం త అ ఒక తమును ంచడమును గూ – సంపం అండు వరము అ ఎందుకు అ ఒక శూనము కం? ఎందుకం ఇకడ ఈ సమయము మనము అనుభం కం ఉనతన రకు డు మనలను సృండు గూ ను అడు, “ ఆయన శతల నమును నరుల హృదయమందుం యుడు” (ప సం 3:11). మన హృదయముల మనకు లుసు “ఇకడ మయు ఇడు” అ సమస ము దు అ పశుద గ ంధం ద సకన ఆండము డు న తన ంత క సృండ మనము కనుంము (ఆ. 1:26). అర ము మనము ఏ క ఉండుట కం ( వన రూపము) క ఎకువ ఉము నడు పమందు ప ప పము భూ వన తరుత, ఈ ం షయములు స కనవ మనము కనుంము: 1) డు న ంక సృ డు (ఆ 2:18-25); 2) డు న ప ఇడు (ఆ 2:15); 3) డు న సహసమును కయుడు (ఆ. 3:8); మయు 4) డు న భూన అ ఇడు (ఆ 1:26) ఈ షయముల క నత ఏ? డు ప క తము పర త రకు మనకు ఇడు, ఇవయు (ప కం గల న సహసము) మనుషుడు పము పడుట వలన బ మయు భూ పము వం (ఆ. 3).
పశుద గ ంధం ఆఖరు సకన ప కటన గ ంధం డు ఈ ప సు త భూశములను శనం నూతన ఆశమును మయు నూతన భూ సృంచడం తన న బయలుపరడు ఆ లం, ంపబన న పరన సహ ఆయన నరుద డు, అడు ంపబడరు అగులు రుం అ గుండము పడయబడరు (ప కటన 20:11-15) ప పము లతుం; అకడ పముండదు, దుఃఖనను, దననను, మరణనను, ధనను ఉండదు (ప కటన 21:4) డు కూ సం ఉండు, మయు రు కురులగుదురు (ప కటన 21:7). అ మనము ఒక పరన వృత ం అము: డు తన సహసము రకు మనలను సృండు, మ పము డు, ఆ సహసమును ండు, ఆ తత డు ఆ సహసమును నరుద డు. తం అంతయు ం తతం దూరం ఉండుటకు మర వరము కం ఇం దయయం! డు ఈ తత ఆనందమును ధపరచడ దు (లూ 23:43) ఈ భూన సంతృకరం మయు అర వంతం డు. ఈ తత ఆనందము మయు “భూ పరక ఆనందము” ఎ వ ? తము క అర ము సు సు నరుదంచబడుతుం తము జన అర ము, ఇడును మయు తతము కూ, ఆము మయు హవలు పము పనడు న ఆ సహసము క నరుదరణ కనబడుతుం. అ సహసము వలం ఆయన కురున సు సు ధం (అ 4:12; ను 1:12; 14:6). మనము మన పములను ఒనడు (ఇంనడూ నంచుటకు ఆంచకుం) మయు సు మనలను నడు, మనలను నూతన సృ , సు సు ద మన రకు ఆరపనడు ఈ త వము లసుం. తము జన అర ము సును రకు అంక దు, అ అదుతన షయ . , తము జన అర ము ఒకడు సు ను తన షు ంబంనడు, ఆయన గూ రునడు, ఆయన కము ఆయన సమయమును గనడు, ర న ఆయన సంంనడు, మయు యత ఆయన ఆజ లను ంటూ నడనడు త ఒకళ రు సలు కుం ( బహ నూతన అ), అనుకుంటూ ఉండవచు, “అ కు అంత ఆశ కరం పరం అంచడం దు!” అ సు ఈ ం టలను పడు: “ప సప రము నుచున సమస జను, ద కు రం; ను కు ం కలుగతును ను కుడను నమనసుగలడను గనుక ద ఎ ద రును; అడు ణములకు ం రకును ఏలయన సుళను రము కను ఉన ” (మత 11:28-30). “వము కలుగుటకును అ సమృ కలుగుటకును ను వ”(ను 10:10b). “అడు సు తన షులను చూఎవనను ననుంబంపన డల, తనును ఉంచు, తన లువ ననుంబంపవను. తన ణమును రంచు నరుడు టు నును; త ము తన ణమును టు నుడు దంచునును” (మత 16:24-25) “నుబ సంంచుము ఆయన హృదయంఛలను రును” (ర న. 37:4). ఈ వచనములు అయు న ఏమం మనకు ఎంకలు ఉ. మనము మన తములను మన నంచుటకు చూడవచు, ఫతం శూన గులుతుం, మయు మన తముల రకుగల ఆయన రహృదయం అనుసంచవచు, ఫతం పరతం, హృదయ ంఛలు రడం, మయు సంతు సంతృ కనునడం ఇ ఇ ఎందుకం మన సృకర మనలను సు డు మయు మనరకు షన ఆ డు (అం అతంత సుళన త దు, అతంత పరతం).
స వ తమును ఒక ంగణం ఆటకు దగ ర ఉన ఖన కులను ను చూడడ, తకువ ల ం దూరం ఉన కు ను చూడడ అ లవచు “ముందు వరుస” నుం రమును చూడడం మనము ఎనునవలన , రం, ఎకువ మం అ దు రమును ప తం చూడడం అ ప కలను ంబంచుట రకు జము తమ ంత ఆశలను అనుసంచ హృదయరక సు షులకు త . రు లను ంరు ( సు కు మయు ఆయన పరసమరణ కలగడం); రు తమును పరత అనుభసురు; మయు రు తమను, తమ రుగు, తమ సృకర ను కూ ఎటువం రవములు కుం ఎదునగలరు రు ల ం? ఒకళ అను అ, మర అర మును గూ ఉ శమును గూ ఆకనరు.
క ర న ఏ? ప శ: క ర న ఏ? జబు: క ర న అన ఒక వను న తనకు రకుడు అవసరమ గ ంనడు అతడు/ఆ యు ర న క ర న యుట త ఏ ంచదు ఒక జన ర న ఒక వతన ప సవమును మయు రకు క అవసరతను , గ ం, నముటను యసు ం ర న క ద టు మనమం లమ గ ంచుట. “ఇందునుగూ యబనమన మంతుడు డు, ఒకడును డు, ” అ 3:10 బుతుం మనమం పము మ సషము బుతుం. మనమం క కరుణ మయు పణ క అవసరత కయున లము (తు 3:5-7) మన ము వలన మనం త కు అరు లం (మత 25:46) ర న రుకు బదులు కృప రకు దన. పమునకు బదులు కరుణ రకు దన. ర న ండవ టు , మన నంన ప ప నుం మనలను ంచుటకు డు ఏ లుసునుట డు శర సు సు క వతం నను (ను 1:1, 14). సు మనకు గూన సతమును ం ఒక రన గల పము తమును ంను (ను 8:46; 2 ం 5:21) మనము ందవలన ను తన సు, మన నం సు లువ మరంను (. 5:8). ము, మరణము, మయు నరకము తన జయమును రూంచుటకు సు మరణము నుం ను (ల 2:15; 1 ం 15వ అయం) వలన, మన పములు ంచబ పరకమందు ఒక త గృహము క నమును ంయుము –సు సు నందు మన సమును ఉంనడల మనం యవలనదం ఆయన మన నం మరం న నమట (. 10:9-10). మనం వలం కృప , సం వల, సు సు రణ ందగలం “రు సము కృపత రంపబయురు; ఇ వలన కన దు, వర, ” అ ఎ. 2:8 సుం. రు ంత రకు సును నముచుర యయుటకు క ర న యుట ఒక సులున ర ము రణ ందుటకు ఎం “” టలు వలం సు క మరణం మయు నరునం సం త మనలను రంచగలదు. రు అ మయు సు సు రణ క అవసరత కు ఉంద గ ంన డల, ఈ క ర న రు యవచు: “, ను న కు లుసు. పము క పలకు ను తు డన కూడ కు లుసు. , రకు సు సు ను ను నముచును ఆయన మరణం మయు నరునం పణకు ల ంను అ నముచును. ంత ప భు మయు రకు ను సును మయు సును త నముచును వందలు ప భు, ననురంనందుకు మయు ంనందుకు! ఆ!”
త జంన స ఉండుట అన ఏ? ప శ: త జంన స ఉండుట అన ఏ? జబు: త జంన స ఉండుట అన అర ం ఏ? ఈ ప శకు జచు ఉత మన కము ను 3:1-21 ప ముఖ పసయుడును యూదుల స ను (యూదుల అరుల సభ) సభుడునున ము ప భున సు సు డుచుంను. ము ప శల ళ సు ద కు వను సు ము డుతూ, ఇ అను, “‘ఒకడు త జం అతడు జమును చూడడ శయము చును ’ అందుకు ము, ‘ముసన మనుషుగు జంపగలడు?’ అ అను. ‘ండవరు త గరమందు ప ం జంపగల అ ఆయనను అను!’ అందుకు సు ఇటను, ‘ఒకడు మూలమును ఆతమూలమును జం జము ప ంపడ శయము చును. శర మూలము జంన శరమును ఆతమూలము జంన ఆతయు యున రు త జంపవన ను నందుకు ఆశరపడవదు ’” (ను 3:3-7). “ త జంచుట” అను ట క అరము “నుం జంచుట. ” ముకు ఒక జన అవసరత ఉంను అత హృదయ పవర న-ఆయ రుఅవసరము త తం, జంచుట, అనున రము మయు శంచు వ త వము ఇవబడుతుం (2 ం. 5:17; తు. 3:5; 1 తురు 1:3; 1 ను 2:29; 3:9; 4:7; 5:1-4, 18) “ త జంచుట” అన సు సు మమును నముట “ లలగుట” అను తలం కూడ వసు ంద ను 1:12, 13 సూసు ం. “ఒక వనూతనం ఎందుకు జం?” అనున రణం తతు ప శ. “ అపధములతను పములతను రు చన యుండ, ఆయన మును సు కూడ బ ంను” అ ఎ 2:1 అస లున లు అంటుడు. “అందరును పము డు అనుగ ంచు మమను ందక చురు” ( 3:23) అ ఆయన యులకు ను లు ఆయం “మరంయురు”; సు నందు సము రు ఆయ తమును ంనడు, నూతన జన లుసు ం వలం నూతనం జంనరు త ప పణ ం అనుబంధం కయుందురు. ఇ ఎ ధము? “రు సము కృపత రంపబయురు; ఇ వలన కన దు, వర అ యలవలన కనదు గనుక ఎవడును అశయపడ లుదు” అ ఎ 2:8-9 బుతుం. ఒకరు రంపబనడు, అతడు/ఆ త జం, ఆయం నూతనపరచబ, త జన హకు డ అరు లువ మరంచుట పము క తమును ంన సు సు ను నముట, “నూతనం జంచుటకు” ర ము. “ ఎవనను సు నందునడల డు నూతన సృ ; త గంను, ఇ త ను!” (2 ం 5:17) రు ఇప వరకు ప భున సు సు ను రకు శంచ డల, పశు తుడు హృదయముల డుచుండ ఆయన లును రు అంక ? రు పప ర న డు సు నూతన సృ గల? “తనుఎందరంకం కంద, అన తన మమందు సముంన, లలగుటకు ఆయన అరము అనుగ ంను. రు వలన న , రక మువలనను శచవలనను నుచవలననను నరు రు" (ను 1:12-13)
రు సు సు ను రకు అంకం త జంల , ఇ ర న యవచు. ఈ ర న ట క ఏ ర న ట కూడ మును రంచద పకముంచుం వలం సు ను నముట త మును పము నుం రంచగలదు. ఈ ర న వలం కున సమును యయుటకు మయు కు రణ ఇనందుకు ఆయనకు వందనములు ంచుటకు ఒక ర ము త “, ను కు ధము పము మయు కు తు డన కు లుసు. అ ను ందవలన ను సు సు సును మయు ఆయనను శంచుట ను పణ ందగలను రణ రకు సమును ద చును. అదుత కృప రకు పణ రకు-త వమను బహనము రకు వందనములు! ఆ!” రు ఇకడ చన ఆరం సు రకు ర యం సుకు? అన డల, “ సు ను డు అంకం” అను ఈ ం బట ను కం.
పణ ం? నుం ను పణ ఎ ందగలను? ప శ: పణ ం? నుం ను పణ ఎ ందగలను? జబు: “బ సదరు, కు ఈయన పపణ ప చురమగుచున, ” అ అ. 13:38 ప కసు ం పణ అం ఏ మయు అ కు ఎందుకు వను? “పణ” అన పలకను శుభం తుడుచుట, ంచుట, అను రదు యుట. మనం ఎవ త న డల, ఆ అనుబంధమును నరుదంచుటకు పణ రము పణ అనున ఎదు వ పణకు గుడు బ ఇవబడదు. పణకు ఎవరు గులు రు. పణ అనున మ, కరుణ, మయు కృప కూన రము పణ అన ఎదు వకు ఏ నను, ఆ వ ధము మనసు ఏ ఉంచునకూడద రు సు ర యం. మనమం నుం పణ ందవలయుమ బుతుం. మనమం పము . “పము యక లు యుచుండు మంతుడు భూద ఒకనను డు” అ ప సం 7:20 ప కసు ం “మనము పమురమ నడల, మనలను మన సచుందుము; మయు మన సతముండదు” అ 1 ను 1:8 బుతుం పమం తుదకు ధము రుగుటు అతుం (ర నలు 51:4). అందువలన, మనకు పణ ఖతము అవసరము. మన పములు ంచబడడల, మన పముల క పలను సూ శ మందుతు తతమును గడుము (మత . 25:46; ను 3:36). పణ-ను ఎ ందగలను? డు మ మయు కరుణ గలడు - ఆయన మన పములను ంల ఆంచుచుడు! “ ...వడును నంపవన చంపక, అందరు రుమనసుందవన రుచు, డల ర ంతముగల యుడు” అ 2 తురు 3:9 బుతుం. డు మనలను ంల ఆంను బ , మన పణకు ల ంను. మన పములకు ఏక యన పరం మరణం. “పమువలన వచు తము మరణము” అ . 6:23 క ద గము యయుచున మన పముల వలన మనం ంన త మరణము డు, తన ర ప క, నను - సు సు (ను 1:1, 14). మనం ందవలన మరణం అను తమును తన సు సు లువ మరంను “ఎందుకన మనయనయందు అగునటు పరుగ ఆయనను మనసము పము ను” అ 2 ం. 5:21 మనకు సుం. మన ను తన సు సు లువ మరంను! , సు క మరణము సరన పములకు పణను అంంను. “ఆయ మన పములకు ంకర యుడు, మన పములకు త దు, సరకమునకును ంకర యుడు” అ 1 ను 2:2 ప కసు ం పము మయు మరణము తన జయమును ప కసూ సు మరణము నుం ను (1 ం. 15:1-28). మమ, సు సు క మరణము మయు నరునము , 6:23 క ండవ గము సతము, “ ...అ కృవరము మన ప భున సు సునందు తవము. ” పములు ంచబల రు రుచు? నుం దూరము ప రమను వన ఉం? రకు సు సు ను రు ననడల, కు ప పణ లసుం “ కృమశరమునుబఆ యుయందు ఆయన రక మువలన మనకు చనము, అన మన
అపధములకు పణ మనకు కయున” అ ఎ. 1:7 బుతుం. మనం ంచబడుటకు, సు మన ఋణమును ంను రు యవలందం, సు మును ంచమ అనడల- పణకు ల ంచుటకు సు మరంను అ న-ఆయన మును ంచును! ను 3:16-17 ఈ ప సంశము ఉన, “డు కమును ఎం ంను ఆయన తన అయకురు న యందు సముంచు ప డును నంపక తవము ందునటు ఆయనను అనుగ ంను కము తన కురు రణ ందుట కమునకు రురుటకు యనను కము పంపదు. ” పణ-ఇ అంత సులభ? అను ఇ సులభ! రు నుం పణ సంంచరు. డు చు పణకు రు ల ంచరు రు సు సు ను రకు అంకం నుం పణ ందనడల, ఈ ర న యవచు. ఈ ర న ట క ఏ ర న ట కూడ మును రంచద పకముంచుం. వలం సు ను నముట త మును పము నుం రంచగలదు ఈ ర న వలం కున సమును యయుటకు మయు కు రణ ఇనందుకు ఆయనకు వందనములు ంచుటకు ఒక ర ము త “, ను కు ధము పము మయు కు తు డన కు లుసు అ ను ందవలన ను సు సు సును మయు ఆయనను శంచుట ను పణ ందగలను. రణ రకు సమును ద చును. అదుత కృప రకు పణ రకు-త వమను బహనము రకు వందనములు! ఆ!” రు ఇకడ చన ఆరం సు రకు ర యం సుకు? అన డల, “ సు ను డు అంకం” అను ఈ ం బట ను కం
ర ప క/ర ర ం అం ఏం? ప శ: ర ప క/ర ర ం అం ఏం? జబు: రు ఆక ఉ? క ఆక దు, తం ఇం ఏ సం రు ఆక యు? పల ఏ ఎనడూ సంతృపరచబడ ఉం? ఒకళ అను అం, ర ం! సు డు, “రము ; ద కు వచుడు ఏత మును ఆకనడు యందు సముంచు డు ఎడును దనడు” (ను6:35). రు కలవరం ఉ? తము ఒక గమ ఉ ఎన కనుననటు ఉ? ఎవర టుఆమర ంచుటకు న రు కనునకయు? ఒకళ అను అం, ర ం! సు డు, “ను కమునకు లుగును, ననుంబంచుడు క నడువక వ లుగుగ యుండున ను” (ను 8:12) ఈ తము రు బంంచబరు అ ఎ అనుకు? అక రములు ప యం, ఆ రముల నుక ఉనదంతయు వలం శూనము మయు రర కం అ కను? పరన తము ప రుతు? ఒకళ అను అం, ర ం! సు డు, “ రమును; ఎవన పల ప ంన డల డు రంపబన, ప చు బయ వచుచు త యుచునుండును” (ను 10:9) ఇతరులు ఎడు ములను తకువ సు ? సంబంధములు ఎ రము మయు శూనం అం? అందరు దగ ర నుం ప జనము ఆసు ర ఎ అంం? ఒకళ అను అం, ర ం! సు డు, “ను ఱ లకు మం ప; మం ప ఱ లరకు తన ణము టు ను. ను ఱ ల మం ప” (ను 10:11, 14). ఈ తము తరుత ఏ జరుగుతుంన రు ఎ ఆశరప? వలము తు మయు మషు ప ర తమును ంచుట అల? అసలు ఈ తమునకు ఏ అర ం ఉం అ రు ఎ సంం?రు మరంన తరుత కూ బ తల అనుకుంటు? ఒకళ అను అం, ర ం! సు డు, “అందుకు సు నరునమును వమును ; యందు సముంచుడు చనను బ దుకును. బ యందు సముంచు ప డును ఎన చడు” (ను 11:25-26) ర ము ఏం? సతము ఏం? వము ఏం? సు బదుడు, “ ర మును, సతమును, వమును; తప వడును తం ద కు డు” (ను 14:6) రు అనుభం ఆక ఆయ ఆక, అ వలం సు త రగలడు క లంచగలడు సు ఒకడు త . సంతృకరన తమునకు రము. రు చూసు న తుడు మయు ప సు వయుడు – ఈ కమందు మయు తరు కమందు కూ రణకు ర ము! రు ఆక అనుభంచుటకు రణం, క రు తనటుఉండ రణం, తము అ కనునకవ రణం, రు నుం రు యబడుట వలన మనమందరమూ పము నుం దూరమ పశుద గ ంధము ం (ప సం 7:20; . 3:23).
