Up/Down mountainbike magazine #5 2013 by Soul Media

p.14

STRANDRACEN

OOk dit is mOuntainbiken… sOOrt van

p.28

EXTREME MAKEOVER van xc-wapen naar strandkanOn

p.46

TRAILBUILDEN Zelf spannende trails bOuwen

p.58

SpORTVOEDING brandstOf in de tank

p.76

ANTI–ROUTE

Zeeland: tussen duin en bOlus www.soulonline.nl

Nummer 5 / Jaargang 4 / 2013 / € 4,95

CUBE STEREO SUPER HPC – DE NIEUWE NORM IN 27.5” EN 29” NU OOK MET 120MM VEERWEG BESCHIKBAAR

All-Mountain All Trails

160MM

140MM

120MM Met onze STEREO Super HPC schrijven we een nieuw hoofdstuk in de mountainbike geschiedenis. Met een framegewicht van onder 2.1 kg inclusief shock zetten wij een nieuwe norm voor de 140mm klasse. De perfecte symbiose van 27.5“ wielen en het high-tech carbon frame geeft de CUBE STEREO 160 Super HPC 27.5 een voorsprong op de rest. De gloednieuwe STEREO 120 Super HPC stelt een nieuwe norm voor 120mm all-mountain bikes. Hij is lichter dan de meeste full suspension mountainbikes, geeft 29” rijplezier met 120mm veerweg en heeft een totaal gewicht onder 10 kg. Drie opties, een gemeenschappelijk doel: ultieme prestaties.

Inhoud / Colofon

INHOUD

Voorwoord Up/Dates Photostory: Waar is Ad den Brabander? Extreme Makeover: Van crosscountry-bak naar strandracer Strandrace Gallery Up/Grades Een rondje fietsen met... Erik Hamers De Shimano Shadow Plus op spanning brengen Trailbuilden: Je steentje bijdragen aan route 2.0 Roel Heurs bouwt zijn eigen fiets Mountainbike voeding Photo Gallery De Rose van Joost Wichman Marktoverzicht: Alternated Chainrings Antiroute: Zeeland Down/Time

COLOFON

8 10 14 28 32 34 40 44 46 54 58 64 68 76 78 80

Soul Media is the proud publisher of:

Bladmanagement Jorik van Mechelen jorik@soulonline.nl Tel: 0031-(0)251-674911

6|SURF magazine Access kiteboard magazine Motion windsurf magazine Taste snowboard magazine UP/DOWN mountainbike magazine Wielrenblad White freeski magazine

Sales Michiel Funke michiel@soulonline.nl Tel: 0031-(0)251-674911 Dennis Bruin dennis@soulonline.nl Tel: 0031-(0)251-674911

Hoofdredactie Bas Rotgans bas@firsttracks.nl

Financiële administratie administratie@soulonline.nl Tel: 0031-(0)251-674911

Uitgevers Arno Weel arno@soulonline.nl Mikel Mac Mootry mikel@soulonline.nl

Verspreiding Nederland Betapress, Gilze Verspreiding België AMP, Brussel

Fotoredactie Michiel Rotgans michiel@rotgans.com

UP/DOWN Mountainbike Magazine komt in 2014 5x uit. Een abonnement kost €29,75 of maak gebruik van de abonnee acties in het blad.

Ontwerp OK200 www.ok200.nl

Abonnementenservice Nederland Soul Media Abonnementen Stetweg 43c 1901 JD Castricum Tel: 0031 – (0)251-252350 Mail: abonnementen@ soulonline.nl

Woord Antoine Flori Bas Rotgans Jorik van Mechelen Michiel Rotgans Beeld Bas Rotgans Jorik van Mechelen Mark Welagen Michiel Rotgans Pascal Moorse Roel van Heur Sam Needham Ydwer van der Heide

p.14

STRANDRACEN

p.28

EXTREME MAKEOVER

Abonnementenservice België Partner Press Lenniksebaan 451 1070 Brussel Tel: 0032 – (0)2-5564140 Fax: 0032 – (0)2-5251835 Mail: partnerpress@ ampnet.be Je abonnement loopt automatisch door totdat je opzegt. Opzeggingen dienen uitsluitend schriftelijk te gebeuren en 6 weken voor het einde van de abonnementsperiode door ons ontvangen te zijn. Verhuizingen kunnen schriftelijk naar onderstaand adres worden opgestuurd of per email naar abonnementen@ soulonline.nl

OOk dit is mOuntainbiken… sOOrt van

van xc-wapen naar strandkanOn

p.46

TRAILBUILDEN Zelf spannende trails bOuwen

p.58

VOEDING

brandstOf in de tank

p.76

ANTI–ROUTE

Zeeland: tussen duin en bOlus

www.soulonline.nl

Nummer 5 / Jaargang 4 / 2013 / € 4,95

Coverfoto Michiel Rotgans

UP/DOWN mountainbike magazine is een uitgave van Soul Media Stetweg 43C 1901 JD Castricum Tel: 0031-(0)251-252350 Fax: 0031-(0)251-674378 Mail: info@soulonline.nl

© Artikelen uit UP/DOWN Mountainbike Magazine mogen alleen met schriftelijke toestemming van de uitgeverij worden overgenomen. Het ongevraagd opsturen van dia’s en/of foto’s (ook digitaal) geschiedt op eigen risico.

JOOST WICHMAN WERELDKAMPIOEN – GEFELICITEERD!

Voorwoord

Up/Down Mountainbike Magazine

'wash with similar colours'. Hoe vaak heb je die boodschap niet gelezen? voor mountainbiker die allergisch zijn voor het doen van de was: het staat op het waslabel in je gekleurde kleding. de strekking is duidelijk, je wilt immers niet dat je rode fietsshirt paars wordt omdat je het met je blauwe spijkerbroek mee wast. de boodschap lijkt niet alleen van toepassing op de was, maar ook op onze maatschappij: houd je maar bij je eigen soort, dan hoef je je nooit ongemakkelijk te voelen. Op onze redactie, op een persoon na, was het ook merkbaar toen het onderwerp strandracen eenmaal ter sprake kwam. Je kent het wel, lange vlakke races op het harde zand net naast de vloedlijn. dennis, die ene persoon, kon er eindeloos over doorgaan: hoe hij ervoor trainde; de precieze specificaties van zijn apart opgebouwde fiets en hoe lood- en loodzwaar de wedstrijden wel niet waren. Ook hield hij er niet over op dat we 'er ĂŠcht eens wat mee moesten doen' in de up/dOwn, want dat zou tof zijn. Ondertussen rolden wij - nadat hij zich had omgedraaid met onze ogen. strandracen, dat had toch niets met echt mountainbiken te maken?! echt mountainbiken is op zoek gaan naar trails en op avontuur in de bergen. toch begon het soms wel een beetje te knagen, als dennis na een weekend racen in guur weer dolblij vertelde over zijn laatste resultaten. wat hadden wij dat weekend gedaan? ergens op een compleet vermodderde route lopen ploegen? "Jongens, kom toch een keer rijden op het strand!" Opeens knapte het, het was genoeg geweest. wij gingen dat fenomeen strandracen eens onder de loep nemen! en omdat we dingen nooit half doen, besloten we ons maar meteen op het laatste moment in te schrijven voor de derpbikers beachrace. Ons als spreekwoordelijke donkere spijkerbroek te begeven tussen de strakke rode lycra's. wat bleek? Het event was al uitverkocht! wat was hier aan de hand? Hebben we dit echt al die jaren over het hoofd gezien? als er zoveel mensen op afkomen, moest hier toch wel wat tofs te doen zijn. we hebben het geweten: all-in zijn we gegaan. beulen tot we niet meer konden. en toen nog een stukje dieper. en wat blijkt: ja, inderdaad strandracen lijkt meer op wielrennen op het zand dan op mountainbiken. maar het is ook een spannend en tactisch steekspelletje op het strand. een prachtige manier om een verwaaide zondag op je fiets te zitten en naderhand met je fietsmaatjes warme erwtensoep en een koud biertje te drinken. eigenlijk niet anders dan de dingen die we 'normaal' op onze fiets meemaken. Onze ogen zijn geopend en strandracen hoort volgens ons bij het bonte kleurenpallet waaruit biken in nederland is samengesteld. dus, 'wash with similar colours' maar omarm vooral het hele kleurenpallet. Je weet niet wat je mist. daar komen de mooiste schilderingen van! nu is het tijd dat dennis een keer meegaat naar een endurorace. Rijd ze! Bas

Up/Dates

UP/DATES BOESHIELD Nu we dan toch een nummer volproppen over strandracen, hier een insider-tip. Boeshield is een smeermiddel dat als een filmlaagje over metalen onderdelen heen opdroogt en je bike beschermt tegen alle ellende waar hij op het strand aan blootgesteld wordt. Volgens het merk is het ontworpen door hele slimme wetenschappers vanuit de ruimtevaartindustrie. Spray er stalen of aluminium delen mee in zoals de ketting, tandwielen, boutjes en andere blanke delen. Het houdt corrosie tegen en het smeert bovendien ook nog eens lekker weg. www.boeshield.nl

AGU ZOEKT PROEFKONIJNEN Om de steeds grotere groep strandfietsers optimaal uitgerust het strand op te sturen, werkt AGU aan een speciale strandbroek. Deze broek is gemaakt van het materiaal roubaix: een waterafstotende buitenkant om geen last te hebben van opspattend zeewater en een binnenkant die transpiratievocht absorbeert. Omdat het aan het strand flink kan waaien, is het kruis voorzien van een winddichte laag voor extra warmte. De strandbroek is nog ‘under construction’ en om deze broek helemaal aan de eisen van strandracers te laten voldoen, zoekt AGU vijf enthousiaste strandfietsers die deze broek in januari willen testen. Laat ons weten op updown@soulonline.nl waarom juist jij de broek wilt testen. Wie weet, behoor jij tot de gelukkige proefkonijnen.

MOUNTAINBIKEN ZUID-LIMBURG

NIEUW PARCOURS: BROEKPOLDER

De Zuid-Limburgse heuvels zijn de grootste bergen die we in Nederland hebben. In tien hoofdstukken behandelt bijgaand boek de permanente offroad routes. Van elke route zijn de volgende gegevens te vinden: afstand, hoogtemeters, gemiddelde en maximum stijgingspercentage en de hoeveelheid beklimmingen. Verder vind je nog informatie over het parcoursreliëf, het landschap en uitzichtpunten. Leuk zijn ook de insidertips voor overnachtingen en bezoekwaardige locaties. Alle routes zijn te downloaden op www.mountainbikenzuidlimburg.nl. De auteur woont in Limburg en heeft sinds zijn jeugd een passie voor mountainbiken. Kortom, local knowledge gebundeld in een boekje.

De Randstad, waar goede singletracks schaars zijn, is een route rijker. En wat voor een: nabij Vlaardingen in het recreatiegebied Broekpolder is op zestien november een twaalf kilometer lange route geopend. Olympisch kampioen Marianne Vos was erbij om het lintje door te knippen. De route is ontworpen door Patrick Jansen van Tracks 'n Trails en is helemaal gebouwd volgens de laatste standaarden. Wat zijn dan die laatste standaarden? Blader daarvoor even door naar het trailbuild-artikel op pagina 46. Zo kan je tijdens het rondje twee keer kiezen voor een sectie met north-shores en andere technische trailfeatures. Een bezoek waard, lijkt ons zo! Sportcentrum Polderpoort Watersportweg 11 3138HD Vlaardingen

ALLES WAT JE NODIG HEBT

DE CAMBER IS ALLES WAT JE NODIG HEBT, EN NIETS WAT JE NIET NODIG HEBT. HET COMPLEET NIEUWE S-WORKS MODEL IS VOORZIEN VAN EEN FULL-CARBON FRAME, 110MM FSR VERING, BETROUWBARE 29ER GEOMETRIE EN HIGHEND ONDERDELEN DIE ONTWIKKELD ZIJN VOOR SNELHEID EN PLEZIER TIJDENS HET FIETSEN. ALS JE OP DE CAMBER SPRINGT, WIL JE ER NOOIT MEER AF. WETEN WAAROM? BEZOEK DAN JE SPECIALIZED DEALER OF SPECIALIZED.COM

up/dates

Up/DATES sHiMaNo Hotaka

MaNitou Mattoc

mount Hotaka staat bekend als een van de meest uitdagende bergen in de Japanse noordelijke alpen. Geïnspireerd door zijn ruige pieken, ontwikkelde shimano de Hotaka-fietsrugtas. deze tas, ideaal voor je lange ritten, is voorzien van een groot volume en een geventileerd rugpand. dankzij het rider fit cross Harness, voel je de rugtas bijna niet zitten en snijden de banden niet in je schouders. de Hotaka zit vol met speciale opbergvakken, je hebt er één voor je kaart, camelback, helm, gereedschap, kwetsbare spullen en er zitten stretchvakjes op de heupen. mocht het echt hard gaan regenen, dan is er altijd nog een regenhoes. verkrijgbaar in 24 en 32 liter, in de kleuren 'elektrisch groen' en 'bliksemschicht blauw'.

vorkenfabrikant manitou heeft niet meer het marktaandeel dat ze eind jaren negentig hadden, maar hun dorado downhill-vork heeft nog altijd een fanatieke groep aanhangers. Op basis van deze demper, een 15 millimeter steekas en een 34 millimeter stanchion, hebben ze een trail-, allmountain-, endurovork gelanceerd die de strijd moet aangaan met de fox 34 en de rockshox pike. de vork is half december verkrijgbaar voor 26" en 27,5": in 140, 150, 160 en 170(26"-only). Het binnenwerk is er in drie levels (pro, expert, comp) en deze keuze bepaalt uiteindelijk het gewicht en de prijs. de specs zijn indrukwekkend en we kunnen niet wachten om de mattoc eens te proberen, gelukkig is dat al geregeld. Zou dit de ultieme comeback zijn van manitou?

€ 109,95

www.manitoumtb.com

GarMiN Virb Garmin duikt in de markt van actioncamera's en komt gelijk hard binnen. de virb is een full-Hd camera en onderscheidt zich door een paar extraatjes. Zo heeft hij een ingebouwd beeldscherm, kan hij zonder behuizing al onder water en is hij met handschoenen aan te bedienen via een grote schuifknop op de zijkant. verder kan je hem nog aansluiten op andere Garmin-producten en kun je data als snelheid en hartslag in je edits verwerken. super vet! Qua bevestigingen is er een heel scala om uit te kiezen. de camera komt met een extra dikke batterij en gratis bewerkingssoftware. check de site voor alle opties.

MouNtaiNbike Holidays

€ 399,-

Onze partner in crime voor al die lekkere reisverhalen, mountainbike Holidays, heeft vijf nieuwe hotels toegevoegd aan het lijstje. in salzburgerland zijn dat hotel eder, edelweiss, Hasenauer en montanara. in karinthië is dat hotel weissenseerhof. Het selectieproces is nog altijd streng. er moeten speciale voorzieningen zijn voor mountainbikers en er moet iemand werken die je de trails kan laten zien. de volledige lijst staat op de website, inmiddels zijn het er bijna zeventig verdeeld over Oostenrijk, Zwitserland en italië.

www.garmin.com/virb/

www.bike-holidays.com

BeachRacer Niet alléén voor op het strand!

www.koga.com

13111741-7_KOGA_Adv_BeachRacer_215x131.indd 1

Stronger outer blocks

New sidewall finish Best for TL Ready

26”

| 650B | 29”

the next generation

15 % reduced rolling resistance

“DE WEDSTRIJD. De dag is aangebroken. Doordringen in nieuwe dimensies. Ben je er klaar voor? ENERGIE!”

27-11-13 10:27

photostory / Waar is ad den brabander?

tekst: Bas Rotgans foto's: Michiel Rotgans

up/down Mountainbike Magazine

WaaR Is aD Den BRaBanDeR?

OpGeJaaGd wild Op Het strand Life starts at the end of your comfortzone. Die zin schiet door mijn hoofd als ik in de kleedkamer tussen twee ervaren rijders zit die de nuances bespreken van de inmenging van de KNwU in strandraces. Ik zit hier niet in mijn gebruikelijk mountainbikecomfortzone. Of ze hun clubpak bij een race aanmoeten of het pak van hun commerciĂŤle sponsor. Ik twijfel op dat moment vooral hoe warm ik me aan moet kleden. Ga ik te hard zweten in de frisse zeewind of, zo mogelijk nog erger, krijg ik het te koud? Dit is de start van de Derpbikers Beachrace. Volgens kenners de leukste strandrace van Nederland.

photostory / Waar is ad den brabander?

de maagomkerende zenuwen die vlak voor de start opduiken, uiten zich op vele manieren. de een moet vijf keer achter elkaar piesen. de ander staat met een onzinnige grijns op zijn bakkes in het elite-startvak.

tijdens een stuk inrijden op het strand wordt het me snel duidelijk dat ik de oude toerskiërswijsheid moet aanhangen: be bold, start cold. voor je het weet kun je je warmte niet meer kwijt en raak je oververhit. voorlopig maak ik me vooral zorgen over het verloop van zo'n wedstrijd. Hoe start je? Hoe hard gaat het? moet ik in het begin rustig doen, of juist volgas gaan en later weer op adem komen? Om te pesten hebben de organisatoren mij een startplekje in het elitevak gegeven, tussen de écht snelle gasten. Ook heb ik het startnummer van een elite-rijder gekregen die is uitgevallen en ga ik daardoor min of meer als ad den brabander door het leven. ad schijnt zelf ook op een koga te rijden en een 'goede gast' te zijn, zo verneem ik. van mederijders krijg ik een verwarde blik: dat lijkt de fiets van ad, het is zelfs het startnummer van ad, maar die kerel? dat is ad niet! Ze snappen er geen bal van en ik word er alleen maar nog ongemakkelijker van.

