Zugspitz Arena met de hele familie. Spitze!

FIETS REIS

Zugspitz Arena in de voetsporen van de romeinen

TEKST EN FOTO'S: ROEL VAN SCHALEN

Op de grens met Duitsland, in het westen van Oostenrijk, ligt de Tiroler Zugspitz Arena. In de winter een ski-oord pur sang, in de zomer de uitvalsbasis voor wandelaars, mountainbikers en andere sportievelingen. De Zugspitze is een gigantische brok rots die hoog boven de rest van de omgeving uitsteekt.

Het is volgens de gps nog 40 km als we in de verte een gigantisch rotsen massief zien liggen, duidelijk breder en hoger en zelfverzekerder dan alle om ringende bergtoppen. “Dat moet de Zug spitze zijn jongens”, probeer ik de rest van de meute een beetje op gang te krijgen, “we zijn er bijna!” We hebben ’s nachts gereden om de files op Zwarte Zaterdag te vermijden. Goed gelukt, ons plannetje, want we zijn al voor 08.00 uur bij Sport hotel Unser Loisach in Lermoos. We mogen meteen aanschuiven voor het ontbijt: kiezen van een uit gebreid buffet, lekker je benen strekken aan een luxe gedekte tafel, en het ontbijt verkort ook nog eens de wacht tijd voor onze kamer. De familiekamer die we krijgen, heeft een ruim balkon dat pal op de Zugspitze uitkijkt, al met al een indruk wekkend bouw werk van Moeder Natuur. De top ligt 2.962 meter boven zee niveau en is daarmee de hoogste van Duits land, al zitten wij in Lermoos natuur lijk aan de Oosten rijkse zijde van de berg.

Oude Romeinen Een nachtje slaap skippen bete kent wel dat we de rest van de zater dag niet veel puf meer over hebben. We wandelen naar de supermarkt om wat lekkers voor op de kamer te hebben en dan nog eens op en neer langs de hoofd weg door het dorp. Onderweg pikken we bij de fietsen verhuur aan de skilift onze mountainbikes

op, want uiteraard gaan we in dit prachtige dal veel fietsen. Maar dat zal voor morgen zijn. Lermoos is een oord met een geschiedenis van meer dan 2.000 jaar. De oude Romeinen gebruiken het als pleister plaats bij het oversteken van de Fern pas, op hun verplaatsingen van zuid naar noord en vice versa. Moet toch wat zijn geweest in die tijd. Geen asfalt, alleen maar paarden, kamelen en olifanten in plaats van warme auto’s. En lenden doeken en lederen sandalen in plaats van fleece-jacks en berg schoenen met Vibram-zool. Maar wel volop avontuur natuurlijk! Wat dat betreft hoeven we op deze avontuurlijke familie vakantie alleen maar in diep verankerde voetsporen te treden.

Panoramaweg Op de wandel- en fietskaart Tiroler Zugspitz Arena hebben we de Zugspitz- Panoramaweg ontdekt. Klinkt precies als de route die ligt te wachten om rookies te introduceren in de pracht van de natuur rond de Ammergauer Alpen en de Lechtaler Alpen. We rijden Lermoos uit naar het westen, richting Heiterwang en vinden al snel het eerste bordje dat de Panoramaweg aanwijst. Wat we ook snel ondervinden, is dat Oostenrijk de beenspieren héél anders belast dan ons eigen koninkrijk dat doet. Er moet al meteen pittig geklommen worden, en als even later het brede schotterpad (Schotter is die grove steenslag/split waar wegen in bergachtige streken mee verhard worden) overgaat in een steil wandelpad vol boomwortels, moeten we onze bikes schouderen en stapvoets hoogtemeters winnen. Althans, het schouderen houdt in dat papa het traject enkele keren in beide richtingen aflegt, telkens met een andere mountainbike op zijn nek. >>

Jon g o f oud, spl ash en met water is al tijd fun

!

26 BIKE & TREKKING MAGAZINE

De Zugspitze ligt er immer zelfverzekerd bij. Wat een machtig decor!

