WIELRENBLAD #3 2013 by Soul Media

Nummer 3 — Jaargang 1 — Oktober 2013 — € 4,95

Routes: Exmoor, Mergelland — Beeldverhaal: Zwart–witte herfst Achtergrond: Fietsen & bieten, Wintertraining en Bandendruk — Wielerverhaal: Gesloopt Fysio: Rugklachten — D’r op & D’r over: Canyon Ultimate, Ritchey Logic 2.0, Specialized Dolce Elite

facebook.com/RoseBikes

ONTWERP JE EIGEN FIETS PRO DX CROSS-2000

“De PRO DX CROSS is een echte allrounder! De fiets is door zijn perfecte framegeometrie extreem wendbaar. Het probleem met de zwakke remkracht bij de meeste crossfietsen is verholpen door schijf remmen in te zetten. Een geslaagde, harmonieuze fiets.“ Danny Muhle, Team Citec ROSE Versand

rose.nl

Voorwoord

tekst:

Marcelino Lopez foto:

Jered Gruber

we zijn even fietsen Aan de lijn. Arno, uitgever. Eén dag voor de deadline: ‘We zijn er bijna, alleen dat voorwoord nog. Jij een idee?’ Marcelino, eindredacteur: ‘Gatverdamme, deze koffie is koud! Sorry, eh.. nou wat je laatst zei, over dé herfstblues. Natte, donkere avonden, glibberige wegen. Sjézus, ik zie nog voor me hoe jij vorig jaar op je bek ging door die rottende herfstblaadjespulp.’ A: ‘Ja, zó. Nooit meer helemaal goed gekomen met die rug, hè? Ik voel hem altijd. Ook tijdens stofzuigen enzo. Ik ga wel weer mee naar yoga hoor. Dat hielp echt. Vond ik ook best leuk, alleen die vieze thee…’

daarna in een soort trance komt, hoe fijn verzuurde benen voelen onder de douche… je weet wel.’ M: ‘Ja, dat weet ik wel ja. Hoe cliché is dat? Je wou weer herhalen wat elke fietser al weet.’ A: ‘Já, dus? Dat het van jou altijd origineel moet zijn, Lopez, Brrr, da’s vaak zo vergezocht. Ander ideetje. Iets over fietsen en liefde. Ik heb nog een leuk verhaal over Maarten, dat-ie merkt dat Merel stiekem zijn fiets gebruikt wanneer hij op zijnwerk is. Hij werd he-le-maal gek. Ze heeft nu zelf een goed fietsje trouwens. Relatieproblemen opgelost. Ze hebben ook weer gewoon seks enzo.’

M: ‘Dat was biologische chocolade-gemberthee. Die is goor ja. Goed idee voor een artikel trouwens: yoga voor wielrenners. Fietsers zijn vaak stijve harken met kromgetrokken ruggetjes. Een beetje yoga zou goed zijn. Maar goed, herfst dus. Fietsen in de schemering enzo. Prima toch, heb je meteen een leuke verwijzing naar het artikel over lampjes.’

M: ‘Leuk voor ze, staan ze ook eens in een blad. Moet je natuurlijk ook schrijven dat ze ruzie kregen toen hij haar honinghars gebruikte voor zijn harige benen, enzo. ‘

A: ‘Mwoah, ik wil het breder trekken. Iets over hoe het lekker het is om af te zien. Knallen door een lege polder, door dat eerste dooie punt heenkomen, hoe je

M, geïrriteerd: ‘Witte, je doet vééls te moeilijk hoor, schrijf gewoon een simpel voorwoord over de herfst, bladiebla afzien en nachtverlichting. Klaar.’

A: ‘Mmm, lachen, macho-wielrenners die benen scheren? Da’s óók een dingetje natuurlijk. Scheer jij eigenlijk in de herfst?’

A: ‘Weet je wat, ik begin gewoon, dan zien we wel wat er uitrolt. Eerst even verse koffie zetten. Mijn hoofd voelt als een container met watten.’ M: ‘Ik ken het. Ik ga je nu ook ophangen, mijn hersenen zijn doorgefikt. Gaar. Net al twee paracetamolletjes genomen. Ik wil vandaag níét meer nadenken.’ A, bijna onverstaanbaar: ‘Ja, zou ik natuurlijk ook moeten doen, ik kan mijn eigen gedachten niet eens meer volgen ... ‘ *Zucht- en denkpauze * A, dwingend: ‘Jo, ben je er nog? Moeten we niet gewoon nú een rondje Gaasperplas doen?’ M, na kleine stilte: ‘Ja tuurlijk, fuck dat voorwoord, ik kom je halen. Eerst even benen scheren.’

Uitgever Weel & eindredacteur Lopez zijn even fietsen.

Wielrenblad #3 — 2013

COLOFON Soul Media is the proud publisher of: — 6|SURF magazine — Access kiteboard magazine — Motion windsurf magazine — Taste snowboard magazine — UP/DOWN mountainbike magazine — White freeski magazine — Wielrenblad

Hoofdredactie Arno Weel (ad interim) arno@soulonline.nl Uitgevers Arno Weel arno@soulonline.nl Mikel Mac Mootry mikel@soulonline.nl Ontwerp OK200 www.ok200.nl Medewerkers Adrik Elzing Bas Rotgans Dennis Bruin Edwin van den Dungen Erik Ruigewaard Geeske Voorhees George Deswijzen Jeanine Laudy Joost-Jan Kool Koen Laros Koen van Wijk Laurens Vugts Marcelino Lopez Marlies Huisman Menno Anker Rémon Visser Rozanne Slik Fotografie Irmo Keizer Jered Gruber Maarten de Groot Martijn Zijerveld Wouter Roosenboom Ydwer van der Heide Yorit Kluitman Bladmanagement Jorik van Mechelen jorik@soulonline.nl Tel: 0031–(0)251–674911

INHOUD Op de weg

Route: Exmoor

Column: Joost-Jan

Falling Stars

Fysio: rugklachten

Bandendruk

Column: Marcelino

Fietsen & bieten

Review: Ritchey Logic 2.0

Route: Mergelland

Wintertraining

Column: Jeanine

De beklimming: Stelvio

Na het eerste jaar kan het abonnement elk moment opgezegd worden. Voor vragen of wijzigen van uw abonnement verzoeken wij u om wielrenblad.nl/ abonnee-service te bekijken.

Review: Specialized Dolce Elite

Wielerverhaal: Gesloopt

In de fabriek bij: Koga

Wielrenblad is een uitgave van Soul Media Stetweg 43C 1901 JD Castricum Tel: 0031–(0)251–252350 Fax: 0031–(0)251–674378 Mail: info@soulonline.nl

Etalage

Verlichting

Route: Tour de Femme

Voeding

Review: Canyon Ultimate

De rode lantaarn

Sales Michiel Funke michiel@soulonline.nl Tel: 0031–(0)251–674911 Financiële administratie administratie@soulonline.nl Tel: 0031–(0)251–674911 Verspreiding Nederland Betapress, Gilze Verspreiding België AMP, Brussel Wielrenblad komt in 2014 4x uit. Een abonnement kost €19,80 of maak gebruik van de abonneeacties in het blad. Abonnementenservice Nederland Soul Media Abonnementen Stetweg 43c 1901 JD Castricum Tel: 0031 –(0)251–252350 Mail: abonnementen @soulonline.nl Abonnementenservice België Partner Press Lenniksebaan 451 1070 Brussel Tel: 0032–(0)2–5564140 Fax: 0032–(0)2–5251835 Mail: partnerpress @ampnet.be

Beeldverhaal: Zwart–witte herfst 78

Coverfoto Exmoor, Jered Gruber

Colofon / Inhoud

Routes 16 exmoor 44 Mergelland 86 tour de Femme

Reviews 42 Ritchey Logic 2.0 62 specialized Dolce elite 94 Canyon Ultimate

32 Fysio Rugklachten

Multifidus

40 Fietsen & bieten

Wielrenblad #3 â&#x20AC;&#x201D; 2013

stiLLe GetUiGe een beetje mistig, maar verder windstil zonder een hond op de weg. ook de herfst heeft haar fietsvriendelijke momenten. de windmolen staat erbij als stille getuige.

fotograaf: Jered Gruber

Stille getuige

Wielrenblad #3 â&#x20AC;&#x201D; 2013

Herfst

HeRFst de herfst is verreweg het meest fotogenieke seizoen van allevier. Wat voor de renner behelpen is, is voor de fotograaf de absolute jackpot. op deze plaat baant een eenzame fietser zich een weg over kasseien en herfstbladeren. de weg is eindeloos. als hij maar lang genoeg doorfietst, wordt het vanzelf weer lente.

fotograaf: Jered Gruber

Wielrenblad #3 — 2013

HieR WAAKt... ‘Gretááá, doe jij Fido even aan de lijn? Die fietsers hebben weer een toertocht, ofzo.’ ‘Wát zeg je, Piet? Ik hoor je niet! Fido blaft. Hebben die fietsers hebben weer een toertocht, ofzo?’

fotograaf: Wouter Roosenboom

Gretรกรกรก

Wielrenblad #3 — 2013

Carrera FoLdaBLe HeLMeT

Toen ik de helm voor het eerst zag, dacht ik onmiddellijk aan de worstenhelmen van vroeger. Het nieuwe ontwerp van Carrera doet daaraan denken. vijf kunststof elementen worden bijeen gehouden door degelijke riemen waardoor er gleuven ontstaan van één cm. Hierdoor ventileert de helm optimaal. de zijkanten bestaan uit twee gesloten kunststof elementen waardoor de ventilatie alleen aan de bovenkant van je hoofd optreedt. doordat de riemen de helm als het ware bij elkaar houden, vormt deze zich naar de breedte van je hoofd. Tijdens de rit voelt de helm verassend licht. verschillende drukpunten zorgen na een half uur echter voor een onaangenaam gevoel. na een korte stop om de instelling van de neksteun te bekijken, blijkt dat deze niet aan te passen is. Wel kun je de neksteun door twee klittenbandjes los maken en verwijderen. na het verwijderen van de neksteun bleek dit geen oplossing te zijn voor de drukpunten. een groot deel van de marketing lijkt gebouwd rondom deze 4,5 cm ruimtebesparing in je koffer of fietstas. Hij wordt dan 14,5 cm in plaats van 19 cm breed. Waarschijnlijk is dat niet waarom je deze helm zou kopen, maar het is wel handig. volgens de website voldoet de helm aan alle veiligheidsvoorschriften en is deze Carrera Foldable ‘the coolest helmet ever seen on the roads.’ de meningen verschillen uiteraard. Wellicht dat deze helm het goed doet in de retro en/of fixie scene. Het is nu nog wachten op de eerste wielrenner in het peloton of tijdens een toertocht die zich waagt aan deze ‘coole’ look. Prijs: € 79,95 www.carreraworld.com

FIeTsCoMpUTer MIo CyCLo 505 HC

als we de website van Mio mogen geloven is er nu: ‘The best experience in bicycle navigation’. Zulke hoogdravende teksten maken nieuwsgierig en nodigen uit om de Mio Cyclo 505 HC aan een kritische test te onderwerpen. Wat meteen opvalt is de resolutie van het 3” full colour display. Het geïnstalleerde kaartmateriaal (europa) en de te fietsen route wordt haarscherp weergegeven. ook de straatnamen zijn goed af te lezen. Zelfs in fel zonlicht is navigeren geen enkel probleem door de helderheid van het display. net als bij de Garmin 800 is het mogelijk om informatie als afstand, tijd, snelheid, hartslag en meer in te stellen naar keuze. er worden maximaal acht opties per scherm weergegevn. de Mio Cyclo 505 HC is leverbaar in twee varianten: de standaard uitvoering en de door ons bestelde bundeluitvoering waarbij een borstband en cadanssensor worden meegeleverd. Het navigatiemenu is gebruiksvriendelijk en zit logisch in elkaar. voordat je op pad gaat kun je aangeven of je onverharde weg wilt mijden of juist wilt opzoeken. er is zelfs een optie om kasseien te mijden of toe te staan. Tijdens de rit zijn de aanwijzingen duidelijk en is het haast onmogelijk om te verdwalen. de ‘surprise Me’ functie is –uiteraard - de meest avontuurlijke functie van het apparaat. nadat het startpunt is ingevoerd, kies je te de fietsen afstand én of je een lus of naar een eindpunt toe wilt fietsen. Kies je net als ons voor een lus en heb je de te fietsen afstand ingevoerd, dan geeft de Mio 3 routes om uit te kiezen. deze 3 opties variëren van licht tot zwaar. Toegegeven, soms zijn de routes saai en vreemd, maar op deze manier ontdek je naar alle waarschijnlijkheid nieuwe wegen waarvan je het bestaan niet kende. Het online platform Mioshare is gebruiksvriendelijk en overzichtelijk, maar qua functionaliteit beperkt. voor applegebruikers is het nog niet mogelijk om getekende routes naar je fietscomputer te sturen. Uiteraard kun je wél routes tekenen, opslaan en routes van anderen verkennen. de WIFIsynchronisatie daarentegen werkt perfect. Mio Cyclo 505 Prijs: € 419,95 Mio Cyclo 505 HC Prijs: € 469,95 www.eu.mio.com

Op de weg

raCeLed FIeTsLICHT

High performance Increased durability Eco Friendly INCREASED POWER We maken rond deze tijd van het jaar vaak genoeg mee dat de avond sneller invalt dan gehoopt. de laatste meters naar huis fietsen we vaak in de schemer of het donker. niet ongevaarlijk. andere weggebruikers zien je bijna niet. de mensen van raceled hebben een praktische en veilige oplossing bedacht. namelijk ledverlichting die je op je bidonhouder kunt plakken. Je hebt hier wel een bidonhouder voor nodig waarbij de bidon van voren uitneembaar is. Zie foto. de uitvoering is simpel. Het systeem bevat aan de onderkant een batterijhouder afgedekt met een carbon kapje (waarin je de twee meegeleverde lithium batterijen (via UsB oplaadbaar) kunt steken) een frame die je achter je bidonhouder plaatst en twee draden die links en rechts op je bidonhouder geplakt worden met aan beide kanten, links en rechts een wit lichtje voor en een rood lichtje achter. Het plaatsen van de batterijen onder het carbonkapje leidt niet tot gepriegel omdat dit kapje met een magneetsluiting vast zit. Met een klein schakelaartje kun je de ledverlichting aanzetten. overdag lijkt het licht zwak, maar als het donker genoeg is blijken de leds wel degelijk goed licht te geven en valt de fietser goed op. de ledlampen verlichten een groot deel van het hele frame. de fietser valt ook op door de verlichtte bewegende benen en de verlichtte ondergrond. de raceled kun je niet gebruiken om de weg te verlichten, maar is puur bedoeld voor de veiligheid van de wielrenner. Het complete systeem weegt, mede vanwege het carbonkapje, maar 23 gram en is zichtbaar vanaf alle kanten. als je eenmaal het schakelaartje blind kan vinden, dan is het zelfs met handschoenen eenvoudig te bedienen. Het deense bedrijf raceled levert dit product exclusief oplader vanaf € 49,90. voor € 69,90 heb je ook de oplader en een strakke exclusieve partybox waarmee een behoorlijke indruk kan achterlaten tijdens het gemiddelde verjaardagsfeestje van één van je fietsmaten. Raceled compleet met UsB-batterij-oplader € 59,90 Raceled houder en batterij € 49,90 Premium Raceled / Partybox € 69,90 www.raceled.com

Nano Grit Hand Cleaner

C3 Dry Ceramic Lube

C3 Wet Ceramic Lube

Drivetrain Cleaner

Your next ride will be your greatest. Whether you’re sprinting ahead of the peloton or racking up the weekend miles, drive chain efficiency is crucial. Our chain cleaning range protects your delicate drive chain componentry against the evils of road grime while our C3 Lubes reduces friction for silky smooth gear changes and ultimate performance whatever the weather. Remember, a happy bike means a happy rider.

Muc-Off proudly supports

WOMEN’S PRO CYCLING TEAM

W W W. M U C - O F F. C O M

100mm x 282 advert.indd 1

06/09/2013 17:21

Wielrenblad #3 — 2013

saFe Id

sIdI WIre CarBon vernICe

safeId is een nieuw digitaal alternatief van het in vergetelheid geraakte sos-medaillon. Identificatie en alles wat hulpverleners nodig hebben, is digitaal opgeslagen achter een Qr code die je met elke smartphone kunt scannen. deze code is gedrukt op een sticker die je kunt bevestigen op je helm, frame of zadeltasje. op internet maak je een profiel aan waarbij alle relevante gegevens, zoals medicijnen, bloedgroep, allergieën etc. overzichtelijk op een rijtje staan. ook wordt er een foto van jezelf aan gekoppeld, zodat er misverstanden zijn over van wie deze safeId is.

Wielrennen is ook een stukje show. In de etalage kijken hoe goed je op de fiets zit, hoe je nieuwe schoenen matchen bij je strakke outfit. dat hoort er ook bij. over één ding waren we het meteen eens: met het showelement van de Wire zit het wel goed. sidi’s meesterschoenmaker signori dino ontwikkelde samen met testrijder peter sagan de nieuwe sidi Wire. Wij testten de schoen tijdens een fietstochtje door de oostenrijkse alpen. Het bovenste deel van de schoenen bestaat uit gelakt koeienleer en is verkrijgbaar in de kleuren: wit, wit/azuurblauw, wit/rood, zwart en zwart/fluorgeel. de sidi Wire is gebouwd op de nieuwste vent-carbonzool. vooraan de schoen zit een zogenaamde air vent-opening om verkoelende lucht binnen te laten. Halverwege de zool is nog een opening om de luchtstroom weer uit de schoen te laten vloeien. vooral tijdens beklimmingen in de volle zon was het prettig geen oververhitte voeten te hebben. voor koude winters is een slimme oplossing bedacht: de opening kan eenvoudig gesloten worden. Hupsakee. om de schoen goed om de voet te laten sluiten heeft sidi gebruik gemaakt van twee aparte Tecno-3 systemen. eén waarbij de nylon draden de voorvoet omsnoeren en een tweede waarbij het hogere deel van de voet vast wordt gezet. de draden zorgen ervoor dat de sluitdruk gelijkmatig over de voet wordt verdeeld. dat voelt prettig aan: en je voet raakt nergens bekneld. ook de heelcup is verstelbaar om een goede pasvorm te krijgen.

doordat we niemand konden vinden die zich in het ongeluk wilde storten om de safeId te testen, hebben we aan een ambulancebroeder gevraagd wat hij van dit initiatief vindt. Zij zijn namelijk degene die er uiteindelijk mee moeten gaan werken. We spraken met Joost die in de omgeving van roermond ambulanceverpleegkundige is. ‘Wie voor enkele uren het huis verlaat, houdt doorgaans geen rekening met veiligheidsrisico’s, Maar het kan levensreddend zijn wanneer wij direct over de noodzakelijke gegevens beschikken. en het is zeker nuttig voor duursporters, een groep die wij als risicovol aanmerken. vaak werken ze hun trainingen solo af en ze nemen het liefst zo min mogelijk mee. afgelopen zomer heb ik persoonlijk twee keer kort achter elkaar tamelijk ernstige ongevallen met wielrenners mee gemaakt. In beide gevallen waren de fietsers alleen op pad en na het ongeval niet meer aanspreekbaar. Het is toevallig helemaal goed gekomen maar ik hoorde achteraf van het ziekenhuispersoneel dat zij uren nodig hadden om uit te zoeken waar familieleden bereikbaar waren. Ik vind die safeId echt een slimme oplossing. We gebruiken nu nog onze eigen persoonlijke smartphones om de Qr code in te scannen, maar er zijn gesprekken gaande om standaard in elke ambulance met een smartphone uit te rusten.’ aldus Joost. Het aanmelden op de website gaat erg gemakkelijk en binnen vijf minuten heb je het profiel volledig ingevuld. een startpakket bevat twee stickers en is een jaar geldig. daarna betaal je €2,50 per jaar. Prijs: € 9,90 www.safe-id.nl

Het grootste voordeel van de sidi Wire is de stijfheid van de schoen. Tijdens het fietsen merk je aan alles dat de schoen gericht is op het zo efficiënt mogelijk overbrengen van je kracht naar de pedalen. daarnaast is de schoen superlicht. net als bij wielen is ook bij schoenen het gewicht belangrijk, al het gewicht dat je kan besparen op roterende onderdelen scheelt uiteindelijk energie. Je merkt aan het comfort dat de schoen is ontwikkeld voor de profrenners als sagan. als je eenmaal gewend ben aan de stijfheid van de schoen en de carbonzool, kan je er makkelijk lange tochten mee rijden. Het valt niet te ontkennen dat deze schoen veel geld kost, maar als je voor een schoen gaat van het hoogste niveau is de Wire een goede keus. Gewicht: 640 gram Prijs: € 379,95 www.sidisport.com

2014 BegiNt NU! De NieUwe ULtimate CF SL DireCt te koop op CaNyoN.Com

Het nieuwe Ultimate CF SL platform bevat bijna alle eigenschappen van de Ultimate CF SLX en heeft de nieuwste carbontechnologie voor minder dan 2000 â&#x201A;Ź. Bestel dus nu al jouw high end carbon fiets voor 2014. Canyon levert uitsluitend via directverkoop en heeft daarom een zeer scherpe prijs-kwaliteitsverhouding. Canyon Nederland & BelgiĂŤ | netherlands@canyon.com of belgium@canyon.com | Servicecenter +31(0)30 888 1415 of +32(0)16980125 | www.canyon.com

Wielrenblad #3 — 2013

exMOOR HeL OF HeMeL? een DAG in Het Leven vAn een FietsMAsOCHist tekst: Ashley Norris / vertaling: Koen Laros / foto’s: Jered Gruber

Lynmouth

exmoor national Park

Route â&#x20AC;&#x201C; Exmoor hel of hemel

Wielrenblad #3 — 2013

Ze zeggen dat België de vuurproef voor wielrenners is. Ze zeggen dat de kasseien, de modder, het zure weer en de wind tezamen niets minder is dan een productielijn voor de taaiste wielrenners. Maar als Vlaanderen de vuurproef is en de kraamkamer van de grootste bikkels, dan is Exmoor de plek waar de vuurproef is uitgevonden en de moeder van alle hardheid is geboren. Het weer en de wind zijn er veel intenser, het terrein onmiskenbaar zwaarder. ’s Winters zijn de dagen nog net iets korter en de vlakten zijn woest, troosteloos en verlaten.

Wanneer het aan de kust koud en winderig is, dan weet je zeker dat het boven op de woeste gronden van exmoor nóg kouder en nóg winderiger is. 18

Route – Exmoor hel of hemel

de bossen verbergen zich hier in hun eigen schaduw, onder de hoge, overhangende bergkammen. Het loof is uitbundig. Zo uitbundig dat ook het bladafval het de fietser moeilijk maakt. Zelfs de toekomstige generaties zullen hier gegarandeerd kunnen genieten van een wegoppervlak met een verse gladde bovenlaag. de bossen tarten bovendien de logica door een tropisch aandoende variatie: dikke bladeren, reusachtige varens en klimplanten die niet onderdoen voor de meest slangachtige liaan in het regenwoud. net als de vlakten maken ook de bossen een ronduit buitenaardse indruk. Hoe gaat dat cliché ook alweer? Het is niet het einde van de wereld, maar vanaf hier kun je het zien liggen. dit is het gevoel dat je krijgt wanneer je je een weg baant over de bruine, woeste vlakte. Maar dan begint de zon te schijnen, ontwaakt het landschap en ontplooien zich de eindeloze vergezichten. ook ridgemoor road in het uiterste zuiden van exmoor, is even indrukwekkend

als je zou verwachten. de route volgt de slingerende zuidelijke bergkam. richting het noorden geeft de weg panorama’s over heel exmoor, en zelfs Wales kun je zien liggen. Wanneer je je blik op het zuiden richt, kun je genieten van vergezichten over dartmoor en zou je zweren dat je elk moment een glimp van Frankrijk kunt opvangen. Het voelt alsof je de bolling van de aardbol kunt waarnemen. Geen beschutting de vlakten zijn desolaat en confronterend, maar je weet wat je aan ze hebt. Wanneer het aan de kust koud en winderig is, dan weet je zeker dat het boven op de woeste gronden van exmoor nóg kouder en nóg winderiger is. Beschutting tegen weer en wind is er niet en een winterse dag garandeert dat zelfs je adem bevriest. de grassen en struiken worden nietsontziend alle kanten op getrokken, en aan de kromming van de bomen kun je zien dat ze al hun leven lang gebukt gaan onder de zware omstandigheden. In de winter is het niet alleen de grond die verhardt. Het gebied is somber, naargeestig, je zou

Het gebied is somber, naargeestig, je zou kunnen zeggen, ronduit deprimerend.

