ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η πρώτη.... Της Πρώτης!
Τεύχος 4ο / 29-10-2019
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η πρώτη.... Της Πρώτης!
Πρώτη μέρα στο σχολείο ! Δεν μπορούσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ . Είχα μεγάλη ανησυχία για το τι θα συναντούσα. Έχουν περάσει 6 χρόνια από τότε αλλά ακόμα θυμάμαι την πρώτη μέρα που σηκώθηκα με βαριά καρδιά να ετοιμαστώ για να πάω στο σχολείο . Το περιβάλλον δεν μου ήταν τελείως άγνωστο, γιατί ήτανε απέναντι από το νηπιαγωγείο και η μητέρα μου είναι ακόμη δασκάλα σε αυτό το δημοτικό. Επίσης, μια σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι μαζί μου ήταν και η δίδυμη αδερφή μου. 11 Σεπτεμβρίου με συνόδεψε η μητέρα μου στον αγιασμό αλλά εγώ δεν είχα καμία διάθεση. Θυμάμαι πόσα παιδάκια με τους γονείς τους πήγαιναν στο τεράστιο κτίριο με την μεγάλη αυλή. Κοίταζα δεξιά και αριστερά και ξαφνικά ήρθε ο παπάς και μετά από λίγο έγινε ο αγιασμός . Ακούγονταν πολλές φωνές και κλάματα από μικρά παιδιά και μου είχε μείνει η εικόνα του παπά που μας άγιαζε. Όταν τελείωσε ο αγιασμός, είχε βγει η διευθύντρια του σχολείου μπροστά στο προαύλιο, για να μας ανακοινώσει ποιον δάσκαλο θα είχαμε. Η δασκάλα μας οδήγησε στην τάξη που θα κάναμε μάθημα . Άρχισε λοιπόν να παίρνει παρουσίες . Αμέσως μετά από αυτό μας έλεγε τους κανονισμούς του σχολείου. Είχα τρομάξει λίγο, αλλά κατάλαβα ότι θα έχουμε μια πολύ ωραία χρονιά γιατί η δασκάλα μας φαινόταν πολύ καλή ! Γεωργία-Α3
Η πρώτη τάξη κάθε σχολείου είναι πολύ αγχωτική για κάθε παιδί, γιατί δεν ξέρει τίποτα για αυτό το μέρος. Κυρίως στη πρώτη δημοτικού που τα παιδιά είναι σε πολύ μικρή ηλικία. Όταν πήγα για πρώτη φορά στη πρώτη δημοτικού ήμουν πολύ φοβισμένη, γιατί δεν ήξερα τίποτα εκεί. Όμως, μόλις είδα τους φίλους και τις φίλες μου από το νηπιαγωγείο ένιωσα πιο άνετα και πήγαμε να παίξουμε στην αυλή του σχολείου μέχρι να μπούμε στη τάξη. Στη συνέχεια μπήκαμε στις τάξεις. Εκεί η δασκάλα μας, μας συστήθηκε και άρχισε να μας μοιράζει τα βιβλία. Εμείς ξαφνιαστήκαμε, γιατί στο προηγούμενο σχολείο μας δεν είχαμε βιβλία και μας φάνηκαν πάρα πολλά και πολύ δύσκολο να τα διαβάσουμε όλα αυτά. Μετά χτύπησε το κουδούνι για να βγούμε διάλειμμα και τρέξαμε όλοι στη πόρτα, γιατί θέλαμε να παίξουμε και να φάμε, αφού είχαν περάσει ήδη δύο ώρες από την ώρα που είχαμε φάει πρωινό. Στο τέλος της ημέρας, που ήρθαν οι γονείς μας να μας πάρουν, καταλάβαμε με τους φίλους μου ότι θα περάσουμε μια τέλεια χρονιά όλοι μαζί και ότι δεν πρέπει να αγχωνόμαστε, γιατί οι δάσκαλοι εκεί πέρα ήταν πολύ καλοί και ότι θα περνάμε πολύ λίγο χρόνο μακριά από τους γονείς μας. Ιωάννα-Α4 2
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η πρώτη.... Της Πρώτης!
