Hockey International Magazine Mei 2022

Het GRATIS magazine voor elke hockeyliefhebber

HOCKEY INTERNATIONAL Mei 2022

DE EHL-FINALES Amsterdam en Bloemendaal JONG ORANJE wereldkampioen ALEXANDER HENDRICKX Goudhaantje Pinoké

KATIA POKIDKO TUSSEN HOCKEY EN OORLOG

TICKETS ZIJN INCLUSIEF VERBLIJF & REIS

Scan de QR-code om deel te nemen

*De actie geldt tijdens play-offs 2022

WIN 2 FINALE TICKETS VOOR HET WK DAMES HOCKEY IN BARCELONA

Inhoudsopgave

Relativeren

1 2 3 4 5 6 7 8 9

Het leven van Katia Pokidko veranderde op slag door de woorden ‘Het is oorlog’

10 11 12 13

Alexander Hendrickx, het goudhaantje van Pinoké gaat de play-offs in

14 15 16 17 18 19 20 Jong Oranje wereldkampioen in ‘het vetste toernooi ooit’

21 22 23

Siegfrid Aikman als bondscoach van Pakistan: geen budget, wel plezier

24 25 26 27

leukste

et Zijn jullie h 21/22? van seizoen

team

?

Hoe doe je mee

teteam.nl of

uks via www.le - Meld je aan op!

- Geef je team

scan de QR-

code

28 29 30 Amsterdam en Bloemendaal zijn groots in de finales van de EHL

31

Maak kans op te n gekke prijze le voor het he team!!!!

32

agazine

rnationalm

hockeyinte

HOCKEY

Heb jij je met je team al ingeschreven voor ‘Het Leukste Team van Nederland’?

INTERNATIONAL Colofon Bladmanager Ingmar Kuper Hoofdredactie Eric Korver Fotoredactie Frank Uijlenbroek Redactie René van Hattum, Eric Korver, Rijcko Treep Natasja Weber Fotografie World Sport Pics Vormgeving Studio Konijn Druk Rodi Rotatiedruk BV Oplage 25.000 Verspreiding Via 150 grootste hockeyclubs en digitaal via alle clubs.

Verschijning Maandelijks Redactie 06 55 86 64 41 Mail eric@korvermedia.nl Commercie 06 23 88 44 22 Mail ingmar@hockey internationalmagazine.nl Uitgevers Korver & Kuper Uitgevers AB Hofmanweg 5A 2031BH Haarlem 06 23 88 44 22 www.hockeyinternationalmagazine.nl

FFU/WorldSportPics Vermeerstraat 1 7731SM Ommen 06 51 21 56 78 www.worldsportpics.com

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Druk Rodi Rotatie Druk Visseringweg 40 1121AT Diemen 020-398 0808 Hockey International is een uitgave van Korver & Kuper Media i.s.m. WorldSportPics. Hockey International werkt milieuvriendelijk en verantwoord.

Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

Natuurlijk, we hebben met de Nederlandse hockeysport een geweldige maand achter de rug. De grootste talenten van het land deden eerst succesvol een greep naar de wereldtitel en vervolgens toonden Amsterdam en Kampong zich ook nog eens de beste clubteams van Europa.

Fantastisch.

Maar vervolgens zit je tegenover Katia Pokidko, hockeyster uit Oekraïne, die nu al ruim twee maanden moet leven met het besef dat er in haar thuisland een oorlog gaande is. Een oorlog waar niemand in Oekraïne om heeft gevraagd, maar een oorlog waarvoor iederéén in Oekraïne wel de prijs betaalt. Een oorlog waarin inmiddels duizenden onschuldige mensen het leven hebben gelaten en een veelvoud daarvan gewond is geraakt of alle bezittingen heeft verloren.

De verschrikkingen van die oorlog krijgen we elke avond in onze huiskamers. En deze keer is het allemaal niet ver van ons bed, maar op tweeduizend kilometer van huis. Net zo ver als Zuid-Spanje.

Het verhaal van Katia Pokidko is indrukwekkend. Ze maakt duidelijk hoe zwaar het is zo ver bij je familie vandaan te zijn en niets te kunnen doen. Hoe zwaar het is steeds in onzekerheid te leven over de veiligheid van je naasten. En ze maakt duidelijk dat het opbloeiende Oekraïense hockey weer helemaal is teruggeworpen.

Als je dat hoort, kun je eigenlijk maar één ding.

Relativeren.

Want vanzelfsprekend is het prachtig dat de meiden van Jong Oranje een geweldig toernooi hebben gespeeld in het Zuid-Afrikaanse Potchefstroom. Dat ze daar alle rivalen hebben opgerold, tot in de finale Duitsland aan toe, en dat ze hebben laten zien dat het met het perspectief van Nederland als hockeyland in ieder geval bij de dames wel goed zit.

En natuurlijk hebben we in eigen land genoten van de finales van de Euro Hockey League. Een feestje, zoals we dat graag weer eens wilden vieren. Een zinderende Hollandse finale tussen Amsterdam en Den Bosch, en ook nog eens een voortzetting van de hegemonie in Europa door Bloemendaal. Ook dat was een bevestiging: dat we in Nederland nog steeds de beste competities ter wereld hebben.

Maar toch, toch kijk je er met andere ogen naar als je beseft wat er in Oekraïne gebeurt. Je relativeert en bedenkt dat het oude gezegde inderdaad veel waarheid herbergt. Sport is daadwerkelijk de belangrijkste bijzaak van de wereld. Prachtig, fantastisch, meeslepend en emotioneel. Maar wel bijzaak.

Neemt niet weg dat we met z’n allen mogen genieten van die bijzaak, want die symboliseert ook de vrijheid en de vrede waarin we hier leven. Wij kúnnen en mógen nog sporten, en dat voorrecht moeten we koesteren.

Laten we hopen dat dit ook snel weer zo is voor de mensen in Oekraïne, de hockeyers daar én voor Katia Pokidko.

Veel leesplezier!

Team Hockey International Eric Korver Ingmar Kuper Frank Uijlenbroek

Hockey International is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGM-MZ:2011.01.02

Mei 2022 - Hockey International - 3

Katia Pokidko als keepster van Oekraïne. ,,Door deze oorlog merk je goed dat de hele hockeywereld één grote familie is.’’

(Foto WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

Oekraïense keepster Katia Pokidko vindt steun bij Alliance

Tussen hockey en

door Eric Korver et leven van Katia Pokidko veranderde abrupt op de ochtend van 24 februari.

Thuis in Voorburg werd ze gewekt door haar echtgenoot met de woorden die ze niet wilde horen: ‘Er is oorlog in Oekraïne’. Sindsdien wordt de keepster van Alliance heen en weer geslingerd tussen haar hockeyleven en de keiharde realiteit in haar thuisland.

H

De naam van Katia Pokidko doet waarschijnlijk niet meteen een belletje rinkelen bij de hockeyliefhebbers in Nederland.

Begrijpelijk. De jonge Oekraïense is nu ongeveer vijf jaar in ons land, maar speelde haar wedstrijdjes tot nu toe in betrekkelijke anonimiteit. Ze kwam naar ons land om een betere keepster te worden, vertelt Pokidko. Eerst streek ze neer bij Evergreen in Maassluis, een relatief kleine club. Maar inmiddels is ze bezig aan haar derde seizoen bij overgangsklasser Alliance.

Katia Pokidko (22) schuift aan in een thee-

oor log

huis naast het typisch Hollandse gemaal van Cruquius. Spijkerbroek, kleurig t-shirt en de haren opgebonden. Ze doet haar verhaal in het Engels, ook al kan ze steeds beter omgaan met Nederlands. ,,In ieder geval lezen lukt wel’’, zegt ze met een lach.

Pokidko gold in Oekraïne als een talentvol keepster. Ze schopte het tot wat selecties en maakte het laatst deel uit van de nationale ploeg onder 21 jaar. Maar hockey in Oekraïne is onvergelijkbaar met Nederland. ,,We hebben zo’n vijf clubs voor vrouwen, wel meer voor mannen. Maar er zijn amper genoeg velden. In mijn stad is één wat kleiner veld voor vrouwen, In Vinnitsa is een standaard veld voor de mannen, en dan hebben we nog een standaard veld in Borispol. Dat is het. In de hoofdstad Kiev is bijvoorbeeld nog geen hockey. Daar werkte de federatie hard aan, om meer locaties door het hele land te krijgen.’’

Competitie Veel teams zijn er niet. ,,Eigenlijk niet eens genoeg om een competitie te spelen. En concurrentie is er ook nauwelijks. Er is één

4 - Hockey International - Mei 2022

ploeg die veruit de beste is van allemaal en altijd kampioen wordt. Daarna komen er twee die altijd om de tweede plaats spelen en de rest bestaat gewoon uit speelsters die willen leren en beter willen worden. Maar omdat er niet voldoende velden zijn ontbreken de mogelijkheden om meer clubs op te richten en de competitie groter en beter te maken.’’

Pokidko wilde meer, had ambities. En ze voelde al jong dat ze niet in Oekraïne kon blijven als ze die wilde verwezenlijken.

Daarom trok ze als tiener naar Nederland en belandde bij Evergreen. Daar wilde ze vooral veel spelen. ,,Ik had wedstrijdervaring nodig. In Oekraïne was ik de tweede keepster, maar wedstrijden speelde ik niet veel. Dat wilde ik nu wel. Daarom speelde ik ook nog in het tweede damesteam. Ik wilde zoveel mogelijk wedstrijden spelen. In het tweede jaar trainde ik bij verschillende clubs, maar uiteindelijk wilde ik hogerop. Ik wist dat ik dat niveau aankon.’’

Door een post op Facebook belandde ze bij Alliance. Lachend: ,,Van de vierde klasse naar de overgangsklasse, dat was wel een enorme stap.’’

Maar er waren meer enorme verschillen.

Eigenlijk, zegt Pokidko, was álles anders. ,,Alleen al de velden. Zo véél. Evergreen is een kleine club, maar heeft wel twee velden. Ik wist niet wat ik zag. Van dat soort velden hebben we er twee in heel Oekraïne. En dan kom je bij Alliance waar ze vijf velden hebben. Ik kon het niet geloven. Maar niet alleen dat. Het hockey, het niveau hier. Ik moest overal aan wennen.’’

Betere keepster Pokidko bereikte echter wel wat ze wilde.

In ons land wordt ze inderdaad een betere keepster. ,,Elk seizoen maak ik stappen, daar ging het me om. En er is nog steeds ruimte om te verbeteren, ook qua niveau.

Nu spelen we nog overgangsklasse, maar misschien is dat volgend jaar anders en wordt het dan promotieklasse. Ook het nationaal team kan naar een hoger niveau, maar ik doe alles stap voor stap.’’

Ze was de eerste keepster in het nationale team onder 21 jaar, maar werd vorig jaar te oud voor die groep. ,,Ik werd opgenomen in de selectie voor het Oekraïens elf-

tal en hoopte de concurrentie aan te gaan met de eerste keepster. Maar het toernooi dat we wilden spelen werd geschrapt vanwege corona. Hetzelfde gebeurde vervolgens bij de nationale indoorselectie.

Nu word ik hier beter om straks te kunnen vechten voor mijn plek in het nationaal team.’’

Voorlopig komt het daar niet van. Pokidko heeft inmiddels heel andere zorgen.

De oorlog in Oekraïne heeft haar leven op z’n kop gezet, en hockey heeft in haar gekwelde thuisland even geen prioriteit. Over het mannenteam weet ze weinig. ,,Die mochten Oekraïne niet verlaten, maar schijnen nu wel te bekijken of ze later dit jaar de kwalificaties voor het EK kunnen spelen. Dat willen ze heel graag.

De speelsters van onder 16, onder 18 en onder 21 verblijven nu door heel Europa.

Onder 21 was in Nederland, maar zit nu even in Spanje. Het nationale team zit in Italië. Dat is wel mooi. Al die federaties helpen. Duitsland, Tsjechië, Polen, Oostenrijk, Nederland. Zelfs kleine federaties als Portugal en Hongarije. Ze brengen ze onder, verzorgen ze. Zo bijzonder. Dan zie je ook dat we in de hockeysport één grote familie zijn. Van alle kanten komt hulp, zoals ook tijdens de EHL in Amsterdam. Geweldig. Zóveel mensen die willen helpen, mensen die we nooit hebben ontmoet zelfs. Daar zijn we enorm dankbaar voor.’’

Vriendinnen De ploeg onder 21 jaar vond aanvankelijk onderdak in het clubhuis van Victoria in Rotterdam, maar kwam eind maart ook naar Alliance, een initiatief van de club van Pokidko. ,,Ik had natuurlijk al eerder contact met ze, al vanaf de eerste dag dat ze in Nederland waren. Ik ken de meeste meiden, heb zelf met een paar gespeeld, er zitten vriendinnen bij, en ook de coaches ken ik. Het was gek die meiden te zien. Sommigen hadden een week gereisd uit de bosgebieden van Oekraïne, meiden uit mijn stad deden er drie dagen over om bij de grens te komen. Daar doe je normaal ook wel vijftien uur over, maar geen drie dagen.’’

Sommige van die speelsters hadden geluk en waren al in het buitenland. Zij hadden hun spullen, stick en schoenen bij zich. Anderen moesten echt vluchten uit Oekraïne. ,,Die hebben echt in alle haast wat gepakt, hebben alleen een rugzak bij zich, meer niet.’’ En één van de meiden had een engeltje op haar schouder, vervolgt ze. ,,Zij komt bij mij uit de stad.

Een raket sloeg in haar

Katia Pokidko: ,,De eerste dagen zat ik alleen maar aan de telefoon, contact zoeken met familie en vrienden. Bellen, berichtjes.’’ (Foto’s WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

,,Het belangrijkste dat ik nu kan doen, is mijn ouders financieel steunen. Dat deed ik al voor de oorlog, maar nu nog meer.’’ straat in. Alle ramen sneuvelden en het huis naast haar huis was volledig verwoest. Zij heeft écht geluk gehad.’’

