SBK Sprouts Young Talents 2022

Inhoudsopgave

Abiha Naderi 10

Beate Bos

Bobbi Essers

Eddy Eustache

Eline Boerma 18

Elyne Dunning 20

Jildau Nijboer 22

Johnny Mae Hauser 24

Lucas Mergler 26

Marian Genet 28

Martine van Lubeek 30

Nurul Ain Binti Nor Halim (Ain) 32

Obbe van der Weide 34

Paul Verheul 36

Rebecca Cuschera

Roza Robein

Safae Gounane

Sanne de la Fosse

Sophie Engels

LINK

Popel Coumou

Femmie

Jantien

Floor

Stefan

Over de SBK Sprouts Young Talents

Solo-expositie Wumen Ghua

Over de SBK-Otto Hetterscheid Stimuleringsprijs

Kunst lenen, sparen, kopen

Colofon

Voorwoord

Ieder jaar is het weer een feest om de eindexamens van de Nederlandse kunstacademies te mogen bezoeken en te ervaren hoeveel bijzondere talen ten er zijn. SBK organiseert dit jaar alweer voor de 8e keer het SBK Sprouts Young Talents event, waar in totaal 19 graduates aan deelnemen. Veel van onze Sprouts komen terecht bij gerenommeerde galeries in Nederland en zien we terug bij Prospects, de tentoonstelling van het Mondriaanfonds bij ART Rotterdam. We zijn trots te zien hoe ze zich verder ontwikkelen binnen hun vakgebied.

Het SBK Sprouts Young Talents event is meer dan het presenteren van het afstudeerwerk van deze ‘graduates’. Door hun werk te laten zien, samen met dat van kunstenaars die hun sporen al hebben verdiend én met een selectie uit onze eigen bijzondere uitleencollectie, ontstaat er een synergie. De wer ken versterken elkaar visueel en in thema.

Dit jaar viel op dat eigen belevenissen en het op zoek gaan naar zichzelf een grote rol speelt bij de jonge kunstenaars. Het werk is persoonlijk, autobiografisch en identiteitskwesties van vrouwen en lhbtiq+ komen steeds weer terug. Ook is er een sterke focus op onderzoek en het experimenteren met diverse materialen.

Het doel van SBK met het Sprouts event is jonge kunstenaars een spring plank te bieden richting de ‘echte’ kunstwereld. Naast de (verkoop)tentoonstelling worden er speeddates georganiseerd, waarin de ‘graduates’ gesprekken aangaan met directeuren van musea, galeriehouders, kunstver zamelaars en gerenommeerde kunstenaars. Ook is er een speciale avond i.s.m. de Young Collectors Circle en verder krijgen alle kunstenaars in het kader van de samenwerking met de kunstenaarssociëteit Arti et Amicitae -die reeds dateert uit 2019- de mogelijkheid een aantal jaren aspirant-lid te worden van deze bijzondere kunstenaarssociëteit.

Tegelijkertijd met Sprouts is de expositie LINK te zien met werk van gere nommeerde kunstenaars. De keuze van deze gerenommeerde kunstenaars komt ook voort uit de samenwerking met Arti et Amicitae. Hun werken wor

den getoond in dezelfde ruimte als die van de Sprouts, waardoor de synergie goed zichtbaar is.

Tijdens de opening worden twee prijzen uitgereikt: de SBK Young Talent Award en de SBK-Otto Hetterscheid Stimuleringsprijs. De eerstgenoemde prijs wordt gecureerd door een onafhankelijke jury die dit jaar bestaat uit Annemarie de Wildt en Neil Fortune. De winnaar van de SBK-Otto Hetter scheid Stimuleringsprijs wordt gekozen door het artistieke team van SBK en leden van de Stichting Otto Hetterscheid.

De winnaar van de SBK Sprouts Young Talents Award wint een solo-expositie. Vorig jaar was dat Wumen Ghua. Haar tentoonstelling opent tegelijk met Sprouts. Van de winnaar van de SBK-Otto Hetterscheid Stimuleringsprijs (in 2021 was dat Nona Mooij) wordt werk aangekocht voor de collectie van de SBK Kunstuitleen. De solotentoonstelling van Nona Mooij heeft inmiddels

Reedsplaatsgevonden.velejaren ondersteunen het Amsterdams Fonds voor Kunst en Picto right SBK Sprouts Young Talents. Ook dit jaar was het zonder hun steun niet mogelijk geweest. SBK is hen hier zeer dankbaar voor! De meeste credits gaan echter naar onze collega’s. Zonder hun bevlogenheid en betrokkenheid is het niet mogelijk een event als dit op zo’n professionele wijze neer te zet ten. We zijn bijzonder trots op ons team en onze organisatie.

Eduard ter Schiphorst (algemeen directeur)

Vera Schoffelen (artistiek directeur)

SBK Sprouts Young Talents 2022

Van 29 september t/m 16 oktober vindt de 8e editie van SBK Sprouts Young Talents 2022, een unieke en groots opgezette overzichtsexpositie met werk van de beste afgestudeerden van de Nederlandse kunstacademies van dit jaar. Met deze grote overzichtsexpositie wil SBK net-afgestudeerde kunste naars een podium te geven en daarmee de unieke diversiteit van hun werk te laten zien aan een groot publiek.

Voor het publiek is het een geweldige kans om op één plek een selectie van de beste talenten uit honderden ‘graduates’ van de Nederlandse kunstacademies bij elkaar te zien.

Intiem en naar binnen gericht Dit jaar leken bij de ‘graduates’ grote thema’s als milieu en klimaat, sociale ongelijkheid, antiracisme, antikapitalisme – hoewel zeker nog aanwezig –wat naar de achtergrond gedrongen. Niet veel werken zijn politiek uitgespro ken of maken een radicaal statement.

Daarvoor in de plaats lag de nadruk op het persoonlijke en intieme: op autobiografische verhalen, nostalgie, rouw, herinneringen, trauma, verborgen pijn en leed, een duik in de familiegeschiedenis of onderzoek en verbinding met de culturele wortels en tradities van het thuisland.