11 Σεπτεμβρίου 2013 και εγώ ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου να κοιμάμαι. Δεν θυμάμαι και πολλά μιας και έχουν περάσει 6 χρόνια από τότε που πήγαινα πρώτη δημοτικού. Ξαφνικά ακούω τον μπαμπά μου να έρχεται, νιώθω ένα σκούντημα στην πλάτη μου και δεν αργώ να ξυπνήσω. «Ξύπνα κοριτσάκι, μου, πρώτη μέρα στην πρώτη δημοτικού!» λέει ο μπαμπάς μου με ενθουσιασμό. Αν και ποτέ δεν σηκώνομαι τόσο εύκολα σήμερα ήταν αλλιώς, σηκώθηκα τόσο χαρούμενη, με τόση όρεξη! Αφού ντύθηκα , ετοιμάστηκα και έκανα τα απαραίτητα, έφυγα σφαίρα για την κουζίνα. Εκεί βρήκα την μαμά μου να τρώει πρωινό καθώς η αδελφή μου, που ήταν ακόμη μωρό, κοιμόταν. Όλο το σπίτι μοσχοβολούσε κάτι φρεσκοψημένο. Όταν πλησίασα το τραπέζι βρήκα επάνω ένα μπολ με δημητριακά και γάλα, φρυγανιές με μέλι, κρουασανάκια βουτύρου και φρεσκοστυμμένη πορτοκαλάδα! «Όλα αυτά για μένα;» ρώτησα τη μαμά μου. «Δε μπορώ να τα φάω!» . «Δεν είναι μόνο για σένα» γέλασε η μαμά μου. «Αλλά πρέπει να φας κάτι. Είναι η πρώτη σου μέρα στο σχολείο!» Έφαγα με όρεξη τα κρουασανάκια και μετά από λίγο ήμουν με τον μπαμπά μου στο αυτοκίνητο. Έφτασα στο σχολείο. Αυτή η καγκελόπορτα ήταν τόσο μεγάλη , για έμενα τουλάχιστον . Δεν ήξερα κανέναν από τις άλλες τάξεις εκτός από τα παιδιά που είχα στο νηπιαγωγείο. Αφού χαιρέτησα τον μπαμπά μου, μπήκα μέσα στο σχολείο καθώς μου είχε πει ότι θα με περιμένει στην καγκελόπορτα που με άφησε, μέχρι να τελειώσει ο αγιασμός. Περπατούσα για λίγο μέχρι που είδα ένα κορίτσι με καστανά μαλλιά. Ήταν η φίλη μου από το νηπιαγωγείο μαζί με κάποια παιδιά από την τάξη μου. Την αγκάλιασα και αφού μιλήσαμε για τις καλοκαιρινές μας διακοπές, χτύπησε το κουδούνι. Μας έβαλαν σε σειρές κάποιες πολύ σοβαρές κύριες και ξεκίνησε ο αγιασμός. Στον αγιασμό παρατήρησα καλύτερα τον χώρο: Είχε σκαλοπάτια ζωγραφισμένα με πολλά χρώματα. Έτσι όπως κοιτούσα τον χώρο είδα έναν κύριο διπλά στον παπά, κάπως αυστηρό, με γυαλιά και κουστούμι και μια τεράστια μύτη. «Ποιος είναι αυτός με την μεγάλη μύτη;» ρώτησα την φίλη μου. «Μάλλον θα είναι ο διευθυντής, έτσι μου είπε η μαμά μου» μου απάντησε εκείνη. Γελάσαμε και οι δύο και ο κύριος με τη μεγάλη μύτη μας κοίταξε με βλέμμα αυστηρό μέσα από τα γυαλιά του. Το γέλιο μας κόπηκε αμέσως. Αφού τέλειωσε ο αγιασμός, μια γλυκιά ξανθιά κυρία μας πήγε στην τάξη που θα ήμασταν. Μας έδωσε τα βιβλία και ένα χαρτί με ό,τι θα χρειαζόμασταν για την υπόλοιπη χρονιά. Στο τέλος, μας συνόδευε έως την καγκελόπορτα του σχολείου, όπου εκεί με περίμενε ο μπαμπάς μου. «Πως σου φάνηκε;» με ρώτησε. «Καλά. Έχει πλάκα ο κύριος με τη μεγάλη μύτη. Θα ξανάρθω!» Κατερίνα-Α4 Την πρώτη ημέρα του σχολείου μου ένιωθα αρκετά αγχωμένη διότι πίστευα ότι θα είναι πάρα πολύ δύσκολη και ότι δεν θα τα κατάφερνα. Επίσης, αγχωνόμουν αρκετά, επειδή δεν θα ήξερα κανέναν εκεί και θα ένιωθα πολύ άβολα. Μόλις έφτασα έξω από το σχολείο πήρα μία βαθιά ανάσα και μπήκα. Όταν μπήκα λοιπόν, είδα κάποιες φίλες μου από το νηπιαγωγείο και εκείνη την στιγμή πήρα αρκετό θάρρος. Όσο περνούσε ο καιρός ένιωθα πιο ωραία και άρχιζα να αλλάζω γνώμη για το σχολείο. Τελικά δεν ήταν και κάτι το δύσκολο και θεώρησα ότι τσάμπα αγχωνόμουν τόσο καιρό! Κλεοπάτρα-Α4 3
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η πρώτη.... Της Πρώτης!
