14 minute read

Mysterieuze vermissingen

Langdurige mysterieuze vermissingen

19 tot 39 jaar vermist, maar nooit vergeten. En soms ineens weer even actueel. Door opnieuw speurende coldcaseteams, misdaadjournalisten, gepensioneerde rechercheurs en burgers. Of verbeterde opsporingstechnieken. In dit nummer het eerste deel met 4 Mysterieuze Vermissingen, die om een oplossing smeken. Weet jij misschien waar deze spoorloos verdwenen Nederlanders zijn? Of wat hen overkomen is?

Tekst & research: Mike de Leede

Mysterie Imelda Becerro (21 jaar spoorloos)

Vermist sinds: sinds 22 mei 1993 Signalement bij vermissing: Tenger postuur, zwart lang haar. 1.60 meter. Aziatisch uiterlijk. Waarschijnlijk droeg ze een wit gebloemd jurkje en platte zwarte schoentjes.

De Filippijnse Imelda Becerro (27) woont met haar man Jaap G. in Bruinisse. Samen hebben ze een dochtertje, de 1 jaar oude Joanna. Half mei 1993 maakt het gezin een minicruise naar het Engelse York. Op de terugtocht naar Rotterdam verdwijnt Imelda spoorloos. Jaap doet 24 uur later pas aangifte. Op de boot hadden de twee ruzie gekregen, verklaart Jaap. Imelda zou de hut waarin ze verbleven hebben verlaten en met een aantal Filippijnse mannen een feestje zijn gaan vieren. Daarna heeft hij zijn vrouw niet meer gezien. Hij vertelt de recherche dat hij de

boot zonder haar te zoeken verlaten heeft en met Joanna naar zijn ex-vriendin Judy in Rotterdam is gegaan (om de baby te droppen en vuilniszakken te vragen, blijkt later. Uren later komt hij terug, onder het cement).

Verborgen camera

Peter ruikt lont en spreekt mei 2009 met tal van direct betrokkenen. Met de verborgen camera

gaat hij op bezoek bij Jaap en diens ex-vrouw. Jaap lijkt een leugenachtig web te hebben gesponnen rond de vermissing van zijn ega. Vooral zijn verklaringen over Imelda’s vermissingsdag rammelen behoorlijk. Maar wederom ontbreekt hard bewijs. Opmerkelijk is wel dat Jaap geen beroep doet op Imelda’s levensverzekering van twee ton, maar wel keurig maandelijks de premie betaalt tot de verzekering in 2007 afloopt. En dat hij na haar vermissing haar handtekening vervalst onder stortingsbewijzen ten behoeve van haar uitvaartpolis. Waarom?

Schuldig?

Het kan zijn dat Jaap Imelda op de Noordzee kwaad overboord heeft gegooid. Of bij het huis van zijn ouders in Zeeland in een put heeft laten verdwijnen. Voor tv-speurder De Vries is alles klip en klaar: Jaap G. is schuldig en moet vroeg of laat hangen. Maar wellicht is Jaap’s vrouw in een onbewaakt ogenblik daadwerkelijk overboord gevallen, al was de Noordzee opmerkelijk rustig die dag. Misschien is ze hem wel gesmeerd. Dat overkomt mannen wel vaker. Zoals de 45-jarige bakker Marc Baillus uit het Vlaamse Aalst, een van de beste patissiers van België. Die zijn levensdroom in duigen ziet vallen als hij geruime tijd verdacht wordt van de moord op zijn vriendin Anny Ritzen (50). Die is in de nacht van 21 op 22 augustus 2006 ineens vermist geraakt. Het kost Marc zijn bedrijf

en reputatie; hij gaat failliet en raakt zijn huis en clientèle kwijt. Niemand geloofd hem. Totdat april 2008 blijkt dat Anny gewoon in het Nederlandse Haarlem woont, bij een andere vent…

De zaak wordt na enkele maanden gesloten, wegens gebrek aan bewijs.