Komt deze naar binnen gekeerde blik doordat de studenten, een aanzienlijk deel van de opleiding thuis, in lockdown, hebben doorgebracht waardoor er veel tijd en ruimte was voor zelfreflectie: wie ben ik, waar kom ik vandaan, wat heb ik meegemaakt? Of is het een (tegen)reactie op een mogelijk gevoel van controleverlies in een buitenwereld die chaotischer en ongrijpbaarder lijkt dan ooit?

lhbtqia+

Een groot thema op alle academies was, net als vorig jaar, gender en identiteit en het recht op identiteit van de lhbtqia+ beweging waarbij niet zelden de maatschappelijke marge werd opgezocht. Ook zagen we opnieuw krachti ge statements ten aanzien van feminisme terug.

Superhelden

Een andere tendens die opviel, was de vlucht uit de alledaagse werkelijkheid, door te reizen in de tijd, naar verre, denkbeeldige exotische oorden of naar de natuur waar de mens zich als nietig wezen toe moet verhouden. Installaties en films van fantasiewerelden, met Marvel- en game-achtige trekken, met de kunstenaar vaak zelf in de hoofdrol als held of antiheld. Het doet een aanspraak op een andere verbeeldingskracht die tot voor kort niet zo zichtbaar was.

Materiaal in de hoofdrol Naast de terugtrekkende beweging naar het eigen of juist exotische, leken steeds meer studenten zich te concentreren op een materiaalgerichte bena dering van maken met een duidelijke herwaardering van oudere technieken, organische materialen en vakmanschap. Het kan te maken hebben met een collectieve vermoeidheid ten opzichte van alle digitale apparaten waarmee wij onszelf dag en nacht omringen, en een verlangen om terug te keren naar alles wat tastbaar en echt is.

Hoe dan ook, wij kunnen deze sterke focus op onderzoek, inspiratie, experi menteren met verschillende media en materialen, de inventieve en enthou siaste manier waarop vorm, kleur en materiaal wordt onderzocht, waarderen: gewoon het simpele genot van creëren.

Manon Funcke

NaderiAbiha

De doeken van Abiha Naderi (1989), die als een soort gordijnen in de ruimte hangen, vragen erom aangeraakt te worden. Op de werken is een textuur zichtbaar die tot leven lijkt te komen, van twee- naar driedimensionaal. Echter, wanneer je dichterbij komt zie je dat het doek vlak is en dat de diep te die je op het eerste gezicht leek te zien, een illusie was.

Dit is precies waar het werk van Naderi om draait: het creëren van een illu sie die de toeschouwer op het verkeerde been zet. De materialiteit is hierin de kracht en de drijfveer van het werk. Alles wordt door de kunstenaar in het licht van materialiteit gezien; of het nu gaat om herinneringen, gedach ten of media.

Door te experimenteren met allerlei verschillende technieken en materia len blijft Naderi zichzelf verrassen en doorontwikkelen. Daarnaast werkt hij telkens aan meerdere werken tegelijkertijd, mede naar aanleiding van advies van een docent die zei ‘Don’t wait for your work to get dry’. Met andere woorden: verspil je tijd niet met wachten en te veel nadenken. Het resultaat is dat de werken niet alleen voor de toeschouwer, maar ook voor Naderi zelf vaak onvoorspelbaar zijn. Een aantal van zijn doeken heeft hij tijdens zijn werkproces van het paneel gehaald. Hij verkreukelde het canvas en bespoot deze met spraypaint. Nadat hij het doek weer strakgetrokken op het paneel monteerde, werd de illusie werkelijkheid doordat de plooien nog steeds driedimensionaal aanwezig leken te zijn. Door dit soort technieken lijken sommige doeken net een gebergte van bovenaf gezien, terwijl ande ren meer doen denken aan microscopische of telescopische voorstellingen. Zo bevraagt Naderi de perceptie en vervaagt hij de grenzen tussen realiteit en illusie.

KUNSTACADEMIE: Academie Minerva,

Untitled | 2022 | Acrylic spray paint on cotton | 300 x 180 cm

BosBeate

Tijdens nachtelijke wandelingen door steden neemt Beate Bos foto’s met haar mobiele telefoon en print deze daarna op groot formaat. Harde flits lichten en verrassende onderwerpen in de vorm van achtergelaten bierfles jes en tekstfragmenten worden vastgelegd. Niet de mensen zelf maar wat men achterlaat, staat centraal in de foto’s. Samen vertellen ze een verhaal over wie er is geweest en over de achtergebleven boodschappen, al dan niet expres of onbedoeld. Afval, stickers, graffiti tags en vervaagde posters vertellen hun eigen verhaal en worden de nieuwe hoofdpersonen van de nacht.

Bos bewerkt haar foto’s nooit, maar blijft trouw aan de ruwe kwaliteit van de snapshot. Dit correspondeert met het ruwe en directe van de nachtelijke stad. Momenten van gelukkige toevalligheden en verassende combinaties zijn waar zij naar zoekt en waarin ze de kracht van het individuele beeld erkent. Haar foto’s combineert zij met elkaar en samen vertellen zij een nieuw verhaal. Zij laat het daarmee over aan het publiek om woorden te geven aan het nieuwe narratief van de beelden.

In de tentoonstelling toont Bos de ruwheid van de stad en het verlaten ge voel die de nacht met zich mee kan brengen. Haar foto’s worden gepresenteerd als aanplakposters die je tegen zou kunnen komen op straat. Hierdoor krijgen de afbladderende lagen, die bestaan uit meerdere over elkaar heen geplakte beelden uit haar archief, een ander besef van tijd. Zo ontstaan binnen hetzelfde werk verborgen fotolagen die het snelle karakter van haar snapshots transformeren naar een groeiend document dat het gevoel van verstreken tijd weergeeft.

KUNSTACADEMIE: Hogeschool voor de Kunsten Utrecht

EssersBobbi

Inspired by youth and queer culture, in which long nights are a must and sleep unimportant, Bobbi Essers portrays her cherished friendships in large paintings. She is mesmerized by the power of friendships and adventures portrayed in coming of age stories: skateboarding at night, stick and poking tattoos, hanging out till the sun comes up. Having found this feeling and comfort in her own life, Essers portrays her dear friends in the safe, comfortable and spontaneous environment they share together.

Working with overlapping images, Essers shows gender and sexuality have no specific appearance. Letting two images intertwine and form a new nar rative in which she challenges the perception of gender roles. Essers works with meticulous attention to textures, especially skin and textile. Small moles, shadows of veins and the muscles that lie beneath the skin but also clothing items are painted with great precision.