హృదయము రు అనుభం శూనము తము డు కవడం వలన. మనము సంబంధం కయుండుటకు సృంచబ ము మన పమును బ ఆ సంబంధము నుం మనము రుపరబము. ఇం రన షయమం, మన పము మనలను నుం తతము అంతయు, ఈ తము మయు తము కూ రుపరబడునటుసుం ( 6:23; ను 3:36). ఈ సమసను ఎ పషంచగలము? ర ం! సు మన పమును ఆయన డు (2 ం. 5:21) సు మనము ందవలన ను ఆయన సు మన నం మరండు ( 5:8) మూడు నముల తరుత పము మయు మరణముల ఆయనకు గల జరూసూమృతుల నుం డు ( 6:4-5) ఆయన ఇ ఎందుకు డు? ఈ ప శకు సయం సనడు: “తన తులరకు తన ణము టు కం ఎకున మగలవడును డు” (ను 15:13) మనము ంచుగున సు మరండు ఒకళ మనము సు మన సము ఉం,ఆయన మరణమును మన పముల క క యధనము న, మన పములయు ంచబ శు యబడ అడు మన ఆయ ఆక రుతుం అడు టులుగు పర తమునకు మనకు ందు ఉంటుం. మనము మన జన షతుమయు మం ప లుసుకుంము మనము మరంన తరుత మనకు ఒక తము ఉంటుంద – అం తతము రకు పరకము సు నరునన తము ఉంటుంద మనకు లుసు ం. “డు కమును ఎం ంను ఆయన తన అయకురు న యందు సముంచు ప డును నంపక తవము ందునటు ఆయనను అనుగ ంను” (ను 3:16). రు ఇకడ చరు బ రు సు రకు ఒక ర వ? అ అ, ంద " సు ను డు అంకం" అను బట యం
రకు ఒక సన ధరము ఏ? ప శ: రకు ఒక సన ధరము ఏ? జబు: మనకు ఇషన ఆరమును ల మనకు ఇషనటు ందునుటకు ఈ ం లు మనలను సూ ఉం. లు అ వందల రల రుచులు ద ఉనటు కూ పలు కుం ఇళను మయు రులను కూ టడు, మనకు నన అ ఎంకలు మయు కరములు అందు ఉంటు మనం చూసుకుంం. వలం ఒక , , ప పంచం త మనం ము ఎంచువడం అ ం! వగత ఇలు మయు అవసరతలకు తనటు గుం అ రు లుసువచు. కు సన ఉం ధరము ఏం? పణలు , షరతులు , అ ఇ యకూడదు అ మనలను ఎకువ ఇబం ఒక ధరము సంగ ఏం? ను ఇకడ వంనటు బయట ఉ. ఐ ఉం రుచుల వ ఎనునుటకు ధరము అటువం? మన ఆశ చు అక ధన శ లు మనకు నబడుతుండ, సును అందకం, అన మహమ కనూయ, బుద , ర, , ఎకువ ఎందుకు ఒకరు పగం? టు కు అ రులు పరకమునకు నంచ? అ ధరములు మూలు ఒక ? సతమం అ రులు ఇంకు ర అ అ ధరములు కూ పరకమునకు ర సు త అరము డడు ఎందుకం సు త మరణమును జండు మహమ, కనూయ మయు ఇతరులు తమ సధుల కూ మ గు తురు. సు, తన ంత శ కూ రన లువ మరంన మూడు నముల తరుత స నుం నడ డు. మరణమును ఎవ జ రు మన ఆశ చురంరు. మరణమును కూ జం శ ఎవ ఉంటుం రు మన గులు సు నరునమును రూం ఆరములు అబురపర ఉ ద, న సు ను చూనరు అదు వందల మం ప త ులు ఉరు. అదు వందల సరములు రము యబడ స అ ఒక షయం కూ ఉం సు క శతులు ఆయన క మృతన, శరమును ఆయన క నరునమును గూన వదంతులను ఆ ఉండవచు, అ యుటకు సు హము దు! ఆ స ఉం! షులు ఆయన హమును ంం ఉం? కష. అటువం ఒక అవ అకట , సు క స యుధ క బలం త వ యబం ఆయన బం మయు లువ మరణము తరుత భయము ఆయన సప షులు వ బ చూ , భనకున ఈ లువ లరులు ణ ంన వృ కుల అ అధన షయం ఈ సము రకు తములను గము హతులు అరు రు – మం అరు అనుం! సుళన స వమం సు క నరునమును ఒ ట యము మర, మరణము ఎవ అరము ఉంటుం అ రు మన గులు సు మరణము తన శ రూండు; బ , ఆయన మనం . రణకు ఆయన త ఏక ర ం సు డు (ను 14:6) ఆయన ఒక ర ం దు; అక ర ముల ఆయన ఒక ర ము దు ర ము.
ఇ సు డు, “ప సప రము నుచున సమస జను , ద కు రం; ను కు ం కలుగ తును” (మత 11:28) ఇ కషన కము మయు తము ల కష ం మన మం ఎకువ ట బ ము, యపరచబ ము, మయు యుద -మరకలు సు ము. అంకసు ? బ కు ఏ వ? నరుదర క వ ధర? వముగల రకు క అకమం మృతున “ప వక ల” ఒక? అర వంతన సహస క ఆరము? సు ఒక ఎంక దు – ఆయ ఎంక రు పణను రుకుం సు సన “ధరము” (అ 10:43) ఒక అర వంతన సహసమును రుకుం సు సన “ధరము” (ను 10:10). పరకము రు త గృహమును రుకుం సు సన “ధరము” (ను 3:16) సు సు రకు సమును ఉంచం; రు ధపడరు! పముల పణ రకు ఆయనను నమం; రు రుహపడరు. “సన సహసమును” రు రుకుం, ఇకడ ఒక సుళన ర న ఉం. గురు ంచుం, ఈ ర న పడ క ర న పడము వలన రు రంపబడరు సు ఆరపడుట త పము నుం మును డగలదు. ఈ ర న వలం యందు కున సమును లపడం మయు రణను బ ఆయనకు కృతజతలు ంచడ “, కు ధం ను పము ను అ కు లుసు బ ను రుడను. ను ందవలన ను సు సు డు ఆయనయందు సము ను ంపబడగలను రణ రకు ను నమ ఉంచుతును ఆశరకరన కృపను బ మయు పణను బ – త బ కు కృతజతలు! ఆ!”
ను ఎ సనపడగలను? ప శ: ను ఎ సనపడగలను? జబు: “సన”పడుటకు, ద “సమస” ఏ మనం గ ం. జబు పము. “లుయురును రు, ఒకనను డు” (ర నలు 14:3) మనం ఆజ కు ధము రుగుటు ; మనమందరము “ లవ వ త” (ష 53:6). దురఏమన పము క తము మరణము “పముయువ మరణము ందును ” (లు 18:4). సుర ఏమన ంచు డు మనకు రణ ఇచుటకు మనలను ంబంను. “నంన ద రంచుట” (లూ 19:10) ఆయన ఉ శమ సు ప కంను, మయు లువ ఆయన మరంనడు పన “సప ను” అను ట తన ఉ శము రన ఆయన ప కంను (ను 19:30) పమును ఒనుట సన అనుబంధం కయుండు ప య ఆరంభమతుం. పమును నయము ఎదుట ఒనుట తరుత వసు ం (ష 57:15) “ఏలయన కలుగునటు మనుషుడు హృదయము శంచును, రణ కలుగునటు ఒనును” (. 10:10). ఈ పపము సము జతకలయుం- ముఖము, సు క బన మరణం మయు అదుత నరునం ఆయనను రకుడగుటకు అరు సు ందను సం “సు ప భువ ఒ, డు మృతులనుం ఆయనను న హృదయమందు శంనడల, రంపబడుదు” ( 10:9) ను 20:27; అ 16:31; గల 2:16; 3:11, 26; మయు ఎ 2:8 వం అక ఇతర క గములు కూడ సం క అవసరతను య . సనపడుట అనున ఆయన రకు న రమునకు ప సందన. ఆయన రకు పంను, పమును యుటకు ఆయన బ అంను (ను 1:29), మయు ఆయన కు నమును ఇచుచుడు: “అడు ప భు మమునుబ ర నయు రందరును రణందుదురు” (అ 2:21) తన కురు క ఉపనము పపం మయు పణకు ఒక అందన ఉహరణ (లూ. 15:11-32). న కురుడు తన తం క బహనమును అవనకరన పము వృను (13వ వచనం) అతడు తన తను అంకంనడు, ఇం ల ర ంచును (18వ వచనం). అతడు మన కురు ఎంచబడడ ఊంను (19వ వచనం), అత ఆచన త వన తన కురు తం మునున కం ఎకువ ంను (20వ వచనం). సమస ము ంచబను, మయు ందు జను (24వ వచనం). డు తన నములను లటు నుట మండు, ందన న నము స “న హృదయముగల ఆసనుడు, నన మనసుగల ఆయన రంచును” (ర నలు. 34:18). రు సనపల , ఈ న ర న యం. ఈ ర న ట క ఏ ర న ట కూడ మును రంచద పకముంచుం వలం సు ను నముట త మును పము నుం రంచగలదు. ఈ ర న వలం కున సమును యయుటకు మయు కు రణ ఇనందుకు ఆయనకు వందనములు ంచుటకు ఒక ర ము త “, ను కు ధము పము మయు కు తు డన కు లుసు. అ ను ందవలన ను సు సు సును మయు ఆయనను శంచుట ను పణ ందగలను రణ రకు సమును ద చును. అదుత కృప రకు పణ రకు-త వమను బహనము రకు వందనములు! ఆ!”
లుగు ఆయ యలు ఏ? ప శ: లుగు ఆయ యలు ఏ? జబు: లుగు ఆయ యలు సు సు నందు సము కలుగు రణ క శుభర ను ఇతరులకు పంచు ర ములు సుర ముఖ సంశమును లుగు ందుల సమకూరుసులున ర . లుగు ఆయ యల ద, “డు నుసు డు, మయు తం రకు ప ప క కయుడు. ” “డు కమును ఎం ంను. ఆయన తన అయకురు న యందు సముంచు ప డును నంపక తవము ందునటు ఆయనను అనుగ ంను” అ ను 3:16 బుతుం. “ లకు వము కలుగుటకును అ సమృ కలుగుటకును ను వ” అ సు క క రణమును ను 10:10 ఇసుం మ నుం మనలను ఏ ఆతుం? సమృతము కలగకుం మనలను ఏ ఆతుం? లుగు ఆయ యల ండవ, “నవ పము మన దూరను. అందువలన, మన ల క అదుత ప కను మనం లుసుము ” “అందరును పము డు అనుగ ంచు మమను ందక చురు” అ . 3:23 ఈ షయమును శసుం “పము వలన వచు తము మరణము” అ 6:23 పము క పమమును యసు ం. తన సహసం కయుండుటకు డు మనలను సృంను. అ, నలు కము పము , నుం రుయబను మన డు కయుంల ఆంన అనుబంధమును మనం శనం ము. పరం ఏ? లుగు ఆయ యల మూడవ, “మన పం రకు సు సు త న పరం. సు సు , మన పములు ంచబ సన అనుబంధం నరుదంచవచు ” “అ డు మనడల తన మను ల పరచుచుడు; ఎట న మనంకను లయుండ సు మనరకు చను, ” అ 5:8 బుతుం “ ఖనముల ప రము సు మన పములత ము మృంను, సయబను, ఖనముల ప రము మూడవనమున పబను, ” అ రణ ందుటకు మనం లుసునవలన, శంచవలన షయములను గూ 1 ం 15:3-4 బుతుం ఆయన త రణ ర మ ను 14:6 సు ప కంచుచుడు, “ ర మును, సతమును, వమును; తప వడును తం ద కు డు ” ఈ ప రణ బహనమును ను ఎ ందగలను? లుగు ఆయ యల ల వ, “రణ బహనమును ందుటకు మయు మన ల అదుత ప కను లుసునుటకు సు సు రకుడ శం ” “తనుఎందరంకం కంద, అన తన మమందు సముంన, ల లగుటకు ఆయన అరము అనుగ ంను” అ ను 1:12 మన రకు వంచుచున “ప భున సునందు సముంచుము, అడు ను ంరును రణ ందుదురు” అ అ. 16:31 ఈ షయమును సషము బుతుం. మనం వలం కృప వల, సం , సు సు రంచబడగలము (ఎ 2:8-9) రకు సు సున నక ఉంల రు , ఈ టలు పం. ఈ టలు ట మును రంచదు, సు ను నముట రంచగలదు! ఈ ర న వలం కున సమును యయుటకు మయు కు రణ ఇనందుకు ఆయనకు వందనములు ంచుటకు ఒక ర ము త . “, ను కు ధము పము మయు కు తు డన కు లుసు అ ను ందవలన ను సు సు సును మయు ఆయనను శంచుట ను పణ ందగలను. రణ రకు సమును
ద చును. అదుత కృప రకు పణ రకు-త వమను బహనము రకు వందనములు! ఆ!” రు ఇకడ చన ఆరం సు రకు ర యం సుకు? అన డల, “ సు ను డు అంకం” అను ఈ ం బట ను కం.
