Kate Orange: “Leven is performen”

Leven is performen

tekst: Arjan van Sorge // foto’s: Dorota Pawlak

Kate Orange is een verschijning waar je ook in het dagelijkse leven niet zomaar aan voorbij kan gaan. Niet alleen het knaloranje haar en de rijzige gestalte, maar ook de zorgvuldige make-up en kleding doen onalledaags aan. En dan staat ze nog niet eens op het podium...

Leven is performen, lijkt het wel bij Kateryna Sikoza (1985). En ze komt uit Oekraine, dat met Rusland gemeen heeft dat de vrouwen altijd meer dan goed in de kleren en make-up zitten. Ze voelt zich thuis op de bühne, en heeft daar als zangeres en DJ al heel wat ervaring opgedaan. Vooral in Oekraïne, en sinds een paar jaar ook in Nederland. Want de liefde bracht haar naar Rotterdam, waar haar eveneens Oekraïense vriend zijn studie rechten wilde afmaken.

Piraterij

Kate begon al met muziek maken toen ze zes jaar oud was, ze vond het gewoon leuk. “Jazz, rock en synthpop kreeg ik met de paplepel ingegoten. De laatste zes jaar voor ik naar Nederland verhuisde was ik aan het dj-en, zingen en mc-en, en organiseerde party’s en evenementen. In de Oekraïne kennen mensen me als vocal DJ, als producer was ik minder bekend. Het is daar namelijk moeilijk om goede producties te maken, zeker als je geen groot budget of sponsors hebt. Studio’s zijn daar vaak dubbel zo duur dan in Nederland! Hier kun je een nummer uitbrengen en zo uit de kosten komen, in Oekraïne is dat onmogelijk omdat alles illegaal gekopieerd wordt. En om op radio en tv gedraaid te worden moet je betalen. Maar sommige van mijn tracks staan nu in de Europese hitlijsten en dan worden ze weer wel opgepikt in Oekraïne.”

Elke dag optreden

“Het is goed dat ik uit Oekraïne weg ben, anders was ik blijven hangen in wat ik al deed, hier kan ik verder komen. Maar zo erg is het daar nou ook weer niet hoor, zo’n drie jaar voor ik verhuisde had ik een vol speelschema, ik was alleen ’s maandags thuis. Ik deed een hoop optredens, bijna

elke dag, en niet alleen in de hoofdstad Kiev, ook in de rest van Oekraïne, en in Polen, Wit-Rusland en Italië.” Kate produceert nu het meeste zelf, in het genre elektronische housepop, maar ze werkt ook samen met andere artiesten, bijvoorbeeld uit de VS. In 2012 kwam haar debuutalbum Stereoradio uit, meer een try-out eigenlijk, waar ze veel van geleerd heeft. Een nieuw album staat gepland voor september 2014.

Het is goed dat ik uit Oekraïne weg ben, anders was ik blijven hangen in wat ik al deed, hier kan ik verder komen.

Meer dan knoppen

Tot haar pech is het fenomeen vocal DJ niet zo bekend in Nederland. “Je bent DJ of zangeres, maar niet allebei. Met mezelf daarmee te promoten in Nederland ben ik een jaar verloren... Je doet als vocal DJ meer dan de knoppen indrukken, je zingt en performt ook, maar daar wil niemand hier extra voor betalen. Dus nu ben ik bezig als zangeres, en pas daarna als DJ. Mensen herinneren zich van een party meestal degene die zingt, niet degene die draait. Ik zing met een tape, maar liever nog met een live band. In Oekraïne speelde ik in een nu-metal band, sinds die tijd ga ik voor echte instrumenten, en de vibe en de energie van een band. In je eentje optreden is ook niet alles.”

Van metal naar kerk

Maar Kate doet nog wel meer, dingen die je niet zo gauw achter haar knallende look zou verwachten. Ze heeft namelijk een muziekstudie gedaan als koordirigent, en is nu professionele zanglerares en docent koordirigent. “Ik wou nooit lesgeven, maar ik geef nu privé-zanglessen, en les aan kinderen op de Russische School en in de Russisch Or-

thodoxe kerk. Het leuke is dat ik daar ook een hoop van opsteek, van al die verschillende invloeden.”