Ήταν η πρώτη μέρα του Δημοτικού. Από το προηγούμενο βράδυ το σκεφτόμουν, όταν η φωνή της μαμάς μου με ξύπνησε και μου είπε να ετοιμαστώ για την περίφημη πρώτη μέρα του Δημοτικού. Αφού ετοιμάστηκα μπήκα στο αμάξι διστακτικός. Φτάσαμε στο δημοτικό, η μαμά μου, μου είπε «καλή τύχη» και έφυγε. Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή ήταν το κτίριο, το οποίο εξωτερικά φαινόταν ευρύχωρο και είχε μεγάλη αυλή. Κοκκινισμένος από την ντροπή που είχα, καθώς δεν ήξερα κανέναν, προχώρησα και κάθισα σε ένα παγκάκι οπού ήρθαν δύο αγοράκια και γνωριστήκαμε. Ύστερα με σύστησαν στους φίλους τους και παίζαμε κρυφτό μέχρι που ακούστηκε το κουδούνι και μπήκαμε στις σειρές μας. Τότε ήταν που όλα τα παιδιά άρχιζαν να τρέμουν βλέποντας τους δασκάλους να βγαίνουν από το γραφείο. Βγήκε ο διευθυντής και έβγαλε λόγο, ύστερα ήρθε ο παπάς και ξεκίνησε η διαδικασία του αγιασμού. Όταν τελείωσε και ο αγιασμός, μπήκαμε στις τάξεις μας, και ήρθε η καινούρια μας δασκάλα. Φαινόταν πολύ αυστηρή αλλά τελικά ήταν πολύ καλή. Μας άφησε να ζωγραφίσουμε και μας είπε ότι θα παίζουμε συνέχεια παιχνίδια. Τότε αλλάξαμε γνώμη για τους δασκάλους του δημοτικού! Τελειώσαμε το μάθημα και γυρίσαμε στα σπίτια μας. Ήμουνα ενθουσιασμένος με το καινούριο μου σχολείο, είπα τις εντυπώσεις μου στους γονείς μου και μετά έκατσα να κάνω τα διαβάσματα μου!!! Σωτήρης-Α3 Το σχολείο είναι αρκετά σημαντικό, καθώς εκεί μπορούμε να μάθουμε αρκετά πράγματα όπως και να κάνουμε νέους φίλους. Τέλος πάντων, δεν ήρθα να σας πω για το τι κάνουμε και τι μαθαίνουμε στο σχολείο, αλλά για την πρώτη ημέρα στο σχολείο μου (8ο Δημοτικό Σχολείο Καματερού) ! Ας αρχίσουμε λοιπόν! Μπήκα μέσα στον χώρο του σχολείου μαζί με την μητέρα μου, καθώς ήμουνα πολύ αγχωμένος, ώστε να μπω μόνος μου, και ανήξερος. Χωρίς να ξέρω τι να κάνω και πού να πάω, έρχεται ένα παιδί, και λέει την κλασική λέξη, που όλοι έχουμε πει πάνω από 30.000.000 φορές στην ζωή μας: «Γειαααα!». Εγώ με φόβο, καθώς δεν ήξερα το παιδί του απαντάω με την ίδια λέξη. Μετά από μια κουβέντα 10 λεπτών, γνωριστήκαμε και πλέον είμαστε φίλοι και μάλιστα κολλητοί!Την επόμενη ώρα, στο μάθημα ζωγραφίζαμε, αφού δεν μας είχαν δώσει βιβλία. Εγώ θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ζωγράφιζα τον McQueen.
