ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Αυτό δεν ξεχνιέται!
Τεύχος 5ο / 29-10-2019
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Αυτό δεν ξεχνιέται!
Το χειμώνα ήρθε ένας επαγγελματίας κάμεραμαν στο σχολείο μας, για να μας βγάλει βίντεο επειδή θα τελειώναμε την Έκτη το καλοκαίρι. Ο κάμεραμαν θα μας τράβαγε βίντεο την ώρα που θα κάναμε μάθημα, για να δείξει πόσο κουρασμένα είναι τα παιδιά, μέχρι εκείνη την στιγμή, στο τέλος του Δημοτικού σχολείου. Όταν τελείωσε εκείνη τη σκηνή, ήρθε η ώρα για το καλύτερο! Μόλις μας έδωσε το σήμα να βγούμε έξω και να δείξουμε την χαρά μας για το τέλος του καλοκαιριού, όλοι έπρεπε να χαρούμε! Πραγματικά το κάναμε και όλοι το δείξαμε αυτό με χαρά για το βίντεο. Εκείνη την ώρα που βγήκαμε έξω εκτός από την χαρά που δείξαμε, σήκωσαν ένα drone για λήψη από ψηλά. Τέλος, μας είπαν να πετάξουμε ψηλά -όλοι όσοι είχαν- τα μπουφάν ή τις ζακέτες και να πούμε το σύνθημά μας. Μετά τελείωσε η λήψη και ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε. Ανέστης-Α4
Κάποτε, στο δημοτικό, νομίζω ότι ήμασταν, στην τρίτη δημοτικού είχα βρει στο διάλειμμα μαζί με τις φίλες μου ένα πουλάκι. Ήταν πολύ μικρό, μάλλον ήταν και χειμώνας από όσο θυμάμαι, γιατί το πουλάκι ήταν κάτω πεσμένο, μαζεμένο, τρομαγμένο, φαινόταν σαν νεογέννητο. Υποθέτω πως θα είχε πέσει από τη φωλιά του με τον αέρα. Τέλος πάντων κατευθείαν φωνάξαμε τους δασκάλους. Μερικοί, μας είπαν, να το αφήσουμε εκεί που είναι και ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό, οπότε ας μην ασχοληθούμε. Εμείς δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας με αυτό που ακούσαμε! Αποφασίσαμε λοιπόν, να το πιάσουμε απαλά και να το πάμε στο γραφείο του Διευθυντή . Όταν μπήκαμε μέσα, είπαμε ό,τι είχε συμβεί στον Διευθυντή . Αυτός μας πρότεινε να το βοηθήσουμε. Του βάλαμε να πιει νεράκι σε ένα μικρό μπολ από την κουζίνα και μετά το καθαρίσαμε . Μία φίλη μου, από αυτές που το βρήκαμε, πρότεινε να το πάρει στο σπίτι της. Έτσι και έγινε. Την επόμενη μέρα, το έφερε στο σχολείο. Αμέσως καταλάβαμε ότι το είχε φροντίσει, γιατί δεν είχε καμία σχέση με το πουλάκι που είχαμε βρει την προηγούμενη ημέρα, στο προαύλιο του σχολείου. Μετά από δύο εβδομάδες το πουλάκι ήταν υγιέστατο. Η φίλη μου το είχε πάει και στον κτηνίατρο .Το αγάπησε τόσο πολύ που το κράτησε στο σπίτι της. Μας πρότεινε φυσικά να πηγαίνουμε όποτε θέλουμε στο σπίτι της να το βλέπουμε!!!
Ελευθερία-Α4 2
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Αυτό δεν ξεχνιέται!
