Hybrid Hunt: Petrified by Sofia Mitsigkola

How to create a game Hybrid Hunt: Petrified

DUTH, Dept. of Architectural Engineering Assoc. Professor Polyxeni Mantzou, SINDEFIN

Νέα Μέσα στην Αρχιτεκτονική Τεύχος Μαθήματος Ακαδημαικό έτος 2013-2014 8 Εξάμηνο, μάθημα επιλογής Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πολυξένη Μάντζου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Επιμέλεια Τεύχους: Μητσιγκόλα Σοφία Συνεργάτες: Καπράρας Γιώργος, Σιμιτοπούλου Βασιλική, Σιώσιου Κατερίνα

PETRIFIED

Οnce upon eternity there was a story about stories Τhere was a story, about old times and new ones, about ambition, love and hatred, about beliefs and ethics. Αbout life, good and evil. This is a story about Petrified.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ Step 1: Have an Idea..................................................................................................σελ. 11 . Step 2 Organise a team............................................................................................σελ. 13 Step 3 Create your own stories.............................................................................σελ. 30 Step 4 create the main story..................................................................................σελ. 96 Step 5 Place your characters...............................................................................σελ. 103 Step 6Locate your coordinates......................................................................................................σελ. 117 Step 7 Design space..................................................................................................................................σελ. 122 Step 8 Enter Τhe main player...........................................................................................................σελ. 161 Step 9 Name your game......................................................................................................................σελ. 171 Step 10 Gather the deliverables...................................................................................................σελ. 175

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

φοιτητές, Αναστασίου Δημήτρης Βασιλάκης Γεώργιος Βικελούδας Βασίλης Γκούντα Σόνια - Άννα Ηροδότου Άντρεα Θεοδώρου Κωνσταντίνα Λιαροπούλου Γεωργία Μελίνα Βυζικά Μερκούρη Ελένη - Μαρία Ρακοβίτη Ευαγγελία Τζαφέρης Οδυσσέας Τσομπόλης Λεωνίδας Στεφανία Φολούλη Ιουλία Χαντέ Χιωτέλλη Φανή

επιμελητές, Βαδεβούλη Βασιλική Γιοκαρίνη Αθηνά Εμμανουηλίδου Φωτεινή Καπράρας Γιώργος Κρίκη Παυλίνα Κρόνης Κώστας Ματάμη Αγγελική Μητσιγκόλα Σοφία Μινέτου Ιωάννα Μοχιανάκη Καραμπατζάκη Μαριλένα Σιμιτοπούλου Βίκυ Σιώσιου Κατερίνα Στεφανίδου Δέσποινα Χαριστού Χριστίνα

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Petrified Hybrid Hunt Πρόκειται για ένα σχεδιαστικό πρότζεκτ, στα πλαίσια του μαθήματος Νέα Μέσα στην Αρχιτεκτονική, του εαρινού εξαμήνου κατά το έτος 2013-14 για το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης, που επεξεργάζεται πως ένα παιχνίδι μπορεί να υλοποιείται ταυτοχρόνως σε ένα συγκεκριμένο αστικό χώρο και στον υπολογιστή. Στόχος του αποτελεί η εξερεύνηση της υβριδοποίησης των πόλεων και η εμπλοκή των ατόμων στην διαμόρφωση του Δημοσίου Χώρου. Η ανάπτυξη ενός παιχνιδιού φαίνεται να είναι μια πολύ ικανοποιητική εργασία για τους σπουδαστές ετσι ώστε, να εξερευνήσουν τις δυνατότητες της ψηφιακής σφαίρας. Αλλά όχι μόνο. Το ψηφιακό μπορεί να ενωθεί με το φυσικό, δημιουργώντας ένα διογκωμένο, ενισχυμένο κόσμο, όπου η εμπειρία είναι τόσο έντονη όσο το ψηφιακό περιβάλλον «επιβάλλει» αλλά ταυτόχρονα τόσο πλήρης και βαθιά όσο το πραγματικό (φυσικό), υλικό επιτρέπει. Το παιχνίδι ονομάστηκε “Hybrid Hunt: Petrified”. Ο όρος Hybrid χρησιμοποιήθηκε για την ένωση του φυσικού και ψηφιακού χώρου, αλλά παράλληλα και για την συνύπαρξη ιστορικών και φανταστικών προσώπων και τη συγχρονικότητα γεγονότων. Ο όρος Hunt παραπέμπει στο διάσημο και κλασσικό παιχνίδι Treasure Hunt, η μεταφορική χρήση του οποίου δείχνει τον πρωταρχικό στόχο του παίκτη-χρήστη να περιηγηθεί στην πόλη και να αξιοποιήσει τους θησαυρούς της και μέσω αυτού να αναδιανεμηθεί το ενδιαφέρον του κοινού σε διάφορα κομμάτια της πόλης και της ιστορίας αυτής. Τέλος ο όρος Petrified χρησιμοποιείται για να δείξει τον τρόπο που ο χρόνος σχεδιάζεται αλλά και ελέγχεται και αποτελεί άμεση αναφορά στις κατασκευές και την υλικότητα. Ακόμα παραπέμπει στον γνωστό αρχαίο μύθο της Μέδουσας, του πλάσματος που αφαιρεί της ζωές όσων την κοιτάξουν μετατρέποντας τους σε πέτρα.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Η πόλη της Ξάνθης αποτελεί το σκηνικό γύρω και πάνω στο οποίο στήνεται το παιχνίδι. Ένα σκηνικό δυναμικό και όχι στατικό στην πάροδο του χρόνου. Ο στόχος του μαθήματος είναι να τοποθετηθεί το παιχνίδι στον πραγματικό αστικό ιστό μιας συγκεκριμένης πόλης και να διερευνηθεί ο τρόπος με τον οποίο εμπλουτιζεται η εμπειρία του παιχνιδιού αλλά ταυτόχρονα να έχει θετικό αντίκτυπο στον αστικό δημόσιο χώρο. Οι σπουδαστές δημιούργησαν έναν, ή περισσότερους χαρακτήρες, που βασίζονταν με μη-περιοριστικό τρόπο σε ιστορικές φιγούρες, μύθους και δοξασίες της πόλης ή σε μια μελλοντική φανταστική προβολή αυτών. Όλοι οι χαρακτήρες τοποθετήθηκαν στον χώρο αλλά και στον χρόνο με επιλογή του δημιουργού τους. Η μεταξύ τους διάδραση γίνεται με δύο τρόπους. Είτε βρίσκονται στο ίδιο χρονικό επίπεδο και οι ζωές-ιστορίες τους διασταυρώνονται σε κάποιο σημείο είτε μοιράζονται τον ίδιο «τόπο» αλλά σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Ο χρόνος διαστρωματώνεται και ξεδιπλώνεται σαν ένα παλίμψηστο όπου ο καθένας μπορεί να κινείται κάθετα αναζητώντας προγόνους ή απογόνους του ίδιου, των φίλων αλλά και των εχθρών του. Οι σπουδαστές λοιπόν δημιούργησαν ένα διαδραστικό παιχνίδι που ενώνει από τη μία διάφορα κομμάτια της ιστορίας της πόλης και του φυσικού τόπου και των χαρτών, διαβαθμισμένα σε διαφορετικά χρονικά σημεία, και τις πραγματικές σκηνές, που αναφέρονται σε υπάρχοντα ή ιστορικά κτήρια και από την άλλη την ψηφιακή απεικόνιση αυτών στην οποία υπάρχει άμεση πρόσβαση μέσω Internet. Αυτή η πλοκή που ακροβατεί μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, φυσικού και ψηφιακού έχει ως στόχο τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης των κατοίκων με την ίδια τους την πόλη αλλά και ενδεχομένως να προσελκύσει τουρισμό. Το να βρεθούν νέοι τρόποι για να γίνει η σύνδεση φυσικού-ψηφιακού ήταν θεμελιώδες ζήτημα για το μάθημα, διερευνώντας πως

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

ΕΙΣΑΓΩΓΗ η χρήση μη-εξεζητημένης τεχνολογίας, όπως applications (smartphones), μπορούν να χρησιμοποιηθούν από χρήστες για τη περιπλάνηση τους στο φυσικό χώρο αλλά και την επικοινωνία τους με χρήστες που έχουν πρόσβαση μόνο στο ψηφιακό κομμάτι του game. Οι πληροφορίες βρίσκονται σε διάφορα σημεία της πόλης και συλλέγονται με τη χρήση qr codes, συστήματα πλοήγησης ακόμα και διαβάζοντας πινακίδες κλπ. Προβαλομενες στην ψηφιακή πραγματικότητα οι σκηνές βρίσκονται διάσπαρτα σε διάφορα χρονικά επίπεδα έχουν ως κοινό άξονα το εξωτερικό περίβλημα του κτηρίου όπου τοποθετούνται που φαντάζει αναλλοίωτο στο χρόνο. Το ζήτημα που τίθεται ξεκάθαρα είναι να αντιληφθούμε τις δυνατότητες που κρύβονται στην χρήση καθημερινών πρακτικών και τεχνολογιών ως εργαλεία επαύξησης και ενίσχυσης της χωρο-χρονικής μας εμπειρίας και κατά συνέπεια στον σχεδιασμό.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

Step 1 Have an Idea Think of a clear concept, what does it take to make it special? Make diagrams, a clear narrative storytelling

Πώς θα σας φαινόταν μια ιδέα που παράγει άλλες ιδέες? Πώς θα σας φαινόταν ενα μάθημα που στην πραγματικότητα είναι ένα παιχνίδι?

Το μάθημα των Νέων Μέσων στην Αρχιτεκτονική εστιάσε στην επίδραση των νέων τεχνολογιών στη σύλληψη, παράσταση και διαχείριση της αρχιτεκτονικής. Στο ακαδημαϊκό έτος 2013-2014, το μάθημα υιοθετώντας μία πειραματική προσέγγιση και διερευνώντας παράλληλα εκπαιδευτικά μοντέλα, πλαισιώθηκε από μία ομάδα τελειόφοιτων φοιτητών του Τμήματος, οι οποίοι προσέφεραν διδακτική υποστήριξη κατά τη διάρκεια του ωρολογίου προγράμματος του μαθήματος ενώ παράλληλα τόσο διαδικτυακά όσο και με φυσική παρουσία υποστήριξαν και κατεύθυναν τις ομάδες φοιτητών που παρακολούθησαν το μάθημα, πάντα σε συνεννόηση με την υπεύθυνη καθηγήτρια. Το μάθημα περιλάμβανε σειρά θεωρητικών διαλέξεων που κάλυπταν ένα ευρύ πεδίο ζητημάτων θεωρίας των νέων μέσων (ψυχολογία της αντίληψης, οπτικοαουστικά μέσα, ψηφιακός κώδικας) αλλά και συσχέτισής τους με την αρχιτεκτονική (σχεδιασμός με νέα μέσα, Θεωρία και κριτική της αρχιτεκτονικής στο ψηφιακό περιβάλλον, κοινωνικά δίκτυα και αρχιτεκτονική, κλπ) καθώς και θέματα σχετικά με την εργασία (κατηγοριοποίηση παιχνιδιού, Homo ludens, καταστασιακοί, κλπ). Οι διαλέξεις έγιναν από την υπεύθυνη του μαθήματος, την ομάδα των επιμελητών και προσκεκλημένους καθηγητές. Παράλληλα οι φοιτητές δούλεψουν σε εξαμηνιαίο θέμα το οποίο αφορούσε την δημιουργία παιχνιδιού με υβριδικά χαρακτηριστικά, το οποίο δηλαδή τοποθετείται στο φυσικό αστικό δημόσιο χώρο αλλά σε μεγάλο βαθμό η πρόσβαση σε αυτό γίνεται μέσω του ψηφιακού περιβάλλοντος. Το παιχνίδι με τίτλο Hybrid Hunt, τοποθετείται στην πόλη της Ξάνθης. Οι φοιτητές παρουσίασαν στα πλαίσια του μαθήματος ολοκληρωμένη μελέτη που αφορούσε τόσο τη φυσική υπόσταση όσο και την ψηφιακή οντότητα της πρότασης. Το συνολικό παιχνίδι είναι αποτέλεσμα των επιμέρους κομματιών που κάθε ομάδα ανέλάβε και οι

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 1 επιμελητές φρόντίσαν ώστε να υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε η άθροιση των μερών να παράξει ένα αρμονικό σύνολο. Στην τελική παράδοση τα παραδοτέα διέφεραν ανάλογα με το αντικείμενο μελέτης της κάθε ομάδας, έχοντας όμως την υποχρέωση αυτά να καλύπτουν τις ανάγκες του συνολικού πλαισίου όπως αυτό ορίστηκε από τους συμμετέχοντες σε συνεργασία με τις κατευθύνσεις των επιμελητών. Το θέμα που επιλέχθηκε για τους φοιτητές ήταν η δημιουργία ενος υβριδικού παιχνιδιού, ενός urban videogame στο οποίο ο πραγματικός χώρος της πόλης θα έπαυε να βρίσκεται σε έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν του videogame αλλά θα αποτελούσε σημαντικό κομμάτι του, θα ερχόταν σε άμεση επαφή με αυτόν ως δύο παράλληλες πραγματικότητες του ίδιου χώρου που συνυπάρχουν και συνδιαλέγονται μεταξύ τους. Ο παίκτης καλείται να μεταπηδά από την μια πραγματικότητα στην άλλη προκειμένου να συνεχίσει στο παιχνίδι και το παιχνίδι και στις δυο πραγματικότητες είναι υποχρεωτικό για την συνέχεια του παιχνιδιού. Θα πλαστούν διάφορες ιστορίες και χαρακτήρες που με κάποιο τρόπο θα συνδέονται με την πόλη τη Ξάνθης, εμπνευσμένοι από αστικούς μύθους και άλλες παλιές ιστορίες. Ενώνοντας τες θα δημιουργηθεί μια φανταστική μεγαλοιστορία, εκτυλισσόμενη στο χρόνο και στο χώρο που θα πλέκει ένα ψυχαγωγικό κυνήγι θυσαυρού προσαρμοσμένο κάθε φορά στην πόλη στην οποία επρόκειτο να παιχτεί. Ο παίκτης μέσα από την ενασχόληση με το παιχνίδι επρόκειτο να γνωρίσει καλύτερα την πόλη περιπλανόμενος στον χώρο, τις ιστορίες της, να την ξαναγνωρίσει κοιτάζοντας την μέσα από το φίλτρο μιας πρωτότυπης χρονομηχανής, να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του μαζί της.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

Step 2 Organise a team Find people who want to work on the project and form working groups

Η ομάδα των tutors χωρίζεται σε μικρότερες υποομάδες των 1-2 ατόμων και η κάθε ομάδα αναλαμβάνει να προετοιμάσει την παρουσίαση ενός γενικού θεωρητικού θέματος σχετικού με το concept του video-game που επρόκειτο να σχεδιαστεί. Αποφασίζεται να χρησιμοποιηθεί μια αφίσα-παζλ για την πρόσκληση των ενδιαφερόμενων στην παρουσίαση του θέματος. Η αφίσα παζλ περιέχει ενα qr code το οποίο παραπέμπει σε ενα tumblr blog. Ομάδα 1: tutors: Βασσιλική Βαδεβούλη, Παυλίνα Κρίκη, Μαριλένα Μοxιανάκη, Αθηνά Γιοκαρίνη. students: Φανη Χιωτέλη, Μελπομένη Βύζικα, Σόνια Άννα Γκούντα, Βασίλης Βικελούδας, Γιώργος Βασιλάκης. Ομάδα 2: tutors: Βίκυ Σιμιτοπούλου, Δέσποινα Στεφανίδου, Ιωάννα Μινέτου, Κατερίνα Σιώσιου, Κωστας Κρόνης students: Στέλλα Χριστοδούλου, Ευαγγελια Ρακοβίτη, Άντρια Ηροδότου, Ελένη Μαρία Μερκούρη. Ομάδα 3: tutors: Γιώργος Καπράρας, Χριστίνα Χαριστού,Αγγελική Ματάμη, Φωτεινή Εμμανουηλίδου, Μητσιγκόλα Σοφία students: Δημήτρης Αναστασίου, Στεφανία Φολούλη, Κωνσταντίνα Θεοδώρου, Γεωργία Λιαροπούλου, Οδυσσέας Τζαφέρης, Λεωνιδας Τσομπόλης Ιουλία Χαντέ.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 2 /////////////////////////////////// \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ /////////////////////////////////// \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Democritus University of Thrace, Course Presentation,

18.2.2014 12:00

Interaction me·di·um, [mee-dee-uhm], noun, plural me·di·a

1. a middle state or condition; mean. 2.something intermediate in nature or degree. 3. an intervening substance, as air, through which a force acts or an effect is produced. 4. the element that is the natural habitat of an organism. 5. surrounding objects, conditions, or influences; environment. 6. an intervening agency, means, or instrument by which something is conveyed or accomplished: Words are a medium of expression. 7. one of the means or channels of general communication, information, or entertainment in society, as newspapers, radio, or television. 8. Biology . the substance in which specimens are displayed or preserved. 9. Also called culture medium. Bacteriology . a liquid or solidified nutrient material suitable for the cultivation of microorganisms. 10. a person through whom the spirits of the dead are alleged to be able to contact the living. 11. Fine Arts. a.Painting. a liquid with which pigments are mixed. b.the material or technique with which an artist works: the medium of watercolor. 12. a size of printing paper, 18½ × 23½ inches (47 × 60 cm) in England, 18 × 23 to 19 × 25 inches (46 × 58 to 48 × 64 cm) in America. 13. Chiefly British . a size of drawing or writing paper, 17½ × 22 inches (44 × 56 cm). 14. Also called medium strip. Midland U.S. median strip. 15. in medium, Movies, Television. with the principal actors in the middle distance: The scene was shot in medium.

New Media in Architecture

social media

new technologies interventions public space

game

new approaches

Η αφίσα είχε τη μορφή παζλ, κάθε μέρα συμπληρωνόταν ένα κομμάτι μέχρι να ολοκληρωθεί η μορφή της και να αποκαλυφθεί το qrcode του blog του μαθήματος.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Γεώργιος Καπράρας, Χαριστού Χριστίνα, grafiic design typography

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 2

Αρνητικός χώρος, Θετικός χώρος, πύκνωση, εγγύτητα, ευθυγράμμιση, σημείο γραμμή επίπεδο. Γεώργιος Καπράρας, Χριστίνα Χαριστού, grafic design typography.<No data from link>

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Lummo blocks, Mardit. The fun theory, πάνω. Piano stairs Sweden, κάτω. Βασσιλική Βαδεβούλη, Κατερίνα Σιώσιου, Interactive games

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 2

99 Tiny games, London, πάνω. Yes yes no, The Church. Inside out Productions, Electric Canvas, Auckland ferry building, New zeland, κάτω. Βασσιλική Βαδεβούλη, Κατερίνα Σιώσιου, interactive games.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Game world, game map, open world, multiplayer games, location based games, Αθηνα Γιοκαρίνη, Μαριλένα Μοχιανάκη Καραμπατζάκη, game terminology

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 2

Level up, next level, quest, reward, battle, game over, inventory, interface, Αθηνα Γιοκαρίνη, Μαριλένα Μοχιανάκη Καραμπατζάκη, game terminology

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

2η BRAU biennale, Καβάλα, συλλογή αποτυπωμάτων, πάνω.Ψυχογεωγραφία, κάτω. Ιωάννα Μινέτου, Ανάλυση της πόλης

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 2

Διαδραστικός χάρτης πόλης του Βερολίνου, Red Town Hall Berlin, ART + COM, πάνω. “How do you live this place”, 2010 Σκωτία, κάτω. Ιωάννα Μινέτου, Ανάλυση της πόλης.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Υπάρχουν διάφορες τεχνικές για την αφήγηση μιας ιστορίας. Ανάλογα με τον τρόπο που θέλουμε να ακολουθήσουμε, οι τεχνικές είναι τα εργαλεία τα οποία κάνουν τη ζωή μας λίγο πιο εύκολη και μας βοηθούν, αν τα χρησιμοποιήσουμε σωστα, πάνω. Γιατί λέμε ιστορίες? Γιατί τις έχουμε ανάγκη, είτε είναι δικές μας, είτε άλλων, κάτω. Παυλίνα Κρίκη, Βάλια Βαγγέλη Μαργαρίτη. Τεχνικές αφήγησης.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 2

Η παρουσίαση του τελικού αποτελέσματος είναι όπως η αφήγηση της ιστορίας, η διαδικασία είναι η δημιουργία της ιστορίας. Τυπικός τρόπος δόμησης ιστορίας, αρχή, μέση και τέλος, μια γραμμική ροή. Όχι ο μοναδικός τρόπος, κάτω. Παυλίνα Κρίκη, Βάλια Βαγγέλη Μαργαρίτη. Τεχνικές αφήγησης.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Σύνδεση, παγκόσμια ενημέρωση, αλληλεπίδραση, μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στατιστικά, παγκόσμια χρήση smartphones. Βίκυ Σιμιτοπούλου, Δέσποινα Στεφανίδου, apps.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 2

Holpn, εφαρμογή για να μοιράζεσαι μία διαδρομή με κάποιον περαστικό. Sleep Sands Pro, εφαρμογή για τη βελτίωση του ύπνου. Εφαρμογές που χρησιμοποιούμε περισσότερο. Βίκυ Σιμιτοπούλου, Δέσποινα Στεφανίδου, apps.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Για την καλύτερη εμπλοκή των φοιτητών, που θα λάμβαναν μέρος στο μάθημα, με την ιστορία της Ξάνθης, τις λαϊκές ιστορίες και τους θρύλους που συνθέτουν την μυθογραφία της πόλης, οργανώθηκε επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο Ξάνθης, που διαχειρίζεται η Φιλοπρόοδη Ένωση Ξάνθης. Εκεί οι φοιτητές είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τοπικές ιστορίες, όπου η πραγματικότητα δύσκολα ξεχώριζε από την φαντασία και τα ιστορικά στοιχεία χάνονταν στην λήθη του χρόνου, αφού στην συνέχεια θα καλούνταν να βασιστούν σε αυτές και να εμπνευστούν στήνοντας την συνολική ιστορία του παιχνιδιού.

PETRIFIED

Step 3 Create your own stories Get Inspired

Γεωργία Λιαροπούλου Γλύπτης - 26/03/2014

Από μικρός θυμάμαι τις σκέψεις που περνούσαν από το μυαλό μου, την ώρα που στεκόμουν μπροστά από τον καθρέφτη: αν ήμουν λίγο πιο ψηλός, η πλάτη μου λίγο πιο μεγάλη και γεροδεμένη, οι ώμοι μου καλοσχηματισμένοι, τα δάχτυλα μου να ήταν πιο μακριά και να παρουσίαζαν μία κάποια αρμονία μεταξύ τους και το πρόσωπό μου όχι τόσο στρογγυλό αλλά λίγο πιο οβάλ με γωνίες. Κάτι δεν μου πάει καλά με τις αναλογίες μου, όμως περνώντας τα χρόνια παρατήρησα ότι και στο περιβάλλον μου, άψυχο και έμψυχο πάντα κάτι δεν πήγαινε καλά. Αυτό με οδήγησε σε σκέψεις και κάπως έτσι κατάλαβα την εμμονή μου: η συνομιλία αναλογιών σε οποιαδήποτε εικόνα μου πρόσφεραν τα μάτια μου , ώστε το αποτέλεσμα να είναι αρμονικό και όχι παράφωνο, μου ήταν πλέον ανάγκη. Όλες αυτές οι σκέψεις και οι εμμονές με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Μου αρέσει το επάγγελμά μου, το αγαπώ, δίνω καθημερινά την δυνατότητα στον εαυτό μου να δώ κάτι η κάποιον όπως ακριβώς ταιριάζει στην δική μου αισθητική. Είναι απόγευμα, η ώρα 17:30, κάθε μέρα τέτοια ώρα κάθομαι στο μπαλκόνι του σπιτιού μου με μοναδική παρέα έναν καφέ και κοιτάζω την πλατεία που απλώνεται στα πόδια μου, τα παιδιά που παίζουν, τους γονείς που περνούν δημιουργικό χρόνο μαζί τους, βιαστικούς περαστικούς ή και κάποιους που η πλατεία αυτή είναι μέρος της βόλτας τους. Παρατηρώ την ζωή. Κάθε τι περίεργο μου κινεί το ενδιαφέρον αλλά και την περιέργεια. Γι ’αυτό παρατηρώ διαρκώς μέχρι κάτι να με «τραβήξει». Όλες αυτές οι εικόνες για εμένα, είναι στο μυαλό μου πολλά καρέ

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Step 3 στατικών γλυπτών, που στην σύνθεσή τους, θα μου έδιναν μία ολοκληρωμένη κίνηση. Από την ζωή διδάσκομαι και προχωρώ στην κατασκευή των γλυπτών μου. Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω το έργο μου… Θα έλεγα έχει κυρίως ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα με εναλλασσόμενα διάφορα υλικά τεχνικής, όπως το ξύλο, το μέταλλο, ο γύψος, το μάρμαρο αλλά και ο πηλός. Βέβαια εργάζομαι και ως γλύπτης φιλοτεχνώντας έργα κατά παραγγελία, για βιοποριστικούς λόγους, τα οποία τεχνοτροπικά πολλές φορές απέχουν πολύ από την ελεύθερη δημιουργία μου, αυτή που προήλθε από την περιέργεια και τις εμμονές μου, είναι όμως και αυτά μία προσπάθεια απόδοσής της αισθητικής του παραγγελιοδότη, κάπως έτσι το βλέπω. Όλα τα έργα μου όμως, έχουν αυτό που για εμένα τους δίνει ζωή, τα κάνει διαφορετικά, μοναδικά, αλλά τα καθιστά και ένα κομμάτι του έμψυχου κόσμου κατά κάποιον τρόπο ή να πω καλύτερα από την δική μου οπτική, την επιγραφή μου, ένα «Χ» ,σε κάποιο σημείο του «σώματός» τους. Όλα αυτά τα γράφω σήμερα, στο ημερολόγιο μου, το οποίο το έχω παραμελήσει πολύ το τελευταίο διάστημά, λόγω των έργων μου, που με απασχολούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας και τα γράφω γιατι ένας παλιός μου μαθητής, ήρθε στο εργαστήριο σήμερα το πρωί και με ρώτησε: «πως μπορώ να γίνω τόσο καλός όσο εσύ;», δεν μπόρεσα να απαντήσω στην ερώτηση, γιατί αρχικά με αιφνιδίασε, μετά όμως από μία αναδρομή στο παρελθόν μου, στο τι με έκανε αυτό που είμαι σήμερα κατέληξα πως, δεν υπάρχει μεθοδολογία ή μία σειρά βημάτων που θα μπορούσα να του προτείνω να ακολουθήσει. Μπορούσα όμως να του δώσω μόνο 3 συμβουλές: «να παρατηρεί», «να αισθάνεται», «να ζει».

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Ιάσωνας Παυλίδης (15/07/1913-20/11/1998) Τόπος Γέννησης: Αττάλεια Μ. Ασίας Τόπος Κατοικίας: Ξάνθη Όνομα Πατρός: Χρήστος Όνομα Μητρός: Χαρίκλεια Επάγγελμα: Καθηγητής Εκκλησιαστικής σχολής της Ξάνθης, Γλύπτης Θρήσκευμα: Χριστιανός Ορθόδοξος Οικ. Κατάσταση: Νυμφευμένος Χρώμα Ματιών: Γκρι Χρώμα Μαλλιών: Μαύρα Ύψος: 1,75 μ Χαρακτηριστικά: Παρατηρητικός, ευαίσθητος, υπομονετικός, λιγομίλητος. Jason Pavlidis (15/07/1913-20/11/1998) Birthplace: Ataleia M. Asia Place of residence: Xathni Father’s name: Christos Mother’s name: Charikleia Occupation: Professor at the Eccleciastical Faculty of Xanthi, Sculptor Religion: Christian Orthodox Marital status: Married Eye colour: Gray Hair colour: Black Height: 1,75 m Characteristics: Observative, sensitive, patient, laconic.

