Mediwiet in België

Activisme begint bij persoonlijke betrokkenheid. Dominique Van Gruisen weet uit eigen ervaring hoe krachtig wiet kan zijn als medicijn, en ijvert nu voluit voor een legale erkenning. Eerst nog onder de paraplu van Trekt Uw Plant, tegenwoordig op eigen vleugels.

In tegenstelling tot Ivo Opstelten heeft de Belgische minister van Justitie Laurette Onkelinx er geen enkele moeite mee om

toe te geven dat het drugbeleid gefaald heeft, en dat zich een diepgaand onderzoek opdringt naar mogelijke oplossingen en alternatieven. Ze reageerde daarmee op het voorstel van de toxicoloog Jan Tytgat (zie Highlife 6/2013). in om cannabis te legaliseren en pleitte in 2000 voor een officieel erkend controle- en certificatie-instituut voor de productie en

distributie van wiet door de staat. Met het gedoogbeleid van de paarsgroene regering (1999-2003) en de drugrichtlijn van 2006 (‘laagste prioriteit’) leek de weg naar een geleidelijke regulering en legalisering ingezet maar de laatste jaren heeft de regering andere prioriteiten, en lijkt de slinger ook weer door te slaan naar een repressiever beleid. Concrete plannen zijn er ondanks de dure beloften van de PS, ook van premier Elio Di Rupo persoonlijk, nooit gemaakt, of ze hebben toch het daglicht niet gezien.

Door: Karel Michiels

Proefproject

‘Het enige wat de overheid op dit moment kan doen,' zegt Dominique van Gruisen, 'is een proefproject opzetten voor de distributie van medicinale cannabis via de apothekers, in samenwerking met het

Nederlandse bedrijf Bedrocan International, zoals nu al gebeurt in Duitsland en Tsjechië. Daar zit wel wat knowhow, maar het aanbod blijft voorlopig beperkt tot vier soorten en de patiënten klagen massaal over de hoge prijs en de kwaliteit. De cannabis van Bedrocan wordt bestraald met gammastralen, om alle bacteriën te doden, en dat heeft een negatieve invloed op de farmacologische activiteit van de bestanddelen. Die natuurlijke bacteriën hebben ook hun functie.’

In tegenstelling tot Ivo Opstelten heeft de Belgische minister van Justitie Laurette Onkelinx er geen enkele moeite mee om toe te geven dat het drugbeleid gefaald heeft.

Dure beloften

Dat roept haar partij, de Waalse PS (Parti Socialiste), al bijna 20 jaar. Patrick Moriau diende al in 1996 een eerste wetsvoorstel

Eigen ervaringen

Van Gruisen is afgestudeerd in de biomedische laboratoriumtechnologie, en dus uitstekend geplaatst om de ins en outs van het kweken te bestuderen. De directe aanleiding voor zijn gedrevenheid was het contact met mensen die onmiskenbaar baat hadden bij het medicinale gebruik van cannabis, onder wie zijn grootvader. En zijn eigen ervaringen natuurlijk. ‘Eerst leerde ik iemand kennen die met wiet zijn adhd onder controle hield. Ik leed zelf aan slapeloosheid en had veel gewrichtspijn aan mijn knie, die ooit geopereerd is. Het heeft een tijdje geduurd voor ik het verband legde, maar ik merkte dat ik beter kon slapen en dat de pijn weg ging als ik cannabis rookte. Ik heb dan me serieus verdiept in het onderwerp en zo kwam ik uit bij een Tsjechische studie waaruit bleek dat meer dan de helft van de onderzochte Parkinson-patiënten na het gebruik van

cannabis een merkbare verbetering van hun levenskwaliteit lieten noteren.'

Fanatiek tegen

'Mijn opa had op dat moment al negen jaar Parkinson. Ik wilde hem voorstellen om cannabis te gebruiken, maar daar wilden mijn ouders niet van weten. Mijn grootmoeder aanvankelijk ook niet, ze was net als opa fanatiek tegen àlle drugs. Maar ze worstelde ook met een eetprobleem en wilde het uiteindelijk toch eens proberen, puur uit een pijpje. Ik ben Chinees gaan halen en ik heb haar nog nooit zo veel en zo smakelijk zien eten.’ Hij vervolgt: ‘‘Na het eten besloot ook mijn opa om een pijpje te roken. Op zijn schoot lag een boekje. Hij trilde zo erg dat hij het nog amper kon vastpakken, laat staan de bladzijden omdraaien. Tien minuten later pakte hij dat boekje vast, hield het tegen het licht en draaide een bladzijde om, zonder te trillen. Hij stond op en in plaats van zoals gewoonlijk verkrampt en voorovergebogen weg te stappen, liep hij een heel stuk rechter, alsof hij plots vijf jaar minder Parkinson had. Opa heeft nadien jammer genoeg nooit meer cannabis gebruikt, onder druk van derden. Hij heeft euthanasie gevraagd, maar ook dat hebben mijn ouders geweigerd. Hij heeft zichzelf dan maar uitgehongerd in het ziekenhuis. Ik was erbij toen hij stierf. Ik heb gezien hoe hij acht dagen lang niet wilde eten of drinken.’ ‘Mijn opa heeft ook huidkanker gehad op zijn neus. Laten wegsnijden, maar twee maanden later stond er een gezwel op de andere kant van zijn neus. Ik ben in Maastricht 15 gram hasj gaan kopen, heb daar zelf olie van gemaakt en mijn opa de raad gegeven om het iedere dag een paar keer op die plek te smeren, en ook om ervan te eten. Na drie weken was alles verdwenen. Op dat moment heb ik besloten om mij in te zetten voor de erkenning van de cannabisplant. Ik vind het mensonwaardig hoe zo’n simpel, doeltreffend medicijn de mensen onthouden wordt en ik wil er alles aan doen om cannabis uit het verdomhoekje te halen.’

Vanaf 2008 gebruikte de Marokkaanse bende het Lemmensplein als cannabismarkt, waarbij ook cafés en nachtwinkels – al dan niet vrijwillig – werden ingeschakeld. Met omkopen, intimidatie en geweld kreeg de bende zo twintig zaken in handen, die vervolgens werden omgebouwd tot versterkte burchten met gepantserde deuren en camera's. Minderjarigen werden ingezet om politieacties in relletjes te laten uitmonden, waardoor het plein lange tijd een no-go area was.

Mega-cannabiszaak in Anderlecht

Hoe hoog de kosten kunnen oplopen van een wereldvreemd cannabisbeleid werd de laatste dag van september duidelijk in Anderlecht, waar die dag een mega-rechtszaak van start ging tegen 22 leden van een lokale drugsbende.

Door: redactie Highlife

Minderjarigen werden ingezet om politieacties in relletjes te laten uitmonden, waardoor het plein lange tijd een no-go area was.

Pandemie

Na jarenlang onderzoek werd in 2010 onder codenaam Pandemie een grootschalige actie rond het plein uitgevoerd, waaraan 500 agenten deelnamen. Uit het onderzoek bleek dat dagelijks zo'n 2500 klanten op het plein kwamen shoppen, wat neerkwam op 10 kilo cannabis per dag. De winsten werden geïnvesteerd in villa's en appartementen in zowel België als Marokko. Het proces zal naar verwachting een maand duren en zal onder zwaar beveiligde omstandigheden plaatsvinden.