Het elitevak en 'de meute' starten op hetzelfde moment. ik heb ruim driehonderd man achter me staan die het liefst dóór me naar voren willen. ik ben in de naïeve veronderstelling dat ik bij de start weg kan fietsen. maar het zand is te mul en op het moment dat het startschot valt, verlies ik kostbare seconden met het van mijn fiets af komen en naar een harder stuk zand rennen. ik zie een meute rijders voor me weg schieten, met de wind mee naar het eerste keerpunt dat noordelijk van hier ligt. Zo moet een rots zich voelen die in een rivier ligt en met de stroom mee kijkt. alles vliegt langs je heen en je staat zo stil dat je zelfs achteruit lijkt te gaan. eenmaal op fietsbaar zand trap ik wat ik trappen kan. ik ga hard, maar links en rechts gaan andere mensen nog harder. mijn voorsprong vanwege het elitevak ben ik in ieder geval in de eerste tien seconden van de race weer verloren. die eerste kilometers vliegen onder mijn wielen door, het strand is harder dan ik had verwacht, sneller ook. ik vlieg!

Up/Down Mountainbike Magazine

dat liJkt de fiets van ad, Het is Zelfs Het startnummer van ad, maar die kerel? dat is ad niet!

photostory / Waar is ad den brabander?

Vlak lang de vloedlijn is het strand meestal het hardst. Maar opkomend of afgaand tij of schuim verdoezeld de precieze loop van de vloedlijn en zorgt ervoor dat je permanent moet opletten en een goede lijn moet kiezen.

de wind waait teGen Het veld in en de beste strateGie is die van kuddedieren

Up/Down Mountainbike Magazine

en de kudde hyena's is los! Niets rustig opbouwen, meteen vanaf het startschot gaat het gas erop. Volgas. eerste prioriteit voor iedereen is aansluiting vinden bij de voorste waaier.

can you say supermoto? Wie de sporen op het strand ziet, kan meteen aflezen wat de meestgebruikte strandrace band is.

bij het eerste keerpunt, we gaan van schuin voor de wind naar schuin tegen de wind in, word ik voor het eerst van mijn leven geconfronteerd met het fenomeen 'waaierrijden'. de wind waait tegen het veld in en de beste strategie is die van kuddedieren, bij elkaar schuilen tegen die woeste vijand. wielrenners kennen niet anders, de voorste man/vrouw rijdt een poosje in de zwaarste positie, waar je de meeste wind vangt. de anderen blijven uit de wind achter de voorste rijder hangen en besparen zo veel kracht. Hoe lang je in de voorste positie blijft rijden is afhankelijk van je conditie, de windrichting en het tactische steekspelletje. Heb je genoeg gehad dan stop je met trappen, maak je een knikje met je elleboog ten teken dat je je iets laat terugvallen. naar het einde van de groep, totdat je weer aan de beurt bent. tot zover de theorie. waar op de weg waaiers meestal een vrij strakke vorm en beweging aanhangen, kan het er bij strandracen aanzienlijk chaotischer aan toegaan.

windvlagen, een zwalkende waterlijn en stukken mul zand kunnen ervoor zorgen dat de waaier veel meer beweegt. en die beweging wordt altijd uitvergroot. als de eerste man tien centimeter uitwijkt, versterkt zich dat makkelijk tot een zwabber van meer dan een meter aan het eind van de waaier. bovendien vergt het aanpikken in het staartje van de waaier een beetje brutaliteit en een onverschrokken invoegmethode. laat je ruimte over dan manoeuvreert iemand anders er tussen. Op zich niet heel erg, maar in dit eerste tegenwindstuk laat ik een gaatje vallen. ik knipper twee keer met mijn ogen en het is gebeurd: het gaatje wordt een gat van twee meter, drie meter en de wind slaat er tussen. Opeens kan ik niet meer meekomen met 'mijn' waaier. Het gat rekt zich in een tiental seconden op tot dertig meter en wat ik ook doe en probeer, ik krijg het niet meer dichtgereden. ik voel me als het babyhert dat tijdens een aanval van een bergleeuw van de kudde wordt gescheiden. Jammer dan, niet slim of snel genoeg.

photostory / Waar is ad den brabander?

Met de wind mee kan je in je eentje nog wel redelijk doorrijden. tegen de wind in ben je kansloos. Het is dan ook zaak om v贸贸r het keerpunt aansluiting bij een waaier te vinden.

darwin rekent af en ik moet de groep laten schieten. als babyhert was ik nu dood geweest. mijn eerste instinct is om er zo hard mogelijk achteraan te rijden, maar het wordt me snel duidelijk dat dit pure zelfmoord is. de snelheid valt te ver terug en mijn benen lopen leeg. een blik over mijn schouder vertelt me alles wat ik moet weten: honderd meter achter me komt een nieuwe waaier aanrijden, dit is mijn nieuwe kudde. met meer bravoure dan mijn ervaring zou moeten toelaten voeg ik me in deze waaier en besluit ik retestrak tussen de andere vogels te blijven vliegen. iemand schreeuwt naar me: "fietsen, rambo!" noemt hij me zo omdat ik een baard heb? is dit de bijnaam van ad? mijn verwarring is groot en ik meen op zijn gezicht ook een vertwijfelde blik te zien. deze groep voelt ervaren, het tempo ligt hoog, er wordt soepel doorgedraaid en nog voor het zuidelijke keerpunt (waar we weer terugdraaien naar voor de wind rijden) halen we mijn 'oude'

waaier bij. de rambo-roeper laat niet meer van zich horen. als twee zwermen vogels voegen de groepen zich samen, er wordt woordloos een nieuw ritme afgestemd en de laatste kilometer tot het keerpunt vliegt voorbij. waar je op het rechte eind graag in de groep wil zitten, bij een keerpunt wil je dat niet! pal voor mijn neus gaat iemand onderuit en ik moet in de ankers, terwijl ik een goede en stabiele lijn door het mulle zand had. de snelheid is eruit. met het nodige gehannes stap ik af en sprint ik door het mulle zand zoekend naar een stukje verharding om weer snelheid te kunnen maken. de waaier is bij het keerpunt uit elkaar gevallen in kleinere groepjes van drie tot vier man. Zelfs voor de wind rijden gaat harder in een groepje dan solo, ik zie de snelheid oplopen tot achter in de dertig kilometer per uur. Op deze manier vliegen de kilometers onder onze banden door en kunnen we ons gaan opmaken voor de speciale hindernis die de derpbikers in het parcours hebben bedacht:

Up/Down Mountainbike Magazine

biJ de finisHpOOrt Gebeurt Het, ik raak de aansluitinG met miJn GrOepJe kwiJt

Het moment der waarheid. Vanaf hier volgt bijna negen kilometer tegen de wind in. beter zorg je dat je onderdeel bent van een kudde.

photostory / Waar is ad den brabander?

ramses bekkenk en Jurgen van diemen zijn onnavolgbaar en vormen met zijn tweeĂŤn een kopgroep en worden doro niemand meer ingehaald. Je mag vinden wat je vindt van strandracen, maar deze gasten kunnen heel erg hard fietsen

Up/Down Mountainbike Magazine

een speciale hindernis: de zogenaamde zandmotor. Werd gehaat door veel mensen in het veld, maar wij vonden 'm mooi. Het trok de groepjes en waaiers uit elkaar en dwong rijders tot wat tactischer nadenken en de verplichting om een beetje te lopen. de middelste man uit de volgende groep, bram imming, werd later derde. hij wist van deze groep het hardste op de finish af te sprinten.

de zogenaamde Zandmotor doet nog het meest aan een hindernis op een baan voor tanks denken. twee hoge wallen van erg mul zand maken het onmogelijk hier nog te fietsen. Het is rennen geblazen! en net als bij het zuidelijke keerpunt moet je rennen tot je een stuk zand tegenkomt dat hard genoeg is om weer op je zadel te springen, in te klikken en snelheid te maken. de wind duwt in onze ruggen en we gieren over het strand, een halve kilometer na de Zandmotor moeten we bij de finishpoort weer even het mulle zand in en hier gebeurt het: ik raak de aansluiting met mijn groepje kwijt. de volgende kilometers voor de wind zijn frustrerend, ik zie ze nog geen 200 meter voor me rijden. maar met de kracht die ik op dat moment uit mijn benen pers, krijg ik het gat niet dicht. Ongeveer een kilometer voor het keerpunt, met de wind nog veilig in mijn rug begint het opeens te dagen: als ik ze voor het keerpunt niet inhaal, draai ik zo de tegenwind in. in mijn eentje.

terwijl het keerpunt snel nadert, kijk ik nog even over mijn schouder en word ik nog kwader op mezelf. de eerste paar honderd meter achter me rijdt niemand, er is geen enkele waaier waar ik me bij aan kan sluiten. dat eerste stuk tegenwind gaat pijn doen. een laatste vertwijfelde sprint brengt me niet waar ik op hoop, de aansluiting met het groepje voor me. met het lood in mijn fietsschoenen draai ik rond, ik trek mijn kop tussen mijn schouders en begin te malen. kostbare tijd verliezende, laat ik me gedwee door de volgende waaier binnenhalen, weerstand bieden heeft geen zin. in mijn eentje kan ik hier toch niet tegenin. als ik eenmaal ben aangesloten, draai ik veel zelfverzekerder mijn rondjes en neem ik mijn beurten op de kop. Het valt me op dat sommige rijders zichzelf zitten te drukken, die blijven in het staartje hangen om zoveel mogelijk kracht te sparen. in de aanloop naar het keerpunt pogen een paar mensen een ontsnapping te doen.

photostory / Waar is ad den brabander?

Jurgen (links) vertelde later dat hij meerdere pogingen had gedaan om bij ramses weg te rijden, maar die was gewoon te sterk. uiteindelijk bij de finish had ramses nog het meest in de tank.

wegrijden tegen de wind in is bijna niet te doen, maar als je snel kan keren en wegwezen voor de wind, maak je een kans. ik besluit vooral goed te keren en daarna nog even te beuken. er zit nog wel wat energie in de tank. ik kom, half rijdend half voet aan de grond, het keerpunt door en begin te stampen. ik weet niet waar het vandaan komt, maar ik heb vleugels. als een postduif die het thuishonk ruikt. ik haal andere rijders in die stuk zitten. Ze komen nog wel vooruit, maar kunnen niet zo hard meer. de tweede keer Zandmotor gaat in een roes voorbij en het laatste stuk hard strand gebruik ik om een enorme aanloop te nemen richting de finishboog. ik wil niet n贸g een keer van mijn fiets af. die tactiek werkt en opeens ben ik er! ik sta even te puffen en zie andere rijders binnendruppelen. deelnemers feliciteren elkaar met het behalen van de finish. een onbekende geeft een klap op mijn schouders. "Goed gedaan, ad!"

volgend jaar meedoen? www.derpbikersbeachrace.nl wees er snel bij, de race was dit jaar ruimschoots uitverkocht.

ik heb vooral zin in erwtensoep en een biertje in de sporthal.

Up/Down Mountainbike Magazine

Jurgen heeft er keihard voor geknokt, maar pakt er net naast.

ramses laat zien wie er heer en meester is in deze discipline.

een Onbekende Geeft een klap Op miJn scHOuders. "GOed Gedaan, ad!"

photostory / Waar is ad den brabander?

Up/Down Mountainbike Magazine

DE VOORBEREIDING 1 — KOGA BEACHRACER € 1.599 de koga beachracer is iets heel bijzonders. wij geloven oprecht dat dit de meest gespecialiseerde mountainbike op dit moment verkrijgbaar is. een fiets die dermate extreem op slechts een discipline is ontwikkeld, dat is ongekend in een wereld waarin je fietsen aan zoveel mogelijk mensen wil verkopen. als basis voor de fiets diende een aluminium veldrijdframe. daarin zijn 29'er wielen gecombineerd met een starre carbon voorvork. de wielen zijn voorzien van een thunder burt (voor) en super moto (achter) band. volumineuze en profielarme banden die je met extreem weinig druk rijdt (ca. 1,0 - 1,2 bar) zodat je niet in het zand wegzakt. verder is de beachracer voorzien van een speciaal stuur dat nog het beste is te omschrijven als een heel ondiep racestuur waarvan de uiteinden sterk naar buiten lopen. ideaal om diep te gaan zitten en je stroomlijn zo goed mogelijk te behouden, ook daarbij helpen de wielrenshifters en remgrepen. bij strandracen luidt qua componenten het devies: hou het simpel. alles wat je ingewikkeld maakt, wordt uiteindelijk vernield door knarsend zand. dus: mechanische schijfremmen van trp, een eenvoudige maar goede ultegra roadderailleur en een enkel 38-tands kettingblad voor (dus geen voorderailleur) zijn allemaal ruim voldoende om loeihard over het strand te rijden. wil je toch liever twee kettingbladen en een voorderailleur, dan is de fiets daar al voor geschikt. Hoe het rijdt? vooral hard. alles op de fiets is erop gericht in deze bijzondere omstandigheden de weerstand zo laag mogelijk te houden. fast is better. de fiets knalt in een rechte lijn superstabiel, maar ook bij het doorploegen van een mul stuk zand blijft hij maar doorrollen, zodat je net wel de strandopgang haalt. en is dat ding nu werkelijk zo extreem eenzijdig? wij zijn er een paar keer mee naar kantoor gefietst en de gladde en dikke banden maken van de fiets ook een heerlijk, bloedsnel en sportief woon-werkvervoersmiddel. dus als je nog argumenten zoekt om je wederhelft ervan te overtuigen dat je schuur nog best een extra fiets kan gebruiken...

2 — BBB AUTOTANK XL € 12,50 de race zou ongeveer anderhalf uur duren. Om te voorkomen dat we onderweg nog moesten stoppen om water bij te tanken, monteerden we twee grote bidons op de fiets. Zo heb je anderhalve liter vocht bij je. Op de dop zit een ventiel-achtige sluiting, die ervoor zorgt dat er geen vocht uit de bidon komt zolang je er niet in knijpt. wij vulden ze met water tot het smalle stuk, aangevuld met flevosap tot het randje en dan nog een klein schepje zout erin voor de mineralen. 3 — BBB FLEXCAGE € 18,95 als je twee grote bidons mee wil nemen, heb je ook een goede bidonhouder nodig. volgens de gedachte 'hoe simpeler, hoe beter' trokken we twee flexcages van bbb uit het rek. voor een bescheiden prijsje heb je een goede bidonhouder die gewoon werkt. verkrijgbaar in meerdere kleuren. 4 — BBB ICARUS € 179,95 de icarus is eigenlijk een wielrenhelm die ook door de xc'ers van het team wordt gedragen, hij is lekker licht en ventileert als een malle (eigenlijk een beetje teveel in de frisse novemberwind, als je geen haar op je hoofd hebt). de trailhelmen die we meestal dragen werken niet zo goed, omdat je heel erg laag op je fiets zit. de extra dekking aan de achterkant prikt in je nek. tophelm voor mensen die willen racen. 5 — DERpBIKERS-FIETSpETjE GRATIS de koude wind over je bol is niet lekker. vandaar dat het fijn is om onder je helm iets te hebben wat de wind van je hoofd houdt. Het officiële derpbikers-fietspetje zat in de goodiebag bij de inschrijving van onze race. Het is een topper waar we nog veel plezier van zullen hebben. 6 — AGU BORMIO jACK € 109,95 rijd je op het strand, dan is een snijdende wind je grootste vijand. Het shirt van agu houdt 'de meeste

wind' buiten. daarin hebben ze een perfecte balans gevonden, want het moet ook niet té dicht zijn. dan ga je veel te hard zweten. de hele lay-out van het shirt is fijn, maar het superbrede elastische band onderaan is de prijswinnaar. Houdt modder (in ons geval zand) buiten de deur. bij de uiteindelijke race hebben we dit jack niet gedragen, omdat de temperatuur te hoog was. 7 — AGU SECCO ONDERSHIRT € 37,95 een ondershirt dat de zweet snel afvoert naar de bovenliggende laag. een deel van de vezels in het shirt is gewonnen uit koffie-residu. als ze er nu nog voor konden zorgen dat hij naar verse koffie ging ruiken op het moment dat je gaat zweten… 8 — SpECIALIzED DEFLECTwINTERHANDSCHOEN € 34,90 de deflect heeft al het goede van specialized-handschoenen met wat extra softshell isolatie. Gelpads om tintelende handen te voorkomen, een extra zachte duim waar je je snotneus aan kan afvegen en een zachte fleece binnenkant. een heerlijke handschoen voor als het al wel fris is, maar nog niet écht ijskoud. wordt het kouder dan heb je nog dikkere handschoenen nodig. 9 — AGU pROGRESSO BROEK € 142,95 van de agu-kledingsstukken was dit misschien wel het meest verrassend. de broek voelt dun aan. te dun, dachten we eigenlijk. maar tijdens het fietsen bleek hij perfect. we snappen eigenlijk nog steeds niet goed hoe agu het voor elkaar krijgt om een stof die zo dun en flexibel is, zo warm en comfortabel te laten voelen. maar dat is hij wel. dit zou wel eens een van onze meest gedragen winterbroeken kunnen worden. 10 — AGU zEVIO OVERSCHOENEN € 44.95 strandracen is overal zand tussen krijgen. Overschoenen draag je dus niet alleen om je tenen warm te houden, maar ook om het zand uit je dure fietsschoenen te houden.

extreme Makeover

tekst & foto's: Michiel Rotgans

ExtrEmE makEovEr

van crOsscOuntry-bak naar strandracer wat als je geen geld wilt investeren in een dedicated strandfiets, maar een crosscountrybike wilt ombouwen? Geen probleem, dan hoor je bij de grootste groep strandfietsers. De schuur van uitgever Mikel stond al aardig vol en voor een paar maanden per jaar wilde hij zijn Merida Big Nine XT ombouwen tot een strandkanon. Alle ingrepen komen voort uit de volgende principes: strandfietsen hebben door zand en zout meer slijtage te verduren; je zit op de fiets moet meer naar voren om beter te kunnen trappen; je moet duiken voor de wind; de banden moeten beter drijven in het zand en minder rolweerstand genereren. we hebben hier een lijstje gemaakt met de belangrijkste aanpassingen eerst, je kan voor jezelf kijken hoeveel geld je zou willen uitgeven en hoever je zou willen gaan.