Pokidko komt uit Soemy, een stad in het uiterste oosten van Oekraïne, dichtbij de grens met Rusland en een uurtje of vier rijden verwijderd van Charkov. ,,Naar de maatstaven van Oekraïne is Soemy een kleine stad, maar als je het vergelijkt met Nederland is het ongeveer gelijk aan Den Haag, met zo’n driehonderdduizend inwoners. Toch is het rustig en gezellig.’’ Gezellig Ze leefde er een goed leven. Want Soemy was dan wel een stad, het gevoel was gelijk aan dat van een dorp. ,,Als je naar het centrum ging, zag je daar alle mensen die je kent. En zeg iets tegen iemand, dan weet binnen de kortste keren de halve stad dat. Want iedereen kent iedereen. De zomers in Soemy zijn mooi en gezellig, met veel mensen, straatmuzikanten op de brug en je vrienden altijd in de buurt. Het was echt heel fijn daar te wonen.’’

Pokidko was er voor het laatst in augustus. ,,Ik had mijn studie afgerond en moest mijn diploma van de universiteit ophalen.

Daar heb ik de andere meiden nog gezien.

We hebben gezellig koffie gedronken en bijgepraat. Dat was een half jaar geleden.’’

Nooit kon ze vermoeden dat ze een paar maanden

later zou worden gewekt door haar Nederlandse echtgenoot met de mededeling dat de Russen die ochtend Oekraïne waren binnengevallen en dat er oorlog is.

Bizar, zegt ze. ,,Je wilt niet wakker worden en horen dat er oorlog is in je thuisland.’’

Ze had ook niet gedacht dat het zover zou komen. ,,Ik dacht dat ze zouden praten en dat er niet echt iets zou gebeuren.’’

Emotie De eerste dagen waren een gekkenhuis, vervolgt ze. Veel emotie, veel onzekerheid. ,,Ik zat alleen maar aan de telefoon, contact zoeken met familie en vrienden.

Bellen, berichtjes. En het nieuws volgen.

Ik volgde alles. Ook dat was bizar. Dan gebeurde er van alles op de straten waar je zelf normaal doorheen liep op weg naar een training of zo.’’

De eerste zorg gold natuurlijk haar familie.

Haar ouders wonen nog in Soemy, net als haar grootouders en verdere familie. ,,We hebben contact’’, vertelt Pokidko.

,,Bijna elke dag nu, dat gaat goed.’’ Ze drong er bij haar ouders op aan Oekraïne te verlaten. ,,Vanaf de eerste dag heb ik dat gezegd. Pak alles en ga, ga, gá. Maar mijn vader kan het land niet uit. Hij is 55 jaar en mannen tussen de 18 en 60 jaar mogen niet weg. En mijn moeder wil niet weg zonder mijn vader en mijn grootouders niet zonder hen. Dus omdat mijn vader niet weg kan, zit de hele familie daar nog. Ik heb ze nog gezegd naar het westen te gaan, naar een veiliger gebied.

Maar ze hebben besloten te blijven. Mijn vader is een koppige man. Ik weet het niet, denk dat hij zelfs zou willen blijven als hij wel weg mocht.’’

Vervolg op pagina 7

Wat iemands sport ook is...

Geef het cadeau, met de Sports Gift Card!

O.A. TE BESTEDEN BIJ

RACEPLANET.NL

O.A. TE KOOP BIJ én via www.sports-giftcard.com

Florian Fuchs zoals ze hem bij Bloemendaal zo vaak hebben gezien, wervelend langs in dit geval Kampongs Lars Balk. ,,Met elke wedstrijd wordt het emotioneler.’’ (Foto WorldSportPics/Koen Suyk)

Vervolg van pagina 5 Ze probeerde op alle manieren op de hoogte te blijven, ook via allerlei lokale kanalen met nieuws uit Soemy. ,,Die eerste twee weken las ik álles. Lokaal, telefoon, CNN, alle nieuwsnetwerken. Maar ik werd gek. Het was te veel. Ik kon van hieruit niets doen en door alles te lezen voelde ik mezelf alleen maar slechter. En ik vergat bijna mijn leven hier. Werk, hockey, ik kon me daar amper op focussen. Uiteindelijk ben ik gestopt met lezen van het nieuws en heb ik me gericht op bepaalde dingen.

Dan is het makkelijker.’’

Afleiding Hockey helpt ook. Pokidko merkt hoe ze zich op het veld even kan ontworstelen aan de realiteit, al was dat niet meteen zo. ,,In de eerste week was het al moeilijk om mijn spullen te pakken, om te gaan trainen als er thuis vreselijke dingen gebeuren. Maar ik merkte dat hockey ook afleiding werd. Elk moment dat ik op het veld sta, probeer ik te vergeten wat er buiten dat veld gebeurt. Ik leef dan echt in het moment. Die training is nu, hockey is nu.

Zo ga ik door. En zodra ik buiten dat veld kom, word ik toch weer overvallen door emoties. Het is net alsof ik voor anderhalf, twee uur even uit het echte leven stap.’’

Ze spant zich wel in om te doen wat ze kán doen. ,,Samen met buren en anderen zorgden we dat er tassen met hulpgoederen naar Oekraïne gingen, met Alliance, ouders en sponsors brachten we geld bij-

een voor de vrijwilligers in de regio van Soemy. We deden veel, maar nog voelde het niet als genoeg.’’

De belangrijkste steun voor haar ouders is financiële hulp. ,,Dat deed ik al voor de oorlog, maar nu nog meer. Dat is goed op deze manier, want ik weet ook dat veel financiële hulp niet bij de mensen komt.

Een paar weken geleden kregen mijn ouders ook humanitaire hulp, met een voedselbox en spullen. Dat voelde goed.’’

Maar financieel ondersteunen terwijl in Nederland alles duurder wordt, moet ook niet makkelijk zijn. Valt mee, zegt ze. Het valutaverschil tussen de euro en de grivna is groot. Vijftig euro hier of daar maakt een enorm verschil.’’

Gevaarlijk Momenteel is het in de regio rond Soemy wat rustiger, vertelt Pokidko. ,,Soms nog wel gevaarlijk omdat het heel dicht bij de grens ligt. Vooral in de dorpen bij de grens is het gevaarlijk, maar in de stad is het nu rustiger. Dat was anders toen de stad omsingeld was. Dat was een onzekere tijd, waarin ik steeds maar aan het checken was bij familie en vrienden of ze in orde waren. Maar dat is voorbij. Er zijn vrijwel geen Russische soldaten meer. Het is er nu veiliger, maar niet veilig. Ik denk dat in de stad zeventig procent van de mensen weer een redelijk normaal leven leidt. Zelfs de bioscoop is weer open. Mensen proberen echt de draad weer op te pakken.’’

Wat resteert, is het gevoel van ongeloof en onrechtvaardigheid. En ook boosheid.

,,Ongelooflijk dat je in 2022 een oorlog hebt op tweeduizend kilometer van hier’’, zegt Pokidko fel. ,,Het was al raar toen ik nog in Soemy woonde en er oorlog was in de Donbas, wat maar zevenhonderd kilometer bij ons vandaan is.’’ Ze zwijgt even. ,,Weet je waar veel Oekraïners nu bang voor zijn? Dat er hetzelfde gebeurt als in de Donbas, in Donetsk en Luhansk.

Daar wilde in het begin ook iedereen helpen, maar stopte die hulp uiteindelijk en gebeurde er acht jaar niets. Daar zijn ze bang voor. Al lijkt dit anders, omdat dit de hele wereld raakt.’’

den van Oekraïne onder 21, die weg zijn bij Victoria en inmiddels in een opvangcentrum verblijven. ,,Ik denk dat ze ons allemaal komen aanmoedigen. Daar kijken ze ook naar uit, want ze volgen ons op de voet. Weten precies waar we staan en tegen wie we spelen. Ze kennen mij natuurlijk en steunen mij, maar zijn ook enorm dankbaar voor wat Alliance voor hen heeft gedaan.’’

Tweede familie

Trots Ze is nu vooral trots. Trots op haar land en trots op de mensen. ,,Op elke soldaat, op elke vrijwilliger, zelfs op iedereen die daar nu gewoon is en misschien moet schuilen en niets kan doen. Maar ze zijn daar. Als je dan ziet dat gewone mensen voor tanks gaan staan, dat mannen met blote handen mijnen van de wegen halen zodat het verkeer weer kan rijden, als je de verhalen hoort over daden die hier onbelicht blijven. Gewone burgers zijn helden geworden. Dat maakt mij trots.’’

Katia Pokidko probeert zich nu weer te richten op hockey, op het slot van de competitie, waarin er voor haar club Alliance nog wel wat te halen valt. De club uit Heemstede staat op de tweede plaats, een punt achter koploper Almere. Sleutelwedstrijd wordt de pot tegen Schaerweijde, de nummer drie. Daar verwacht Pokidko steun uit onverwachte hoek, van de mei-

Zij voelen hetzelfde dat Katia Pokidko al drie jaar voelt. ,,Alliance is mijn tweede familie, al vanaf de eerste dag hier. Ze hebben me meteen deel van het team laten voelen, hebben me echt geholpen.

Als ik een slechte dag heb, als ik emotioneel ben, ben ik bij Alliance niet bang dat te tonen. Ik weet dat ze me steunen. Dat waardeer ik echt enorm, want vooral in het begin van de oorlog heb ik het regelmatig moeilijk gehad.’’

Net als miljoenen Oekraïners hoopt ze dat er snel een vrede komt en ze weer terug kan naar haar vaderland. Familie bezoeken, op vakantie. Zoals ze deed voor deze oorlog. ,,We gingen er zelfs op wintersport. Oekraïne heeft zoveel te bieden en is veel meer een Europees land dan veel mensen denken. Ik hoop dat mensen dat nu zien, dat Oekraïne op een dag deel kan uitmaken van Europa, van de Europese Unie. Want ons land kan veel geven aan Europa, en andersom. Als dat besef is ontstaan tijdens deze oorlog, is dat nog een klein lichtpuntje.’’

Mei 2022 - Hockey International - 7

Oud(ste)-international Jeanne Hogestijn speelde een leven lang voor Be Fair

Eeuwig trouw aan

haar club Jeanne Hogestijn: ,,Wij hadden niet zulke trips als nu, gingen niet naar Zuid-Afrika, India of Argentinië. Toen was het Schotland, Wales, Engeland, Duitsland en Frankrijk. Ook leuk hoor.’’

(Foto aangeleverd)

’t Spandersbosch: eeuwling met roemrucht verleden De Hilversumse hockeyclubs Be Fair en Kameleon gingen in 1994 samen verder als ’t Spandersbosch. Die twee clubs dateren echter al van 1922 en 1923, een eeuwling dus, met een bijzondere geschiedenis. Vier broers Terlingen tegelijk in het eerste herenteam, waarvan twee internationals, Theo (91 keer) en Jos (21 keer). Zus Bea droeg ook achttien keer het oranje. Ton Richter, als keeper in 1948 brons in Olympisch Londen.

Hij kreeg van alle Pakistani een stick en keepte daarmee tot zijn tachtigste in de veteranen. Toen waren de sticks op.

De club ook waar alle acht de Van ’t Hekjes – inclusief Tom en Youp – begonnen, uitgegroeid tot een roemrucht hockeygeslacht.

En wat te denken van Jeanne Hogestijn, van 1946 tot 1959 vaste keus in Oranje. Onverwoestbare linksback.

Voor het jubileummagazine dat de club maakt ter gelegenheid van het 100jarig bestaan sprak verslaggever René van Hattum uitgebreid met de 97-jarige oud(ste)-international van Be Fair. Een geheugen als een jonge meid.

Op 25 en 26 juni viert ’t Spandersbosch het 100-jarig bestaan echt, onder meer met een reünie: aanmelden kan trouwens via: reunie100@spandersboch.nl.

Het eerste damesteam gan Be Fair in april 1961, met vijf (ex)-internationals: Jeanne Hogestijn, Bea Terlingen, Mia van Erven Dorens, Jeanneke van ‘t Hek en Elly Bleekemolen.

door René van Hattum aar lach schatert diverse keren door de zonovergoten Engelse landschapstuin aan de Bussumse Alberdingk Thijmlaan.

De ontmoeting met Jeanne Hogestijn is een bijzondere. De benen mogen het dan niet zo goed meer doen, de geest is glashelder. Een als kort bedoeld vraaggesprekje met de oud(ste)-international van Be Fair loopt uit op anderhalf uur herinneringen ophalen. Met tenslotte een ‘ik zie je weer als ik honderd word’. Dat is over drie jaar.

H

Het is sowieso een bijzondere ontmoeting; Jeanne Hogestijn, 97 dus, was ‘gymjuf’ op mijn middelbare school, het Bussumse Vitus College. Mijn zus had les van haar, wij, haar vier broers, niet. ,,De meisjes hadden les van vrouwen, de jongens van mannen’’, verklaart ze. Had ik nooit eerder bij nagedacht.

Wist ik als puber veel dat ze gelouterd hockey-international was. Van 1946 tot en met 1959 29 keer in Oranje, waarvan een aantal jaren als aanvoerder.

Wist ik veel. Wij waren een volleybalfamilie, geen hockeyers. Verschillende werelden.

Ik was er waarschijnlijk ook nooit achter gekomen als mijn vrouw en kinderen 28 jaar geleden niet waren gaan hockeyen bij ‘t Spandersbosch, de opvolger van Be Fair, óf als we het magazine voor het 100-jarig bestaan niet waren gaan maken.

Dan kun je ineens niet meer om Jeanne Hogestijn heen. Haar neefje, Willem Jan, legde de eerste steen voor het huidige clubhuis. Haar twee broers, Huub en Cok, waren beiden voorzitter. En Jeanne? Die speelde tig jaren in Be Fair dames 1, dertien jaar in Oranje, was daarna begeleider van Nederlandse jeugdteams, leidde hockeykampen en zat in de elftalcommissie voor het Nederlands vrouwenteam. ,,Er was in die tijd ook wel een bondscoach, maar de elftalcommissie en later

de selectiecommissie, wees aan wie er in het Nederlands team moesten. Wij dus.

Zo ging dat toen.’’ Ze lacht breeduit. ‘Juf’ Hogestijn hield er een lidmaatschap van Verdienste van de KNHB aan over.