Wielrenblad #3 — 2013

kunnen zeggen, ronduit deprimerend. Maar eerlijk gezegd houd ik er van. Het is met niets te vergelijken. exmoor op een sombere dag is voor mij synoniem voor intens genieten. en als de zon schijnt, tja, dan is het vanzelfsprekend om er verliefd op te worden. als de zon doorbreekt in de namiddag van een bewolkte dag, dan ontstaat er een imponerend geel en oranje kleurpalet. op zo’n moment oogt de vlakte als een golvende zee van goud. Steil, steiler, steilst Ik ben een eenvoudig man en wat mijn toertochten betreft, heb ik dan ook maar enkele voorwaarden. Ik waardeer aangenaam gezelschap, aantrekkelijke wegen, de afwezigheid van verkeer, maar bovenal verwacht ik na afloop helemaal kapot te zijn. Juist doordat mijn eisen beperkt zijn, kom ik in 95% van de gevallen zeer tevreden thuis. voor de trip naar exmoor kan ik stellen dat ik het paradijs vaarwel zei toen we terugkeerden naar België. We hebben slechts drie dagen door exmoor gefietst. de tweede dag reed ik een tocht van vijf uur in het gezelschap

van rob squire en stephen en hebben we alles kunnen zien wat exmoor daadwerkelijk te bieden heeft. Het was een typische decemberdag: de voorspelling was regenachtig met temperaturen die waarschijnlijk rond de 0 zouden blijven steken. Bovendien bleef de wind maar waaien, en waaien, en waaien. Ik wilde die dag heel het gebied zien, maar het bleef bij een kleine punt uit een hele grote taart. Want exmoor heeft heuvels. en om iets specifieker te zijn: exmoor heeft de meest meedogenloze heuvels die ik ooit tijdens het fietsen ben tegengekomen. Ze zijn niet bijzonder hoog, en kunnen al helemaal geen bergen genoemd worden. Toch zijn de beklimmingen onnavolgbaar steil en variëren van ongeveer 400 meter tot 8 kilometer. door bossen, vlakten en heidevelden: de smalle weggetjes lijken in een rechte lijn naar de heuveltoppen te leiden. Het is om gek van te worden. Je kunt wel stellen dat de victorianen de oostenrijkers hiermee te schande hebben gezet. Het nut van de haarspeldbocht wordt in exmoor openlijk in twijfel getrokken. de oostenrijkers hadden hier zeker de meeste heuvels voorzien van een of meerdere haarspeldbochten. Maar in exmoor werd dit blijkbaar gezien als een

Route – Exmoor hel of hemel

Het nut van de haarspeldbocht wordt in exmoor openlijk in twijfel getrokken.

exmoor heeft de meest meedogenloze heuvels die ik ooit tijdens het fietsen ben tegengekomen.

verspilling van wegverharding. Het beste dat exmoor wat dat betreft te bieden heeft is de flauwe bocht. deze zorgt dat je teruggaat naar – let op - halverwege de 20 procent. Mocht je toch in de veronderstelling zijn een authentieke haarspeldbocht tegen te komen, maak je dan geen illusies. Hier is geen mogelijkheid om even de benen te ontzien en jezelf te trakteren op een diepe ademteug. de binnenbocht is gegarandeerd 1 op 3 en de buitenbocht 1 op 4. dat is engels voor respectievelijk 33% en 25%. ijsfietsen de weg is deels bedekt met ijs, er ligt sneeuw aan de randen en er staat een harde wind. rob kwalificeert de wind als ‘halve kracht’. Ik kan hem niet geloven, hij probeert mij op stang te jagen. We kruizen stroompjes, die bevroren zijn tijdens hun poging de andere kant van de sterk hellende weg te bereiken. rob glijdt bij een van de eerste stroompjes op een onnatuurlijk ogende manier onderuit. niet veel later ondergaat stephen hetzelfde lot. Zelf zet ik voet aan de grond op een ijsplak die onwaarschijnlijk tegen een 20% helling aangeplakt zit. Ik sta stevig, maar zie mijn fiets bijna 360 graden om mij

heendraaien. Het is gekkenwerk. Het is fantastisch. Je zou toch zeggen dat ook de lokale overheid in engeland iets onderneemt tegen dergelijke ijsoverlast. dat doen ze ook zeker. Ze zetten zakken met strooimateriaal bij elke steile helling. de rest wordt overgelaten aan de goedgemutste automobilist die graag zijn warme voertuig verlaat om het wegdek van een dikke laag strooimateriaal te voorzien. na ongeveer drie uur in het zadel heb ik een opvallend helder inzicht: ik hoef dit niet te doen! er is geen enkele rationele reden te bedenken waarom iemand vijf uur vrijwillig in de snijdende kou fietst over een van ijs vergeven weg. Ik ben geen wedstrijdrenner meer. Ik ben een hobbyist. Ik doe dit verdomme voor mijn plezier... Het is steenkoud, het waait hard, het is idioot – we bedwingen heuvel, na heuvel, na heuvel. elke helling is tenminste 15%, de meeste 20% en sommigen zelfs 30%. na de tiende doet het nog steeds pijn, maar wordt het tegelijkertijd amusant, zoals onvoorstelbare, absurde situaties

Wielrenblad #3 â&#x20AC;&#x201D; 2013

dat op een gegeven moment kunnen worden. Met vijf uur was de tocht echter meer dan lang genoeg. als het nog even langer had geduurd was ik in tranen uitgebarsten of hadden krampen mij overmeesterd. Uiteraard heb ik dit netjes voor rob verborgen weten te houden.

mezelf een paar uur te kunnen testen en de pijn te kunnen voelen zijn het waard. voor mij voelt dit als een privilege. Ik weet dat sommigen dit afdoen als een belachelijk idee, maar anderen begrijpen dat het een voorrecht is om elke seconde bewust mee te maken.

Verslaafd aan pijn en afzien Het heldere moment daarboven op de vlakte zet me nogmaals aan het denken. Ik ben verslaafd aan wielrennen, ik ben een fietsjunkie. Ik kan niet leven zonder de pijn in mijn benen en het gevoel van uitputting. de uitputting die langzaam uit de spieren opwelt en je beenmerg inkruipt, om uiteindelijk je hele benen en lijf overnemen. Je hele gestalte huilt het uit. Maar verdriet is het niet: het is het genoegzalige vrijkomen van een gevoel van overwinning. Het is gelukt om een grens over te gaan en je lichaam te controleren. soms, op speciale dagen, voel ik me de gezagvoerder van mijn eigen machine. Ik drijf mezelf tot het uiterste, ik bevecht de vermoeidheid; er wordt een duel uitgevochten tussen uitputting en het beheersen van mijn eigen lijden. de volgende dag zal mijn lichaam uitgebreid van zich laten horen, maar die carte blanche om

Ik vind het heerlijk om op mijn fiets te zitten, te ontdekken, de wind en de kou te voelen. Het huilen van de wind over de vlakten te horen als we tegen de wind rijden, en dan de stilte te ervaren wanneer we de wind in de rug hebben. van oorverdovend naar stil: de twee geluiden leven naast elkaar, slechts gescheiden door een bocht in de weg.

Ik hou van het geluid en het gevoel van dat omslagpunt: de wind stopt met tegenwerken, grijpt mijn zadel en duwt me naar voren. Het maakt dat ik me licht voel. Tegelijkertijd geniet ik zeer van de strijd tegen de wind, ook op een steile helling. Ik hou mijn neus zowat tegen de stang, in een poging mezelf onzichtbaar te maken voor de wind. Het is zinloos, maar het geeft me iets te doen. Wanneer ik op een opvallend zwaar stuk even uit het zadel kom, vang ik wind als een zeilboot.

Route – Exmoor hel of hemel

Het is gekkenwerk. Het is fantastisch.

Helaas geeft het schip te kennen alle kanten op te willen behalve vooruit, en direct zit ik weer met mijn hoofd onder mijn schouders. Het waait windkracht vijf, met windstoten die daar ver boven liggen, maar rob kwalificeert dit als een briesje. Hij vertelt anekdotes over dagen waarop hij hier letterlijk van zijn fiets geblazen werd. Ik voel me verslagen nu ik me realiseer dat het waar moet zijn dat de wind hier nóg meedogenlozer kan zijn. Ik bén ontdekkingsreiziger Mijn gedachten gaan naar ontdekkingsreizigers uit lang vervlogen tijden. Hoe zag de wereld er toen uit? Met welke omstandigheden hadden zij te kampen? en welke sensaties hebben zij doorleefd? Ik zou het fantastisch vinden wanneer er nog echte ontdekkingen mogelijk zouden zijn. Bijna elk plekje op aarde is ontdekt, betreden, beklommen, bewoond, verdeeld, verslonden. daar komt nog bij dat de fiets niet de meest ideale manier is om van het gebaande pad te blijven. Ik heb me laten vertellen dat die in geen enkel geval verhard zijn. Maar zelfs met deze beperkende factor blijven er nog eindeloos veel interessante

Wielrenblad #3 — 2013

bestemmingen over. Wat kan het me schelen als er al een miljoen mensen op Dunkery Beacon, het hoogtse punt van Exmoor, zijn geweest? Wat kan het me schelen als er al een miljoen foto’s genomen zijn? Ík ben er nog niet geweest. Tot het moment dat ik die laatste meters op die steile weg maakte, was mijn persoonlijke landkaart blanco. Met elke pedaalslag omhoog, omhoog, omhoog, kwamen de grote blinde vlekken op mijn kaart tot leven. Bij elke ademteug, wordt de mist van de terra incognito verder teruggedrongen. Ik bén ontdekkingsreiziger. Ik voel me op mijn best, ik ben het meest in mijn element wanneer ik op mijn fiets de wereld verken. Ik zal geen onontdekt land vinden, maar mijn fiets is mijn schip, en wanneer ik op pad ben, dan ben ik op avontuur. Elke bocht, heuvel, klim, afdaling, dorp, boom, akker is nieuw voor mij. Mijn naam zal niet in de geschiedenisboeken prijken, maar ik stel me zo voor dat dát toch geen invloed heeft op iemands dood of tijd in het hiernamaals.

Download Wil je zelf de Exmoor–route fietsen? Download de route op www.wielrenblad.nl/routes

na ongeveer drie uur in het zadel heb ik een opvallend helder inzicht: ik hoef dit niet te doen!

wind storm cold sun rain canâ&#x20AC;&#x2122;t stop you

Bezoek ons op Bike Motion stand nr: 11.E026

NOTHING CAN STOP YOU.

www.agu.com

Wielrenblad #3 — 2013

joost–jan Kool

Column

joost-jan Kool (36) houdt van schrijven en de fiets. Hij kan deze passies voor Wielrenblad combineren.

Het veertje Het begon met een klein, bijna te verwaarlozen, oneffenheidje in mijn keel. een veertje dat irriteerde wanneer ik ademhaalde. Het was de aanzet voor het noodplan: een overdosis aan fruit, multivitaminen en nachtrust. redden wat er nog te redden viel, maar eigenlijk wist ik dat het nutteloos was. Het veertje zou de komende dagen mijn leven bepalen. de volgende morgen was het onvermijdelijke gebeurd: ik was verkouden. Mannen kunnen niet ziek zijn, beweren vrouwen, maar wielrenners zijn nog een paar slagen erger. althans ik als wielrenner. Lang geleden, voordat mijn gezondheid nog geen primaire voorwaarde was om hard te kunnen fietsen, was een verkoudheid niet meer dan een hinderlijk ongemak. nu was het een ramp van ongekende omvang. In eerste instantie zwalkte ik als een op drift geraakte zombie door het huis. Met een verstopte neus en een bonkende kop werkte ik mijn ontbijt naar binnen. eigenlijk wilde ik naar bed, slapen, mezelf overgeven aan de lamlendigheid die zich door mijn lichaam verspreidde, maar iets hield me tegen. stond terug mijn bed inkruipen niet gelijk aan het erkennen van mijn zwakte? Moest ik niet gewoon doorgaan? Mijn verkoudheid negeren en dat rottige virus eruit jagen met een pittige training? Jan raas was toch ook snotverkouden geweest toen hij in 1978 wereldkampioen werd? stel je voor dat hij meteen zijn bed weer ingedoken was. en in de Tour de France waren er ook dagelijks wielrenners die doodziek hun fiets opkropen. om over verkoudheidjes maar te zwijgen. en dan zou ik mezelf laten kisten door een simpel huis-tuin- en-keukenverkoudheidje. Wat was ik voor een watje!

Was ik eigenlijk wel een echte wielrenner? een uur later brak mijn verzet. vanuit mijn bed luisterde ik naar de geluiden van buiten. Ik voelde me als een jochie met huisarrest. Mijn vriendjes speelden onder mijn slaapkamerraam. Morgen zou ik de verhalen horen. Langzaam zakte ik weg in een zompige brei van somberheid en zelfbeklag. Waarom liet mijn lichaam me zo in de steek? Waarom werd ik zo kwetsbaar als ik hard had getraind? Ik kuchte nu als een ouwe kerel aan het eind zijner dagen. driftig probeerde ik het ongemak uit mijn keel weg te schrapen. de rest van de familie liet me maar met rust. Ik was een vreselijk gezelschap. relativeren. Ik moest mijn situatie relativeren. een positieve geest zou vast bijdragen aan mijn herstel. Ik dacht aan de theorie van de amerikaans auteur stephen Covey. Ik had zijdelings iets van hem gelezen. Het kwam er op neer dat dingen je kunnen overkomen, maar dat je zelf verantwoordelijk bent voor de manier waarop je daar mee omgaat. Het hielp niet. Ik dacht aan mensen die echt ziek waren en niet klaagden. Ik dacht aan mijn vrouw die drie kinderen gebaard had en niet klaagde. Ik dacht aan arme kindjes onder een brandende zon in een vluchtelingenkamp die nooit klaagden. Kansloos, ik stond er niet voor open en zat muurvast in mijn zelfgecreëerde negatieve spiraal. een week later was ik weer helemaal hersteld en reed ik als vanouds. Zo achteraf kon ik me niet voorstellen, waarom ik zo dramatisch had gedaan over een simpel verkoudheidje. Ik nam me voor om de volgende keer mijn lot als een man te dragen. en daar lag nou juist het probleem: Mannen kunnen niet ziek zijn, laat staan wielrenners.

Afbeelding: ISAAC MESON Di2

Mijn Meson en ik zijn één Absolute synergie tussen Isaac’s geavanceerde technologie en menselijke prestatie. Optimaal gebruik van natuurlijke krachten volgens de wetten van Sir Isaac Newton. Samen presteren. Zonder compromis. Durf jij een nieuwe uitdaging aan?

ISAAC CHALLENGE STORES

Gravenzande Van Scheijndel Tweewielers

Nuenen Cycle Trend

Amsterdam Cor Mantel 2wielers Heerlen Bike-Fun Peter Hogenhout

Groningen Cycle Trend

Nijmegen Kersten Wielersport

Haarlem Bikeplanet

Oud-Vossemeer Fase Fietsen

Haelen Ger Beurskens Fietsspeciaalzaak

Rotterdam Pro Fietsen

Heenvliet Leensvaart

Schijndel Mutsaars Bikes

Hilversum No Limit Cycling

Tilburg Blade Bikes

Lichtenvoorde Theissen Tweewielers

Utrecht Cycles Dupree

Maastricht Aon de Stasie Fietsspecialist

Volendam Ton Koning Tweewielers

Meppel Renell Bikes

Waddinxveen Versluis Tweewielers

Milsbeek Fietswereld

Zeist No Limit Cycling

Musselkanaal Bjorn Vonk

Zieuwent Paul Knippenborg Tweewielers

ISAAC DEALERS

Alkmaar Sportshop Slikker Arnhem Roelofs Den Bosch Meulenreek Cycling Drachten Cycle Trend Eersel Cycle Trend Elsloo (L) Sjefke Janssen Geffen Wielerhuis de Meulenreek

Kijk voor het meest actuele dealeroverzicht op onze website isaac-cycle.com

Wielrenblad #3 — 2013

VALLENDE STERREN Wielrennen is een sport van verhalen over barre beklimmingen, vroege vluchten en dramatische valpartijen. Vallende sterren is een serie posters gebaseerd op val-partijen in professionele wielerwedstrijden. En hoewel Confucius nooit op een fiets is gesignaleerd is zijn bekende uitspraak motto voor deze serie van Grafisch ontwerper Menno Anker: “Grootsheid is niet nooit vallen, maar iedere keer weer opstaan als het wel gebeurt.” Tijdens de tourversie van de Giro in Utrecht kwam Menno zwaar ten val en brak hierbij zijn heup. naar aanleiding van deze valpartij kwam hij op het idee om diverse falling stars te illustreren in een serie posters.

Falling Star #16 Jan raas storte zich in de afdaling van de Cipressa naar beneden. Zijn val werd gebroken door de kruin van een olijfboom. raas liep rugklachten op en werd als renner nooit meer de oude. een jaar later werd hij ploegleider van Kwantum en behaalde in die functie veel succes.

Vallende Sterren

Falling Star #02 George Hincapie komt ten val nadat het stuur van zijn fiets breekt op een kasseienstrook in parijs-roubaix 2006. Hincapie herstelde en werd in datzelfde jaar nationaal kampioen van de verenigde staten.

Wielrenblad #3 — 2013

LAGe RUGKLACHTEN tijDens WIELRENNEN Veel wielrenners klagen over lage rugpijn. Een zeurende pijn die erger wordt als je bergop fietst, een zware versnelling trapt of een stuk tegen de wind in rijdt. Rémon Visser, manueel en fysiotherapeut bij Topfysio, fietst zelf ook en verklaart waar de klachten vandaan komen.

de oorzaken van lage rugpijn kunnen heel verschillend zijn: beenlengteverschil, een beperkte beweeglijkheid van de onderrug of een veranderd motor-controle-patroon kunnen tijdens of na het fietsen lage rugpijn veroorzaken. de lichamelijke belastbaarheid en reeds aanwezige klachten van de renner kunnen rugpijn veroorzaken en/of in stand houden. daarnaast kan een onjuiste afstelling van de fiets meespelen. In dit artikel worden de oorzaken één voor één besproken en duidelijk gemaakt hoe je klachten kan voorkomen. Beenlengteverschil Wielrenners met een beenlengteverschil zitten vaak scheef op de fiets. Wanneer het verkorte been op zijn laagste punt is, zullen de schuine rugspier die van hoog in de lage rug naar de bekkenrand loopt (m. quadratus lumborum), de grote rugstrekker (m. erector trunci) en bilspieren (mm. glutei) fors moeten werken om de wervelkolom en het kantelen van het bekken te stabiliseren. ook de bilspieren en hamstrings gaan harder werken om voldoende kracht te produceren om het tempo vol te kunnen houden.

tekst: Rémon Visser, Rozanne Slik illustraties: OK200 foto: Topfysio

Fysio: Lage rugklachten

nek C1 – C7

romp T1 – T12

Lage rug L1 – L5

Heiligbeen s1 – s3/s5

staartbeentje

Figuur A: de wervelkolom kan men onderverdelen in meerder etages. de lage rug ofwel lumbale wervelkolom bestaat uit vijf wervels, L1-L5.

als je langere tijd doorfietst in deze houding zal het bewegingspatroon van de heup, bekken en lage rug veranderen. Het gevolg is overbelasting van de betreffende spieren en blokkades in zowel de wervelkolom als het sI-gewricht. Het sI-gewricht vormt de verbinding tussen de wervelkolom en de benen, om precies te zijn verbindt dit gewricht het heiligbeen met het bekken. Beenlengteverschil is te corrigeren door bijvoorbeeld dikkere plaatjes onder je schoenen te plaatsen. Beweeglijkheid van de wervelkolom om met een bolle rug op de fiets te zitten moet de lumbale wervelkolom, die bestaat uit vijf lendenwervels onderaan in de rug [figuur a], buigen. de beweeglijkheid van dit gedeelte van de wervelkolom kan bepalend zijn voor de hoeveelheid druk die op de lage rug inwerkt. een diepe zit met een bolle ‘kattenrug’ is niet voor iedereen weggelegd. vooral de combinatie van een stugge lumbale wervelkolom met een verkeerde afstelling van de afstand tussen zadel en stuur, geeft een verhoogde spanning op de structuren van de wervelkolom. dit kan de typische pijn in de onderrug veroorzaken die voelbaar is als je na een lange fietstocht afstapt. om de onderrug te ontlasten kan je een zadel overwegen met een lichte verhoging aan de achterkant. door de verhoging wordt de onderrug automatisch meer gestrekt, wat de structuren van de wervelkolom ontlast. Veranderd motor-controle-patroon Het motor-controle-patroon is het bewegen van een of meerdere gewrichten ten opzichte van elkaar binnen een fysiologische grens. dit wordt verzorgd door een samenwerking van het actieve systeem (o.a. de spieren), het passieve systeem (kapsel en banden) en het neurale systeem (de zenuwen). In de lage rug werken de lokale en globale stabilisatoren, volgens een motor-controle-patroon, samen om de wervelkolom optimaal te laten bewegen. de lokale stabilisatoren van de wervelkolom zijn o.a. de diepe schuine buikspier (m. transversus abdominus) en de kleine spiertjes tussen de wervels (mm. multifidi)[figuur B]. deze spieren zorgen ervoor dat de druk die op de tussenwervelschijf inwerkt wordt verminderd, en ze verzorgen de fijne sturing en bescherming van de wervelkolom. de globale stabilisatoren zijn onder andere de grote rugstrekker (erector spinae) en de grote rechte buikspier (m. rectus abdominus)[Figuur C]. deze spieren verzorgen de grove sturing van de wervelkolom en houden de wervelkolom rechtop. Bij onvoldoende functie van de lokale stabilisatoren nemen de globale stabilisatoren de rol over. Hierdoor zal de wervelkolom verstijven en ongecontroleerd gaan bewegen.

Wielrenblad #3 â&#x20AC;&#x201D; 2013

voor wielrenners is het van belang dat je langere tijd met een bolle rug kan fietsen. Hiervoor is getraindheid van het krachtuithoudingsvermogen en coĂśrdinatie van de lokale en globale stabilisatoren gewenst. Het motor-controle-patroon van de wervelkolom kan veranderen door afwijkingen in lichaamsbouw, een valtrauma, onder- en overbelasting of een verkeerde afstelling van de fiets. een veranderd motor-controle-patroon kan maken dat je met een extra gekromde rug fietst. de kleine spiertjes rond de wervels (de lokale stabilisatoren) zijn dit niet gewend en kunnen de kromming onvoldoende handhaven. dit veroorzaakt meer spanning op de achterste structuren van de wervelkolom, waaronder de grote rugstrekkers, de tussenwervelschijf en het kapselbandapparaat (de globale stabilisatoren).

Multifidus

Figuur B: de mm. multifidi ofwel de kleine spiertjes tussen de wervels van de lage rug verzorgen de fijne sturing van de wervelkolom.

obliques

Transverse abdominis rectus abdominis

erector spinae

Figuur C: de m. transversus abdominus als lokale stabilisator, de rectus abdominus en de erector spinae als globale stabilisator van de wervelkolom.

de bindweefsels en kapsels van de gewrichten in de wervelkolom bevatten sensoren die de positie van de gewrichten ten opzichte van elkaar registreren. Wanneer de wervelkolom in een bollere positie komt nemen de sensoren dit waar. als gevolg hiervan worden de globale stabilisatoren aangestuurd om de bolling te handhaven. Langdurige belasting in deze positie leidt tot overbelasting van de globale stabilisatoren en aanhoudende spanning op het kapselbandapparaat. door overbelasting ontstaan er knopen in je spieren, in professionele termen myofasciale triggerpoints genoemd. Myofasciale triggerpoints: knopen in je spieren een knoop is te herkennen als een pijnlijke verharding in de spier, ongeveer ter grootte van een tarwekorrel. als je op de knoop drukt voel je pijn dat uitstraalt naar een bepaald gebied in je lichaam. elke spier heeft een eigen uitstralingsgebied waar je een zeurende pijn kan voelen. Lage rugpijn wordt dus niet altijd veroorzaakt door de rugspier zelf. pijnklachten in de onderrug en aan de bovenkant van de bilspier kunnen veroorzaakt worden door overbelasting van de vierkante rompspier (m. quadratus lumborum). dit is te zien in de figuur d bij nummer 1. Het kruisje geeft de positie van de knoop aan en de rode stippen (met pijltje 1 ernaast) het uitstralingsgebied. als de knoop aan de bovenkant van het heupbot zit voel je de pijn aan de onderkant van je bilspier (zie kruisje 2 en uitstralingsgebied 2 in de figuur). overbelasting van de bilspieren geeft een zeurende pijn in de lage rug, bil of beenregio. de m. piriformis, die een onderdeel is van de bilspieren en zich van de heupkop naar het heiligbeen begeeft, kan stijf en stug worden. een overbelaste m. piriformis kan pijn ter hoogte van het sI-gewricht, de bilregio en hamstrings veroorzaken. Mogelijke blokkades van het sI-gewricht, de lumbale of thoracolumbale wervelkolom kunnen door de manueel therapeut verholpen worden.