Up/Down Mountainbike Magazine

BANDEN Het ombouwen van je fiets begint bij de banden. Zonder geschikte banden, en de daarbij behorende extreem lage druk, het strand op is een ware marteling. Je bent meer aan het ploegen dan aan het racen. de schwalbe super moto's zijn de standaard op het strand en wat ons betreft een zogenaamde 'no-brainer', niet over denken, maar doen. de super moto's zijn een lichte wedstrijdversie van de big apple's, een balloon-band ontwikkeld voor comfortabel rijden op de weg. door het hoge volume en de breedte van 2.35 inch drijven ze goed over het zand. frame en vork moeten wel geschikt zijn voor zulke grote banden. volgens monteur dean was hij nog geen crosscountryframe tegengekomen waarbij dit niet het geval was. enkele starre vorken, die eigenlijk op een veldrijdfiets horen, laten dit niet toe. maar geen nood, de laatste tijd is er een trend gaande om voor met een iets minder volumineuzere band te rijden, voor wat beter stuurgedrag, zoals een 2,1 thunder burt. super moto: € 50,90 thunder burt: € 54,50

zIT en dan gaan we nog iets doen aan de zit die je hebt op de fiets. vergeleken met crosscountryrijden willen we twee dingen bereiken. de fiets mag minder wendbaar zijn, want zoveel stuurwerk is er niet op het strand en de rijder moet meer boven zijn bracket zitten, zodat hij/zij vooral heel hard kan trappen. strandfietsen zijn net tijdritfietsen, ze moeten gewoon heel hard vooruit kunnen. Hoe bereik je dit? Om te beginnen, gebruik een zadelpen zonder offset en schuif het zadel maximaal naar voren op zijn rails (tot waar de fabrikant het aangeeft). Heb je spacers onder de voorbouw zitten? wissel ze om met je stuurpen en draai deze eventueel ook om voor een lagere, meer aerodynamische positie. sommige rijders gaan aardig extreem en gebruiken stuurpennen die 35 graden naar beneden

gedraaid staan, zoals het geval bij de bbb mountaindrive. Omdat mikel aardig groot is, doen we dat hier niet, maar bijvoorbeeld de fiets van marianne vos heeft zo'n diepe zit. Qua sturen wordt flink geëxperimenteerd en is de heilige graal nog niet gevonden. sommige rijders schroeven een racefietsstuur op hun mountainbike, bijkomend probleem is dan wel dat de ergonomische vorm van je huidige shifters en remhendels niet meer werken zodat je een hele weggroep moet monteren, maar zover willen we hier niet gaan. we monteren hier een origineel tourfietsstuurtje van vijftien euro en zetten hem up/side dOwn, zo bereiken we praktisch hetzelfde effect. Zadel naar voren: € 0,bbb Highrise 35 graden stuurpen: € 29,95 ergotec trekking-stuur boomerang: vanaf € 15,-

VERzET Op het strand rijd je nagenoeg vlak. dus veel verzetmogelijkheden, zoals het geval bij een 3x9- of 3x10-groep, dat is nergens voor nodig. we demonteren het kleinste voorblad en laten de 'gewone' 32 en 44 tandwielen zitten. Hiermee kan je makkelijk de ergste tegenwind en de hardste meewind aan. wil je gespecialiseerder dan zou je nog naar een enkel voorblad (bijvoorbeeld een 38-tands) kunnen wisselen. een cassette met een 11-36 spreiding is ook teveel van het goede. beter vervang je deze door een goedkope wegcassette met een spreiding van 11-32 of 11-28. kosten voor de cassette: afhankelijk van kwaliteit ca. € 40,- tot € 100,kosten ombouwen crank naar 2x10: gratis

extreme Makeover

STARRE VORK er zijn meerdere redenen waarom we een starre vork op deze fiets monteren. ten eerste, vering op het strand is volledig overbodig, voor je rendement zou je de vork kunnen vastzetten maar het is zonde om dat mooie stukje techniek van fox bloot te stellen aan zoutwater en zand. ten tweede kan je door een vork met een iets lagere 'axle-to-crown' afstand je fiets ook iets meer voorover kiepen en de geometrie nog meer een racekarakter geven. sla niet te ver door, we hebben het hier over één tot twee centimeter. en de laatste reden is simpelweg gewicht, het is een makkelijke manier om aardig wat grammen van je bike te snoepen. carbon vork: € 350,-

REMMEN remmen gebeurt niet veel op het strand, maar wanneer je met vijftig kilometer per uur windje mee rijdt kan je ze maar beter hebben. strandracers zweren bij mechanische remmen in plaats van hydraulische. Hydraulische remmen zijn geen lang leven beschoren op het strand. Zand en zout maken het leven van de zuigers zuur en dan is er nog een probleem met de clearance. mechanische remmen zijn spartaans en de afstand van je blokken tot de schijf is op de meeste modellen afzonderlijk in te stellen. de avid bb7rem is op het moment favoriet. maar waarom monteer je dan niet een set cantilever-remmen of v-brakes, zou je denken. als je een heel oud frame ombouwt zou dat wel werken, alleen worden al jaren geen frames meer gebouwd met de nokken die daar voor nodig zijn en 29'er velgen voor velgremmen zijn wij nog nooit tegengekomen. avid bb7 (klauw, hendel, schijf) set voor en achter: € 197,20 CONCLUSIE en hoe zijn mikels eerste ervaringen? "Het meest opvallende is de zit op de fiets. ik ben in staat om harder te trappen. doordat het stuur krom loopt is het gemakkelijker om je ellebogen naar binnen te doen en een meer aerodynamische houding aan te nemen. dan de vork: behalve dat het er goed uitziet, ben ik blij dat ik mijn fox niet meer vernaggel. ik vind dat de fiets vooral ook veel beter stuurt, dat komt denk ik door de thunder burt voor. en de cassette is een openbaring, je kan veel preciezer schakelen!"

LATEN BOUwEN? bij fietswinkel theo schilder in alkmaar worden aan de lopende band crosscountryfietsen omgebouwd tot strandracers. wondermonteur dean is één van de beste sleutelaars die we aan het werk gezien hebben. inmiddels zijn er heel wat jaartjes ervaring opgedaan, mede doordat theo zelf ook fanatiek op het strand rijdt en weet wat wel en niet werkt. de shop heeft zijn eigen raceteam maar ook de fiets van marianne

vos is hier omgebouwd. Het mooie is dat alle onderdelen op voorraad zijn, dus geen geklooi met levertijden. misschien heb je nog vragen na het lezen van dit artikel, bij theo schilder helpen ze je graag verder. Theo Schilder Tweewielers koedijkerstraat 31 1823 cr alkmaar tel: 072 5112042

LIMBURGSE PEEL MOUNTAINBIKE CLASSIC Het weekend voor de échte mountainbikefanaat! 28 t/m 31 maart 2014

€ 118,-

v.a.

per persoon incl. deelname

Stelt u zich eens voor. Een nieuwe en uitdagende mountainbikeroute, dwars door de prachtige bossen van Noord-Limburg met kilometers singletracks en flinke hoogteverschillen. En na de sportieve inspanningen, met vrienden of familie heerlijk tot rust komen in een comfortabele cottage. Dit is de Limburgse Peel Mountainbike Classic. Doet u ook mee? Met onder meer:  Welkomstbijeenkomst met bekende (oud) professionals.  Workshops en clinics op het gebied van voeding, techniek, materiaal en training.  2x sportontbijt, 2x lunch en 1x diner voor alle deelnemers.  Mountainbiketocht op zondag o.l.v. prominenten.  Mooi prijzenpakket.  Gezellig entertainment met speciaal Kids programma.  Drie overnachtingen in Center Parcs Limburgse Peel.  Gebruik van alle parkfaciliteiten, incl. toegang tot Aqua Mundo. Boeken vanaf €118,- p.p. inclusief het Limburgse Peel Mountainbike Classic arrangement. Meer informatie op www.centerparcs.nl/mtbclassic

De Limburgse Peel Mountainbike Classic wordt mede mogelijk gemaakt door:

strand Gallery

s t r a N d 32

Up/Down Mountainbike Magazine

locatie: Tussen Egmond aan en Noordpier wijk aan zee

fotograaf: Mark welagen

G a l l e r y

up/Grades

Up/GRADES

Mio cyclo 505 fiets-gps'en zijn op twee manieren in te zetten. als digitale coach, het apparaat houdt je activiteit bij en geeft je feedback. en als een offroad tomtom, je laadt een route in, het apparaat geeft instructies en je rijdt deze na. de cyclo 505 is op papier beide. wat betreft het tracken, dat doet hij subliem, daar zijn tal van reviews online over te vinden, wij waren meer benieuwd naar zijn tomtomprestaties. we leven in een tijd dat een gebruiksvriendelijke smartphone met een dual-core processor en een hoge resolutie display gemeengoed is. Je kan rustig stellen dat ons referentiekader van draagbare elektronica enigszins is bijgesteld ten opzichte van een paar jaar geleden. Onze eerste reactie bij het uitpakken van de 505 was dan ook zoiets van: moet dit apparaat ruim vierhonderd euro kosten? na een tijdje begonnen we dit in perspectief te zien. Hoewel mio echt geen klein bedrijf is, is het ook weer geen apple of Google. er worden nu eenmaal niet zoveel fiets-gps'en verkocht als smartphones, dus is het ook niet te verwachten dat deze apparaten net zo zijn doorontwikkeld. toch zijn we er nog niet aan toe om de iphone aan het stuur te hangen, laat staan dat de perfecte 'offroad tomtom-app' al gemaakt is. bovendien wil je de batterij sparen voor noodgevallen. een gps-apparaat aan het stuur hangen is dan ook een must. bij andere systemen ben je nog veel geld kwijt aan het kopen van kaarten. mio kiest voor de gratis 'open street maps' en wel voor een variant waar veel wandelpaden in staan. Gelijk uit de doos te gebruiken, helemaal top. we reden in remouchamps een route van vijfendertig kilometer en of het ging? tja, we hadden de dag van ons leven, uiteindelijk hebben we elke trail, soms verscholen achter een struik, gevonden. maar het ging niet perfect en we zijn wel een keer of vijf fout gereden. wanneer je op een kruispunt komt waar je later die dag nog een keer dient te komen is het lastig te zien welke kant je op moet. Het zou handig zijn als je in de grafische lijn van je gps een richting kan lezen en kan zien welk deel van je track er al gereden is. wanneer je stilstaat is het kompas niet echt precies, dat leidt tot verwarring. Ook tript de mio behoorlijk als je meermaals fout rijdt en moet je opnieuw de gps-track inladen. Het zijn kleine problemen die door middel van software-updates langzaam worden verholpen. voor nu ben je genoodzaakt de gps-routes op de computer goed op te schonen en knooppunten op kruisingen eventueel om te leggen. we kunnen ons niet aan het idee onttrekken dat de 505 in eerste instantie voor racefietserij is ontwikkeld maar tevens aan mountainbikers wordt verkocht. misschien voor crosscountry- en marathonrijders wel geschikt, maar om trailrijders en fietsavonturiers in de wildernis over te leveren aan dit apparaat, daarvoor moet nog wat gefinetuned worden. rapportcijfer? als digitale coach een 9, als tomtom een 5,5*.

eNdura WiNter strike GloVe en weer een up/Grade voor de winter. voor degelijke, hufterproof, slechtweersoftgoods wenden we ons wederom tot endura. Om in koud en nat weer de handen warm te houden is er de strike-glove. drie lagen beschermen je handen tegen extreme omstandigheden als regen en kou. de fleece binnenhandschoen voelt warm en comfortabel aan en gaat van +10 tot -5 graden. wat deze handschoenen onderscheidt van nietfietshandschoenen, is dat je vingers nog erg goed te bewegen zijn, zodat je kan remmen en schakelen. wel zo handig! niet geprobeerd maar wel handig om te weten. wil je echt tijdens barre omstandigheden de deur uit? dan is er nog de dikkere endura deluge van € 46,99 met een extra thermolaag en een langere machete.

* de perfecte tomtom voor op de fiets zijn we nog niet tegengekomen, terwijl we veel hebben geprobeerd. suggesties, mail ons...

cyclo 505 € 419,99 cyclo 505 Hc € 469,99 (inclusief hartslagen cadanssensor)

eu.mio.com

€ 39,99

www.endura.co.uk

Up/Down Mountainbike Magazine

Up/GRADES

HaGlöfs MoNocHroMe de laatste jaren bieden steeds meer outdoormerken bike-specifieke kleding aan. Het Zweedse Haglöfs biedt een mini-collectie bestaande uit drie items: een short, een shirt en een windjack met capuchon. bij het dragen valt meteen op dat het shirt en jack een ander doel lijken te hebben dan het short. Het short is stevig, met veel stretch, grote zakken en ritsen waarmee je enorme gaasvakken voor ventilatie kan ontsluiten. Het is een vrij ruim short en samen met de solide (maar erg lichte) constructie voelt het bijna als een downhillshort. Het short heeft wat ons betreft twee minpuntjes: we vinden de prijs vrij hoog (maar om eerlijk te zijn is de kwaliteit dat ook) en de d-rings op de tailleband gaan onder belasting verdraaien. Het shirt en windjack echter zijn vrij strak gesneden, zijn superlicht van constructie en lijken daardoor meer toepasbaar tijdens xc- of gewone ritjes. Ze zijn beide voorzien van kleine slimme vakjes met rits op precies de juist plekken: voor sleutels, wat geld en je telefoon. Hoewel het windjack niet bedoeld is als regenjas (hij is echt niet waterdicht), kan hij makkelijk de eerste druppels opvangen zonder dat je hoeft te wisselen naar een regenjas die veel minder goed ademt. Hij is trouwens in elkaar te proppen in zijn eigen borstzak en zo erg makkelijk onderin je rugzak mee te nemen. nog een highlight: aan de buitenkant van alle kledingitems zit een goede en stevige kledinglus, zodat je smerige of natte kleding lekker kan ophangen als je thuiskomt of op je vakantieverblijf arriveert. Het shirt en jack zijn de grootste aanraders, al zijn de prijzen vrij stevig in vergelijking met concurrerende mountainbikemerken. maar het is waar voor je geld, je krijgt supergoede kwaliteitsitems.

scramble ls zip € 85,ardent short € 140,-

www.haglofs.com

fox eVolutioN 3/4 liNer eN fox Wool sock de winter komt eraan en dat is op de trails al te voelen! kleine tip van ons om langer en meer buiten te kunnen spelen: voeten en knieën warm houden. wij hebben daarvoor van fox twee superfijne items die we in deze tijd van het jaar keer op keer in onze tas gooien. de 3/4-liner is net als een binnenbroek voor je favoriete short, maar dan wat langer (tot over je knieën) en is aan de binnenkant voorzien van een zacht laagje fleece. daarmee blijven benen en knieën net wat warmer en soepeler. fox heeft ook wollen sokken. wie daarbij denkt aan de geitenwollen sokken die je oma breit, zit op het verkeerde spoor. deze sokken zijn van merinowol, dat kriebelt niet en kent een ongelofelijke warmteregulering: koel in de zomer en lekker warm als het koud is. wij zijn zo enthousiast over merinowol als basismateriaal voor de onderkledinglaag, dat we er misschien nog wel een heel artikel aan gaan wijden. maar neem van ons aan: als je eenmaal deze exemplaren koopt, dan wil je niet meer anders! dat ze 'toasty' zijn is nog maar het begin van het verhaal. Ze hebben precies een fijne hoogte (niet te hoog/niet te laag) en blijven erg lang goed in de was. regelrechte aanraders!

fox evolution 3/4 liner € 59,fox Wool sock € 17,-

www.foxeurope.com

up/Grades

Up/GRADES

Giro feauture

bbb scope 1300

Het concept trailhelm is voor vele mensen nog een nieuw verschijnsel. wanneer je uit de racehoek komt zal de Giro feature misschien op je overkomen als een uit de kluiten gewassen crosscountryhelm. en eigenlijk is dat ook wel zo. de helm loopt aan de zij- en achterkant een stuk verder door, beschermd daar beter en dat maakt hem geschikt voor mountainbiken in gevaarlijker terrein. van buiten lijkt het alsof de helm niet veel ventileert maar de magie zit dan ook binnenin. aan de binnenkant van de helm maken kanalen een luchtstroom mogelijk die je hersenpan afkoelen. achterop zit een grote brede sluiting met een draaiwieltje om de helm vast te zetten op je hoofd. Het sluitbandje is niet aan de schaal gemonteerd op de plek van je kruin maar aan de zijkant net boven de oren. iets wat alleen mogelijk is bij een degelijk model helm. Het maakt de sluiting zoveel eenvoudiger en voorkomt gedraaide bandjes. pasvorm is uiterst persoonlijk maar onze testpersoon zit de feature top. Om een referentiekader te geven: pOc's zitten bij hem over het algemeen te breed en een helm als de bbb nerone zit hem dan wel weer 'spot-on'. dankzij het skate-style uiterlijk is de helm ook prima te combineren met een goggle. de helm is verkrijgbaar in small, medium en large, in maar liefst zeven kleuren en de prijs is wat ons betreft ook eerlijk. in nederland is de feature misschien een overkill maar het is een topper voor op vakantie.