Λεωνίδας Τσομπόλης Δεσποινούλα, Ξάνθη, 1928

Η Φροσυνούλα τριγυρνούσε μόνη της στα στενά της πόλης. Ήθελε να νιώσει αγάπη και τον σεβασμό, ήθελε να γίνει ανεξάρτητη και να φύγει μακριά, όμως δεν τα κατάφερνε, , ένιωθε εγκλωβισμένη μέσα στην κοινωνία της Ξάνθης και πνιγμένη μέσα στις ανασφάλειες της δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Τον τελευταίο χρόνο είχε χάσει τόσα πράγματα και δεν είχε καταφέρει τίποτα από αυτά που ονειρευόταν. Η μοδίστρα στην οποία ήταν μαθητευόμενη της φερόταν απαίσια και την εκμεταλλευόταν. Ο άντρας που αγαπούσε είχε φύγει μακριά της διωγμένος από τους γονείς της, που δεν τον θεωρούσαν αντάξιο της. Είχε γεννήσει το παιδί του, το οποίο της το πήραν και αυτό με βίαιο τρόπο μακριά, δεν ήθελαν το όνομα της κόρης τους να σπιλωθεί, το είχαν δώσει για υιοθεσία και εξαφάνισαν κάθε αποδεικτικό. Το μόνο πράγμα που έδειχνε τη σχέση του παιδιού με την οικογένεια ήταν μία καδένα που είχε προλάβει η Φροσυνούλα να βάλει κρυφά στα πράγματα του παιδιού. Η Φροσυνούλα πήγε και έκατσε στις όχθες του Κόσυνθου, πάντα την ηρεμούσε η θέα του χείμαρρου και την έκανε να νιώθει όμορφα, να νιώθει ότι ήταν μοναδική και ότι είχε τη δύναμη να πραγματοποιήσει όλα τα όνειρα της. Όμως, η σημερινή μέρα θα ήταν διαφορετική, το ένιωθε μέσα της. Χαμένη στις σκέψεις της δεν πρόσεξε την περίεργη φιγούρα που πλησίασε και έκατσε δίπλα της. Έμοιαζε με

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Step 3 άνθρωπο, αλλά είχε κάτι το απόκοσμο, κάτι το μαγικό, κάτι τρομακτικό. Η Φροσυνούλα όμως δεν έδωσε σημασία σε τίποτα από αυτά, ήταν βυθισμένη στην θλίψη και στα όνειρα της. Η φιγούρα της τότε της μίλησε, της είπε ότι μπορούσε να πραγματοποιήσει τα όνειρα της, όμως θα έρθει η ώρα που θα χρειαστεί να κάνει κάτι και εκείνη ως αντάλλαγμα. Θεωρώντας ότι αυτά που της έλεγε η φιγούρα δεν μπορούσαν να γίνουν δέχτηκε… Ξάνθη, αρκετά εκεί ήταν το μέρος που η ματαιοδοξία άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Στα χρόνια που είχαν περάσει είχε αποκτήσει φήμη και δόξα, θεωρούταν μία από τις ομορφότερες γυναίκες της εποχής της, εξάλλου είχε βραβευτεί ως «μις Ξάνθη 1929», ήταν η καλύτερη μοδίστρα της Ξάνθης. Το παιδί της δεν ήξερε που ήταν και πλέον γνώριζε ότι δεν θα το μάθαινε και ποτέ, οι γονείς της, που τόσο την είχαν παιδέψει, αλλά τους αγαπούσε, είχαν πεθάνει και ο μοναδικός άντρας που αγάπησε ποτέ, μετά την δεύτερη άρνηση του πατέρα της, είχε τρελαθεί και χαθεί. Ήταν περήφανη για τον εαυτό της, για όλα αυτά που είχε καταφέρει μόνη, δεν μπορούσε όμως να μην την βαραίνει το παρελθόν και όλα αυτά που είχε περάσει επειδή δεν ήθελε να πληγώσει κανέναν με αποτέλεσμα να γίνεται έρμαιο. Ήξερε ότι ήταν μία δυνατή και ανεξάρτητη γυναίκα, αλλά ταυτόχρονα υποχείριο της ματαιοδοξίας της και των «θέλω» του περιβάλλοντος της. Αυτά σκεφτόταν, όταν μία γνώριμη φιγούρα την πλησίασε ξανά, η ίδια φιγούρα που τόσα χρόνια πριν την είχε βοηθήσει δια μαγείας να γίνει αυτά που τότε πίστευε πως ήθελε. Και η φιγούρα της μίλησε για μια τελευταία φορά

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Δεσποινούλα Κουλακόγλου (01/07/1907-01/07/1985) Τόπος Γέννησης: Ξάνθη Τόπος Κατοικίας: Ξάνθη Όνομα Πατρός: Σείριος Όνομα Μητρός: Όλγα Επάγγελμα: Μοδίστρα Θρήσκευμα: Χριστιανή Ορθόδοξη Οικ. Κατάσταση: Νυμφευμένος Χρώμα Ματιών: Καστανά Χρώμα Μαλλιών: Καστανά Ύψος: 1,60 μ Χαρακτηριστικά: Αυθόρμητη, ανεκτική, ματαιόδοξη, εύπιστη, ευγενική. Despoinoula Koulakoglou (01/07/1907-01/07/1985) Birthplace: Xanthi Place of residence: Xathni Father’s name: Sirius Mother’s name: Olga Occupation: Dressmaker Religion: Christian Orthodox Marital status: unmarried Eye colour: Brown Hair colour: Brown Height: 1,60 m Characteristics: Spontaneous, tolerant, vain, gullible, kind

«Εγώ τήρησα την υπόσχεση μου, έκανα τα όνειρα σου πραγματικότητα. Δεν έχει έρθει η ώρα να πάρω ακόμα το αντάλλαγμα μου, αυτή θα είναι μια κληρονομιά που αφήνεις στις επόμενες γενιές…» Και η Φροσυνούλα ξεψύχησε δίπλα στο ποτάμι, στο σημείο που τόσο αγαπούσε και τόσο της είχε σημαδέψει τη ζωή. Στο σημείο που όλα ξεκίνησαν και τελείωσαν, που στο μέλλον θα έκαναν για μία ακόμα φορά τον κύκλο τους…. Ξάνθη, σήμερα Η Νούλα αποφάσισε να γυρίσει στο μέρος από όπου ήταν η πραγματική καταγωγή της, στην Ξάνθη, δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς, το είχε υποσχεθεί στην γιαγιά της, που τόσο αγαπούσε πριν πεθάνει. Ήταν μετανάστης τρίτης γενιάς στην Αμερική, όμως πάντα ήθελε να γυρίσει πίσω στην χώρα που τόσα είχε ακούσει από την οικογένεια της. Η γιαγιά της είχε πάει εκεί με τους γονείς της για να βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής, το ήξερε ότι ήταν υιοθετημένη, όμως τα μόνα στοιχεία που είχε για την πραγματική της οικογένεια ήταν η πράξη υιοθεσίας που έγραφε «Ξάνθη» και μία καδένα με μια φωτογραφία που έγραφε το όνομα «Φροσυνούλα» . Αντικείμενα που είχε δώσει στην αγαπημένη της εγγονή και που τόσο έμοιαζε στην κοπέλα της φωτογραφίας. Τα αντικείμενα δεν ήταν το μόνο πράγμα που της είχε δώσει η γιαγιά της, ήταν και το όνομα Φροσυνούλα, όμως όλοι την φώναζαν Νούλα. Ήταν ένα δύσκολο και παράτολμο ταξίδι, όμως θα έκανε τα πάντα για την αγαπημένη της γιαγιά. Ήταν μόνη σε μία πόλη που δεν ήξερε, ήθελε όμως με κάθε μέσο να μάθει την ιστορία της οικογένειας της. Δεν ήξερε από πού να ξεκινήσει και έτσι αποφάσισε να πάει μία βόλτα για να γνωρίσει και αυτόν τον περίεργο τόπο, ο οποίος ενώνει το

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 «παλιό» με το «καινούριο» και τη δύση με την ανατολή. Κουρασμένη από την βόλτα της κάθεται στην όχθη του μικρού χείμαρρου. Για κάποιο λόγο πάντα την ενθουσίαζαν τα τρεχούμενα νερά, την ξεκούραζαν και της έδιναν μία αίσθηση οικειότητας και θαλπωρής. Και τότε ακούσε μία παράξενη φωνή: «Εσύ δεν με θυμάσαι Φροσυνούλα, αλλά εγώ σε θυμάμαι και ήρθε η ώρα να τηρήσεις τη συμφωνία που μου είχαμε κάνει σχεδόν έναν αιώνα πριν. Ήρθε η ώρα να θυμηθείς και να ξεπληρώσεις το χρέος σου απέναντι μου. Θα σου δώσω τα στοιχεία που χρειάζεσαι για να θυμηθείς και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα εμφανιστώ να πάρω αυτό που μου ανήκει! Θα καταλάβεις σιγά σιγά ότι είναι αληθινά όλα όσα ακούς, ξεκινώντας από το μουσείο της πόλης. Εκεί σε ένα δωμάτιο θα βρεις την φωτογραφία σου να κρέμεται και τα υπόλοιπα στοιχεία που χρειάζεσαι για την αναζήτηση σου.» Η Νούλα άρχισε να ψάχνει από πού ακούγεται η φωνή, δεν μπορούσε να καταλάβει αν ήταν πραγματική ή αν ήταν μόνο στο μυαλό της. Έπρεπε να αποφασίσει τι θα κάνει, αν θα ακούσει τη φωνή και πιθανόν να μάθει αυτά για τα οποία είχε έρθει ή αν απλώς έπρεπε να ψάξει μόνη της και να σταματήσει να φαντάζεται πράγματα. Η απόφαση ήρθε ως δια μαγείας, δεν είχε να χάσει κάτι, θα ακολουθούσε τις υποδείξεις της φωνής, δεν ήξερε σε τι περιπέτεια θα έμπλεκε, όμως δεν μπορούσε να ησυχάσει αλλιώς, έπρεπε να ακολουθήσει το ένστικτο της, είχε έρθει για κάποιον λόγο σε αυτή την πόλη και θα μάθαινε την αλήθεια με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η περιπέτεια της… Σημειώσεις: Η Φροσυνούλα και η Νούλα είναι το

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

ίδιο πρόσωπο πρακτικά. Η ομοιότητες τους δεν σταματούν στην εξωτερική τους εμφάνιση, αλλά συνεχίζουν και στον χαρακτήρα τους. Είναι και οι δύο παράτολμες και παίρνουν αποφάσεις εν θερμώ, δεν τους αρέσει απαραίτητα ο τρόπος που έρχονται τα γεγονότα, όμως το ανέχονται και πορεύονται με αυτό. Για αυτές είναι πολύ σημαντικά τα πρόσωπα που αγαπούν και προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις τους με κάθε κόστος. Υπάρχει πάντα η ματαιοδοξία μέσα τους, κατανοούν όμως ότι υπάρχει και δεν την αρνούνται. Με κάποιο τρόπο θα μπορούσαν να θεωρηθούν τόσο ανεύθυνες, όσο και ευκολόπιστες, δέχονται πράγματα χωρίς να τα σκεφτούν και αυτό τις κάνει υποχείριο τόσο του εαυτού τους, όσο και των γύρω τους. Η μόνη σημαντική διαφορά ανάμεσα στους δύο χαρακτήρες είναι η εποχή στην οποία ζουν και οι κοινωνικές συνθήκες στις οποίες μεγαλώνουν. Είναι εντελώς διαφορετικοί οι χωροχρόνοι, ακόμη και όταν συναντιούνται, αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ακρότητες των πράξεων τους να μεταβάλλονται σύμφωνα με τις ανάγκες της εκάστοτε εποχής.

Ιουλία Χαντέ

Σεριανός Γεώργιος, Ξάνθη, 2040

Καθόταν σιωπηλός στο περβάζι , δίπλα στην σπασμένη τζαμαρία ,που ίσως κάποτε να ήταν η πρόσοψη ενός μαγαζιού , με την επιγραφή ‘’τα χρυσά δαχτυλα’’.Με ένα κουτάκι μπύρα κοντά του, ίδια ρούχα με ολες τις άλλες φορες, περιεργαζοταν έντονα ένα κομμάτι γυαλιού, και οι

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 λάμψεις του αντανακλούσαν μέσα στα μάτια του. Άραγε τι έβλεπε;… Εναρμονισμένος πλήρως με το περιβάλλον του. Μια εικόνα αποσύνθεσης. Σαν πίνακας ζωγραφικής. Μερικές φορές μουρμούριζε ακαταλαβίστικες λέξεις σαν να κουβένταζε με κάποιον ,ή με κάτι. Όμως κανείς δεν ήταν εκει. Κανείς δεν πέρασε από εκει εδώ και πολύ ωρα. Η πλατεία ήταν ερημωμένη.Κι εκίνος ολομοναχος. Ασάλευτος, πεταμένος σε μια γωνία, λες και είναι το μόνο ψεγάδι ζωης στην πόλη αυτή που κάποτε ειχε παλμό.

Δημήτρης Αναστασίου Υακίνθη Κατζιβαρινού, Ξάνθη Στην Ελλάδα ο καπνός έφτασε στις αρχές του 17ου αιώνα και καλλιεργήθηκε πρώτα στην Ξάνθη. Η θέση της πόλης στο κέντρο μιας καπνοπαραγωγικής περιοχής μετάβαλε τον οικονομικό της ρόλο και την ενέταξε σε μία ευρύτερη οικονομική πραγματικότητα. Εργοστάσια και αποθήκες ανεγείρονται. Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη για αύξηση του εργατικού δυναμικού της πόλης. Κατέφτασαν στην Ξάνθη άντρες από όλη την Ελλάδα. Άφησαν πίσω τις οικογένειες τους για να δουλέψουν.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Σεριανός Γεώργιος (17/08/1990-σήμερα) Τόπος Γέννησης: Ξάνθη Τόπος Κατοικίας: Ξάνθη Όνομα Πατρός: Μιχάλης Όνομα Μητρός: Ειρήνη Επάγγελμα: Μηχανικός αυτοκινήτων Θρήσκευμα: Άθεος Οικ. Κατάσταση: Νυμφευμένος Χρώμα Ματιών: Μπλέ Χρώμα Μαλλιών: Καστανά Ύψος: 1,82 μ Χαρακτηριστικά: Σοβαρός, λακωνικός, μελαγχολικός, μοναχικός. Serianos George (17/08/1990-today) Birthplace: Xanthi Place of residence: Xathni Father’s name: Michael Mother’s name: Irene Occupation: Automotive enginee Religion: Atheist Marital status: Married Eye colour: Blue Hair colour: Brown Height: 1,82 m Characteristics: Serious, laconic, melancholic, lonely.

Υακίνθη Κατζιβαρινού (22/09/1892-28/02/1948) Τόπος Γέννησης: Ξάνθη Τόπος Κατοικίας: Ξάνθη Όνομα Πατρός: Αλκιβιάδης Όνομα Μητρός: Σουλτάνα Επάγγελμα: (άγνωστο) Θρήσκευμα: Χριστιανός Ορθόδοξος Οικ. Κατάσταση: Άγαμη Χρώμα Ματιών: Καστανά Χρώμα Μαλλιών: Μελαχρινά Ύψος: 1,60 μ Χαρακτηριστικά: Ταπεινή, μελαγχολικός, μοναχική. Yakinthi Katzivarinou (22/09/1892-28/02/1948) Birthplace: Xanthi Place of residence: Xathni Father’s name: Alkiviades Mother’s name: Soultana Occupation: (unknown) Religion: Christian Orthodox Marital status: unmarried Eye colour: Brown Hair colour: Black Height: 1,60 m Characteristics: Humble, melancholy, lonely.

Η συγκέντρωση τόσων ανδρών οδήγησε στο να δημιουργηθούν τα πρώτα χάνια στην πόλη. Εκεί, εργάζονταν κυρίως νεαρές γυναίκες με καταγωγή από τα περίχωρα της πόλης. Ήταν θέμα ανάγκης. Τα χάνια ήταν οικοδομήματα περίκλειστα. Δωμάτια εν σειρά και ένας αίθριος χώρος. Δεν χρειαζόταν τίποτα παραπάνω. Πολλά από αυτά διασώζονται ακόμα στην πόλη. Ένα στη Βενιζέλου, άλλο στη Δαγκλή με Μ.Καραολή. Σε ένα από αυτά τα χάνια εργάζεται η γυναίκα της ιστορίας. Για αυτήν δεν ξέρουμε, ούτε το όνομά της ούτε πολλά στοιχεία για την εμφάνιση της. Οι περιγραφές οδηγούν σε μία μελαγχολική, μοναχική φιγούρα. Άρχισε να εργάζεται από μικρή. Το παιδί για τα θελήματα στην αρχή. Μετά μία φίλη της πρότεινε να δουλέψει μαζί της στο χάνι. Τουλάχιστον… έβγαζε χρήματα για την καθημερινότητά της. Δεν της έφτανε όμως αυτό. Προσπαθούσε συνέχεια να ξεφύγει, συνέχεια κάτι συνέβαινε. Μέχρι το τέλος περίμενε τη σωτηρία της. Δεν είναι κάτι γενικό και αόριστο. Ήταν όλη της η ζωή. Λένε ότι αυτοκτόνησε! Κάπου χάθηκε πάντως. Ίσως, η γυναίκα αυτή να βρίσκεται ακόμα εκεί. Τι περιμένει;… Δεν νομίζω να είναι εκεί για να ενοχλεί τον κόσμο… Μάλλον περιμένει ακόμα τη σωτηρία της. Μάλλον… θα χει περάσει πολλά. Τι να ‘ναι αυτό που περιμένει;

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 ΕΛΕΝΗ - ΜΑΡΙΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ

Μέλω Μελιέ, Ξάνθη, Ήταν μεγάλη πια, 89 χρονών. Παρέμενε ωστόσο λάτρης της μουσικής, του τραγουδιού, των ήχων προερχόμενοι από οπουδήποτε, τον οποιονδήποτε. Από τις συνεχόμενες ηχητικές παρεμβολές, τις ανθρώπινες τσιρίδες και κραυγές του παζαριού, μέχρι την απόλυτη σιωπή του σπιτιού της .Εδώ μπορούσε να παίζει πιάνο σχεδόν όλη μέρα. Έπαιζε νότες που μπλέκονταν μεταξύ τους και αφηγούνταν ιστορίες την μία μετά την άλλη ασταμάτητα, μέσω ενός ρυθμού απροσδιόριστου. Το μυαλό της δεν την άφηνε σε ησυχία. ______ Χειμώνας 1979. Σηκώθηκε με δυσκολία από το κρεβάτι, φόρεσε αργά τα μαύρα της ρούχα, χτένισε λιγάκι τα ακόμα πυκνά, λευκά μαλλιά της και αφού εξάσκησε τα δάχτυλα της στο πιάνο, πέρασε το χερούλι της ομπρέλας γύρω από αυτά και άνοιξε μαλακά την πόρτα. Το πλακόστρωτο την εμπόδιζε στην κίνηση αλλά δεν έδειχνε να ενοχλείται. Και αυτό γιατί γέμιζε με ευχαρίστηση και μόνο που πατούσε ακόμη στις ίδιες πέτρες που κάποτε διέσχιζε με τις ρόδες του ποδηλάτου πριν το πρωινό της μάθημα. Παρ’ όλο που τα περισσότερα χρόνια τα έζησε μακριά από την Ξάνθη, ο κόσμος την γνώριζε. Εκείνη τους καλημέριζε με χαμόγελο. Είχε πάντα έναν αξιοθαύμαστο τρόπο να ηρεμεί τους ανθρώπους. Φαινόταν πως είχε ανακαλύψει την μέθοδο να ισορροπεί τα πάντα στη ζωή της , ακόμα και τους γύρω της. ______

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Μέλο Μελιέ (1889-1979) Τόπος Γέννησης: Ξάνθη Τόπος Κατοικίας: Ξάνθη Όνομα Πατρός: Λογοθέτης Μιλτιάδης Όνομα Μητρός: Λαμπροπούλου Κατερίνα Επάγγελμα: Μουσικός Θρήσκευμα: Χριστιανή Ορθόδοξη Οικ. Κατάσταση: Χηρεύσασα Χρώμα Ματιών: Μαύρα Χρώμα Μαλλιών: Άσπρα Ύψος: 1,61 μ Χαρακτηριστικά: Ισορροπημένη, ήρεμη, ειρηνική, φιλότεχνη. Melo Melie (1889-1979) Birthplace: Xanthi Place of residence: Xathni Father’s name: Logothetis Miltiadis Mother’s name: Labropoulou Katerina Occupation: Musicologist - Folklorist Religion: Christian Orthodox Marital status: Widowed Eye colour: Black Hair colour: White Height: 1,61 m Characteristics: Blanced, calm, peaceful, art lover

Το απόγευμα την βρήκε καθισμένη στην αγαπημένη της κουνιστή πολυθρόνα . Τα παλιά τζάμια του παραθύρου έτρεμαν από τον αέρα και ηχούσαν σαν γυναικείες φωνές στα αυτιά της. Παράλληλα, στάλες βροχής διέγραφαν ακαθόριστα σχήματα στο παράθυρο αλλοιώνοντας την όψη από οτιδήποτε μπορούσαν να εντοπίσουν εκείνη τη στιγμή τα μάτια της. Βουνά, κτίρια και άνθρωποι γίνονταν ένα, ενώ το νερό και ο αέρας εναντιώνονταν στα πάντα και δημιουργούσαν την δική τους μελωδία. Φύση και πόλη έδιναν την τελευταία βραδινή τους παράσταση, για εκείνη και μόνο.

ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΦΟΛΟΥΛΗ

Σμαράγδα Καρυστινού Την έλεγαν Σμαράγδα. Το όνομα αυτό της το δωσε η μάνα της τη μέρα που τη γέννησε και γι’ αυτό ευθυνόταν το καταπράσινο χρώμα των ματιών της. Ούτε βαφτίσεις ούτε επισημότητες. Πάντα αυτό το όνομα της φαινόταν πολύ ρομαντικό για την ίδια. Δεν της ταίριαζε. Από τη μέρα που γεννήθηκε εθεωρείτο «κόκκινη». Έτσι αποκαλούσε ο στρατός τους κομμουνιστές. Γι΄ αυτούς , δεν θα είχε «καθαρή εθνική συνείδηση» από δω και στο εξής. Λαμία 1947 Η Ελλάδα σπαράζει στα μέσα του εμφύλιου.17 ετών πια η Σμαράγδα δούλευε στα χωράφια στο χωρίο της όπως όλες οι γυναίκες. Μαζί με την αδερφή της τη Μαρία και τη μάνα της ίσα που έβγαζαν τα προς το ζήν. Η Μαρία

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 ήταν αρραβωνιασμένη. Ο δικός της έλειπε ήδη έναμιση χρόνο στο αντάρτικο. Μια μέρα φήμες ακούστηκαν πως βρέθηκε νεκρός κάπου στην Αλβανία. Η Μαρία έκανε πως ποτέ δεν το πίστεψε παρά δούλευε αμίλητη και περίμενε, μόνο περίμενε. Η Σμαράγδα μπορούσε να διακρίνει καθαρά τη θλίψη στο πρόσωπο της αδερφής της που ήξερε αλλά δεν ήθελε να το δεχτεί. Μια μέρα ο στρατός έκανε έφοδο. Ένας στρατιωτικός άρπαξε τη Μαρία και την πήρε μαζί του. Έκανε μέρες να φανεί, η Σμαράγδα και η μάνα της δεν κοιμόντουσαν απ την αγωνία. Έπειτα έμαθαν πως η Μαρία είναι καλά και σύντομα θα γυρίσει. Το πρωί που γύρισε η μάνα έλειπε. Η Μαρία έδωσε μια φωτογραφία από το γάμο της στη Σμαράγδα και της είπε «να μου φιλήσεις τη μάνα», και έτσι έφυγε. Θα πήγαινε μαζί του, για μια καλύτερη ζωή, είχε κουραστεί να περιμένει, είχε πάρει απόφαση πια πως ο αρραβωνιαστικός της ήταν νεκρός. Στο μεταξύ ο στρατιωτικός που παντρεύτηκε άρχισε να διώκεται από τους «δικούς του», στο στρατό, γιατί πήρε μια «κόκκινη», μια χωριάτισσα και την έκανε κυρία. Άρχισαν να αμφιβάλλουν για το «εθνικό του φρόνημα» και τον απείλησαν πως αν δεν την διώξει θα διωχθεί ο ίδιος από το στρατό. Αυτός όμως την αγαπούσε. Έτσι έπειτα από τρεις μήνες διώχθηκε από το στρατό και από την καλή ζωή η Μαρία βρέθηκε όπως πριν. Έφυγαν για την Ξάνθη, εκεί όπου το καπνεμπόριο άνθιζε και υπήρχαν δουλειές. Ξάνθη 1948 Η Μαρία έπιασε σπίτι στην Ξάνθη και άρχισε να δουλεύει στα καπνά. Είχε μια δύσκολή αλλά αξιοπρεπής ζωή, χωρίς πολλά πολλά. Ο νους της όμως κλωθογύριζε στη μικρή. Έτσι αποφάσισε να πάει στο αρχοντικό του

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Σμαράγδα Καρυστινού (12/04/1930-07/10/1962) Τόπος Γέννησης: Λαμία Τόπος Κατοικίας: Ξάνθη Όνομα Πατρός: Γεώργιος Όνομα Μητρός: Μάγδα Επάγγελμα: Οικιακή βοηθός Θρήσκευμα: Χριστιανή Ορθόδοξη Οικ. Κατάσταση: Άγαμη Χρώμα Ματιών: Πράσινα Χρώμα Μαλλιών: Κόκκινα Ύψος: 1,68 μ Χαρακτηριστικά: ανεξάρτητη, σκληραγωγημένη, αθώα. Smaragda Karystinou (12/04/1930-07/10/1962) Birthplace: Lamia Place of residence: Xathni Father’s name: George Mother’s name: Magda Occupation: maid Religion: Christian Orthodox Marital status: unmarried Eye colour: Green Hair colour: Ginger Height: 1,68 m Characteristics:Independed, tough, innocent.

πλούσιου καπνέμπορα για τον οποίο δούλευε να ζητήσει να πάρουν τη Σμαράγδα για παραδουλεύτρα, να τους βοηθάει με τις δουλειές του σπιτιού. Δεν θα πληρωνόταν, αλλά θα είχε μια στέγη πάνω απ΄ το κεφάλι της , μιας και η δουλειά στα χωράφια όπως γνώριζε πολύ καλά ήταν αβίωτη. Έτσι και πήγε η Σμαραγδα, για μια καλύτερη ζωή δεν την έπαιρνε εξάλλου και να αρνηθεί ένεκα φτώχειας. Την ημέρα που έφτασε, η κυρία του σπιτιού και σύζυγος του μεγάλου καπνέμπορα διέταξε να την τακτοποιήσουν στο υπόγειο του αρχοντικού μαζί με το υπόλοιπο προσωπικό. Όταν όμως «ο κύριος» γύρισε και αντίκρισε τη Σμαράγδα διέταξε να την μεταφέρουν αμέσως στις επάνω κρεβατοκάμαρες και μάλιστα δίπλα ακριβώς στη δικιά τους. Ακολούθησε καβγάς με τη σύζυγο παρά το γεγονός ότι έπασχε από χρόνια ασθένεια. Οι μέρες περνούσαν και η Σμαράγδα κάθε άλλο παρά υπηρέτρια ήταν. «Ο κύριος» μάλιστα της αγόρασε και καινούριο φόρεμα, της χάρισε ένα ραδιόφωνο το οποίο πήγε δώρο στην αδερφή της και της πήρε και χρυσή καδένα. Ένα βράδυ ο κύριος μπήκε στο δωμάτιο της και την ξύπνησε. Της είπε «μη φοβάσαι δε θα σου κάνω κακό». Η άρρωστη σύζυγος ξύπνησε από έντονες φωνές. Ήταν οι σπαρακτικές φωνές ενός παιδιού, ήταν της Σμαράγδας. Μετά ακούγονταν ένα κλάμα και στη συνέχεια και πάλι υπόκωφες σπαρακτικές κραυγές. Ωστόσο, κανείς στο σπίτι δε μίλησε , κανείς δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα βοήθειας από τη Σμαράγδα, όλοι στο σπίτι ήξεραν περί τίνος πρόκειται. Αυτό γινόταν κάθε εβδομάδα , τα δώρα πύκνωναν και η Σμαράγδα έπρεπε να υποτάσσεται στις ορέξεις του Κυρίου, γιατί περί υποταγής επρόκειτο. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Η ανάγκη της επιβίωσης την έκανε υπάκουη, φοβισμένη, ανίσχυρη. Συνέχιζε να

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 πηγαίνει κάθε Κυριακή στα ρεπό της διάφορα δώρα στην αδερφή της τη Μαρία, στην οποία δεν είχε ξεστομίσει λέξη. Υπέφερε. Κάθε μέρα που περνούσε υπέφερε. Σωματικά και Ψυχικά. Αλλά δεν είχε διέξοδο, αν μιλούσε θα τη σκότωνε και αν έφευγε από την άλλη δεν ήθελε να γίνει βάρος στην αδερφή της. Ένα βράδυ το αποφάσισε. Θα έφευγε. Αργά τη νύχτα και αφού επέμεινε το γνωστό μαρτύριο, περίμενε να ησυχάσουν όλοι στο αρχοντικό. Και τα κατάφερε. Έφυγε από την πίσω πόρτα του προσωπικού στην κουζίνα. Δεν πήρε κανένα από τα δώρα που της είχαν χαρίσει μαζί της. Μόνο άφησε ένα σημείωμα στην πόρτα της αδερφής της. «Μη με ψάξεις, θα σας βρω εγώ όταν πρέπει. Να μου φιλήσεις τη μάνα». ‘Εκτοτε δεν έμαθε ποτέ κανείς γι αυτή.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΘΕΩΔΩΡΟΥ Σαββας, Ξανθη, 2003 Ο τελευταίος εξορκιστής.. Απρίλιος 2000 Ξάνθη 08:00 το πρωί.. Ο Σάββας πήγε για τελευταία φορά στο μαγαζί του. Το μαγαζί με τα ποδήλατα δούλευε καλά. Δέν υπήρχε κάποιο πρόβλημα που τον ανάγκαζε να το κλείσει.. Η πίστη του στον Θεό και το μίσος του στο πρόσωπο του σατανά, όπως ο ίδιος δήλωνε, τον ωθούσαν να ακολουθήσει τον δρόμο της Χριστιανικής,ορθόδοξης Εκκλησίας. Έκανε τις τελευταίες του δουλειές, συμμάζεψε όλα τα παραίτητα έγγραφα , για

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Σάββας (6/6/1956-20/12/2003) Τόπος Γέννησης: Ξάνθη Τόπος Κατοικίας: Κομνηνά Όνομα Πατρός: Αθανάσιος Όνομα Μητρός: Αγλαία Επάγγελμα: έμπορος, εξορκιστής Θρήσκευμα: Χριστιανός Ορθόδοξος Οικ. Κατάσταση: Άγαμος Χρώμα Ματιών: Γκρί Χρώμα Μαλλιών: Μαύρα Ύψος: 1,78 μ Χαρακτηριστικά: Αυστηρός, σοβαρός, απόμακρος, λιγομίλητος, μυστηριώδης. Savvas (6/6/1956-20/12/2003) Birthplace: Xanthi Place of residence: Komnina Father’s name: Athanasios Mother’s name: Aglaia Occupation: merchant, Exorcist Religion: Christian Orthodox Marital status: unmarried Eye colour: Gray Hair colour: Black Height: 1,78 m Characteristics: Strict, serious, distant, laconic, mysterious.

