Nicole Maalsté

Column

Nicole Maalsté Meer hennepjagers dan kwekers?

‘Nederland telt meer cipiers dan gevangenen’, aldus de Volkskrant onlangs. In het artikel staat dat er in totaal 9710 gedetineerden zijn tegen 9914 gevangenisbewaarders. Opmerkelijk, omdat de vakbond onlangs de noodklok luidde over een 'gespannen sfeer' in gevangenissen door personeelstekorten en toenemende geweldsincidenten. Met andere woorden, ondanks dat er meer cipiers zijn dan gevangenen kunnen ze het werk niet aan.

Ik probeer te bedenken wat hier niet klopt. Gevangene ben je natuurlijk zeven dagen in

de week 24 uur per dag, terwijl cipiers een 40-urige werkweek hebben. Dus in die zin kun je de vergelijking niet helemaal maken. En misschien zijn er wel veel zieke cipiers die wel nog op de pay-roll staan. Of misschien werken veel cipiers wel parttime? Maar toch… dit is uiterst merkwaardig.

De oorlog tegen de hennepteelt is een geldverslindende industrie geworden die zichzelf in stand houdt.

Ontwijkend

Het zou me eerlijk gezegd niet verbazen als er ondertussen ook meer ambtenaren bezig zijn met het opsporen van wiettuinen, dan dat er hennepkwekers zij. Misschien dat iemand daar ook eens Kamervragen over kan stellen. Ik verwacht daar trouwens geen klinkklaar antwoord op. Vragen over de kosten die gepaard gaan met de handhaving en opsporing van het wietbeleid worden stelselmatig ontwijkend beantwoord. Zo liet de staatsecretaris van Financiën de kamer weten dat handhavingscapaciteit niet specifiek wordt geoormerkt. Daarmee bedoelt hij dat de politie niet precies bijhoudt hoeveel capaciteit ze waarop inzetten.

Onwil

Ik blijf het toch vreemd vinden dat de overheid hier steeds mee weg komt. Ieder zichzelf respecterend bedrijf kan een inschatting maken van de kosten en baten die een actie oplevert. De onwil van de overheid om inzicht te geven in de kosten van de handhaving en opsporing van het wietbe-

leid vergroten het vermoeden dat de verhouding tussen de kosten en de baten wel eens zo ver uit elkaar, dat je daar liever geen inzicht in geeft. Misschien kost het

oprollen van wietplantages wel veel meer dan de schade die de wietplantages aanrichten. Dat moet je als overheid eigenlijk verantwoorden aan de belastingbetalers, zou je zeggen.

Pakkans

Als je ziet hoeveel instanties er vandaag de dag op hennepkwekerijen jagen, dan verbaas je je trouwens dat de resultaten al jarenlang hetzelfde blijven. Er worden 6000 kwekerijen per jaar opgerold. Althans, dat is het cijfer wat politie, justitie en de energiebedrijven steevast noemen. Ze denken zelf dat er een pakkans van 20% is. In totaal zouden er 30.000 illegale hennepkwekerijen zijn.

Stel dat het cijfer over de pakkans klopt. Dan moet er dus eigenlijk vijf keer zoveel capaciteit beschikbaar komen om de hennepteelt voor 100% te kunnen uit roeien.

Zonder te weten over welke aantallen we het precies hebben, lijkt me dit een onhaalbare kaart. De oorlog tegen de hennepteelt is een geldverslindende industrie geworden die zichzelf in stand houdt. Een oorlog die niet gewonnen kan worden… weten ze inmiddels in andere landen. Maar in Nederland is het nog steeds een topprioriteit.

Staking

Tussen de regels door komt het vermoeden bovendrijven dat opsporingsinstanties hun bestaansrecht proberen overeind te houden, door erop te blijven hameren hoe slecht, crimineel en gevaarlijk die cannabisbranche is. Tegen beter weten in (reguleren lijkt een veel logischere manier om van alle problemen af te komen) blijven die instanties zeggen dat de jacht op wiet door moet gaan. Het zou iets te maken kunnen hebben met het feit dat bij een gereguleerde wiet minder of geen behoefte meer is aan die instanties. Dan raken allerlei mensen hun baan kwijt. Iets vergelijkbaars gebeurde enkele jaren geleden in de VS. Gevangenispersoneel (van geprivatiseerde gevangenissen) staakte. Reden: het voornemen om een aantal drugsgerelateerde vergrijpen niet meer met celstraf te straffen. Dat zou leiden tot minder gevangenen. En zonder gevangenen had het gevangenispersoneel geen werk. De wereld op zijn kop!