Anneke van Giersbergen

“Ik wil up-tempo, veel energie en positiviteit”

Zangeres Anneke van Giersbergen oogt wat fragieler dan je van de rockchick van de voormalige metalband The Gathering zou verwachten. En dan zit ze ook nog eens onopgesmukt en met net-wakker kapsel aan de kruidenthee. Maar toch.

Anneke van Giersbergen (Sint-Michielsgestel, 1973) mag er dan op de persmid-

dag wat iel en verfomfaaid uitzien, als het op rock ’n roll aankomt staat ze zonder twijfel haar mannetje. Al van jongs af aan speelt ze in bands en is ze onderweg. Sinds 2007 treedt ze solo op, en ze heeft net het rockalbum Drive uit. “De vorige tour ging door 25 landen, de komende zal ook wel zoiets worden. Met The Gathering toerde ik nog veel meer trouwens, maar met social media is het tegenwoordig zoveel zichtbaarder waar je bent. Met The Gathering deed je een ronde Nederland, en dan vertrok je naar het buitenland en was je maanden weg. Maar dat liep niet zo in de gaten.” je nou – en best superzwaar. Maar ik heb leuke mensen om me heen en daarmee in

een vliegtuig zitten is gewoon gezellig. En daarnaast: je slaapt, leest, luistert muziek, en schrijft een tekst. Ik ben ook een moedertje he. Thuis is het om zeven uur opstaan, door de dag heen is het werken, de kleine, die moet op tijd naar bed en dan daarna is het nog werken. Als ik op tour ben kan ik soms uitslapen, dus ik ben ook zo’n moedertje dat effe eruit is. Een soort werkvakantie ja.”

door: Arjan van Sorge

Blowen vond ik altijd wel gezellig, maar op een gegeven moment dacht ik: OK. En dat was dat.

Huis altijd mee

“Natuurlijk ben ik ook veel thuis, zo met het schrijven en een plaat maken. We combineren de muziek met ons gezinnetje. Mijn man Rob Snijders zit in de band en doet het management, en we hebben een zoon van acht. We doen alles samen, dus ik ben wel van huis maar ik heb mijn huis altijd mee. Finn gaat ook mee op tour als het kan. Ik vind toeren echt te gek, en dat wordt niet oud of saai. Op de dag dat dat zo is, ga ik iets anders doen. Ik houd van reizen, van ergens zijn, ergens naar toe gaan, vliegtuigen, in de lucht of in een bus zitten, te gek.”

Werkvakantie

“Je moet er wel iets van maken. Het is ontzettend vermoeiend – gek want wat doe

Gewoon gaan

Op naar Drive: “Ik wilde graag een album maken waarop alle nummers gewoon gaan. Ik wil up-tempo, veel energie en positiviteit – dat. In die liedjes wilde ik dan weer beauty, vaart, heavy en pop en rock combineren. Voor mijn begrippen is het een duidelijke plaat geworden. Ik heb een vaste live band, maar wilde ook met hen opnemen, dus er staan ook veel invloeden op van de jongens. Er zijn trouwens wel voor iedereen van de band invallers, het is niet zo dat het altijd maar moet bij mij. Maar die min of meer vaste band, die constellatie met mensen, die werkt supergoed.”

Inspiratiebronnen

“Met The Gathering waren we vrij rustig vergeleken met wat er in onze scène gaande was, we gebruikten ook zang, piano en liedjes. Zonder de jongens van The Gathering is het nu wat minder moody. En ik hou zelf van pop, alternative en andere genres, dus de inspiratie vertrekt dan ook wat naar die kant. Ik laat me ook graag beinvloeden door andere dingen. Als je toert kom je in bepaalde landen of ontmoet je bepaalde mensen, en dat komt dan weer op een volgende plaat terecht, omdat het

altijd een momentopname is van wat je dan meemaakt.” Zo is op Drive ook de Turkse zanger Hayko Cepkin te horen.

Concentratie

Anneke heeft behalve de liefde voor muziek nog wat drijfveren die haar gaande houden: “Ik wil toch altijd wel blijven spelen, ook omdat mijn inkomsten daar liggen. Een half jaar niks doen qua optredens kan ik me niet veroorloven. Maar ik vind de afwisseling ook lekker, even een week werken, dan weer de studio in. Dat vind ik fijner dan alleen maar in de studio zitten, daar word ik echt gallisch van. Dat heeft met concentratie te maken, het is moeilijk om twee, drie weken lang te concentreren op de studio of het schrijven.”