“CHANGE IS EASY, BUT IMPROVEMENT FAR MORE DIFFICULT.” - DR. FERRY PORSCHE

S5 VWD Proven in the UCI World Tour, the Cervélo S-Series is founded on aerodynamics, efﬁciency and versatility. Cervélo pioneered the aero road segment, and with the S5 VWD our engineering leadership continues. Through CFD analysis and extensive wind tunnel testing we’ve developed multiple innovations totaling a savings of up to 32 Watts or up to 300 grams less drag than a typical road bike (averaging between +15 and -15 degrees of yaw). The extended seat tube cutout yields one of the largest single reductions in drag, the dropped down tube smoothes the airﬂow from the fork onto the frame, eliminating the turbulence behind the fork crown, and the brake hides behind the shielding seat stays. With an overall stiffness increase thanks to the BBright platform and our Project California composites engineering, this is not only a super fast bicycle, but one that’s responsive at top speeds and smooth and comfortable on the toughest road surfaces.

Speed Engineered Cervélo Europe GmbH, info@cervelo-europe.com

Wielrenblad #3 — 2013

1 2 1 2

Dry Needling Bij dry needling wordt er een acupunctuurnaald geplaatst op de knopen van de spieren. de groep spiervezels spant zich daardoor kort aan, en ontspant vervolgens. een afname van de pijn en toename van de beweeglijkheid is het resultaat.

Samenvattend sluit bij lage rugpijn altijd eerst uit of lichamelijke oorzaken zoals een beenlengteverschil een rol spelen bij het tot stand komen van de klachten. als dit niet het geval is kan de pijn veroorzaakt worden door een veranderd bewegingspatroon, een verkeerde afstelling van de fiets of een combinatie van beide. dit zorgt namelijk voor blokkades in de wervelkolom en/ of knopen in de rug- en bilspieren. een bezoek aan de fysio- of manueel therapeut, met ervaring in dry needling, kan de pijn vaak snel verhelpen. daarnaast kan er een oefenprogramma geadviseerd worden ter verbetering van het krachtuithoudingsvermogen en de coördinatie van de rug- en buikspieren om onderbelasting te voorkomen.

Afstelling van de fiets een verkeerde afstelling van je fiets kan oorzaak zijn van lage rugpijn. er zijn verschillende soorten fietsmetingen die bepalen of de positie op je fiets juist is. Hierbij wordt onder andere gekeken naar de hoek van de onderrug en knieën. Met een goede afstelling ga je efficiënter om met het verbruik van energie en voorkom je blessures. Zadel Bij het uitkiezen van een zadel is het van belang dat je er één kiest die breed genoeg is. Beide zitbeenknobbels moeten contact maken met het zadel. Wanneer het zadel te smal is, maakt één van de zitbeenknobbels onvoldoende contact met het oppervlak. Als dit aanhoudt wordt de belasting van de linker- en rechter kant van het bekkengewricht ongelijk verdeeld. Dit kan pijn ter hoogte van het si-gewricht, knopen in de bilspieren en rugspieren, gewrichtblokkades in de onderrug en een veranderde motor-controle-patroon veroorzaken.

Dry needling van de schuine rugspier (m. quadratus lumborum) Lichamelijke belastbaarheid Lage rugklachten kunnen ontstaan door een onvoldoende lokale en/of algehele fysieke belastbaarheid. onderbelasting van de lage rug kan ontstaan na een winter zonder wielrennen of conditietraining. na een winterslaap stappen veel wielrenners in het voorjaar met goede moed weer op en bouwen de kilometers binnen een paar ritten op naar het aantal waarmee de fiets in het najaar in de schuur was gezet. Het lichaam krijgt onvoldoende tijd om aan de positie en belasting te wennen, waardoor de kans op het optreden van lage rugpijn vergroot wordt. om dit te voorkomen raad ik elke wielrenner aan om in de winter de conditie op pijl te houden, bijvoorbeeld met spinning en krachttraining.

Afstand tussen stuur en zadel De afstand van het zadel naar het stuur, de grootte en hoek van de stuurpen en het verschil in hoogte tussen stuur en zadel bepalen je houding op de fiets. Hoe boller je rug, hoe meer druk het onderste deel van de wervelkolom te verwerken krijgt. een te grote druk geeft spanning op de wervels en de omliggende rug- en bilspieren. De pijn die hieruit voorkomt kan veroorzaakt worden door de beweegbare gewrichtjes van de wervelkolom of door knopen in de betrokken spieren. een uitgebreide fietsmeting inclusief lichamelijke test zal uitwijzen of lage rugpijn te wijten is aan een verkeerde afstelling van de fiets. Wanneer je positie op de fiets naar aanleiding van de meting is veranderd, bouw dan het aantal kilometers en de intensiteit in een aantal weken rustig op. Het lichaam heeft een meerdere trainingen nodig om zich aan te passen aan het nieuwe bewegingspatroon. Hiermee voorkom je blessures.

pearl izumi.com

ENJOY THE RIDE WITH PEARL IZUMI. Pearl Izumi heeft al meer dan 60 jaar ervaring in het ontwikkelen van kwalitatief hoogstaande kleding voor duursporters. Voor vele sporters wereldwijd is Pearl Izumi hĂŠt toonaangevende merk, vooral bekend om zijn innovaties, pasvorm en de unieke manier waarop de stoffen het zweet afvoeren. Voor duursporten moet je uitrusting perfect zijn afgestemd op het lichaam en je omgeving, Pearl Izumi begrijpt dit als geen ander. PE ARL IZUMI ELITE JERSE Y

Wielrenblad #3 — 2013

einDeLijK LiCHt in De DUisteRnis De OPKOMst vAn De LeDLAMP

Wielrennen in het donker blijft behelpen. De ontwikkeling van de ledlamp neemt echter zo’n hoge vlucht, dat fietsen bij duisternis steeds veiliger en eenvoudiger wordt. Met goede verlichting worden die lege, donkere wegen ineens erg aantrekkelijk.

tekst: Koen van Wijk foto: Hope

Wielrennen in het donker, bij nacht en ontij, voor zonsopkomst of na zodergang. Wie het hele jaar (doordeweeks) op de weg wil blijven trainen, moet daar vanaf eind september tot en met maart aan geloven. Fietsen in het donker blijft behelpen, ook mét goede lampen op je fiets. Toch zijn er steeds meer fietsers die geen zin hebben om tot de zomertijd hun conditie op peil te houden op de hometrainer of in de spinningzaal. Gelukkig zijn er voor de onvermoeibare doorfietsers en fietsende forensen legio mogelijkheden op de markt van fietsverlichting. en dat aanbod neemt elk jaar toe.

Problemen in de winter “Het grootste probleem in het donker is het tegenlicht van tegemoetkomende auto’s of licht van andere lichtbronnen waardoor je tijdelijk verblindt wordt. aan het woord is wielrenner Jan van Herwijnen (44). Jan is een trainingsbeest en een zeer ervaren winteravondfietser. In de afgelopen vijftien jaar heeft hij vele generaties fietslampjes versleten. “Bij auto’s staan de lampen vaak verkeerd afgesteld. Teveel naar rechts of te hoog, zodat ze recht in je gezicht schijnen bij het passeren.”

Banden spanning

Met een hele grote lamp op je stuur ben je wel iets beter gewapend tegen het weerlicht, is zijn ervaring. “Maar voluit fietsen in het donker? dat gaat niet. Je kunt moeilijker afstanden en oneffenheden op de weg inschatten, daardoor rijd je toch voorzichtiger.’’ ook de overgang van een verlichte weg naar een onverlichte weg is lastig. Jan: “op dat moment zie je eventjes bijna niets.’’ als brildrager is hij extra in het nadeel, zeker bij regenachtig weer. Tegenlicht op vochtige glazen zorgt voor ernstige vervorming van je waarneming. en vochtig is het nu eenmaal vaak in de herfst en winter. om deze beperkingen te omzeilen, traint hij in het donker meestal op dezelfde route. Bas Winkel (48) is een ervaren die-hard wielrenner en mountainbiker die ook in het winterseizoen nog twee avonden in de week op de fiets kruipt. ook híj vindt de winteravonden, ondanks goede verlichting, behelpen. “regen en kou maken je bovendien sneller moe en ziek en als er eenmaal pekel is gestrooid op de wegen is het einde oefening.’’ pekel en een opvriezend wegdek zijn een nog grotere rem op buitentrainingen dan het duister, constateren zowel Bas als Jan. niettemin blijft Bas ’s winters fanatiek doorrijden en pakt hij voor de afwisseling soms de mountainbike om de donkere bossen in te trekken. Goede verlichting is voor volgens beide mannen noodzaak. Op zoek naar de beste verlichting Hoevéél soorten verlichting er te koop is, blijkt wel uit een rondgang van Wielrenblad langs de vele fabrikanten die verlichting voor wielrenners en mountainbikers aanbieden. de zuinige renner ziet het licht al voor enkele euro’s. Maar of de Chinese imitatielampjes die men daarvoor krijgt een goed en veilig gezelschap zijn op ‘s neerlands donkere winterwegen is maar de vraag. voor enkele tientjes zijn er vele, prima lampen te koop. om nog veiliger en beter verlicht voor de dag te komen, kun je ook een stap verder gaan. sterke ledlampen van 500 tot zelfs 2000 lumen (de lichtsterkte, red.) zijn inmiddels volop verkrijgbaar. Met name in de vorm van helmlampen, die hun oorsprong hebben in de nightrides van avontuurlijke mountainbikers in landen als australië en amerika. de lichtbundels die je daarmee vanaf stuur of helm door het donker leiden zijn een sensatie op zich. denk hierbij wel aan prijzen vanaf 100 euro, oplopend tot zo’n 500 euro. voordat je tot een aankoop overgaat bij je wielerspecialist of via de vele gespecialiseerde webshops, is het handig jezelf eerst enkele vragen te stellen: Heb ik de verlichting alleen op de weg nodig of wil ik deze ook op de mountainbike of onregelmatig gebied gebruiken? Wil ik vooral gezien worden of wil ik zelf zoveel mogelijk zien? Wil ik een accu of batterijen? Moet de lamp ook op de helm kunnen? en natuurlijk: welk budget geef ik maximaal uit. Je kunt het namelijk zo gek maken als je maar wilt.

door de komst van ledverlichting, die de halogeenlamp vrijwel geheel verdrongen heeft, maakt de kwaliteit van fietslampen de laatste jaren een snelle technische ontwikkeling door. Hierdoor wordt het steeds veiliger en aantrekkelijker om in het donker te fietsen. de leveranciers bevestigen het. “Momenteel worden er reuzensprongen gemaakt in de mogelijkheden van led. Twee jaar geleden was 300 lumen al veel, nu is dat niets bijzonders meer’’, stelt Marcel Kruithof, marketing manager Benelux van BBB Cycling. volgens Jaap van Hoof van importeur Fooh stuff geldt die constatering vooral voor het goedkopere segment, waarbij hij doelt op lampen onder de 80 euro. “door goedkopere ledlampen en accu’s, zijn lampen met veel lumen nu voor meer mensen haalbare kaart. dat zegt overigens niet alles over de kwaliteit.” Terwijl de lichtopbrengst en kwaliteit van ‘betaalbare’ lampen snel verbetert, dalen omvang en gewicht van de verlichting juist. ook de batterijen worden lichter en gaan almaar langer mee. Bij veel lampen worden nu goede accu’s met usb-aansluiting geleverd, zodat je deze eenvoudig kunt opladen. accu’s verliezen bij kou geen vermogen, zoals batterijen, die door vocht ook snel gaan lekken. Ze zijn zowel duurzamer als milieuvriendelijker. dit artikel biedt hopelijk enig licht in de duisternis. er is inmiddels zoveel te koop op het gebied van fietsverlichting dat het maken van een keuze niet eenvoudiger wordt. Wielrenblad maakte een beperkte selectie uit het aanbod op de markt.

Lamphouders Lamphouders zijn soms een zwak punt. Let daar bij je aankoop dus op. Passen de klemmetjes wel goed op je stuur? en krijg je ze ook strak genoeg? na een aantal hobbels op je route willen ze nogal eens ‘afzakken’, zodat je lichtbundel zich opeens beperkt tot je eigen voorband. Die lampen en lamphoudertjes moeten er bij daglicht natuurlijk weer af, want het is niet echt een fraai gezicht op je mooie racefiets. zo blijf je maar prutsen met je lampen. een oplossing daarvoor kan zijn: een tweede ‘slechtweerfiets’ waarmee je in de winter doortraint. Monteer hier je lampen in één keer goed op en – als je toch bezig bent – doe er meteen een spatbordje en wat bredere banden bij.

Lux versus lumen Wie op zoek gaat naar fietslampjes, stuit al snel op de termen lumen en lux. Wat betekent dit? De meeste fabrikanten duiden de lichtsterkte van hun producten aan met lumen. Dit is de totale lichtopbrengst: de som van alle uitgestraalde licht van de lamp, ongeacht de richting waarheen het straalt. Bij lux draait het om de verlichtingsterkte op een bepaald oppervlakte, op één meter afstand van de bron. Hoewel lumen de meest gebruikte term is – ook door fabrikanten van fietsverlichting - zegt lux dus eigenlijk meer. Lux duidt de sterkte van de lichtbundel aan en is voor het doel ‘veiligheid’ het meest veelzeggend.

Wielrenblad #3 — 2013

Marcelino Lopez

Column

Marcelino Lopez is schrijvend psycholoog met liefde voor snelheid, flow en mooie bochten.

HET GROTE WIELENMONSTER Wanneer het gaat om natuurspektakels is weinig zó indrukwekkend als de dans van een spreeuwenzwerm. Soms duizenden vogels die zich gedragen als één groot angstaanjagend beest. Het is een indrukwekkende evolutionaire strategie om vijanden te verjagen. Met een beetje fantasie zie je in luttele seconden trechters, tornado’s, zandlopers, schroeven, roggen en waaiers ontstaan. Het Nationaal Ballet is er niets bij. Filosofisch ingestelde geesten zullen zich bij dit schouwspel vast afvragen: bezitten vogels die in zwermen vliegen een collectieve geest die hen in staat stelt als één geheel te bewegen? Zijn het dieren met een hogere intelligentie, een complex instinct of telepathische gaven? De uiteindelijke wetenschappelijke verklaring blijkt simpeler. Middels een computermodel (dat levende systemen imiteert) kunnen wetenschappers met slechts drie simpele wiskundige regels de ogenschijnlijk onnavolgbare patronen van een spreeuwenzwerm nabootsen: 1. Zorg dat de digitale spreeuwen allemaal op dezelfde snelheid vliegen. 2. Laat elke spreeuw op hun directe buren letten zodat ze niet met elkaar botsen. 3. Geef elke spreeuw de mogelijkheid van richting te veranderen als deze een (vermeende) vijand of obstakel ziet. Wanneer elke vogel zich aan deze drie gedragsregels houdt ontstaat er een enorm vogelenmonster dat razendsnel van vorm kan veranderen. De zwerm gaat in seconden van langwerpig naar breed, van donker en geconcentreerd naar open en groot. Die dramatische vormveranderingen ontstaan doordat spreeuwen altijd met dezelfde snelheid blijven vliegen. Ook als zij een bocht maken. Hierdoor worden ze tijdens elke draai gedwongen om langs, onder of boven elkaar te vliegen en

steeds een nieuwe positie in het geheel te krijgen. Een zwerm die plat en breed is, wordt na een draai van negentig graden lang en smal, enzovoorts. De spreeuwenzwerm is vergelijkbaar met een clubje haringen en andere vissen die in scholen zwemmen. Ook zij verenigen zich tot een groot collectief om individueel minder kwetsbaar te zijn voor roofvissen. Er is echter een verschil. De dramatische vormveranderingen blijven uit. Een vissenmonster is vormvaster en blijft als het kan langgerekt. Vissen die elkaar achterna zwemmen, remmen af om een botsing te vermijden. Naburige vissen schuiven dan naar binnen om de opengevallen ruimte op te vullen. Zo blijft de school over het algemeen langwerpig. Vanwaar mijn fascinatie voor dit soort collectivistische natuurfenomenen? Ze doen me denken aan ons. Wielrennen in groepsverband is een van de weinige menselijke activiteiten die je zou kunnen vergelijken met die van een spreeuwenzwerm of visschool. De levende hogesnelheidstrein die wij vormen terwijl wij smalle weggetjes afrijden en allerlei obstakels omzeilen vraagt om dezelfde alertheid en synchroniciteit als die van onze vliegende en zwemmende medeschepsels. Wie zich niet aan de beweging van de groep aanpast is een gevaar voor de rest en ligt er uit. Een paar simpele individuele gedragsregels zorgen voor eenzelfde soort natuurfenomeen dat vogelkijkers zo betovert. Het is niet dé reden dat wielrennen zo’n goed bekeken tv-sport is, maar het draagt er aan bij. Zo sierlijk als een groep spreeuwen bewegen wij ons helaas niet. Wij lijken meer op vissen, al zijn eventuele botsingen spectaculairder en maken de glimmende fietsjes, insectenbrillen en aerodynamische helmpjes veel goed. Wat we sowieso gemeen hebben met onze gevederde dan wel geschubde vrienden? Ook als wij onverwachts langskomen is iedereen even stil.

xicero.com

Dichtbij. Bijzonder. Betaalbaar. Op zo’n 1.000 km van Utrecht ligt de Aosta-vallei. Deze regio in het noordwesten van Italië is dankzij de bergachtige omgeving bij uitstek geschikt voor een sportieve fietsvakantie. Daarnaast kunnen buitensporters er wandelen, rotsklimmen, paragliden en raften.

www.lovevda.nl

Een sportieve vakantie is bovendien verrassend betaalbaar. En wat te denken van de cultuur, het zonnige weer en de heerlijke keuken? Wie er geweest is keert zeker terug naar deze parel van Italië. Geniet van het leven. Love Valle d’Aosta.

Wielrenblad #3 — 2013

BaaT de BIeT? KUn je OP RODe BietensAP LAnGeR en HARDeR Fietsen? tekst: Rozanne Slik illustratie: Geeske Voorhees

Legale doping. Een wondermiddel in een ﬂesje. Dé oplossing voor schone topsport. Het zijn enkele associaties met bietensap. Steeds meer wielrenners wagen zich eraan. De grote vraag: zal het óók voor jou en mij werken? Tijd om de proef op de som te nemen. de aangeschafte fles bietensap staart mij aan vanaf een plank in de voorraadkast. Het idee om te beginnen met bietensap spookte al een tijdje door mijn hoofd. op internet en via de sociale media las ik steeds meer over de positieve effecten. niet alleen van sporters en trainers maar ook van beautybloggers, die het aanraadden vanwege het positieve effect op de gezondheid en de huid. Zal het dan toch echt helpen? over de smaak heb ik niet veel positieve verhalen gehoord, de belofte van prestatiebevordering heeft mij echter over de streep getrokken. De werking van rode bietensap Het prestatie verbeterende effect van rode bieten zit ‘m niet in de kleur, het gaat om het nitraat dat in de biet zit. nitraat wordt in het lichaam omgezet in nitriet en stikstofmonoxide (no). no is een belangrijke signaalstof voor het lichaam, het reguleert namelijk de doorbloeding: de bloedvaten gaan verder open waardoor de bloeddruk wordt verlaagd(hierom is bietensap dus minder geschikt voor mensen met een heel lage bloeddruk). deze daling treedt meestal een uur na inname van bietensap op. ook

stimuleert no de calciumopname in de spieren, wat belangrijk is voor een optimale samentrekking van de spier. Het omzetten van nitraat naar nitriet gebeurt in je mond, met behulp van de bacteriën op je tong. Het is daardoor verstandig om je tanden binnen een uur na inname van bietensap niet te poetsen en ook geen mondspoeling of kauwgom te gebruiken. een deel van het omgezette nitriet wordt in je maag, bloed en weefsels weer omgezet in stikstofmonoxide (no). er zijn twee zorgen met betrekking tot nitrieten in het lichaam. enerzijds kunnen ze aanleiding geven tot een verstoord zuurstoftransport en cyanose (blauwzucht), met name bij zuigelingen. anderzijds kan nitriet onder bepaalde voorwaarden de vorming van n-nitrosoverbindingen zoals nitrosaminen bevorderen. Het is aangetoond dat deze verbindingen bij proefdieren eerder kanker kunnen veroorzaken. vitamine C, dat vaak in hoge dosis in nitraatrijke groenten voorkomt, remt de vorming van nitrosaminen doordat het met nitriet kan reageren. Het advies voor sporters is daarom om goed te

Baat de biet?

periodiseren. dat wil zeggen dat je niet wekenlang achter elkaar bietensap drinkt maar 5 tot 8 wedstrijden of cyclo’s uitkiest om naar toe te werken door vooraf een korte bietensapkuur te nemen. De test: werkt het bij mij? om het sap goed te testen dronk ik twee weken lang elke dag een hele fles. ’s ochtends de eerste helft en ’s avonds een uur voor het tandenpoetsen de tweede. Het heeft niet mijn favoriete smaak, maar na een week begon het enigszins te wennen (tip: ik merkte dat de smaak en geur minder sterk zijn als de fles gekoeld is.) en, belangrijker, na twee weken bietensap drinken leek ik echt verschil te merken. Bij een wedstrijd van meer dan drie uur in het bekende Limburgse heuvelland merkte ik dat ik mijn ademhaling makkelijker onder controle kreeg. Ik heb normaal gesproken moeite om voldoende zuurstof binnen te krijgen en dit leek nu makkelijker te gaan dan anders. dit effect merkte ik vooral als ik nét onder het niveau van een maximale inspanning de heuvels omhoog reed, op een tempo waarbij ik zeker was dat ik het tot boven zou volhouden (en degene voor mij niet hoefde te laten gaan). voor mijn gevoel was het effect na één week het grootst. dit was voor mij de reden om de volgende bietensap kuur één week te laten duren. Ik besloot om eerst drie weken ‘pauze’ te nemen tot de volgende bietensapperiode. ook bij deze proef merkte ik het verschil. omdat ik ten tijde van de tweede proef in het buitenland was en merkte hoe lastig die grote flessen zijn, besloot ik voor de derde periode de grote Zonnatura-flessen te verruilen voor de flesjes van Beet-it, waarin 70 ml geconcentreerd bietensap zit. ‘Let’s beet them all!’ is hun reclameslogan. Klinkt veelbelovend. ook dit goedje heeft de sterke, typische smaak waar ik maar niet echt aan kan wennen. de kleinere inhoud van een flesje maakt echter veel goed. nog een groot voordeel van deze kleine flesjes is dat de kans op rode urine kleiner is. ook met Beet-it heb ik twee proeven van één week gedaan. Het effect was vergelijkbaar met dat van Zonnatura. omdat ik de flesjes gebruikte in de aanloop van het nationale kampioenschap op de weg in Kerkrade kon ik deze tweede kuur goed vergelijken met de eerste test, die immers ook in Limburg plaatsvond. Het parcours was zeer zwaar met veel korte klimmetjes die elkaar snel opvolgden. om de wedstrijd vol te houden moest ik mijn tempo aanpassen om mezelf niet op te blazen en ook hier leek ik mijn ademhaling efficiënter te gebruiken. Bij beide merken bietensap merkte ik na een week verschil in combinatie met het trainen. de aanpassing gaat geleidelijk. pas toen ik - na een week bietensap gedronken te hebben - stopte, merkte ik pas echt wat het effect was. Ik had het gevoel dat mijn lichaam zich weer aan de normale situatie moest aanpassen. eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ik ook goed getraind was voordat ik aan de wedstrijden begon. of de prestatieverbetering alleen maar te maken had met de bietensap of dat het

een placebo-effect was kan ik daarom niet met zekerheid te zeggen. omdat alleen wetenschappelijke onderzoeken placebo-effecten kunnen uitsluiten zijn die dus een betere richtlijn dan mijn persoonlijke testje. en die liegen er niet om. De wetenschap over de sportieve effecten van bietensap onderzoek heeft uitgewezen dat het duurvermogen met maar liefst 16 % kan verbeteren. dat is een flink effect. Tijdens een onderzoek hebben sporters zes dagen lang bietensap gedronken met een vaste hoeveelheid nitraat/ nitriet. aangetoond werd dat het gebruik van bietensap leidt tot een lager zuurstofverbruik en een lagere hartslag dan bij dezelfde submaximale inspanning zónder gebruik van rode bietensap. ook is in een gesimuleerde tijdrit aangetoond dat inname van rode bietensap leidt tot betere prestaties. dit effect geldt ook voor prestaties op (gesimuleerde) hoogte. al met al voor mij redenen genoeg om de bietensmaak op de koop toe te nemen en het af en toe te drinken. voor een kuur van één week, zoals bij deze test, kun je het beste dagelijks één fles Zonnatura of flesje Beet-It nuttigen. Het is het proberen waard, en wie weet vind je het nog lekker ook.

