Hockey International Magazine November 2019

Het GRATIS magazine voor elke hockeyliefhebber

november 2019

HOCKEY INTERNATIONAL

Marijke Fleuren

over gendergelijkheid

Roel Bovendeert kan niet dwingen

WFHC Enkhuizen

de kleinste club

トキオ

Tokio 2020!

100% HEERLIJK

0% ALCOHOL HEINEKEN 0.0 NOW YOU CAN

Inhoudsopgave 1 2

Dit is de laatste editie van 2019.

Begin maart 2020 zal de eerste editie van 2020 verschijnen.

3 4 5 We gaan naar Tokio! Oranje klopt Pakistan

6 7

Valentin Verga en Robbert Kempenman: rentree met twee gezichten

8 9 10 WFHC Enkhuizen, de kleinste hockeyclub van Nederland

11 12 13

Canada schokt Ierland in kwalificatie Spelen

14 15 16 EHF-voorzitter Marijke Fleuren en de strijd voor gendergelijkheid

17 18 19

Roel Bovendeert kan de bondscoach niet dwingen, enkel overtuigen

20 21 22 Hoofdklasse: Den Bosch klopt eindellijk Kampong

23 24

Hoofdklasse: SCHC verrassend koploper

HOCKEY

INTERNATIONAL Colofon Bladmanager Ingmar Kuper Hoofdredactie Eric Korver Fotoredactie Frank Uijlenbroek Redactie Eric Korver, Rijcko Treep Fotografie World Sport Pics Vormgeving Rodi Media/Kirsti Konijn Druk Rodi Rotatiedruk BV Oplage 25.000 Verspreiding Gratis via de grootste hockeyclubs Verschijning Maandelijks

Redactie 06 55 86 64 41 Mail eric@korvermedia.nl Commercie 06 23 88 44 22 Mail ingmar@hockey internationalmagazine.nl Uitgevers Korver & Kuper Uitgevers AB Hofmanweg 5A 2031BH Haarlem 06 23 88 44 22 www.hockeyinternationalmagazine.nl FFU/WorldSportPics Vermeerstraat 1

7731SM Ommen 06 51 21 56 78 www.worldsportpics.com Ronald Speijer Druk Rodi Rotatie Druk Visseringweg 40 1121AT Diemen 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Focus

Focus is een mooi en gevleugeld woord in de sport, dat bovendien terugkomt in diverse situaties. Luister naar een sporter en merk hoe vaak dat woord valt.

Focus.

De betekenis is eigenlijk altijd wel dezelfde. De sporter wil de volledige concentratie leggen op een bepaald evenement of een bepaalde wedstrijd. Soms zelfs op een vooraf vastgesteld aandachtspunt. De focus wordt in veel gevallen beschouwd als medebepalend voor het resultaat.

Als een topsporter zijn zin begint met te zeggen dat de focus niet goed was, dan kun je er donder op zeggen dat het resultaat niet naar wens was.

De hockeyers van Oranje hadden de focus in de afgelopen weken op de twee wedstrijden tegen Pakistan. Alles was top bij de ervaren mannen van de al even gelouterde Max Caldas. Toch volgde er een zeperd in de eerste wedstrijd. Een etmaal later was de focus verlegd, was de insteek iets anders en legde Oranje een uitstekende partij op de mat van het Wagener Stadion.

Na afloop werd er veel gesproken over die focus.

Waarop leverde die aanvankelijk zo weinig op, en plaveide die in de tweede partij de weg naar de Spelen?

Geen hockeyer die exact de vinger op de zere plek kon leggen, en ook de bondscoach kon het niet precies zeggen. Het is dat ongrijpbare mentale proces dat soms ook schuilgaat achter dat woord ‘focus’.

Bij Oranje wordt de focus nu verlegd. Naar Tokio, naar de Spelen. Bij de spelers zelf gebeurt dat ook, zoals dat bij de dames al het geval was. Daar gaat de focus op presteren in de komende maanden om zo die plaats in de selectie voor de Olympische Spelen veilig te stellen. Want een vanzelfsprekendheid is dat voor vrijwel niemand.

Vraag maar eens aan Frédérique Matla. Die leek een vaste waarde in het Nederlands team, maar moet zich maanden voor de Spelen ineens weer terugknokken.

Voor iedere sporter ligt de focus ergens anders, zeker een paar niveautjes lager dan Oranje. Daar kan de focus liggen op gezelligheid, op het biertje na afloop, of misschien ook op presteren.

Focus is inherent aan wat je zelf belangrijk vindt in de sport, waar je zelf je voldoening uit wilt halen, of je verbetering wilt zien.

Bij Hockey International weten we precies waar onze focus ligt, namelijk de lezer een prettig blad en een fijn leesmoment te bezorgen.

Veel leesplezier!

Eric Korver, Frank Uijlenbroek, Ingmar Kuper

Hockey International is een uitgave van Rodi Media en Korver & Kuper Media. Hockey International werkt milieuvriendelijk en verantwoord.

Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

Hockey International is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGM-MZ:2011.01.02

November 2019 - Hockey International - 3

私たちは東京に (We gaan naar Tokio) N

a de alarmbellen waren er de feesttoeters. De Nederlandse heren plaatsten zich in navolging van de dames voor de Olympische Spelen volgend jaar in Tokio, maar dat ging toch wat lastiger dan vooraf was verwacht. In het tweeluik om een olympisch ticket werd uiteindelijk Pakistan aan de kant geschoven na een gelijkspel in de eerste partij en een dikke zege in de beslissende.

Dat Pakistan al op voorhand niet de fijnste tegenstander zou zijn, was duidelijk. Een jaar niet internationaal gespeeld, daardoor geen zicht op de ontwikkelingen, maar wel een land met een grote reputatie als het gaat om hockey. De Pakistaanse captain Muhammad Rizwan had het al duidelijk gemaakt. De structuur is verdwenen in

Vreugde bij Oranje na wéér een doelpunt in de tweede wedstrijd tegen Pakistan. (Foto WorldSPortPics/ Frank Uijlenbroek)

hockeynatie Pakistan. ,,We hebben een jaar lang niet gespeeld, niet getraind. Maar iedereen weet wat er op het spel staat.

Als Nederland rustig aan doet, hebben we misschien een kans.’’

Oranje deed niet rustig aan, zeker niet.

Maar overtuigend was het allerminst wat de mannen van Max Caldas lieten zien in het volgepakte Wagener Stadion. De fans zagen hoe de Pakistani geweldig gebruik maakten van de strafcorner. Zes kregen de Aziaten er, vier vlogen er achter doelman ....., die de niet fitte Pirmin Blaak verving.

Vier treffers die Nederland voor flinke problemen stelden omdat het eigen spel niet goed genoeg was om het Pakistan echt moeilijk te maken.

Veilig In de analyses na afloop vielen de woorden ‘veilig hockey’. Mink van der Weerden kon dat eigenlijk alleen maar beamen. ,,Veilig hockey, daar verval je in als het allemaal net niet honderd procent is.

Dan kies je inderdaad voor die veilige bal, is het tempo net even niet hoog genoeg en kom je daardoor net niet door die Pakistaanse verdediging. Dat moet je los kunnen laten, je moet elkaar helpen gas te geven.’’

Die modus bereikte Oranje op die verrassende zaterdag nooit. Sterker, het was Mink van der Weerden zelf die de ploeg persoonlijk voor een debacle behoedde.

Met nog zeven seconden op de klok en een 3-4 achterstand mocht hij aanleggen voor een strafcorner. Met nog exact één tel te gaan stond de gelijkmaker op het bord en brulde Van der Weerden het uit van vreugde. ,,Of die corner cruciaal was, valt niet te zeggen’’, analyseerde Van der Weerden een dag later. ,,Dat moest de tweede wedstrijd uitwijzen. Als je doortelt, viel het allemaal misschien wel mee. Maar dat je gelijkspeelt is hoe dan ook geweldig voor het moreel en maakte dat we op zondag wel met een frisse kop de wedstrijd in gingen.’’

Boycot Het was niet eens zozeer de uitslag, maar vooral het machteloze spel van Oranje dat voor onrust zorgde. Er werd al meteen teruggedacht aan de laatste keer dat Nederland met de heren de Spelen miste.

Dat was in 1980, veertig jaar voor Tokio.

En Oranje ontbrak destijds in Moskou niet omdat het team zich niet plaatste, maar door een boycot door westerse landen van de Spelen in Rusland. Dat Nederland zich niet zou plaatsen voor Tokio leek lang ondenkbaar, maar was ineens niet onmogelijk meer.

De ruim twintig uur tussen beide wedstrijden greep Nederland aan om zich te herpakken. Dat was, vertelt Max Caldas, eigenlijk niet zo’n heel ingewikkeld proces. ,,Soms moet je als coach boos zijn, soms moet je ze stevig aanpakken, maar dat was in dit geval absoluut niet nodig. De jongens zijn zelf slim genoeg om te weten wat er niet goed ging. Als staf hoefden we dat alleen maar te begeleiden.’’

De spelers kropen wel snel bij elkaar, vervolgde Caldas. ,,Wij hebben geluisterd naar wat zij ervan vonden, zonder dat we daarover oordeelden.

行きます Het ging erom hoe we ons voelden en waarom we ons zo voelden. Iedereen mocht dat zelf aangeven. Daarbij is van alles ter sprake gekomen. Als staf hebben we die discussie begeleid en vervolgens wel heel snel benoemd dat de uitstraling naar de wedstrijd van zondag positief moest zijn. Het had geen zin in het verleden te blijven, we moesten door naar de volgende wedstrijd. En die had alles te maken met wat we wél willen zijn, hoe we vanuit eigen kracht konden spelen.

Het was een korte meeting, maar wel heel intens. En daarna zijn we gewoon doorgegaan, blijven verbinden. Toepen met elkaar, een film kijken, ouwehoeren over andere dingen. Het vizier schoonmaken en richting zondag.’’

Helpen Dat was precies de goede aanpak, beaamde Mink van der Weerden. ,,Want iedereen besefte wel wat er in die eerste wedstrijd niet goed ging. We hebben er met elkaar echt nog wel naar gekeken. Misschien was het een klein beetje technisch, misschien een klein beetje tactisch.