Essers is proud of the strong and intimate connections she and her friends have; the depicted moments are not posed but sincere and pure. She wants to show her amazing friends off. But it’s not just them, it is them in the life they live, in a perfect daydream.

Your heaven ain’t the same | 2022 Olieverf op doek | 165 x 195 cm

Eddy Eustache’s works stems from the realization that triggered his whole painting process: ‘Remember that you are an animal’, is meant to be taken literally and is nothing short of a query for the spectator to actualize the views one holds up of themselves as a human being and by extension, the remaining individuals that make up our species. It is an invitation to not over-love nor to over-hate, but to fairly assess the way all living beings commonly behave and interact.

Art is a means for Eddy Eustache to highlight those endearing behaviors that he sees and document, which gives space for the viewer to take enough distance to first recognize and then hopefully realize and accept their own primality, the same way it did for him. And so, from his pain tings transpires a conscious effort to essentialize a visible reality, through various degrees of abstraction to put an emphasis on postures, gestures, instinctive situations and interacting bodies within anonymous settings to allow relatability.

De werken van Eline Boerma (1999) tonen elementen van ervaringen in wind, water en golven en zijn avonturen om in te duiken. Zintuiglijke erva ringen, zoals wind die over je huid waait, golven die over je heen spoelen, zonlicht in je gezicht en de stilte onder water zijn inspiratiebronnen voor het werk. Boerma blaast talloze zintuiglijke ervaringen, die van korte duur zijn en snel vergeten worden, op tot grote proporties in uitbarstingen van expressieve lijnen en kleuren.

Die momenten zijn niet een-op-een geïllustreerd, maar er wordt een soort gelijke ervaring op canvas gecreëerd. Een ervaring waar je jezelf in kunt onderdompelen. Het gaat niet om het begrijpen van een beeld, maar meer om wat er visceraal gebeurt.

Alles begint bij het lichaam. Het lichaam definieert het werk in de schaal van de penseelstreken en de beweging. Opgaan in de fysieke beweging is belangrijk bij het maken van het werk.

Voor Boerma’s schilderijen staan, is een overweldigende ervaring. De beelden nodigen uit om je onder te dompelen in het werk. Door ritmische patronen te creëren met haar energieke penseelstreken, wil ze dat de kijker haar schilderijen ervaart zoals je muziek ervaart. Laat de fel blauwe lijnen en zacht gele wolken over je heen spoelen als de ononderbroken golven van de zee, baad je volledig in de illusie van ruimte. de Kunsten Utrecht

I know I’ll be the first to go | 2021 | Oil, oil stick and acrylic on canvas | 190 x 250 cm

DunningElyne

Elyne Dunning is her work, in the sense, that she inspires and wishes to ensoul her works. A picture cannot just be an image or representation in her eyes. When it is only a representation, the work does not qualify or suffice. A representation is therefore not in order. The soul can only reveal and manifest itself through the unnamable, that which is not fully perceivable. This ‘Not Being Present’, or rather, a ‘Being-There in the image’, is simultaneously accompanied by an absence in which the ensoulment reveals itself. This is a characteristic of Dunning’s work.

Dunning works from a spatial precondition which is often an encountered environment. In the space, her emotional state is paired with objects that are either found or made, onto which she reacts. The space is carefully arranged, shifted, filled, and displaced within the frame of the camera’s view finder, which has been set up beforehand. Then, Dunning plays the actor on the stage that has been created. Through the combination of her experien ce with the space and constructed scenery, she travels to her inner life and emotional state of being, sometimes violently, sometimes hopelessly, and other times destructive, yet always reacting thoughtful and reflective. These sessions are draining, and admittedly intuitive, though also goal-oriented. There is no hesitation since from beginning to end the sessions are arranged and merged. Her work is performative, which can be linked to theatre. The camera is a silent witness whose single role is to frame and at some point close its shutter.

Transcend (Trptych part 3) | 2021 Silver gelatine print

Aki Artez Academie voor Art & Design Enschede

NijboerJildau

In het samenspel tussen schilderijen, sculpturen en gevonden objecten onderzoekt Jildau Nijboer een dialoog tussen spiegelingen. Schilderijen gedragen zich als doorgangen. Een afwisseling tussen een lichte toets, verf die vrijuit loopt of in een vorm wordt gedwongen, creëert een ruimte op het doek. Sculpturen en gevonden objecten zijn in dialoog met het wit en de ruimte aanwezig in het schilderij. Fragiele lijnen, transparantie en volumi neuze materialen reflecteren zowel het binnen als het buiten. Zoals tegels als een stukje collage getrokken uit een muur.

In haar werk bouwt Nijboer voort op de natuur van doorgang en uitwisseling, het benadrukt wat tussen de dingen in ligt en de energie die daaruit Viavoortkomt.eenmethode

van systematisch dwalen, observeren en een fascinatie voor hoe wij kijken onderzoekt ze de menselijke ervaring van deze wereld en zijn dingen. Door bestaande of geconstrueerde kaders vindt ze houvast in het onbekende en materialen geven haar antwoorden op vragen waarvan ze het bestaan niet wist.

In het atelier ontstaan gesprekken in stilte. Geluid is een verhaal dat wordt verteld. Een verhaal dat klinkt door verf, doek, metaal, hout en gevonden steen met zeggingskracht.

The back of your neighbour | 2021 | Acrylics and mixed techniques on found ceramics | 30 x 40 cm

In between reflections V | 2022 | Acrylics and oil on canvas | 120 x 200 cm

KUNSTACADEMIE: Frank Mohr Instituut, Groningen

Johnny Mae Hauser

Johnny Mae Hauser is a Dutch-German fine-artist known for her sensitive ways of capturing the obscure existence of human emotion. An incompre hensible stillness can be found in her current works, which are recognisa ble by their soft and, at times, cool color schemes. It is through Hauser’s poetic use of colour and the anonymous qualities of her imagery where themes such as introspection, isolation and (emotional) intimacy unite. The resulting compositions represent a dialogue between the inner world of the artist and the viewer—without being intrusive to the viewer. With this, Hauser challenges us to see past the traditional ways of looking at photography and shifts the focus from what we see to what it is that we are feeling and therefore experiencing.