το κλείσιμο της επιχείρησης, τα τοποθέτησε προσεκτικά στον δερμάτινο χαρτοφύλακα και βγήκε στην εξώπορτα. Ήταν η τελευταία φορά που έκλεινε το μισοσκουριασμένο λουκέτο. Πετάχτηκε στο καφενείο απέναντι να χαιρετήσει για στερνή φορά τους γείτονες.. -‘Ετοιμος ο καφές σου Σάββα , φώναξε ο καφετζής.. -Πατέρα Σάββα, απο δώ και πέρα θα με φωνάζεις πατέρα Σάββα.. -Τελικά τό’πες και το’κανες.. Το φόρεσες το ράσο ε; -Ναί! Νιώθω πανευτυχής.. Άρχισε και η γενειάδα μου να φουντώνει! -και που θα πάς ρε Σάββα; εεεε…πατέρα Σάββα! -Στο χωριό μου στα Κομνηνά. Μαζί με την λειτουργία θα κάνω και εξορκισμούς! Θα βγάζω τον σατανά από όσους «νοσούν». Νιώθω πιό έτοιμος απο ποτέ! -Μιλάς σοβάρά; Κοίτα μην βρείς κανα μπελά μ’αυτά τα πράματα.. Ο Πατέρας Σάββας έκλεισε όλο νόημα το μάτι, πλήρωσε τον καφέ και έφυγε για το χωριό.. Φεβρουάριος 2001.. Κυριακή πρωί. Μόλις είχε τελειώσει η θεία λειτουργία.. Ο Πατέρας Σάββας ζήτησε να κλειδαμπαρώσουν την εξώπορτα και να απομακρύνουν τα μικρά παιδιά.. Είχε αρχίσει ήδη να δημιουργείται «ντόρος» γύρω απο το όνομά του! Άνθρωποι όλων των ηλικιών, απο κάθε γωνιά της Ελλάδας επισκέπτονταν τον φημισμένο εξορκιστή για να αποβάλλουν το «πρόβλημα» τους.. Το συγκεκριμένο θέμα είχε απασχολήσει τους πάντες! Δέν άφησε αδιάφορο ούτε τον Δεσπότη που ζητούσε να πάψει αυτή του την ενασχόληση. Η δύναμη του άρχισε να αγγίζει τα όρια του θρύλου, μιάς και όλοι μιλούσαν για τις φοβερές του ικανότητες να εμφανίζει τους δαίμονες και να τους εξοντώνει.. Άλλοι πάλι μιλούσαν για έναν κάκιστο χαρακτήρα! Το γεγονός ότι χρηματιζόταν αδρά σε κάθε εξορκισμό , έκανε πολλούς να μιλούν για έναν τσαρλατάνο που ζούσε παρασιτικά σε βάρος ανθρώπων με ψυχικές διαταραχές.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 Είχε αρχίσει να κάνει μεγάλη περιουσία. Ο ίδιος του δέν άκουγε κανέναν! Πιστός στο έργο του , έκλεινε «ραντεβού» κάθε Κυριακή στο Εκκλησάκι και ξόρκιζε το κακό! Οι κάτοικοι της περιοχής και των γειτονικών χωριών, άρχισαν να τον κοιτάζουν με «μισό μάτι». Άρχισε να γίνεται μισητός μιάς και μάζευε «ψυχασθενείς» απο παντού, στον τόπο τους. Όλοι θεωρούσαν ότι το έκανε για να «οικονομήσει».. Λιγοστοί ιδιοκτήτες εστιατορίων έδειχναν να μήν ενοχλούνται απο την παρουσία του, μιάς και έφερνε «τουρισμό» στον τόπο.. -Οι δαιμονισμένοι υπάρχουν παντού! Όπως και οι δαίμονες! Δέν τους βλέπετε κάθε Κυριακή; Έλεγε σε όσους του μιλούσαν με άσχημο τρόπο.. Απρίλιος 2003 Κυριακή πρωί.. Η θεία λειτουργία μόλις είχε τελειώσει! Ήταν η ώρα του εξορκισμού.. Σήμερα είχε ζητήσει να διπλοκλειδώσουν την πόρτα,να σφραγίσουν όλα τα παράθυρα και να φύγουν σχεδόν οι πάντες.. Οι πάντες εκτός απο το «άρρωστο» κορίτσι και τους γονείς του.. Κάθησε στο σκαμνάκι του στο ιερό, έδεσε σφιχτά τα κορδόνια απο τα δερμάτινα παπούτσια του, άνοιξε τον σκουρόχρωμο σάκο του και έβγαλε τα σύνεργα. Ο μεγάλος σταυρός στο ένα χέρι, το αγιασμένο νερό στο άλλο, η βίβλος υπο μάλλης.. Η περίπτωση της ήταν ίσως η δυσκολότερη που θα συναντούσε.. Η έφηβη σε ημιλυπόθυμη κατάσταση είχε μεταφερθεί μπροστά του απο την πανάκριβη,μπλέ λιμουζίνα της οικογένειας. Είχανε γυρίσει τους γιατρούς όλης της Ευρώπης και γιατρικό δέν βρίσκαν πουθενά. Η φήμη του Πατέρα Σάββα τους έκανε να φθάσουν στα Κομνηνά Ξάνθης από την Πρωτεύουσα.. Ήταν το τελευταίο τους χαρτί.. -Κάνε το κορίτσι μας καλά και θα σε χρυσώσουμε,είχαν πεί στο τηλεφώνημα που προηγήθηκε.. Το κορίτσι στεκόταν μπροστά του σάν λείψανο.. Κατάλευκο, αμίλητο και με κλειστά μάτια.. Ο Πατέρας Σάββας έβγαλε το

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

βιβλιαράκι του και άρχισε να λέει τα λόγια του εξορκισμού. Τότε το κορίτσι άνοιξε διάπλατα τα μάτια του και άρχισε να ουρλιάζει! Ούρλιαζε αυτή, ούρλιαζε κι αυτός - πιστός στα λόγια του.. -Βγές έξω δαίμονα κι εξαφανίσου!!!! Βρωντοφώναζε … Ακολούθησαν λόγια ανείπωτα απο το νεαρό κορίτσι.. Βρισιές και βλασφημίες.. -Βγές έξω! Σε διατάζω στο όνομα του Κυρίου! Σπασμοί στο σώμα, αφροί στο στόμα της μικρής! Μέχρι που ξαπλώθηκε… Μέχρι που η γαλήνη ήρθε στο πρόσωπο της.. Ο Παππάς ησύχασε.. Γύρισε πλευρό, μπήκε στο ιερό, άφησε τα σύνεργα στην τσάντα και είπε στους γονείς.. Ότι ήταν να κάνω το έκανα.. Μόλις ξεπέταξα τον σατανά απο μέσα της.. Παρακαλώ πάρτε την κάπου ήσυχα να ηρεμήσει.. Συγχωρέστε με , είμαι εξαντλημένος! -Απρίλος 2003 .. Δευτέρα πρωί.. Ο Πατέρας Σάββας βρέθηκε καμμένος στο σπίτι του. - Κάηκε ζωντανός στο κρεβάτι του.. Δήλωσαν οι γείτονες στους δημοσιογράφους!!! -Τον έκαψαν οι σατανιστές!!!! Φώναζαν οι πιστοί… Τους έκανε μεγάλο κακό και του βαλαν φωτιά! - Πήρε φωτιά η αποθήκη του και κάηκε ζωντανός .. Τον τιμώρησε ο θεός που κορόιδευε αθώους ανθρώπους, έλεγαν όσοι τον αντιπαθούσαν.. Για γέλια; Για κλάμματα;; Πιστός στρατιώτης του «καλού»;; Τσαρλατάνος;;; Ποτέ δέν θα μάθουμε… Έζησε μέχρι πρίν λίγα χρόνια στα σύνορα της Δυτικής Θράκης. Στο χωριό Κομνηνά της Ξάνθης.

ΣΟΝΙΑ - ΑΝΝΑ ΓΚΟΥΝΤΑ Θάνος Χατζόγλου, Ξάνθη Μουσικοσυνθέτης.

Άνθρωπος

της

παράδοσης,

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 που δεν επηρεάζεται από τις εκάστοτε τάσεις αλλά είναι σταθερός στις αξίες του και χαρακτηρίζεται από ευγένεια και σοφία. Είναι ευρωπαϊστής, και σε μία εποχή που ρέπει προς το λαϊκό τραγούδι επιλέγει την ευρωπαϊκή μουσική. Ένας χαρακτήρας που δεν κουράζεται να ανακαλύπτει νέες αφετηρίες για τα μουσικά του έργα, ενώ έχει ως κύριο στόχο η μουσική του να απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους και να μην έχει χρονικά όρια. Αδιαφορεί για τη δόξα και πιστεύει στο τραγούδι που αποκαλύπτει τους ανθρώπους και τους εκφράζει βαθιά μέσα τους. Η αυτογνωσία και η αυτοκριτική του συμβάλλουν στην ικανότητά του να μην παρασύρεται ύπουλα από το πνεύμα της εποχής, σε ό,τι αφορά τη μουσική του παιδεία, αλλά να μένει ακλόνητος στους αρχικούς του στόχους. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ: Ξάνθη 1930 Άλλο ένα κρύο απόγευμα που η οικογένεια Χατζιδάκι βρίσκεται στο σπίτι. Η ησυχία που επικρατεί είναι σπάνια. Ακόμα και η αδερφή του μικρού αγοριού φαίνεται να μην είναι στο σπίτι. Αλλά αυτό κάθε άλλο παρά λυπηρό είναι για το μικρό αγόρι, που πολλές φορές ψάχνει τρόπους να απαλλαγεί από την παρουσία της. Στο καθιστικό τα πάντα είναι τακτοποιημένα και έτοιμα. Το μικρό αγόρι κοιτάζει από το παράθυρο. Και ενώ είναι έτοιμος να αφεθεί στις σκέψεις του, αντικρίζει τη φιγούρα της δασκάλας του. Η μητέρα τρέχει να ανοίξει στην κυρία την πόρτα και το μικρό αγόρι παίρνει αμέσως τη θέση του στο πιάνο. Δεν ήταν λίγες οι φορές που τις νότες του συνόδευαν οι καβγάδες των γονιών του. Ωστόσο εκείνος ήταν αφοσιωμένος στη μουσική, καθώς μόνο αυτή τον γαλήνευε. Παρίσι 1961

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Θάνος Χατζόγλου (20/09/1925- αγνωστο) Τόπος Γέννησης: Ξάνθη Τόπος Κατοικίας: Ξάνθη Όνομα Πατρός: Γεώργιος Όνομα Μητρός: Ελισάβετ Αρβανίτη Επάγγελμα: μαθητής Θρήσκευμα: Χριστιανός Ορθόδοξος Οικ. Κατάσταση: Άγαμος Χρώμα Ματιών: καστανά Χρώμα Μαλλιών: Καστανόξανθα Ύψος: 1,50 μ Χαρακτηριστικά: Ηθικός, φιλόμουσος, ανήσυχος, δυναμικός, με αυτοπεποίθηση.. Thanos Chatzoglou (20/09/1925- unknown) Birthplace: Xanthi Place of residence: Xathni Father’s name: George Mother’s name: Elisabeth Occupation: student Religion: Christian Orthodox Marital status: unmarried Eye colour: Brown Hair colour: Tawny Height: 1,50 m Characteristics: principled, dynamic, confident, a music lover.

για το τραγούδι “Τα παιδιά του Πειραιά” Αργά τη νύχτα σε ένα καφενείο στα Ηλύσια. Είχε πάρει το Όσκαρ τραγουδιού, είχε γίνει διεθνώς γνωστός, οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες του κόσμου τον ήθελαν δικό τους. Ήταν ολομόναχος, κάτι που δεν το συνήθιζε. Τον πλησίασε ένας φίλος και του είπε πως δεν ήθελε να του χαλάσει τη μοναξιά. Ωστόσο εκείνος απάντησε πως χάρηκε που βρέθηκε εκεί. Κι αμέσως μετά άρχισε να του εξομολογείται ότι περνά τις χειρότερες μέρες της ζωής του. Ούτε Όσκαρ ήθελε, ούτε διεθνείς επιτυχίες, ούτε τίποτα. Τα περιφρονεί και τα μισεί όλα, του είναι ξένα, δεν είναι ο εαυτός του. Και αυτό το τραγούδι που χαλάει τον κόσμο, τον ενοχλεί. Ηνωμένες Πολιτείες, 1971 Η Μελίνα θριαμβεύει με το μιούζικαλ του Ντασσέν «Ίλια ντάρλινγκ», με μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Μεγάλη παραγωγή του Μπρόντγουεϊ και του Χόλιγουντ, διευθυντές δισκογραφικών εταιρειών ζητούν να τον συναντήσουν. Αρνείται. Τελικά κλείνει ένα ραντεβού με τους πιο σημαντικούς. Το ραντεβού είναι για κάποιο πρωί στις 11. Ο Μάνος λέει στη μητέρα του, που την είχε μαζί, να τον ξυπνήσει στη μία. Όταν μετά του είπαν ότι είναι τρελός και ότι πως με αυτό που έκανε αυτοκτόνησε για τον εκτός Ελλάδος μουσικό κόσμο, απάντησε με θεία γαλήνη και με το σοφό του χαμόγελο πως “ήταν ό,τι πιο σωστό και δημιουργικό είχε κάνει ως τότε στη ζωή του”. Ξάνθη 1939 Άλλο ένα κρύο απόγευμα που η οικογένεια είναι μαζεμένη στο σπίτι. Σήμερα ξύπνησα αρκετά ευδιάθετος και με όρεξη για νέες αναζητήσεις στη μουσική. Ωστόσο,

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 η μέρα αυτή είναι αφιερωμένη στην οικογένεια και εγώ πρέπει να ξεχάσω για λίγο τις μουσικές μου ανησυχίες και να ενταχθώ στο κλίμα της ημέρας. Η ώρα περνά αλλά η μητέρα μου δεν έχει τελειώσει ακόμη. Είναι ακόμα με τημοδίστρα της και επιμελείται τις τελευταίες λεπτομέρειες του καινούργιου της φορέματος. Και αν έχουν πιάσει και κουβέντα μάλλον θα καθυστερήσει και άλλο. Όμως δεν υπάρχει πολύς χρόνος. Από στιγμή σε στιγμή θα έρθουν οι καλεσμένοι και θα πρέπει όλοι να είμαστε έτοιμοι. Από τότε που η μητέρα μου κάλεσε την οικογένεια Καπουτζόγλου για δείπνο, με απώτερο στόχο την αναθέρμανση των σχέσεων μεταξύ των δύο οικογενειών, προσπαθούν όλοι για την τέλεια βραδιά. Όλοι εκτός από μένα που καθόλου δεν με αφορά η σχέση μου μαζί τους. Έχω άλλα ζητήματα να ασχοληθώ εγώ. Και γι’ αυτά χρειάζομαι πλήρη συγκέντρωση…………… Η πόρτα χτυπά και η μητέρα μου σπεύδει να ανοίξει. Όλοι είναι όρθιοι περιμένοντας να χαιρετήσουν τους καλεσμένους. Όλοι εκτός από μένα. Δώρα και ψεύτικες φιλοφρονήσεις ανταλλάσσονται. Μα γιατί να υπάρχει τόση υποκρισία? Σηκώνομαι τελικά και εγώ και χαιρετώ. Η αλήθεια είναι πως μαζί μου δεν ασχολήθηκαν πολύ. Όμως ξέρω τι τους δυσαρεστεί σε μένα. Είναι που έχω σταματήσει να αισθάνομαι πια την επιθυμία να τους φιλήσω και να συζητήσω μαζί τους. Στην πραγματικότητα ήθελα να τους εξαφανίσω. Παίρνουν όλοι τις θέσεις τους στη μεγάλη τραπεζαρία του σπιτιού μας. Λόγια πάνε και έρχονται, ωστόσο εγώ αδυνατώ να συμμετέχω σε συζήτηση. Κάποια στιγμή μου απευθύνουν το λόγο και εγώ μη θέλοντας να απαντήσω άμεσα τους σιγοτραγουδώ ένα τραγούδι. Αμέσως εξέλαβα

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

ένα επικριτικό σχόλιο. Πόσο ανόητοι είναι κάποιοι άνθρωποι και δεν προσπαθούν να καταλάβουν ποτέ τη γνώμη των άλλων! Με την αλαζονική συμπεριφορά τους μας αναγκάζουν να κρατάμε το στόμα μας κλειστό, ωστόσο δεν μπορούν να μας αναγκάσουν να μην σκεφτόμαστε κιόλας! …………… Η συνέχεια του γεύματος κύλησε ευτυχώς ομαλά. Αν και πολύ μικρός μπορούσα να καταλάβω και να αισθανθώ το περίεργο κλίμα που επικρατούσε μεταξύ μας. Ωστόσο δεν ήθελα να χάσω και άλλο χρόνο. Νότες και μελωδίες στριφογύριζαν στο κεφάλι μου και δεν ξέρω ούτε εγώ πως κατάφερα να μείνω καρφωμένος στην καρέκλα μου και να μην κατευθυνθώ προς το πιάνο. Ίσως το έκανα για τη μητέρα μου. ‘Ήταν και κάτι άλλο που με προβλημάτιζε. Από το πρωί υπήρχε μέσα στο μυαλό μου μια μελωδία που με μπέρδευε και δεν ήταν αρκετά ξεκάθαρη. Το είχα πάθει και παλαιότερα, με τη διαφορά ότι τότε μπορούσα να προσδιορίσω κάποια μέρη της. Αυτή τη φορά έβλεπα πιο πολύ νότες. Και οι νότες αυτές κάτι ήθελαν να μου πουν. Σκέφτηκα ότι ίσως έπρεπε να ζητήσω τη βοήθεια της Μέλως της δασκάλας μου, εκείνη σίγουρα θα ήξερε……………

ΜΕΛΙΝΑ ΒΥΖΙΚΑ Albert Asyrian, Ξάνθη Αντανακλάσεις μιας Άλλης Εποχής Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα μια ακαταμάχητη έλξη για αναζήτηση, ταξίδια και περιπέτειες. Πάντοτε ταξίδευα μόνος, γιατί μόνο έτσι μπορείς να

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 ανακαλύψεις πραγματικά τον εαυτό σου και τις επιθυμίες σου. Κύριος προορισμός μου ήταν τα μέρη που απέπνεαν τη μαγεία μιας περασμένης εποχής… «Το σήμερα το ζω, το αύριο δεν μπορώ να το γνωρίζω, αλλά το παρελθόν μπορώ να το ανακαλύψω!» Αυτή είναι η φράση που λίγοπολύ περιγράφει τη κοσμοθεωρία μου. Έτσι λοιπόν, ο δρόμος μου αυτή τη φορά με έβγαλε στην πόλη της Ξάνθης. Ένιωθα μέσα μου πως η παλιά πόλη έκρυβε ακόμα μυστικά, μυστικά αφανέρωτα… Ήταν χειμώνας και βιαζόμουν να προλάβω το φως της ημέρας για συνοδοιπόρο μου σε αυτή τη διαδρομή. Σχεδόν αμέσως μόλις έφτασα στην πόλη, κατευθύνθηκα στις γραφικές γειτονιές της. Σεργιανούσα για ώρες στα στενά σοκάκια της και απολάμβανα αυτή την αίγλη της παλιάς εποχής, που μαρτυρούσαν τα αρχοντικά γύρω μου. Κατευθύνθηκα προς τον χείμαρρο…Τα νερά του ήταν φουσκωμένα και ορμητικά… Είχα ήδη απομακρυνθεί αρκετά από το κέντρο του οικισμού και ανηφόριζα συνεχώς. Ήξερα ότι έπρεπε να επιστρέψω, όμως ξαφνικά, μέσα από την πυκνή βλάστηση είδα κάτι σαν πέρασμα, σαν σπηλιά, δεν μπορούσα να καταλάβω. Δε θα είχα καταφέρει να το διακρίνω αν δεν είχαν παρασύρει τα ορμητικά νερά του χειμάρρου κάποιες πέτρες και ξύλα που έφραζαν την είσοδο. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει και γύρω μου ερημιά. Το μόνο που άκουγα ήταν τα νερά να παλεύουν με τους βράχους. Έκανα πέρα τα υπόλοιπα κλαδιά και βρέθηκα σε ένα άνοιγμα ανάμεσα στα βράχια. Ήταν όντως τελικά ένα υπόγειο πέρασμα. Είχα αρχίσει να φοβάμαι, καθώς ήξερα πως και να φώναζα δε θα με άκουγε κανείς… Αμφιταλαντεύτηκα πολύ, για το αν έπρεπε να προχωρήσω ή όχι. Έκανα πίσω. Στάθηκα για λίγο και σκέφτηκα. Η

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Albert Assyrian (23/11/1973- αγνωστο) Τόπος Γέννησης: Λονδίνο Τόπος Κατοικίας: Λονδίνο Όνομα Πατρός: Armen Assyrian Όνομα Μητρός: Maral AssyrianSavalian Επάγγελμα: Παλαιοπώλης Θρήσκευμα: Χριστιανός Οικ. Κατάσταση: Άγαμος Χρώμα Ματιών: Μπλε Χρώμα Μαλλιών: Μελαχρινό Ύψος: 1,90 μ Χαρακτηριστικά: Περιπετειώδης, ταξιδευτήε, παρορμητικός, φιλομαθής, συχνά ριψοκίνδυνος. Albert Assyrian (23/11/1973- unknown) Birthplace: London Place of residence: London Father’s name: Armen Assyrian Mother’s name: Maral AssyrianSavalian Occupation: Merchant of antiquities Religion: Christian Marital status: unmarried Eye colour: Blue Hair colour: Brown Height: 1,90 m Characteristics: Adventurous, traveller, implusive. often reckless

περιέργειά μου δε με άφηνε να ησυχάσω. Σαν μια δύναμη μέσα μου να με έσπρωχνε να συνεχίσω. Πήρα μια βαθιά ανάσα και έκανα μερικά βήματα… Προχωρούσα σκυφτός, μετά βίας χωρούσα. Μέσα μου έτρεμα. Μετά από λίγα μέτρα το φως δεν αρκούσε. Άναψα το φακό μου και προχώρησα. Ήταν αδύνατο να σταματήσω τώρα. Έπρεπε να μάθω που οδηγεί αυτή η διαδρομή. Ποιος την χάραξε άραγε και γιατί; Τα τοιχώματα έσταζαν από την υγρασία. Ξάφνου άκουσα θόρυβο! Πανικοβλήθηκα. Φώτισα αμέσως όλες τις σκοτεινές γωνίες και τότε είδα… δύο ποντικάκια! Τι ανόητος που ήμουν! Τι θα μπορούσαν να είναι; Στοιχειά του ποταμού; Γέλασα και αυτό μου έδωσε περισσότερη δύναμη να συνεχίσω. Μετά από λίγη ώρα περπάτημα έφτασα σε αδιέξοδο. «Αποκλείεται», σκέφτηκα. Δε θα μπορούσε όλη αυτή η διαδρομή να τερματίζει έτσι άδοξα. Φώτισα λίγο καλύτερα το χώρο και, παρατηρώντας προσεκτικά, είδα ένα μικρό κενό ανάμεσα στους βράχους! Φαινόταν ότι κάποιος είχε φράξει την είσοδο. Προσπάθησα να μετακινήσω το βράχο, αλλά μάταια. Λίγο νωρίτερα το βλέμμα μου είχε πέσει σε ένα σωρό από κούτσουρα, που πιθανόν να προορίζονταν για φωτιά. Γύρισα πίσω και άρπαξα μερικά. Μετά από πολλές δοκιμές, βρήκα ένα που χωρούσε στο κενό και μπόρεσα να το χρησιμοποιήσω ως μοχλό. Ο βράχος κουνήθηκε! Έσπρωξα με όλη τη δύναμη και κατάφερα να τον απομακρύνω λίγο ακόμη, ώστε να περάσω. Αμέσως έστρεψα το φακό μου προς τα εκεί. Ευτυχώς δε βιάστηκα να προχωρήσω! Το έδαφος ήταν σκαμμένο σε βάθος τουλάχιστον δύο μέτρων. Περιμετρικά υπήρχε ένα στενό μονοπάτι που κατέληγε σε αυτό που φάνταζε ως σκάλα λαξεμένη στα βράχια. Ακολούθησα προσεκτικά το

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 γλιστερό μονοπάτι και κατέβηκα. Πλέον ήμουν σίγουρος ότι τίποτα δεν ήταν τυχαίο και κάτι σημαντικό κρυβόταν εδώ. Όμως, κατεβαίνοντας ο χώρος ήταν έρημος και καλυμμένος με χώμα. Άρχισα με μανία να ψάχνω τους τοίχους για κάποιο πέρασμα. Έριξα φως στα βράχια και με τα χέρια μου προσπαθούσα να βρω κάποιο κενό. Πίεζα με τα δάκτυλα μου τις υγρές αυλακώσεις στους τοίχους, αλλά μάταια. Απογοητεύτηκα. Προφανώς κάποιος άλλος το είχε ανακαλύψει πριν από εμένα και εξαφάνισε ό,τι υπήρχε. Κάθισα για λίγο και συλλογίστηκα. Ένιωθα την ενέργεια του χώρου. Πάντα μαγεύομαι όταν βρίσκομαι σε χώρους που δημιουργήθηκαν εκατοντάδες χρόνια πριν. Νιώθω πως η ζωή μας είναι τόσο μικρή και πως ο μόνος τρόπος να αντέξουμε στο χρόνο είναι μέσα από τα έργα μας. Λίγη ώρα μετά, και αφού είχα βυθιστεί στις σκέψεις μου, αποφάσισα να σηκωθώ και να πάω πάλι προς στη σκάλα. Όπως περπατούσα, σκόνταψα σε κάτι που προεξείχε από το χώμα. Ξαφνιάστηκα. Αμέσως τα χέρια μου άρχισαν να ψηλαφούν το σημείο μέχρι που αποκαλύφθηκε στα μάτια μου ένα παλιό δοχείο! Από τη μορφή του κατάλαβα πως είχε ιστορία αρκετών αιώνων. Ήταν από αυτά που χρησιμοποιούσαν για να μεταφέρουν τρόφιμα. Φαινόταν τόσο εύθραυστο! Το ακούμπησα με προσοχή δίπλα μου. Το χώμα και η λάσπη το είχαν προφυλάξει από την έντονη φθορά. Τότε συνειδητοποίησα πως αυτό που έψαχνα ήταν θαμμένο από κάτω μου! Η χαρά μου ήταν ανείπωτη! Άρχισα να σκάβω στο χώμα με ασυγκράτητο ενθουσιασμό! Όσο έψαχνα, τόσα περισσότερα πράγματα έβρισκα! Σκεύη, δοχεία, μικροαντικείμενα… Τα περισσότερα από αυτά είχαν πάνω τους πολύτιμους λίθους και ήταν σκαλισμένα με περίσσια τέχνη. Μου θύμιζαν έντονα ανατολή, αλλά δεν