స వ తం పమును ఎ అగంచగలను? ప శ: స వ తం పమును ఎ అగంచగలను? జబు: పమును అగంచుటకు మనం యు ప యలకు అక ధులను ఇసుం. ఈ తలం, మనం పము పరజయము ందము (1 ను 1:8), అనప అ మన గు ఉం. సయం, ఆయన ట క యలను అనుసంచుట, మనం పమును అంలంలు జం మంత ఎకువ సు వ రగలం మనం పమును అగంచుటకు ఇచు ద పశు త. మనం స వ తము జంన ఉండుటకు డు మనకు పశు తను ఇడు గల 5:16-25 డు ఆత ఫలములను మయు శర రములను రుసు డు. ఆ కగం ఆత నడచుటకు మనం లువబ సులంద ద ఆతఉంటుం , ఆ ఆతఆనమునకు సంసూఆత మనం నడవవన ఈ కగం బుతుం. పశు తయదన రుతురు క తం మనం చూడవచు, అతడు, ఆత ంపబడక ముందు సును రుగన మూడు రు ండు-మయు సు ను మరణం కూడ అనుస న న తరుత ఆత ంపబన తరుత, ంసు నమున యూదుల బరంగం బలము డు. ఆతపణలను ఆరుటకు ప యంచకుం మనం ఆత నడు ము (1 స. 5:19 నటు) మయు ఆత ంపబడుటకు ప యము (ఎ 5:18-21) ఒకడు ఆత ఎ ంపబడగలడు? ద, త బంధన వ ఇ క ర యం. ను యవలన ప యుటకు ఆయన ందరు వకులను ఎనుకుడు మయు అయన ఆత ండు (ఆ 41:38; ర మ 31:3; సం 24:2; 1 సమూ 10:10). తమను ము కము ంను డు ఆత ండ ఎ. 5:18-21 మయు ల 3:16 రులు ఉ ఇ మనలను ండవ నసు ం మనలను ప స య బలపరుచుటకు డు మనకు తన కము ఇన కన బుతుం (2 . 3:16-17). మనం ఎ ం మయు న అ మనకు సుం, సన ర ము వచుటకు అ మనకు సయం సు ం, మయు ర ము యుండుట అ మనకు సయం సు ం. కము వముగల మయు బలన అ, మన హృదయం మయు సవం న పములను యుటకు మయు జంచుటకు అ మన హృదల చుకుతుంద . 4:12 బుతుం. తమును రుశ గూ ర నరుడు 119వ ర న డుతుడు తన శతులను జంచుట సఫలత రకు ఈ మరక పగలు ం అంకంల షుకు పబను. నం పరం ఆజవం నప, ఆయన డు, మయు న శము రకు ను న యుద ముల జయముకు ఇ ఒక మూలము ఉం. మనం రు సులు ంచు . ను సంఘమునకు సుకుళట క క అయమును చదుట ఒక గు ం వ యుటకు ప యము, వంచుట, ంచుట, క మన తముల అనంచుట ఫలమము; అ బయలుపరచు పములను ఒనుట క అ మనకు బయలుపరచు వరముల రకు సు ంచుట ఫలమము షయం, మనం రు అసలు ఆక కుం ఉంం క అకం భు ం. మనలను ఆయం సవం ఉంచుటకు వలనంత కము త మనం సుంం ( బలన, ఎదుగు సలు ఉండుటకు వలనంత సునము), క మనం తరచు సుకుంం నుం
ఆయ బలమును ందుటకు వలనంత సమయం ంచము. రు అనునము కమును చ ంచు అలటు , అ రు యుట ఆరంంచుట ముఖం ందరు ఒక జర యుట ఆరంంచుటను ఉపగకరం రు రు కము నుం ందున ంత వరకు ట కుం ఉం అలటును సుం. రు రుల డు న షయముల ఆయన సయం రుతూ ందరు ర నలను రు రు ఆత మన ల ఉపంచు పకరం (ఎ. 6.17), మన ఆయ యు లను డుటకు డు మనచు కవచం ముఖన అ దగం (ఎ 6:12-18) పమునకు ధము మన టం మూడవ ముఖన ర న మర, ఈ సలు వలం టల ఉపం తకువ ఉప రు. మనకు ర కూకలు, ర సమయములు, దలగున ఉం , ఆమ సంఘము వ మనం ర నను ఉపంచము (అ 3:1; 4:31; 6:4; 13:1-3). ను వ యు గూ తను ఏ ధం ం లు మర మర బుతుడు. ర నను గూ డు మనకు అదుతన నములు ఇడు (మత 7:7-11; లూ18:1-8; ను 6:23-27; 1 ను 5:14-15), మయు ఆయ టం రకు ద టును గూన ర నను లు ను న ఖల జతపరడు (ఎ 6:18) మన తం పమును జంచుటకు ర న ఎంత ముఖన? తురు సును రగన ంకక మును, మ ట సు తురు న టలు ఉ. సు ంచుచుండ, తురు ంచుచుడు. సు అత అంటుడు, “ రు ధన ప ంచకుండునటు లకువ ఉం ర నయు; ఆతద శరము బలనము” (మత 26:41). తురు వ మనం కూడ సన ల ఆ ం క తన బలమును ందకచుము. అడుగుటకు, దకుటకు, మయు తటు టకు మనం చకను సూ ఉం-మయు మనకు వలన శ ఆయన ఇడు (మత 7:7). ర న ఒక యమము దు ర న అం వలం మన బలనతలను మయు క అంతము శ ఒ, మనం యురు యుట రకు క, ఆయన రు యుటకు వలన శ రకు ఆయన రుగుట (1 ను 5:14-15) పమును జంచుటకు మన ద ఉన ల వ సుల సహసన సంఘము. సు తన షులను బయటకు పంనడు, ఇదద రు పంను (మత 10:1) అస లుల రములు వకులు ఒక బయటకు ళదు, ఇద రు క ఎకువ మం గుం రు. మనం సజము కూడునుట నక ఆ సమయమును ఒకకరు స యలు మయు మ తంచునుటకు ఉపంచుల సు ఆజ ఇడు ( 10:24) మనం ఒకకరు తమ బలనతలను ఒల ఆయన చుడు (బు 5:16). త బంధన న తం, ఇనుము ఇనుమును పదును యునటు, ఒక వమక వ పదును డు (తలు 27:17) సంఖ బలముం (ప సం 4:11-12). కనన పములను జంచుటకు ఒక క అడుగు సహచరుడు కయుండుట ఉత మమ మం సలు అనుకుంరు డు, క ంచు, తంచు, మయు గ ంచు ఒక వ కయుండుట ఉపగకరం. ధన మనంద కలుగుతుం (1 ం. 10:13). క అడుగు సహచరుడు క క అడుగు గుంను కయుండుట అ కనన పములను కూడ జంచుటకు వలన ఆఖ హమును మయు లును ఇసుం. రు పము జయం తర వసు ం. మ రు, జయం నం వసు ం. ఆయన ధులను మనం ఉపంచుచుండ, ఆయన మన ల ఒక ప య రూపం రును
సువ డ డు నం డు. ఆయన తన నముల నమదనడు బ పమును జంచు మన కృ మనం సహనం ఉండవచు
తము రకు త మును ను ఎ లుసునగలను? ప శ: తము రకు త మును ను ఎ లుసునగలను? జబు: త మును రుగుట ముఖము. తన జన బంధులు తం త మును అనుసంచుర సు ను: “ త ము న జంచు సదరుడును సదయు త యున ను” (రు3:35). ఇద రు కురుల ఉపనం, త మును యుట ఫలనందుకు డు ప న జకులను మయు ద లను గ ంచుచుడు; షం, రు “పపపడదు మయు నమదు” (మత 21:32). త మన రణం పము నుం పపప సు యందు నక ఉంచుట మనం ఈ ద అడుగును సుడల, మనం ఇంకను త మును అంకంచదు. సం సు ను మనం ఆంనడు, మనం ల లమము (ను 1:12), మయు ఆయన ర ం మనలను నంచుటకు ఆయన ఇషపడడు (ర నలు 143:10). డు తన త మును మన ద నుం యుటకు ప యంచుటదు; ఆయన బయలుపరచరుచుడు స , తన కం ఆయన మనకు శలు చూండు. మనం “ప షయమునందును కృతజసుతులు ంచు ఈగు యుట సు సు నందు షయము త ము” (1 స 5:18) మనం స యలు యవను (1 తురు 2:15). మయు “రు పశుదు లగుట, అన రు రతమునకు దూరము ఉండుట త ము” (1 స. 4:3). త ము లుసువచు మయు రు యవచు “రు ఈ క మదను అనుసంపక, ఉత మమును, అనుకూలమును, సంరముయున త పం నునటు మనసు నూతనమగుటవలన రూంతరము ందు, ” అ 12:2 బుతుం ఈ క గము మనకు ఒక ముఖన వరుసను చూతుం: డ కమునకు తలవంచుటకు కం ఆత రు ందుటకు అవశం ఇడు షయములకు అనుగుణం అత మనసునూతనపరచబనడు, అతడు పరత మును లుసునగలడు. మనం త మును దకుతుండ, మనం ఆంచున ఖనమునకు ధము ఉంల మనం చూసు ఉహరణకు, ంగతనం యుటను ఖంసుం; డు ఈ షయమును గూ సషము ను బ , మనం ంకు ఉండుట ఆయన త ము ద మనకు లుసు గూ మనం ంచవలన అవసరం కూడ దు అంక, ఏ మమను సు ం మయు ఏ మనకు మయు ఇతరులకు ఆయ ఎదుగుదల సయం సు ం అ మనం గ త చూ. రు త మును లుసునుట కష ం ఎందుకం సహనం . త మంత ఒ లుసులనునుట కం, ఆయన ప యు నం అ దు ఆయన మనకు ఒక అడుగు ఒక బయలుపరు డు-ప అడుగు ఒక స టు -మయు మనలను ఆయన నక ఉంచునటు డు ముఖన షయం ఏటం, మనం ముందు నం రకు యుంటుండ, మనం యున మం మనం యుట వసం ఉంము (బు 4:17). రు డు మనకు సషతలు ఇల రము-ఎకడ ప , ఎకడ వం, ఎవ సు, ఏ రు దలగున మనం ర లు సునుటకు డు అవశం ఇడు, మయు మనం ఆయన ట ం, త ర లను ం ర ములు ఆయన ద ఉ (అ 16:6-7 చూడం)
మనం ఒక వ ఎంత లుసుం, అతడు/ఆ క ఆశలను అంత మనం లుసునవచు. ఉహరణకు, ఒక ర ఉన బరు బం ళ టను చూన లుడు , నుక పత కవచు, ఎందుకం, “ను అ యుట తం ఇష ం ద” అత లుసు. ప సశం అతడు తన తం సల అడగవలన ప దు; అత తం ఏ బు అత లుసు, ఎందుకం అత అత తం లుసు. మన అనుబంధం కూడ అం. మనం ప భు నడుచుచుండ, ఆయన ట నుచు ఆయన ఆత ఆరపడుతూ, మనకు సు క మనసుఇవబనద మనకు లుసు ం (1 ం 2:16) అయన మనకు లుసు, మయు ఆయన త మును రుగుట అ మనకు సయం సు ం. నం మన రకు లభమగుట మనం చూ ము “యరవంతుల ర మును సళము యును భనుడు తన భనతత పను” (తలు 11:5). మనం ప భుకు దగ ర నడుసూ మన తము రకు ఆయన త మును జము ఆంచుచునడల, డు ఆయన త మును మన హృదల ఉంచుడు మన ంత త మును క, త మును దకుట మూలం. “నుబ సంంచుము ఆయన హృదయంఛలను రును” (ర నలు 37:4)
రణ వలం సం , క సం మయు యల ? ప శ: రణ వలం సం , క సం మయు యల ? జబు: స వ ంతమంత ఇ అ ముఖన ప శ వచు. ఈ ప శ నరుదరణకు, ం సంఘములు మయు థ సంఘము మధ భజనకు రణం సవమునకు మయు అక “స వ” అబద ధ వవసలకు మధ ఈ ప శ ముఖన ధము ఉం. “రణ వలం సం , క సం మయు యల ?” ను వలం సును నముట రణ ం, క ను సును న రములు యవలయుం? సం త క సం మయు యలు అ ప శ సనపడుటకు కషన గముల వలన కషమతుం 3:28, 5:1 మయు గల 3:24లను బు 2:24 చూడం ందరు లు (సం త రణ) మయు బు (సం మయు యల రణ) మధ ధమును చూ రు సం మంతులు రబడుట అ లు ంతపరం బుడు (ఎ. 2:8-9), మంతులు రబడుట యలు మయు సం అ బు బుడు. బు ఖతం ఏ డుతుడు అ పంచుట ఈ సమసకు పరం ందవచును ఎం స యలు కుం ఒక వసమును కయుండగలడు అను నమకమును బు ఖంసుడు (బు 2:17-18) సు నందు జన సం రుంన తమును మయు స యలను కసు ంద బు వంచుచుడు (బు 2:20-26). మంతులు రబడుట యలు మయు సం ధమ బు ట దు, జము సం మంతు రబన వతన తం స యలు కయుండు. ఒక వ అ నుచు, అతడు/ఆ తం స యలు డల, అత/ఆ సు జన సం న (బు 2:14, 17, 20, 26). లు కూడ తన రచనల ఇ షయం బుతుడు. సులు తమ ల కయుండవలన మం ఫలము గల 5:22-23 యబయున మనం యల క, సం రణ ంమ న ంట (ఎ. 2:8-9), మనం స యలు యుటకు సృంచబమ లు మనకు సరం ఇసుడు (ఎ 2:10) బు వ లు కూడ రుంన తమును ఆంచుచుడు: “ ఎవనను సు నందునడల డు నూతన సృ ; త గంను, ఇ త ను” (2 ం. 5:17). రణను గూన తమ ధ లు మయు బు అసమ చూట దు రు ఒ అంశమును రు దృల చూసు రు. మంతులు రబడుట సం త అ లు బుతుండ సు యంద జన సం స యలను ఉతసుంద బు బుతుడు
ఒక రంపబ, ఎలడూ రంపబన? ప శ: ఒక రంపబ, ఎలడూ రంపబన? జబు: ఒక వఒక రంపబ, అతడు ఎలడూ రంపబన? ప జలు సు ను మన రకు నడు, రు అనుబంధం సుబడరు మయు అ త రణను శసుం ఈ సతమును అక ఖనములు ప క (a) 8:30 ప కసు ం, “మయు ఎవ ముందు ర ం ను; ఎవ మంతులు ను; ఎవ మంతులు మమ పరను ” డు మనలను ఎనున తణం నుం పరకం ఆయన స మనం మమపరచబనటు అమ ఈ వచనం బుతుం. డు పరకం ండు బ , ఒక మమపడచబడకుం ఆపగలన ఏ దు ఒక ఒక వ మంతు రబ, ఆయన రణ భదపరచబడుతుం – ఆయన ఇ పరకము ఉనంత భద త ఉంటుం (b) 8:33-34 లు ండు ముఖన ప శలు అడుగుతుడు, “ త ఏరరచబన ద రము వడు? మంతులు రుడు ; ంచువడు? చన సు ; అం దు, మృతుల నుం నడును కు రమున ఉనడును మనరకు పనము కూడ యుడును ఆయ. ” డు ఎనుకున రము ఎవరు పగలరు? ఎవరు పరు, ఎందుకం సు మన య మనలను ఎవరు ంచగలరు? ఎవరు రు, ఎందుకం మన రకు మరంన ంచుడు. మనకు య మయు ప రకు ఉడు. (c) సులు ననడు జరు (నూతనపరచబడరు) (ను 3:3; తు 3:5) ఒక స రణ టకు, అతడు తన నూతన అవస ను రగ . నూతన జన న సుబడుతుంద ఎం రు ఇవదు (d) పశు తసులంద వం (ను 14:17; . 8:9) నమురంద సు శరము ససుం (1 ం. 12:13). ఒక తన రణను టకు, పశు త“సము- ” మయు సు శరము నుం ర (e) సు సు ను నము ప డు “త వమును” ందుడ ను 3:15 సుం డు సు ను న త వము ం, న డల, అ అసలు “తన” దు. బ రు రణను , త వమును గూన నములు తల (f) అతంత రణ కంచు ముం రకు, ఖనం సయం డుతుం, “మరణనను వనను వదూతనను ప నునను ఉననను న నను అరునను ఎత నను నను సృంపబన మ ఏనను, మన ప భున సు సునంద మనుం మనలను ఎడప రవ రూ నముచును” ( 8:38-39) మును రంన మును డడ గురు ంచుం మన రణ శయం త భద త కన!