Αφού τελείωσα αυτό το τερατούργημα που ζωγράφιζα, το έδωσα στην κυρία. Όταν το πήρε η κυρία μου το κόλλησε στον τοίχο, ώστε να το βλέπουν όλοι. Έτσι έκανε σε όλα τα παιδιά και όλα χαιρόμασταν τόσο πολύ που φτιάχναμε και δεύτερα και τρίτα φύλλα, για να τα κολλήσει και αυτά. Μόνο ρεκόρ Γκίνες δεν κάναμε από τις τόσες ζωγραφιές που είχαμε βάλει επάνω στον τοίχο! Αυτό συνεχίστηκε αρκετή ώρα. Ο τοίχος είχε γίνει πολύχρωμος από τις τόσες ζωγραφιές που ήταν κολλημένες! Τη πέμπτη ώρα έγινε κάτι απρόοπτο, που κανείς μα κανείς δεν το περίμενε. Ένας συμμαθητής μου είχε κοιμηθεί μέσα στην τάξη! Τον ξύπνησε ο διπλανός του στο διάλειμμα, γιατί είχαν βγει όλα τα παιδιά από την αίθουσα. Όλοι συζητούσαν γι’ αυτό το θέμα, την ώρα που έπαιζαν κυνηγητό. Την έκτη ώρα στην γυμναστική παίξαμε πολύ ωραία παιχνίδια για να μάθουμε ο ένας τον άλλον. Επίσης παίξαμε αμπάριζα και στεφάνια! Η πρώτη μέρα στο σχολείο ήταν αρκετά διασκεδαστική έχω να πω, γιατί έγιναν πολλά αστεία και ασυνήθιστα πράγματα!!! Σταύρος-Α4 4
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η πρώτη.... Της Πρώτης!
Αγγελίνα-Α3 5
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η πρώτη.... Της Πρώτης!
Ήταν μια ωραία μέρα χωρίς έγνοιες χωρίς σκοτούρες, μέχρι που μπήκε η μαμά στο δωμάτιο. Αρχίζει να με χαϊδεύει και να μου λέει: «Ζέτα, ξύπνα! Πρέπει να πας στο σχολείο! Πρώτη μέρα στο σχολείο!».
Ήταν 11 Σεπτέμβρη, όταν πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στο δημοτικό. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη και χαρούμενη. Μόλις χτύπησε το κουδούνι, άφησα το χέρι της μητέρας μου και έτρεξα γρήγορα στη σειρά που είχαμε κάνει όλα τα καινούρια παιδιά. Ανυπομονούσα τόσο πολύ να μάθω με ποια παιδιά θα ήμουνα στην τάξη, διότι πολλά τα γνώριζα από το νηπιαγωγείο και ήθελα να είμαι μαζί τους, γιατί κάναμε και κάνουμε ακόμα πολύ καλή παρέα. Η καρδιά μου χτύπαγε πολύ δυνατά, όταν ο κ. Διευθυντής έλεγε σε ποια τάξη θα πάει το κάθε παιδί. Τελικά, βρεθήκαμε στην ίδια τάξη με την κολλητή μου και καθίσαμε μαζί στο ίδιο θρανίο. Όταν μπήκα για πρώτη φορά μέσα στη τάξη μου, μου έκανε μεγάλη εντύπωση που ήταν γεμάτη ζωγραφιές στους τοίχους και πως οι δάσκαλοι ήταν πολύ καλοί απέναντί μας. Όλα αυτά τα ένιωσα μέσα σε μια μέρα όταν ήμουν 5 χρονών και ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πώς ένα μικρό παιδί ένιωσε τόσα πολλά πράγματα για την πρώτη του μέρα στο δημοτικό. Χρύσα-Α4