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

μπορούσα να προσδιορίσω περισσότερα. Μέσα σε αρκετά δοχεία βρήκα νομίσματα εποχής. Είχα ανακαλύψει ένα θησαυρό από την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας! Πιθανόν, βρισκόμουν σε κάποιο κρησφύγετο ληστών της εποχής. Μαγεύτηκα… Ανάμεσα στα τόσα αντικείμενα, έπεσε στα χέρια μου ένας μικρός καθρέφτης. Ήταν τόσο όμορφος και λεπτεπίλεπτος… Κάποια αριστοκρατική και όμορφη γυναίκα του παρελθόντος θα αντίκρυζε το είδωλο της μέσα του. Σχεδόν ασυναίσθητα τον σκούπισα με το μανίκι μου, αλλά δεν μπορούσα να δω τη μορφή μου να καθρεφτίζεται. Σταδιακά άρχισαν να αχνοφαίνονται εικόνες και σκηνές μιας άλλης εποχής… Μια εντυπωσιακή γυναίκα με λευκό δέρμα και γαλαζοπράσινα μάτια διαγραφόταν στο μικρό αυτό καθρέφτη. Τα μαλλιά της ήταν τυλιγμένα με μεταξένια μαντήλα. Βρίσκονταν πάνω σε μια άμαξα που την έσερναν καμήλες… Όλα ήταν τόσο ονειρικά… Δε μπορούσα να αφήσω τον καθρέφτη από το χέρι μου. Ένιωθα να με τραβάει μέσα του και απομακρυνόμουν συνεχώς από το τώρα… Είχα αφεθεί και χανόμουν όλο και περισσότερο στη δίνη του χρόνου…

ΦΑΝΗ ΧΙΩΤΕΛΛΗ

Μαριάνθη Συριανού,Πόρτο Λάγος 17 Ιουλίου1930 Αγαπημένη μου Μυρσίνη Πόσο χάρηκα όταν έλαβα το γράμμα σου μετά από

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 τόσες εβδομάδες. Μου έχετε λείψει και εσύ αλλά και οι γονείς σου, η γλυκιά θεία Στρατούλα και ο θείος Μιχάλης. Μπορεί να μην έχω ούτε τρεις μήνες που έφυγα αλλά ήδη μου έχει λείψει πολύ το νησί, η όμορφη Λέσβος. Δε θα ξεχάσω ποτέ πως με βοηθήσατε να περάσω εκεί εφτά πολύ δύσκολα χρόνια. Αν δεν ήταν η μητέρα σου να με περιμαζέψει από το πλήθος των προσφύγων εκείνο τον Σεπτέμβρη, ούτε που μπορώ να φανταστώ που θα είχα καταλήξει. Όταν βγήκα στο λιμάνι της Μυτιλήνης, παιδί ακόμη, μόλις δέκα χρονών, χωρίς κανέναν γνωστό και εντελώς συντετριμμένη και αποπροσανατολισμένη πίστευα πως δε θα μπορέσω να ξαναέχω μία κανονική ζωή, όμως τελικά σε σας βρήκα μία πραγματική οικογένεια. Θα σας ευγνωμονώ πάντα γι αυτό. Εδώ στο Λάγος είναι πολύ όμορφα. Η θάλασσα με ηρεμεί καθώς μου θυμίζει το χωριό μου στη Μικρά Ασία. Η αναζήτηση για τη μητέρα μου όμως δεν έχει αποδώσει ακόμη. Δε μπόρεσα να βρω κανέναν από το χωριό μου που να την έχει δει μετά την καταστροφή. Έτσι συνεχίζω το ψάξιμο με την ελπίδα πως κατάφερε να γλιτώσει και ήρθε με τους υπόλοιπους πρόσφυγες στη βόρεια Ελλάδα. Από την άλλη ψάχνω και για μία δουλειά. Μέχρι τώρα με φιλοξενεί μία γιαγιούλα, πρόσφυγας και αυτή από τη Σμύρνη. Εδώ υπάρχουν δουλειές αλλά κυρίως στο λιμάνι, στο φόρτωμα και το ξεφόρτωμα των πλοίων, δουλειές δηλαδή για δυνατά αντρικά χέρια.Γνώρισα πριν λίγες μέρες μία κοπέλα, την Ελένη, η οποία θα πάει στην Ξάνθη να δουλέψει καπνεργάτρια στις αποθήκες. Έχει μία θεία εκεί και μου είπε ότι ζητάνε εργατες γιατί τα καπνά πάνε πολύ καλά. Αποφάσισα να πάω μαζί της και να ψάξω εκεί την τύχη μου. Ποιος ξέρει, μπορεί να συναντήσω και κάποιον

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Μαριάνθη Συριανού (11/04/1912- αγνωστο) Τόπος Γέννησης: Σμύρνη Τόπος Κατοικίας: Σμύρνη, Μυτιλήνη, Ξάνθη Όνομα Πατρός: Κωνσταντίνος Όνομα Μητρός: Ζηνοβία Επάγγελμα: Εργάτρια Θρήσκευμα: Χριστιανή Ορθόδοξη Οικ. Κατάσταση: Έγγαμη Χρώμα Ματιών: Καστανό Χρώμα Μαλλιών: Καστανόξανθο Ύψος: 1,65 μ Χαρακτηριστικά: Φιλομαθής, ανεξάρτητη, πειρματάρα, ηθική Marianthi Syrianou (11/04/1912- unknown) Birthplace: Izmir (Smyrna) Place of residence: Izmir, Mytilini, Xanthi Father’s name: Konstantinos Mother’s name: Zinovia Occupation: Worker Religion: Orthodox Christian Marital status: married Eye colour: Brown Hair colour: Tawny Height: 1,85 m Characteristics: Educated, emancipated, moral

που να έχει δει τη μητέρα μου ή να έχει ακούσει νέα της. Να μου φιλήσεις την θεία και τον θείο και να τους πεις να μην ανησυχούν. Θα σας ξαναγράψω όσο πιο σύντομα μπορώ. Με αγάπη Μαριάνθη Ξάνθη 12 Αυγούστου 1933 Αγαπημένη μου Μυρσίνη Βρίσκω λίγο χρόνο να σου γράψω τώρα, στο μεσημεριανό διάλειμμα. Την περίοδο αυτή ξέρεις και εσύ πως η δουλειά είναι πολλή και ασταμάτητη. Ο καπνός μαζεύεται και πρέπει να ξεραθεί στις αποθήκες οπότε εγώ και οι άλλες εργάτριες δεν καθόμαστε στιγμή. Μετά από τόσα χρόνια έχω μάθει πια τη δουλειά. Στο μικρό σπιτάκι που σου είχα πει ότι νοικιάζουμε με την Στέλλα μένει ,τους τελευταίους μήνες, ακόμη μία κοπέλα, η Αριάδνη. Είναι ένα ορφανό κορίτσι από τα Άβδηρα, ένα κοντινό χωριό, που ήρθε στην Ξάνθη και δουλεύει στην ίδια αποθήκη με εμένα και τη Στέλλα. Ευτυχώς η κυρία Αϊσέ που μας νοικιάζει το σπίτι δεν είχε αντίρρηση και έτσι μένουμε τώρα και οι τρεις μαζί. Δε σου είπα το σημαντικότερο. Πριν από λίγες μέρες γνώρισα κάποιον πρόσφυγα που ταξίδεψε μαζί με τη μητέρα μου ως τη Θεσσαλονίκη. Το πιστεύεις; Μετά από τόσα χρόνια, επιτέλους μαθαίνω πως η μητέρα μου τελικά γλίτωσε από την καταστροφή και κατόρθωσε να φτάσει μέχρι τη Θεσσαλονίκη μαζί με άλλους πρόσφυγες. Δε σου κρύβω ότι είχα αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου μετά από τόσα χρόνια μάταιης αναζήτησης. Όμως τώρα παίρνω και πάλι δύναμη για να συνεχίσω.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 Έχω κι άλλα ευχάριστα νέα. Γνώρισα κάποιον! Τον λένε Αλέξη. Είναι εργάτης στα χωράφια και μας φέρνει στην αποθήκη τα καπνά. Τον γνώρισα σε μία συγκέντρωση του συνδικάτου των καπνεργατών. Αχ να τον ακούσεις πως μιλάει! Κάθε φορά που τον ακούω, κρέμομαι από τα χείλη του. Μας μιλάει για τις συνθήκες εργασίας σε καπναποθήκες σε άλλα μέρη της Ελλάδας, για τα δικαιώματά μας, για τα πράγματα που μπορούμε να καταφέρουμε αν είμαστε ενωμένοι. Μαζί έχουμε μιλήσει δυο τρεις φορές αλλά κάθε φορά τα χάνω. Σε λίγες μέρες θα είναι και το πανηγύρι της Παναγίας οπότε ελπίζω να τον συναντήσω εκεί. Θέλω πολύ να μάθω και τα δικά σας νέα. Τι κάνουν η θεία και ο θείος; Φαντάζομαι θα πάτε στην Παναγία της Αγιάσου με τα πόδια, όπως κάθε χρόνο, για το τάμα της θείας. Θα κάνετε και μπάνια στη θάλασσα τέτοια εποχή. Αχ μου λείπει η θάλασσα! Είναι ένα από τα λίγα πράγματα που μου ‘χει λείψει στην Ξάνθη. Πάμε κάποιες Κυριακές για μπάνιο στα Άβδηρα, αλλά αν δεν έχω κοντά μου την θάλασσα, να απλώνεται στα πόδια μου, να χάνεται το βλέμμα μου σε αυτή, με πιάνει μία μελαγχολία. Έτσι μεγάλωσα, πώς να το κάνουμε. Περιμένω με ανυπομονησία νέα σας. Πολλά φιλιά σε όλους. Σε φιλώ Μαριάνθη Ξάνθη 16 Απριλίου 1936 Αγαπημένη μου Μυρσίνη Πήρα το γράμμα σου και χαίρομαι που είστε όλοι καλά. Εδώ τα πράγματα δε πάνε τόσο καλά. Όπως σου έγραψα και στα προηγούμενα γράμματά μου οι μισθοί

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

μας μειώνονται δραματικά, σε πολλές περιπτώσεις έχουν φτάσει ακόμη και στο μισό. Πρόσφατα είχαμε και πολλές απολύσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται για τους Καπνεμπόρους χωρίς καμία αμοιβή, απλά και μόνο για να συμπληρώσουν τα ένσημά τους. Το διανοείσαι; Πόσες οικογένειες πεινάνε; Σε όλη την Ελλάδα έχουν αρχίσει διαμαρτυρίες. Σε πολλά μέρη, οι εργαζόμενοι έχουν αρχίσει ήδη να κάνουν απεργίες, αλλά δυστυχώς χωρίς σοβαρά αποτελέσματα. Ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη το κίνημα βράζει. Στα τέλη του μήνα έχει οργανωθεί εκεί και πανελλαδικό καπνεργατικό συνέδριο, μήπως και μπορέσει να υπάρξει μία μαζική λύση στα προβλήματά μας. Στην Ξάνθη υπάρχει αναβρασμός αλλά ακόμη δεν έχει γίνει κάποια οργανωμένη κίνηση. Είναι πολλοί αυτοί που φοβούνται πως μία απεργία θα μας οδηγήσει στην απόλυση μία ώρα αρχύτερα. Ο Αλέξης πιστεύει πως αν είμαστε ενωμένοι σε αυτό δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα. Στο κάτω κάτω το δίκιο μας ζητάμε. Το μεροκάματό μας. Οι Καπνέμποροι δε θα μπορέσουν να αντιδράσουν μπροστά σε μία μαζική απεργία. Θα αναγκαστούν να ικανοποιήσουν τα αιτήματά μας. Έχει αποφασίσει να πάει, με μερικούς ακόμη συναδέλφους, στη Θεσσαλονίκη για το συνέδριο. Θέλει να μάθει την κατάσταση εκεί. Να κάνει κάτι και αυτός για να οργανώσει τον αγώνα μας και στην Ξάνθη. Πιστεύει πως, όσο πιο μαζικές είναι οι διαμαρτυρίες, τόσο πιο σύντομα θα ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας. Περιμένω το επόμενο γράμμα σου. Θα σε κρατώ ενήμερη για την κατάσταση εδώ. Θέλω να δώσεις πολλά φιλιά στον θείο και τη θεία και να τους πεις πως μου λείπουν.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 Με αγάπη Μαριάνθη Ξάνθη 7 Μαίου 1936 Αγαπημένη μου Μυρσίνη Κοντεύω να πεθάνω από την αγωνία μου. Τις τελευταίες πέντε μέρες δεν έχω καταφέρει να μάθω καθόλου νέα από τον Αλέξη. Έχει συνολικά εννιά μέρες που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη αλλά τις τελευταίες μέρες ανησυχώ πραγματικά. Από τις 29 Απριλίου που αποφασίστηκε η απεργία τα πράγματα έχουν αγριέψει. Κάποιοι συνάδελφοι του Αλέξη που γύρισαν στην Ξάνθη μου είπαν πως η αστυνομία έχει αρχίσει να γίνεται πολύ βίαιη με τους απεργούς και τους διαδηλωτές. Εχτές μάλιστα η έφιππη αστυνομία άνοιξε πυρ εναντίον μίας ομάδας απεργών. Ανησυχώ πάρα πολύ και φοβάμαι.. Ξέρω πως ο Αλέξης δε θα τα παρατήσει έτσι εύκολα για να γυρίσει πίσω. Πιστεύει σε αυτό τον ξεσηκωμό, είναι σίγουρος πως είναι πια η μόνη λύση. Δε έχω κανέναν για να μοιραστώ τους φόβους μου, γι’ αυτό γράφω σε σένα. Είσαι η μόνη που μπορεί να με καταλάβει. Σε φιλώ Μαριάνθη Πόρτο Λάγος 17 Ιουλίου1930 Αγαπημένη μου Μυρσίνη Πόσο χάρηκα όταν έλαβα το γράμμα σου μετά από τόσες εβδομάδες. Μου έχετε λείψει και εσύ αλλά και οι

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

γονείς σου, η θεία Στρατούλα και ο θείος Μιχάλης. Δε θα ξεχάσω ποτέ πως με βοηθήσατε να περάσω στη Λέσβο εφτά πολύ δύσκολα χρόνια. Αν δεν ήταν η μητέρα σου να με περιμαζέψει από το πλήθος των προσφύγων εκείνο τον Σεπτέμβρη, ούτε που μπορώ να φανταστώ που θα είχα καταλήξει. Όταν βγήκα στο λιμάνι της Μυτιλήνης, παιδί ακόμη, μόλις δέκα χρονών, χωρίς κανέναν γνωστό και εντελώς συντετριμμένη πίστεψα πως δε θα μπορέσω να ξαναέχω μία κανονική ζωή, όμως τελικά σε σας βρήκα μία πραγματική οικογένεια. Θα σας ευγνωμονώ πάντα γι αυτό. Η αναζήτηση για τη μητέρα μου δεν έχει αποδώσει ακόμη. Δε μπόρεσα να βρω κανέναν από το χωριό μου που να την έχει δει μετά την καταστροφή. Έτσι συνεχίζω το ψάξιμο με την ελπίδα πως κατάφερε να γλιτώσει και ήρθε με τους υπόλοιπους πρόσφυγες στη βόρεια Ελλάδα. Από την άλλη ψάχνω και για μία δουλειά. Εδώ υπάρχουν δουλειές αλλά κυρίως στο λιμάνι, στο φόρτωμα και το ξεφόρτωμα των πλοίων, δουλειές δηλαδή για δυνατά αντρικά χέρια. Σκέφτομαι τις επόμενες μέρες να φύγω για την Ξάνθη, όπου ζητάνε εργάτες στα καπνά. Ποιος ξέρει, μπορεί να συναντήσω και κάποιον που να έχει δει τη μητέρα μου ή να έχει ακούσει νέα της. Πολλούς χαιρετισμούς στη θεία και τον θείο. Να τους πεις να μην ανησυχούν. Θα σας ξαναγράψω όσο πιο σύντομα μπορώ. Σε φιλώ Μαριάνθη Ξάνθη 12 Αυγούστου 1933 Αγαπημένη μου Μυρσίνη Βρίσκω λίγο χρόνο να σου γράψω τώρα, στο μεσημεριανό διάλειμμα. Την περίοδο αυτή ξέρεις και εσύ

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 πως η δουλειά είναι πολλή και ασταμάτητη. Ο καπνός μαζεύεται και πρέπει να ξεραθεί στις αποθήκες οπότε εγώ και οι άλλες εργάτριες δεν καθόμαστε στιγμή. Μετά από τόσα χρόνια έχω μάθει πια τη δουλειά. Έχω πολύ ευχάριστα νέα. Μία κοπέλα ,με την οποία γίναμε φίλες, δουλεύει σε ένα χάνι εδώ και γνώρισε έναν πρόσφυγα που ταξίδεψε με τη μητέρα μου μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Το πιστεύεις; Μετά από τόσα χρόνια, επιτέλους μαθαίνω πως η μητέρα μου τελικά γλίτωσε από την καταστροφή. Δε σου κρύβω ότι είχα αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου μετά από τόσα χρόνια μάταιης αναζήτησης όμως τώρα παίρνω και πάλι δύναμη για να συνεχίσω. Έχω κι άλλα ευχάριστα νέα. Γνώρισα κάποιον! Τον λένε Αλέξη. Είναι εργάτης στα χωράφια και μας φέρνει στην αποθήκη τα καπνά. Τον γνώρισα σε μία συγκέντρωση του συνδικάτου των καπνεργατών. Αχ να τον ακούσεις πως μιλάει! Κάθε φορά που τον ακούω, κρέμομαι από τα χείλη του. Μαζί έχουμε μιλήσει δυο τρεις φορές αλλά κάθε φορά τα χάνω. Σε λίγες μέρες θα είναι και το πανηγύρι της Παναγίας οπότε ελπίζω να τον συναντήσω εκεί. Θα ήθελα πολύ να μάθω και τα δικά σας νέα. Τι κάνουν η θεία και ο θείος; Φαντάζομαι θα πάτε στην Παναγία της Αγιάσου, όπως κάθε χρόνο. Περιμένω γράμμα σου. Σας φιλώ όλους. Με αγάπη Μαριάνθη Ξάνθη 16 Απριλίου 1936 Αγαπημένη μου Μυρσίνη Έλαβα το γράμμα σου και χαίρομαι που είστε όλοι καλά. Εδώ τα πράγματα δε πάνε τόσο καλά. Όπως σου έγραψα και στα προηγούμενα γράμματά μου οι μισθοί

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

μας μειώνονται διαρκώς, σε πολλές περιπτώσεις έχουν φτάσει ακόμη και στο μισό. Πρόσφατα είχαμε και πολλές απολύσεις. Σε όλη την Ελλάδα έχουν αρχίσει διαμαρτυρίες. Σε πολλά μέρη, οι εργαζόμενοι έχουν αρχίσει ήδη να κάνουν απεργίες. Ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη. Στα τέλη του μήνα έχει οργανωθεί εκεί και καπνεργατικό συνέδριο, μήπως και μπορέσει να υπάρξει μία μαζική λύση στα προβλήματά μας. Στην Ξάνθη υπάρχει αναβρασμός αλλά ακόμη δεν έχει γίνει κάποια οργανωμένη κίνηση. Είναι πολλοί αυτοί που φοβούνται πως μία απεργία θα μας οδηγήσει στην απόλυση μία ώρα αρχύτερα. Ο Αλέξης πιστεύει πως αν είμαστε ενωμένοι σε αυτό δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα. Οι Καπνέμποροι δε θα μπορέσουν να αντιδράσουν μπροστά σε μία μαζική απεργία και θα αναγκαστούν να ικανοποιήσουν τα αιτήματά μας. Έχει αποφασίσει να πάει, με μερικούς ακόμη συναδέλφους, στη Θεσσαλονίκη για το συνέδριο. Πιστεύει πως, όσο πιο μαζικές είναι οι διαμαρτυρίες, τόσο πιο σύντομα θα ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας. Περιμένω το επόμενο γράμμα σου. Θα σε κρατώ ενήμερη για την κατάσταση εδώ. Θέλω να δώσεις πολλά φιλιά στον θείο και τη θεία και να τους πεις πως μου λείπουν. Με αγάπη Μαριάνθη Ξάνθη 7 Μαίου 1936 Αγαπημένη μου Μυρσίνη Κοντεύω να πεθάνω από την αγωνία μου. Τις τελευταίες πέντε μέρες δεν έχω καταφέρει να μάθω

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 καθόλου νέα από τον Αλέξη. Έχει συνολικά εννιά μέρες που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη αλλά τις τελευταίες μέρες ανησυχώ πραγματικά. Από τις 29 Απριλίου που αποφασίστηκε η απεργία τα πράγματα έχουν αγριέψει. Κάποιοι συνάδελφοι του Αλέξη που γύρισαν στην Ξάνθη μου είπαν πως η αστυνομία έχει αρχίσει να γίνεται πολύ βίαιη με τους απεργούς και τους διαδηλωτές. Εχτές μάλιστα η έφιππη αστυνομία άνοιξε πυρ εναντίον μίας ομάδας απεργών. Ανησυχώ πάρα πολύ και φοβάμαι. Δε έχω κανέναν για να μοιραστώ τους φόβους μου, γι’ αυτό γράφω σε σένα. Είσαι η μόνη που μπορεί να με καταλάβει. Σε φιλώ Μαριάνθη

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Βίκτωρ Κατζηβαρινός

Κατά τον διωγμό στη Σμύρνη ο Βίκτωρας Κατζιβαρινός και η οικογένειά του καλέστηκαν να εγκαταλείψουν όλα τα υπάρχοντα και την περιουσία τους και να φύγουν για την Ελλάδα. Τα γυναικόπαιδα έφευγαν με άλλο καράβι και οι άνδρες μεταφερόταν αλλού ώστε να προσφέρουν εργασία. Είχε περάσει η εποχή της Τουρκοκρατίας στην Ξάνθη και είχε αρχίσει η άνθιση του καπνεμπορίου την δεκαετία του ’20. Η Ξάνθη χρειάζονταν εργάτες και ο ήρωάς μας μεταφέρθηκε εκεί, υπό την επίβλεψη του μεγάλου εργοδότη

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Βίκτωρ Κατζηβαρινός (6/6/1956-άγνωστο) Τόπος Γέννησης: Σμύρνη Τόπος Κατοικίας: Ξάνθη Όνομα Πατρός: Δημοσθένης Όνομα Μητρός: Ευαγγελία Επάγγελμα: εργάτης Θρήσκευμα: Χριστιανός Ορθόδοξος Οικ. Κατάσταση: Άγαμος Χρώμα Ματιών: Καστανοπράσινο Χρώμα Μαλλιών: Μελαχρινός Ύψος: 1,85 μ Χαρακτηριστικά: Επίμονος, εργατικός, ηθικός, αποφασιστικός, Victor Katzivarinos (6/6/1956-unkown) Birthplace: Smyrna Place of residence: Xanthi Father’s name: Dimosthenis Mother’s name: Evangellia Occupation: Worker Religion: Christian Orthodox Marital status: unmarried Eye colour: Green Brown Hair colour: Brunet Height: 1,85 m Characteristics: persistent, hardworking, moral, determined.

Γρηγόριου Βέκιου. …… Η Ξάνθη ήταν ανδροκρατούμενη οπότε κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν φτωχά όμορφα κορίτσια ανοίγοντας τα χάνια. Η ιστορία έφερε τηνμικρότερη αδερφή του Βίκτωρα σε ένα από τα χάνια της Ξάνθης… Αυτό των αρχιμαφιόζων αδερφών Bugs. Ο αγνοών Βίκτωρ θέλοντας να ξεσκάσει από την καθημερινότητα της εργασίας του, νέος και γεμάτος ορμές καθώς ήταν, μετέβει με συνάδελφους εργάτες στην παλιά πόλη.. Μετά από ώρες γεμάτες ποτό και γλέντι τα παλικάρια μπήκαν σε ένα από αυτά τα κακόφημα σπίτια… Ήταν μεγάλο με εσωτερική αυλή. Εκεί τους υποδέχθηκαν κοπέλες .. Ήταν το ποτό; έβλεπε καλά; δεν μπορεί.. Ο Βίκτωρ έβλεπε την αδερφή του να χορεύει καταπιεσμένα… Υπό την επήρεια του αλκοόλ, γεμάτος νεύρα άρχισε να φωνάζει και να ωρύεται. Έσπρωχνε ότι έβρισκε πλάι του γκρεμίζοντας πράγματα.. Δύο άντρες, με μαύρες κουκούλες έρχονταν κατά πάνω του. Τον ξυλοκόπησαν…. Τον χτύπησαν πολύ… ……………… Οι μαφιόζοι τον πέταξαν σε ένα σκοτεινό υπόγειο… Μια ζάλη επικρατεί μαζί με έντονο πόνο στο κεφάλι.. Αρχίζουν να του έρχονται εικόνες… Μία κυρία να διαβάζει ένα παράξενο βιβλίο με υδράργυρο και αλάτι, δράκους και βασιλιάδες΄ Το μόνο που είχε σαν εικόνα ήταν αυτό το βιβλίο, με το παλιό πορτρέτο και μια φωτογραφία΄ _πουλιά με κόκκινα φτερά. Περνάει μέσα από πόλεις και χωριά, από λιμάνια και

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 βουνά Άλλαξαν χρώματα πολλά Χειμώνες και καλοκαίρια, νερά και ξαστεριές. Μυρωδιές Ανατολίτικες και γεύσεις καυτερές! Ακούει…. Στάσου, κλαρίνο, ντέφι, σαντούρι Μα τι γίνεται; Που βρίσκεται; Μέσα σε ένα ανοιγόκλεισμα των ματιών συνέβησαν όλα αυτά; Μεγαλώνει.. Κατηφόρι ανηφόρι, βλέπει κόκκινα φτερά! Είναι πλοία στο λιμάνι σαν μεγάλα αρπακτικά τον άρπαξαν από την πόλη… Το σούρουπο έπεσε και τα κόκκινα πουλιά πέταξαν και τα βλέφαρα έκλεισαν… Άνοιξε τα μάτια του σε μια άλλη πολιτεία, βλέπει ανθρώπους, βλέπει εργάτες, βλέπει «μεγάλους» να συνάπτουν συμφωνίες.. Θυμάται χωράφια και εκτάσεις.. εργαλεία και ιδρώτα.. Μία κοπέλα… Μία κοπέλα χορεύει… Σε λίγο, ο Βίκτωρας θυμάται. Είναι αποφασισμένος να βγει από κει μέσα και να σώσει την αδερφή του.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΖΑΦΕΡΗΣ Ιερέας Ξάνθης Ιωακείμ, Ξάνθη 1943. Ολόκληρη η χώρα βρίσκεται κάτω από τη γερμανική κατοχή. Ο ελληνικός πληθυσμός ταλαιπωρείται όλα αυτά τα

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Ιερέας Ιωακείμ (21/6/1986-σήμερα) Τόπος Γέννησης: Ξάνθη Τόπος Κατοικίας: Ξάνθη Όνομα Πατρός: άγνωστο Όνομα Μητρός: άγνωστο Επάγγελμα: Αρχιερέας Θρήσκευμα: Χριστιανός Ορθόδοξος Οικ. Κατάσταση: Άγαμος Χρώμα Ματιών: Γαλαζοπράσινο Χρώμα Μαλλιών: Άσπρα Ύψος: 1,88 μ Χαρακτηριστικά: Δυναμικός, μοναχικός, εύσπλαχνος. Priest Ioakeim (21/6/1986-today) Birthplace: Xanthi Place of residence: Xanthi Father’s name: unknown Mother’s name: unknown Occupation: High Priest Religion: Christian Orthodox Marital status: unmarried Eye colour: Green-blue Hair colour: White Height: 1,88 m Characteristics: Dynamic, lonely, merciful.