Dubieuze rol

De politie vertrouwt het niet en start een onderzoek naar de mysterieuze vermissing, waarin rechercheurs vooral kijken naar de dubieuze rol van Jaap. Hij en zijn eveneens Filippijnse exvrouw Judy worden al spoedig aangemerkt als verdachten. Maar de zaak wordt wegens gebrek aan bewijs gesloten. Als dochter Joanna (inmiddels 17 jaar oud) begin 2009 een email schrijft aan Peter R. de Vries gaat het onderzoeksballetje ineens weer rollen in het oplossingscasino. Joanna vermoedt dat haar pa meer weet over de verdwijning van haar moeder. Zo is hij ook als dader in beeld geweest voor de onopgeloste moord op de Filippijnse prostituee Veronica Camarines in 1996 in Rotterdam (hij blijkt haar pooier en heeft haar al eerder met een mes gestoken). En wordt hij in 2004 veroordeeld tot 23 maanden onvoorwaardelijke celstraf voor seksueel misbruik van Joanna.

Mysterie Jair Soares (19 jaar spoorloos)

Vermist sinds: 4 augustus 1995 Signalement bij vermissing: Normaal postuur, zwart krullend haar. Lengte 1.20 meter. Onregelmatig melkgebit, getinte huidskleur (ouders komen uit Kaapverdië). Gekleed in zandkleurige oversized boxershort.

Na een lange stranddag zitten de ouders van de 7-jarige Jair Soares uit Rotterdam op vrijdag 4 augustus tegen 17.00 uur met zijn oudere broertje frietjes te eten op strandpaviljoen Molenslag naast de duinopgang naar Monster. Jair heeft zijn bakje al op. En speelt samen met de 4-jarige Melissa in het zand. Maria en Antonio zien hem vanaf de vlonders nog in het zand springen. Daarna blijkt hij onvindbaar.

Dossier gesloten

Na een half uur komt de Mobiele Eenheid reeds in actie. Ze lopen in linie door de duinen. Kijken in elk konijnenhol, onder elke struik. Een speurhond doet het werk daarna grondig over. De reddingsbrigade zoekt met boten het water af. Vanuit een helikopter wordt boven zee gespeurd. Agenten gaan de wijk achter de duinen

alle deuren langs met Jair’s foto. En maandagavond doet het tv-programma Opsporing Verzocht een oproep. Jair wordt nooit meer gevonden. De politie zit met een lastig pakket. Is Jair verdronken? Is er een misdrijf in het spel? Zelfs de mogelijkheid dat zijn ouders iets met zijn vermissing te maken hebben, mag niet worden uitgesloten. Dus is het onderzoeksteam aangewezen op het napluizen van tips. En worden, hoe pijnlijk ook, alle gangen van de ouders nagegaan. Het spoor loopt, net als het onderzoek, dood. “Het dossier wordt gesloten. Verschrikkelijk voor de ouders, maar ook voor betrokken politiefunctionarissen,” aldus de onderzoeksleiding, december 1995.

Verloren zoon

Sindsdien kijkt Maria Soares overal uit naar haar verloren zoon. Als ze een jongeman ziet met gekleurde huid en zwartkrullend haar, gaat er een steek door haar hart. “Zou het hem zijn, denk ik dan. Maar hij is het nooit. Je komt er als moeder nooit los van als je op zo’n manier je kind kwijtraakt,” vertelt ze tegen De Telegraaf. “In het begin hoorden we soms nog iets van de politie. Maar dat werd steeds minder. Tot 2002. Toen werd een verouderingsfoto gemaakt. Kwamen ze DNA afnemen; er was een stukje mensenkaak op het strand gevonden. Het leverde niets op. Wel hoorden we dat Jair’s dossier en de spulletjes die we hadden afgestaan, zoek waren. Ongelooflijk!”