Hoeveel biet heb je nodig? Om een positief effect te behalen heb je per dag 400 mg nitraat nodig. Dit komt overeen met één geconcentreerd flesje Beet-it bietensap (70 ml) of zonnatura bietensap uit de supermarkt. Beet-it is online te koop via de eigen website, maar ook bij diverse sportwinkels (alle verkooppunten zijn te vinden op de website van Beet-it). een fles zonnatura bietensap kost ongeveer € 2,- en een doos met 15 flesjes Beet-it kost € 32,-. De kosten per kuur zijn dus vergelijkbaar en de keuze hangt af van je persoonlijke voorkeur. Het lastige van bietensap uit de supermarkt is dat de concentratie nitraat niet overal goed staat aangegeven. Over het algemeen begint de bietensapkuur twee weken, een week of drie dagen voor de grote inspanning. Het effect van de bietensap is drie uur na inname het grootst en houdt zo’n 24 uur aan. verschillende eco- en reformwinkels verkopen ook bietensap, deze heb ik niet meegenomen in mijn test. Disclaimer: Door de hoge concentratie vezels kan de darmfunctie behoorlijk worden gestimuleerd. Het kan zijn dat je maag/darmklachten krijgt van het sap. De optimale hoeveelheid en periode van het drinken van bietensap is uiteindelijk heel persoonlijk. Het effect hangt voor een groot deel af van het normale voedingsschema van een persoon. voor advies op maat kun je het beste de hulp inschakelen van een voedingsdeskundige of diëtist.

Wielrenblad #3 — 2013

tekst: Adrik Elzing foto’s: Ydwer van der Heide

RitCHeY LOGiC 2.0 frame:

Staal

voorfork:

Carbon

afmontage:

Campagnolo Chorus

gewicht:

1769 gram (frame)

wielset:

Ritchey Carbon

prijs:

€ 1.111,– (frame)

Tom Ritchey bouwde in de jaren 70 van de vorige eeuw zijn eerste mountainbikeframe in de garage van zijn ouders. Vandaag de dag wordt Ritchey nog steeds geroemd als producent van stalen frames. Het huidige racemodel van de pioniers is de Race Logic 2.0 2014, waarop ik in heuvelachtig terrein heb mogen genieten.

Wanneer je op zoek bent naar een fiets die afwijkt van de standaard is de ritchey Logic 2.0 misschien iets voor jou. de ritchey Logic 2.0 is namelijk van staal en voorzien van stijlvolle details. Het frame is het resultaat van jarenlange kennis en ontwikkelingen op het gebied van staal en vormt het bewijs dat ook dit materiaal meegaat met de tijd. Bij het zien van de fiets schieten mij woorden te binnen als episch, minimalistisch, duurzaam en tijdloos. Het beste voorbeeld van het minimalistische design is misschien wel het geïntegreerde ‘fastback’systeem bij de zadelpen. dit systeem werkt met een boutje dat in het frame is verwerkt en wat ervoor zorgt dat de zadelpen op zijn plek blijft zonder dat er een standaard zadelpenklem nodig is. de retro details op het frame, zoals de afbeelding met de tekst ‘designed by Tom ritchey’ op de onderbuis en de gekleurde strepen op de andere buizen, maken de fiets wat dat betreft helemaal af. Het strakke tijdloze design brengt met zich mee dat je een relatief waardevaste fiets hebt. Het frame leent zich ervoor om banden tot 28 millimeter te gebruiken, een korte test maakt duidelijk dat er ook 30 millimeter banden gemonteerd kunnen worden. Hierdoor kan er ook mee over onverharde paden gereden worden, wat de fiets tot een multifunctionele racer maakt. de framematen lopen uiteen van 49 tot 59 centimeter en hebben een klassieke geometrie. Het frame dat is getest is een 55 centimeter, deze weegt 1769 gram en de bijpassende carbon voorvork 345 gram.

de fiets is getest in een glooiend terrein met korte klimmetjes, die na een dorpje zomaar steil omhoog kunnen lopen. de geteste fiets is opgebouwd met ritchey WCs-componenten, een ritchey Carbon wielset en afgemonteerd met Campagnolo Chorus. de vooroordelen die je vaak hoort over stalen frames zijn dat ze slap, zwaar en nerveus zijn. Met deze gedachten in mijn achterhoofd stapte ik op de fiets. Het verbaasde me hoe licht en snel de fiets reageert, niet alleen in bochten maar ook met accelereren heb je niet door dat de frameset boven de 2 kilo weegt. dit heeft te maken met het ietwat nerveuze karakter van het stalen frame in combinatie met de lichte onderdelen die gebruikt zijn. dit maakt de fiets heel speels en puur, wat veel fietsgenot oplevert. pas wanneer ik een steile klim met maximale snelheid op sprintte, kon ik voelen dat de ritchey ten opzichte van een goed carbon frame minder stijf is. voor de meeste rijders zal dit echter weinig verschil maken. Je profiteert met dit stalen frame enkel van het extra comfort plus de extra aandacht die aan je fiets wordt besteed: de Logic is een echte eye catcher. Het frame is los verkrijgbaar voor € 1.111,–. Hierbij zit inbegrepen een bijpassende 1-1/8” ritchey full carbon voorvork en een ritchey WCs balhoofdset. Het stalen frame heeft als voordeel dat het erg duurzaam is. Hierdoor kan je er, zonder dat je het eraan afziet , enkele jaren mee doorrijden. doordat er enkel losse framesets verkrijgbaar zijn, weet je als eigenaar van een ritchey Logic 2.0 vrijwel zeker dat er maar één unieke uitvoering is van jouw fiets, wel zo Logic.

D’r op & d’r over – Ritchey Logic 2.0

Wielrenblad #3 â&#x20AC;&#x201D; 2013

Route – Het Mergelland

Het MeRGeLLAnD Fietsen tUssen eijsDen en ePen

i. Aan de Kirk

iii. Aon’t Bat

ii. Gerardushoeve

Wielrenblad #3 — 2013

We stoppen bij café Aan de Kirk. Dat dit niet zo maar een dorpscafé is, wordt ons al snel duidelijk

Wat is er mooier dan met een groep vrienden op een nazomerse dag door het glooiende landschap van Zuid-Limburg en de Voerstreek te koersen? Ik kan een paar dingen opnoemen, maar als we aan het vertrek staan in het kerkdorpje en wielergekke Eijsden slik ik ze één voor één in. eijsden kent een lange wielrenhistorie. Zo wordt de Hel van het Mergelland, oftewel de volta Limburg Classic, er sinds 1972 verreden. eijsden is ook de thuisbasis van de bekende Bart Brentjens Challenge en het nK marathon mountainbiken. vanwege de ligging aan de grens en het Maasdal is het een prima startpunt voor verschillende routes door Limburg en de voerstreek. Het gezellige dorpje kent bovendien talrijke horecazaken en vroenhof, in het midden van het dorp, heeft ideale parkeermogelijkheden. Beneden aan de diepstraat bij de Maas is het vertrekpunt van onze route. We treffen elkaar bij eetcafé aon ‘t Bat, vrij vertaald; aan de Maaskade. de lucht van vers gemalen koffie komt je tegemoet terwijl je het water van de Maas tegen het dijkje hoort kabbelen. een mooi begin van de dag.

De hel van het Mergelland de route die we vandaag gaan rijden is de nieuwe en ingekorte route van de Hel van het Mergelland. deze naam refereert aan de voormalige wielerwedstrijd die over tweehonderd kilometers door het Mergelland en de voerstreek voerde en verklapt al een beetje wat we vandaag voor de kiezen krijgen. aardig wat klimwerk, maar ook mooie stroken langs boomgaarden, mooie panorama’s en zelfs kastelen. We laten eijsden snel achter ons en vertrekken richting sint-Geertruid. de lucht is vrij grijs, maar de temperatuur is aangenaam. de benen moeten nog warm worden gedraaid, hier en daar wordt nog snel even een fiets bijgesteld. de mannen en vrouwen in ons gezelschap maken het hele jaar door veel kilometers en alles moet perfect zijn. na anderhalve kilometer krijgen we het eerste klimmetje voor onze kiezen: de Mescherberg. Het weggetje loopt geleidelijk naar boven, ideaal om even op te warmen. daarna bevinden we ons al snel in een landelijke omgeving waar akkers, fruitboomgaarden en boerderijen het zicht bepalen. We vervolgen onze weg naar sintGeertruid. de weg glooit onder onze banden door. Het voelt vandaag als een uitdaging om een goed ritme te vinden. We houden het relaxt en vermaken ons

Route â&#x20AC;&#x201C; Het Mergelland

kostelijk. de gesprekken gaan over wat we tegenkomen, de vuelta en de prijzen van de nieuwste fietsen die op de markt gaan komen. vooral dit laatste onderwerp laat ons niet los als we weer een mede-tourrenner met een fiets van om en nabij de 8.000 euro op een hellend stuk achter ons laten. Fast and good biking depends on your muscles and not on your bike, zullen we maar zeggen. de Bukel, zoals de klim naar sint-Geertruid te boek staat, verteren we in een lekker tempo. nogmaals, de eerste kilometers zijn bedoeld om de benen op te warmen en ritme te vinden. op de weg van sintGeertruid naar Gronsveld is het altijd druk met andere bikers. Het is een knooppunt van routes die gereden kunnen worden tussen Maastricht en vaals. Het plateau van Margraten Wij rijden daarna richting het plateau van Margraten. om daar te komen, klimmen we via de vrijwel onbekende Ă&#x2013;renberg naar

Cadier en Keer. deze beklimming in het bos mag er wezen. niet zozeer qua lengte, maar meer qua stijgingspercentage van 12 tot 14 %. Hier kunnen de betere klimmers zich eens even goed laten gelden. ons groepje is redelijk aan elkaar gewaagd, toch trekt dit percentage onze groep even uit elkaar. Weer even verderop begeven we ons in het mekka van het Limburgse wielrennen: de Bemelerberg. Wie kent hem niet? Komend vanuit de st. antoniusbank heb je de vaart er lekker in om aan de 900 meter lange klim te beginnen. Je ziet dat in het begin van de klim de meesten uit het zadel gaan ĂŠn flink aanzetten. Wanneer we het plateau bereiken kun je in het zadel een mooi strak tempo aanhouden. de wegen rondom Bemelen en valkenburg zijn speciaal voor het WK wielrennen van een nieuwe asfaltlaag voorzien. Hierdoor is heerlijk cruisen gegarandeerd.

Wielrenblad #3 — 2013

Het plateau van Margraten is bereikt en de wind is in ons voordeel vandaag: de wieken van de mergelstenenmolen van Wolfshuis draaien vol in de wind mee. Het is genieten van al het moois om ons heen. We kunnen ver kijken. Links van ons zien we de contouren van Maastricht liggen, rechts de appel- en perenboomgaarden en kleine lapjes verkavelde landbouwgrond. We zetten koers naar onze eerste pauzeplek: het wielerdorp sibbe. We stoppen bij café aan de Kirk. dat dit niet zo maar een dorpscafé is, wordt ons al snel duidelijk. afgaand op de volle fietsenrekken voor het terras maken veel wielrenners hier hun stop. Het café zelf ademt wielrennen. de muren hangen vol met wielertruien, medailles en foto’s van de kampioenen van weleer. Hub en Mientje, de eigenaren van het café, hebben veel wieleranekdotes. In het repertoire. aan de bar is het dan ook snel gezellig als het favoriete onderwerp van de kastelein en zijn stamgasten wordt aangesneden. vandaag is het er al vroeg druk omdat de wielertoto voor de vandaag te verrijden Brussels Cycling Classic moet worden ingeleverd. al 25 jaar lang wordt het hele wielerseizoen gewed op de uitslag van de eendaagse wedstrijden. Hub is er maar druk mee. na een heerlijk stukje verse vlaai vervolgen we onze route. via scheulder rijden we richting Bruisterbosch naar Te Bannet (Banholt). We verlaten het plateau en passeren de indrukwekkende amerikaanse begraafplaats van Margraten. een plechtige,

serene plek gelegen in prachtig landschap. een bezoek meer dan waard. In Bruisterbosch rijden we via holle wegen door het beschermde dorpsgezicht van het gehucht. al snel is de meiboom van de plaatselijke jonkheid boven het kleine dorpje Te Bannet zichtbaar. eertijds haalde ieder dorp met veel tamtam, belmuziek en oorlogshymnen zijn Meiboom binnen. de Meiboom moest vruchtbaarheid geven aan het veld, het vee en aan de mensen. een heidense vruchtbaarheidsritus waar we nu het resultaat nog van kunnen aanschouwen. Hoewel de wind iets is gaan liggen wordt de lucht boven het Mergelland steeds grijzer. vooralsnog zijn de omstandigheden prima om in te fietsen. In het weiland van de familie Waterval staan de Belgische trekpaarden van de Brandbierbrouwerij te genieten van de heerlijke frisse lucht, je komt werkelijk ogen te kort in deze mooie afwisselende omgeving. via Te Bannet dalen we af naar Mheer en noorbeek, het wordt weer tijd om hoogtemeters te maken. de klim naar het gehuchtje Bergenhuizen wordt snel opgevolgd door de stijging naar schey, twee kleine gehuchten die rondom noorbeek liggen. Het landschap laat zich hier weer van zijn mooiste kant zien. We laten op enkele meters de Belgische grens rechts van ons liggen, wetende dat we deze later nog zullen passeren. We steken vervolgens bij de planck de rijksweg over richting slenaken en de beroemde Loorberg.

De kronkelige weg door het bos is van zeer slechte kwaliteit. Dalen is hier een kunst en oplettendheid troef.

Route – Het Mergelland

We hebben honger en de lunch wacht op ons. op het asfalt van de 1.600 meter lange Loorberg kan iedereen het tempo mooi volgen. We rijden en groupe de berg op en wanen ons in de haarspeldbocht van de Loorberg heel even in de alpen. Het mooiste uitzicht van Limburg Boven op de eperheide, bij Hotelrestaurant de Gerardushoeve, staat de lunch gereed. Limburg kent veel panorama’s maar naar onze bescheiden mening is dit toch het mooiste panorama van Limburg, zo niet van heel nederland. eigenaar eugene vaessen serveert ons een heerlijke Italiaanse bol met Limburgse hoen. Tijdens de lunch worden ook de Garmins even vergeleken. na 40 kilometer hebben we 606 hoogtemeters geklommen. We zitten nu ongeveer op de helft van de route van vandaag. Genietend van de lunch kijken we neer op het Heuvelland. vanaf het terras kunnen we een heel stuk van de nog af te leggen route zien, fantastisch! na de lunch duiken we snel de eperheide af richting sippenaeken. Het is weer even wennen om het juiste ritme te vinden na een uurtje gezeten te hebben. de klim naar sippenaeken is lastig, en het wegdek is bedenkelijk... we rijden België binnen. Het uitzicht over kasteel Beusdael maakt veel goed. Het wordt nu aanpoten: de ene klim volgt de andere op. We rijden langs het kasteel over de rue de Beusdael, waar de weg anderhalve kilometer blijft oplopen met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,3 %. Boven aan de klim wachten

we even bij het monumentje voor de Belgische oorlogsslachtoffers, voordat we ons schrap zetten voor de afdaling. de kronkelige weg door het bos is van zeer slechte kwaliteit. dalen is hier een kunst en oplettendheid troef. We vliegen door Teuven en hebben even geen oog voor de cafés met de lekkere Belgische biertjes. de weg loopt vanaf de dorpskern meteen weer op richting het roodbos. een lange klim met een flink vast stijgingspercentage. Het tempo zit er goed in. Boven aan de kruising met de planck draaien we naar links door het roodbos. de naam is afkomstig van de rode kleur van de vegetatie in het bos. Het wegdek is er vrij grof maar we hebben de wind mee. Het gaat rap. We mogen nu even iets langer herstellen, we dalen over een heerlijke weg tot aan veurs. de laatste klim van de dag staat ons te wachten: de beklimming van de Krindaal. deze is met 1.500 meter en een gemiddeld stijgingspercentage van 5,6 % het toetje van vandaag. de beklimming loopt soepel, het vele fietsen de afgelopen maanden heeft ons groepje bepaald geen windeieren gelegd. We zijn in vorm. Boven op de Krindaal draaien we linksaf een smalle weg in. de heggen staan er mooi bij, je waant je in normandië. We beginnen aan de laatste tien kilometers terug richting eijsden. We passeren het gehucht Ulvend, het dorpje dat door de Belgischnederlandse grens in tweeën is verdeeld. Het voormalig paradijs voor smokkelaars van boter, alcohol en rookwaren staat nu met name bekend om de vele vakantiehuisjes en het Bakhuisje waar je je heerlijk culinair kan laten verwennen.

Wielrenblad #3 — 2013

We hebben al eens minder indrukwekkende schuilplaatsen meegemaakt, maar dit slaat alles.

Wij rijden deze keer echter door en vervolgen onze weg door de voerstreek. de weg gaat op en neer over verrassend goed asfalt en nieuwe fietspaden. een lekker biertje wacht op ons in eijsden, het tempo gaat niet voor niets langzamerhand omhoog. Schuilen voor het noodweer We naderen Moelingen en rijden langs de bonte en luidruchtige kermis op het dorpsplein richting eijsden. net achter de brug, die de e25, de route de soleil richting Luik en Luxemburg overspant, draaien we rechtsom de schansweg op. de soleil laat ons echter al de hele dag in de steek. de grijze luchten van vandaag hebben al enkele kilometers geleden plaatsgemaakt voor donkere en bedreigende wolken. Zullen we het drooghouden tot aan de meet? Het mooie landschap om ons heen laat ons nog niet los. de laatste heggen en fruitbomen van vandaag worden gepasseerd. op de met platanen en essen beplante Graaf de Geloeslaan rijden we langs het kasteel van eijsden. dit is het moment dat de weergoden vinden dat het mooi is geweest. een wolkbreuk met onweer zorgt

er zelfs voor dat we moeten schuilen. Gelukkig biedt de poort naar het kasteel van eijsden uitkomst. Hierdoor kunnen we droog en wel genieten van de prachtige binnenplaats, het kasteel en de bijbehorende tuin. We hebben al eens minder indrukwekkende schuilplaatsen meegemaakt, maar dit slaat alles. We horen het riviertje de voer steeds luider onder de brug doorstromen. even snel als onweer zich laat gelden is het ook weer verdwenen.. de laatste honderden meters voeren ons over de natte kasseien van de diepstraat terug richting de Maas. roy, de eigenaar van aon ’t Bat, die druk is om de tafeltjes op zijn terras droog te vegen, ziet ons al komen. ons vaste tafeltje op het terras is vrij. ‘vier biertjes, een cola en thee alstublieft’, roepen we in koor. Wachtend op onze bestelling worden de Garmins de laatste keer gecheckt. We hebben 80 kilometer afgelegd, 1.029 hoogtemeters verwerkt en gemiddeld 4.000 kilocalorieën verbrand. Het einde van een zeer geslaagde tocht door het Mergelland kan dan ook passend gevierd worden met een natje en een droogje.

Route – Het Mergelland

Horecazaken die we hebben aangedaan

Café Aan de Kirk een bijzonder wielercafé midden in het Mergelland. de koffie staat altijd klaar, de vlaai is altijd vers. Wielrennen en duivensport zijn de geliefde gespreksonderwerpen aan de bar. Loop gerust eens binnen om de wielerverzameling van eigenaar Hub te bekijken. sibberkerkstraat 46 — sibbe open van dinsdag t/m zondag vanaf 10.00 uur www.cafeaandekirk.nl

Hotel-Restaurant Gerardushoeve Grenzeloos genieten begint daar waar nederland eindigt en het Bourgondisch genoegen begint: in Hotel-restaurant Gerardushoeve. Genieten van heerlijke gerechten, top bediening en een fantastisch uitzicht over het Heuvelland.

Julianastraat 23 — epen de hele week geopend van 10.00 tot 22.30 uur www.gerardushoeve.nl

Eetcafé Aon ‘t Bat Lekker eten, drinken en genieten met adembenemend uitzicht op de Maas. aon ‘t Bat is verkozen tot terras van het jaar 2013, zeer begrijpelijk als je eenmaal een tafeltje hebt bemachtigd en geniet van de omgeving en de culinaire verwennerij. Bat 9 — eijsden de hele week geopend van 10.00 tot 01.00 uur www.aontbat.nl

Download Wil je zelf de Mergelland–route fietsen? download de route op www.wielrenblad.nl/routes

Het voormalig paradijs voor smokkelaars van boter, alcohol en rookwaren staat nu met name bekend om de vele vakantiehuisjes en het Bakhuisje waar je je heerlijk culinair kan laten verwennen. 51

Wielrenblad #3 â&#x20AC;&#x201D; 2013

WinteRtRAininG

vOORKOM De WinteRDiP

tekst: Rick Brauwers foto: Jered Gruber

Elke recreatieve wielrenner weet hoe moeilijk het is om tijdens de winter de zorgvuldig opgebouwde conditie op peil te houden. Na een zomer en najaar vol sportieve doelen gooit de winter steevast roet in het eten. De wintermaanden wordt door veel trainers gezien als de belangrijkste trainingsfase. De dagen worden korter, de temperatuur nadert het vriespunt. Terwijl de profs naar warme oorden trekken is het merendeel van de recreatieve fietsers veroordeeld tot ritten door de vrieskou, de rollenbank Ăłf de spinfiets.

Wintertraining

Doelen stellen Het spreekt voor zich dat het stellen van haalbare doelen helpt de winter door te komen. dit klinkt eenvoudig en dĂĄt is het ook. als je eenmaal een haalbaar doel voor ogen hebt, dan weet je vaak ook wat je moet doen om daar naar toe te werken. Maar hĂłĂŠ train je dan precies? Training wordt beschreven als het systematisch herhalen van inspanningen met als doel de prestatie te verbeteren. de trainingen zijn erop gericht om aan de basisconditie te werken door middel van lange duurtrainingen. door deze manier van training verbeter je de zuurstofopname en het hartritme-volume. Wanneer je regelmatig traint, gaan je spieren steeds zuiniger met energie om, en benut je je energie dus beter. als je voor een bepaalde manier van trainen kiest, blijf dan altijd kritisch of dit wel de beste trainingswijze voor jou is. Met andere woorden: een tocht op een mountainbike of een bezoek aan een spinningles is dan wel niet in lijn met het trainen van het aerobe uithoudingsvermogen, maar de afwisseling en het plezier zijn misschien nog wel belangrijker om de motivatie hoog te houden. Het belangrijkste is dat je gemotiveerd blijft om je doel te bereiken.

Aerobe uithoudingsvermogen: Bij het aerobe uithoudingsvermogen maakt het lichaam gebruik van de aerobe verbanding. Hierbij worden koolhydraten en vetten verbrand in combinatie met zuurstof. Het aeroob uithoudingsvermogen train je door middel van duurtraining. Anaerobe uithoudingsvermogen: Bij het anaerobe uithoudingsvermogen worden (onder andere) koolhydraten, vetten, en glucose verbrandt zonder dat daar zuurstof bij gebruikt wordt. Deze vorm van verbranding wordt ingeschakeld wanneer de aerobe energie voorziening tekort schiet en er extra energie nodig is.

Duurtraining Tijdens de winterdagen wordt het vroeg donker en daardoor is de zaterdag en/of zondag de meest geschikte dag om een lange duurtraining (d1 genaamd) te maken. Hierbij is het van belang is dat je hartslag onder je omslagpunt blijft. om precies te zijn 75% - 85% van je omslagpunt met een tijdsduur van 90 tot 300 minuten.

Wielrenblad #3 — 2013

Omslagpunt: je omslagpunt is de hartslag waarbij de door je spieren aangemaakte en aangevoerde afvalstoffen nog net in evenwicht zijn. Gaat je hartslag boven dit omslagpunt, dan verzuur je. Als je wilt trainen volgens een bepaald schema is het van belang dat je weet wat je omslagpunt is. Dit kun je laten bepalen bij een sportarts of een sportmedische instelling maar je kunt dit ook zelf redelijk nauwkeurig bepalen. Hiervoor ga je als volgt te werk: Omslagpunt zelf bepalen: Klik je fiets in een tacx of zoek een lang stuk weg waar je een half uur kunt fietsen zonder zaken die je tot stoppen dwingen zoals kruispunten of stoplichten. Begin na het warmfietsen met 5 minuten fietsen met een hartslag van 80% van je maximale hartslag. Als je deze niet weet kan je deze schatten: 220 minus je leeftijd. na 5 minuten verhoog je je hartslag met 5 slagen. Dit herhaal je elke 5 minuten totdat je een stap maakt waarbij je de 5 minuten nauwelijks nog kunt volbrengen. Probeer deze laatste stap af te maken en fiets dan 15 minuten uit. De hartslag die je had in de stap vóórdat je in de problemen kwam verminder je met 8 hartslagen. Dit is bij benadering je omslagpunt. Voorbeeld: stel je bent een man van 30. je geschatte maximumhartslag is dan bij benadering: 220 - 30 = 190 hartslagen per minuut. 80% hiervan is 152 hartslagen. na een half uurtje warm rijden rij je dus de eerste vijf minuten met een hartslag van 152 slagen per minuut. na vijf minuten verhoog je je hartslag met 5 slagen naar 157, vervolgens fiets je hier weer 5 minuten in en verhoog je de hartslag weer met 5 slagen: 162 - 167 - 172 - 177 - 182. stel bij 182 kom je in de problemen. 177 hartslagen kon je nog redelijk uitfietsen. Dus; 177 verminderd met 8 is 169. Het omslagpunt in dit voorbeeld is dus 169 hartslagen per minuut.