‘Bildnis’* is a still-life series of abstract self-portraits by Johnny Mae Hauser about the discovery of oneself through emotional memory and its connection to everyday objects. The series began to take shape in London, back in January 2021, where Hauser reexperienced feelings of invisibility. What started as a visual expression of the ineffable turned into a collection of blurred photographs. It is in each of these photographs that Hauser portrays a singular object as if she painted them from within. These never—entirely—sharpened images are a way for the artist to emphasise the sensitivity rooted in every single one of us, and may also remind the viewer of some distant memory. It is the task of blurring to make inner images visible, to suggest a transition between reality and nothingness or some dreamlike in-between. With this, Hauser questions the medium of photography and its sharpness, and she invites the viewer to fill in the blanks beyond the visible.

*Bildnis is a German translation for portrait and/or image; the depiction of

KUNSTACADEMIE: Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag

Bildnis

MerglerLucas

De sculpturen die ik maak gaan over het menselijk lichaam en de vorm die het aanneemt in een totale rustvorm. Ik abstraheer de menselijke vorm en krijg zo de vorm van een doodskist of sarcofaag. Deze sculpturen zien er niet meer menselijk uit, maar hebben nog steeds de basis van mijn lichaam. Ik vraag me in mijn werk af hoe ik me verhoud tot het volume dat ik creëer.

Als beeldhouwer ga ik er vanuit dat je altijd volume toevoegt aan een ruim te. Net zo als de maker of toeschouwer volume toevoegt aan de ruimte waar hij instaat. Ik vraag me in mijn werk af hoe ik mij verhoud tot het werk dat ik gemaakt heb door dezelfde afmetingen te gebruiken als mijn lichaam.

In de werken zit een zekere sereniteit, die de toeschouwer uitdaagt om zich te verhouden tot het werk. Daarnaast gaat het werk over positieve en negatieve ruimte en ruimte die een object of lichaam inneemt in de ruimte. Ik maak gebruik van verschillende materialen zoals: lood, gips, hout en keramiek. Door deze materialen te gebruiken en steeds weer een ander werk te maken met dezelfde vorm, daag ik mijzelf uit en moet ik hard werken, wat in contrast kan staan met de rust die het werk uitstraalt.

Sarcophagus II is de eerste sarcofaag die ik maakte waarbij de basisvorm gesloten is. Het gaat over een volume dat is afgesloten van de ruimte er omheen. De huid van het werk is gemaakt van lood. Lood is een makkelijk te bewerken materiaal, maar heeft ook iets gevaarlijks doordat het een giftig metaal is. Lood sluit letterlijk alles af doordat het de perfecte isolator is.

Bij Sarcophagus III heb ik de basisvorm uit elkaar getrokken door het in stukken te snijden en achter elkaar te zetten. Het lijkt in deze opstelling meer ruimte in te nemen. Maar het totale volume van dit werk is nog steeds hetzelfde.

KUNSTACADEMIE: Hogeschool voor de Kunsten Utrecht

Marian Genet (1990) is a multidisciplinary artist who is fascinated and deeply touched by the power of color. She makes vibrant tapestries, photographs, paintings and textile works. The emphasis in her work is on color, energy and movement. Focusing on the unique human being, Genet collects stories and experiences of people from all layers of society that give color to their lives and their environment. She translates their stories and every meeting she has had with them into a color field, collecting these puzzle pieces and carefully combining them together. Like our society, her tapestries are like puzzles that are never finished and continue to grow.

Welcoming the viewer in an arrangement of positivity, femininity, sensuality and vulnerability, Genet created an environment for playful encounters. She wants to give the world more color with her art, inviting you to sit or lay on the soft, tactile installation with the fitting title ‘Harmony of Love’. In order to fully experience her work, you will need to participate and surrender yourself to the warm and fuzzy embrace of Genet’s work.

The work ‘Waterfall of Love’ is created as an interactive installation where the viewer is invited to be part of the work and immerse with the colors. Lay down on this artwork, touch it, and immerse into the colorful world that you and your fellow human beings have created.

Waterfall of Love | 2021-2022 |

Tufted tapestry: acrylic and premium acrylic yarn on acrylic monks cloth; finished with liquid rubber latex. Installation: wood, foam and felt | 700 x 400 cm | Part of the Harmony of Love series

KUNSTACADEMIE:GenetMarian

vanMartineLubeek

What, when, how and who is the river and how can we make sense of her continuously flowing, dripping, streaming and becoming ways? How do we grow aware of our relations? How can we think-feel with her, make kin with her, be with her? Conversations, workshops and material fieldwork form the basis of ‘Unfiltering Polyphony: Listening to Bodies of Water’, a year-long collaborative research on the Rhine river resulting in a listening lab.

The lab contains the outcomes of experiments with a focus on listening to the Rhine river: water vessels filled with river water that change their composition as bacteria start to grow; water filters previously made during interviews become activated again creating a musical composition of water droplets; the analog photography medium of cyanotyping makes it possible to capture the flow of the river by dipping the cyano’s in the river. Each of these visual and/or aural research outcomes gives both agency and authorship to the river, making the work a collaboration between bodies of water.

Martine is a researcher, an artist and a listener. Her practice explores the meaning and relationship between listening, the oral and the aural through developing methods of listening. By being-in the world, she conducts place-based experiments formed by actively listening to the land, its inhabitants and the occasional by passer. In doing so, she unravels its hidden material knowledges, reconnects to local indigenous wisdoms and explores our entangled ways of being together with her co-listeners.

Nurul Ain Binti Nor Halim, in short Ain, is an artist born in Thailand and raised in Indonesia, Malaysia, and Japan, which makes her have a diasporic identity and longing for belonging.

Her practice includes videos, audio, and installations that focuses on the mes as belonging, language, memories, and national and cultural identity. Her work reflects her interest in post-colonial discourses, such as cultu ral preservation, exoticism, craftsmanship, and archives. Besides that, she questions the position and role of artists in decolonization, with references to Aimé Césaire, “Man of Culture”, and how one embraces a post-colonial history and reconstructs itself through culture and arts.