χρόνια από τις επιθέσεις του άξονα. Η εκκλησία εκείνη την περίοδο αγωνίζεται να περισώσει όσα περισσότερα μπορεί τόσο για την κληρονομιά του ελληνικού έθνους όσο και τους ίδιους τους πολίτες. Κάθε κτίριο της στεγάζει όλους εκείνους οι οποίοι κρύβονται αλλά και αντιστέκονται στο δυνάστη. Οι ιερείς όντας καθοδηγητές στην καθημερινή ζωή των πολιτών πριν από τον πόλεμο πλέον αγωνίζονται και καθοδηγούν μαζί με τα αδέλφια τους στον αντιστασιακό αγώνα. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και ο Μητροπολίτης Ξάνθης Ιωακείμ, ο οποίος από τα πρώτα χρόνια της κατοχής εναντιώθηκε σε κάθε κατακτητή και εντάχθηκε σε κάθε αγώνα ξεχνώντας το αξίωμα του και αγωνίστηκε για αυτά που κήρυττε πριν τον πόλεμο. Ο αγώνας του τον έκανε γνωστό σε ολόκληρη τη Θράκη και όλοι τον ήξεραν και τον αναγνώριζαν σαν τον φίλο τους που μπορούσαν κάθε στιγμή να ζητήσουν τη βοήθεια του. Άφησε την ιδιότητα του στην άκρη όταν χρειαζόταν αλλά πάντα ήξερε τι εκφράζει η παρουσία του συμμετέχοντας και εκείνος στον εθνικό αγώνα και όταν έπρεπε ήταν και πάλι Μητροπολίτης για τους πιστούς που τον χρειάζονταν. Η Θράκη ήταν υπό βουλγαρική κατοχή οι οποίοι ήθελαν να εξαφανίσουν κάθε είδους αντίσταση. Ο Μητροπολίτης που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει έναν αριθμό ατόμων οι οποίοι δρούσαν ομαδικά και εμπόδιζαν τα σχέδια των Βουλγάρων, αποτελούσαν τον πρώτο στόχο που θα έπληττε την αντίσταση στην περιοχή. Έχοντας λοιπόν ανέβει στα βουνά για να βρουν καταφύγιο από εκείνους που ήθελαν να τους δολοφονήσουν κατέβαιναν με ιδιαίτερη προσοχή στην πόλη της Ξάνθης για να μπορέσει ο ιερέας να έρθει σε επαφή με τους πιστούς και να τους δώσει

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 δύναμη για να συνεχίσουν αυτές τις δύσκολες εποχές. Οι κάτοικοι της Ξάνθης οι οποίοι προσπαθούσαν να συνεχίζουν τις ζωές τους όσο γίνεται έβρισκαν ευκαιρία για να εξομολογηθούν και να μιλήσουν με έναν άνθρωπο που μιλάει το λόγο του Θεού και αγωνίζεται για αυτούς όπως έκανε και ο Πατέρας της εκκλησίας. Του εκμυστηρευόντουσαν κάθε αμάρτημα τους αλλά και κάθε πληροφορία που θα ήταν χρήσιμη για τον αγώνα. Έτσι ο Μητροπολίτης ήξερε ανά πάσα στιγμή τι γίνεται σε κάθε σπίτι και που μπορεί να βασιστεί. Ο καιρός περνάει και οι δυνάμεις του άξονα είναι φανερό πως χάνουν έδαφος. Ο Ιωακείμ έχει επιζήσει από αρκετές δύσκολες καταστάσεις αλλά πιέζει ακόμα περισσότερο μαζί με τους άντρες του για να ελευθερωθεί η χώρα από τους κατακτητές, κάτι το οποίο όλοι έβλεπαν πως δεν αργεί. Ο Μητροπολίτης σιγά σιγά επιστρέφει στην πόλη του να ασκήσει και πάλι τα καθήκοντα του και να βοηθήσει και εκείνος στην οργάνωση της Ξάνθης και να εξασφαλίσει ξανά τη συνύπαρξη όλων αυτών των διαφορετικών εθνοτήτων και θρησκειών. Έντονο στοιχείο της περιοχής είναι η μουσουλμανική κοινότητα των Ελλήνων, μια ιδιαίτερη περίπτωση που πρέπει να διαχειριστεί διπλωματικά ο Ιωακείμ. Ο πόλεμος τελικά φτάνει στο τέλος του και αφού περάσουν κάποια δύσκολα χρόνια για την Ελλάδα συγκροτείται με αργούς ρυθμούς το ελληνικό κράτος το οποίο όμως γυρνάει την πλάτη στην περιοχή της Θράκης και έτσι όλο το βάρος παραμένει στα χέρια έχοντος εξουσία. Ο Μητροπολίτης έχοντας δείξει τον χαρακτήρα του όλα αυτά τα μαύρα χρόνια του έθνους έχει κερδίσει την στήριξη όλων των πολιτών και των αιρετών. Έτσι

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

ξεκινάει μια προσπάθεια σωστής ένταξης της Θράκης στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος και καλεί αρμόδιους διπλωμάτες και αξιωματούχους στην πόλη οι οποίοι όμως για άλλη μια φορά έρχονται με πολλές υποσχέσεις αλλά καμία θέληση υλοποίησης τους. Αυτό είναι κάτι το οποί το καταλαβαίνει ο ιερέας και προσπαθεί ακόμα πιο έντονα να δώσει στους αρμόδιους να κατανοήσουν όλα τα προβλήματα αλλά και τους κινδύνους που υπάρχουν στην περιοχή η οποία περιτριγυρίζεται από τόσες χώρες. Αναφέρεται ξεκάθαρα στους Έλληνες μουσουλμάνους και πως η Τουρκία προσπαθεί να αναπτυχθεί στην περιοχή με πρόσχημα την θρησκεία. Ο αξιωματούχος της κυβέρνησης εξηγεί πως υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες και πως υπάρχουν άλλες προτεραιότητες, κάτι που εξοργίζει τον Ιωακείμ με αποτέλεσμα να σηκωθεί και με έντονο ύφος να ζητήσει από τον επισκέπτη του να αποχωρήσει και ζητάει να σταλεί από την ελληνική κυβέρνηση κάποιος άξιος έτσι ώστε να υπάρξει συνεννόηση. Ο προβληματισμένος πλέον ιερέας γνωρίζει πως δεν θα υπάρξει βοήθεια και σκέφτεται ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις του. Αποφασίζει να καλέσει όλους τους ιερείς από κάθε θρησκεία έτσι ώστε να υπάρξουν κάποιοι νόμοι και όρια για τον καθένα. Το συμβούλιο αυτό επιτυγχάνεται και μετά από ώρες διαπραγματεύσεων, επιθέσεις και υποχωρήσεις καταλήγουν σε μία συμφωνία η οποία επιτρέπει τη συνύπαρξη κάθε θρησκείας σε ένα μοναδικό επίπεδο για τα ελληνικά δεδομένα. Πλέον ο Μητροπολίτης καθησυχασμένος επιστρέφει στην επαφή με τους πιστούς, κάτι που του είχε λείψει και θέλει να αφοσιωθεί σε αυτό καθώς τα χρόνια περνούν και θέλει να μεταφέρει τη σοφία που απέκτησε στους

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 ανθρώπους γύρω του ονειρευόμενος μια κοινωνία όπως την περιέγραψε και ο Υιός του Θεού. Οι πολίτες τον ακολουθούν σε κάθε του βήμα και τον στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις. Πολίτες κάθε κατηγορίας επικοινωνούν μαζί του, καπνέμποροι, καλλιτέχνες, συνάδελφοι ιερείς, γυναίκες της Ξάνθης είτε σύζυγοι πλουσίων, είτε ψυχοκόρες, όλοι τον θεωρούν όπως στην αρχή κομμάτι της οικογένειας τους και εκείνος όπως πάντα είναι εκεί να τους ακούσει και να τους λύσει κάθε πρόβλημα και να τους διώξει κάθε στεναχώρια. Η Ιερά Σύνοδος γνωρίζει τις προσπάθειες του και τον επισκέπτεται για να του προτείνει να γίνει μέλος της, μία κίνηση που τον τιμάει ιδιαίτερα όπως εκφράζουν τα λόγια του αλλά είναι μια θέση που θα τον απομακρύνει από την περιοχή και τους ανθρώπους που τόσο αγάπησε και αγωνίστηκε για αυτούς και έτσι δεν μπορεί παρά να απορρίψει την πρόταση.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΚΕΛΟΥΔΑΣ O Τζαρος, Ξάνθη, 1969, Η εποχή που η διάθεση των ανθρώπων έχει πάρει νέες στροφές. Μια πόλη που απαρτιζόταν από πολυπολιτισμικές συνοικίες, ελληνικών και ξένων φύλων… διοικούμενη από τον «ευγενικής» καταγωγής και πλούσιο δήμαρχο Κωνσταντίνο Βέκιο. Ένα βασίλειο ελληνιστών, διαφθοράς, ρατσισμού και περηφάνιας, όπου οι πλούσιοι

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Λεωνίδας Τζάρος (27/11/1940-23/02/1969) Τόπος Γέννησης: Ξάνθη Τόπος Κατοικίας: Ξάνθη Όνομα Πατρός: Αλέξανδρος Όνομα Μητρός: Ιωάννα Επάγγελμα: Οικονομολόγος Θρήσκευμα: Χριστιανός Ορθόδοξος Οικ. Κατάσταση: Άγαμος Χρώμα Ματιών: Καστανά Χρώμα Μαλλιών:Καστανόμαυρα Ύψος: 1,84 μ Χαρακτηριστικά: Δραστήριος, κοινωνικός, αξιόπιστος, διπλωμάτης, ανοιχτόμυαλος. Leonidas Tzaros (27/11/1940-23/02/1969) Birthplace: Xanthi Place of residence: Xanthi Father’s name: Alexander Mother’s name: Joanna Occupation: Economist Religion: Christian Orthodox Marital status: unmarried Eye colour: Brown Hair colour: Brown - Black Height: 1,84 m Characteristics: Vivid, social, thrustworthy, diplomatic, openminded.

Έλληνες ήταν οι αφέντες-εργοδότες που ξενοκοιτούσαν εσώκλειστες υπηρέτριες ενώ οι αλλοδαποί χρησίμευαν μόνο για εργατικά χέρια, αλλιώς εξορίζονταν στα γειτονικά χωριά. Εκείνη τη χρονιά, ένα τραγικό γεγονός άλλαξε όλη τη ζωή της πόλης. Η περηφάνια της, το Καρναβάλι της Ξάνθης, άλλαξε οριστικά. Και τότε έγινε η αρχή, ώστε η πόλη μετά από χρόνια να ονομάζεται… «η πόλη των χρωμάτων». Μέσα στην πόλη, στη συνοικία Σαμακώβ, πάνω σε μια κοντή εξέδρα στο κοίλωμα του ποταμού Κόσυνθου που τη διαχωρίζει από την υπόλοιπη πόλη, κείτεται ολομόναχο το περιφρονημένο καμένο σώμα μου. Ένα απαλό κρύο ανοιξιάτικο ρυάκι δροσίζει το καψαλισμένο δέρμα μου καθώς οι πρώτες αχτίδες ήλιου φωτίζουν τον ορίζοντα. Το καμπαναριό της μητρόπολης, αν και μακριά σημαίνει τις πρώτες πρωινές ώρες της Καθαράς Δευτέρας. ………………………………………………………………………………… … Ονομάζομαι «Λεωνίδας Τζάρος». Γεννήθηκα στην Ξάνθη το 1940, περνώντας ξώφαλτσα των ελληνογερμανικό πόλεμο σε νεογνική ηλικία. Είχα την ευτυχία να μεγαλώσω και με τους δύο γονείς μου, σε μια οικογένεια που δεν ήμασταν ούτε πλούσιοι, ούτε φτωχοί. Ο πατέρας μου, ήρωας της επανάστασης, φρόντισε, να μου μάθει ότι η διαφορετικότητα της εθνικότητας και θρησκείας δεν είναι κριτήριο μίσους. Τα έθνη καμιά φορά πολεμούν επειδή τους αναγκάζουν οι διοικούντες. Η Ξάνθη, όμως, όπως και όλη η Ελλάδα, ήταν ακόμη πληγωμένη από τις

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 προσπάθειες των εισβολέων να καταλάβουν τη χώρα και για δυο δεκαετίες η ελληνική παράδοση ήταν εμποτισμένη με ελληνιστική περηφάνια και μίσος προς τους αλλοδαπούς. Γι’ αυτό και το δημαρχείο διοργάνωνε συχνά εκδηλώσεις και γλέντια για να τονωθεί η ελληνική ταυτότητα των απελευθερωμένων κατοίκων. Ως τότε, η διάσημη γιορτή της Αποκριάς της Ξάνθης, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από τις υπόλοιπες αντίστοιχες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Το παραδοσιακό στοιχείο ήταν εξίσου επιδεικτικά έντονο, εκφρασμένο τόσο με τοπικά θρακιώτικα έθιμα όσο και με χορευτικές εκδηλώσεις και γλέντια, πλαισιωμένα από τον εύθυμο τσιριχτό ήχο της πίπιζας και τον βαθύ περήφανο χτύπο του νταουλιού. Μαθήτευσα στο δημοτικό και το Γυμνάσιο για δώδεκα χρόνια και ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στη σχολή οικονομικών και πολιτικών επιστημών της Θεσσαλονίκης. Επέστρεψα στην Ξάνθη με το πτυχίο μου, ανανεωμένος και έτοιμος να πιάσω δουλειά, ωστόσο ανακαλύπτοντας ότι οι γονείς μου δεν ζούσαν πια. Εκείνη την περίοδο, δήμαρχος της πόλης ήταν ο προαναφερθέντας Κωνσταντίνος Βέκιος, φίλος και εργοδότης του πατέρα μου, ένας πλούσιος παντρεμένος και άτεκνος γυναικάς, με πονηρό μυαλό. Με γνώριζε από μικρό και με εμπιστευόταν και επειδή θεωρούσε ότι είχε χρέος απέναντι στο πρόσωπο του πατέρα μου, με φιλοξένησε στο αρχοντικό του και μου προσέφερε γραφείο και δουλειά στο δημαρχείο. Δούλεψα πιστά στο πλάι του για 7 χρόνια. Μου έδειχνε πολύ μεγάλη εκτίμηση, σε σημείο που έφτασε να πει ότι είμαι ο γιός που δεν είχε ποτέ. Εγώ ήμουν πολύ μετρημένος απέναντί του. Διέθετα και εξέφραζα τον βαθύ σεβασμό μου προς τον ευεργέτη

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

μου, αντιπαθώντας τόν κατά καιρούς για την εξαπάτηση της κυρίας του και για τις απόψεις του για τους αλλοδαπούς που εγκαθίσταντο στην πόλη. Το τελευταίο, μάλιστα ήταν αιτία συχνών καβγάδων στο δημαρχείο. Οι γνώμες του, αγοραίες και παθιασμένες κατά των διαφορετικών εθνικοτήτων, επηρέαζαν πολλές αποφάσεις του σώματος, από απλές εκδηλώσεις μέχρι και θεσμούς, δημιουργώντας τελικά μια συλλογική αντιμετώπιση και από τους ίδιους τους κατοίκους προς τις μειονότητες. Η περιφρόνηση και ο εξευτελισμός τούς ανάγκαζε να ντρέπονται να κυκλοφορούν, σε σημείο να θεωρούνται υπόκοσμοι και καταχθόνια υποκείμενα. Έξω από το δημαρχείο, η αγάπη που δεχόμουν από τον κόσμο ήταν ανεκτίμητη. Απολάμβανα να μιλάω σε ξένους και γνωστούς, να τους ρωτάω για τις επιτυχίες τους, τις απογοητεύσεις τους, σφυγμομετρώντας, παράλληλα με το αγνό ενδιαφέρον μου, τα θέλω και τις ανάγκες τους για να προτείνω βελτιώσεις στη διοίκηση. Αγαπούσα τους συγκατοίκους μου και φαινόταν ότι με αγαπούν κι αυτοί. Δεν ξεχώριζα ηλικίες, φύλα, εθνικότητες, θρησκείες ή καταγωγές. Όλοι είχαν να μου δώσουν κάτι και είχε νόημα να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Κατά τον έβδομο χρόνο θητείας μου στο δημαρχείο, ένιωσα ότι αυτή εικοσαετής ελληνική παραδοσιακή ταυτότητα των εκδηλώσεων της πόλης καταντούσε μονότονη και για τους ίδιους τους κατοίκους. Η διασκέδαση στην πόλη ήθελε ανανέωση. Αποφάσισα, λοιπόν, εκείνο τον Σεπτέμβρη του 1969 ότι θα προτείνω κάτι καινούριο, κάτι μοντέρνο, κάτι διαφορετικό για την ετήσια γιορτή της Αποκριάς. Έψαχνα για μήνες, μα δεν έβρισκα τίποτε της

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 προκοπής και φοβόμουν ότι θα μείνω με την όρεξη. Μια χειμωνιάτικη μέρα του Γενάρη, στο δημαρχείο ήρθε ένα πακέτο απευθείας για το δήμαρχο. Αυτός με το που το άνοιξε, χλώμιασε στη θέα του περιεχομένου. Έβγαλε από το εσωτερικό του πακέτου μία ασπρόμαυρη γύψινη μάσκα και αφού την περιεργάστηκε με εκνευρισμό, την πέταξε στο πάτωμα και έφυγε χτυπώντας την πόρτα πίσω του και αφήνοντας ένα σωρό από γύψινα θρύψαλα στο πάτωμα. Εγώ, εμβρόντητος από το ξαφνικό ξέσπασμα του δημάρχου μάζεψα γρήγορα τα κομμάτια σε ένα μικρό φαράσι. Είχα εντυπωσιαστεί από τη λεπτοδουλειά αυτού του κατασκευάσματος και δεν μπορούσα να αντιληφθώ πώς κάτι τόσο ενδιαφέρον, προξένησε τέτοια οργή. Από τους γύρω εργαζόμενους απέσπασα την πληροφορία ότι το δέμα ήρθε από ένα γειτονικό χωριό που κατοικούσαν Πομάκοι. Προς στιγμήν διχάστηκα στο να κρατήσω τα κομμάτια ή να τα πετάξω. Το σίγουρο ήταν ότι έπρεπε να τα εξαφανίσω. Τελικά, τα έκρυψα στον χαρτοφύλακά μου με σκοπό να τα περιεργαστώ με την ησυχία μου. Το ίδιο βράδυ ανακοίνωσα στον ευεργέτη μου ότι ήθελα να μείνω στο παλιό μου σπίτι, το πατρικό. Κάθισα στο παλιό τραπέζι της κουζίνας και κόλλησα ένα-ένα τα κομμάτια της μάσκας όσο πιο καλά μπορούσα. Αν και δύσμορφη λόγω απωλειών και ρωγμών, το αποτέλεσμα με γοήτευσε. Πέρασα όλο το βράδυ μου ψάχνοντας και διαβάζοντας για τη χρήση της μάσκας στην ιστορία, από τα προσωπεία του δράματος των αρχαίων χρόνων μέχρι και το ξέσπασμα της πανώλης του 1338. Το ξημέρωμα με βρήκε αποκοιμισμένο στην πολυθρόνα του πατέρα μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη σήκωσα το τηλέφωνο και κάλεσα το δήμαρχο, δηλώνοντας

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

ασθενής και ζητώντας αναρρωτική άδεια. Κάλεσα ένα ταξί και ζήτησα να με αφήσει στο χωριό από το οποίο ήρθε το δέμα της προηγούμενης μέρας. Ο οδηγός δεν μπήκε μέσα στο χωριό παρά με άφησε σε ένα μέρος λίγο πιο έξω και εξαφανίστηκε ταχύτατα. Ακολούθησα το ένστικτό μου και προχώρησα προς την καρδιά του χωριού. Το θέαμα που αντίκρισα μισό χιλιόμετρο μετά με άφησε άφωνο. Μουσουλμάνοι μικροπωλητές πίσω από πάγκους γεμάτους με εμπορεύματα που στεγάζωνταν κάτω από πάνινες τέντες, διαλαλούσαν σε τουρκική και ελληνική γλώσσα προσκαλώντας τους άφθονους περαστικούς αγοραστές, κατά μήκος ενός μακρόστενου δρόμου. Το τέλος της ροής του κόσμου και των τεντών δεν φαινόταν στον κοντινό ορίζοντα. Οι μικροπωλητές με απίστευτα καλή διάθεση και ευχάριστο χιούμορ συνομιλούσαν με τους πελάτες τους και προωθούσαν κάθε λογής προϊόντα, από ψαρικά και λαχανικά, μέχρι παπούτσια, ρούχα και κοσμήματα. Όλη αυτή η προχειρότητα και η διάθεση εξέπεμπε μια πρωτόγνωρη δυναμική για μένα και καθώς προχωρούσα κατά μήκος αυτού του συναλλαγματικού πανηγυριού το μάτι μου εντόπισε έναν μοναχικό πάγκο, όπου οι περαστικοί τον προσπερνούσαν χαζεύοντας μόνο λίγο, τον σωρό από εκτιθέμενες μάσκες. Πίσω από τον πάγκο, καθόταν ένας νεαρός κοντά στην ηλικία μου, ήσυχος και χαμογελαστός, καθαρίζοντας ταυτόχρονα στα χέρια του μία μάσκα ολόιδια με αυτήν που φύλαξα στο πατρικό μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη, πλησίασα και χάζεψα το υλικό του. Η δουλειά του ήταν καταπληκτική. Του συστήθηκα αμέσως. Δε δίστασε να μου πει ότι το όνομά του ήταν Μουσταφά Τζιχάν. Ο ενθουσιασμός μου για την πρωτόγνωρη σε μένα κουλτούρα των Πομάκων ήταν

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 αχαλιναγώγητος και αυτός, αν και αρκετά παραξενεμένος, απαντούσε σε όλες μου τις ερωτήσεις. Κάναμε πολύ καλή παρέα για πολλές ώρες, ώσπου με κάλεσε για φαγητό στο σπίτι τους. Εγώ θέλοντας να ανακαλύψω κάθε μικρή λεπτομέρεια για τον πολιτισμό που ανοίχτηκε τόσο ξαφνικά μπροστά μου, ενώ τόσα χρόνια ήταν πνιγμένος κάτω από άδικες και αβάσιμες κατάρες, δέχτηκα την πρόταση του νέου μου φίλου και επισκέφτηκα το φτωχικό του. Η μητέρα του ήταν μια αξιαγάπητη ηλικιωμένη γυναίκα, ανατολίτισσα, ενώ μετά από αρκετή αρνητικότητα από την ίδια έμαθα ότι ο πατέρας της οικογένειας, που ήταν Έλληνας, τους παράτησε και έτσι ο μικρός διάλεξε να έχει το επίθετο της μητέρας του. Η δεξιοτεχνία του σε κατασκευές και μικροαντικείμενα ήταν αξιοθαύμαστη και γι’ αυτό και καταπιάνεται συνέχεια με διάφορα εποχιακά είδη που τα πουλάει στο παζάρι με μεγάλη επιτυχία. Μέσα σε όλες τις ιστορικές πληροφορίες έμαθα από την ηλικιωμένη, ότι μετά από την απελευθέρωση της Ξάνθης από τους κατακτητές, το 1946, ο τότε δήμαρχος της Ξάνθης, διέταξε την εκδίωξη και την εξορία όλων των αλλοδαπών της πόλης, αναγκάζοντάς τους να εγκατασταθούν στα γειτονικά χωριά. Η είσοδος κάποιου στην πόλη θα γινόταν με αναγνώριση της ελληνική καταγωγής του από ορισμένους φύλακες. Οποιοδήποτε αλλοεθνές στοιχείο απαγορευόταν. Μία από τις οικογένειες που εκδιώχθηκαν, ήταν και αυτή του Τζιχάν. Έχοντας απολαύσει ένα υπέροχο και απλό δείπνο με αυτήν την εξαιρετική και φιλόξενη παρέα και έχοντας ρουφήξει πολλές πληροφορίες για έναν νέο και σχεδόν αφανή πολιτισμό της πόλης γύρισα στο σπίτι των γονιών μου χαμογελώντας ως τα αυτιά. Ήθελα να μάθω κι άλλα.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Ίσως τελικά, να ήταν αυτοί, το νέο στοιχείο που ήθελα να προσθέσω στη γιορτή του τριωδίου. Μία ολόκληρη εβδομάδα πέρασε με την ανυπομονησία μου να έρθει το Σαββατοκύριακο και να ξαναεπισκεφτώ τον καινούριο μου φίλο. Παράλληλα, τα βράδια, σχεδίαζα τρόπους και τεχνικές με τις οποίες θα έπειθα τον δήμαρχο για να αναβαθμιστούν οι γιορτές. Και έτσι πέρασαν οι μέρες ως το Σάββατο. Ο Τζιχάν με ξενάγησε σε όλο το χωριό και με ενημέρωσε με τις άφθονες εμπειρίες και γνώσεις του για την Πομακική καταγωγή, για τη μουσουλμανική θρησκεία, την κουλτούρα, τις συνήθειες και τα έθιμά τους. Κάτι παππούδες σε ένα καφενείο μας άκουσαν και μοιράστηκαν και τις δικές τους εμπειρίες κερνώντας που και που αλκοολούχα ποτά με κράνα. Οι επισκέψεις μου έγιναν πιο τακτικές όταν αποφάσισα πως όλοι οι γειτονικοί αυτοί λαοί έπρεπε να ενταχθούν στις γιορτές και στα πανηγύρια της πόλης. Ο Τζιχάν δέχτηκε να με βοηθήσει να το οργανώσω μιας και χρειαζόμουν και τις δικιές του γνώσεις και εμπειρίες. Παρ’ όλ’ αυτά, οι προτάσεις μου στο δημαρχείο ήταν μάταιες και οι πιο συνήθεις αντιδράσεις ήταν ο περίγελος ακολουθούμενος από οργισμένη άρνηση. Εγώ, όμως, πείσμωνα και μέσα μου θέριευε όλο και περισσότερο η ανάγκη να καταφέρω τον στόχο που έθεσα. Ώσπου, σε μια από τις συνηθισμένες επισκέψεις μου στο Πομακοχώρι, απογοητευμένος για ακόμη μία φορά που δεν είχα καταφέρει τίποτα, το μυαλό μου πήρε ανάποδες στροφές. Αφού, λοιπόν, ο δήμαρχος ήταν τόσο κάθετος στο να μην ενταχθούν και οι υπόλοιποι λαοί στις γιορτές, θα

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 τους εντάσσαμε κρυφά. Η ιδέα ήταν ότι θα επιβάλλαμε έναν κώδικα ενδυμασίας που θα απαιτούσε μία μάσκα στο πρόσωπο. Έτσι τα βασικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων θα εξαφανίζονταν και όλοι θα ήταν ίσοι, με ίσα δικαιώματα στη διασκέδαση. Και εξαιτίας, αυτού θα πουλούσε και μεγάλο εμπόρευμα ο Τζιχάν. Για να επιβάλλουμε, όμως, τον κώδικα ενδυμασίας έπρεπε να ορίσουμε ένα βασικό θέμα για τις γιορτές, πιθανότατα χιουμοριστικό και σατυρικό, όπου πάνω σε αυτό θα στηριζόταν ο κόσμος και θα συμμετείχε ευχαρίστως. Η ιδέα της θεματολογίας και του κώδικα ενδυμασίας έγινε αποδεκτή από το συμβούλιο με αρκετές επιφυλάξεις, αλλά αυτή τη φορά απέπνεα σιγουριά και αυτοπεποίθηση, οπότε με εμπιστεύτηκαν. Βγήκε ανακοίνωση στην πόλη και οι καλλιτέχνες άρχισαν να κατασκευάζουν τα άρματα, ενώ ο κόσμος έψαχνε μάσκες να αγοράσει. Εγώ με τον Τζιχάν εξηγήσαμε και στον υπόλοιπο κόσμο σε κάθε χωριό τη νέα απόφαση του δημαρχείου και ότι έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν και αυτοί στις εκδηλώσεις, φορώντας απαραιτήτως τη μάσκα. Προσφέρθηκα να γίνω ο διανομέας του Τζιχάν, ώστε να κρύψω το πρόσωπό του από τον ανυποψίαστο κόσμο και κυρίως από τον ίδιο το δήμαρχο. Αυτός, διχασμένος ανάμεσα στη χαρά του που το έργο του απέφερε χρήματα και στη λύπη που προέκυπτε από τη μάστιγα του ρατσισμού μού εκμυστηρεύτηκε την αληθινή ιστορία της οικογένειάς του: Η μητέρα του ήταν υπηρέτρια σε ένα πλούσιο αρχοντικό της Ξάνθης για πολλά χρόνια. Ο ιδιοκτήτης, κάποια βράδια, κρυφά από την γυναίκα του, κατέβαινε στα δωμάτια των υπηρετριών και τις βίαζε, έχοντας ιδιαίτερη

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

προτίμηση στην μητέρα του. Κάποια στιγμή, το λάθος έγινε και η μητέρα του συνέλαβε. Ανίκανη να διαχειριστεί το σκάνδαλο που θα προέκυπτε, το έσκασε από το σπίτι και με τη βοήθεια του μητροπολίτη, βρήκε ένα κρυφό κατάλυμα όπου και γέννησε. Όταν το ανακάλυψε η σύζυγος του ιδιοκτήτη, διέταξε να τη σκοτώσουν. Η πραγματική μητέρα του βρέθηκε νεκρή, ενώ αυτός έγινε ο θετός υιός μιας ξένης οικογένειας, στο χωριό που έμεναν ως τώρα. Ο πραγματικός του πατέρας άφησε κάποια χρήματα για το μεγάλωμα του Τζιχάν, με αντάλλαγμα να μην αποκαλύψουν ποτέ ποιοι ήταν και ποιανού παιδί υιοθέτησαν. Και έτσι, όταν έμαθε όλη την αλήθεια ο Τζιχάν, από αντίδραση, επιδόθηκε στην κατασκευή μασκών, καθώς η ζωή του ήταν ένα προσωπείο, μιας και ο πατέρας του που δεν αποδέχτηκε καν την ύπαρξή του, αποδεικνύεται κολοφώνας υποκρισίας. Η ιστορία του με άφησε άφωνο και καθώς μου έλεγχαν την ταυτότητα για την ελληνική μου καταγωγή, σκεφτόμουν τον φίλο μου που τον άφησα προσηλωμένο στο μονόγραμμα μιας χρυσής καδένας της πραγματικής του μητέρας, που της είχε χαρίσει ο ανεύθυνος πατέρας του, ο Κωνσταντίνος Βέκιος. Όλα έμοιαζαν να πηγαίνουν σύμφωνα με το σχέδιο. Ο κόσμος αγόραζε σωρηδόν τις μάσκες και ο Τζιχάν δούλευε σκληρά αλλά με χαρά. Ο κόσμος χαιρόταν πολύ όταν με έβλεπε γιατί του άρεζε το νέο μυστηριώδες στοιχείο των μασκών που άλλαζε κατά πολύ τον παλμό της Απόκριας. Ήμουν αναγνωρίσιμος πλέον σε όλη την πόλη και στα γύρω χωριά. Με χαιρετούσαν όλοι, καμιά φορά με κερνούσαν κατιτίς και όλα αυτά, ουσιαστικά γιατί πάλευα για το κάτι καινούριο. Το λάθος, όμως, έγινε ένα πρωινό, στο δημαρχείο.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 Μια Πομάκα καθαρίστρια ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που με είδε και χωρίς να σκεφτεί, της ξέφυγε μπροστά στον δήμαρχο «Πότε θα ξαναπεράσεις από το χωριό να σε δούμε…;» Τη διέκοψα με πολύ άτσαλο τρόπο, αλλά νόμιζα ότι κατάφερα να σώσω την κατάσταση. Ο δήμαρχος, αν και προς στιγμήν ταράχτηκε με το ξέσπασμα της καθαρίστριας, έκανε σαν να μη συνέβη τελικά τίποτα, για όλη την υπόλοιπη μέρα. Κι, όμως έπαιξε πολύ καλά το ρόλο του ανυποψίαστου. Το ίδιο βράδυ, πλήρωσε τρεις αστυνομικούς να συλλάβουν την καθαρίστρια. Την ανέκρινε και τη χτυπούσε για αρκετά λεπτά, ώσπου η καημένη λύγισε και του αποκάλυψε τη δική της γνώση πάνω στο θέμα των γιορτών. Το επόμενο βράδυ, παραμονή τριωδίου, επισκέφτηκα ξανά το χωριό και τον Τζιχάν για να παραλάβω τις τελευταίες νέες παρτίδες μασκών. Όμως, ο δήμαρχος είχε κινητοποιήσει την αστυνομία και με το που μπήκα στο χωριό με συνέλαβαν για δολοπλοκία, διαφθορά της δημοκρατίας, εξαπάτηση του σώματος της δημαρχίας και παράνομη διακίνηση εμπορεύματος. Το μίσος του για τα άλλα έθνη είχε ξεπεράσει την αγάπη και την εμπιστοσύνη που έτρεφε τόσα χρόνια για μένα και με κατηγορούσε για πράγματα που δεν έχω κάνει. Με φυλάκισε στο τμήμα μέχρι την Κυριακή της Απόκρεω. Έχοντας ανακοινώσει στον κόσμο το «έγκλημά» μου με αγοραίες και παθιασμένες εκφράσεις, με έντυσε με χρωματιστά ρούχα και με έβαψε στο πρόσωπο άτεχνα σαν μάσκα, κοροϊδεύοντας την ιδέα μου. Με έδεσε στο πρώτο άρμα που άνοιγε την παρέλαση και με γύρισε σε όλη την πόλη φωνάζοντας σε ένα μεγάφωνο: «Ορίστε, ο βασιλιάς των Καρναβαλιών! Χαιρετίστε τον βασιλιά-Καρνάβαλο.»

