Sabina Vajrača

Film bosansko-američke režiserke Sabine Vajrače proglašen najboljim

Moja BiH - Oslobođenje

Inspirisan je istinitom pričom o dvije herojske porodice: jedna je riskirala živote tokom holokausta, druga je vratila uslugu pet decenija poslije.

Bosansko-američka režiserka Sabina Vajrača, pobijedila je na takmičenju Claims Conferencea za kratki film, otvorenog za projekte u razvoju sa velikim temama.

Naime, na takmičenje je pristiglo 39 prijava iz sedam zemalja, a svi filmovi su morali biti fokusirani na holokaust. Pobjednica je, pored 40.000 američkih dolara, dobila i dodatnu podršku za razvoj projekta s ciljem da od scenarija nastane film.

Sabina Vajrača, na koju je uticalo iskustvo njene muslimanske porodice u Bosni i Hercegovini tokom Drugog svjetskog rata, napisala je uzbudljiv scenarij inspirisan istinitom pričom koja se proteže na dva rata u državi njenog porijekla.

Film “Sevap/Mitzvah” govori o muslimanskoj porodici koja spašava prijatelje Jevreje kada nacisti okupiraju Sarajevo, a oni im uzvraćaju dobročinstvom pedeset godina kasnije tokom rata u BiH. - Najiskrenije sam zahvalna i veoma uzbuđena što sam dobitnica ovogodišnje stipendije za snimanje filmova od Claims Conferencea. Čast je biti izabrana u ovako nevjerovatnoj grupi priča. Neka nas ova priča, inspirisana muslimanskim i jevrejskim porodicama koje pomažu jedne drugima da bi preživjele kada im ratovi dođu na prag, podstakne da neprestano biramo dobro umjesto zla, bez obzira na okolnosti, čak i ako to znači prelazak vjerskih, političkih ili bilo kojih drugih granica koje ponekad smatramo nepremostivim, izjavila je Vajrača.

Sabina Vajrača (Banja Luka, 30. maj 1977) je američki filmski režiser, scenarsista i filmski producent bosanskohercegovačkog porijekla. Vajrača je najpoznatija po tome što je bila režiser i producent bosanskohercegovačkog dokumentarnog filma Na put kući, u tuđinu iz 2005. godine.

Sabina Vajrača rođena je u bošnjačkoj porodici u Banjoj Luci, koja se u to vrijeme nalazila u Socijalističkoj Federativnoj Republici Jugoslaviji. U Banjoj Luci živjela je sve do početka Rata u Bosni i Hercegovini 1992. godine. Život umjetnika započela je kao pjesnik i pisac kratkih priča, a svoj prvi roman napisala je sa deset godina. Radnja romana pratila je djevojčicu, psa i dječaka koji je spasio svijet. Ovaj roman bio je veoma popularan među njenim prijateljima.

Do trinaeste godine je pročitala sve knjige koje su bile dostupne u njenoj lokalnoj dječjoj biblioteci, a ubijedila je bibliotekara da joj izda člansku kartu za odjeljenje biblioteke za odrasle. Otprilike u to vrijeme odlučila je da će postati filmski režiser. Planirala je da se školuje u Praškoj filmskoj školi i da eventualno osvoji Oskara.

Sa četrnaest godina, kada je počeo rat u Bosni i Hercegovini, napustila je Banju Luku. Naredne dvije godine provela je u Hrvatskoj. U Hrvatskoj je prvi put, sa šesnaest godina, odgledala prvu pozorišnu predstavu. Tada je odlučila da želi provesti ostatak svog života u pozorištu. Prvo je počela da piše, osnivajući pozorišni časopis Teatralije sa svoja četiri prijatelja. Planirala je da pohađa Akademiju dramskih umjetnosti u Zagrebu i na kraju da se zaposli u državnom pozorištu. Dvije godine kasnije, 1994. godine, napustila je Hrvatsku, izbjegavši u SAD.

Njen prvi film Na putu kući, u tuđinu premijerno je prikazan na Amnesti međunarodnom filmskom festivalu i od tada je prikazan na više od 30 različitih festivala i posebnih projekcija, kao što je Drugi godišnji festival bosanskohercegovačkih filmova 2005. godine. Prikazan je i u Južnoafričkoj Republici, Brazilu, Bejrutu, Njemačkoj, Holandiji, Sloveniji, Kanadi i SAD. Sabina je dobitnica nagrade na Krosrouds filmskom festivalu 2006. i Ideas Happen nagrade 2003. godine za najbolju originalnu ideju.

Trenutno živi u Njujorku.