Βέβαια αυτό έγινε πριν έξι χρόνια και δεν ήξερα τι να κάνω. Γνώριζα λίγα πράγματα από τις αδελφές μου, που κάθε μέρα γύριζαν σπίτι από το σχολείο και μας έλεγαν πώς πέρασαν. Όμως ήταν διαφορετικά για μένα, καθώς ήταν πρώτη μέρα σε καινούριο σχολείο, με καινούρια παιδιά και καινούριους δασκάλους. Φυσικά εγώ είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Αλλά αυτό που με κυρίευε ήταν η περιέργεια και αυτό ήταν το μόνο πράγμα που με έκανε να σηκωθώ από το κρεβάτι. Σηκώθηκα, έφαγα, ντύθηκα, ετοιμάστηκα και ξεκινήσαμε για το σχολείο. Ανεβήκαμε τη μεγάλη ανηφόρα, περάσαμε την εκκλησία, διασχίσαμε τη διασταύρωση και φτάσαμε μπροστά στη μεγάλη καγκελόπορτα. Ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι και βλέπω όλα τα παιδιά να κατευθύνονται προς ένα σημείο. Τα ακολούθησα. Κάποιοι δάσκαλοι μας έδειξαν τις σειρές μας και έμεινα με τα άλλα παιδιά. Τότε ξεκινήσαμε να μιλάμε και να γνωριζόμαστε. Όλοι μου φάνηκαν πολύ φιλικοί και χαρούμενοι, οπότε άρχισε να μου περνάει το άγχος και να περνάω καλά. Έτσι απέκτησα μια πολύ καλή εικόνα για το Δημοτικό και πέρασα πολύ ωραία όλα τα επόμενα χρόνια. Ζέτα-Α4
6
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η πρώτη.... Της Πρώτης!
Όταν τελείωσα το Νηπιαγωγείο και πήγα στο Δημοτικό δεν ήξερα πολλά παιδιά εκεί. Ο μπαμπάς μου με έβαλε την πρώτη μέρα στην αυλή του Δημοτικού. Ο χώρος ήταν ανοιχτός. Αισθανόμουν χαρά αλλά και λίγο φόβο. Εντυπωσιάστηκα όταν είδα τόσα πολλά παιδιά και όταν άρχισα να μαθαίνω γράμματα. Ο δάσκαλος μας ήταν αυστηρός και μας έβαζε πολλές ασκήσεις. Μετά από καιρό συνήθισα το χώρο κι έμαθα να λειτουργώ σωστά.
Μανώλης-Α4
Η πρώτη μου ημέρα στο σχολείο ήταν πολύ αγχωτική. Θυμάμαι να με συνοδεύει η μητέρα μου με χαμόγελο. Μόλις μπήκαμε στην τάξη, θυμάμαι να μου λέει ένας φίλος μου από το νηπιαγωγείο να κάτσουμε μαζί. Μετά, θυμάμαι να παρατηρώ τους υπόλοιπους συμμαθητές μου. Στην αρχή είπαμε με σειρά τα ονόματά μας . Ύστερα μας είπε και η δασκάλα το όνομα της. Αν θυμάμαι καλά, την έλεγαν Κατερίνα. Παρόλα αυτά, το μόνο που μου έκανε εντύπωση δεν ήταν κάποιος ιδιαίτερος μαθητής ή κάτι από την δασκάλα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι κάναμε μάθημα, δηλαδή δεν πίστευα ότι θα μαθαίναμε γράμματα . Τότε νόμιζα ότι θα ήταν σαν το νηπιαγωγείο, δηλαδή ότι απλώς θα παίζαμε.
Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν ότι γνώρισα έναν φίλο που είχε προετοιμάσει πολλά ανέκδοτα και περιμέναμε περίπου 5 άτομα να έρθει το διάλειμμα, για να γελάσουμε. Θα ήθελα, αν γινόταν, να γύρναγα πίσω σε εκείνες τις μέρες! Αποστόλης-Α3 7