“Reizen als inspiratiebron”

De Rotterdammer Tymon Ferenc de Laat werkt met een mix van spuitbussen, kwasten en stiften. Hij schildert op doek en soms op binnen- en buitenmuren en andere objecten. Zijn (wereld-)reizen vormen een belangrijke inspiratiebron voor de vaak bontgekleurde schilderingen.

Samen met enkele andere kunstenaars heeft hij antikraak een galerie en werkruimte op de Meent, in het centrum van de

stad. Een grote, toegankelijke ruimte, waar je als voorbijganger gemakkelijk even binnenloopt. Zo ziet hij het graag. “Er komen hier allerlei soorten mensen langs. Ik hou van dat laagdrempelige. Mijn kunst hangt ook in cafés en meubelwinkels.” Eerst was hij van plan om de reclamewereld in te gaan. Hij studeerde af aan de Rotterdamse kunstacademie in de richting advertising als art director. Zo iemand bedenkt het beeld van een reclameboodschap. “Ik heb er stage in gelopen, maar ben er nooit in verder gegaan. Ik vond dat te veel mensen zich bemoeiden met het creatieve proces, waardoor er maar weinig van het oorspronkelijke idee overbleef.”

Wereldreis

In 2003 ging hij op zijn eerste wereldreis door Midden- en Zuid-Amerika. “Ik ben een

jaar gaan rondtrekken met drieduizend dollar op zak en tickets. Een vliegticket heen naar Mexico-Stad en een vliegticket terug vanuit Buenos Aires, Argentinië. Ik ben in iets van veertien landen geweest, van Mexico naar Colombia en van daaruit richting Argentinië. Ik wilde ook zien of ik low budget kon leven, een beetje zoals de lokale bevolking. Ik had een tentje bij me, nam goedkope

hostels en sliep soms bij mensen in de tuin. In Ecuador heb ik bij een hostel de buiten-

Door: Peter van Sparrentak

In India heb je fantastische plekken, zoals Manali. Dat zullen mensen wel kennen van de goede hasj.

Horecabaantje

“Na de academie ben ik een half jaar in Frankrijk gaan werken, achter de bar,” vertelt hij. “Ik had al het plan om een wereldreis te maken en wilde zo geld bij elkaar verdienen. Ik wilde andere dingen zien en ervaren. Ik had het gevoel dat ik mezelf nog niet helemaal had ontplooid. Tijdens mijn reizen ben ik er achter gekomen dat ik schilderen en tekenen heel erg leuk vond. Later kreeg ik hier in Rotterdam een horecabaantje, waarbij ik dagen vrij had om zelf te schilderen. En nu schilder ik fulltime.” Hij verdeelt zijn tijd tussen opdrachten, vrij werk en is daarnaast nog mc onder de naam MeLikeMc op dancefeesten. Zijn kunstactiviteiten heeft hij gebundeld onder de naam MeLikePainting.

Mexico

Het reizen heeft hem veel inspiratie opgeleverd. “Ik neem tijdens mijn reis een aantekenboekje mee, waarin ik dingen opschrijf. En daarnaast maak ik veel foto’s. Als ik die thuis bekijk, komen de momenten van mijn reis weer helemaal terug.” Wat hij op mijn eerste wereldreis het leukste vond? “Dat is lastig te zeggen. Ik denk Mexico, Guatemala, eigenlijk vooral Midden-Amerika en verder Argentinië,

muur beschilderd. Toen mocht ik er in ruil een maand blijven.”

Hij is ook fotograaf en maakt tijdens zijn reizen veel foto’s, waaronder portretten van mensen. Sommige gebruikt hij later als basis voor een portretschildering. “Ik heb veel Mexicaanse gezichten geschilderd van portretfoto’s en een soort van maskers, waarbij ik heb gekeken naar de kunst van oude volksstammen zoals de Inca’s en de Maya’s. Ze hebben een tweedimensionale manier om beelden weer te geven en het is allemaal erg symmetrisch. Voor de kleuren die ik daarin gebruik, heb ik me laten inspireren door de Spaanse koloniale huizen in Mexico.”