Wembley Maar mooier zijn de herinneringen. ,,Al hadden we natuurlijk niet zulke trips als nu. Wij gingen niet naar Zuid-Afrika, India of Argentinië. Toen was het Schotland, Wales, Engeland, Duitsland en Frankrijk, maar ook leuk hoor. Wij hebben nog op Wembley gespeeld, het oude Wembley hè, niet dat van nu. Het grasveld was zó mooi, alsof het een golfgreen was. Het was net kunstgras. Er stond daar in de kleedkamer zo’n enorm bad waar je met z’n allen in kon. Van onze begeleider ’Jonkhéér Quarles van Ufford’ mochten we de dag voor de wedstrijd tegen Engeland niet in bad, dat zou slecht zijn voor je spieren. Na die wedstrijd lagen we direct met z’n allen in dat enorme bad. Onze ‘jonkhéér’ was er toch niet bij. Er was wel een nadeel aan Engeland; we konden nooit van ze winnen. Op de Engelse scholen was hockeyen verplicht, die vrouwen waren gewoon beter. Ik herinner me een wedstrijd dat ik net zo goed niet had kunnen meedoen; ik speelde best goed, maar die linksbuiten was zo snel, die kon ik met geen mogelijkheid bijhouden.’’

Jeanne Hogestijn was ‘een goeie linksback.’ ,,Dat stond na de wedstrijden ook meestal in de krant, dus dan zal het wel zo zijn.’’

En plichtsgetrouw. Verdedigers verdedigden. Bijna dertig interlands, nul doelpunten gemaakt.

Maar goed ook trouwens dat ze toen niet naar Zuid-Afrika of Argentinië gingen. ,,Toen was er nog geen postcodeloterij die sponsorde of zoiets als een NOC*NSF-status. Wij moesten zelf geld inzamelen. Voor de wereldspelen van 1959 in Amsterdam moesten we zelf geld bij elkaar brengen.

We verkochten blocnotes. Die had je van honderd en vijftig blaadjes, wij verkochten

die van vijftig voor blocnotes van honderd, die leverden meer op en niemand ging natuurlijk de blaadjes tellen.’’ Die wereldspelen mochten overigens geen WK heten. ,,Van de Engelsen niet. Er mocht ook geen winnaar worden uitgeroepen. Het was dus gewoon leuk als je won.’’

Woestenij Nog gevoeliger lag de wedstrijd van 30 oktober 1955 in Berlijn. ,,Het was de eerste keer dat we na de oorlog weer in Duitsland speelden. Dat werd door hen enorm gevierd en we werden ongelofelijk gefêteerd.’’ Maar de meeste indruk maakte het bezoek aan Checkpoint Charly, de grens tussen toenmalig Oost- en West-Duitsland. ,,Aan Oost-Duitse kant was alles nog één grote platgebombardeerde woestenij terwijl aan de Kurfürstendamm aan WestDuitse kant alles alweer was opgebouwd en de winkels volop draaiden.’’

Ze had sowieso iets met Duitsland. Haar vader had in Wuppertal gevangen gezeten, in een knoopjesfabriek, in de cel naast Titus Brandsma. ,,Ze moeten samen hebben gelucht. En aangezien Titus Brandsma in mei door de Paus heilig is verklaard straalt iets van die heiligheid ook op mijn vader en mij af.’’ Daar is die lach weer.

Als het vat eenmaal borrelt, dan borrelt er veel naar boven. Jeanne Hogestijn kon ook aardig piano spelen en zingen. Dus zette ze als aanvoerder van Oranje op de feestavond van hun Schotse gastgevers een mooi Schots lied in: ‘Auld Lang Syne’, prachtige Schotse ballade. Iedereen pakte de hand van de ander en zong volop mee.

Maar toen ik klaar was, stond iedereen op en ging weg.’

Wat ze niet wist, was dat het lied traditioneel gezongen wordt als afsluiting van een Burns supper, een typisch Schots diner.

Wat ze ook niet wist was wie Robert Burns was, de beroemdste dichter van Schotland, schrijver van ‘Auld Lang Syne’. ,,Dat was ook wel een beetje jammer.’’

Nog een mooie. ,,In die jaren speelden er

vier broers Terlingen en vier Bleekemolens in Heren 1 van Be Fair. In die tijd kwamen er vaak Engelse teams bij ons. Nadat ze de eerste vier Terlingens voor de wedstrijd een hand hadden gegeven dachten ze dat ‘Terlingen’ zoiets betekende als prettige wedstrijd. Dus zeiden ze dat na die eerste vier Terlingens tegen iedereen terug.’’

Dierenasiel En oh ja; het dierenasiel. Ook zoiets. Be Fair had na de oorlog tijdelijk geen clubhuis.

Dat was opgestookt in de hongerwinter. ,,Wij moesten ons verkleden in het dierenasiel, tussen de blaffende honden.’’ Pas in 1954 was het nieuwe clubhuis gereed.

Waar vooral Be Fair-mannen in hun beste dagen naar ’grotere’ clubs vertrokken en van daaruit Oranje haalden, bleef Jeanne Hogestijn Be Fair altijd trouw. ,,Ik ben trouw aan mensen, aan clubs én aan mijn huis. Ik woon hier al 88 jaar. Er werd ook in die tijd al gezegd ‘als je hogerop wil, moet je eerste klasse spelen’. Ben ik nooit mee bezig geweest. Het was heerlijk elke zondag op Be Fair. Mijn broers zwaaiden de scepter en we deden het nog goed ook.’’

Wanneer ze stopte met spelen? Dat is onduidelijk. Ze begon in ieder geval pas laat. ,,Mijn ouders waren heel streng. Ik mocht pas beginnen na mijn eindexamen, toen ik 18 was. De jongens mochten wel veel eerder. Ik heb in ieder geval tot mijn vijftigste gespeeld, in dames 3. En daarna nog lang gefloten.’’

Oké, een laatste anekdote dan nog. ,,Wij hadden Indiase trainer; Norris, héél katholiek. We gingen op toernooi naar Duitsland en zijn eerste zorg was niet de wedstrijd, maar dat we eerst naar de kerk gingen.’’

En zit er nergens iets van spijt of jammer dat? ,,Jawel, ik had graag een keer aan de Olympische Spelen meegedaan.’’ Daarvoor werd Jeanne Hogestijn veel te vroeg geboren. Pas in 1980 zou het vrouwenhockey Olympisch worden.

Mei 2022 - Hockey International - 9

DÉ HOCKEYCOMPETITIE DIE ZAKELIJK NEDERLAND MET ELKAAR VERBINDT De Deloitte ZOMERCOMPETITIE is hét sportevenement voor bedrijven in Amsterdam, Rotterdam en Utrecht.

Het verbindt zakelijk Nederland op een informele wijze door middel van sport, professioneel netwerken en entertainment.

Niet voor niets hanteren wij met trots het motto “Meer dan alleen sport!”. Ons doel is om sport op een laagdrempelige manier te koppelen aan informeel netwerken en gezelligheid voor collega’s.

Voor informatie en inschrijven ga naar WWW.ZOMERCOMPETITIE.COM

Speelsteden Amsterdam Rotterdam Utrecht De Deloitte ZOMERCOMPETITIE is mede mogelijk gemaakt door:

10 - Hockey International - Mei 2022

Alexander Hendrickx voor tweede seizoen op rij topscorer hoofdklasse

Goudhaantje van Pinoké

door Rijcko Treep e doelpuntenmachine van Alexander Hendrickx draaide ook dit seizoen op volle toeren, met 25 doelpunten uit 22 wedstrijden. De Belgische strafcornerspecialist kroonde zich voor het tweede achtereenvolgende seizoen tot topscorer van de hoofdklasse en heeft daarmee een belangrijk aandeel in het successeizoen van Pinoké, dat zich voor het eerst in de geschiedenis plaatste voor de play-offs. Een fraaie prestatie, vindt het goudhaantje van PInoké. ,,Maar dit is zeker niet het einddoel.’’

D

De strijd om de landstitel barst straks los. Wat betekent deelname aan de play-offs voor een club als Pinoké? ,,Heel veel. Dat zag je wel aan alle mensen op de club die emotioneel werden toen we het play-off-ticket hadden veiliggesteld. Ook voor ons als team is dit een hele mooie beloning, zeker na vorig seizoen toen we de play-offs op één punt misliepen. Dit voelt toch een beetje als revanche.’’

Jullie nemen het in de halve finale op tegen Amsterdam. Hoe schat jij de kansen in? ,,We hebben dit seizoen tegen alle topteams vrij goed gepresteerd, dus alles is mogelijk. Het zijn wedstrijden op het scherpst van de snede en het is de kunst om tijdens zulke wedstrijden te pieken.

Met het bereiken van de play-offs hebben we ons eerste doel dit seizoen bereikt, maar dit is nog niet wat we écht willen. We hebben onszelf de kans gegeven om mee te strijden om de landstitel en die kans moeten we met beide handen proberen aan te grijpen.’’

Het lukte Pinoké nooit eerder dertien competitiewedstrijden in één seizoen te winnen en als tweede te eindigen in de competitie. Kun je uitleggen waarom het dit seizoen allemaal de goede kant op valt?

,,Het is een project van meerdere jaren.

Toen ik een paar jaar geleden hiernaartoe kwam, kwamen we nog niet in de buurt van de play-offs. Door de jaren heen zijn er zowel op mentaal als fysiek vlak stappen gemaakt en door de goede jeugdopleiding zie je dat de talenten steeds meer komen bovendrijven. Een ander belangrijke reden is dat we al jaren nagenoeg met dezelfde spelers werken. Als de kern van een team samenblijft, raak je steeds beter op elkaar ingespeeld.’’

Zelf ben je ook aan een ijzersterk seizoen bezig getuige je 25 doelpunten. Dat zijn geen slechte cijfers voor een verdediger. ,,Het gaat inderdaad vlot dit seizoen, maar dat heb ik mede te danken aan mijn teamgenoten. Als zij geen strafcorners krijgen, kan ik ze ook niet binnenpushen. Natuurlijk is het een pure kwaliteit van mij om de bal in het doel te schieten, maar de aangever moet de bal goed aangeven en de stillegger moet de bal goed stilleggen.

Het is echt een teameffort.’’

Voor jouw teamgenoten moet het ook wel een lekker gevoel zijn als ze een strafcorner hebben versierd, wetende dat jij ze vaak benut. Voel je dat vertrouwen? ,,Het is alom bekend dat een strafcorner een belangrijk onderdeel is in de hockeysport en daarom probeer ik ze extra te motive ren. Als een teamgenoot

Alexander Hendrickx doet voor Pinoké wat hij het beste kan: strafcorners inschieten. ,,Het grappige is dat ik zelf nooit zie waar de bal belandt.’’ (Foto WorldSportPics / Koen Suyk)

een strafcorner versiert en ik scoor, trakteer ik diegene op een gin-tonic. Het is een kleine motivatie voor de spitsen om een voetje van de tegenstander te zoeken als ze in moeilijkheden zitten en voor mij is het leuk om iets terug te geven. Zij blij, ik blij.’’

Van de 25 doelpunten heb je er 23 uit een strafcorner gescoord. Wat is jouw geheim? ,,Ik heb geen geheim, behalve dat ik op heel jonge leeftijd ben begonnen met het pushen van strafcorners. Ik vond het stoer om de bal de lucht in te krijgen en oefende heel vaak op het grote doel. Verder heb ik veel verschillende strafcornerspecialisten gehad die mij adviezen gaven en in combinatie met de juiste fitnessoefeningen denk ik dat ik de strafcorner goed ontwikkeld heb. Tegenwoordig zie ik veel gasten die op latere leeftijd beginnen met pushen, maar dan is het heel moeilijk om in korte tijd de juiste techniek, kracht en snelheid te ontwikkelen. Zoiets komt niet zomaar uit de lucht vallen.’’

Weet jij van tevoren al: deze gaat erin? ,,Je voelt wel als de bal lekker van je stick gaat of perfect wordt aangegeven en gestopt. Dan weet je dat kans bestaat dat ‘ie erin gaat. Het grappige is dat ik zelf nooit zie waar de bal belandt, aangezien ik altijd naar de grond kijk. Aan de reactie van mijn medespelers hoor ik of het een goal is of niet. Achteraf kijk ik vaak de samenvatting van de wedstrijd terug en dan zie ik hoe de bal erin is gegaan.’’

Je hebt dit seizoen nog geen enkel velddoelpunt gemaakt. Knaagt zoiets aan je? ,,Nee, totaal niet. Het gebeurt heel af en toe dat ik een velddoelpunt scoor en vaak zijn dat nog mooie doelpunten ook. Als ik een velddoelpunt maak, zie je iedereen kijken: wat doet die gast voorin? Om eerlijk te zijn geeft het mij meer voldoening om een velddoelpunt te maken dan strafcorner. Velddoelpunten onthoud ik altijd.’’

Ook voor je land scoor je aan de lopende band. Bij de Olympische Spelen van Tokio maakte je er veertien en werd je de topscorer van het toernooi. Wat betekende dat voor jou? ,,Zo’n prijs is altijd mooi meegenomen, maar het belangrijkste is dat je als land de teamprijs wegkaapt. Het winnen van individuele prijzen is een extra erkenning voor het werk dat we als team hebben geleverd.’’

Tot slot. Hoe was het voor jou om goud te winnen op de Olympische Spelen? ,,Na de ontgoocheling in Rio wilden we heel graag de gouden medaille mee naar huis nemen. We hadden immers al genoeg zilveren medailles verzameld, dus we waren niet meer tevreden met zilver.

Gelukkig wonnen we de finale en eenmaal terug in België werden we als helden ontvangen. Het was heel mooi om het volk te zien feesten, dat waren echt voetbaltaferelen. Het heldengevoel is wel gaan liggen en daar moet je ook niet te lang in blijven hangen. Natuurlijk is het leuk dat steeds meer mensen je op straat herkennen en met je op de foto willen, maar we zijn nu alweer bezig met het volgende doel: het WK in januari.’’

HET HELE JAAR AUTOMATISCH INKOMSTEN VOOR CLUBS, ONDERNEMERS EN DEELNEMERS!

DOE OOK MEE!

scoorvoorjeclub.nl

Yibbi Jansen excelleert bij SCHC en nu ook weer in Oranje

Werken aan betere versie door Eric Korver ibbi Jansen drukt op twee fronten haar neus tegen het venster. Bij SCHC is ze één van de grote gangmakers, een steunpilaar binnen de ploeg van coach Lucas Judge. Aan de andere kant timmert Jansen weer aan de weg bij Oranje, dat ze een jaar lang uit haar plannen schrapte.