Het is druk in lampenland! de innovaties op het gebied van superfelle leds hebben ervoor gezorgd dat in een paar jaar veel merken zijn toegetreden tot die markt. Ook bbb heeft al enkele jaren serieuze trailwaardige lampen. de scope 1300 is hun nieuwste kindje en borduurt voort op de strike 500 (een lamp met een enkele led en ingebouwde batterij waar we afgelopen winter naar volle tevredenheid veel mee hebben gereden). bij het uitpakken vallen twee dingen op: de lampunit is veel kleiner dan op basis van de foto lijkt en het zit erg solide in elkaar. met de lamp op je helm is de lichtopbrengst verbazingwekkend. wat een enorme klap licht komt daar uit! twee leds zitten zij aan zij in een aluminium behuizing en worden gekoeld door rijwind. stroomvoorziening komt van een externe batterij die je oplaadt met een eigen lader van bbb (de batterij van de scope 1300 heeft een usb-out poort waarmee je tijdens lange trips ook je telefoon of gps een paar keer kan opladen). Op volle kracht houdt de lamp het een uur of twee uit, maar hij kent nog twee lagere standen die zorgen voor een veel langere brandtijd. al met al hele respectabele waardes voor een lamp met een dergelijk prijskaartje en hiermee brengt bbb een heel aardig alternatief voor de super high-end lampen die vaak nog eens het dubbele kosten. toch vragen wij ons af of in de wapenwedloop om de nummers de fabrikanten niet een beetje op hol zijn geslagen. er komt zoveel licht uit de scope 1300, dat de kick van nightriding er een beetje vanaf lijkt te gaan. we durven ons voorzichtig af te vragen of het niet een beetje te licht is? misschien zouden wij het liefst een scope 800 kiezen en het prijsverschil besteden aan een extra batterij (en dan eentje van de scope 1300), zodat je 'm ook nog bij reizen kan gebruiken voor back-up stroom. bbb heeft in ieder geval een topproduct voor een goede prijs in handen.

€ 89,95

scope 1300 € 229,scope 800 € 179,-

www.giro.com

www.bbbcycling.com

storm frost cold ra�in sun can’t stop you

NOTHING CAN STOP YOU.

www.agu.com

up/Grades

Up/GRADES

Jaybird bluebuds x

rrp NeoGuard

tijdens de ritjes naar kantoor luisteren we graag naar spotify-playlists op de telefoon. de gewone apple-oordopjes glijden bij transpiratie uit menig oor. en als er iemand belt tijdens die ritjes, zeker als je met slecht weer dik bent ingepakt, is het vaak een enorm gehannes om met handschoenen je telefoon uit je jas- of broekzak te peuteren en het gesprek aan te nemen. tot we de bluebuds x tegenkwamen. de oordopjes verbinden met je telefoon via bluetooth en zijn uitgerust met knoppen voor volume en een geïntegreerd microfoontje voor het aannemen van een gesprek. de bluebuds worden geleverd in een superchique verpakking met daarin een usb-oplaadsnoertje en meerdere dopjes om tot een goede pasvorm te komen. Het werkt allemaal perfect. Het geluid is goed en zuiver en het is erg fijn dat je niet zit te stoeien met een snoertje. maar het aannemen van een gesprek is nog steeds niet opgelost. de mensen aan de telefoon klagen over verstaanbaarheid. dat heeft waarschijnlijk niet eens te maken met de kwaliteit van het microfoontje, maar meer met het feit dat de unit waarin de microfoon zit in je rijwind hangt en daardoor teveel windruis opvangt. is dit nu een aanrader? eigenlijk zouden we voor minder geld bluebuds willen zonder microfoon (omdat ze niet goed lijken te werken). Of voor dit geld bluebuds die wél goed werken.

Jarenlang zat er standaard op al onze fietsen een neoGuard mudguard gemonteerd. een spatlap die je monteert tussen de kroon en de brug van je vork. bij rrp hadden ze door dat je voorwiel de modder juist naar voren lanceert en je dat in je gezicht kreeg door rijsnelheid. Het lapje stopt deze stroom. conventionele spatborden zijn lelijk en lange tijd was dit de enige manier om spatproblemen te verhelpen. de neoguard is niet minder bruikbaar dan voorheen, er is tegenwoordig alleen een beter alternatief, de marshguard. deze is nog minimaler, houdt ook de kwetsbare delen van je vork schoon en is zowel goedkoper als lichter. als het echt vies en dirty wordt, willen we ze nog wel eens beide monteren, maar dan moet je echt denken aan een blubberpoel in schotland. de neoguard is er in vier maten, dat heeft met de travel van je vork te maken. wij raden een maatje kleiner aan dan ze opgeven, een xs ging op een 150-vork. verkrijgbaar met verschillende printjes.

$ 169,95

€ 15,99

www.jaybordsports.com

www.rapidracerproducts.com

SCAN

Ik ben helemaal klaar voor de nachtrit van aanstaande vrijdag DAN JONES / FANATIEKE TRAIL RIJDER / 140 KILOMETER PER WEEK

“Mijn nieuwe superfelle lamp knalt er 1300 lumen uit. Het midden van de bundel richt het meeste licht rechtstreeks op de trail met daaromheen genoeg licht om de omgeving in je op te nemen. Hij deed ‘t twee uur op de hoogste stand, ik ben erg onder de indruk!” VERLICHTING SCOPE 1300 BLS-68 BBBCYCLING.COM

rondje met erik Hamers

tekst: Michiel Rotgans

foto's: pascal Moorse

een rOndJe fietsen metâ&#x20AC;Ś ERIK HAMERS

In de rubriek 'Een rondje fietsen met...' komen mensen aan het woord die naar ons idee een goed, spannend, leuk, bizar of heftig verhaal te vertellen hebben. Toen de foto's van Erik Hamers, waarop hij met een prothese trails in de Alpen aan het rijden was, de redactie passeerden, werd onze nieuwsgierigheid gewekt. Hoe werkt dit? wat is het verhaal hierachter?

Up/Down Mountainbike Magazine

ik ben erik Hamers, vierenveertig jaar en werk voor een paar dagen in de week als adviseur human resourcemanagement bij de gemeente. verder heb ik nog een eigen bedrijfje. ik geef lezingen over samenwerkingsgedrag waarbij ik metaforen aangaande samenwerkingen in het dierenrijk gebruik. binnenkort komt er een boek uit dat ik geschreven heb, met de centrale vraag: waarom zijn dieren ooit gaan samenwerken, hoe is dat geëvolueerd en hoe kan je dat vertalen naar gedrag in arbeidsorganisaties. daarnaast geef ik nog lezingen over hoe ik omgegaan ben met mijn ongeluk en hoe om te gaan met veranderingen, toegespitst op arbeidsorganisaties. tja, wat betreft mijn ongeluk. Het is een vrij heftig verhaal maar is al zeventien jaar geleden gebeurd. ik heb het inmiddels al zo vaak verteld dat dat niet meer zo moeilijk is. Het is gebeurd bij een busongeluk in het noordwesten van sumatra, indonesië. een vrachtauto is tegen de bus aangereden op de plek waar ik zat en daarbij is mijn arm verbrijzeld. Het duurde zes uur voor ik in iets terechtkwam wat op een ziekenhuis leek. ik had een slagaderlijke bloeding

ter hoogte van mijn oksel. mijn vriendin is verpleegkundige en heeft een paar uur lang met haar vinger in mijn ader gezeten zodat ik niet dood zou bloeden. als ik je vertel dat in het ziekenhuis de kippen in de gang liepen begrijp je wel dat ik nog niet gered was, bovendien was de morfine ook nog eens op. Ze hebben wel de bloeding weten te stoppen. Het duurde twee dagen voor er een vliegtuigje was dat op de lokale airstrip kon landen en mij naar singapore kon brengen, al die tijd zonder verdoving. ik was toen meer dood dan levend, ik had veel bloed verloren, mijn arm was zwaar geïnfecteerd en ik had bloedvergiftiging. in singapore zat er maar één ding op en dat was amputeren, de ontstekingsbron moest worden weggehaald. ik denk niet dat als ik daar eerder was geweest ze mijn arm hadden kunnen redden. die was toch al aan gruzelementen. (de redactie van up/dOwn zit met open mond te luisteren) ik lag één week op de intensive care, toen ben ik terug gevlogen naar nederland en begon ik aan de revalidatie. van begin af aan was ik er heilig van overtuigd dat ik weer zou gaan

van beGin af aan was ik er HeiliG van OvertuiGd dat ik weer ZOu Gaan spOrten

rondje met erik Hamers

Het Gemis van een ellebOOG maakt fietsen vriJ lastiG, Je realiseert Je niet Half HOeveel dempinG daarvandaan kOmt

sporten. de psycholoog ontmoedigde dit door te zeggen dat ik mijn ongeluk niet accepteerde. dat was dan misschien wel zo, maar ik wilde niet bij de pakken neerzitten. ik deed veel aan outdoor sporten en wilde weer gaan klimmen, ik had bedacht dat dat wel met een haakprothese kon. later volgden kanoën, kajakken en paardrijden. ik had in eerste instantie een ligfiets gekocht omdat ik me dan goed zou kunnen afzetten tegen de rugleuning maar dat was toch wel een beetje suf. van daaruit ben ik gaan experimenteren met een mountainbike en dat ging niet van een leien dakje. ik heb nog een oksel en een stukje bovenarm. Het gemis van een elleboog maakt fietsen vrij lastig, je realiseert je niet half hoeveel demping daarvandaan komt, om nog maar te zwijgen over het positioneren van je lichaam. toen ik begon met mountainbiken waren fietsen niet geveerd en de vering die daarna kwam was vergeleken bij de vorken van vandaag de dag echt waardeloos. ik had een starre prothese en alle klappen kwamen rechtstreeks op mijn bovenlijf. in mijn stompje zat niet heel veel vlees tussen de huid en het bot. ik heb wel eens doorgereden tot het bloed op de prothese stond. mijn 'hand' was een ring die om het stuur zat. als het fout ging, ging het ook goed fout. bij een valpartij ging de ring niet van het stuur. ik ben zo wel eens in Oostenrijk in het ziekenhuis beland. ik kwam in aanraking met stel Orthopedie uit assen, een prothesemaker met veel ervaring in het motorrijden. dit was voor mij de grote doorbraak. elke prothesemaker vertelde me dat ze in staat waren de perfecte prothese te maken, maar bij stel Orthopedie begrepen ze mijn probleem en waren ze bereid om samen met mij naar oplossingen te zoeken. bij mijn huidige prothese is de 'hand' een klauw die los kan schieten, ik kan het systeem losser en vaster draaien om de kracht waarbij dit gebeurt te stellen. in

nederland draai ik daar niet veel aan, in het buitenland bij een heftige afdaling zet ik hem strakker. 'along the way' heb ik zelfs nog wel eens een spd-cleat op mijn prothese gelast en een pedaal aan mijn stuur gemaakt, maar dat was geen succes. in je benen zit veel meer kracht dan in je armen en het moment waarbij spd's losschieten was te veel aanwezig. een proces van trial en error dus. wat betreft mijn fiets, die bestaat gewoon uit standaard onderdelen, op het rechter handvat na. deze komt uit het motorrijden en is geribbeld, zodat de klauw er niet vanaf schiet. shifters en remhendels zitten allemaal links. de rechter shifter zit op zijn kop. pink en ringvinger zitten op het stuur, remmen doe ik met mijn wijs- en middelvinger. dat gaat prima! voor heb ik een 203 en achter een 180 millimeter schijf gemonteerd voor meer remkracht. bij remhendels moet ik opletten dat ze niet te dik zijn, zodat ik ze in de buurt van elkaar kan monteren. ik woon vlakbij het drielandenpunt net over de grens in belgië. daar zijn misschien wel de meest heftige trails van nederland. ik ga daarnaast een paar keer per jaar naar de alpen en ook dat terrein kom ik met mijn huidige prothese en set-up af. ik kan volwaardig meefietsen, al gaat het natuurlijk wel iets moeilijker dan wanneer ik gewoon een arm zou hebben. Je bent in ieder geval niet als eerste beneden. mwa, het hangt er ook wel weer vanaf met wie ik fiets. erg steil omhoog of naar beneden is voor mij lastig en dit komt vooral door het gemis van een elleboog waarmee je je zwaartepunt naar voor of achter kan verleggen. inmiddels heb ik wel een prothese met een scharnier op de plek van de elleboog. er zit een demper in gebouwd en wanneer ik hier kracht op uitoefen verstelt de hoek van dit scharnierpunt. alleen dat kracht uitoefenen is niet ideaal. Ga je over van een vlak stuk naar een steil klimmetje, dan wil je met je lichaam naar voren door juist aan je stuur te trekken terwijl ik dan

de demper in moet drukken door te duwen. wanneer er plots een steile afdaling komt wil je je stuur van je af drukken terwijl ik juist aan mijn stuur moet trekken om de prothese weer langer te maken. daarbij komt ook nog eens dat ik slecht achter mijn zadel kan hangen, mijn arm kan niet helemaal strekken en ik ben ook nog eens bang dat mijn klauw los schiet. al met al gaat het prima, rijd ik met veel plezier trails in de bergen en ben ik blij dat ik op mijn fiets zit. dit zijn slechts details waar ik mee te maken heb. ik hoor wel eens mensen zeggen dat je na zo'n ongeval de kleine dingen in het leven weer weet te waarderen. nou ben ik het daar niet mee eens, daar is wel een andere leerschool voor. Je hoeft er geen traumatisch ongeluk voor mee te maken. de beste remedie tegen zo'n tegenslag is mensen om je heen verzamelen en je realiseren dat je er niet alleen voor staat.

es enn s Ard P56 ts de éan nn ht G e c o rd rt sA Toe ts de éan ht G rtoc Toe

meer weten over erik, zijn werk of de prothesemaker: www.ehamers.nl www.natuurlijkteamwork.nl www.stelorthopedie.nl

A5 de p so a iou on r fu €9 Gir nd lder n in 3— 01 ta e t2 as e po ter ar in d 8F Ma 1 w P in 1— er ng s — tsen Ov ga ne ie ar 73 Ja en 56 F — P rd 1— P er es sA — m n e n k m d ie rde Nu nts fabr sA éa t G n de ts de ch aa éan rto oe oek t G T h z P9 Be rtoc 7 e P2 To 0 P7 ,95

" Wie zich verzet tegen weerstand komt vooruit. Diep in de beugels met tegenwind of met de handen op het stuur omringt door vrienden in de zon. Als het moet fiets je door weer en wind. Afzien, pijn lijden en genieten. Altijd in stijl"

Nummer 1 — Jaargang 1 — Maart 2013 — € 9,95

P9 Toertocht Géants des Ardennes — P18 Fast and furious op de A5 P27 Bezoek aan de fabriek — P56 Fietsen in de polder P70 Toertocht Géants des Ardennes — P73 Overwinteren in Girona

5 de A s op riou d fu st an lder ona ir Fa G 18 in e po —P ren in d inte tsen verw 6 Fie 73 O —P nes

ng 1

arga

1 — Ja

aart

—M

2013

—

Fi et se F n a P7 in st a 3 nd d O e fu ve p rw old rio in er us te op re de n in A 5 G iro na

mer

Num

aart

2013

— € 9,

5 de A us op furio and Fast er na Giro pold — P18 e s in d e n n in en rden intere Fiets es A verw nts d — P56 P73 O t Géa briek nes — ertoch an de fa rden a P9 To es A zoek nts d a Be é 7 G P2 ocht Toert P70

er umm

ng 1

arga

1 — Ja

A5 de p na so u iro G rio fu r in d de en 5 n ,9 l r a €9 po nte st — Fa de rwi 13 8 20 rt P1 n in ve O aa e M s — iets — e 1 nn 6 F — ng N ga de P5 es umme ar r1 Ar — nn BP —J Ja aa es iek rde 1— rga s d br A er ng t m 1— n fa es Ma um éa de s d art N P9 t 20 tG n n 13 T h —€ c P2 oerto aa éa o 9,9 t G 7 k c 5 t e er P7 Bezo ht Gé To ezo toch 0T ek an oe ts a P9 7 B er a de rto o sA cht n de P2 0 T rde fab Gé nn rie an P7 es k— ts d — es P1 Ard P56 F iets 8 Fas en ta ne n s — en in de d furio P73 po u Ov erw lder s op de inte A5 ren in Gir on a

—M

A5 de op us a rio on d fu Gir n in st a ren Fa inte w er Ov

Ga naar www.wielrenblad.nl

How to / shimano shadow plus

de sHimanO sHadOw plus Op spanninG brenGen foto's en tekst: Michiel Rotgans

handmodel: jasper Bazuin

Geniaal zijn ze, die clutch-derailleurs. Klapperende kettingen behoren sinds een jaar tot het verleden. De derailleurs zijn door ons uitgeroepen tot de innovatie van 2012, zo enthousiast waren we en zijn we nog steeds. Maar wat gebeurt er nu, na een paar maanden rijden met zo'n derailleur hoor je soms je ketting weer klapperen tijdens een heftige afdaling. De kooi van Shimano Shadow+ derailleur is op spanning gebracht door middel van een veer, deze veer gaat na honderdduizend klappen van onderaf wat losser zitten en je dient hem op spanning te draaien. Als je niet weet wat je moet doen lijkt dit een ingewikkelde klus, want je gaat niet zomaar je derailleur open schroeven. Eenmaal gedaan valt het allemaal reuze mee. wij leggen het hier even uit.

deze handleiding is te gebruiken op onderstaande derailleurs met shadow plus. Het stukje kaboutergereedschap is echter alleen voorbehouden aan de xtr.

deore slx xt xtr Zee saint

(rd-m615) (rd-m675) (rd-m786) (rd-m985) (rd-m640) (rd-m820)

1 Ziehier een overzichtsfoto van de xtr-derailleur met shadow plus, te zien aan de gouden knop, waarmee je spanning op de kooi kan zetten en verwijderen.

Up/Down Mountainbike Magazine

2 met een inbussleutel van twee millimeter schroef je de drie inbusbouten open zodat je het kapje kan verwijderen.

3 bekijk eens goed wat je ziet. bovenin zit een stuk 'kaboutergereedschap'. daaronder zit een 'one way friction pivot' met daaromheen een band. met de gouden knop zet je de band op spanning.

4 verwijder het stuk kaboutergereedschap.

5 er verschijnt nu een moertje. door deze met de klok mee aan te draaien komt er meer spanning op je clutch. Het hangt er een beetje vanaf hoe los de clutch stond, hoe ruig het terrein is waarin je rijdt en hoe licht je wilt schakelen. een halve slag is wat ons betreft voldoende.

6 berg het stukje kaboutergereedschap weer op.

7 breng het kapje in plaats en schroef de inbusbouten vast.