Το Δημοτικό ήταν, για εμένα, ένας αξέχαστος χώρος, όπου απέκτησα πλήθος εμπειριών, αρκετές από τις οποίες θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη μου. Ένα περιστατικό, που μάλλον δε θα ξεχάσω ποτέ, ήταν αυτό που συνέβη την τελευταία μου μέρα στο σχολείο. Συγκεκριμένα, πρόκειται για την αποχαιρετιστήρια εκδήλωση που διοργάνωσε η τάξη μου προς τιμήν του δασκάλου μας, αλλά και για να αποφοιτήσουμε από το Δημοτικό με μια ωραία ανάμνηση. Οι προετοιμασίες γι’ αυτήν τη γιορτή είχαν ήδη ξεκινήσει πυρετωδώς μερικές εβδομάδες πριν την λήξη του σχολικού έτους. Κάθε μαθητής είχε συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Εγώ είχα αναλάβει να στολίσω το χώρο και να επιλέξω τραγούδια. Αφού συγκεντρωθήκαμε και ολοκληρώσαμε τις προετοιμασίες, ήμασταν έτοιμοι να υποδεχτούμε το δάσκαλό μας. Εκείνος, φυσικά, δε γνώριζε τίποτα, διότι θέλαμε να του κάνουμε έκπληξη. Είχαμε συνεννοηθεί ορισμένα παιδιά να τον «παρακολουθούν» και να μας ειδοποιήσουν, μόλις αντιληφθούν ότι έρχεται προς την τάξη. Όταν μπήκε, αμέσως ακούστηκαν χειροκροτήματα και μπαλόνια πλημμύρισαν την αίθουσα. Στη συνέχεια, κόψαμε την τούρτα που είχα φέρει και λίγο μετά δώσαμε το σήμα, για να ξεκινήσει η μουσική και να αρχίσουμε να χορεύουμε. Χορεύαμε ασταμάτητα για δύο ολόκληρες ώρες, όλων των ειδών τους χορούς (από καλαματιανό και τσάμικο μέχρι hip-hop), όλοι οι μαθητές, μαζί και ο δάσκαλος! Αφού ξεθεωθήκαμε στο χορό, ξεκινήσαμε να τρώμε, ώσπου ένα παιδί μας έδωσε την ιδέα να ολοκληρώσουμε τη γιορτή, σπάζοντας την «πινιάτα»*, που είχαμε αγοράσει με τα χρήματα του ταμείου της τάξης και είχαμε γεμίσει με αναμνηστικά δωράκια. Αφού πήραμε ο καθένας από ένα, τα υπόλοιπα τα δωρίσαμε στους δασκάλους. Με το χτύπημα του κουδουνιού, τρέξαμε όλοι στο δάσκαλό μας, τον αγκαλιάσαμε και τον ευχαριστήσαμε για ό,τι μας είχε προσφέρει, γνώσεις, εμπειρίες, συμβουλές, αξίες και ιδανικά. Είχε φτάσει η ώρα, λοιπόν, να αποχαιρετίσουμε το Δημοτικό για πάντα! Πλήθος ευχάριστων συναισθημάτων με είχαν κατακλύσει μετά την υπέροχη αυτή γιορτή. Είμαι ευγνώμων για όλα αυτά που έζησα κι εύχομαι να διοργανώσουμε μια εξίσου ευχάριστη γιορτή την ημέρα της αποφοίτησής μας από το Γυμνάσιο. Μιχάλης-Α4 ____________________ * Πινιάτα (Piñata) είναι χάρτινη χειροποίητη κατασκευή τυλιγμένη με χρωματιστό χαρτί και γεμισμένη με γλυκίσματα, σοκολάτες, καραμέλες κ.ά., η οποία πήρε το όνομά της από την ιταλική λέξη «piniata», που σημαίνει εύθραυστο δοχείο. Την πινιάτα, παραδοσιακά τη δένουν με σχοινί από κάποιο δέντρο, τη χτυπάνε και την σπάνε με ρόπαλο ή ραβδί έχοντας δεμένα τα μάτια τους.
3
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Αυτό δεν ξεχνιέται!