BIKE & TREKKING MAGAZINE 27

GETEST onderweg

rudy project Tralyx XL Impact-X 2 black

Bij een fietsbril moet je er eigenlijk geen erg in hebben dat je hem op hebt, dan is het een goede bril. De Tralyx XL (€ 215) is er zo een en dat komt doordat hij heel licht is (31 gram op onze keuken weegschaal) en omdat er een Impact-X 2 fotochromische lens in zit, die zich aan past aan ver and erende licht om standigheden.

Van fotochromische lenzen zijn er vele, maar de kwaliteit is er in even zovele varianten. Bij de Tralyx XL is de lens van topkwaliteit: of de zon nu fel schijnt of dat er wolken voor hangen, het zicht blijft immer aangenaam. De lens is bovendien extra groot (‘XL’) en hij dekt dus een groter deel van je gezicht af. Ergo: meer bescherming en een ruimer gezichtsveld.

Het Rudy Powerflow ventilatiesysteem moet niet alleen voor luchtcirculatie rond je ogen zorgen, maar ook voorkomen dat de bril beslaat. Helaas, dat lukt Powerflow niet, maar het zou ook een wonder zijn, want we zijn nog nooit een bril tegengekomen die nooit beslaat. Misschien dat er ooit nano technologie opduikt waardoor het wel moge lijk wordt, maar dat zal niet voor dit jaar zijn.

Je kunt de Tralyx XL prima schoonmaken door eens in de zoveel tijd de lens uit te nemen met behulp van het Quick Change System. Even oefenen hoe en waar je moet drukken om de lens van het frame te lossen en dan poetsen maar. Met een schone katoenen doek, dat werkt het beste. Die meegeleverde antistatische brillenzakjes doen wel eventjes hun werk, maar zijn al snel verzadigd met vuil en vet en werken dan averechts.

Onze Rudy is na bijna 2 jaar intensief gebruik (het is onze go-too bril) nog on be krast maar heeft wel een breukje in het montuur. Maar dat is nagenoeg on zichtbaar en doet niets afaan de func tio na li teit. Hij zal voor lopig nog wel in de running blijven, met z’n moderne maar niet te uit gesproken uiterlijk. - RvS

GEBRUIKT: 20 MAANDEN + aangenaam, helder zicht + fotochromische werking + duurzaam + lichtgewicht rudyproject.com

Het inspan nende begin blijkt achteraf ook meteen het zwaarste deel van onze rit te zijn geweest. De route voert langs de bergwand over schotter wegen en daalt en stijgt zonder verdere extremi teiten. Op een panora misch stukje laagland stoppen we om plaatjes te schieten - die kunnen zo een toeristische folder in - en dan zetten we verder koers naar de Heiterwanger See. Over een breed pad toeren we langs de oevers van het meer totdat Lucas vlakbij de kant,

verscholen tussen de begroeiing een drijvend vlot opmerkt dat is ingericht als terras, met zitbankjes erop en parasols aan boord. We halen het vlot aan zijn ketting naar de kant toe en even later dobberen we in totale vakantiesfeer op het koele zoetwater, met aan alle kanten berggeweld dat oprijst naar de blauwe hemel. We hebben geen volledige picknick in onze knapzakken, maar de granenrepen en de bidons met bergwater smaken niettemin extra lekker in zo’n decor.

