
1 minute read
Dank je wel, noodplanningscoördinator
Krijgt onze gemeente te maken met een ramp? Dan is Tinneke Dereymaeker onze rots in de branding. Als noodplanningscoördinator houdt ze het hoofd koel om over de veiligheid van onze inwoners te waken. Dat doet ze ook tijdens de heftigste crisis uit haar carrière: de coronapandemie.
Tinneke, wat houdt de job van een noodplanningscoördinator in?
“Het eerste luik van mijn opdracht is noodplanning. Ik stel plannen op om onze gemeente voor te bereiden op noodsituaties, zoals een gasontploffing op Pukema. Gebeurt er effectief een ramp? Dan komt het tweede deel van mijn werk aan bod: crisisbeheer. Dat betekent dat ik niet-gekwetste aanwezigen in veiligheid breng. Even geleden stond een gezin op straat nadat hun huis afbrandde. Midden in de nacht heb ik een tijdelijk onderkomen geregeld.”
In maart was daar plots de coronacrisis. Welke rol neem jij daarin op?
“Ook hier is mijn hoofdtaak: de bevolking beschermen. Ik volg constant welke maatregelen de overheid neemt en hoe we die lokaal moeten toepassen. Dat vraagt om véél overleg met de provinciegouverneur, burgemeester, hulpdiensten, … Eén van mijn concrete realisaties? De actie #WeDoenHetSamen waarbij we mondmaskers maakten voor inwoners. Daar had ik een trekkende rol om het idee te lanceren en uit te werken.”
Het klinkt alsof je het ontzettend druk hebt.
“Dat klopt, Ik werk al maanden van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Omdat mijn dag vaak is ingepalmd door vergaderingen kan ik pas na 17u beginnen aan de administratie. Elke keer zitten daar dringende taken bij die niet kunnen wachten. De voorbije maanden heb ik mijn man en kinderen amper gezien. Gelukkig kan ik uitzonderlijk rekenen op de hulp van twee medewerkers van het lokaal bestuur. Eén van heeft zich ook ingewerkt als back-up. Want stel dat ik ook besmet geraak, dan moet er natuurlijk iemand kunnen overnemen.”
Hoe kijk je naar deze heftige periode?
“Eigenlijk heb ik nogmaals beseft dat dit de job van mijn leven is. Het klinkt misschien raar: maar zo’n crisis meemaken, da’s waar je het voor doet. Het is boeiend om in dreigende situaties snel te moeten schakelen. En je weet dat de bevolking beter wordt van beslissingen die jij neemt.”