SEKSUEEL GEWELD
Van
verontwaardiging
naar duurzame
actie
PUNT. VZW ONDERSTEUNT SLACHTOFFER VAN SEKSUEEL GEWELD
Ongeveer een jaar geleden ging een schokgolf door ons land toen het levenloze lichaam van de 23-jarige studente Julie Van Espen in Antwerpen in de buurt van het Albertkanaal uit het water werd gehaald. Ze was het slachtoffer geworden van seksueel geweld. Dat heeft de jonge vrouw op gruwelijke manier met haar leven moeten bekopen. In de nasleep hiervan vroegen we ons collectief af hoe het zo ver was kunnen komen. De publieke verontwaardiging mondde uit in een stille mars, waar 15 000 mensen op straat kwamen. Seksueel geweld was even niet weg te denken uit de media, en het thema stond plots bovenaan de politieke agenda. Maar voor velen kwam het helemaal niet als een verrassing dat het soms zo vreselijk slecht kan aflopen. Voor meer dan de helft van de vrouwen en 1 op de 6 mannen in ons land is seksueel grensoverschrijdend gedrag niet zo’n ver-van-hun-bed-show, maar harde realiteit. Sinds de #metoo-beweging ook hier massaal veel getuigenissen ontlokte, kunnen we niet meer ontkennen hoe groot en wijdverspreid dit probleem is. De stille mars had dan ook als boodschap: laat het bewustzijn rond seksueel geweld niet even snel verdwijnen als het gekomen is. Laat ons duurzame actie ondernemen. Eén van de organisatoren van de mars, Ayke Gubbels (28), voegde de daad bij het woord en richtte Punt. vzw op: een centrum over seksueel grensoverschrijdend gedrag.
van seksueel geweld, maar na de stille mars kwam alles in een stroomversnelling terecht”, zegt Ayke. “Eigenlijk is het idee al ontstaan in mijn vorige job, toen ik nog voor de politie werkte. Ik deed er de psychologische screenings van inspecteurs, en ik merkte dat er vragen waren rond seksueel grensoverschrijdend gedrag. Hoe ga je om met getuigenissen die zich in de zogenaamde ‘grijze zone’ bevinden? Toen ik voorstelde daar iets rond te organiseren, bleek al snel dat het eigenlijk op nog andere plaatsen in het proces vastloopt. Zo kan je slachtoffers wel aanzetten om klacht in te dienen, maar vaak gebeurt er niets met dat pv, omdat agenten er niet op getraind zijn correct verhoren af te nemen, of omdat justitie niet mee is in het verhaal.”
Gaten in de hulpverlening “Ik was al langer aan het nadenken over wat ik kon betekenen voor slachtoffers
Ayke ging vervolgens elders op zoek naar mogelijkheden om slachtoffers te ondersteunen. “Ik zocht naar georganiseerde vor-
16
april mei juni
men van lotgenotencontact in Antwerpen, maar het begon me op te vallen dat er rond hulpverlening na seksueel geweld in het algemeen erg weinig bestond. Dus kwam ik op het idee om zelf praatgroepen voor slachtoffers op te richten. Ik stak hiervoor m’n licht op bij Anaktisi, een vzw die praatgroepen organiseert in Gent. Ze vertelden me daar dat sommige mensen die bij hen aankloppen nog niet klaar zijn om deel te nemen aan de groepsgesprekken. Ze moeten hen weigeren, maar er is niet echt een alternatief voorhanden. De doorverwijzing naar andere hulpverlening ontbreekt. Alle organisaties waar ik mee sprak, bleken hetzelfde probleem te hebben maar hadden de tijd of middelen niet om er iets aan te doen.” “Uiteindelijk ben ik in contact gekomen met een Antwerpse lotgenotengroep die onder de radar werkte. Wij beslisten de handen in elkaar te slaan. In de opstartfase