Maar sinds haar terugkeer maakt Jansen vrijwel elke wedstrijd indruk.

Y

Haar vizier is ook gericht op twee fronten: eerst de play-offs met SCHC en vervolgens – wellicht – het WK met Oranje.

Inderdaad eerst maar eens SCHC, waarmee Yibbi Jansen (22) in de aanloop naar de play-offs nog de bekerfinale afwerkte, en verloor, tegen Den Bosch. Dat verlies kwam toch wel even aan bij Jansen en haar ploeg. ,,Heel jammer dat je zo snel twee goals achter komt, dan moet je meteen veel goedmaken’’, stelt Jansen. ,,Maar ik denk dat we ons daarna wel gewoon van de goede kant hebben laten zien, alleen was dat niet genoeg. Ja, daar baal ik wel van. Je wilt altijd winnen, en dan zeker in zo’n finale.’’

Maar ook in de bekerfinale bleek hoe klein het verschil tussen de Stichtse en Den Bosch inmiddels is. Aan de Oosterplas zegevierde SCHC nog, en hier ging de Gold Cup ook met minimaal verschil naar Brabant. ,,Ik denk dat we dit seizoen echt wel goed bezig zijn, zie ook de groei bij mezelf en bij de andere meiden in vergelijking met begin van het seizoen. Dat is niet alleen af te lezen aan het betere spel, maar ook aan de betere prestaties.’’

Als ze puur naar zichzelf kijkt, constateert Jansen dat ze vorig seizoen sowieso wat minder was, maar dat er intussen veel is verbeterd. ,,Ik ben wat meer op mezelf gericht. Je ziet dat ik sterker ben aan de bal, en dat ik ook meer ballen vraag. Dat is anders dan vorig seizoen.’’ Is ze completer? ,,Nou ja, dat ben ik in ieder geval aan het wórden. Er zijn nog steeds dingen die nog wel wat beter kan doen, en op die punten hoop ik me te ontwikkelen. Maar over het algemeen heb ik wel weer een stap gezet. Op het middenveld wil ik een echt sterk aanspeelpunt zijn, en dat gaat goed, maar ik denk dat het beter kan. Vaker naar voren openen bijvoorbeeld, dat is iets waar ik me nog op wil richten.’’

Keuzes Jansen maakte in het verleden steevast keuzes voor de beste club of situatie om aan een betere versie van zichzelf te werken. Om die reden verruilde ze Den Bosch voor Oranje-Rood, en streek ze uiteindelijk neer bij de Stichtse. En om dezelfde reden meldde ze zich een jaar lang af voor Oranje: om beter te worden en sterker terug te komen. Waar veel jonge speelsters lonken naar een plekje bij Den Bosch of Amsterdam, voelt Jansen die behoefte totaal niet. Ze zit prima bij Stichtse. ,,Wij doen ook prima mee in de hoofdklasse en er is heel veel ruimte om me verder te ontwikkelen. Daarvoor hoef je echt niet per se bij Den Bosch of Amsterdam te zijn. Ik

denk dat het bij ons niet heel veel anders is dan daar. Met Lucas Judge en Bert Remmerswaal hebben we ook een fijn coachkoppel dat ook aandacht heeft voor individuele ontwikkeling.’’

Eerst staan nu de play-offs – met Amsterdam als eerste tegenstander – op de agenda, en Yibbi Jansen gaat met SCHC vol vertrouwen richting de strijd om de landstitel. De bekerfinale is daarbij nog een positief aspect. ,,Het is fijn nog zo’n finale te hebben gespeeld waar je net weer even wat dingetjes uithaalt waarvan je weet dat ze beter moeten. In dat opzicht denk ik dat het goed is geweest.

En na een nederlaag kijk je toch net even kritischer naar een wedstrijd.’’ De openingsfase is de Achilleshiel van SCHC. Jansen knikt. ,,Daar hebben we zeker naar gekeken en daar ligt ook onze focus. Daarover zijn afspraken gemaakt die er in de play-offs uit moeten komen.’’

Indruk Het zijn drukke tijden voor Jansen, die inmiddels ook weer haar rentree heeft gemaakt in Oranje. Daar maakte ze tot dusver indruk, onder ander met een fraaie hattrick in het tweede duel met de Verenigde Staten. ,,Het is zeker druk, erkent Jansen, voor wie de teller bij Oranje inmiddels op 25 interlands staat. ,,Maar dat is eigenlijk ook wat ik zelf graag wilde met de terugkeer bij het Nederlands team en daar weer wedstrijden en trainingen meedoen. Maar tot nu toe gaat het goed.’’ De reis naar India heeft ze niet ervaren als een belasting, integendeel. ,,Dat was superleuk en een mooie ervaring waar ik ook weer energie van heb gekregen. Het was even geleden dat ik ver op reis was met het Nederlands team, misschien wel twee jaar, maar ik voel me fysiek best goed. En in India, met zo’n jonge groep, dat was een leuke tijd.’’

Waar ze bij SCHC steeds beter in haar rol groeit, moet dat proces zich nu ook voltrekken bij Oranje. Ze blijft bescheiden, maar beseft wel dat voor haar nu het moment gekomen is ook op dat podium zich te laten gelden. ,,Ik probeer alles eruit te halen op de vlakken waar ik nu beter ben geworden. Dat gaat goed en dat hoop ik ook de komende wedstrijden te blijven doen.’’

Met als stip aan de horizon natuurlijk dat WK in eerst Nederland en daarna Spanje. ,,Zeker een doel’’, stelt Jansen. ,,Maar dat is niet zomaar gehaald. Er zijn veel goede meiden bij Oranje, en het wordt echt nog spannend. Ik hoop in de komende wedstrijden een goede indruk achter te laten en tegelijkertijd met Stichtse mooie dingen te bereiken. Na de play-offs wordt al vrij snel de selectie bekendgemaakt. Spannend dus.’’

Yibbi Jansen in karakteristieke pose: juichend bij SCHC na wéér een treffer. ,,Ik kan me bij deze club nog prima ontwikkelen.’’ (Foto WorldSportPics / Bert van der Toorn)

Mei 2022 - Hockey International - 13

#sponsoringversnelt

De club van morgen begint vandaag Wij houden van oranje, maar natuurlijk ook van groen en geel. En alle andere kleuren. Wij houden van sport en van sporters. Daarom is ABN AMRO gestart met een nieuw initiatief: Club van morgen.

Een blauwdruk van hoe sportclubs er in een gezonde, duurzame en inclusieve toekomst uit gaan zien.

En zijn wij actief bezig om deze visie samen met onze partnerclubs te realiseren.

Meer weten over onze visie en aanpak? Neem eens een kijkje op abnamro.com/clubvanmorgen

Den Bosch viert feest na het winnen van de Gold Cup. (Foto WorldSportPics / Willem Vernes)

Eindelijk kan er in Brabant ook een vinkje bij de Gold Cup

Den Bosch blij met beker

door Eric Korver et was mooi te zien hoe een ploeg die al zóveel heeft gewonnen nog volop kon feesten na het winnen van het vaderlandse bekertoernooi.

Den Bosch vierde uitbundig na de midweekse zege op SCHC in de finale van de Gold Cup, en tekende meteen ook voor een verrassende primeur.

Want nooit eerder won de Brabantse ploeg dat eigen bekertoernooi. Ook achter die trofee kan nu een vinkje.

winnen.’’

Daarom werden er vooraf harde noten gekraakt en goede afspraken gemaakt.

De Bossche ploeg moest een zwartgeel blok zijn, strijdend voor elke meter. ,,En of het dan linksom, rechtsom, door het midden, mooi of lelijk ging, dat maakte ons nu helemaal niets uit. Het ging erom dat we die afspraak nakwamen, en daarom ben ik vooral heel blij met de manier waarop we als team hebben gespeeld’’, stelde Keetels.

Maar het kwam de Brabantse succesformatie allemaal niet aanwaaien. De Stichtse was op het volgepakte eigen sportpark natuurlijk al op voorhand een tegenstander waarvoor Den Bosch gewaarschuwd was. De nederlaag in de competitie zat de ploeg van Marieke Dijkstra nog vers in het geheugen. ,,Dan weet je al dat je een pittige wedstrijd te wachten staat’’, erkende Marloes Keetels, die in haar afscheidstournee langs de Nederlandse velden dus toch nog een mooie prijs meepakte.

Haar ploeg, bekende Keetels, had echt de zinnen gezet op het winnen van de Gold Cup. Omdat het een hoofdprijs is natuurlijk. Omdat ze die cup nog nooit eerder hadden gewonnen. Maar ook omdat de nederlaag in de finale van de EHL de Brabantse vrouwen nog dwars zat. ,,We waren echt pissed’’, stelde Keetels zonder veel omhaal. ,,En dan wil je deze gewoon

Dat was deels de les van de nederlaag die aan de eigen Oosterplas werd geleden tegen SCHC. Keetels nestelde zich eerder in de week nog voor de televisie. ,,Heb ik die wedstrijd teruggekeken. Ik vond dat we best goed speelden en toch win je ‘m niet. Dan ga je kijken naar andere dingen dan tactiek, want die doet er in dit soort wedstrijden minder toe. Dan gaat het om de mindset, wat iedereen doet als je een bal verliest. Daar hebben we het over gehad. We wilden laten zien dat we één blok zijn, en of we goed of slechts speelden, maakte eigenlijk niet zoveel uit.’’

De beloning werd vooral geïncasseerd in het eerste kwartier. Twee keer Frédérique Matla, uit een strafcorner en een strafbal, leken Den Bosch al vroeg op rozen te zetten. Dat tot ergernis van Xan de Waard, die bij haar ploeg de geschiedenis van dit seizoen zich opnieuw zag herhalen. ,,Het afgelopen seizoen zijn we bijna elke wed-

H

Mindset

strijd de eerste tien minuten heel slap begonnen, en dan is het gewoon zó jammer dat je dat in zo’n belangrijke wedstrijd wéér doet. Hardleers? Ja.’’ En dan, nog even feller: ,,Héél, héél hardleers. Dit moet toch echt een eyeopener zijn naar de play-offs toe. Als je dit in een finale doet, verlies je gewoon. Dat kán gewoon niet. In het seizoen hebben we dat nog wel vaak kunnen omdraaien, maar goede ploegen geven echt niet zomaar goals weg. Dan moet je het achterin gewoon dichthouden.’’

De Waard en de Stichtse aanhang zagen wel hoe SCHC zich daarna oprichtte en zeker in de tweede helft het beeld bepaalde. ,,Daarom is het juist zo zuur dat je in zo’n kort tijdsbestek die wedstrijd weggeeft. Den Bosch heeft daarna niet meer gescoord en dan had je die wedstrijd misschien zomaar kunnen winnen.

We hebben er de kansen voor gehad. Dit is wel een les die we moeten leren.’’

Niet weggetikt De Waard was zelf verantwoordelijk voor de aansluitende treffer van SCHC, maar zag daarna ook hoe een overschot aan balbezit verder niet heel veel opleverde buiten wat strafcorners. Den Bosch bleef zonder veel problemen overeind. ,,Aan de ene kant hadden we wel het gevoel onder druk te staan, maar aan de andere kant werden we niet weggetikt’’, analyseerde Keetels. ,,De energie bleef ook positief. We bléven gaan.’’

En zo kwam er toch die eerste Gold Cup voor Den Bosch. Alleen Laura Nunnink wist hoe het was die te winnen. ,,Hahaha, ja, ik heb ‘m een keer gewonnen met Oranje-Rood’’, beaamde Nunnink lachend. ,,Ik heb ook tegen de meiden gezegd dat het een mooie beker is en dat er flink wat bier in kan. Dat was goed voor de motivatie. Maar ik ben blij dat ik ‘m nu ook met Den Bosch heb gewonnen.’’

Dat gevoel typeert ook Den Bosch, legt Keetels uit. ,,Wij willen álles winnen. De zaal, de EHL, deze. Dat is de honger die je in een ploeg moet houden, anders zit het niet helemaal goed. Maar ook voor het gevoel en het vertrouwen richting de play-offs is deze lekker. We gaan nog zeker de video bekijken en er kunnen altijd dingen beter. De bal nog wat langer bij ons houden, da’s een mooi verbeterpuntje. Maar voorlopig sta ik hier heel tevreden.’’

Dat gold ook voor haar coach Marieke Dijkstra, die, zo stelden we iets te kort door de bocht, haar eerste prijs pakte bij Den Bosch. ,,Da’s niet waar’’, weerlegde Dijkstra lachend. ,,Dat was de landstitel in de zaal. Maar op het veld is het wel de eerste, dat klopt. Ik had het mooi gevonden als de EHL die eerste prijs was geweest, maar zo’n grote gouden cup is ook leuk.’’

Maar ook niet meer dan dat voor Dijkstra, die de titel in de zaal nog iets meer waardeerde. ,,Dit is mooi, maar vooral ook een goede stap richting de play-offs.’’

Mei 2022 - Hockey International - 15

Wereldkampioen! Jong Oranje laat het feest direct na afloop op het veld al losbarsten.

Oranje juicht uitbundig in de finale als Danique van der Veerdo

Jong Oranje indrukwekkend in

D

e aanloop was er eentje van vallen en opstaan. Van teleurstelling en hoop, en van best een beetje chaos. Maar de afloop van het wereldkampioenschap tot 21 jaar gaan de speelsters van Jong Oranje nooit meer vergeten. In het Zuid-Afrikaanse Potchefstroom legde de Nederlandse ploeg op indrukwekkende wijze beslag op de wereldtitel.

En uiteindelijk is vooral dát toch wat blijft hangen.

Natuurlijk, in de tijden van corona was voor topsporters vrijwel niets makkelijk. En zeker ook niet voor sportbonden en organisaties.

Maar dat WK tot 21 jaar stond op de een of andere manier wel onder een heel ongelukkig gesternte. Lang prijkte het evenement op de kalender voor december 2021. Niks aan het handje. Tot de coronavariant Omicron opdook in uitgerekend Zuid-Afrika, juist de locatie van dat toernooi.