Her ceramic work holds the fragile oral stories of her family, even though there is no certainty about them, and there is a possibility they will be un true. Nevertheless, no matter how small and untrue told stories may be, they are the sole inheritance from our families. Because Ain and her family come from a post-colonial country, it is undeniable that they lack archives and documentation due to the long history of colonization. As Cesaire says, it’s almost as if ‘everything before colonization is prehistory. And history only begins with colonization’.

To this day, post-colonial countries still face hardships trying to retrieve back their artifacts. That is why Ain creates these ceramics: to embrace and attempt to remember the intergenerational oral memory of her family.

KUNSTACADEMIE:

Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag

Obbe van der Weide

We reside in a time of idolisation; becoming spectators and damaging our physical connection with the body. What happens when our body/mind connection gets disrupted? We appear constantly distracted by our persona and digital existence. My art is aware of commercial presentation and co mes from a fear of alienation and body dysphoria, triggered by commercial and idealistic formatting.

For my practice, it’s important to see the utility of the embodiment of fears and emotions and shared body awareness. It made me interested in the role of a monster; using the body strategically to communicate negative by-pro ducts of the time we are living in. Externalising the things that exist on the edge of my consciousness. To create a body expressive language.

For me this has a cathartic effect and serves as a reflection on sublimation in society.

A SHATTERED BODY | 2022 Levensgroot sculptuur: staal, papier, stof en acrylaat 3D sculpturen: Pla met acrylcoating

KUNSTACADEMIE: Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag

My name is Paul Verheul and I recently received a Masters in Painting at the Frank Mohr Institute, part of Minerva Acadamie. I work physically and intuitively, constructing flat ‘virtual’ surfaces through mediums such as painting, etching and drawing, and weaving physical architectural surfaces out of rope and yarn. Recently it was written about my work that abstracti on allows the latitude to explore the grey area between gesture and gravity.

My work investigates notions of weaving and writing: both are trace leaving movements with inherent flows and pauses, lines that combine together to give meaning and structure. I am half-Dutch, and I connect to my own heritage and migration as I physically weave meshed surfaces out of line. Calligraphic marks clearly connected to the hand contrast with artificial, seemingly digital lines and accidently formed blots, developing a dialogue between mechanical and handmade, with the continual memory/trace of movement. The paintings contain a strong reference to photography and landscape, with blurred marks appearing to be in the distance, and close up sharper lines seeming to come forwards.

The material rope structures began out of my study of tapestry making. There is a process in making them that is between weaving and netmaking. Vertical partially visible ‘warp’ threads hold the much thicker rope, which becomes a type of weft thread. The structure is formed by the physical weight of the rope, with each bend a trace of my hands knotting and tying. There is a long history existing between textiles and architecture, with many of the earliest dwelling places being constructed by weaving, these woven works then become architectural interventions cutting through inha bited spaces.

VerheulPaul Mohr Groningen

A piece of scrap metal, corrugated, uncertain whether it is the consequen ce of time or its very nature, once an embodiment of a familiar habitat is now seen in embrace of a piece of warm felt. These distant bodies travelling through time seemed to have found a moment of union, accepting/ rejecting; co-existing. Felt in its majestic suspension flaunts its primordial origin, speaks, converses and embodies the metal sheet, inquiring how gravity feels like in its dense body, is the emergence of its rusting colour an emblem of withering time or its sheer idleness in continuous transformation? Both suspended and stationed…together as if in a moment of healing, folded and unfolding.

Rebecca Cuschera in her works tries to create profound material interacti ons that manifest as abstract forms. These forms work as a sensory extra vaganza, creating energy that perpetuates and shifts between its micro and macro, internal and external realities; a construction of a continuous tactile dialogue within and outside, inviting the observer in and out of its system of forms. Working with various materials and more recently felt and metal sheets, in her works Cuschera creates a community of paradoxical material moments that negotiate, challenge and surrender into each other’s occur rence, sometimes also evolving into performances. This communal sensibi lity is also an important element in her process of making; in which ideas of locality, material and its surrounding habitat and collective making; human/ non-human all gather in active participation.

Compatibili Differenze N. 1 | 2022

Mixed media | 203 x 82 x 57 cm

Compatibili Differenze N. 4 | 2022

Mixed media | 49,5 x 30 x 31,5 cm

CuscheraRebecca Amsterdam

In mijn multi media praktijk zijn DIY (online) spiritualiteit, het ritueel en moderne mythologie overkoepelende thema’s. Ik ben gefascineerd door de manier waarop we onszelf een verhaal vertellen om zo beter te kunnen begrijpen en om te gaan met hetgeen waar we geen controle over hebben.

In de breedste zin houd ik mij bezig met hiërarchische structuren; wat heeft waarde en waarom? Welke verhalen zijn belangrijk om te vertellen en wie bepaalt dat? Humor is een essentieel ingrediënt in mijn werk. Hiermee her bevraag ik graag op eigenzinnige wijze de grens tussen kunst en kitsch en het concept van authenticiteit.

Mijn werk ontstaat uit dromen, de magie van het banale, semi poëtische spraakverwarring en lichte hallucinaties tijdens meditaties. Deze onder bewuste signalen gebruik ik om door middel van o.a dagelijkse tekeningen en (ruimtelijke) collages, te ontrafelen wat niet zou kunnen wanneer deze vanuit de ratio zouden zijn ontstaan. Ik gebruik graag alledaagse materialen die door anderen veelal worden gezien als onbeduidend of ordinair maar waar ik een schoonheid in zie. Door deze materialen op zorgvuldige en vaak tijdrovende manieren te gebruiken in mijn werk probeer ik deze de waarde te geven die ze volgens mij toebehoort.

‘Pimp My Ride, Poseidon’ | 2022 Gemstones, mobility scooter, metal, foam, cardboard, fabric, paper maché, paint

“Post COVID house party” Acryl en henna op doek x cm

GounaneSafae

Het werk van Safae Gounane (1999) bestaat uit schilderijen, animaties en video. In haar werken, die zijn geïnspireerd door scenes uit het alledaagse leven, gaat ze in op thema’s als existentialisme, intimiteit, sociale structuren, relaties, surrealisme en feminisme.

