Door: Feije Wieringa
Getuige
Rood Waas
Lars Kepler
Patricia Cornwell
(Bezige Bij /Cargo)
(Sijthoff)
Dit is de derde thriller van het Zweedse echtpaar Ahndoril. Het
Body of Evidence was de eerste thril-
pseudoniem Lars Kepler bekte beter, vandaar. De schrijvers worden
ler van Patricia Cornwell. Het boek
vergeleken met het duo Nicci French, ook al zo'n paar dat niet uit de
verscheen zo'n 20 jaar geleden en de
bestsellerslijsten is weg te branden. Met French hebben ze gemeen
hoofdpersoon, Kay Scarpetta (Corn-
dat niet alles wat ze schrijven even consistent is. Hoofdpersonage is
wells alter ego?) is in de loop van
de narrige inspecteur Joona, een man met een feilloos instinct, die
de jaren een waar icoon geworden.
echter behept is met een behoorlijk gebrek aan inlevingsvermogen.
Cornwell wordt gezien als de konin-
Dat levert aardige inkijkjes op hoe politiemensen er goed in kunnen
gin van de forensische thriller. Rood
zijn om elkaar danig tegen te werken. Joona moet een moordpartij
Waas is alweer de 20ste thriller met
op een internaat voor moeilijke pubermeisjes onderzoeken. Moeilijk
Scarpetta in de hoofdrol. Dus veel
is in dit geval een eufemisme voor onbehandelbaar. Ook is er een
materiaal over forensische expertise
rol weggelegd voor een medium, maar
zoals DNA- en kloononderzoek. Want
gelukkig distantiëren de schrijvers zich
ook dat wordt inmiddels ingezet, zo-
daar al van in het voorwoord, waarin
wel aan de kant van de misdaad als aan die van de misdaad-
ze verklaren dat er geen enkel geval
bestrijders. Wellicht verrassend voor mensen die nog niks van
bestaat waarin een medium bijdroeg
Cornwell hebben gelezen, maar kenners van haar werk zullen
aan de oplossing. Het boek telt ruim
dit boek vermoedelijk waarderen als een opgewarmde prak.
500 pagina's. Daarvan lezen de eerste
Nergens worden de platgetreden paden verlaten. Die twee ster-
300 lekker weg. Daarna slaat de voor-
ren geven we alleen omdat Cornwell erg goed weet hoe ze een
spelbaarheid lichtelijk toe en het einde
verhaal moet vertellen. Haar probleem is: welk verhaal?
is wel een bijzonder geforceerde constructie geworden. Als het boek sterker was afgerond, hadden we zeker een vierde ster toegekend.
Of ik gek ben
Laverend tussen goed en kwaad besluit Connelly het boek met een einde dat je letterlijk de adem beneemt. Vakwerk!!!
Michiel Stroink (Meulenhoff) Een debuut waarvan ik niks meer in huis kreeg dan de drukproef zonder Àaptekst. Dus heb ik het zonder voorkennis en met een open mind gelezen. Eerst leek het een inside verhaal uit een TBS kliniek, want er wordt loepzuiver beschreven hoe het er in zo'n kliniek aan toe gaat. Verveling, gepsychologiseer, opportunisme
Het Recht Om te Zwijgen Het Recht Om te Zwijgen (De Boekerij
en sleur, het is allemaal heel invoelbaar genoteerd. Dit moet wel true crime zijn, was mijn conclusie. Tot er een kentering kwam
En dan nog dit: alweer een nieuwe
in de vorm van een thrillerelement: de directie doet in gestolen
Connelly. Deze keer geen Harry Bosch
kunst en een 'cliënt' cq gevangene is de dupe. De gevangene
thriller, maar een degelijk rechtbank-
moet opboksen tegen een systeem dat
drama, waarin Bosch slechts in de
op het eerste gezicht uiterst vijandig lijkt,
marge opduikt. Het thema is actueel:
maar later weet de schrijver er zo'n draai
de junk-hypotheken van louche ban-
aan te geven dat je gaat geloven dat het
ken en de maatschappelijke ellende
systeem wel degelijk werkt. Dan is er nog
die daaruit voortvloeit. De advocaat
een plot, waar ik niks over zeg, maar die
die het boek draagt, zweeft zelf ook op
wel leidt tot een daverende apotheose. Het
het randje van de wet. Laverend tus-
boek is excellent geschreven, de schrijver
sen goed en kwaad besluit Connelly
is geen TBS-er en we hopen later nog eens
het boek met een einde dat je letterlijk
de schepper van dit kleine meesterwerkje
de adem beneemt. Vakwerk!!!
(128 pagina’s) te spreken.
66