త వము ం? ప శ: త వము ం? జబు: త వమునకు ఒక సషన ర మును అంసు ం ద, ధము పము మ మనం గు ం: “అందరును పము డు అనుగ ంచు మమను ందక చురు” ( 3:23) మనమం అషన రములు , మయు అ మనలను కు తు లు సు ం. మన పముల తుదకు త ధము యుచుము బ , వలం త త మనకు సతుం “ఏలయన పమువలన వచు తము మరణము, అ కృవరము మన ప భున సు సునందు తవము” (. 6:23). అ, సు సు , పము (1 తురు 2:22), త కురుడు న (ను 1:1, 14) మన ప తమును ంచుటకు మరంను “అ డు మనడల తన మను ల పరచుచుడు; ఎట న మనంకను లయుండ సు మనరకు చను” (. 5:8). సు సు మనం ందవలన ను తన సు (2 ం 5:21), లువ మరంను (ను 19:31-42). పము మయు మరణము తన జయమును రూంచుచు, మూడు ల తరుత ఆయన మరణము నుం ను (1 ం 15:1-4) “మృతులనుం సు సు చుట వలన వము కూన ణ మనకు కలుగునటు ...ఆయన తన ష కకరమున మనలను మరల జంపను” (1 తురు 1:3) సం రణ రకు సు డల మన ఆచనను-ఆయన ఎవరు, ఆయన ఏ ను, మయు ఎందుకు ను-రునవను (అ 3:19) మన సము ఆయన , లువ ఆయన మరణం మన పముల క ల ంచున నన డల, మనం ంచబ పరకము తవము క నమును ందుదుము “డు కమును ఎం ంను ఆయన తన అయకురు న యందు సముంచు ప డును నంపక తవము ందునటు ఆయనను అనుగ ంను” (ను 3:16) “సు ప భువ ఒ, డు మృతులనుం ఆయనను న హృదయమందు శంనడల, రంపబడుదు” ( 10:9). లువ ద సు ముంన రము సం త త వమునకు ఏక సత ర ము! “రు సము కృపత రంపబయురు; ఇ వలన కన దు, వర. అ యలవలన కనదు గనుక ఎవడును అశయపడ లుదు” (ఎ 2:8-9) రు సు సు రకు అంకంల ఆంనడల, ఈ న ర న యం ఈ ర న ట క ఏ ర న ట కూడ మును రంచద పకముంచుం. వలం సు ను నముట త మును పము నుం రంచగలదు ఈ ర న వలం కున సమును యయుటకు మయు కు రణ ఇనందుకు ఆయనకు వందనములు ంచుటకు ఒక ర ము త . “, ను కు
ధము పము మయు కు తు డన కు లుసు. అ ను ందవలన ను సు సు సును మయు ఆయనను శంచుట ను పణ ందగలను రణ రకు సమును ద చును. అదుత కృప రకు పణ రకు-త వమను బహనము రకు వందనములు! ఆ!” రు ఇకడ చన ఆరం సు రకు ర యం సుకు? అన డల, “ సు ను డు అంకం” అను ఈ ం బట ను కం.
క ందును, ఒక స రుటను ను ఎందుకు పగం? ప శ: క ందును, ఒక స రుటను ను ఎందుకు పగం? జబు: ఒక గము, ందూమతమును మయు స వ మతమును లుట కషము, ఎందుకన ందూమతము తులు గ ంచుటకు ఒక కషన మతము అ అపతన న అంతరదృ , ఒక ప చత ను, మయు ఒక శకంచబన ంతమును సూంచును. బహ ప పంచము ఇoత ఎకువ రంగురంగుల క అలంకంచ బన మతము ఉంండదు ందూమతమును మయు సవమతమును లుట సులు అనుభవం తులతక మతములను ముంతు . అందువలన, ప ంచబన ప శను గ త మయు నయరకము పగం ఇకడ ఇవబన సనము ందుమతమునకు ఖతన షయము సమగ ము క “న” వము ంచము ఈ జబు ండు మతముల మధ ఉన వలo షలను సవమతము ఎ ప కము పగంపబడుటకు అరన చూటకు ఒక ప యతం. ద, సవమతము తక ధతను బ పగంపబ సవమతము తక తుకున త లు క మయు పల నమూ సంఘటనలు ఏ తత స ము మయు ఠ మరం చట బద య-ద స ము గు ంచగ. ందూమతము ఖతము ఒక చత కం, ంతము, ణధలు, మయు చత ఏకము అసషము ం తరచు ఒకరు ఎకడ ముంచు మయు మకడు ఎకడ రంంచు గు ంచుట కషము రును. ణధలు టము ందూమతము ప ఆదము, అ ళ వలు మయు గులను వంచుటకు ఉపం శకంచబన లను క యుండును. ందూమతము తక సం దత ఖతన వశత మయు కృ కయుండును , ఎక ఒక మతము తకము , అ అంత తకువ పంచబడును. అ ఆ సమయము షరతన కవచు, అ పంచవలన దు అ యూదుల త చత మయు క మము సవమతము క ంతమును సమ ం స వ సంప యము. ఒకళ ఆము మయు అవ క, ఒకళ ఇయులు ఐగునుం ట క, ఒకళ వలం ఒక రూపక, క ఒకళ సు భూ నడవక అడు త ము సవమతము ఆ షయముల వద సమర వంతము కృoను సవమతమునకు, సం చత ఒక రంధములుగల ంతమునకు అర ము అం తుకున తకత సవమతమునకు ఒక బలనత ఉండవచు స వ సంప యము క తక పధన లు నం అ తరచు ఆ బలనతను ఒక బలము రుటను ంచును ండవ, సవమతము మయు ందూమతము ండూ మూల తక నమూలు కయుండ, వలం సు త మరణము నుం శర నరునును చత మం వకులు న ధకులు ం క మతపరన ఉదలు రంంను. ందూమతము న ధకులు మయు భూసంబంధన యకుల లు కయుంను సు బరంగము లబను ఆయన ఆయ ధలు వలం క శ ఒక ప సఫలము ంచబను; మరణము మయు నరునము, ఏ అయన తనకు ప వం మయు పరము ను (మత 16:21; 20:18-19; రు8:31, లూ 9:22; ను 20-21; 1 ం 15). అంకుం, స వ ంతము క నరునము ందూ ంతన నర న నుం రు లబడును ఈ ండు ఆచనలు ఒక దు మయు ఈ నరునక ఏ తక మయు క అధయనం నుం ఆదగము ఊంచబన. సు సు క నరునము ముఖము క మయు మత పంతుల ఒ ధము గణయము సమ ంచబన ధృకరణ
ందూ ంతన నరన ధుకంచుటకు ఏ యదు. ం వలను పగంచం. నరునము ఓ మరణము, ఒ వము, ఒ క శరము, మయు ఒక త మయు అక మమ శరము కయుండును నరునము క కము వలన జరుగును, అ ఏశరదము, అ పము నుం డుదల, మయు వ వలం అoతనముల జరుగును. నర న, రుద ము, అక మరణములను, అక వములను, అక క శరములను కయుండును మయు అక శరము ఉండదు. ఇం, నర న సహజ యమము జరుగును, అ రణము Panthiestic (సరము ), కర పయును, మయు ఎలడు రరూపన అనప, వల యుట మక పగణనను రూంచదు. అ, నరునము తకము వరతక, అడు e ండు మరనంతర ఎంకల ప కత యన పగణన నుం అయన పగణనను రుయును సు క నరునము మయు నరునము క ద స వ ంతము ండు పలనకు అరన మూడవ, స వ ఖనములు వ పలనకు అరన తకము అరణన పల లు ందూ లను, మయు ఇతర తనత సలను, ఆ షయం అగంన. లు క చత బలవంతము లును అను చత ను అనుంన అ కూ ఎవ పగలరు, ఎందుకం తన సల ఇ తకము ధుకంచబన. తకము త బంధన ( లు) కం ఎకువ ధృకంచబన త బంధన ం పగంచుము: 1) ఇతర తన గ ంధము కం త బంధన త ప తులు ఎకువ ఉంను- 5,000 తన కు తప తులు, 24,000 అ ఇతర షల క ఈ బహళ తప తులు పతన పధనకు ఆరము అనుమం త మనము అసలు ఏపబన ఈ కములను ఒకక పంచవచు. 2) త బంధన తప తు వయసు ఇతర రల ప లకo అసలు దగ ర ఉంను. అసలువ సమనుల(ప త ులు) సమయం ప, ద శబ ం A D యబను, మయు మనము ప సు తము A.D 125 అంత త తప తుల గములు కయుము. త ము స క లు A.D. 200 ఉపతలము వ, మయు సంర త బంధన మరల నుక A D 250 కనునబను. త బంధన సల ద ప త ుల లము ప యబను అన లు మయు నపలు అవృ సమయం దు డు, రు న సతము సంఘ సభుల ధతకు కటు బయుంను, ఎవ ఆ సంఘటనలకు వగత ు, ఆ స లను పంచవచు 3) రల ఇతర కం త బంధన ప లు ఖతము ఉంను John R Robinson Honest to God’s త బంధన ప లు 99.9% ఖతమ ంను ( ఇతర సంరరల సకము కం ఖతన) Bruce Metzger, కు త బంధన ణుడు, మంత దృఢము 99.5% సూంను. లుగవ, స వ ఏశరదము (డు ఒక) ంతము మయు బహవధన ప జలు కయుంను. ందూమతమును వలం ంతము (“సరము ”) క బహవధన (బహ వతలను కయుండుట) కంచడం మం దు ఒకరు ఆంన ందూమత ప హము ఆరప, ఒకరు ం, బహవకులు, ఏకతo (“సరం ఒక”), ఏకత, క అక ఇతర ఎంకలు వచు అ, ందూమతము పల బహవకులు మయు ంతులు ండు బలన ప లు. స వ ఏశరదము ఈ ంం గు ంచదన ప జనము కయుంను. స వము
వలన, ఈ మూడు ప పంచ కలు వలం ఒ ఒక ష, స మునకు లబను. బహవధన మయు ంతము ండు కూ ప ంచన ఆరం కయుంను. బహవ ధన, ఒకళ అక వతలు ం, నలు వతకు అతంత కతను ఉం? అక వతలు ఉనడు , అడు క వవసలు సంఘరణ క, ఉ, క ఉ ఉండ ఒకళ అ ఉ క, అడు క న తులు మయు ఆరరతము ఆ నము క బలనత య సషము. ఒకళ క వవససంఘరణ యక, అడు ఏ సూత ము అ అమయుండును? ఆ అమయుండు సూత ము ఏ అ వ వతల క ఎకు అండవచు వతలు అతంతులు దు ఎందుకం సనము ఏ మక అరం. అందువలన, ఒక కటు బ యుoడవలన అకన స వము ఉన ఈ స వం ంతమును ఒకళ క రము యుటకు చూచును. మూడవ ఎంక, ఒకళ వతలు త మయు ఒ అ కతల సంఘరణ , ఒక వతకు యత చూపడం మక అయత చూ , భము ండవచు సూ లు పరసర సంబంధం కయుండవచు. ఒక వతకు మం ఖతం ఒక ల మయు ర క వమునకు “మం” అఉండనవసరం దు ఉహరణకు, కు ఒక ల అంచడం ఒక ందూమత ప హమునకు ండవచు అక ఇతరులకు గరయం. ఖతం, శుబ, అం, ఏ అభంతరకరన షలు ఏ అ రలు మయు ప దరన వలన త క ఒ. ంతము బహవధన కం ఎకువ అభంతరం దు ఎందుకం సష త వ ఒ ఒక షయంఒ క స వం- అందువలన ఏ “మం” మయు “డు”ల వ వలను అనుమంచదు ఒకళ “మం” మయు “డు” జము న, అడు ఒక ఏక, అజమన సతము ఉండదు. ంతము వ “మం” మయు “డు”ల క నతలను అనుమంచదు మయు ఒకళ “మం” మయు “డు” అం నతలు , కరక ప కరణ నత క క ప కరణను శూనము యును కరఅ వగత సూత ము గురుకరణ క జడతం వం సహజ సూత ము పము ంన ఆతను కరలుసూవ , అ ఒక రును క నం దు. అ కుం, అ గుణము క వగత ప సందన కతకు వతం అవసరం, ఆ వ కరఅవదు ఉహరణకు, ఒక కర ను ట ఉప మనము కర ను ంంచము. కర అ క మర ంమయు ధత ఒక వసు అ, కరవలం వగత గుణ, అడు అ అకం (“కత ”) మయు అ తన ఆరము దు. స వ ఏశరదం, ఏనప, డు అ వ రు కయున. క లణము మం, మయు, అందువలన, ఏ ఆయనకు మయు ఆయన త మును ంచు అ మం. ఏ నుం మయు ఆయన త ము నుం రుపరచు అ డు. అందువలన, ఆ ఒక డు ఖతన ఆరము పయును, కతకు ఒక వగత ఆరము మయు మం మయు డుల గూన ల నమును అనుమంచును. ఐదవ, “ పము ఏ యుదు?” అ ప శ ను సవమతము ఈ సమసకు బలన సనము కయున. ందూమతము, ద మతము వ, పము గూ కసం ండు ఆచనలు క యున పము రు అ నము అర మునబను ందూమతము రంనటు ఒకళ ఒకరు స వమును చూ క అర మునక అ పము. అకడ క త “పము” అ ఆచన ఉండును ఉ శరకము ఏ అ డు, ఒక ఆయ క భూసంబంధన యమమును ఉలంoచుట, క తడు షలను రునుట, ఇవయు పము వచు. పమునకు ఆ క రచనం జన యత ం అవసరన ఒక రకన క పం ఎక నుం యత ం ఉదంచును?
