Nummer 7 p. 8-9-10 Koloniale Waren

Nummer 7

een wijk wordt gemaakt door mensen en dus willen wij jullie laten kennismaken met wijkbewoners die van onze Heilig-Hartwijk een plek maken waar het goed is om te leven. iedereen aan bod laten komen is uiteraard onbegonnen werk. Daarom kiezen we voor de mensen die in een willekeurige straat op het geluksnummer 7 wonen.

In de Palmstraat nummer 7 ontmoeten we drie sympathieke jonge dames: Annebel Loos (28), Laurien Verjans (27) en Ellen Lagiewka (32). Even voorstellen: Annebel komt uit Houthalen, ze is dossierbeheerder bij de CM en kan binnenkort dus te voet naar het werk. Laurien woonde voordien bij haar ouders in Sint-Lambrechts-Herk, zij is leerkracht Nederlands en PAV aan de Provinciale Handelsschool. De Bilzerse Ellen is de creatieve bezige bij van het trio. Zij werkt als freelance storyteller en content creator, is regie-assistente bij Woestijnvis en maakt podcasts voor Avansa Limburg, het vroegere Vormingplus.

Hoe zijn jullie in de wijk terechtgekomen?

“We hebben alle drie moeten solliciteren bij de vorige bewoners”, lachen de drie meiden. Annebel en Laurien kwamen bijna tegelijk in het huis. Annebel had twee goede redenen om naar Hasselt te komen: haar werk bij de CM en de gezelligheid van de stad, met alles op wandelafstand. “Ik heb voor co-housing gekozen omwille van het sociale aspect en om zo nog wat te kunnen sparen. Via een oproep in een Facebookgroep rond co-housing in Hasselt ben ik uitgekomen bij dit huis. Ik kende één van de vorige bewoonsters. Zij ging verhuizen en ik heb me dan kandidaat gesteld om haar plaats in te nemen”, vertelt Laurien. Ellen is de nieuwste bewoonster, zij is hier pas sinds begin april. “Het appartement dat ik huurde in Hoeselt werd verkocht. In mijn studententijd in Leuven had ik al kennis gemaakt met co-housing. Dat was een erg leuke ervaring die ik wilde herhalen.”

Wat zijn de pluspunten van de Heilig-Hartwijk?

Annebel: “Rustig en toch dicht bij de stad.” Laurien: “… en geen drukkend gevoel van de stad.” Ellen: “… en goede invalswegen!”

Wat kan er beter in de Heilig-Hartwijk?

Annebel: “Na corona hoop ik op een buurtfeest in de straat, want dat mis ik…”

Laurien: “Meer parkeermogelijkheden.” Ellen: “Een bezoekersparkeerkaart voor ons alle drie, en niet één kaart voor Palmstraat 7…”

Hoe scoort de wijk?

Unaniem: 8,5 !!!!

De Koloniale Waren herleven

goed nieuws voor de liefhebbers van verborgen parels! in onze wijk liggen er namelijk twee die tegen 2023 weer in al hun vroegere glorie zullen herrijzen...

We spreken dan natuurlijk over Pand Koloniale Waren en het naastgelegen Huis Hoste aan de Koningin Astridlaan. Momenteel staan die helemaal in de steigers voor fase twee van de grote renovatie. Als eerste kwam het dak aan bod. Die vernieuwing is intussen helemaal afgerond. ”Momenteel zijn we dus volop bezig met de buitenschil, de gevels en het houten en stalen buitenschrijnwerk. Alles zit goed op schema, dus over een maand of drie is die fase ook klaar”, vertelt bouwheer Jan Keulen. “De volledige renovatie moet omwille van de subsidies die we krijgen sowieso in 2023 afgerond zijn.” Jan leidt ons uitgebreid rond doorheen het indrukwekkende gebouw. ”Eigenlijk is hetgeen er nu nog staat maar ongeveer twintig procent van de oorspronkelijke gebouwen”, vertelt hij. Vanuit de grote magazijnen van de firma Janssens & Gilissen vonden tussen 1929 en 1977 eetwaren uit heel de wereld hun weg naar onafhankelijke Centra-buurtwinkels in heel Limburg en de omgeving rond Luik. In de jaren 1980 werden de achterliggende gebouwen afgebroken, behalve dit deel dat intussen als monument geklasseerd werd. Het grote bedrijfsterrein kent iedereen vandaag als ’Parking Astrid’. In 2006