Al snel werd door de FIH besloten dat het WK werd geschrapt. De internationale hockeybond keek vervolgens eerst eens even aan hoe die nieuwe variant zich ontwikkelde, maar koos er uiteindelijk voor het toernooi een nieuw plekje op de kalender te geven, in april van dit jaar. Maar dat was juist op het moment dat voor Nederlandse speelsters diezelfde kalender al overvol was. Resultaat: de KNHB meldde Jong Oranje af voor het evenement. Opnieuw een dikke teleurstelling voor de speelsters.

Uiteindelijk kwam er echter toch een oplossing waar alle partijen zich in konden vinden. Zelfde periode, iets anders opzet en hoppa, Jong Oranje stond weer op de deelnemerslijst. De enige die nog moest treuren, was bondscoach Erik van Driel. Voor hem bood ook deze optie geen soelaas.

Hij zat te veel in de knoop met zijn taken bij de heren van HDM. Als vervanger werd Dave Smolenaars naar voren geschoven.

Oud-international, coach van de vrouwen

Ongenaakbare we

van Bloemendaal én voormalig assistent bij Jong Oranje. Zo kreeg Smolenaars een taak die hem uiteindelijk één van de mooiste momenten in zijn loopbaan moet hebben opgeleverd.

Andries Potgieter Want bevrijd van alle onzekerheid hield Jong Oranje aardig huis in – het blijft een geweldige naam – Potchefstroom. Klein beetje historie: dat stadje dateert uit het midden van de negentiende eeuw en werd gesticht door de zogenaamde Voortrekkers, Nederlandstalige Afrikaner boeren die het binnenland introkken. Dat deden ze onder leiding van Andries Potgieter. De plaatsnaam werd uiteindelijk een samentrekking van Potgieter, als chef van de Voortrekkers en de stroom van de Mooirivier, die door dat gebied loopt. Bij elkaar werd dat dus Potchefstroom.

Maar goed, terug naar Jong Oranje, dat in het lokale stadionnetje aan de – ook al zo mooi – Gerrit Dekker Street vanaf de eerste de beste wedstrijd grote indruk maakte. De Verenigde Staten, Canada en Zimbabwe werden in de poule compleet overlopen. De doelcijfers na drie potjes?

Liefst 38 treffers voor, nul tegen. Die nul bleef ook op het bord in de kwartfinale tegen gastland Zuid-Afrika (5-0) en de halve finale tegen India (3-0).

In de finale

16 - Hockey International - Mei 2022

stuitte Jong Oranje op de Duitse ploeg, waarmee de eindstrijd ook werkelijk een treffen werd tussen de twee sterkste teams van het toernooi. Maar zelfs de Duitsers waren niet bestand tegen de kracht van de Nederlandse talenten. Danique van der Veerdonk zette Jong Oranje uit een strafcorner aan de leiding. Daarna gebeurde er iets hoogst ongebruikelijks. Kort na de rust incasseerde de ploeg van Smolenaars een tegentreffer. Sophia Schwabe was daar verantwoordelijk voor, en dat was toch wel een dingetje voor Jong Oranje, dat daarna via twee treffers van Tessa Beetsma orde op zaken stelde en

‘gewoon’ de overwinning en daarmee de wereldtitel naar zich toetrok. Toch zorgde die tegentreffer voor een klein beetje gespeeld chagrijn bij Jong Oranje, dat graag het hele toernooi zonder tegendoelpunten was doorgekomen.

Gekke boel Maar ja, er was juist veel meer om te jube-

an der Veerdonk de score heeft geopend.

Trotse wereldkampioenen: (vlnr) Jip Dicke, Rosa Fernig, Noor Omrani en Marleen Jochems.

end in ’het vetste toernooi ooit’

wereldkampioen len. De wereldtitel was op fenomenale wijze binnengehaald, en dat wilden de speelsters van Jong Oranje weten. Al direct na het eindsignaal was het een gekke boel op het veld in Potchefstroom, en dat werd zeker niet minder na het moment waarop captain Rosa Fernig de fraaie trofee in handen kreeg. De ploeg van Smolenaars vierde feest zoals ze het hele toernooi hockey speelden:

met volle inzet. ,,Het was echt geweldig, niet normaal. Het vetste toernooi ooit’’, blikt Noor Omrani terug. ,,Weet je, dit toernooi bracht zóveel spanningen met zich mee. Niet doorgaan, wel doorgaan, een maand van tevoren een andere coach. Het was niet de voorbereiding die we wilden. Je wilt drie dagen per week met elkaar in een hotel zitten, maar wij speelden gewoon competitie. Dat dan tijdens het toernooi alles zo op z’n plek valt, is echt fantastisch. Alles was top. Het team, de staf, de prestaties.’’

Het was, vervolgt de talentvolle middenvelder van Den Bosch, geen geluk dat Jong

Oranje in Potchefstroom zo goed was. De staf speelde daarin een grote rol. ,,Die was geweldig. Ze waren er niet alleen voor het hockey, maar ook om er echt voor je te zijn als mens. Het was zó’n veilige sfeer waardoor iedereen optimaal kon presteren en er, zeg maar, geen mensen met poep in de broek in de wedstrijd stonden.

Iedereen voelde zich buiten het veld op z’n gemak en dat zie je dan ook terug binnen de lijnen.’’

Kracht Over de kracht van dit Jong Oranje hoeft Noor Omrani niet lang na te denken. ,,We kennen elkaar heel goed en hebben precies geleerd wat van iedereen de kracht is. En juist dat hebben we optimaal gebruikt. Mijn kracht ligt erin tussen de 23 meter en de cirkel de bal te krijgen, en juist daar heb ik heel vaak de bal gekregen. Mette Winter moet je een actie laten maken, Jip Dicke moet je veel ballen bij de paal geven. We deden het allemaal.’’

Buiten dat maakte de ploeg van Jong Oranje ook echt de indruk een team vol vriendinnen te zijn. ,,Dat was ook echt zo’’, beaamt Omrani. ,,En als ik zo terugdenk, hebben we met elkaar echt een avontuur meegemaakt. We zijn al zó lang samen.

Met in ieder geval elf anderen speelde ik al als eerstejaars A het Europees kampioenschap. En bij-

voorbeeld Jip Dicke is wat jonger, maar we kennen elkaar zó goed. Geldt ook voor de staf, omdat je ook buiten het veld zoveel tijd met elkaar doorbrengt. En je zag het bij Mette Winter. Die kwam er in december op het laatste moment bij en iedereen is dan bezig met de vraag hoe we haar zich zo goed mogelijk op haar gemak kunnen laten voelen. Eigenlijk zijn we gewoon één grote familie met elkaar.’’

Kippenvel Iedere speelster heeft momenten van dit WK die haar bijblijven. Noor Omrani ook. Zij denkt vooral terug aan de halve finale tegen India. ,,Van iedereen waren de ouders er, behalve van mij en van Teuntje de Wit. Die van mij moesten gewoon werken. Het was heel spannend, we stonden 1-0 voor, maar India was echt heel goed. Uit het niets kreeg ik de bal bij de middenlijn. Ik nam open aan, zag Luna Fokke al rennen vanaf de linkerkant en crosste die bal over het hele veld. Luna nam aan, stond meteen één op één tegen de keepster en scoorde de 2-0, echt een bevrijdende goal. Dat voelde zó goed. Uiteindelijk wonnen we met 3-0 en werd ik man of the match. Op dat moment kwam alles eruit. Ik was zó hard aan het huilen omdat ik zó trots was op het team. Als ik daaraan terugdenk, krijg ik weer kippenvel. Niet normaal. En het moment daarna waren alle ouders op het veld, iedereen knuffelde me en iedereen was zó blij. Het was echt gewoon een hockeydroom.’’

En een droom zou natuurlijk zijn dat allemaal nog eens te herhalen in het grote Oranje. Maar daar, vertelt Omrani, werd eigenlijk nooit over gesproken. ,,Want dat is zo’n grote stap. Misschien dat er vier of vijf van deze ploeg nog eens het Nederlands elftal halen. Maar daar zijn we niet mee bezig. Ja, heel soms zeggen we het weleens: misschien ooit…’’

Groot feest op het podium als aanvoerster Rosa Fernig de trofee in handen heeft gekregen. (Foto’s WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

Mei 2022 - Hockey International - 17

Curaçao

ultieme beach break

bekijk ons aanbod: www.avilareizen.nl/hi1

Aruba Caribische paradijs!

Antarctica

met National Geographic

bekijk deze reis: zie: www.avilareizen.nl/hi3

Foto: Studio Ponant - Laurence Fischer

Italië

selfdrive Sicilië

bekijk deze reis: www.avilareizen.nl/hi4

Dat het leven altijd onzeker is, hebben we wel geleerd. Dat het daarom extra belangrijk is te investeren in genietmomentjes, in het najagen van dromen, het samenzijn met geliefden, familie & vrienden en bijzondere dingen samen meemaken is een opgedane wijsheid die we hopelijk nog lang met ons meenemen.

En we mogen inmiddels daadwerkelijk steeds meer! Beetje bij beetje keren we terug naar een wereld waarin we de vrijheid hebben om te reizen.

Soms is het onoverzichtelijk wat momenteel per land de reismogelijkheden zijn. Dat begrijpen wij heel goed. Contacteer ons gerust om te informeren hoe uw reiswensen het best in te vullen zijn! Boek uw reis zorgenvrij gezien gunstige boekingsvoorwaarden, en tot in de puntjes verzorgd dankzij het werk van onze reisspecialisten.

Avila Reizen is trots geselecteerd te zijn om onderdeel uit te maken van het exclusieve Traveller Made® netwerk en is officieel agent voor National Geographic Expeditions in Nederland en België. Wanneer u bij Avila Reizen uw vakantie of rondreis boekt geniet u veelal van extra voordelen tijdens uw reis en draagt u bij aan het werk van de Avila Foundation die zich inzet voor armoedebestrijding en natuurbescherming.

Stel nu uw droomreis samen!

Japan

een gouden bestmming

bekijk ons aanbod: www.avilareizen.nl/hi5

Geheel op maat, privé, en met de mooiste experiences! Bel met onze specialisten op +31 (0) 23 221 0800 of mail naar info@avilareizen.nl. U bent van harte welkom op ons kantoor om uw droomreis samen te bespreken of desgewenst komen wij bij u thuis op bezoek.

Avila Reizen, gevestigd in de oude binnenstad van Haarlem, is uw specialist voor bijzondere reizen en incentives op maat naar Latijns-Amerika, Noord-Amerika, Afrika, Azië, Europa en de Poolgebieden. Ook kunt u terecht voor privévilla’s wereldwijd.

Avila Reizen is daarnaast de officieel agent van National Geographic Expeditions.

Laat u inspireren en fascineren op avilareizen.nl.

Fleur Kok in een karakteristieke rol: leiding gevend aan Laren. ,,Maar ik merk nu dat ik andere dingen in het leven ook belangrijk vind.’’ (Foto WordSportPics / Koen Suyk)

Fleur Kok laat Laren met een gerust hart achter

Uitkijken naar leven door Rijcko Treep it is het goede moment om te stoppen’’, zegt Fleur Kok zonder een spoortje twijfel in haar stem. Op 15 mei speelt de verdedigster van HC Laren de laatste wedstrijd uit haar hockeycarrière, die na een moeizaam verlopen seizoen eindigt in de promotieklasse. ,,Nu kan ik Laren in ieder geval met een gerust hart achterlaten.’’

D

Fleur Kok, die in 2014 haar debuut in het ‘grote’ Laren maakte, speelde een jaar geleden ook al met de gedachte om te stoppen. Haar club degradeerde toen roemloos uit de hoofdklasse, waarna dertien (!) speelsters hun vertrek kenbaar maakten. Kok (26) besloot als één van de weinigen te blijven en heeft daar tot op de dag van vandaag geen moment spijt van gehad. ,,Het voelde gewoon nog niet als klaar voor mij.’’

Als kind van de club kon ze het niet over haar hart verkrijgen om Laren op het slechtst denkbare moment te verlaten. ,,Ik wilde Laren houvast geven en zag het als een mooie taak om de nieuwe speelsters zo goed mogelijk te begeleiden. Eerlijk gezegd heb ik nu steeds meer het gevoel dat ik de goede keuze

zonder hockey

heb gemaakt om nog een jaartje door te gaan.’’

Vertrouwen Met 21 punten uit evenzoveel wedstrijden is het eerste seizoen in de promotieklasse er niet eentje om over naar huis te schrijven. De ploeg van trainer-coach Darren Cheeseman speelde zich in de voorlaatste speelronde pas veilig en staat met nog één wedstrijd te gaan op de zevende plaats. Kok wijt het mindere presteren aan twee dingen. ,,Het is een combinatie van niet goed genoeg op elkaar ingespeeld zijn en van pech.’’ ,,Ik denk dat we als team wel stappen maken, maar op de één of andere manier willen de goals maar niet komen. Die heb je uiteindelijk wel nodig om wedstrijden te winnen. Je speelt elke wedstrijd om te winnen, maar als het dan niet lukt, werkt dat niet heel erg mee in het vertrouwen.

Zeker met zo’n jong team dat nog niet veel ervaring heeft, is het lastig om dat om te draaien.’’

Kok maakt zich er niet al te druk meer om.