Zoethoudertje

De verdwijning is destijds opmaat voor het tv-programma Vermist, dat in 1996 aandacht besteedt aan de zaak. Maar pas als oud-rechercheur Dick Gosewehr

(die gerechtelijke dwalingen, onopgeloste moordzaken en slecht gerechercheerde vermissingen uitpluist), het verstofte onderzoek tegen het licht houdt, komt er even nieuw leven in. Afgaand op de feiten concludeert hij dat er louter en alleen sprake kan zijn geweest van een misdrijf. “Een vermoedelijke kindermoord, die in de politieregio Haaglanden nooit de juiste aandacht krijgt,” stelt Gosewehr. “Laat staan dat de politie probeert de dader op te sporen. Ja, ze laten een verouderingsfoto maken, als zoethoudertje. Om de indruk te wekken dat ze professioneel bezig zijn. Maar eigenlijk laat de politie zo zien dat ze geen idee heeft wat er gebeurd moet zijn. Opnieuw blijkt dat in Nederland onder verdachte omstandigheden een kind kan verdwijnen, zonder dat dit leidt tot grootscheeps rechercheonderzoek.”

Verdachte feiten

Gevolg: Chocoladeletterkoppen in De Telegraaf juli 2010. En een reportage waarin wordt gespeculeerd dat een kidnapper in een soort hit and run Jair met een smoesje weglokt, razendsnel over de duinenrij meeneemt, in zijn auto vanaf de parkeerplaats wegvoert of vasthoudt op de camping. Getuigen hebben destijds inderdaad Jair met een onbekende man gezien. Sommigen vertellen de politie dat deze man op leeftijd is. Anderen menen

dat hij het kind in een gereedstaande auto met caravan heeft meegenomen. “In ieder geval is de kans groot dat van de ontvoerder bekend is dat hij een ongezonde belangstelling heeft voor kinderen.” Ronduit verbijsterend vindt Gosewehr het dat de politie de zaak als ‘gewone’ vermissing afdoet, ondanks alle verdachte feiten. Ook later is nooit een rechercheonderzoek gestart naar een vermoedelijke misdrijf. Haaglanden reageert met één regel: “Het dossier naar deze vermissing is gesloten.” Ze willen er niet eens over praten…

Je komt er als moeder nooit los van als je op zo’n manier je kind kwijtraakt

Mysterie Tanja Groen (21 jaar spoorloos)

Vermist sinds: 1 september 1993 Signalement bij vermissing: Normaal postuur, donkerbruine ogen, donker lang haar met slag, bruine ogen, fris uiterlijk. Lengte 1.70 meter. Blauwe spijkerbroek, roze T-shirt met opschrift 'Tanja', grijze pullover, donkerblauw sportjack (Guerrier), zwarte schoenen met zilverkleurige clips. Onder het zadel van Tanja’s zwarte damesfiets (merk: Cheesetown) staan haar postcode en huisnummer gegraveerd (1815 CG1), onder de trapas framenummer 19875.

De achttienjarige Tanja Groen verlaat in de nacht van 31 augustus 1993 omstreeks 0.15 uur een feestje bij studentenvereniging Circumflex in de binnenstad van Maastricht. Van de sociëteit fietst de eerstejaarsstudente gezondheidswetenschap-

pen naar haar kamer in het nabijgelegen dorpje Gronsveld. Ze komt daar echter nooit aan. Als haar bezorgde medestudenten haar ouderlijk huis bellen om te vragen of ze misschien in Schagen (N-H) is, gaat men in eerste instantie uit van een ongeluk. De politie zet een grootscheepse zoektocht op poten. Maar Tanja en haar fiets blijven spoorloos. Gefrustreerd moet de politie haar zoekactie op 17 september 1993 staken. TROS Vermist looft nog een beloning uit, maar ook dat mag niet baten. Ondanks intensief speurwerk van politie, privéspeurders, onderzoeksjournalisten, opsporings- en misdaadprogramma’s, is er de afgelopen 21 jaar nooit één bruikbare aanwijzing gevonden.