‘Mijn werken gaan over mijn blik op de sociale post COVID situatie. Ik keek om me heen en zag twee duidelijke contrasten, niet alleen bij mijzelf maar ook bij de mensen om mij heen. De een ging verder alsof er niks aan de hand was, feestte, danste, en eindigde weer brak op de bank alsof we nooit twee jaar lang in een pandemie hadden geleefd. En de ander die dus wel nog behoefte had aan die rust, bleef de stilte opzoeken, met een kopje thee en een filmpje aan. Ik riep tijdens corona nog zo luid: Wanneer kunnen we weer? Ik wil rellen, ik wil in random situaties terecht komen en nieuwe men sen ontmoeten. Na een tijdje kon dus alles weer..

Dit wilde ik graag laten zien: alles wat een lange tijd stil had gelegen en weer opgepikt werd: de drukte, de intimiteit, de nieuwsgierigheid, de onge makkelijkheid, de adrenaline, de verveling, het geweld, dansjes, drankjes en de chaos. Maar ook de blijvende angst van vrouwen/mensen in het uitgaan sleven, soms gedrogeerd door een naald. Of die persoon die eerder vertrekt van het feestje, overprikkeld is en huilt in de Uber richting huis..’

Safae gebruikt zowel verf als henna in haar werk, omdat ze het interessant vindt om ook in haar materiaalgebruik te spelen met contrasten, van het werken met een grote dikke kwast tot het gebruik van een hennaspuit met een piepklein naaldje.

KUNSTACADEMIE:

Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag

deSannelaFosse

Sanne de la Fosse (zij/haar/hen/hun) (1991) combineert in haar fotografische werk haar interesse in (modernistische) bouwconstructies en haar ervaring met ADD. Het belangrijkste doel van haar foto’s is om de wereld een beetje begrijpelijker te maken. Het reduceert haar omgeving tot een helder en begrijpelijk beeld. Na haar ADD-diagnose realiseerde ze zich dat het verminderen en beheersen van binnenkomende prikkels iets is dat ze niet altijd alleen kan.

Over haar huidige project zegt ze: “Mijn project ‘A good place to be on a bad day’ gaat over het vinden van de ideale constructie voor het overweldig de brein. Tijdens mijn project gebruikte ik de kennis die ik heb opgedaan tijdens het schrijven van mijn gelijknamige scriptie. Ik deed onderzoek naar het Rietveld Schröderhuis, E1027 en Huis Sonneveld. Daarbij lette ik met name op de elementen die ik persoonlijk zo aantrekkelijk vind; elementen die mij rust brengen als ik er zelf even niet in slaag dit te bewerkstelligen.

In ‘a good place to be on a bad day’ laat ik een gebouw zien als een levend organisme, waar zonnestralen de materialen in de ruimte aanraken en con tinu veranderende vormen op de muren, gordijnen en vloeren produceren. Gevoelens veranderen en het gebouw fluctueert; schaduwen en reflecties worden tijdelijke objecten. Oncontroleerbaar maar enigszins beperkt door de licht transparante jaloezieën die een sluier vormen naar de buitenwe reld. Hierdoor blijft mijn dynamische binnenwereld in toom. De gordijnen filteren alle details van buiten. Het enige dat overblijft zijn vormen en kleu ren, en dat is genoeg.”

Curtain and blue radiator, graduation print | 2022 | Editie van 5 | Fotoafdruk op dibond | 70 x 105 cm

KUNSTACADEMIE:

Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag

Sophie Engels is an interdisciplinary artist born in 1997 in Roermond, the Netherlands. In “No man’s land” Sophie takes on the role of an observer, capturing her own experiences as a queer woman as well as other women’s experiences. She translated these experiences into audio sculptures which tell different stories of womanhood. Together, these elements make for an interactive installation with a focus on the act of listening.

Engels traveled to Portugal to create the first mold and sees great value in the almost ritual-like process. Being physically close to her subjects while covering their legs in duct tape forces an immediate, intimate connection. The hours it takes to make the mold help build a bond in which these perso nal stories can be shared.

Engels would like to shed light on stories and experiences that otherwise would not have left female safe spaces; their bedrooms, sleepovers, phone calls, or their minds. The installations purposefully make the audience come uncomfortably close, making them do the work to hear stories that are often ignored.

Ines | 2022

Duct tape, tights, fibrefill

LINK: generatiesconnectiekunstenaars

Tegelijkertijd met Sprouts vindt de expositie LINK plaats met werk van kunstenaars die hun sporen al hebben verdiend: Popel Coumou, Jantien Jongsma, Floor Kahmann, Stefan Yordanov en Femmie Duiven.

Met de expositie LINK wordt een connectie gemaakt tussen het werk van kunstenaars die hun eigen koers al hebben bepaald met de net-afgestu deerde Sprouts. Voor de afstudeerders een brug naar de buitenwereld en een krachtmeting; voor de gerenommeerde kunstenaars een inspirerende ontmoeting met de jonge lichting.

In het kader van Sprouts heeft SBK een samenwerking met Arti et Amici tiae. De Sprouts expositie wordt in het voorjaar 2023 doorgezet naar Arti en daarnaast zijn alle LINK kunstenaars lid van deze bijzondere kunstenaarssociëteit. Ook krijgen alle ‘graduates’ de mogelijkheid een aantal jaren aspirant-lid te worden van Arti et Amicitiae.

Kunstenaar-fotograaf Popel Coumou (1978) speelt in haar werk met de belangrijkste elementen van de fotografie: licht, papier en de perceptie van de werkelijkheid. Door haar collages van papier gericht te belichten, voegt zij aan het papieren reliëf een derde dimensie toe. Zo komt het platte vlak tot leven. In een ruimte met hoge ramen ontstaat diepte door de naar binnen schijnende zon, op een uitgestrekt grasveld wordt een eenvoudig huisje zichtbaar, en in een donker en desolaat natuurlandschap doemen verlichte geometrische vormen op. Bij andere beelden wordt pas wanneer je goed kijkt duidelijk dat je geen life size objecten ziet maar een miniatuur stilleven van klei, met hier en daar nog een vingerafdruk. Popel Coumou heeft een voorliefde voor lege ruimtes, grafische lijnen en aan abstractie grenzende composities.