Ze heeft haar laatste doel behaald en dat was Laren in de promotieklasse behouden. Hoewel haar leeftijd lang niet doet vermoeden dat het einde van haar loopbaan nabij is, vindt ze het nu een mooi

hoopt een steentje bijvorm te dragen moment stoppen. goede Onder 8om gaattespelen metMet drieeen doeltjes voor elkesen partij. ,,WeKok zochten naar een waarin de kinderen vaker naaraan het de midden spelen.’’ Elke stap die voormaatschappij. reden. ,,Ik heb heel slechte knieën. De uit wordt gezet, is volgens haar al een stap ene keer gaat het goed en de andere keer in de goede richting. ,,Het belangrijkste is gaat het slecht. Nu gaat het eigenlijk heel om bewustwording te creëren. Als die er slecht.’’ is, is het aan de clubs en vrijwilligers om Haar pijnlijke knieën zijn niet de enige de volgende stap te durven zetten. Dat is reden waarom ze haar hockeystick iets wat nu gaande is en dat is heel vet om opbergt. ,,Ik merk dat ik andere dingen in te zien’’, aldus Kok, die benadrukt dat ABN het leven ook belangrijk vind, zoals vrienAMRO een voorbeeld is in het zetten van den en werk. Werk in combinatie met hocde eerste stap naar gelijkheid in de hockey is gewoon zwaar en daarnaast vind keysport. ik het steeds moeilijker worden om m’n ,,In het begin van mijn carrière dacht ik avonden in te moeten leveren voor de eigenlijk nooit na over zulke thema’s, maar sport. Ik zou het best lekker vinden om als je steeds vaker met ongelijkheid te eens een avondje thuis te zijn.’’ maken krijgt, ga je wel denken: waarom is Gelijke kansen dat zo? Toen ik zag dat ABN AMRO iemand Kok leidt een druk bestaan. Ze werkt sinds zocht voor dit project, vond ik dat echt september bij ABN AMRO als projectmeeen kans om me maatschappelijk in te dewerker sponsoring en communicatie – zetten. Uiteindelijk hoop je natuurlijk dat met hockey in haar portefeuille – en helpt de veranderingen impact gaan maken.’’ mee met het organiseren van maatschapAls het project bij ABN AMRO eind seppelijke activiteiten voor de foundation. tember voorbij is, wachten er ongetwij,,Door middel van campagnes motivefeld weer nieuwe uitdagingen. Maar voorren we de hockeyclubs om zoveel mogedat het zover is, gaat ze in oktober eerst lijk gelijkheid te creëren’’, vertelt Kok. ,,We nog zes maanden op wereldreis door Azië, ondersteunen clubs om hun clubhuis bijAustralië en Nieuw-Zeeland. ,,Dat is iets voorbeeld rolstoelvriendelijker te maken wat ik vanaf mijn achttiende al had willen en zijn met een programma bezig om doen, maar door mijn hockeycarrière is meer vrouwelijke trainers en bestuurders te krijgen.’’ dat er nooit van gekomen. Ik kijk er nu al heel erg naar uit.’’

Door zich sterk te maken voor gelijke kan-

Mei 2022 - Hockey International - 19

ESTRO ULTIMATE BALL CONTROL

JORRIT CROON

Pakistan op trainingsstage in Europa: slapen in een jeugdherberg

D

e oplettende Oranje-fan had het door: in het ’geheim’ werkten de Nederlandse hockeymannen een tweetal interlands af tegen Pakistan.

Op hockeyclub Push won Pakistan de eerste ontmoeting, een dag later was Oranje de sterkte. Siegfried Aikman, de Nederlandse coach van Pakistan, is één van de initiators van die potjes.

Hij moet ervoor zorgen dat de Paki’s weer meedoen aan de Olympische Spelen van 2024.

Wie kent hem niet. Siegfried Aikman heeft een palmares waar menig hockeycoach jaloers op mag zijn. Bij hoofdklasseclubs als HGC, Rotterdam, Kampong, Hurley, Den Bosch en Tilburg stond Aikman jarenlang aan het roer. De laatste jaren zien we hem meer in de rol als bondscoach. Tot de Olympische Spelen van 2021 was hij verantwoordelijk voor Japan, sinds dit jaar heeft hij de heren van de voormalige grootmacht Pakistan onder zijn hoede.

Eind april stond de selectie van Pakistan op Nederlandse bodem. Een aantal trainingsmomenten werd afgesloten met wedstrijden tegen het Oranje van coach Jeroen Delmee.

En niet onverdienstelijk. De eerste wedstrijd werd door Pakistan gewonnen. Een mooie overwinning, maar toch lijkt Aikman daar niet van onder de indruk. ,,Het Nederlands

Geen budget, wel plezier elftal stond niet met de beste elf spelers uit de selectie op het veld. Onze overwinning moet je dus een beetje nuanceren. Toch ben ik blij met wat ik heb gezien van mijn team.

Voor ons gold ook dat wij pas onze eerste internationale wedstrijden speelden sinds december 2021. We zijn hier om te leren.’’

Aansluiting Met steeds twee oefenwedstrijden in Nederland, België en Spanje probeert Pakistan meer internationale wedstrijdervaring te krijgen. Essentieel, want door de FIH Pro League heeft het land vrijwel geen enkele kans om topwedstrijden te kunnen spelen. Bondscoach Siegfried Aikman ziet het als een groot probleem dat deze competitie in het leven is geroepen. ,,Ik vind het geen toernooi. Voor Nederland is het natuurlijk prachtig. Veel internationale topwedstrijden worden er elk jaar gespeeld, waardoor het team veel ervaring kan op doen. Dat hebben we in Pakistan niet. Omdat landen die aan de Pro League meedoen al zoveel spelen, zien zij geen kans om nog extra oefenwedstrijden tegen ons te spelen. Wij moeten het dus doen met bijvoorbeeld alleen de Asia Cup.’’ Dat toernooi wordt gespeeld van 23 mei tot en met 1 juni. Mocht Pakistan hier bij de eerste vier landen eindigen, dan plaatst het land zich voor het WK Hockey in 2023.

Voor Pakistan, het land dat in het verleden jarenlang het internationale hockey domi-

neerde, is het nu dus zoeken naar mogelijkheden om zichzelf te ontwikkelen. De Internationale agenda laat het bijna niet toe en ook van de FIH hoeft nog geen steun verwacht te worden. Ondanks kritiek van landen, coaches, bonden, spelers en speelsters over de vorm van deze competitie blijft de FIH vasthouden aan het principe van de Pro League. Hierbij wordt er een competitie gespeeld over een heel jaar en spelen landen twee keer tegen elkaar. Dit seizoen en ook komend seizoen doet Pakistan niet mee aan de FIH Pro League.

Voor Aikman is het een lastige puzzel. ,,In Nederland heb je zoveel goede hockeyers.

In Pakistan hebben we op dit moment nog maar zeshonderd hockeyers. Dat komt bijvoorbeeld doordat de sport duur is geworden. Cricket is volkssport nummer één, dat komt omdat die sport niet duur is en makkelijk is te beoefenen voor iedereen. Toch denk ik niet dat het een aflopende zaak is in Pakistan. Op het moment dat Nederland bijvoorbeeld naar Pakistan komt voor een interland, dan zit het stadion vol en is het land helemaal hockeygek. Als we dan ook nog zouden winnen, dan weet ik zeker dat er veel meer hockeyers komen. Succes trekt aan.

Van mening ben ik wel dat we dus moeten stoppen met de FIH Pro League. Voor Pakistan is het lastig internationale punten te sparen, dus het is vrijwel onmogelijk om bij de beste negen landen te zitten die mee

mogen doen aan de FIH Pro League. Het gat met de top en de middenmoot blijft op deze manier groot.’’

Goedkoop Toch blijft de man die hockey ademt immer positief. Vrijwel altijd ziet de coach mogelijkheden om zijn club of land verder te ontwikkelen. Wetende dat Aikman met zijn Pakistan in een goedkope jeugdherberg in België verblijft, blijft de coach positief vooruit kijken. ,,Wat maakt een coach nou goed? Iemand die bij een topteam aan de top blijft, of iemand die met een land met weinig financiële middelen uit de middenmoot de aansluiting met de top weer vindt? Voor mij zit de uitdaging in het laatste. We hebben als land op dit moment geen geld en konden Nederland dus niet betalen. Daarom moeten we verblijven in een goedkope jeugdherberg, voor twaalfenhalve euro per persoon per nacht. Dat is niet anders. Het gaat om belangrijker zaken, om een hoger doel. Dan doet niemand daar moeilijk over. Ik ook niet.

Sterker, waar ik nu mee bezig ben, daar haal ik veel plezier uit.’’

Pakistan betreedt het veld van het Wagener Stadion voor een olympisch kwalificatieduel met Oranje. Sindsdien is de situatie in Pakistan zeker niet beter geworden.

(Foto WorldSportPics / Koen Suyk)

Mei 2022- Hockey International - 21

De grootste beddenspeciaalzaak van de regio

Sponsor ʻʻ van de rust.

Goodnight Slaapkamers/Auping Studio Cruquius Spaarneweg 18 | Woonboulevard Cruquius Auping Store Buitenveldert A.J. Ernststraat 865 | Buitenveldert



www.goodnight.nl

Raphael Korse en Lidewij Welten: ,,Ik heb van Raphael nog beter geleerd hoe ik met eten en voeding moet omgaan. Bij hem is gezonde voeding misschien nog wel belangrijker dan voor mij.’’ (Foto Anne Veenendaal Fotografie) keyschema van Welten. Niets blijkt minder waar. De enthousiaste en energieke Korse heeft namelijk ook een vol dagprogramma, dat vaak last-minute nog kan veranderen.

En zijn modellenwerk voor onder andere merken als Omoda, Danish Design en Hunkemöller is iets waar zelfs Welten nog iets aan heeft. ,,Het kan soms zijn dat hij ’s ochtends wordt gebeld en dan ’s middags een shoot heeft. Trots ben ik op de shoots die hij maakt in het buitenland. Ik merk dat hij dan altijd met veel energie weer thuiskomt’’, vertelt Welten. ,,Ik heb van Raphael nog beter geleerd hoe ik met eten en voeding moet omgaan. Bij hem is gezonde voeding misschien nog wel belangrijker dan voor mij. We stimuleren elkaar om gezond te eten en veel te sporten. Op die manier ben ik me de afgelopen jaren nog beter gaan voelen.’’

Maar niet alleen op het gebied van sporten en voeding vullen Korse en Welten elkaar aan. Ook helpt de hockeyster Korse mee zich optimaal voor te bereiden voor een shoot. ,,Ik help Raphael weleens mee met een casting video. Maak ik bijvoorbeeld de opnames. Die video’s helpen hem weer om een mooie klus binnen te halen.’’

Vakantie

Lidewij Welten en Raphael Korse vallen als blok voor elkaar

De tophockeyster en het model

door Hans Hofstra et is een scenario van een leuk liefdesromannetje, maar het overkwam Lidewij Welten en Raphael Korse in het echt.

De tophockeyster van Den Bosch en het fashionmodel kwamen in contact via Instagram, leerden elkaar goed kennen tijdens het WK hockey in Londen en zijn sindsdien onafscheidelijk. Drukke levens, volle agenda’s, maar toch één en al liefde

H

Het romantische avontuur van Lidewij Welten en Raphael Korse begon sprookjesachtig. Beiden hadden nog geen relatie, maar hadden in 2018, toen Welten het WK hockey moest spelen in Londen, al wel contact. Toen Korse op uitnodiging van Welten richting Londen vertrok om de poule-

fase te bekijken, sloeg de vonk echt over.

Korse genoot met volle teugen en Welten bereikte in no-time met Oranje de kwartfinale. Uiteindelijk besloot Korse om toch het gehele WK in Londen te blijven. ,,Eigenlijk was het niet mijn plan om in Londen te blijven. Sterker nog, toen ik na de poulefase op het vliegveld in Londen stond, besloot ik zelfs pas ná de check-in om alsnog terug te gaan richting het hockeyveld.

Ik wilde Lidewij zien spelen in de finales. Zo gezegd, zo gedaan.’’ Uiteindelijk zag Korse zijn toekomstige vriendin wereldkampioen worden met Oranje.

Nog geen week later besloot het koppel de stap te zetten: een relatie was geboren. Opvallend detail: ook Korse was actief in de hockeysport, maar op een hockeyveld of hockeyfeest hadden ze elkaar nog nooit gezien. Hij speelde al verdediger bij

Warande, in de eerste klasse. Maar daar zagen ze Korse een stuk minder vaak vanaf het moment dat hij setje vormde met Welten. ,,Ik heb ervoor gekozen dat ik graag zoveel mogelijk wedstrijden van Lidewij wil zien. Met mijn team heb ik afgesproken dat ik alleen de thuiswedstrijden speel. En wanneer ik wel speel, ben ik ook voorzichtig. Met mijn baan kan ik het absoluut niet permitteren dat ik thuiskom met bijvoorbeeld een blauw oog. Het liefst ben ik dus bij alle wedstrijden van Lidewij. Dat ik bijvoorbeeld niet mee kon naar de Spelen in Tokyo was voor mij een ramp. Ik vond het verschrikkelijk om haar thuis vanaf de bank te moeten aanmoedigen.’’

Modellenwerk Het lijkt het erop dat Korse zijn gehele weekschema aanpast aan het volle hoc-

Beiden hebben een vol schema, waarbij er toch ook aandacht voor elkaar is. En wanneer dan het einde nadert van het lange hockeyseizoen is dat ook echt het moment tijd te nemen voor elkaar. Allebei koesteren ze een passie voor Indonesië. Voor de tweede keer gaan Korse en Welten op bezoek in het land bezoeken waar de roots van Korse liggen. ,,Dit keer gaan we naar Java’’, vertelt hij. ,,Mijn familie is daar opgegroeid. Na Java gaan we naar Bali. Hier sporten we vaak samen, gaan we lekker ontbijten, maar vooral ook genieten van de beach clubs”.

Even lekker helemaal niets doen, dat komt eigenlijk niet voor in het woordenboek van Welten en Korse. Ook op vakantie wordt er vaak gewerkt om fit te blijven.

En de wil om te winnen, die kent Welten zelfs op vakantie. ,,We rennen inderdaad vaak samen’’, vertelt Welten met een lach. ,,En één ding mag dan niet gebeuren. Wanneer we samen gaan, mag Raphael nóóit voorop lopen.’’

Welten zal het nodig hebben om de batterij op te laden, want er wacht haar een intensieve zomer met natuurlijk het wereldkampioenschap. Een korte vakantie later gaat ze aan de slag bij haar nieuwe club Kampong.

Sportcarrières duren niet eeuwig, en ook die van Lidewij Welten zal een keer eindigen. Waar de twee zich daarna mee gaan bezighouden, daar zijn ze nog niet helemaal over uit. Zoals het er nu uitziet zou de international bij Oranje doorgaan tot en met de Spelen van Parijs. En daarna? Korse heeft wel een suggestie. ,,Ik denk dat Lidewij het wel leuk zou vinden iets in de TVwereld te doen. Een programma als RTL Boulevard, dat zie ik haar wel presenteren. Zelf denk ik dat ik mijn hele leven wel als model kan blijven werken. Ik zou vooral graag willen kijken of ik nog wat meer in het buitenland kan werken. Maar één ding weet ik zeker, we vullen elkaar goed aan en genieten elke dag van elkaar.’’