Tijdens deze duurtrainingen ervaart je lichaam hoe het effectief met de beschikbare middelen als voeding, sportdrank en zuurstof omgaat. Hierdoor kun je dit in een later stadium, tijdens je gestelde doel, beter en langer volhouden. een duurtraining is vooral rustig fietsen. als je dit niet gewend bent heb je al snel de neiging om harder te fietsen. Wissel je duurtraining af met een intensieve duurtraining (d2 genaamd). de intensiteit van deze training ligt iets hoger, namelijk 85% tot 95% van je omslagpunt met een tijdsduur van 90 – 120 minuten. Het doel van deze training is dat je een hogere snelheid ontwikkelt die je langer kunt volhouden. daarbij is het goed om je lichaam van verschillende trainingsprikkels te voorzien. Het nadeel van deze d2-training is dat het herstel langer duurt dan een d1-training. namelijk 48 tot 72 uur. van een d1-training ben je na 24 tot 48 uur hersteld. Core stability naast de d1 en d2 trainingen is het verstandig om twee tot drie keer per week krachtraining te doen. Hiervoor hoef je overigens niet naar een sportschool. op internet zijn genoeg voorbeelden te vinden van zogenaamde core stability-oefeningen waardoor je sterke buik- en rugspieren ontwikkelt. Hierdoor bevordert je stabiliteit op de fiets waardoor je de houding op de fiets langer volhoudt zonder dat je last van je rug, schouders en nek krijgt. daarbij is je lichaam minder vatbaar voor blessures. Mentale kracht Trainen in de winter is niet voor iedereen weggelegd. de temperatuur is vaak onaangenaam en daarbij wordt het vroeg donker. Uiteraard zal het doel dat je jezelf gesteld hebt, helpen om de winter door te komen. de praktijk leert dat men het begin van het winterseizoen goed doorkomt. sommigen zouden liefst nog iets meer willen doen. Zorg er voor dat je niet in de valkuil van overtraining en motivatieproblemen trapt. navraag bij de redactie van Wielrenblad leverde enkele verassende tips op om de uitdaging van het op de loer liggende motivatieprobleem aan te gaan. Fiets eens een andere route. Wie altijd maar het zelfde rondje fietst, raakt hier al snel op uitgekeken. Wedden dat er een nieuwe wereld voor je open gaat als je af en toe eens letterlijk een nieuwe wereld opzoekt. Met een beetje geluk verdwaal je en kom je thuis met een avontuurlijk verhaal.

Wissel af tussen je wegfiets en MTB. Wie in het bezit is van een mountainbike kent het gevoel. Mountainbiken verandert mannen in jongens en vrouwen in meisjes. Het gevoel van buitenspelen is nauwelijks te evenaren. daarbij oefen je je fietsbeheersing aangezien het fietsen over bospaadjes een stuk technischer is dan het fietsen over asfalt. Verander eens van fietsgezelschap. Waar de ene club uitblinkt in het socializen regeert bij het andere gezelschap vooral de prestatiedrang. een mix van beiden zal voor de nodige afwisseling zorgen. daarbij fietst elke groepje anders waardoor je went aan het gedrang in een gezellig groepje of hoe het is om ‘op de kant’ te worden gereden. Varieer in afstand (en café). als fietsen plotseling verandert in ‘moeten’ fietsen, kan een rit van +100 km vaak de reden zijn om af te haken. een goed alternatief is om 50 kilometer te fietsen en daarbij een pauze in te lassen bij dat gezellige café waar je eerder nooit de tijd voor nam. Bezoek eens een spinningles. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat ik zelden zo moe ben geworden als tijdens mijn eerste keer op een spinfiets. de opzwepende muziek in combinatie met de aanmoedigingen van de instructeur zorgden voor een ongekend gevoel van vermoeidheid tijdens de drie uur durende les. elke spinningfiets heeft een weerstandsknop die je kan instellen naargelang je eigen niveau. Je traint dus wel in groep maar iedereen bepaalt individueel hoe zwaar het mag zijn. of spinning een goede manier is om de winter door te komen, hangt volledig van jezelf af. In een periode waarin de opbouw van de basisconditie centraal staat, wordt door te intensief trainen de basisconditie (d1 + d2) verwaarloosd. Gebruik je spinningles op een verantwoorde manier in je opbouw dan zal je er uiteraard voordeel van ondervinden.

OOSTENRIJK I T A L I Ë S PA N J E KROATIË DUITSLAND

37 HOTELS 20 REGIO’S 5 LANDEN

www.roadbike-holidays.com

Direct naar de site

De beste bikehotels en tips van experts voor de perfecte fietsvakantie! Florian Mörtl, Triathlon Team X3 Austria

De snelste en tegelijkertijd meest betrouwbare wedstrijdband die wij ooit gemaakt hebben! Beschikbaar als vouwband, handgemaakte tube en tubeless variant. BECOME ONE WITH SPEED.

Wielrenblad #3 — 2013

jeanine Laudy

Column

jeanine Laudy is freelance tekstschrijver en journaliste. jeanine fietst wedstrijden in het tenue van de swaboLadies en zegt geen klimmer te zijn. in november 2013 verschijnt haar boek ‘strijd in het vrouwenpeloton’.

Keuzestress nu de dagen weer korter worden en vooral kouder en natter lijkt er geen ontkomen meer aan. de herfst is begonnen. Misschien krijgen we nog enkele mooie nazomerdagen, maar de echte zomerse periode is voorbij. daarmee ook het voor wielrenners ideale seizoen. althans, dat zou je verwachten. en hoewel het zeker heel fijn is om lekker in het zonnetje, onder de blauwe lucht, fietstochtjes te maken, geven ook de herfst en de winter weer leuke opties. Zodanig veel dat ik soms last heb van keuzestress. Welke fiets pak je er in deze dagen bij? Want de wielerbanen in nederland hebben hun deuren inmiddels geopend en hoewel de meeste mensen die ’s winters wel eens op de baan rijden nog even wachten, zijn de fervente baanrenners alweer te vinden in de verwarmde, overdekte hallen. oneindig veel van dezelfde rondjes op de schuine, houten baan. Ikzelf heb me er ook al tussen geworpen. Het was een grappige ontdekking dat ik, nu ik mijn cadans op de wegfiets flink omhoog heb gekregen sinds vorige winter, merk dat mijn baanfiets juist best zwaar trapt. Wellicht een keertje naar kijken. Het deed echter niets af aan de bijna trance-achtige ervaring van je fiets op het hout. Het continuë kedeng-kedeng. Maar dan net iets anders dan in het liedje. aan de andere kant; hoe heerlijk is het om in de kou en regen over een veldje te mogen trappen? dwars door de blubber heen. Het kind in je ontwaakt als je zonder gêne door de meest vieze plassen mag fietsen. Geen moeder die tegen je zegt

dat je kleren daar vies van worden of dat je daar ziek van wordt. nee, hier mag het. Moet het juist, als je lekker je snelheid wilt behouden. sowieso is er bijna geen gelukzaliger moment dan wanneer je na een koude rit met verkleumde oren en vingers onder de warme douche stapt en daarna je droge, warme kleding aandoet. Heel wat anders dan de oververhitte douches die je in de zomer neemt. dat je alweer de zweetdruppels voelt zodra je één stap buiten de douche hebt gedaan. Maar als wegwielrenner in hart en nieren wil ik stiekem nog zo lang mogelijk van mijn wegfiets genieten. Tenminste, zo lang als mogelijk is zonder dat mijn fiets er erg onder lijdt. Want de viezigheid van de weg en straks de pekel zodra er sneeuw ligt zijn funest voor de conditie van je fiets. Iedereen die zich om zijn materiaal bekommert zal dit herkennen. daarnaast is het ook een luiheidskwestie. Liever geen fiets hoeven schoonmaken als het niet nodig is! dus is het in deze periode altijd een moeilijke afweging. Is het nog warm genoeg om de weg op te gaan? of is het juist het perfecte weer voor de crossfiets of mountainbike? of kies je voor de warme omgeving van de baan? Lastig. Tot ik me bedenk dat ik die keuze morgen weer mag maken. of overmorgen. de hele winter door. de baan blijft in ieder geval nog wel even geopend. de veldjes zijn altijd beschikbaar. en mocht ik er echt niet uitkomen, dan is er altijd nog die Tacx die van onder het bed smekend naar me kijkt of ik hem er nog eens onder vandaan wil halen. Maar deze vierde optie, dat is dan weer de míndere kant van de winterperiode…

De nieuwe Kimera Metamorfose van een wereldtopper

www.koga.com

13091601-1_KOGA_Adv_Kimera_208x139.indd 1

Hoogwaardige smering en corrosiebescherming naast de ketting ook voor o.a. - kabels - pedalen - vering - frame (ook de binnenzijde) - lagers en voor auto, boot, gereedschap en vliegtuigonderdelen...

06-09-13 14:19

Ontwikkeld door Boeing Aviation Laboratories Boeshield T-9 is ontwikkeld voor de luchtvaartindustrie ter bescherming van metalen vliegtuigonderdelen. Het dringt door tot in metaalporiën om vocht van metaal te scheiden en laat een bijna onzichtbaar, flinterdun waterafstotend waxlaagje achter dat niet van de ketting afspoelt. T-9 plakt niet en smeert tot wel 300km.

´´Invented by aerospace engineers, adopted by riders´´ Exclusief verkrijgbaar bij de betere tweewielerwinkel. Meer testimonials, filmpjes, informatie en dealerinfo via www.boeshield.nl Scan de QR code en bezoek onze Facebook pagina voor een gratis sample!

Wielrenblad #3 — 2013

PASSO DELLO STELVIO

tekst & foto’s: Rick Brauwers

Startplaats Prato of Bormio? Wie niet over de fysieke gesteldheid beschikt om de beroemde bergpas in de Italiaanse Alpen van twee kanten te beklimmen, zal partij moeten kiezen. Wil je jezelf spiegelen aan Thomas de Gendt die de Giro etappe van 2012 op zijn naam schreef, dan kies je voor Bormio. Heb je tunnelvrees en kies je net als ons voor de zwaarste variant met de mooiste uitzichten en de meeste haarspeldbochten, dan neem je Prato als startplaats. Ben je een gemiddeld fietser? Kies dan zeker voor een compact met 24 tandjes achter. De Passo dello Stelvio, zoals de Italianen deze berg noemen, is niet voor iedereen weggelegd.

In 1822 werd met de bouw begonnen van een weg die val venosta verbond met Milaan. amper drie jaar later was de weg voltooid. de top van deze stilfserjoch, zoals de stelviopas door onze oosterburen wordt genoemd, ligt op een hoogte van 2758 meter precies op de grens van de Italiaanse provincie sondrio en het duitstalige Zuid-Tirol. In totaal is de stelviopas 10 keer opgenomen in de ronde van Italië. In 1953 werd de stelviopas voor het eerst opgenomen in het parcours van de ronde van Italië. op de top staat een monument ter eren van de Italiaan Fausto Coppi die destijds als eerste de top passeerde.

Beklimming – Passo Dello Stelvio

Op vier kilometer van de top verandert de gezellig keuvelende fietsmaat in een aanvaller

Voetbalconditie ons minipeloton bestaat uit mijn vaste fietsmaat en een voetballer met minder dan 100 fietskilometers op de teller. daarbij mogen we vandaag de luxe ondervinden van een heuse volgauto. de eerste kilometers langs een riviertje zijn mooi en stijgen met 3 tot 6 procent. de benen van onze bevriende voetballer draaien soepel rond. de prachtige natuur en de licht oplopende weg, verraden niet welke nachtmerrie men uiteindelijk tegemoet fietst. de eerste officieel genummerde haarspeldbocht laat lang op zich wachten. vlak voor het dorpje Trafoi, na acht kilometer klimmen, doemt het eerste bordje op: Tornante 48. even later bereikt de strada ss38 het bos waar stukken van 12% zonder pardon onder onze wielen worden geschoven. vlak voor het passeren van bochtnummer 16 laat de stelviopas zijn ware gezicht zien. Het uitzicht op een muur waar zigzaggend een weg naar boven loopt is een test voor het karakter van elke zwoegende fietser. Wie het woord opgeven in zijn woordenboek heeft staan, zal hier voor een dilemma staan. Hier branden de benen en besef je dat je op de helft bent van een berg die andere beklimmingen doet

verbleken tot molshopen. ‘verdomme kijk nou,’ wijst onze voetballer vol ontzag naar de muur die zich in de verte openbaart. ‘Ik ben nu al kapot. Ik zie wel tot waar ik kom. Ik spreek jullie op de top wel weer.’ We nemen afscheid, schakelen een tandje bij en fietsen in stilzwijgen met z’n tweeën naast elkaar. Vloeken en zweten de uitzichten zijn fenomenaal en zullen voor altijd in mijn geheugen gegrift staan. Langzaam maar zeker beginnen we aan de finalekilometers van dit Italiaanse wielermonument. stukken van 8% wisselen af met vlakkere stukken asfalt tussen de snel opvolgende bochten. sinds het populaire televisieprogramma Topgear deze weg uitriep tot de mooiste bergpas van europa, wemelt het hier niet alleen van de wielertoeristen en hardlopers, maar wordt het asfalt ook overspoeld door sportwagens en motoren. Tel daarbij de tientallen campers en auto’s met caravans op en de chaos is nauwelijks meer te overzien. In de verte spartelt de voetbalheld als een vis op het droge. de volgauto is veranderd in een bezemwagen en rijdt stapvoets achter hem aan. Ik ben benieuwd tot waar de voetbalconditie hem zal brengen.

Wielrenblad #3 — 2013

De prachtige natuur en de licht oplopende weg, verraden niet welke nachtmerrie men uiteindelijk tegemoet fietst

De martelgang naar de top strekt zich ongenadig voor ons uit. Om ons heen klinkt louter gevloek van lotgenoten. Het zweet gutst van ieders voorhoofd en vele helmen hangen als dode lammetjes vastgebonden over het stuur. Tijdens deze laatste kilometers gaat iedereen ongenadig in het rood. Wie niet in het rood kan gaan heeft hier, op de flanken van de Stelviopas, niks te zoeken. Een blik naar beneden bevestigt mijn hoop. Ik heb nog één tandje over. Op vier kilometer afstand van de top zakt het hellingspercentage heel even naar 8%. Volgens mijn hoogtemeter zitten we op 2500 meter hoogte. Bij elke ademteug vragen de longen meer zuurstof dan er uit de lucht te halen valt. Waar ik voor vreesde gebeurt. Naast me klinkt het geluid van een schakelende achterderailleur. Daarna een stoïcijnse blik. Op vier kilometer van de top verandert de gezellig keuvelende fietsmaat in een aanvaller.

de Italiaanse Alpen kleurt zwart door een optredende tunnelvisie. Het melkzuur pijnigt mijn lichaam. Wiel aan wiel naderen we finish op de top. Sprinten kan niet meer. ‘Waar is de finishstreep?’ vraagt mijn fietsmaat tussen een paar ademhalingen door. Tevergeefs zoek ik naar een witte lijn op het asfalt. Wat ik zie is een mensenmassa, een file van sportauto’s staat stil op een de restanten van een witte streep die de tand des tijds niet heeft doorstaan. Tientalen souvenirwinkels zorgen voor een commerciële anticlimax. In mijn ooghoek zie ik hoe onze voetballer uit een winkeltje komt aanlopen. Hij zwaait, ik kijk alleen maar. Hangend over mijn stuur hoor ik de teleurstelling in zijn stem.

Vanuit Prato: 24,3 km 1808 hoogtemeters Gemiddelde stijging: 7,4% 48 haarspeldbochten Vanuit Bormio: 21,5 km 1533 hoogtemeters Gemiddelde stijging: 7,1% 39 haarspeldbochten De Stelviopas is toegankelijk vanaf juni t/m september.

Hoteltips Style&Spa Hotel Lindenhof www.lindenhof.it (zij hebben een goede website over de Stilfserjoch www.stilfserjochwette.com)

‘Hej ouwe, klasse dat je het gehaald hebt. Ik kwam niet verder dan bocht 29.’ ‘Bocht 29,’ hijg ik. ‘Dat is ongeveer tot de top van Alpe d’Huez.’ ‘Toch niet slecht voor voetbalconditie.’ klinkt het lachend.

Dolce Vita hotel, Das Paradies www.hotelparadies.com

Het gevecht om de eer van de Stelviopas is begonnen en wat volgt is een strijd die niks meer met kameraadschap van doen heeft. Mijn hartslagmeter piept en het carbonframe kraakt. Het decor van

Andere hotels en regio’s: Roadbike Holidays www.roadbike-holidays.com

Passo Stelvio – Bormio

8.0%

2800

12.1%

2700

10.7%

2600

hoogte in meters

2500

5.2% 3.6%

2400

6.7% 9.8%

2300 2200

7.5%

2100

9.5%

2000 1900

7.8%

1800 1700

8.4%

1600

7.8%

1500 1400 1300 1200

5.0% 4.2%

8.3%

4.0%

8.1%

6.9%

5.5%

7.9%

7.7%

6.8%

4.3%

DEVELOPED & TESTED BY

RACE JERSEY Endura's jersey is made from a stretchy, close-fitting fabric with longer sleeves than most and close-fitting cuffs. The outer pockets are cut diagonally with a smaller opening. It works: heavier items stay in place without sagging and the smaller opening is more secure. A zipped centre pocket is ideal for cash or keys. The full-length zip is great on hot climbs, while open mesh in the underarm and shoulder blade area further enhances venting. We were impressed not only by the freedom of movement the fabric allowed, but also by its excellent wicking properties. The jersey offers fantastic performance. The fit is spot on, fabric choices inspired. (09/2012)

CASHMERE SOCK A REAL treat for your feet this winter. The sensual softness and comfort of cashmere combined with its warmth makes these socks an indulgence you may well be glad of. ( (11/2011)

COMPACT SHELL

RACE GILET

RACE JERSEY

FACEBOOK.COM/ENDURAOFFICIAL

CRITERIUM BIBSHORT

TWITTER.COM/ENDURA

ARM COVERS

TRACK MITT

CASHMERE SOCK

WWW.ENDURAEQUIPE.COM

AERO OVERSHOE

TEL: +31 46 82 00 296

Wielrenblad #3 — 2013

tekst: Jeanine Laudy foto’s: Ydwer van der Heide

sPeCiALizeD DOLCe eLite frame:

Aluminum

voorvork:

Carbon

afmontage: Shimano Tiagra gewicht:

—

wielset:

Specialized Classic

prijs:

€ 1099,–

De tijd van de kitscherige bloemetjes en versiersels op de vrouwenfietsen van Specialized is gelukkig voorbij. De Specialized Dolce Triple 2013 is een stoere vrouwenfiets, met een mooi ontwerp en turquoise-blauwe details. Van de vier Dolce-fietsen die er momenteel beschikbaar zijn heeft deze het meest frisse uiterlijk. Op dat gebied krijgt deze fiets al een pluspuntje.

de dolce heeft een aluminium frame met carbon voorvork en staat voor € 1099,– in de winkel. Het is daarmee het op één na duurste model onder de dolce’s - de specialized-serie die speciaal voor vrouwen ontworpen is. er zit standaard een smaller stuur (met een breedte van 40 cm) op en een vrouwenzadel, wat wil zeggen dat deze juist weer iets breder is dan haar mannelijke equivalent. de fiets is afgemonteerd met shimano Tiagra, een van de goedkopere shimano-groepen. Toch gaat het schakelen bijzonder soepel. Zelfs de ketting op een groter voorblad verplaatsen gaat zonder moeite. Met een cassette van 12 tot 28 zijn de stappen tussen de tandbladen erg groot, maar het ligt er maar net aan waar je de fiets voor wilt gebruiken. In de bergen kun je er prima mee uit de voeten, blijf je meer op het vlakke dan kun je beter voor een iets compactere cassette kiezen. eenmaal op de fiets voelt de positie met je handen boven op het stuur erg prettig aan. de grote schakel-handgrepen zorgen ervoor dat je zeer comfortabel zit. de fiets zit wel vrij kort, dus als je in de beugels zit voelt dat iets minder aangenaam aan. dit kan echter verholpen worden door de standaard stuurpen van 90 mm te vervangen door een van 100 of 110 mm. Het stuurlint - van specialized zelf - heeft een fijne greep. Het is dik en stroef, zodat je ook zonder handschoenen heerlijk op het stuur leunt. de wielen staan vrij ver uit elkaar, wat ervoor zorgt dat de fiets

gemakkelijk doorrolt. daardoor heb je wel een beetje het gevoel dat de fiets liever rechtdoor wil zodra je een bocht neemt. niks hinderlijks, maar wel goed om te weten als je een krappe bocht tegenkomt. de zogenaamde ‘Zertz’, de rubberen inzetstukjes in de voor- en achtervork, zorgen ervoor dat de trillingen die vanaf de weg komen afgebroken worden en daardoor je lichaam niet bereiken. deze specialized dolce is een prima fiets voor vrouwen die inmiddels weten dat ze fietsen erg leuk vinden en een degelijke en vooral ook mooie fiets willen kopen. Met een prijs van 1099 euro krijg je een strak ontworpen fiets waar menig vrouw even voor zal omkijken.