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Εγώ ήμουν ανήμπορος να αντιδράσω στην ταπείνωσή μου. Δεχόμουν το βασανιστήριό μου από τον ίδιο μου τον ευεργέτη που με ανέδειξε. Κάποιοι αστυνομικοί μου πέταξαν εφημερίδες στο πρόσωπο, άλλοι μπουκάλια με μπύρες, κάποιοι μου πέταξαν τις ίδιες τους τις μάσκες που τις αγόρασαν από εμένα και όλα αυτά συνοδεύονταν από σποραδικά δυνατά γιουχαϊσματα. Η διαδρομή σταμάτησε μετά το γεφύρι, στη συνοικία Σαμακώβ, όπου μάζευαν οι ντόπιοι σωρούς από ρούχα που ήταν γεμάτα ψύλλους για να τα κάψουν. Ήταν ένα έθιμο που το έφεραν από την πόλη Σαμακώβ, όταν μετακόμισαν στην Ξάνθη. Τα ρούχα αυτή τη φορά ήταν όλα μαζεμένα πάνω σε μια κοντή εξέδρα στο κοίλωμα του ποταμού Κόσυνθου που τη διαχωρίζει από την υπόλοιπη πόλη. Ο δήμαρχος διέταξε μερικούς αστυνομικούς οι οποίοι κατέβασαν το αλυσοδεμένο σώμα μου ως την εξέδρα και με έδεσαν σε ένα όρθιο στύλο βιδωμένο πάνω της, πλάι στα ρούχα. Η ατμόσφαιρα γύρω απέπνεε μυρωδιά βενζίνης. Οι ψύλλοι δεν χρειάστηκαν πολύ ώρα για να αντιληφθούν το σφυγμό του ζεστού μου αίματος και σιγά-σιγά αισθάνθηκα τις πρώτες επιθέσεις. Ο δήμαρχος συγκέντρωσε τον κόσμο γύρω στο πάρκο και τυφλωμένος από το μίσος του, δεν πρόσεξε αυτό που παρατήρησε ο ημι-λιπόθυμος εαυτός μου. Στον συγκεντρωμένο κόσμο είχαν εισβάλλει και Πομάκοι και Έλληνες φίλοι μου, άνθρωποι που τους έβλεπα κάθε μέρα, με χαιρετούσαν και με κερνούσαν. Πόσο μηδιαφορετικοί φαίνονταν όλοι από εδώ. Φαινόντουσαν όλοι τόσο διστακτικοί, σαν να ήξεραν την υπερβολή της κατάστασης αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Αυτός άρχισε να αγορεύει με τέτοιο οργισμένο συναίσθημα για

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 την φρικτή και άνανδρη προδοσία μου προς την ελληνική ταυτότητα για την οποία πολέμησαν και χάθηκαν Έλληνες για να την διατηρήσουν, για την ανέντιμη εξαπάτηση του αξιοκρατικού και αδιάφθορου δημοκρατικού σώματος του δημαρχείου και πως είμαι η ντροπή του δημάρχου που τόσα χρόνια με είχε σύμβουλο και ντροπή για τον πατέρα μου τον αγωνιστή της πατρίδας. Ότι είμαι ένα παράσιτο της κοινωνίας που ρουφάει το αίμα της Ελλάδας και παράσιτα σαν εμένα πρέπει να καίγονται μαζί με τους όμοιούς του. Στράφηκε σε μένα και ρώτησε αν είχα κάτι να πω για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Εγώ με τη λιγοστή δύναμη που μου απέμεινε φώναξα δυνατά «ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ! ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ! ΚΟΙΤΑΧΤΕΙΤΕ!». Πράγματι, ο κόσμος αντιλαμβανόταν τα λόγια μου και καθώς υποστήριζα την ισότητα και την ομοιότητα των λαών μας και ενώ ακόμα και ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Βέκιος λύγιζε στη δύναμη της πίστης μου, κανείς δεν πρόσεξε το ύπουλο χέρι που έβαλε φωτιά στο βενζινόλουστο σωρό με ρούχα. Η βενζίνη εξάπλωσε ταχύτατα τις φλόγες σε όλη την εξέδρα. Μέσα από τον κόσμο ακούστηκαν κραυγές και τσιρίδες. Κάποιοι φώναξαν «έλεος», άλλοι «κάποιος ας τον σώσει»… Αλλά κανείς δεν μπορούσε να με σώσει από τα δεσμά μου χωρίς να καεί και ο ίδιος… Οι φλόγες ήταν τόσο δυνατές, χάρη στα ρούχα που καίγονταν, που η διάσωσή μου ήταν ανέφικτη… Σύντομα ο καπνός παρέλυσε το μυαλό μου και δεν αισθανόμουν πόνο. Ήταν θέμα χρόνου μέχρι να ξεψυχήσω. Τα χρώματα θόλωσαν, οι ήχοι χάθηκαν, το μαύρο τύλιξε τα πάντα… ………………………………………………………………………………… …

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Μέσα στην πόλη, στη συνοικία Σαμακώβ, πάνω σε μια κοντή εξέδρα στο κοίλωμα του ποταμού Κόσυνθου που τη διαχωρίζει από την υπόλοιπη πόλη, κείτεται ολομόναχο το περιφρονημένο καμένο σώμα μου.. «Ορίστε, ο βασιλιάς των Καρναβαλιών! Χαιρετίστε τον βασιλιά-Καρνάβαλο.» Ένα απαλό κρύο ανοιξιάτικο ρυάκι δροσίζει το καψαλισμένο δέρμα μου. «ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ! ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ! Το καμπαναριό της μητρόπολης, αν και μακριά σημαίνει τις πρώτες πρωινές ώρες της Καθαράς Δευτέρας… Ακόμα και ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Βέκιος λύγιζε στη δύναμη της πίστης μου… …καθώς οι πρώτες αχτίδες ήλιου φωτίζουν τον ορίζοντα. Ζω…? Κωνσταντίνος Βέκιος, ο εθνικιστής δήμαρχος Γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια στην Ξάνθη το 1902. Ο πατέρας του, ο Γρηγόριος Βέκιος, ήταν πλούσιος εισοδηματίας αρκετών εμπορικών καταστημάτων της τότε πόλης και έτσι δεν τους έλειπε τίποτα από το σπίτι. Μεγάλωσε με πάμπολλες ανέσεις, πλαισιωμένες από την εθνικιστική νουθεσία του πατέρα του. Όταν οι διάφοροι πληθυσμοί άρχισαν να εγκαθίστανται από το ‘22 και μετά στην πόλη της Ξάνθης, ο Κωνσταντίνος ήταν ακόμα μικρό παιδί και δεν ξεχώριζε τη διαφορετικότητα των άλλων εθνών. Έπαιζε ανενόχλητος

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 με όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως εθνικότητας. Ο πατέρας του, όμως, όταν παρατήρησε την ανοιχτή του συμπεριφορά, τον περιμάζεψε, τον χτύπησε και τον μάλωσε αυστηρά. Από τότε, φρόντιζε να του επισημαίνει καθημερινά την ελληνική του ταυτότητα και τη διαφορετικότητα των υπολοίπων. Και ο Κωνσταντίνος μεγάλωνε ακούγοντας για τις κακές συνήθειες των ξένων και τα προσβλητικά τους έθιμα, για το παράνομο παζάρεμα προϊόντων στους δρόμους και την πλήξη των τοπικών εμπόρων από τα “ξεπουλήματα του δρόμου”. Στα 24 του, έγινε το πρώτο συνοικέσιο. Η κοπέλα ονομαζόταν Αθανασία. Ήταν μια εντυπωσιακή γυναίκα, ευγενικής καταγωγής, με σγουρό κατάμαυρο μαλλί και μαβιά μάτια, τα οποία έλαμπαν από σπιρτάδα και γεμάτα νόημα, τον διαπερνούσαν σαν ακτίνες χ, κάθε φορά που τον κοιτούσε. Αυτός, όμως, ήταν κρυφά ερωτευμένος με μια άλλη κοπέλα, την καστανόξανθη Αντριάννα, την παλιά του συμμαθήτρια. Δεν ήταν πλούσια, αλλά δεν τον ένοιαζε. Είχε καλή ψυχή και ήταν όμορφη… πολύ όμορφη. Μπορεί να αδιαφορούσε για εκείνον, όμως, αυτός θα προσπαθούσε και θα την κέρδιζε. Και έτσι, η απόφαση του Κωνσταντίνου για το συνοικέσιο εκκρεμούσε, αφημένο στην τύχη των αποτυχημένων εγχειρημάτων του να εξομολογηθεί τον έρωτά του στην αληθινή του αγάπη. Ώσπου μια μέρα, μετά από έξι μήνες δισταγμού, έχοντας αγοράσει ένα ακριβό ραδιόφωνο για δώρο και έτοιμος να την πολιορκήσει, την είδε να ερωτοτροπεί με έναν νεαρό Πομάκο. Η ραγισμένη του καρδιά τον οδήγησε σπίτι του όπου ανακοίνωσε στους γονείς του ότι δέχεται τελικά την Αθανασία για γυναίκα του. Παντρεύτηκαν και

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Κωνσταντίνος Βέκιος (04/03/1902-05/11/1969) Τόπος Γέννησης: Ξάνθη Τόπος Κατοικίας: Ξάνθη Όνομα Πατρός: Γρηγόριος Όνομα Μητρός: Ευτέρπη Επάγγελμα: Εισοδηματίας, Δήμαρχος Θρήσκευμα: Χριστιανός Ορθόδοξος Οικ. Κατάσταση: Νυμφευμένος Χρώμα Ματιών: Μαύρο Χρώμα Μαλλιών: Ψαρά Ύψος: 1,76 Χαρακτηριστικά: εθνικιστής, στενόμυαλος, οξύθυμος, σκληρός, γυναικάς, απληστος, πονηρός, κρυψίνους, εγωιστής. Konstantinos Vekios (04/03/1902-05/11/1969) Birthplace: Xathni Place of residence: Xathni Father’s name: Gregory Mother’s name: Eyterpi Occupation: rentier, mayor Religion: Christian Orthodox Marital status: Married Eye colour: Black Hair colour: Gray Height: 1,76 m Characteristics: Nationalist, narrow- minded, irascible, callous, cunning, slinky, womaniser, greedy, selfish.

έφτιαξαν το σπίτι τους. Όσο περνούσαν οι μέρες, η Αθανασία, πλέον “κυρία Βέκιου” έδειχνε τον πραγματικό εαυτό της, τις υλιστικές ανάγκες της και τις ναρκισσιστικές της αντιλήψεις. Η κακομαθημένη της πλευρά την είχε κατακλύσει, πράγμα στο οποίο βοηθούσε η κερδοφόρα εργασία των Βέκιων, η οποία ωστόσο απειλούνταν από τις μικροεπιχειρήσεις και από τα παζάρια των δρόμων. Δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά. Αυτή έριχνε το φταίξιμο στον Κωνσταντίνο με σκληρό και υποτιμητικό τρόπο. Αυτός, αηδιασμένος από τη ζωή που δέχτηκε να κάνει, έβγαινε με την αντροπαρέα του και έπιναν, μεθούσαν και ξενοκοιμόντουσαν. Καμιά φορά, συναντούσε τυχαία την παλιά του αγάπη και το παγωμένο μαχαίρι της ζήλιας, του θύμιζε την αποτυχημένη του ζωή και τον γέμιζε θυμό και αηδία. Και ο μόνος που μπορούσε να τον στηρίξει στις δύσκολες στιγμές των ξεσπασμάτων του ήταν ο κολλητός του φίλος, ο Αλέξανδρος Τζάρος, ένα φιλότιμο και εργατικό παλικάρι, συμμαθητής του στο σχολείο, που εκείνη την εποχή, δούλευε σε έναν έμπορο καπνού. Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος στη ζωή του που ήξερε την πραγματική ιστορία. Ο Γρηγόριος Βέκιος πέθανε πρόωρα, το 1929 από μια βαριά ασθένεια που μεταφέρθηκε από κάποιους άρρωστους αφιχθέντες μετανάστες, μεταβιβάζοντας τις περιουσίες του στον 27χρονο μονάκριβο γιο του. Η θλίψη του ήταν βαριά και ο θυμός του ανεξέλεγκτα έριξε το φταίξιμο σε όλους τους αλλοδαπούς κατοίκους της Ξάνθης. Το μίσος του θέριευε, καθώς ανακάλυπτε ότι η παράνομη αγορά που στηνόταν στους δρόμους της Ξάνθης από τα αλλοδαπά παράσιτα, είχε απήχηση και στερούσε

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 πελάτες από τους υφιστάμενους εμπόρους του. Η απειλή ήταν δυνατή και δεν μπορούσε να την παραβλέψει. Προς μεγάλη του φρίκη, ανακάλυψε ότι η γυναίκα της ζωής του με τον Πομάκο αγαπημένο της ήταν κι αυτοί μέρος αυτού του καταραμένου παζαριού, που στερούσε τη δουλειά στα καταστήματά του. Ο επερχόμενος πόλεμος ήταν η τελειωτική πινελιά στη διαμόρφωση της ρατσιστικής του ιδεολογίας και στην παγίωση της εθνικιστικής του νοοτροπίας. Το 1946 εκλέγεται δήμαρχος της Ξάνθης με μεγάλη επιτυχία και το πρώτο πράγμα που δρομολόγησε ήταν η επιδρομή της αστυνομίας στο καθιερωμένο παράνομο παζάρι της πόλης. Κατέστρεψε τα αυτοσχέδια πωλητήρια και συνέλαβε κυρίως Πομάκους μικροπωλητές. Με αφορμή αυτήν την παρανομία, κατηγορούσε τους αλλοδαπούς για αψήφιση της ελληνικής νομοθεσίας και σπίλωση της κοινωνίας της Ξάνθης, με μεγάλη πειθώ, μπροστά στο δήμο. Αποφάσισε, μετά από σκληρή χαλιναγώγηση των ορμών του από τον μητροπολίτη, να διώξει όλους τους αλλοδαπούς από την πόλη και να εγκατασταθούν στα γύρω χωριά. Η είσοδος και έξοδος κάποιου θα γινόταν με έλεγχο της ελληνικής καταγωγής του. Η ζωή του δεν βελτιώθηκε και το μίσος του δεν καταλάγιασε. Το χρήμα, ωστόσο, έρεε άφθονο. Η γυναίκα του, μεθυσμένη από υλικά αγαθά, δεν του έδινε ιδιαίτερη σημασία. Είχε μεγαλοπιαστεί και περιφερόταν στο σπίτι διατάζοντας στο υπηρετικό προσωπικό να εκτελεί τις επιθυμίες της. Ο Κωνσταντίνος, την άφηνε στην πλουσιοπάροχη ονειρική ζωή της. Είχε συμπαθήσει μια κοκκινόξανθη υπηρέτρια με πράσινα μάτια, που του θύμιζε τόσο μα τόσο πολύ την Αντριάνα. Μια βραδιά του ‘48 μία

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

κοπέλα με το όνομα Μαρία, ζήτησε να μείνει η νεαρή κοπέλα στο σπίτι και να δουλεύει ως υπηρέτρια αμισθί. Το όνομά της ήταν Σμαράγδα… Πόσο ταιριαστό όνομα με τα μάτια της. Φρόντιζε να της δείχνει την συμπάθειά του, η οποία γινόταν όλο και εκφραστικότερη όταν απουσίαζε η κυρία Βέκιου. Αισθανόταν οικεία, σαν να την ήξερε χρόνια, λόγω του χαμένου έρωτα του παρελθόντος. Διέταξε να τη μεταφέρουν από τα υπόγεια στην διπλανή κρεβατοκάμαρα. Η Αθανασία, η γυναίκα του το ίδιο βράδυ έκανε καβγά, μα ο Κωνσταντίνος την αγνόησε. Κάθε βδομάδα έκανε κι από ένα δώρο στην όμορφη Σμαράγδα, της αγόρασε και καινούριο φόρεμα, ένα ίδιο φόρεμα που φορούσε και η Αντριάνα. Της χάρισε το ραδιόφωνο που προόριζε κάποτε για την προδομένη του αγάπη. Μια άλλη μέρα της πήρε μια χρυσή καδένα με το σκαλιστό μονόγραμμά του, ένα καλλιγραφικό “Β”. Ένα βράδυ ο Κωνσταντίνος, μεθυσμένος και τυφλωμένος από έρωτα για το υποκατάστατο της Αντριάνας, μπήκε στο δωμάτιο της Σμαράγδας και την ξύπνησε. Της είπε «μη φοβάσαι δε θα σου κάνω κακό». Η σύζυγός του, ξύπνησε από έντονες φωνές. Ήταν οι σπαρακτικές φωνές ενός παιδιού, ήταν της Σμαράγδας. Μετά ακούγονταν ένα κλάμα και στη συνέχεια και πάλι υπόκωφες σπαρακτικές κραυγές. Ωστόσο, κανείς στο σπίτι δε μίλησε, κανείς δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα βοήθειας από τη Σμαράγδα, όλοι στο σπίτι ήξεραν περί τίνος πρόκειται. Αυτό γινόταν κάθε εβδομάδα, τα δώρα πύκνωναν και η Σμαράγδα υποταζόταν στις ορέξεις του Βέκιου, γιατί περί υποταγής επρόκειτο. Το λάθος δεν άργησε να γίνει και η μικρή Σμαράγδα

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 συνέλαβε, το πρώτο και μοναδικό παιδί του Κωνσταντίνου Βέκιου, του δημάρχου της Ξάνθης. Το σκάνδαλο θα ήταν τρομερό. Η ύπαρξη ενός μπάσταρδου παιδιού, αυτόματα, αποδείκνυε την στειρότητα της κυρίας Βέκιου και την εξαπάτηση του δημάρχου στο πρόσωπο της γυναίκας του, και μάλιστα με μια ξενόφερτη υπηρέτρια. Θα αμαυρωνόταν μια και καλή η καλή εικόνα του δημάρχου Κωνσταντίνου. Η Σμαράγδα δεν άντεξε. Μια βραδιά, αργά μες στη νύχτα, όταν όλοι κοιμήθηκαν, το έσκασε από το σπίτι και ζήτησε βοήθεια από το μητροπολιτικό μέγαρο. Ο μητροπολίτης τη φυγάδευσε σε ένα μέρος κοντά στην Ξάνθη, όπου κανείς δεν θα μπορούσε να την ανακαλύψει. Εκείνη έμεινε εκεί για μερικούς μήνες και γέννησε ένα υγιέστατο αγόρι. Η Αθανασία Βέκιου, όμως, δεν θα το άφηνε να περάσει έτσι, όλο αυτό. Δεν θα άφηνε αυτήν την μικρή πόρνη να αλωνίζει με το παιδί του άντρα της και κανόνισε να τη βρουν και να τη σκοτώσουν. Η παράνοιά όλων αυτών των χρόνων, την είχε κυριεύσει, αρρωσταίνοντας το μυαλό της και παραλύοντας τη λογική της. ………………………………………………………………………………… ……………….. Τελικά, η κυρία Βέκιου, πέτυχε το στόχο της και η Σμαράγδα βρέθηκε νεκρή, όμως το παιδί έλειπε. Ο μητροπολίτης, έχοντας ανακαλύψει τα υποχθόνια σχέδια της Βέκιου, έσωσε το παιδί και το άφησε στην φροντίδα μιας οικογένειας σε ένα από τα γειτονικά χωριά των εξόριστων Πομάκων, μαζί με τη χρυσή καδένα της Σμαράγδας, ώστε να μεγαλώσει κάτω από τη μύτη του πατέρα του, αγνοώντας για την πραγματική ιστορία και καταγωγή του. Η επιλογή του, βέβαια, δεν ήταν τυχαία. Φρόντισε να το δώσει στην

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

μοναδική οικογένεια που η μητέρα ήταν Ελληνίδα, για να μη χάσει εντελώς την ελληνική του ταυτότητα. Η θετή μητέρα του νεογέννητου θα ήταν η Αντριάννα, ή αλλιώς, κυρία Τζιχάν, Ο μητροπολίτης ενημέρωσε τον Βέκιο για όλα τα γεγονότα καθώς και για το που μεγαλώνει πλέον ο μπάσταρδος γιος του, αποκρύπτοντας την ταυτότητα των ανάδοχων γονέων. Ο Κωνσταντίνος διέθεσε ένα ποσό χρημάτων να προσφερθεί στην οικογένεια με αντάλλαγμα να μην αποκαλυφθεί ποτέ τίποτα για την ιστορία αυτή και να μην έρθουν ποτέ σε επαφή με τον ίδιο. “Με κάποιον τρόπο πάντα αυτά τα παράσιτα έμπλεκαν στη ζωή μου και μου έπαιρναν ό,τι πιο σημαντικό είχα στη ζωή μου. Αρρώστησαν τον αγαπημένο μου πατέρα… απείλησαν τη δουλειά και την περιουσία μου… μου πήραν τον μοναδικό και παντοτινό μου έρωτα, την Αντριάνα… και τώρα κρατούν και τον μονάκριβο γιο, το μοναδικό παιδί που ποτέ ως τώρα δεν μπόρεσα να έχω. Και τώρα… Καμιά φορά, σκέφτομαι ότι η δικιά σου τύχη μου αξίζει, καλέ μου φίλε…” Ο Κωνσταντίνος καθόταν πάνω στον τάφο του παλιού του φίλου, Αλέξανδρο Τζάρο. Λίγο πιο μακριά, ακούγονται βήματα… τα βήματα ενός νεαρού 22χρονου παλικαριού… Η σκιά του Λεωνίδα Τζάρου, που μόλις είχε μάθει για το θάνατο των γονιών του, γυρνώντας από τις σπουδές του στην Ιταλία, κατευθυνόταν προς τον τάφο, στον οποίο μιλούσε όλη αυτήν την ώρα ο Κωνσταντίνος Βέκιος, ο δήμαρχος της Ξάνθης…

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 ΑΝΤΡΕΑ ΗΡΟΔΟΤΟΥ Anthony Black, Ξανθη ΕΝΑΣ ΑΓΓΛΟΣ ΓΚΑΝΓΚΣΤΕΡ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ Ο Anthony Black , ήταν αρχηγός μιας ομάδας γκάνγκστερ. Μπλεγμένος με την μαφία, βγάζοντας αρκετά χρήματα. Παρά την ασχολία του, γίνεται αγαπητός απ’ τους Ξανθιώτες. Τους βοηθούσε σ’ ό,τι τον χρειάζονταν, κυρίως οικονομικά. Μπορούσε να πει κάποιος ότι, «ό,τι έκανε, το έκανε για καλό». Αντίθετα, μισητός στις γύρω περιοχές. Κάθε περιοχή είχε κάποιον που έκανε το κουμάντο του. Πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να τον σκοτώσουν για τα δικά τους συμφέροντα. Λιγομίλητος, ντυμένος πάντα στα μαύρα, δικαιολογώντας τα όνομα του, χωρίς να αποχωρίζεται το χρυσό του σταυρό. Το τρέμουλο στο πόδι δεν σταματά σχεδόν ποτέ. Σημάδι για όσα έχει περάσει. Γεννημένος στο Λονδίνο, όπου οι συνθήκες που ζούσε τον ανάγκασαν να μεταναστεύσει στη Ξάνθη το 1928, σε ηλικία 32 ετών. Εκεί ζούσε ο θείος του. Μετά από λίγο καιρό γνωρίζει μια πολύ ωραία γυναίκα. Την ερωτεύεται και αμέσως παντρεύονται. ………………………………………………………… Ξάνθη, 1930 Ξημερώματα, 2:00 πμ. Σταματάει έξω από την πόρτα της εισόδου ένα αυτοκίνητο. Η περιέργειά της δεν τη αφήνει να συνεχίσει το βιβλίο. Σηκώνεται από την κουνιστή καρέκλα του καθιστικού, και πλησιάζει το παράθυρο. Βλέπει δύο άντρες, με μαύρες

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Anthony Black (29/11/1896-21/03/1949) Τόπος Γέννησης: Λονδίνο Τόπος Κατοικίας: Ξάνθη Όνομα Πατρός: George Όνομα Μητρός: Stacey Johnosn Επάγγελμα: Ιδιοκτήτης Χανίου Θρήσκευμα: Χριστιανός Καθολικός Οικ. Κατάσταση: Άγαμος Χρώμα Ματιών: Μάυρα Χρώμα Μαλλιών:Μαύρα Ύψος: 1,87 μ Χαρακτηριστικά: Σοβαρός, λακωνικός, σκληροτράχηλος, υπερόπτης, έξυπνος. Anthony Black (29/11/1896-21/03/1949) Birthplace: London Place of residence: Xanthi Father’s name: George Mother’s name: Stacey Johnson Occupation: Khan’s owner Religion: Christian Catholic Marital status: unmarried Eye colour: Black Hair colour: Black Height: 1,87 m Characteristics: serious, laconic, tough, smart

κουκούλες, να ανεβαίνουν τα σκαλιά της βεράντας. Ορμάνε μέσα στο σπίτι χωρίς να της αφήσουν χρόνο για ν’ αντιδράσει. Την αρπάζει ο ένας φωνάζοντας: «Που είναι;». Ο άλλος την σημαδεύει μ’ ένα πιστόλι στο κεφάλι. «Πες μας.. που είναι; Θα σε σκοτώσω!», «Δεν ξέρω. Δεν ξέρω τίποτα!», λέει, τραυλίζοντας από φόβο. Δεν σταματά να κλαίει και παρακαλά να την αφήσουν να ζήσει. «Θα πληρώσει για ότι έκανε. Κανείς δεν τα βάζει με τους Bugs κι αυτό θα του γίνει μάθημα». Οι πυροβολισμοί ακούγονται σ’ όλη τη γειτονιά. Φώτα ανάβουν και κάτοικοι βγαίνουν στους δρόμους. Οι δύο άντρες, βιαστικά, μπαίνουν στο αμάξι και εξαφανίζονται. Η πόρτα του μπαρ ανοίγει δυνατά, τραβώντας την προσοχή όλων. Μπαίνει στο μαγαζί ο Τρελλογιάννης φωνάζοντας: «Την σκότωσαν.Κύριε Anthony , την σκότωσαν. Την σκότωσαν οι αδελφοί Bugs». 4:00 πμ. Το σταχτοδοχείο γεμάτο και το τσιγάρο σαν μια κακή συνήθεια στο στόμα. Το κερί λιώνει σιγά-σιγά στο τραπέζι. Το πιστόλι γυροφέρνει στο χέρι. Βυθίζεται στις σκέψεις. Οργή και μίσος τον κυριεύουν. Ενοχές για ότι έχει συμβεί στη γυναίκα του. Τα βάζει με τον εαυτό του, που δεν είχε λάβει τα απαραίτητα μέτρα. «Πώς δεν το σκέφτηκα; Πώς το άφησα να συμβεί αυτό;». Φοράει το παλτό του και γεμίζει το πιστόλι αποφασιστικά. Προχωράει με βήμα σταθερό, στη μέση του σκοτεινού δρόμου της πόλης. Τα σκυλιά δε σταματούν να γαβγίζουν, σαν ν’ αισθάνονται τι θα συμβεί. Φτάνει έξω ένα εγκαταλειμμένο σπίτι. Τις πληροφορίες, για το πού βρίσκονται οι Bugs, τις μαθαίνει από την ομάδα του. Στέκεται για λίγο ακίνητος με το κεφάλι ψηλά. Το τρέμουλο στο πόδι, για λίγο, σταματά . Ανάβει ένα

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 3 τσιγάρο και προχωρά προς την πίσω αυλή. Ανοίγει την πόρτα αθόρυβα και μπαίνει στη κουζίνα. Γύρω του μόνο βρωμιά. Ναρκωτικά, σφαίρες στο τραπέζι και ένας χαρτοφύλακας γεμάτος χρήματα. «Γνώριμος χαρτοφύλακας», ψιθυρίζει. Τώρα όλα, σαν κομμάτια πάζλ κολλάνε, μεταξύ τους. Σκηνές και λόγια γυρνάνε στο μυαλό του. Ήξερε ότι είχε κάνει λάθος. Ένα παλιό λάθος που ήξερε ότι κάποτε θα το πλήρωνε. Φωνές ακούγονται μέσα απ’ το δωμάτιο. Βαδίζει νωχελικά. Σταματάει και στέκεται πίσω απ’ τον τοίχο ακουμπώντας το κεφάλι του προς αυτόν. «Τα καθάρματα το γλεντάνε», σκέφτεται. Ο θυμός τον κυριεύει, κάνοντάς τον να μην σκεφτεί καθαρά την επόμενη κίνηση του. Γυρνάει. Πυροβολεί.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

Step 4 create the main story Combine stories and characters in time. Create a main story.