కరసూలకు కటు బ యుం యత o వచు? కరవగతం మయు అకం. ఒకరు “స ఉండుటకు” కూ మం పనులు యగలరు, ఎవరు పమును ఎన రయరు క పము కూ కమ కరఎక కూ ఒక ప కరణను ఇవదు. ఉహరణకు, ఏంతము మనము ఒకళ పము మనలను ఎవరు ంంచగలరు? కరఏధము ఏ ప ంచుదు ఎందుకం అ ఒక వదు ఉహరణకు, ఒక వమక వకురు చండు అనుంం. ంపబన డబు, ఆ , క తన సంత కురు ఇవవచు అతడు ఆ యవనసు ఇవడు ఆ పమును ఎంత పర త కచదు. క షుకు ం క ంచడం వలన యత ం వచు? ఒకళ ఆ వకులు పణ ఇ, ఇం పము ంచ అ కనబడును రు పమును ఏ అ మoచదన, ద షయము దు, మయు అడు ప జలకు ఆనంద ల గుం యు ఊను. సవమతము, అనప, పమును ఒక ఏక, అతంత, మయు వగత క పము ంచును ఆము వద నుo, నలు పము ంన లు పము జన, మయు అ న మయు ఆనందమునకు అపతన దూరమును సృంచును, పము యమును రును. అయ అ సనన క ప మం యల “సతూగదు ” ఒకళ ఎవ డు పనుల కం ప టు మం పనులు , అడు ఆ వఅత క ఆ మన డు ఉండును. ఈ న డు పనులకు ఏ జరుగును? ద నము ద షయము నటు ఒకళ అ వలం ంచబడు? రు ఆనందము అనుమంపబడు? ఏ ఏ పదు అ , వలం భమ? ఈ ఎంకలు ఏ సపడ భమలకు సంబంం, పము ఒక భమ వం వయుటకు అ ద స వము పముకు సంబంం, మనము మన ఉనడు మనము పము నటు మనంద లుసు పణకు సంబంం, ఖరుకుం సులు పమును అ పమును పలు ఎకువ కుం చూచును.అ తప మనకు లుసు. ఆనందమునకు సంబంం, ఒకళ పము ప అక మ ర అతుం, ఆనందము అంత మం దు కరక ప లు మన హృదయముల పమును మయు మం మయు డుల మనము వ ఉలంంమ ంగతన అనునము కనబడును మయు ఆనందము మనలను భంచక, క మనము ప వ ఖతం యప. సవమతము, ఏ, ఆ లువ సు క వగత గము ముం తృపరచబ సమస పము ంచబ డు న , పరతం ం, మయు మనము అనుభంచవలన మరణము ఆయన ంను. మనకు బదులు ఆయన, మన రకు ప యం, క యతము, మన పముల రకు లువ యబను మంత, ఆయన ఎవ ఆయన యందు తమ ప భు మయు రకు స ముంచు రంద అ నరునమును ఆ తవమునకు నము ను ( 3:10, 23; 6:23; 8:12; 10:9-10; ఎ 2:8-9; 3:21) వ, సవమతము మనకు మనము రంచబయుమ యును ఏ లకడ అనుభవము ఆరపడము, క మన మన సంత మం పనులు క ణన నము ఆరపడము, క ఎవ మనము ప యం “ఉ ర న” అసత వత సముoచము మనకు సన మయు సత డు ఉంను, ఒక తకo లంగరు యబన సము, ఒక బద త మయు పధనగల ప తత (ఖనము), ంచుటకు ంత పరము సంతృప ఆరము, మయు పరకము కూన ఒక గృహము. అందువలన, కు ఇ మ అసు ం? సు అతంత స వము! సు మన పములకు పర గము డు మనంద ఒకళ మనము ఆయన మన బహనము కమనకు పణ దయయును (ను 1:12), సు రకు నముచు ఆయన తమును – ఆయన తులన
మనరకు అంను. ఒకళ నకను సు ఒక రకుడు అ ఉం, కు పరకము నందము ఖతము ంచబడును డు పములను ంచును, ఆతను శు కంచును, మనసును నూతపర, మయు ఈ కము సమృవమును మయు త కము నందమును కు ఇచును అం ప శస న బహనమును ఎ రసంతుము? మనలను నంత ం మనరకు తను అంచున నుం నుచూపగలము? ఒకళ ఏ నముచు బ అ కయుం, ఈ ం ర న టకు ము ములను ఆసుము; “, ఏ సత నుటకు కు సయము యుము ఏ పము నున ంచుటకు కు సయము యుము. రణకు సన ర ము నుటకు కు సయము యుము ” అం ర నను డు ఎలడు సంచును ఒకళ సును రకు కంలనుకుం, సులభము డుము, పల క నము, మయు సు రణ అ బహనమును ంన ఆయనకు ము. ఒకళ టకు ర న లం, ఇకడ ఒక ఉహరణ: “, పట మను బ కు వందనములు రకు ను అంచునుటను బ కు వందనములు. కు పణ మయు రణ అనుగ ంనందుకు వందనములు సు రణ బహనమును ను అంకసు ను, సును రకు ందునుచును. ఆ!” రు ఇకడ చన ఆరం సు రకు ర యం సుకు? అన డల, “ సు ను డు అంకం” అను ఈ ం బట ను కం.
ను ఇ సును శం... ఇడు ఏ? ను ఇ సును శం... ఇడు ఏ? అనందనలు! రు తమును-రురయం సుకురు! రు ఇడు ఇ అడుగుచు, “ఇడు ఏం? ను ప ణం ఎ ఆరంం?” ఈ ంద ఇవబన ఐదు టు నుం కు శను చూ ప ణమును గూ కు ప శలునడు, దయ సందంచం www.GotQuestions.org/Telugu. 1. రు రణను శయము అర ంసుం. “ కురు మమందు సముంచు రు తవముగలర నునటు ను ఈ సంగతులను కు యుచును” అ 1 ను 5:13 బుతుం. మనం రణను గ ంల డు ఆంచుచుడు శయము రణ ంమను దృఢన నము మనం కయుంల డు రుచుడు. రణ క ముఖ ందులను కుప ము ప ం: (a) మనమం పము . మనమం అషన రములు (. 3:23). (b) మన పము వలన, నుం త ఎడటు అను కు అరులము ( 6:23) (c) మన పములకు పరం ంచుటకు సు లువ మరంను ( 5:8; 2 ం 5:21) మనము ందవలన ను తన సు సు మన నము మరంను. మన పముల క పరము ంచుటకు సు మరణం సతుంద ఆయన నరునం రు ను (d) సు ద సముంచురంద – ఆయన మరణము మన పములను పహసు ంద నన - డు పణ మయు రణ దయయును (ను 3:16; 5:1; 8:1) అ రణ సంశము! రకు సు సు ను రు శంనడల, రు రంచబ! పములయు ంచబను, మయు నుఎనడును డువను ఎడయన డు నము యుచుడు ( 8:38-39; మత 28:20) సు సు రణ భదము అ గురు ంచుం
(ను 10:28-29). రకు రు వలము సును ననడల, రు కూడ తతము పరకము గడుదుర శయత కయుండవచు 2 ంచు మం సంఘమును కనునం సంఘమన భవనమ ఆంచవదు . సంఘమం ప జలు. సు సు క సులు ఒక ఒకరు సహసం కయుండుట ముఖన షయం ఇ సంఘము క థక ఉ ల ఒక ఇడు రు సమును సు సు నందు కయురు బ , ంతము ఉన ను నము ఒక సంఘమును కను అకడ ఉన సంఘ ప డమ మును బలము తము సు సు నూతన సమును గూ ఆయనకు యయు. సంఘము క ండవ ఉ శము ంచుట. క చకలు ల ఎ అనం రు రునవచు ఒక జయవంతన బలన స వ తము ంచుటకు ను అర ం సునుట ళ వం. “వజనుడు సనదు ప సరమునకు రము ద ప యుండునటు శమువలన కన ప ఖనము ఉపంచుటకును, ఖంంచుటకును, త దు టకును, యందు యుటకును ప జనకర యున” అ 2 . 3:16-17 బుతుం. సంఘము క మూడవ ఉ శము ఆధన ఆధన అన డు న రముల బ ఆయనకు కృతజతలు లుట! డు మనలను రంను. డు మనలను ంచుచుడు. డు మన రకు సమకూరును డు మనకు ర ద ఉం నంచును ఆయనకు వందనములు లపకుం ఎ ఉండగలము? డు పశుదు డు, మంతుడు, మగలడు, కరు, మయు కృపగలడు. “ప భు, , సమస మును సృం; త మునుబ అ యుంను; బ సృంపబను గనుక మమ ఘనత ప వములు ంద నరుడవ చు, తమ టములను ఆ ంసనము ఎదుట ” అ ప కటన 4:11 ప కసు ం 3 చూచుటకు అనునము సమయం ంచుము చూసూ అనునము ంత సమయం గడుట మనకు ముఖన షయము. ందరు “ఏంత సమయం” అ అంరు మందరు “నములు” అ అంరు, ఎందుకన ఇ మనలను మనం సమంచును సమయం. ందరు ఉదయ లం సమయం , మ ందరు యంలం సమయం రు రు ఈ సమయమును ఏమ లు రు మయు ఏ సమయం రనున అంత ముఖము దు. రు తరచు సమయం గడుట అనున ముఖము. మనం గడు సమయం ఏ ఉం?
(a) ర న: ర న అన డుట. ంతలు సమసలు పం. కు కమును నంను ఇవమ రం అవసరతలు రమ అడగం రు ఎంత సు మయు ఆయన యు ప రమునకు రు ఎంత కృతయు పం. ర న అం ఇ (b) పఠనం. సంఘము, సం సూ , మయు/క స ల ధకు డు – రు సయం చదు వ ఉం రు జయవంతన స వ తమును ంచుటకు లుసునవలన ప షయము ఉం. కవంతన ర లు ఎ సు, త మును ఎ లుసు, ఇతరులకు పచర ఎ , మయు ఆయం ఎ ం అను షయముల రకు నం ఉం. మన రకు ఇవబన కము. ముఖము ఇషన ధము, ఆయనను సంతృపరచు ధము ఎ ం లు సూచనల క. 4. కు ఆయం సయంయగల అనుబంధములు అవృయం. “సకు దుషంగతము మం నడవ రును” అ 1 ం 15:33 మనకు బుతుం “దుష ” ప జల క ప వం మన ఎ ఉంటుం అనుటను గూ చకలు ఉ. ప యలు యు సమయం గడుట మనం కూడ ఆ యల ళనటు ంపబడము. మన చుటు ఉన సవం మన ద కూడ “యబడుతుం. ” అందువలన ంచురు మయు ఆయనకు సమరణ కయునరు మన చుటు ఉండుట అవసరము. కు సయం మును తంచగన ఒకరు క ఇద రు తులను, సంఘము నుం వచు, కనునుటకు ప యంచం ( 3:13; 10:24). ఏంత సమయమును గూ, రకలను గూ, మయు నడకను గూ మును క అడుగునటు తుల సయం రం. రు కూడ అ యవ అడగం. అం ప భున సును రకు అంకంచ తులంద రు ల అర ము దు సు తమును న, రు రు యు యలు యర యయం. తుల సును గూ పంచునుటకు అవశం ఇవమ అడగం 5 సము ందు మం సమును గూ అర ము కయురు. “ ” అను పదమునకు అర ము
ముంచుట. సము అనున సు కున నూతన సమును మయు ఆయనను అనుసంల సమరణను బరంగం ప కంచు నము ముంచు య సు కూడ ట బడుటకు దృశం ఉం. నుం బయటకు వచు య సు క నరునమును సూసు ం. సము ందుట అన మును రు సు క మరణం, స మయు నరునము గు ంచునుట (. 6:3-4). సము రంచదు. సము పములను శు యదు. సము వలం ఒక యత కూన అడుగు, మయు రణ రకు సు త సము ఉనద బరంగం ప కంచుట త సము యత కూన అడుగు బ ఇ ముఖన- సు యందు సమును మయు ఆయన పట సమరణను బరంగము ప కంచుట రు సము ందుటకు ద ము ఉన డల, సంఘ ప డం.
సలు త బంధన ధరసమును ం? ప శ: సలు త బంధన ధరసమును ం? జబు: త బంధన ధరసము ఇలు శమునకు ఇవబన, సలకు ద లుసునుట ఈ సమసను అర ం సునుటకు ళ వ ఉం ఇయులు ఎ బ ఉం మయు ఆయనను ఎ ం అనుటను బయలుపరచుటకు ఆజ లు ఉ (ఉహరణకు, ప ఆజ లు). మ ఆజ లు ఎ ఆం మయు ప పరం ఎ ం అ ఇయులకు చూ ఉ (బలుల వవస ). ఆజ లు ఇయులు ఇతర శములకు నం ఉర లుపను ంన (ఆరం మయు వస రణ యలు) త బంధన ఏ ఆ కూడ సలకు కటు బ దు. సు లువ ద మృ ంనడు, ఆయన త బంధన ధరసమునకు ముం పడు ( 10:4; గల 3:23-25; ఎ 2:15) త బంధన ధరసమునకు బదులు, మనం సు ఆజ ంద ఉము (గల 6:2), మయు అ “అందు యన రహృదయమును తను రమనసును న ప భును ంప వననున ఇ ముఖ నయు దయున ఆజ నువ రుగు ంపవనను ండవ ఆజ యు వం” (మత 22:37-39). ఆ ండు ఆజ లను మనం రన డల, సు మన ద నుం ఆంచునదం మనం రన: “ఈ ండు ఆజ లు ధరసమంత ప వక లకును ఆర యునవ అత ను” (మత . 22:40). అం డు త బంధన ధరసము ఉపగపడద దు త బంధన ధరసము ఉన ఆజ లు “ ంచుట” మయు “రుగు ంచుట” అను ండు లకు ందు. ఎ ం మయు రుగు ంచుట అం ఏ అ అర ం సునుటకు త బంధన ధరసము ప ర ద ఉం అ సమయం, త బంధన ధరసము సలకు కూడ వ సు ం అనుట సదు. త బంధన ధరసము ఒక ఏక పణము (బు 2:10) అ త ం వ సు ం, క ఏ వ ంచదు సు ంతను ర , బలుల వవసవం, ఆయన అం రన. “మనయన ఆజ లను నుట. ంచుట; ఆయన ఆజ లు రన ” (1 ను 5:3). ప ఆజ లు త బంధన ధరసమంత ముఖం ంశం వ ఉ ప ఆజ ల త బంధన సషము మర పబ ( ం నమును ంచుము అనున న). నం, మనం ంన డల, మనం అబద వతలను ఆంచము క గ ల ముందు తలవంచము. మనం మన రుగు ంన డల, హత యము, అబద డము, ధం వరం యము, క ంన ఆంచము త బంధన ధరసము క ఉ శమన ధరసమును ంచుట ప జల క అసమర తను చూట మయు రకు సు సు క అవసరతను మనకు చూట ( 7:1-9; గల 3:24) త బంధన ధరసము అ లముల ప జలంద ర క ధరసము ల డు ఆంచదు. మనం ం మయు రుగు ం ఆ ండు ఆజ లను మనం నమకం ంనడల, డు మన ద నుం ఆం ప మనం ంచుచున.
సవం అం ఏం మయు సలు ఏ నమురు? ప శ: సవం అం ఏం మయు సలు ఏ నమురు? జబు: సవం క ప న స ప లు 1 ం. 15:1-4 కుప ం ఇవబ. సు మన పముల రకు మరం, స యబ, నరును , త సము ఆయనను అంకంచు అంద రణను ఇసుడు. సముల కం షం, సవం అనున ఒక మతపరన ఆచరణముల కం కూ అనుబంధమును గూన ఉం య “వను” మయు య “కూడదు” అ ఒక ను అనుసంచుటకు బదులు, స క గు ఒక సప నడకను ంంంచువడం అ ఒక సంబంధము సు సు క రము వలనను మయు పశు త క పచర వలనను ధపడుతుం. ఈ ప న స ప ణములు కుం, సవం అం ఏం మయు సవం న ఏ అ లుటకు, ఏ ఉం లుటకు, ఇతర అక షయములు కూ ఉ. సలు పశుద గ ంధమును తన, “శం” వలన కన కము నమురు మయు క ధ అంతయు సము మయు ఆచరణల షయం అంమ అరం క ఉనద నమురు (2 3:16; 2 తురు 1:20-21) ముగు రు వకులు ఉం ఒ సలు నమురు – తం , కురుడు (సు సు ), మయు పశు త. న ప కం ఒక సంబంధమును కయుండుటకు సృంచబ ర, క పము మనుషులంద నుం దూరం సు ంద సలు నమురు ( 3:23; 5:12) సు సు ఈ భూ నడడ, సంరన ఉం కూ సంరన న ఉడ, మయు లువ మరణం ండ ( 2:6-11) సవం శసుం తన మరణము తరుత సు స యబ, , తం కురమందు ఉం, రంతరమూ సుల రకు పన సు డ సలు నమురు ( 7:25) మనుషులందరూ న పముల వలన కట వలన పరమును సం కటు టకు లువ సు క మరణము సంద, ఇ న మధ న సంబంధములను నరుదసు ంద సవం నముతుం ( 9:11-14; 10:10; 5:8; 6:23) రంచబ మరణము తరుత పరకమునకు ప శమును ంలం లువ సు సప ం న రము తమ సంరసమును ఒకరు ఉంల సవం సుం. సు మన నం మరం మన ంత పముల రన మూ ండ మనము ననడల, అడు మనము రంచబడము. రణను ందునుటకు ఎవ యవలన ఏ దు. మనంతట మనము ంచుటకు “మం” ఉండము, ఎందుకం మనమందరమూ లము (ష 53:6; 64:6-7) ఇం యవలన ఏయు దు, ఎందుకం సు ప అంతయూ డు! ఆయన లువ ఉనడు సు అడు “సప న” (ను 19:30) అ, అం చ రము సప నద అర ం సవం ప రము, రణ అన త ప సవము నుం డుదల ం సన సంబంధమును కయుండుటకు సతంతులు ఉండట. ఒకడు మనము పమునకు సలము ఉంయుండ, ఇడు మనము సు కు సలము ఉము ( 6:15-22) సులు తమ ప శరముల ఈ భూ ఉనంత లము, పము రు రంతర టం మగుయుంరు. ఎ నను, తముల కమును అధయనం అనంచుకు మయు పశు త యం ంచబనట – అం, అనున ప తుల ఆతక నంనకు ఒకుం –పము తమ టముల జయము ందగలు రు
బ , ఒక వ పనులు యకూడదు అ మత పద తులు రుతుండ, సవం అం మన పముల త ము సు లువ మరం డ శంచడ మన పము క అ ంచబం మయు మనము సహసమును కయుండగలము. మన ప సవము జయమును మనము ం సహసము యత నడవగలము ఇ జన పశుద గ ంనురన సవం.
