C-Man

Pusherbroer

Drugsgebruik heb ik altijd als een privé-aangelegenheid beschouwd. Er over praten met mensen die er niets mee hebben, is vragen om moeilijkheden. Die toffe collega of die vriendelijke buurvrouw terloops op de hoogte stellen van je voorliefde voor cannabis of andere drugs leidt snel tot verkeerde conclusies. En is het niet nu, dan komt er later wel een moment dat je openhartigheid zich tegen je keert. Eerlijkheid over je drugsgebruik kun je ook tegenover familieleden beter vermijden.

Als ventje van twaalf jaar dacht ik daar anders over. Los van een lachgasbehandeling bij de tandarts was ik nog maagdelijk op drugsgebied. Het leek me leuk mijn

ouders wijs te maken dat ik aan de drugs was. Ik had geen idee wat drugs eigenlijk waren of hoe ze eruit zagen, maar het weinige wat ik erover gehoord had prikkelde mijn verbeelding buitensporig. Door wat snippers visvoer in de badkamer achter te laten, hoopte ik dat ze de naar gedroogde garnalen riekende vlokken voor drugs zouden aanzien en zich ernstig zorgen gingen maken over hun kleine c-mannetje in de dop. Mijn practical joke werkte niet. Toen ik enkele jaren later – nog steeds veel te jong – daadwerkelijk kennis maakte met drugs wist ik wel beter dan mijn ouders daarvan op de hoogte te stellen. De totale paniek die het gevolg zou zijn van die onthulling wilde ik hen (en ook mezelf) niet aandoen.

Waarom moet die kleine fucker nu zo nodig beginnen met blowen?

Spijt

Al snel snapte ik volledig waarom mijn vrienden altijd zo enthousiast waren over 'gewetensvim'. Volgens vriend Cristof was hasj, alcohol en speed de heilige drie-eenheid. Mits alle drie de componenten met mate en zorgvuldig gedoseerd werden toegediend, leverde het combo een effect op dat meer was dan de som der delen. Toen ik in mijn naïviteit eenmaal meende te weten dat speed dus onschuldig was, hoefde ik er niet lang over na te denken toen mijn zus me vroeg of ik niet iets wist waar je van ging afvallen. Natuurlijk, dat regelt grote broer in de grote stad wel even voor je. Drie maanden later had ik spijt als haren op mijn hoofd, toen ik de armen van mijn zus zag. Als verpleegster had ze geen enkele moeite om aan schone naalden te komen, en ze had al snel door dat je met een injectie direct in de bloedbaan heel wat meer rendement uit je pakje haalt. Zelden heb ik zoveel spijt gehad van een met veel te groot gemak genomen beslissing.

Toen dus een week geleden mijn jongste broertje vroeg of ik niet wat jointjes voor hem kon regelen, gingen mijn nekharen direct overeind staan. Mijn broertje is een degelijke huisvader met drie auto's voor de deur. Hij is vader van twee dotten van dochters, is al jaren getrouwd en heeft een respectabele baan waarmee hij beduidend meer verdient dan ik zelf. Waarom moet die kleine fucker nu zo nodig beginnen met blowen?

Heilig

Ik snap die bezorgdheid over drugsgebruikende dierbaren volledig. Ik zou me ook zorgen maken als ik hoorde dat mijn 13-jarige nichtje aan het blowen is geslagen. Familie is heilig. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik nog nooit familieleden aan de drugs heb gebracht. Ooit, toen ik veel vrienden had die regelmatig met hun neus in de speed hingen, was ik hardcore anti-harddrugs. Totdat ik merkte dat mijn vrienden na een paar jaar gestaag snuiven nog precies dezelfde mensen waren, die al hun tanden nog hadden en nog steeds goed gekleed keurig op tijd op hun werk verschenen. Van de verwachte ver-

loedering was niets te merken, en ik concludeerde dat mijn afkeer van harddrugs op gemakzuchtige vooroordelen moest zijn gebaseerd. Vanaf dat moment was de stap om zelf ook eens een neusje te nemen niet groot meer.