Buurten Ten Bos

Leven als God in Erembodegem: Ten Bos

Op zondag 2 oktober wordt de ‘Hemelse Gaarde’ feestelijk ingehuldigd, een nieuwe ontmoetingsplek rondom de SintAmanduskerk, in de afgelegen Erembodegemse wijk Ten Bos. CHIPKA ging alvast een kijkje nemen, samen met een aantal buurtbewoners. “Pas toen de kerk gebouwd werd, met de ingang naar onze wijk gericht, voelde het aan dat we bij Erembodegem hoorden.”

Ten Bos strekt zich voor het grootste deel uit over Erembodegem, maar ook een stukje over Hekelgem (Affligem). Vergeten worden door ‘klein pierke’, tot daar aan toe. Maar God werd wél een handje geholpen om dit mooie stukje Erembodegem te vinden. De wijkbewoners wilden een eigen kerk, zo moesten ze niet langer elke zondag de bus nemen naar het dorp. In 1969 stonden enkele eigenaars een lapje grond af om er de moderne Sint-Amanduskerk op te bouwen, net buiten de dorpskern. Van daaruit slingert de Dom Modest Van Asschelaan zich door het open veld naar Ten Bos. De rust wordt hier enkel zo nu en dan verstoord door (sluip)verkeer, of, als de wind verkeerd zit, door het eeuwige suizen van de nabije E40.

Troostplek In de schaduw van de vierkante kerktoren werken Hildegart Uvin en andere vrijwilligers van de kerkgemeenschap in de tuin. Een ‘trooststeen’ met de inscriptie ‘Hier ben ik voor jou’ ligt klaar om ingegraven te worden. “Tijdens de coronaperiode waren we gedwongen om vieringen in openlucht te organiseren”, vertelt Hildegart. “Zo ontstond het idee om de buitenomgeving van de kerk aan te pakken. De trooststeen krijgt een plekje naast de herdenkingsboom van Andy Van Schuerbeeck. Andy werkte voor de Groendienst van Aalst en overleed 7 jaar geleden, op amper 39-jarige leeftijd. De boom inspireerde ons om de omgeving rondom de kerk verder te ontwikkelen tot een plek die troost en stilte biedt aan iedereen. Dat is gelukt dankzij financiële steun van de kerkelijke organisatie ‘Space for Grace’ en ‘Streekmotor23’.”

Ecologische tuin “Het grootste deel van de werken deden we zelf, maar we kregen ook hulp van de Groendienst, leerlingen van het VTI ontwierpen een picknickbank en samen met

de Steinerschool plantten we 3 000 bloembollen. We legden een bezinningslabyrint aan, een wilde bloemenweide, een takkenril en een kruidentuin. Voor de kinderen zijn er speelelementen. Een wadi voert het water van de sacristie af naar de beek. Daarna rest ons nog één droom: de verharding van de parking weghalen om het water ook daar te laten infiltreren. Daarvoor hopen we op input van de stad.”

Honden aan de leiband Een ruime delegatie buurtbewoners kijkt de werken goedkeurend aan. “De ecologische insteek is zeker een pluspunt”, vindt buurtbewoonster Anita. “De omgeving van Ten Bos telt heel veel plantensoorten en natuurlijke bronnen. Ook het geboortebos is vlakbij. In deze mooie natuur zijn mountainbikers geen probleem, maar motorcrossers zijn dat wel.” Buurvrouw Leona knikt: “En loslopende honden! Sinds begin dit jaar zijn hier al vier reeën overreden, telkens opgeschrikt door honden.” Leona kan het weten. Haar vader was boswachter, een taak die haar man Karel na diens overlijden heeft overgenomen.

Niet bij Erembodegem, niet bij Affligem “Ik beheer nu zo’n 600ha en wandel dit gebied wel 3 à 4 keer per week af”, vertelt Karel. “Ook ’s nachts! Dan kom ik wel eens vissers tegen, die vraag ik naar hun visverlof. De Dender is samen met het kanaal BrusselCharleroi de enige plek waar op karper mag gevist worden. Die mensen zijn meestal blij dat ze eens iemand zien ’s nachts. Karel woont al 53 jaar op Ten Bos, Leona is hier geboren en getogen. “Ten Bos, dat hoorde niet bij Erembodegem, maar ook niet bij Hekelgem”, zegt Karel. “Ik ben afkomstig uit de Keppestraat, maar ik kende hier amper iemand. Toen ik lang geleden een pint ging pakken op Ten Bos-kermis in café Bomma, keken ze me daar aan: wat komt díe hier doen? (lacht)”

Vreemden “We hadden hier ooit drie winkels, twee cafés en twee kermissen”, vult Sonja aan. “Will Tura is hier zelfs ooit komen zingen.” Ook Sonja woont al haar hele leven op Ten Bos. En na haar, haar kinderen. “Iedereen heeft hier wel familie. Ook dat is typisch voor deze buurt. Mijn man Hugo komt van Resschebeke, de wijk hiernaast, maar hij kende Ten Bos eigenlijk niet. Onze wijk leunde altijd meer aan bij Hekelgem, ook qua dialect. Ik ging er naar school en naar de Chiro, ik moest maar de velden oversteken. Maar ook daar werden we niet echt aanvaard, ook daar waren we ‘de vreemden’. Pas toen onze kerk gebouwd werd, met de ingang naar onze wijk gericht, voelde het aan dat we bij Erembodegem hoorden.”

Te gevaarlijk Vóór 1973 stonden hier slechts 39 huizen. Sindsdien is dat aantal verdubbeld. Bea was één van de inwijkelingen. “Als kind woonde ik in het dorpscentrum. Ik mocht van mijn moeder met mijn fiets níet voorbij de kasseien van Ten Bos komen. Ten Bos was een ‘donker gat’, de onverlichte kasseiweg liep door de bossen, thuis vonden ze het er gevaarlijk. (lacht) Nu wil ik hier niet meer weg. Het enige wat verwarrend is, is dat ook het Hekelgemse gedeelte van Ten Bos dezelfde huisnummers draagt. In Affligem schrijven ze Tenbos wel aan mekaar, maar vergissingen van de post gebeuren regelmatig.”

De hele buurt vat post voor een laatste groepsfoto. Naast ‘het kapelleke’, een typisch landmark voor een landelijke buurt als deze. Vanbinnen hielden vandalen echter lelijk huis, de tralies van het kapelletje zijn afgesloten met een slot. “Heel jammer”, vindt Hugo. “Dit kapelletje zou beschermd moeten worden. Niet dat wij allemaal zo gelovig zijn, maar het maakt deel uit van ons cultuurlandschap.”

Programma 2 oktober in de Hemelse Gaarde

Viering in de kerk van Ten Bos om 10.45 uur, buiten bij goed weer. Daarna korte speeches met receptie en muziek tot 13 uur, gevolgd door een etentje tot 14 uur. Keuze tussen twee wandelingen in de namiddag: één van 1 uur, attractief voor kinderen (opdrachten, spelletjes, verrassingen…) en één van anderhalf uur. Er is ook koffie/ thee met dessert.