André Beckers

C-Man

Hoe ziet een wietkweker eruit?

Journalisten benaderen mij vaak met de vraag of ik hen in contact kan brengen met een wietkweker die zijn verhaal wil doen. Waarom kweekt hij wiet? Sinds wanneer en waar doet hij dat? Hoe groot is zijn kwekerij en wat verdient hij ermee? Voor wie werkt hij? Als ik dan in gesprek met hen ga, blijkt helaas maar al te vaak dat ze vol zitten met clichés.

In al mijn naïviteit probeer ik dan duidelijk te maken dat er verschillende types wietkwe-

ker bestaan. Mensen die kweken voor eigen gebruik of een beperkte kring. Kwekers die maandelijks geld tekort komen en zo de touwtjes aan elkaar knopen. Of om een nog grotere auto of boot te kopen. Als ik dan uitleg dat een grote meerderheid van de wietkwekers die ik bijsta handelt vanwege een tekort aan inkomen, word ik vol ongeloof aangekeken.

Wietkwekers zijn in de ogen van de buitenstaander zielige mensen die onder druk kweken of bikkelharde criminelen die bakken met poen verdienen.

Alle lagen van de bevolking

Wietkwekers zijn in de ogen van de buitenstaander oftewel zielige mensen die onder druk van een criminele bende kweken, oftewel bikkelharde criminelen die bakken met poen verdienen. Natuurlijk probeer ik het allemaal rooskleuriger voor te spiegelen, is de standaardgedachte van die journalisten. Ik probeer vast en zeker te verbloemen dat de wietwereld vol zit met criminelen die het buitenland overspoelen met wiet van Hollandse bodem. Ik geef het op. In het zuiden heb ik geleerd dat je niet moet willen proberen mijnheer pastoor ervan te overtuigen dat God niet bestaat. Ik kan alleen maar blijven vertellen hoe ik tegen ‘de wietkweker’ aankijk. De wietkweker is niet te herkennen aan zijn uiterlijk. In alle lagen van de bevolking komt wietteelt voor. Er zijn wietkwekers die gekleed gaan in een slobbertrui en op sandalen rondlopen. Maar er

zijn er ook die een stijlvol maatpak dragen met daaronder dure handgemaakte schoenen. Sommigen hebben de middelbare school niet afgemaakt, terwijl anderen aan de universiteit studeerden.

Financiële problemen

In mijn praktijk is 80% van de wietkwekers afkomstig uit een arbeidersmilieu. Hier zitten veel mensen tussen die kweken uit financiële nood. Het geld dat wordt verdiend met de verkoop van wiet gaat op aan kosten van onderhoud. Deze mensen bouwen om die reden zelden een vermogen op. Als ze worden verlinkt en tegen de lamp lopen, nemen de financiële problemen alleen maar toe. Een dure verhuizing als gevolg van een huisuitzetting, een dikke rekening van het stroombedrijf en een forse vordering van justitie en belastingdienst leidt dan vaker tot een zware schuldenlast. Zo’n 10% is afkomstig uit de betere milieus. Deze wietkwekers bouwen met de

teelt van wiet vermogen op. Dat vermogen valt voor de omgeving niet op, omdat dit past bij hun stand. Als zij tegen de lamp lopen, zijn ze in de regel in staat om aan al hun betalingsverplichtingen te voldoen. Zij beschikken over voldoende vermogen.

Vertekend beeld

De resterende 10% is crimineel. Het kweken van wiet gaat regelmatig gepaard met andere vormen van criminaliteit. Zij zien wietkweken als een vrij onschuldige bron van inkomen. Zij schatten de pakkans in als klein, maar zeuren niet als ze tegen de lamp lopen. Dat hoort bij hun bestaan. Ze hebben geld maar staan dat na ontdekking niet vrijwillig af. Heel af en toe kom ik mensen tegen die eigenlijk slachtoffer zijn. Zij kweken wiet omdat zij daartoe worden gedwongen door anderen. In deze positie durft men om zeer begrijpelijke redenen eenvoudigweg niet naar de politie te stappen. Deze kleine groep maakt zoveel indruk, dat de neiging bestaat de omvang ervan flink te overschatten. Daar komt bij dat betrapte wietkwekers vaker ten onrechte een slachtofferrol aannemen bij de politie. Zo eenvoudig ontstaat een vertekend beeld van de werkelijkheid.