Tijdens haar opleiding aan de Gerrit Rietveld Academie experimenteerde Popel Coumou voor het eerst met het fotograferen van zelfgecreëerde reliëfs op A4 formaat. In de raadselachtige ruimtes die zo ontstaan zien we zelden personages. Toch zijn er tekenen dat er een mens aanwezig is geweest, zoals een lege stoel of een openstaande deur. Haar werken gren zen niet zelden aan abstractie. Ze onderzoekt hoeveel ze weg kan laten. Toch herkent de toeschouwer in een paar lijnen en schaduw op papier een duidelijke ruimte waar ieder moment een mens in kan stappen. Zo speelt Coumou met de werking van het brein en de herinneringen van de kijker.

115_Untitled | 2019 | Pigment print op 2 mm dibond in lijst met Art glass | oplage 5 + 2 AP | 70 x 47 cm

DuivenFemmie

De relatie tussen het menselijk lichaam en het landschap is in het werk van Femmie Duiven een steeds terugkerend thema. Tijdens haar lange wande lingen door verre en onherbergzame landschappen, laten haar gedachten of het maken van theorieën het afweten. Het gaat om het praktisch handelen en zintuiglijk waarnemen. Deze zintuiglijke ervaringen zijn voor haar een aanleiding tot beelden. Ook herinneringen aan de weidse landschappen en het boerenleven uit haar jeugd op het platteland spelen dikwijls een rol in haar werk.

“Ik geef mijn beelden een verleidelijke en uitdagende huid. Een huid die de zintuigen prikkelt. Een buitenkant die verleidt, verbergt, koestert en be schermt. Ik werk met traditioneel beeldhouwkundige principes als massa, oppervlak, inhoud. Vaak gebruik ik textiel, maar dan als een beeldhouwer, waarbij ik tegenstellingen in beeld breng als echt en namaak, cultuur en na tuur, zacht en hard. Zoals het landschap continue onderhevig is aan veranderingen en zich beweegt in een cyclus van ontstaan en vergaan, manifesteren deze processen zich ook binnen het groeiproces van mijn beeldende

Hetwerk.werk

ontstaat uit de handeling, uit het materiaal en de waarneming. Er doet zich vaak één kluwen van associaties en dingen voor die vaak per ongeluk zo gegaan zijn. Er gaat geen theorie aan vooraf. Ik bedenk de symboliek niet, die komt voort uit wat ik intuïtief doe.”

JongsmaJantien

De stijl van Jantien Jongsma is virtuoos en verhalend. Ze combineert heden en verleden in gecompliceerde zoekplaatjes waarin tijd en plaats hun logische plek verliezen. Zo ontstaat een nieuwe werkelijkheid van functio nele verwondingen, dwalende gedachten en gevoelens die verwerkt worden door de repeterende handeling van het tekenen. Het werk is emotioneel en aangrijpend, zonder sentimenteel te worden. Jongsma spaart zichzelf niet, is pijnlijk eerlijk en verrassend openhartig.

Jongsma (1965) studeerde af aan de Gerrit Rietveld Academie en woont en werkt in de Amsterdamse Slotervaart buurt, die zij regelmatig als inspiratie gebruikt in haar tekeningen, schilderijen en collages. Van dagelijkse stadstaferelen tot natuurgezichten.

Haar werk hing onder meer in het Stedelijk Museum Kampen en Museum Belvedere en is opgenomen in diverse collecties, zoals het stadsarchief van Amsterdam en verschillende privécollecties. In 2015 won Jongsma de Jeanne Oostingprijs voor figuratieve schilderkunst

Syrische tuin | 2022 | Wandkleed mixed media op katoen | 140 x 100 cm

KahmannFloor

De beelden in de schilderijen van Floor Kahmann ontleent ze aan haar da gelijkse omgeving, aan fotografie, film en herinneringen. Olieverf op linnen biedt daarin voor haar veel mogelijkheden.

Met name haar kleine schilderijen lijken een fragment te zijn van een beeld dat traag beweegt, alsof je met een camera rondloopt en terloops een foto maakt of zoals herinneringen zijn, fragmentarisch, vaag en kwetsbaar. Het beeld is een illusie, het draagt een verlangen in zich maar blijft een ab stractie. Je ziet bijvoorbeeld de zee, maar doordat het met weinig contrast geschilderd is, zie je het andere moment de belichaming van het niets.

“Ik streef ernaar dat het uiteindelijk beelden zijn met een verstilling in zich: de emotie onder de oppervlakte. Het is niet bij elk schilderij direct duidelijk wat er te zien is, het schilderij moet de aandacht zien vast te houden. De kleuren zijn eerder vermoedens van kleuren, dan dat het kleuren zijn. Soms schilder ik nat in nat, trek de verf in elkaar over in een poging de voorstelling op te laten doemen uit de verf. Of ik schilder schraal en iel waardoor verf en doek als beeld gelijk opgaan. Het gaat mij uiteindelijk om de verf op het Hetdoek.afgebeelde

en de afbeelding staan in dienst van hoe de verf zich tot het doek verhoudt, als beeld, als atmosfeer, verdeling van licht-donker en ver deling van ruimte. Ik zoek naar de voorwaarden waaraan een schilderij moet voldoen om als schilderij herkend te worden. Hoeveel meer kun je van de wereld laten zien door haar buiten beeld te laten? Hoeveel kun je weg laten zonder haar te verliezen? Nooit is het geziene exact of grijpbaar.”

YordanovStefan

Stefan Yordanov is geboren in Sofia, Bulgarije en woont en werkt in Amster dam. Hij studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie en aan de Amsterdam se Hogeschool voor De Kunsten. Yordanov experimenteert met een breed scala aan artistieke media, waaronder tekenen, collage, interactieve objecten, site-specifieke installaties en het meest recent zijn de lichtsculpturen.

De menselijke (en dierlijke) anatomie heeft een belangrijke plaats in het onderzoek van Yordanov. De kunstenaar transformeert de fysieke resten van een wezen (zijn skelet of schedel) tot een lichtgevend wezen om nieuwe mogelijke vormen van ‘leven’ te onderzoeken. Zijn spectaculaire dierlijke skeletten zijn een symbiose tussen primitieve en industriële materialen. Ze verenigen tegenstellingen in het leven, zoals de spirituele en de materialis tische wereld, natuur en technologie, leven en dood...