తమును గూ ఏ బుతుం? ప శ: తమును గూ ఏ బుతుం? జబు: స వ ంతన తము కషన షయం ఏటం తన ధం వం ర ము దు. తం అ ఆచనను ఏ నడు కూ సంరం అర ం సునడు, వంచుట ప కన ట ం. డు మనందకం నంత పడు; బ , మనం ఆయనను అర ం సుల ఆంచకూడదు. తం డ, సు డ, మయు పశు తుడు డ సుం. ఒ డు ఉడ కూ సుం తం ముగు రు వల క అనుబంధమును గూ సతములను మనం అర ం సుగనప, వ, అ నవ నమునకు అందు. అం, తం సతం ద మయు ధల ఆరపద కూ అర ం దు తం అన ఏక డు మూడు వల ఉండుట అ ఇ ఏ ధం కూ ముగు రు ళను సూంచుట ద అర ం సుం. ఈ అంశమును చదునడు “ తం” అ ట ఖనము ద మనసు టు ం ఇ క వ ంచుటకు ఉపంచబన ఒక పదం- మూడు కయుండు, క-తముండు వలు ఉరు. అ “ తము” థం వంచు ఆచన త ం ఖనము ఉనదనున ముఖన షయం కం తమును గూ ఈ ంద షయములను బుతుం: 1) ఒ డు ఉడు ( 6:4; 1 ం 8:4; గల 3:20; 1 2:5) 2) తము ముగు రు వలు ఉరు (ఆ 1:1, 26; 3:22; 11:7; ష 6:8, 48:16, 61:1; మత 3:16-17, 28:19; 2 ం. 13:14). ఆ. 1:1, Elohim అ బహవచన మచకం ఉపంచబం ఆ 1:26, 3:22, 11:7 మయు ష 6:8, “” రకు అ బహవచన సరమం ఉపంచబం. Elohim అను పదం మయు “” అను సరమం, ష ఖతం ండు కం ఎకువ మం సూసు ం తమునకు ఇ సషన దన నప, ఇ బహళతమును సూసు ం. పదన Elohim ఖతము తమును సూసు ం. ష 48:16 మయు 61:1, తం మయు పశు తను సంసూకురుడు డుతుడు కురుడు డుతుడ చూచుటకు ష 61:1 లూ 4:14-19 లం. మత 3:16-17 సు సమునకు సంబంంన సంఘటనలను వసు ం మత 28:19 మయు 2 ం 13:14 తం ముగు రు ష వలకు ఉహరణ ఉం.
3) తము సభులు అక ఖన ల ఒక మకరు నం చూపబ రు. త బంధన “LORD” () అను పదం “Lord” (ప భు) అ పదమునకు నం చూపబన (ఆ 19:24; య 1:4). కు కురుడుడు (ర నలు 2:7, 12; తలు 30:2-4). “” (సం. 27:18) మయు “” (ర నలు 51:10-12) నుం ఆతనం చూంచబను కురున డు తం న నుం నం చూంచబను (ర నలు 45:6-7; . 1:8-9). త బంధన, సయకున పశు తను పంంచుట రకు సు తం డుచుడు (ను 14:16-17) సు తనును తం క పశు త పగంచునద ఇ చూసు ం. త బంధన సు తం డుతున ఇతర సందలను పగంచం అయన తన ను డునుచు? దు ఆయన తము మక వన తం డుతుడు. 4) తం ప సభుడు . తం డు (ను 6:27; . 1:7; 1 తురు 1:2). కురుడు డు (ను 1:1, 14; 9:5; 2:9; 1:8; 1 ను 5:20) పశు తుడు డు (అ. 5:3-4; 1 ం. 3:16). 5) తము ఆనతము ఉం పశు తుడు తం మయు కురు ఆనం ఉనటు ఖనం చూసు ం. ఇ అంతరంగ అనుబంధం మయు తం ఏ వక వతమును కూ ఇ కంచదు అవధులు మన తన ఆచన అర ం సు గ కురు గూ లూ 22:42, ను 5:36, ను 20:21, మయు 1 ను 4:14 చూడం. పశు తను గూ ను 14:16, 14:26, 15:26, 16:7, మయు ముఖం ను 16:13-14 చూడం 6) తం సభులకు రు వగత పనులు ఉ తం సరకమునకు మయు రకుడు ఉడు (1 ం. 8:6; ప కటన 4:11); క ప తత (ప కటన 1:1); రణ (ను 3:16-17); మయు సు క నవ యలు (ను 5:17, 14:10) తం ఈ షయముల ఆరంంచుడు తం ఈ ంద రములు కురు డు: కము క సృమయు నం (1 ం. 8:6; ను 1:3; 1:16-17); క ప తత (ను 1:1, 16:12-15; మత 11:27; ప కటన 1:1); మయు రణ (2 ం. 5:19; మత 1:21; ను 4:42). తం ఈ రముల య వవహంచు తం డు తం ఈ ంద రములు పశు తు డు: కము క సృమయు నం (ఆ 1:2; బు 26:13; ర నలు 104:30); క ప తత (ను 16:12-15; ఎ. 3:5; 2 తురు 1:21); రణ (ను 3:6; తు 3:5; 1 తురు 1:2); మయు సు రములు (ష 61:1; అ 10:38) ఈ ధం తం అ పనులు పశు తశ డు.
తము రకు ఉహరణలు రూంచుటకు అక ప యలు యబ . అ, ప ంన ఏ ఉహరణ కూ పరం ఖతన దు గుడు (క ఆ) ఫలమ, ంకు, లు, మయు పసు న గుడు గము గుడు దు, అ లు, పండు, మయు ంజలు ఆ గము ఆ దు తం , కుర, పశు తులు గములు దు; ప ఒకరు యురు. ఉహరణ ంత వరకు న, అ కూ తమును సంరం వ ంచదు. ద వం, ఆ, మయు మంచు గడ రు క మూడు రూపములు తం , కుర, పశు తులు క రూపములు రు, ప రు డు. బ , ఈ ఉహరణలు మనకు తమును గూ ంత అవహన ఇచుచునప, ఆ అవహన సషన దు అవధులు డు తన ఉహరణల వ ంచబడడు. త ంతము స వ సంఘ చత అంత ఒక టుద సమస ఉం. తము క ముఖన అంలు కం సషము ఇవబనప, ప క న సషము ఇవబడదు. తం డు, కురుడు డు, మయు పశు తుడు డు- ఒ డు ఉడు. ఇ ంతన తము ం, సమసల, ంత వరకు ంచదన మయు ముఖన . మన తన నవ మనసుల తమును సంరం రంచుటకు ప యంచుట కం, పతనం మయు ఆయన క తము ప సవము దృటు ట మనకు లు కసు ం. “బ నడుగున ఏమన, రు పనటు ? అటన దు. షము ంచుట టు టు వలన అనజనులకు రణకను టు టు కమునకు ఐశరమును, ణదశ అనజనులకు ఐశరమును అనడల పర త ంత కువ ఐశరకరమగును!” ( 11:33-34)
పరులు/ప సంకులు? పచర లను గూ ఏ బుతుం? ప శ: పరులు/ప సంకులు? పచర లను గూ ఏ బుతుం? జబు: లు పరులు/ప సంకులు పచర యుట అనున డు సంఘముల ఎకువ ంచు షయం. బ , ఈ సమసను రుషుల మధ చూడకూడదు. లు పరులు ప యకూడద మయు ల పచర ద ఆంలు ంంద ంచు లు ఉరు, మయు లు ప సంకులు ఉండవచ మయు ల పచర ఎం ఆంలు ట ద ంచు రుషులు కూ ఉరు ఇ క పతం అను షయం దు ఇ అనుదమునకు సంబంంన కం బుతుం, “ లు నము ఉం, సంర యత రునవను నము ఉండవలన, ఉపంచుటనను, రుషుద అరము యుటనను ఆకు లయను” (1 2:11-12) సంఘము, డు రుషులకు రు త లు రడు ఇ నలు సృంచబన నం మయు పం కము ప ంన నం క పమం (1 2:1314) అస లున లు డు, లను ంచు త లను సునుట నుం మయు/క రుషుల ఆయ అరం కయుండుట నుం ఆడు. అం ఇ లు రుషులకు పరులు ఉండుట నుం అన, బరంగం ంచుట, ఆయ అరం కయుండుట నుం ఆతుం. ప పచర లను గున ఈ ఆచనకు అక అభంతలు ఉ. ఆమ శబ ం లు రసులు బ లు ంచకుం ఆంలు ండ ఒక న అభంతరం అ, 1 2:11–14 ఎక కూ ద ప ంచదు. పచరకు ద ఒక అరత అయుం, సు షుల మం అరులు అరు దు లు వలం ఎసు ఉన లను త రుషులకు ంచకుం ఆంలు ండు అ ండవ అభంతరం (1 ఎ సంఘ పన యబన) ఎసు పట ణము అర మ వత క లయమునకు ప బ , మయు ఆ గ ధన లు అరం కయుంరు బ – లు ఎసు గ ధన లు నంచు జలకు సంసుడు, మయు సంఘము రు ఉం అ మక ంతం బుతుం అ, న ప క అర మ గూ ఎం ప వన దు, మయు 1 2:11–12 ంన అంలకు అర మ ఆధన రణమ కూ లు ట దు లు వలం ర భరలను సంసుడు, రణ రుషులను ద మూడవ అభంతరం. 1 2 “ ” మయు “రుషు” ఉపంన కు పదములు ర భరలను సంంచవచు; అ, ఆ పల క అర ం అంత కం ఎకువ ఉం. అంక, అ కు పలు 8-10 వచల కూ ఉపంచబన పం మయు డటం కుం భర లు త తులు (వచనం 8)? వలం రలు త మం వస ములు ధం, స యలు యుచు, ఆం (వచనములు
9–10)? ఖతం దు. వచనములు 8–10 సషము మయు రుషులను సంసు, వలం ర భరలను త దు వచనములు 11–14 వలం ర భరలను సూంచుటకు ఎం సందరము దు. ఈ అనుదమునకు మక అభంతరము, ప పచర ఉన లు యకత నములను కయున ల అన, త బంధన ము, , హ వం అనుబంధం కయురు. ఒక ప కన ప సం డు ఈ లను ఎనున ట స వ మయు రు , , మయు అను, యక ఉరు అ, త బంధన ఉన ల అరం సంఘము పరుల షయం తన దు. త బంధన ప కలు ప జలకు –సంఘమునకు, సు శరమునకు – ఒక నూతన దృణమును ఇ మయు ఆ దృణం ఒక అక ఖనముం మయు అ సంఘము రకు షన, ఇలు శము రకు దు క త బంధనకు ంన దు త బంధన ల మయు లను ఉపం కూ ఇం దము సు ంరు. అ. 18, ల మయు అకుల సు కు నమకన వకులు చూంచబ రు ల తన భరకం పచర ఘననద సూసూ ల రు ముందు నబన. ల మయు ఆ భరఅకు సు సు సుర ను ప కం? అను, ఇం “అత రు రము మ అత శద పర” (అ. 18:26). ల ఒక సంఘమునకు ప ఉనద క పశుదు ల సంఘమునకు ఆయ యకులు అంద బుతుం? దు మనకు నంత వరకు, 1 2:11–14కు ధం ల పచర లుపంచునదు. 16:1, ను “సంఘ పరకులు” అ రు మయు లు ఆను బహ చుకుడు. అ, ల వ సంఘము రుషులకు ంన ఖనము ఎం ఆరము దు “ంపతనడు” అను అరత ద లకు ఇవబన, పరకులకు దు (1 3:1–13; తు. 1:6–9). 1 2:11–14 క ణము లు పరులు ఎందుకు కూడ సషము సు ం “ఎందుకన” అ 13వ వచనం ఆరంభమతుం, మయు 11–12 వచల లు క ఖలకు “రణం” ఇసుం. లు రుషుల ఎందుకు అరం కయుండకూడదు క ంచకూడదు? ఎందుకం “దట ఆమును తరుత హవయును ంపబ ? మయు ఆము సపరచబడదు , స పరచబ అపధము పను” ( వచనములు 13–14) డు ఆమును దట సృండు మయు తరుత “సయం” రకు హవను సృండు. సృక వరుస కుటుంబము (ఎ. 5:22–33) మయు సంఘము ర క ప వం కయుం లు పరులు పచర యకటకు క రుషుల ఆయ అరం కయుండకటకు హవ సపరచబడుట రణమ 1 2:14 కూ ఇవబన. అం లు రుషుల కం తర
సర అర ం దు. ఒకళ లందరు సులు సపరచబడు, లలకు (సులు సరు), మయు ఇతర లకు (రు కూ సులు సవరు) ంచుటకు ఎందుకు అవశం ఇవబం? హవ సపరచబన బ లు రుషుల ఆయ అరం కయుండకూడద మయు రు ంచకూడద క గం బుతుం సంఘము క థక అరమును డు రుషులకు ఇల ర ండు. అక మం లు ఆథం, కరుణ, ధ, మయు సయం ప వరములు కయురు. క సంఘము క పచర వరకు ల ద ఆరపయుంటుం సంఘము లు బరంగ ర న క ప వచనం నుం ంచబడదు (1 ం. 11:5), వలం రుషుల ఆయ అరం నుం త పశు తవరములను ఉపంచుట నుం ఎక లను ంచదు (1 ం 12) రుషుల వ లు కూ ఇతరులకు పచర యుటకు, ఆతఫలములను ప దంచుటకు (గల. 5:22–23), మయు నంన సుర ప కంచుటకు లువబ (మత 28:18–20; అ 1:8; 1 తురు 3:15) సంఘము ఆయ అరం రుషులు త ఉంల డు శండు. ఇ రుషులు మం ధకులు మయు లు తకువ రు క తకువ నము కలరు అ దు ఇ డు రూంన సంఘ రహణ ర ము. ఆయ యకతం రుషులు క ఉం – ల మయు టల లు తకువ అక త లు సు లను ఇతర లకు ంచుటకు తం (తు. 2:3–5). లు లలకు ంచుట నుం ంచుట దు. రుషుల ఆయ అరం క ంచుట లకు ంచబన ఏక రం ఇందును బ లు రుషులకు పరులు ఉండరు. ఇ లను ఏ ధంను తకువ ముఖం గల యదు, ప క ప రం మయు ఆయన న వరముల ప రం రు పచర యుటకు అవశం ఇసుం
హమునకు ముందు ంక సంబంధమును గూ ఏ బుతుం? ప శ: హమునకు ముందు ంక సంబంధమును గూ ఏ బుతుం? జబు: హమునకు ముందు ంక సంబంధమును గూ సంంచు క కు పదము ఉపంచబడదు. శయం వరమును మయు ంక అక మ సంబంలను ఖంసుం, హం ముందు ంక సంబంధం అక మము పగంచబడుతుం? 1 ం 7:2 ప రం, “అను” అనున సషన జబు. “అనను రతములు జరుగుచునందున ప ంతర యుండవను, ప ంతభరయుండవను ” ఈ వచనం, ంక అక హం ఒక “దం” అ లు బుతుడు. 1 ం. 7:2 ముఖం ఏమ బుతుందం, ప జలు తమను ము నపరుచురు బ మం హం లుపల అక మ సంబంలు కయురు, బ ప జలు హం సు తరుత రు తమ ఆశలను క మన ర ముల రువచు. 1 ం. 7:2 ంక అక మ సంబంధము క రచనము హం ముందు ంక సంబంధమును కూ సు ం బ , ంక అక మ సంబంలను పము అ పగంచు ప క గం హం ముందు ంక సంబంధమును కూ పమ ఖంసుం. హం ముందు ంక సంబంధం అక మ ంక సంబంధం క రచనం రబం హం ముందు ంక సంబంధం పమ అక ఖనములు ప కంచుచు (అ. 15:20; 1 ం. 5:1; 6:13, 18; 10:8; 2 ం. 12:21; గల. 5:19; ఎ 5:3; 3:5; 1 స 4:3; యూ 7) హమునకు ముందు ధమును ప సు ం. భరమయు తన ర మధ ంక సంబంధమును త డు ఆ డు ( . 13:4) రు ంక సంబంల ఫం వృందమ ఉన షయమును మర “ఆదము”న త మనం దృడము హ అనుబంధం ంక సంబంధం ఆదకరన, మయు డు ఆ ధం సృండు. హ బంధము రుషులు ంక కలకను అనుభంల డు ఆంచుచుడు ంక సంబంధం ఆదమును పరమతము మయు అక ఇతర క గములు (తలు 5:19 వం) సషము వసు . అ, ంక సంబంధము క ఉ శము లలను కనుట అ కూ దంపతులు గ ం ఆ ధం, హమునకు ముందు ర దంపతులు నుట ంంతలు త- తగ ఆదమును రు ఆసురు, మయు ప డ రకు డు ంన కుటంబ ణం లుపల నవ లను సృంచుటకు ప యసురు అక షలు త ఒలను ంచ, హమునకు ముందు ంక సంబంలను గూ సంశమును మనం అనుసంనడల, తకువ ంక ధులు ఉం, అరన సంఖ తగు తుం, అనవసర గల సంఖ తగు తుం, ల ఇద రు తదండు లు కుం ంచు లల సంఖ కూ తగు తుం. హమునకు ముందు ంక సంబంల ష వ , రణ త