Slopende onzekerheid

In een kranteninterview stelt Tanja’s vader Arie eind augustus 1996 dat hij het niet onwaarschijnlijk acht dat Marc Dutroux achter haar vermissing zit. Tanja verdwijnt als deze beruchte Belgische kinderontvoerder,

moordenaar en verkrachter vrij rondloopt. “Kunt u begrijpen als ik zeg dat ik het bijna hoop? Dat ik hoop dat we na al die jaren van slopende onzekerheid eindelijk afscheid kunnen nemen van onze dochter?” Even lijkt het erop dat dit vermoeden waarheid wordt, als in februari 1997 de ouders van Tanja worden benaderd door de Vlaamse recherche. Ze mogen tussen 4500 spullen die gevonden zijn bij Dutroux zoeken naar sporen van Tanja. Maar in de kledingstukken, knuffelbeesten en andere zaken zit niets. Er blijkt geen enkele link tussen Dutroux en Tanja.

We durven niet teveel hoop te koesteren. Anders is het straks weer zo'n teleurstelling.

Grootste Vermissingsmysterie

Tanja’s verdwijning staat inmiddels te boek als Het Grootste Vermissingmysterie van Nederland. Zelden leverde een zaak zo weinig aanknopingspunten op. “Ik durf het haast niet hardop te zeggen,” snikt Tanja’s moeder Corrie, “maar ik ben gewoon jaloers op ouders die weten dat hun kind om het leven is gebracht. Zij weten waar ze aan toe zijn. Wij niet…” Jaloers op ouders van een vermoord kind; laat dat eens tot u doordringen. Dat verschaft enig inzicht in het onbeschrijfelijke leed van achterblijvers van mysterieuze vermissingen. Met verwerking ervan kan pas begonnen worden als de veroorzaker gevonden is.

Teleurstelling

Ronny Janssen, leraar technisch tekenen uit het Belgische Halen, die drie moorden in België bekent, komt later in beeld. Hij vermoordde een jong stel en Annick van Uytsel in 2007. Hij legt vage verklaringen af over “veel meer slachtoffers”. Tanja’s ouders nemen zelf maar contact op met de Belgische autoriteiten. Tanja is immers niet zo ver van de woonplaats van deze seriemoordenaar vermist geraakt. “Ze beloofden ons om het mee te nemen in hun onderzoek," vertelt Corrie. “We durven niet teveel hoop te koesteren. Anders is het straks weer zo'n teleurstelling. De afgelopen 20 jaar is Tanja's verdwijning al tientallen malen opnieuw bekeken. Iedere keer als een moordenaar wordt opgepakt of als er sprake is van een gelijkaardig misdrijf, wordt haar dossier ook gelicht. Iedere keer hopen wij dat we einde-lijk iets gaan horen. We zijn er inmiddels van overtuigd dat de verdwijning van onze dochter alleen nog door een toevalstreffer zal worden ontrafeld."

Op 22 juni dit jaar vindt een wandelaar in een akker langs een fietspad nabij Gronsveld bij toeval botresten van een menselijk

been. De directe omgeving wordt vrijwel meteen door technisch rechercheurs gescand, zonder resultaat. Het NFI onderzoekt nu de beenderen op ouderdom. Wat maanden gaat duren. Terwijl Tanja’s ouders weer onder hoogspanning staan.

Mysterie Willeke Dost (22 jaar spoorloos)

Vermist sinds: 15 jan 1992 Signalement bij vermissing: Donkerblond-rossig, halflang/sluik haar. Blauwe ogen. Lengte 1.75 m. Met Willeke verdween een spijkerbroek, een korte zwarte minirok en een donkerblauw jack.

Het 15-jarige meisje verdwijnt in de winternacht van 14 op 15 januari 1992 spoorloos uit de boerderij van haar pleegouders in Koekange, op het Drentse platteland. Ook haar fiets blijkt weg. Haar pleegouders vertellen de goedgelovige dorpsdienders dat ze alleen een foto heeft meegenomen van haar overleden ouders. Die gaan vrijwel direct uit van een “gevalletje weglooptiener” en laten de zaak zonder opsporingsonderzoek jarenlang verstoffen: Willeke is geld-, paspoort- en kledingloos vrijwillig door de vrieskou een nieuw geheim leven tegemoet gefietst, zonder ooit meer iets van zich te hebben laten horen… Ja, ja.