Maar de fouten die we maakten zaten niet in het aannemen van een bal. En als het tactisch iets beter staat heb je misschien net iets meer controle of rust. Nee, het ging er vooral om hoe we elkaar kunnen helpen om er gewoon te staan. Daar zit het meer in. Elkaar helpen, het samen oppakken en dan gewoon doen. Niemand stond op dat veld met verkeerde intenties.

Die was bij iedereen goed, alleen dan is de vraag hoe je elkaar daarin gaat helpen.

Daarom hoefde het gesprek met elkaar niet in een vervelende sfeer plaats te vinden. Omdat iedereen hetzelfde wil bereiken.’’

De suggestie dat het misschien toch een mentaal probleem kan zijn, vindt Van der Weerden te makkelijk. ,,Dan wordt er gelijk geroepen dat we mentaal zwak zijn of niet.

Die discussie is er vaker geweest, maar dan wordt het in mijn ogen te beperkt. We kunnen allemaal hockeyen. Af en toe heb je de pech dat je er niet lekker in zit, maar op het moment dat het niet goed gaat missen we wel vaak een stukje scherpte, zelfvertrouwen, of wat dan ook. Dat is voor iedereen een eigen proces. De oplossing?

Er wordt wel eens geroepen dat we mentaal hard moeten zijn. Punt. Maar dat is het niet. Omgaan met wat er in je kop zit, dat is het. Dat is een les en daarin kunnen we elkaar helpen.’’

Belangrijk Van der Weerden zag zijn woorden een dag later al meteen bewaarheid worden.

Een ontketend Oranje veegde de vloer aan met de Pakistani, die met een 6-1 nederlaag niet eens mochten klagen. Van der Weerden zelf was met een strafbal en een strafcorner weer belangrijk voor Nederland, maar je kunt je beter afvragen wie dat in deze wedstrijd niet was. Het antwoord? Niemand. In elke linie klopte het bij Oranje, dat vanaf het begin de duimschroeven aandraaide. Thierry Brinkman was geweldig, Valentin Verga was als vanouds overal, de jonge Terrance Pieters maakte indruk, Mirco Pruijser en Bjorn Kellerman sleurden voorin, en achterin stond het goed. Eigenlijk kon je elke speler een compliment maken.

Dag en nacht verschil met een dag eerder, vond Van der Weerden. ,,Dit was niet veilig, dit was bevrijding. Voorwaarts spelen vanuit een aanvallende gedachte, Véél beter.’’ En scherp van de eerste tot de laatste minuut. ,,Moest ook wel, we hadden geen andere keuze’’, stelde Van der Weerden lachend vast, om daarna te erkennen dat dat wel een dubbel gevoel opleverde. ,,Aan de ene kant denk je ‘shit, dit moeten we altijd hebben’. Aan de andere kant, als het mes op de keel staat gebeurt het wel. Dat is ook ergens wel weer goed om te weten. We hebben die houding ook

De jonge Terrance Pieters haalt uit voor nummer vijf.

(Foto WorldSPortPics/Frank Uijlenbroek) naar elkaar getoond. Zo van ‘hee vrienden, het mes staat ons op de keel, het gas moet erop’. En dat hebben we goed gedaan. Ik ben echt trots hoe het team is opgestaan na de teleurstelling van een dag eerder.’’

Bjorn Kellerman, in beide wedstrijden met de backhand verantwoordelijk voor een fantastisch doelpunt, slaakte ook een zucht van verlichting. ,,Dit zijn de wedstrijden waar je het als hockeyer allemaal voor doet, maar niet op de manier zoals we zaterdag te werk gingen. Gelukkig hebben we plaatsing uit het vuur kunnen slepen.’’

Kritisch En Max Caldas? De bondscoach aan wiens stoelpoten bij elke misstap wordt gezaagd, bleef rustig, was natuurlijk blij, maar ook kritisch. Hij zag een team dat in wedstrijd nummer twee veel beter naar de potentie speelde, dat grotendeels liet zien wat hij graag wíl zien. ,,Maar het kan beter.

Ook deze

wedstrijd was niet perfect, want er waren momenten waar ik niet blij mee was. Het derde kwart bijvoorbeeld, waarin we te snel de kortste weg naar de goal wilden

Mink van der Weerden heeft een strafcorner benut en schreeuwt het uit van vreugde. (Foto WorldSPortPics/Frank Uijlenbroek)

spelen en het daardoor een soort flipperkastwedstrijd werd. Defensief brandde er niets aan, maar we hadden er meer uit moeten halen dan nu. In de laatste vijf minuten in het vierde kwart speelden we in mijn optiek niet zo slim uit. We bouwden veel te veel op eigen helft op, in plaats van op hun helft te spelen.’’

Lachend: ,,Maar dat is ook het karakter van de coach. Je wilt altijd dingen perfect hebben, maar dat is zelden het geval. Ik vind wel dat we trots mogen zijn. Ben ik ook, als ik zie hoe ze gespeeld hebben.

We hebben presteren in onze genen, en nu toonden we dat.

Vond ik heel mooi om te zien.’’

5-STERREN MONDVERZORGING

EE W I U E NI OLOG

HN TEC

Ellen Hoog

SUPERIEURE BESCHERMING van Tanden, Tong, Wangen & Tandvlees, 12 uur lang*

* Superieure vermindering van bacteriën op tanden, tong, wangen en tandvlees in vergelijking met een nietantibacteriële tandpasta met fluoride gedurende 12 uur, na 4 weken continu gebruik, klinische studie.

Valentin Verga passt namens Oranje. ,,Het is net als na tien maanden zonder seks: weer even wennen.’’ (Foto’s WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

Verga en Kemperman weer terug in het shirt van Oranje

Rentree met twee gezichten

D

e dubbele confrontatie met Pakistan was niet alleen de dubbel van Oranje, maar ook de dubbel van Valentin Verga en Robbert Kemperman. De twee maakten na maandenlange afwezigheid weer hun opwachting.

Dat werd een rentree met twee gezichten en een happy end.

Het moment sprak boekdelen. De emotionele Valentin Verga ten voeten uit. Temperament gecombineerd met onverholen ergernis en eerlijkheid. De Amsterdammer was kort na de eerste wedstrijd tegen Pakistan volledig zichzelf in zijn frustratie over het resultaat. Genieten van zijn terugkeer in het shirt van Oranje was er niet bij. ,,Ik ben allen maar bezig met dat resultaat, en die terugkeer? Ik weet het niet. Heel vet, heel cool, maar het is echt te kort op een wedstrijd die we echt veel beter hadden moeten spelen.’’

Verga had zich iets anders voorgesteld van zijn eerste optreden in Oranje sinds tien maanden. ,,En niemand onderschatte Pakistan hè. Het is gewoon een goede ploeg.

Die jongens kunnen echt hockeyen hoor.

Ze halen ook bijna maximaal rendement uit die strafcorners, daar komen alle vier de goals uit. Het komt nu aan op één wedstrijd, precies het scenario dat we niet wilden. Man, ik heb er niet eens woorden voor eigenlijk. Gewoon klote.’’

Over zijn eigen optreden in interland nummer 188 was Verga kort en duidelijk. ,,Niet goed. Gewoon slecht eigenlijk. Misschien ben ik te hard voor mezelf, maar dat is nu wel het gevoel.’’

Feestje

Robbert Kemperman was net zo ontevreden, maar iets nuchterder. Ook voor hem kwam er op een andere manier dan gewenst een einde aan die lange periode zonder Oranje. ,,Tja, ik had het graag anders gezien, maar het was wel heel mooi weer terug te zijn in het Nederlands elftal.

Dat was voor mij persoonlijk een feestje.

Ik heb daar ook hard voor gewerkt. Het moment dat je dan dat shirt weer mag aantrekken is hartstikke mooi. Daar ben ik ook trots op.’’

Kemperman had een belangrijke inbreng met de derde goal van Oranje, zijn 49e in dienst van Oranje. Daarmee bracht hij zijn ploeg weer naast Pakistan. ,,Dat we mede daardoor nog een gelijkspel halen, was wel prettig, al moest het in z’n geheel natuurlijk veel beter.’’

Een etmaal kan een wereld van verschil maken. Precies 24 uur later staat er opeens een heel andere Valentin Verga, zoals er even daarvoor ook een heel andere Valentin Verga op het veld stond. ,,Dit was lekker’’, verzucht Verga, die als vanouds dominant was in het spel van Oranje. ,,Ik haal normaal gesproken mijn energie uit lullen en opjutten. Dan voel ik me lekker. Dat deed ik nu weer, waardoor ik beter ging hockeyen en de rest ook. Dat was geweldig.’’

Zombie En nu genoot Verga zelf wél van zijn eigen spel, al had hij een mooie vergelijking om aan te geven dat het toch weer even vreemd was. ,,Als je tien maanden geen seks hebt gehad, is dat even wennen. Dat was het voor mij deze dagen ook. Maar dat

ik hier weer mag staan, is het allermooiste.

Daar heb ik al die maanden in mijn eentje hard voor gewerkt. Alleen maar geramd, keihard doorgetraind. En dan wil ik er wel staan zoals op deze zondag, niet zoals gisteren. Gisteren speelde ik als een zombie, dat mocht niet weer gebeuren. Maar vandaag... vandaag was ik zeker ‘aan’.’’

Hij had zich na de eerste wedstrijd geen zorgen gemaakt, bekende Verga. Twijfelde er niet aan dat Oranje zich zou kwalificeren. Maar toch

schoot af en toe wel het doemscenario door zijn hoofd. ,,Tuurlijk denk je daar in een flits wel aan. Als dat weer zou gebeuren, dan was het gewoon inpakken, tenue inleveren.

Over en uit.

Ook daarom ben ik opge lucht

en blij dat we het hebben geflikt. En op de goede manier. Met overtuiging. We gingen er hard voor, waren creatief en hebben ze kapotgemaakt. Zó wil je spelen met Oranje.’’Valentin Verga zou straks in Tokio zomaar zijn derde Olympische Spelen kunnen meemaken. Hij durft er nog nauwelijks aan te denken. Er moeten immers nog spelers afvallen. ,,Ik hoop natuurlijk dat ik er bij ben, maar dat is nog allerminst zeker.

Eerst een goed jaar draaien bij Amsterdam, fit blijven en keihard werken. Dan hoop ik dat ik een goede kans maak en Caldas me selecteert.’’