క ఏక ప క. రణ లను డుతుం, లలను సంరసుం, ంక సంబంలకు సన లువను ఇసుం, మయు, అకం ముఖం, ఘనపరుసుం
యుల రణ ఏ? ప శ: యుల రణ ఏ? జబు: యుల రణ అన ప క వచనములు ఉపం రణ సుర ను వంచుట. మనకు రణ ఎందుకు , డు రణ ఎ ఇడు, మనం రణ ఎ ందగలము, మయు రణ క పలు ఏ అను వంచుటకు సులున శ గల పద ఇ. యుల రణ ద కము 3:23, “అందరును పము డు అనుగ ంచు మమను ందక చురు” మనమం పము ము. మనమం అషన పనులు ము మన ల పము ఎ ఉంటుం అనుటకు 3:10-18 ఒక వరతక త మును ఇసుం. యుల రణకు ండవ ఖనము, 6:23, మనకు పము క పమమును సుం –“ఏలయన పమువలన వచు తము మరణము, అ కృవరము మన ప భున సు సునందు తవము. ” మన పముల రకు మనం ంన మరణము. వలం రక మరణం దు, త మరణం! యుల రణకు మూడవ వచనము 6:23 ఆన ట ఆరంభమతుం, “అ కృవరము మన ప భున సు సునందు తవము. ” “అ డు మనడల తన మను ల పరచుచుడు; ఎట న మనంకను ల యుండ సు మనరకు చను, ” అ 5:8 బుతుం. సు సు మన రకు మరంను! సు మరణం మన పముల క ల ంం. మన పములకు పరం డు సు క మరణమును అంకంను అ సు క నరునం రూసు ం. యుల రణ ల వ గమం 10:9, “అమన సు ప భువ ఒ, డు మృతులనుం ఆయనను న హృదయ మందు శంనడల, రంపబడుదు ” మన రకు సు క మరణము వలన, మనం యవలనదం ఆయనను నముట, ఆయన మరణము మన పములకు పరం అ నముట – మయు మనం రంచబడము! 10:13 మర బుతుం, “ఎందుకన ప భు మమునుబ ర నయు వడు రంపబడును. ” మన పములకు పరం ంచుటకు మయు త మరణము నుం మనలను ంచుటకు సు మరంను రణ, ప పణ, సు సు ను ప భు మయు రకుడ నన ప లభమతుం. రణ క పలు యుల రణ క ఆఖ అంశం. 5:1 ఈ ప సంశముం, “అ డు మనడల తన మను ల పరచుచుడు; ఎట న మనంకను ల యుండ సు మనరకు చను. ” సు సు మనం ంకరన అనుబంధం కయుండవచు. “బ డు సు సునందున ఏ యు దు, ” అ 8:1 మనకు సుం మన నం సు క మరణం , మన పముల త ం మనం ఎనడు ంచబడము. వ, 8:38-39 క ఈ షన నము ఉం, “మరణనను వనను వదూతనను ప నునను ఉననను న నను అరునను ఎత నను నను సృంపబన మ ఏనను, మన ప భున సు సునంద మనుం మనలను ఎడపరవ రూ నముచును. ” యుల రణను అనుసంల రుచు? అన, ఈ న ర న యం. ఈ ర న ట క ఏ ర న ట కూడ మును రంచద పకముంచుం వలం సు ను నముట త మును పము నుం రంచగలదు. ఈ ర న వలం కున సమును
యయుటకు మయు కు రణ ఇనందుకు ఆయనకు వందనములు ంచుటకు ఒక ర ము త “, ను కు ధము పము మయు కు తు డన కు లుసు అ ను ందవలన ను సు సు సును మయు ఆయనను శంచుట ను పణ ందగలను. రణ రకు సమును ద చును అదుత కృప రకు పణ రకు-త వమను బహనము రకు వందనములు! ఆ!”
ను ఆతహత ఎందుకు సుకూడదు? ప శ: ను ఆతహత ఎందుకు సుకూడదు? జబు: ఆతహత తమ లను ముంల ఆసు న గూ ము హృదల ంచుచుము ఒకళ ఇడు అ , లు ఉండవచు, శ మయు సహ వం. రు ఒక న గుంట ఉనటు, ప తులు మ ఆశ ఉం అ ఆనునవచు. త ప తులను గూ ఎవరు అర ం సునుచునటు అంచుటదు తం ంచుటకు గం దు క ఉం? ఇ తం డు జన డు అగునటు రు లు సున డల, ఆయన ఎంత ప కు రూంచగలడు, “ అధన ఏ దు” (లూ 1:37). గత యముల నుం కన మచలు ప కరణ క ట బన వన కంయుండవచు అ సయం-దయకు, పమునకు, షమునకు, ప ర ఆచనలకు, క అగకరన భయములకు సు ం మయు అ అ ముఖన అనుబంల సమసలు కంయుండవచు రు ఆతహత ఎందుకు సుకూడదు? తు, తము ప తులు ఎంత రం ఉనప, శ అను గుహ నుం ఆయన ప లుగు నంచు ంచు డు నునంచుటకు ఎదురుచూసు డు. ఆయన కు జన ఆశ. ఆయన రు సు. పము కురున ఈ సు, కరణ మయు అవన సమయం గు ంచునగలడు ఆయన అంద “రసంచబ కంచబను” అ ప వక న ష, ష 53:2-6 సు డు ఆయన తం దుఖమును దనను ంయుంను ఆయన ంన దుఖము ఆయన రకు దు; మన రకు. ఆయన డవబను, యపరచబను, మయు అణగ కబను, అం మన పము రకు ఆయన పన శ మల వలన, మన తములు ంచబ పర ం యబడగల తు, పముల ంచబడుటకు సు సు నంత అనుభంను రు ఎంత ప రమును యుచునప, రు నయం ఆయనను రకు అంకంనడల ఆయన మును ంచును “ఆపలమున ననుగూ ఱటు ము ను నుందను ” (ర నలు 50:15). రు న ఏ కూడ సు ంచ దు. ఆయనకు ఇషన సుల రన పములు అన హత (), హత మయు వరం (న దు), రక మయు నక ంలు (అస లున లు) రు. అనను రు ప భు పణను మయు నూతన వమును ంరు “ ఎవనను సు నందునడల డు నూతన సృ ; త గంను, ఇ త ను!” (2 ం. 5:17). రు ఆతహత ఎందుకు సుకూడదు? తు, “న” అన ఇడు కయున తము, ఆతహత ముంచులనుకుంటున తమును సయుటకు డు ద ము ఉడు. ష 61:1-3 ప వక న ష సు డు, “ప భువగు ఆత వయున నులకు సువర నము ప కంచుటకు ననుఅంను నన హృదయము గల దృఢపరచుటకును రనున డుదలను బంంపబన ము ప కంచుటకును తవతరమును మన ప దండన నమును ప కంచుటకును దుఃంతులంద ఓరుటకును ను దుఃంచు ఉస వస ములు ధంపయుటకును బూకు ప దండను దుఃఖమునకు ప ఆనందలమును రభతన ఆతకు ప సు వస మును చుటకును ఆయన ననుపంయుడు తనుమమపరచునునటు అను
మస వృములయు న టయు రు ట బడును. ” సు ద కు రం, మయు తము ఒక నూతన రము ఆరంంచుటకు మయు ఆనందమును నరుదంచుటకు ఆయనకు అవశము రు న ఆనందమును నరుదం మును నంచుటకు ఒక నూతన ఆతను ఇన నం డు. న హృదయం ఆయనకు లున: “ రనందము కు మరల ంచుము సమగల మనసుకలుగ ననుదృఢపరచుము” (ర నలు 51:12, 15-17). రకు మయు ప ప భును రు అంకంల అనుకుంటు? ఆయ అడుగులను ఆచనలను-ప -ఆయన కన న డు “కు ఉపశము దను నడవవలన ర మును కు ందను ద దృయుం కు ఆచన దను” (ర నలు 32:8). “లము యంపబన రము నుండును రణ హళమును బు నముల సమృయు కలుగును భయము ఐశరము” (ష 33:6). సు కూడ కు సంఘరణ ఉంటుం, కు ఇడు ణ ఉంటుం ఆయన “సదరుకంను ఎకువ హ యుండు తుడు కలడు” (తలు 18:24). రు ర యం సును సమయం ప భున సు క కృప ఉండును క. రకు సు సు ను శంల రు ఆంనడల, హృదల ఈ టలు పం: “, తం కు . ను నట బ ననుంచుము. ను సు సు సముం ఆయన రకుడ నముచును. ననుకడుగుము, ససపరచుము, మయు తం ఆనందమును నరుదంచుము. తం మ రకు మయు త ం సు క మరణం రకు వందనములు. ” రు ఇకడ చన ఆరం సు రకు ర యం సుకు? అన డల, “ సు ను డు అంకం” అను ఈ ం బట ను కం.
మరణం తరుత ఏ జరుగుతుం? ప శ: మరణం తరుత ఏ జరుగుతుం? జబు: స వ సుల, మరణం తరుత ఏ జరుగుతుం అను షయమును గూ ప సంగ ం ఉం. మరణం తరుత ఆఖ రువరకు అందరు “ రు, ” ఆ తరుత అందరు పర క నర పంపబడర ందరు నమురు మరంన ంట ఒక రురబ పర క నర పంపబడరు అ మందరు నమురు. మరంన తరుత ప జల క ణములు/ఆతలు “క” పరకం క నరకం పంపబ, ఆఖ నరునం, ఆఖ రు, మయు క త గమము క రురకు ఎదురుచూ రు. బ , మరణం తరుత ఖతం ఏ జరుగుతుంద బుతుం? ద, సు సు క రకు, సు ను రకు అంకంచుట పములు ంచబను బ , మరణం తరుత ఆతలు/ ణములు పర సుబడయ బుతుం (ను 3:16, 18, 36) సులకు మరణం అన “శరమును డ సు ఉందను” (2 ం. 5:6-8; . 1:23). అ, సులు నరునం ం మమగల శరములు ందుకుంర 1 ం 15:50-54 మయు 1 స 4:13-17 వసు ం మరణం అన ంట సులు సు ఉండుటకు , ఈ నరునం క ఉ శము ఏ? సుల క ఆతలు/ ణములు మరణం అన ంట సు ద కు , క శరము స “ సు ం” అసు ం. సుల క నరునం, క శరం నరునం ందుతుం, మమ ందుతుం, మయు ఆత/ ణము మర జతపరచబడుతుం ఈ మర జతపరచబన మయు మమపరచబన శరం- ణం-ఆతనూతన ఆశం మయు నూతన భూ తతం వరకు సుల క సంఅతుం (ప కటన 21-22) ండవ, సు ను రకు అంకంచ, మరణం అన త అతుం. అ, సుల వ, అసులు కూ ఆఖ నరునం, రు, మయు త గమము రకు క స లమునకు పంపబడరు. ధనవంతుడు మరంన ంట ంంచబను అ లూ 16:22-23 వ సు ం. అసులు మరంన రందరు , ప త ంసనం ద రును ం, తరుత అ గుండమునకు పంపబడర ప కటన 20:11-15 వసు ం. అన, అసులు మరణం తరుత ంట నరకం (అ గుండము) పంపబడరు, రుమయు అను క స లం ఉంరు అ, అసులు ంట అ గుండము పంపబడనప, మరణం తరుత గమం అంత సుఖవంత దు ధనవంతుడు, “ను ఈ అల తనపడుచున” కలు డు (లూ 16:24) బ , మరణం తరుత, ఒక వ “క” పరకం క నరకం ఉండు ఆ క ప శం తరుత, ఆఖ నరునం, ఆ వక త గమం రబడదు. ఆ త గమం క ఖతన
“ నం” రుతుం అం. సులకు తుదకు నూతన ఆశం మయు నూతన భూ ప శం లసుం (ప కటన 21:1) అసులు తుదకు అగుండము పంపబడరు (ప కటన 20:11-15) ఇ ప జలంద క ఆఖ త గలు-రు తమ రణ రకు సు సు ద త సం ఉం అను ఆరం (మత 25:46; ను 3:36)
ర గుం ఏ బుతుం? రు ఉ? ప శ: ర గుం ఏ బుతుం? రు ఉ? జబు: క అంశం భూ క వయసు, ఆండము క సన అనుదం, మయు మన చుటూ ఉన రక రులను మనం ఎ అనువం అను స వ సజం తలు జరుగుచున ప దన గయుం భూ ఎకువ వయసుఉం అ నమురు రను గూ పద అంక రు, అందుకం, ఆచన ప రం, ద వభూ ద వంచుటకు లల సంవతల మును రు అంతం న రు ంచు రను చూయుండకవచు. భూ క యవన వయసును నమురు, “” అను పదమును సూ ఉపంచకనప, ర ప వన ఉంద అంక రు బదులు అ tanniyn అ పదమును ఉపసు ం, మయు ఆంగ ఇ పలు లు అనువంచబన. రు అ “సముద ” మ రు “సరము” అనువంచబం Tanniyn అను ట ఒక బహ ద జంతును సూసు ం. ఈ లు త బంధన సురు ము రు ప ంచబన మయు అ భూద మయు కూ కనునబన ఈ ద జంతుల క ప వన టు, రచతలు రను వ సు ర పంతులకు నమకమును కంచు లను వసు ం. సృఅంత గుఱము అతంత బలన, మయు క వరు వృము లబన (బు 40:15) గుఱమును ఏనుగును క ఏనుగును గు ంచుటకు ందరు పంతులు ప యరు. ఏనుగులకు మయు ఏనుగులకు వరు వృముల ఎం క కుం సన కలు ఉంయ మందరు సూసు రు బ సర మయు క వ రువరు వృము లదన ద కలు ఉం. ప తన కకత ద జంతుల వం లను సూంచు క ఫలకములు ఉ ఉత ర అ కనునబన , ధ కళలు, మయు న న మ మలు కూ ఆధుక రను యు దణ అ కనున ఫలకములు వం ల స యుచున రుషులను సు ం, మయు వం, వం, రర వం సుపత మలు కూ ఉ రంగుల లు, య పదములు, మయు బబును పట ణ డలు అ ఇల న క క మయు సంసపరన అంతు ఆస లుచున క Il Milione వం ంకరన కథనములు ధులు కయున ఇమృల ప జలు కలన అదుత కథలను యసు . రు మయు నల క సహవనమునకు త క మయు నక రులకు డు, ఉత ర అ మయు పమ మధ ఆ కనున నల మయు ర ముద ల వం క రులు కూ ఉ.