1922 Υακίνθη και Βίκτωρας Κατζιβαρινός μεταναστεύουν στην Ξάνθη. 1923 Ο Anthony Black κληρονομεί το χάνι και έρχεται στην Ξανθη. 1926 Ο AnthonyBlack γνωρίζεται και ερωτεύεται με την Κασσάνδρα, ο πατέρας της οποίας δεν συμφωνει με τη σχέση τους και προσπαθεί να τους χωρίσει. Ο AnthonyBlack δολοφονεί τον πατέρα της Κασσάνδρας, η οποία για να καλύψει το κίνητρο του αγαπημένου της τελικά ενδίδει και παντρεύεται με συνοικέσιο τον Κωσταντίνο Βέκιο. 1928 Η Δεσποινούλα Κουλακόγκου γεννάει το παιδί της το οποίο οι γονείς της δίνουν για υιοθεσία. 1929 Η Μαριάνθη Συριανού και ο Βίκτωρας Κατζιβαρινός πιάνουν δουλεία στον καπνέμπορα Χρήστο Καπουτζόγλου. 1933 Η Μαριάνθη Συριανού φίλη της Υακίνθης, γνωρίζει και ερωτεύεται τον Βίκτωρα Κατζιβαρινό.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 4 1936 Ο Βίκτωρας Κατζιβαρινός, συμμετέχοντας στις απεργίες της; καπνοβιομηχανίας ξυλοκοπείται από τον Anthony Black, με αποτέλεσμα να χάσει τη μνήμη του για λίγα χρόνια. Η Υακίνθη Κατζιβαρινού πιάνει δουλειά στο Χάνι του Anthony Black. 1939 Η Μέλω Μελιέ διδάσκει μάθημα μουσικής στον εννιάχρονο Θάνο Χατζόγλου και στον τετράχρονο Λάζαρο Καπουτζόγλου. 1946 Ο Κωσταντίνος Βέκιος εκλέγεται δήμαρχος της Ξάνθης. Ο γλύπτης Ιάσωνας Παυλίδης διορίζεται καθηγητής στην Εκκλησιαστική Σχολή της Ξάνθης, γνωρίζει και αναπτύσσει φιλική σχέση με τον Μητροπολίτη Ξάνθης. 1948 Η Σμαράγδα Καρυστινού πιάνει δουλεία ως παραδουλεύτρα στην οικία του Δημάρχου Κωνσταντίνου Βέκιου, ο οποίος την ξεχωρίζει κατευθείαν από το υπόλοιπο προσωπικό. Ο Βέκιος βιάζει τη Σμαράγδα με αποτέλεσμα να την αφήσει έγγυο.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Η Σμαράγδα το σκάει από το αρχοντικό και βρίσκει καταφύγιο στο Χάνι του Black, όπου και γεννάει τον Τζιχάν με τη βοήθεια της φίλης της Υακίνθης Κατζιβαρινού. 1949 Η Κατίνα Μπείκου καλεσμένη στο αρχοντικό του Δημάρχου, αποκαλύπτει στην γυναίκα του τη γέννηση του εξώγαμου παιδιού του άντρα της στο Χάνι του AnthonyBlack, από τη Σμαράγδα Καρυστινού. Η Κασσάνδρα Βέκιου ζητά από τον Anthony να δολοφονήσει τη Σμαράγδα. Ο AnthonyBlack δολοφονεί τη Σμαράγδα και την Υακίνθη Κατζιβαρινου. Ο Βίκτωρας Κατζιβαρινός συνειδητοποιώντας ότι η δολοφονημένη Υακίνθη είναι η αδερφή του, σκοτώνει τον Anthony Black. ο Μητροπολίτης σώζει το παιδί της Σμαράγδας δίνοντας το για υιοθεσία σε ένα Πομάκικο χωριό κοντά στην Ξάνθη. 1950 Οι οικογένειες Χατζόγλου και Καπουτζόγλου χαλάνε τις σχέσεις τους κατά τη διάρκεια οικογενειακού δείπνου, λόγω διαφορετικών αντιλήψεων σε σχέση με την καπνοβιομηχανία. 1962

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 4 Ο Λεωνίδας Τζάρος επιστρέφει στην Ξάνθη και πιάνει δουλειά στο δημαρχείο. Ο γλύπτης Ιάσωνας Παυλίδης, ερωτεύεται την Κατίνα Μπείκου. 1969 Ο Τζάρος επισκέπτεται το παζάρι κοντινού Πομάκικου χωριού και γνωρίζει τον Μουσταφά Τζιχάν, με τον οποίο προσπαθεί να οργανώσει την ένταξη του Πομάκικου πληθυσμού στο καρναβάλι της Ξάνθης, παρά την αντίθετη γνώμη του Δημάρχου. Η συμμετοχή των Πομάκων στο καρναβάλι αποκαλύπτεται και ο δήμαρχος γελοιοποιεί δημόσια τον Τζάρο την Κυριακή της αποκριάς. Η Κασσάνδρα Βέκιου στήνει το ατύχημα που έχει ως αποτέλεσμα την πυρρά του Τζάρου. Ο επιστήμονας David Gray σώζει κρυφά την τελευταία στιγμή τη ζωή του Τζάρου, ο οποίος «αναγεννιέται» με άλλο πρόσωπο και άλλη ιδιότητα, ως ο Σάββας ο εξορκιστής της Ξάνθης. 2000 Ο Σάββας εξορκίζει την μικρή Αγλαία Σεργιανού 2014 Ο χαμένος απόγονος (δισέγγονος) της Δεσποινούλας, Γιώργος Σεργιανός επιστρέφει στην Ξάνθη μαζί με τον

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

πατέρα του Μιχάλη, με σκοπό να ανακαλύψει τις ρίζες του, γνωρίζει την μέλλουσα γυναίκα του Αγλαία και μένει στην Ξάνθη. Ο David Gray δίνει στον Μιχάλη Σεργιανό τη φόρμουλα της αθανασίας, το οποίο όμως έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Ο Μιχάλης Σεργιανός προσβάλεται από καρκίνο. 2020 Ο Γιώργος Σεργιανός δολοφονεί τον πατέρα του Μιχάλη.

100

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 4 Σημεία ενδιαφέροντος Εργαλεία: καθρέπτης (ή ηλεκτρονική συσκευή), ενέργεια αρκετή για το “ξεπάγωμα” ενός χαρακτήρα. Κανόνες: Η ενέργεια χρησιμοποιείται για το ξεκλείδωμα κάθε πίστας. Κερδίζεται αναλογικά με τα στοιχεία και τα μυστικα που θα ανακαλύψει ο παίκτης κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Χαρακτήρες κλειδια: Μένη Μελιέ,(hint) βοηθάει τον παίχτη μέσω της μουσικής. Κατίνα Μπείκου,(hint) βοηθάει τον παίχτη μέσω των γραμμάτων. DavidGrey, (healer) βοηθάει τον παίχτη ξεπαγώνοντας επόμενο χαρακτήρα άρα ξεκλειδώνοντας επόμενη πίστα.

Περιγραφή: Οι βασικότεροι χαρακτήρες των ιστοριών βρίσκονται «παγωμένοι» ως γλυπτά σε κοινό χώρο. (μια αυλή, την αυλή του γλύπτη π.χ.) Ο παίκτης δικαιούται να δει αποσπασματικά τρείς ιστορίες μέσω του καθρέπτη και έπειτα να διαλέξει την πρώτη πίστα, δηλαδή τον πρώτο χαρακτήρα που θα «ξεπαγώσει». Οσα περισσότερα μυστικά και στοιχεία ανακαλύψει για έναν χαρακτήρα, τόσο λιγότερη ενέργεια θα χρειάζεται για να τον ξεπαγώσει.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

101

PETRIFIED

Step 5 Place your characters Write your cinematics. What do your characters do?

Scene 1.

The Player, Albert Asyrian, Inside the Cavern, river bank of Cosynthos 1/02/2014. The player and Asyrian meet for the first time. Asyrian reveals to the player that he has been enclosed there by the sculptor and he leads him to the first scene through the mirror.

Scene 2.

High Priest, David Gray In the high priestâ&#x20AC;&#x2122;s house, 1902 The high priest, yet a kid, meets a mysterious intellectuous man for the first time (David Gray, not yet known) where the elixir of life is being discussed. The high Priest, charmed by what he heard, forms his personality over this.

Scene 3.

Cassandra Graveyard, 1926 After the death and funeral of her father, Cassandra unburies him taking help by the player in order to find something.

Scene 4.

Despoinoula, High Priest River bank, 1928 Despoinoula meets the devil where she sells her soul to become famous/wealthy. The identity of the villain is finally revealed to the player.

Scene 5.

Victor, Marianthi The tobacco store yard,1929

104

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 5 They meet. (Not yet a couple)

Scene 6.

Victor, Antony Black 1936 Victor is being beated by Black and gets amnesia. Others lose his track for a while.

Scene 7.

Mad Lazaros , Melo Melie, Panos Chatzoglou Melo’s house, 1939 Young Panos and Lazaros get a piano lesson together by Melo

Scene 8.

Marianthi, Antony Black, Melo Melie Melo’s house, 1939 After participating in the workers’ strike, Marianthi has to to marry Antony Black so that she reveals clues about Victor’s dissapearance. Black need a wife so that noone realises that he is in love with Cassandra. Melo is their matchmaker

Scene 9.

Chatzoglou family, Kapoutzoglou family, Vekios family, High Priest, Melo Melie. Chatzoglou family’s house, 1945 The dinner with all the prominent personalities. There will be a disagreement and then a fight.

Scene 10.

Vekios Konstantinos, Smaragda Karystinou, Yakinthi Katzivarinou

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

105

1948. Han.

Vekios escorts pregnant Smaragda to the Han where Yakinthi takes care of her and the baby.

Scene 11.

Vekios Konstantinos, Smaragda Karystinou, Despoinoula Koulakoglou 1948, street of Xanthi Vekios quests the payer to escort Smaragda to Despoinoulas workshop.

Scene 12.

Smaragda Karystinou 1949, Han Player helps the newborn baby be adopted.

Scene 13.

Cassandra Vekiou, Anthony Black 1949 Cassandra ouraged, asks Anthony Black to murder Smaragda.

Scene 14.

Anthony Black, Smaragda Karystinou, Yakinthi Katzivarinou 1949, Han Black murders Smaragda and Yakinthi.

Scene 15.

Anthony Black, Victor Katzivarinos, Marianthi Syrianou 1949, Han Victor kills Athnoly Black,, taking revenge for his sisters mur-

106

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 5 der. Marianthi witnesses the killing.

Scene 16.

Victor Katzivarinos, Marianthi Syrianou 1949 Tobaco Warehouse Marianthi helps Victor to escape.

Scene 17.

Mad Lazaros, Ghost 1953, Folklore Museum Mas Lazarosâ&#x20AC;&#x2122;s fatherâ&#x20AC;&#x2122;s ghost informs his son about their curses.

Scene 18.

Leonidas Tzaros Tzaros house Tzaros reconstructs the destroyed mask

Scene 19.

Leonidas Tzaros Marketplace in a village nearby Xanthi Tzaros wanders in the marketplace where he meets Mustafa Cihan, a mask merchant. There he will arrest the idea of the Carnival organisation.

Scene 20

Leonidas Tzaros, Vekios Konstantinos 1969, Marketplace, Vekios finds out about the Pomakis involvement to the Carnival and tries to uncover Tzaros.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

107

Scene 21

Cassandra Vekiou, Leonidas Tzaros 1969, Kosynthos Tzaros chained in public view and burned alive by Cassandra. Then she makes the player collect the ashes, proving that Tzaros is dead.

Scene 22

David Gray, Leonidas Tzaros 1969, Kossynthos Gray teams with the player to save Tzarosâ&#x20AC;&#x2122;s life. The player retreives the ashes of something else as a proof to Cassandra.

Scene 23

David Gray, Leonidas Tzaros, Savvas 1969, Medical lab Gray revives Tzaros as Savvas the excorsist.

Scene 24

Mad Lazaros, Ghost 2014, Folklore museum Mad Lazaros informs the player about the coordinates of the cave his friend is trapped.

Scene 25

Albert Assyrian 2014. Cave Assyrian is trapped, by the sculptor, inside a mirror that lays into the cave.

108

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 5 Scene 26

Savvas, Sergianos 2000, church Savvas excorsise Sergianos dispossesing the curse.

Scene 27

Sergianos, Sergianosâ&#x20AC;&#x2122;s father 2036 Young Sergianos manipulated by the High Priest murders his own father.

Scene 28

Sergianos 2040, prison The player retrieves the lost letter to Sergianos, relealing the thruth about his past.

Scene 29

The sculptor The backyard with all the sculptures

Scene 30

Vekios Konstantinos, Smaragda Karystinou, Yakinthi Katzivarinou 1948. Han. Vekios escorts pregnant Smaragda to the Han where Yakinthi takes care of her and the baby.

Scene 31

Vekios Konstantinos, Smaragda Karystinou, Despoinoula Koulakoglou 1948, street of Xanthi Vekios quests the payer to escort Smaragda to Despoinoulas

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

109

workshop.

Scene 32

Smaragda Karystinou 1949, Han Player helps the newborn baby be adopted.

Scene 33

Cassandra Vekiou, Anthony Black 1949 Cassandra ouraged, asks Anthony Black to murder Smaragda.

Scene 34

Anthony Black, Smaragda Karystinou, Yakinthi Katzivarinou 1949, Han Black murders Smaragda and Yakinthi.

Scene 35

Anthony Black, Victor Katzivarinos, Marianthi Syrianou 1949, Han Victor kills Athnoly Black,, taking revenge for his sisters murder. Marianthi witnesses the killing.

Scene 36

Victor Katzivarinos, Marianthi Syrianou 1949 Tobaco Warehouse Marianthi helps Victor to escape.

Scene 37

Mad Lazaros, Ghost 1953, Folklore Museum Mas Lazarosâ&#x20AC;&#x2122;s fatherâ&#x20AC;&#x2122;s ghost informs his son about their curses.

110

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 5 Scene 38

Leonidas Tzaros Tzaros house Tzaros reconstructs the destroyed mask

Scene 39

Leonidas Tzaros Marketplace in a village nearby Xanthi Tzaros wanders in the marketplace where he meets Mustafa Cihan, a mask merchant. There he will arrest the idea of the Carnival organisation.

Scene 40

Leonidas Tzaros, Vekios Konstantinos 1969, Marketplace, Vekios finds out about the Pomakis involvement to the Carnival and tries to uncover Tzaros.

Scene 41

Cassandra Vekiou, Leonidas Tzaros 1969, Kosynthos Tzaros chained in public view and burned alive by Cassandra. Then she makes the player collect the ashes, proving that Tzaros is dead.

Scene 42

David Gray, Leonidas Tzaros 1969, Kossynthos Gray teams with the player to save Tzarosâ&#x20AC;&#x2122;s life. The player retreives the ashes of something else as a proof to Cassandra.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

111

Scene 43

David Gray, Leonidas Tzaros, Savvas 1969, Medical lab Gray revives Tzaros as Savvas the excorsist.

Scene 44

Mad Lazaros, Ghost 2014, Folklore museum Mad Lazaros informs the player about the coordinates of the cave his friend is trapped.

Scene 45

Albert Assyrian 2014. Cave Assyrian is trapped, by the sculptor, inside a mirror that lays into the cave.

Scene 46

Savvas, Sergianos 2000, church Savvas excorsise Sergianos dispossesing the curse.

Scene 47

Sergianos, Sergianosâ&#x20AC;&#x2122;s father 2036 Young Sergianos manipulated by the High Priest murders his own father.

Scene 48

Sergianos 2040, prison The player retrieves the lost letter to Sergianos, relealing the thruth about his past.

112

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 5

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

113

PETRIFIED

Step 6 Locate your coordinates Connect stories in space. Find where everything takes place.

Σκανάρουμε το φυσικό χώρο για να μας αποκαλυφθούν τα ψηφιακά στοιχεία, στην ηλεκτρονική συσκευή. δεξιά σελίδα, πάνω και κάτω

118

Το αξιοσημείοτο της όλης διαδικασίας ήταν ότι το παιχνίδι αυτό θα δρούσε τόσο στον ψηφιακό χώρο όσο και στον πραγματικό , φυσικό χώρο της πόλης της Ξάνθης. Απαραίτητη ήταν η ερευνα πάνω σε ηλεκτρονικά μέσα για την επίτευξη της σύνδεσης του φυσικού χώρου με τον ψηφιακό καθώς, στο φυσικό παιχνίδι θα μπορούσε να συμμετέχει ο καθένας, κάτι που απαιτεί τη χρήση μη - εξεζητημένης τεχνολογίας όπως applications, smartphones, Ο φυσικός παίκτης θα είχε τη δυνατότητα να επικοινωνει με τον ψηφιακό παίκτη ο οποίος δεν έχει άμεση πρόσβαση στον πραγματικό κόσμο, να του δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες για να συνεχίζει να παίζει το παιχνίδι μέσω ιντερνετ. Οι πληροφορίες θα είχαν ψηφιακή μορφή, θα τις αποκρυπτογραφούσε ο φυσικός παίκτης με τη βοήθεια εφαρμογών και θα βρισκόντουσαν κρυμμένες σε σημεια της πολης, (πινακίδες κατευθυνσεων, σε δημοσια κτίρια, όψεις κτιρίων κλπ). Προβάλοντας τον φυσικό χώρο στην ψηφιακή πραγματικότητα, ο παίκτης θα δεχόταν τις απαραίτητες πληροφορίες για τα επόμενα βήματα της ιστορίας, και με αυτόν τον τρόπο θα “έπαιζε” στην πόλη της Ξάνθης. Ο στόχος μας ήταν ο καθορισμος εκ νέου της σχέσης των κατοίκων με την πόλη τους, ακόμα και η προσέλκυση τουρισμού σε αυτή. Ο τρόπος που η πόλη παρατηρείται και εξερευνάται από τον χρήστη- παίκτη δεν ήταν ποτέ η ίδια. Το ζήτημα που τίθεται ξεκάθαρα είναι να αντιληφθούμε τις δυνατότητες που κρύβονται στην χρήση καθημερινών πρακτικών και τεχνολογιών ως εργαλεία επαύξησης και ενίσχυσης της χωρο-χρονικής μας εμπειρίας και κατά συνέπεια στον σχεδιασμό.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

119

Ο σχεδιασμός των χώρων διάδρασης των σκηνών ήταν από τα πιο σημαντικά βήματα της προτζεκτ. Παρόλο που οι χαρακτήρες και οι χώροι ήταν εμπνευσμένοι από την πόλη της Ξάνθης και οι περισσότεροι αντιστοιχούσαν σε πραγματικό χωρικό σημείο, ήταν απαραίτητο να σχεδιαστουν οι σκηνές έτσι ώστε να αποδωθεί η ζητούμενη ατμόσφαιρα, η εποχή, η κατάσταση και κυρίως τα απαραίτητα στοιχεία για την επίτευξη

PETRIFIED

Step 7 Design space The most important step to realise the game. The architectâ&#x20AC;&#x2122;s input to the whole proccess

Scene 1. The Player, Albert Asyrian, Inside the Cavern, river bank of Cosynthos 1/02/2014. The player and Asyrian meet for the first time. Asyrian reveals to the player that he has been enclosed there by the sculptor and he leads him to the first scene through the mirror.

Vyzika Melina

Ο Albert Asyrian εξερευνά την σπηλιά. λίγο πρίν πέσει στην παγίδα. Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να βοηθήσουμε στην απελευθέρωση του. Δεξιά σελίδα, πάνω και κάτω

122

You find yourself in Xanthi, northern Greece, following the trail of your close friend, Albert. A reckless spirit, a travelling enthusiast, Albert is known for his pursuit of adventure, a passion that in many occasions has brought him in the middle of quite a few tricky situations. Having not heard of him in a while now, you can’t shake away the feeling that he most likely finds himself in jeopardy. So, here you are, amongst an unknown scenery, searching for answers in places you know little about, but eager to explore. Asking around on his last known whereabouts, you now stand convinced that the river bank of Cosynthos is the most probable location to focus your search on. Shortly after, you come across what seems to be a cave entrance, leading deeper into the cliffside… The dark and humid path seems to end in a large cavern, where a dusted, but shiny object catches your attention. As you approach, you can clearly identify an old silver frame, darkened by the years and stiff like the rocks below it. Laying not far from it, you discover a glass shard, softly reflecting the beam of your flashlight. When you hold it, you get a strange feeling of something familiar emanating from the piece of glass in your hand, convincing yourself that it somehow is connected to Albert. Suddenly, an intense, otherworldly noise comes through your ears, a sound unlike anything you could possibly recall in a lifetime. Then, a pale spark starts forming into a glowing doorway of mysterious light. In what could not have lasted more than a brief moment, you witness the presence of a thick, pitch-black shadow standing beside the portal. Before the blink of an eye, the shadow is lost from your sight, having entered the portal. Instinctively, you feel the urge to follow it and enter the luminous door…

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

123

“I was crying all alone, I was seeking companionship. But he loves the world. Not all, if she was so worried about you. Why I’m not afraid to say my opinion, because I’m not a compliment. I speak the truth and appreciate this. “

Scene 2. High Priest, David Gray In the high priest’s house, 1902 The high priest, yet a kid, meets a mysterious intellectuous man for the first time (David Gray, not yet known) where the elixir of life is being discussed. The high Priest, charmed by what he heard, forms his personality over this. Odysseas Tzaferis

Το σπίτι του Αρχιερέα. δεξιά σελίδα, πάνω κάτοψη, κάτω τομή.

124

Although the nine years he had been inspired by the Church, initially worked in construction and other heavy chores, to ensure their livelihood. He’s difficult and lonely. As a priest in Xanthi offered everything he could to more fellows. There were moments in his life that changed him forever as his acquaintance with the woman who was never able to overcome, and their participation in the war. ”... it is not. We are at a crucial piont at this moment, where our knowledge will provide us with the highest of avails. Your Pureness will be among the greatest benefactors of all humanity!” - “What is that you mean High Priest?” - “Your achievement is a God sent gift. A rather valuable offering from his Majesty to us, his loyal servants here on this earth, a piece of his Greatness. What concerns us deeply is what will happen if this great gift is distributed among the masses, poor and wealthy, believers and non-believers of our Faith. What will happen if this precious liquid becomes known to the beggars and the thieves and all the underworld of this place?” - “ What you are suggesting is that there is need to keep the greatest scientific revelation of all times to ourselves?” - “Think my child and do not be haste. Simple people believe in the higher power called God. God is everywhere, sees everything, is eternal. What will happen to humanity, what will happen in Faith and the order of this world, if Simple people get on step closer to God? If the liquid of eternal life is given to them? “

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

125

Scene 4. Despoinoula, High Priest River bank, 1928 Despoinoula meets the devil where she sells her soul to become famous/wealthy. The identity of the villain is finally revealed to the player.

The player finds mayor Vekios at the street and he ask him to take Smaragda to the dressmaker.The player takes her to the dressmaker’s house and waits outside the door, where he/she hears the two women chatting. The two women talk a bit about the day and the weather till Despoinoula asks Smaragda to take her clothes of so she can take her measurements. Despoinoula notices that Smaragda’s belly is growing bigger since last time she made her a dress. Smaragda trying to convince her that she just gained some weight, but she breaks up and finally tells her that she is carrying Vekios’ baby.

Leonidas Tsompolis

Το σπίτι και εργαστήρι της Δεσποινούλας. δεξιά σελίδα, πάνω, κάτω τρισδιάστατο.

126

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

127

Scene 11. Vekios Konstantinos, Smaragda Karystinou, Despoinoula Koulakoglou 1948, street of Xanthi Vekios quests the payer to escort Smaragda to Despoinoulas workshop.

Despoinoula is feeling depressed of all that happened to her. Her parents took her little baby and the man she loves is now away. She goes to the river where she always feels better. She is sitting there right there thinking when a shady figure approaches her and tells her that he can make her life better, the only thing that she has to do is to say yes and to know that it will come the time that he will be paid back. She doesn’t think it at all, she wants a better life, no matter what, so she says “yes” and looks at the unknown figure’s face…. He is the Highpriest!

Leonidas Tsompolis

Η σκηνή της αποκάλυψης του κακού. όχθες του Κόσυνθου. Δεξιά σελίδα πάνω Τομη εργαστηρίου της Δεσποινούλας. Δεξιά σελιδα κάτω. Κάτοψη του σπιτιουεργαστηρίου Δεσποινούλας. Αριστερή σελίδα.

128

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

129

Scene 5. Victor, Marianthi The tobacco store yard,1929 They meet. (Not yet a couple) Fani Chiotelli

Marianthi needs a job urgently, so she decides to go to the tobacco warehouse and ask for one. Someone told her, that if she found the man with the black hair, he would tell her what to do. That man is Victor, who already works there. Marianthi doesn’t know anyone so she is very cautious. But finally she manages to find Victor who helps her and guides her to the supervisor’s office. So, Marianthi gets a job at warehouse and starts to know better Victor. After the murder of Antony Black by Victor, Marianthi tried to help him escape.They went to tobacco warehouse, on the edge of the town, to find a horse for Victor and say goodbye for the last time. But then, Victor realized, that if those who hunt him find out that Marianthi helped him, she will be exposed to great danger. So he decides to take her with him and they go away and never come back.

