De tranen van Schouten maken iets los bij Nuis Het belletje van Kjeld en Irene

door Eric Korver

Het was een mooi gesprek, daar in de catacomben van Thialf. Kjeld Nuis, open als altijd, sprak over de vlag, over genieten en over titels. En opeens was er die draai naar Irene Schouten. Naar Nuis’ wat botte eerste reactie, die uitmondde in bijna vaderlijke adviezen aan de drievoudig olympisch kampioene.

Natuurlijk zag het gros van de schaatsliefhebbers op de tweede dag van het Nederlands kampioenschap de tranen van Irene Schouten. In een gesprek met Bert Maalderink brak Schouten voor de camera’s van de NOS en bekende dat ze er doorheen zat, dat elke race een gevecht was, en dat de olympische roem een hogere tol had geëist dan ze ooit had gedacht.

Een dag later, in de betonnen mixed zone onder het heilige ijs van Thialf dat Kjeld Nuis – ’dat ijs was echt zó slecht’ – deze keer niet kon bekoren. Maar ook dat slechte ijs leverde Nuis wel een Nederlandse titel op de 1500 meter op, en dus reed hij met de nationale driekleur zijn ereronde door Thialf. Dát, bekende Nuis, vindt hij wel wat hebben. ,,De spanning is eraf, je hebt de titel, startbewijs voor het WK is binnen, en dan mag je een rondje rijden met die vlag.

Dat is echt mooi. Het gaat misschien nergens over, maar dat is wel een geluksmomentje voor me. Even een minuutje om te genieten van een kampioenschap. Als je dát al niet meer mooi vindt… Dat is toch waar je het voor doet?’’

Dat genieten schiet er bij topsporters vaak bij in, beaamt Nuis. ,,Normaal gaat het allemaal heel snel. Je leeft van de ene naar de andere wedstrijd. Een week later daarheen, dan een trainingskamp. Maar nu was er even niets. Iedereen wilde hier goed zijn, en dan zie je ook dat er lading aan zit.’’ Als voorbeeld noemt hij Irene Schouten. ,,Die is in tranen omdat ze met de hakken over de sloot naar het WK gaat. Als ze wint, is het top en dóór. Maar de innerlijke stress die bij haar ook hoog zit, komt er dan wel even uit. Dan zie je wat voor lading zo’n toernooitje heeft.’’

Keuzes

Nuis kent het als geen ander. En de ene, zegt hij, gaat er anders mee om dan de ander. ,,Iedereen maakt daarin keuzes. Irene heeft het zichzelf best moeilijk gemaakt.’’ En dan komt de mooie, eerlijke kant van Kjeld Nuis weer naar boven. Hij heeft, vervolgt Nuis, de avond daarvoor Schouten nog even gebeld. Omdat hij zaterdagavond in reactie op de boodschap van Schouten dat het haar te veel werd tegen een journaliste de opmerking maakte dat Schouten dan lekker tulpen moest gaan uitdelen op het Museumplein, iets wat de Noord-Hollandse zo’n twee weken eerder inderdaad had gedaan. ,,Dat zat me niet lekker. Pas toen ik thuiskwam zag ik dat interview, de tranen, en meteen had ik daar best spijt van. Ik heb gebeld, en we hebben daar een gesprekje over gehad.’’ Wat Schouten nu overkomt, staat niet op zich, legt Nuis uit. ,,Het is een wijze les voor kampioenen die nog komen dat er ontzettend veel op je af komt. Natuurlijk hoeven we niet zielig te doen, want je hebt er ook heel veel geluk van. Maar iedereen denkt opeens dat ie je kent. Bij elk uitje naar de supermarkt begint iedereen tegen je te lullen. Daar moet je wel elke keer zin in hebben. Maar als je zegt ’nu even niet’, dan ben jij die arrogante klootzak. Dat doe je dus niet, dus doe je leuk. En als je aanvragen krijgt waar je een leuk bedrag voor krijgt, kun je ja of nee zeggen. Maar als ze iets vragen voor je oude basisschool, of de club waar je bent opgegroeid, dan doe je dat. Je voelt je bezwaard als je ’nee’ zegt. Zo is het even dit, even dat, en ben je elke week een paar dagen bezig. Mensen hebben geen idee hoe hoog dat kan oplopen. Ik heb gelukkig een goede manager die mij daarin helpt, maar je moet echt nee durven zeggen, echt voor jezelf durven opkomen. Anders blijf je bezig.’’

