NICOLE MAALSTÉ

Inspiratiebron

De coffeeshop is aan een 2.0 versie toe

Sinds april 2020 wordt het tabaksverbod in de horeca gehandhaafd. Dit verbod geldt ook voor coffeeshops. Er kan niet meer straffeloos tabak worden gerookt, ook niet in speciale afgescheiden rookruimten. Vlak voor de uitslaande Coronabrand begin 2020 was dit rookverbod een serieus buitenaards projectiel dat afstormde op de coffeeshopwereld. Maar het virus en alle restricties die volgden leidden ertoe dat nog grotere existentiële vraagstukken gingen spelen. De tabakswet werd enigszins naar de achtergrond gebonjourd. Vanwege de restricties werden coffeeshops afhaalwinkels.

Het ziet er naar uit dat veel coffeeshops na opheffing van alle restricties een afhaalwinkel blijven. Een afhaalwinkel is vanuit ondernemersstandpunt veiliger dan een coffeeshop waarin klanten binnen cannabis consumeren. Zonder klanten in de zaak loopt een shop geen risico dat er (per ongeluk) iemand binnen zit met een gram coke op zak, of klanten die binnen verboden activiteiten ondernemen. Een politiecontrole kan in deze situaties leiden tot een nachtmerriescenario voor de coffeeshop. Verder lijkt de roken-in-de-coffeeshopbehoefte van klanten, die sowieso al tanende was, na de afgelopen periode nog verder uitgedoofd. Je mag er immers geen joints met tabak roken. De coffeeshop is eigenlijk vooral een afhaal geworden. Niet overal, maar het is wel de tendens.

Huiskamer

Wat moeten we daarmee? De coffeeshop is sinds decennia dé plek waar cannabisliefhebbers samenkomen om relatief veilig en transparant hasj en wiet te kunnen kopen en consumeren. De coffeeshop is voor klanten een vertrouwde plek. Ook de overheid vindt het prettig dat er coffeeshops zijn: de wijkagent kan een beetje zicht houden op wat er in de shop gebeurt, als mensen binnen in de shop blowen zorgt dat niet voor overlast in de buurt, en personeel en oudere klanten adviseren newbies over blow- of ander gedrag. Jarenlang zijn coffeeshops ook een ‘huiskamer’ geweest voor mensen met behoefte aan basaal sociaal contact en waren de huisregels in de coffeeshop een soort

levensleidraad voor ontsporende jongeren en ouderen. Er wordt in dit verband wel gesproken van de sociale functie van coffeeshops. Die sociale functie is lang een fundamenteel bestaansrecht geweest van de coffeeshops.

Bestaansrecht

Dat hele sociale verhaal staat sinds 2020 op de helling. Een coffeeshop verkoopt in de meeste gevallen alleen nog. In eerste instantie dacht ik dat dit de poten onder het bestaansrecht van de coffeeshop uit zou halen. Want het kan ook zonder coffeeshops: De Rotterdamse burgemeester Aboutaleb opperde enige jaren geleden het plan om coffeeshops te vervangen door afhaalpunten van cannabis, geteeld onder toezicht van de overheid. Dat zouden in zijn beleving een soort apotheekachtige winkels kunnen zijn, of zelfs cannabisautomaten. Cannabisverkooppunten.

Nieuwe doelgroepen

Coffeeshopexploitanten moeten zich herberaden op hun functie. Hun bestaansrecht staat mogelijk op het spel. De puur sociale functie van coffeeshops lijkt corona en de tabakswet niet te overleven. Waarom dan nog coffeeshops? Wat is hun bestaansrecht in 2032? Ik heb daar wel een antwoord op: de coffeeshop 2.0. Dat is een coffeeshop die meerdere (nieuwe) doelgroepen in de zaak een plek geeft. Recreatieve consumenten die niet roken maar edibles consumeren. Patiënten die uitleg en tips krijgen. Consumenten die advies krijgen hoe je cannabis kunt inzetten om beter te presteren op je werk door microdosering. Duursporters die CBD gebruiken in hun trainingsstrategie. De coffeeshop 2.0 trekt doelgroepen die nu hun weg naar de shop nog niet vinden. Voor hoge kwaliteitsproducten en informatie. De coffeeshop 2.0 als bron van inspiratie!