Dat verdient een medaille!

Ze is geboren in 2011, Sien Herremans uit de Bosstraat. Aan het eind van de lagere school is ze een groot turntalent. Turnen is een bijna dagelijkse bezigheid geworden, een levensstijl, veel meer dan een vrijetijdsbesteding. Ze trainde de laatste drie jaar gemiddeld vijftien uur per week, elke dag behalve woensdag en zondag en dat gedurende drie uur. Op vijfjarige leeftijd startte ze met dansen - klassiek ballet -, maar dat vond ze al snel niet actief genoeg. Op zoek naar een andere hobby nam ze deel aan een proefsessie van Turnkring Sta Paraat. De coaches spotten onmiddellijk haar potentieel en zo werd Sien lid van deze legendarische Hasseltse turnvereniging.

Vanaf de derde graad lager onderwijs kan je turnen op topsportniveau. Daarna ga je op internaat in de topsportschool van Gent. Sien droomde hier wel eens van maar corona heeft ook voor haar roet in het eten gegooid. Trainingen werden afgelast of gingen buiten door in moeilijke omstandigheden. De opgelopen achterstand was niet meer te overbruggen. Sien laat het niet aan haar hart komen en geniet van haar sport in de B-klasse. Mama Veerle laat met trots de filmpjes zien van het Limburgs kampioenschap. De discipline ‘Toestelturnen meisjes’ bestaat uit vier onderdelen: de balk, de sprong, de brug en de grond. Vroeger totaal onbekend maar door de schitterende prestaties van Nina Derwael weet iedereen nu wél waar het over gaat. Ik sta versteld van het hoge niveau van uitvoering, van de elegantie in de choreografie en de

Veerle Vrindts

souplesse waarmee Sien alles netjes afwerkt. De wedstrijd verloopt via een doorschuifsysteem waarbij telkens een groepje meisjes één onderdeel aflegt terwijl de jury nauwlettend toekijkt. Sien is het beste op de grond en in de sprong. Tijdens het Limburgs Kampioenschap scoorde ze 9,1 voor de uitvoering van haar sprong. Het eindresultaat was een zilveren medaille waarop ze zelf, haar hele familie én alle lezers van de Godskesgazet fier zijn. Toch doet Sien het niet enkel voor de prijzen. Turnen is haar leven, ze wil er nog heel lang mee doorgaan. Sta Paraat heeft ook een afdeling voor volwassenen. Lizzy, haar ex-trainster, geeft nog steeds turnles aan de dames van Ferm. Ja, Sien, je kan er dus nog héél lang mee doorgaan. Misschien geef jezelf ooit les aan de kinderen of de senioren van de toekomst. Die medaille mag je alvast inkaderen!

Op hetzelfde adres woont broer Gijs, die ook een medaille verdient. Zijn prestaties zijn totaal verschillend maar zeker ook om trots op te zijn.

Gijs heeft een heel andere roeping: hij is een ‘Mooimaker’. Tijdens de Paasvakantie van 2018 nam de toen 8-jarige Gijs deel aan een Plogactie van het buurtcomité in Wolske. Sindsdien staat het ploggerief steeds binnen handbereik en trekt Gijs er regelmatig op uit om de buurt afvalvrij te maken. Hij geeft toe dat dit in Wolske zelf nogal meevalt. Wat sigarettenpeuken of koekpapiertjes, groter is de buit meestal niet. Gelukkig maar! 2023, het is opnieuw Paasvakantie. Gijs zit samen met vriend Axel iets leuks te bedenken om de namiddag door te brengen. Axel is blijven slapen en ze hebben ondertussen al genoeg gegamed, ze hebben zin in iets actievers. Axel is ook Godsheidenaar, en ziet het wel zitten om zijn handen uit de mouwen te steken. Gewapend met plogtangen en afvalzakken trekken ze de straat op. In eerste instantie is de vondst mager totdat ze aan de hoek van B&B De Kiezel linksaf slaan, richting Kinepolis. Ze vallen van de éne verbazing in de andere. De waterpartij tussen het fietspad en de parking is een echt stort. Het wateroppervlak ligt bezaaid met plastic. Het zijn voornamelijk verpakkingen van het burgerrestaurant vlakbij maar ook heel veel drankblikjes.

Het is behoorlijk zwaar werk om met de grijptangen het afval uit het water te vissen. Een klein stukje plastic blijkt een grote poncho te zijn. Verzwaard door gras en modder is het een hele klus om die boven water te krijgen maar ze houden vol. Noodgedwongen moeten ze terug naar huis om nog enkele zakken bij te halen. Omwille van de invallende duisternis moeten ze ermee stoppen, de beek is nog maar voor de helft proper. Toch houden ze er een goed gevoel aan over. Ze hebben ook nog een leuke ontdekking gedaan, een echt muizennestje. Mama muis was niet thuis, waarschijnlijk op zoek naar iets lekkers. Axel had wel zin om die kleine muisjes te adopteren maar hij was toch niet helemaal gerust in de reactie van zijn eigen mama...

‘Eigenlijk zou iedereen eens moeten gaan ploggen’, zegt Gijs met veel overtuiging. ‘Het maakt je bewust van wat je aanricht in de natuur. Je gaat echt tweemaal nadenken voordat je je snoeppapiertje laat waaien.’