De toekomstige horecaruimte in Pand Koloniale Waren

kwamen het pand Koloniale Waren en Huis Hoste in handen van Kultuurcentrum (KC) België, die nog altijd in de Burgemeester Bollenstraat gevestigd zijn, maar voorlopig omwille van de gekende crisis geen culturele activiteiten organiseren. Binnen staat een nieuw rood-zwart raam tegen een originele kast. ”Dat worden de nieuwe ramen van Huis Hoste”, vertelt Jan trots en in primeur voor de wijkkrant. ”In Koloniale Waren gaan dezelfde ramen komen, maar dan in de kleuren groen en zwart.” Beide zijn referenties aan de oorspronkelijke kleuren van de architecturale parels. Pand Koloniale Waren en Huis Hoste hebben elk een totaal ander gevoel, merk je binnen in de diverse ruimtes. Het bedrijfsgedeelte Koloniale Waren is helemaal industrieel. Er zijn verschillende grote, open compartimenten op het gelijkvloers en de verdieping. De privéwoning Huis Hoste lijkt dan weer een mengelmoes van stijlen, maar toch heeft elke kamer hier een eigen karakter. Overal stroomt het licht in het gebouw, ondanks de stellingen tegen de gevels en het soms afgedekte of ondoorzichtige glas. ”Jo Lijnen, de vorige voorzitter van KC België, heeft ongeveer tien jaar gestoken

In primeur: de nieuwe ramen voor Huis Hoste

in de voorbereiding van dit renovatiedossier”, licht Jan Keulen toe. “Hij haalde zelfs een professor van de universiteit van Gent naar hier, omdat die een expert is in alles wat met architect Huib Hoste te maken heeft.” Hij wijst in één van de kamers als voorbeeld naar een laag plafondverf die werd verwijderd om de originele plafondtekening zichtbaar te maken. ”We hebben wel het geluk dat het gebouw maar twee eigenaars heeft gehad: de oorspronkelijke familie Gilissen en de vzw rond KC België. Daardoor moeten we nu geen té groffe, eerdere verbouwingen rechtzetten.” Het doel is om in elke ruimte de originele architectuur en alle details die de bekende architect er destijds in stak, opnieuw de juiste aandacht te geven. ”Ik ben ooit gevallen voor de ziel van dit gebouw”,

5 weetjes over de Koloniale waren

(uit het boek ’De Koloniale Waren - Janssens & Gillissen 1926-1977’, uitgegeven door KC België) • Direct na wOii investeerde de firma

Janssens & gilissen in een revolutionair ponskaartensysteem, ontwikkeld door iBM.

Deze voorloper van de computer nam heel wat administratieve taken over, maar werkte toch niet helemaal probleemloos. elke week moest namelijk een technicus langskomen om probleempjes op te lossen. • elektronische betaling bestond natuurlijk nog niet in die na-oorlogse jaren. Het geld dat de chauffeurs bij hadden na levering aan de

Centra-winkels werd daarom meteen naar de bank gebracht... per bakfiets. Ook in de stad gebeurden alle leveringen aan de winkels trouwens per bakfiets. De firma gebruikte later haar kleine vrachtwagens enkel voor de leveringen buiten de stad. • Heel wat goederen kwamen ook per spoor toe.

