“สันติสุขจงสถิตอยู กับทานทั้งหลายเถิด”
(ยน 20:19)
“จงระวัง จงตื่นเฝาเถิด เพราะทานทั้งหลายไมรวู า วันเวลานั้นจะมาถึงเมื่อไร”
(มก 13:33)
“ผูที่ตอนรับทานทั้งหลาย ก็ ตอนรับเรา ผูที่ตอนรับเรา ก็ ตอนรับพระองคผทู รงสงเรามา” (มธ 10:40)
“ผูที่ซื่อสัตยในเรื่องเล็กนอย ก็ จะซื่อสัตยในเรื่องใหญดวย ผูที่ ไมซื่อสัตยในเรื่องเล็กนอย ก็จะ ไมซื่อสัตยในเรื่องใหญดวย” (ลก 16:10)
“สวนผูประกาศพระวาจา นั้นพูดใหมนุษยฟง เพื่อเสริมสราง ตักเตือนและ ใหกําลังใจ” (1คร 14:3)
“จงเลี้ยงดูฝูงแกะของพระเจาที่อยูในความดูแล ของท า น จงดู แ ลด ว ยความเต็ ม ใจตามพระ ประสงคของพระเจา มิใชดูแลดวยจําใจ จงดูแล ดวยความสมัครใจ มิใชดูแลเพราะเห็นแกอามิส สิ น จ า ง จงเป น แบบอย า งแก ฝู ง แกะ มิ ใ ช เ ป น เหมือนเจานายเหนือผูที่อยูใตปกครอง” (1ปต 5:2-3)
“ท า นทั้ ง หลาย จงพยายามทุ ก วิ ถี ท างที่ จ ะใช คุ ณธรรมเพิ่ มพูน ความเชื่อของท า น ใช ค วามรู เพิ่ มพู น คุณ ธรรม ใช ก ารรูจั ก บั ง คั บ ตนเพิ่ ม พู น ความรู ใชความอดทนเพิ่มพูนการรูจักบังคับตน ใชความเลื่อมใสศรัทธาเพิ่มพูนความอดทน ใช มิตรภาพฉันพี่นองเพิ่มพูนความเลื่อมใสศรัทธา ใชความรักเพิ่มพูนมิตรภาพฉันพี่นอง” (2ปต 1:5-7)
‘ถาพี่นองของทานทําผิด จงตักเตือน เขา ถาเขากลับใจ จงใหอภัยแกเขา ถา เขาทําผิ ด ต อท า นวันละเจ็ดครั้ง และ กลับมาหาทานทั้งเจ็ดครั้ง พูดวา “ฉัน เสียใจ” ทานจงใหอภัยเขาเถิด’ (ลก 17:4)
“มนุ ษ ย มิ ไ ด ดํ า รงชี วิ ต ด ว ย อาหารเท า นั้ น แต ดํ า รงชี วิ ต ด ว ยพระวาจาทุ ก คํ า ที่ อ อก จากพระโอษฐของพระเจา” (มธ 4:4)
“พระองค ท รงรั บ เอาความ ออ นแอของเราไว และทรง แบกความเจ็บปวยของเรา” (มธ 8:17)
“ที่ ใ ดมี ส องหรื อ สามคน ชุ ม นุ ม กั น ในนามของเรา เราอยูที่นั่นทามกลางพวก เขา” (มธ 18:20)
“สุ ข ภาพดี แ ละกํ า ลั ง เข ม แข็ ง มี ค า ม า ก ก ว า ท อ ง คํ า ทั้ ง โ ล ก ร า งกายที่ แ ข็ ง แรงย อ มดี ก ว า ทรัพยสมบัติมหาศาล” (บสร 30:15)
“เราไมเรียกทานวาเปนผูรับใชอีกตอไป เพราะผูรับใชไมรูวานายของตนทําอะไร เราเรียกทานเปนมิตรสหาย เพราะเรา แจ ง ให ท า นรู ทุ ก สิ่ ง ที่ เ ราได ยิ น มาจาก พระบิดาของเรา” (ยน 15:15)
“ทานที่เปน ผูยิ่งใหญที่สุด จงทําตนเปนผูนอยที่สุด ผู ที่เปนผูนํา จงเปนผูรับใช” (ลก 22:26)