Mei 2022 - Hockey International - 23

Maria Verschoor bejubelt de trofee samen met haar ploeggenotes van Amsterdam. (Foto’s WorldSportPics / Frank Uijlenbroek)

Nederlandse clubs leggen weer beslag op eindzege in de EHL

Amsterdam en Bloemendaal E

en explosie van vreugde golfde door het Wagener Stadion. De gemiste shoot-out van Noor Omrani maakte Amsterdam winnaar van de Euro Hockey League en die stunt tegen het favoriete Den Bosch leverde euforische taferelen op. Bloemendaal maakte het Nederlandse feestje compleet. De Mussen rekenden gedecideerd af met Rot-Weiss Köln en prolongeerden hun Europese titel.

Het was ouderwets genieten in Amsterdam, waar het Wagener weer eens lek-

ker volgepakt was voor de finales van de EHL, iets wat tijdens de coronapandemie natuurlijk uit den boze was. Een echt hockeyfeest, en niet eens alleen vanwege de Nederlandse successen.

Maar natuurlijk bepaalden die na zes dagen tophockey wel het gezicht van het evenement. De finaleplaats voor Bloemendaal, de op voorhand al epische eindstrijd tussen de vrouwen van Den Bosch en Amsterdam; het paste allemaal in het ideale scenario voor de Europese clubfinales. Dat had eigenlijk alleen nog mooier kunnen zijn als ook Kampong zich voor de finale had kunnen plaatsen, maar ook

s t o o r g

nu was er voor de liefhebbers al genoeg om van te kunnen smullen.

Zeker in de eindstrijd bij de dames. Het geheel Nederlandse onderonsje tussen de oude rivalen Amsterdam en Den Bosch resulteerde in het meeslepende gevecht dat iedereen het liefst zag. Vol spanning, strijd en emotie. Eigenlijk precies zoals een Europese finale moest zijn. Met deze keer dus

– opnieuw – Amsterdam als winnaar, net als acht jaar eerder toen de Amsterdamse club de enige eerdere Europese eindstrijd tegen Den Bosch ook al winnend afsloot.

Dominant

Natuurlijk was het niet vreemd dat juist Den Bosch en Amsterdam tegenover elkaar stonden in de eindstrijd. Waar het Nederlandse vrouwenhockey internationaal al vele jaren dominant is, geldt dat zeker ook op clubniveau. Wie de lijst met winnaars van voorheen de Europacup 1 of de Eurohockey Club Cup eens doorspit, ziet buiten het eind van de jaren negentig eigenlijk een volledig Nederlandse overheersing, waarbij Amsterdam en Den Bosch de boventoon voeren. En dan is Den Bosch de club die sinds 2000 liefst zestien keer als winnaar met de cup in handen stond.

De honger bij Amsterdam was er misschien alleen maar groter door. Feit is dat de ploeg zich als een Amsterdamse pitbull vastbeet in de Brabantse opponent en nooit losliet. Ook niet nadat Frédérique Matla, wie anders, Den Bosch in de eer-

Euforie bij Amsterdam na de winst van de EHL. De ploeg kan na de spannende ontknoping haar geluk niet op.

ste helft twee keer op voorsprong zette, en met die tweede treffer de gelijkmaker van Filiz Tuzgöl weer ongedaan maakte.

Maar Amsterdam gaf nooit op, en zag na de rust Fay van der Elst de ploegen weer op gelijke hoogte brengen. Die patstelling werd daarna niet meer doorbroken.

Kruisje Daar waren uiteindelijk de shoot-outs voor nodig. Ook daarin was Den Bosch even de bovenliggende partij. Twee succesvolle pogingen, een kruisje achter de naam van Felice Albers en met 2-0 leken de Brabantse vrouwen op weg naar prolongatie van de titel. Het liep anders. Maria Verschoor, Floor de Haan en Noor de Baat deden voor Amsterdam wat ze moesten doen, Margot van Geffen en Lidewij Welten niet voor Den Bosch. Zo rustte op de jonge schouders van Noor Omrani ineens de zware taak om de Bossche kansen levend te houden. Dat bleek te veel, en seconden later explodeerde het Wagener Stadion, waar de Amsterdamse speelsters, coach Robert Tigges en fans voor dolle taferelen zorgden. ,,Vandaag hebben we laten zien dat we het Den Bosch heel lastig hebben kunnen maken en uiteindelijk zelfs van ze kunnen winnen’’, stelde de glunderende Noor de Baat, die uiteindelijk dus de winnende shoot-out achter haar naam kreeg. ,,Ik denk dat we niet de favoriet waren, maar door ongelofelijk hard te vechten, veel energie in de wedstrijd te stoppen en Anne Veenendaal als keepster in ons team te hebben, zijn we gewoon Europees kampioen geworden.’’ En natuurlijk besefte ook De Baat de morele waarde van deze zege richting play-offs. ,,Dit doet heel veel met het team en vooral mentaal is dit lekker richting de belangrijke slotfase van het seizoen.’’

Tranen De winst deed ook veel met Anne Veenendaal, die zich opwierp als de heldin van Amsterdam door in de beslissende shootouts drie Bossche pogingen te verijdelen.

En daar kwam ook nog een dubbel belang bij; dat van haar tweestrijd met Josine Koning om de plek onder de lat in Oranje.

Een strijd die Veenendaal in Tokio het hele toernooi aan de kant hield. Maar Veenen-

De spelers van Bloemendaal vieren de vijfde eindzege in de EHL. Tweede van rechts de uitblinkende Florian Fuchs. (Foto’s WorldSportPics / Frank Uijlenbroek) daal deelde daarin nu een flinke tik uit en kon haar tranen niet bedwingen. ,,De afgelopen paar jaar waren gewoon zó zwaar’’, snikte ze. ,,Dit is altijd zo’n enorm grote strijd en het is gewoon zó mooi dat je ‘m nu wint. Ik heb al vaker verloren, maar ben heel blij dat ik ‘m nu heb.’’ Over haar heldenrol was ze wél nuchter. ,,Ik heb m’n werk gedaan. Ik sta er om ballen tegen te houden en dat heb ik vandaag gedaan.’’

Ook emotie bij Den Bosch, maar daar streden vooral ongeloof en teleurstelling om voorrang. De Brabantse vrouwen beseften goed dat ze letterlijk een kans gemist hadden. ,,We hadden vaker moeten scoren in de fase waarin we Amsterdam onder druk hebben gezet’’, erkende Marloes Keetels. ,,Als je dit soort topwedstrijden wilt winnen, moet je gewoon meer rendement halen uit het veldspel en dat besef moeten we meenemen naar de playoffs.’’

En dan was er natuurlijk nog Bloemendaal. De veelvraat uit het duindorp is nog altijd honge-

rig naar succes, en dat gold zeker ook voor Florian Fuchs. De Duitse sterspeler was – zoals gewoonlijk – bijna het hele toernooi één van de drijvende krachten achter Bloemendaal. Omdat hij zelf een mooie punt achter zijn indrukwekkende Europese loopbaan wilde zetten, maar vooral omdat hij met zijn ploeg nog een mooie prijs wilde bijschrijven. Want zo is Fuchs, teamspeler boven alles.

Dat bleek in de finale tegen Rot-Weiss Köln, de ploeg van Mink van der Weerden die eerder Kampong uit het toernooi kegelde. Dat liet Bloemendaal niet gebeuren. De ploeg van coach Rick Mathijsen was onder aanvoering van de wervelende Fuchs simpelweg te sterk voor de Duitsers.

Al voor rust werd er afstand genomen, waarbij Fuchs zelf de tweede treffer voor zijn rekening nam. In de tweede helft volgden nog twee goals. Andere makers, maar allemaal met het stempel van Fuchs in de voorbereiding op die treffers. Jorrit Croon, Jasper Brinkman en Roel Bovendeert zagen

hun namen terug op de lijst van doelpuntenmakers.

Ontlading En ook al liet het verschil van vier treffers niets aan spanning over, de ontlading was er niet minder om. Bloemendaal vierde, Fuchs vierde en de ‘Bloemigans’ vierden op de tribunes. Het zorgde voor onvergetelijke taferelen, waarbij Florian Fuchs – al voor de vijfde keer in zijn loopbaan winnaar van de EHL – meer dan eens het stralende middelpunt was. ,,Bloemendaal is jaren geleden een weg ingeslagen om dit soort finales te spelen, maar vooral om die ook te winnen’’, stelde de stoppende Duitser, die zich inmiddels meer Nederlander voelt. ,,Ik denk dat wij vanaf de eerste tot de laatste seconde dit toernooi het liefst wilde winnen. De kracht van deze ploeg zit dit seizoen echt in het teamgevoel. Samen elkaar er doorheen slepen, samen prijzen pakken. Dat is wat deze ploeg kenmerkt.’’

Onder de stralende zon kon daar nog een extra kwaliteit aan worden toegevoegd: samen prijzen vieren. En dat ging in het Wagener Stadion nog wel even door.

Prachtige taferelen. Jasper Brinkman toont de EHL-trofee aan de feestende Bloemigans.

Hoe je kunt scoren met een broodje gezond Een gezonde exploitatie van de kantine is voor vrijwel iedere vereniging van levensbelang. Dat zit ‘m niet alleen in het bieden van een uitgekiend assortiment, maar ook in een professionele bedrijfsvoering en een pro-actieve aanpak. Inmiddels is CAN10 al bij vier verenigingen verantwoordelijk voor alle horeca-activiteiten. Wij realiseren daar aantoonbaar betere rendementen en dus meer inkomsten. Minder zorgen voor het bestuur en meer service en kwaliteit voor clubleden en gasten. Onze dienstverlening zou ook voor úw vereniging wel eens de juiste tactiek kunnen zijn. Neem vrijblijvend contact op en we leggen u graag uit wat ons motto ‘Gastvrijheid scoort’ voor u kan betekenen. T 0411 213 655 l info@can10.nl www.can10.nl

Gastvrijheid scoort!

(Advertorial)

Bedrijf faciliteert op gebied van horeca-exploitatie

‘CAN10 voor elke club verrijking’

door Rijcko Treep inder zorgen, meer rendement. Dat is het motto van CAN10 Sporthoreca, het horecabedrijf dat hockeyverenigingen faciliteert op het gebied van horeca-exploitatie. Door een partnership aan te gaan met CAN10 Sporthoreca hoeven clubs zich geen zorgen meer te maken over het clubhuis, maar behouden ze wél hun identiteit. Kortom, een win-win situatie.

M

Eén van de verenigingen die al jaren gebruik maakt van de diensten van CAN10 Sporthoreca is MHC Berkel-Enschot. De club uit Noord-Brabant werkt al bijna tien jaar samen met het horecabedrijf en heeft daar tot op de dag van vandaag geen seconde spijt van gehad. ,,Hoewel de keuze vóór mijn tijd is gemaakt, is het een schot in de roos gebleken. We hadden het ons niet beter kunnen wensen’’, vertelt voorzitter Harold de Baar. ,,Sowieso merk je een verschil in professionaliteit, maar je merkt ook dat de leden

Simol Clubhuis Exploitatie, zoals de onderneming van Sander Mol destijds heette, startte in 2006 bij hockeyclub MOP in Vught en in de jaren erna kwamen daar nog eens vier clubs bij. Inmiddels is CAN10 Sporthoreca verantwoordelijk voor alle horeca-activiteiten bij HIC (Amstelveen), MHC Best, HC OranjeRood (Eindhoven), MOP (Vught) en MHC Berkel-Enschot met in totaal meer dan 8500 leden. Bij deze clubs voeren

het prettig vinden dat ze geen bardiensten meer hoeven te draaien. Die twee dingen zijn voor ons de reden geweest om het uit te besteden.’’ Ook financieel is MHC Berkel-Enschot erop vooruitgegaan, stelt De Baar. ,,Achteraf is gebleken dat de opbrengsten omhoog zijn gegaan en dat het per saldo beter is voor de club. Met CAN10 hebben we bovendien de afspraak gemaakt dat een deel van de omzet terugstroomt de clubkas in. Dat zegt denk ik wel genoeg over CAN10.’’

De betrokkenheid tussen CAN10 aan de ene kant en de vereniging (in dit geval MHC Berkel-Enschot) aan de andere kant is volgens De Baar ’zo groot’ dat er sprake is van een twee-eenheid. Volgens de voorzitter speelt horecamanager Eva Blankenberg daar een belangrijke rol in. ,,De samenwerking is zoveel meer dan het bedienen van de bar en het nuttigen van consumpties. Eva zorgt met haar team altijd voor gezelligheid, bedenkt leuke acties en helpt mee met het organiseren van feestjes. Indien nodig verzorgt zij ook een themabuffet, zoals de meest recente Italiaanse avond. Iedereen kent haar en ze

ze de regie in bar en keuken, stroomlijnen ze de in- en verkoop, initiëren en organiseren ze evenementen en zorgen ze ervoor dat er altijd voldoende personele bezetting is. CAN10 Sporthoreca maakt verder geen gebruik van vrijwilligers, maar kiest ervoor om oproepkrachten vanuit de vereniging in te zetten die de clubcultuur kunnen bewaken.

is echt een onderdeel van de hockeyvereniging geworden.’’

Sociale aspect Bij MHC BerkelEnschot staan kernwoorden als gezelligheid en familiair hoog in het vaandel. Een goede, professionele horeca kan dan zeker niet ontbreken, aldus De Baar. ,,De sfeer op de vereniging is dusdanig goed dat mensen hier blijven hangen en niet de behoefte hebben om de stad in te gaan. Dat is de naam die we hebben opgebouwd en daar heeft CAN10 een belangrijke rol in vervuld.’’

Op de vraag hoe belangrijk het voor een club is om een goede kantine te hebben, is hij duidelijk. ,,Er is meer dan alleen hockey; het sociale aspect is net zo belangrijk. Als er na een wedstrijd niks geregeld is, ben je geneigd om snel weer naar huis te gaan. Heb je een horeca die voor een goed drankje en hapje zorgt, blijf je sneller hangen. Sterker nog, tegenwoordig zien we bij onze feestjes steeds vaker dat hockeyers van andere verenigingen blijven hangen of naar ons komen.’’