Είναι μερικές φορές που έχεις τόσα να πεις που δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις και σκέφτεσαι πώς να τα πεις… Θα μου μείνει αξέχαστη η αποχαιρετιστήρια καλοκαιρινή γιορτή της έκτης τάξης του δημοτικού σχολείου που φοιτούσα για έξι ολόκληρα χρόνια. Οι προετοιμασίες για την γιορτή ξεκίνησαν πριν από το Πάσχα, το ίδιο και οι πρώτες πρόβες. Οι τάξεις είχαν διαφορετικά καλοκαιρινά θέματα αλλά η δική μας η δασκάλα επέλεξε ένα πολύ ωραίο τραγούδι και δύο χορευτικά. Έφτασε η μεγάλη μέρα, Πέμπτη 14 Ιουνίου. Όλα τα παιδιά είχαν μαζευτεί στην αυλή του σχολείου. Οι μαθητές και οι μαθήτριες παρατάχτηκαν στις σειρές τους μαζί με τους δασκάλους τους, χτύπησε το κουδούνι και η γιορτή ξεκίνησε. Τα τμήματα από την Πρώτη έως την Πέμπτη παρουσίασαν τα τραγούδια τους και τα δρώμενά τους, ώσπου ήρθε η σειρά της Έκτης, που περίμενα με πολύ αγωνία. Όλα τα κορίτσια φορούσαμε την ίδια μπλούζα και κολάν, ενώ τα αγόρια φορούσανε μια μαύρη μπλούζα και μπλε παντελόνι. Η δασκάλα μάς έκανε νόημα και σχηματίσαμε έναν μεγάλο κύκλο, τραγουδώντας ένα τραγούδι με τίτλο «Όσο υπάρχει αγάπη». Στη συνέχεια χορέψαμε ανά τρία κορίτσια σε πέντε κύκλους ένα χασαποσέρβικο και μετά η τάξη όλη μαζί ένα καλαματιανό. Ακολούθως, μας δόθηκαν τα αναμνηστικά δώρα και ταυτόχρονα στον εξωτερικό τοίχο του σχολείου προβάλλονταν στιγμές από τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς (εκδρομές, εξωσχολικό βόλεϊ, δράσεις). Όμως η συγκίνηση με τα βιντεάκια που βλέπαμε ήταν πολύ έντονη. Θυμηθήκαμε όλα τα χρόνια που ήμασταν μαζί και τις ωραίες και δύσκολες στιγμές που ζήσαμε. Θα μείνει αυτή η μέρα για πάντα χαραγμένη στην καρδιά μου!
Ιωάννα –Α3 Προς το τέλος της περσυνής χρονιάς η τάξη μου και εγώ πήγαμε την τελευταία μας εκδρομή στο καταφύγιο της Πάρνηθας. Εκεί είδαμε για πρώτη φορά μια εκθαμβωτική βλάστηση και διάφορα προστατευμένα είδη ζώων, όπως τα συμπαθητικά σε όλους ελάφια. Όταν φτάσαμε, αρχίσαμε να τρέχουμε και να βγάζουμε φωτογραφίες. Διασκεδάσαμε πολύ, ήρθαμε σε επαφή με τη φύση όσο ποτέ άλλοτε. Αυτό που μου προξένησε ιδιαίτερη συγκίνηση αλλά και ταυτόχρονα έμεινε ανεξίτηλο στη μνήμη μου ήταν το γεγονός ότι βρέθηκα τόσες ώρες μακριά σε ένα εκπληκτικό μέρος με τους φίλους μου και τον δάσκαλό μου. Φάγαμε, χορέψαμε, γελάσαμε σαν να είμαστε σε συμπόσιο. Το γεγονός που θα μου μείνει είναι ότι συμμετείχε και η φύση σε αυτή την εμπειρία.
Αναστάσης-Α3 4
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Αυτό δεν ξεχνιέται!
Σαν μια συνηθισμένη ημέρα μαζευόμαστε στο προαύλιο του σχολείου, για να ακούσουμε τι έχει να μας πει ο κύριος Διευθυντής. Χτύπησε το κουδούνι, για να πάμε μέσα στις τάξεις και μετά από 2 ώρες χτύπησε για έξω και τα παιδιά τρέχανε. Η Τετάρτη τάξη έπαιζε κρυφτό. Κάποια στιγμή ένα ψηλό παιδί, γεροδεμένο έπεσε πάνω σε ένα μικρόσωμο παιδί, που έχει ήδη μεγάλη ταλαιπωρία από του γονείς του, που δεν του φέρονταν κι ωραία, θα έλεγα. Τότε, το μικρόσωμο παιδί χτύπησε και ήρθε ένα ασθενοφόρο να το πάρει.
Την επόμενη ημέρα τον είδαμε με σπασμένο το χέρι. Αναρωτήθηκα γιατί οι γονείς του δεν το άφησαν σπίτι. Εγώ και η παρέα μου τον ρωτήσαμε αν είναι καλά και μας απάντησε «όχι», γιατί κόλλησε μια ίωση. Του ευχηθήκαμε «καλή ξεκούραση», μας είπε «ευχαριστώ» και έτσι τελείωσε το πρώτο διάλειμμα. Θεόφιλος-Α4
5