Bambi Twins | 2018 | Roe skulls, TL/LED Lights, electronic adapters, aluminium | 85 x 115 x 38 cm

SBK Sprouts Young Talents Award

Tijdens SBK Sprouts Young Talents reikt SBK tijdens het openingsevent twee kunstprijzen uit, waaronder de SBK Sprouts Young Talents Award.

De winnaar van de Sprouts Young Talents Award 2022 wordt bepaald door een externe jury, dit jaar bestaande uit Neil Fortune (kunstenaar) en Annemarie de Wildt (historicus en curator Amsterdam Museum). De prijs bestaat uit een solo-expositie bij één van de galeries van SBK.

De SBK Young Talent Award werd in 2021 gewonnen door Wumen Ghua.

Wumen Ghua | I bent time, come for you | 2021| Oil on canvas | 200 x 330 cm

WumenSolo-expositieGhua

Gelijktijdig met Sprouts opent de solo-expositie ‘Somehow we survived the night’ van Wumen Ghua, de winnaar van de SBK Sprouts Young Talents Award 2021.

De jury die in 2021 bestond uit Hanne Hagenaars (curator en schrijver) en Alexander Ramselaar (kunstverzamelaar en financieel adviseur culturele sector), koos unaniem voor Wumen Ghua als winnaar van Sprouts 2021. Zij omschreven haar werk met de woorden: “Werk waarvan je weet dat het zich de volgende ochtend weer op je netvlies projecteert, onderhuids kruipt. Werken die zich niet helemaal prijsgeven en dat vermoedelijk nooit hele maal zullen doen.”

Solo expositie ‘Somehow we survived the night’ Wumen Ghua’s nieuwe expositie werpt licht op begrippen als regeneratie, herboren worden en geloof. Met haar werk dat zij maakt door middel van mixed media, variërend van schilderen, tekenen, beeldhouwen en poëzie, wil Wumen een vertaling geven van onbevreesde hoop en simpelweg het le ven vieren. Op de een of andere manier hebben we allemaal de nacht over leefd en zijn we de dag in gestapt, “it is enough for the Saved to be saved.”

Wumen Ghua | We survived the night | 2020 Oil on canvas | 170 x 260 cm

SBK-Otto StimuleringsprijsHetterscheid

De SBK-Otto Hetterscheid Stimuleringsprijs is een aanmoedigingsprijs voor jonge kunstenaars om hen te ondersteunen in hun artistieke ontwikkeling. Het is een gezamenlijk initiatief van SBK en de Stichting Otto Hetterscheid. Van de winnaar wordt werk aangekocht voor in de collectie van de SBK Kunstuitleen en ook krijgt hij/zij het opeenvolgende jaar een solotentoonstelling. De stichting ondersteunt het initiatief reeds vijf jaar en heeft onlangs besloten de samenwerking wegens succes de komende jaren te Tijdenscontinuëren.deze expositie wordt het werk van de winnaar getoond in samen hang met één of meerdere werken van de kunstenaar Otto Hetterscheid. De winnaar van 2021 was Nona Mooij.

Otto Hetterscheid werd geboren in Vught in 1927. Hij studeerde aan de School voor Industriële Vormgeving in Eindhoven en aan de Kunstnijver heidsschool in Amsterdam, de latere Rietveld Academie. Aanvankelijk werkte Otto Hetterscheid enige tijd als grafisch ontwerper en al snel begon hij zijn eerste collages te maken.

‘Het werk van Otto Hetterscheid zit vol emotie. Het is poëtisch, lyrisch, expressief of juist ingetogen. Enkele forse trefzekere streken staan sterk in een stille omgeving. Ragfijne lijnen manoeuvreren zich voorzichtig door het beeld. Stukjes van een handgeschreven brief zijn nauwelijks leesbaar. Maar dat doet er niet toe, want het gaat om de sfeer die het beeld oproept. Hetterscheids werk draagt niet voor niets nooit een titel, want woorden schieten te kort. Woorden hebben hooguit een dubbele betekenis, terwijl beelden, vooral abstracte beelden, onbeschrijfelijk veel meer zeggen.’ ¹

¹ Sanneke Stigter, [Inleiding] Otto Hetterscheid 70, Otto Hetterscheid, Amsterdam 1997

Meer info: www.stichtingottohetterscheid.nl

Werk van de winnaar van de SBK-Otto Hetterscheid Stimuleringsprijs 2021: Nona Mooij

Kunst sparen,lenen,kopen

SBK Kunstuitleen & Galerie is er voor de ervaren kunstverzamelaar en de startende kunstliefhebber. SBK verhuurt én verkoopt kunst aan particulie ren en bedrijven.

Al vanaf € 6,95 p/mnd heb je bij ons toegang tot ruim dertigduizend kunstwerken die allemaal te leen én te koop zijn. Dé ideale manier om met kunst te experimenteren, want ben je uitgekeken op een kunstwerk, dan ruil je het gewoon om. En heb je het kunstwerk van je dromen gevonden, dan kun je het kopen met collectietegoed dat je tijdens het lenen hebt opgebouwd.

Wil je je interieur of bedrijf een upgrade geven met kunst, maar weet je niet hoe je daar aan begint of denk je dat je daar het budget of de knowhow niet voor hebt? En wil je kunnen kiezen uit een brede en unieke collectie? Bij SBK Kunstuitleen & Galerie kun je op een toegankelijke, no nonsense manier terecht voor unieke kunst, voor elk budget.

Colofon

Deze uitgave verschijnt naar aanleiding van de expositie Sprouts Young Talents 2022 van 29 september t/m 16 oktober 2022 in Loods 6 en SBK locatie KNSM, Amsterdam.

SBK Sprouts team: Vera AndrewJannekeManonYvonneSchoffelenPloegsmaFunckeVeermanReid

Foto’s: ©Deelnemende kunstenaars

Met dank aan: Amsterdams Fonds voor de Kunst, Pictoright, kunstenaarsvereniging Arti et Amicitiae, Stichting Otto Hetterscheid, Neil Fortune en Annemarie de Wildt.

SBK Kunstuitleen & Galerie

SBK Galerie 1 KNSM KNSM-laan 307-309 1019 LE amsterdamknsm@sbk.nl(020)Amsterdam6201321www.sbk.nl

Openingstijden galerie

Woensdag t/m zondag 11:00 - 18:00 uur