Ervaring

En dat gaf Nuis dus ook mee aan Schouten. Omdat hij het zelf meegemaakt heeft, omdat hij praat uit ervaring. ,,Vanaf 2016 ging het bij mij ook in sneltreinvaart. Ik ging alles winnen. Twee wereldtitels, twee Olympische Spelen, wereldrecords. Er kwam fucking veel op me af. Daar word je soms een klootzak van, maar je wordt er soms ook hard van. Ik kan nu veel makkelijker nee zeggen. Geen tijd, geen zin, past niet in mijn schema; zeg het maar. Maar Irene vindt alles nog leuk en gaaf, en dan verlies je jezelf daarin. Hoe Sven dat altijd heeft gedaan, daar heb ik echt bewondering voor. Die gozer was zó bekend. Dan denkt op een gegeven moment iedereen dat ie je kent, en is het even dit en even dat. Kan heel lastig zijn.’’

En de man die dan de opmerking over Schouten maakt, is de pure topsporter Nuis, die presteren boven alles heeft staan. Maar eenmaal thuis is hij weer de stoere vent met het kleine hartje. ,,Toen ik dat zei, had ik het interview nog niet gezien. En als ik dan thuis die tranen zie, denk ik ’godverdomme klootzak, moest je dat nou zo zeggen?’. Ik bedoelde het niet slecht hè. Je kunt gewoon niet altijd aan staan, en dat is precies wat zij zo moeilijk vindt. Daar hebben we nog een tijdje over gesproken.’’

Irene Schouten is mentaal leeg, vertelde ze. Maar er waren toch twee titels en drie startbewijzen voor de Noord-Hollandse.

Het Yvonne van Gennip Talent Fonds geeft kansen aan sporttalenten. Dat kan door nanciële ondersteuning, of door crowdfunding via het platform Talentboek. SkateNL werkt samen met het Yvonne van Gennip Talent Fonds en stelt in deze serie een aantal talenten voor. In deze a evering multitalent Angel Daleman, topper in zowel langebaanschaatsen als shorttrack.

Drukke tijden voor Angel Daleman. Dat krijg je als je zo’n beetje óveral goed in bent. Het talent uit Leiderdorp viel eind januari en begin februari van het ene toernooi in het andere, maar je zult haar niet horen klagen. ,,Ik vind het allemaal gewoon zó leuk.’’

Angel Daleman is één van de grotere talenten die we in Nederland op het ijs hebben staan. En ze kan alles. De schaatsster uit Leiderdorp – 15 jaar pas – doet het heel goed op de langebaan, maar is ook wereldtop in shorttrack. Ze zit deze weken net in een drukke periode. Eerst het WK Shorttrack in het Duitse Dresden, dan meteen door naar Inzell voor een Worldcup langebaan, en vervolgens de week daarna het WK langebaan. Gelukkig weer in datzelfde Inzell.

Het WK in Dresden heeft haar niet veel gebracht, blikt Daleman terug. Tenminste, als het gaat om medailles. ,,Maar qua ervaring heeft dat WK me wel heel veel opgeleverd’’, vertelt Daleman, die zich in de voormalige Oost-Duitse stad wat verdiepte in de Koreanen. ,,Kijk, voor mijn leeftijd ben ik sterk. Daardoor rijd ik heel veel op kracht. Maar ik zie daar dat ik meer op souplesse moet schaatsen, dat ik kracht en techniek moet samenvoegen in plaats van alleen maar kracht gebruiken. Verder heb ik veel geleerd over de voorbereiding op een wedstrijd. Ik hoop dat ik dat volgend jaar kan toepassen, dat ik daardoor harder ga en weer een medaille kan halen.’’

Dat deed ze namelijk al eerder. Vorig jaar pakte ze tijdens het WK zilver op de 1500 meter. ,,Dat is toch wel de medaille waar ik het meest trots op ben’’, zegt Daleman. Maar er waren er meer, want zowel in shorttrack als op de langebaan staat ze