TOT SLOT:

maak een testritje, schakel eens op en kijk of dit niet te zwaar gaat. doe een paar keer een bunnyhop om te controleren of de ketting daadwerkelijk strakker gespannen staat en stiller is geworden. Zo niet, ga dan weer naar stap ĂŠĂŠn.

trailbuilden

TRAILBUILDEN Je steentJe biJdraGen aan rOute 2.0

wat betreft de mountainbikeroutes in Nederland zien we om ons heen goede dingen gebeuren. Nieuwe routes worden aangelegd, bestaande routes worden uitgebreid, we hebben niets te klagen in ons platte landje. wat ons vooral opvalt is dat die nieuwe routes en uitbreidingen vooral veel leuker te rijden zijn dan de oudere paden. De nieuwe routes zijn gebouwd in een nieuwe stijl, met nieuwe inzichten voorzien van features die we vooralsnog alleen kenden uit het buitenland. Up/DOwN ging een dagje naar 'trail building school' om meer te weten te komen over de opkomst van deze nieuwe generatie mountainbikeroutes en hoe ze gemaakt worden.

foto's & tekst: Michiel Rotgans zwart-wit foto's: Sam Needham

lange tijd was ik in de veronderstelling dat mountainbiken op wandelpaden in de bergen veel leuker was dan rijden op aangelegde mountainbiketrails. totdat ik in 2011 de crosscountryroutes rondom whistler (canada) verkende en in 2012 het trailcentre van fort william (schotland) reed. Honderd procent aangelegde routes, honderd procent pure fun op je bike, mijn inzicht was voorgoed bijgesteld. natuurlijk noem ik nu wel twee van 's werelds meest bekende mountainbike-mekka's, maar wat ik hier zag gebeuren moest ook in ons land mogelijk zijn. en toen reed ik een rondje op het parcours van parkstad in Zuid-limburg. een route die anders was dan andere routes. de route was creatief neergelegd, goed onderhouden en bleek veelzijdig van karakter. mountainbikeclub discovery is het brein achter de route en de wijsheid is ze niet zomaar komen aanwaaien. al eerder organiseerden ze in samenwerking met de imba (international mountainbike association) 'trail building schools' voor mountainbikers die in hun vrije tijd letterlijk en figuurlijk een steentje wilden bijdragen aan hun thuisroute. afgelopen oktober was er weer

zo'n cursus en we reisden af naar het zuiden. aan het begin van het theoriegedeelte wordt het begrip 'duurzame trails' ge誰ntroduceerd. Globaal gezegd zorgt een duurzame trail dat gebruikers kunnen genieten van een natuurgebied met zo min mogelijk impact op het ecosysteem. en hoe bereik je dan zo'n duurzame trail? dat is voor vijfennegentig procent afhankelijk van traildesign. traildesign is net zoals zoveel ontwerpdisciplines een kunst op zich. denk daarbij aan de trailnetwerken van fort william en whistler, dat ervoer ik ook als een mooi kunstwerk. een goed ontworpen trail is leuk om te rijden, is gemakkelijk te onderhouden en op dergelijke routes hebben de verschillende groepen gebruikers geen last van elkaar. Had vroeger een mountainbikeroute nog wel eens de breedte van een autosnelweg, wanneer we het bij traildesign over 'leuke' trails hebben praten we over singletracks. de definitie van singletrack is een pad smaller dan een meter

Up/Down Mountainbike Magazine

slingerend tussen de bomen waarop je dient te sturen. traildesigners zijn ervan overtuigd dat als je de route leuker maakt mountainbikers minder snel geneigd zijn om van het pad af te wijken. met andere woorden: leg geen flutroute aan want dan blijven mensen illegaal rijden. er zijn verschillende groepen trailgebruikers die allemaal op hun beurt willen genieten van een stuk natuur en dat gebeurt via een infrastructuur, de trail. de één doet dat al wandelend, een tweede op zijn paard en een derde per mountainbike. een goed ontworpen trail zorgt dat deze gebruikers niet met elkaar in conflict komen. een voorbeeld: een wandelpad kruist met een mountainbiketrail en de voetgangers schrikken zich rot van de fietsers die uit de bosjes schieten. wanneer er een slimme manier wordt bedacht om de snelheid van de bikers tijdig te reduceren is het probleem opgelost en is iedereen happy. als traildesigner voorspel je dus ook het gedrag van de verschillende gebruikers. als je nu ook nog eens zorgt dat de trail zo wordt aangelegd dat hij weinig last heeft van erosie, dan blijft hij ook lange tijd goed te rijden en is hij makkelijk te onderhouden. erosie kent vele oorzaken (wind, dieren, etc.) maar verreweg de allerbelangrijkste waar we rekening mee moeten houden is regen, de rest is nagenoeg te verwaarlozen. trails staan vaak haaks op hellingen en moeten zo ontworpen worden dat ze niet als watergoot gaan dienen. als er na elke regenbui modderstromen op de trail staan, dan kan je scheppen wat je wilt maar de natuur zal het van je winnen. wanneer delen van een trail geërodeerd raken gaan mountainbikers deze ontwijken, waardoor nieuwe vertakkingen en alternatieve trails ontstaan. Hetzelfde geldt voor modderpoelen en andere obstakels die liever worden ontweken. is de trail eenmaal zo erg uitgesleten dan laten mensen hem links liggen en gaan ze ergens anders rijden.

de vier vuistregels om je trail bestand te maken tegen erosie: 1 VERMIjD DE VALLIjN wanneer je je op een berg bevindt is de vallijn de steilste weg naar beneden. regen kabbelt via de vallijn de helling af, hoe groter de waterstroom, des te meer grond het zal meeslepen de helling af. wanneer je een trail in de vallijn maakt, gaat deze als goot dienen, met erosie als gevolg. tevens zullen mountainbikers vol op de rem moeten, waardoor de grond uitslijt, niet slim dus. een duurzame trail gaat nooit recht de berg af en zal als een slang de helling afkronkelen.

2 VOLG DE GLOOIINGEN VAN HET LANDSCHAp na je een tijdje in duurzame trails verdiept te hebben, kom je er achter dat de natuur de trails al deels heeft uitgetekend. bij het vorige punt is uitgelegd dan als we te steil gaan de trail een watergoot wordt. Oké, maar wat mag dan wel? nou, we moeten de glooiingen van het landschap aanhouden en de hellingen niet steiler maken dan vijftien procent. als je een hoogtekaart bekijkt geven de contourlijnen aan wat die glooiingen zijn. wijk hier niet teveel van af bij het uittekenen van je trail. Het resultaat is een trail die niet snel zal uitslijten, die lekker flowt en leuk te rijden is.

3 GOLVENDE TRAILS de glooiingen waarover we praten bij punt twee zijn te zien vanuit een bovenaanzicht. we willen ook dat de trail met verticale golven naar beneden loopt. waarom? wederom omdat de trail dan niet gaat dienen als een watergoot. water zit maximaal één golflengte vast in de trail en zal daardoor niet veel snelheid opbouwen, waardoor de erosie beperkt blijft. tevens zorgt dit voor een lekker flowy gevoel tijdens het rijden. in het engels noemen ze dit 'undulations' of 'grade reversals'.

4 VERMIjD NAT EN LAAG TERREIN en de laatste regel om een trail duurzaam te maken. Zet een trail nooit uit in een nat laag liggend gebied. water zal daar altijd heen stromen en blijven staan tot het wordt opgenomen in de grond. Je trail zal daar nooit weerstand tegen kunnen bieden. moet je toch onverhoopt door zo'n gebied heen dan zijn daar wel trucjes voor, denk aan bruggen bouwen of de trail pantseren met stenen, maar dit is zoveel werk per meter trail dat je dit liever wilt voorkomen. Ooit wel eens in lage vuursche nabij utrecht geweest? na een regenbui slalom je om de modderpoelen heen, waardoor de trail en vervolgens ook de poelen steeds breder worden. niet echt duurzaam dus.

trailbuilden

EEN SLECHT VOORBEELD nu je de vier basisregels over traildesign hebt geleerd gaan we eens even een bekende trail aan de tand voelen. de Giro free cross in bike park winterberg. in de basis zou dit een leuke toegankelijke trail moeten zijn voor bikers van elk niveau, maar de praktijk leert anders. regel twee wordt aan de laars gelapt. de trail is veel te steil waardoor iedereen continu in de remmen hangt, er voor de kuipbochten brakebumps ontstaan en het meer trillingen overleven wordt dan lekker flowy op je bike de berg af rijden. als ik het park bezoek ben ik er na één keer wel weer klaar mee en dat kan niet de intentie zijn van de ontwerper. inmiddels zijn op de plekken met brakebumps stenen gelegd om erosie tegen te gaan, maar of deze ingreep de trail weer tot een leuke afdaling maakt, dat valt te betwisten.

FLOw CONTROL een goede trailontwerper is bekend met het begrip 'flow control'. wanneer je praat over flow in trails heb je het over de mate van vloeiendheid. vloeiende trails zijn leuk om te rijden, zijn veilig en geven je dat fijne gevoel van 'vlinders in je buik' waar we het allemaal voor doen. bovendien zijn ze ook nog eens duurzamer dan trails waarop je continu in de ankers moet. flow bestaat in vele vormen, het gaat met name om de overgangen waar je bij het ontwerpen van een trail rekening mee moet houden.

Open en flowy: lange ronde bochten met goed zicht, vaak krijg je hier hoge snelheden.

BOCHTEN Hoe leg je dan een duurzame bocht aan? dat is een lastige, want een goede haarspeldbocht waarin de biker 180 graden van richting verandert is nog niet zo makkelijk. bochten hebben de eigenschap dat ze door de vallijn lopen en je ervoor zult moeten afremmen, twee dingen die erosie bevorderen. volgens de mannen van imba moet een goede bocht aan een paar dingen voldoen. de curve van de bocht moet zo groot mogelijk zijn, zodat de gebruiker veel snelheid kan behouden. Hoe steiler de helling, hoe meer er gebouwd zal moeten worden. een kuipbocht vermindert het remmen aanzienlijk, heeft je trail last van brakebumps, overweeg dan om een kuipbocht aan te leggen. Zowel voor als na een bocht moet een glooiing worden aangelegd zodat waterstromen niet in de bocht belanden en resulteren in poelen.

krap en technisch: korte scherpe bochten waarin je moet balanceren, vaak op lagere snelheid.

een slechte flow-transitie: de overgang van open en flowy naar krap en technisch is te abrupt zodat bikers in de remmen moeten. dit is een voorbeeld van slechte flow control.

een goede flow-transitie: de overgang van open en flowy naar krap en technisch gaat geleidelijk. de trail wordt leuker en heeft minder last van erosie.

als je de route van schoorl wel eens gereden hebt, herinner je je vast de laatste grote klim met de snelle afdaling. Op het einde van die afdaling kruist het parcours een wandelpad. bikers razen daar met hoge snelheid vanaf en jagen wandelaars de stuipen op het lijf. Zo'n twee jaar geleden werden vlak voor het wandelpad enkele bulten neergelegd, zodat mountainbikers stapvoets het wandelpad zouden kruisen. deze ingreep had de beste intentie maar in plaats van dat het veiliger zou worden gingen mountainbikers met bosjes tegelijk onderuit. in korte tijd zijn er een hoop ongelukken gebeurd, de bulten kwamen te plots aan. kortom, flow control van likmevestje. Op een route als noordwijk is het kruisen met wandelpaden wel weer goed gelukt. vaak zijn die kruisingen net na een klein klimmetje, zodat de snelheid er wordt uitgehaald en er staan twee hekjes dwars op de route, als een soort sluis, die van veraf al te zien zijn. door zulke ontwerpbeslissingen kunnen mountainbikers en wandelaars in hetzelfde gebied recreëren zonder dat ze last hebben van elkaar. voor het ontwerpen van flow control moet de trailbuilder zich kunnen verplaatsen in de mountainbiker. Het is het inschatten van de snelheid van de gebruiker en de lijnen die hij kiest. Om mountainbikers af te remmen of sneller te laten gaan zijn er enkele trucjes om met hun perceptie van de trail te spelen. Zo kan je met een goed te spotten steen op de trail rijders dwingen af te remmen op een plek waar jij dit wil. Ook kan je in een bocht waar bomen staan deze snoeien, zodat rijders de situatie beter in kunnen schatten en harder de bocht in durven rijden. Op de foto worden door middel van een boomstam rijders gedwongen om over de stenen te rijden. Hierdoor kunnen ze er niet omheen rijden en wordt de trail niet breder. trail control heeft te maken met slimme manieren verzinnen om mensen de route zo te laten rijden zoals jij dat als ontwerper hebt bedacht. pANTSEREN kan je je bij het uitzetten van de trail echt niet aan één van de vier vuistregels houden en moet je een erosiegevoelig stuk aanleggen? dan kan je de trail altijd nog pantseren, bijvoorbeeld met

Up/Down Mountainbike Magazine

stenen. rond het Gardameer zijn er uit steen getrokken oude romeinse paden die daar al tweeduizend jaar liggen en nog in prima staat zijn. Gepantserde paden gaan oneindig lang mee!

TECHNICAL TRAIL FEATURES ttf's zijn speciaal gebouwde technische hindernissen van hout, rots, puin of grond om de route uitdagender te maken. voorbeelden zijn vlonders (north shore), kuipbochten, rockgardens, bunnyhops en heuvels. veiligheid en aansprakelijkheid vormen een belangrijk onderdeel bij de bouw van een mountainbikeroute. ttf's worden nog wel eens gevaarlijk geacht. een veilige route met ttf's moet altijd zo worden aangelegd dat de hoofdroute langs het obstakel gaat en de ttf een optie is voor gevorderde rijders. in nederland ligt het gemiddelde niveau van mountainbikers nu eenmaal niet zo hoog als in canada en worden ttf's vaak tegengewerkt. voor gevorderde bikers zijn ze juist een must om de sport leuk te houden. door middel van goed traildesign is er plek voor zowel beginnende als gevorderde bikers op dezelfde trail.

IS DEzE KENNIS IN NEDERLAND ? Ja hoor, in nederland hebben we track 'n trails, het bedrijf van crosscountry-wereldkampioen masters patrick Jansen. patrick heeft inmiddels een schat aan ervaring opgebouwd dankzij de bouw van vele honderden kilometers mountainbikeroute in nederland, van de duinen tot het rivierengebied. Het bouwen van duurzame mountainbikeroutes vergt kennis op verschillende vakgebieden, zoals routebouwen, ecologie, natuur- en omgevingswetgeving, recht, cultuurhistorie, bosbeheer, hydrologie en bodemkunde. bovendien weet hij wat mountainbikers willen: leuke routes om zich jarenlang mee te vermaken. lig je al jaren met je plaatselijke gemeente in de clinch? patrick spreekt hun taal. Hij kan helpen bij de volgende taken: → uitwerken tracé mountainbikeroute → Overleg mountainbikers en terreineigenaren over tracé → Opstellen kostenbegroting → voorbereiden en/of aanvragen vergunningen en ontheffingen → uitvlaggen singletracks → aanschaf materiaal → inhuren en aansturen aannemer → aansturen vrijwilligerswerk → productie brochure en/of voorlichtingspaneel → Opstellen risicoprofiel (i.v.m. veiligheid en aansprakelijkheid)

trailbuilden

REAL wORLD pROBLEMS de cursus trailbuilding vond plaats op de route van parkstad. in het praktijkgedeelte werden er twee 'real world problems' getekkeld waar de route mee te maken heeft. Op het stuk van de route rondom de bmx-baan bij landgraaf bevindt zich een rechte dijk die wordt onderbroken door een dubbeltrack voor auto's. vanaf de dijk gaat de trail negentig graden naar links via de vallijn naar beneden, vijf meter verder ga je voor het hek negentig graden naar rechts de dubbeltrack over. verderop ga je negentig graden naar rechts de dijk weer op en bovenaan de klim weer negentig graden naar links.

Het beschreven stukje trail is best suf en heeft last van erosie. de trail loopt twee keer door de vallijn en het is onmogelijk om snelheid van de eerste afdaling mee te nemen in de tweede klim. we pakken twee stukken aan. de negentig graden bocht naar rechts onderaan de afdaling en het klimmetje de dijk weer op. we gaan wat flow toevoegen.

HET KLIMMETjE Het klimmetje de dijk weer op heeft last van erosie door waterstromen. niet zo gek, want hij loopt immers door de vallijn en voor water is dit de snelste weg naar beneden. we gaan twee glooiingen aanbrengen om dit te verhelpen. bovendien leggen we onderaan een kleine kuipbocht zodat de gewonnen snelheid van het volgende voorbeeld meegenomen kan worden de berg op.

we bouwen ze als een lasagne, we wisselen een laag stenen af met een laag zand.

de originele situatie. een stuk trail met een geul in het midden.

de glooiingen worden geshaped.

stenen zorgen voor een duurzaam fundament voor onze glooiingen.

en ziehier het eindresultaat.

Up/Down Mountainbike Magazine

DE BOCHT we willen dat de mountainbiker zijn snelheid kan behouden na de afdaling om met meer momentum aan de overkant de berg weer op te rijden. Oplossing: een kuipbocht.

de originele situatie.

stenen worden op hun kant geplaatst om een sterk fundament voor de kuipbocht te creĂŤren. Zo ligt de bocht er over een paar jaar nog.

we moeten door een laagliggend gebied waar water blijft staan. de trail wordt om te beginnen opgehoogd.

Zand wordt tegen het stenen fundament geharkt. met een mcleod wordt de grond gecomprimeerd.

in de buitenbocht wordt er een geul gegraven.

en zo ziet het uiteindelijke resultaat er uit. de grond zal nog dertig procent inklinken.

CONCLUSIE door met een groep van veertien vrijwilligers twee en een half uur te scheppen hebben we van een suf stukje trail een vette mountainbike-ervaring weten te maken. stel je voor dat er elke week een groep mensen zich om een stukje van de route bekommert, dan heb je binnen een jaar een toproute. stenen worden naar de bocht gebracht. pas op je rug!

trailbuilden

TRAILBUILD TOOLS naast een standaard schep om zand mee te verplaatsen heeft elke zelfrespecterende trailbuilder dit gereedschap op zak. zELF wAT DOEN? Heb je na het lezen van dit artikel zelf ook zin om een steentje bij te dragen aan een route waarop je vaak fietst? Haast elke route in nederland valt onder het beheer van een plaatselijke mountainbikevereniging die het onderhoud uitvoert met behulp van vrijwilligers. Op www.mtbroutes.nl staat bij elke route welke vereniging verantwoordelijk is. Zoek contact, want vele handen maken licht werk. Zo ben je zelf in staat om de routes in nederland leuker te maken en zijn ze binnenkort allemaal net zo gaaf als die van whistler of fort william.