D’r op & d’r over – Specialized Dolce Elite Triple

Wielrenblad #3 — 2013

GesLoopT

tekst: Joost-Jan Kool foto’s: Jered Gruber

“Hee Mark, we gaan Theo slopen!” riep peter baldadig, terwijl hij nog maar eens een plak ontbijtkoek naar binnen schoof. “Theo slopen?” herhaalde Mark. “Ja, slopen, lossen, eraf rijden, je weet wel”. “Ja, jemig peter, ik weet wel wat je bedoelt, maar waarom?” peter zuchtte: “Moet ik dat nou nog een keer vertellen Mark? Ik ben dat gelul van die gozer zo zat.” peter stopte kort zijn vinger in zijn keel en deed of hij kotste. “altijd maar die eindeloze verhalen over vroeger, hoe goed hij wel niet was, hoe vaak hij heeft gewonnen. Ik ben er helemaal klaar mee; hij heeft gewoon een lesje nodig. nou, doe je mee?” Mark keek twijfelend door de straat. In de verte kwam Theo aangereden; een wazige, door de regen vervormde renner. “Ik weet het niet hoor, peter. oké, hij heeft een grote bek, maar ik wil

volgende week ook gewoon weer met elkaar gaan fietsen. Trouwens,” Mark lachte minzaam, “denk jij echt dat je Theo eraf kunt rijden?” peter grijnsde: “nou reken maar van yes. en je ziet maar of je meedoet. Ik ga knallen. Blijf vooral in mijn wiel, zou ik je adviseren. Het wordt een slagveld vandaag!” peter had niet gebluft; net voordat Theo op de plek aankwam waar ze elke zondagmorgen verzamelden, reed hij weg. Hij trok meteen hard door en pas aan de rand van het dorp, vlakbij de provinciale weg, wisten Mark en Theo hem weer bij te halen. “ook goeiemorgen,” zei Theo. Mark groette onhandig, half verontschuldigend terug. peter zei niets en jakkerde stug door. eerst de weg over, linksaf het fietspad op en dan rechtsaf de polder in. net als elke zondagmorgen, al jarenlang. Hoe lang fietsten

Wielerverhaal – Gesloopt

ze eigenlijk al met elkaar? Mark probeerde de jaren te tellen, maar moest te veel afzien om dat op een gestructureerde manier te doen. vier, vijf jaar? Hij kwam er niet uit. Hij en peter waren er in ieder geval mee begonnen. elke zondagmorgen hetzelfde rondje. Theo was er pas later bijgekomen. Het rondje bleef hetzelfde, maar de dynamiek veranderde volledig. peter en Theo waren echte haantjes, bluften elkaar voortdurend af. de mooiste fiets, de beste baan, de grootste auto. Mark volgde, zwijgzaam en bescheiden. steeds terugkerend onderwerp was de voetbalachtergrond van peter en Mark. Theo had zijn hele leven gefietst en liet nooit na te benadrukken dat hij de enige echte wielrenner was in de groep. en zo gedroeg hij zich ook: hij schoor zijn benen, droeg gesoigneerde wielertenues en vermoeide Mark en peter met sterke koersverhalen die altijd volgens een vast stramien verliepen: Zware koers, veel afvallers en een klein, select groepje dat streed om de winst. en vaak was het Theo die aan het langste eind trok. Het liefst ten koste van een renner die later beroemd zou worden, maar eerst de loutering van een nederlaag tegen Theo moest ondergaan. Het begon nu echt te regenen. In de weilanden die zich aan weerszijden van de weg ontvouwden, stonden zwartbonte koeien dicht op elkaar met hun konten in de richting van de wind gedraaid. Mark reed zo strak als hij durfde in het wiel van peter. een straal modderwater beschilderde zijn gezicht. peter gebaarde met een korte elleboogbeweging dat Mark moest overnemen. Hij deed het niet, had geen zin om zich in peters actie te mengen. Hij had er geen goed gevoel over, maar durfde hem ook niet tot de orde te roepen. daarom volgde hij maar, passief, te bang om zich uit te spreken en een keuze te maken. achter hem riep Theo of het niet wat minder kon. “Jij bent hier toch de wielrenner?” reageerde peter meteen. de felheid van reactie verbaasde Mark; wat was hier eigenlijk aan de hand? Hij kon zich bijna niet voorstellen dat dit alleen te maken had met Theo’s gedrag op de fiets. Zat er meer achter? Was er iets voorgevallen waarvan hij niets wist? of kon peter het gewoon niet verdragen dat Theo ergens beter in was. Want je kon veel over Theo zeggen; hij was wel degelijk een heel goede wielrenner. Was peters ego zo groot, dat hij dat niet kon verdragen? Wilde hij nu bewijzen dat hij de beste was? Mark wist het niet, maar stelde vast dat wat hier gebeurde niet normaal meer was. Zo opgefokt had hij peter nog nooit meegemaakt. net voorbij het dorp - waar ze ’s zomers tot groot ongenoegen van Theo nog wel eens stopten voor een kop koffie- vormde een afslag naar links de toegang tot een smalle, kaarsrechte polderweg.

normaal gesproken reden ze er hard voorbij; het door zware landbouwvoertuigen kapotgereden asfalt was te slecht om er fatsoenlijk overheen te fietsen. “een mooi weggetje om de zaak eens flink op de kant te zetten” zei Theo bijna altijd als ze er voorbij reden. daarna volgde er weer een verhaal over een koers in weet ik veel waar met welbekende afloop. deze keer hield Theo zijn mond, maar was het peter die zich van Theo’s quote bediende. daarna sloeg hij linksaf, volkomen onverwachts. de plotselinge wending van peter bracht Mark en Theo bijna ten val. Theo schold en liet zich in het wiel van Mark terugrijden naar peter. de weg lag onbeschut tussen de velden en de straffe wind van links had vrij spel. peter reed zover mogelijk naar rechts waardoor hij Mark en Theo dwong gevaarlijk dicht langs de diep uitgereden berm te fietsen. “Links, links!” riep Theo paniekerig. peter ging nog verder naar rechts. “Links eikel! niet rechts. Links, Links!” peter trok nu vol door en met een klein, subtiel gebaar wees hij Mark zijn plaats. Theo zat nu vol in de wind en kraakte. Langzaam verloor hij terrein. peter kreeg het nu ook moeilijk. Zijn tempo zakte en Theo kwam weer dichterbij. Met zijn ellenboog gebaarde peter dat Mark moest overnemen. daarna begon hij te schelden: “Kom op nou Mark, verdomme, neem nou over. We hebben hem bijna liggen!” vanuit de achterhoede riep Theo dat Mark moest wachten en hij die gek moest laten gaan. Het geschreeuw van peter en Theo echode door zijn kop en maakte Mark nerveus. er werd weer eens aan hem getrokken en hij liet het gewoon gebeuren, te bang om van zich af te bijten. en zomaar opeens stonden die ellenboog van peter en het roepen van Theo symbool voor al die collega’s, familie en vrienden die hem commandeerden en zijn leven bepaalden. Waarom kwam hij niet eens op voor zichzelf? Waarom liet hij zich zo piepelen? Zelfs op de fiets liet hij anderen bepalen wat hij moest doen. Het was een confronterend inzicht. en met het inzicht ontstond er een verlangen naar vrijheid, onafhankelijkheid en zelfbeschikking. Wachten, doorgaan, ze konden zijn rug op! Hij ging fietsen, zoals hij dat wilde. Mark zette aan, passeerde peter die meteen in zijn wiel dook en trapte harder dan hij ooit in zijn leven had gedaan. ondanks de pijn voelde hij hoe heerlijk het was om alles te geven, grenzen op te zoeken en jezelf over te geven aan de diepe oerkracht die in ieder mens sluimert en er af en toe om smeekt bevrijd te worden. regen sloeg in zijn gezicht, spieren smeekten om genade en peter moest alles geven om in zijn wiel te blijven. Theo werd meters achteruitgeslagen. Mark was ontketend en geselde de pedalen. “Kijk dit is overnemen, Markie! Klasse Jongen, klepper!” klonk het vanuit zijn rug. Mark hoorde het niet, zag alleen de lege weg die voor hem lag.

Mark wist het niet, maar stelde vast dat wat hier gebeurde niet normaal meer was. zo opgefokt had hij Peter nog nooit meegemaakt.

Wielrenblad #3 — 2013

Ondanks de pijn voelde hij hoe heerlijk het was om alles te geven, grenzen op te zoeken en jezelf over te geven aan de diepe oerkracht die in ieder mens sluimert en er af en toe om smeekt bevrijd te worden.

Hij en niemand anders bepaalde hoe hard ze er over heenreden. Het gaf hem een euforisch gevoel. opeens zag hij zichzelf als kleine jongen. Hij zat met zijn knieën op de bank en zijn duwde zijn gezicht tegen het raam. Buiten klonk het blikken geluid van muziek uit goedkope speakers. als hij goed tussen de statige eiken, die het huis aan het zicht van de buitenwereld onttrokken, heen tuurde zag hij mannen die met kleurige shirts en glimmende benen op en neer door de straat reden. er was veel volk op de been. sommigen sjouwden een tuinstoel of een koelbox met zich mee. Hij wilde er naar toe om te zien en mee te maken wat daar gebeurde, maar hij mocht niet. “dit is geen sport voor ons soort mensen. volks en plat vermaak, ik wil niet dat je daar bij dat parcours rond gaat hangen.” Hij luisterde, zoals hij altijd naar zijn ouders zou luisteren. In de jaren daarna had hij maar een droom: wielrenner worden, maar toen hij volwassen werd en hij eindelijk het lef had om te gaan sporten, ging hij voetballen. omdat al zijn vrienden dat deden. Mark raasde nu door de straten voor het huis met de eiken en gaf alles wat hij had. de kopgroep werd aan stukken geslagen. Ze waren nu nog maar met twee, de derde renner was gelost. Hoeveel ronden nog? Hij wilde winnen, aan zijn ouders laten zien hoe goed hij was. Het werd zwaarder. de euforie van de eerste kilometers na zijn verschroeiende demarrage ebde langzaam weg, zijn benen raakten verzuurd, adem schuurde ruw langs zijn longen. Zat hij nu zijn eigen bord helemaal leeg te vreten? die gozer in zijn wiel zat gewoon van hem te profiteren! peter kwam langszij. “Jezus, Mark, wat een aflossing. Theo is er af! We kunnen het rustig aan doen. Klasse jongen!” een hand sloeg op zijn schouder. Uitbundig gelach. de mededeling dat Theo definitief gelost had, wekte hem uit zijn roes. alles deed hem pijn, elke teug adem ontaardde in een hoestbui. peter was euforisch. “oh, wat schitterend dit! als het nu niet afgelopen is met dat gelul over voetballers die niet kunnen fietsen, weet ik het niet meer!” Mark lachte schaapachtig mee. Hij had een slecht gevoel over zijn actie en keek voortdurend over zijn schouder over de langgerekte landbouwweg. Theo leek van de aardbodem verdwenen. Mark baalde; waarom had hij zich zo gek laten maken door peter? nu was hij degene die Theo had gelost en alle shit over zich heen zou krijgen. “Laten we maar even rustig aan doen” stelde peter voor. “dan kan Theo aansluiten en kunnen we gewoon met elkaar naar huis rijden”. een uur later waren ze thuis. nat en gesloopt. Theo hadden ze nooit meer gezien. Mark voelde zich verschrikkelijk schuldig en het ene na het

andere rampscenario knalde door zijn hoofd. Wat was er in hemelsnaam met Theo gebeurd? van de weg geraakt? Zwaargewond of misschien nog erger? een duister beeld van Theo die in het donker in een sloot door de polder dreef, klonk zich vast in zijn hoofd. Hij probeerde Theo te bellen, stuurde hem een sms, maar kreeg geen gehoor. Hij belde met peter. die stelde voor om het nog even aan te kijken, misschien was hij gewoon boos en had hij geen zin om te praten. “of misschien schaamt hij zich dat hij er zo is afgereden.” zei hij met een nauwelijks te verhullen trots in zijn stem. ’s avonds, toen er om een uur of 9 nog steeds geen levensteken van Theo was geweest, ging Mark bij peter langs. “peter, ik weet niet wat er tussen jou en Theo speelt, maar we moeten echt naar hem toe” peter keek hem niet begrijpend aan: “er speelt helemaal niets tussen ons, ik wilde gewoon laten zien dat ik harder kan fietsen dan Theo.” Mark luisterde verbaasd. Hij had zich nooit gerealiseerd dat de wens van peter om overal de beste in te zijn zo diep zat dat hij er zelfs zijn vriendschappen voor op wilde offeren. Mark werd nijdig en waar hij normaal gesproken dat soort gevoelens negeerde, barste hij nu los. “peter je bent een zielenpoot en als er iemand is die Theo eraf gereden heeft, ben ik dat wel. en nu ga je mee naar Theo en bied je hem, als hij tenminste nog leeft, jouw excuses aan. ongelooflijk, wat ben jij een zielig mannetje”. een kwartier later waren ze bij het huis van Theo. Hij woonde een dorp verderop. Met bonzend hart stapte Mark uit de auto. Bang voor wat er komen ging, voor de gevolgen van wat hij had aangericht. Bij het huis met een wit bestelbusje voor de deur - handig om je fiets in mee te nemen, volgens Theo - belden ze aan. Zijn vrouw deed open. Ze keek Mark en peter verbaasd aan, liet ze binnen en ging ze voor naar de woonkamer. daar zat Theo; beentjes omhoog, pilsje bij de hand en studio voetbal op een gigantisch televisiescherm. even bleven ze staan. een beetje lullig in het midden van de kamer. Jack van Gelder had het over een mooi voetbalweekend. Jan Mulder was het er niet mee eens. Theo nam een slok bier en keek zijn fietsmaten vragend aan. een spottend lachje dreef om zijn mond. Mark porde peter in zijn rug “Zeg het!” “eh Theo, ja, eh, even over vanmorgen” begon hij knullig. “Ik moet je mijn excuses aanbieden.” daarna stak hij zijn hand uit richting Theo. er viel een langdurige, ongemakkelijke stilte. en zomaar opeens begon Theo onbedaarlijk te lachen. “excuses? nee joh! Ik heb heerlijk gefietst vanmorgen! eindelijk hebben de heren voetballertjes begrepen wat wielrennen is! Bedankt! en volgende week? Berg je maar. dan rij ik jullie eraf!”

Wielrenblad op je iPad

Lees WIELRENBLAD OP je iPAD

WWW.SOULONLINE.NL / ISSUE 02.2012 / € 6,95

Mountainbike Magazine

p.XX

WEIGHT WEENIES

p.XX

ENDURO

p.XX

TEST

Mag het een onsje Minder zijn?

survival of the fittest

p.XX

NINE QUEENS 2012

6 x 29'er + 120 MilliMeter = fun

FREESTYLE DAMES BESTORMEN HET KASTEEL

IPHONEHOUDERS

ACHTER DE SCHERMEN BIJ CANDIDE THOVEX

NO WORDS

DE GEHEIMEN VAN OBEREGGEN

de dood van de fietscoMputer?

p.XX

PERFECT PARK & HEERLIJK ETEN

REISLUSTIG

MATERIAAL: SKISTOKKEN & AIRBAGS WAT JE MOET WETEN

trentino en salzburgerland

DREAM BIG. DREAM DEEP. HELISKIING IS LIKE SEX

www.soulonline.nl

CITY BIG AIR ANTWERPEN FREESKI ACTIE MIDDEN IN DE STAD Nummer 3 / Jaargang 4 / 2013 / € 4,95

white_2_2012_cover.indd 1

Download de tijdschrift.nl app en lees Wielrenblad of een van onze andere titels direct op je ipad

26-11-12 10:18

Wielrenblad #3 — 2013

DE KOGA FABRIEK tekst & foto’s : George Deswijzen

We mochten meekijken met de Nederlandse racefietsen-bouwer die zijn fietsen zelf ontwerpt en ontwikkelt. Niets wordt aan het toeval overgelaten in de Kogafabriek in Heerenveen.

Koga werd in 1974 opgericht door andries Gaastra. oud Batavus-medewerker Gaastra stelde zich als doel om een exclusieve lijn lichtgewicht fietsen op de markt te brengen. de allereerste Koga assembleerde Gaastra in zijn eigen huis. Medio jaren zeventig werd hij importeur van onderdelen- en accessoiresmerk shimano. vanuit dit netwerk ontstond een samenwerkingsverband met een ander Japans bedrijf, Miyata. dit merk stond al 80 jaar bekend om zijn lichtgewicht stalen frames. Gaastra importeerde de frames waarna deze in Heerenveen tot fietsen werden geproduceerd. In de volksmond wordt Koga nog vaak in een adem genoemd met Miyata. onterecht. als gevolg van het feit dat de frames niet meer bij Miyata werden afgenomen werd de naam in 2010 gewijzigd in Koga. de opvallende bedrijfsnaam bestaat uit de eerste twee letters van de achternaam van zijn vrouw, Marion

Kowallik, en zijn eigen achternaam. Het doel van Gaastra was exclusieve fietsen te bouwen die aan de allerhoogste kwaliteitseisen voldoen zonder iets aan het toeval over te laten. en dát bleek ook uit ons werkbezoek. Historische overwinningen Het merk is trots op zijn race pedigree waar het veel van heeft geleerd en heeft toegepast in de huidige generatie fietsen. dat merk je als je op het hoofdkantoor langs de galerij met historische Kogafietsen loopt. Met veel trots vertelt marketingmanager Harald Troost over de sportieve hoogtepunten die op Koga’s behaald zijn. Ik ken de meeste al. Ik herken meteen de fiets waarmee peter Winnen in 1981 als eerste nederlander op de alp d’Huez won. een fantastisch blauw lichtgewicht stalen frame. voor de fixie-enthousiast om van te watertanden zo mooi. daarnaast staat de gouden fiets van Leontien van Moorsel, driemaal goud in sydney. dat waren nog

De Koga Fabriek

eens tijden, op een voor die tijd revolutionaire fiets die Koga speciaal voor van Moorsel had ontworpen en gemaakt. “Maar laten we niet te lang in het verleden blijven hangen, de toekomst wacht op ons.” Troost gidst me vervolgens bij de creatieve lui achter Koga naar binnen. de mensen die de toekomst van Koga bepalen. deze mensen sluiten zich blijkbaar graag op. pottenkijkers zijn gewoonlijk niet gewenst, vandaag maken ze een uitzondering. Het creatieve en award winnende team van Koga bestaat uit vijf mensen. Zij staan garant voor de herkenbare en stijlvolle uitstraling van het merk. Hierbij gaat onder andere veel aandacht uit naar de afwerking en integratie van onderdelen. “echte perfectionisten,” weet Troost. Het kantoor waarin ze werken hangt vol met Koga-modellen uit het verleden. Maar ook de spiksplinternieuwe 2014 versie van de carbon Kimera road premium, het

nieuwste paradepaardje van Koga, heeft een prominente plaats. de designers van Koga tekenden voor het ontwerp van deze eigenzinnige fiets. de aandacht voor de aerodynamica valt meteen op. de lijnen zijn strak en slank, de neon gele strepen ogen verfrissend. de achterrem is mooi weggewerkt onderaan het frame en de voorvork sluit haarfijn aan bij het frame. Met de trendy uitstraling van de Kimera road premium richt Koga zich ook tot de jongere generaties wielrenners. “dat is misschien ook wel nodig,” legt Harald uit: “Koga heeft vooral een luxe look and feel en wordt op dit moment vooral gekocht door 40-plussers. de fietser die topkwaliteit boven alles verkiest en daar ook meer voor kan en wil betalen. Met de nieuwe Kimera lijn, (road premium en road prestige) heeft Koga fietsen ontwikkeld die ook voor jongere fietsers uit het midden-segment (2000 tot 3000 euro) een goede optie zijn.”

De martelkamer Koga is een relatief kleine fietsproducent, maar wél de enige in nederland die zijn racefietsen helemaal zelf ontwerpt en ontwikkelt. Hoewel het gamma aan racefietsen beperkt is – de core business van Koga bestaat vooral uit het fabriceren van luxe stads-, toerfietsen en e-bikes – zijn de Koga racers van uitzonderlijke kwaliteit. de aandacht die aan het ontwerp, de bouw en montage van de racefietsen wordt besteed is extreem te noemen. dat valt meteen op als we het testcentrum van Koga, of zoals ze het bij Koga noemen ‘de martelkamer’, binnenlopen. Hier worden niet alleenKoga-componenten, zoals frames en wielen, op de meest extreme manier getest, maar ook die van de toeleveranciers. Koga werkt samen met alle grote merken zoals shimano, Campagnolo en sraM. Gerenommeerde producenten die miljoenen in de testfase van hun producten steken. voor Koga is

Wielrenblad #3 — 2013

dat zelfs niet voldoende, het voert zelf ook nog eens minutieuze duurzaamheidstests door alvorens deze producten op Koga’s worden gemonteerd. Tijdens het bezoek worden hele frames getest op stabiliteit en sterkte. In een apart kamertje staat een zoutbad waarin hele schakelgroepen, lagers en pedalen verdwijnen om de impact van zoutaanslag op de componenten te testen. een andere opmerkelijke testopstelling betreft een kast waarin componenten langdurig aan Uv-licht worden blootgesteld. “om te onderzoeken of onderdelen verkleuren door de Uv-straling.” een medewerker pakt uit de kast een dopje wat aan het uiteinde van de handlebar zit. Zelfs dit kleine onderdeel wordt door Koga getest. na het zien van de ‘martelingen’ wordt het tijd om de werkvloer op te gaan. Ik wil wel eens zien hoe de fietsen tot stand komen. Blauwe polo’s Koga telt 85 medewerkers waarvan het merendeel in Heerenveen werkt aan de productie van de fietsen. Je ziet meteen dat het merk belang hecht aan teambuilding en teamspirit. alle medewerkers

lopen er in hun blauwe Koga polo’s. We nemen een kijkje bij basisassemblage. de gespoten frames, zoals bij zo veel europese fietsfabrikanten afkomstig uit Taiwan, zitten zeer goed ingepakt in grote dozen. op een kleine specialistische assemblagelijn wordt de voorvork en het crankstel bevestigd. Het gaat er luidruchtig aan toe, geen wonder dat deze assemblagelijn gescheiden is van de zogenaamde montageafdeling. daar worden de fietsen rijklaar gemaakt: het plaatsen van het stuur, zadel, het plaatsen van de wielen, het afstellen van de groep en de remmen. de fietsen die Koga aflevert bij de dealer zijn ready to go. Het idee achter het scheiden van de productie is dat de medewerker die de definitieve montage voor zijn rekening neemt alle aandacht aan de fiets kan schenken. door het scheiden van de afdelingen wordt hij niet afgeleid door andere geluiden anders dan de muziek van 3FM. Persoonlijke handtekening voordat de fiets de markt op gaat, volgt een rigoureuze eindcontrole. “een soort eindexamen.” noemt Troost het. de hele

fiets wordt nagelopen, van het kleinste schroefje tot de laatste versnelling. Bij de montage is elke monteur verantwoordelijk voor de bouw van een complete fiets. Hij zet dan ook zijn persoonlijke handtekening op de bike pass die bij elke fiets hoort. Troost: “Het is zelfs al een paar keer voorgekomen dat een nieuwe Koga-eigenaar via Facebook de betreffende monteur als vriend heeft weten toe te toevoegen. Misschien niet helemaal de bedoeling, maar het laat zien dat er een traceerbaar iemand met veel zorg en betrokkenheid aan jouw karretje heeft gewerkt. de medewerker voelt zich verantwoordelijk voor het eindproduct. Zijn naam staat er immers op.”

op de website www.koga-signature.com kun je je eigen droomfiets virtueel opbouwen. de kunst is (gedeeltelijk) aan jou om je eigen persoonlijke Koga te maken.

Word Abonnee

WORD ABOnnee vAn WIELRENBLAD en OntvAnG één vAn De OnDeRstAAnDe ACties eRBij 4 x WieLRenBLAD + sAn MARCO Ass–sAveR

4 x Wielrenblad san Marco ass-saver

€ 19,80 € 7,95

totaal

€ 27,75

nu voor

€ 14,95

vOOR € 14,95

OF 4x WIELRENBLAD + X–Socks

4x WIELRENBLAD + Crankbrothers multi-17 tool

4x WIELRENBLAD + Knog strobes

4x WIELRENBLAD + Pedro’s pro brush kit

winkelwaarde € 17,95

winkelwaarde € 27,90

winkelwaarde € 19,90

€ 24,95

4x WIELRENBLAD + Knog Milkman slot

4x WIELRENBLAD + Muc-Off duo cleaning pack

4x WIELRENBLAD + Duursport energy pack

4x WIELRENBLAD + BBB Ovalintegrate pomp

winkelwaarde € 21,90

winkelwaarde € 20,95

winkelwaarde € 12,97

winkelwaarde € 27,95

€ 24,95

€ 19,80

€ 14,95

€ 19,80

om abonnee te worden surf je naar www.wielrenblad.nl vul de antwoordkaart elders in het blad in of bel met 0251-252350. prijzen zijn inclusief verzendkosten. voor deze actie zijn de algemene voorwaarden van soul Media actief.

Wielrenblad #3 — 2013

ETALAGE

tHULe ROUnD tRiP FietsKOFFeR

enDURA WHisKY jeRseY’s

volgens Thule staat de veiligheid van het vervoer van je fiets altijd op nummer één, zeker als je met het vliegtuig op vakantie gaat. de Thule round Trip pro- en round Trip elitefietskoffers combineren veiligheid en gebruiksgemak. Beide modellen hebben wieltjes om de koffer sneller te verplaatsen en een geïntegreerde montagestandaard die het in- en uit elkaar halen van de fiets makkelijker maakt. de standaard is tevens de rail om de fiets aan de binnenkant van de case te fixeren.