బ , రు ఉ? ఈ షయం ఇం లబడదు. ఇ ద ఉన రులను రు ఎ అనువ రు, మయు చుటూ ఉన కమును ఎ చూ రు అన ద ఆరపయున ను అరం అనువంనడల, భూ క యవన వయసును నమటం జరుగుతుం, నలు మయు రు క ం అను ఆచనను అంకంచవచు రు మయు నలు క ంయుం, రకు ఏం? ఈ షయమును గూ ఎం చర యనప, జలప ళయం తరుత వరణం కన రుల వలన మయు నల తరచు డబడుట వలన రు మరం అంతంయుండవచు.
ండు జంతులు/జంతులు పరకం ? ండు జంతులకు/జంతులకు ఆతఉంటుం? ప శ: ండు జంతులు/జంతులు పరకం ? ండు జంతులకు/జంతులకు ఆత ఉంటుం? జబు: ండు జంతులకు/జంతులకు “ఆతలు” ఉం క అ పరకమునకు అను షయమును గూ సషం ఏ ంచదు అ, ఈ అంశమును గూ ంత అవహన ందుటకు మనం న యలను ఉపంచవచు. నలకు (ఆ. 2:7) మయు జంతులకు (ఆ 1:30; 6:17; 7:15, 22) “వ యు” ఉంద బుతుం; నలకు మయు జంతులకు మధ ఉన థక ఏటం నలు రూపం యబ రు (ఆ. 1:26-27), జంతులు యబడదు రూ మయు క యబడుట అం నలు వ ఉరు, ఆయత శ కయురు, మనసు, లు కయురు మయు మరణం తరుత న గం కూ ఉం ఒకళ ండు జంతులు/జంతులకు “ఆత” ఉం, అ ంత తకువ “ణత” కన వచు. ఈ వలన ండు జంతులు/జంతుల క “ఆతలు” మరణం తరుత నగ ఆండము జంతులు క ల సృ ప య గమ గమంచుట మక షయం డు జంతులను అ మంవ ను (ఆ. 1:25). బ , తభూ జంతులు ఉండ అనుటకు రలు (ప కటన 21:1) ళ పలన ఖతం జంతులు ఉం (ష 11:6; 65:25). జంతులు మనం భూ కయున ండు జంతులు అ ం ట అధము డు మంతుడ మనకు లుసు మయు మనం పర నడు ఈ సమసను గూ ర యమును గూ, అ ఏనప, మనకు పరసమ లుసు ం.
హస ప గం – ఇ ప రం ప? ప శ: హస ప గం – ఇ ప రం ప? జబు: హస ప గం ప అ ఎకడ కూ సషము పదు హస ప గమును గూ ఎకువ ఉపంచు కగం ఆండము 38:9-10 ఉన ఓను కథ. త సును “లను డచుటను” పం అ ందరు ఈ అయమును అనువ రు అ, కగము అ దు ఓను త సును “లన డ” డు అత ంచదు, తన దరు ఒక రసు ఇ తన ధతను అతడు కండు బ ండు ఈ క గం హస ప గమును గుం దు, కుటుంబ ధత రరకటను గూ. హస ప గం పమ రు యుటకు రు ఉపంచు మక క గం మత 5:27-30 సు రతము కూన ఆచనలను గూ డుతూ ఇ అడు, “ కు నభంతర పరనడల న ద నుం రయుము ” ఈ క మయు హస ప మధ సంతరతలు ఉనప, సు ఇకడ హస ప గమును గూ డుతునటుఅంచుట దు. హస ప గం పమ సషము పకనప, హస ప నంచు రములు పము అనుటకు ఎం సంహం దు హస ప గం ఎల డూ రతము కూన ఆచనలు, ంక కలు, మయు/క అ ల లకు పమం. ఈ సమసలను మనం ఎదుం. జరత కలు, అక ఆచనలు, మయు అ ల లను అగంన , హస ప గం సమస దు హస ప గమును గూ మం ష ఆచనలను కయుంరు, స , ముందు జ రములను గూ మనం పతపప హస ప గం అను సమసకు యలను ఉపంచవచు. ఎ. 5:3 బుతుం “ రత , ధన అపత త , భత, నను ఎత కూడదు ” హస ప గం ఆ పను అగసుం యదు. “బ రు జనమునను నము నను నను సమస మును మమరకు యు” (1 ం 10:31) అ మనకు సుం రు ఏ షయం మమ ఇవక, రు యకూడదు. ఒక సశము ఇషరకనద ఒక వ రణ డల, అ పం అతుం “సమూలము ఏ అ పము” (. 14:23). అంక, మన శరములు ంచబ ంనవ మనం గురు ంచు. “ హము వలన కు అనుగ ంపబ, నున పశు తకు ఆలయ యునద రుగ? రు తు రు, లువ నబనరు గనుక హము మమపరచు” (1 ం. 6:1920) మన శల మనం ఏ సు ము అను ఈ ప సతము క ప వం ఉం ఈ యల లుగు, హస ప గం పం అ ట ఖనపరన. సషం, హస ప గం మమ చుటదు; అ అకత అ ముసుగును తంచుదు, మయు మన శల జనం ఉంద పను కూ ఇ తంచునదు.
అంచు శుభ ర అ ముఖన ప శలు తరచు అడుగు ప శలు కను ర ఎవరు? కను ర అత సద? ప శ: కను ర ఎవరు? కను ర అత సద? జబు: కను ర ఎవ ఖతం టదు కను ర అత సద, క నడలు, క ము-నడలు అ త ఒక జబు వచు. లును చంనడు కను క వయసు ఎం టదు (అ 4:8) రు ఇరురు తులు బ , రు ద యుండు, తమ తమ కుటుంలు కయుం ఉండవచు. లు మరం సమ ఆము హవలు అక మం లలకు జనయుండవచు ఖతం తరుత అక మం లలు యుండవచు (అ 5:4) లును చంన తరుత కను తన ణము రకు భయపను అం (ఆ. 4:14), అప ఆము హవలకు మ మం లలు, మనుళ, మనవండు ఉంయుండవచు కను ర (అ 4:17) ఆము హవల క కు క మనవలు వచు. ఆము హవలు దట (మయు ఏక) నలు బ , రు మధ హం సునుట తప కలం దు కుటుంబ-ల క అవసరత ముయబవరకు అన లం తరుత వరకు డు కుటుంబ-లను ఖంంచదు (. 18:6-18). డు అగగమన సంబంల వలన జను అంగము కన లలు టుటకు గల రణం అన ఒ జను గుణములు కన ఇద రు (అన, సద సదరులు) లలు కనుట, బలన గుణములు ఎకువ వ . రు కుటుంలకు ంన ప జలు లలను కనడు, తదండు ద రు ఒ ధన బలన జను గుణములు కయుండుట ధము దు. తరము నుం తరము వరకు అంంచుచుండ శ లు తరబ నల జను గుణములు బహ “కలుతం” అ ఆము హవల ఎం జను దములు , బ మయు ద తరముల మనకం ఎకువ మయు ప ఆగ కయుంరు. ఆము హవల లల ఎం జను దములు అందువలన, రు మధ హం సునుట సురతము.
మరణం తరుత తమున? ప శ: మరణం తరుత తమున? జబు: మరణం తరుత తము ఉం అనున ర క ప శ. “ కన నరుడు నముల ధందును, కంనటు డు ను డ కనబడకనటు డు లువక ను...మరణము తరుత నరులు బ తుకుదు?” అ అంటూ బు మనంద రకు డుచుడు (బు 14:1-2, 14) బు వ మనమం కూడ ఈ ప శ స యబ మనం మరంన తరుత మనకు ఖతం ఏ జరుగుతుం? మన ఉ ఆతుం? తము వ వగత పతనమును ందుటకు భూకమునకు వసూ తూ ఉం రుగుచున ర? అందరు ఒ స , క మనం రు స లములకు ? జం పరకం నరకం ఉ? మరణం తరుత తము త దు, మమకరన త వము ఉనద, “డు తను ంచురకు ఏ ద పర అ కం కనబడదు, నబడదు, మనుష హృదయమునకు చరముదు” (1 ం 2:9) అ బుతుం సు సు , శరన డు, త వమను ఈ బహమ మనచుటకు ఈ భూ వను. “మన యక మ యలనుబ అతడు యపరచబను, మన షములనుబనలుగట బను, మన సరన అతద పను అతడు ంన బలత మనకు సస త కలుగుచున” (ష 53:5). మనమం ందవలన ను సు తన సు మన పమునకు పరం ంచుటకు తన తమును బ ఇను. మూడు నములు తరుత, స నుం చుట మరణమున ఆయన జయవంతుడ రు ను. ఆయన పర ఆహణ ళటకు ముందు నల నములు భూ ద ఉం ల మం కంను. “ఆయన మన అపధముల త ము అపంపబ, మనము తుమంతులము రబడుట పబను” అ . 4:25 బుతుం. సు క నరునం చక ంచబన సశం లుటును పంచుటకు ులను ప ంచమ అస లున లు ప జలను అను , సతమును ఎవరు ఎదుంచక. నరునం స వ సమునకు మూల ఉన సు మరణము నుం ను గనుక, మనము కూడ మ సం మనం కయుండవచు. సు క నరునం మరణం తరుత అంమ రు మరణము నుం చు ప తకు సు ప థమ ఫలము త క మరణం మనం అనుబంధం కయున ఆము అను ఒ రుషు వను. అ సు సు నందు సము కుటుంబము కంచబన రంద నూతన తము ఇవబడును (1 ం. 15:20-22). డు సు క శరమును న, సు కడ వనడు మన శరములు కూడ పబడును (1 ం 6:14) మనమం తుదకు నప, అందరు పర ళరు ఈ తము ప వఒక ర యం సు, మయు ఈ ర యం ఒక త గమమును సు ం. మనమం ఒక రు త మరంచవలయునద, ఆ తరుత రువసుంద బుతుం ( 9:27) సు యంద సము మంతులు యబనరం పరకము తవమునకు ళదురు, సు ను రకు కంనరు త అన నరకము పంపబడుదురు (మత 25:46) నరకము, పరకము, వలం వంచు ఒక దు , స క స లము. ఇ అమంతులు అంతము, త ఉగ తను అనుభంచు స లము నరకము అధమును (లూ 8:31; ప కటన 9:1), మయు మండుచుండు అ గుండమును వంచబను, మయు ఇకడ ప జలు తము పగలు ంంచబడరు (ప కటన 20:10) నరకము ప దుఖమును పమును సూసూ , ఏడులును పండు
రుకుటను ఉండును (మత . 13:42). దుషుల మరణము అషన, అ రు తమ దుషరముల నుం నుకకు ంల ఆయన ఆంచుచుడు ( 33:11) అ ఆయన మనలను పరచడు; ఆయనను రసంల మనం నడల, తతము ఆయనకు రు ంల మనం సును ర యమును ఆయన అంక డు భు తం ఒక ప వం, ఇ నున ద టు సులకు, మరణము తరుత తము పరకము తవము. అసులకు, మరణము తరుత తము అగుండము తతము మరణము తరుత తవమును మనం ఎ ందగలము మయు అగుండము తతమును ఎ తంచునగలము? ఒ ర మున-సు సు సము మయు నక. సు ను, “నరునమును వమును ; యందు సముంచుడు చనను బ దుకును; బ యందు సముంచు ప డును ఎన చడు... ” (ను 11:25-26). త వమను ఉత బహనము అంద అందుటు ఉం. “కురుయందు సముంచు తవముగలడు, కురు యుడు డు వము చూడడు ఉగ త ద యుండును” (ను 3:36). మరణము తరుత రణ అను ఉత బహనమును కంచుటకు మనకు అవశం ఉండదు మన భూక తముల సు సు ను అంకంచుట క రసంచుట మన త గమమును సు ం. “ఇ ఇ అనుకూలన సమయము, ఇ ఇ రణ నము” (2 ం 6:2) ధము మనం న పమునకు సు సు క మరణం పరపరం అ మనం ననడల, మనం వలం ఈ కము త అర వంతన తము కయుండము, మరణము తరుత సు క మమగల స తవము కయుందుము
ను మరంనడు పర న శయము ఎ లుసుగలను? ప శ: ను మరంనడు పర న శయము ఎ లుసుగలను? జబు: ద తవమునద మయు మరంన తరుత పర ళదువ కు శయము యు? శయత కయుంల డు రుచుడు! బుతుం: “ కురు మమందు సముంచు రు తవముగలర నునటు ను ఈ సంగతులను కు యుచును” (1 ను 5:13) ఈ ణం రు ఎదుట లువబర, “ పరకమునకు ళటకు ఎందుకు అనుమంచవను?” అ ఆయన మును అన ఊంచం. రు ఏమ జ రు? కు ఏ జబు ఇ యకవచు డు మనలను ంచుచుడ మయు మన తతమును ఎకడ గడు శయము లుసునుటకు ఆయన ఒక ర మును ఇన రు లుసునవను ఈ ధం బుతుం: “డు కమును ఎం ంను ఆయన తన అయకురు న యందు సముంచు ప డును నంపక తవము ందునటు ఆయనను అనుగ ంను” (ను 3:16). మనలను పరకము నుం దూరము ఉంచుచున సమసను దట గ ంచవను సమస ఇ – అనుబంధం కయుండుట నుం మన ప సవము మనకు ఆటంకం కసు ం. మనం కంను ర తకంను లము “అందరును పము డు అనుగ ంచు మమను ందక చురు” (. 3:23). మనలను మనం రంచుము. “రు సము కృపత రంపబయురు; ఇ వలన కన దు, వర అ యలవలన కనదు గనుక ఎవడును అశయపడ లుదు” (ఎ. 2:8-9). మనం మరణము మయు నరకమునకు తు లము. “పము వలన వచు తము మరణము” ( 6:23) డు పశుదు డు మయు మంతుడు బ పమును ం, అనను ఆయన మనలను ం మన పమునకు పణ ఇను. సు ను: “ ర మును, సతమును, వమును; తప వడును తం ద కు డు” (ను 14:6) సు మన రకు లువ మరంను: “ఏలయన మనలను ద కు చుటకు, అమంతులరకు మంతున సు శరషయము చంపబయు, ఆతషయము బ ంపబ, పముల షయము ఒక శ మపను” (1 తురు 3:18) సు మరణము నుం ను: “ఆయన మన అపధముల త ము అపంపబ, మనము మంతులము రబడుట పబను” ( 4:25) బ , స క ప శకు ము –“ను మరంనడు పర న శయము ఎ లుసుగలను?” జబు ఇ – ప భున సు సు ను ననడల రంపబడుదు (అ. 16:31) “తనుఎందరంకం కంద, అన తన మమందు సముంన, లలగుటకు ఆయన అరము అనుగ ంను” (ను 1:12). తవమును ఉత బహమ ందగల “అ కృవరము మన ప భున సు సునందు తవము” ( 6:23) ఇ పరఅర వంతన తం ంచగల. సు ను: “ లకు వము కలుగుటకును అ సమృ కలుగుటకును ను వ” (ను 10:10) ఆయన నము ను బ , సు పరకము తతమును గడుదు: “ను కు స లము ద పరనడల నుండు స లము రును ఉండుగున మరల వ ద నుండుటకు మును దును” (ను 14:3) రు సు సు ను రకు అంకం నుం పణ ందన డల, ఈ ర న రు యవచు. ఈ ర న ట క ఏ ర న ట కూడ మును రంచద పకముంచుం. వలం సు ను నముట త మును పము నుం రంచగలదు ఈ ర న వలం కున
సమును యయుటకు మయు కు రణ ఇనందుకు ఆయనకు వందనములు ంచుటకు ఒక ర ము త “, ను కు ధము పము మయు కు తు డన కు లుసు అ ను ందవలన ను సు సు సును మయు ఆయనను శంచుట ను పణ ందగలను. రణ రకు సమును ద చును. అదుత కృప రకు పణ రకు-త వమను బహనము రకు వందనములు! ఆ!”

Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.