MCLEOD de mcleod is speciaal ontworpen om trails mee te bouwen, hij heeft drie functies. aan één kant zit een scherpe rand en hiermee hak je de trail uit de berg. de andere kant wordt gebruikt om stenen mee weg te harken. verder kan je hem nog gebruiken als stamper om de gebouwde trail te comprimeren.

HEGGENSCHAAR Zicht is één van de belangrijkste elementen bij flow control. kunnen mountainbikers een bocht niet overzien, dan gaan ze vol in de remmen en slijt de trail uit. simpel te verhelpen door bomen te snoeien. een heggenschaar is dan onmisbaar.

HARK een bladerenhark als deze komt ook van pas om zand te verschuiven. vaak worden deze ook op de kop gebruikt.

zAAG inklapbare zaag zodat hij veilig is om te vervoeren. moet je flink snoeien om het zicht te verbeteren, dan schiet een heggenschaar tekort en moet je overgaan tot zagen.

Life. Camera. aCtion. Maak kennis met VIRB, een HD 1080p-actiecamera met ingebouwd ChromaTM scherm, een batterijgebruiksduur van ruim drie uur en een stevig, waterbestendig ontwerp. Het toestel is strak vormgegeven, beschikt over eenvoudige bediening en laat zich op afstand besturen dankzij ANT+ technologie bijvoorbeeld met jouw compatibele Garmin product1. De VIRB Elite biedt in aanvulling onder andere wifi, GPS en sensoren die gegevens zoals jouw hoogte en snelheid bijhouden. Herbeleef eenvoudig alles wat je ziet met de Garmin VIRB. Voor meer informatie bezoek www.garmin.nl

孫 Zoals bijvoorbeeld Garmin fenixTM, Oregon速 of Edge速 producten.

VIRB速

roel Heurs bouwt zijn eigen fiets

Wat is er Met die fox–Vork Gebeurd?

tekst: Michiel Rotgans foto's: Roel van Heur

weet je nog die Fox-vork naar keuze die beschikbaar werd gesteld door onze partner Sabma. we gaven hem weg in nummer twee van dit jaar, op de Up/Dates–pagina was te lezen hoe Roel van Heur nipt wist te winnen. Eén van de argumenten was dat hij zijn eigen fiets aan het bouwen was en dat een verslag in de toekomst beschikbaar zou zijn. Vandaag is het zover!

roel van Heur is afgestudeerd als ontwerper aan de designacademy, bezit een grote garage en heeft twee jaar geleden leren lassen. roel rijdt al jaren op een 2008 specialized enduro maar wilde wel eens een stalen hardtail bouwen. eentje voor de parcoursen in nederland, maar die het ook goed zou doen op een iets technischer trail. Geïnspireerd op de geometrie van de stanton slackline, de liteville 101 (die niet meer gemaakt wordt) en zijn eigen enduro begon hij te tekenen. roel streefde naar een eerlijk ontwerp, geen moeilijke ontwerptrucjes, maar een bike gewoon gemaakt uit stalen rechte buizen. de geometrie van de fiets is een 26" crosscountrybak met een knipoog naar allmountain.

up/down Mountainbike Magazine

alle onderdelen zijn ingekocht bij ceeway. een downtube, seattube, toptube, chainstay, seatstay, balhoofdbuis en bracketpot. inclusief drop-outs en schijfrembevestiging toch zo'n € 300,-.

de zelfgebouwde ‘grinder of doom’.

Hiermee' worden de buizen geprepareerd voor het lassen. de bus van de slijpband kan variëren in dikte.

Je werkt vanuit het hart van het frame, de bracket. vanuit daar wordt steeds gecontroleerd of alles nog goed gaat.

de voorste driehoek is passend en hangt in een zelfgemaakte framemal.

een klein hechtlasje wordt aangebracht zodat het frame uit de driehoek kan.

vervolgens kan je hem verder aflassen, nu wordt het pas een sterke constructie.

met een zelfgemaakt radiusblok worden de buizen van de chainen seatstay gebogen.

Zijaanzicht van het radiusblok.

roel Heurs bouwt zijn eigen fiets

en zo ziet een zelf gebogen chainen seatstay er uit.

dit is het resultaat. dan moet er nog een uitsparing worden gemaakt voor je kettingblad. roel heeft er voor gekozen de buis uit te slijpen en er een plaat in te kloppen. Het frame kan nu een 44t-blad hebben.

de liggende en staande achterbrug wordt bij elkaar getaped. de maten van de buis worden gecontroleerd en er wordt gekeken of alles goed is uitgeslepen. Hechtlasjes worden aangebracht.

en dan moet dit er nog op. verstevigingen en een remklauwbevestiging.

voor zowel de staande als de liggende achterbrug worden er verstevigingen aangebracht.

de remklauwbevestiging wordt driedimensionaal geprepareerd.

en met een speciale bracket op zijn plek gezet. dit is millimeterwerk.

Het frame is nu klaar voor de spuiter.

ding-dong. wat zit daar voor verrasing bij de post, een mooie fox 120 fit ctd.

Up/Down Mountainbike Magazine

een overzicht van de build. een hoop onderdelen die ook in de up/dOwn 69 staan. roel is syntace fan, net als ons.

daar staat hij dan, een mooie zelfbouwbike. de fiets is niet doorgerekend qua krachten maar is gewoon met boerenverstand in elkaar gezet. tot nu toe werkt hij prima!

meer weten over roel en andere fietsprojecten? www.roelvanheur.nl

Zelf buizen, dropouts etc. bestellen? www.framebuilding.com

Mountainbike Voeding

BRANDSTOF IN DE TANK wanneer spOrtvOedinG wel en niet werkt tekst: Antoine Flori

foto's: Michiel Rotgans

fabien barrel heeft een goed getraind motortje van binnen.

Het leveren van een sportprestatie kost energie, dat weten we allemaal zeer goed. Maar hoe het lichaam precies aan zijn energie komt, welke energievorm goed werkt en wat wordt ingezet als brandstof, dat is bij de meesten van ons niet bekend. Dat de sporter zelf, tot op bepaalde hoogte, bepaalt wanneer welke brandstof wordt ingezet beseffen nog minder mensen. Het onderwerp gaat zo diep, dat je dit artikel hooguit kan beschouwen als een eerste aanzet. 58

Up/Down Mountainbike Magazine

Jij als sporter kan door gerichte training zorgen dat je langer vetten als brandstof kunt inzetten en dat je daarmee zo efficiënt mogelijk omspringt met je kostbare 'turbo-brandstoffen'. laatstgenoemde brandstof noemen we glycogeen en die ligt opgeslagen in de spieren en in de lever. Hiervan heeft een mens slechts een beperkte voorraad aan boord. niet omdat het niet genoeg aan kan maken, maar de beperkende factor in deze is de ‘opslagcapaciteit’. voeding wordt na vertering grofweg opgedeeld in vijf groepen: — vetten (energie) — suikers/glycogeen (energie) — eiwitten (bouwstoffen) — vitaminen (hulpstoffen) — mineralen (hulpstoffen) Hulpstoffen zijn nodig bij herstel, opbouw, onderhoud en transport. de keuze van het lichaam welke brandstoffen in te zetten bij inspanning wordt bepaald door drie factoren: 1.

getrainde atleet heeft maar voor maximaal twee uur intensieve arbeid glycogeen als brandstof, maar zou acht dagen aan een stuk rustig door kunnen fietsen op enkel vet als brandstof. een slecht of niet getraind persoon daarentegen heeft kleinere spieren en kan dus minder glycogeen kwijt in de opslag. dat is natuurlijk een ongunstige factor, maar kan die sporter dan niet gewoon op vetten presteren wanneer deze glycogeenvoorraden op zijn? dat kan en gebeurt ook, alleen is dit enkel mogelijk op een zeer lage intensiteit, denk maar aan de kaars. een goed getraind mtb'er die een xc-wedstrijd van zestig kilometer in twee uur rijdt, neemt geen voeding tot zich, enkel water met wat elektrolyten en mineralen. Zijn hoge mate van getraindheid zorgt voor twee belangrijke factoren: grote spieren met een grote opslagcapaciteit aan glycogeen en de macht om op lage hartslagen een hoog vermogen te creëren, deze vol te houden en langdurig vetten hiervoor te gebruiken. dat willen wij allemaal: een grote tank en een krachtige/snelle motor die heel zuinig rijdt. maar in werkelijkheid is de inhoud van onze tank met ‘snelle brandstoffen’ (glycogeen)

intensiteit, een lage intensiteit kan goed werken met vet als brandstof. een hoge intensiteit vraagt om snellere brandstof, dus suiker/glycogeen.

wAT VOOR MOTOR HEB jIj? we dienen er dus voor te zorgen dat we vóór de inspanning de glycogeenvoorraad vergroten en tijdens de inspanning het gebruik ervan minimaliseren. dit bereik je door regelmatig en gedoseerd te trainen. als je dit zo'n drie keer per week traint leidt dat tot: het versterken van je hartfunctie (meer pompkracht), vergroting van je bloedvaten (waardoor bloed beter doorvoert), vergroten van de longfunctie (meer zuurstof), een hogere verbranding (kan in minder tijd meer voeding verwerken) en de aanpassing van spierweefsel (waaronder de aanmaak en vergroting van mitochondriën). simpel gesteld bepaalt je mate van getraindheid welke sportvoeding op welk tijdstip het beste werkt.

spOrtvOedinG beGint in Het daGeliJkse leven: laaG-GlycemiscH eten en verstandiG trainen

2. voedingstoestand, wanneer het lichaam buiten het sporten om - goed wordt onderhouden met onbewerkte voeding met een laag-glycemische index, zal het tijdens een sportprestatie minder snel overgaan tot het gebruik van snelle brandstoffen. 3. mate van getraindheid, hoe beter je bent getraind, des te efficiënter zal je lichaam omgaan met brandstoffen.

beperkt tot maximaal twee uur. en onze grootste tank, gevuld met vetten, is bijna oneindig groot en werkt het beste op lage snelheden. dus is het zaak een motor te bouwen die langer en harder rijdt op de grootste voorraad van ‘langzame brandstoffen’. daar is immers ruim voldoende van opgeslagen.

figuur 1 60

vet vs. glycogeen vetten worden opgeslagen in: — bloed 0,5% — spieren 2,5% — rond en onder organen 97% suikers worden opgeslagen in: — bloed 4% — lever 21% — spieren 75% waar ligt het verschil? stel je even het volgende voor: je hebt een grote prop papier die de voorraad suiker/glycogeen van het lichaam moet voorstellen. daarnaast heb je de vetten in de vorm van een kaars. beide steek je aan. Het papier geeft kort maar hevig licht en warmte om vervolgens snel te doven. de kaars daarentegen, geeft relatief weinig licht en warmte maar doet dit, in tegenstelling tot het papier, zeer langdurig. Zo is het ook met het lichaam: een goed

energiegebruik (kJ/min

50 40 30 20 10

ongetraind 50%-150W

getraind absoluut 150W

getraind relatief 50%-200W

effect van training op verbruik van brandstoffen tijdens een duurinspanning koolhydraten vetten

bron: dr. l van loon, de menselijke motor.

Mountainbike Voeding

figuur 2

energiegebruik (kJ/min

60 50 40

GOed Getraind ZiJn: een GrOte tank en een kracHtiG/ snelle mOtOr die Heel ZuiniG riJdt

30 20 10

ongetraind

getraind

energiegebruik (kJ/MiN)

sportdrank

spierglycogeen

leverglycogeen

vetten

uit de praktijk: twee keer een rondje schoorl, 28 kilometer trails, met een hoge intensiteit. wanneer moet je eten? ONGETRAINDE MOUNTAINBIKER Ongetraind persoon: tijd op de route, 2+ uur — minder spierinhoud, dus suikers snel op — slechte vetverbrander, schakelt dus snel over naar suikerverbranding — slecht ontwikkelde long-, hart- en bloedvatenfunctie. sport in te hoge hartslagzones — Gebruikt voornamelijk glycogeen/suiker als basisbrandstof AANpAK deze mountainbiker weet dat hij snel zal moeten putten uit zijn suikervoorraad, dus is het zaak dat hij van tevoren en al snel tijdens het rondje zijn suikervoorraad aanvult. dit doe je niet met een dikke, vezelrijke boterham met kaas want die krijgt nooit meer de tijd om omgezet te worden naar brandstof. dat rondje schoorl is tegen die tijd al lang voorbij. wAT DAN wEL? — twee uur van tevoren een maaltijd, koolhydraatrijk — 1 uur van tevoren een banaan — 5 minuten van tevoren een 600ml bidon isotone drank — gedurende de twee rondes nog een tot

bron: dr. l van loon, de menselijke motor

twee bidons met isotone drank verdeeld leegdrinken of na één uur een reep en gedurende de rit één bidon — bij slapte tegen het einde van twee uur misschien een sportgel dit bovenstaande hoeft natuurlijk helemaal niet, maar als je het beste uit de gegeven situatie wil halen en als ongetrainde biker twee uur lang vol gas wil geven, is dit de manier. Het lichaam geen kans geven door zijn glycogeenvoorraad te geraken. GETRAINDE MOUNTAINBIKER tijd op de route, minder dan twee uur — kan waarschijnlijk vier rondes rijden op dezelfde intensiteit als de ongetrainde biker — meer spierinhoud, heeft dus meer opslagcapaciteit voor glycogeen — Goede en efficiënte verbrander, maakt dus langer gebruik van vet als brandstof op hogere hartslagen — Goed ontwikkelde hart-, long-, bloedvatenfunctie, zodat hij hoger vermogen kan leveren op lagere hartslagen — Gebruikt voornamelijk vetten als basisbrandstof AANpAK deze atleet weet dat hij langdurig gebruik kan

maken van zijn vetvoorraad als brandstof, dus zal de noodzaak om zich tijdens 'die twee uurtjes' schoorl te voeden niet voelen. Hij heeft genoeg aan de energievoorraad in zijn lichaam. alleen water in combinatie met mineralen zal voor hem van belang zijn. wanneer deze atleet zo fit is dat hij de volgende dag een andere training moet of wil afwerken zal zijn lichaam zo snel mogelijk na deze inspanning moeten herstellen. door middel van vocht, koolhydraten/suikers, wat eiwitten en vetten, om de verbruikte voorraden weer aan te vullen en op tijd hersteld te zijn. bij hem zijn dus juist de twee uur na de inspanning van groot belang. DUS HOE VOEDT HIj zICH? — twee uur van tevoren een goede maaltijd — gedurende de rit het eerste uur water en het tweede uur isotone drank (bijvoorbeeld in twee aparte bidons) — binnen dertig minuten na afloop koolhydraten aanvullen en een beetje eiwitten — binnen twee uur na afloop normale maaltijd Zoals je ziet is een getraind atleet minder afhankelijk van voeding tijdens een inspanning van twee uur en is hij dus ook nog minder energie kwijt aan het verwerken ervan dan de ongetrainde sporter.

Up/Down Mountainbike Magazine

deze voedingsdiscipline is voor een rit van maximaal twee uur nog wel te overzien. maar wat nu als een rit van acht uur of meer gepland staat (een lange dag in de bergen). Of als je bijvoorbeeld ongetraind een marathon gaat rijden in Zwitserland? weinig tot niets getraind, maar toch van start gaan omdat dit zo is gepland/ afgesproken. kan de juiste voeding dan nog wat betekenen? allereerst is het belangrijk als ongetrainde sporter niet te hard van start te gaan en zo lang als mogelijk op lage intensiteit mee te komen. Omdat je in deze situatie een ‘suikerverbrander’ bent, wil het lichaam maar een ding: enkelvoudige snelle suikers die zo min mogelijk energie vergen om verteerd te worden (een zogenaamde hoge Glycemische index) en snel hun doel bereiken: het bloed, de spieren en de lever. als ongetrainde heb je waarschijnlijk voor hoogstens een uur snelle brandstoffen aan boord. dus het is van het grootste belang dat je een half uur na de start al begint met het eten van enkelvoudige suikers: isotone drank, bananen, gels, witte boterhammen met jam, vruchtencakes, energierepen, enzovoort. als het maar snel verteerd wordt. dit is niet het moment om te denken: ik ga vandaag 8.000 calorieën verbranden en als ik lekker weinig eet, dan val ik ook nog wat af! de getrainde atleet daarentegen zal er veel langer over doen voor hij gedwongen wordt in zijn hoge hartslagzones te komen en zal dus pas later tijdens de rit moeten beginnen met voeding. bij hem werkt de vetverbranding optimaal en hij wil in die eerste uren juist geen snelle suikers innemen. Zo voorkomt hij dat het lichaam sneller overschakelt op het verbranden van suikers. Je lichaam past zich aan je dagelijkse voedingsgewoonte aan. als je dagelijks gedurende de hele dag je lichaam voorziet van snelle suikers zal je moeilijk een vetverbrander worden. wanneer je je dagelijks voedt met voeding die een laag-Glycemische index heeft, zoals groente, fruit, noten, zaden, ongeraffineerde producten (dus suikerloos), zal het lichaam daarop reageren door allereerst vetten in te zetten in plaats van suikers. een lichaam dat laag-glycemisch is geprogrammeerd, heeft de aanwezige glycogeenvoorraad met zorg opgebouwd en dient daar zuinig mee om te springen. in tegenstelling tot een lichaam dat ‘hoog glycemisch’ wordt gevoed. deze gaat er vanuit dat er altijd suikers beschikbaar zijn en is niet gewend om op vetten te presteren. dus voeding buiten het sporten om bepaalt voor een groot gedeelte de vetverbrandingscapaciteiten van een lichaam. maar ook een getraind atleet kan zich vergissen. een vetverbrander kan tegen de muur aanlopen en volledig stuk zitten, de hongerklop krijgen. de hongerklop wil zeggen dat alle suikervoorraden leeg zijn en er enkel doorgewerkt kan worden op vetten. maar zoals eerder gezegd: dit kan enkel op een lage intensiteit en

Zelfs een broodje modder smaakt goed wanneer de tank leeg is.

hartslag. dus iemand die de hongerklop krijgt zal of zijn tempo flink naar beneden moeten bijstellen om zijn hartslag weer laag te krijgen en in de vetverbrandingszone te komen of hij zal onmiddellijk heel snelle suikers tot zich moeten nemen die niet verteerd hoeven te worden en direct via de bloedbaan de lever en de spieren weer voorzien van suiker/glycogeen. dus, voel jij je, na een volle dag biken in bergen, met nog een pittige afdaling te gaan, duizelig worden en verlies je concentratie, dan is er nog maar een ding dat helpt: sportgel. Geen bruine duitse bol mit schinken und obst… kortom, je lichaam omzetten in een vetverbrander doe je in de allereerste periode van je seizoen, in de trainingsuurtjes waar de basis wordt gelegd. pas nadat je in de juiste periode tijd hebt genomen het lichaam te resetten, gewend te laten raken aan constante aanvoer van laag-glycemische voeding, zal het lichaam leren die zuinige brandstofbronnen als vetten te gebruiken. al doende zal je merken dat elke toevoeging van snelle suikers, tijdens training of wedstrijd of lange tocht een groter en sneller positief effect op de prestatie heeft; ergo, je hebt er relatief minder van nodig. kom je er een week voor de transcatalan achter dat je nog steeds een grote suikerverslinder bent, dan is het verstandig al vroeg in de etappes regelmatig snellere suikers tot je te nemen.