Whisky en fietsen, een combinatie die maar in één volgorde kan. dit seizoen heeft het schotse fietskleding bedrijf endura drie eveneens schotse whisky merken op de jersey’s gedrukt, waardoor menig whisky-liefhebber met wielrennen zou beginnen. voor de wielrenners met schotse achtergrond of neus voor whisky is dit shirt een musthave. deze licht gewicht Coolmax-stof heeft een thermische werking en droogt door het gladde oppervlak sneller dan de gemiddelde jersey. Het shirt is voorzien van de drie bekende opbergzakjes op de rug en komt met een verlengde weggewerkte rits. dit uitermate geschikte verjaardagscadeau

Thule rount Trip elite dit is het topmodel van Thule, met een hard case gemaakt van aBs (harde, slagvaste kunststof), aluminium en

versterkt nylon voor optimale bescherming van de fiets. de boven- en onderkant van de koffer passen in elkaar, wat opbergen eenvoudig maakt. Thule round Trip pro de pro heeft een soft case omhulsel, gemaakt van een combinatie van duurzame nylon en aluminium frame. ook deze case is makkelijk op te bergen, de zijpanelen zijn vouwbaar en de case laat zich geheel invouwen. Beide modellen zijn beschikbaar vanaf februari 2014. www.thule.com

komt in een luxe kartonnen verpakking (just like the bottle) en is verkrijgbaar in drie verschillende whisky merken; de Bowmore en Jura single malt whisky, en de Isle of skye blended whisky. prijs € 55,- per shirt www.endurasport.com

Etalage

ETALAGE

WAHOO KiCKR

sPeCiALizeD AWOL

x–sOCKs

Fietsen doe je natuurlijk het liefst in de buitenlucht, maar nu de dagen korter worden en het weer slechter, is het steeds moeilijker om aan je fietsuren te komen. de Wahoo Kickr is een “slimme” hometrainer die volledig gesynchroniseerd is met je Iphone of Ipad. Hierdoor is het mogelijk alle routes met bijbehorende weerstand die jij ooit hebt opgeslagen, of zelfs routes die je nog nooit hebt gereden, via input van strava na te rijden. Zo kun je stiekem de hele winter je eigen rondje oefenen, of kun je je meten met de beste van de wereld.

specialized introduceert een fiets die tussen alle bestaande categorieën invalt, de aWoL. aWoL is een term uit het leger die staat voor away Without Leave. oftewel, iemand die ‘m gesmeerd is van zijn post zonder de intentie om nog terug te keren. en deze fiets heeft dezelfde insteek: wegwezen. spesh noemt ‘t zelf ‘adventure Touring’. de stalen fiets heeft een racefiets stuur, de schijfremmen van een mountainbike en een ruime tire clearance tot een 700 x 42c (of een 29×2.2) band. verder zijn er bevestigingsmogelijkheden voor bagagedragers en meerdere bidonhouders. Het frame biedt zelfs de mogelijkheid om een belt drive te voeren (zelfs op een shimano alfine di2 naaf bijvoorbeeld). Kortom, een rauwdauwer van een fiets om mee op avontuur te gaan. Wij vinden ‘m in ieder geval heel erg leuk!

snel, sneller, snelst! Je fietst het liefst sneller dan de wind, zoeft heuvel op en af. Comfortabele kleding is een echte must voor de doorgewinterde wielrenner. over je sokken hoef je je in elk geval geen zorgen te maken, X-socks heeft dé perfect fietssok. door het gebruik van lichte materialen voelt de X-socks Bike racing zeer comfortabel. de korte schacht zorgt voor een optimaal contact tussen voet en pedaal, wat zorgt voor een perfecte controle en een optimale overdracht van kracht. de paddings in de sok zijn zo verwerkt dat de vorming van blaren en drukpunten tot een minimum wordt gereduceerd. en, ook belangrijk: je voeten blijven lekker droog door de klimaatregulerende materialen en het unieke ventilatiesysteem. Zelfs onder extreme omstandigheden zorgen de sokken voor een temperatuur gecontroleerde, droge omgeving voor je voeten. nu ook te verkrijgen bij een abonnement op Wielrenblad.

prijs: € 1199,www.wahoofitness.com

aWoL Comp € 1.599,aWoL deluxe € 1.299,www.specialized.com/nl/nl/bikes/road/ awol

advies verkoopprijs: € 17,95 www.x-socks.nl www.facebook.com/xbionicnl

Wielrenblad #3 — 2013

ETALAGE

Martin Bons

Pieter Cramer en Lean Hodselmand

Jan Willem Verkiel

De KUnst vAn Het DALen

Mijn ROnDje

MOULes De zéLAnDe

pieter Cramer, bekend van de nederlandse toppen top-40 bracht afgelopen maand een nieuw routeboek uit bij uitgeverij nijgh & van ditmar. Het boek Mijn rondje gaat klaarblijkelijk niet over ‘mijn’ rondje, maar over hun rondje. diverse profs en enkele Bn’ers zoals: van agt, Benali, Blaudzun, ducrot, Wagendorp, Wennemars, Zonneveld etc. vertellen over hun favoriete fietsrondje. Wat meteen opvalt is de fraaie vormgeving. Het duidelijke kaartmateriaal en de gedetailleerde routebeschrijvingen maken dit tot boek tot een leuk naslagwerk al had er iets meer aandacht voor de fotografie mogen zijn. naast een gedetailleerde omschrijving van het te fietsen rondje bevat het boek ook leuke verhalen en anekdotes. onderwerpen als strava, een fietsbel en zadeltasjes voeren niet zelden de boventoon. de 32 fietstochten zijn verspreid over heel nederland, met uitzondering van de provincies drente en Groningen. Met een rondje in Friesland concentreert zich het fietsgebied vooral rond de randstad. als lezer krijg je zicht op beide belevingswerelden en wat blijkt? We hebben allemaal onze favoriete rondjes en als we geen zin hebben, blijven we thuis. de routes zijn als .gpx bestand te downloaden op de website mijnrondje.com. ook zijn alle routes in het 206 pagina’s tellende boek voorzien van een Qr-code zodat je op je smartphone informatie kunt lezen over de betreffende route.

de oplettende liefhebbers van wielerboeken zouden de titel al kunnen kennen. In 2011 heeft Jan Willem verkiel (o.a. bekend van wielertaal.nl ) het boek in eigen beheer uitgegeven. ‘om de stemming te peilen.’ en zo heeft het boek in vlaanderen zijn uitgever gevonden. deze wilde het verhaal publiceren en er wat extra’s aan toe voegen. nostalgisch fotomateriaal. een roman met foto’s is op zich al bijzonder. We kunnen dus echt wel van een nieuw wielerboek spreken. Het verhaal gaat over een Zeeuwse boerenzoon – Bram Brasser - die bij de bevrijding van Walcheren in ’44 zijn vader en zus verliest. de dorpsgenoot die hij daarvoor verantwoordelijk houdt, verdwijnt. Maar hij duikt in ’48 weer op. Hij blijkt mee te reizen met de Tour de France. Brasser aast op wraak en gaat er achteraan. op de fiets. daarna ontspint zich een soort road movie waarin Brasser de wereld en het wielrennen op een andere manier leert kennen. Het is een boeiend verhaal op zich, waar zowel wielerliefhebbers als anderen van zullen genieten.

“op 14 juni 2008 staat Martin Bons op de top van de Col de la Croix-de-Fer. de koninginnenrit in de dauphiné Libéré zal passeren. nadat hij de kopgroep als eerste door ziet komen, hoort hij dat de favorieten op tien minuten zullen volgen. Hij stapt op zijn fiets en zet de afdaling in naar de Col du Glandon. na een paar honderd meter hoort hij zoefff en schrikt zich kapot. aan de linkerkant vliegt een renner hem voorbij. als een windhoos. Hij is verbijsterd, overrompeld. dat is een mens. Hoe kan dat? Hoe doet hij dat? Hoe kan iemand zo hard op een fiets rijden? een zoektocht naar de wetten, de trucs en de geheimen van het dalen volgt.” In het wielrennen zijn er diverse disciplines die de sport gevarieerd en leuk maken om naar te kijken; klimmen, waaierrijden, tijdrijden en uiteraard het dalen. over dit laatste onderdeel wordt nog maar weinig gesproken en geschreven. Het zijn vooral de klimmers die tot de verbeelding spreken. nog steeds kunnen zij het verschil maken op de vaak lange beklimmingen van de grote rondes. Martin Bons is in deze luwte gesprongen met zijn eigen afdaling van de Croix de Fer als rode draad. de schrijver wisselt zijn eigen ervaringen af met de rijke geschiedenis van het dalen en belicht daarbij vele historische gebeurtenissen. Met 25 tips om beter te dalen is het boek een leerzame gids voor iedereen die wel eens een ‘col’ heeft beklommen en daarna, zo snel mogelijk, heelhuids naar het dal wil terugkeren. Uitgeverij: Thomas Rap prijs: € 16,90

Uitgeverij: Nijgh & van Ditmar prijs: € 24,95

Uitgeverij: Uitgeverij Les îles prijs: € 18,95

Etalage

ETALAGE

Cube heeft drie crossers om ervoor te zorgen dat je als wielrenner de winter doorkomt. de basis is een stijf, lichtgewicht aluminium frame waar je alle kanten mee op kan.

de pro-versie is afgemonteerd met 11-speed Ultegra-componenten, met specifieke cross cranck. de Fulcrum racing 55-wielset is versterkt voor de zware omstandigheden die je op de fiets tegen kunt komen. om het rennen met de fiets op de nek tijdens wedstrijden comfortabeler te maken lopen de remkabels bovenop de bovenbuis. de extra remgrepen op het stuur geven zekerheid in ruig terrein. Gewicht: 8,9 kg. prijs: € 1.499,-

de Cross race heeft een nieuwe CUBecockpit gekregen, met een compact stuur en de performance pro-stuurpen. de rFrgeometrie is speciaal ontwikkeld voor de houding die je in het veld aanneemt. voor extra comfort is een 27,2 mm zadelpen gebruikt. afgemonteerd met shimano 105 10-speed-componenten en Fulcrum racing 77-wielset. Gewicht: 9,5 kg. prijs: € 1.099,-

voor extra remkracht is de disc-versie uitgebracht, met shimano CX75-discs. vooral bij natte, modderige en koude omstandigheden kan dit voordeel bieden. ook hier lopen de remkabels over de bovenkant van de bovenbuis. afgemonteerd met shimano 105 10-speed en shimano XTwielset met centerlock. Gewicht: 9,0 kg. prijs: € 1.199,www.cube.eu

Voor meer informatie: R.A. - Company | +32 (0) 13 67 01 01 | info@racompany.be

CUBe CROss RACe

TECHNOLOGY EVOLUTION www.facebook.com/Sidi Nederland

Sidi_208x139.indd 1

9/09/2013 12:54:55

Wielrenblad #3 — 2013

ETALAGE

sHiMAnO ULteGRA 11–sPeeD Di2 In 2008 introduceerde shimano elektronisch schakelen met de dura-ace7970groep. In 2011 werd dit ook beschikbaar op Ultegra-niveau. dit jaar werd de mechanische Ultegra 6800-groep gepresenteerd, die ook een di2 equivalent heeft, de 6870. Hiermee worden technologieën die op pro-niveau zijn getest beschikbaar voor een breder publiek. Zowel wat betreft mechanisch en elektronisch schakelen. In vergelijking met de vorige Ultegra di2 (6770) is de ergonomie van de dual control shifters aangepast voor een nog beter bereik. Met name bovenop zijn de grepen slanker, waardoor renners meer controle hebben. ook de vorm van de schakelknop is veranderd en het contrast van het oppervlak is beter herkenbaar. nieuw in de Ultegra-groep zijn de elektronische tijdrit-shifters (sT-6871). de derailleurs zijn compacter en lichter dan de voorgangers. er zijn twee versies van

de derailleurs beschikbaar, de ss voor cassettes tot 28T en Gs voor cassettes door 32T. Met één keer lang indrukken van de schakelknop beweegt de achterderailleur zich van het begin tot het einde van de cassette. er kan ook worden gekozen voor twee of drie tandjes, wanneer dit is geprogrammeerd met de e-tube-software. ook de snelheid van het schakelen kan via deze software aangepast worden, in vijf stappen van zeer langzaam tot zeer snel. www.shimano-benelux.com

AGU WYe de neontrend gaat nog even door en de nieuwe aGU Wye fietsbril speelt daarop in. Met de felle kleur, opengewerkte pootjes en het huidvriendelijk, anti-allergeen materiaal houdt de bril zich op én naast de fiets prima. de bril is uitgevoerd met Uv 400-lenzen voor optimale bescherming van de ogen tegen schadelijk Uv-licht. Wil je liever geen neon gele bril? Geen probleem, de Wye is ook verkrijgbaar in het zwart en wit. prijs: € 24,95 www.agu.com

Etalage

ETALAGE

DÉ SOK VOOR WIELRENNERS!

sCHWALBe One

prijzen: vouwbanden: € 50,90 Tubeless versie: € 65,90 Handgemaakte tube: € 85,90

Snel, sneller, snelst! Je fietst het liefst sneller dan de wind, zoeft heuvel op en af. Comfortabele kleding is een echte must voor de doorgewinterde wielrenner. Over je sokken hoef je je in elk geval geen zorgen te maken, X-Socks heeft dé perfecte fietssok. Door het gebruik van lichte materialen voelt de X-Socks Bike Racing zeer comfortabel. De korte schacht zorgt voor een optimaal contact tussen voet en pedaal, wat zorgt voor een perfecte controle en een optimale overdracht van kracht. De paddings in de sok zijn zo verwerkt dat de vorming van blaren en drukpunten tot een minimum wordt gereduceerd. En, ook belangrijk: je voeten blijven lekker droog door de klimaatregulerende materialen en het unieke ventilatiesysteem. Zelfs onder extreme omstandigheden zorgen de sokken voor een temperatuur gecontroleerde, droge omgeving voor je voeten.

Kijk voor meer informatie over X-Socks op www.x-socks.nl!

www.facebook.com/xbionicnl

www.schwalbe.com

om de extreem lage rolweerstand te bereiken, werd een compleet nieuw compound ontwikkeld, het onestar Triplecompound. die is gebaseerd op speciale polymeren die nog maar kort beschikbaar zijn. Zo is het gelukt om het ‘conflict’ tussen rolweerstand, grip

onder natte weersomstandigheden en duurzaamheid te reduceren. daarnaast biedt de band een hogere weerstand tegen insnijden dan de huidige compounds en is de lekbestendigheid dus groter. Met zijn 205 gram weegt de band iets meer dan de nog beschikbare Ultremo ZX. volgens schwalbe maken de technische voordelen van de one, met de minimale rolweerstand als speciale troef, dit vermeende nadeel meer dan goed. de band is verkrijgbaar als vouwband, tube en tubeless-versie.

de nieuwe wedstrijdband van schwalbe heeft de naam one gekregen. de naam geeft aan welke plaats deze band voor de fietsbandenfabrikant inneemt. Geproduceerd in de High-end fabriek, die uitsluitend voor de productie van deze band is ingericht. “de schwalbe one is de snelste en tegelijkertijd meest betrouwbare wedstrijdband die we ooit hebben gemaakt.” benadrukt Holger Jahn, technisch directeur bij schwalbe.

Wielrenblad #3 â&#x20AC;&#x201D; 2013

OH, SCHONE HERFST natte, winderige dagen en gladde, modderige wegen. de herfst hangt in de lucht. voor zowel fietser als fiets breekt nu een zwaardere periode aan. Uiteindelijk blijven alleen de bikkels (M/v) stug doorfietsen. Hun beloning? Fotograaf yorit Kluitman laat zien wat de herfst te bieden heeft. Herfst in vlaanderen, oh, wat bent U schoon!

Beeldverhaal â&#x20AC;&#x201C; Zwart-witte herfst

Wielrenblad #3 â&#x20AC;&#x201D; 2013

Beeldverhaal â&#x20AC;&#x201C; Zwart-witte herfst

Wielrenblad #3 â&#x20AC;&#x201D; 2013

Beeldverhaal â&#x20AC;&#x201C; Zwart-witte herfst

Wielrenblad #3 — 2013

BAnDEn SPAnnInG De GOUDen ReGeL OnDeR DRUK tekst: Rick Brauwers foto: Jered Gruber

Vorige jaar zag ik een interview op tv met Fabian Cancellara. De journalist vroeg hem na de wedstrijd, tijdens een massage, over zijn toekomst bij de ploeg. Het interview werd alsmaar persoonlijker. Er werden zelfs vragen gesteld over zijn gezinsleven en de geboorte van zijn kind. Cancellara gaf de kijker een kijkje in zijn persoonlijke leven en beantwoorde elke vraag met geduld. Totdat de journalist vroeg naar zijn bandenspanning tijdens Paris-Roubaix. De Zwitser lachte en begon te draaien. Je kon hem alles vragen, maar zijn bandenspanning was privé.

Hoeveel lucht pomp je nou eigenlijk in de banden van je racefiets? Er gaan de wildste verhalen de ronde wat dit onderwerp aangaat. Iedereen heeft er wel een mening over. De één houdt het halsstarrig geheim en de ander weet het niet precies óf kent de getallen tot op één cijfer achter de komma. Ook zijn er wielrenners die niet eens een hogedruk pomp gebruiken. Wielrenblad ging op pad en zocht het uit. Bestaat er een gouden regel? Volgens de fietsenmaker bestaat die zeker. Pomp één bar lucht in je banden per tien kilogram lichaamsgewicht. Dus weeg je 80 kilogram, dan pomp je 8 bar lucht in je banden. Zonder drukmeter op je pomp is dit een ondoenlijke zaak. Met de gemiddelde handpomp kom je meestal niet verder dan 6 bar. Een voetpomp met drukmeter is dus broodnodig. De meeste banden voor de racefiets kun je overigens tot 10 bar oppompen. Weeg je boven de 100 kilogram dan is het raadzaam om deze grens niet te overschrijden met het oog op ontploffingsgevaar. Bij kinderen kun je deze gouden regel ook toepassen. Pomp je je banden te laag dan zal dit op meerdere vlakken negatief uitpakken. Om te beginnen zal je rolweerstand toenemen waardoor je harder moet trappen dan

noodzakelijk. Daarbij heb je door het bredere loopvlak meer kans op slijtage en lekrijden. Waarom deze gouden regel? Een bar per tien kilogram lichaamsgewicht is gebaseerd op het feit dat hoe zwaarder je bent, des te verder de band wordt ingedrukt door je gewicht. Weeg je 80 kilogram en pomp je je banden tot 7 bar, dan heb je weliswaar meer comfort doordat je meer vering ervaart maar door het bredere loopvlak neemt de rolweerstand toe. Weeg je 80 kilogram en pomp je je banden tot 9 bar, dan zal je ervaren dat je fiets gaat stuiteren waardoor je minder controle over je fiets hebt. Externe factoren De optimale bandenspanning is een gulden middenweg tussen een zo klein mogelijk loopvlak en zo veel mogelijk comfort. Uiteraard spelen enkelen externe factoren als het weer en het wegdek een bepalende rol. Wie net als Cancellara graag snel over kasseienstroken fietst, zal zijn banden iets minder hard pompen zodat er meer comfort (demping) optreedt. Weeg je 80 kilogram dan pomp je in plaats van die

Bandenspanning

standaard 8 bar dit keer 7 bar in je banden. daarbij kan regenachtig weer ook een reden zijn om je banden iets minder hard te pompen. een nat wegdek is simpelweg gladder dan een droog wegdek waardoor een breder loopvlak van je band zorgt voor meer grip. Weeg je 80 kilogram dan is 7,5 bar voldoende voor net iets meer grip. Winter Het winterseizoen vraagt veel van je banden. Het wegdek is meestal nat en daarbij ligt er veel viezigheid op het asfalt. door de koude temperaturen zal het rubber ook stugger zijn waardoor er minder grip optreed. veel bandenfabrikanten hebben voor dit â&#x20AC;&#x2DC;zwareâ&#x20AC;&#x2122; seizoen speciale banden op de markt gebracht. deze banden zijn dan ook 25 mm breed i.p.v. 23 of 21 mm. Hierdoor fiets je automatisch met een breder loopvlak waardoor je meer grip hebt. daarbij is er meer kevlar in het oppervlakte van het rubber verwerkt dat beschermt tegen lekrijden. Uiteraard gaat dit vaak ten koste van de rolweerstand.

In het peloton de meeste profs fietsen met 10 bar of meer in hun banden terwijl ze soms maar 60 kilogram wegen. voor de gemiddelde wielertoerist zou het comfort en de controle in afdalingen te wensen overlaten. Uiteraard heeft een prof meer stuurmanskunsten in huis om te kiezen voor minder comfort. de verminderde rolweerstand is in dit geval uiteraard doorslaggevend. daarbij wordt er in het peloton met tubes gereden die 10 bar en meer aankunnen. Eigen ervaringen Zelf weeg ik 82 kilogram en maak ik een klein verschil tussen mijn voor- en achterbanden van 23mm. omdat ik in snelle bochtige afdaling graag iets meer grip van voren heb, pomp ik de voorband tot 8 bar. de achterband pomp ik tot 8,5 bar. Rondvraag een rondvraag langs enkele fietsvrienden leverde verassende resultaten op. net als Cancellara reageerden sommigen alsof ik naar hun pincode vroeg. een ander loog om zijn lichaamsgewicht, maar gaf de andere getallen zonder blikken of blozen prijs. onderstaand een overzicht.

Ron Crutzen: 82 kg Banden: Continental Grand Prix 4000s 23mm Druk voor: 8 bar Druk achter: 8 bar Mark Ritzen: 86 kg Banden: Continental Grand Prix 4000s 23mm Druk voor: 7,5 bar Druk achter: 7,8 bar Marc Schobbers: 74 kg Banden: vittoria Rubino pro tech 23mm Druk voor: 7,4 bar Druk achter: 7,4 bar Jan de Koning: 80 kg Banden: vredestein Fortezza Druk voor: 7 bar Druk achter: 8 bar Jef van Loon: 74 kg Banden: |schwalbe sv20 xlight Druk voor: 7 bar Druk achter: 7 bar

Wielrenblad #3 — 2013

tOUR De FeMMe nO. 1 een rondje Haarlemse veelzijdigheid

Nadat wij recent Tour de Femme - en community voor vrouwenwielrennen - zijn gestart, leek het ons leuk een symbolisch tochtje te maken en zo ons ‘clubje’ bekendheid te geven. Vijf vrouwen met een verschillende wielerstijlen achtergrond maakten een mooi en afwisselende rit van 60 kilometer. Elk op een ander type fiets om de rit vanuit verschillende perspectieven te ervaren. Dít is het verhaal.

tekst: Marlies Huisman foto: Maarten de Groot

Even voorstellen Marlies Huisman (auteur) een echte zondagsrijder (ook wel mooi-weerrijder) te noemen. Ze is regelmatig, maar niet wekelijks op de fiets te vinden. Marit (medeauteur) is de jongste telg van de familie Huisman. als oud-professional werkzaam bij team argos shimano. regelmatig rijdt ze op hoge snelheid in de omstreken van amsterdam. Zelfs de beruchte Windjammers, die niet bekend staan om hun ‘gezellige’ ritjes, maar om de serieuze trainingen, doet zij voor haar plezier. Gelukkig kan deze snelheidsduivel prima genieten van een rit met beginnende rijders, al neemt ze dan wel een coachende rol aan. Charlotte de Krijger sluit zich aan als derde rijder. Met een reus-fiets, een prachtige oude klassieker met de versnellingen nog aan het frame. In onze woonstreek - in, om en nabij amsterdam - neemt wielrennen een hoge vlucht. Met name het grote aantal klassieke fietsen valt op. de passie voor oud staal en nostalgie. Charlotte is daar een exponent van. een andere groep die snel groeit, is die van de fixie-rijders. de meest mooie fietsen met uiteenlopende wielen (hoge velgen, dichte wielen, driespaakwielen) zie je hier regelmatig slippend voorbij komen.

nu bleek echter het weekend dat wij wilden rijden alle goede amsterdamse fixierenners in Barcelona voor een criterium te zitten. Maar gelukkig: Kim van dijk, een professioneel tandemrenster en in haar vrije tijd verfijnd fixie-rijder, meldt zich. Tot slot wilden we een beginnende wielrenner in ons midden. voor Tour de Femme zijn de beginners een belangrijke groep om te inspireren op de fiets te stappen én te blijven. Hét slachtoffer is niemand minder dan ons eigen nichtje, Leonie Mulder. Ze doet al wel veel aan mountainbiken en is benieuwd naar de overstap op de lichtere en veel snellere wielrenfiets. Het stikt hier van de muggen Wij - de Huismannetjes - afkomstig uit Lutjebroek, nu woonachtig in amsterdam, hebben allebei ooit in het karakteristieke, oude stadje Haarlem gewoond. de stad die al meerdere jaren op rij dé winkelstad van nederland is, waar het oudste museum van ons land het Teylersmuseum zich bevindt en de inwoners muggen genoemd worden. de stad zelf en alles rondom Haarlem geeft je het gevoel dat je op vakantie bent. Je vindt er zoveel

Route – Tour de Femme No. 1

verschillende landschappen in een straal van 30 kilometer - stad, platteland, duinen, bos en strand – dat je je er als fietser gelukkig mag wanen. een paar highlights zijn het kopje van Bloemendaal (tevens dé berg in omgeving Haarlem) en het rondje Langevelderslag. Het wordt een diverse route, met voor iedere specialiteit wat wils: klimmen, dalen, waaiers rijden en sprinten. Morgenstond heeft goud in de mond de wekker gaat veel te vroeg: 7 uur en de hoogste tijd om op te staan. na een snelle voorbereiding en ontbijt pakken we de trein van amsterdam Cs naar Haarlem. We hebben in ieder geval een hoop bekijks. sportieve dames op fancy fietsen. Het is een beetje mistig in Haarlem, maar voorzichtig probeert er een zonnetje door te breken. ons starten eindpunt is de Jopenkerk. deze plek staat vooral bekend om het Jopenbier en de enorme gezelligheid. en dát in een heuse kerk. als het team compleet is bekijken we gezamenlijk de route van vandaag: kaarten, navigatie-systemen en telefoons zijn nodig om deze groep vrouwen de weg te wijzen. (We zullen het cliché alvast maar even hardop bevestigen).