Langste hangbrug We fietsen verder langs de waterkant en kruisen de loopbrug over het verbindingsstuk tussen de Heiterwanger See en de Plansee, een nog veel groter bergmeer. Op de singletrack c.q. het wandelpad dat volgt en dat zowat recht boven het water kronkelt, is het leuk sturen met je bike, maar we zijn al een tijdje onderweg en zien uit naar de lange middagpauze. Hotel Seeblick, aan de Plansee, blijkt de pleisterplaats die de voorzienigheid ons toebedeelt. Wegooien onze tanks vol met pasta, salade en Apfelstrudel. Met hernieuwde power in de benen trappen we om de berg heen, op weg naar de Highline 179 in Ehrenberg, een voetgangershangbrug in ‘Tibet-stijl’ die met zijn 406 meter de langste ter wereld is. Als je er midden op staat, voel je de 70 ton wegende constructie behoorlijk wiegen in de wind, maar het uitzicht boven het water is prachtig. Je kijkt op naar Fort Claudia, een middeleeuws kasteel dat onaantastbaar heerst over het dal. Aan de overkant van de brug krijgen we nog juist wat mee van de jaarlijkse ‘Ritterspiele’ die nabij het kasteel plaatsvinden. Hadden we dat van tevoren geweten, ridders die strijden om edelvrouwen en dergelijke dingen... Voor wie eind juli een vakantie plant in deze regio wellicht een leuk uitstapje om in de planning mee te nemen. Na het Highline-intermezzo hebben we genoeg indrukken verzameld voor een voldane terugrit naar het hotel. Tegen de avond stallen we onze bikes in de garage en kunnen we meteen aanschuiven voor het diner. Daarna is het welletjes geweest, we zijn meer dan 8 uur onderweg geweest, alleen voor de heerlijke

Canyoning: downhillen in het water

Lek ker baddede ren in ee nb berg ergmeertje? e? Ja, had je geda edacht cht!

IJs- en ijsk jskoud is het!

hotelsauna stappen Aukje en ik nog een keertje de trappen af. De kinderen plonzen nog even het zwembad in. Lekker actief dagje zo!

Canyoning De volgende ochtend wandel ik samen met Aukje naar de Grubigsteinbahn, eventjes de hoek om. De kinderen verkiezen een ochtendje uitslapen c.q. avontuur op de iPad; tja, die krijg je niet meer echt warm voor lange, ‘spannende’ wandeltochten. We laten ons met de gondel tot aan de Brettlalm omhoog voeren, om dan te voet weer de afzink te maken. Lekker, die frisse berglucht, het gevoel van ruimte, en de tijd met z’n tweetjes niet te vergeten. ’s Middags is het tijd voor actie van een hoger niveau: canyoning. Het is zo’n beetje vaste prik op onze reisjes naar Oostenrijk, want dit wordt de derde keer in even zovele jaren. Hier krijg je de kinderen wel voor uit hun bed. Vanaf de Alpinschule Lermoos gaan we per busje richting Ehrenberg. Onze tour blijkt te starten

niet ver van Hotel Bergblick, waar we gisteren nog aten. Bekend terrein dus eigenlijk, alleen ziet een waterval er van boven af midden in de canyon toch anders uit dan vanaf een uitzichtpunt aan de zijkant. Deze canyoning heeft een abseilsectie van 25 meter, verschillende sprongen tot maximaal 9 meter hoog en zoals altijd prachtige hoekjes en plekjes en uitzichten. Het springen gaat telkens gemakkelijker. Het blijft spannend, maar als je maar je neus dichtknijpt om high-speed waterin-de-neus-koppijn te vermijden en gewoon aftelt en springt op drie, dan zegeviert altijd weer de kick. Als het even kan, klimmen Lucas en ik bij elke sprong nog eens terug voor een tweede of derde jump. Lucas gooit er op zeker moment zelfs een halve schroef tegenaan. Grenzen verleggen. Canyoning, dat houden we erin!

E-biken Minder spectaculair maar evengoed big fun is de volgende dag het e-mountainbiken. Er zijn een paar prachtige e-mtb’s geleverd aan het hotel. De tocht voert naar de Eibsee, iets ten noorden van de Zugspitze, dus die blijft pro mi nent in beeld. E-mountainbikes zijn razend popu lair in de

2 8 BIKE & TREKKING MAGAZINE

FIETSREIS

Zugspitz Arena, Oostenrijk

Met e-mou ounta inbike ike s zijn ookok bo chtige schot hotter terpad en voo oor iede deree n goed te doen.