Gemengde gevoelens

Best wel degelijk allemaal toch. En blowen? “Ja, in Amsterdam, gewoon, uit nieuwsgierigheid. Dat was toen ik voor het eerst in Nederland was, als toerist. Ik heb er gemengde gevoelens bij. Voor een Oekraïner is het een vreemd iets, een plek waar je kan blowen. Het is moeilijk om mijn gevoel hierover te beschrijven. Ik was er maar een keertje, en dan een minuut of zo. Maar ik weet dat het hier legaal is om te gebruiken, en in coffeeshops te kopen. Ze zijn overal, maar dat is alles wat ik er van weet. Ik rook helemaal niet, ook niet toen ik teenager was.”

Vergeet gezondheid

“Het is sowieso moeilijk voor mij om te roken, want als je in een club werkt heb je al genoeg last van de rookmachine en rokende mensen. Pas sinds drie jaar zijn er rookplekken in de clubs van Oekraïne. Al die rook gaat omhoog, het podium is ook al wat hoger dan de dansvloer, dus je ademt alles in. OK, vergeet over gezondheid als je in een club werkt, maar ik heb meer binnen gekregen dan me lief is. Ik ben gewoon niet de juiste persoon om te vertellen over coffeeshops... Maar goed, dat is mijn er-

varing, het is voor iedereen anders. Ik was nieuwsgierig hoe het eruit zou zien in een

coffeeshop, maar het stond daar stijf van de rook dus ik was al snel weer buiten. Ik weet niet of dat overal zo is? Als je zoals ik elke dag zingt, van ’s ochtends tot ’s avonds laat, is het ook slecht voor je keel.”

Je kan wiet kopen in Oekraïne, maar als je gepakt wordt met een half grammetje krijg je al een boete, en als je veel hebt een paar jaar gevangenis.

Verboden

“Je kan wiet en hasj kopen in Oekraïne, maar het is verboden. Als je opgepakt wordt, al is het maar met een half gram-

metje, dan krijg je een boete, en als je veel hebt een paar jaar gevangenis. In de clubs kun je trouwens alles krijgen wat je maar wilt. Maar mijn drug is de muziek, dat is het grote probleem. Of het voordeel, eigenlijk. Als ik optreed krijg ik al zoiets van... moeilijk te omschrijven... ik heb er niets bij nodig. Ik ben al high. Ik probeerde blowen een paar keer, maar je bent helemaal relaxed en je wilt helemaal niks meer, je denkt nergens aan.”

Verloren

“Ik houd daar niet zo van, misschien komt dat omdat ik vrij bazig van karakter ben. Ik ben een persoon die graag de controle heeft over alles wat met performen en muziek te maken heeft. Als ik dan mezelf niet meer onder controle heb, dan is dat een ramp voor mij. En dat is wat ik heb als ik onder invloed van marihuana ben, vandaar. Ik voel me dan verloren. Ik voel mezelf niet meer, daarom houd ik er niet zo van. Maar ik weet dat een hoop mensen er wel van genieten, en zich er relaxed door voelen.”

Springen als een aap

“Ik zit er verder niet mee hoor. Als je op het podium staat weet je dat mensen in het publiek vaak al wat ophebben, wat dan ook. Je moet de stemming aanvoelen, anders kun je ook niet hun aandacht trekken. Optreden voor de muren en het dak vind ik maar niks... Het gaat om het publiek. Op het podium drink ik alleen maar water, want ik spring als een aap in het rond, en ik verlies heel veel vocht. Van alcohol droog je uit en wil je nog meer water drinken. Optreden is te gek, je kan on stage doen wat je wil; zoals ik in het normale leven ben of als ik op de planken sta, dat is totaal verschillend. Maar drinken of roken doe ik dan niet, ik wil helder zijn. Een glas wijn op z’n tijd is genoeg.”

Verwend worden

“Toen ik twintig was werkte ik een half jaar lang elke nacht in een club, ik zag geen daglicht en had geen vrije tijd. Toen was ik wat van slag af en gebruikte ik wel dingen die me naar mezelf terug brachten. Toen dronk ik wijn of een cocktail, de barkeepers verwennen je en houden je in vorm, want als je het publiek niet rockt dan eindigt het feest. Bij zulk werk en in zo’n situatie heb je wel wat nodig ja. In Oekraïne is het niet zo vreemd om als een soort slaaf te werken, maar als je een positie in een club hebt zoals ik toen, betekent het dat je belangrijk bent. Het publiek houdt van je en de club wil graag dat je blijft, want de mensen komen voor jou.”