Joints in Japan

Uit de archieven: 2002

Joints in Japan

In 2002 vond het WK Voetbal in Japan en Zuid-Korea plaats. Reden voor Highlife om eens te kijken in hoeverre in beide landen geblowd en gekweekt werd. En dat veel reuze mee. Vooral de Japanners zijn dol op cannabis.

Zoals in veel andere landen kent ook Japan een eeuwenoude traditie van cannabiscultivatie. Sterker nog, Japan was er heel vroeg bij. Al tijdens de Yayoi-cultuur van 10.000 tot 300 jaar voor Christus werd hennep verbouwd. Ook in latere tijden was hennep de voornaamste grondstof voor kleding, touw, papier en olie. Ook erkenden de Japanners al vroeg de medicinale kwaliteiten van de cannabisplant. In Shinto-ceremoniën werd de plant voor religieuze doeleinden gebruikt. Zo wordt bijvoorbeeld in de Shichigosan-ceremonie door een priester een zogenaamde gohei gebruikt. Dit is een stok met hennepvezels aan het uiteinde, waarmee ‘het kwaad’ wordt bestreden. Om diezelfde reden vind je bij de ingang van veel restaurants gordijnen die gemaakt zijn van hennep. Ook wordt hennepzaad gebruikt bij Shinto-huwelijken. En tijdens een soort Shinto-Allerheiligen dat van 13 tot 15 juli gevierd wordt, worden op de eerste avond hennepbladeren en wierook aangestoken, waarmee men geesten wil uitnodigen.

Ise Jingu

Een van de belangrijkste rituelen in de Ise Jingu. Het familie-altaar van de Japanse keizerlijke familie dat is gewijd aan de zonnegodin Amaterasu wordt nog steeds taima genoemd. Taima is de Japanse term voor cannabis of hennep. Toen keizer Akihito de troon in 1989 besteeg, plantte hij op ceremoniële wijze zowel een rijst- als een cannabisplant, net zoals vele Japanse keizers voor hem hadden gedaan.

En voor wie eens in de buurt is, is een bezoekje aan het hennepmuseum in het plaatsje Miasa (dat overigens Prachtige Hennep betekent), zeker aan te raden. Hier vind je de rijke geschiedenis van Japans befaamde berghennep uit de Japanse Noord-Alpen terug. Helaas is deze berghennep illegaal verklaard; vanwege een rijk THC-gehalte kreeg het de bestempeling mayaku, oftewel ‘hennepdrug’, de Japanse term voor verboden drugs. Slechts met een speciale vergunning mag deze berghennep ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek naar de medische aspecten van cannabis verbouwd worden.

Tweede Wereldoorlog

Ondanks duizenden jaren van Japanse cannabiscultivatie werd met één pennenstreek in 1948 een rigoreus eind aan deze Japanse traditie gemaakt. Daar was overigens niet de Japanse overheid voor verantwoordelijk, maar de geallieerde bezettingsmacht die enige weken na de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki de macht had overgenomen. En hoewel Japan in 1952 weer de soevereiniteit over het eigen land kreeg, geldt de Cannabis Control Act van 1948 tot op heden.

Naast deze cannabiswetgeving is de Tweede Wereldoorlog trouwens ook van grote invloed geweest op wat nu nog Japans populairste (na alcohol en nicotine) drug is, namelijk shabu oftewel speed. Tijdens de oorlog was de Japanse regering namelijk nogal vrijgevig met deze amfetamine. De voornaamste reden was om de (wapen-)fabrieksarbeiders en luchtmachtmilitairen lekker alert en ‘speedy’ te houden. Speed werd in 1952 verboden, maar al snel zorgde de Yakuza, elke straathoek te krijgen was.

Yakuza

Het is niet verwonderlijk dat de Japanse autoriteiten de Yakuza nooit onder de duim hebben kunnen krijgen. Het misdaadkartel wordt wel eens het grootste bedrijf van Japan genoemd. Schattingen van hun jaarlijkse omzet lopen uiteen van 75 tot 85 miljard dollar, dat is viermaal zoveel als Sony en Toyota samen. Met 80.000 leden zou het tevens de grootste misdaadorganisatie ter wereld zijn. Naast de handel in shabu verdienen ze hun geld vooral met afpersing, prostitutie en gokken. De naam Yakuza stamt af van een kaartspel, waarbij de 8 (Ya), 9 (Ku) en 3 (Za) de slechtste kaarten zijn.

Gezien het feit dat speed het grootste aandeel in het druggebruik in Japan heeft, is het dan ook niet vreemd dat van de jaarlijkse 50.000 drugs-arrestanten in de jaren 50 bijna iedereen werd opgepakt vanwege speed. Pas tijdens de Vietnamoorlog werden de eerste cannabisarrestanten geboekt, toen de Japanse politie een aantal cannabistelende hippies in een commune bij Nagano arresteerde.