berglanden en het is niet moei lijk te begrijpen waarom. Ze voeren je ver der dan gemiddelde benen motoren aan kunnen. Zelfs met de hulpmotor op volle kracht is het regel matig aanpoten om de Tiroler trails te be dwingen, al kom je nooit echt in de problemen. De Eibsee is weer zo’n mooi bergmeer waar je als verliefd koppel best een poosje kunt dag dromen aan de waterkant. Skinny dipping kan ook, maar beter niet te lang, want het water is beren koud. Samen met Aukje neem ik een keer of vijf een duik, voordat de foto gelukt is, maar zelfs in juli is het berg water op deze hoogte alleen geschikt voor ijs beren en aan verwanten. Gemakke lijker is het om op de e-mtb een paar keer door een ondiep stukje van het meer te spetteren. Die natte voeten drogen wel weer op. Lucas volgt, de dames rijden maar liever terug over de houten vlonder. Op de terug weg stoppen we bij een bergrestaurant

om de in wen dige mens zijn gading te geven en daarna toeren we onder een blakende zon weer naar Ehrwald, met als doel een laatste tussenstop bij de ijsjesbar. Alweer een lekker actieve dag in de buitenlucht, en we hebben nog meer tegoed, want het diner in het hotel vindt vanavond buiten plaats. Barbecue met lekker, eerlijk vlees, salade en groenten van gezonde Oostenrijkse komaf, en dat allemaal aan knusse tafels tussen de andere hotelgasten.

nieuwe kabelbaan die nieuwe records moet gaan breken (qua vervoerscapaciteit, snelheid, hoogteverschil etc.). Pretty impressive. We dalen nog een stukje af over een stenige kam, om wat foto’s te schieten, maar dit soort wandelen op grote hoogte is even iets anders dan op een breed pad langs een gemoedelijke alm. Voelt veel gevaarlijker aan en vergt ook meer van je conditie, voelen we. Dat zal dus voor een volgende gelegenheid zijn, Oostenrijk!

Eve en een en ijsje je eten, daar zeg tnooi t iema mand nee tegen .

Ons verblijf zit er alweer op, drie dagen lijkt kort, maar we hebben ze tot de nok toe gevuld met indrukken, plezier, het gebruikelijke gekisse bis van de kinderen, lome vermoeidheid en heerlijke ontspanning, actie en lekker eten. Maar als uitsmijter gaan we voor de thuisreis eerst nog met de gondel van de Tiroler Zugspitz bahn naar 2.962 meter hoogte. In tien minuten overbrug je een hoogteverschil van 1.700 meter. Onderweg zien we tegen de nagenoeg loodrechte bergwand een rode stip, het is een wandelaar. Verge leken met zoveel rotsmassa is hij kleiner dan een speldenprik op een open gevouwen kranten pagina. Boven op de Zugspitze is er voor al vergezicht om te degusteren, plus de aanbouw van een

I N F O

ALGEMEEN Alle praktische informatie over vakanties in Tiroler Zugspitz Arena, van accommodaties tot vervoer, vind je op de officiële website van de lokale VVV: zugspitzarena.com. gp

BIKE&trekking verbleef in Hotel Unser Loisach in Lermoos.

ERNAARTOE Met de auto is het onge veer 825 km rijden vanaf Utrecht. Lermoos beschikt over een eigen treinstation, bereikbaar via bij voor beeld Mann heim en München.

ZWITSERLAND

DUITSLAND

TIROLER ZUGSPITZ ARENA

Innsbruck

ITALIË

Een van de drie dichtstbij zijnde lucht havens is Innsbruck.

TIROLER ZUGSPITZ ARENA GAST- KAART Iedere gast van de Tiroler Zugspitz Arena ontvangt deze gastkaart bij aankomst op het verblijfadres. De kaart geeft toegang tot vele attracties en andere aanbiedingen, zoals kortingen op de entree van zwembaden, kabelbanen en het klimbos. Ook voor kunst en cultuur, met onder meer gratis toegang tot het Drei Mohren Museum.

OOSTENRIJK

BIKE & TREKKING MAGAZINE 29