Bollen

Eigenlijk schildert hij op veel verschillende manieren. Zo maakt hij portretten of pop-art in een mix van tekst en beeld met soms een maatschappijkritische noot. Tymon: “Ik heb mezelf na de academie tien jaar gegeven om te leren schilderen. Ik zit nu op acht jaar. Ik heb verschillende stijlen, maar die beginnen meer bij elkaar te komen.” Hij gebruikt allerlei materialen door elkaar: spuitbussen, kwasten, acrylverf, stiften. “De manier waarop ik mijn spuitbus gebruik, komt veel meer vanuit het schilderen. Ik doe soms wel buitenschilderingen met de spuitbus, maar dan in opdracht.”

Zo beschilderde hij met toestemming van de gemeente, samen met artiest Bikkel, de betonnen bollen in de zakenstraat Weena in vrolijke kleuren. Voor een festival in Delft versierde hij samen met bewoners een gebouwtje, met stadsgezichten in de stijl van oude meesters. “Veel schilders mengen de verf,” vertelt hij. “Ik zoek altijd tinten die ik nodig heb en brengt het er ongemengd op. Als je verf met elkaar mengt, hebben de tinten niet meer de helderheid die ik zoek. Als ik een overloop wil maken in kleuren werk ik met transparant wit of zwart. Dat zijn heldere lakken met een heel klein beetje wit of zwart er in.”

maar elk land waar ik geweest ben heeft wel iets aparts. Over El Salvador hoorde ik van anderen: ‘Daar moet je niet heen gaan, veel te gevaarlijk. Toen ik daar was, zeiden

mensen wel dat ik niet na zevenen op straat moest lopen. Tegelijkertijd waren ze vriendelijk en lieten ze me plekken zien in de stad, die ik anders nooit te zien had gekregen.”

De toeristische trekpleisters, zoals de Mayastad Chichén Itzá in Mexico en de Inca-stad Macchu Picchu in Peru, heeft hij overgeslagen. Tymon: “Die had ik graag willen zien, maar met het geld dat ik had, kun je geen entree kopen. Hoe dichter je bij die toeristische plekken komt, hoe duurder alles wordt. Ik ben vooral omgegaan met de locals. Ik merk dat hoe meer de lokale mensen contact hebben gehad met de toeristen, hoe minder oorspronkelijk hun contact is. Omdat ze bewust zijn van het feit dat ze geld aan je kunnen verdienen. Terwijl, als je twee straten verderop met iemand praat, hij je uitnodigt om te eten bij hem aan tafel. Plekken als Cancun of Tijuana in Mexico heb ik ook gemeden.”

Ergens in dat dorp loop je dan een bar binnen en je vraagt of ze wat te roken hebben. En dan krijg je echt een fantastische plak ter grootte van de palm van je hand, voor vijf euro.

De MeLikePainting-galerie is gevestigd op de Meent 123, Rotterdam.

www.MeLikePainting.com www.facebook.com/MeLikePainting www.twitter.com/MeLikePainting

Manali

tijd. Verleidelijk als je reist door drugslanden als Colombia, Mexico en Peru. Tymon: “Nee, daar heb ik niet geblowd. Het risico is te groot.” Later heeft hij met zijn

vriendin een tweede wereldreis gemaakt. “Toen zijn we naar Zuid-Afrika gegaan, een weekje Australië, een maand Nieuw-Zeeland en toen voornamelijk Azië. Cambodja, Laos, Thailand, Vietnam, Singapore, maar ook India en Nepal. Dat was heel indrukwekkend. We hadden met z’n tweeën iets meer budget, dus konden we ook af en toe een hotel boeken.” Tymon: “In het noorden van India heb je New Delhi, waar iedereen min of meer voor zichzelf leeft. Als je nog verder naar het noorden

gaat, naar de bergstammen, daar zijn de mensen heel anders, heel relaxt. Eigenlijk hetzelfde sfeertje als in Nepal. Daar in India heb je fantastische plekken, zoals Manali. Dat zullen mensen wel kennen van de goede hasj. Ergens in dat dorp loop je dan een bar binnen en je vraagt of ze wat te roken hebben. En dan krijg je echt een fantastische plak ter grootte van de palm van je hand, voor vijf euro. Het groeit daar gewoon langs de kant van de weg en mensen verdienen er hun brood mee. De verkoop is illegaal, maar zo lang je in dat dorpje rookt is er niets aan

de hand. Je merkt ook wel het hippiesfeertje dat daar een beetje hangt.”