CONCLUSIE: elke voeding tijdens het sporten moet een hoog-glycemische waarde, goede vetten en mineralen bevatten, of je nu getraind of ongetraind bent. maar sportvoeding begint in je dagelijkse leven: laag-glycemisch eten en verstandig trainen. dat wil zeggen een ‘dieet’ van zuivere voeding, ongeraffineerd, vers en zonder enige vorm van kunstmatige of chemische toevoeging. Gewone handelingen in het dagelijks leven zijn goed mogelijk zonder de consumptie van suiker in geraffineerde vorm. natuurlijke suikers, aanwezig in groente en fruit, gaan gepaard met vitaminen, mineralen, enzymen en gunstige phytonutriënten en werken enkel in het voordeel van de gezondheid (voor de duidelijkheid: we hebben het dan niet over vruchtensappen uit een pak). Het leven van een moderne biker is allesbehalve gewoon. Om de grote inspanningen en belastingen tijdens langdurige sportmomenten aan te kunnen is het dus toch nodig suiker in zijn meest snelle en eenvoudige vorm tot je te nemen. de uitzondering op de regel. normaal gesproken probeer je suikervrij te eten en te leven, maar tijdens het sporten kunnen die snelle suikers wel goed zijn. de kwaliteit van zelfgemaakte sportvoeding hoeft qua energie niet onder te doen voor de industriële varianten en zeker niet wat betreft smaak. Het enige minpunt zou kunnen zijn dat het zoveel tijd kost om klaar te maken.

Mountainbike Voeding

een ontbijt op 2500 meter hoogte en tien meter verderop een trail als toetje.

Hoezo gels en poeders? in italië eten ze ook tijdens het biken culinair.

nOrmaal GesprOken prObeer Je suikervriJ te eten en te leven, maar tiJdens Het spOrten kunnen die snelle suikers wel GOed ZiJn uit ervaring kan ik zeggen dat dit vooral in het begin speelt, omdat de zoektocht naar 'goed eten' intensiever is. Het is even weten waar je in de buurt de juiste ingrediënten kunt krijgen. eenmaal op voorraad is het een kwestie van zoeken naar wat voor jou de juiste smaak en structuur is. die extra uren in de keuken hebben mij groot inzicht gegeven in een oneindig scala aan smaakcombinaties, maar dit alles heeft mij ook geleerd te voelen hoe mijn lichaam op de verschillende voeding reageert. Je kunt heel handig gebruik maken van de etikettering van gerenommeerde sportvoeding. Je kan namelijk veel van ze leren op het gebied van de energiewaarden van het product, wat erin zit en vooral wat je er niet in wilt hebben. Hierbij wat tips om meer natuurlijke producten te kiezen als alternatief op de reguliere gels, repen en poeders:

ONTBIjT/ pRE-RACE TOT DRIE UUR VOOR AANVANG:

TIjDENS DE INSpANNING:

— Havermout, met bessen, rozijnen, gedroogd fruit, krenten, goede plantaardige vetten — pannenkoeken met banaan (1) — bananen — rijp en sappig fruit — smoothie van fruit en toevoeging van groente* (vooral groene kool, spinazie, broccoli) — gezonde vetten (hennepolie, pompoenolie, lijnzaadolie, door de smoothie)

— gewone dunne pannenkoeken met jam — dadels en vijgen, zongedroogd. Ook makkelijk te pureren en repen van te maken — pistachenoten (zouten/mineralen/vetten) — rijstpakketjes (2) — tropisch frisse energiereep, heel fijngemalen en gedroogde vruchten (dadels of vijgen) noten, een ¼ tl agavesiroop en ¼ tl bruine rijststroop, kokosrasp, gemberrasp, wat citroensap — Gel van dadels, rijststroop en een beetje agave-nectar

* niet echt geschikt voor een wedstrijddag, wel ruim voor een heel lange training uit

Up/Down Mountainbike Magazine

ENKELE RECEpTEN:

High performance

Eco Friendly

Increased durability

INCREASED POWER

1 — pANNENKOEK BANAAN — 1 rijpe banaan — 2 zongedroogde dadels en wat krenten — 1 kop gepopte amarant — 1 kop rijstmelk — 1 el hennepzaad — 1 kop water —½ kop boekweitkiemen of gekookte boekweit — 1 el lijnzaadolie — 1 tl verse gemberrasp — 1 el zeewier vlokken — 1 snuf zeezout Gooi het geheel in de blender tot het een gladde substantie is. met een koekenpan op laag vuur, omdat de essentiële vetten uit dit

recept – om hun voedingswaarde te behouden - niet te heet mogen worden en wat kokosolie. schenk hierbij de gewenste hoeveelheid beslag. wacht tot er luchtbellen verschijnen, vier tot vijf minuten, doe hierna de andere zijde. Het neemt wat tijd in beslag voor een paar pannenkoeken, maar het is absoluut de moeite waard, twee à drie dagen te bewaren in een luchtdichte verpakking. licht verteerbaar maar alle nodige ingrediënten in zich om bovenmatig te presteren. Ook lekker als tussendoor, lunch of herstelvoeding.

2 —RIjSTpAKKETjE al eerder had ik een eigen variant omdat ik dol ben op rijst. maar dit recept is beter en komt van scott Jurek, een ultraloper. uit zijn boek: eet & ren. Het is een mooie afwisseling op al dat zoete gedoe en het voorziet het lichaam van veel en snelle koolhydraten, wat eiwitten ter ondersteuning en het nodige zout en electrolyten door het wier. bovendien heeft rijst een verkoelende werking op het lichaam, met name op de spijsvertering. ik neem ze mee op heel lange trainingstochten of tijdens klassiekers van ver boven de 200 kilometer. Zeker aan te raden bij warm weer.

— 2 kopjes sushirijst, gekookt in vier koppen water — 2 theelepels miso — 3 of 4 nori-vellen vorm van de afgekoelde rijst (1/4 kop) een driehoek met beide handen, vingers nat houden met bakje water. leg de vorm neer en smeer een dunne laag miso en dek af met een tweede laag rijst, zorg dat de miso geheel bedekt is. deel de nori in twee helften en leg op een helft de rijstvorm. pak de rijstvorm met de nori in en maak nat om te plakken.

Your next ride will be your greatest. Whether you’re into cross country, downhill or enduro, drive chain efﬁciency is crucial. Our chain cleaning range protects your delicate drive chain componentry against the evils of off-road grime while our C3 Lubes reduce friction for silky smooth gear changes and ultimate performance whatever the weather. Muc-Off proudly supports

W W W. M U C - O F F. C O M Exclusief verdeler voor de Benelux

Gallery

Up/Down Mountainbike Magazine

rijder: Lars Veenstra

locatie: KoroĹĄka, SloveniĂŤ

fotograaf: ydwer van der Heide

Gallery

rijder: Onbekend

locatie: Dignes Les Bains, Frankrijk

fotograaf: Michiel Rotgans

Up/Down Mountainbike Magazine

rijder: Mark weir

locatie: Guillaumes, Frankrijk

fotograaf: Michiel Rotgans

de rose van Joost Wichman

Ik durf het bijna niet te vragen… even Op de fiets van JOOst wicHman Vroeger had je een reclame van een verzekeringmaatschappij waarbij johnny Kraaijkamp aan een bezitter van een dure vaas, Bugatti of een uniek kunstwerk de legendarische woorden uitsprak: 'Ik durf het bijna niet te vragen, maar mag ik even?'zonder uitzondering wist hij daarna het voorwerp in kwestie tot puin te reduceren. De boodschap was duidelijk: als je een goede verzekering hebt, kan je zelfs zulke voorwerpen lenen. Ik moet aan Kraaijkamp denken als ik het – bijna productierijpe – half-prototype endurobike van joost wichmans ophaal om de Ischgl Overmountain Challenge te gaan rijden. zou joost denken dat ik goed verzekerd ben?

tekst: Bas Rotgans

foto's: Michiel Rotgans

de fiets die ik van Joost krijg, is het stadium van een 'mule' al duidelijk ontgroeid. een mule, letterlijke vertaling 'muildier', is een grof in elkaar gelast alu prototype waarvan de geometrie en de werking van de links in de achterdemping wel kloppen. Het doel van een mule is duidelijk, uitproberen of het concept en ontwerp in de praktijk werken, waarna nog veel finetuning zal plaatsvinden. met name om het gewicht te reduceren en de fiets beter te laten ogen. details worden dan mooier en cleaner afgewerkt. deze nieuwe Granite chief met 27,5 wielen, want daar gaat het om, is al erg strak en is in de teamkleuren van het rose vaujany Gravity mountainbike team gespoten. Zoals hij hier staat, ziet de fiets eruit alsof hij zo in productie kan. Gelukkig heb ik, voordat de Overmountain challenge van start gaat, nog een dagje verkenning en kan ik de fiets afstellen naar mijn eigen voorkeuren. de fiets is voorzien van mountainking-banden met singeply,

Up/Down Mountainbike Magazine

frame vork demper stuur stuurpen balhoofd grips remmen wielen banden shifter derailleur kettinggeleider kettingblad cranks dropperpen zadel pedalen

Rose Granite Chief 650b Fox 34 Talas 27.5 160 FIT CTD remote Fox Float CTD Boost Valve Remote Race Face Atlas 1,25" rise, 780mm breed Race Face Turbine, 60mm FSA Race Face lock-on Magura MT8, voor en achter 180mm DT Swiss XM 1501 Spline Continental MountainKings 2.4, tubeless SRAM XX1 SRAM XX1 Carbocage custom 1x topgeleider Race Face 32t Race Face Sixc carbon Rockshox Reverb 125mm Fizik Tundra 00 carbon Crankbrothers Mallet

zo zwaar dat het heel blijft. Opvallend in dit lijstje is dat er nergens écht fancy spulletjes worden ingezet.

een enkelvoudig karkas. Op zich een prima allround bandje voor stevige toers in de bergen, maar als je er het geweld van een hoogalpine endurorace op los laat kan je ze in een oogwenk reduceren tot een zielig hoopje rubber. ik heb last-minute in nederland nog geprobeerd wat stevigers te regelen, maar ondanks onze connecties blijken zware 27,5 banden, ook al hebben de meeste merken ze aangekondigd voor het komende productjaar, nog niet of nauwelijks daadwerkelijk verkrijgbaar. Goed, dat wordt rijden met iets meer lucht en marge om alles heel te houden. bovenop de berg in ischgl vallen twee dingen meteen op: met de groei naar de grotere wielmaat heeft de Granite chief meer ballen gekregen dan zijn voorganger. Hij voelt meer solide, rolt met meer autoriteit over de trail. Het tweede dat opvalt is de neutraliteit van de fiets. de fiets is zo voorspelbaar en precies dat ik me een paar keer afvraag of hij wel genoeg karakter heeft. Het antwoord komt in de vorm

van een knettersteil stuk met alleen maar los gruis waar je in duikt op stage 2. volle bak met je hartslag boven de honderdzeventig wordt het duidelijk: die voorspelbaarheid is fijn! die voorspelbaarheid zal mijn huid nog een paar keer redden op heftige stukken in stages. de fiets is uiteraard voorzien van het mooiste en beste dat de teamsponsors van rose vaujany aanbieden. 1x11 drivetrain waarvan de range fantastisch is in het heftige terrein. de reverb-dropperpen is natuurlijk een vaste kracht. de magura mt8-remmen zijn nieuw voor mij, maar werken betrouwbaar en solide. Ook van de hele lange afdalingen - waarop ik ze waarschijnlijk veel heter laat worden dan Joost ooit zelf zou doen - zijn ze niet onder de indruk. de remkracht blijft consistent en gelijk. de dt swiss-wielen zijn licht en snel én blijven ondanks enige hardhandige handelingen kaarsrecht doorrollen. eigenlijk maakt alles aan de fiets een bombproof indruk. precies volgens de enduro-mentaliteit: licht genoeg om te rippen,

Het laatste puntje op de componentenlijst: de veerelementen. een ctd float-demper en een high-end fox 34 ctd-vork met talas (in hoogte verstelbare veerweg) lijken niet de meest voor hand liggende keuze. de ctd-standen (climb, trail, descend) op vork en demper worden vanaf een schakelaar op het stuur bediend. veel enduroracers kiezen op het ogenblik voor het extra dempend vermogen van de nieuwe float x demper en het lagere losbreekmoment van de talas-vrije float-uitvoering van de vorken. Joost laat al voorzichtig doorschemeren dat dit een tijdelijke oplossing is. de echte veerelementen moeten nog getuned worden door een speciale duitse tuning-leverancier. in de praktijk functioneren de elementen hartstikke goed, maar toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat een pro nét even wat meer uit zijn demping zou kunnen en willen halen dan er in deze standaardelementen zit. veel pro's monteren de ctd (of vergelijkbare verstellers van andere merken) omdat ze in hun run schakelen tussen de verschillende niveau's van platformdemping. ik ben er niet pro genoeg voor om in een run, waarin al mijn zintuigen al over hun toeren raken, ook nog eens uitgebreid te gaan zitten switchen tussen allerlei dempingsmodussen. bovendien voorzie ik mijzelf van een lelijke kras over mijn borst als ik ergens in een bocht over het stuur heen klap en met mijn borstkas op de versteller val. Op de een of andere manier hadden we misschien wel nóg meer carbon of superlichtgewicht oplossingen verwacht. maar als je eerlijk bent zijn alle componentkeuzes gewoon goed. na drie dagen beuken op de zware trails van

de rose van Joost Wichman

wereldkampioen Joost wichman

de Granite cHief Heeft meer ballen GekreGen dan ZiJn vOOrGanGer

bas rotgans : “uhhh, mag ik even?”

ischgl is er niets kapot of krom. de fiets rijdt zoals hij was toen ik 'm meekreeg. en die banden dan? tja, de mountainkings bieden, zeker op sommige stages die erg modderig zijn, gewoon onvoldoende grip op dit soort terrein. daardoor voelde ik af en toe wel mijn hart in mijn keel schieten als de trails of stages recht naar beneden bogen. tegelijkertijd, en dat siert ze omdat ik in de pressie van de wedstrijd op de rotsige trails van ischgl helemaal niet zo voorzichtig heb gedaan met de singleply's, heb ik het hele weekend niet een keer lek gereden of problemen gehad met de banden. inmiddels zijn de banden er, we hebben de eerste enduro-waardige banden in 27,5” van meerdere merken op de redactie binnengekregen,

waaronder de trailkings van Joosts sponsor continental. de fiets rijdt geweldig, zoveel is wel duidelijk. maar dat zit hem klaarblijkelijk niet in extreem dure of bijzondere onderdelen. Het minst opvallende is misschien wel het meest van invloed: de foutloze montage. de fiets is samengesteld en onderhouden door een monteur met gouden handjes. inmiddels is de Granite chief helemaal af en is hij in productie gegaan. en inmiddels kan de rose Granite chief op de site van rose worden besteld. via de configurator is de fiets helaas niet exact zo samen te stellen als Joost hem rijdt, maar je kan in de buurt komen voor een bedrag van rond de 3000 euro. Het grootste verschil is dat je geen 1x11 drivetrain kunt kiezen.

up/down Mountainbike Magazine

UP/DOWN mOUNtaiNbike magaziNe is OOk te lezeN OP je iPaD

WWW.SOULONLINE.NL / ISSUE 02.2012 / € 6,95

NINE QUEENS 2012

FREESTYLE DAMES BESTORMEN HET KASTEEL

NO WORDS

ACHTER DE SCHERMEN BIJ CANDIDE THOVEX

DE GEHEIMEN VAN OBEREGGEN PERFECT PARK & HEERLIJK ETEN

MATERIAAL: SKISTOKKEN & AIRBAGS WAT JE MOET WETEN

DREAM BIG. DREAM DEEP. HELISKIING IS LIKE SEX

CITY BIG AIR ANTWERPEN FREESKI ACTIE MIDDEN IN DE STAD

white_2_2012_cover.indd 1

26-11-12 10:18

Download de tijdschrift.nl app gratis in de app store en lees daar ook al onze andere magazines. DH_advertentie_updown_snijtekens.pdf 1 13-11-13 14:16

7 DAGEN

700 KM 4 LANDEN

1 DOEL

SAMEN TRAPPEN WE DUCHENNE DE WERELD UIT KIES VOOR 70 OF 100 KM PER DAG SCHRIJF JE NU IN • 9E EDITIE • 14 T/M 20 SEPT. 2014

WWW.DUCHENNEHEROES.NL

SHOPGUIDE

TRAVELGUIDE

Up/Down Mountainbike Magazine

Word abonnee van UP/doWn MoUntainbike Magazine Als je nu abonnee wordt van UP/DOWN ontvang je voor €29,75 het magazine 5x per jaar, en één van deze vette welkomstcadeaus! 5 x Up/Down + Crankbrothers multi-17 tool

5 x Up/Down + Knog Milkman slot

5 x Up/Down + Duursport energy pack

*winkelwaarde € 27,90

*winkelwaarde €21,90

*winkelwaarde €12,97

5 x Up/Down + Muc-off Cleaning pack

5 x Up/Down + lizzard skin handvatten

5 x Up/Down + Pedro's pro brush kit

*winkelwaarde €20,95

*winkelwaarde €24,90

*winkelwaarde €23,90

Om abonnee te worden surf je naar www.mountainbikemagazine.nl of bel met 0251-252350. Prijzen zijn inclusief verzend en administratiekosten. Een abonnement kost €29,75 per jaar. Voor deze actie zijn de algemene voorwaarden van Soul Media actief.