De Baar raadt iedere vereniging aan om in zee te gaan met CAN10 Sporthoreca. ,,Dat alles professioneel uit handen wordt genomen, vind ik ontzettend veel waard.

De klantvriendelijkheid is top, de mensen in de bediening zijn altijd goed gemutst, het tempo ligt ontzettend hoog en het aanbod is divers en gezond. Ik durf wel te zeggen dat CAN10 voor elke club een verrijking is.’’

Mei 2022 - Hockey International - 27

KLAAR VOOR JOUW GROOTSTE HOCKEYAVONTUUR? DAGKAMPEN

Ben jij klaar voor nieuwe hockeyskills, toffe avonturen, de beste trainers en coaches en uitdagende hockeyclinics?

Op onze hockeykampen krijg je dat en méér! Maak je klaar voor een van de beste hockeyweken ooit.

Onze dagkampen draaien volledig om hockey, en het programma is speciaal ontworpen om jou beter te maken.

Samen met onze enthousiaste trainers ga je aan de slag met jouw hockeytechnieken en leer je nieuwe trucs.

De uitdagende clinics en afwisselende oefeningen zorgen ervoor dat je heel veel nieuwe dingen gaat leren. Zo geef je jouw hockeyskills een enorme boost!

NOORD NEDERLAND

MIDDEN & ZUID NEDERLAND

Locatie

Datum

Leeftijd

Locatie

Datum

Leeftijd

AthenA

18 juli t/m 20 juli

5 t/m 13

Alecto

11 juli t/m 13 juli

5 t/m 13

HIC

18 juli t/m 20 juli

5 t/m 13

Baarn

11 juli t/m 13 juli

5 t/m 13

Hilversum

18 juli t/m 20 juli

5 t/m 13

Dordrecht

11 juli t/m 13 juli

5 t/m 13

Huizen

18 juli t/m 20 juli

5 t/m 13

Fletiomare

11 juli t/m 13 juli

5 t/m 13

Hurley

18 juli t/m 22 juli

5 t/m 13

Houten

11 juli t/m 13 juli

5 t/m 14

Pinoké

18 juli t/m 22 juli

5 t/m 14

IJsseloever

11 juli t/m 13 juli

5 t/m 13

Rood-Wit

18 juli t/m 20 juli

5 t/m 13

LOHC

11 juli t/m 13 juli

5 t/m 13

Westerpark

18 juli t/m 20 juli

5 t/m 13

Ommoord

11 juli t/m 13 juli

5 t/m 13

Naarden

20 juli t/m 22 juli

5 t/m 14

Zutphen

11 juli t/m 13 juli

5 t/m 13

Hurley

15 aug t/m 19 aug

5 t/m 13

MOP

25 juli t/m 27 juli

5 t/m 13

Abcoude

22 aug t/m 24 aug

5 t/m 13

Prinsenbeek NIEUW!

25 juli t/m 27 juli

5 t/m 14

AH&BC

22 aug t/m 24 aug

5 t/m 13

Push

25 juli t/m 27 juli

7 t/m 14

AthenA

22 aug t/m 26 aug

5 t/m 14

HGC

10 aug t/m 12 aug

5 t/m 13

Westerpark

22 aug t/m 24 aug

5 t/m 13

Amersfoort

15 aug t/m 17 aug

5 t/m 13

HIC

24 aug t/m 26 aug

6 t/m 12

Fletiomare

15 aug t/m 17 aug

5 t/m 13

24 aug t/m 26 aug

6 t/m 12

Lochem

15 aug t/m 17 aug

5 t/m 13

Baarn

17 aug t/m 19 aug

5 t/m 13

17 aug t/m 19 aug

6 t/m 12

PREP

‘t Spandersbosch

PREP

Houten

OVERNACHTINGSKAMPEN

NIEUW!

NIEUW!

PREP

Ga het allergrootste hockeyavontuur aan bij een van onze overnachtingskampen in Amsterdam, Antwerpen of Barcelona. Enthousiaste hockeyers uit alle hoeken van de wereld reizen naar onze wereldberoemde overnachtingskampen om een onvergetelijke tijd te hebben en vrienden voor het leven te maken. Onze overnachtingskampen zijn de ultieme ervaring voor spelers en goalies die hun hockeyskills willen verbeteren. Verwacht een uitdagend hockeyprogramma en ga tot het uiterste. Jouw hockeymoves zullen nooit meer hetzelfde zijn!

KALENDER ZOMER 2022 Hockeykamp

Datum

Leeftijd

3 juli t/m 9 juli

10 t/m 16

WACHTLIJST Amsterdam 2. Top FIH World Hockey Camp

10 juli t/m 16 juli

11 t/m 16

Amsterdam 3. Top Hockey Camp

17 juli t/m 23 juli

10 t/m 16

WACHTLIJST Amsterdam 4. Elite Prep Hockey Camp

24 juli t/m 30 juli

12 t/m 15

Amsterdam 4. Drijver Elite Prep Goalie Camp

24 juli t/m 30 juli

12 t/m 15

WACHTLIJST Amsterdam 4. Elite Prep Hockey Camp

24 juli t/m 30 juli

14 t/m 18

Amsterdam 5. Elite Hockey Camp

31 juli t/m 6 aug

15 t/m 18

31 juli t/m 6 aug

15 t/m 18

Amsterdam 6. Top Hockey Camp

7 aug t/m 13 aug

10 t/m 16

Amsterdam 7. EHF Euro Champions Hockey Camp

14 aug t/m 19 aug

10 t/m 16

3 jul t/m 8 jul

9 t/m 14

Antwerp 2. Hockey Camp

10 jul t/m 16 jul

10 t/m 16

Antwerp 2. Drijver Goalie Camp

10 jul t/m 16 jul

10 t/m 16

5 aug t/m 13 aug

14 t/m 18

Amsterdam 1. Thomas Briels Hockey Camp

BIJNA VOL!

Amsterdam 5. Drijver Elite Goalie Camp

Antwerp 1. Hockey Camp

Barcelona Hockey Camp

BIJNA VOL!

BIJNA VOL!

BIJNA VOL!

BIJNA VOL!

Meer info en aanmelden: SPORTWAYS.NL

?

leukste

Zijn jullie het van seizoen 21/22?

team

Hoe doe je mee?

.nl of scan de QR-code

am - Meld je aan via www.leukstete - Geef je team op!

Maak kans op te gekke prijzen voor het hele team!!!!

hockeyinternationalmagazine ag 29-05

AANMELDEN KAN T/M zond

Hockey International puzzelwedstrijd

4

van KeukenO.A.Deel TE KOOP CowboyBIJ auto feest gerei Deel van auto

Cowboy- Keukenfeest gerei

Schuine strook

Gast

Schuine strook

Gast

Deel van de Bijbel

Ongebruikt Plan

Gewicht

Voedingsstof

Plan

3

Keuken- Baksel gerei Graafwerktuig

3

BuidelGraafbeertje werktuig

Duitse stad

Vervaar-

Slee

Beraad

En Buidelverder beertje Bijbelse Rendier En figuur verder Karakter

Schrijfmiddel Aanwijzing

Gebakken spek

Erg

Veer

10

7

Bekeuring Grappig

Advies Meer in Amerika

Advies

Erg

Deel van het leger

2 2

Opgooi

Opgooi

8

Anders gezegd

Klein

Baardje

Grondsoort

Ongesteld

Strohalm

Zeer

Grootmoeder

Kleur

1

Schapen Kleur - haar Onbeheerst

Soort trompet

Grijns Vertakte horens Grijns Vertakte horens

Categorie Thans Categorie

12

Ontvangdraad

6

Ontvangdraad

Oostenr. rivier

Uitvinder Spaanse Innig rivier

Ondeugend kind Ondeugend kind

Bevel

Spaanse rivier

Uitvinder

6

Bevel Oostenr. rivier Plezier

Innig

12

Overdreven

Dof Plezier

Plaats in N.Holland

Dof

Namelijk

Schrijfgerei Stop Schrijfgerei

Esdoorn

Nachthemd Overdreven Nachthemd

Stop

Verkeersplein

Gezicht

Thans

Schapen - haar

Namelijk

Heester

Familielid

Onbe- Familielid heerst

Plaats in N.Holland

Gezicht

Vrouwen - rok

Punt Overlevering Baardje

Wat EuroLipees chaams- Grootmoeder eiland deel Ongesteld Wat Zeer

Chinese maat

8

Zoogdier

Tocht

Laatst

Stuk goed

EuroLipees chaamseiland deel Achter

Strohalm

Gevolg

Anders gezegd

Klein

Grondsoort

Idioot

Chinese maat

Godin

Zoogdier

Als eerder

Gevolg

Meer in Amerika

Driemaster

Idioot

Godheid

Soort trompet

Achter

Deel van het leger

Vrouwen - rok

Overlevering

1

5

Punt

Italiaanse rivier

Bekeuring

Drukte Ereteken Karaat

Aanspreek - titel

Houding

Stuk goed

5

Jeugdpuistjes

Veer

10 Grappig

Drukte Ereteken Karaat

- titel

Tocht

Laatst

Italiaanse rivier

Onbekende

Biljartstok

Godin

9

Gewicht

Verharde huid

Levens- Maanlucht stand

Amerik. staat

BUZING Puzzels

Biljartstok

Gemeen Mestvocht

Amerik. staat

9 Gewicht

Houding

Verbond

Brompot

Als eerder

Gemeen Mestvocht

Driemaster

Uitstekend

Onbekende

Gemoedstoestand

Gave

Gave

Verbond

Levens- Maanlucht stand

Vogel

Bijbelse Rendier figuur Karakter

Gemoedstoestand

Ter herinnering

Uitstekend Sier Godheid

7 Verharde huid Brompot

Aanwijzing Gebakken spek

Vogel

Schrijfmiddel

13

Tengel Bijbelse figuur

11

Laan

Eetgelegenheid

Ontspanning

11

Laan

Eetgelegenheid Slee

13

Tengel Bijbelse figuur

Vervaardiging

Melkdier

Sier Nakomeling

Franse Lengte- Gelderse Vrouwerivier maat plaats lijk dier

stad

Duitse stad Beraad

innering

4 AmeriZangTuindiging én via www.sports-giftcard.com kaanse Vaat spel huisje

Ontspanning

Voedingsstof Keuken- Baksel gerei

Amerikaanse stad

Ongebruikt

Gewicht Deel van de Bijbel

Wilt u kans maken op een adidas CHAOS FURY DARK SCRIP OUTDOOR t.w.v. € 130,- aangeboden door Jumbo Hockey en een Sports Giftcard t.w.v. € 50,- te besteden bij heel veel sportzaken. Los dan onderstaande puzzel op en via de QR code kun je jouw oplossing insturen via de site of mailen naar info@hockeyinternatlionalmagazine.nl.

Doe dit voor 15-06-2022. In de volgende editie maken wij de winnaar bekend. Oplossing van de april editie was: Videoscheidsrechter Winnaar van de stick is: Fleur Kaaij Melkdier Jeugdpuistjes ZangTuinLengte- Gelderse Vrouwe- Bolling NakoWinnaarVaat vanhuisje de SportsFranse Giftcard is: Laurie Ter her- Aanspreek spel rivier maat plaats lijk dier meling

Esdoorn

Verkeersplein

Heester

BUZING Puzzels

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

Win twee WK tickets of een gesigneerd Oranje shirt!

B

ij Hockey International zijn we voortdurend bezig met het verbeteren van ons magazine en onze online platformen. Hierbij is jullie mening erg belangrijk.

Hockey International is een hockeymagazine dat voor iedereen te verkrijgen is op 150 verschillende hockeyclubs in het hele land. In dit magazine brengen wij gedurende het seizoen maandelijks interviews, achtergrondverhalen en reportages in de breedste zin. In het kielzog van de actualiteit zoeken wij waar mogelijk de verdieping.

Op dit moment onderzoeken wij wat de R K O A P mening is over ons magazine. Wij zijn K O P L A M P F A B R nieuwsgierig wat lezers, maar ook nietD N I E U W I lezers, vinden van ons magazine.P R K papieren O A G E E R A R A L L E Ook willen welk K O wij P erachter L A Mkomen P F AhocB R O T M E N S A E keynieuws en I D de liefhebbers N I Einteresseert U W K E I W I T T A L via welke G Eweg E wij R de mensen A R het A best L kunL E G A R D T I P nen bereiken.

O T M E N S A E E S S E N N K E I W I T T A L S C H E P K E U Wilt uGons en A helpen R D met dit T onderzoek I P A E K S T E R de bijbehorende E enquête S S E invullen?

N N K O A L A L K S C H E P K E U E V A A L T A Als u de enquête invult, A E K heeft S Tu de E mogeR E L A N D G E T lijkheid om achter K uw O e-mailadres A L A L te K laten.

S A R A E R I E O De deelnemers die dat doen, maken E V A A L T kans A A L A B A M A N A S E L A N D G E T F R E G A T A L I A S S A R A E R I E O D G R E N D I E R A L A B A M A N A S F R E G A T A L I A S D G R E N DB IA EC RK H

twee tickets te winnen voor het T K A WK hockey deze zomer in AmsterI C A G E O P S C H I dam, of een gesigneerd shirt van S M A E L E M I N E N het Nederlands T elftal.

K Invullen A van E L I G A R E I S I deCenquête A G EneemtOongeveer P S C3 H I R N S T P O S E S I Sminuten M A Ein beslag.

L E M I N E N E N T P O N T S A G E L I G A R E I S L O L L I G N R N S T P O S E S I L A P O K E E N T P O N T S A G B O N W O L L O L L I G N N A G R I M A S L A P O K E Z S L S T B O N W O L R U G E D I S O N A G R I M A S I K T I E T S L E U Z S L S T E R O N W E L L T R U G E D I S O L E E P E D A M P E I K T I E T S L E U T R O N I E A H O R E R O N W E L L T G A G E L R O T O N D L E E P E D A M P E T R O N I E A H O R GA AN GD EF LL A RT OS T O N D

B A C K H A N D F L A T S

K T K K T E U K R E S U R A S N T A E N N T N E E N N E

Mei 2022 - Hockey International - 31