We starten langs de mooie spaarne-rivier, die met een s-vormige krul al vele eeuwen door de stad kronkelt. er ligt een smal fietspad naast met goed wegdek. een genot om overheen te fietsen en wel zo veilig in de grote stad. onderweg passeren we de adriaan, een molen die aan de rand van het spaarne staat. de wieken van de molen staan nagenoeg stil. een goed teken. Heerlijk weer voor een ontspannen rit . vanuit Haarlem glijden we door het platteland naar santpoort. over de kasseien en tussen de bomen door rijden we langs de fantastische, reusachtige huizen waar santpoort bekend om staat. Wielrenners uit omgeving Haarlem en amsterdam, gebruiken dit rondje vaak om even los te rijden en te genieten van deze droomhuizen met veel oppervlakte eromheen en de aangename stilte die dit met zich mee brengt. Gekscherend is Kim al aan het checken waar wij haar over een paar jaar kunnen opzoeken. Kim, topsporter in hart en nieren, heeft een gouden medaille gehaald op de paralympics in Londen en is zich nu samen met haar partner Larissa aan het voorbereiden voor de paralympische spelen in rio. Larissa heeft een geografische

en lichamelijke beperking: ze woont op Texel en is nagenoeg blind. dankzij de dorian Foundation, van dorian van rijsselberge, kunnen deze twee dames zich optimaal op deze topprestatie focussen. De kop is eraf via de bekende rotonde, waar menig tourgroep al begint te versnellen, rijden we langs de hockeyvelden aan de ene kant en huizen aan de andere kant richting het kopje van Bloemendaal. dat wordt dé klim van vandaag. Het wegdek heeft wat gaten en dus is het even wat meer focussen en het stuur goed vasthouden. aangezien we met een beginner in de groep rijden, hebben we besloten om het kopje aan de kant van openluchttheater Caprera omhoog te rijden. deze kant is iets gemakkelijker doordat het stijgingspercentage lager is. Het kopje van Bloemendaal is een 43 meter hoge duintop. voor de wielrenners een klim van 1.600 meter met een stijgingspercentage van 2.3% met het steilste stuk van 10%. voor de beginnende renner is deze duintop een behoorlijke uitdaging, dus voordat we aan de klim

Wielrenblad #3 — 2013

beginnen geeft Marit nog wat laatste tips om deze ‘Berg’ zo goed mogelijk te bestijgen. Bij het klimmen is het belangrijk om op je ademhaling te letten en hoe gek het ook klinkt, ontspannen op je fiets te zitten. probeer rustig adem te halen en voordat je aan de klim begint op een goed verzet te schakelen (voor de beginnende wielrenner het binnenblad, voor de gevorderde, sterke wielrenner, misschien wel het buitenblad). Bij een korte klim als dit hou je je handen op de grepen, zodat je snel kan schakelen. In de bochten ga je even staan om meer snelheid te maken en daarna ga je zitten om weer in het goede ritme te komen. de ene wielrenner heeft een voorkeur bij veel staan op de pedalen, de andere voorkeur bij zitten. Het is belangrijk om een cadans van minimaal 80 omwentelingen per minuut aan te halen, zodat het geen krachttraining wordt. Wanneer wij willen klimmen schieten allerlei enthousiaste mannen ons voorbij. dit kopje is wel echt een prestigeding en een gewild kommetje op strava. Wij beginnen deze klim als groep ook fanatiek, helaas vliegt de ketting van Charlotte er sneller af dan wij het kopje opvliegen.

Marit en Kim weten de ketting er weer vakkundig op te leggen. Met een flinke duw, zoals bij de professionals - en een vriendelijk klopje op de kont - vervolgt Charlotte haar weg omhoog Tijdens het rijden hoor je niet alleen je eigen ademhaling, maar ook de vogels in de bomen waar je tussen rijdt. de klim begint met een mooie brede asfaltweg, die na de eerste bocht, overgaat in klinkerbestrating. dit is het zwaarste gedeelte van de klim aangezien niet alleen het wegdek zwaarder wordt, maar je ook op het steilste gedeelte van de klim komt. nadat je het moeilijkste gedeelte hebt overwonnen denk je dat je er bijna bent aangezien het wegdek vlakker wordt en je vervolgens lichtelijk afdaalt. Maar de afdaalpret is voor even als je de bocht rechts omdraait en het laatste stukje van de klim begint. Boven aangekomen is iedereen tevreden. achteraf valt ‘t kopje toch best mee. Beginner Leonie, die eerder ‘t kopje op de mountainbike heeft gereden, ging nu als een speer en vond de heftigheid best meevallen. na het klimmen, komt het dalen, de mooiste beloning die er is. Heel, heel, heel hard

naar beneden rijden zonder dat je er iets voor hoeft te doen. Het asfalt vertoont hier wat gaten, maar desalniettemin rijdt het ondanks het opletten heerlijk. We vervolgen onze rit door de amsterdamse waterleidingsduinen richting Zandvoort. de weg van grote betonplaten rijdt heerlijk. door het groen om je heen waan je je in een oase van rust. een lichte klim omhoog, het inademen van de zeelucht en daar komen de eerste strandtenten al oppoppen. We vervolgen onze weg op de fietspaden langs de zee, met af en toe een scherp bochtje. Je moet wel een beetje opletten gezien het aantal mensen wat hier rondloopt en af en toe ogenschijnlijk uit het niets oversteken. Langevelderslag er verschijnt een metershoge flat voor ons, het landmerk van Zandvoort. eeuwig zonde dat zo’n gebouw dit stukje natuur verpest, maar het is in ieder geval duidelijk herkenbaar. We rijden snel een stukje door het dorpje om het zeezicht te verlaten en onze weg te vervolgen op de kronkelwegen door de duinen. Je rijdt hier niet helemaal vlak. Het is af en toe echt aanpoten. Het is typisch een weg

Route – Tour de Femme No. 1

Meer weten over Tour de Femme? Like ze op Facebook: www.facebook.com/TourdeFemmenl Uitkijktoren Het kopje van Bloemendaal Bovenop het kopje bevindt zich een uitzichttoren waar vandaan de omgeving in alle richtingen te zien is. Met name het adembenemende uitzicht op de Amsterdamse waterleidingduinen is de moeite waard. Rapa Nui (Boulevard Barnaart 27, zandvoort tegen Bloemendaal aan zee, ligt Rapa nui. een heerlijke strandtent waar het altijd vakantie is. Geen zien en gezien worden cultuur, maar heerlijk jezelf zijn. De kaart is divers: kleine hapjes, burgers, vis en salades. Download Wil je zelf de Mergelland–route fietsen? Download de route op www.wielrenblad.nl/routes

waar alweer een kommetje op strava te behalen is en door vele wielrenners als een wedstrijd wordt gereden. Wij doen het ook: schakelen naar het grote blad en rammen maar. explosiviteit is belangrijk in dit gedeelte aangezien er korte klimmetjes in zitten. Zitten, staan, zitten en weer andersom worden vaker afgewisseld. de wind speelt hier inmiddels ook een rol en komt recht van voren. We rijden allemaal strak achter elkaar in het wiel, kop over kop. Tijdens het rijden genieten we van de mooie duinomgeving en hebben we ook de nodige stuurmanskunst nodig om de gedeeltes van die weg die bedekt zijn met zand zo goed mogelijk te berijden. als we even opkijken zien we rechts van de weg een vos staan, een dier dat zich daar vaak laat zien en voor menig opstoppingen zorgt. een prachtig beest. We naderen bijna het einde en iedereen geeft nog een keer vol gas. We vervolgen de route met af en toe een speelse sprint als we de plaatsnaambordjes in het zicht hebben. Wie het eerste het bord bereikt heeft gewonnen. een handige truc is om je medefietser aan de praat te houden en dan opeens weg te sprinten.

na een (gedeeltelijk autoloos) sluipweggetje te nemen, komen we in het mooie dorpje vogelenzang. Tussen de bomen door, met af en toe een glimp van de zon, rijden we achter elkaar op dit smalle weggetje. Het is nu even genieten van de rust. aan het einde van deze weg draaien we aerdenhout in. Het is de ijscowagen met Italiaans ijs die ons laat smelten voor zijn zoete lekkernijen. na de heerlijke suikerkick is het tijd om het laatste stukje van onze rit te vervolgen. We rijden via de Cruquiusdijk weer terug naar de Haarlemse muggen. op deze dijk staat altijd wind en aangezien er dit keer een stevige zijwind staat besluiten we, om sneller bij onze eindbestemming te komen, een dubbele waaier te rijden. de trips en trucs van Kim en Marit worden weer uit de kast gehaald. Bij een dubbele waaier is concentratie erg belangrijk, je zit namelijk zo dicht op elkaar dat één stuurfout fataal kan zijn. Met de wind van links schuiven we, rechtzittend achter elkaar door naar kop en dan meteen weer naar links van kop af. vervolgens zak je af, rechts in het wiel van je voorganger, naar het laatste wiel, stuur je een minuscuul beetje naar

rechts, even uit het zadel om zo (dit is naast het gedeelte op kop, misschien wel het zwaartste) weer aan de rechterkant in de waaier aan te pikken en door te schuiven naar kop en voilà, we hebben een dubbele waaier. Weer een aantal kilometers verder slaan we af naar de stad, richting eindbestemming de Jopenkerk. om heel hard te genieten van een welverdiende lunch. Waar sommige van ons twijfelen om een lekker biertje te nemen – is eigenlijk een must – willen we uiteindelijk allemaal gewoon liever een verse muntthee.

Wielrenblad #3 â&#x20AC;&#x201D; 2013

WinteRDieet BRAnDstOF vOOR in De KOU

Met de winter voor de deur krijg ik vaak vragen over het ideale fietsdieet voor in de wintermaanden. Bevroren bidons en het uitblijven van dorst tijdens het trainen maken het lastig om voldoende vocht en energie binnen te krijgen. Hoeveel heb je in het koude seizoen eigenlijk nodig en wat kan je het beste meenemen? tekst Louise Groot illustratie: Laurens Vugts

Voeding – Winterdieet

de hoeveelheid en wat je het beste kunt eten en drinken hangt uiteraard af hoe intensief je gaat sporten. Wanneer je een toertocht gebruikt om ’s winters aan je duurvermogen te werken heb je een andere voedingsbehoefte dan wanneer je van dezelfde toertocht een wedstrijd maakt en elke seconde telt. In elke situatie is het belangrijk dat je lichaam voldoende brandstof heeft om de inspanning te leveren. Koolhydraten en vetten Brandstof wordt voornamelijk geleverd door koolhydraten en in een kleinere hoeveelheid door vetten. er is een zeer grote hoeveelheid vetten in het lichaam beschikbaar. de verbranding hiervan is echter niet efficiënt doordat er per gram vet meer zuurstof nodig is voor de verbranding in vergelijking met koolhydraten. van koolhydraten is een beperkte hoeveelheid beschikbaar in de vorm van glycogeen dat ligt opgeslagen in de spieren en lever. deze hoeveelheid bedraagt, afhankelijk van de hoeveelheid spiermassa, ongeveer 400 gram. Mannen bezitten over het algemeen hierdoor over een grotere glycogeenvoorraad. eén gram glycogeen levert 4 kilocalorieën. de glycogeenvoorraad kan dus ongeveer 1600 kilocalorieën leveren. Helaas kan niet alle opgeslagen glycogeen daadwerkelijk gebruikt worden. Glycogeen dat opgeslagen ligt in een spier kan alleen maar door die spier worden gebruikt. een wielrenner heeft bijvoorbeeld weinig profijt van het opgeslagen glycogeen in de armspieren. Aanvullen van de voorraad na ongeveer 1 tot 1,5 uur raakt de glycogeenvoorraad op en is het verstandig om je koolhydraatvoorraad aan te vullen. de maximale hoeveelheid koolhydraten die het lichaam per uur kan verwerken bedraagt 0,8 gram per kilogram lichaamsgewicht. Bij een gewicht van 75 kilogram komt dit overeen met maximaal 60 gram koolhydraten per uur. de snelheid waarmee koolhydraten de bloedglucose ten goede komen is afhankelijk van de snelheid waarmee de maag wordt geledigd en de snelheid waarmee de absorptie in de darm plaatsvindt. de maaglediging wordt onder andere beïnvloed door de hoeveelheid aanwezige eiwitten, vetten en vezels in de voeding. deze vertragen namelijk de maaglediging, wat voor een vertraagde opname van koolhydraten zorgt. de snelheid waarmee de absorptie in de darm plaatsvindt, is onder andere afhankelijk van de concentratie van het voedingsmiddel of de drank. deze concentratie wordt onderverdeeld in hypotoon, isotoon en hypertoon. Bij hypotoon is de concentratie opgeloste deeltjes lager dan de lichamelijke concentratie, bij hypotoon is dit gelijk en bij hypertoon is de concentratie opgeloste deeltjes hoger dan de lichamelijke concentratie. Krentenbol, banaan of gel? Tijdens een rustige duurtraining of het rijden van een toertocht kun je wellicht de tijd nemen om een

HypoToon

IsoToon

HyperToon

LICHaaM voedInGMIddeLen /dranK

< 60G KH/L

60-80G KH/L

> 80KH/L

krentenbol, banaan, vetarme mueslireep of een belegde boterham te eten. Bij wedstrijden of intensieve trainingen waarbij er geen tijd is voor pauze, is het verstandig energie op te nemen die snel werkt en op een makkelijke manier binnen te krijgen is. Je kunt hierbij denken aan een isotone sportdrank (zie ook het kopje sportdranken). door deze drank aan te vullen met koolhydraatrijke voedingsmiddelen die arm zijn aan vetten, eiwitten en vezels krijg je voldoende energie binnen. een normale ontbijtkoekreep, liever geen volkoren variant in verband met het hogere vezelgehalte, besmeerd met stroop of een energiegel nemen is ook een optie. Bij de gel is niet alleen de hoeveelheid koolhydraten belangrijk. Let ook op de smaak en de consistentie. voordat je een zware tocht of wedstrijd gaat rijden is het aan te raden om de gel uit te proberen tijdens een training, zodat je weet hoe je lichaam erop reageert en of je het gemakkelijk naar binnen krijgt. alleen al het geoefend open maken van de verpakking kan een hoop irritatie van plakkerige handen en stuurlint besparen. drink wel altijd extra vocht bij een gel, de meeste zijn namelijk erg geconcentreerd. Sportdranken om gedurende je training goed gehydreerd te blijven is het verstandig om 2 a 3 uur voor de inspanning 500 ml te drinken en een kwartier voor de inspanning nog eens 200 ml. een makkelijke manier om aan deze hoeveelheden te komen is door simpelweg alvast voorafgaand een bidon met een hypotone drank zoals water leeg te drinken. Tijdens de inspanning is het belangrijk om koolhydraten, vocht en zout aan te vullen. een isotone sportdrank is hierbij de beste optie. doordat de concentratie van opgeloste stoffen in de isotone sportdrank overeenkomt met die in ons bloed, wordt het snel opgenomen via de darmen. een isotone sportdrank bevat 60-80 gram koolhydraten per liter (Kh/L). sportdranken met een hogere concentratie opgeloste stoffen (hypertoon) neem je minder gemakkelijk op. doordat deze zo geconcentreerd zijn, wordt er tijdens de opname in de darm eerst vocht onttrokken uit het lichaam alvorens het kan worden opgenomen. de geconcentreerde hypertone drank kan door de

Wielrenblad #3 — 2013

moeilijke opname leiden tot maag of darmklachten. een hypertone drank is echt bedoeld voor het aanvullen van de energie na de inspanning.

een dorstlesser is een hypotone drank met < 60 g Kh/L, een energiedrank is een hypertonedrank met 60-80 g Kh/L.

een grote bidon (750 ml) gevuld met een isotone sportdrank bevat dus 45-60 gram koolhydraten. de vuistregel is dat je maximaal 0,8 gram per kilogram lichaamsgewicht kunt opnemen. een sportdrank in poedervorm biedt de mogelijkheid om zelf de concentratie te bepalen en af te stemmen op de behoefte. als je geen commerciële sportdrank gebruikt en je zelf sportdrank maakt met limonade of diksap, let dan ook goed op de concentratie. voeg tevens voor een betere absorptie altijd wat zout toe (een halve theelepel per 750 ml). Bij commerciële sportdranken is dit doorgaans niet nodig omdat dit al is toegevoegd. Wanneer je vocht zonder zout en koolhydraten gebruikt, zal het meteen in je blaas verdwijnen en de nodige plaspauzes opleveren. IJsbidons en minder drinken tijdens koude trainingen veel fietsers geven aan dat het tijdens een wintertraining meer moeite kost om voldoende te drinken. Helemaal wanneer door de kou de inhoud van de bidon bevriest. Waar de vochtbehoefte in de zomer (met een gevoelstemperatuur van boven de 20 graden) ongeveer 750-1000 ml per uur is, volstaat in de winter 500-750 ml per uur. een leuk weetje hierbij is dat een koelere drank (let op: niet ijskoud) de maag sneller verlaat dan een lauwere drank en dus sneller zal worden opgenomen. Helemaal bij temperaturen onder het vriespunt geldt: begin goed gehydreerd aan de inspanning. Wacht niet tot je dorst krijgt maar begin vanaf de start van de tocht met drinken. een thermo bidon zorgt ervoor dat de inhoud van de bidon minder snel bevriest. Voorkom een klotsbuik Bijna iedere wielrenner kent het gevoel van een klotsbuik of waterbuik. om dit te voorkomen kun je het beste grote hoeveelheden (150-250 ml) in één keer drinken. dit zorgt er namelijk voor dat de maag wat uitrekt en eerder gaat ledigen, in plaats van dat de maag vocht opspaart. Het gebruiken van goede bidons is ook een must. neem een bidon waaruit je gemakkelijk kunt drinken, eentje die niet snel vacuüm zuigt en een prettige tuut heeft. Kortom: het is belangrijk om je vocht al voor de inspanning op pijl te brengen. drink 2-3 uur voor de inspanning 500 ml en een kwartier voor de

inspanning nog eens 200 ml. Tijdens de inspanning is het belangrijk om vocht, koolhydraten en zout aan te vullen. de vuistregel dat je maximaal 0,8 gram koolhydraten per kilogram lichaamsgewicht en 500-750 ml vocht per uur aan te vullen. dit kun je het beste doen met een isotone sportdrank. deze bestaat uit 60-80 gram koolhydraten per liter en voeg daar voor een optimale opname per bidon van 750 ml een halve theelepel zout aan toe. Je koolhydraten kun je daarnaast aanvullen met koolhydraatrijke voedingsmiddelen. Banaan Krentenbol Krentenbol +stroop plak ontbijtkoek reep ontbijtkoek stroopwafel eierkoek

20g koolhydraten 26g koolhydraten 34 g koolhydraten 18 g koolhydraten 39 g koolhydraten 27 g koolhydraten 22g koolhydraten

Bruine bananen Wanneer je het prettig vindt om een banaan te nemen, kies dan voor een rijpe. Gedurende het rijpingsproces wordt zetmeel namelijk omgezet in suiker. Hoe rijper, hoe zoeter en hoe minder gasvorming er ontstaat. een groene banaan bevat 82 % zetmeel en 7% suikers. een banaan van 6 dagen oud (geel met een beetje zwart) bevat 9% zetmeel en 81% suikers.

Winterkilo’s nu we het over fit de winter doorkomen hebben, moest ik ook meteen denken aan de veelbesproken winterkilo’s. een hot item in het voorjaar, wanneer iedereen elkaar terug ziet na een lange winter. vaak wordt er gezegd dat het logisch is dat je in de winter wat zwaarder bent. Het laagje vet zou je beschermen tegen de kou en die kou zou ervoor zorgen dat je vet eerder ‘vasthoudt’. een soort negatieve spiraal dus. Het is inderdaad zo dat het lichaam bij kou meer energie nodig heeft om warm te blijven. echter gaat dit maar om een paar procent. daarbij komt dat er tegenwoordig een ruime keus is aan kwalitatief hoogwaardige wielerkleding. Met een goede winterjas, extra ritsbroek, overschoenen, muts, buf en handschoenen blijft het lichaam doorgaans goed op temperatuur en heeft het geen extra energie nodig om warm te blijven. en helaas moet ik ook zeggen dat het lichaam door de koudere temperaturen echt niet sneller vet gaat opslaan. vet sla je alleen op als je meer energie tot je neemt dan je verbrandt. Wanneer men dus in het voorjaar zwaarder is komt dat toch echt door een combinatie van meer eten en minder beweging. Zorg er dus voor dat je rondom de inspanning goed gevoed bent en laat de extraatjes staan!

DE BEURS VOOR DE SPORTIEVE FIETSER 11 T/M 13 OKTOBER 2013 JAARBEURS UTRECHT

• • • • • • • • •

NIEUWSTE MODELLEN ACCESSOIRES ONDERDELEN TESTPARCOURS WORKSHOPS ONTMOET DE PROFS CLINICS MEN AT WORK BIKEFITTING

BIKEMOTIONBENELUX.NL

Wielrenblad #3 — 2013

tekst: Adrik Elzing foto’s: Ydwer van der Heide

CAnYOn ULtiMAte CF sL 7.0 frame:

Carbon

voorvork:

Carbon

afmontage: Shimano 105 gewicht:

7,65 kg

wielset:

Mavic Aksium S WTS

prijs:

€ 1.599,–

Canyon staat er om bekend dat ze veel fiets voor weinig geld leveren. Leveren kun je hier letterlijk nemen, want de fietsen van de firma uit Koblenz zijn enkel via de website verkrijgbaar en worden direct thuis bij je afgezet. Het slooping frame van de Ultimate CF SL 2014 serie komt uit precies dezelfde mal als het topmodel, de Ultimate CF SLX. De geometrie blijft hierdoor hetzelfde, maar doordat er een ander soort carbon is gebruikt is de prijs een stuk lager.

rijden op deze fiets is zeer aangenaam. de beproefde techniek en geometrie van de duurdere sLX in combinatie met een ander type carbon, maakt de Ultimate CF sL een perfecte comfortracer. Het strakke design met kabelgeleiding door het matzwarte frame zorgt voor een sportieve, strakke uitstraling. de gele accenten komen overal terug, niet alleen het frame maar ook de wielen en het zadel. op onze testfiets was een ander zadel gemonteerd dan de Fizik ardea die standaard bij de fiets geleverd wordt. Het andere type carbon maakt de Ultimate CF sL iets zwaarder dan zijn grote broer, maar ondanks dat weegt het frame slechts 980 gram. dit merk je direct bij het wegrijden vanuit stilstand. de fiets reageert snel op trappen, zonder nerveus te sturen. In de slechts 295 gram wegende one one Four sLX-voorvork wordt, net als bij de zadelpen, gebruik gemaakt van de vertical comfort lateral stiffness-techniek (vCLs). dit betekent dat er basaltvezels aan het ondereinde van de vork zijn toegevoegd voor extra verticaal comfort, zonder dat dit ten koste gaat van de stijfheid. deze techniek, in combinatie met de grotere diameter van de vork, zorgt ervoor op hobbelige klinkerwegen de schokken worden geabsorbeerd en het rijcomfort wordt vergroot. In korte, felle sprints en bochten vervormt de vork niet en blijft de fiets snel reageren.

Wat direct opvalt als je op de fiets stapt is het gat in de vork. Je hoeft echter niet bang te zijn dat de voorvork volloopt met regen, er is in beide carbon dropouts een klein gaatje gemaakt waaruit water kan ontsnappen. als je liever geen gat in je vork wil hebben kan je voor € 12,90 een afdekkapje bestellen (te vinden onder het kopje montage accessoires – reserve onderdelen). door het gebruik van het speciale i-lock klemmechanisme dat voor het balhoofd wordt gebruikt, is er geen klemconus meer nodig. Hierdoor is het systeem lichter en zijn de krachten op de carbon vorkbuis beter verdeeld. Met de 50/34 shimano 105 compact crank voor en de 10 speed 11-32 cassette achter ben je op alles voorbereid en kan je iedere klim aan die je onderweg tegenkomt. de fiets die getest is heeft een degelijke Mavic aksium-wielset met 25 mm Mavic aksium-banden. In de Ultimate CF sL-serie zijn vijf versies te bestellen waarvan de geteste 7.0 variant de goedkoopste is en de 9.0 met zijn € 2.799,- de duurste. Het verschil in prijs wordt vooral veroorzaakt door de afmontage van de fiets en de gebruikte wielsets. Met de compact crank en de brede tandwielverhouding achter kan je met de 7.0 alle kanten op en heb je een echte allrounder. een goede keuze voor iemand die houdt van een comfortabel fiets en een uitdaging in de bergen niet uit de weg gaat.

D’r op & d’r over – Canyon Ultimate CF SL 7.0

SHOPGUIDE

Wielrenblad #3 â&#x20AC;&#x201D; 2013

GesLOten DeURen de massieve deuren zijn gesloten. door een kleine kier piekt de fietser naar binnen. Hij vangt een glimp op van... ja, van wĂĄt eigenlijk? volgend seizoen lees je er meer over in Wielrenblad. dan zijn de deuren weer open. Tot ziens in 2014.

foto: Jered Gruber

Mission accomplished CUBE ZERO LINE REDUCED TO THE MAXIMUM