Η αυλή της Καπναποθήκης, χώρος εργασίας της Μαριάνθης και του Βίκτωρα. πάνω κάτοψη. Δεξιά σελίδα, πάνω, κάτω τρισδιάστατο.

130

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

131

Scene 6. Victor, Antony Black 1936 Victor is being beated by Black and gets amnesia. Others lose his track for a while

After many grueling days of strike, there’s a lot of tension at the protest march. Within martial atmosphere sharing bickering reached its peak. A wild brawl begins between members of the gang of Anthony Black and workers in the tobacco industry. A group of workers leaving the route of the march, enters a narrow street and then a terrible gunfight takes place in the back of a tobacco warehouse. The Black’s men, dressed in black, hit mercilessly the leaders of strikes. After vehemently hits in sensitive points, Victor falls to the ground unconscious losing his memory. Victor lived the persecution of Smyrna. His family came in Greece and himself worked in Xanthi for economical reasons. The time passes and the economical crisis caused by the industrialization, is on its way. Strikes are being done against the big profits and Victor is one of the protestants. On a protest march in the Karaoli street, a group of people gets off the crowd and goes in a narrow upright road. Strong quarrels between the members of the Anthony’s Black gang and the protestants are beginning. A wild fight started in the yard of a tobacco warehouse. Victore is having amnesia. After a few years he gets back his memory, learns that Black killed his sister and forced Marianthi - with who Victor had a relationship - to marry him. Eventually, he kills Black and runs away with Marianthi.

Ο ξυλοδαρμός του Βίκτωρα. δεξιά σελίδα, πάνω, κάτω.

132

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

133

Scene 7. Mad Lazaros , Melo Melie, Panos Chatzoglou Melo’s house, 1939 Young Panos and Lazaros get a piano lesson together by Melo

The piano scene, is taking place in Melo’s house by the river, in xanthi, around the year 1939. Melo’s character is based on the famous musician and one of the most important figures of Xanthi, Melpo Merlie. In this scene, back in the old days, Melo is supposed to be teaching piano lessons to young Thanos Chatzoglou (based up on the famous greek musician Thanos Xatzidakis). He is playing a music piece a copy of which Melo is always keeping at the back of the painting. As for the game goal in this scene, the player, (current time) has to arrive at Melo’s house, and find the music note hidden behind the painting so as to continue the adventure.PF Square Sans Pro

Eleni - Maria Merkouri

134

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 7

Το σπίτι και ο χώρος εργασίας της Μέλος. Το πιάνο που έκαναν μάθημα μουσικής ο Πάνος Χατζόγλου και ο Τρελολάζαρος. Πάνω τρισδιάστατο, κάτω κάτοψη.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

135

Scene 9 Chatzoglou family, Kapoutzoglou family, Vekios family, High Priest, Melo Melie. Chatzoglou family’s house, 1945. The dinner with all the prominent personalities. There will be a disagreement and then a fight.

Sonia Anna Gkounta

Chatzoglou family has invited prominent personalities in order to have dinner with them. The personalities that are invited are the rich and famous Kapoutzoglou family, the little Chatzoglou boy’s piano teacher, Melo, the mayor of the city with his wife, as well as the city’s High Priest. Suspicion and arrogance seem to dominate at this astensibly perfect dinner. Suddenly, the little boy of Chatzoglou family, Thanos, whose only care is always music, in order to escape from this weird atmosphere, starts playing n a mysterious melody using his music box. Nevertheless, he is not able to predict what is going to happen and how important this melody will be proved. During dinner Mr Kapoutzoglou should make a deal with the High Priest in order to gain immortality. However, the high priest wants in return Mr Kapoutzoglou to help him with his treacherous acts. The moment that Mr Kapoutzoglou has to make a decision, Thanos not knowing what is going to happen and wanting to escape from dinner’s atmosphere, plays a melody with his music box. This melody disorganizes Mr Kapoutzoglou’s mind and helps him give in high priest’s proposal more easily.

Το σπίτι του Θάνου Χατζόγλου. Η σκηνή του δείπνου με όλες τις εξέχουσες προσωπικότητες. Πάνω τρισδιάστατο. Δεξιά προοπτική απεικόνιση.

136

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

Scene 10. Vekios Konstantinos, Smaragda Karystinou, Yakinthi Katzivarinou 1948. Han. Vekios escorts pregnant Smaragda to the Han where Yakinthi takes care of her and the baby. Stefania Folouli

Mayor Vekios turns away Smaragda from his mansion when he gets informed that she is pregnant, and leads her at the khan to live with a girl that will look her after. This girl is Yakinthi. Vekios takes Smaragda at Yakinthi’s room where she works and lives as well. Vekios i gives Yakinthi an amount of money n a mystic way, and leaves the room without even say a word. Then, the two girls get to know each other, and they become good friends. Description of place typical han of Xanthi_facade on the road with lots of small windows_there are only men aroun,most of them are tobacco workers_it’s a cloudy late afternoon day_inside the han there is a long corridor with many doors at both sides Description of space-Yakinthi’s room tiny room with damaged wooden floor which makes scary sounds_a single bed_an old sink_a wooden drawer_there is a small window_there is not much light_a dirty mirror at the wall_a portrait_a men’s shirt is dropped on the floor

Το δωμάτιο της Υακίνθης και της Σμαράγδας στο Χάνι. Ο δήμαρχος συνόδευσε την έγκυο Σμαράγδα. Δεξιά σελίδα.

138

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

139

Scene 14. Anthony Black, Smaragda Karystinou, Yakinthi Katzivarinou 1949, Han Black murders Smaragda and Yakinthi. Dimitris Anastasiou

In the 17th century in Xanthi tobacco was produced for the first time in the country. This way bloomed suddenly the city’s economy and soon erected factories and warehouses. Men from all over Greece, left their families and arrived to work. Alongside this development, of necessity created the first hostelries. A profession that flourished because of strictly male dominated most Xanthi. One of the guilty secrets of the city’s history. In one of them worked and the heroine of the story. A woman alone. In a world that does not own. 1668_dusk. It’s time for the han. It’s time, now, to change. To become another. Once I was ready, I opened the kitchen door I went in the small courtyard and quickly moved away into the darkness of the neighborhood. You should not see me doing. The streets are dark. The city atmosphere ... guilty secret. The colors, textures and vibrancy lost in darkness. Nothing reminds the morning Xanthi. We need to cross the city quickly. The han is off. On the other side of town. I hope today not to recognize. Few people circulate. Only males. The route excruciatingly slow. Thoughts ... there again? When you finish this? salvation? luck? How do I change my life? ... How? Missed thoughts at least until today ... every day the same and same thoughts. Almost there ... should I wear my smile again. I need to get something I’m not ... I have to work. In front of me the tall wall of the patio door. Opened. Another World. Lots of people. Mainly tobacco workers. How to pass and this evening? I look forward to dawn and go home. Where I belong.

Tα δωμάτια στο χάνι του Anthony Black. Η σκηνή της τριπλής δολοφονίας. Δεξιά σελίδα, πάνω, κάτω.

140

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

141

Scene 15. Anthony Black, Victor Katzivarinos, Marianthi Syrianou 1949, Han Victor kills Athnoly Black,, taking revenge for his sisters murder. Marianthi witnesses the killing. Andrea Herodotou

This is not my world. Anthony suddenly enters Smaragda’s room. He grap her and drags out in the yard. At that time, Yakinthi opens the gate , sees them and hides herself for not seeing it. Anthony drags Smaragda to the basement. Yakinthi follow them secretly. They arrive at the end of the runway. There exists a dark room with a few furniture. Yakinthi hiding behind the door and overhears Anthony says in Smaragda that she has to pay for her operations, and without thinking time runs upwards of. But the move would be fatal. Accidentally killed. Immediately Anthony kills and Smaragda. When Victor regains his memory and he remembers that Anthony Black killed his sister, he goes tho the Khan. Marianthi is with him, but she stays out on the doorstep waiting for him. The player sees Victor downstairs, wondering where Anthony Black might be and he takes him to the haunted room, to find him. Victor enters the room and kills him. The payer watches the scene, standing behind the door.

Σκηνή της δολοφονίας του Anthony Black, δωμάτιο, χάνι. Αριστερή σελίδα, δεξιά σελίδα πάνω, κάτω.

142

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

143

Scene 21 Cassandra Vekiou, Leonidas Tzaros 1969, Kosynthos Tzaros chained in public view and burned alive by Cassandra. Then she makes the player collect the ashes, proving that Tzaros is dead. Scene 22 David Gray, Leonidas Tzaros 1969, Kossynthos Gray teams with the player to save Tzaros’s life. The player retreives the ashes of something else as a proof to Cassandra. Vasileios Vikeloudas

Gray: ‘The fire has gone wild! I’m not sure if we are going to be able to rescue Leonidas. What I know though is that incident was not an accident! Quick!! We need to hurry and put out the fire!’ [The player and David secretly unbound the burnt corpse of Leonidas and layed it upon a row of boulders on the eastern bank of the river Kosynthos, in a desperate but vain attempt to wash and bedew the seared wounds of Leonidas. Having realized that there was no hope to save his life, Gray, feeling guilty and distraught of rage against Kassandra’s successful hideous plot, decided to trick her by bringing her the ashes of something else, while he would revive the body of his friend by injecting him with his specially invented brew.] [Before announcing the quest, Gray watches over the body of Leonidas and the player stands beside him holding a glass jar, given by Kassandra] Gray:‘Kasandramighthavesucceededhermercilessplot... Butwewon’t fall back! I will revive Leonidas, but to do so, we need to create a smokescreen for Kasandra... I know! You can fill this jar of yours with random ashesandgivethemtoherlikeitwasLeonidas’!Shewouldneverknow! But you must never ever say anything about our plan! EVER!’

Η κατοικία του Τζάρου.

144

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

145

Scene 18. Leonidas Tzaros Tzaros house Tzaros reconstructs the destroyed mask Scene 19. Leonidas Tzaros Marketplace in a village nearby Xanthi Tzaros wanders in the marketplace where he meets Mustafa Cihan, a mask merchant. There he will arrest the idea of the Carnival organisation. Scene 20 Leonidas Tzaros, Vekios Konstantinos 1969, Marketplace, Vekios finds out about the Pomakis involvement to the Carnival and tries to uncover Tzaros.

Vasileios Vikeloudas

“RESCUE LEONIDAS” [When the mayor secretly questioned a Pomakis cleaner and found out what Leonidas and Cihan have been concocting, he ordered his arrest. The police found him at a nearby Pomakis village and put him behind bars for a day. The next morning, the first day of Xanthi’s Carnival Fest, the villainous mayor decided to publicly humiliate Leonidas, so he ordered his binding on the first installation, he painted his face ugly and offhandedly and drove him all around the town screaming in a megaphone: “Behold the Carnival King! Pay your debts to the King of Masquerade!” The humiliated king’s pomp ended at Samakov district in front of a big wooden platform where people used to burn clothes that have been full of fleas. The policemen unbound the wasted Leonidas and chained him on a nearby wooden pole right next to the platform and left him standing. The evil mayor made a pompous and offensive speech against Leonidas’ betrayal to the whole city, trying to persuade the crowd about the cruelty of his crime. Following his speech, the time to burn the piles of clothes came and the mayor drew away as a hooded man set the first pile on fire. Several minutes later, the fire went bigger and bigger covering the whole platform and reached the pole where Leonidas was bound on. With just a fallen sparkle, the pillar combusted into flames rapidly burning every inch of flesh upon Leonidas’ body.] SCENE: [Before announcing the quest, near the combusted stage where Leonidas is tied up in chains, Gray stands near the player.]

Η Ξάνθη τα καρναβάλια, η φωτια του Καρνάβαλου, η πυρά του Τζάρου. δεξιά σελίδα, πάνω, κάτω.

146

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

147

Scene 23 David Gray, Leonidas Tzaros, Savvas 1969, Medical lab Gray revives Tzaros as Savvas the excorsist. Evangelia Rakoviti

In Petrified, characters of the game are found as sculptures, in the secret garden of sculptor. David Gray plays the role of “Healer”. As deus ex machina, has the ability to roll back the characters from the secret garden in the game. Thus, he helps the player in the defrosting process, to unlock the next character and move to the next scene. The unlocking of the character takes place in David’s Gray laboratory. The “Elixir of Immortality”, discovered by professor Gray himself, occupies prominent position within the lab, protected in a showcase of high security. It is found in the form of injection. The laboratory of David Gray is located in an airship on the sky of Xanthi, hidden on top of mount “Avgo”. It is externally covered with a thin layer of dust which can create an unusual optical phenomenon in the atmosphere and make it appear invisible to the residents of the city.

Το εργαστήρι του επιστήμονα, Μυστική τοποθεσία. Δεξιά σελίδα, πάνω, κάτω.

Player is transferred in David’s Gray laboratory He is hiding, trying not to be noticed Distinguishes the “Elixir of Immortality”, which is kept in a showcase, in the center of the lab Waits and when Professor Gray is absent, he runs, breaks the showcase and steals the “holy” injection As fast as possible, he has to insert the injection to the machineIn screen appears the indication “INSERT PIN” “KEY WORD: Current Date” As soon as code is verified, the defrosting process of the sculpture begins The machine drives the elixir into the dead body and in few seconds character is alive and back in game P.S. The secret code is the current year that defrosting process is taking place, ALWAYS in virtual time It differs from character to character

148

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

149

Scene 26 Savvas, Sergianos 2000, church Savvas excorsise Sergianos dispossesing the curse Konstantina Theodorou

Everything was settled. The exorcicm will take place on Sunday morning after 12 at the church of Saint Vlasios . A snow - white frog had unfolded in the mountain. It was so dense that made the visibility indistance of one metre resemble impossible. The time was about 12. The silver jeep had parked precisely outside from the door of the temple. The father run to open the back door and with the help of the mother an d the father of little George he took him in his arms and they entered the church. The first raindrops started falling the exorcist Savvas was more decided than ever! His face shone! Little George looked like a dying angel... the exorcist looked like an evil murderer “Whatever you see, whatever he tells you no matter how sorry you feel for him you wont’t ansewr nything understand?? He will not be your little son but He!!! Did I make myself clear?” “Of course Father!” The desperate parents answered and put their son in front of Savva. After throwing the incense onto the lit coal, he started the process of the exorcism.. Right away and alla of a sudden strange wind blew in the locked church and blew out all the candles! It was like someone done it. The exorsist maintained his nerve and kept raising his voice and read the words. The little boy started shaking. While the child was bent in front of him, all of a sudden he stood up and started yelling at him! “II KILL YOU!! GO DROWN YOURSELF YOU BASTARD!!” The young child’s voice started getting heavier. The swearing started becoming harder! The exorcist was concentrated in his words... :Come out devil! I command you in the name of Jesus and the Holy Spirit!!”“SHUT UP!! I WILL KILL YOU!!!” Then the exorcist took the holy water from his right

Η Εκκλησία Α. Βλασίου, Το σπίτι του Σάββα. Δεξιά σελίδα, πάνω τρισδιάστατο, κάτω τομή.

150

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 7

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

151

pocket and started sprinkling the possessen doy!! “ COME OUT DEVIL! I COMMAND YOU IN THE NAME OF JESUS AND THE HOLY SPIRIT!” The boy started shaking even harder. He screamed like crazy!! His mother tried to take him into her arms but her husband prevented her from doing it... The exhausted child passed out!! The exorcist broke down as well, shouting “COME OUT DEVIL”A ray of light lit the church. It had stopped raining. After taking care of the two bodies on the floor, the parents burst into crying.. The storm had given it’s place to serenity.. As soon as the exorcist Savvas retrieved his sense, a kiss on the hand said thank you for everything! The good had defeated the evil!!! An hour later, little George seemed not to remember anything. He had no wound on him or in him.

Η Εκκλησία Α. Βλασίου, Το σπίτι του Σάββα. Δεξιά σελίδα, πάνω κατόψεις, κάτω τομή.

152

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

153

Scene 29 The sculptor The backyard with all the sculptures Georgia Liaropoulou

Ο κήπος των αγαλμάτων. Χώρος του γλύπτη, “Παγώνουν” και “ξεπαγώνουν” οι παίκτες. Δεξιά σελίδα πάνω και κάτω.

154

His name is jason pavlidis and he was born on 15 July 1913 in Ataleia M.Asia. In 1922 following the path of refugees and reached in Athens. In 1924, in age of eleven years, after from the incentive of his dad Christo Pavlidi, but also hia good friend George Iakovidi, entered in the faculty of Good Arts. From there after three yeas took the degree Ixnografias and followingly entered in the department of sculpture with Schoolteacher Theodoro Thomopoulo. From there graduated in 1932. Remained in Athens until 1946 and worked as engraver. At the same time participated in Greek nations and other common reports in 1946 appointed professor in the Ecclesiastical Faculity and at the same time was working as schoolteacher of Sculpture. Was honoured with varius rewards in competitions and made an important number of heroes in Nothern Greece. In 1962 meet for first time and falls in love with Katina Beikou, a schoolteacher and poetess, whoever mets accidentally in a childrens event, while students also thetwo participated. From that moment and afterwards developed this particular relation between them. He is known as “the sculptor of Xanthi”, with sign on his each work one :x:. This emanates from the name of his dad because he was the basic person that prompted him in this direction. In this game, Petrified, the scene of the garden is the space where the sculptor can make statued the heroes of the story, but can also give their lifes back. This scene is shaped like that, because it revealed progressively in the player. Aim of this is to create intensity in the player and move to him the interest and the curiosity, during the course of the path, that should follows until the scene relealed to him. After that, the player, is able to see the whole scene of the garden, to distinguish the different levels, in witch the statues are placed as well as the workspace of sculptor. Around the garden levels, there is a shaped path and the player can approach every statue from this perimeter zone. The intense planting that surrounds the garden it aims to ensure in the space , the essential privacy, because in this space the sculptor with the metropolite organises their secret energies. Moreover in this scene the player will be suppoced to convince the sculptor to wake up Gray, because only he has the essential skills.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

155

Scene 47 Sergianos, Sergianos’s father 2036 Young Sergianos manipulated by the High Priest murders his own father.

Scene 48 Sergianos 2040, prison The player retrieves the lost letter to Sergianos, relealing the thruth about his past.

Michael Serianos and his wife gave birth in 1990, to their only child George. After a while they found out that their son was carrying a curse that was bequeathed to his as the last descendant of Despinoula Koulakoglou and that he is going to suffer from misfortunes. The exorcist of Xanthe , Savvas , is announcing this fact to the family and the same time , the father of the child Michael gets the decision himself to break the curse, in association with Savvas and scientist David Gray, prescribing him the same formula that Savvas had , and would made him immortal. In the coming years Michael is rasing his son all by himself , as he became a widower ,after his wife committed suicide for unknown reasons. The relations between father and son after this fact became rough and in his 25 years George abandons his father once and forever. He starts a new life with Aglaia , to which got married in his 30. In 10/9/2035 the death of Aglaia in a car accident lives him desperate and misfortuned. When he finds out that his father’s actions in the past determined his sufferings, in a stew, George is murdering his father and gets twice life imprisoned. Fifty years later he gets released and lives forever alone in a ghost town. When George finds out what his father have done years ago he visits him to his residence. There is an intense dispute between them , George loses his temper and stabs his father with a kitchen knife on his neck. After that he leaves terrified, the house and the body

Το σπίτι του Γεώργιου Σεριανού. Σκηνή της δολοφονίας του πατέρα του. Δεξιά σελίδα πάνω και κάτω Το γράμμα που εξηγει τα πάντα. Αριστερη σελίδα

156

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

157

Οι ενέργειες που πρέπει να κάνει ο χρήστης - παίκτης για να βοηθήσει στην εξέλιξη των ιστοριών. Που πρέπει να πάει, τι πρέπει να κάνει, ποιον πρέπει ν βοηθήσει. Ενδεικτικά κάποιες από τις αποστολές του παιχνιδιού.

PETRIFIED

Step 8 Enter the main player After having all our stories done and our scenes set, it was time to quest our players. How does the player interact with the story, the characters, space?

Scene 1, Vyzika Melina The Player, Albert Asyrian, Inside the Cavern, river bank of Cosynthos 1/02/2014. The player and Asyrian meet for the first time. Asyrian reveals to the player that he has been enclosed there by the sculptor and he leads him to the first scene through the mirror. “It… It really is you! Geez, I had almost given up hope of ever being found! I was trapped here by someone, imprisoned for being aware of a dark secret… Please! You have to find him, you have to set me free!” Albert Scene 6., George Vasilakis Victor, Antony Black 1936 Victor is being beated by Black and gets amnesia. Others lose his track for a while The player is requested to locate in the road the forgotten smoke bomb and throw it in the brawl, in order to stop it. Scene 15. Anthony Black, Victor Katzivarinos, Marianthi Syrianou 1949, Han Victor kills Athnoly Black,, taking revenge for his sisters murder. Marianthi witnesses the killing. Andrea Herodotou Chase Anthony Black with Victor… CONVERSATION:

160

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED STEP 8 PLAYER (P) – VICTOR (V) P: ARE YOY LOOKING FOR ANTHONY BLACK? V: YES, CAN YOU HELP ME TO FIND HIM? P: HE’S IN A HAUNTED ROOM. FOLLOW ME! THE PLAYER IS WATCHING THE MURDER BEHIND THE DOOR… ANTHONY BLACK (A) – VICTOR (V) A: HOW DID YOU FIND ME? V: YOU’ LL PAY FOR WHAT YOU DID TO MY SISTER. A: PUT THE GUN DOWN. I CAN EXPLAIN! V: IT’S DONE!!!!! Scene 18, Vasileios Vikeloudas Leonidas Tzaros Tzaros house Tzaros reconstructs the destroyed mask Quest: Set the broken pieces in their right places to fully restore the shattered mask. While doing the quest Leonidas exclaims: Before the beginning of the quest: “So these are the pieces! I’ve collected every single one of them from the floor of the city hall! Do you think you can do it?” Insructions: Hold the click button on a piece, drag it and drop it at the right place. Well then... begin!” When the player selects a piece: “Careful with that! Seems a bit fragile” “You think that should do it? Well, of course, you know better...” “Hmm... Tricky shape that one!” When the player sets a piece in the right place: “Well done! Now let’s see where the others go...!”

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

161

“Yeah! You are really good at this!” “Good job! That was a difficult piece!” When the player sets a piece in the wrong place: “Oops! This doesn’t seem right!” “Careful, now! You don’t wanna break it more!” “Nope... This doesn’t fit in here!” When the player is thinking and does nothing: “Come on, I know you can do it!” “Great! Let’s pick up a piece and see where it fits!” “You know, masks origin from the ancient Greek drama... Well, of course, you do know it!” When the player tries to escape: “No time for break! We haven’t got all night!” “We really need to fix the mask! Let’s try some more!” When the player solves the puzzle: “Spectacular job! The mask is as good as new! Really marvelous thing, you did here!” After the quest Leonidas: ”Great! Now we have the mask in one piece. Simultaneously, while you were fixing it I found out that there’s a guy in a nearby village outside the city that sells these masks at a local market. I’m thinking we shall visit him tomorrow morning. But that means I should skip up work for a day. I hope that won’t be a problem! Thank you for your significant help!”

162

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED STEP 8 Scene 19. Leonidas Tzaros Marketplace in a village nearby Xanthi Tzaros wanders in the marketplace where he meets Mustafa Cihan, a mask merchant. There he will arrest the idea of the Carnival organisation. Quest: Find the tent that sells the masks. You may ask the other merchants or the walking - by people. While doing the quest Leonidas says: “OK. Let’s find that mysterious craftsman...” Whhen the player clicks on a merchant: “Masks? Haven’t seen any... Search for them a little further from here...” “Mask craftsman? There’s a boy that creates seasonal goodies, if you mean him...” When the player is thinking and does nothing: “Come on, He shall not be far from here... I hope so...” “Now, now... where to look for...?” When the player tries to escape: “Come on now! Aren’t you eager to meet that amazing creator? because, I think you do!” When the player finds the right tent: “Well, that must be it... No, it’s for sure! WE FOUND IT!”

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

163

Scene 20 Leonidas Tzaros, Vekios Konstantinos 1969, Marketplace, Vekios finds out about the Pomakis involvement to the Carnival and tries to uncover Tzaros. Scene 21 Cassandra Vekiou, Leonidas Tzaros 1969, Kosynthos Tzaros chained in public view and burned alive by Cassandra. Then she makes the player collect the ashes, proving that Tzaros is dead. Quest: Collect the mound of ashes from burnt clothes piles and fill up Kassandra’s glass jar. {While doing the quest Gray shouts} Before the beginning of the quest: “There’s plenty of ash here. Now you need to find nice and clean ashes! I want you to be thorough! You don’t want our plan to be found out!” When the player collects a mound of ash: “That’s fine! Now let’s find some more...!” “Good one! This is definitely going to be mistaken!” When the player is thinking and does nothing: “Come on, We haven’t got all night!!”

164

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED STEP 8 Scene 22 David Gray, Leonidas Tzaros 1969, Kossynthos Gray teams with the player to save Tzaros’s life. The player retreives the ashes of something else as a proof to Cassandra. Quest: Shoot water towards the fire to set the pillar area free. Then Gray can rescue Leonidas. {While doing the quest Gray shouts} Before the beginning of the quest: “The fire is wilder that I thought! Do your best!” Do you think you can do it? Whell then... begin!” When the player puts a fire out: “Well done! No fire can beat you...!” “Great! Keep shooting!” When the player is thinking and does nothing: “Come on, I know you can do it!” “Keep trying! The fire is almost out!” “Hurry!!!” When the player tries to escape: “Where do you think you’re going?” “Leonidas needs your help now more that ever!” When the player puts every fire out: “Great! Now it’s my turn!”

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

165

Gray runs over the bound body of Tzaros, frees it from the pole and lays it by the river! Quest: Collect the mound of ashes from burnt clothes piles and fill up Kassandra’s glass jar. {While doing the quest Gray shouts} Before the beginning of the quest: “There’s plenty of ash here. Now you need to find nice and clean ashes! I want you to be thorough! You don’t want our plan to be found out!” When the player collects a mound of ash: “That’s fine! Now let’s find some more...!” “Good one! This is definitely going to be mistaken!” When the player is thinking and does nothing: “Come on, We haven’t got all night!!” “Hurry!!! I think I heard someone coming this way” When the player tries to escape: “Where do you think you’re going? The district is still full of cops! We’ll get caught!” “Leaving so soon? You need to fill the jar, first!” When the player fills the jar: “Great! Now all that’s left is to grant this to Kassandra!! Now... help me with the body! We need to move in to my laboratory!”

166

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED STEP 8 Scene 26, Konstantina Theodorou Savvas, Sergianos 2000, church Savvas excorsise Sergianos dispossesing the curse

Scene 9, Sonia Anna Gkounta Chatzoglou family, Kapoutzoglou family, Vekios family, High Priest, Melo Melie. Chatzoglou familyâ&#x20AC;&#x2122;s house, 1945. The dinner with all the prominent personalities. There will be a disagreement and then a fight. Collect all the notes in the room so that a mysterious melody can be played. Scene 29, Georgia Liaropoulou The sculptor The backyard with all the sculptures Player, as a mission, has to steal in secret the elixir, put it in the machine and enter the secret code in order to enable the defrosting process of the sculpture.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

167

Το γραφικό περιβάλλον ενός παιχνιδιού είναι απαραίτητο για τον σωστό σχεδιασμό του ίδιου του παιχνιδιού. Αποτελέι την ταυτότητα και ταυτόχρονα την πρώτη εικόνα του στους χρήστες και επίσης προσδιορίζει το γενικο ύφος όλου του προτζεκτ. Οι φοιτητές κλήθηκαν να σχεδιάσουν το λογκο του Petrified, ο καθένας σχεδίασε με βάση τον τρόπο που θεωρούσε ότι αντιπροσωπεύει καλύτερα την ιστορία και το ύφος του προτζεκτ και στο τέλος επιλέχθηκε το δημοφιλέστερο.

PETRIFIED

Step 9 Name your game Think of a clear concept, what does it take to make it special? Make diagrams, a clear narrative storytelling

170

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 9

Εναλλακτικές μορφές του τελικού logo.

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

171

PETRIFIED

Step 10 Gather the deliverables Gather and organize in a template all work done so far...

194

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

195

196

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

197

198

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

199

200

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

201

202

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

203

204

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

205

206

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

207

208

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

PETRIFIED

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

209

Χρησιμοποιώντας την μηχανή γραφικών UNREAL, καταφέραμε να στήσουμε την πρώτη σκηνή του παιχνιδιού σε ένα διαδραστικό 3d. Τώρα ο χρήστης δεν κοιτάει τις εικόνες που απεικονίζουν το τρισδιάστατο, αλλά μπορεί να επεξεργαστεί τον χώρο, να ψάξει για στοιχεία να εξερευνήσει το περιβάλλον γύρω του.

210

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

STEP 10

P e t r i f i e d - A J o u r n e y I n Ti m e

211