Wie is dat eigenlijk

Ze is bekend, maar niet echt een Bekende Nederlander. “Dat zie je met sommige mensen gebeuren, die groeien gewoon in hun Bekende Nederlander rol, maar ik heb dat niet zo. Ik doe wel eens mee met toffe dingen, maar toch ook weer niet zo vaak. Ik zou op zich ook wel willen voorkomen dat mensen mij straks zouden herkennen, en mijn muziek niet. Wie is dat eigenlijk ook alweer? Daar ben ik teveel muzikant voor. Maar als mensen je leren kennen door zo’n spel en ze checken je muziek en haken aan, dat is super. Ik wil dat soort

dingen best wel graag doen, maar ik denk dat er overal een balans voor is. Ik moet het toch echt hebben van de muziek en de dingetjes daaromheen.”

Niet echt stimulerend

Ook Anneke is niet ontkomen aan de drugs die onlosmakelijk verbonden lijken met een leven in de rockmuziek. “Vroeger kwam ik wel in coffeeshops, tussen m’n 20e en 30e,. Toen heb ik wel wat geblowd, ik ging ook wat vaker uit en had vrienden die veel blowden. Aan harddrugs heb ik nooit gedaan, dat trekt me helemaal niet, daar ben ik niet nieuwsgierig naar. Blowen vond ik altijd wel gezellig, maar op een gegeven moment dacht ik: OK. En dat was dat. Ik werd er wel rustiger van, maar ik kon bijvoorbeeld heel slecht optreden als ik stoned was. Dan kan ik me niet meer concentreren, dus dan speelde en zong ik heel slecht. Dat was voor mij niet echt een stimulans.”

Fijn in het coconnetje

“Ik ken heel veel mensen die graag onder invloed optreden of schrijven, omdat ze dan meer ideeën binnenkrijgen. Dat begrijp ik goed, maar ik heb dat zelf helemaal niet, het is eerder zelfs tegenover-

gesteld. Een hele wereld kan dan voor je opengaan, maar bij mij ging het juist dicht, dan ging ik in mijn schulpje. Dat was ook wel eens lekker, in dat coconnetje was het best fijn, maar daar kan ik niet op creëren of performen. Ik ben al een dromer van mezelf, dus ik zit altijd al wel op een wolkje. Als je optreedt of een plaat maakt, moet je gewoon bij de pinken zijn, geconcentreerd, gefocust, en daar moet ik altijd wel mijn best voor doen, om te

aarden en langer dan een uur geconcentreerd te blijven.”

Geen extra wolk nodig

“Dus blowen werkt niet zo goed voor mij. Ik heb geen extra wolkje nodig, ik ben altijd wel al aan het vliegen. Vandaar dat ik blowen maar kort heb gedaan. Wel heb ik veel muziekvrienden die blowen, zeker de buitenland-

se, in Nederland blowen die zich helemaal suf en vinden dat helemaal te gek. Zeker in Amsterdam, dan spreek je wel af, maar daarna gaan ze vaak naar een coffeeshop. Het is juist leuk hier voor buitenlanders dat het mag en dat het ontspannen is. Vooral Amerikanen vinden het raar dat ik niet blow, hoezo blow jij niet want dat mag toch?! Voor hen is het heel vreemd dat je dat dan niet elke dag gewoon lekker doet. Dus als die in Europa toeren dan zitten ze elke avond met een jointje voor en na de show. Maar ik kan me dan niet meer concentreren, dat is niet goed.”

Rock ’n roll

“Ik drink ook heel weinig, geen bier, als ik drink dan drink ik sterke drank en dan gaat het meestal gelijk mis... Dat is ook gezellig... Maar niet als ik optreed, dan ben ik het liefst helder. Rock ’n roll? Zo rock ’n roll als een goudvis gewoon! Ik drink lekker kruidenthee en ben het liefst wakker, gefocust en uitgeslapen – hoewel me dat ook niet altijd lukt... Daar moet ik echt moeite voor doen, gezond eten, op

tijd slapen, goed uitrusten, niet teveel van jezelf laten weglekken, maar gewoon echt erbij zijn, het overzicht houden. Dat is voor mij echt als een taak. Alle middelen die mij daarvan weerhouden moet ik gewoon niet... Nee... Als we spontaan iets drinken en iedereen wordt gewoon lollig, vind ik dat eigenlijk het leukste. Maar ik houd het niet vol om dat elke avond te doen, mijn gestel kan daar helemaal niet tegen. Dan crash ik.”

Ik werd wel rustiger van blowen, maar ik kon bijvoorbeeld heel slecht optreden als ik stoned was.