Robbert Kemperman in actie tegen Pakistan. ,,Het moment dat je dat shirt weeg mag aantrekken, is hartstikke mooi.’’

WFHC Enkhuizen: aanmodderen met twee teams en dertig leden

De kleinste club van Nederland door Eric Korver

H

ockeyclubs zijn tegenwoordig groot, groter en grootst. Alleen een club als Kampong telt al meer dan vierduizend leden. Daar hebben ze zelfs mensen in dienst om alles in goede banen te begeleiden. Alles lijkt vanzelf te gaan. Maar hoe zit dat als je de kleinste hockeyclub van Nederland bent? Als je altijd op zoek bent naar leden, moet sappelen om de begroting rond te krijgen en tussendoor ook nog moet vechten voor je bestaan? Maak kennis met WFHC Enkhuizen.

weekt. Want de voorzitter was net ook nog even scheidsrechter bij de wedstrijd van de Mixed E. ,,Zo gaat dat’’, zegt hij monter. ,,Vorig jaar was ik nog vaak voorzitter, scheidsrechter, coach en trainer.’’ Het is dagelijkse kost bij het clubje aan de boorden van het IJsselmeer, dat vorig jaar geregistreerd stond met 47 leden. Maar dat was toen, vertelt Mol. ,,Inmiddels hebben we nog minder leden. Ik denk dat we zelfs rond de dertig zitten. We hebben twee teams in de competitie, een meisjes C-team en een Mixed E-team. Daarnaast hebben we nog een paar trainingsleden, trimmers. Dat zijn er volgens mij acht, en dat was het dan.’’

Studeren In de kleedkamer van voetbalvereniging Dindua kleden de meiden van het C-team zich om voor hun wedstrijd tegen AMVJ. Er is verbazing over de aandacht voor de vereniging. ,,We zijn maar zo’n klein clubje’’, klinkt het. Een ander slaat de spijker op de kop. ,,Juist daarom. We zijn de kleinste club van Nederland. Dat is best bijzonder.’’

Hoe klein, dat legt voorzitter Arjen Mol (46) even eerder uit. De haren nog nat op zijn hoofd, de kleding nog enigszins door-

Het forse ledenverlies is makkelijk te verklaren, stelt Mol. ,,Vorig jaar hadden we nog een volledig team meisjes B. Maar een aantal meiden ging buiten de regio studeren aan het HBO, terwijl twee meiden naar het buitenland zijn gegaan. Daardoor is het hele team uit elkaar gevallen.’’

Het is, verzucht hij, aanmodderen. ,,De aanwas van onderaf is het grootste probleem.

Daar zijn we altijd naar op zoek. De aanmeldingen gaan helaas niet zo hard als bij de voetbalclubs, al loopt het ook daar

terug. Ik denk dat alle sportverenigingen in de buurt dat merken.’’

De club raakte zo in de zomer even een derde van haar leden kwijt. Dat heeft bij elke vereniging consequenties en zeker ook bij Enkhuizen. Maar dat valt nog mee, legt Mol uit. ,,Qua begroting hebben we het redelijk op orde, al kunnen we er netaan mee door. Het betekent wel dat we een klein stukje van onze reserves moeten aanspreken om bijvoorbeeld investeringen in materiaal te doen, en dat we nog meer een beroep moeten doen op onze vrijwilligers. Voor de trainingen heeft één van de meiden uit het gestopte B-team zich gemeld. Zij verzorgt die nu en daar zijn we heel blij mee. Het scheelt veel als je op de begroting geen betaalde trainer hoeft neer te zetten.’’

Begroting Die begroting bedraagt voor het lopende seizoen een bedrag van om en nabij de 7500 euro, vertelt Mol. Het is een bedrag waarover het gros van de clubs misschien de schouders ophaalt, maar bij Enkhuizen moeten ze met die euro’s de eindjes aan elkaar knopen. ,,Contributie is in principe onze enige bron van inkomsten. Uit de kantine halen we niks. Die hebben we

“Vorig jaar was ik nog vaak voorzitter, scheidsrechter, coach en trainer.’’

8 - Hockey International - November 2019

namelijk zelf niet, we maken gebruik van de accommodatie van voetbalclub Dindua.

Eens in de zoveel tijd is er een kleine sponsoring. Vorig jaar leverde een actie van Albert Heijn ons zevenhonderd euro op.

Dat konden we heel goed gebruiken, want dat is omgezet in ballen en ander materiaal. Dergelijke acties lopen er vaker en soms krijgen we ook iets vanuit de rotary.

Maar verder is de sponsoring nagenoeg niks.’’

Kosten zijn er wel, al blijven die bij een club van deze omvang ook binnen de perken. ,,Het is voornamelijk de bondsafdracht en de huur van het veld. We maken deel uit van een complex dat wordt beheerd door de gemeente. Daar zitten we op met vier clubs: twee voetbalclubs, een korfbalclub en wij. Het kunstgrasveld delen we met de korfballers. In de oneven weken spelen wij thuis, in de even weken zij. De huur gaat rechtstreeks naar de gemeente. Verder hebben we nog wat kosten aan verzekeringen, materiaal en de vergoeding voor de trainer.’’

Opdoeken Arjen Mol is nu een jaarvoorzitter van WFH Enkhuizen. Van betrokken ouder groeide hij door naar preses. ,,Omdat de toen-

‘Te veel wissels is een probleem’

J

antine Kloppenburg is al twee seizoenen coach van de Mixed E, al vindt ze coach zelf te veel gezegd. ,,Coachende sportouder komt beter bij.’’

In haar team heeft de moeder van de 9-jarige Fleur elf kinderen: zeven meisjes en vier jongens. ,,Dat gaat prima samen. Ze hebben ook ongeveer allemaal dezelfde leeftijd. Betekent wel dat we straks een probleem krijgen als ze ouder worden en niet meer gemengd mogen spelen. Dat is voor ons ook een uitdaging. We zetten nu in op het werven van nieuwe leden, zodat we straks misschien een meisjes- en een jongensteam hebben.’’

Thuislaten Dat is een probleem, maar niet het grootste probleem waarmee Kloppenburg worstelt. ,,Dat is toch wel het aantal wissels. Daar hebben we er af en toe te veel van. Regelmatig proberen we kinderen thuis te laten. Soms krijgen ze ook niet genoeg speeltijd omdat ze te vaak in de wissel staan. En doorschuiven naar een ander team is geen optie, want dat team is er simpelweg niet.’’

Als je alle kinderen van dezelfde leeftijd in een team moet gooien, is er ook het risico van grote niveauverschillen. Maar dat, zegt Kloppenburg, valt best mee. ,,Natuurlijk heeft de een meer talent dan de ander, maar het gaat allemaal heel goed samen. Komt ook doordat ze al vroeg samen zijn begonnen en zich samen hebben ontwikkeld. Het is een echt team, dat het hartstikke leuk heeft met elkaar.’’

Coach Marion Delling zet de puntjes op de i tijdens de rust van de meisjes C. malige voorzitter aangaf ermee te stoppen, meer mensen in het bestuur wilden ophouden en daardoor werd gesproken over het opdoeken van de hele vereniging.

Dat gaat niet gebeuren, dacht ik. Je trekt niet halverwege het seizoen de stekker uit een hele vereniging. Daarop ben ik voorzitter geworden, heb een penningmeester gezocht en samen met de vrijwilligers van de activiteitencommissie hebben we de kar doorgetrokken. En we zijn voornemens dat nog even vol te houden.’’

Dat gaat, weet hij maar al te goed, nog niet meevallen. Want financieel kan de zaak dan draaien, er hangen de hockeyclub veel grotere gevaren boven het hoofd. ,,De doorloop van de vereniging. Dat is op dit moment even kritisch. Maar met twee teams kan je in principe door.’’

Maar ook daar pakken zich donkere wolken samen. In ieder geval voor Mol, die zich twee jaar geleden met zijn inmiddels 9-jarige zoontje Joppe meldde bij Enkhui-

‘Speelden op betonnen tegels’

M

HCW Enkhuizen is met Arjen Mol toe aan de vierde voorzitter in de korte historie Katherine Dutmer volgde oprichter Arnoud van Oudheusden op. Zij had destijds een missie: kunstgras. ,,Kunstgras is essentieel’’, vindt Dutmer, die drie dochters op de hockeyclub had, van wie nu alleen Skye (11) en Mae (8) nog spelen. ,,Ik denk dat er bijna geen clubs meer zijn die het zonder kunstgras doen.’’ Enkhuizen beschikte daar aanvankelijk dus niet over. ,,Dat werd mijn doel op het moment dat ik aantrad als voorzitter. Op dat moment had de club eigenlijk helemaal niks. Geen eigen terrein, geen clubhuis, alleen een grasveld met kuilen. Soms speelden we zelfs

gewoon op betonnen tegels. Als je wilde groeien kon dat natuurlijk niet.’’

De club verhuisde zelfs tijdelijk naar Andijk, een dorp verderop langs het IJsselmeer. ,,Daar konden we spelen en trainen bij de korfbalclub. Maar dat was wel een kwartier rijden verderop. Alle kinderen steeds in de auto, want fietsen was niet te doen. Op dat moment hebben we ook gezegd dat we zelf dingen moesten regelen.’’

Daarna ging het even snel met de club. ,,In een jaar tijd hebben we samen met twee voetbalclubs, de korfballers en de hockeyclub kunstgras geregeld. Fantastisch dat dat lukte. We maakten gebruik van de kantine van voetbalclub Dindua, en deelden het veld met de korfbalclub. De witte lijnen zijn van ons, de gele van hen.’’

zen. ,,Hij heeft het goed naar zijn zin, maar maakt wel deel uit van dat mixed team. De vraag is nu hoe lang we daarmee kunnen doorgaan. Er zijn voldoende meiden voor een team, dat wel. Maar het gevolg voor mijn eigen kind is dat ik over twee jaar waarschijnlijk naar Hoorn moet omdat hij toevallig een jongetje is.’’ En jongetjes, dat blijft moeilijk. ,,Dit is een echte voetbalregio. Daar beginnen ze al op hun vierde of vijfde mee. Dat zien we ook op onze proefdagen. Het merendeel komt alleen voor de pannenkoek, niet uit interesse voor hockey.’’

Bestaansrecht Inmiddels worden er best eens vraagtekens gezet bij het bestaansrecht van WFHC Enkhuizen. Ook door de gemeente. Op dit moment wordt er overleg gepleegd. Niet alleen door de hockeyers, maar ook door de korfballers en de voetbalclubs Dindua en West-Frisia. ,,We zitten met z’n allen op

Arjen Mol met zoontje Joppe. ,,Over twee jaar moet ik waarschijnlijk naar Hoorn omdat hij toevallig een jongetje is.’’ (Foto’s Hockey International)

dat sportpark, dragen allemaal de kosten af. Maar misschien is het wel efficiënter als we er één sportvereniging Enkhuizen van maken, waarbij ook de voetbalclubs fuseren. Dan wordt het een omnivereniging.

Daarover praten we nu. Eerlijk gezegd is er bij ons al overleg met Dindua. Omdat we toch al gebruik maken van hun faciliteiten is het misschien zinvol al een soort voorfusie te doen.’’

Op de lange termijn is dat misschien de beste of zelfs de enige manier om te overleven. ,,Ik denk de beste’’, stelt Mol. ,,Als het een sportvereniging wordt, heb je genoeg aan één clubgebouw, en heb je niet de onkosten van twee kantines. Dan krijg je ook een gemeenschappelijke begroting, waaruit wij ons hockeydeel halen. Dat kan de manier zijn om te overleven. Misschien kunnen we dan zelfs groeien.’’

Duitsland en Groot-BrittanniĂŤ met regelmatige zeges naar Tokio

Canada schokt Ierland Adam Froese schreeuwt het uit van vreugde nadat hij Canada naar de Spelen heeft geslagen in de shoot-outs.

Foto Yan Huckendubler/Field Hockey Canada

D

e olympische kwalificatiewedstrijden liepen voor Nederland dat prima af, niet overal waren ze zo fortuinlijk dat er aan het einde van de partij feest kon worden gevierd. De Canadese mannen zorgden voor de grootste schok.

Zij schakelden Ierland uit in een wedstrijd met een opmerkelijke ontknoping.

Kaartverkoop HockeyLoverz is begonnen!

Voor de Ieren leek er na het eerste treffen in Canada geen vuiltje aan de lucht. Een 3-5 zege leek de weg te plaveien naar een optreden in Tokio. Maar in het tweede treffen gebeurde er van alles, en het venijn zat met recht in de staart.

Op het moment dat de laatste zoemer ging waande Ierland zich geplaatst voor de Spelen, ondanks een 2-1 nederlaag.

De Ieren vierden de plaatsing al, maar dat was iets te voorbarig. Canada vroeg namelijk nog even een referral aan. De aandacht richtte zich op een voorval rond de Canadees James Wallace, die zo ongeveer in het laatste signaal in de Ierse cirkel tegen het kunstgras ging. Dat bleek een cruciaal voorval, want de videoscheidsrechter vond dat de val van Wallace te wijten was aan een overtreding van Lee Cole. Een zeer omstreen beslissing, die echter wel een strafbal opleverde voor Canada, waarmee de stand op 3-1 kwam en er plotseling shoot-outs nodig waren. Daarin waren de mentaal gebroken Ieren niet meer in staat alsnog plaatsing af te dwingen, zodat

Weekend 1: 3, 4 & 5 juli 2020 Weekend 2: 10, 11 & 12 juli 2020 Een onvergetelijk weekend staat weer voor de deur, want de data voor de 9e editie van het leukste hockeytoernooi in 2020 zijn bekend! Op 3, 4 & 5 juli en 10, 11 & 12 juli is HockeyLoverz de plek waar menig hockeyer te vinden is.

Dit jaar opnieuw met een gezellige camping, leuke activiteiten en de vetste feesten bij het grootste clubhuis van Nederland! Elke echte hockeyer weet dat HockeyLoverz dĂŠ seizoensafsluiter voor hockeyteams is.

Meer informatie www.hockeyloverz.nl

10 - Hockey International - November 2019

Zorg dat jij en je team klaar zijn voor een onvergetelijk weekend en koop je ticket voordat het uitverkocht is.

In 2020 gaan we samen met jou, alle teams en heel hockeyend Nederland weer een geweldige editie neerzetten!

heel verrassend de Canadezen zich mogen voorbereiden op Tokio.

Grootmachten Begin november was het nog aan Duitsland en Engeland om zich definitief te kwalificeren voor de Spelen. De twee grootmachten mogen uiteraard niet ontbreken, maar de uitschakeling van Ierland zette iedereen nog even extra op scherp.

Achteraf was er echter helemaal niets aan de hand, voor zowel Duitsland als Engeland. De Duitsers vochten de burenruzie met Oostenrijk uit. Daarin kwam het zuidelijke kleine broertje er zeker in de eerste wedstrijd nauwelijks aan te pas. Duitsland was met 5-0 veel te sterk en daarmee was er van spanning in de tweede partij eigenlijk nauwelijks meer sprake. Daarin nam Duitsland na rust een 3-1 voorsprong om vervolgens te zien hoe Oostenrijk er toch nog een wedstrijd van maken. De ploeg uit het Alpenland kwam brutaalweg weer naast de Duitsers, maar moest toezien hoe in de slotfase Niklas Wellen en Christopher Rühr toch nog Duitsland de winst bezorgden. Voor wat het waard was uiteraard.

Oltmans Groot-Brittannië nam het op tegen Maleisië, gecoacht door Roelant Oltmans. Die zag hoe de Britten in de eerste wedstrijd al een voorschot op plaatsing namen. Ze stapten met een 4-1 zege van het veld, en het was iedereen duidelijk dat er voor

Feest bij de Duitsers in het treffen met buurman Oostenrijker nadat Mats Grambusch de score heeft geopend. (Foto WorldsportPics/ Frank Uijlenbroek) Maleisië een wonder aan te pas moest komen om de situatie nog te kantelen.

Dat wonder kwam er niet. De Britten lieten geen misverstand bestaan over hun bedoelingen en namen al in het eerste kwart een voorsprong die de missie van Maleisië tot een onmogelijke bestempelde. In het vervolg lieten de Britten de teugels ietsje vieren, waardoor er aan het einde 5-2 op het bord stond. Ook de Brit-

ten naar Tokio dus.

Dat gold ook voor Nieuw-Zeeland, dat in eigen huis mocht proberen af te rekenen met Zuid-Korea. De eerste pot op het veld van de Taranaki Hockey Club in Stratford was spannend. Het stond lang 2-2, maar in het laatste kwart tekende Simon Child toch voor de winnende treffer voor de kiwi’s.

Dat maakte de missie een dag later iets

eenvoudiger, al moest de thuisploeg natuurlijk wel op de hoede blijven. Een treffer van Stephen Jenness bezorgde Nieuw-Zeeland echter een prettig steuntje in de rug, waarna het in de resterende tijd niet meer fout ging. De Black Sticks liepen zelfs nog verder uit naar 3-0, en ook zij verzekerden zich derhalve van een olympisch startbewijs.

Dé oplossing voor stinkende, natte schoenen Stap in je schoenen met een fris gevoel Schoenen altijd op tijd droog Houdt je schoenen hygiënisch Klaar in slechts 25 minuten Geen gedoe met kranten Geschikt voor alle soorten schoenen

Bestel op

www.shoefresh.eu SB-XXXXXX TopHockeyKrantNajaar2019DEF.indd 1

14 dagen uitproberen niet goed = geld terug

Gratis de volgende dag thuisbezorgd 22-07-19 13:32

November 2019 - Hockey International - 11

Marijke Fleuren: ,,Vergaderingen met vrouwen krijgen een heel andere dynamiek. Dat is echt ongelooflijk.’’

(Foto’s WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

EHF-voorzitter Marijke Fleuren zet zich al jaren in voor gendergelijkheid in hockey

Niet stoppen op moment van door Eric Korver

Z

e was het eigenlijk niet van plan, maar Marijke Fleuren begon dit jaar aan haar derde termijn als voorzitter van de Europese Hockey Federatie EHF. Niet omdat ze zo geniet van de status van haar functie, wel omdat ze zelf een proces in de strijd voor gendergelijkheid in gang zette en daar niet halverwege uit wil stappen.

Haar eerste termijn van vier jaar als voorzitter van de EHF, vertelt Marijke Fleuren, was vooral gericht op mensen. Op het leren kennen van de verhoudingen, kijken waar ze het verschil kon maken. ,,Ik had wel grote ervaring bijde hockeybond, maar internationaal, dat was weer heel wat anders. Veel meer verschillen tussen grote en kleine landen en een veel groter belang van goede communicatie. We vergaderen vijf keer per jaar, dus je moet echt een band creëren. Ook tussen die vergaderingen. Die eerste vier jaar heb ik daarom echt ingezet op verbindingen.’’

Maar in de tweede termijn hield ze zich met heel andere zaken bezig. Veel con-

oogsten

creter, veel meer sturend. ,,Ik ben bezig geweest met het bevorderen van development op verschillende manieren’’, stelt Fleuren, die haar verhaal doet in een Leids theehuis, waar op een steenworp afstand kleine kinderen zich vergapen aan hertjes. ,,Alles wat op het veld loopt kreeg aandacht. Coaches, trainers, officials, scheidsrechters. Veel aandacht voor parahockey, maar ook met jeugdleiders ben ik aan de gang gegaan.’’ Lachend: ,,En alles waar ik ‘ik’ zeg, deed ik dat natuurlijk niet alleen, maar samen met de Board, de staf en de commissies en vooral ook met Angus.’’ Angus is Angus Kirkland, algemeen directeur van de EHF.

Ontwikkeling Fleuren streefde naar educatie op drie niveau’s, zodat er voor alle betrokkenen in de hockeysport daadwerkelijk iets te halen viel. Dat werd onderverdeeld in drie verschillende niveau’s. ,,Op het eerste niveau praat je over de top, het volgende segment haalt die top net niet, maar wil je niet verloren laten gaan, en op het derde niveau zetten we ons in om de groei in kleinere landen te bevorderen. Daarvoor heb je heel veel vrijwilligers nodig, en dan is het

12 - Hockey International - November 2019

ongelooflijk te zien hoe landen als Nederland, Engeland en Ierland alle mogelijke hulp hebben verleend om niet.’’

Maar het voornaamste speerpunt van Marijke Fleuren in deze periode is de strijd voor gelijke kansen en mogelijkheden voor mannen en vrouwen in de hockeysport, dat valt onder de door de FIH geïnitieerde campagne met de prachtige naam #EquallyAmazing als werktitel. ,,Dat ik mijn derde termijn toch ben ingegaan, heeft alles te maken met #EquallyAmazing.’’

altijd wel een beetje de inhoud. Natuurlijk begint het met aantallen. Die kun je goed gebruiken om te laten zien dat er iets moet gebeuren. Maar daarin blijven steken en zeggen ‘we moeten er evenveel hebben’, dat zegt niets over de kwaliteit. Als voorzitter van het Governance Panel heb ik in november 2017 een Gender Equality Policy geinitieerd om te kunnen werken aan een beleid op dit terrein. Van daaruit zijn we gaan werken om stapjes te maken.’’

Nadenken Verhoudingen Dat begrip kwam langzaam over vanuit de FIH en was gebaseerd op het gegeven dat in het bestuur van de internationale federatie de verhoudingen tussen mannen en vrouwen min of meer gelijk zijn. ,,Bij de FIH is het al lang zo dat van de acht gewone leden er minstens ier vrouw moeten zijn. Maar met twee nieuwe vrouwelijke voorzitters van continenten en atletenvertegenwoordiger als vrouw, waren er opeens zeven vrouwen. Dat is een unicum voor internationale federaties in de sportwereld.’’ ,,Het is slim daar de boer mee op te gaan’’, vervolgt Fleuren, ,,maar daarbij miste ik

Het werd Fleuren duidelijk dat dit het juiste tijdstip was om een verandering te bewerkstelligen op het gebied van gendergelijkheid. ,,Er gebeurde van alles om ons heen, er was aandacht. In november vorig jaar moest ik gaan nadenken wat ik ging doen. Daarbij ging het niet om mij alleen. Ik besefte dat een vertrek niet goed zou zijn nu we net aan het oogsten waren.

Want er kwam heel veel samen, zoals mijn lidmaatschap van de IOC-commissie, het Erasmus+ project SWinG, mijn mentoraat in het IOC programma ‘New leaders’, ons EquallyAmazing Charter dat is aangeboden op de ALV van de EHF in Antwerpen.

Nu moest het gebeuren. Voor Thomas Bach

(voorzitter IOC, red.) is gelijke kansen voor mannen en vrouwen een onderdeel van Good Governance en dat is voor mij een stimulans om er tegenaan te gaan.’’

Diverse projecten werden gestart en begeleid. Marijke Fleuren voelde zich als een vis in het water. Maar het moment van stoppen leek te snel te komen. Ik heb in het najaar overleg gehad met Angus Kirkland en de board. Ik voelde me nog fit en prima, en heb gezegd dat ik gewoon door wilde gaan als er geen tegenkandidaat kwam.

Dan wilde ik dit helemaal goed neerzetten. #EquallyAmazing is voor mij een belangrijke drijfveer geweest daarin.’’

Sociëteit Haar strijd voor de positie van vrouwen in de sport vindt bij Marijke Fleuren – geboren in Arnhem - een oorsprong in haar jeugd. Als student aan de universiteit van Groningen werd ze vijftig jaar geleden aangenomen bij de studentensociëteit Vindicat. ,,Grappig dat we het hier nu over hebben, want binnenkort is daar het jaardiner en dan moet ik deze keer een speech houden. Maar vanuit die tijd wist ik niet beter dan dat vrouwen zich ook konden laten gelden op gelijke voet met mannen. Groningen was de eerste universiteit met een vrouwelijke studentenvereniging, Aletta Jacobs komt er vandaan, en het leek allemaal gewoon en normaal.’’

Dat het dat niet was, ondervond ze nadat ze in Leiden ging wonen. ,,Daar was bij de plaatselijke hockeyvereniging een weliswaar heel aardige voorzitter, maar die ging mij wel uitleggen dat ik maar de Meisjes D4 moest gaan coachen. Ik antwoordde dat ik niet wist of dat een goed idee was.

De man kwam niet meer bij omdat ik een mening had. Vond hij misschien vreemd, maar ik niet. In Groningen had ik heel leuke vriendinnen waarmee ik ontzettend heb gelachen, maar waarmee ook over inhoud werd gepraat.’’

‘Dingetje’ Die strijd, erkent ze, is wel ‘een dingetje’ van haar. ,,En ik ben niet op mijn mondje gevallen. Maar wat ik wel echt heb geleerd deze jaren, en ook in Europa, is iets afwachtender te zijn. Ik ben me veel meer bewust geworden van de verschillende culturen en de verschillende ingangen, en dat zou ik eigenlijk iedere Nederlander gunnen. Eerst even vragen hoe het is, even tot tien tellen. Maar nee, wij denken nog steeds te vaak dat het wel gaaf is als we alles gewoon maar zeggen.

,,Dat ik mijn derde termijn toch ben ingegaan, heeft alles te maken met #EquallyAmazing.’’

Nou, niet dus. ‘’ Ze heeft geleerd zaken soms politiek aan te pakken, als beste manier om een resultaat te boeken. ,,Voor veel mensen is politiek een vies woord, en dat is het misschien ook. Maar politiek betekent ook dat je iets niet altijd direct zegt, maar het op een andere manier een tijdje later brengt.

Even je kansen afwachten om het optimale resultaat te behalen. Als dat politiek is, ben ik ook politiek geworden.’’

Familiesport In het proces dat streeft naar gendergelijkheid in sport is de hockeysport een voorloper, denkt Fleuren. Met de aantekening dat de sport het wel iets makkelijker heeft. ,,Want we zijn al een familiesport, hebben mannen en vrouwen, jongens en meisjes. En die zijn al bijna gelijk op het veld.

Dat maakt het voor mij heel makkelijk dit onderwerp te benaderen als een strategie, en niet als een frustratie.’’ Dat is niet bij iedereen het geval, merkt ze. ,,Er zijn heel veel mensen met wie je praat, en zeker mannen, die denken dat er iets mis met ze is, of dat ze iets niet goed doen. Of ze zeggen: ‘Je moet toch de beste hebben?’ Dan is mijn antwoord simpel. De laatste honderd jaar hebben ze zich nooit afgevraagd of ze wel de beste

hadden, want dat waren automatisch mannen.’’ Ze quote over Thomas Bach. ,,Het is gewoon dom om vijftig procent van de wereldbevolking gewoon te negeren en niet hun talenten te gebruiken. Zo benaderen we dit onderwerp ook: gelijke kansen geven aan man en vrouw.’’

Ongelooflijk Ze ziet om zich heen al zo vaak dat het werkt, dat vrouwen sterk zijn en zich willen inzetten. ,,Soms krijgen we nu al totaal andere vergaderingen in een heel andere dynamiek, dat is echt ongelooflijk. Af en toe moet ik als het ware tegen vrouwen zeggen dat ze even moeten ‘dimmen’, zo gretig zijn ze om zich te manifesteren. Maar ze zijn ook grappig, vriendelijk en heel gedetailleerd.’’ Met een lach: ,,Als voorzitter moet ik de vergadering nu anders aansturen. Dan moet ik zorgen dat ze door dat hele gedetailleerde niet de mannen in de discussie verliezen.

Maar de vrouwen zijn zo betrokken en

leuk, en iedereen reageert daar goed op.’’

Een neveneffect kan zijn dat vrouwen de organisaties ook een wat menselijker kant geven. Fleuren denkt van wel. ,,In het algemeen is het zo dat vrouwen meer geïnteresseerd zijn in het proces. Ook als het dingen zijn die niet direct een oplossing behoeven, dan willen ze er wel over praten. Mannen zijn anders. Die gaan pas praten als ze de oplossing eigenlijk al weten.

Ik ben daar inmiddels zo op ingesteld dat ik praat of luister. In ieder geval moet er op een vergadering een goede sfeer zijn.

Anders functioneer ik echt niet. Dat heb ik wel bij de KNHB geleerd. De bond was echt heel vooruitstrevend en ook daar heb ik heel veel plezier gehad.’’

Naast dat plezier was er ook persoonlijke voldoening. ,,Vanaf het moment dat ik iets voor de KNHB ging doen ben ik nu echt 25 jaar bezig. Dat houd je niet vol als hetgeen voldoening geeft, maar het is ook echt wel hard werken. Die voldoening komt ook uit momentjes. ,,In Londen mocht ik bij de Spelen bloemen uitreiken aan de spelers die toen goud wonnen. Dat was echt wel een hoogtepunt. Maar ik besef ook dat ik geluk heb gehad. Mijn ouders, mijn man en mijn kinderen hebben me altijd volledig gesteund en me de ruimte gegeven mezelf te ontplooien in deze functie.’’

Marijke Fleuren met Teun de Nooijer tijdens de EHL. ,,De bloemen dit ik mocht uitreiken bij de Spelen in Londen, dat was echt een hoogtepunt.’’

Roel Bovendeert juicht na weer een treffer voor Bloemendaal. ,,In mijn carrière ben ik altijd heel gefocust geweest op het maken van goals.’’ (Foto WorldsportPics/Koen Suyk)

Fitte Roel Bovendeert wil knokken voor zijn kansen op Tokio

dwingen,

Niet alleen overtuigen door Eric Korver oel Bovendeert scoort naar hartenlust in de hoofdklasse, waar de topschutter met Bloemendaal een nieuwe gooi naar de titel doet. Maar dat ‘andere Oranje’ is er voor de Brabander vooralsnog niet bij. Bondscoach Max Caldas betrok Bovendeert niet bij zijn weg naar Tokio. ,,Dat recht heeft hij’’, vindt Bovendeert. ,,Ik kan hem niet dwingen, alleen overtuigen.’’

R

Al tien jaar is Roel Bovendeert (27) een vaste waarde bij Bloemendaal, maar dit seizoen lijkt voor hem het beste ooit te gaan worden bij de Mussen. De spits staat hoog op de ranglijst van de topschutters, en schoot dit seizoen tot nu toe al net zo vaak raak als in het hele vorige seizoen: acht keer. En opvallend genoeg waren dat

allemaal velddoelpunten. ,,Tja, als spits kom je vaak in die situatie, zeker bij een club als Bloemendaal die toch vaak de bovenliggende partij is’’, stelt Bovendeert. ,,Maar goed, in mijn carrière ben ik altijd heel gefocust geweest op het maken van goals. Soms is dat iets ongrijpbaars. Het ene moment sla je alles op de paal of net naast, en nu vallen ze allemaal eigenlijk vrij makkelijk. Heeft iets te maken met scherpte, ergens ook wat geluk, maar je dwingt het ook af.’’

Maar bij Bloemendaal zijn vorig seizoen ook de puzzelstukjes op de juiste plek gevallen, en dat proces zet zich dit seizoen voort. Het team staat momenteel als een huis. ,,Natuurlijk is ook dat belangrijk als je goals wilt maken. Je doet sowieso niets alleen. Mijn rol bij Bloemendaal is al best een lange tijd heel duidelijk. En die gasten om me heen staan daar al een tijdje.

14 - Hockey International - November 2019

Zij kennen mij, ik ken hen. Ze weten hoe ik ben, waar ik het beste in ben en waar ik een bal wil hebben. Als je ziet hoe dat nu gaat met Thierry Brinkman. We voelen elkaar zó goed aan. Dat is een proces van jaren waarvan we nu de vruchten plukken. Florian Fuchs ook. Maar niet alleen die twee, het is het hele team.’’

Vriend Met Fuchs is hij zelfs een onderneming gestart. Bijzonder, vindt Bovendeert. ,,Fuchs kwam vanuit Duitsland naar Bloemendaal, en ik kende hem helemaal niet.

Van teamgenoot wordt hij vriend en uiteindelijk zijn we samen een bedrijf gestart.’’

Dat houdt zich bezig met begeleiden en adviseren van bedrijven in het verduurzamen van hun organisatie. ,,Dat doen we door inzichtelijk te maken hoe ze

hun producten en verpakkingen circulair kunnen ontwerpen. Daar koppelen we vervolgens concrete oplossingen aan.’’

Het ene team laat zich lastig vergelijken met een ploeg uit een andere tijd. Bovendeert kwam immers als broekie van zeventien bij Bloemendaal in een topteam met legendes als Teun de Nooijer en Jamie Dwyer. ,,Werden we fluitend kampioen mee.

Dat gaat nu zeker niet lukken, maar het team waaraan we de afgelopen jaren hebben gebouwd is wel de beste ploeg van een nieuwe generatie. Brinkman, Wortelboer, Kroon; die hebben allemaal echt een stap gezet. Dat waren eerst jonge gasten, maar zijn nu volwassen internationals.’’

Golfbaan International is Roel Bovendeert zelf ook.

Er prijken 28 interlands achter zijn naam, met acht treffers. De vraag is of dat er ooit meer gaan worden. Bondscoach Max Caldas maakt momenteel geen gebruik van de diensten van de spits, die de dubbel tussen Nederland en Pakistan echt op afstand beleefde. ,,Die zaterdag stond ik op de golfbaan, kreeg een beetje mee dat het niet zo goed ging en heb het derde en vierde kwart op de stream bekeken. Zondag heb ik de wedstrijd helemaal gezien.

Ik heb eerlijk gezegd nooit het idee gehad dat ze het niet zouden halen.’’

Oranje is een onderwerp dat in een gesprek met Roel Bovendeert niet te vermijden valt. Doet hij zelf overigens ook geen enkele poging toe. Zelf weet hij als geen ander dat zijn relatie met het Nederlands elftal of Caldas niet de gelukkigste is. ,,Mits ik fit ben, heb ik eigenlijk altijd bij de grote groep richting een toernooi gezeten, maar daarna is het voor mij ook heel vaak fout gegaan. Voor Rio was ik zelfs de laatste die afviel. Dan is het teleurstellend dat ik nu niet eens bij die grote groep zit. Juist in die fase richting de Spelen. Dat is wat je als hockeyer ambieert, het grootste toernooi ter wereld.

Maar als je daar nu al niet bij zit, wordt de kans op voor-

hand dus al heel klein dat ik in Tokyo bij de ploeg zit.’’

Op een kier De deur naar Japan is niet dicht, vervolgt hij. ,,Die staat voor iedereen op een kier.

Dat heeft Caldas in een gesprek ook duidelijk gemaakt. Aan mij nu om die deur in te rammen, maar dat wordt wel lastiger als je nu al geen deel uitmaakt van die groep.’’

Er gaat, stelt hij, dan ook veel aan je voorbij. ,,Het hele proces, met elkaar bouwen om in Tokio goed te zijn. Als je daar geen onderdeel van bent, zie ik dat als een facet waardoor het lastiger wordt je in de selectie te spelen.’’

Die gesprekken met Caldas had hij al vaak, en Roel Bovendeert kan de strekking eigenlijk altijd wel voorspellen. ,,We hebben er vaak over gesproken waarom de keuze niet op mij is gevallen, en ik weet wat hij van mij beter wil zien. Blijkbaar vindt hij dat ik me niet zo verbeterd heb dat hij me nu wél bij de groep neemt.’’

Over die punten doet Bovendeert niet ingewikkeld. ,,Da’s geen geheim. Caldas weet dat ik goals kan maken.

Roel Bovendeert in zijn laatste optreden voor Oranje, dit jaar tijdens de Pro League-wedstrijd tegen Spanje. ,,Teleurstellend dat ik nu niet eens bij die grote groep zit richting Tokio zit.’’ (Foto WorldSportPics/Koen Suyk) Mijn rendement in de cirkel is ook niet het probleem.

Maar wel buiten de cirkel.

Als het gaat om meehockeyen en opbouwen verwacht hij meer van me. Mijn keuzes aan de bal, mijn balvastheid, combinatievermogen. Eigenlijk komt het erop neer dat hoe verder ik van de goal kom, hoe meer ik te ontwikkelen heb. Dat erken ik ook wel, maar ik weet ook dat elke speler ergens goed in is en ergens minder goed in is. Mijn kwaliteiten liggen bij de goal. Ik ga niet zeg-

gen dat ik compleet ben, maar ik heb wel exceptionele vermogens en daarnaast ontwikkelpunten, zoals iedereen.’’

Ambitie Bovendeert kan die vooralsnog alleen laten zien in de hoofdklasse, en pas heel dicht op Tokio internationaal in de EHL. ,,Jammer, want ik zou internationaal graag laten zien wat ik wél kan.’’ De ambitie om naar Tokio te gaan is ook groot bij de Brabander. ,,Ik wilde dit jaar heel goed spelen met Bloemendaal, maar het was zeker het plan te knallen met Oranje. Ik ben fit, werk hard en doe wat ik kan.’’

In het Nederlands elftal zou hij echter pas op z’n vroegst weer kunnen aanhaken in de Pro League, na de jaarwisseling. ,,Ja, maar dat is aan Max Caldas. Het is natuurlijk zijn goed recht mij niet mee te nemen.

Daar ben ik het uiteraard niet mee eens.

Ik ben ambitieus, denk dat ik in het team zou passen, maar het is zijn recht te denken dat dat niet zo is. Hij maakt de keuzes, zoals hij ook de keuze kan maken me uit te nodigen voor de Pro league op basis van wat ik laat zien in de hoofdklasse. En ik ben

er als die uitnodiging komt. Maar weet je, ik kan er veel over zeggen, maar ik moet het gewoon laten zien bij Bloemendaal.

Dan kan Caldas daar eventueel een uitnodiging aan verbinden of niet. Ik kan hem niet dwingen.’’

Gebroken voet Het prettige nieuws voor Roel Bovendeert is dat hij wel weer volledig fit is. Eind vorig seizoen liep hij een gebroken voet op.

Miraculeus genoeg kon hij nog wel spelen in de finales om de landstitel tegen Kampong. ,,Zo raar’’, zegt hij hoofdschuddend. ,,Twee wedstrijden verdoofd spelen, dat had ik nog nooit meegemaakt. Maar ik wilde kampioen worden met Bloemendaal.

Dat was echt een dingetje. In mijn eerste jaar pakten we de titel, daarna nooit meer.

Hadden we weer de kans dat te doen, gebeurt er zoiets. Eigenlijk was het heel mooi dat ik toch nog in het veld heb kunnen staan en onderdeel kon zijn van dat kampioenschap. Maar het zijn twee bizarre weken geweest.’’

November 2019 - Hockey International - 15

EEN EIGEN ZAALHOCKEYHAL? Het hele jaar sporten op eigen accommodatie

Benieuwd wat er komt kijken bij de aanschaf van een luchthal? Bezoek de informatieavond op 19 november bij LMHC in Laren of op 11 december bij Leonidas in Rotterdam. Meld je aan via www.polyned.nl/informatieavond.

Textielarchitectuur 0521 – 32 02 40 | office@polyned.nl | www.polyned.nl

Vervolg pagina 14-15 De revalidatie ligt nu achter hem. Bovendeert is topfit. ,,Het gaat perfect nu. En dat is óók wel eens lekker om te zeggen.’’ Want je vraagt je bij hem altijd af hoe lang dat duurt. Bovendeert heeft een historie van blessures, van lichte kwetsuren tot zware blessures als een gescheurde kruisband en gescheurde enkelpees. ,,Als je al die maanden revalidatie optelt, dan heb ik nogal wat gemist. Die kruisband alleen kostte me al tien tot elf maanden. Echt zonde, zeker omdat zoiets vaak gebeurde in een fase waarin je wilt laten zien wat je kan, op de top bent van je kunnen, en dan elke keer weer een stap wordt teruggezet. Soms zelfs een flinke stap. Maar ik ben blij dat alles weer goed loopt sinds ik ben hersteld van die breuk. Geen pijntjes, niks. En dan merk je dat je weer brij speelt en doet wat je wilt doen.’’

Man van glas De vergelijking dringt zich op met Arjen Robben, die niet voor niets ‘de man van glas’ werd genoemd omdat hij de ene na de andere blessure opliep. Bovendeert lacht. ,,Als die vergelijking gaat om

de kwaliteiten, zie ik dat als een compliment. Maar het klopt verder wel. Robben was ook zo’n speler die vaak tegen pijntjes aanliep, en daar ben ik er ook eentje van. Ik heb altijd erg goed gezorgd voor mijn lichaam. Als ik fit ben, ben ik ook heel erg fit. Juist omdat ik wat gevoeliger ben, weet ik dat ik meer moet doen. Maar zo’n kruisband, of zo’n voetbreuk, die scheur in de enkelpees, daar kun je weinig aan doen. Dat ontstaat ineens, is niet te voorkomen. Dat zijn ook mentaal zware blessures omdat je een beetje het vertrouwen in je lichaam verliest. Ik ben weleens jaloers op jongens om me heen die nooit ergens last van hebben.’’

Maar hoe gek het ook klinkt, stelt hij, al die blessures hebben hem ook weer wat gebracht. ,,Het heeft ook weer zijn charme, al lijkt dat raar. Maar je wordt wel op een andere manier getest en leert dat niet alles zo vanzelfsprekend is. De uren die je steekt in revalidatie zijn een stuk vervelender dan met je teamgenoten op het veld staan. Dat brengt ook weer motivatie, misschien ook wat gif om te laten zien dat je het wél kan.

En die kruisbandblessure heeft mij laten inzien hoe mooi ik het vind op het veld te

staan, hoe mooi het is te laten zien dat je op topniveau kunt sporten.’’

Mentale klappen Dat brengt in ieder geval met zich mee dat hij de momenten waarop hij fit is meer heeft leren waarderen. ,,Ze zeggen dat je pas weet wat je mist als je het kwijt bent.

Nou, ik raakte hockey een jaar kwijt. Als je dan hebt gevochten om terug te komen, is er niets dat je kan tegenhouden om te laten zien dat je goed genoeg bent. Je moet dan wel maanden fit zijn om weer op niveau te komen. Dat is bij mij wel altijd een probleem geweest. Je wilt graag doorbouwen en beter worden. Ik moest na een blessure altijd heel hard werken om terug te komen op mijn oude niveau, en was ik daar, dan werd ik weer teruggeworpen.

Dat zijn mentale klappen die voor elke sporter vervelend zijn.’’

Dat heeft hem ook geleerd te genieten. ,,Steeds meer eigenlijk. Ik ben heel veeleisend, en dat heeft me ook wel eens tegengewerkt toen ik jonger was. Vaak wat chagrijnig en als iets niet lukte, kon ik ma daarin vastbijten. Daar kan ik nu iets makkelijker mee omgaan, iets makkelijker relativeren. Ook is het soms leuker op het veld

te staan omdat je weet hoe het is er níet te staan.’’

Bij Bloemendaal heeft hij het sowieso altijd naar zijn zin, al sinds hij tien jaar geleden na de degradatie van MEP naar de eerste klasse koos voor de club uit het Noord-Hollandse villadorp. ,,Bloemendaal is eigenlijk een soort familie. Ik ben ook een echte Mus geworden. We had dat gedacht hè, van dat jochie dat vanuit Boxtel naar Bloemendaal kwam met, denk ik, de grootst mogelijk verschillen qua dorp en cultuur.

Maar dit is echt een geweldige club. Misschien heb ik dat wel extra ervaren op de momenten dat het even niet meezit. Als je goed speelt en belangrijk bent, word je bij elke club op handen gedragen. Maar hier zijn er als het tegenzit mensen die even een arm om je heen slaan en je helpen.

Dat vind ik oprecht mooi. Het heeft me ook wel eens geholpen uit een mindere fase te komen.’’

Roel Bovendeert: ,,De deur naar Japan staat voor iedereen op een kier. Aan mij nu om die deur in te rammen.’’ (Foto WorldSportPics/Frank Uijlenbroek)

November 2019 - Hockey International - 17

20-30% KORTING

op sticks en schoenen van huidig en voorgaande seizoenen!

Wees snel, want op = op Wegens succes verlengd van 20 september 2019 tot en met 31 oktober 2019 • alleen zolang de voorraad strekt • er wordt geen geld retour gegeven • niet geldig op clubkleding • niet geldig i.c.m. (club)vouchers • niet geldig i.c.m. andere lopende acties

HOCKEY REPUBLIC BREDA

HOCKEY REPUBLIC BUSSUM

HOCKEY REPUBLIC HEEMSTEDE

HOCKEY REPUBLIC UTRECHT

HOCKEY REPUBLIC RIJSWIJK

Raadhuisstraat 10 4835 JB Breda 076-56 55 007 Breda@hockeyrepublic.nl

Sint vitusstraat 17 1404 HR Bussum 035-69 32 487 Bussum@hockeyrepublic.nl

Raadhuisstraat 26 2101 HG Heemstede 023-53 22 428 Heemstede@hockeyrepublic.nl

Herculesplein 275 3584 AA Utrecht 030- 26 86 136 Utrecht@hockeyrepublic.nl

Patrijsweg 112 2289 EZ Rijswijk 070-21 36 476 Rijswijk@hockeyrepublic.nl

Groot-Brittannië naar Japan om titel te verdedigen

Miraculeuze

ontsnapping Ierland

9 • g

Lena Micheel springt hoog op nadat ze Duitsland op 3-0 heeft gebracht in de match tegen Italië. (Foto WorldSportPics/ Frank Uijlenbroek)

H

et deelnemersveld voor het vrouwentoernooi bij de Olympische Spelen volgend jaar in Tokio krijgt steeds meer vorm.

Zeker is dat Duitsland en Groot-Brittannië de Nederlandse dames beconcurreren in de strijd om de titel. Ook Ierland plaatste zich.

Dat laatste had echter nog heel wat voetin in de aarde. De Ierse vrouwen, goed voor zilver bij het laatste WK, leken in navolging van hun mannelijke collega’s ook het slachtoffer te worden van de Canadese dadendrang. In het Energia Park – een rugbystadion dat met vereende krachten was omgebouwd tot hockeytempel – slaagden de Ierse dames er over twee wedstrijden niet in zich te ontdoen van de Canadese vrouwen. Dat gold overigens wederzijds, want zowel Ierland als Canada kwam in twee duels niet tot scoren.

Net als bij de mannen kwam het daardoor aan op shoot-outs en ook hier leek Canada het olympische ticket te bemachtigen.

Canada nam een voorsprong van liefst 3-1, maar dat bleek uiteindelijk niet voldoende.

Canada ging ten onder aan de spanning, produceerde louter nog missers en zag hoe Ierland in een ultieme poging nog wel twee keer scoorde en zo een sudden death afdwong. Daarin ontpopte Roisin Upton zich als de reddende engel voor Ierland. Zij scoorde op knappe wijze, waarna Canada in de persoon van Amanda Woodcroft opnieuw bezweek onder de druk.

Verdedigen Groot-Brittannië kan volgend jaar in Tokio de olympische titel van 2016 in Rio verdedigen. Dat werd duidelijk na de dubbele ontmoeting met Chili, die voor de Britse dames eigenlijk zonder noemenswaardige problemen verliep. Op Lee Valley was de

eerste ontmoeting misschien al beslissend.

Groot-Brittannië liet daarin geen enkel misverstand bestaan over de bedoelingen en stelde meteen een riante zege (3-0) veilig.

Daarmee werd Chili meteen elke illusie ontnomen.

Een dag later kon de Zuid-Amerikaanse ploeg iets beter partij geven, maar een serieuze kans de plaatsing van de Britse dames in gevaar te brengen was er eigenlijk nooit.

Groot-Brittannië nam al snel weer een comfortabele voorsprong en zag daarna Chili wel iets terugdoen (2-1). Dat ene doelpunt bracht wat spanning, maar had verder geen enkele invloed op het eindresultaat.

Vizier Duitsland rechtte in de voorbije weken de rug na de nederlaag tegen Nederland in de finale van het Europees kampioenschap.

Het vizier ging snel op het volgende grote

toernooi; de Spelen. Italië was de laatste horde voor de Duitse ploeg op de weg naar Tokio, maar een serieus obstakel is dat nooit geworden.

In de eerste partij van de dubbel acteerden de Duitse dames nog wat stroef en moeizaam, maar door treffers van Hannah Gablac en Nike Lorenz werd er wel een verschil gemaakt dat voldoende was om de volgende dag iets geruster de partij tegemoet te zien. Rustig deden de Duitse vrouwen in die partij overigens niet. Om de bedoelingen te onderstrepen was er zelfs een opmerkelijke openingsfase. Duitsland scoorde daarin zelfs twee keer in de tweede minuut. Eerst was Cecile Pieper succesvol, daarna vond ook Nike Lorenz nog een keer het net. Daarmee was het Italiaanse verzet wel gebroken. In het restant van de partij was Duitsland feller en agressiever dan een dag eerder. Dat leverde uiteindelijk een 7-0 overwinning op.

November 2019 - Hockey International - 19

Altijd en overal volledige controle over uw tuin? Het GARDENA smart system zorgt ervoor!

De GARDENA smart App geeft u - waar ter wereld u zich ook bevindt - actuele informatie over de conditie van uw tuin en stuurt de apparaten van het GARDENA smart system aan.

7:30 19°C 7:30

42%

Kalender

Connected

Bodemvochtigheid

89

Lux

smart Water Control

Kalender

smart Gateway smart Sensor

37% 19°C

Bodemvochtigheid

82

Lux

smart SILENO+ Robotmaaier

smart Sensor

Scan de code

Nooit meer grasmaaien?

Automatisch tuinieren

Altijd en overal volledige controle over uw tuin? Nooit meer raden naar de actuele condities in uw tuin? Het nieuwe GARDENA smart system zorgt er voor! De smart Sensor, smart Adv_GARDENA_Smart_System_Hockey.indd 1 Water Control en de smart SILENO+ robotmaaier zijn overal te

5-11-2019 13:16:50

?

9 13:16:50

Den Bosch-coach Eric Verboom zag hoe zijn ploeg na ruim elf jaar weer eens thuis won van Kampong. (Foto’s WorldSportPics/Koen Suyk)

Den Bosch klopt eindelijk Kampong D

en Bosch en Rotterdam zijn na zeven speelronden in de hoofdklasse verrassend genoeg de voornaamste achtervolgers van koploper Bloemendaal. Ook onderin begint de strijd zich af te tekenen en zijn er vier clubs die het contact met de middenmoot dreigen te verliezen.

De hervatting van de hoofdklasse na onder andere het weekend met de dubbel tegen Pakistan leverde meteen vuurwerk op. De drie bovenste ploegen deden daarbij goede zaken. Dat Rotterdam zich ontdeed van Pinoké was misschien de minst in het oog springende uitslag. De winst van Den Bosch tegen Kampong was daarentegen wél opvallend en hield de Brabanders in het spoor van Bloemendaal, dat in en tegen Amsterdam de ‘klassieker’ van de hoofdklasse omzette in winst.

Het was lang geleden dat Den Bosch erin slaagde op eigen terrein een overwinning te behalen op Kampong, maar na ruim elf jaar slaagden de Brabanders daar weer eens in. De thuisploeg nam een voorsprong van 2-0 door treffers van Austin Smith en Noud Schoenaker, maar zag in de slotfase Kampong dichtbij komen door een

benutte strafbal van Martin Havenga. De laatste minuten waren spannend, maar veranderden niets meer aan het resultaat (2-1).

Gevolgen Die zege had prettige gevolgen voor Den Bosch, dat zich voorlopig op de derde plaats nestelt achter Bloemendaal en Rotterdam. HGC kan daar weliswaar nog overheen wippen, maar het duel dat die ploeg nog tegoed heeft, is uitgerekend tegen Kampong. Hoe dan ook trekken de Bosschenaren een prima lijn door, en die zou zomaar eens opnieuw richting de play-offs kunnen doorlopen.

Daar moet Kampong wellicht nu al voor vrezen. De verliezend finalist van vorig jaar en landskampioen van de twee jaren daarvoor heeft het wat moeilijk.

Dat mag je rustig stellen nu de ploeg van coach Alexander Cox – met een wedstrijd tegoed, dat wel – al acht punten achter Bloemendaal staat. Op de ranglijst is nog wel voldoende te repareren, maar dat er

in zes duels slechts drie keer werd gewonnen, zal Cox niet geruster maken.

Klassieker Titelverdediger Bloemendaal gaat ondertussen wel onverstoorbaar verder met waar het vorig seizoen eindigde en deze competitie weer begon: winnen. Dat deed de equipe van coach Michel van den Heuvel óók in het hol van de leeuw, bij Amsterdam. Grote man bij de Mussen was Tim Swaen, die met twee benutte strafcorner het verschil maakte in de klassieker van de hoofdklasse.

Hij zette Bloemendaal eerst op voorsprong, zag Amsterdam kort na de rust via Mirco Pruyser weer langszij komen, maar tekende tien minuten voor tijd voor de tweede Bloemendaalse treffer, die uiteindelijk beslissend bleek. Dat betekende de eerste nederlaag voor Amsterdam in dit seizoen.

Tegenvaller is wel dat Bloemendaal mogelijk Jorrit Croon weer voor langere tijd kwijt is. Hij liep een knieblessure op.

Met alleen twee punten verlies door een gelijkspel tegen Kampong staat Bloemendaal nu al drie punten los van de concurrentie. Rotterdam volgt namelijk op zestien, Den Bosch staat op vijftien. HGC kan ook nog op zestien komen, maar moet dan wel de inhaalwedstrijd tegen Kampong winnen. Pakken de Utrechters daarin de winst, dan komen ze op veertien.

Rotterdam blijft dus hoe dan ook de nummer twee. Die ploeg boekte begin november een regelmatige zege op Pinoké, dat in de openingsfase werd overrompeld. Treffers van Sean Murray en Jeroen Hertzberger maakten binnen tien minuten het verschil. Hertzberger tilde zelf in de slotfase uit een strafcorner nog de stand naar 3-0.

Bloemendaal-speler Jorrit Croon grijpt meteen naar zijn knie na een van in het treffen met Amsterdam.

Warmere vloer, meer comfort en gezondere woning TONZON VLOERISOLATIE, ANDERE TECHNIEK, BETER ISOLEREND EFFECT Vloeren verliezen vrijwel alle warmte door uitstraling aan de onderkant.

Andere soorten isolatie (zoals het in de nieuwbouw gebruikte EPS) beperken wel het warmteverlies door geleiding maar stralen de doorgelaten warmte aan de onderkant gewoon uit. Zo lekt 24 uur per dag warmte aan de onderkant weg, waardoor zelfs nieuwbouwwoningen met vloerverwarming nog niet echt energiezuinig zijn. Het unieke TONZON Thermoskussen reduceert deze warmtestraling trapsgewijs tot vrijwel nul.

De vloer wordt sneller warm en de vloertemperatuur is hoger bij een lagere luchttemperatuur. Zo heeft u meer comfort met minder energieverbruik.

Subsidie verhoogd De subsidie voor vloerisolatie is fors verhoogd, van € 5,- naar € 7,- per m2. Hiermee geeft de regering aan dat vloerisolatie belangrijker is dan in het verleden werd aangenomen.

Permanente afkoeling via de vloer is niet comfortabel, een oorzaak van vocht- en schimmelproblemen en verantwoordelijk voor een te hoog gasverbruik. Al bijna 40 jaar biedt

TONZON Vloerisolatie zorgt ook bij nieuwere woningen nog voor een stijging van het wooncomfort, een lagere gasrekening en minder vocht in huis.

TONZON hiervoor de beste oplossing voor een faire prijs. Vraag nu een vrijblijvende offerte aan zodat u precies weet waar u aan toe bent.

SCHONE DROGERE KRUIPRUIMTE Het wonen boven een vochtig gat in de grond is niet prettig en soms ronduit ongezond. Door onderdruk wordt constant vochtige lucht uit de kruipruimte de woning ingezogen en dat vocht moet door ventilatie weer worden afgevoerd. Dit kost energie en daar willen we juist zo weinig mogelijk van gebruiken. TONZON Bodemfolie stopt de verdamping van vocht uit de bodem, remt het vrijkomen van schadelijk radongas en zorgt zo voor een schone, drogere kruipruimte. Dit is misschien wel de meest duurzame maatregel voor veel nederlandse woningen. In de gebruiksfase biedt het talloze voordelen waaronder energiebesparing.

De TONZON Bodemfolie is volledig recyclebaar.

Kijk of u in aanmerking komt voor SEEH op tonzon.nl/subsidie

Thermoskussens

Bodemfolie

Inventieve oplossingen Naast de meest klimaatefficiënte vloerisolatie ter wereld heeft TONZON nog andere inventieve oplossingen waarmee u uw voordeel kunt doen. Speciale folies waarmee u warmtestraling kunt beperken zoals bijvoorbeeld de trefzekere radiatorfolie die onzichtbaar zijn werk doet op de achterkant van de radiator (dus niet op de muur).

Voordelige warmtepanelen die gericht en efficiënt warmte naar één kant stralen. Kijk eens op TONZON. nl en ontdek hoe wij voor u het wonen comfortabeler, gezonder en energiezuiniger kunnen maken.

Informatie over onze producten: tonzon.nl of bel 053 - 433 23 91

SCHC verrassende koploper S

CHC is na negen speelronden de verrassende koploper in de Livera Hoofdklasse. De Stichtse houdt, op doelsaldo zelfs, veelvoudig landskampioen Den Bosch net achter zich. Oranje-Rood, Kampong en Amsterdam volgen.

International Xan de Waard zei het eerder al in dit magazine. Ze heeft er alle geloof in dat SCHC serieus kan meedoen om de landstitel en na negen wedstrijden blijken dat geen loze woorden. De Stichtse wipte door een dikke zege (6-0) op Victoria zelfs over Den Bosch heen.

Grote animator in die partij tegen Victoria was Pien Dicke. Meteen in de eerste minuut tekende ze voor de openingstreffer, om daar kort voor en direct na rust nog treffers op te laten volgen en zo in haar eentje SCHC op een 3-0 voorsprong te brengen. Ginella Zerbo, Kyra Fortuin en Yibbi Jansen tekenden uiteindelijk

voor de definitieve cijfers.

Dat waren dus uiteindelijk de treffers die de Stichtse voorbij Den Bosch tilden. De ploeg van coach Raoul Ehren rekende zelf in het Amsterdamse Bos af met Hurley, maar deed dat met minimale cijfers. Pas in de slotfase vonden de Brabantse vrouwen een bres in de taaie afweer van Hurley, dat lang mocht dromen van een mooie stunt. Wie anders dan FrĂŠdĂŠrique Matla was uiteindelijk succesvol in de strafcorner. De punten waren daarmee binnen voor Den Bosch, maar de koppositie moest worden overgedaan aan SCHC, dat beschikt over een doelsaldo dat twee treffers voordeliger is.

Op aarde Ook in Amsterdam speelde de regerend landskampioen tegen Bloemendaal, dat het in de opening van de competitie zo voortreffelijk deed. Maar inmid-

dels is die ploeg weer helemaal terug op aarde, en als dat al niet het geval as, dan zorgde een ontketend Amsterdam daar wel voor.

De bal rolde nauwelijks toen Felice Albers al de score opende voor Amsterdam, dat al na het eerste kwart op rozen zat met een 3-0 voorsprong op het bord.

Het weerwerk van Bloemendaal was onvoldoende om de thuisploeg te stoppen. Na de tweede treffer van Albers liep Amsterdam gestaag verder weg, met onder andere ook een tweede treffer van Ilse Kappelle. Toen de kruitdampen waren opgetrokken, stonden er liefst acht Amsterdamse treffers op het bord. Amsterdam staat daarmee wel pas bovenin de middenmoot, want de ploeg verspeelde met vier puntendelingen en een nederlaag al veel punten.

Hekkensluiter Oranje-Rood nestelde zich op de derde

plaats. De Eindhovense ploeg ontdeed zich eenvoudig van hekkensluiter HGC, dat tot nu toe een dramatisch seizoen doormaakt. De promovendus pakte nog geen punt, scoorde slechts drie treffers en kreeg er liefst 34 tegen. Daarvan nam Oranie-Rood er vijf voor haar rekening.

Al na het eerste kwart hoefde de thuisploeg zich geen zorgen meer te maken.

Na treffers van Marlena Rybacha en Donja Zwinkels stond er 2-0 op het bord, en HGC was nooit in staat voor enige dreiging te zorgen. De thuisploeg bouwde de score gestaag uit en hield het uiteindelijk bij 5-0. Met die winst hoopt Oranje-Rood een mindere reeks af te sluiten.

Dan is er ook nog Kampong, dat zich een punt achter Oranje-Rood op plaats vier nestelt. Renee van Laarhoven en Pam Imhof bezorgden de Utrechtse ploeg de volle winst bij het bezoek aan Laren. Kampong hield daarmee een prima reeks in stand.

Felice Albers is het middelpunt van Amsterdamse feestvreugde, nadat ze razendsnel voor de openingstreffer zorgde tegen Bloemendaal.

(Foto WorldSportPics/Koen Suyk)

November 2019 - Hockey International - 23