Daarvoor werd het oude spoor in de Mouterijstraat gebruikt. Overzeese goederen kwamen per spoor uit de haven van antwerpen, maar zelfs de suiker arriveerde via die weg in Hasselt… vanuit tienen. • in de Centra-nieuwsbrief van 4 september 1959 stond onder de titel ’laat ons beter werken’ de volgende motivatie-uitspraak voor de eigenaars van buurtwinkels: ”Open uw mond alleen voor juiste woorden. er wordt al zoveel kwaad gesproken in de wereld.” • een werkdag begon om 7u30 met een lange middagpauze tussen 12u en 15u. Dikwijls ging iedereen pas om 19u naar huis. Ook op zaterdag werkte men de ganse dag, toch tot in 1949. toen werd dat een halve zaterdag. in 1955 schakelde het bedrijf na een staking tenslotte over op de vijfdaagse werkweek. in 1948 werkten 188 mannen en vrouwen voor nv Janssens & gilissen.

vertelt Jan. “Ik kende Jo al via KC België, en ik heb mijn advocatenkantoor hierlangs in Huis Baar. Pas toen Jo gezien had hoe ik daar een bijna verloren patio opnieuw tot leven bracht, was hij overtuigd om samen aan deze renovatie te beginnen. Intussen ben ik voorzitter van KC België en volg ik de verbouwing helemaal op. En ja, ik denk heel vaak: ’Jan, waar ben je toch in godsnaam aan begonnen’”, geeft hij lachend toe. Na deze gevelrenovatie moet de feitelijke vernieuwing van de binnenkant nog beginnen, en moeten de nodige technieken (verwarming, verlichting en elektriciteit) erin komen. Jan hoopt tegen het begin van de zomervakantie een duidelijk zicht te hebben op welke horecapartner zal instappen. “De interesse is er, en in alle discretie lopen de nodige onderhandelingen al. Ik hoop alleen dat deze toekomstige partner meerdere functies onder één koepel wil uitbouwen”, vertelt hij. De verschillende compartimenten van het oude magazijn lenen zich in elk geval uitstekend voor een mix van cultuur, muziek, jong ondernemerschap of pop-ups van allerlei aard, om maar enkele voorbeelden te geven. “Maar in een ideale situatie coördineert de nieuwe horecapartner dat allemaal onder één dak.” Die horecapartner kan zich in de grote, met glasramen afgesloten benedenruimte vestigen, een open keuken creëren en een unieke verbruikszaal uitbaten. ”Ik wil ook heel graag openheid naar de Heilig-Hartwijk toe”, benadrukt Jan verder. ”Voor buurtcomités of diverse buurtactiviteiten bijvoorbeeld zou hier ook ruimte kunnen zijn.” Samen met de stad Hasselt en Erfgoed Vlaanderen - die beide de renovatie subsidiëren - overweegt Jan alvast om een deel van de zijgevel (in het horecadeel) open te breken voor twee grote raampartijen met zicht op de wijk. ”En hopelijk op een mooi stukje groen erlangs”, verwijst hij naar de driehoek tussen het gebouw en de Mouterijstraat, die eigendom is van de stad. Ook daarover praten de renovatiepartners momenteel. “Ik kijk altijd naar de kant van de Koningin Astridlaan, ook vanuit mijn kantoor hierlangs. Het zou fijn zijn om ook eens naar de wijk hierachter te kunnen kijken”, lacht hij. Alle troeven liggen alleszins op tafel om van deze erfgoedparel een grote meerwaarde te maken, niet alleen voor de hele Heilig-Hartwijk maar bij uitbreiding voor heel Hasselt. Voor wie de renovaties zelf eens wil bezoeken, is er alvast deze agendatip: “Half september organiseren we in samenwerking met erfgoedvereniging Herita een begeleide wandeling in en rond de Heilig-Hartwijk rond het thema modernistische interbellum architectuur”, vertelt Jan tenslotte nog. In latere edities van Uit Het Hart komen we met plezier terug op dit grote project.

Huis Hoste

De slaapkamer in Huis Hoste waar rocklegende Lou Reed ooit sliep, toen zijn vrouw optrad voor KC België.