Spannende boeken

Door: Feije Wieringa

Getuige

Lars Kepler

(Bezige Bij /Cargo)

Dit is de derde thriller van het Zweedse echtpaar Ahndoril. Het pseudoniem Lars Kepler bekte beter, vandaar. De schrijvers worden vergeleken met het duo Nicci French, ook al zo'n paar dat niet uit de bestsellerslijsten is weg te branden. Met French hebben ze gemeen dat niet alles wat ze schrijven even consistent is. Hoofdpersonage is de narrige inspecteur Joona, een man met een feilloos instinct, die echter behept is met een behoorlijk gebrek aan inlevingsvermogen. Dat levert aardige inkijkjes op hoe politiemensen er goed in kunnen zijn om elkaar danig tegen te werken. Joona moet een moordpartij op een internaat voor moeilijke pubermeisjes onderzoeken. Moeilijk is in dit geval een eufemisme voor onbehandelbaar. Ook is er een rol weggelegd voor een medium, maar gelukkig distantiëren de schrijvers zich daar al van in het voorwoord, waarin ze verklaren dat er geen enkel geval bestaat waarin een medium bijdroeg aan de oplossing. Het boek telt ruim 500 pagina's. Daarvan lezen de eerste 300 lekker weg. Daarna slaat de voorspelbaarheid lichtelijk toe en het einde is wel een bijzonder geforceerde constructie geworden. Als het boek sterker was afgerond, hadden we zeker een vierde ster toegekend. Body of Evidence was de eerste thriller van Patricia Cornwell. Het boek verscheen zo'n 20 jaar geleden en de hoofdpersoon, Kay Scarpetta (Cornwells alter ego?) is in de loop van de jaren een waar icoon geworden. Cornwell wordt gezien als de koningin van de forensische thriller. Rood Waas is alweer de 20ste thriller met Scarpetta in de hoofdrol. Dus veel materiaal over forensische expertise zoals DNA- en kloononderzoek. Want ook dat wordt inmiddels ingezet, zowel aan de kant van de misdaad als aan die van de misdaadbestrijders. Wellicht verrassend voor mensen die nog niks van Cornwell hebben gelezen, maar kenners van haar werk zullen dit boek vermoedelijk waarderen als een opgewarmde prak. Nergens worden de platgetreden paden verlaten. Die twee sterren geven we alleen omdat Cornwell erg goed weet hoe ze een verhaal moet vertellen. Haar probleem is: welk verhaal?

Of ik gek ben

Michiel Stroink

(Meulenhoff)

Rood Waas

Patricia Cornwell

(Sijthoff)

Laverend tussen goed en kwaad besluit Connelly het boek met een einde dat je letterlijk de adem beneemt. Vakwerk!!!

Een debuut waarvan ik niks meer in huis kreeg dan de drukproef zonder aptekst. Dus heb ik het zonder voorkennis en met een open mind gelezen. Eerst leek het een inside verhaal uit een TBS kliniek, want er wordt loepzuiver beschreven hoe het er in zo'n kliniek aan toe gaat. Verveling, gepsychologiseer, opportunisme en sleur, het is allemaal heel invoelbaar genoteerd. Dit moet wel true crime zijn, was mijn conclusie. Tot er een kentering kwam in de vorm van een thrillerelement: de directie doet in gestolen kunst en een 'cliënt' cq gevangene is de dupe. De gevangene moet opboksen tegen een systeem dat op het eerste gezicht uiterst vijandig lijkt, maar later weet de schrijver er zo'n draai aan te geven dat je gaat geloven dat het systeem wel degelijk werkt. Dan is er nog een plot, waar ik niks over zeg, maar die wel leidt tot een daverende apotheose. Het boek is excellent geschreven, de schrijver is geen TBS-er en we hopen later nog eens de schepper van dit kleine meesterwerkje (128 pagina’s) te spreken.

Het Recht Om te Zwijgen

Het Recht Om te Zwijgen

(De Boekerij

En dan nog dit: alweer een nieuwe Connelly. Deze keer geen Harry Bosch thriller, maar een degelijk rechtbankdrama, waarin Bosch slechts in de marge opduikt. Het thema is actueel: de junk-hypotheken van louche banken en de maatschappelijke ellende die daaruit voortvloeit. De advocaat die het boek draagt, zweeft zelf ook op het randje van de wet. Laverend tussen goed en kwaad besluit Connelly het boek met een einde dat je letterlijk de adem beneemt. Vakwerk!!!