Fikse straffen

De afgelopen decennia is dat beeld enigszins bijgesteld. Hoewel speed nog steeds drug number one is, is het gebruik van cannabis in opmars. Hoeveel Japanners werkelijk cannabis gebruiken is moeilijk in te schatten. Betrouwbare cijfers vanuit de overheid of onderzoekscentra ontbreken. Op een Japanse cannabiswebsite

worden cijfers genoemd van 100.000 tot 700.000, maar men geeft direct ruiterlijk toe dat dit ook natte vinger werk is. Iedereen die wordt opgepakt, riskeert wegens bezit en zeven jaar cel wegens teelt of smokkel (Zo werd iemand die vanuit Amsterdam een kilo skunk had meegenomen, na een voorarrest van twee maanden veroordeeld tot vijf jaar voorwaardelijke celstraf). Maar ook kleinere hoeveelheden worden zeker niet door de vingers gezien. Twee berichten uit de Japanse media van de afgelopen twee maanden bewijzen dat. Zo werd op 14 mei een Canadees gearresteerd omdat hij vanuit Amsterdam 4.21 gram hasj had meegenomen. En op 24 mei werd een Amerikaan gearresteerd die één wietplant op zijn balkon liet groeien.

Perfect kweekklimaat

Desondanks kweken veel Japanners hun eigen wiet. Ze halen hun zaden uit Nederland, Canada of Thailand. Het Japanse klimaat is perfect voor de marihuanateelt. Tokyo ligt immers op dezelfde breedtegraad als Afghanistan of Marokko. De meeste teelt vindt plaats in landelijke gebieden, maar ook wordt steeds vaker onder lampen gekweekt. Deze kleine privé-teelt is veelal voor eigen gebruik. De wiet die op de zwarte markt wordt aangeboden, voor 2000 tot 3000 yen per gram, bestaat meestal uit smokkelwiet. Dat de populariteit van cannabis groeiende is, blijkt wel uit de steeds grotere hoeveelheden cannabis die door de douane in beslag worden genomen. Zo staat de teller voor het jaar 2001 op 797 kilo.

Toekomst

Overigens was het tot voor kort mogelijk om zonder problemen paddo’s in Japan te consumeren. Vanwege juridiche complicaties konden vele Japanse headshops zonder problemen paddo’s verkopen, maar eind april kondigde de Japanse minister van Volksgezondheid plotseling aan dat dit vanaf 6 juni niet meer toegestaan zou worden. Een woordvoerder van de headshop Psychedelic Garden uit het NishiShinjuki district in Tokyo meldde daarop niet verbaast te zijn. “Het zat er al een tijdje aan te komen.”

Ondanks de stringente drugswetgeving zal het de Japanse overheid natuurlijk nooit lukken om cannabis uit te bannen. In diverse steden zijn headshops te vinden, en ook de prille Japanse cannabisbeweging roert zich steeds vaker. Zo werden ook dit jaar weer enige pro-cannabis-manifestaties georganiseerd. Voor de laatste maal gebeurde dat op 5 mei van dit jaar. Of Japan in de nabije toekomst minder streng zal worden in de drugswetten, blijft gezien het huidige politieke klimaat zeer twijfelachtig. Maar gezien de grote reislust van de (jonge) Japnners, zullen steeds meer van hen het genot van een jointje tijdens hun trektochten over de wereld ondervinden waardoor een ding zeker is; het cannabisgebruik zal ondanks de strenge wetgeving blijven stijgen.

Zuid-Korea straft streng

Zuid-Korea kent net als Japan een strenge wetgeving tegen drugs. Onlangs raakte het land in rep en roer toen een aantal bekende TV-sterren en musici wegens het gebruik van drugs werd gearresteerd. Ook werden acht Amerikaanse basketballers het land uitgezet, nadat bleek dat ze marihuana hadden gerookt.

In de aanloop naar het WK Voetbal heeft de Zuid-Koreaanse regering een nieuwe grootschalige anti-drugs-campagne op poten gezet. Nog strenger dan voorheen zal op het gebruik van drugs worden gecontroleerd. Speciale anti-drugs-units van de Zuid-Koreaanse politie zullen op vliegvelden bezoekers van het WK streng controleren. In 2001 werden in Zuid-Korea ongeveer 10.000 mensen gearresteerd wegens het gebruik van drugs. Bijna 80 procent daarvan gebruikte speed. De afgelopen jaren is met name het gebruik van XTC sterk gestegen.