Column Nicole Maalsté
Hollands peil Afgelopen weekend ging ik met een vriend die lange tijd niet in Nederland was geweest een dagje naar Utrecht. Vol verbazing wees hij me op de gele tegels met voetjes op het station die aangeven hoever mensen in de wachtrij uit elkaar moeten staan. Op het perron troffen we vergelijkbare gele tegels aan die treinreizigers erop wijzen dat zij mondkapjes moeten dragen en vijf tegels afstand moeten houden als ze op de trein staan te wachten.
In verschillende parken in Utrecht waar we
volgehangen met borden en pijlen waarop
smeltkroes van culturen. Die pluriformiteit is
doorheen liepen, waren met verf grote cirkels
allerlei aanwijzingen staan hoe we ons horen
het handelsmerk van Amsterdam. Van
gemaakt. Op borden lazen we dat het de
te gedragen en welke kant we moeten
oudsher trouwens. Toen de Hollanders in de
bedoeling was dat er maximaal twee
oplopen. Het kan je niet ontgaan. De
17e eeuw Nieuw Amsterdam (tegenwoordig
personen in zo’n cirkel zitten. Deze boodschap
organisatiedrang van Nederlanders is ten
New York) inruilden voor Suriname, werd die
volle benut. Het roept de vraag wel op of het
pluriformiteit die geassocieerd wordt met
effect van al dat geregel in Nederland iets
vrijheid al geroemd.
oplevert. Door de veelheid aan borden en pijlen raak je ook enigszins immuun voor de
Dood in de pot
boodschap. En uiteindelijk is een samenle-
Kortom: de neiging van Halsema om
ving niet zo maakbaar als bij de overheid
bepaalde bedrijvigheden in de stad terug te
wordt gedacht. Alle bordjes ten spijt. Als het
dringen, om daarmee bepaalde toeristen te
mooi weer is dan overheerst de drang om
weren, zou wel eens de dood in de pot
samen met anderen buiten te drinken,
kunnen zijn. De coffeeshops die in de ogen
picknicken of anderszins te genieten.
van sommigen als zwarte randjes worden gezien, horen net zo goed bij Amsterdam als
Coffeeshoptoeristen
allerlei verheven culturele instellingen.
Dat brengt me op de verhitte discussie die momenteel in Amsterdam wordt gevoerd over coffeeshoptoeristen. Het geloof in de maakbaarheid van de samenleving domineert ook die discussie. Halsema overweegt om toeristen de toegang tot de coffeeshops in de hoofdstad te ontzeggen. Het idee is dat leek niet echt over te komen. Honderden
Amsterdam dan onaantrekkelijker wordt voor
grote en kleine groepjes mensen zaten zowel
een bepaald type toeristen die gemakshalve
in als naast de cirkels te picknicken. Twee BOA’s
bestempeld zijn als toeristen die economisch
die met uniformen rondliepen waarop
gezien minder interessant zijn voor de stad.
eveneens te lezen was dat mensen elkaar de
Amsterdam mikt op een hoogwaardig
ruimte moeten geven, liepen een beetje
publiek met een dikke portemonnee. Nog los
verloren rond. Er was geen beginnen aan om
van het feit dat toeristen niet zo eenvoudig in
al mensen die na drie weken regen van het
te delen zijn – velen bezoeken zowel een
Nederland is niet ‘bepijlbaar’. Dat willen
mooie weer genoten in het gareel te brengen.
museum als een coffeeshop – getuigt dit
Nederlanders niet. ‘Onpeilbaar’, ‘pioniers’,
idee natuurlijk ook van een sterk geloof in de
‘een vlucht naar voren’, dat zijn begrippen die
Organisatiedrang
maakbaarheid van de samenleving.
bij ons horen, dat is Hollands peil. Ik moest in
Ik ben er inmiddels aan gewend, maar als je
Amsterdam is juist aantrekkelijk omdat het
Utrecht heel erg mijn best doen om dat te
erop gaat letten is het best hilarisch. De
nog steeds uitstraalt dat mensen in deze stad
blijven geloven.
publieke ruimte in ons land is volledig
de vrijheid hebben om zichzelf te zijn. Een
6 HighLife