Ongeloof- waardig

Zo doodgewoon was het leven van Willeke niet, blijkt jaren later als onder meer privédetective Robert van Hoove in de vermissing duikt. De ouders van Willeke verongelukken als ze vijftien maanden oud is. In eerste instantie woont ze bij grootouders en een tante. De kinderbescherming oordeelt echter dat een therapeutisch pleeggezin beter is en plaatst haar op tienjarige leeftijd in Koekange. De verdwijningsverklaringen van pleegmoeder Herna M. worden door de jaren heen steeds ongeloofwaardiger: ‘Wellicht is ze in handen gevallen van een gewelddadige loverboy.’ Of: ‘Ze zal wel zijn omgekomen tijdens de Bijlmerramp.’ Of: ‘Seriemoordenaar Henk F. uit Hoogeveen zal haar wel vermoord hebben.’

Geen veilige thuishaven

Tijdens getuigenverhoren komt steeds vaker naar voren dat het pleegoudergezin niet bepaald een veilige thuishaven voor Willeke moet zijn geweest. De Telegraaf krijgt begin 2009 een alarmerend briefje van Willeke toegespeeld, waarin zij aan haar hartsvriendin schrijft dat ze zwanger is en doodsbang voor haar pleegfamilie. Haar pleegbroer Bart beschrijft ze als “oversekste viezerik”, die haar begluurt onder de douche. Daags nadat ze dit briefje schreef, verdwijnt ze spoorloos. Het wakker geschrokken OM oordeelt dat er nu voldoende feiten en omstandigheden zijn voor een verdenking van een strafbaar feit. En start voorjaar 2009 (17 jaar later!) een nieuw onderzoek.

Waardige rustplaats

Na het inventariseren en digitaliseren van alle gegevens gaan in september dat jaar tien rechercheurs aan de slag. En horen 165 oude, maar ook nieuwe getuigen in de zaak. Op 6 Juni 2010 worden de nu 66-jarige pleegmoeder en 38-jarige pleegbroer van Willeke aangehouden op verdenking van betrokkenheid bij haar verdwijning (pa is inmiddels gestorven). Een groot gebied rond het pleegouderlijk huis wordt september 2010 diverse keren afgegraven en gescand. Er werd echter nog geen botsplinter gevonden. Willeke’s familie houdt hoop. "Ons nichtje moet gevonden worden; een waardige rustplaats krijgen. Al houden we er rekening mee dat haar lichaam destijds op een heel andere plek gedumpt is,” aldus Klaasje Wopken, Willeke’s tante.

Cremers Coffeeshop Prinsestraat 84 2513 CG Den Haag 3de prijs Hydro: White Widow

Dutch Passion Seed Company Seed Shop: Grote Gracht 40 6211 SX Maastricht Online Seed Shop: www.dutch-passion.nl 1ste prijs Medical (CBD): Compassion 3de prijs Autoflower: Auto Frisian Dew

Dizzy Duck Seeds www.dizzyduckseeds.com 1ste prijs Bio: Casey Jones 2de prijs Autoflower: Purple Orange auto 2de prijs Hasj traditioneel: Blue Shark First Flush 2de prijs Haze Hydro: White Amnesia

Kera Seeds www.keraseeds.com 1ste prijs Haze Hydro: AMG Haze

3de prijs Kush soorten: Candy Kush 3de prijs Haze Bio: Neville’s A5 Haze

Mississippi Wilhelminakade 6211 AE Maastricht 2de prijs Kush soorten: Candy Kush 3de prijs Bio: Strawberry Diesel

Paradise Seeds www.paradise-seeds.com 2de prijs Hydro: Nebula

Royal Queen Seeds Damstraat 46 1012 JM Amsterdam www.royalqueenseeds.com 1ste prijs Haze Bio: Shining Silver Haze

Coffeeshop Missouri Hoogbrugstraat 31 6221 CN Maastricht 1ste prijs Hydro: Lavender 3de prijs Hasj extracties: Pure White Ice

Coffeeshop Roxy Gerard Doustraat 188 1073 XA Amsterdam 1ste prijs Hasj traditioneel: Tidighine

Sensi Seeds www.sensiseeds.com 1ste prijs Autoflower: Super Skunk Auto

This article is from: