SkateNL Maart 2019 (voorheen SchaatsNL)

Het GRATIS magazine voor elke schaatsliefhebber

Maart 2019

KJELD NUIS Carla Ketellapper-Zielman Kroniek van een comeback

KPN Grand Prix Heroïek in Zweden

Motard Dirk de Velde over Nederlands natuurijs

HET GROOTSTE SCHAATSMAGAZINE VAN NEDERLAND

Supporter van Sport

#Supportervansport Volg de social media kanalen en de website van Supporter van Sport voor V exclusieve sportverhalen en winacties! Ga naar: www.univesupportervansport.nl NK Scholen Ploegen Achtervolging - 12 maart - Giathlon - 7 april - Amstel Gold Race - 20 - 21 april Meppel City Run - 19 mei - Marveld Toernooi - 14- 16 juni - UnivĂŠ Maastrichts Mooiste - 14 - 16 juni Finale NK Knikkeren - 29 juni - Open dag sc Heerenveen - 6 juli - Amsterdam City Swim - 8 september

Supporter van Sport

INHOUDSOPGAVE

SkateNL

Klok

1 2 3 4 5 6 Kroniek van een memorabele comeback

7 8 9

Roest doet het op eigen kracht

10 11 12 13 14 15

Crispijn Ariëns weer de beste

16 17 18 19 20 21 22 Motard Dirk de Velde Harsenhorst: ‘Niets kan op tegen Nederlands natuurijs’

23

Kjeld Nuis sterk tussen de sprinters

24 25 26 27 28 29 30

Topsportkids met Mart Bruggink

31

De marathon is zo mooi

32

Colofon Bladmanager Ingmar Kuper Hoofdredactie Eric Korver Fotografie TimsImaging Vormgeving Rodi Media, Kirsti Konijn Druk Rodi Rotatiedruk BV Oplage/ verschijning 25.000, maandelijks Verspreiding Gratis via de ijsbanen en grotere schaats-speciaalzaken Redactie / mail 06-55866441, redactie@schaatsnl.nl

Uitgevers Korver & Kuper Media A. Hofmanweg 5A 2031BH Haarlem 06-2388 4422 info@schaatsnl.nl www.schaatsnl.nl Rodi Media Broekerwerf 8 1721PC Broek op Langedijk 0226-333311 info@rodi.nl www.rodimedia.nl Druk Rodi Rotatie Druk Visseringweg 40 1121AT Diemen Telefoon 020-398 0808

NB Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder schriftelijke toestemming van de uitgever.

Kunnen we de klok even terugdraaien? Niet gewoon een uurtje, zoals bij de overgang van zomertijd naar wintertijd en andersom. Nee, meteen maar met vijf maanden. Terug naar half oktober, naar het moment dat het schaatsseizoen nog moest losbarsten. Het moment ook dat iedereen nog vol ambitie was.

‘Goed door de zomer gekomen’, ‘Stappen gemaakt’.

Dat werk. En dan meteen maar hopen dat al die noeste trainingsarbeid ook tot mooie resultaten zou leiden.

We hoeven er niet omheen te draaien. Dat laatste is zeker niet voor iedereen het geval geweest. Sterker, er zijn veel schaatsers voor wie de klok helemaal niet vijf maanden hoeven terug te draaien. Die zijn blij dat dit seizoen voorbij is, omdat helemaal niets van wat ze wilden is uitgekomen.

Dat is treurig. Maar dat is ook sport. Nergens krijg je zwart op wit de garantie dat je inspanningen passend beloond worden, dat elk seizoen onvergetelijk wordt.

De enige die een dergelijke garantie krijgt, is de schaatsliefhebber. Want wie er ook excelleert, de liefhebber wint altijd. Ook deze winter weer. Prachtige wedstrijden, geweldige resultaten. Verrassingen, regelrechte stunts, heroïek, dramatiek. Alles zat erin.

Schaatsen is om van te genieten. Dat is van alle tijden, ook al verandert alles. Niemand zit tegenwoordig meer met de gordijnen dicht voor de televisie, meeschrijfschema uit krant op tafel, pen bij de hand. We kijken thuis, we kijken online, op laptop, iPad of zelfs telefoon. Maar we kíjken nog altijd. En we genieten.

Dit seizoen. De allroundtitels van Antoinette de Jong, Sven Kramer en Patrick Roest, de wereldtitels van Ireen Wüst, Jorrit Bergsma, Thomas Krol, Kai Verbij, Irene Schouten. Suzanne Schulting die de Europese titel shorttrack pakt, net als het shorttrackteam van de vrouwen. Iris van der Stelt en Frank Vreugdenhil als winnaars van de Alternatieve Elfstedentocht.

Drie verschillende disciplines, één gemene deler: topsport van de bovenste plank.

Het seizoen is voorbijgeschoten, snel als een rondje 24,6. Amper begonnen of het einde naderde alweer.

Dat geeft de gelegenheid voor iedereen om alles weer op een rijtje te krijgen. Eerst rust, dan opbouw. Evaluatie over wat fout ging en wat goed. Bepalen hoe het beter kan en waar de winst nog te halen valt. Om dan na een lange en zware zomer weer klaar te zijn. Inderdaad, vol ambitie. ’Goed door de zomer gekomen’ en ‘Stappen gemaakt’.

De geschiedenis herhaalt zich.

We hoeven de klok eigenlijk niet eens vijf maanden terug te draaien.

Vijf maanden naar voren mag ook.

Een goede zomer!

Ingmar Kuper & Eric Korver

SkateNL is een uitgave van Rodi Media en Korver & Kuper Media. SkateNL werkt milieuvriendelijk en verantwoord.

Waterless Printing, ISO 14001 Grafimedia en KVGO.

SkateNL is geproduceerd onder gecontroleerde omstandigheden conform ISO 14001 Grafimedia getoetst door de SCGM, Certificaatnummer SCGMMZ:2011.01.02

MAART 2019

3

| Het is klaar. Carla Ketellapper-Zielman heeft voor de laatste keer op natuurijs haar schaatsen uitgetrokken. ,,Onderweg besloot ik dat het mooi geweest was.’’ (foto’s TimsImaging) |

Carla Ketellapper-Zielman stopt na succesvolle rentree nu voorgoed

Kroniek van een memorabele comeback door Eric Korver

C

arla Ketellapper-Zielman draaide twee jaar geleden een verplicht rondje op de Amsterdamse Jaap Edenbaan.

Bloemetje in de hand, even zwaaien naar het publiek. Het was haar afscheid. Ze stopte, als één van de grande dames van het marathonschaatsen. Maar begin maart was ze er weer, in Leeuwarden deze keer. Zelfde tafereel, opnieuw een afscheid. Voorgoed deze keer, zegt ze, na één van de meest memorabele comebacks in het marathonschaatsen ooit, waarbij ze nóg een hoofdprijs toevoegde aan haar lange erelijst.

Zweden, Luleå. In februari zeldzame regendruppels toveren het zeeijs van de Botnische Golf om in een spiegel. Daar, ergens op dat geveegde rondje van bijna vier kilometer, neemt Carla Ketellapper-Zielman een verrassend besluit. Ze stopt. Opnieuw.

Nog geen half jaar nadat de Friezin haar rentree maakte op het ijs is het alweer over. ,,En dit keer voorgoed. Er komt niet nóg

4

een comeback’’, verzekert ze.

Zo regisseert Ketellapper-Zielman op zo’n honderd kilometer onder de poolcirkel opnieuw haar afscheid, zoals ze dat twee jaar eerder ook al deed. Maar in het krappe halfjaar dat ze op het ijs stond, tekende de schaatsster uit Rottum wel voor een heel opmerkelijke comeback. Eentje die gestalte kreeg op het moment dat het peloton een jaar eerder over datzelfde natuurijs in Zweden denderde.

Weer een jaar eerder, in de eerste maanden van 2017, zette Carla Ketellapper-Zielman een punt achter haar loopbaan. Ze was klaar. ,,Ik had alles gewonnen wat ik wilde winnen en bovendien wilden mijn man Anton en ik graag een kindje. Het was goed zo. Het ideale moment om te stoppen.’’ De Friezin had een helder beeld voor ogen. Een leven als moeder, gecombineerd met haar werk als docente biologie aan het vmbo. ,,Het leek me ook lekker niet meer altijd met schaatsen bezig te zijn. De hele winter ben je al je weekends kwijt.’’

Een misrekening, zo geeft ze lachend toe, terwijl ze haar handen warmt aan de kachel en in de verte het mannenpeloton over het Zweedse ijs ziet ploeteren. ,,Het

MAART 2019

was niet de bedoeling dat ik als schaatsster terug zou keren’’, bekent ze. ,,De keuze was bewust. Maar ik heb in het afgelopen jaar ook gemerkt dat het bloed toch kruipt waar het niet gaan kan, dat de drive om topsport te bedrijven sterker is dan ik dacht. Misschien was ik toch nog niet helemaal klaar, denk ik nu.’’

Te vanzelfsprekend Wellicht, vervolgt ze, was de beslissing om te stoppen ook een beetje te vanzelfsprekend. ,,Je denkt dat het zo hoort, om als topsporter te stoppen als je moeder wordt.

In het peloton zie je ook amper meiden rondrijden die thuis een kindje hebben.

Zo had ik het ook allemaal in mijn hoofd, maar toen het eenmaal zover was, dacht ik: waarom moet je stoppen als je moeder bent?’’

Vorige winter liet ze de trip naar Zweden aan zich voorbijgaan. Ketellapper-Zielman maalde er niet om. Thuis in Rottum had ze haar handen vol aan dochter Julia, een dag voor de jaarwisseling geboren. ,,Dan heb je het nog druk met van alles en heb je eigenlijk geen erg in andere zaken.’’ Maar voor de televisie bekroop haar een heel ander

gevoel. ,,Ik zag de beelden uit Zweden en dacht ‘dit moet ik toch ook nog wel kunnen’. Vanaf dat moment is het gaan kriebelen.’’

In maart stond ze vervolgens op het natuurijs van het Nannewied. ,,Dat was zó leuk. Daar kwam het idee weer wat te gaan schaatsen. Misschien als regiorijdster, misschien als vijfde rijdster. Niet te veel verplichtingen, maar gewoon weer wat wedstrijdjes rijden.’’

Ook dat liep anders. Ze werd volwaardig lid van het inmiddels ook gestopte marathonteam Altijd Koers, dat werd geleid door haar man Anton en verder de gerenommeerde marathonschaatssters Kimberly Muusse, Beau Wagemaker en Anneke Peters herbergde. ,,Dat Anton coach was van dat team maakte de stap wel makkelijker. Ik kon zó instromen. Of ik dit anders had gedaan, betwijfel ik. We hebben het er samen ook goed over gehad. Hoe ging het met de trainingen, met het verdelen van de taken? Want het moest echt wel kúnnen. Ik besloot het te doen.

In het ergste geval kon ik in juli of augustus altijd weer stoppen.’’

| Met haar man én ploegleider Anton Ketellapper. |

Dat ‘ergste geval’ bleef uit, al beleefde ze niet heel veel plezier aan de wedstrijden op kunstijs. Daar werd ze gelijk geconfronteerd met de keerzijde van haar rentree. ,,Mijn zwakke punten bleken nog wat zwakker geworden. Rijden in het peloton had ik het lastig mee. Ik had moeite voorin te blijven, was eigenlijk alleen maar aan het proberen van achteruit weer naar voren te komen. Met kunstijs heb ik sowieso niet zoveel.

Ik reed die wedstrijden echt om beter te worden op natuurijs.’’

Maar die periode breekt pas in januari aan.

Op de Weissensee, het Oostenrijkse bergmeer waar Ketellapper-Zielman al zo vaak de beste was, tekenen zich de contouren af van echt succes. Ze wordt net vierde in de Aart Koopmans Memorial, die ze al drie keer eerder won. Twee dagen later is het wél raak. Ze sprint naar de winst in het Open Nederlands kampioenschap, dat ze daarmee voor de derde keer op haar naam schrijft. Er volgt nog een zege in de tweede wedstrijd van de Grand Prix. Weliswaar kort, maar hij telt.

Opeens weet Ketellapper-Zielman weer waaróm ze terugkeerde in het peloton.

,,Op kunstijs ging het niet, en toen was ik er ook echt wel een beetje klaar mee.

Maar als het dan zo lekker gaat op natuurijs, slaat de twijfel weer toe. Ik weet dat ik altijd heb gezegd dat ik niet zozeer voor de prestaties rijd, dat ik rijd omdat ik het leuk vind. Maar die prestaties hebben wel dege-

van vroeger en ik er toch een jaar uit ben geweest. Het is gek, het lijkt wel of ik taaier ben geworden. Fitter dan ooit bijna. En als ik het zo een beetje proef, zijn er volgens mij ook wel veel die het mooi vinden. Ik voel ook de waardering. Ja, misschien wel meer dan ooit. Misschien een

In Zweden was het zo koud dat de binnenkant van mijn benen bevroor lijk invloed.’’

Daar, op dat bankje in Zweden, bekent Carla Ketellapper-Zielman dat het eigenlijk altijd haar bedoeling was geweest slechts voor een jaartje terug te keren in het peloton. ,,Maar als het zo goed gaat, ga je twijfelen. Zal ik misschien nóg een jaar?

Maar met Julia was het toch wel lastig af en toe. Vooral omdat ze twee keer ziek werd, zowel op de Weissensee als in Zweden. Ja, vervelend. Maar dan dringt ook het besef door dat het eigenlijk niet zo handig is. Anton als ploegleider, ik schaatsen.

Da’s lastig. Maar het is niet zo dat Julia de enige reden is dat ik nu weer stop. Ik had af en toe ook moeite de trainingen te kunnen opbrengen. Maar Julia heeft uiteindelijk wel de doorslag gegeven.’’ In Zweden schitterende ze nog op natuurijs, de ondergrond die haar al zoveel moois had gebracht. Twee podiumplaatsen én de eindzege in de KPN Grand Prix. ,,Ik had graag nog een keer gewonnen hier, maar Irene Schouten is gewoon echt even te snel voor me nu.’’

Maar toch, als ze terugkijkt, kan ze geen andere conclusie trekken dan dat haar rentree verbazingwekkend is verlopen. ,,Ik had zelf niet gedacht dat ik dit nog kon.

Zeker niet omdat ik ook wat minder train

beetje gek, maar ik denk dat mensen het toch knap vinden. En dat snap ik ergens wel een beetje. Het is ook voor mij een bizarre winter geweest die me veel meer heft gebracht dan ik ooit had durven hopen.’’

Hartstikke mooi Toch besloot ze ergens in die laatste honderd kilometer dat het écht mooi geweest was, dat het tot dat ene jaartje beperkt zou blijven. ,,Dat was moeilijk. Ik heb best lang getwijfeld. Wilde eigenlijk die beslissing uitstellen tot na Zweden omdat ik er nog niet helemaal uit was. Maar onderweg was het al eens door mijn hoofd geschoten en na afloop wist ik het zeker. Het is goed zo.

Ik reed daar in het oranje pak, in het roodwitblauw. Wat wilde ik nog meer? Het was hartstikke mooi zo af te sluiten.’’

In Leeuwarden reed ze haar laatste meters.

Voor de tweede keer, maar nu definitief.

Ze zal het, weet ze nu al, gaan missen, al is het niet allemaal geweldig, stelt Ketellapper-Zielman. ,,In Zweden was het zo koud dat de binnenkant van mijn benen bevroor. Dan denk ik wel eens ‘waar zijn we mee bezig?’ Maar meestal is het hartstikke mooi.’’

| Carla Ketellapper-Zielman voert in het oranje leiderspak de kopgroep aan in Luleå. |

MAART 2019

5

GROEPSARRANGEMENTEN

INLINE-SKATE EXPERIENCE

’s winters uw vertrouwde adres voor koek en zopie en andere hartverwarmende dranken en spijzen

Werk met collega’s en vrienden aan een hecht team door de basistechnieken van inline-skaten te leren. Afzetten, remmen en de juiste houding. Wie gaat de uitdaging aan? Na de clinic ben je in staat om zelfstandig te inline-skaten op de piste. Zeer geschikt voor sportieve groepsuitjes met collega’s of vrienden!

Meer informatie: sportstad.nl/evenementen HET HELE JAAR

APRIL T/M OKTOBER

VRIJ INLINE SKATEN

INLINE-SKATE LES VOOR BEGINNERS

sportstad.nl/buitensport

sportstad.nl/buitensport

Actuele openingstijden en lestijden inline-skatecentrum: www.sportstad.nl/buitensport | www.sportstad.nl/openingstijden www.sportstad.nl | info@sportstad.nl | 0513 614 800 Abe Lenstra Boulevard 23Q | 8448 JA Heerenveen

Ook zomers verzorgen wij graag uw partijen, barbecue’s, verjaardagen en alles wat u maar kunt verzinnen.

Bel eens voor een vrijblijvend gesprek of offerte.

Carel Reinierszpad 52 2024 AW Haarlem

tel: 023-5260304

Patrick Roest Wereldkampioen Allround!

Van harte!

SCHAATSEN & SKEELERS DE SCHAATSSPECIALIST VAN MIDDEN NEDERLAND

WWW.DAVEVANDAMSPORT.NL 6

MAART 2019

| De wereldkampioenen Patrick Roest en Martina Sábliková flankeren ISU-president Jan Dijkema. (Foto Huub Snoep) |

Jumbo-rijder prolongeert wereldtitel op indrukwekkende wijze

H

Roest doet het op eigen kracht

et was in de aanloop naar het WK Allround in Calgary de grote vraag: kon Sven Kramer zijn Europese titel een gouden vervolg geven, of is regerend wereldkampioen Patrick Roest inmiddels toch een maatje te groot. Het antwoord kwam op de Olympic Oval in Calgary en liet niets aan duidelijkheid te wensen over.

Patrick Roest is momenteel de snelste allrounder van de wereld.

Het mondiale allroundtoernooi was in het afgelopen decennium meestal weinig interessant en verrassend als het ging om het eindresultaat. Het leek wel een beetje op die beroemde uitspraak van oud-voetballer Gary Lineker als voetbalcommentator bij de BBC. 'Voetbal is een eenvoudig spelletje', stelde Lineker destijds. '22 man vechten om een bal en aan het einde winnen de Duitsers'. Nou, zo was het natuurlijk ook jarenlang in het allroundschaatsen, waar ook dik twintig schaatsers tot het uiterste gingen op het ijs, en aan het einde wint Sven Kramer.

Daar is vorig jaar een streep doorheen gegaan. In het Olympisch Stadion had op het ijs van de Coolste Baan een wisseling van de wacht plaats. Niet Kramer was de

sterkste, maar zijn jonge ploeggenoot Patrick Roest. Na dat toernooi hing de val van Sverre Lunde Pedersen in gewonnen positie echter als een schaduw over de titel van Roest. Ook daar rekende de rijder van Jumbo-Visma in Calgary mee af.

Machtsvertoon Pedersen – destijds op weg naar de wereldtitel – viel vorig jaar op de tien kilometer, de afstand waarop hij nu een tijd zette voor Roest. Die mocht dik vier seconden verspelen, maar daar liet de 23-jarige schaatser uit Lekkerkerk het helemaal niet op aankomen. Hij vertrok aanvankelijk op het schema van Pedersen, maar dook daar uiteindelijk dik onder. Het was een indrukwekkend staaltje machtsvertoon waar ook Pedersen diep voor moest buigen. De Noor eindigde wel als tweede. Sven Kramer maakte het podium vol.

Die vreemde rol bracht de negenvoudig wereldkampioen wel een nieuw record: dat van de meeste medailles ooit in een WK Allround. Met twaalf tegen elf plakken loste hij de Noor Ivar Ballangrud af. Die leverde zijn prestatie tussen de jaren 1926 en 1938. Kramer had veertien jaar nodig voor zijn twaalf plakken. De eerste kwam in 2005, de meeste recente dus dit jaar.

Record

Voor Patrick Roest zat er ook een record vast aan zijn titel. Met zijn tweede plek op de 500 meter, winst op de 5000 meter, opnieuw tweede plaats op de 1500 meter en weer winst op de 10.000 meter tekende Roest voor een puntentotaal van 145.561. Daarmee verbeterde hij het dertien jaar oud wereldrecord van Shani Davis (145.742).

Patrick Roest was na afloop in de wolken. ,,Dit was een perfect allroundtoernooi. Op iedere afstand heb ik goed gereden. Ik heb geen grote fouten gemaakt. Op de 1500 meter had ik wat missers, dus die kon misschien nog wat beter, maar dat heb ik hier op de 10.000 meter weer goed gemaakt.

Ik heb het afgelopen seizoen erg veel geleerd.''Meteen daar achteraan liet Roest volgen dat deze titel hem meer voldoening gaf dan die van vorig jaar, waarmee hij refereerde aan de val van Pedersen. ,,Ik heb dit weekend laten zien dat ik echt de beste ben. Dat maakt het allemaal een stuk mooier. Ik hoop dat er nog een heleboel titels volgen. Het allrounden is het mooiste wat er is, dus het zou zonde zijn als het in de toekomst verdwijnt.''

Sven Kramer moest het dus doen met brons. ,,Wel even wennen om voor een derde plaats te rijden'', zei hij met een lach.

,,Leuk is anders, maar je moet er maar het beste van maken. Ik heb het verknald op de 500 meter en al die andere afstanden zijn gewoon prima.'' Achter Kramer eindigde Douwe de Vries als vierde na een voor hem uitstekend toernooi.

Antoinette de Jong Bij de dames ging de wereldtitel verrassend naar Martina Sábliková. De Tsjechische tekende voor wereldrecords op de 3000 en 5000 meter en legde daarmee de basis voor de titel. Titelverdedigster Miho Takagi eindigde nu als tweede, voor Antoinette de Jong. De Friezin baalde wel eens van derde plaatsen, maar niet deze keer. ,,Ik ben hier heel erg tevreden mee'', stelde ze. ,,Natuurlijk hoop je op betere races, maar over alle vier de afstanden gezien, mag ik hier heel blij mee zijn. Dat ben ik ook. Iedereen rijdt hier hartstikke hard en ik eigenlijk wat minder. Dit was niet echt mijn weekend, maar ik heb er alles uitgehaald wat erin zat.''

Direct achter De Jong eindigde Carlijn Achtereekte als vierde. Een moeizame 500 meter kostte de Jumbo-rijdster een hogere klassering. Ireen Wüst kwam tot een vijfde plaats, maar de Brabantse had al aangegeven dat bij haar de pijp zo'n beetje leeg was.

MAART 2019

7

| Crispijn Ariëns en Carla Ketellapper-Zielman als de trots winnaars van de KPN Grand Prix. (foto’s TimsImaging) |

Rijder Okay Fashion & Jeans prolongeert titel in KPN Grand Prix

Crispijn Ariëns weer de beste H

ij kwam als vijfde over de streep in de laatste en beslissende wedstrijd van de KPN Grand Prix, maar dat was voor Crispijn Ariëns meer dan voldoende om het klassement van de natuurijswedstrijden voor de derde keer op zijn naam te schrijven. Bij de vrouwen ging de winst naar Carla KetellapperZielman.

Het was een rare week in Zweden, daar was iedereen het wel over eens. Waar een jaar geleden in het hoge noorden van Zweden nog de pannen van het dak vroren en het rijden van drie wedstrijden eigenlijk niet eens verantwoord was, waren de omstandigheden nu opnieuw extreem.

Maar dan extreem de andere kant op. Niet in de eerste wedstrijd, waarin de thermometer nog bleef steken op een dikke vijftien graden onder nul. Twee dagen later was alles anders, werd er zeven tot acht graden bóven nul genoteerd en schoten in het voorjaarszonnetje de Zweedse krokusjes bij wijze van spreken de grond uit.

Verbijsterd De lokale bevolking, op zo’n honderd kilometer ten zuiden van de poolgrens toch wel iets gewend, was ook verbijsterd. ,,Het is in februari wel eens minder koud, maar regen en temperaturen ruim boven nul,

8

nee, dat maken we echt niet heel vaak mee’’, liet een toeschouwer weten, terwijl zijn husky zich uitleefde in de smeltende sneeuw.

In die setting moest Crispijn Ariëns op jacht naar zijn derde eindzege in de KPN Grand Prix. De krachtpatser van Okay Fashion & Jeans kwam als leider naar Luleå, maar zag al op de eerste dag Gary Hekman dichterbij komen. De korte koers op zaterdag over slechts vijftig kilometer bleek echter scherprechter in het duel tussen de twee klasbakken van Okay en AB Vakwerk. Hekman bleef daarin buiten de punten, Ariëns veroverde met de achtste plaats achter zijn winnende teamgenoot Sjoerd den Hertog nog dertien punten, en die bleken uiteindelijk beslissend.

In de afsluitende race over 150 kilometer eindigde Hekman weliswaar als derde achter de twee vluchters Bob de Vries en Jouke Hoogeveen, maar de vijfde plek voor Ariëns zorgde ervoor dat de marge tussen de twee kemphanen altijd nog ruim vijftien punten bleef, ondanks de twee zeges die Hekman boekte in deze Grand Prix reeks.

MAART 2019

Dat was best een prestatie gezien de zorgwekkende conditie waarin Ariëns in eerste instantie in Luleå arriveerde. ,,Ik was echt niet fit, heb de eerste drie dagen na aankomst zelfs op bed gelegen’’, vertelt Ariens, die zelf al ernstige twijfels had bij zijn optredens. ,,Ik heb al enkele keren Zweden zelfs helemáál niet gehaald, en had nu iets van ‘het zal me toch niet gebeuren dat dit me op deze manier wordt ontnomen en ik er niet eens voor kan vechten’. Zover kwam het gelukkig niet, maar breed had ik het de eerste twee koersen zeker niet.’’

Sterker, de eerste koers over honderd kilometer was voor Ariëns heel zwaar. ,,In de laatste ronde ging ik ook nog door m’n rug.

Ik kon niks meer, was heel blij dat ik daar nog een derde plaats uit haalde. In de race over vijftig kilometer had ik echt een heel slechte dag. Daar heeft Bart Hoolwerf me voor een groot deel doorheen gesleept.

Die vond het fantastisch dat hij mij nu een keertje verrot kon schelden om door te gaan. Had ie het ’s avonds bij het eten nóg over. Maar het hielp wel. En bij de laatste wedstrijd had ik gelukkig weer een beetje normale vorm.’’

Maar dit is wel natuurijs hè, dat is wat marathonschaatsen eigenlijk inhoudt

Daarin kon Ariëns zelfs nog koersen voor de dagzege, met dank aan de succesvolle uitvoeringen in de eerdere dagen. ,,In de eerste wedstrijd schakelde ik Jordy Harink vrijwel uit door heel veel punten op hem te pakken. Op die vijftig kilometer was het doel Sjoerd den Hertog hoog terug in het klassement te brengen en zelf uit te lopen op de rest. Ook dat lukte.

Met dik twintig punten voorsprong kan je dan wat risico nemen in die laatste wedstrijd.’’

Meer wedstrijden Zo pakte Ariëns voor de derde keer in z’n loopbaan dat klassement van de Grand Prix. Dit keer zelfs na zés wedstrijden. ,,Hoe meer wedstrijden, hoe mooier dan de winst maakt. Dit keer had ik zelf geen zege, al was ik er dichtbij in de Alternatieve. Da’s jammer, want natuurlijk had ik er graag eentje gewonnen, maar als je het klassement zelf kunt pakken, is dat supermooi.’’ Hij vindt het jammer dat het klassement van de Grand Prix niet altijd op waarde wordt geschat. ,,Soms wordt dat een beetje ondergeschoven ten opzichte van andere klassementen. Maar dit is wel natuurijs hè, dat is wat marathonschaatsen eigenlijk inhoudt. Waarmee ik zeker de cup niet minder belangrijk wil maken, want het is allebei belangrijk. Maar meer waardering voor natuurijs is zeker op z’n plaats.’’

GRAND

Prix

Irene Schouten kan het ook op natuurijs A ls de erelijst van Irene Schouten al hiaten vertoonde, dan was dat op natuurijs. De Noord-Hollandse is een kind van kunstijs, waar ze op haar vakgebied tot de wereldtop behoort en dat recent nog bekroonde met de wereldtitel mass-start. Maar natuurijs? Daar bleef Schouten tot nu toe ver van. Juist dáárom reed ze in Zweden, waar ze haar eerste optredens meteen bekroonde met twee zeges.

Het is een dingetje binnen het team van Jillert Anema, dat Zweedse natuurijs. De succescoach is niet gecharmeerd van de locaties die de KNSB de laatste jaren selecteerde en neemt die wedstrijden daarom ook niet op in zijn programma. ,,Wie wil rijden in Zweden, moet dat zelf regelen’’, zei Anema al eens. Irene Schouten voelde zich nooit geroepen.

Dat veranderde deze winter. Irene Schouten stapte goedgemutst en vooral nieuws-

Gary Hekman

H

gierig in het vliegtuig naar Luleå, een stadje in het uiterste noorden van Zweden, zo’n honderd kilometer ten zuiden van de poolcirkel. ,,Mijn belangrijkste doel is gehaald, die wereldtitel. Verder heb ik dit seizoen niet zoveel meer op de agenda staan, buiten de finale van de wereldbeker.

Maar daar sta ik er in het klassement van de mass-start toch al niet zo goed voor’’, verklaarde Schouten.

Maar de 26-jarige Andijkse had ook een andere reden voor haar optredens in de diepvrieskou van Lapland: een schrijnend gebrek aan ervaring op dat gebied. Schouten reed eigenlijk nooit een serieuze koers op natuurijs, en dat is opvallend in het team van Anema, die vindt dat zijn rijders altijd voorbereid moeten zijn op de Elfstedentocht. ,,Als die nu zou komen, of een NK op natuurijs, dan weet ik niet eens wat ik

Vraag maar aan Gary Hekman, die de allereerste race in Luleå op zijn naam schreef.

Met deze keer de finish in het verlengde van de haven van het stadje, met de

moet doen of waar ik sta. Kan ik op kop rijden of moet ik me sparen, hoe gaat het met eten, hoe prepareer je je materiaal? Daarom ben ik ook hier, om dat te leren.’’

Irene Schouten startte daarom als een groentje op natuurijs, maar was na tachtig kilometer koers bij een temperatuur van vijftien graden onder nul al veel wijzer. ,,Natuurlijk waren er dingen die beter kunnen, maar er ging ook veel goed.’’ Dat laatste betrof zeker het resultaat. Schouten maakte samen met ploeggenoot Carien Kleibeuker deel uit van een kopgroep van vier, die in de bittere kou de sterkste waren. Zoals al zo vaak dit seizoen sprintte Schouten vervolgens naar de winst, voor Carla Ketellapper-Zielman en Kleibeuker. De Andijkse hield daarmee een opmerkelijke reeks in stand. Elke marathon waarin ze dit seizoen

Er waren dingen die beter kunnen, maar er ging ook veel goed

Sjoerd den Hertog

oe de omstandigheden ook zijn, schaatsen op Zweeds natuurijs staat altijd borg voor heroïek. Dat was deze keer in Luleå niet anders. Stervenskoud of veel te warm, moeilijk was het eigenlijk elke keer.

| Irene Schouten sprint naar de winst. Oók op natuurijs. |

Bob de Vries

Honderd Nu maakte ze de honderd vol, en was aan het einde in de sprint opnieuw de sterkste. ,,Het lijkt toch heel erg op skeeleren, en daar heb ik natuurlijk wel veel ervaring mee’’, concludeerde Schouten. ,,Natuurlijk moet je ook wat geluk hebben. Niet te pijnlijk vallen, geen scheur pakken en geen botte schaats oplopen.’’ Ze had ook best genoten onderweg, al zag ze ook hoe een groot deel van het peloton het einde niet haalde. ,,Ik vond het leuk.’’

Lachend: ,,Maar het hoeft voor mij niet elke week.’’

Lisa van der Geest

Heroïek in Zweden

karakteristieke kraan op de achtergrond, sprintte Hekman na honderd kilometer naar de winst, net voor Jorrit Bergsma. En hij moest eerst het ijs uit zijn baard bikken om daarna uit te leggen hoe zwaar het was. Maar dat vond Sjoerd den Hertog ook nadat hij de vijfde Grand Prixwedstrijd over slechts vijftig kilometer had gewonnen.

startte, won ze. Die bijzondere status sneuvelde twee dagen later, in de kortste koers van de week. Na veertig kilometer zag Schouten hoe Lisa van der Geest de winst pakte. Een dag later revancheerde ze zich, op de langste wedstrijd die ze ooit reed op de schaats: honderd kilometer. Schouten startte op Nederlands natuurijs wel in Earnewald en Goingaryp, maar die wedstrijden waren beide beduidend korter.

Den Hertog kwam solo over de streep na een sterk eindschot, maar was kapót. ,,Dit voelde als een honderdvijftig’’, stamelde Den Hertog. Een dik uur later voegde ook Iris van der Stelt nog een nieuwe overwinning op Zweeds natuurijs toe aan haar erelijst. Een stuk frisser, maar net zo gelukkig als Den Hertog. Die zege gaat de boeken

in als de laatste in de historie van sponsor mkbasics.nl.

Bob de Vries sloeg vervolgens nog toe in de finale van de Grand Prix. Na 150 kilometer verslond de man uit Haule in de sprint Jouke Hoogeveen. Die had in de kilometers daarvoor bergen werk verricht. ,,Daar heb ik van geprofiteerd’’, gaf De Vries ruiterlijk toe. ,,Ik had dit seizoen nog geen enkele zege, dus dit maakt heel veel goed.’’

MAART 2019

9

JAN Schaatssport VAN DER HOORN

Westkanaalweg 10e, Ter Aar, 0172 602677

www.janvanderhoorn.nl DĂŠ schaats- en skeelerspecialist

Alles voor de recreatieve en competitieve schaatser, voor kunstijs en natuurijs.

Wil je in de natuur genieten van activiteiten, zoals schaatsen, skiĂŤn, fietsen en wandelen, met een groep of alleen? Of ga je voor een vakantie met uitstapjes naar steden en musea?

Kom logeren bij Richard van Kempen en Anita Kerkhof in het Zweedse Unnaryd; op slechts 800 km van Nederland.

www.hollandslan.com

TROTSE PARTNER VAN TEAM JUMBO-VISMA Neem net zoals Kjeld Nuis sportvoeding van Vifit.

Gebruik de actiecode:

schaatsnl

voor 30% korting in onze webshop*

*Deze korting is alleen geldig op de houdbare Vifit Sport producten verkrijgbaar op www.vifitsport.com

10

MAART 2019

| Hein Otterspeer. |

| Pavel Kulizhnikov veroverde voor de derde keer de wereldtitel.|

| Kai Verbij.|

Olympisch kampioen kan leven met derde plaats in kolkend Thialf

Kjeld Nuis sterk tussen de sprinters

H

et scenario was natuurlijk geweldig. Een wereldtitelstrijd voor sprinters in het eigen Thialf leek zich perfect te lenen voor een nieuwe Nederlandse wereldkampioen. Maar sport laat zich niet sturen, zeker niet in het spel met honderdsten van een seconde dat de sprinters spelen. Kjeld Nuis kwam nog het dichtste bij. Met brons achter Pavel Kulizhnikov en de verrassende Japanner Tatsuya Shinhama kon hij uiteindelijk vrede hebben.

Maar welbeschouwd was dat brons van Kjeld Nuis al een fantastische prestatie. Nuis is immers geen sprinter zoals de andere snelste mannen van de wereld, ondanks zijn drie eerdere podiumplaatsen bij het mondiale sprintersbal. Zijn domein vormen de enkele afstanden, de 1000 meter en de 1500 meter. Dáár is Kjeld Nuis op z’n best. Maar eerzucht en nieuwsgierigheid dreven de man van Jumbo-Visma in het na-olympische seizoen wat vaker naar de 500 meter, waar hij ook best uit de voeten kon.

Nuis (29) bereikte die gewenste plaatsing voor het WK in eigen land, maar diep in zijn hart wist ook de tweevoudig olympisch kampioen wel dat hij van zichzelf eigenlijk geen wereldtitel mocht verwachten.

Daarvoor staat die 500 meter simpelweg te weinig op zijn repertoire. ,,Ik sta in Thialf tegenover gasten die iedere week een 500 meter rijden, terwijl ik er maar een paar per jaar doe’’, stelde Nuis. ,,Die afstand gaat steeds beter, maar ik staar me er niet blind op. Zo’n WK sprint is een geweldig toernooi hoor, begrijp me goed. Maar ik vind de enkele afstanden 1000 en 1500 meter nu eenmaal veel mooier dan een klassement.’’

Een wereldtitel sprint staat daarom wel op zijn verlanglijstje, maar of dat ooit realiteit zal worden, is zeer de vraag. ,,Dat wordt heel moeilijk’’, erkende Nuis.

Kolkende arena Kjeld Nuis revancheerde zich in Thialf wel enigszins voor het mislukte WK Afstanden. In Inzell kon hij nooit zijn ambities waarmaken, in de kolkende arena in Heerenveen liet hij in ieder geval op de 1000 meter zien nog altijd de koning te zijn. Twee keer was hij de beste van het stel op die afstand. De eerste dag in 1.07,86, de tweede dag nog net iets sneller in 1.07,80. Dat was heel mooi, maar niet voldoende voor de wereldtitel. Nuis bleef ’steken’ op brons, achter Pavel Kulizhnikov en Tatsuya Shinyama. Die laatste was een fractie beter dan Nuis. ,,Ach, een tweede of een derde plaats, dat maakt mij eerlijk gezegd niet veel meer uit’’, vond Nuis. ,,Maar die twee overwinningen op de 1000 meter, dát is wat voor mij vooral telt. Zó moet je die rijden. In Inzell ging het te veel om andere dingen, nu was ik alleen met schaatsen bezig.’’

Schoenen Nuis deed dat overigens op nieuwe schoenen. Na de teleurstellende week in Inzell zag Nuis zijn kans schoon om over te stappen op Viking schoenen, het merk waarvan hij na de Spelen al de buizen in gebruik nam. ,,Dit was voor mij het goede moment.’’ Of dat bijdroeg aan zijn derde plek in Thialf? „Ik was in ieder geval daardoor heel erg met mijn techniek bezig geweest. Je moet heel goed opletten en hypersensitief voelen hoe de schaatsen sturen.’’

Dat Kulizhnikov de wereldtitel pakte, was op zich niet zo verrassend. De rappe Rus was eerder ook in 2015 en 2016 al de snelste van allemaal. Een stunt was wel het zilver van Shinyama. Waar het Japanse schaatsen vooral lof oogstte met de dames, bleven de mannen tot nu toe achter. Maar bondscoach Johan de Wit voorspelde het al eerder dit seizoen. ,,De Japanse mannen komen er ook aan, daar ben ik van overtuigd.’’ Shinyama bewees zijn gelijk, met zelfs winst op de eerste 500 meter, zilver op de tweede, en twee vijfde plekken op de 1000 meter.

Kai Verbij Van de twee andere Nederlanders eindigde Kai Verbij als vijfde en Hein Otterspeer als achtste. Verbij kon zijn jacht op een nieuwe wereldtitel sprint eigenlijk al na

de eerste dag vergeten. Een matige 1000 meter bracht hem zo ver van de leiders dat die titel er al niet meer in zat. Hein Otterspeer kon over de hele linie niet voldoende brengen dat het podium buiten bereik bleef. Kjeld Nuis deelde zijn gevoelens over het WK, en dan met name over de sfeer in Thialf, na afloop nog eens met de wereld. ,,Dank Thialf en de fans, jullie waren geweldig!’’ | Kjeld Nuis balt de vuist na wéér een

winnende tijd op de 1000 meter. (foto’s Glenn Wassenbergh) |

NIEUW BIJ AGU: SCHAATSKLEDING COLLECTIE VERKRIJGBAAR OP AGU.COM EN AGU SPECIALIST ALKMAAR

EINDHOVEN

MUIDERBERG

OUDEHASKE

FORTY SIX SPORTS

RONO SPORT

DE SPIL-ACTIVE

HAICO BOUMA

POELDIJK

SANTPOORT

STIENS

TER AAR

VAN TOL SPORT

BOSCH SPORT

BIKE TOTAAL HAIJMA

JAN VD HOORN SCHAATSSPORT BV

| Nao Kodaira vervult haar eigen droom en wordt wereldkampioene in Thialf (foto TimsImaging )|

Nao Kodaira haalt wereldtitel sprint weer terug

‘Boze Kat’ raast door Thialf

W

ie Nao Kodaira volgt op social media, ziet de woorden onvermijdelijk voorbijkomen. Met regelmaat plaatst de Japanse een berichtje waarin een hashtag met de tekst ‘Boze Kat’ terugkomt.

Het is een overblijfsel van haar samenwerking en vriendschap met Marianne Timmer, die Kodaira ooit voorhield dat ze zich op het ijs moet gedragen als een boze kat. Precies op die manier heroverde de Japanse in Thialf de wereldtitel sprint.

Het is natuurlijk wel een mooi verhaal, dat van Nao Kodaira en Marianne Timmer. De 32-jarige Japanse werkte met Timmer als coach in een periode waarin Kodaira lang niet zo succesvol was als nu.

In die periode voorzag de drievoudig olympisch kampioene uit Sappemeer de inmiddels óók olympisch kampioene uit Japan van een mooi advies. Kodaira moest agressiever rijden, meer met een bolle rug, en zo als een boze kat achter haar prooi aan gaan.

| Sanneke de Neeling, de beste Nederlandse.|

In dit geval achter de tegenstander dus.

Kodaira brengt sindsdien dat advies in praktijk en samen met de vooral mentale lessen die Timmer in twee jaar tijd haar pupil meegaf leidde dat tot spectaculaire verbeteringen bij Kodaira, die inmiddels door de Japanse pers al is omgedoopt in Okotta Neko. ,,Dat is Japans voor boze kat’’, vertelt ze. ,,Want ook in Japan vonden de media dit een mooi verhaal.’’

Twee zeges Die boze kat hebben ze in Thialf ook gezien. Twee zeges op de 500 meter, de afstand waarop ze vorig jaar in PyeongChang ook de olympische titel ophaalde, en een derde en vierde plaats op de 1000 meter waren voldoende voor Kodaira om opnieuw wereldkampioen sprint te worden. De Japanse pakte de titel eerder al in 2017, toen ze in Calgary Heather BergsmaRichardson en Jorien ter Mors achter zich hield. Opvallend detail: als Kodaira na een WK Sprint op het podium stond, was dat alleen als winnares. Bij alle andere keren dat ze deelnam, haalde ze het podium niet. Dat Kodaira iets heeft met Nederland, en in het bijzonder Friesland, daarvan maakt ze geen geheim. Opnieuw geeft haar social media in dat opzicht een inkijkje in haar ziel. Met teksten als #IkHouVanFryslan, #Elfstedentocht en zelfs #frysbloedtsjochop laat ze haar voorkeur voor de schaatsprovincie van Nederland duidelijk blijken.,,Daarom was het ook mijn droom om juist in Thialf wereldkampioen te worden’’, verklapte Kodaira. ,,Weet

je, voor mijn gevoel ben ik ook een beetje Nederlands. Ik ben van dit land gaan houden in de jaren waarin ik hier gewoond heb. En in Thialf komen altijd zoveel mensen kijken, alles in het oranje. Dat vind ik fantastisch. En dat het me dan lukt mijn droom werkelijkheid te maken, is helemaal geweldig. Ik heb genoten.’’

Haar landgenote Miho Takagi veroverde de zilveren medaille, terwijl er voor Brittany Bowe het brons was. En de Nederlandse dames? Die speelden niet echt een rol van betekenis. Sanneke de Neeling was de best geklasseerde oranje-rijdster, met een zesde plaats. Die dankte ze vooral aan haar optredens op de 1000 meter, waar een vijfde en een zesde plaats goed genoeg waren om haar hoog in het klassement te houden. ,,Die zesde plaats is voor mij een prima resultaat’’, concludeerde De Neeling.

Werk Jutta Leerdam viel met een tiende plaats nog net binnen de top tien. Net als De Neeling haalde zij haar voordeel uit de races over 1000 meter, waarop ze respectievelijk zesde en vierde werd. Maar als het WK voor Leerdam iets duidelijk maakte, dan is het wel dat de 500 meter nog een terrein is waar behoorlijk wat werk braak ligt. Daar is de achterstand op de toppers simpelweg te groot. Letitia de Jong eindigde het toernooi als dertiende. Zij gaf op de eerste dag al te veel terrein prijs om nog te mogen hopen op een klassering binnen de top tien.

MAART 2019

13

Infraroodfoto’s van een betonvloer

Voor TONZON Koud en klam

Slimme Nederlandse uitvinding zorgt voor een warmere, energiezuinige vloer en voor de oplossing van veel vochtproblemen ANDERE TECHNIEK, BETER ISOLEREND EFFECT

Na TONZON Warm en droog

Bovenstaande infraroodfoto’s laten een duidelijk effect zien.

Zonder isolatie is het koud en klam onderin de woning. Met TONZON Vloerisolatie dringt de warmte eindelijk door tot in de vloer. Lees de vele spontane reacties op www.tonzon.nl/ facebook

HEEL BETAALBAAR Heeft u een woning van 50 m2 dan krijgt u al een droge kruipruimte en de warmste vloer voor ongeveer € 1.900,-.

Deze adviesrichtprijs is inclusief materiaal, montage, btw en een woninggebonden TONZON certificaat.

Pas op voor namaak Dat kon natuurlijk niet uitblijven.

Anderen proberen te profiteren van het succes dat TONZON in 38 jaar heeft opgebouwd.

Daarom geeft TONZON een woninggebonden garantieen echtheidscertificaat af.

De volgende eigenaar van uw woning weet dan al bij de aankoop dat de kruipruimte in orde is. Er zijn originele TONZON producten verwerkt door een gespecialiseerd ambachtsman of bedrijf.

TONZON folie wordt gemaakt volgens een speciaal recept dat in de praktijk een zeer lange levensduur heeft, zo blijkt uit onafhankelijk onderzoek.

Geen enkele andere folie kan laten zien dat het na 32 jaar in de praktijk nog evengoed functioneert als toen het nieuw was. Een betrouwbare verkoper kan u dit certificaat laten zien.

Vraag hierom en voorkom teleurstelling door het gebruik van dubieus aangebrachte goedkopere namaak. Ga voor gegarandeerde kwaliteit.

Vloeren verliezen vrijwel alle warmte door uitstraling naar de kruipruimtebodem en fundering. Andere soorten isolatie, zoals wol, purschuim en EPS (polystyreen) remmen wel de warmtestroom maar doen niets aan het uitstralende effect.

Daardoor blijft 24 uur per dag warmte aan de onderkant weglekken. Zes actieve oppervlakken van het TONZON Thermoskussen reduceren de warmtestraling tot vrijwel nul.

Het resultaat is een warmere vloer bij een lagere luchttemperatuur. Meer comfort met minder energieverbruik.

“Thermoskussens zorgen ook bij nieuwere woningen voor een stijging van het wooncomfort en een lagere gasrekening.”

SLIM ENERGIE BESPAREN MET TONZON VLOERISOLATIE Vloerisolatie met TONZON Thermoskussens en Bodemfolie legt de basis voor een comfortabele, gezonde en energiezuinige woning.

Uw stookseizoen wordt korter zodat uw cv-ketel langer meegaat en minder hard hoeft te branden.

Dit verlengt de levensduur van uw cv-ketel. TONZON slimme isolatieoplossingen voor klimaateffectief verduurzamen, stopt warmtelekken, verlaagt energiekosten en is direct voelbaar in het comfort. basis voor comfortabele, gezonde en duurzame woningen.

SCHONE GEURLOZE KRUIPRUIMTE Het wonen boven een vochtig gat in de grond is niet prettig en niet meer van deze tijd. Door een onderdruk wordt constant vochtige lucht uit de kruipruimte de woning ingezogen.

Dit vocht verergert eventuele vochtproblemen en moet door ventilatie weer worden afgevoerd. Dit kost energie en daar willen we juist zo weinig mogelijk van gebruiken. TONZON Bodemfolie stopt de verdamping van vocht uit de bodem, remt het vrijkomen van schadelijk radongas en zorgt zo voor een schone, geurloze kruipruimte. Een duurzame aanpak.

De Bodemfolie is volledig recyclebaar.

TONZON.NL

VERLENG DE LEVENSDUUR VAN UW CV-KETEL MET TONZON

TONZON BV Postbus 1375 7500 BJ Enschede

info@tonzon.nl www.tonzon.nl

0900 - 28 66 966 (0,10 p/min) KvK 06044102

| Janno Botman op weg naar goud op de 1000 meter. |

Junioren sterk op wereldkampioenschap in Baselga

Nieuwe lichting komt eraan

A

l generaties lang dicteert Nederland de schaatssport.

Maar hoe zit het met de volgende generatie? Het wereldkampioenschap voor junioren is altijd een mooie graadmeter.

En als de voortekenen niet bedriegen, komt er weer een mooie lichting aan.

In het Italiaanse Baselga di Piné presenteerde de nabije toekomst van het Nederlandse topschaatsen zich. En daar, aan de Via dello Stadio, bleek dat de potentie opnieuw groot is. De oogst aan medailles was in ieder geval indrukwekkend.

Grootste gouddelvers? Femke Kok en Janno Botman. Kok keerde terug met drie keer goud en drie keer zilver, Botman deed het met twee keer goud en

brons.

Met veel genoegen kijkt Janno Botman (19) terug op het toernooi. ,,We moesten ons natuurlijk wel voorbereiden op buitenijs, daarom was het lekker dat we er bijna twee weken van tevoren al waren. Da’s ideaal. Het was ook supermooi weer en eigenlijk de perfecte week

voor mij, ook qua prestaties. Aan het begin van dit seizoen had ik niet zomaar gedacht dat ik wereldkampioen zou worden.’’

Beste afstand Het talent uit Andijk pakte zijn individuele titel op de 1000 meter. In 1.11,25 bleef hij de Koraan Jaewon Chung dik drietiende voor. ,,Die 1000 meter is voor mij de beste afstand. Ik ben niet echt een pure 500 meterrijder, maar ook niet voor de 1500. Die 1000 net er tussenin is voor mij de afstand waarop het moet gebeuren.’’

Een dag eerder pakte Botman al brons op de 500 meter. ,,Dat bood perspectief. Als ik daar een medaille pak en weet dat mijn 1000 meter beter is, dan weet je dat je kunt meedoen om de medailles. Ik hield daar veel vertrouwen aan over, maar goud zag ik niet helemaal aankomen.’’

Waar de verhoudingen in het hedendaagse topschaatsen wel ongeveer duidelijk zijn, is dat bij de aanstormende jeugd nog even aftasten. Een jaar geleden waren de junioren niet zo succesvol. ,,Toen was bij de sprinters een elfde plaats van mij op de 500 meter de beste uitslag’’, weet Botman nog goed. ,,Dit jaar werd er vooral gezegd dat de jongens junioren internationaal achterlopen. Dat we er weinig van bakten eigenlijk. Daar was niet alleen ik mee bezig, maar alle andere jongens ook, en dat heeft ons echt gemotiveerd. Daarom ben ik blij dat we bewezen hebben dat we gewoon goed meedoen. Merijn Scheperkamp pakte ook drie medailles, en eigenlijk zijn alle jongens met een medaille thuisgekomen. Dat is dan wel lekker.’’

Perspectief Hoeveel perspectief dat biedt, kan Botman niet zeggen. ,,Aan medailles kun je

toch weinig conclusies verbinden. Nu ben ik wereldkampioen bij de junioren, maar bij de senioren ben ik er natuurlijk nog lang niet. Dan moet ik nog een grote stap maken. De andere jongens doen ook goed mee, dus ik denk dat we allemaal wel verder komen. Het is natuurlijk ook zo dat je sowieso wel een beetje kunt schaatsen als je voor Nederland een WK Junioren mag rijden.’’

Botman is volgend seizoen neo-senior.

Hij hoopt het RTC Noord-West te kunnen verlaten. ,,Dat is wel het plan. Ik heb daar drie jaar gezeten en hoop nu op een stap. Liefst naar een mooie ploeg waar ik me komend seizoen verder kan ontwikkelen.’’

Femke Kok Blikvanger bij de meisjes was natuurlijk Femke Kok. De 18-jarige Friezin pakte de titel op de 1500 meter, won zilver op de 500 en 1000 meter en veroverde de wereldtitel allround, waarmee ze Joy Beune opvolgde.

Daarnaast was er nog goud op de teamsprint en zilver op de teampursuit. ,,Ik kan het nog nauwelijks geloven’’, stamelde Kok na haar wereldtitel allround. ,Ik dacht hier zo’n beetje om plaats drie te moeten vechten en dan gebeurt dit.’’ Haar titel op de 1500 meter waardeerde ze ook hoog. ,,Dat is voor mij de mooiste, heel cool.’’

Mooi individueel goud was er ook voor Michelle de Jong, niet langer ‘de zus van’, maar gewoon zelf een buitengewoon getalenteerde schaatsster. Zij schreef de 1000 meter op haar naam. Femke Beuling pakte nog individueel goud op de 500 meter, waarmee de Nederlandse meiden eigenlijk alleen de 3000 meter aan anderen moesten laten. Robin Groot pakte daar wel zilver.

| Femke Kok, drie keer goud en drie keer zilver. ,,Ik kan het nog nauwelijks geloven.’’ (foto TimsImaging) |

| Dirk de Velde Harsenhorst met achterop cameraman Bertus Duiven. ,,Je bent echt een team. Door de jaren heen zijn we heel hecht geworden.’’ (foto’s TimsImaging)|

Dirk de Velde Harsenhorst met zijn quad al jaren bovenop het peloton

‘Niets kan op tegen Nederlands natuurijs’

door Eric Korver

I

n beeld zie je hem eigenlijk nooit, maar hij is er altijd bij. Dirk de Velde Harsenhorst volgt het peloton al tientallen jaren op de voet, zit altijd bovenop de actie en brengt zijn cameraman precies waar die moet zijn om de televisiekijkers het beste van de koers voor te schotelen. Soms in bizarre situaties, soms in ijzige kou.

Maar de ervaren motard vindt het nog altijd prachtig. ,,Gelukkig is het niet zo makkelijk, anders deed iedereen dit.’’

Een rustig hoekje van het gezellige, maar deze week bijzonder drukke Stadshotell in Luleå is niet makkelijk te vinden. Uiteindelijk nestelt Dirk de Velde Harsenhorst zich in een fijne stoel van een mooi zithoekje.

Het is een bijzondere dag, laat hij weten. ,,Vandaag precies 45 jaar getrouwd. En dan zit ik hier, in Zweden.’’

Maar de begeleidende knipoog vertelt het hele verhaal. Dit is wat De Velde graag doet. Wat hij al járen doet. Overdag reed hij nog met zijn quad over het ijs van de Botnische Golf, met zijn cameramannen Jurriaan van der Kamp en Bertus Duiven. De

16

diepvrieskou speelde niet alleen de schaatsers parten, maar zeker ook de crew van de NOS. ,,Alles aantrekken wat de foerier je verstrekt heeft’’, zegt De Velde lachend.

die legendarische tocht waarin ook Arnold Gaasenbeek en Arjan Schreuder bevroren ledematen opliepen.’’

Motard Overall Dat was vroeger. Tegenwoordig heeft hij beter materiaal dat hem beschermt tegen de arctische kou die hij meemaakt bij schaatsmarathons in Finland en Zweden. ,,Een aantal jaren terug hadden de Zweden die in Falun op het Runnmeer aan het werk waren speciale overalls aan. Zo eentje moest ik ook hebben, bedacht ik me. Het jaar erop wilde ik er eentje kopen, maar de jongen waar mijn quad stond had een nieuwe aan. De oude wilde hij weggooien. ’Mag ik hem voor je weggooien’, vroeg ik.

Hij snapte het meteen, en voor een fles drank en een warme handdruk had ik een geweldige overall. Daar kan ik een aantal lagen onder dragen. Een paar jaar terug nog poollaarzen met vacht gekocht, en ook dat werkt goed. Het enige waar ik nog last van heb, zijn mijn handen. Ik geef gas met mijn duim en dat is soms lastig. En m’n gezicht. Al het vel dat in aanraking komt met de buitenlucht moet je afdekken. Er is wel eens wat bevroren, ja. In Finland, bij

MAART 2019

Het lijkt allemaal geen pretje, maar schijn bedriegt. De Velde doet niets liever sinds hij begin jaren tachtig met dit werk in aanraking kwam. Hij werkte destijds als rijinstructeur bij de politie, Algemene Verkeersdienst Driebergen. ,,Ik wilde wel eens zien hoe collega’s in andere delen van het land werkten bij he begeleiden van wielerrondes en dergelijke. Maar dat was destijds vloeken in de kerk. Het waren allemaal eilandjes. Tot wielerfotograaf Cor Vos me vroeg als motard bij de Ster van Zwolle.

Leek me wel leuk, en kon ik meteen zien hoe de politie daar te werk ging.’’

Dat ging allemaal zo goed dat De Velde in no-time ook met Cor Vos in Luik-Bastenaken-Luik zat, en in de Amstel Gold Race. ,,Uiteindelijk vroeg hij me mee te gaan in de Tour de France. Tja, dat was wel ruim drie weken weg, midden in de schoolvakantie. Maar ik wilde dat wel graag doen.’

Enkele jaren doorkruiste De Velde samen met Vos heel West-Europa, en dat naast

zijn volledige baan in Driebergen. Dat laatste hield echter op na een ernstig autoongeluk. ,,Na een jaar revalideren kreeg ik een belletje uit Hilversum. Ze wilden een mobiele ploeg formeren en zochten motorrijders. Via Evert ten Napel kregen ze mijn naam. De rest is geschiedenis.’’

Belgen In de jaren daarvóór werd al dat motorwerk gedaan door Belgen, maar daar wilde de NOS wel vanaf. De Elfstedentochten van 1985 en 1986 was De Velde er daardoor wel bij, maar niet op het ijs. ,,Dat deden die Belgen toen nog. Ik reed zelf met een radioverslaggever naast het parkoers op de weg, steeds zo dicht mogelijk bij de kopgroep. Maar in 1997 waren we er wel bij met de motor met zijspan op het ijs. Onvergetelijk.’’

De Veld had toen al zijn intrede gedaan in de wereld van het marathonschaatsen. Precies tien jaar eerder reed hij voor het eerst mee in de koers. ,,Met Dolle Dries in Ankeveen. Hij reed in een groen pak van Sanders Meubelstad, weet ik nog. Maar dat was het begin.’’

In die jaren was hij altijd op pad met zijn BMW met zijspan. ,,Die ging overal mee

| ,,Dit werk is heel mooi, maar gelukkig niet zo makkelijk. Anders deed iedereen dit.’’ |

naartoe. Ik bereidde altijd alles tot in de puntjes voor, wist precies waar ik moest zijn. Elke kluunplek kende ik uit m’n kop.’’

Speciaal voor die plekken had De Velde een ‘kluuntouw’ aan zijn motor bevestigd. ,,Twintig meter touw, tussen de motor en de zijspan aan het frame. Kom je bij zo’n kluunplek vast te zitten, dan staan er altijd veel mensen. Gooi ik m’n touw en die sterke boerenjongens trekken je in de kortste keren omhoog.’’

Genieten De laatste keer dat hij dat meemaakte, was in Hollands Venetië. De ogen van de Velde beginnen te glimmen. ,,Man, dat was geweldig. Het weer werkte mee, de schaatsers werkten mee, we hadden een mooie lange uitzending en we waren heel goed voorbereid. Dat was genieten, heel mooi. Maar zo zijn er ook weer legio wedstrijden.

Hij is ook elk jaar op de Weissensee. Vaste prik. Zelfde crew, met doorgaans ook verslaggever Herbert Dijkstra, zelfde hotel, zelfde sauna. ,,Mijn eerste keer Weissensee was in het jaar waarin de Plansee niet doorging en Aart Koopmans riep dat we voor het NK wel op ‘zijn ijs’ mochten rijden.

Dat wilde de KNSB wel. Hop, het hele spul in de aanhangwagen via München naar Weissensee. Nadat de Plansee nogmaals niet doorging, is er permanent gekozen voor de Weissensee.’’

De Velde geniet van de klus die ze daar steeds weer klaren. ,,Met Bertus en Jur is het fijn werken. De wedstrijden die je daar krijgt voorgeschoteld, het enthousiasme bij iedereen over natuurijs, geweldig.

Zo waren we ook een keer bij Evert van Benthem, op Sylvan Lake in Canada. Fantastisch mooi. Maar het blijven alternatieven voor het ontbreken van natuurijs in eigen land.’’

,,Niets kan tippen aan Nederlands natuurijs’’, vervolgt hij. ,,De Rottemerentocht, Hollands Venetië of de Noorderrondritten. Geweldig. Die sfeer in Nederland, beelden door het riet, rijden over de sloten, rechts en links duikt er eentje in het riet. Er gebeurt altijd wat. Ik kan daar echt naar uitkijken. Ik hoop ook echt dat nog eens mee te maken. En dat hoeft echt niet meteen de Elfstedentocht te zijn. Natuurlijk, fantastisch, maar gewoon een Nederlandse winter met een NK, een paar klassiekers, beetje klunen erbij. O, dat zou geweldig zijn.’’

De BMW is inmiddels ingeruild voor een quad. Het kon echt niet meer, legt De Velde uit. ,,Ze waren te oud, 25 of 30 jaar.

De Oostvaardersplassen hielpen al met vervangen van het spul, want daar ging er eentje een wak in. Die ene die overbleef hebben we uiteindelijk ook vaarwel gezegd. Nostalgisch zeg ik, die zijspan is veel mooier. Maar met de quads, met die grote ballonbanden met spijkers, daar kun je echt los mee. Ik kan nu met iedereen de bocht door.’’

Op die quad heeft een prachtig samenspel plaats waarvan de televisiekijker nooit iets meekrijgt, maar de mensen langs de kant en zelfs de schaatsers wel.

Samenspel Het is teamwork in optima forma. ,,De cameraman bepaalt wat hij wil en samen overleggen we wat kan’’, legt De Velde uit. ,,Beslissingen worden in split seconds genomen. Ik voel aan zijn houding, aan hoe hij me vasthoudt, waar hij bezig is. We praten ook. ‘Nu die close, doe dit, doe dat’.

Het is echt zo’n teamwerk, waarin je allebei op je best moet zijn. Een heel goede motard met een mindere cameraman brengt niks, maar een heel goede cameraman met een mindere motard ook niet.

Door de jaren heen zijn we heel hecht geworden. Bertus en Jur lezen de wedstrijd ook op dezelfde manier als waarop ik die les. En ik ben de ogen van de cameraman buiten zijn viewer. Je moet blind kunnen vertrouwen op elkaar.’’

Zo’n zelfde samenspel is er ook met de rijders. Zij kennen De Velde, en De Velde kent hen. ,,We zijn vaak al jaren met elkaar onderweg. Aan de houding en de slag kan ik al zien wie het is. Da’s handig voor mijn boodschappenlijstje, het overzicht van de rijders die we graag in beeld willen brengen.

Plak ik meestal op m’n quad. Verder ben je de hele koers bezig de rijders zo min mogelijk te hinderen, maar soms kan dat niet anders. Dan toeter ik even of liever nog roep ik hun naam, en dan moeten ze me even helpen erlangs te komen. Dat doen ze gelukkig altijd.’’

Hachelijk Toch zijn er door de jaren heen hachelijke momenten geweest. Een val van Kurt Wubben in Falun staat De Velde nog helder voor de geest. ,,Als ze vallen op het ijs is dat geen probleem. Dan glijden ze nog een eindje door. Maar Wubben dook linksaf de sneeuwrand in en lag meteen stil. Ik heb meteen haaks dezelfde sneeuwrand ingestuurd en raakte hem gelukkig niet. Dat is wel de nachtmerrie hoor, iemand raken. Je doet alles om dat te voorkomen.’’ Hij klopt met de knokkels op tafel. ,,Gelukkig is dat nog altijd gelukt.’’ Hij wil het, zegt hij, nog wel een paar jaar doen. Maar er is ook nog een thuisfront. ,,Vijf kinderen en inmiddels zes kleinkinderen. Die vinden het allemaal wel mooi wat opa doet, maar ik moet het wel allemaal plooien thuis. Ik ben er mijn vrouw erg dankbaar voor dat dat altijd mogelijk is geweest.’’

| Dirk de Velde bovenop de vallende Bob de Vries. ,,Een rijder raken is de nachtmerrie.

Gelukkig heb ik dat nog altijd kunnen voorkomen.’’ |

Lancering nieuwe De avontuurlijke schaatsreizen zijn, geheel volgens de ‘bedrijfsfilosofie’ van FIT Avontuurlijke Sportreizen, dankzij talrijke deelnemers (in China, Mongolië en Zuid-Rusland!) bijzonder populair geworden! Nu wordt er aan het totaalpakket van toch al aantrekkelijke schaatsreizen een nieuw ‘avontuur’ toegevoegd: Belarus, Wit Rusland!

In Belarus is de ‘schaatskoorts’ nét zo hevig als in ons eigen land! Er vinden regelmatig schaatsevenementen plaats op enkele uit de talloze meren die het land rijk is.

Bijvoorbeeld op het Narach meer worden verschillende routes uitgezet en is het zelfs mogelijk op termijn een soort ‘Elfstedentocht’ te realiseren! In contact met lokale, ‘sportminnende’ vertegenwoordigers heet FIT Avontuurlijke Sportreizen – in de persoon van haar leider

Stefan Rasing – uiterst goede contacten aangeknoopt en staat zij aan de vooravond van het introduceren en lanceren van een ‘nieuw schaatsavontuur!

Belarus is een land dat voor 45% uit nagenoeg ongerepte natuur bestaat met talloze meren, gebergten en omvangrijke bosgebieden. Daartussen authentieke dorpen met voornamelijk kleurrijke houten huizen, waar de sfeer met de altijd vriendelijke bevolking onvoorwaardelijk respect voor die natuur ‘ademt’.

Deze aspecten vormen dan ook een belangrijk aspect bij de avontuurlijke sportreis die FIT hierbij aanbiedt: met logies direct aan het meer, in comfortabele houten barakken, sauna’s en dompelbaden en zélf gebakken brood in de oven, wordt het ‘natuurlijke’ van het avontuur nog eens extra benadrukt! In het algemeen wordt het beoefenen en het ‘beleven’ van sporten hier zéér serieus benaderd en ingevuld.

Op de gladde ijsvloers is ijshockey weliswaar de belangrijkste sport (met stadions waarin plaats geboden wordt aan 15.000 mensen, ware sportfeesten U zit met “de neus” op het ijs), maar neemt ook het schaatsen een steeds belangrijker plaats in! In Minsk arena krijgt

u les van ex wereld topsportschaatsers.

De nationale Sportuniversiteit herbergt bijzonder veel talent, dat zich ondertussen ontpopt tot potentiële medaillewinnaars bij komende Olympische Spelen. Dus niet alleen Belarus, als sportminnende natie, maar tegelijkertijd op een moderne, eigentijdse wijze vormgeven aan de toekomst.

Dat blijkt eveneens uit de kwalitatief hoogstaande verzorging van de reeds bestaande schaatsevenementen, die straks dan ook in samenwerking met FIT gerealiseerd gaan worden. Op spiegelglad natuurijs worden verantwoord en veilig tochten uitgezet, variërend in lengte. Er kan getraind worden onder leiding van wereldtoppers en de deelnemers aan deze FIT-schaatsreis krijgen voortdurend en overduidelijk de indruk, dat ‘men hier weet waar men mee bezig is’!

Een en ander is zelfs een afspiegeling van algemene trends en ontwikkelingen in de maatschappij van Belarus.

Tal van goed georganiseerde veiligheidsaspecten rechtvaardigen dan ook de hoge positie van het land op de internationale ranglijst van vei-

Belarus: het voortdurend renoveren van het verleden!

lige staten! Dat geldt voor zowel de grote(re) steden als de dorpen op het platteland en in de gebergten: alles ‘ademt’ veiligheid en harmonie op religieus, politiek, cultureel en sociaal gebied. Het programma van deze FIT-schaatsreis zal de deelnemers dan ook uitgebreid in staat stellen om met deze verschillende aspecten kennis te maken en zelfs bij en tijdens de uitoefening van de schaatsevenementen die a.h.w. heel concreet te ‘ervaren’! Van samenwonen met de lokale bevolking, via meer dan verantwoorde verzorging op en langs het ijs tot ‘genieten’ van culturele evenementen, die de deelnemers krijgen voorgeschoteld!

Te beginnen volgend voorjaar (februari 2020!) zal FIT Avontuurlijke Sportreizen de eerste Nederlandse geïnteresseerden ‘meenemen’ naar dit schaatseldorado Belarus. Via een relatief korte vliegreis (2,5 uur!) zullen zij in sportief en cultureel opzicht genieten van het aanbod tijdens de schaatsevenementen, van alles dat daarnaast aan culturele activiteiten voorhanden is of georganiseerd wordt en, tenslotte, van de dienstbaarheid en de grenzeloze vriendelijkheid van de Wit-Russische bevolking. Een absolute aanrader dus voor de ‘avonturiers op het ijs’, die binnenkort via de website van FIT nadere informatie zullen ontvangen!

| De exclusieve schoenen van L. Verducci.|

Ingmar Berga timmert aan de weg met exclusieve wielerschoenen

S

Topsporter en ondernemer

chaatsliefhebbers kennen de naam van Ingmar Berga natuurlijk vooral als de marathonrijder. Maar de naam van Berga wordt ook steeds vaker gekoppeld aan mooie producten in de wielersport. Niet vreemd, want sinds enkele jaren combineert Berga zijn sportcarrière met een eigen onderneming: Berga Sports.

Met name op social media komt tegenwoordig regelmatig een foto voorbij om de producten van Berga te promoten. Bijzondere schoenen, een aparte wielerfiets, net weer een afwijkende kleding. Maar wel alles met een eigen stijl. Dat is Ingmar Berga ten voeten uit. De 34-jarige Drent is altijd al een liefhebber geweest van de mooie dingen in het leven. Niet voor niets voelt hij zich aangetrokken tot Italië – buiten het feit dat zijn vrouw Valentina daar vandaan komt – omdat ook Italianen dat bijzondere gevoel voor stijl hebben.

In de ‘Laars van Europa’ begon eigenlijk ook het ondernemen van Berga, die aanvankelijk iets probeerde met de skeelerschoenen van Luigino Verducci. Dat was niet meteen succesvol. ,,Ik merkte dat de markt voor die schoenen steeds kleiner werd, en bovendien waren de leveringen van Luigino zelf ook niet goed genoeg’’, stelt Berga, die kort daarop weer eens zelf langs ging in Italië. ,,Zag ik dat ze ook fietsschoenen maakten. Ik zei meteen dat daar veel meer handel in zat, en ben daarna rustig daarmee begonnen. We profileerden ons een beetje door Theo Bos, Coen Vermeltfoort en Elmar Reinders op de schoenen van L. Verducci te laten rijden. Dat waren onze eerste profs, maar het beviel ze heel goed. Van daaruit zijn we gaan uitbreiden, en nu loopt het eigenlijk best goed.’’

Ambachtsman Even over Luigino Verducci, een merk dat niet iedereen in Nederland direct zal kennen, maar dat in Italië behoorlijk fameus is. Daar wordt Verducci de ‘Ambachtsman van de Italiaanse traditie’ genoemd. Elke

schoen is handgemaakt en daardoor al uniek. De kwaliteit is bijzonder hoog en voor wie dat wil, kan er altijd een paar naar wens worden vervaardigd. ,,Het is een merk dat helemaal bij me past’’, vindt Ingmar Berga zelf ook. ,,Het straalt iets uit, is kwalitatief goed. Kom ik bij klanten of in winkels, dan heb ik ook echt iets bij me dat écht goed is. Ik denk beter dan de meeste schoenen.’’

Hij stond recent ook op Bike Motion, de grote beurs voor fietsliefhebbers. ,,Dan zie je mensen twijfelen, tot ze de schoenen een keer aantrekken. Dan krijg je meteen te horen dat het ‘wel héél goed zit’. Altijd mooi als je iets heb dat beter is dan de rest.

Dat maakt het verkopen iets makkelijker.

Het is geen goedkoop product, maar daar krijg je dan ook topkwaliteit en exclusiviteit voor terug.’’

Glimmend goud Die exclusiviteit kan nog wat worden vergroot door de schoenen helemaal naar wens te laten maken. ,,In de collectie zitten natuurlijk al heel veel mooie schoenen in onderscheidende varianten. Mooi glimmend, goud, meerdere kleuren. We hebben ook wel zwart en wit voor mensen die iets normalers willen, maar in deze prijsklasse willen mensen ook graag iets bijzonders. Dat kan. Voor vijftig euro extra worden ze helemaal naar je wens gemaakt, in eigen kleur en stijl. Dan heb je een schoen die echt niemand anders heeft.’’

Ingmar Berga draagt zijn schoenen natuurlijk zelf ook. Vooral in het begin viel dat behoorlijk op. ,,Ik kreeg echt heel veel opmerkingen. Da’s wel mooi, want Nederlanders zijn in principe wat behoudend, maar we zien dat ze toch steeds meer neigen naar het

| Ingmar Berga: ,,Ondernemen is net marathonschaatsen. In je eentje red je het niet.’’ |

exclusieve. Een schoen hoeft in ieder geval al niet meer per se wit te zijn. En voor wie dat wel wil, hebben we een mooi model met gouden logo. Dat heeft ook weer iets bijzonders.’’

Pistolero Espresso Inmiddels doet Berga ook meer. Hij verkoopt fietswielen. ,,Ook custom made, kun je helemaal in je eigen kleur krijgen. Maar dat doe ik een beetje erbij, is niet mijn hoofddoel. Geldt ook voor Il Magistrale Cycling Coffee. Dat is van Bas van de Heuvel. Hij gaat beurzen en fietsevenementen af met zijn koffie, die geweldige namen heeft als ‘Leeuw van Vlaanderen’, ‘Gravel Grinder’ en ‘Pistolero Espresso’.

Met

hem werk ik nu samen, net als met de mensen van ItalVega, een prachtig Italiaans fietsmerk. Allemaal met het doel mijn eigen naam wat meer onder de aandacht te brengen. Wat dat betreft is ondernemen net marathonschaatsen. In je eentje red je het niet.’’

Berga maakt er geen geheim van dat zijn onderneming bedoeld is voor een carrière ná het schaatsen. ,,Daar ben ik wel mee bezig, en dat is inderdaad ook de reden waarom ik dit heb opgepakt.’’ De man van Okay Fashion & Jeans heeft al gezegd dat hij niet eeuwig blijft schaatsen. ,,Maar volgend jaar zeker nog wel. Dit seizoen was voor mij niet goed. Ik was nog net geen pelotonvulling, maar het moet wel beter. Soms heb je zo’n jaar, maar dat motiveert mij alleen maar. De sport gaat nog steeds voor de zaken.’’

| Jubel bij A6.nl na de cupwinst. Vlnr: Henk-Jan Meijer (sponsor), Pien Keulstra, Anne Leltz, Klasina Seinstra (ploegleidster) en cupwinnares Manon Kamminga (foto’s TimsImaging)|

Manon Kamminga en A6.nl verrassen met cupwinst

Succes begint met plezier

D

e aandacht ging in de Elfstedenhal in eerste instantie vooral uit naar Irene Schouten. De Noord-Hollandse hield door de winst in de finale van de KPN Marathon Cup een bijzondere reeks in stand: ze won elk van de dertien races waar ze dit seizoen op kunstijs in startte. Maar in het kielzog van Schouten boekte Manon Kamminga een ander mooi succes. Zij won de KPN Marathon Cup.

De grootste klassementsprijs belandde zo bij een rijdster en een ploeg waar vooraf niet heel veel rekening mee was gehouden. De formatie van A6.nl, of officieel de Schaatsdames, was immers nieuw. Min of meer bij toeval gebouwd rond een schaatsster die kwam om een auto te kopen, niet om een schaatsteam te beginnen. Maar dat was wél wat er gebeurde.

Klasina Seinstra werd de ploegleidster, Anne Leltz kwam, net als Yvonne Nauta, Pien Keulstra, Merl Brunsmann en routinier Lieke Splinter. Niemand kon precies inschatten wat je van dát team mocht verwachten. ,,Wij zelf ook niet’’, erkent Manon Kamminga. ,,En het oranje pak was voor het seizoen helemaal nooit bij me opgekomen. Weet je, ik kwam vorig jaar (in de

20

ploeg van mkbasics.nl, red.) al een beetje terug, maar ik heb nu voor het eerst van m’n leven in één seizoen alle marathons gereden.’’

Eigenlijk was er maar eentje die de woorden oranje en finale in haar mond durfde te nemen. Dat was Klasina Seinstra. ,,Dat was voor het seizoen, en echt voor de grap. We waren in Leeuwarden aan het trainen en Klasina merkte op dat de finale

Eigenlijk wilde ik helemaal niet met dat oranje bezig zijn daar was. ‘Hoe mooi zou het zijn als we hier in de finale het oranje binnenhalen’, zei ze.

Maar niemand die daar serieus mee bezig was. En dan lukt het uiteindelijk wel hier.

Da’s heel bijzonder.’’

Kamminga kreeg het oranje al redelijk vroeg in het seizoen eens omgehangen, maar dat was omdat Irene Schouten soms een wedstrijdje liet schieten. Daarna bleek de Friezin toch een blijvertje. En een bijtertje. Elke wedstrijd boekte ze resultaat en dat oranje kwam steeds vaster om de schouders. ,,Eigenlijk wilde ik helemaal niet

MAART 2019

met dat oranje bezig zijn. Maar de Weissensee was het omslagpunt. Daar besloten we dat we de laatste drie wedstrijden wilden opofferen voor het pak.’’

Dat vergde inderdaad aanpassing van het team. ,,Klassement rijden is echt iets anders dan rijden voor dagzeges.’’ Van die laatste boekte Kamminga er overigens twee: in Haarlem en Breda. Een hele berg podiumplaatsen plaveide verder de weg naar de cupwinst. ,,Daar hebben we in Enschede, Dronten en Leeuwarden nog echt voor gereden. Eerder wilden we dat niet. Een keer vallen, een keer geen punten en het is weg. Dat was te veel risico. Maar die laatste drie races hebben Anne en Pien hun stinkende best gedaan. En ik ben zó trots op ons allemaal dat het gelukt is.’’

Dat oranje is natuurlijk mooi, de cupwinst gaat in de boeken. Maar Manon Kamminga reed al die marathons vooral om plezier te hebben. En dat had ze. ,,Onwijs veel plezier zelfs. Dat is ook de insteek geweest waarmee Klasina Seinstra, haar man Henk-Jan Meijer en ik besloten te kijken of we een ploeg bij elkaar konden krijgen. Daarbij was het echt een selectiecriterium dat we het leuk wilden hebben met elkaar. Dat is gelukt. Ik heb het onwijs naar m’n zin gehad dit hele seizoen, en ik denk dat dit geldt voor de hele ploeg.’’

Maar er verandert wel wat bij A6.nl. Met

Imke Vormeer en Beau Wagemaker komen er twee nieuwe rijdsters bij en lijkt de lat omhoog te gaan. ,,We hebben direct uitgesproken dat de insteek goed was en dat we die moeten houden. Ik denk ook dat dat het belangrijkste blijft, met elkaar genieten van deze mooie sport.’’

In het eerste seizoen samen hebben Kamminga en haar ploeggenoten in ieder geval veel moois gerealiseerd. ,,We hebben laten zien dat je vooral als team iets kunt bereiken. Zoals ik dit seizoen heb gereden, heb ik nooit eerder gereden, terwijl ik wel in goede ploegen heb gezeten. Ik denk dat we hebben getoond dat plezier en elkaar iets gunnen heel erg van belang is in het marathonschaatsen. Ik ben best trots op mezelf, maar vooral heel trots op het team. Ik denk dat we hier met z’n allen wel eens aan terugdenken. En over een paar jaar ook nog.’’

Bouw & Techniek en mkbasics.nl beste teams

N

atuurlijk stond er tijdens de finale van de KPN Marathon Cup meer op het spel dan die individuele prijzen alleen. Ook de teamprijzen werden verdeeld.

Wat dat betreft was er weinig nieuws onder de zon. Bij de mannen was opnieuw Bouw & Techniek de beste

ploeg, terwijl bij de vrouwen die eer was weggelegd voor mkbasics. nl. Daarmee stonden exact dezelfde teams bovenaan als aan het einde van het vorige seizoen.

Ook bij de Beloften werden de prijzen verdeeld. De cup ging daar naar Lean-

der van der Geest. De jachthavenbeheerder uit Warmond bewijst daarmee andermaal een exceptioneel talent te zijn, want trainen doet de rijder van Sportchalet Viehhofen niet vaak meer. Puur op klasse komt hij toch weer bovendrijven. Van der Geest troefde Casper de Gier en Ruud Slagter af.

In het ploegenklassement zegevierde Bouwpartners. Dat mag je niet meer dan terecht noemen als je er met Casper de Gier, Remon Vos en Harm Visser in slaagt het hele podium van de cupfinale te bezetten.

Sjoerd den Hertog schaart zich definitief bij groten in het peloton

Nooit een doel, toch de cup V

anaf de allereerste wedstrijd riep Sjoerd den Hertog al dat de eindzege in het klassement van de KPN Marathon Cup voor hem geen doel was. Maar aan het einde van het seizoen stond hij wel weer met de beker in handen.

Sjoerd den Hertog (27) prolongeerde met de derde plaats in de finale in Leeuwarden zijn status als cupwinnaar. Dat is niet veel marathonschaatsers gegeven geweest.

Eigenlijk waren het vooral de grote mannen die in staat waren hun titels met succes te verdedigen. Grappig detail in dat opzicht is dat Sjoerd den Hertog nu rondrijdt met het nummer 82, dat jarenlang toebehoorde aan veelwinnaar Jan-Maarten Heideman. Cijfermatig loopt Den Hertog nog ruim achter, maar dat hij de potentie heeft in ‘Heidi’s’ voetsporen te treden, is inmiddels wel duidelijk.

| Sjoerd den Hertog kan juichen.

Voor de tweede keer op rij wint hij de KPN Marathon Cup. |

Bijzonder ,,Een tweede keer de cup winnen is natuurlijk bijzonder’’, stelt Den Hertog. ,,Maar ik moet zeggen wat ik steeds heb gezegd, namelijk dat dit op voorhand nooit een doel is geweest. Tot op het laatst is er geen enkel moment

geweest waarop we hebben gezegd dat we met onze ploeg van Okay Fashion & Jeans voor het pak gingen rijden. Als je het niveau hebt voor dagzeges te gaan, moet je dat gewoon doen. En als je vaak genoeg in die positie komt, dan kom je ook vanzelf in het klassement wel van voren. Kijk maar naar de top. Crispijn Ariëns, Mats Stoltenborg, Gary Hekman, Robert Post; allemaal mannen die ook veel finales hebben gereden.’’

Den Hertog leidde vanaf dag één en stond het pak nooit af. Hij hield Mats Stoltenborg en Crispijn Ariëns achter zich. Den Hertog legde de basis voor zijn cupzege in het eerste deel van het seizoen. Van de eerste zes wedstrijden won hij er drie, opmerkelijk genoeg allemaal in Noord-Holland: Amsterdam, Haarlem en Alkmaar. Maar verschil tussen zijn eerste en tweede seizoenshelft ziet de Groningse student niet echt. ,,Ja, op kunstijs boekte ik mijn zeges voor de jaarwisseling, maar daarna pakte

ik er twee op natuurijs. Ook in de finale in Leeuwarden reed ik goed genoeg om te winnen, maar het valt niet altijd jouw kant op.’’

Sterker Dat hij nu op natuurijs zo goed uit de voeten kon, markeert voor Den Hertog de stap die hij dit seizoen heeft gemaakt. ,,Dat was ook wat ik voorhand graag wilde. Voor dit seizoen had ik op natuurijs twee keer top tien gereden, nu pak ik twee zeges, sta ik nog een keer op het podium en word ik derde in het klassement. Het verschil? Natuurlijk een beetje geluk, dat heb je op natuurijs nodig.

Maar het is ook de lijn met de ploeg. Inlineskaten in de zomer, veel omvang draaien.

Daar ben ik echt sterker van geworden.

Ook mentaal trek ik de wedstrijden op natuurijs beter. Meestal vind ik het namelijk gewoon heel saai. Als ik dat een beetje kan parkeren in mijn hoofd, dan wordt het wel leuk.’’

Overleven Best opmerkelijk, want veel van zijn collega’s ervaren de rondjes op kunstijs juist als saai. ,,Weet ik, maar op natuurijs ontwikkelt een koers zich minder snel en is het allemaal veel overzichtelijker. Betekent dat je bijvoorbeeld op zo’n 150 kilometer in Zweden gewoon drie uur aan het toeren bent in het peloton. Da’s niet zo spannend. Dan moet je maar een beetje zitten en overleven.’’

Als Den Hertog terugkijkt, overheerst tevredenheid. ,,Er blijft nog wel wat te wensen over. Ik ben nog geen Nederlands kampioen en dat had ik wel graag gewild.

Ik was er twee keer dichtbij, twee keer podium. Maar om te zeggen dat daardoor mijn seizoen niet is geslaagd, dat is een beetje tè.’’

MAART 2019

21

UW INTERIEUR AMBASSADEUR Trotse sponsor team IKO

www.style26.nl

22

MAART 2019

| Cock Slakhorst (l) op het ijs.|

| Een jonge Ineke Koekkoek.|

Requiem voor de Deventer ijsbaan of...

Hoe zou het zijn met Ineke Koekkoek?

Tijn van Beek schreef voor SkateNL dit verhaal over de Deventer ijsbaan en zijn zoektocht naar zijn sterren van toen: Ineke Koekkoek en Cock Slakhorst, Ter herinnering aan Ineke Koekkoek (27 september 1950 - 23 december 2008).

A

an de oever van de IJssel opende op 27 oktober 1962 aan de Rembrandkade de Deventer kunstijsbaan haar poorten.

De Jaap Edenbaan in Amsterdam was Deventer tien maanden eerder voorgegaan. Op dat moment lagen twee van de vier kunstijsbanen ter wereld in... Nederland.

Dankzij de baan in Deventer werden er in Nederland voor het eerst sinds 1962 weer internationale toernooien geschaatst. En met succes. Ard Schenk werd in 1966 in het IJsselstadion voor het eerst Europees kampioen en leidde daarmee het ’Ard en Keessie’ tijdperk in. Twee jaar later werd er zelfs een wereldrecord gevestigd door de Noor Fred Anton Maier. Hij reed de vijf kilometer in een tijd van 7.26.2.

Stien Kaiser werd in Deventer in 1970 wereldkampioene, net als eerder in 1967.

Toen won zij in Deventer drie afstanden en had ze een voorsprong van vier punten in het eindklassement.

Van Ard, Keessie, Stien en al die anderen weten we wel hoe het ze is vergaan. Maar hoe is het met die namen die hun hele hebben en houwen in de schaatssport

stopten en tegen de subtop aan schurkten? Hoe is het hen vergaan? Welke invloed had de schaatssport op hun leven en... wat doen ze nu? In die jaren reden wij, een groepje jongens uit de omgeving van Arnhem, met z’n vijven opgevouwen in een VW Kever iedere maandag en donderdag naar Deventer, om daar te trainen. Herman Staal was één van ons en zou het redelijk ver schoppen bij de nationale jeugd.

Glimlach Het moet in die tijd, ongeveer 1968 of 1969, geweest zijn dat ik ze voor het eerst tegenkwam, Cock Slakhorst en Ineke Koekkoek, beide uit Steenderen. Ineke valt op door haar vriendelijke- en een beetje verlegen glimlach. Ze was druk aan het kwetteren met haar vriendinnen, ik knoopte een praatje met haar aan. ’Trainen jullie hier of kletsen jullie alleen maar?’, vroeg ik stoer.

Hoe dom kon ik zijn. Ze antwoordde: ’We gaan nú schaatsen en, uh... schaats maar met ons mee.’

Wat een slag, met drie vier klappen ligt ze al voor en ik krabbel er naartoe. Na drie ronden lopen mijn benen al vol en na vier ronden knapt mijn rug zowat uit elkaar.

Met een geknakt ego haak ik af. En daar blijft het bij. Af en toe een praatje, een groet en altijd die verlegen glimlach. Tijdens wedstrijden ben ik haar fan en moedig haar aan, wat ze beloont met een knikje of een opgestoken hand bij het uitrijden.Zo zie ik haar in 1970 Gelders kampioen worden.

Voorverwarmd

En dan Cock Slakhorst. Alsof de ijzers voorverwarmd zijn, zo glijdt hij voorbij. Zonder geluid, als een ransuil in de schemering. De perfecte techniek. Hij verbeterde in Deventer het baanrecord op de tien kilometer van niemand minder dan Kay Arne Stenshjemmet, één van de vier legendarische Noorse S'en. Cock reed naar 15.31 minuten, zijn beste prestatie ooit. Dat record is drie jaar blijven staan.

Na drie seizoenen stopt mijn ’schaatscarrière’ door inderdaad die rug en andere keuzes in het leven. Mijn vriend Herman Staal - met wie ik destijds trainde - hield het langer vol en bleef regelmatig wedstrijden rijden. Soms vroeg ik hem: ’Ineke Koekkoek nog gezien?’. De ijsbaan vervaagde, contacten verwaterden, zoals dat nu eenmaal gaat.

In 1992 werden er de laatste wedstrijden verreden. De schaatsbaan werd afgebroken. De vraag hoe het met Ineke Koekkoek zou gaan hield me nadien regelmatig bezig.

Steenderen Een aankondiging van de jubileumviering van ijsclub De Molenkolk in Steenderen, in februari van dit jaar, bood uitkomst. Daar moest ik heen. Ineke en Cock zouden zeker op die receptie zijn. Bij de fototentoonstelling zag ik haar, met vier punaises vastgeprikt op een bord, een bescheiden meisje van 20 jaar. ’Ineke Koekkoek is Gelders kampioen geworden in het jaar 1970’ staat er bij. ’Kent u haar?’ hoor ik achter mij. ’Ja.

Het is lang geleden, maar hoe is het met haar?’ vraag ik.

Een uur later rijd ik met een katterig gevoel op mijn motor Steenderen uit. ’Dag Ineke’ zeg ik hardop in mijn motorhelm en ik rijd in één ruk door de 150 kilometer terug naar huis.

Na wat onderzoek vind ik een paar weken later Cock Slakhorst. Hij schaatst nog steeds, heeft een trainerscursus gevolgd en heeft zeer veel jonge mensen enthousiast gemaakt voor de schaatssport. Ik maak een afspraak met hem en hij brengt mij dezelfde dag nog in contact met Myria Koekkoek, de zus van.

Plezier In mijn gesprek met Myria hoor ik dat Ineke helaas in 2008 veel te vroeg overleden is. Ze vertelde mij dat Ineke altijd voor het plezier ging schaatsen, maar dat haar vader haar stimuleerde tot beter en sneller en tot een hogere graad van perfectie.

Toch heeft Ineke haar stempel gedrukt op de Nederlandse schaatsgeschiedenis.

Op haar beurt stimuleerde zij namelijk weer haar kleine neefje en hij zei hierover in een interview: ’Mijn tante was heel belangrijk voor me. Ze is een tijdje geleden overleden. Ze zei ooit, nadat ik een wedstrijd had verprutst in Nagano, dat mijn race zou komen. Toen ik over de finish kwam in Sotsji dacht ik aan haar woorden. Dit was wat ze bedoelde. Dit was mijn race’.

Zijn naam? Jan Smeekens, ’De Japanner uit Salland’.

| Mart Bruggink met dochter Féline na zijn zege in het ONK op de Weissensee (foto TimsImaging)|

‘Mijn vrouw heeft twee kinderen, ik eentje’ Topsportkids Wat gebeurt er met een sporter als hij of zij vader of moeder wordt? Hoe gaan ze met het ouderschap om en wat is de invloed op hun loopbaan als topsporter? In deze rubriek vertellen topsporters onbevangen over hun levens na de geboorte van een kind. In deze aflevering marathonschaatser Mart Bruggink.

Vader: Mart Bruggink Geboren: 20 maart 1988 Sport: Marathonschaatsen Moeder: Laura Dochter: Féline Geboren: 24 november 2017

Heb je de bevalling een beetje goed doorstaan? ,,Ach, die bevalling zelf is niet heel ingrijpend. Je leeft er samen naartoe, weet dat er een kind geboren zal worden en hoopt dat het gezond is. Verder moet je dat maar nemen zoals het komt.’’

De geboorte kwam wel tijdens het schaatsseizoen. Is dat lastig? ,,Nee. Je moet gewoon blijven nadenken. Je kunt het nog zo willen plannen en nog zo voorzien, maar als je gewoon alle opties openhoudt, is dat het beste. Het is de natuur hè. Je kunt dat misschien wel plannen, maar het gaat me te ver rekening te houden met het schaatsseizoen.’’

Is er veel veranderd sindsdien? ,,Ja, mijn vrouw heeft nu twee kinderen en ik eentje, haha. Nee,

ik denk dat Féline wel iets meer rust heeft gebracht bij mij. Ik ben altijd nogal bezig, maar nu heb ik ouderschapsverlof opgenomen en ben ik vrijdag thuis. Betekent dat ik dan ook echt zorgdraag voor mijn dochter en niet even in de tuin aan het werk ga of zo, maar gewoon echt binnen en bij ons kind ben. Dat geeft wel meer structuur.’’

Meestal horen we dat een kind meer drukte geeft, maar jij krijgt meer rust. ,,Heeft allemaal met keuzes te maken. Ik werk nu vier uurtjes minder in de week dan vorig jaar.

Dat is prettig. Verder doet Laura heel veel. Ook op de avonden dat ik aan trainen ben, brengt zij Féline naar bed. Betekent dat ik dat doe op de avonden dat ik er wel ben. Dat vind ik bijzonder en daar geniet ik ook extra van.’’

Heeft vader worden invloed op je sportleven?

Wanneer geniet je van je dochter?

,,Lastig te zeggen. Het wordt immers altijd anders, geen enkel seizoen is hetzelfde.

Misschien dat iets meer rust beter is voor mijn herstel. Ik heb bewust ouderschapsverlof genomen op de vrijdag, de dag voor de wedstrijd. Verder denk ik niet dat er veel veranderd. Ja, je relativeert iets meer.’’

,,Eigenlijk wel op alle momenten. Ze houdt van gek doen en vindt het leuk op de kop te worden gehouden. Dan gooit ze zich helemaal achterover en krijst ze het uit van plezier. Dat is zó mooi om te zien.’’

Féline is nu anderhalf. Dat is een leuke leeftijd. ,,Zeker. Ze loopt, begint te brabbelen en heeft ook langzaam het verschil door tussen ja en nee. Zeg ik nee, zegt zij ja. Het is ook leuk te merken dat je contact maakt. Ook als we even even facetimen, of als je de emoties ziet als je thuis komt. Ik vind dat prachtig.’’

Ze was ook op de Weissensee. ,,Vanaf twee weken na haar geboorte is Féline bijna overal mee naar toe geweest, en ze was al twee keer in Oostenrijk. Zweden is ze nog niet geweest. En na mijn zege op de Weissensee zocht ik haar en Laura inderdaad meteen op. Ik ben niet de enige die veel opoffert voor de sport, dat doet mijn omgeving ook en daar horen zij ook bij. Als Laura er is met Féline vind ik dat helemaal geweldig. Dat is het eerste waar mijn gedachten naar uitgaan.’’

MAART 2019

25

6 INLINE CHALLENGE

6

!

T S E E F NG

A L R U U

g a d r e t Za 9 1 0 2 i n 8 ju

:30 0 1 n a V r u u 0 3 : tot 16

WWW.6INLINECHALLENGE.NL

, e c i n o v Fle en z i u h g n Biddi

| Het marathonpeloton zoekt z’n weg door de straten van Otterlo. (foto TimsImaging) |

Maar de wegwedstrijden voor inlineskaters staan wel onder druk

Crispijn

Ariëns: ,,

Combin e

ren met

regiona

le weds

trijden.’’

De marathon is zo mooi!

D

e schaatsen worden bijna weer opgeborgen, en veel schaatsers verruilen dan de ijzers voor wieltjes. Inlineskaten was heel lang heel populair, maar die tendens lijkt nu gekeerd te worden.

Het rijden op de baan heeft daar geen last van en lijkt juist meer in trek, maar het zijn vooral de marathons waar het pijn doet. Heeft die tak van het inlinen in Nederland nog een toekomst?

We kennen allemaal de beelden van vroeger. Of vroeger, eigenlijk is het niet eens zo heel lang geleden dat het nog behoorlijk druk was langs het parkoers van de inlinewedstrijden. En óp het parkoers zelf, want ook dat is de laatste jaren best veranderd.

Waar voorheen nog een groot peloton door de straat denderde, is dat nu nog maar een kleine groep. En dan lijkt het een beetje het verhaal van de kip en het ei. Worden de pelotons kleiner omdat de publieke belangstelling afneemt, of neemt de publieke belangstelling af omdat de pelotons steeds kleiner worden?

Vormeer Imke Vormeer ziet het gebeuren. De rijdster die vorig jaar als tweede eindigde in het klassement betreurt het dat de kalender steeds kleiner wordt. ,,Dat is hartstikke jammer, want ik vind het echt mooie wedstrijden om te rijden, maar het worden er inderdaad helaas steeds minder. En ik hoor nu dat Waarland zich ook heeft teruggetrokken. Twee jaar terug stonden we

daar echt maar met een paar meiden aan de start, maar vorig jaar werd daar het Nederlands kampioenschap gereden. Druk langs de baan en een groot peloton. Dan hoop je dat zoiets een boost geeft, dus verbaast het me nu wel dat die organisatie zich terugtrekt.’’

Vormeer had juist wel het idee dat de wedstrijden weer een beetje aantrokken. ,,Afgelopen jaar was het in de marathons toch weer wat drukker. En terecht, want de marathon is zo mooi.’’

Een oplossing moet volgens Vormeer toch vooral worden gezocht in meer promotie. ,,Vaak weten mensen niet eens dat zo’n evenement er is. En die promotie mag ook onder de rijders hoor. Maak ze maar enthousiast om mee te doen.’’ Zelf stapt ze na deze winter over van Palet Vastgoedonderhoud naar A6.nl. ,,En daarmee gaan we toch ook een team op de been brengen. Pien Keulstra wordt enthousiast, Anne Leltz ook. Dat zouden meer ploegen moeten doen. Inlinen is in de zomer een heel leuke aanvulling, waarvan je in de winter ook nog eens profijt hebt. Ik heb afgelopen zomer veel finales gereden. Die ervaring neem je mee naar het ijs.’’

Ariëns Crispijn Ariëns geldt op de weg al jaren als de beste inlineskater van het land. Afgelopen zomer veroverde hij opnieuw de Marathon Cup. ,,Voor de vijfde of zesde keer’’, schat hij zelf. Maar ook de liefhebber pur sang ziet het allemaal minder worden. ,,Dit jaar nog maar vijf marathons op de kalender, da’s niet veel. Heel jammer.

Gelukkig is er dan nog een goed initiatief

in Heerde, waardoor er nog een marathon bij komt.’’

Die situatie is heel anders dan in de tijd waarin Ariëns zijn eerste cup won. ,,Toen had je inderdaad nog tien, twaalf wedstrijden. Waardoor het minder wordt? Lastig te zeggen. Ik denk dat gewoon het aantal inliners in het schaatspeloton kleiner wordt. Op topniveau zijn dat er misschien nog maar tien. En bij de jeugd ligt de focus meer op de baanwedstrijden. Komt ook doordat de marathons nu meer op zichzelf staan. Vroeger werd dat meer gecombineerd. Hadden wij een wedstrijd op tijd en keken we daarna naar die grote mannen in de marathons. Tegenwoordig kijkt er amper meer jeugd.’’

Combineren Een goede zet is in ieder geval geweest om A-rijders en B-rijders samen te voegen. ,,Daardoor heb je wel weer een peloton aan de start in plaats van twee kleinere groepen. En als je een oplossing zoekt, zou ik dat doen in het combineren van evenementen. In zie in de regio nog wel wedstrijden staan. Koppel daar een landelijke wedstrijd aan vast en je hebt een mooi evenement. Pluspunt is dat dan ook de jeugd die wedstrijden ziet en misschien weer enthousiast wordt.’’

De marathons laten uitsterven, dat zou Ariens aan het hart gaan. ,,Daarvoor is het veel te mooi, zeker weten. Ik ga zelf dit jaar waarschijnlijk ook alleen maar de marathons rijden. Al is het alleen maar om de aandacht erop te vestigen, om te laten zien hoe mooi dat werk is. En dan hopen dat mensen dat ook oppikken.’’

| Imke Vormeer: ,,Meer promotie maken voor de wedstrijden.’’ |

MAART 2019

27

Fit in 20 minuten per week met je eigen personal trainer

Je hebt een gezin, werk, familie en vrienden en een huishouden te runnen...én je bent gek op schaatsen. Zelf op de baan of op natuurijs, of gewoon lekker op de bank naar schaatsen kijken. Je vindt het ook belangrijk om fit te blijven, of om fitter te worden zodat je met meer plezier op de schaats staat, of met een beter gevoel op de bank naar het schaatsen zit te kijken.

Bij fit20 train je 20 minuten per week. Niet meer, niet minder. Je traint altijd onder begeleiding van een gecertificeerde, speciaal opgeleide personal trainer. Eén op één of één op twee. En je traint op afspraak, er wacht iemand op je. Een vriendelijke stok achter de deur. Je traint in een prettige, rustige, schone studio op topkwaliteit apparaten. Omdat de fit20 studio bewust op 17ºC wordt gekoeld ga je niet transpireren. Je hoeft je daarom niet om te kleden. Je traint gewoon in je dagelijkse kleding. Geen sporttas, niet douchen.

Te mooi om waar te zijn? Ervaar fit20 zelf met een gratis en vrijblijvende training.

t e h r a Ervaatis! gr

“Ik heb nu al meetbaar resultaat.

Ik zit strakker, steviger en beter in mijn vel.

Mijn spieren zijn sterker.

En na inspanning ben ik veel minder stijf.

Ik ben leniger en soepeler. Ik merkte dat ook na het schaatsen dit weekend.”

Nynke, fit20 klant

www.fit20.nl FIT01842 - SkateNL Advertentie 251x375 - fit20.indd 1

08-03-19 11:02

SCHAATS

Fysiek

Wij zijn gemaakt om te schaatsen…

In de serie ‘Wij zijn gemaakt om te schaatsen…’ behandelt Bob Stoker iedere keer een ander onderwerp als het gaat om schaatsen en je lichaam.

Hij heeft tips en adviezen die van nut zijn voor elke schaatser, van recreant tot topper.

Bob Stoker is als sportmanueel therapeut verbonden aan de AFP TopsportQliniek. In de schaatswereld is hij werkzaam voor het marathonteam Okay Fashion & Jeans.

De schaats-warming-up

W

anneer je gaat schaatsen is een warming-up onmisbaar voor lichaam en geest. Warm worden, leniger worden, ’lekker in de hoeken kunnen’, maar ook waar en wanneer richt ik mijn focus. Heb ik te doen met een training of een wedstrijd, wie zijn mijn tegenstanders en wat zijn de omstandigheden en of de belangen?

In een goede warming-up neem je alle aspecten mee.

Naast vaste fysieke onderdelen en aandachtspunten van een goede schaatswarming-up die we onderstaand zullen behandelen is er ook ruimte voor jouw eigen gevoel en uitvoering. En dat laatstgenoemde ’zit dan weer aan de mentale kant’ van de schaats-warming-up.

Rust naar activiteit Het doel van een warming-up is de processen (fysiologie) van je lichaam en geest aan te passen aan de daaropvolgende prestatiesituatie. De warming-up vormt als het ware een verbindende schakel tussen rust en activiteit. Wil je alle relevante onderdelen van de warming-up aan bod laten komen ben je tussen een kwartier en een half uur bezig. Wanneer lichaam en geest goed aangepast zijn, verbetert de sportprestatie, wordt de herstelfase niet onnodig verlengd (minder spierpijn) en als laatste, daalt het risico op ongelukken.

Actief en passief De actieve warming-up verhoogt de lichaamstemperatuur in spieren, pezen, gewrichten. Oftewel in je houdings- en bewegingsapparaat dat de arbeid moeten leveren en in de aansturing die het moet regelen. Ook de ’koeling van het lichaam’

wordt alvast op gang gebracht. Het warme bloed wordt afhankelijk van waar het nodig is (spieren, hersenen, longen, huid) gunstig herverdeeld in het lichaam. Overtollige warmte (wrijvingswarmte, verbrandingswarmte) door de sportprestatie moet op tijd en gelijkmatig, hoofdzakelijk via de huid, kunnen worden afgevoerd. We gaan licht zweten. Voor eigenlijk alle prestaties die langer duren dan vijf minuten geldt, dat een warming-up nodig is voor het op gang brengen van de initiële zuurstofopname. Het opnemen van zuurstof en afgifte van koolzuurgas in de longen maar vooral ook in het spierweefsel.

Om dat te bereiken gebruik je actief en met voldoende intensiteit (40 procent-70 procent van je maximale zuurstof opnamevolume: VO2max) je eigen spieren. Maak jezelf ook niet onnodig lang warm. Het is een fysiologisch proces! Eenmaal opgewarmd is opgewarmd. Lastiger is het wanneer er tussen het einde van je warmingup en het begin van een training of wedstrijd (verplaatsen/wachten op de start) een pauze ontstaat of een pauze in het schema staat.

Concreet spreken we dan over langer dan tien

minuten pauze. Dan kun je twee dingen doen. Zorg voor een passieve warming-up of doe een re-warming-up. Van een passieve warming-up spreek je wanneer je warmte krijgt toegediend van buiten je eigen lichaam. Dit door warme kleding of zelfs warmte afgevende kleding. Een rewarming-up is een ’kleintje warming up’ waarbij de intensiteit op 30 procent van je VO2max mag worden gehouden.

De schaats-warming-up Onderdelen die we gaan gebruiken: Fysiek: geef de lichaamscirculatie een boost, maak de spier en gewrichtsbeweeglijkheid vrij, en breng de juiste spierspanning aan.

Mentaal: weten wat er van je verlangd wordt op de training of in de wedstrijd.

Bepalen waar je moment van voorbereidende- en je moment van maximale focus ligt.

Fysiek: Loop eerst zo’n zeven tot tien minuten rustig in. Maak vervolgens in stand ‘hoekende bewegingen’ met je heup (knie heffen), knie (knie buigen) en enkel (voet optrekken). Kort uitgevoerd met acht herhalingen per gewricht. Waarbij je actief bewegend ’ver’ probeert te komen. Daarna een gecombineerde beweging van heup en knie en enkel en romp, je kiest hiervoor de

schaatshouding. De uitvoering is rustig en niet diep. Vervolg met ronddraaiende bewegingen van bekken (twee variaties voeten tegen elkaar en ver uit elkaar geplaatst). Knie draaiende bewegingen (handen op de knieschijven) en enkel uitdraaibewegingen. Doe de bewegingen links- en rechtsom en dat vijftien seconden lang.

Neem vervolgens ruim de tijd om je hele romp en benen zijwaarts te stretchen.

Breed staan, buig zijwaarts en neem alle ’onderdelen’ mee in de zijwaartse richting (ook hoofd en nek) plaats hand op je hoofd, beweeg de ellenboog naar achteren (intensief ) en adem dieper door. Kies voor been stretchoefeningen waar jouw lichaam behoefte aan heeft. Rol/tril die spierpunten waarvan je weet dat ze ’vol’ zitten. Kies vervolgens voor loopvormen waarbij de zijwaartse richting voldoende aan bod komt. Zijwaarts sluit/aan, zijwaarts kruispas, aangevuld met romp- en schouder draaiende bewegingen. Breng spierspanning aan in loopvormen en eindig met spierspanning opbouwen in schaatsspecifieke houdingen en bewegingen.

Tot slot Rekken als onderdeel van de schaats-warming-up moet gezien worden als vrijmaken van bewegingsruimte. In deze setting helpt het niet als middel om minder blessures te krijgen.

Een goede geroutineerde schaats-warming-up helpt je enorm bij het sporten.

Er is in alle warming-ups voldoende gelegenheid voor jouw individuele behoefte.

De een heeft er bijvoorbeeld graag een muziekje bij en de ander liever niet. Heel veel succes!

THE NUMBER ONE GIFT te besteden bij meer dan 10.000 winkels

Het leukste cadeau om te geven ĂŠn te krijgen

Wilt u meer informatie over fashioncheque?

Neem contact met ons op via: info@fashioncheque.com of 023 - 551 81 30.

Winnaar Giftcard van het jaar in de categorie fashion

Kalender Shorttrack

Kalender Inlineskaten

Vrijdag 8 maart 2019

Zaterdag 30 maart 2019 Zaterdag 6 april 2019

Zaterdag 9 maart 2019

Zondag 10 maart 2019 Maandag 11 maart 2019 Dinsdag 12 maart 2019 Zaterdag 16 maart 2019 Zondag 17 maart 2019 Vrijdag 22 maart 2019 Zaterdag 23 maart 2019 Zondag 24 maart 2019 Zaterdag 30 maart 2019 Zondag 31 maart 2019 Zaterdag 6 april 2019 Zondag 7 april 2019 Zaterdag 13 april 2019 Zaterdag 20 april 2019

Universiade Karsnoyarsk (RUS) Kempen Trophy Turnhout (BEL) ISU WK Shorttrack Sofia (BUL) Universiade Karsnoyarsk (RUS) Kempen Trophy Turnhout (BEL) ISU WK Shorttrack Sofia (BUL) Universiade Karsnoyarsk (RUS) ISU WK Shorttrack Sofia (BUL) Universiade Karsnoyarsk (RUS) Universiade Karsnoyarsk (RUS) NK Junioren Shorttrack Leeuwarden NK Junioren Shorttrack Leeuwarden Junior Europacup Final Rostock GER Junior Europacup Final Rostock GER Arie Ravensbergen Bokaal Leiden Junior Europacup Final Rostock GER Trofeo Citta’di Bergamo Bergamo ITA Trofeo Citta’di Bergamo Bergamo ITA Lithuanian Open Baltic Cup Elekre LIT Trophée du Grand Lion Belfort FRA Lithuanian Open Baltic Cup Elekre LIT Trophée du Grand Lion Belfort FRA Closing Games Turnhout BEL Easter Tounament Gent BEL

Kalender Langebaan Zaterdag 9 maart 2019

Zondag 10 maart 2019

Vrijdag 15 maart 2019 Zaterdag 16 maart 2019

ISU World Cup Final Salt Lake City (USA) Bloksma 10 kilometer Bokaal Haarlem WK Masters Sprint Leeuwarden ISU World Cup Final Salt Lake City (USA) WK Masters Sprint Leeuwarden NSSV Talentendag Utrecht De Zilveren Bal Leeuwarden De Zilveren Bal Junioren Leeuwarden

Zondag 7 april 2019 Zaterdag 13 april 2019

Zondag 14 april 2019 Zaterdag 20 april 2019 Maandag 22 april 2019 Woensdag 24 april 2019 Zaterdag 27 april 2019 Woensdag 1 mei 2019 Donderdag 2 mei 2019 Vrijdag 3 mei 2019 Zaterdag 4 mei 2019 Zondag 5 mei 2019 Woensdag 8 mei 2019 Zaterdag 11 mei 2019

Woensdag 15 mei 2019 Vrijdag 17 mei 2019 Zaterdag 18 mei 2019 Zondag 19 mei 2019 Woensdag 22 mei 2019 Zaterdag 25 mei 2019

Lentebloesemtocht Heerde KNSB Baancomp 1 jeugd en sen Heerenveen Europa Cup 1 Lagos (POR) Nedereindse Berg SVU skeelertocht Utrecht Europa Cup 2 Geisingen (GER) Stouwdam Competitie 1 Rijssen Stehmann Competitie 1 Puttershoek Van Lingen Competitie 1 Zwaagwesteinde Súdwest-Fryslân skeelertocht Sneek Stouwdam Competitie 2 Wierden Stehmann Competitie 2 Zuilichem KNSB Baancomp 2 jeugd en sen Wervershoof Free-wheel Inline Cup Oost 1 Doetinchem Europa Cup 3 Gross Gerau (GER) KNSB Marathon Cup 1 Oldebroek KNSB Marathon Cup 2 Steenwijk Skeelermarathon Heerde Heerde Europa Cup 4 Heerde Europa Cup 4 Heerde Europa Cup 4 Heerde Free-wheel Inline Cup Oost 2 Staphorst KNSB Marathon Cup 3 ‘t Harde Stouwdam Competitie 3 Deventer Stehmann Competitie 3 Stevensbeek Van Lingen Competitie 2 Heerenveen Free-wheel Inline Cup Oost 3 Rijssen Europa Cup 5 Gera (GER) Europa Cup 5 Gera (GER) KNSB Baancomp 3 jeugd en sen Zwaagwesteinde Europa Cup 5 Gera (GER) Matties4Life Skate Event Free-wheel Inline Cup Oost 4 Apeldoorn Stouwdam Competitie 4 Genemuiden Stehmann Competitie 4 Beek Van Lingen Competitie 3 Warmenhuizen

Automatisch tuinieren

Automatisch tuinieren Altijd en overal volledige controle over uw tuin? Nooit meer raden naar de actuele condities in uw tuin? Het nieuwe GARDENA smart system zorgt er voor!

De smart Sensor, smart Water Control Altijd en overal volledige controle over uw tuin? Nooit meer raden naar en de de smart SILENO+ robotmaaier actuele condities in uw tuin? Het nieuwe GARDENA smart system zorgt er zijn overal te wereld benaderbaar via de smart App voor! De smart Sensor, smart Water Control en de smart SILENO+ robotop uw telefoon of tablet en maaier zijn overal ter wereld benaderbaar via de smart App op uw telefoon zorgen ervoor dat uw tuin altijd in topconditie is. of tablet en zorgen ervoor dat uw tuin altijd in topconditie is.

7:30 19°C 7:30

42%

Connected

Bodemvochtigheid

89

Kalender

Lux

Kalender

smart Water Control

smart Gateway smart Sensor

37% 19°C

Bodemvochtigheid

82

Lux

smart SILENO+ Robotmaaier

smart Sensor