Ben je al aBonnee? Speciaal voor onze trouwe abonnees zijn deze producten ook beschikbaar op www.soulwebshop.nl tegen een zeer scherpe prijs.

alternated chainrings

Dik — dun — Dik dun — Dik — dun alternated cHainrinGs

tekst: Bas Rotgans

SRAM heeft natuurlijk vriend en vijand wakker geschud met zijn groepen die één kettingblad voor hebben (en elf kransjes achter, maar dat even terzijde). Nu we enkele fietsen met die groep hebben gereden is duidelijk dat de derailleur, cassette en ketting geweldig zijn. Maar het tandjesprofiel van het XX1-kettingblad is misschien wel het meest geniale. En wij zijn niet de enigen die deze mening zijn toebedeeld. Een kleine groep fabrikanten is gesprongen op wat 'alternated chainring profiles' wordt genoemd. Oftewel, 'dik-dun-dik-dun tandjes' in goed Nederlands. Het voordeel lijkt duidelijk: bij gebruik van een 1x-aandrijflijn blijft de ketting beter hangen op het blad zonder dat je een kettinggeleider nodig hebt. dit komt omdat de tandjes de dikke en dunne uitsparing in de schakels beter opvullen. dit is ook de reden dat al deze bladen met een even aantal tandjes komen. met de bladen van andere merken heb je nog steeds niet de brede ratio van xx1 of xO1, maar wij zijn al langer van mening dat je dat in nederland niet zoveel versnellingen nodig hebt. is het dan de oplossing om op een goedkope manier een soort xx1 in elkaar te klussen? Om de proef op de som te nemen bestelden we enkele exemplaren bij wolftooth components en absolute black. sinds deze zomer rijden we hier mee. nog een extra mooie oplossing: naast een gewone steek van 104mm (de afstand tussen de gaatjes van je crank), bieden ze in het geval van sram-cranks de mogelijkheid de reguliere spider die dient als drager van het kettingblad te vervangen door een kettingblad dat direct op de

crank wordt gemonteerd. Het levert een beetje gewichtbesparing op, maar vooral een hele mooie cleane look. die directe montage heeft ook als voordeel dat je een kleinere vertanding kan kiezen dan 32-tands. normaalgesproken kan je niet een kleiner blad rijden op de standaard 104 millimeter steek maar met deze oplossing dus wel. dit is vooral relevant voor mensen die 29'ers in de bergen rijden. inmiddels is hier wel een uitzondering op, zowel race face, wolftooth components als absolute black bieden mogelijkheden om op een 104 steek een 30-tands kettingbladen te monteren met een speciale offset zodat de ketting net aan past. Ja! dat is het antwoord op de vraag waarvan we weten dat je 'm wil stellen. Ja, we zijn inderdaad nog wel eens onze ketting verloren! dus het is nog niet honderd procent proof. maar laten we daar even dieper op ingaan. de bestelde kettingbladen hebben we op drie fully's en twee hardtails gereden (in meerdere vertandingen). eigenlijk

geven alle fabrikanten van deze chainrings aan dat je ze moet inzetten gecombineerd met een nieuwe ketting. dat hebben we niet gedaan want iedereen had nog best een goede ketting op zijn fiets. bovendien hebben we het advies (van bijvoorbeeld absolute black voor zijn directmount sram-bladen) om toch voor de zekerheid voor een topguide te gaan in de wind geslagen. Gedurende het project zijn we erachter gekomen dat je de veer van je shimano clutch-derailleur kunt aanspannen als hij te soepel wordt. Op rondjes in nederland en in minder heftig terrein zijn we de kettingen nog nooit verloren. Op alle fietsen is het aantal gedropte kettingen extreem klein. Op hardtails is het aantal gedropte kettingen echt teruggelopen tot bijna nul, bij fully's met wat meer chaingrowth lijkt het nog het minst goed te lukken. en dan hebben we het over twee gedropte kettingen tijdens een weekend hard enduroracen in italië. vervelend omdat het in een stage gebeurt, maar nog steeds indrukwekkend weinig als je bedenkt op wat voor terrein er wordt

up/down Mountainbike Magazine

gereden. maar goed, veel pro's die met 1x11 rijden, zetten in wedstrijden nog steeds topguides in om te voorkomen dat ze ongewild toch een ketting verliezen.

RACEFACE

Zijn alternated chaingrings van niet-officiële leveranciers de doodsteek voor 1x11 drivetrains? nee, wat ons betreft voorlopig nog niet. xx1 en xO1 zijn uitgekiende totaalsystemen waarbij de winst met name zit in de brede ratio. deze kettingbladen bieden wel een goede manier om op elegante wijze je drivetrain te vereenvoudigen en het aantal gedropte kettingen zeer sterk terug te dringen. wat betreft de 104-steek hebben wij erg weinig verschil gemerkt tussen de wolftooth- en absolute black-kettingbladen. in het geval van de sram direct-mounts merken we dat de wolftooth beter blijft liggen.

model: Single Narrow wide en Direct Mount prijs: € 49,90 - € 54,90 range: 30t-38t en 26t-36t

compatible met: 104 mm steek en direct mount met Raceface Cinch system

ABSOLUTE BLACK

wOLFTOOTH COMpONENTS

E.THIRTEEN

SRAM

model: SRAM spiderless en Shimano XX1-style prijs: € 54,99 range: Spiderless 28t–34t, Shimano 30t–38t

model: Drop-stop 104 BCD chainring en directmount voor SRAM GXp prijs: US$ 68,00–US$ 79,00 range: Spiderless 26t–36t, 104 millimeter 30t–38t

model: Guidering M en Guidering M direct mount prijs: n.n.b. range: 104 mm steek 32t–38t, direct mount 28t–38t

model: XX1, XO1 prijs: € 82,00–€ 116,00 range: XX1 28t–38t, XO1 30t–38t

compatible met: SRAM direct-mount en 104mm steek

compatible met: bijna alles! 104 millimeter, maar ook 88 en 102 millimeter (bepaalde Shimano XTRcranks), direct-mount voor S-works-/Lightning-cranks, direct voor SRAM GXp- en BB30-cranks en zelfs bepaalde cyclocross steken.

compatible met: Shimano cranks met een 104 mm bcd en direct Mount met de E-Thirteen TRS cranks

compatible met: SRAM-cranks (let op: van de XO1 zijn twee 'steken' 94mm en 104mm)

* verder is er nog een merk genaamd works components uit engeland die alternated bladen maakt, daar hebben we alleen weinig informatie over.

biken in Zeeland

anti-routes™

Plat als een Pannenkoek Biken in zeeland is niet écht spannend, maar wel een prachtige manier om een dagje op vakantie te zijn in Nederland.

anti-routes™ - in deze nieuwe serie artikelen in up/dOwn gaan we op bezoek bij lezers van ons blad. niet op de meest voor de hand liggende plekken en zeker niet op vaste routes. Het gaat ons niet om het snelste rondje of de meest fantastische route (al wordt een mooie rit natuurlijk wel gewaardeerd), maar bijzondere en originele rides van mountainbikers met ervaring. anti-routes™ staan niet op mtbroutes.nl en daarom moet je op zoek naar locals die je de weg wijzen. en dat is ook een beetje de lol. Ga online, kijk op strava en facebook en mail eens wat rond. aanknopingspunten genoeg en voor je het weet heb je ook een anti-route™. wil je ons graag een keer op sleeptouw nemen? mail updown@soulonline.nl

tekst: Bas Rotgans foto's: Michiel Rotgans

Up/Down Mountainbike Magazine

teGen miJn muZikale principes in neurie ik Het nummer van blĂ¸f

Zeeland strijdt met flevoland om de twijfelachtige eer de vlakste provincie van nederland te zijn. Om hier als mountainbiker neer te strijken moet je wel gek zijn. maar onze eerste indruk van John peeters en lennard filius is dat ze vrij normaal zijn. na een bak koffie en een Zeeuwse bolus (een soort koffiebroodje gekruist met fries suikerbrood) in vlissingen springen we op de fiets en duiken we aan het eind van de straat het nollenbos in. Het woord 'bos' klinkt indrukwekkender dan het is. in feite is het een uit de kluiten gewassen stadspark, waar een groepje bikers een paar slingerende routes doorheen heeft gelegd. spannend is het niet, maar wel leuk om aan je stuurskills te werken. er zouden meer dorpen en steden in nederland zo'n 'oefenrondje' binnen de gemeentegrenzen moeten hebben! Het is trouwens ook het ideale plekje om je auto te stallen en hier te beginnen aan de route. vanuit het nollenbos klimmen we de duinenrij richting Zoutelande op. Hier loopt een pad dat technisch gesproken een wandelpad is, maar waar iedereen vriendschappelijk met elkaar omgaat. dus als je hier fietst gedraag je dan ook. sommige delen van het pad zijn verhard, sommige delen bestaan uit een soort schelpenlaag. niet heel spannend om te mountainbiken, maar het uitzicht over zee maakt dat meer dan goed. trappetjes afrijden en opklimmen, dat voegt nog wel even wat technische trailfeatures toe.

biken in Zeeland

in het gedeelte tussen vlissingen en Zoutelande zijn meerdere route-opties die je met zorg moet uitzoeken. Ze zijn niet allemaal legaal. tussen de plaatselijke bikers en de gemeentes is al langer overleg over de mogelijkheden om hier paden te gedogen of legale paden aan te leggen. dus je kan hier op veel plaatsen wel rijden, maar kies verstandig en wees je ervan bewust dat sommige stukken echt niet mogen. Het leuke van fietsen in deze regio is dat je de hele tijd door een soort lappendeken van landschappen rijdt. dan rijd je weer door een stuk bos, dan weer door de polder, een duinenrij, een duinlandschap, pittoreske Zeeuwse kustdorpjes, een stukje verhard en haast moerassige ondergrond. Ze verschillen allemaal sterk van elkaar ĂŠn liggen stijf tegen elkaar aan. Het valt ons in ieder geval op dat in een smalle kuststrook zoveel verschillende landschappen mogelijk zijn. in Zoutelande stoppen we voor koffie en

up/down Mountainbike Magazine

Je riJdt dOOr een lappendeken van landscHappen

appeltaart bij 't streekerkse Huis. de appeltaart is een aanrader en we genieten van het uitzicht over de dakpannendaken van de kleine huisjes van wat ooit een agrarisch dorp moet zijn geweest en het nu grotendeels van de toeristen moet hebben. Ook een idee: het hele gezin een weekendje in het voor- of naseizoen in de auto stapelen en er een lang weekend van maken. Het stikt hier van de leuke b&b's en andere accommodaties.

niet-Zeelanders is het sowieso eens goed om deze kant van nederland op te rijden. Het is er prachtig, de weidsheid van het vlakke land en de imposante luchttaferelen doen je echt beseffen dat je in ons prachtige kikkerlandje op pad bent. Onwillekeurig en tegen al mijn muzikale principes in kan ik het niet helpen: ik begin 'aan de kust' van bløf te neuriën. de ruimte en het schelle licht zorgen voor een melancholisch gevoel dat prachtig past bij het nummer. een dagje vakantie in je eigen land.

de uiteindelijk route kun je met een beetje creativiteit en doorzettingsvermogen oprekken tot een stuk van ongeveer zeventig kilometer, met ongeveer 700 hoogtemeters, die een groot westelijk deel van walcheren bestrijkt. John vertelt dat als ze echt goede zin hebben, ze meer dan vijf uur onderweg zijn met broodnodige pauzes voor eten en een bakkie doen. klinkt als een mooi avontuur! voor

GRATIS pARKEREN: sauna thermen en beauty Zeeland, Zwanenburgseweg 11, vlissingen bij de start van het nollenbos eetcafé de kanovijver, nollepad 1, vlissingen ligt ook vlakbij het nollenbos LOKALE BIKESHOpS IN DE BUURT VAN DE ROUTE: — Harm's rijwielcentrale, koudekerkseweg 51-53, 4382 eG vlissingen (trek-dealer) — de fietsenmakker, troelstraweg 364, 4384 aw vlissingen (o.a. merida- dealer) — de vriewieler, timmermanstraat 4-6 , 4374 as Zoutelande CAppUCCINO EN AppELTAART ONDERwEG: streefkerksehuis, duinweg 48, Zoutelande ligt prachtig op een duin met uitzicht over Zoutelande. www.streefkerksehuis.nl EN NATUURLIjK DE zEEUwSE BOLUSSEN: piet daane van Hogendorpweg 97, vlissingen bliek langestraat 27, Zoutelande ETEN/DRINKEN IN DE BUURT VAN DE ROUTE: — strandpaviljoen panta rhei, nollehoofd 1 (nollestrand), vlissingen

— pannenkoekenhuisje dishoek, kaapduinseweg 19, (dishoek) koudekerke — eetcafé pension duinlust, dishoek 18, (dishoek) koudekerke — Grandcafé de fiets, langstraat 15, Zoutelande strandpaviljoens bij vrijwel elke strandopgang. Op de boulevard(s) van vlissingen diverse eetgelegenheden. veel zaken (met name de strandpaviljoens) hebben amsterdam aangepaste openingstijden in de winter! AANRADER ACCOMMODATIE: frankrijk-noord in westkapelle www.frankrijk-noord.nl wEER: www.weeropwalcheren.nl

Middelburg

NederlaNd

down/time

DOwN / TIME tekst: Michiel Rotgans

de schone badkamer, ik onder de blubber en mijn vriendin, dat zijn drie dingen die niet goed samengaan. met name rond deze tijd van het jaar komt het regelmatig voor dat de wit gepoetste tegeltjes het moeten ontgelden. de blubber transporteer ik via mijn schenen naar het meest reine plekje van het huis. de geruststellend woorden 'ik maak het straks allemaal weer spik en span, schat' hebben over de jaren heen hun kracht wel verloren. Hoe goed ik ook mijn best doe om het op te ruimen, er blijven altijd wat korreltjes zand liggen. en is het eens een keertje echt goed schoongemaakt, dan heb je altijd nog het zweterige kloffie dat in de wasmand ligt te stinken.

een vriend van mij woont op drie hoog in amsterdam en is soms genoodzaakt zijn fiets af te spoelen in de badkuip. ik hoopte dat mijn vriendin onze situatie na deze overtreffende trap in perspectief kon plaatsen, maar helaas. Gelukkig heeft ze er mee leren leven en weet ze zelf ook dat dit het gevolg is van een sportief vriendje waar ze zelf op is gevallen. kennelijk hoort een zanderige badkamer daar soms bij. deze dOwn/ time is een steunbetuiging aan alle vrouwen met smerige vriendjes die in de herfst zo nodig in de modder moeten spelen. de herfst is halverwege, over vier maanden is het lente, nog even volhouden... Jullie zijn top!

Unisex. ROAD and MTB. High level. Professional use. SIZES: S-M (51-56) M-L (53-62) / WEIGHT: 235 g

SPIUK SYNERGIS Veilig op pad met de SPIUK Synergis helm. SPIUK Synergis is namelijk gemaakt van een uiterst sterke lichtgewicht buitenhelm en is voorzien van 24 ventilatiegaatjes voor maximale koeling en een optimale luchtcirculatie. Dankzij de vormbare binnenhelm en de zachte pads is het draagcomfort zeer groot. Compact fix zorgt voor een perfecte pasvorm. Natuurlijk is de SPIUK Synergis ook leverbaar in andere kleuren waaronder zwart, wit, zilver, zwart/rood, rood/wit en goud waardoor er altijd een helm te vinden is die precies bij je fiets en je outfit past. Verkrijgbaar vanaf â&#x201A;Ź89,95. Bij het Spaanse merk SPIUK kun je terecht voor een complete outfit voor op de fiets. Helmen, jerseys, vesten, shorts, broeken, handschoenen, sokken, ondergoed, schoenen en zelfs zonnebrillen zijn te vinden in het assortiment.

Vind een SPIUKdealer bij jou in de buurt en ontdek wat jij nodig hebt via www.o-w-d.nl | tel +31 (0)10 340 35 10 www.facebook.com/SPIUKbenelux

www.o-w-d.nl

SPIUKProducts

EEn ZEsty voor iEdEr momEnt

TrAIL

ZESTY TR 929

Een bestseller die al lang meedraait, de Zesty is nu verkrijgbaar in All Mountain of Trail versie zodat je de perfecte fiets voor jouw stijl en terrein krijgt. Met 27,5 inch wielen en een nieuw monocoque carbon OST+ 150 mm frame is de Zesty All Mountain meer speels dan ooit in de afdalingen, zonder compromissen te sluiten op het gebied van gewicht en veelzijdigheid. De Zesty Trail, met specifieke OST+ 120 mm geometrie en 29 inch wielen, is een ongelooflijke all-rounder, een alleskunner. De Zesty Trail is perfect gezelschap voor elk mountainbike avontuur.

29”

27”5

+ FULL CARBON

www.lApiErrE-bikES.cO.uk

OST+

1X11

ALL MOUNTAIN ZESTY AM 927